Zazie - editie 04 by brusselnieuws.be

N°4 7 MAART 2013

ZAZIE MAGAZINE N° 4 - DONDERDAG 7 MAART 2013 - PAGINA 2

Joepie, het superpopulaire jongerenblad, wordt volwassen! Deze maand is het 40 jaar geleden dat het allereerste nummer van Joepie van de persen rolde. Een verjaardag om even bij stil te staan, vonden wij. En drie jonge Brusselse fans vonden dat ook. Striptekenaar Conz is eregast van de maand bij Zazie, en hij keert veel verder terug in de tijd. Zoals je kan zien op de cover, en op pagina’s 4 en 5. Maak je klaar voor een wilde prehistorische trip met chocoladesmaak. ‘Tijd’, dat is ook het thema van de Jeugdboekenweek, die nu volop aan de gang is. Schrijver Jef Aerts bracht voor die gelegenheid een bezoekje aan een vijfde leerjaar in Watermaal-Bosvoorde. Daar wilden ze alles weten over hoe het voelt om een kinderboek te schrijven. En als jij even tijd hebt, ontdek je zeker nog andere leuke dingen in dit vierde Zazie-magazine.

TELETIJDMAGAZINE

Zazie meets Joepie: op de sofa bij Sylvia

‘Ik ben opgegroeid tussen de sterren’ “Ik lees graag in Joepie omdat het ontspannend en dikwijls grappig is. Je wordt er goed gezind van,” zegt Sien Hendrickx (11) op de trein, onderweg naar Gent. Daar heeft Zazie een exclusieve afspraak met Sylvia Van Driessche, de hoofdredactrice van Joepie. Want het bekende jongerenblad bestaat 40 jaar. Sien, Kato (11) en Amanda (12) zijn verstokte Joepielezers en voor de gelegenheid ook de Zazie-reporters. Ze mogen Sylvia alles vragen wat ze altijd al wilden weten over hun favoriete tijdschrift. “Joepieeeeeeee!!!”

Sien (S): Las jij als kind ook al Joepie? Sylvia (Sy): Ja, absoluut. Mijn vader werkte als journalist voor Joepie, al van helemaal in het begin, en hij bracht het elke week mee naar huis. Ik las er al in voor ik eigenlijk kon lezen (lacht). Ik bedoel: ik keek naar de foto’s en prentjes enzo. Toen ik ongeveer zeven was, las ik het ook ‘echt’. S: Welke waren je favoriete rubrieken? Sy: Oei, dat kan ik me niet meer herinneren. Maar ik weet wel dat ik sommige interviews uitscheurde, zoals die met Madonna en Sandra Kim. Misschien kennen jullie die nu niet meer zo goed, maar dat waren toen mijn grote idolen. Kato (K): Wilde je als kind al journaliste worden? Sy: Omdat ik als kind met Joepie ben opgegroeid dacht ik: “Daar wil ik later ook wel voor schrijven”. Maar mijn vader raadde mij dat af. Hij zei dat de journalistiek een harde wereld is, en eigenlijk is dat ook zo. Nu begrijp ik beter wat hij bedoelde. Iedereen wil altijd het strafste verhaal brengen, of de beste foto’s hebben. Er is veel concurrentie tussen de journalisten. Soms moet je ook ‘vechten’ om een interview te pakken te krijgen. Sommige managers of platenfirma’s maken het een journalist heel lastig. K: Je bent al vier jaar de hoofdredactrice van Joepie. Wat moet je daar allemaal voor kunnen? Sy: Goh. Eerst en vooral je lezers goed kennen. Wat vinden zij interessant, of waar willen zij

graag meer over weten? Dus ik vind het leuk dat sommige meisjes mij op straat herkennen, en op mij toestappen: dan kan ik hen ook vragen stellen. Of dat jullie nu bij mij op bezoek zijn! Verder geef ik ook telkens de opdrachten aan de zes journalisten en de fotografen die bij ons werken. Ik zeg dan: jij kan best dat interview doen, jij dat... Ik lees ook

