BDW - editie 1414 by brusselnieuws.be

bozar eert peintre seigneur michaël borremans En ook: Philippe Quesne, Delrue en Intergalactic Lovers.

20 02 14

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

WELDRA WEER WITLOOFTEELT IN BRUSSEL? LEES P.10

Donderdag wordt de winnaar bekendgemaakt van de Photo Contest van Br(ik, het infopunt voor Brusselse studenten. Onder de inzendingen heel wat atypische en mysterieuze foto’s, zoals deze van Jonas Van Dijk die een ‘plantrekker’, die op een wel heel bijzondere manier lift, in beeld brengt. Meer foto’s vindt u binnenin deze krant, op pagina 6. JMB

Mobiliteit > Nieuwe publieke parkings zullen lokale besturen handenvol geld kosten

Ondergronds is peperduur BRUSSEL – Tal van lokale besturen plannen nieuwe ondergrondse parkings. Maar voor de financiering ervan moeten ze niet te veel op privépartners rekenen. “Een ondergrondse parking zonder meer is niet rendabel,” zegt Thomas Bimson, CEO van Vinci Park. Sint-Gillis plant een parking onder het Munthofplein. Anderlecht wil er graag een onder het Dapperheidsplein. Schaarbeek heeft plannen voor twee nieuwe publieke parkings: een gemeentelijke onder het Lehonplein, en een gewestelijke onder het Daillyplein. En Brussel-Stad kondigde de bouw van vier bijkomende parkings in de Vijfhoek aan, als compensatie voor het autovrij maken van het stadscentrum. En dan is er Jette, waar het Gewestelijk Parkeeragentschap een parking zal bouwen onder het Spiegelplein. Die plannen zijn het verst gevorderd. Maar daar bleek alvast dat een publiek-private samenwerking weinig zoden aan de dijk brengt. Er werd geen privé-investeerder ge-

vonden om de parking te bouwen. Het Brussels Gewest heeft dus beslist om de parking met belastinggeld te bouwen. Ook in Sint-Gillis komt er maar geen investeerder over de brug. Dat verwondert Thomas Bimson van Vinci Park niet. De Franse groep is Europees marktleider in het bouwen en uitbaten van parkings. “Een ondergrondse parking is stand-alone niet rendabel,” zegt Bimson. “Alleen in het kader van een andere vastgoedoperatie wordt het winstgevend. Bijvoorbeeld met de bouw van een kantoorblok. Of als een deel van de parkeerplaatsen verkocht kan worden. En dan nog.” Vinci Park rekent voor de bouw van een parking van 200 plaatsen tus-

sen de vier en de acht miljoen. Maar veel hangt af van de ondergrond. Als die moerassig is, lopen de kosten snel op. Of als die vervuild is, of als de werf moet worden stilgelegd voor archeologische opgravingen. Daarbij komt de kost van de uitbating, de bemanning en het onder-

“Mensen denken dat een parking een goudmijn is, maar dat klopt niet” houd. Er moeten bovendien meer plaatsen beschikbaar zijn dan gemiddeld nodig, om piekmomenten op te vangen. “Mensen denken dat een parking een goudmijn is, maar dat klopt niet,” zegt Bimson. Het verklaart meteen waarom er de laatste jaren geen ondergrondse

parkings zijn bijgekomen in Brussel. In 2011 wou een privé-investeerder een parking bouwen onder het Brugmannplein in Elsene, maar de omwonenden hebben zich daar massaal tegen verzet. Het project stierf een stille dood. Beliris wou een parking onder het Jourdanplein in Etterbeek, maar gooit het nu over een andere boeg. “De kosten zouden te hoog oplopen,” zegt schepen Rik Jellema (Groen). “Want de Maalbeek loopt onder het plein.” Bovendien zagen de handelaars de jarenlange werf niet zitten.

Overleg is cruciaal En dan is er het Flageyplein. Dat is wél een geslaagd voorbeeld van een ondergrondse parking. Vinci Park is uitbater. Bimson: “Na twee jaar verlies, maken we nu winst.” De graafwerken zijn betaald door het Brussels Gewest. Dat heeft er een stormbekken gebouwd. De parking is er (slinks) aan toegevoegd. Alleen daardoor werd het project rendabel.

Een ondergrondse parking kan dus een haalbare kaart zijn, bij de herinrichting van de openbare ruimte, bij grote infrastructuurwerken of om mobiliteitsredenen, maar dan zal de overheid daar zelf grotendeels voor moeten opdraaien. Een publieke parking, volledig door privégeld gefinancierd, bestaat niet. Voor Bimson is het in ieder geval zo dat een ondergrondse parking er alleen kan komen in goed overleg met de overheid. Dat wil zeggen dat de overheid de tarieven bepaalt, zowel boven als onder de grond, “en dat de overheid de parking plant in het kader van een duurzame mobiliteitsvisie.” Steven Van Garsse ADVERTENTIE

BELOOFD IS BELOOFD Ga snel naar pagina 7

N° 1414 VAN 20 TOT 27 FEBRUARI 2014 ¦ WEEK 7: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK KERK MAG NIET, DOUCHES VOOR DAKLOZEN WEL? ANDERLECHT – Cruciale dagen voor Doucheflux, de vzw die een plek wil creëren waar daklozen zich kunnen douchen en de was kunnen doen. Het geld is er, het gebouw is er, nu nog de toestemming van de gemeente. Doucheflux werd in 2011 gelanceerd door Chris Aertsen en kunstenaar Laurent d’Ursel. Omdat het in Brussel ontbreekt aan sanitaire infrastructuur voor daklozen wilden ze op zoek naar een prettig gebouw waar ze douches, een wassalon en kluisjes konden installeren. Tegen 1 euro per dienst zouden daklozen er gebruik van kunnen maken. De afgelopen twee jaar werd geld ingezameld bij privésponsors, inmiddels al ruim een miljoen. De overheid staat immers niet te springen om het project te financieren. Ook begon Doucheflux met een radioprogramma, een magazine en andere activiteiten die het debat rond armoede moeten aanzwengelen. Vorige zomer vond de vzw een geschikt pand, een gelijkvloers met achteraan een fabriekje in de Veeartsenstraat 84, vlakbij het Zuidstation. Met de eigenaar werd een compromis gesloten, dat ontbonden wordt als de vzw geen bouwvergunning krijgt. Doucheflux diende meteen de plannen in bij de gemeente. In de kelderruimte komen 21 douches, 15 voor mannen en 6 voor vrouwen, alsook lavabo’s, toiletten en een wassalon. Erboven komen een onthaal- en inforuimte en 400 lockers, en op de eerste verdieping vergaderzalen. Intussen verscheen een andere kaper op de kust, The Lighthouse Centre. Deze Filippijnse Evangelische kerk, die nu in de Van Lintstraat zit, diende voor hetzelfde pand een bouwaanvraag in, iets wat wettelijk perfect kan. Het project van The Lighthouse kreeg een positief advies van de overlegcommissie maar werd dinsdag toch verworpen door het schepencollege. Ook over Doucheflux heeft de gemeente twijfels. Even deed zelfs het gerucht de ronde dat het om een bordeel zou gaan. Op het plan staat immers ook een kamertje met bed en douche, bedoeld voor daklozen die verzorging nodig hebben. De overlegcommissie werd twee keer uitgesteld en eindigde uiteindelijk met een onthouding. “De intenties zullen wel goed zijn, maar zal het project in de praktijk werken?,” zegt schepen van Stedenbouw Gaëtan Van Goidsenhoven (MR). Om de politiek te overtuigen houdt Doucheflux donderdag een bijeenkomst voor pers en publiek. Het college beslist op 25 februari. Dat is ook de dag waarop de eigenaar definitief uitsluitsel wil van Doucheflux. HUB

BDW 1414 PAGINA 2 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Uitgelicht > Liberaal-rood debat aan de VUB

‘Het gaat over arm en rijk, niet over Nederlands en Frans’ BRUSSEL – Wanneer Pascal Smet (SP.A) en Didier Reynders (MR) met elkaar in debat gaan, klinkt het eerder dan het botst. Het is te zeggen: de eerste spuit ideeën, de tweede kijkt de kat uit de boom. Maar dat de komende verkiezingsstrijd over de identiteit van de Brusselaar zal gaan, staat nu wel vast. Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet is lijsttrekker voor de SP.A-lijst voor het Brussels parlement. Als vanouds heeft Smet daar ook bijzonder veel zin in: aan originele ideeën voor de stad ontbreekt het hem allerminst. “Brussel heeft liefde nodig,” lijkt de nieuwe slogan van Smet te worden. “Vele ideeën die ik tien jaar geleden al opperde, krijgen nu pas langzaam vorm. Het gaat hier dan ook altijd zo traag in dat gewest, terwijl je moet kunnen dromen in deze stad,” vertelde Smet in een debat georganiseerd door de masteropleiding Journalistiek van de VUB. Minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders, Smets opponent

tijdens het debat, was het daar mee eens. “Maar kijk wat er gebeurt als je een boek publiceert over Brussel. Dan krijg je van alle kanten tegenstand,” zo voegde de nieuwbakken Brusselaar Reynders er aan toe. De Franstalige liberaal verhuisde vorig jaar van zijn thuisstad Luik naar Ukkel. Eerst om privéredenen, al trekt hij nu de MR-kamerlijst in Brussel. Vorige week nog publiceerde Reynders zijn eigen boek over Brussel, waarin hij enkele mobiliteitsideeën uit de doeken doet, zoals nieuwe autotunnels om de levenskwaliteit van de stedeling bovengronds te verbeteren. Neen, diep was het water tussen de twee dromers niet tijdens het

debat. Hoewel elkaars karakteriële tegenpool - de energetische Smet tegenover de ietwat mysterieuze Reynders - leek er ei zo na een coalitie in de maak tussen de twee. Een coalition of the willing, zou Smet het noemen. Maar op de vraag wat hun plannen zijn na de verkiezingen: alle opties open. Van vele ideologische verschillen was er evenmin sprake: beide politici zien Brussel als internationale stad, zeggen dat er in onderwijs geïnvesteerd moet worden en vinden de strikte tweedeling Nederlanstalig-Franstalig voorbijgestreefd. “Er zijn eigenlijk maar twee gemeenschappen in Brussel,” zegt Smet. “Een arme en een rijke.” Waar het in het debat eigenlijk meer over ging, was dat beide excellenties elk op hun manier uitlegden waarom de Brusselaar een eigen identiteit nodig heeft. Reynders hamerde erop dat dankzij de zesde staatshervorming Brussel haast een volwaardig gewest is geworden, waardoor de Brusselaars hun eigen beslissingen

“In de federale regering gebeurt alles in het Frans”

kunnen nemen. “Ook de Vlaamse Brusselaars vinden dat belangrijk,” zo voegde Reynders er nog fijntjes aan toe. Smet volgde daarop met een pleidooi voor tweetalige kieslijsten in plaats van de huidige taalgescheiden regeling, omdat dat volgens hem de grootstedelijke logica zelve is. Waar Reynders op zijn beurt meesterlijk op inspeelde door te zeggen dat het sinds de splitsing van het kiesarrondissement moeilijk is geworden voor Vlaamse Brusselaars om verkozen te geraken voor het

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Zo’n 1.000 betogers verzamelen vrijdag aan het justitiepaleis. In stilte betuigen ze hun steun aan nabestaanden van Iliaz Tahiraj. De MIVB-supervisor liet in 2012 het leven na een vuistslag bij een discussie.

WEEKOVERZICHT

BDW 1414 PAGINA 3 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

WOENSDAG 12 FEBRUARI AUDI VORST MAAKT S1. Audi Vorst mag de nieuwe modellen S1 en S1 Sportback produceren. Audi brengt die in maart al op de markt. GEWEST LANCEERT ONLINEGEOPORTAAL. Het Brussels Gewest stuurt een onlinegeoportaal de wereld in. Daarop staan 24 kaarten en officiële gegevens van de Brusselse overheden. Onder meer leefmilieu en stedenbouw komen aan bod, maar de bezoeker kan er ook taxistandplaatsen terugvinden.

DONDERDAG 13 FEBRUARI VAKBONDEN BIJ VERVOORT THUIS. Leden van de drie overheidsvakbonden maken Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) wakker met koffie en croissants. De vakbonden maken zich zorgen over de bevoegdheidsoverdracht naar de deelstaten, en het personeel dat mee overkomt. Op 1 juli gaat die operatie van start. De vakbonden vrezen problemen met het ambtenarenstatuut.

VRIJDAG 14 FEBRUARI STAKING MIVB. Een groot deel van de MIVB-werknemers staakt. Ze protesteren tegen de volgens hen te milde straf voor Alexandre V. Die laatste sloeg MIVB-controleur Iliaz Tahiraj dood, maar kwam ervan af met 40 maanden voorwaardelijk. De helft van de metro’s rijdt niet uit. Bij de bussen en trams worden sommige lijnen afgeschaft of gehalveerd. Ongeveer duizend vakbondsleden verzamelen voor het justitiepaleis. De familie van Tahiraj steunt de syndicale actie niet. Didier Reynders en Pascal Smet: afwachting tegenover ideeën.

federale parlement. Eén belangrijke nuance: Smet ziet het Nederlandstalig onderwijs liever niet uitbesteed aan het Brussels Gewest. Gaandeweg werd het duidelijk dat Reynders de kunst van het manoeuvreren tot in de puntjes beheerst. Terwijl Pascal Smet bevlogen sprak over het ‘branden’ en ‘promoten’ van de stad, wees Reynders erop dat veel communicatie in Brussel tegenwoordig in het Engels gebeurt. Eerder had de federale vicepremier er op een onbewaakt moment uitge-

“ “ HET GETAL

flapt dat “hij al zo lang in de federale regering zat en alles daar in het Frans gebeurde.” Wat er dan onthouden kan worden van het debat? Het promoten van identiteit wordt een van de belangrijkste thema’s van de komende Brusselse kiescampagne. Didier Reynders hoopt daarbij ook de Vlaamse Brusselaar aan te trekken, en Pascal Smet wil zijn stad opnieuw verfrissen met ideeën na vijf jaar in een andere deelstaat te hebben vertoefd. Smet wil vooral

geld en tijd besparen door Brussel administratief te vereenvoudigen, en Reynders kan daar als liberaal natuurlijk niet tegen zijn. “Waarom gaan de overheid en de privésector niet vaker samenwerkingen aan?” zo vroeg Reynders zich meermaals hardop af. Maar Reynders kan als Brussels stemmenkanon op de kamerlijst natuurlijk kiezen of hij het allemaal meent of niet. Voor Smet is het erop of eronder. Christophe Degreef

REGERING PAKT LEEGSTAND SOCIALE WONINGEN AAN. De Brusselse regering trekt 100 miljoen euro uit om leegstaande sociale woningen weer in gebruik te nemen. Dat meldt staatssecretaris van Huisvesting Christos Doulkeridis (Ecolo). De beslissing maakt deel uit van het vierjarenplan voor de renovatie van sociale woningen.

ZONDAG 16 FEBRUARI KEVERS AAN HET JUBELPARK. Meer dan 250 VW Kevers en net geen 700 liefhebbers verzamelen in het Jubelpark voor het Autoworldmuseum, waar de zesde editie van de Love Bugs Parade vertrekt.

MAANDAG 17 FEBRUARI CAMPAGNE VLAAMS BELANG GEWEIGERD. Burgemeester van Brussel-Stad Yvan Mayeur (PS) verbiedt Vlaams Belang om zijn antiillegalencampagne door de hoofdstad te laten rijden. Drie voertuigen met grote reclameborden schenden volgens hem de racismewetgeving en kunnen de openbare orde verstoren. Op die borden staat de tekst “Illegaal? Ga naar huis of naar de gevangenis.”

De heisa over Tomorrowland kan voorlopig volstaan. Als dit er nog bij komt, kan ik net zo goed onderduiken.”

EXCUSES VAN MAMPAKA. “Ik heb buitensporig gereageerd, maar ik heb nooit een belediging met homofobe strekking geuit.” Brussels raadslid Bertin Mampaka (CDH) verontschuldigt zich tijdens de gemeenteraad voor zijn uitspraken aan het adres van Ecolo-collega Michaël François tijdens een eerdere besloten zitting. Mampaka zou François toen uitgescholden hebben voor “flikker”. François laat zijn gerechtelijke klacht niet varen.

Advocaat Griet Cnudde is om advies gevraagd door omwonenden van de Brusselse kerstmarkt die de overlast beu zijn, maar wil daarmee liever niet in het nieuws (Knack).

DINSDAG 18 FEBRUARI

Die Alain Destexhe moet dringend op strafkamp naar Noord-Korea.” Televisiemaker Eric Goens over het MR-parlementslid dat zich stoorde aan de halfblote rug van Elio Di Rupo in het Vier-programma Kroost (De Morgen).

1030

Neen, het gaat niet over de gemeente Schaarbeek, wel over Watermaal-Bosvoorde. De Brusselse regering heeft namelijk aangekondigd dat ze het voorlopige beheersplan voor de tuinwijken Le Logis en Floréal aan een openbaar onderzoek onderwerpt. Daardoor moet het in de toekomst makkelijker zijn om de 1030 (sociale)

woningen in die tuinwijken te renoveren en te isoleren. Voor wie de renovatiemalaise van Le Logis en Floréal niet kent: de huizen uit de jaren 1920 zijn geklasseerd, waardoor er voor elke renovatie of isolatie een lange procedure moet worden opgestart. De regels zijn ook nog eens zeer restrictief, vaak komt er van een renovatie dus niet veel in huis. Vandaar ook de massale leegstand in Floréal. Maar of het beheersplan echt soelaas zal brengen, zal pas in de zomer blijken, wanneer het definitief CD goedgekeurd moet zijn.

REYNDERS EN SMET IN DEBAT. Vlaams minister Pascal Smet (SP.A) en federaal vicepremier Didier Reynders (MR) gaan met elkaar in gesprek. Het debat is georganiseerd door de studenten journalistiek van de VUB. Beide excellenties zijn het vaak met elkaar eens. VAKBONDEN PALMEN HOSPICEBRUG IN. De vakbonden van de openbare diensten bezetten de Hospicebrug in Sint-Jans-Molenbeek om zo de haven van Brussel te blokkeren. Ze uiten hiermee hun bezorgdheid over het Brusselse ambtenarenstatuut. Het personeel eist dat staatssecretaris van Openbaar Ambt Bruno De Lille (Groen) de onderhandelingen over het sectoraal akkoord hervat. KANTOORLEEGSTAND DAALT LICHTJES. De kantoorleegstand in Brussel en in de Rand daalt lichtjes. Dat blijkt uit een rapport van Citydev. In het centrum bedraagt de leegstand 8 procent, verder naar de Ring 12 procent, en voorbij de Ring loopt die op tot 31 procent. In de rand staan geen nieuwe projecten meer op stapel. Er zijn ook weinig renovaties en reconversieprojecten. De totale leegstand van kantoren in Brussel en de Rand beloopt 1,5 miljoen vierkante meter. Samengesteld door Nicolas Cornil

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1414 PAGINA 4 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Politiek > Minister-president Rudi Vervoort (PS) gelooft in de weldaden van de zesde staatshervorming

‘Ruziën is een luxe die we ons niet kunnen permitteren’ BRUSSEL – Een geboren optimist, noemt minister-president Rudi Vervoort (PS) zichzelf. Vervoort maakt zich op voor de moeder aller verkiezingen, en schreeuwt sinds ons interview van de daken: “Ik zeg niet ‘nooit met de N-VA’. Laten we de verkiezingen afwachten.” van het schip. En daarin had ik al ervaring als burgemeester.” Het Brussels Gewest bestaat 25 jaar. De PS was in die tijd ononderbroken aan de macht. Toch oogt het plaatje niet fraai. De werkloosheid blijft torenhoog. Vervoort: “Dat klopt, maar die vaststelling moet wel in een context geplaatst worden. De Brusselse bevolking groeit de jongste jaren met 20.000 inwoners per jaar. Twee: economisch doet het Brussels Gewest het wel goed. Van de drie regio’s creëren wij de meeste banen.” “Jammer genoeg vindt van de twaalfduizend jongeren die jaarlijks op de arbeidsmarkt komen maar de helft een baan. Veel werklozen zijn eentalig. Sommigen spreken noch Nederlands noch Frans. Toch is er uitzicht op beterschap. De neuzen staan binnen Brussel in dezelfde richting. We hebben ook de sociale partners mee. Dankzij het jongerengarantieplan kunnen we, deels met Europees geld, nog dit jaar drieduizend jongeren een opleiding aanbieden, tweeduizend een stage en duizend een baan.” “Omdat zoveel jongeren zonder diploma op de arbeidsmarkt komen, moet Brussel ook zeggenschap krijgen over het onderwijs. Ik vraag de overheveling van onderwijs van de gemeenschappen naar het gewest niet, maar het gewest moet wel een actieve rol spelen.” “Brussel kampt met specifieke onderwijsproblemen. Het technisch en

“Als Brussel een jobkorting invoert, dan zal die er anders uitzien dan in Vlaanderen” Brussel krijgt net als Vlaanderen en Wallonië een pak nieuwe bevoegdheden, maar slechts een deel van de middelen. Vervoort: “De zesde staatshervorming hevelt niet alleen bevoegdheden over. De nieuwe bevoegdheden scheppen ook nieuwe kansen. Het Brussels Gewest wordt meer bevoegd voor werk en kan een eigen doelgroepenbeleid voeren. Actiris, de VDAB en Bruxelles-Formation gaan meer dan ooit kunnen en moeten samenwerken.” “Het Gewest wordt ook bevoegd voor toerisme. Ik was vorige week in Berlijn en dat was een fantastische ervaring. De baten van het toerisme zijn ongelooflijk. Banen in het toerisme, vaak voor laaggeschoolden,

zijn niet delokaliseerbaar. We moeten volop mikken op citytrippers.” “Ook onze musea kunnen een enorme troef zijn. De Biertempel die in 2018 de deuren opent, moet honderdduizend toeristen of meer per jaar lokken.” De federale musea zijn in slechte staat. Uw partijgenoot Philippe Courard spreekt zelfs van het sluiten van het Jubelparkmuseum. Het Chinees Paviljoen en de Japanse Toren zijn al dicht. Vervoort: “Dat is hemeltergend, maar helaas typisch Belgisch. Brussel is le mal aimé, altijd geweest. Kijk maar naar de stations. Ik gun Antwerpen, Leuven, Bergen en Luik hun mooie stations, maar de toestand waarin het Zuidstation verkeert, nota bene het grootste van het land, is ongehoord.” “Maar ik wil de Calimero niet uithangen. Uiteindelijk komt het wel goed: er is nu zelfs een overeenkomst voor de restauratie van het Koninklijk Conservatorium.” De zesde staatshervorming houdt ook risico’s in: fiscale concurrentie bijvoorbeeld. De Vlaamse partijen beloven lagere belastingen in Vlaanderen. Zal Brussel mee kunnen doen in dat opbod? Vervoort: “De personenbelasting is vooralsnog federaal en de gemeentebelastingen zijn in Brussel helemaal niet hoog. Ze schommelen rond de zes procent. Dat is veel lager dan in Vlaanderen en Wallonië waar ze vaak oplopen tot acht à negen procent. Brussel moet het vooral van de onroerende inkomsten hebben. En die liggen hoog. Neen, ik vrees geen fiscale concurrentie. Ik ben en blijf een optimist.”

Vlaanderen kan wel een jobkorting invoeren en Brusselse middeninkomens aantrekken. Met nog meer armoede als gevolg in Brussel. Vervoort: “Maar de traditionele Brusselse middenklasse woont al lang in Waals- en Vlaams-Brabant, een deel van mijn vriendenkring inbegrepen. Een gebied besturen dat slechts 161 vierkante kilometer groot is, is geen sinecure. In een ander land zou de Rand bij de stad horen, maar we weten dat dit hier om historische redenen niet kan.” “Als Brussel een jobkorting invoert, dan zal die er anders uitzien dan in Vlaanderen. Ze moet eerder de jongeren in de moeilijkste wijken ten goede komen.” Niet alleen de verpaupering bedreigt Brussel. De internationalisering brengt hoge inkomens naar Brussel, maar die betalen hier vaak geen belastingen. Vervoort: “Dat is waar, maar wat zou Brussel zijn zonder de Europese instellingen en de Navo? Die instellingen brengen ook veel rijkdom. Zonder de internationale instellingen is het Brussels Gewest niet meer dan een dorp.” De demografische explosie heeft de voorbije legislatuur beheerst. Er wordt zowat overal gebouwd. Groene ruimtes verdwijnen als sneeuw voor de zon. Is er een limiet aan de bevolkingsgroei? Vervoort: “Er is altijd een limiet. Ik las dat jonge Marokkanen nu ook naar de Rand verhuizen (Vervoort verwijst naar de voorpagina van Brussel Deze Week, DV/SVG). Die verhuisbewegingen zijn er altijd geweest. Eerst waren het autochtonen die van Sint-Joost en Schaarbeek

ADVERTENTIE

IN WELK BRUSSEL WIL U LEVEN?

Waar kiest u voor, als Brusselaar? Een samenleving waarin tegenstellingen op de spits worden gedreven? Of een samenleving gebaseerd op samenwerking? We hebben in Brussel een hechte ploeg nodig die de komende 5 jaar krachtige antwoorden biedt op de vele uitdagingen. Met een heldere visie en concrete plannen. Voor élke Brusselaar. Het kan. www.bouwenaanbrussel.be

ECONOMISCHE GROEI ZONDER SOCIALE AFBRAAK

#welkbrussel

et kantoor van ministerpresident Rudi Vervoort (56) oogt zo mogelijk nog soberder dan dat van zijn voorganger Charles Picqué. Vervoort heeft welgeteld één kader aan de muur hangen: van Led Zeppelin, de groep waar hij al jaren fan van is. En het plafond is knalgeel geschilderd. De minister-president oogt vermoeid. Hij heeft het razend druk. De kiescampagne trekt zich op gang, maar de regering moet ook nog enkele stevige knopen doorhakken. Om de Brusselaars van zijn kwaliteiten te overtuigen is Rudi Vervoort niet veel tijd gegund. Pas sinds mei vorig jaar is hij Brussels regeringsleider. En over honderd dagen zijn het al verkiezingen. Natuurlijk genoot hij al enige bekendheid als burgemeester van Evere en fractievoorzitter van de PS in het Brussels Parlement. Maar dat is intra Brussel. Buiten de hoofdstad was hij een nobele onbekende. Maar in een mum van tijd slaagde hij erin zich in het nieuws te werken. Hij gaf tegelijk de regeringsploeg een nieuw elan. De resultaten lieten niet op zich wachten: sluimerende dossiers als Neo en het voetbalstadion op Parking C van de Heizel kwamen in een stroomversnelling. Rudi Vervoort: “De seminaries die we in Oostende en Luik gehouden hebben, waren niet alleen een signaal naar de rest van het land. Ze waren ook een oefening in teambuilding. Bovendien kwam ik niet helemaal onbeslagen op het ijs. De minister-president is de kapitein

het beroepsonderwijs moeten in de toekomst veel meer dan nu voorbereiden op de noden van de bedrijven. De Fédération Wallonie-Bruxelles, de Vlaamse Gemeenschap, het Brussels Gewest en de sociale partners moeten daarom de handen in mekaar slaan.” “Er zijn al resultaten geboekt: er is met de ministers van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) en Marie-Martine Schyns (CDH) een akkoord voor de verbetering van de uitwisseling tussen Nederlandstalige en Franstalige leerkrachten.”

BDW 1414 PAGINA 5 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Rudi Vervoort: “De PVDA heeft vooral in Wallonië een stemmenpotentieel, minder in Brussel. Al zal PVDA in Brussel wel kunnen profiteren van de proteststem, die voorheen naar het Vlaams Belang ging.”

naar Evere verhuisden, en dan naar de Rand. Allochtonen volgen dezelfde weg.” “Maar de bevolking neemt wel snel toe en dus zijn er jaarlijks zes tot zevenduizend bijkomende woningen nodig. Maar dat betekent niet dat we het groene Brussel gaan volbouwen. Aan Thurn & Taxis komt er bijvoorbeeld een nieuw park. Neen, Brussel blijft een groene stad.”

“In een ander land zou de Rand bij de stad horen, maar we weten dat dit hier om historische redenen niet kan”

Misschien is de N-VA incontournable aan Vlaamse kant en moet u met de Vlaamsnationalisten een Brusselse regering vormen. Vervoort: “Ik ben Vincent De Wolf niet (de MR-lijsttrekker in Brussel wil niet met de N-VA in zee, DV/ SVG). U gaat mij nooit horen zeggen

‘nooit met de N-VA’. We zien wel wat de verkiezingen brengen. De N-VA is het Vlaams Belang niet.” Of heeft uw goede vriend Guy Vanhengel (Open VLD) u beloofd dat hij de N-VA buiten de meerderheid zal houden? Vervoort: (na een stilte) “Ik heb het volste vertrouwen in Guy Vanhengel.” Brussels PS-parlementslid Sfia Bouarfa stapt over naar de PVDA. Dat kan de PS pijn doen. Vervoort: “We leven in een democratie waarin mensen keuzes mogen maken. Sfia was al vertrokken in 2012 toen ze niet meer op de lijst van de PS voor de gemeenteraadsverkiezingen stond.”

“Ik verwacht dat de PVDA een stemmenpotentieel heeft in Wallonië, in Charleroi en Luik. Dat is in mindere mate het geval in Brussel, alhoewel er hier ook een marge is voor proteststemmen. De stemmen die voorheen naar het Vlaams Belang gingen, kunnen deels gerecupereerd worden door de PVDA.” “Ook het Vlaams Belang trok Franstalige stemmen. Het zijn die kiezers die tegen de traditionele partijen zeggen: ‘Je vous emmerde’.” Uw voorganger Charles Picqué noemde zichzelf een sociaaldemocraat, geen socialist. Picqué slaagde er ook in om een burgerlijk kiespubliek aan te trekken. Gaat u hetzelfde stemmenpotentieel kunnen

aanboren? Vervoort: “Ik ben overtuigd socialist. Maar ik ben ook regeringsleider. Ik heb ondertussen afdoende bewezen dat ik een pragmaticus ben. Als minister-president moet ik concrete antwoorden formuleren op concrete noden. Ik moet vertrouwen wekken. Volgens de partijen waarmee ik werk, slaag ik daar in.” “Een stad met één miljoen inwoners is trouwens een kleine stad. Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal moeten samenwerken. Ruziën is een onbetaalbare luxe. En wat Charles Picqué betreft: hij zal als kandidaat de PS-lijst steunen, wees gerust.” Danny Vileyn en Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

IN WELK BRUSSEL WIL U LEVEN? Paul Delva

#welkbrussel

Benjamin Dalle

Brigitte De Pauw

Brigitte Grouwels

Bianca Debaets

Walter Vandenbossche Steven Vanackere

BDW 1414 PAGINA 6 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Fotowedstrijd > Br(ik bekroont hét beeld van het studentenleven in Brussel

Bedreigend en mysterieus

Boven: uit de fotoreeks van Claudia Conte over de studentenkring PPK, hier tijdens Sint-Verhaegen. Links: de vakjury selecteerde ook de ooggetuigenis van Katrien Homan. Rechts: de Publieksprijs ging alvast naar deze foto van Jon Strubbe.

BRUSSEL - Uit 82 inzendingen selecteerde een vakjury de beste foto’s voor de wedstrijd van Br(ik, het Brusselse informatiecentrum voor de student. Donderdagavond worden de winnaars bekendgemaakt. Voor een gsm-generatie die veel, maar vaak te snel, foto’s neemt, zijn ze onverwacht van topkwaliteit. BDW publiceert alvast wonderlijke opnames uit de shortlist, die de opdracht perfect hebben ingevuld. Vaak gaat het om atypische foto’s, zoals die van een meisje dat ‘s

nachts lift (cover). Logisch, met het haast onbestaande nachtelijk openbaar vervoer in Brussel. Vreemd is wel dat ze lift terwijl ze over de Ring wandelt. Ook de pijl - weg van haar - is mysterieus. Daarnaast heeft de foto uit de zwartwitreeks over Saint-Vé (Sint-Verhaegenstoet) iets bedreigend. Nergens is er een beetje blijheid te bespeuren: de studentenmeute zeult de stad mee achter haar schorten. En wat met de ravage in de rode aula, en de vergeten rode hoed? Helemaal betoverend is

het desolate beeld van de dromer op het dak: neemt hij Brussel in zijn armen, of gaat hij springen? Jean-Marie Binst Tot eind maart zijn de vijftien beste foto’s te bewonderen in het Br(ik-kantoor aan de Bloemenstraat 32. Daarna gaan ze op reis langs alle campussen van de Nederlandstalige hogeronderwijsinstellingen van Brussel.