“Soms zijn de sterren zenuwachtiger dan de journalist. Ze kunnen erg onzeker zijn”

altijd alle stukken na voor ze gepubliceerd worden, bekijk goed de lay-out (de bladspiegel, red.) en beslis wat er op de cover komt. K: Schrijf je zelf nog artikels voor Joepie? Sy: Nee, als hoofdredactrice heb ik daar amper tijd voor. Behalve voor dat kleine stukje dat altijd op de eerste bladzijde staat, natuurlijk. S: Maar ik heb een tijdje geleden toch een interview van jou gelezen met Kirsten Stewart van Twilight? Sy: Klopt, maar dat was een uitzondering. Ik had er gewoon zelf veel zin in, want het was voor het laatste deel van de Twilight-reeks en ik had alle

vorige films al gezien. Dus dacht ik: nu wil ik toch zelf eens met die acteurs praten. Het was met alle drie trouwens, Robert Pattinson en Taylor Lautner waren er ook bij. En het interview ging door in New York, ook altijd fijn om daar naartoe te gaan (lacht). S: Was je zenuwachtig? Sy: Nee, ik ben eigenlijk nooit zenuwachtig geweest als ik met sterren praatte. Of een keer misschien, toen ik Leonardo DiCaprio zag op een receptie, na een of andere show met awards. Ik moest hem niet eens interviewen, maar kreeg toch kriebels in de buik omdat ik hem toen ook heel knap vond (lacht). Maar verder, nee. Misschien is dat het voordeel van opgegroeid te zijn tussen de sterren. Ik weet nog dat Willy Sommers vaak bij ons thuis kwam, en dat mijn broertje toen eens op zijn broek heeft geplast (iedereen lacht). Of nee, het was op John Terra! (nog meer gelach). Weet je, soms zijn die sterren zenuwachtiger dan de journalist. Kirsten Stewart bijvoorbeeld, die zat voortdurend met haar been te wiebelen en kreeg rode plekken in haar nek. Sterren kunnen soms heel onzeker zijn... S: Hoe komen jullie aan al die nieuwtjes en roddels die in Joepie staan? Sy: Wij krijgen die meestal via buitenlandse persbureaus. Maar we zoeken ook zelf dingen op, kijken veel in buitenlandse tijdschriften, bellen vaak met platenfirma’s of zij bellen ons. Die roddels halen we meestal uit Amerika, omdat daar veel paparazzi werken, en wij ook vaak hun foto’s aankopen. Die paparazzi hebben dikwijls allerlei spionnen in hotels. Een kamermeisje zal er bijvoorbeeld veel geld krijgen als ze aan een fotograaf verklapt wie er bij wie op de kamer is geweest, en dat soort zaken. Om eerlijk te zijn: ik zou in de Verenigde Staten niet graag beroemd zijn. Zo gaat het er hier in België niet aan toe, hier zijn de journalisten eerder ‘vrienden’ van de sterren. Wij hebben onze eigen fotografen, maar dat zijn geen paparazzi die zich in de struiken verstoppen voor het huis van bijvoorbeeld Natalia.

ZAZIE MAGAZINE N° 4 - DONDERDAG 7 MAART 2013 - PAGINA 3

[ SORRY ] SNORRY ?

...dat zou de gemiddelde leeftijd van de Joepie-lezer zijn. Zo vertelt hoofdredactrice Sylvia Van Driessche ons toch. En wij die dachten dat dat twaalf jaar was. “We hebben dat getest, en blijkbaar wordt elke Joepie aan gemiddeld vijf verschillende personen doorgegeven,” legt Sylvia uit. “Ook aan ouders en grootouders, daardoor komen we dus op een leeftijd van gemiddeld 33 jaar. En ook op een totaal van zo’n 335.000 lezers. Maar dat zijn niet de verkoopcijfers hè! We verkopen gemiddeld zo’n 53.000 magazines per week,” zegt Sylvia nog. Waarmee Joepie wel nog altijd een van de meest populaire Nederlandstalige magazines is in ons land. De Brusselse meiden Amanda, Sien en Kato zijn enkele van de vele fans.

33 jaar...

Lees hoe zij zelf over dit jarige jongerenblad denken:

✱ “Ik heb een jaarabonnement en lees het elke week, van voren naar achteren.” (Amanda)

✱ “Ik heb het leren kennen op scoutskamp. Het is gewoon tof om meer te weten te komen over die sterren, en hoe zij leven. Die maken precies altijd zoveel mee.” (Kato)

✱ “Ik hou vooral van de rubrieken ‘Hot or Not’ en ‘Geflitst’. Daarin zie je foto’s van hoe de sterren gekleed zijn, en zegt Joepie wie er hot is en wie niet. En bij ‘Geflitst’ zetten ze grappige en zelfverzonnen tekstballonnen bij beroemde mensen. Lachen!” (Sien)

Kato, Amanda en Sien bij Sylvia: “Ik kan me nog heel goed herinneren hoe het voelde toen ik jullie leeftijd had.”