BDW 1414 PAGINA 7 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Politiek > Johan Leman na beslissing Vlaamse regering

P-PRAAT Arme testfases. Wordt er in deze contreien eens iets getest, dan is het nooit goed, zeker niet voor politici. Zo begint er binnenkort een testfase die test - het woord zegt het zelf al - of de Generaal Jacqueslaan met een rijstrook minder kan. En kijk, Wolf uit Etterbeek is er al meteen tegen. Volgens de liberale Etterbeekse burgemeester zijn de parkeerstroken langs de middenberm die daar gepland zijn gevaarlijk, en als hij per toeval tijdens de testfase ook nog eens herontdekt dat ze gevaarlijk zijn, wel, dan legt hij de testfase op politiebevel stil. Wen er maar aan, beste lezer, aan dit soort fratsen. Nog een maand of drie. Maar wacht, we zijn nog niet uitgepraat. Hebt u het gehoord van het rekeningrijden? U weet wel, ook een testfase waarbij enkele mensen een bakje in hun auto krijgen en doen alsof ze betalen. Komt er nooit, geslaagde testfase of niet, want de PS is tegen. En als de PS er niet geheel tegen is, dan wel premier Elio Di Rupo. “Ce que je reproche à l’expérience, c’est qu’elle donne l’impression qu’avec cela, on va résoudre tout le problème de la mobilité autour et dans Bruxelles (...) en termes de taxation, les citoyens ont le sentiment que ça suffit... Si un jour on devait mettre en place une taxation au kilomètre - et on n’y est pas du tout - il faudrait dire si on supprime telle ou telle autre taxe pour donner de l’oxygène aux gens.” Zegt Di Rupo dus in La Libre Belgique, in een interview van maar liefst drie pagina’s lang, afgenomen door de voltallige redactie van dat blad. Om u maar te zeggen: hij meent dat.

De dienst Rechtsbescherming blijft bestaan.

‘Neen, Foyer houdt er niet mee op’ SINT-JANS-MOLENBEEK – Door een beslissing van de Vlaamse regering is Foyer niet langer Regionaal Integratiecentrum. Voorzitter Leman laat de moed niet zakken: “We blijven in Molenbeek actief.” Ontgoocheling en onbegrip aan de Werkhuizenstraat in Molenbeek. Foyer zal haar corebusiness moeten afstoten: de integratie van allochtonen, waarmee ze pionierde in de vroege jaren 1980. Een Vlaams Agentschap neemt de taken over, heeft de Vlaamse regering beslist. Het is niet de eerste keer dat Foyer een deelwerking afstoot. In de jaren 1990 werden de taallessen voor migranten ‘geprofessionaliseerd’, lees: ze werden overgenomen door een Centrum voor Volwassenonderwijs. Foyer was ook hierin pionier.

Foyer liet zich ook als een van de eerste integratiecentra in met inburgering. Die deelwerking ging tien jaar geleden over in het Brussels Onthaalbureau Nieuwkomers. Leman: “We hebben altijd constructief aan die overnames meegewerkt. Als ze het beleid ten goede komen, waarom niet? Maar niemand kan uitleggen wat nu het voordeel is.” Foyer verliest de helft van de middelen, 22 personeelsleden gaan over naar het vanuit Vlaanderen aangestuurd Agentschap Integratie & Inburgering. Toch is Foyer niet van plan om er de brui aan te geven. Acht deelwerkingen, vooral in de eerstelijnszorg, blijven bestaan. Leman wil ook partnerships sluiten met sociale organisaties die actief zijn in de achtergestelde wijken van SVG Brussel.

Brussels parlementslid Bianca Debaets (CD&V) heeft een van de leden van onze redactie per post uitgenodigd om een kijkje te nemen achter de schermen van de Vlaams-Brusselse media, waaronder ook uw geliefde stadskrant. Om zeven uur ‘s avonds dan nog, op een woensdag, wanneer er niemand meer is. Tot onze grote spijt kunnen we dus niet deelnemen. Jammer, wel, want ook wij hadden graag de P-Praatcommentator eens in levenden lijve in actie gezien. En nu opletten dat we Debaets’ uitnodiging niet op ons bureau laten rondslingeren.

CHIEN ÉCRASÉ 4G – Evelyne Huytebroeck (Ecolo) is uiteindelijk overstag gegaan, en binnenkort kan u in heel het Brussels Hoofdstedelijk Gewest van het 4G-netwerk gebruikmaken. Geen idee wat dat juist is, een 4G-netwerk, maar het is iets waarmee u kan bellen en internetten vooropgesteld dat u zo’n lichtgevende telefoon hebt. Niet dat u dat voorheen nog niet kon, maar binnenkort kan u dat dus beter. Nog geen week is er voorbij sinds de 4G-persconferentie, en alras duiken er in de bushokjes van de MIVB affiches op met Manneken Pis die 4G plast. Kwestie van u te waarschuwen wat er kan gebeuren bij onzalig gebruik van 4G. LAKEN – Bij gebrek aan andere degelijke inspiratie bieden we u al een inkijkje in de krant van volgende week. U kan dan een stuk aantreffen over de ovulatie van vrouwelijke bomen in Laken. Het kan wel zijn dat, wanneer het 4G-netwerk versneld wordt ingevoerd, er van geen vrouwelijke bomen sprake meer zal zijn, noch van ovulatie. JAWEL, NU AL – Reclame. ----------------------------------------------------PUB------------------------------------------------------------TELEFONIE – Bent u vergeten uw kleine af te halen van de brede school? Komt uw tram niet opdagen? Bent u te lang op café geweest en moet u het thuisfront verwittigen? Dankzij 4G van Proximus hebt u binnenkort nooit nog communicatieproblemen. En genoeg brandhout.

ADVERTENTIE

100% voorplein Het Voorplein van Sint-Gillis is een levendige plek. Het is onze markt, ons terras en onze gemeenschappelijke living. We hebben met sp.a hard geijverd om het terug te geven aan de Brusselaars. En met succes. Sinds deze zomer is het 100% autovrij en ook de volledige heraanleg is gepland. Het hart van Sint-Gillis zal nog aantrekkelijker en aangenamer zijn.

100% Parvis Le Parvis de Saint-Gilles est un endroit animé. C’est notre place, notre terrasse et notre living commun. Avec le sp.a, nous nous sommes battus pour rendre le Parvis aux Bruxellois. Depuis cet été, il est 100 % piétonnier et son réaménagement complet est prévu. Le cœur de Saint-Gilles sera encore plus attrayant et agréable.

WILLEM STEVENS schepen in SInt-Gillis

www.spa-brussel.be

ADVERTENTIE

OlIVIER GODFROID, BRuSSEl 44 jAAR, AccOuNT mANAGER

”Ik wil een efficiënte overheid.” En jij? “Veranderen, veranderen, veranderen. Dat moeten we echt doen om vooruitgang te boeken. De overheid geeft nog elke dag te veel geld uit. Neem nu Brussel. Dat zijn 19 gemeenten en 19 gemeenteraden, 19 OCMW’s en 19 OCMW-raden, 6 politiezones en 6 politieraden. Iedereen is bevoegd, iedereen heeft er iets te zeggen. Maar niemand is verantwoordelijk. Er kan wel wat vet vanaf. Onze overheid moet ten dienste staan van de burger, en niet van de politici. Wie kan daar iets op tegen hebben?”

Verandering voor Vooruitgang ONTDEK ONZE 25 VERBINTENISSEN OP N-VA.BE/VERANDERING

BDW 1414 PAGINA 9 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Wonen > DNA van de Belg staat op de helling, vreest Batibouw

Nu duidelijkheid over Woonbonus Met de Zesde Staatshervorming en na de verkiezingen in mei wordt dit een regionale bevoegdheid. Ook daar kijkt de bouwmarkt naar de sterrenhemel. “Het blijft koffiedik kijken hoe de bouwer dit moet incalculeren, want alle partijcongressen pakken uit met andere formules,” klaagt Maes.

Duidelijker communiceren “De ene partij wil meer de renovatie van huizen steunen dan nieuwbouw. Een andere partij (socialisten, red.) vindt dat wie energievriendelijker bouwt of verbouwt, des te meer aanspraak kan maken op steun. Maar geen enkele partij maakt duidelijk hoe het er in 2015 precies zal uitzien met de steunformules. De politiek laat mensen met (ver) bouwplannen volledig in het ongewisse over hun uiteindelijke uitgave, dat kan niet. De federale regering dekt zich in dat iedereen die nog tot 31 december een lening aangaat, in de hoogste schijf van belastingsaftrek valt (40 procent). Dat biedt inderdaad zekerheden voor wie nu met zijn bouwinvestering bezig is, maar wie pas na nieuwjaar beslist, kan niets plannen. Zonder er bedragen op te kleven, moet het vandaag toch mogelijk zijn om duidelijk te communiceren over wat ons binnen tien maanden (in 2015) staat te wachten.” Jean-Marie Binst Geert Maes, CEO van Batibouw: “Energieneutraal bouwen is fantastisch voor wie de meerkost kan betalen, dus meer geld geleend krijgt.”

Batibouw van 20/2 tot 2/3 in Brussels Expo, www.batibouw.com LAKEN – “Met de ‘passiefnorm’ die het Brussels Gewest vanaf 2015 wil hanteren, mag het wel de beste leerling van de klas zijn, het bouwideaal gaat maar op voor wie nieuwbouw zet én de meerkost kan betalen,“ stelt CEO Geert Maes op de vooravond van Batibouw. “En wat komt er na 2014 in de plaats van de Woonbonus? Door daarover nu niet duidelijk te communiceren, worden twijfels geschapen.”

eer dan ooit is dit het moment om te (ver)bouwen. De hypotheekleningen zijn laag. Het spaargeld brengt slapend niets op. En er zijn nog overheidspremies. Batibouw kan dus profiteren van de crisis. “Doe het nu en wacht niet langer,” tipte Geert Maes van Batibouw op zijn persconferentie. Maar de grootste jaarbeurs wijst ook met de vinger naar de politiek. “Energieneutraal bouwen is fantastisch, voor wie de meerkost kan betalen, dus meer geld geleend krijgt. Maar meer dan de helft van de 5 miljoen huizen in België zijn dertig jaar of ouder (dus zonder spouwmuur, of met ‘lucht’ als isolatie, jmb), en in Brussel is dat nog meer. Als je die miljoenen woningen energieneutraal wil maken, zoals nu wordt bepleit, dan hebben we het over een heel complexe, dure, zelfs bijna onmogelijke opdracht. Dus moeten we onze pijlen richten op het energievriendelijk renoveren van het bestaande patrimonium, veel meer dan alsmaar te focussen op nieuwbouw.” Die er trouwens amper is voor particulieren in Brussel.

Wat na Woonbonus? Voor alle duidelijkheid, renoveren om energiezuinig te leven vertrekt van drie basisingrepen: de oude verwarmingsketel vervangen door een warmtepomp, condensatieketel of ander besparingssysteem. Het raamglas vervangen door driedubbel of hoog-rendementsglas. En de woning isoleren: de vloer, de muren

en het dak. Met die renovatie heb je het meeste profijt. Tot voor kort focuste de overheid op tweedelijnsbesparingen, zoals het plaatsen van zonnepanelen. Die actie dooft uit. De ‘aandacht’ voor energiezuinig bouwen is een tijdsgegeven, dat sowieso politiek gestuurd wordt. Europa vroeg de lidstaten om tegen 31 december 2020 bijna energieneutraal te bouwen. In technische termen heet dat het E30peil halen. Maes analyseert de diverse koersen die de gewesten varen: “Sinds 1 januari 2014 verplicht Vlaanderen om volgens E-60-peil te bouwen; voor E-30 heeft men dus zes jaar. Wallonië krabt zich in het haar, maar wil tegen 2018 duidelijkheid scheppen. En Brussel is de beste leerling van de klas, omdat het ge-

“Een nieuwbouwpassiefhuis kost meer dan een normaal huis. Hoe groener we gaan bouwen, hoe duurder, al brengt de investering na jaren wel op” west vanaf 1 januari 2015 de passiefnorm gaat hanteren. Dat is veel lager dan het gevraagde E-30-peil voor Europa. Het is een mooi principe, en technisch haalbaar, maar is het wel betaalbaar? Een nieuwbouw-passiefhuis kost meer dan een normaal huis. Hoe groener we gaan bouwen, hoe duurder, jammer genoeg, al brengt de investering na jaren wel op.” Een ander hekel punt is de Woonbonus (de federale fiscaal aftrekbare hypotheeklening).

ADVERTENTIE

Meebouwen aan #Brussel? Brusselaar en Vlaams Parlementslid Paul Delva stelt u graag zijn boek voor. Een boek over Brussel. En Vlaanderen. Een boek over zijn dromen voor onze hoofdstad! “Omdat ik ook benieuwd ben naar jouw ideeën en suggesties voor Brussel, ga ik graag met jou in dialoog. Op 10/3, 20/3 en 1/4 organiseer ik hiervoor drie gespreksavonden bij mij thuis.” Kijk op www.pauldelva.be of mail naar paul.delva@vlaamsparlement.be voor meer info en inschrijvingen!

Iedere avond is er plaats voor 30 ‘bouwers’, snel inschrijven is dus de boodschap! Deelname in de kosten: €2, drankje inbegrepen.

BDW REGIO

BDW 1414 PAGINA 10 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Deze week in Haren > Vzw zoekt steun voor oprichting witloofboerderij

‘Haren verdient een flinke compensatie’

loof veel rijker dan witloof van hydrocultuur. Roggeman: “De smaak wordt bepaald door de grond. Witloof van Haren is bijvoorbeeld veel zoeter dan die uit Kampenhout. Je kan het zo rauw eten.” Roggeman en Delchevalerie hebben deze winter al enkele oogsten kunnen verkopen, aan de spotprijs van drie euro per kilo. Toch komen ze niet aan de verhoopte 500 kilo. “Een te zachte winter is niet goed. Dan gaan de wortels al na een maand schieten en heb je lekkere, maar veel te dunne witloof.” Sowieso is deze winter een testperiode. De ambitie van beide Harenaars is om een stadsboerderij te beginnen, met als specialiteit grondwitloof. Roggeman: “We willen weer aanknopen met de traditie van Haren. Als echte boerkozen gaan we de stad opnieuw bevoorraden met witloof en andere verse groenten. Net als vroeger, direct van producent naar consument. We willen voortzetten wat de mensen hier altijd hebben gedaan, maar dan op een 21ste-eeuwse manier. Zo gebruiken we het internet om in contact te komen met voedselteams die collectief aankopen.” Maar het project is meer dan een boerderij. Er is ook een socio-cultureel luik. “We zijn bijvoorbeeld van plan om de verhalen van de oude witloofboeren op te tekenen.” Ook zien de twee Harenaren hun initiatief als een manier om zichzelf en mogelijk anderen aan werk te helpen. Delchevalerie had vroeger een fotowinkel maar zit zonder job, Roggeman werkt om den brode als receptionist.

Vijf hectare landbouwgrond

Harenaars Erik Roggeman en Philippe Delchevalerie willen weer boerkoos worden en de stad met grondwitloof en andere verse groenten bevoorraden.

Twee Harenaren willen de uitgestorven grondwitloofteelt in hun dorp nieuw leven inblazen. Een heuse stadsboerderij is het doel. “Haren mag toch een serieuze compensatie krijgen voor de geplande gevangenis en al die woningbouwprojecten. Het dorp verstikt.”

oit was Haren het hart van de witloofteelt, grondwitloof welteverstaan. Tot in de jaren 1970 leefde een op de drie gezinnen van de wintergroente. Vandaag is er van die traditie nauwelijks nog iets te merken. Alleen de Witloofstraat en de – vaak onbewerkte

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

– moestuinen verwijzen naar het tuinbouwverleden van de Brusselse deelgemeente. De grondwitloofteelt ontstond in Schaarbeek en breidde zich eind negentiende eeuw uit naar Evere, Diegem en Haren, dat toen zelfs een witlooftreinstation had. Later verspreidde de teelt zich verder over Vlaams-Brabant. Na de Tweede Wereldoorlog veranderde de situatie van de boerkozen, zoals de Brusselse tuinders genoemd werden. De grondwitlooftelers kregen concurrentie van industriële producenten die het hele jaar door witloof op hydrocultuur teelden. Vrachtwagens voerden de groente vanuit heel het land naar Brussel. In de driehoek Brussel-Leuven-Mechelen ging men op kleine schaal door met de arbeidsintensieve grondwitloofteelt, maar de groente is vandaag een prijzige delicatesse, uitgeroepen tot immaterieel erfgoed.