Amanda (A): Hebben jullie het nog nooit meegemaakt dat een ster reclameert op een artikel, of jullie een proces aandoet in de rechtbank omdat jullie zomaar wat vertellen? Sy: Nee. Wat we soms meemaken, is dat sommige sterren vragen om er bepaalde spannende fragmenten uit te halen, omdat ze tijdens het interview naar hun gevoel ‘hun mond hebben voorbijgepraat’. Maar daar proberen we dan over te onderhandelen. A: Als jullie naar New York vliegen, doen jullie dan gewoon snel het interview en komen jullie daarna direct terug? Sy: Nee, we blijven daar minimum twee nachten en tussendoor hebben we meestal veel tijd om bijvoorbeeld te gaan shoppen. Zo ben ik ooit eens vertrokken met een lege valies, en twee dagen later

teruggevlogen met een keivolle. Soms heb ik het er zo naar mijn zin dat ik bijna zou vergeten om naar de afspraak van het interview zelf te gaan (lacht). A: Je werkt al twaalf jaar bij Joepie en hebt veel beroemde mensen ontmoet. Welke vond je de tofste? Sy (denkt na): Will Smith, Brad Pitt, Johnny Depp... die is echt heel cool, en open ook. Hij was wel ruim twee uur te laat, maar ja, ‘t is Johnny Depp hè! Usher, die was ook heel lief, een echte charmeur. Hij heeft mij na het interview een kaars cadeau gedaan. S: Euhm, een kaars? En zo bleven onze Joepie-vriendinnen nog wel een tijdje gezellig doorkletsen...

✱ “Ik ben wel niet altijd akkoord met de keuze van Joepie van wat er hot of niet hot uitziet. Hun modetips zal ik niet volgen, ik koop gewoon wat ik zelf mooi vind.” (Amanda) (En Sien is het daar helemaal mee eens)

✱ “Het is ook leuk dat er elke week posters inzitten. Op mijn kamer hangen er nu van Taylor Swift en Vanessa Hudgens.” (Kato)

✱ “Mijn kamer hangt vol. Ik heb een dakkamer en als ik in mijn bed lig, dan kijk ik naar alle sterren die boven mij aan de muur hangen. Zoals Taylor Lautner van Twilight. Die heeft een sixpack!!” (Amanda)

✱ “Ik hang de posters gewoon op als ze kleurrijk genoeg zijn. Ik heb niet van die idolen waar ik compleet wild van ben.” (Sien)

✱ “Het is ook goed dat er veel over liefde instaat, en dat je daar vragen over kan stellen aan de redactie. Want liefde, dat is belangrijk hè. Ge hebt dat nodig in uw leven!” (Amanda)

ZAZIE MAGAZINE N°4 - DONDERDAG 7 MAART 2013 - PAGINA 4

EREGAST VAN DE MAAND

Striptekenaar Conz

Elke maand nodigen we een kunstenaar uit om zijn of haar gang te gaan met een dubbele pagina in het Zazie Magazine. Met daarbij één opdracht: verwonder ons! Dit keer is striptekenaar Conz te gast, samen met zijn dino-kameraden. Speciaal voor deze pagina’s maakte hij een ingekorte bewerking van de strip die verschenen is in het boek Bruss. Brussels in shorts, uitgegeven bij Oogachtend.

ZAZIE MAGAZINE N°4 - DONDERDAG 7 MAART 2013 - PAGINA 5

ZAZIE MAGAZINE N°4 - DONDERDAG 7 MAART 2013 - PAGINA 6

Schrijver Jef Aerts op bezoek in het vijfde leerjaar van ‘De bloeiende kerselaar’

AFLE VERING

Jef krijgt een hertengewei op zijn hoofd. Om te weten wat dat precies met zijn boek te maken heeft, kan je het best eens lezen...

De Jeugdboekenweek is volop aan de gang, en 2013 is uitgeroepen tot Jaar van het Voorlezen. Hoog tijd dus om eens een echte schrijver naar de klas te halen. En zo geschiedde: Jef Aerts, schrijver van het kinderboek Het kleine paradijs, was te gast in de vijfde klas van ‘De bloeiende kerselaar’. En om het feest compleet te maken: voor een keertje moesten de leerlingen niet op vragen antwoorden, maar mochten zij zelf de vragen stellen.