Haren zelf telt geen professionele grondwitlooftelers meer. Wel zijn er nog enkele boeren van dik in de tachtig die elke winter wat witloof oogsten voor eigen gebruik. Het is bij hen dat Erik Roggeman (35) vorig jaar te rade ging. “In Haren is een stukje van de dorpssfeer bewaard gebleven. Buren praten nog met elkaar. Vooral de oudere Vlamingen hebben veel contact. Ze zaten vroeger samen in de witloof. Ik ben een inwijkeling. Acht jaar geleden verhuisde ik vanuit Brussel-centrum. Maar ik ben inmiddels zo goed geïntegreerd dat ik vorig jaar besloot met grondwitloof te beginnen.” De oude boeren waren maar al te blij om hun kennis te delen. En van een bejaarde buur, die aanvankelijk nochtans sceptisch was, kreeg hij enkele onbewerkte moestuinpercelen ter beschikking. Zo ontstond de afgelopen maanden in de Kampstraat een mini-witloofkwekerij. Roggeman, die de hulp

kreeg van dorpsgenoot Philippe Delchevalerie, kocht in september cichoreiwortels van een boer uit Kampenhout. Hij groef twee lange kuilen en stopte de ingekorte wortels onder een laagje grond en een flinke hoeveelheid stro, voor de isolatie. Daarover kwam een tunneltje van golfplaat om het gewas droog te

“Witloof van Haren is veel zoeter dan die uit Kampenhout”

houden. De golfplaten recupereerde hij bij oude boeren of vond hij op verlaten velden. “Ooit stond Haren vol met van die tunneltjes.” Door de wortels op die manier af te dekken worden ze geforceerd: de warmte maakt dat de wortels vroegtijdig gaan schieten. De scheuten zijn de witloof. Volgens kenners smaakt grondwit-

Maar om van de witloof te kunnen leven hebben ze minstens twee hectare grond nodig. Haren heeft nog heel wat landbouwgrond en er zijn ook verschillende verlaten witloofboerderijen. Dat zijn geen echte hoeves maar rijhuizen met een poort en achteraan een witloofkot. Roggeman heeft al één welbepaalde witloofboerderij op het oog. Die van de stad Brussel in de Parochiestraat. Het pand staat al jaren leeg en is behoorlijk onderkomen. “Mits renovatie zou het ideaal zijn. Het is groot genoeg om er ook een cafeetje in te maken en een atelier- en exporuimte.” Aan de overkant van de straat liggen vijf hectare landbouwgrond. Het gros is eigendom van enkele boeren, een klein deeltje behoort toe aan de stad. “Wij willen een stuk van dat land. Privépromotoren azen er op. Het is dus nu of nooit. Als we niet snel zijn is al de grond weg.” Met zijn kersverse vzw Ruraal Haren wil Roggeman dan ook in onderhandeling met Brussel-Stad treden. “De stad moet Haren toch enige compensatie geven voor het feit dat dit dorp helemaal volgebouwd wordt. We krijgen de gevangenis, Harenberg is intussen volgebouwd en er staan nog andere woningbouwprojecten op stapel. Behalve landbouwgrond heeft Haren nauwelijks groen. Met een stadsboerderij hou je tenminste nog iets aan natuur over.”

Bettina Hubo

ADVERTENTIE

KARl VANlOuwE, BRuSSEl 43 jAAR, SENATOR N-VA

”Ik wil een eind maken aan politieke benoemingen.” En jij? “Er zijn gewoon te veel politici. En te veel instellingen. We kunnen met minder. En waarom worden topjobs nog altijd gereserveerd voor politieke vrienden? De N-VA wil de juiste mensen op de juiste plaats. Nu gaan de jobs naar mensen met de juiste partijkaart. De politieke benoemingen en de belangenvermenging moeten stoppen. De burger wil een efficiënte en neutrale overheid, en de N-VA ook.”

Verandering voor Vooruitgang ONTDEK ONZE 25 VERBINTENISSEN OP N-VA.BE/VERANDERING

BDW 1414 PAGINA 12 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Sint-Agatha-Berchem > Hulde aan gesneuvelden 1914-1918

Sint-Jans-Molenbeek > Toezicht niet altijd aanwezig

‘Pierron slachtoffer van eigen succes’ Het pas vernieuwde Pierronpark is een succes, maar dat heeft ook zijn prijs. N-VA-oppositieraadslid Dirk Berckmans dringt aan op de aanwezigheid van gemeenschapswachten.

Straatnamen over WO I Het herdenkingsjaar van Wereldoorlog I is het gepaste moment om het collectief geheugen aan te scherpen.

Zo wil de Dienst Preventie met een educatief project de jongeren diets maken dat extremisme in het algemeen kan leiden tot oorlog. Momenteel buigt een werkgroep zich over de invulling van het educatief project, op initiatief van burgemeester Joël Riguelle (CDH). Verder wil de gemeente ook een tentoonstelling uitbouwen (met de twee bibliotheken en twee cultuurdiensten). Daarvoor is een oproep aan de burger gelanceerd, om oude foto’s, documenten, dagboeken (niet alleen van frontsoldaten) te laten inscannen bij de bibliotheek. Mogelijk komen er ook biografische gedenkplaten bij de straatnamen die werden toegekend aan slachtoffers van WO I. Dat blijken

een twintigtal borden te zijn, meteen een thema voor (geleide) wandelingen. Wel bestaan er nog twijfelgevallen, bij de oplijsting van de straatnamen. Zo is er de Armand De Neuterstraat, ooit toegekend aan een oorlogsvrijwilliger die geen dodelijk slachtoffer werd, althans niet tijdens de oorlog. In 1916 was hij wel zwaar ziek geworden van het stikgas aan het IJzerfront, en werd de boot opgezet naar Canada (1916-1923). De Neuter week in 1923 in Berchem in, en stierf er in 1933. Uiteraard is het grote oorlogsmonument op het kerkhof niet de enige referentie aan slachtoffers van de oorlog. Maar de geschiedschrijving zou een stuk makkelijker gaan als alle burgers die (familie)verhalen en documentatie hebben hun steentje bijdragen. Jean-Marie Binst

In december vorig jaar ging het vernieuwde Pierronpark aan de Sluis van Molenbeek open. Sindsdien is het park een succes gebleken, in zoverre dat Molenbeeks burgemeester Françoise Schepmans (MR) zelfs spreekt van “slachtoffer van het eigen succes”. Veel kinderen en jongeren komen er spelen en rondhangen. Soms leidt een begeleidende ouder dat in goede banen, maar lang niet altijd. Daarom dringt N-VA’er Dirk Berckmans aan op gemeenschapswachten. Schepmans volgt het oppositieraadslid daarin, maar zegt dat er in de kanaalwijk al veel gemeenschapswachten zijn voor een groot gebied. “Die wijk is prioritair, daarom zijn er altijd twee vaste teams van gemeen-

schapswachten aanwezig, plus nog extra inzetbare krachten, ook op woensdagnamiddag en zondag,” zegt de burgemeester. Berckmans zegt wat op zijn honger te blijven zitten. “De gemeenschapswachten zijn niet altijd aanwezig in het Pierronpark. Zouden er dan geen betaalde vrijwilligers kunnen worden ingezet, of medewerkers van de gemeentelijke vzw Bestrijding van de Sociale Uitsluiting (BSU)?” Bevoegd schepen Sarah Turine (Ecolo) antwoordt daarop dat de gemeente al een gespecialiseerde animator heeft aangeworven om met moeilijke jongeren te werken en dat jongeren zoveel mogelijk betrokken werden bij de renovatie van het Pierronpark. Volgens burgemeester Schepmans kan over betaalde vrijwilligers wel nagedacht worden. Het Bonneviepark kostte 500.000 euro, geld van het federale grootstedenbeleid, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de BSU. CD

Meer info op 02-464.04.82.

ADVERTENTIE

Openbaar OnderzOek

lijk Ontwerp van Geweste ussels Natuurplan van het Br t Hoofdstedelijk Gewes

Brussel > Onderwijsschepen Faouzia Hariche kaatst bal terug

delijk Het Brussels Hoofdste stad ! e en gro Gewest is een , moestuinen, Braakland, privétuinen en, natuurreopenbare parken en tuin Zoniënwoud … servaten, bossen en het de tot bij ze en drag l allemaa . levenskwaliteit in de stad oenen met de naStadsontwikkeling verz reen toegankelijk tuur, die natuur voor iede l stellen in die traa cen s men de en maken aal fundaallem zijn het … ontwikkeling r de Brusselaars. mentele uitdagingen voo ls Gewest een Daarom stelt het Brusse voor. Dit plan lan” uurp Nat telijk “Gewes elen en de tipp uits jnen zal de beleidsli om meer aanBrusselaars mobiliseren de biodiversiteit, dacht te schenken aan cherming bes de en ling ikke de ontw ur. van de natu

‘Anneessens niet geschikt voor automechaniek’

15 februari x 15 april 2014

rt ons !

Uw mening interessee

wordt het ontwerp keuring door de Regering, est” Voorafgaand aan de goed sels Hoofdstedelijk Gew Brus het van n urpla baar onderzoek van “Gewestelijk Natu voorgelegd in een open est Gew het van ners aan de inwo tot 15 april 2014. dat loopt van 15 februari

U wenst te reageren

milieu Brussel, ilieu.irisnet.be of naar Leef delle 100, Schrijf dan naar info@leefm estelijk Natuurplan” - Gulle Infodienst, Onderzoek “Gew 1200 Brussel.

en ?

Wilt u er meer over wet

Volgens de burgemeester zijn er altijd twee vaste teams van gemeenschapswachten aanwezig, plus nog extra inzetbare krachten.

het Brussels Hoofdstedelijk estelijk Natuurplan van Het ontwerp van “Gew russel.be/natuurplan. ad van www.leefmilieub wnlo gedo en word kan Gewest” ebestuur en/of elke eent gem uw bij en pleg u U kunt het plan ook raad op afspraak) bij Leefmilie tussen 14h en 16h (of dinsdag en donderdag delle 100 van de bibliotheek - Gulle al loka het in – sel Brus te melden. u bij het «Onthaal» aan 1200 Brussel. Gelieve

elke meninG telt, Want We zijn met meer dan een miljoen BrUsselaars

m e e r i n f o : w w w. l e e f m i l i e u b r u s s e l . b e - 0 2 7 7 5 7 5 7 5

De afdeling automechaniek van het Anneessens-Funckinstituut moet ofwel verhuizen naar een andere school, ofwel moeten de praktijklessen plaatsvinden in de Franstalige school Arts et Métiers. Dat heeft Onderwijsschepen Faouzia Hariche gezegd in de gemeenteraad. Anneessens-Funck kreeg voor de tweede keer op rij een negatief advies van de Vlaamse onderwijsinspectie. De Vlaamse oppositie was snoeihard voor Hariche. Johan Van den Driessche (N-VA), Bianca Debaets (CD&V) en Malika Abbad (Groen) zitten alle drie op de oppositiebanken, en waren alle drie oprecht verontwaardigd. De een niet minder dan de ander. Dat er twee keer op rij een negatief advies komt, is volgens hen schuldig verzuim. Volgens Abbad dateert het eerste negatief advies al van in 2004, tien jaar geleden dus. Zij vindt ook dat het voltallig sche-

pencollege verantwoordelijk is. De kritiek van de inspectie gaat over hygiëne, veiligheid, infrastructuur en pedagogie. Van den Driessche ziet de Nederlandsonkundigheid van Hariche als een van de oorzaken. Hij herhaalde dat Nederlandstalig onderwijs bij de schepen voor Vlaamse Aangelegenheden (Ans Persoons, SP.A) thuishoort. Zoals in de meeste gemeenten. Hariche noemde de vragen van de oppositie terecht, maar beet van zich af. Volgens haar is 80 procent van de kritiek van de Vlaamse inspectie pedagogisch, en wordt er samen met de directie een plan opgesteld om de toestand te remediëren. Dat moet op 21 maart klaar zijn, de stad vraagt drie jaar de tijd. Volgens Hariche heeft de stad de voorbije vijf jaar al 1,1 miljoen euro geïnvesteerd in Anneessens-Funck, maar is het art-decogebouw niet geschikt voor de afdeling automechaniek. DV

BDW 1414 PAGINA 13 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014 © WWW.YOUROPI.COM

Erfgoed > Ideeënwedstrijd Katelijnekerk gelanceerd

ADVERTENTIE

WOON IN EEN ICONISCH PROJECT EN WORD BEDIEND OP UW WENKEN

Zo zag de Katelijnekerk er voor de sluiting uit. Nu is de kerk leeg en kwijnt ze weg.

‘Geen sprake dat Stad project alleen betaalt’ BRUSSEL – Tot 12 mei kan iedereen suggesties doen voor de herbestemming van de Sint-Katelijnekerk aan de Vismarkt. “Brusselaars, grijp uw kans,” zegt Brussels schepen van Erediensten Alain Courtois (MR). De kerk werd eind 2011 gesloten omdat het decanaat oordeelde dat het gebouw veel te groot was en te duur in verwarming en onderhoud. Dat het gebouw al twee jaar potdicht is, is er aan te zien. De stenen trappen en het pleisterwerk brokkelen hier en daar af. Omdat het waardevolle kerkelijke textiel door gebrek aan verwarming begon te schimmelen is een deel van het interieur inmiddels verhuisd naar een lokaal op de eerste verdieping. De afgelopen jaren werden al wilde plannen gemaakt voor de herbestemming van het gebouw: een woontoren (de kerkfabriek), een groentenhal (schepen Philippe Close) en een museum voor religieuze kunst (Courtois). Omdat geen van die voorstellen de volledige goedkeuring had van de Stad, die eigenaar is, en de kerkelijke overheden, schrijft Brussel-Stad nu een ideeënwedstrijd uit. Buurtbewoners, verenigingen, architecten en promotoren mogen voorstellen doen voor een nieuwe bestemming. In de zomer kiest een jury het beste idee zodat het Brusselse schepencollege in september een voorstel kan doen aan aartsbisschop Léonard. Die beslist over de ontwijding van de kerk en heeft dus het laatste woord. Het uitverkoren project zal dan ook aan heel wat eisen moeten voldoen, zo zei Courtois bij de lancering van de wedstrijd. “Het moet mooi zijn, de historische en architecturale waarde van het gebouw eerbiedigen en ook respectvol zijn tegenover de oorspronkelijke – religieuze – functie.” Bovendien moet het economisch haalbaar zijn. “Er is geen sprake van dat de Stad het project alleen betaalt. Daarvoor is er geen geld. Er moet een private partner zijn.” Schepen van Stedenbouw en Erfgoed Geoffroy Coomans de Brachène (MR) benadrukte dat de kerk beschermd is. Aan de structuur mag dus niet worden geraakt. Geen woningen dus, of een hotel. “De aanpassingen moeten omkeerbaar zijn.” De jury wordt geleid door Peter de Caluwe, directeur van De Munt. Hij ontdekte het ge-

bouw vorig jaar op zijn zoektocht naar een tijdelijke locatie want de opera wordt volgend jaar gerenoveerd. Voorts zijn er vertegenwoordigers van de Stad, Monumenten en Landschappen en de kerk. Volgens jurylid Claude Castiau, deken van Brussel, is er voor de kerkelijke autoriteiten veel mogelijk. “Officieel luidt het dat een nieuwe bestemming niet smerig mag zijn. Iets als een groentenhal zou dus kunnen.”

“De renovatie kadert in de grote operatie centrum van Brussel” Een kleine gebedsruimte in het gebouw zou Castiau op prijs stellen. Voor Yvan Nobels, voorzitter van de Kerkfabriek, is het een absolute must. Hij heeft er ook al de ideale plaats voor, een zijkapel die nu dienst doet als rommelkot. “Daar kunnen we ook de mooiste kerkschatten uitstallen.”