Soufian: Schrijf je enkel boeken voor kinderen, of ook voor volwassenen? Jef Aerts (J): Ik ben eigenlijk begonnen met boeken voor volwassenen, vier romans heb ik al geschreven. Maar in die boeken speelden kinderen en jongeren wel vaak een belangrijke rol. En sommige mensen zeiden: “Komaan, Jef, probeer ook eens iets voor kinderen te schrijven.” Ik ben dan eerst begonnen met een paar gedichten voor kinderen, daarna verhalen en nu uiteindelijk een boek. Het kleine

het begin was het wel een beetje zoeken, want ik had geen zin om te kinderachtig te schrijven. Ik vind het belangrijk dat ook kinderen mooie en poëtische teksten te lezen krijgen. Het mocht dus wat de taal betreft zeker niet te simpel zijn, maar tegelijk wil je ook een verhaal vertellen dat zoveel mogelijk lezers kunnen volgen.

paradijs is vorige zomer verschenen. Soufian: Was het moeilijk om een kinderboek te bedenken? J: Om eerlijk te zijn: ik denk dat ik liever voor kinderen schrijf. Een boek voor volwassenen moet vaak nogal ernstig zijn, terwijl je in een kinderboek als vanzelf met je fantasie aan de slag kan. Mijn hoofd ontploft vaak van de ideeën, en in een kinderboek kan ik die precies makkelijker kwijt. In

Nawal: Waar haal je je inspiratie vandaan? J: Dat is voor elk boek een beetje anders. Als schrijver loop je altijd rond met je ogen, oren en neus wagenwijd open. Alles wat je ziet, sla je op. En eens je begint te schrijven, komen die dingen dan naar boven en sijpelen ze binnen in je verhaal. De inspiratie voor Het kleine paradijs heb ik deels gevonden in een oud en minder gekend bijbelverhaal, over het aards paradijs. Eentje waar

ZAZIE MAGAZINE N°4 - DONDERDAG 7 MAART 2013 - PAGINA 7

Adam eerst samenleeft met Lilith, en niet met Eva. Maar Lilith heeft zo haar eigen willetje, ze is nogal zelfstandig en uiteindelijk laat ze Adam in de steek. Dat vond ik een interessant idee. Maar ik kreeg ook inspiratie door een verblijf in Zuid-Afrika. Toen ik daar was, bestond de apartheid nog, waardoor de blanken aan de ene kant van een muur woonden en de zwarten aan de andere kant. Daar was ik echt door geschokt. De idee van een ommuurde stad, zoals beschreven in Het kleine paradijs, komt daar ook vandaan: een stad waar slechts enkele mensen het goed hebben, en alle anderen enkel kunnen dromen van dat ‘paradijs’, en in sloppenwijken moeten wonen. Leya: Hoelang doe je erover om een boek te schrijven? J: Dat wisselt, maar voor Het kleine paradijs heeft het in totaal twee jaar geduurd (de mond van zowat alle leerlingen valt open, red.). Ik had eerst een verhaal van zo’n twintig bladzijden, daarna werd het plots tweehonderd pagina’s dik. Maar toen wilden ikzelf en de uitgeverij het toch nog anders... Als je schrijft, moet je vaak herschrijven, stukken schrappen en nog eens herschrijven. Het is nooit van de eerste keer goed. Natuurlijk heb ik niet twee jaar aan een stuk elke dag geschreven, maar toch min of meer. Misschien vind ik dat wel het moeilijkste: dat je je idee voor je boek soms heel lang moet kunnen ‘vasthouden’ tot het goed zit. Soms is dat wel vloeken! Maar op zich schrijf ik meestal heel graag. Voor mij is schrijven als vakantie nemen. Meer nog, ik doe het liever dan vakantie nemen (lacht). Violaine: Wilde je als kind al schrijver worden? J: Mmm, ik wilde graag iets doen met tekenen, muziek of schrijven. In het begin verzon ik vooral verhaaltjes bij de tekeningen die ik maakte. Maar ik was ook helemaal zot van dieren, dus dacht ik ook aan dierenarts. Uiteindelijk is het schrijver geworden. En weet je wat zo leuk is: ik kan nu zoveel verhalen over dieren verzinnen als ik wil (lacht). (En daarna las Jef nog een fragment voor uit het spannende Het kleine paradijs. De kinderen hingen aan zijn lippen...)

WIN!

Benieuwd geworden naar Jefs wilde fantasie? Zazie mag drie exemplaren van Het kleine paradijs cadeau geven. Ken je het antwoord op deze makkelijke vraag: hoe heette de eerste vrouw van Adam? Stuur je antwoord voor 16 maart naar zazie@bdw.be, en vermeld je naam, leeftijd en adres. SUCCES!

Meer weten over het leesplezier van deze vijfdeklassers? Kijk op www.klasindemedia.be. Klas in de Media is een samenwerking tussen de Brusselse media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws, BDW) en het Onderwijscentrum Brussel.

X-perts

Jonge Zazie-redacteurs over hun favoriete boek en strip van de maand: lezen, jongens!

Sien (11), de verhalenverslindster Het verhaal van Koning van Katoren begint zeventien jaar eerder, tijdens een stormachtige nacht waarin het hevig hagelde en bliksemde. Die nacht stierf de koning van Katoren, hij was tachtig jaar. Maar ook voor Stach was dit een belangrijke nacht, want hij werd geboren. Zeventien jaar later woont Stach met zijn hondje Vlot en zijn oom in een klein huisje achter het paleis. Er is nog steeds geen troonopvolger, en al zeventien jaar lang regeren zes ministers het land. Op een dag besluit Stach naar het paleis te gaan. Hij stelt de vraag die niemand durft te stellen: wat moet iemand doen om koning van Katoren te worden? En dan begint het hele avontuur. Stach krijgt zeven opdrachten die onmogelijk zijn, maar waagt zich er toch aan. Hij is een heel dappere jongen, die heel veel durft en de moed niet opgeeft... Auteur Jan Terlouw schreef Koning van Katoren al in 1972. Het boek is een beetje fantasie en sprookjesachtig, en je bent al vanaf de eerste

Leyna (12), miss strips Dit keer ga ik het hebben over de strip Lou! 6: de kristallen leeftijd, van Julien Neel. Lou is net twintig geworden, en zit nu aan de universiteit. Ze heeft nooit durven vertellen aan haar overbuurjongen Tristan dat ze gevoelens voor hem heeft. Haar hele jeugd lang had ze liefdesproblemen. In Lou! 6 gaat haar moeder haar eigen boek regisseren, in de vorm van een musical op een schaatsbaan. Ondertussen moet Lou voor haar broertje zorgen, die Fulgor heet. Lou en haar moeder verdenken de vervanger van een acteur in

bladzijde helemaal mee. Of Stach de zeven opdrachten ook tot een goed einde brengt, lees je in het boek. Of je kan gaan kijken naar de film, want het boek werd dit jaar ook verfilmd (al is hij in Brussel niet te zien). Dit boek is zo leuk en spannend dat het kinderen al veertig jaar lang kan boeien, dat moet je gewoon gelezen hebben. PS: Er zijn al meer dan 600.000 exemplaren van Koning van Katoren verkocht.

Hier lees je een fragment uit het verhaal: “Ik veronderstel dat je een tweede opdracht wilt?” “Inderdaad, Excellentie.” “Je begrijpt zeker wel dat we je moeten straffen als je faalt.” “Nee,” zegt Stach, “daar begrijp ik geen sikkepit van.” “Ofschoon het onschadelijk maken van de vogels van Decibel betrekkelijk eenvoudig was, heb je toch zekere verwachtingen bij de mensen gewekt. Als je een volgende opdracht aanvaardt en je slaagt niet, dan zul je de mensen ernstig teleurstellen. Dat kan ons als verantwoordelijke ministers niet onverschillig laten.” “O,” zegt Stach. “Hier is een treinkaartje naar Wapenfelt. Je opdracht is het omhakken van de granaatappelboom in die plaats.” “Ik zal een bijl kopen,” zegt Stach. “Misschien heb je meer aan een harnas,” zegt de minister. “Goeiemorgen.”