Historische kern Er moet immers ook een oplossing gevonden worden voor het interieur. Ook dat is beschermd, maar op een andere manier dan het gebouw. Bij restauratie zijn er geen subsidies van het gewest. Voor de restauratie van het gebouw betaalt het gewest wel 80 procent van de kosten. Dat zal ook het geval zijn als Brussel-Stad beslist de drie resterende gevels op te knappen. De westgevel is al gerestaureerd door Beliris, maar dat fonds maakt voorlopig geen geld vrij voor de andere gevels. Hoewel er nog geen vergunning is aangevraagd, liet Courtois uitschijnen dat Brussel-Stad van plan is om door te gaan met de gevelreiniging, een werk van 8,5 miljoen euro. “De renovatie kadert in de grote operatie Centrum van Brussel. Brussel moet weer een historische kern krijgen waar toeristen op af komen en waar de Brusselaars fier op zijn.” Bettina Hubo www.brussel.be/8162

TI A N E ID

S E C I S E R VLUDEktisD che a sten r C p INanbod voannlijke dien A e rs o R en p A A J NU 2 T I S

R ES

GRA

CHAMBON. EEN LUXERESIDENTIE OP EEN HISTORISCHE SITE IN HARTJE BRUSSEL De majestueuze hoofdzetel van de voormalige ASLK, gelegen tussen het Muntplein en het Martelarenplein, wordt in al zijn glorie hersteld dankzij een prestigieuze reconversie tot luxeresidentie. Dit unieke project, de Chambon, combineert historische grandeur met hypermodern comfort. Met als absolute primeur een exclusief pakket aan diensten: de Residential Services. EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE • Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering • Prime location in het hart van de Europese hoofdstad • Met exclusief dienstenpakket • Een “once in a lifetime opportunity”

www.thechambon.be

Vastgoedprojecten op toplocaties 02/201 00 01

BDW 1414 PAGINA 14 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

staan zelf in voor het organiseren van opvang. Zij zien zich verplicht de kosten aan te rekenen aan de ouders. Gelukkig kunnen de scholen in Laag-Molenbeek rekenen op een samenwerking met de IBO’s die vlakbij gevestigd zijn. Deze initiatieven voor buitenschoolse opvang werken met een tarifering op basis van het netto-inkomen van de ouders. Voor scholen in Midden- en Hoog-Molenbeek bieden deze helaas (nog) geen oplossing. En dus blijven de ouders (figuurlijk) en de kinderen (soms letterlijk) in de kou staan aan de SintKarelschool.

Eenduidig systeem

Iedere ochtend staan er heel wat kinderen aan de schoolpoort van de Sint-Karelschool te wachten, omdat hun ouders de voorschoolse opvang niet meer kunnen betalen.

Onderwijs > Molenbeekse schooldirecteurs over financiering voorschoolse opvang

Hoe gelijk zijn onze kinderen? © SASKIA VANDERSTICHELE/SINT-MARTINUSSCHOOL/SASKIA VANDERSTICHELE

BRUSSEL – Enkele weken geleden werden er in verschillende media beelden getoond van kinderen die in de kou voor een Molenbeekse schoolpoort stonden te wachten. Niet omdat de school nog niet open was, wel omdat hun ouders de voorschoolse opvang niet meer kunnen betalen. Drie Molenbeekse schooldirecteurs vragen zich af hoe het zo ver is kunnen komen. Ze roepen de overheid op om elke vorm van sociale ongelijkheid tussen leerlingen in de nabije toekomst weg te werken.

BDWOPINIE Even kort schetsen: in 2002 werd het decreet ingevoerd dat gelijke onderwijskansen beoogt voor elk kind in het Nederlandstalige onderwijs (GOK-decreet). Heel wat inspanningen zijn sindsdien geleverd om ons onderwijssysteem eerlijker, rechtvaardiger en op maat van elke leerling te organiseren. Denk aan maatregelen als de maximumfactuur, middelen en lesuren voor scholen op basis van de socio-economische thuissituatie van de leerlingen, etcetera. Maar twaalf jaar later stellen we vast dat er nog tal van ongelijkheden zijn van bij de start van de schoolloopbaan. Sommige zijn niet zo makkelijk weg te werken, andere zijn structureel verbonden aan het (lokale) beleid. Zo ook het verschil in financiële lasten (voor bijvoorbeeld opvang of busvervoer) die doorgere-

kend worden aan Molenbeekse ouders wanneer hun kind al dan niet in een school van het gemeentelijke of het vrije net zit. Anno 2014 stellen we dus vast dat de vrije schoolkeuze (voor het vrije, gemeentelijke of gemeenschapsnet) aanleiding geeft tot sociale ongelijkheid. Dat ouder één, die voor een katholieke school kiest, een veelvoud aan kosten betaalt in vergelijking met ouder twéé, die zijn kind naar de gemeenteschool stuurt. Kan dat dan? Juridisch gezien niet. Net om deze toestanden te vermijden, werd er in 2007 een decreet ‘Flankerend Onderwijsbeleid’ uitgewerkt. Artikel 5 van dit decreet laat niets aan de verbeelding over: ‘De gemeenten die sociale voordelen verlenen aan scholen van het eigen schoolbestuur, zijn verplicht dezelfde voordelen toe te kennen aan de scholen van de andere schoolbesturen gelegen op hun grondgebied, als die erom verzoeken. Zij mogen

“Wij stellen vast dat anno 2014 de vrije schoolkeuze aanleiding geeft tot sociale ongelijkheid”

geen enkel onderscheid maken tussen de leerlingen, welke scholen die ook bezoeken.’ Welke deze sociale voordelen zijn, staat eveneens omschreven: ochtend-, middag- en avondtoezicht, kosten voor toegang tot het zwembad, leerlingenvervoer, ... Ook de Franse Gemeenschap hanteert een gelijkaardige regeling. De realiteit op het terrein verschilt echter van de juridische realiteit. Verschillende Brusselse gemeenten hebben geen enkele maatregel genomen om het flankerende beleid gelijk te trekken in scholen van de verschillende netten. De gemeente

Molenbeek nam wel enkele stappen. Ondanks deze positieve inspanningen (zoals het ter beschikking stellen van een schoolverpleegster voor alle vrije Molenbeekse scholen en een kleine tussenkomst in de ochtendopvang) blijft de kloof groot. Tot juni 2013 profiteerden ouders die hun kinderen naar gemeentescholen stuurden dankzij subsidies van de gemeente van een volledig gratis voor- en naschools opvangsysteem. Nu betalen die ouders een kleine, maandelijkse bijdrage. Verschillende scholen uit het vrije net, zowel Franstalig als Nederlandstalig,

Een soortgelijke situatie die een feitelijke discriminatie van kinderen in vrije scholen inhoudt is het leerlingvervoer naar gemeentelijke activiteiten of zwemlessen. Een vrije school die zich in een uithoek van de gemeente situeert moet die kosten steeds zelf dragen of doorfactureren aan de ouders. Ook al stopt een bus van de gemeente bij de aanpalende gemeenteschool. En zo komt het dat kinderen van de Sint-Martinusschool soms moeten passen voor een scholenveldloop, een zwemevenement, boekentassenrock in het park of de herdenking van de oorlog met alle (?) Molenbeekse zesdeklassers. Of dat er voor sommige activiteiten twéé bussen aan de Vier Windenschool stoppen, beiden met dezelfde bestemming, soms slechts half gevuld. Indien we met zijn allen écht kant kiezen tegen sociale ongelijkheid, dan moeten we deze verschillen wegwerken. Vanuit dat oogpunt verenigden vijf katholieke Franstalige scholen zich in een rechtszaak tegen de gemeente. Een uitspraak van de rechter wordt in de nabije toekomst verwacht. Als directeurs van Nederlandstalige katholieke scholen willen we hierop niet wachten. Wij geloven dat een constructief en open gesprek tussen de verschillende partners tot een oplossing kan leiden. Dat het kan, bewijst onze buurgemeente Jette, die voluit en consequent gelijke maatregelen treft voor alle scholen op het grondgebied. Wij vragen geen voorkeursbehandeling, maar een correcte uitvoering van het decreet ‘Flankerend Onderwijsbeleid’. Hopelijk leidt dit er binnenkort toe dat alle Molenbeekse kinderen, ongeacht hun schoolkeuze, van een eenduidig systeem van flankerende maatregelen kunnen genieten.

Dirk Letens, directeur Vier Windenschool Peter Droeshout, directeur Sint-Martinusschool Lieven Lemmens, directeur Sint-Karelschool

BDW 1414 PAGINA 15 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be De etymologie van de rekening Rekeningrijden. Er is nog geen sprake van en toch staat het hele land al in rep en roer. En waarom? Omdat geraakt wordt aan de meest precieuze eigenschap der mensheid: de portefeuille. Al is dat best te begrijpen, want rijden kost geld en zal alleen nog maar meer gaan kosten. In tijden van economische crisis en de openbaring van een recent rapport waarin duidelijk werd dat Vlaanderen vier maal meer in bedrijfswagens investeert dan in openbaar vervoer, is het begrijpelijk dat dit proefproject de potjes doet overkoken. Over naar de kern van de zaak. De modale twitteraar en man in de straat hebben het over fileleed. Want met zijn allen in de file staan, is niet leuk. Net daar loopt het mis. Er wordt geen rekening gehouden met andere factoren zoals ecologie en leefbaarheid. Brussel is bijvoorbeeld ‘the most congested city of Europe’, waar dagelijks duizenden auto’s gratuit fijn stof in de longen van de toekomst komen pompen. De rekening die ons als inwoners wordt gepresenteerd, is niet van fluïde aard (ooit kom je wel uit de file) maar van een schadelijke, permanente aard (piepende longen en hart- en vaatziekten). Het gaat dus eerder over het rekening houden met (...) tijdens het rijden. Hoe kan je trouwens nog verdedigen dat mensen die nauwelijks of nooit de auto gebruiken toch de lasten dragen van de frequente automobilist? Asociaal is het niet, het gaat andermaal over rekening houden met. Uiteraard staat daar wat tegenover. In de meeste grootsteden zijn korte afstanden redelijk vlot te overbruggen (al vind ik het toch straf dat ik met de MIVB soms 45 minuten onderweg ben voor vijf kilometer) maar eens buiten de stadsgrenzen wordt het een pak moeilijker. Daarom zijn er bijvoorbeeld investeringen nodig in voetpaden, fietspaden, openbaar vervoersvoorzieningen en parkings buiten steden. Maar er is ook moed nodig. Om het roer te durven omgooien, en ook de stadsmens centraal te stellen en te denken aan het concept leefbaarheid. Smart Cities investeren volop in nieuwe technologieën, in het gebruik van open data, realtimeinformatietechnieken, openbaar vervoer en interconnectiviteit. Het kan een serieuze streep door de rekening worden.

Kwinten Lambrecht, Vorst

Een anekdote over WO II Onlangs heb ik geantwoord op een lezersbrief over de bombardementen in Etterbeek en Schaarbeek. Ik heb daar veel respons op gekregen. Daarom zou ik nu iets willen vertellen dat ik ooit heb meegemaakt. Op het einde van WOII in april 1945 werden zekere slachtoffers uit de concentratiekampen naar een school in Evere (nu Aula Toots) overgebracht om van daaruit te worden gerepatrieerd. Ik maakte er kennis met een jong meisje en ik vroeg haar of ze Belgische was. Ze antwoordde mij: “Je suis française, j’étais championne de France du 100m plat. Je suis Micheline Östermayer.” Ik had haar naam opgeschreven en onthouden. Ik was toen twintig en kwam ook uit vijf jaar oorlog. En dus kon ik die gegevens niet controleren. In het kader van de Olympische Spelen in 2008 in Peking zond de Franse tv-zender France 2 een documentaire uit over de eerste naoorlogse Spelen in 1948 in Londen. Tot mijn grote verrassing zag ik op het hoogste schavotje (ik denk bij de vijfkamp) ene Micheline Östermayer staan. Dat was voor mij een kippenvelmoment. Ik denk niet dat er twee dezelfde naamgenoten zijn. En met moderne technieken heeft men voor mij ook opzoekingen gedaan.

Waarom ik dit vertel? Ik vind dat er niet gedacht wordt aan WOII. De jeugd weet er niet veel over en binnenkort zullen er ook niet veel overlevenden meer zijn. Want ik ben zelf ook 89. Bertha De Keye, Brussel

Echte onveiligheid ‘Vrouwen en veiligheid’-debat CD&V afgelast! Dit vernam ik bij mijn aankomst in De Markten die ochtend. Eigenlijk trok ik er kwaad naartoe omwille van de advertenties in BDW: ‘Botapanique’ en ‘Herman de Boeman’. Waar zijn ze mee bezig? Al bijna 70 jaar woon ik in de Noordwijk (Antwerpsesteenweg en nu Koninginnelaan). Dagelijks neem ik tram, bus en metro, overdag en ook ‘s avonds laat. En ja, ik voel me veilig. Misschien omdat ik een oude vrouw ben voor wie men bijna altijd plaatsmaakt? Bij deze daarvoor alvast bedankt. Maar ik denk dat ook mijn dochters en kleindochters (Molenbeek en Brussel) zich zonder problemen in de stad verplaatsen. En ook andere bezoeksters van het dienstencentrum De Harmonie hebben nooit problemen. Al ben ik niet naïef: handtassen worden wel degelijk afgerukt, en autoruiten ingeslagen. Toch wil ik liever dat de echte problemen worden aangepakt, want de onveiligheid in Brussel is van een andere aard. Ja, ik ben bang. En waarom dan wel? Omdat in Brussel: -jongeren (zelfs met diploma’s) geen werk vinden -wonen voor velen onbetaalbaar is -het onderwijs ieder jaar duizenden kinderen afstoot -er geen opvang is voor gehandicapten zoals mijn zwaar autistische kleinzoon van zestien Er is dus heel wat armoede in de rijkste regio van Europa, en dit is volgens mij de echte onveiligheid. Dit is het echte geweld dat op mensen gepleegd wordt.

Christiane Holsbeeks, Brussel

Gratis musea Op zondag twee februari had deze West-flut een toer uitgestippeld naar drie gratis musea van de Franstalige gemeenschap in de regio Brussel. In de voormiddag bezocht ik de Bibliotheca Wittockiana, daarna trok ik naar de tentoonstelling Levens van zink in La Fonderie. Ik heb geen talenknobbel, maar wat ik las bij het thema ‘zink, een cultuur’ begreep ik niet: “Evenzo, als de boeiende industrie van zinken ornamenten in Wallonië verdween, zijn een aantal ambachtslieden nog steeds in staat zich voort te planten door de gebaren terug te vinden, die erfgoed geworden zijn.” Daarna ben ik nog met de Villo richting Koekelberg gereden om het Aquarium te bezoeken. Waar ik voor de ingang een aantal huilende kinderen zag staan. Want hun vader had geen zin om 30 euro op te hoesten, nu het Aquarium plots toch niet gratis was op deze eerste zondag van de maand. En ook ikzelf had er geen acht euro voor over, zeker niet omdat in mijn buurt een heleboel winkels zijn met grote aquariums en visvijvers. Al wil ik eigenlijk niet klagen, want al bij al was het een leerrijke en zonnige zondag. Christine Vanhoutte, Bavikhove

Correctie In het e-mailadres bij het artikel over het boek De Ket van Jette is een foutje geslopen. Het enige juiste adres is anv.vlaanderen@edpnet.be.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Een gespierde rug door Danny Vileyn Terwijl meer dan 500 PS-militanten een doorwrocht programma voor de gewestverkiezingen van 25 mei goedkeurden, mocht Brusselaar en parlementslid Alain Destexhe (MR) vorige zondag in de studio’s van RTLTVi zijn duivels ontbinden tegen Elio Di Rupo. De PS-premier verschijnt in een promospot voor het VIER-programma Kroost terwijl hij een proper hemd aantrekt. De helft van zijn rug is daarbij te zien. Alain Destexhe noemde het schandalig dat een premier zich ‘ontbloot’ in een tv-spot. En hij kreeg prompt bijval van een (Franstalige) journaliste. Een deel van de Vlaamse pers trok daarop de conclusie dat Franstalig België op zijn kop stond. Niet dus. Is Alain Destexhe beschaamd om Belg te zijn na de blote rug van Elio Di Rupo? Natuurlijk niet. Destexhe is niet onnozel, en een gehaaid politicus die zich iedere keer opnieuw in het vooruitzicht van verkiezingen in de kijker weet te werken. En er telkens in slaagt om opnieuw verkozen te worden. Destexhe moet het niet hebben van inhoud maar van media-exploten. Hij wil gezien en gehoord worden. Niet meer, en niet minder. Alain Destexhe heeft al veel te veel aandacht gekregen met zijn uithaal. En er zullen nog andere politici zijn voorbeeld volgen. Het is aan de kiezers om uit te maken wie ze au sérieux nemen en wie niet. De verkiezingen van 25 mei zijn te belangrijk om ons door spelletjes te laten afleiden. Ook het Brussels Gewest krijgt er de komende vijf jaar een pak bevoeghdheden bij, zoals de kinderbijslag en de woonbonus. De regeringen die deze zomer aantreden, blijven voor vijf jaar. De Brusselaars moeten kiezen tussen centrumrechts en centrumlinks. De antwoorden op gewestniveau zijn overigens vaak pijnlijk concreet. Moet het woonbudget vooral naar de bouw van sociale woningen gaan of naar premies voor het verwerven van een eigen woning? De voorstellen van de PS, zoals die door een heel verscheiden publiek goedgekeurd werden, variëren van dieprood (registratierechten volgens het inkomen) tot sociaal-democratisch (woningen voor middeninkomens in wijken waar de sociale gemengdheid zoek is). De PS wil zowel sociale woningen bouwen als de eigendom stimuleren. Dezelfde nuances zijn terug te vinden voor werkgelegenheid, ook hier van dieprood (quota) tot sociaal-democratisch (ondersteunen van bedrijven die aanwerven). Laat de debatten tussen links en rechts, tussen rood en groen, tussen blauw en oranje, tussen N-VA en PS over banen voor werklozen en het opkrikken van de levenskwaliteit van alle Brusselaars gaan. En niet over de blote rug van Elio Di Rupo.

WAUTER MANNAERT

BDW 1414 PAGINA 16 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

”Ik denk niet dat ik me vergist heb toen ik in 1989 stelde dat je constant opnieuw over mensenrechten moet praten,” stelt Schein.

Expo > ‘Mensenrechtenkunstenares’ Françoise Schein met retrospectieve terug thuis in Brussel

Artieste van de menselijke ruimte ELSENE – Dat een slagkrachtige ngo onlangs een van haar levensprojecten probeerde te kapen, heeft Françoise Schein strijdvaardig gemaakt. “Metrostations die ik inrichtte, zoals Concorde in Parijs, zijn wereldberoemd. Maar niemand kent mijn naam. Die heb ik altijd op de achtergrond gehouden. Nu wil ik erkenning.” In architectuurcentrum CIVA bouwt de Brusselse architecte en stedenbouwkundige een eerste retrospectieve op.

n de linkerflank van het CIVA holt Françoise Schein opgewonden rond. Samen met de grafisch ontwerpster inspecteert ze de panelen die haar projecten uitstallen: architecturale sculpturen van Brussel over New York en Berlijn, Haifa en Ramallah, Lissabon en Stockholm, tot São Paulo. Zolang de retrospectieve loopt, zal Schein in residentie verblijven in het CIVA. Met enkele scholen uit de buurt zet ze een workshop op rond artistiek werk en mensenrechten. “Als ik me ergens goed voel, wil ik er niet weg. Ik zou hier eigenlijk zelfs willen blijven slapen.”

De onderbuik van een stad Het typeert Schein. Ze wil er altijd middenin zitten. Vanuit haar achtergrond als architecte zijn grondplannen en stadskaarten veelal het vertrekpunt. Zo speelt ze met grenzen en landen en wil ze bewoners verankeren in hun geschiedenis. Daarbij kiest de urbaniste vaak voor de onderbuik van de stad, het metronetwerk. “Een metrostation ligt altijd overduidelijk middenin een kaart. Je staat met je voeten middenin een gigantisch grondplan. Dat ik in en rond metrostations wilde werken, heb ik ontdekt toen ik in 1978 een project opzette in

BDW 1414 PAGINA 17 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

de Bronx. De New Yorkse buurt was toen triestig en onveilig, alsof er een bombardement had plaatsgevonden. De enige plek waar nog leven te bespeuren viel, was rond de metrohaltes. Enkel daar zag je nog kruidenierszaken en voelde je leven in de huizen. De metro hield alles samen. Het is het hart van een stad, maar ook een portret, een landschap. Ik ontdekte tegelijkertijd dat stedenbouw over stadsgemeenschappen gaat, over burgerschap. Van burgerschap naar mensenrechten is slechts een kleine stap.” Na dat project krijgt de voormalige La Cambrestudente het aanbod om als architect aan de slag te gaan voor de metropool New York. Dat wimpelt ze af. “Ik wilde artistieke vrijheid.” Niettemin neemt Scheins artistieke carrière vaart. In Soho werpt ze zich op de sculptuur Subway Map Floating on a NY Sidewalk, waarbij ze het metroplan hertekent op de stoep. Na New York lonkt Parijs, waar ze in 1989 de intieme gangen van metrohalte Concorde naar haar hand mag zetten. Schein speelt er met artikelen uit de mensenrechtenverklaring van 1789. “Ik bevond me op de plek waar zich precies twee eeuwen eerder de Franse Revolutie had voltrokken. De mensenrechten verwerken in mijn artistieke taal, leek me essentieel. Bovendien geloof ik dat een kunstenaar die iets neerzet in de publieke ruimte de plicht heeft te spreken over publieke en maatschappelijke thema’s die zoveel mogelijk mensen raken, en die zo dicht mogelijk aanleunen bij wat universeel is.”

“Ik ben er bijna trots op dat de Braziliaanse vrouwen me uit mijn eigen vzw gegooid hebben” Ook metrogangen in Brussel (halte Sint-Gillis Voorplein), Berlijn en Lissabon doorspekt ze later met elementen van de hedendaagse mensenrechten. Maar geen kunstwerk zonder kijker. “Ik wil dat elk project leesbaar, begrijpelijk en intrigerend is.”

Participatieve kunst

Keerpunt Rio De kiem van Scheins interesse in participatieve kunst ligt in Rio de Janeiro. Rond de eeuwwisseling ontmoet Schein er de zesjarige Lohana in een weeshuis. “Lohana zei: ‘Você é minha mãe sorte (Jij bent mijn geluksmoeder, KV).’ Ze was erg communicatief. Ze vroeg er haast om om geadopteerd worden. Ik zei onmiddellijk ‘ja’, maar in de praktijk had ze een moeder: Fernanda, een vrouw van de straat, met wie ik veel heb gepraat. Nooit zou ik haar dochter van haar stelen.” Vanaf dat moment wil Schein met kinderen werken. Ze beslist om projecten op te zetten in de favela’s. “Ik wilde dat mijn dochter zich verankerd bleef voelen in haar stad.” Schein stelt een ploeg samen en richt de vzw Inscrire op. In de organische grondstructuren van favela’s zoals Vidigal en Providência herrijzen tegelmuren met knipogen naar de mensenrechten. De Azulejaria, het atelier waar de tegels gemaakt worden voor de opeenvolgende projecten in Brazilië, draait intussen zelfstandig verder. “Voor een tiental Braziliaanse vrouwen is het een bron van inkomsten. Ze werven nieuwe projecten in de favela’s en daarbuiten. Het straffe is dat ze zich hebben losgerukt van Inscrire. Dat is een triestige zaak, maar tegelijkertijd ook hoogst bewonderenswaardig. Ik ben er bijna trots op dat ze me eruit gegooid hebben.” De pedagogische methode die Schein in Brazilië ontwerpt om de mensenrechten binnen de klaslokalen te brengen, evolueert verder en wordt toegepast in scholen in Europa. Zo is er het recente werk What do we want, een samenwerking tussen leerlingen uit drie Anderlechtse middelbare scholen en fotografiestudenten van kunstschool Le 75. Binnenkort wordt het eindresultaat opgetrokken ter hoogte van de pas gerenoveerde metrohalte Aumale. Dat een ngo haar pedagogische project recentelijk heeft willen kapen, voelde voor Schein aan als het stelen van haar kind. “Het is misschien niet de juiste beweegreden, maar dat voorval heeft me een ontembare energieboost gegeven voor deze overzichtstentoonstelling.”

Van werf tot werf © françoise schein

Tegels worden haar handelsmerk. “Aanvankelijk wilde ik met hedendaagse materialen als beton, staal of elektronica werken. Maar voor het project Concorde had de Parijse openbaarvervoermaatschappij RATP me een lastenboek opgelegd. Ik heb mijn werk en methodologie moeten aanpassen aan het materiaal. Gaandeweg heb ik ontdekt hoe flexibel aardewerk is. Het is ongetwijfeld een van de oudste materialen ter wereld.” Haar techniek verfijnt Schein in Viuva Lamego, een tegelfabriek in de buurt van Lissabon. “Een idyllische plek, waarop ik verliefd werd. Bijna een jaar van mijn leven heb ik er gesleten. Arbeiders hebben me er het hele procedé geleerd.” Schein wil niet enkel stof proeven en materialen ruiken, ze wil ook mensen om zich heen. “Ik hou ervan om samen te werken met mensen van allerlei slag: ingenieurs, filosofen, historici, kunstenaars. Kinderen, jongeren, bejaarden. Werkelijk iedereen heeft iets interessants te vertellen.” Hierbij creëert Schein eerst de macrostructuur. Elke deelnemer krijgt vervolgens een werkruimte, ter grootte van een aantal tegels. Eenheid in het artistieke eindproduct bewaakt ze via kleur. “Ik herinner me een Senegalese vrouw, die de haar toebedeelde tegels met bloemen beschilderde. Al schilderend begon ze te praten over haar dorp in Senegal, waar ze een baan in een klein visverwerkend bedrijf had gehad. De vrouw vertelde hoe ze de pot-

ten waar ze kruiden instak, ook met bloemen versierde. Na de bloemen tekende ze vissen en sprak over bedreigde en uitgestorven vissen in Senegal. Zo onstond tijdens het werkproces op een heel spontane manier een reflectie op haar artistieke werk.” Die vrouw bouwde in 2008 mee aan Murmures, een keramische creatie op de voorgevel van de mediatheek van Les Mureaux, een banlieu ten noordwesten van Parijs. “Het is buitengewoon hoe de 150 deelnemers elkaar anderhalf jaar lang hebben ontmoet, geholpen en geapprecieerd. Uiteindelijk hebben we het huwelijk gevierd van een bejaard koppel. Toen het project ten einde liep, voelden de deelnemers zich als wezen. Er volgde een tweede en derde project, tot een plaatselijke verkozene me zei: ‘We gaan toch niet de hele gemeente aankleden met tegels?!’” (lacht).

Sinds 1989 ‘afficheert’ Françoise Schein de mensenrechten in tekst en beeld op muren van steden en in metro’s wereldwijd. Van boven naar onder: Sint-Gillis Voorplein (Brussel), Luz (São Paulo), Concorde (Parijs) en Belém (Lissabon).

Al is met Brussel de cirkel niet rond. Nieuwe broeihaarden trekken haar aan. “Ik hou van complexe steden, zoals Brussel. Voor een volgend project wil ik graag naar Tunesië, waar zonet een nieuwe constitutie is aangenomen. Het onderwerp ‘mensenrechten’ staat op het voorplan in de hele Arabische wereld. Er heerst veel hoop, en veel desillusie, maar dat is volgens mij niet erg. Ik zie het als een werf in opbouw. Zoals ook mensenrechtenverklaringen bougeren. Je moét er elke keer opnieuw over nadenken. Ik denk niet dat ik me vergist heb toen ik in 1989 stelde dat je constant opnieuw over mensenrechten moet praten.” Kim Verthé De expo ‘Françoise Schein. Mensenrechtenkunstenares’ loopt van 21/02 tot 04/05. Info: www.civa.be

BDW 1414 PAGINA 18 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Boek > Bouwproces van de zetel van de EU-Raad en de Europese Raad uitgelicht

Blijven bouwen voor Europa BRUSSEL – Het Brusselse bureau Philippe Samyn and Partners heeft met het boek ‘Europa. Europese Raad en Raad van de Europese Unie’ een benijdenswaardig referentiekaartje afgeleverd. De turf geeft het wordingsproces weer van een van de grootste chantiers die voor de betere werking van Europa in stelling werd gezet. Tot vorig jaar bouwde het architectenbureau Philippe Samyn and Partners al ruim zes miljoen vierkante meter vol, waarvan ruim drie miljoen vierkante meter voor openbare en administratieve ontwerpen. Daarmee heeft het ontegensprekelijk de nationale bouwstijl van de twintigste en eenentwintigste eeuw mee een gezicht gegeven, vaak omschreven als ‘Belgische compromisstijl’. En toen haalde het bureau hét contract met Europese uitstraling binnen: een megaconstructie in de driehoek Europese Commissie (Berlaymont/Karel-de-Grote), Europees Parlement en (de te klein geworden huisvesting van) de EU-Raad (Justus Lipsius, Lex). Heel het wordingsproces van die nieuwe site staat in het boek Europa; fotografisch mooi gepresenteerd als een kroniek van een nieuwe zetel 2005-2013. Het boek werd deels geschreven door de Franse filosoof Jean Attali, professor urbanisme aan de architectuurhogeschool Paris-Malaquain en bekend om zijn analytische referenties aan het verleden als het

Links: De nieuwbouw integreert de A-vleugel van het Résidence Palace. De lantaarn van dertien verdiepingen zit in een glazen kooi van neo-ramen die een grijze patina krijgen.

om de goede verstaanbaarheid gaat van nieuwe stadsbouwwerken. Ook ingenieur-architect Philippe Samyn hield de pen vast. De publicatie geeft de hele ‘blijde verwachting’ weer van de nieuwe zetel van de Raad van de Europese Unie (EU-Raad), het forum van nationale ministers dat wetten vaststelt en beleid coördineert. En in hetzelfde gebouw zullen ook de topconferenties plaatsvinden waarin de EU-leiders beslissingen nemen; bijgevolg is het ook de zetel van de Europese Raad. De nieuwbouw heeft de gerenoveerde A-vleugel van het

Résidence Palace van architect Polak (1927) ingekapseld. Vertrekkend van het memorandum, waarin in 2004 een uitgaveplafond van 240 miljoen voor het project, het onderzoek, de werken en de bouw werd berekend, worden alle bouwtechnische problemen in kaart gebracht in het boek. En dat zijn er heel wat. De verbouwing van het Résidence Palace, met aanleunend Atrium. De relatie met de wijk. De functionaliteit. De oriëntatiekeuzes en de aandacht voor duurzaamheid (structuur afgestemd op windcor-

recties, zonnepanelen, opvangbekkens voor hemelwater, ...). Het fonkelnieuwe ellipsvormig gebouw dat aan de noord- en oostkant met glasgevels een inkijk biedt, bepaalt de stijl van het ‘gebouw met grote symbolische en politieke waarde’. Transparantie is geen loos woord. Het gebouw laat zich lezen als een glazen kooi, met gerecycleerde ramen tot een nieuw patroon verwerkt, met daarin een hoge ‘lantaarn’ waarbinnen vergaderzalen en kantoren georganiseerd worden. Heel dat concept van ‘invoegen van

V.U. Eric Verrept, leidend ambtenaar, Emile Jacqmainlaan 135, 1000 Brussel.

ADVERTENTIE

dé vrijetijdspas voor brussel

PASPARTOEBRUSSEL.BE

een nieuw gebouw’ naast een artdécopand wordt zichtbaar gemaakt door de werffoto’s van jaar na jaar.