haar musical ervan eigenlijk de vader te zijn van Fulgor. Zowat overal in de stad bevinden zich grote kristallen, en Lou is daar heel erg in geïnteresseerd. Met behulp van rare apparaten probeert ze te communiceren met die kristallen. Tussen Nina, haar beste vriendin, en Nina’s vriendje Jean-Jean is het steeds aan en uit. En Tristan en Jean-Jean werken allebei bij Logan, het restaurant waar Lou en haar vrienden altijd gaan eten. Kan je nog volgen? Ik heb voor deze strip gekozen omdat ik mij een beetje in het personage van Lou herken. Ze heeft veel problemen maar ze durft er wel altijd over te praten. Ik vind de tekeningen niet echt gedetailleerd (de knieën zijn bijvoorbeeld altijd rond), maar wat wel plezant is, is dat de stijl soms ineens helemaal van kleur verandert. Als Lou! 6 je interesseert, raad ik je aan om ook de vijf eerste delen te lezen. In elke deeltje wordt Lou telkens een jaar ouder... Deze strip van Julien Neel is in november 2012 uitgegeven bij Glenat, en is opgedragen aan de afdeling kinderhartchirurgie van het Hôpital de la Timone in Marseille.

UIT-–gestippeld

DRIE tips van Zazie om er deze maand MAART met je ouders of vrienden op UIT te trekken:

CINEMA: OZMANIA

6 > 24 MAART

Aan de overkant van de regenboog: daar ligt het land van de tovenaar van Oz. En daar beleeft de jonge Dorothy (zie foto) de gekste avonturen... Deze maand woedt er een echte ‘Ozmania’ in Brussel. In Cinematek kan je drie verschillende filmversies gaan bekijken van De tovenaar van Oz, eentje uit 1939, 1978 en 1985. Maar ook in 2013 spreekt het land van Oz nog tot de verbeelding, want zopas is er een gloednieuwe film over gemaakt: Oz, the great and powerful, te zien vanaf 13 maart in de zalen van UGC. www.cinematek.be en www.cinebel.be Kitty Crowther, en het spel van licht en schaduw.

24 MAART

WELKE VRAAG LIGT ER OP JE MAAG?

WORKSHOPS: BEELD JE IN! Bij jeugdtheater Bronks strijken enkele straffe jeugdschrijvers- en illustratoren neer, in het kader van het Passa Portafestival. Zijn onder andere van de partij: Gerda Dendooven, Kitty Crowther, Tom Schamp (foto)... Je kan samen met hen aan het tekenen en knutselen slaan, of gewoon gezellig luisteren naar een mooi verhaal. www.passaporta.be

EVENEMENT: BUITENSPEELDAG

27 MAART

En als je schoon genoeg hebt van binnen zitten met boeken en films, is het tijd om naar buiten te gaan. Mountainbiken, boogschieten, kampen bouwen met bamboestokken ...het kan allemaal op de Buitenspeeldag. Hopelijk doet de zon ook mee! www.buitenspeeldag.be

Elke maand polst Zazie bij een Bekende Brusselaar naar wat hij/zij wil vragen aan jullie, de Jeugd van Tegenwoordig. Dit keer is de schrijfster en illustrator Kitty Crowther aan de beurt.

“Waar voel jij het meest voor: in het licht zitten om de schaduwen te observeren? Of in de schaduw zijn en kijken naar het licht...?” Een vraag om even bij stil te staan. Alle reacties zijn welkom op zazie@bdw.be. Met de groeten uit Vraagichistan!

Op 24 maart, tijdens het Passa Portafestival, geeft Kitty Crowther een workshop ‘tekenen’ in jeugdtheater Bronks. Meer info hierover vind je links, in onze UIT-kalender.

3 1 0 2 T R A A 9 & 10 M XPO BR U S SE L S E

1.500 m² hobbyruimte voor kinderen met tal van leuke activiteiten : creatieve workshops, spelletjes, knutselen, springkasteel, grimeerstand,...

www.creativa-belgium.com

www.warmred.be

ADVERTENTIE

Teresa Sdralevich is grafica, illustratrice en zeefdrukster. Elke maand maakt ze voor Zazie een Posterzegel – zoals ook een postzegel een mini-postertje is. Je kan de Posterzegels verzamelen: knip ze uit, of download ze op www.brusselnieuws.be/ posterzegel.

Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Idee & samenstelling: Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw. be, 02-226.45.54). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Conz, Ilah, Teresa Sdralevich. Eindredactie: Elien Haentjens. Foto’s: Saskia Vanderstichele. Illustratie cover: Conz. Vragensteller: Kitty Crowther, X-perts: Sien en Leyna. Contact met Zazie? zazie@bdw.be. Like! facebook.com/zazie.brusseldezeweek. Adverteren in Zazie? rika.braeckman@bdw.be. Neem een abonnement: abo@bdw.be. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

Volgende Zazie op 11 april 2013! www.brusselnieuws.be/zazie