Amfoor Hoe het programma, het aanbestedingsdossier, de metaalstructuren, de glasgevel, het atrium, zelfs de kleuren en de technisch adequate vergadertafels die eerst zijn bedacht en nadien werden uitgevoerd, leest u in korte hoofdstukken tussen het vele beeldmateriaal. Al enkele jaren is de ‘urne’ van Europa, die er voor ons ook uitziet als een amfoor (een

BDW 1414 PAGINA 19 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

referentie aan de Griekse en Romeinse cultuuroorsprong van Europa) het herkenningspunt voor het gebouw. De auteurs noemen het hun ‘langwerpig rond brood’, ‘een sierlijk flesje in een schrijn’ of ‘de lantaarn’ van dertien verdiepingen. Alleen al het verhaal achter de stabilisatie en brandresistentie van dit hoofdgebouw, waar de Europese president

en halfjaarlijkse voorzitters zullen zetelen, stemt tot verbazing, net als zovele fases in het bouwproces. Enkel spijtig dat het boek te vroeg verschijnt, gezien de binnenafwerking nog niet begonnen is. Maar de kleuren van de Europese vlaggen, die verwerkt zullen worden in het pand, prikkelen alvast het vervolgverhaal. Jean-Marie Binst

Europa, door Jean Attali en Philippe Samyn, Lannoo Uitgeverij, 256 blz., 39,99 euro. Voorstelling Franstalige publicatie door de auteurs op dinsdag 25 februari om 18 uur bij Filigranes, Kunstlaan 39, Etterbeek

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Exoten Invasieve exoten zijn er om op te eten. De restaurateur uit Kluisbergen die grijze eekhoorn op de kaart zette, had gelijk. Op Foodlog.nl vraagt men zich af of men die jonge giraf in Denemarken niet beter had laten slachten door de meest betalende slager? De eters zouden hebben bijgedragen tot de financiering van de zoo, terwijl ze een exclusief stukje vlees hadden kunnen proeven. Nu weten alleen de Kopenhaagse leeuwen hoe giraf smaakt. Restaurant ‘t Konijntje in Kluisbergen wou dan weer grijze eekhoorn op de kaart zetten en kreeg bedreigingen. Een foute reactie. Het gaat hier om dieren die in onze gewesten niet van nature voorkomen, zogenaamde exoten. In het geval van de grijze eekhoorn zelfs invasieve exoten. Diersoorten die op de een of andere manier werden ingevoerd en de plaats gaan innemen van lokale soorten, al dan niet met schadelijke gevolgen voor mens en milieu. De lijst is lang: de muskusrat (Ondatra zibethicus) kwam hier na de Eerste Wereldoorlog aan vanuit Duitsland, maar oorspronkelijk uit Amerika. De wolhandkrab heeft zijn biotoop eerst in China en kwam met vrachtschepen mee. Met de holle oester die nu in al onze havens woekert (Crasostrea gigas, ingevoerd in Frankrijk vanuit Japan in de jaren 1970), kwam de slof mee, Crepidula fornicata (zo’n naam verzin je niet). Dat is een wat pantoffelachtig schelpdier dat op oesters en mossels kleeft. Hier in Brussel kennen we uiteraard de halsbandparkiet, ontsnapt uit de Meli-Zoo in 1980 waar nu Mini-Europa staat. Wie in het Zoniënwoud gaat wandelen, struikelt over de Koreaanse grondeekhoorns (Tamias sibiricus), die hier als huisdier werden gehouden en de benen namen. Maar langer geleden werden nog andere dieren ingevoerd. De regenboogforel (Oncorhynchus mykiss) en de snoekbaars (Stizostedion lucioperca) in de negentiende eeuw, de karper (Cyprinus carpio) kwam met paters mee in de middeleeuwen vanuit de Donau. Het konijn (Oryctolagus cuniculus) kwam met andere paters mee uit Spanje en maakte heel ons landschap kapot. De fazant werd door de Romeinen ingevoerd vanuit Colchis aan de Zwarte Zee (Phasianus colchicus).

Maar Natuurpunt is vergevingsgezind. Diersoorten die voor de tijd van Columbus (1492) werden binnengebracht, heten nu geen exoten meer te zijn en mogen volgens de natuurbeschermers blijven. Ik was bijna onze nijlgans vergeten (Alopochen aegyptiaca), een soort die in Brussel broedt sinds de jaren 1990. O, en de roodwangschildpad (Trachemys scripta): er zwemmen er heel dikke rond in het kanaal. Al die dieren hebben één ding gemeen, ze zijn lekker. Nu, op de halsbandparkiet na, wellicht. Er zit geen vlees aan en ook indertijd in Suriname waren de kleurrijke ara’s (Ara spp.) en groene amazonepapegaaien (Amazon spp.) enkel goed om bouillon van te trekken. ‘Popokaisoepoe’ (papegaaiensoep) is er een steeds weerkerende grap: wanneer op een feestje om onduidelijke redenen de gesprekken stilvallen, vraagt iemand snel om het recept ervan en de conversatie is weer aan de gang. Roodwangschildpadden zullen mettertijd verdwijnen omdat ze zich hier niet voortplanten en de import als huisdier ervan is gestopt. Voor de halsbandparkiet en de nijlgans is het mogelijk te laat. De populatie is nu zo groot geworden dat het onmogelijk is om ze nog uit te roeien. Dan blijft er maar één oplossing over: de beestjes in toom houden door ze te bejagen en op te eten. Dat geeft de jagers ten minste wat nuttigs te doen, al zijn er daar ook problemen mee. Dus heeft de kok uit Kluisbergen gelijk en zouden natuurvrienden allemaal daarheen moeten trekken om aan tafel onze biodiversiteit te redden. Maar zo eenvoudig is het ook weer niet. De grijze eekhoorns die de man op het menu wou zetten zijn geen Belgische exoten. Ze komen mogelijk uit Amerika waar eekhoorn eten een traditie is, vooral bij de indianen, of uit Engeland waar ze ook een invasie kennen en waar de overheid de Britten aanmoedigt om grijze eekhoorns te bejagen (naast konijnen). En ook te exporteren. Hier in Brussel zie ik jagers niet direct eekhoorns schieten in het Zoniënwoud. Een jager moet al goed kunnen schieten om er één te treffen en er lopen nogal wat wandelaars rond die in de weg van de kogels zouden kunnen lopen. Geen goed idee.

“Ik zie jagers niet snel eekhoorns schieten in het Zoniënwoud. Je moet al goed kunnen mikken en wandelaars zouden in de weg van de kogels kunnen lopen” Dan is er het FAVV. Die vinden wild altijd al verdacht en zouden nog het liefst het eten van wilde dieren helemaal verbieden. Omdat niemand weet wat die beestjes gegeten hebben (een gebrek aan tracabiliteit, heet dat). Op die manier verdween het ‘waterkonijn’ (muskusrat) van de menukaart in Vlassenbroek, nadat de plaatselijke horeca er wereldberoemd mee was geworden. Gezien de overheid invasieve exoten ook probeert te vergiftigen, zou dat gif in de menselijke voedselketen kunnen terechtkomen. In plaats van de verkoop van dat vlees te verbieden, zouden ze beter het vergiftigen van die dieren verbieden. Lekker klaargemaakte nijlgans of grondeekhoorn is wat ze hier noemen ‘een geluk bij een ongeluk’. Pech dat we opgezadeld zitten met de invasie, maar een opsteker voor de gastronomie. Ongedierte? Eet het op. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1414 PAGINA 20 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Literatuur > Jeugdboekenweek van 15 tot 30 maart al op gang getrokken

Mars voor het recht op lezen BRUSSEL - De minister van Ondefinieerbaar Punctueel Nutteloze Zaken meent dat fictie gevaarlijk is voor jongeren. Daarom moeten alle jeugdbibliotheken dicht. De Brusselse bibliotheken en de jongeren zelf zijn een reddingsoperatie begonnen. De Jeugdboekenweek start in Brussel en Vlaanderen officieel pas op 15 maart, maar in Brussel is het al alle hens aan dek. Daar komen duizenden leerlingen in de Brusselse bibliotheken nu al het boekengevaar trotseren tijdens een boekenspel en vertelmomenten. In een brief naar alle klassen werd ook uitdrukkelijk de hulp van de leerlingen ingeroepen. Wij konden een van die brieven onderscheppen: “Het Ministerie zegt dat de bibliotheek gevaarlijk is omdat boeken op je hoofd kunnen vallen, omdat je al eens moet wachten in de bibliotheek, omdat er al eens een klein muisje tussen de rekken loopt, omdat op sommige boeken soms wel een beetje stof ligt of omdat het boek dat je echt wil lezen er soms niet is... Dat kan allemaal wel eens gebeuren maar dat is volgens ons absoluut niet gevaarlijk... Maar volgens de specialisten van het Ministerie zouden boeken en verhalen ook een slechte invloed uitoefenen op kinde-

ren. Van boeken lezen of naar verhalen luisteren zouden kinderen te veel fantasie of nieuwe ideeën krijgen, lui of net rusteloos worden, niet meer braaf gehoorzamen, slecht slapen... Volgens het Ministerie is boeken lezen of naar verhalen luisteren tijdverspilling. Kinderen zouden beter meer huiswerk maken of zich met nuttige dingen bezighouden. Daarom heeft het Ministerie beslist dat alle jeugdbibliotheken moeten sluiten. Onze bibliotheek gaat helemaal niet akkoord met deze beslissing. Wij denken dat boeken en verhalen net heel goed zijn voor kinderen. Boeken zijn leuk en spannend. Nieuwe ideeën krijgen of veel fantasie hebben, is gewoon super.” De resultaten van de klassen die deze oproep ‘Red de bibliotheek’ beantwoorden, zullen de komende weken overal opduiken. Getatoeëerd met ‘Durf lezen’, de slogan van het protest, komen de leerlingen op voor het heerlijk dwarse boek. Tijdens de I Book You-boekenmars van Muntpunt op 16 mei gaan zo veel mogelijk kinderen, leerkrachten en bibliotheekmedewerkers de straat op om het recht op lezen op te eisen. Je weet maar nooit of al deze ludieke rampoefeningen nog eens van pas komen. An Devroe

ADVERTENTIE

GAL trekt de wereld op flessen BRUSSEL – Het Goudblommeke in Papier zet een maand lang Knack-cartoonist Gerard Alsteens, beter bekend als GAL, in de kijker. Hij dook daarvoor in zijn archief voor een persoonlijke selectie maar laat ook onder andere de koninklijke familie op flesformaat figureren, wat de tentoonstelling de toepasselijke naam ‘GAL op flessen’ oplevert. Tevens een stevige knipoog naar Goudblommekes stamgast René Magritte.

De Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB) en KAHO Sint-Lieven (KAHO) zijn sinds 1 januari 2014 gefusioneerd tot HUB-KAHO. HUB-KAHO is een hoger onderwijsinstelling met campussen te Brussel, Schaarbeek, Dilbeek, Gent, Aalst en Sint-Niklaas. HUB-KAHO is tevens lid van de Associatie KU Leuven. Kwalitatief hoogstaand onderwijs, toonaangevend onderzoek en maatschappelijke dienstverlening zijn onze troeven.

VOLTIJDSE ONDERHOUDSTECHNIEKER ELEKTRISCHE INSTALLATIES

Expo > Goudblommeke zet Gerard Alsteens in de kijker

VOLTIJDSE TECHNIEKER HVAC

Interesse? Stuur ten laatste op 17 maart 2014 je sollicitatiebrief en cv naar kristien.staes@hubkaho.be of solliciteer online op www.hubkaho.be. Inlichtingen bij de personeelsdienst op 02-210 13 16.

Het café Goudblommeke in Papier is op zich al een monument. Sinds de opening in 1944 door kunsthandelaar Geert van Bruaene, was het een ontmoetingsplek voor vooraanstaande kunstenaars, schrijvers en dichters: René Magritte, Marcel Mariën, Jean Brusselmans en Hugo Claus kwamen er onder andere regelmatig over de vloer. Alsteens moest dan ook geen seconde twijfelen toen de vzw Geert van Bruaene, die het patrimonium en de ziel van het café in leven wil houden, hem vroeg om er zijn werk tentoon te stellen: “Ik ben er vaak geweest, ook onder andere met Hugo Claus. Het is voor mij een symbolische plek die ik met deze tentoonstelling graag wil promoten.” Alsteens, die vooral bekend staat als huiscartoonist van het weekblad Knack, selecteerde uit zijn rijke cartoonarchief, al noemt hij zichzelf niet graag cartoonist: “Ik heb bijvoorbeeld niet de bedoeling grappig te zijn, zoals andere cartoonisten. Ik wil eerder met een beeld mijn visie geven op de actualiteit, soms op een karikaturale manier, maar op andere momenten net heel realistisch. Daarin verschil ik toch van een cartoonist. Ik noem mezelf daarom liever grafisch commentator.” Alsteens staat er ook om bekend om zijn politieke aversie tegenover de N-VA niet onder stoelen of banken te steken. “Ik roei vaak tegen de stroom in en dat wordt me niet altijd in dank afgenomen. Maar ik blijf dan ook halsstarrig de progressieve

mei-achtenzestiger die ik ooit geweest ben.” Welke cartoons of tekeningen te zien zullen zijn, was tijdens het gesprek geen uitgemaakte zaak, maar de link met Brussel zal nooit ver weg zijn. Zo zal je er onder andere een affiche zien van Mallemunt uit ’77, een evenement waar Alsteens met heimwee aan terugdenkt. Ongezien is zijn vrije werk, schilderijen die hij voor zichzelf maakte en die ook een plaatsje in de tentoonstelling krijgen: “Ik maak dat vrij werk in de eerste plaats voor mezelf, maar ik vind het wel belangrijk dat het gezien wordt. Ik wil erover communiceren.”

Bunga bunga Maar helemaal nieuw zijn de flessen die GAL op zijn geheel eigen stijl omtoverde tot belangwekkende figuren uit het voorbije jaar 2013. GAL kon daarbij niet naast onze koninklijke familie kijken en ook koningin Beatrix was met haar aftreden een opvallend figuur. Andere belangrijke persoonlijkheden die in flesvorm te bewonderen zijn: Barack Obama, paus Franciscus en de ‘stoute’ Silvio Berlusconi die met zijn bunga bunga-feestjes een flessenbeeldje kreeg waarbij de champagnekurk niet als hoofd - zoals bij de andere beeldjes -, maar wel als eikel van zijn prominent aanwezige geslacht wordt afgebeeld. De flessen zijn een knipoog naar de surrealistische grootmeester Magritte die ook op flessen schilderde, en uiteraard ook naar het café. Ook de slogan van de tentoonstelling, ‘iemand op flessen trekken’, wat zoveel wil zeggen als ‘iemand beetnemen’, maakt de verwijzing naar het surrealisme van Magritte nog iets nadrukkelijker. Bruno Schols

GAL op flessen. Nog tot 22/03 gratis te bezoeken in het Goudblommeke in Papier (Cellebroerstraat 55, 1000 Brussel)

BDW 1414 PAGINA 21 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Artists in residence Orhan Pamuk in Istanbul

BRUSSEL – Als er zoiets bestaat als een stadsschrijver, dan is de Turkse Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk er één. Pamuk weet dan ook dat stad en wereld even eindeloos zijn, en vereenzelvigt ook zichzelf en zijn personages graag met de veelkantigheid van de miljoenenmetropool. Het gaat nog altijd niet geweldig goed met de vrije meningsuiting in Turkije. De reguliere media waren al in grote mate een onderdeel geworden van de propagandamachine van Recep Tayyip Erdogans AK-partij, en iets meer dan een week geleden heeft die partij in het parlement ook een nieuwe wet goedgekeurd die de greep van de overheid op het internet versterkt. De enge nationalisten in Turkije sloven zich al langer uit om redelijke stemmen te smoren. Iemand die daarvan kan meespreken is de Turkse schrijver Orhan Pamuk, die in 2006 bedacht werd met de Nobelprijs literatuur. Dat hij die prijs kreeg, zal ook wel te maken hebben met de strijd die Pamuk in het verleden verplicht werd te voeren met het Turkse gerecht. De manier waarop Pamuk werd lastiggevallen door hypernationalistische aanklagers met het verstand van een rozijn is hallucinant. Met name de beruchte wet die het beledigen van de Turkse staat strafbaar stelt, speelde daarin een belangrijke rol. Alsof het idee dat je een

De totalitaire profeten van het grote gelijk voelen zich nog altijd ongemakkelijk wanneer iemand de complexiteit van de werkelijkheid erkent. Zo’n schrijver is Pamuk alleszins.

staat zou kunnen beledigen nog niet gek genoeg is, werd de wet in het geval van Pamuk dan ook nog eens met terugwerkende kracht ingeroepen. De kwestie leidde natuurlijk meer dan Pamuk lief was de aandacht af van zijn literaire oeuvre. Al kan het een troost zijn vast te stellen dat een schrijver dezer dagen toch nog zo’n impact kan hebben op het maatschappelijke bestel. Blijkbaar voelen de totalitaire profeten van het grote gelijk zich toch nog altijd onge-

makkelijk wanneer iemand volop de twijfel omarmt en de complexiteit van de werkelijkheid erkent. Zo’n schrijver is Pamuk alleszins. Hij is allesbehalve een gemakkelijke schrijver, omdat de plot van zijn romans zich lustig vertakt, en zijn personages zich niet altijd makkelijk laten vatten. Voor de Westerse lezers is de culturele verwijdering, en het feit dat Pamuk graag historische romans schrijft, nog een extra hindernis. Anderzijds is Pamuk ook bij uitstek een stads-

mens en een stadsschrijver. In die zin is zijn werk, ondanks het uitgesproken historische perspectief en de misschien wat exotische uitstraling, uiterst universeel en hedendaags. Miljoenenstad Istanbul laat zich immers probleemloos lezen als een krachtenveld waar oost en west, geschiedenis en heden, welvaart en armoede, het seculiere en het religieuze, leven en dood eeuwig op elkaar inwerken. Dat Pamuk zijn eigen autobiografie en zijn biografie van zijn geboortestad zo innig met elkaar verweven heeft in zijn boek Istanbul, zegt genoeg. Als je je realiseert dat iemands identiteit bepaald wordt door een plek waarvan identiteit op haar beurt alleen maar in de identiteit van miljoenen andere mensen kan worden gevat, dan wordt eenheidsdenken vanzelf een hachelijke zaak. Istanbul is een heerlijk boek, maar misschien nog beklijvender zijn de teksten die Pamuk over Istanbul heeft geschreven in zijn roman Het zwarte boek. Omdat daarin ook de fictie voluit haar rol speelt. Het zwarte boek is een ingewikkelde literaire whodunit waarin het hoofdpersonage Galip op zoek gaat naar zijn verdwenen geliefde Rüya en zijn neef – haar ex – Celal. De hoofdstukken waarin de plot zich ontrolt worden afgewisseld en gaandeweg vermengd met de krantencolumns van Celal die je niet alleen doen verdwalen in de straten, maar ook verdrinken in de Bosporus, waar de skeletten van Kelten en kruisvaarders, kadavers van dolfijnen, roestige kromzwaarden en Roemeense tankers naast elkaar liggen. Met de roman laat Pamuk eens te meer zien dat je mensen het hardst beledigt door te capituleren voor de complexiteit die hen kenmerkt, en hen dan maar te reduceren tot dragers van een beperkt aantal karakteristieken, talen, normen en waarden. Michaël Bellon

ADVERTENTIE

Jouw verhaal in de krant?

Heb je een vlotte pen en geeft Brussel je inspiratie? Doe dan mee aan de schrijfwedstrijd van Brussel Deze Week en word wereldberoemd in de hoofdstad! ige lled ment o v Het jdregle op stri wed vind je ws.be/ u lnie strijd e s s bru rijfwed sch

Brussel Deze Week i.s.m.:

Stuur ons jouw kortverhaal dat zich afspeelt in Brussel. Een vakjury kiest de beste verhalen uit en beslist welke inzendingen gepubliceerd worden in onze krant. Bovendien zijn er nog heel wat andere prijzen zoals boeken en boekenbons te winnen.

PRAKTISCHE INFORMATIE Schrijf een verhaal tussen 10.000 en 16.000 tekens (inclusief spaties) dat zich afspeelt in Brussel of een duidelijke band met de stad heeft. Stuur je inzending ten laatste op 30 april 2014 door naar schrijfwedstrijd@bdw.be. Een jury, bestaande uit Marc Didden, Pascal Verbeken, An Mertens en Sigrid Bousset kiest acht winnende verhalen die tijdens de zomermaanden in onze krant gepubliceerd worden.

aat deze roemrijke kans niet liggen en kruip in je pen!

BDW 1414 PAGINA 22 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Dirk Bosmans: “Verontwaardiging over criminele feiten is niet meer dan normaal, maar waar is de verontwaardiging dat de keurig opgevoede, hardwerkende zoon van mijn Marokkaanse buurman minder kansen krijgt?”

DIRK BOSMANS, LAUREAAT VAN HET GROOT DICTEE

‘Voor mij is het glas halfvol’ SINT-JANS-MOLENBEEK – Dirk Bosmans. Hij is opgegroeid in het bronsgroen eikenhout. In Neeroeteren, deelgemeente van Maaseik. Een Limburger die gekozen heeft voor het wat anders gekleurde Molenbeek. Waar hij van communicatie zijn broodwinning heeft gemaakt. Maak kennis met de laureaat van de jongste editie van het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Een positief Molenbeeks verhaal.

et Dictee. Het is een elitaire clash tussen België en Nederland, die toch jaarlijks weet te charmeren. Clash tussen Nederland en België, onlosmakelijk met Bosmans’ verhaal verweven. Te beginnen met taal. “Zij het een beetje door eliminatie. Fysica, chemie en wiskunde, het was aan mij niet besteed. De keuze om aan de unief Germaanse te studeren was daar een logisch gevolg van.” Studies Germaanse leiden naar het onderwijs, gewoonlijk. Onderwijs wat zo’n beetje een traditie is in Bosmans’ familie. Maar zegt de man: Ik voelde

me daar niet echt voor in de wieg gelegd. “Volgden vijf maanden Nebraska, binnen een uitwisselingsprogramma. The University of Lincoln. Geen grote naam, zowat in the middle of nowhere, maar toch goed voor zowat 20.000 studenten. Zes maanden, beetje rare cursussen. Onder meer jazzgeschiedenis, poëzie én een cursus literatuur over koning Arthur. Gegeven door een professor die erdoor bezeten was en het prachtig vond dat iemand afkomstig uit een streek, waar authentieke manuscripten van oude Arthurverhalen bestonden, voor Nebraska

had gekozen om er verder op in te gaan.” “Ik vond er ook een lief uit Amsterdam. Het leek me wel iets en een paar maanden later had ik een baan te pakken bij Reader’s Digest. Een kleurrijke periode in mijn leven, al was het maar door de woonomstandigheden. Zo heb ik er onder meer een kamertje gehuurd van een ingeweken Vlaming, een beetje een roemrucht figuur in Amsterdam, die er door het leven ging als Fabiola, het levend kunstwerk en vorig jaar is overleden.” Die baan bij Reader’s Digest werd gevolgd door een baan als redacteur bij Associated Press. AP voor de ingewijden. “Persberichten vertalen, herschrijven voor de Nederlandse en de Vlaamse markt. Dat heeft mijn stijl en precisie in het schrijven veel goed gedaan. Mijn avontuur in Amsterdam eindigde in 2004, waarna ik nog tien maanden bij mijn ouders heb gekampeerd. Tot ik de ellende van het pendelen naar Brussel, waar ik in de pr werkte, niet meer zag zitten. Dus werd het echt Brussel. Brussel,

waar ik nu op zelfstandige basis mijn communicatiebedrijf heb. Volapuk, dat hoofdzakelijk werkt voor de federatie die de belangen van de videogamesindustrie in Europa verdedigt. Hier heb ik ook mijn gezinnetje. Met een schoon meisje uit Den Haag, dat werkt voor het Vlaams-Nederlands cultureel huis deBuren. Een schoon meisje met wie ik een zoon van 2,5 heb, Jonas, en een dochter van twee maanden.”

Edward Dochtertje, een wolkje geluk, Pien genaamd. Ter wereld gekomen, uitgerekend twee dagen na de opnames van het Groot Nederlands Taaldictee. Gewonnen, de pers te woord gestaan vanuit de kraamkamer. “De maand december van 2013 zal ik niet licht vergeten. In de definitieve selectie ben ik geraakt door de voorrondes opgezet door De Morgen. Ik had het in verleden ook al een aantal keren gedaan, toen De Standaard nog aan de koord

BDW 1414 PAGINA 23 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

“Het is aangenaam dat ik in Brussel zo goed als aan de aandacht ben ontsnapt. In Brussel kan ik lekker anoniem genieten van mijn vijftien minuten roem”

winnen, zo goed als in rook opgegaan! En toen kreeg ik een telefoontje met de melding dat ik mogelijk geselecteerd zou zijn én met de vraag of ik beschikbaar zou zijn op 14 december. Even slikken, even twijfelen en dan mijn stoute schoenen aangetrokken. Ja, gezegd. Ik zou het daarna wel proberen uit te leggen aan mijn vriendin, wier bevalling was uitgerekend op 19 december, mijn ouders zouden me wel helpen.” Volgde het echte werk. “Eerlijk, ik had helemaal niet het gevoel te kunnen winnen. Dat frustreerde me. Waarop ik een vriend die do-

Collateral damage “Ik zie hier in Molenbeek dagelijks veel mensen hard proberen om zichzelf aan hun haren uit de ellende te trekken, en ik snap niet hoe ze het volhouden. Ja, ik zie ook de lummels en de opgevers, en heel af en toe het meer ongure type, maar ik ben het beu dat zij al de aandacht krijgen die anderen eigenlijk verdienen om een stap vooruit te kunnen zetten. Verontwaardiging over criminele feiten is niet meer dan normaal, maar waar is de verontwaardiging dat de keurig opgevoede, hardwerkende zoon van mijn Marokkaanse buurman minder kansen krijgt? Het is collateral damage waarbij de schouders worden opgehaald, terwijl zij - niet ik, pragmatisch comfortmigrant uit Limburg – de sleutel zijn om een wijk als Molenbeek te verheffen.”

ceert aan de HUB heb aangesproken. En die heeft me een mooi cadeau gedaan: een pdfdocumentje van een dertigtal pagina’s waarin de huidige spellingregels heel goed worden samengevat. Daarvoor ben ik hem dankbaar. Ook heb ik de uitzendingen van de voorbije jaren op de website nog eens bekeken. Dat was frustrerend: nooit kon ik de winnaar kloppen. Voor mij een bevestiging van een vermoeden, maar tegelijkertijd sterkte het mij in de overtuiging dat ik het podium wel zou kunnen halen. Dus ben ik naar Den Haag gegaan in de hoop er na afloop te mogen opstaan en een eervolle vermelding te krijgen. Geen simpele opdracht voor een dilettant als ik, in de clinch gaan met dicteetijgers. Mensen die met het woord opstaan en ermee gaan slapen. Mensen die tijdens de weekends in zaaltjes zitten te schrijven met als enige doel zo weinig mogelijk fouten op papier te zetten. Edward is er zo eentje, enkele laureaten van de voorbije jaren behoren ook tot dat selecte clubje. Dus dat zorgde voor enige bescheidenheid toen ik daar in Nederland aankwam. Hoe ga ik hier in godsnaam die 59 concurrenten verslaan?”

Kees En dan het Dictee. De opnames. Kees van Kooten met zijn tekst. “Kees van Kooten had vooraf gezegd dat hij het een beetje anders zou doen dan zijn voorgangers. Door zich in zijn best wel hermetische tekst niet uitsluitend te focussen op spelling, er bewust ook stijlfouten in te verwerken. Het was confronterend, ontnuchterend.” Ontnuchterend, maar toch gewonnen. Wel met dertien fouten. De meeste ooit. “Inderdaad. Maar daar waren wel zes stijlfouten bij. Addertjes onder gras met van Kootens handtekening. Terwijl zijn roemruchte voorgangers – onder wie Adriaan van Dis en Jan Wolkers – zich enkel richtten op spellinginstinkers. Tja, dat én geluk gehad. Dat kan ik echt wel niet ontkennen. Geluk, bijvoorbeeld door nog op het laatste moment een slordigheid uit mijn tekst te halen. Slordigheid, die te wijten was aan het feit dat je tijdens het dictee niet alleen snel moet nadenken, maar ook snel moet schrijven.” “Wanneer wist ik, in mijn hart, dat ik gewonnen had? Toen mijn naam werd afgeroepen, of beter gezegd, toen bleek dat het meisje met wie ik achteraf een beetje had nagekaart en meer fouten had gemaakt dan ik, derde bleek te zijn. Leuk ook: de mevrouw die tweede is geworden, zei me achteraf: ‘Wat ben ik blij dat u gewonnen hebt, want ik zag het helemaal niet zitten daar zo op mijn alleen voor die camera’s te gaan staan.’” Die camera’s, de pers. En persaandacht, daar was geen ontsnappen meer aan. NOS, VTM, VRT, tutti quanti... “Ik kon er best mee leven. Het was dubbel zo aangenaam dat ik in Brussel zo goed als aan de aandacht was ontsnapt. Dat ik in Brussel lekker anoniem kon genieten van mijn vijftien minuten roem. Dit is echt wel een plek die een mens met zijn twee voeten op de grond zet. Die je zegt: ‘Het is wat geweest is en het zal zijn wat het nu is.’ Al was het fijn dat ik na een paar dagen een telefoontje kreeg van de gemeente Molenbeek om mij in de bloemetjes te zetten. Om voor één keer een blij verhaal over de gemeente te schrijven. Ons Pien, die beseft het nog niet, die zal pas later weten dat papa heeft helpen meeschrijven aan een positieve noot over onze bonte kanaalgemeente. Kanaalgemeente die geregeld negatief in het nieuws komt. Negatief. Terecht, dikwijls, inderdaad. Maar even dikwijls onterecht. Het verhaal van glas dat half leeg is, of halfvol. En ik verkies het verhaal van het glas dat halfvol is.” Karel Van der Auwera De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

3 VRAGEN AAN FABIEN RÉSIMONT

‘Het publiek mag zijn hart volgen’ BRUSSEL – De dienst Cultuur van Brussel-Stad organiseert van 21 tot en met 23 februari voor het eerst Carte de Visite | ARTopenKUNST. Zeshonderd werken van ruim 200 kunstenaars, zowel amateurs als professionals, worden tentoongesteld in het voormalige Vanderborghtgebouw. De winnaar van de publieksprijs gaat zondag aan de haal met 2.000 euro. Dat vertelt coördinator Fabien Résimont. Elke bezoeker – ook de kunstleek – mag stemmen op zijn favoriet. Maakt dat de winnaar niet minder gezaghebbend? Fabien Résimont: “Het gaat om een publieksprijs. De laureaat van het project is niet noodzakelijk de beste kunstenaar. Er zullen amateurs, studenten en professionele kunstenaars deelnemen. We zijn geen galerij, maar willen alle kunstenaars een forum bieden om hun werken aan de buitenwereld te tonen. Die vraag kwam van de kunstenaars zelf. Er was meteen een grote interesse. De enige reden dat we 73 van de 283 deelnemers hebben moeten schrappen, is dat ze niet uit Brussel-Stad afkomstig zijn. Idealiter hadden we een nog grotere ruimte ter beschikking gehad, maar dat is onmogelijk. Elke kunstenaar moet met drie werken tonen wat hij in zijn mars heeft. Sommigen zullen slechts één werk bij zich hebben.” Vindt u het niet moeilijk om een artiest uit slechts één discipline te bekronen? Résimont: “Alle kunstgenres zijn toegelaten. We vertrekken ook niet vanuit vereiste afmetingen. Als iemand een werk wil tentoonstellen met een diameter van zes meter, dan mag hij dat. Er nemen ook cineasten met filmpjes deel. De enige voorwaarde is dat de deelnemer in Brussel-Stad of een van de deelgemeenten woont of er zijn galerij heeft. De prijs van 2.000 euro moet de winnaar een duwtje in de rug geven. Het publiek mag zijn hart volgen.”

Fabien Résimont: “Alle kunstgenres zijn toegelaten.” Het is de eerste editie van dit evenement. Wanneer bent u als coördinator tevreden? Résimont: “Ik zal gelukkig zijn als alle werken van de 210 artiesten klaar staan en de tentoonstelling succes heeft. Ik wil ook dat alle artiesten tevreden zijn. Ik heb er alleszins mijn best voor gedaan. Het is zoals bij examens: als je genoeg gestudeerd hebt aan de vooravond van het examen, kan je jezelf achteraf niets verwijten. Ik verwacht veel volk. Als elke kunstenaar gemiddeld drie vrienden meeneemt, zullen we snel aan 600 à 700 bezoekers geraken.” Nicolas Cornil

Vrijdag 21, zaterdag 22 en zondag 23/02: Schildknaapstraat 52, 1000 Brussel

PAUL DUJARDIN MAG NOG ZES JAAR BLIJVEN. Paul Dujardin krijgt er een derde termijn bij als directeur van Bozar. Dat heeft de federale ministerraad beslist op voorstel van voogdijminister Laurette Onkelinx (PS). Naast zich krijgt hij wel Jérémie Leroy als financieel directeur. De komende zes jaar moet het gebouw aangepast worden aan de publieksnoden van de 21ste eeuw. Dujardin wil ook dat Bozar zijn positie als Europees cultuurplatform versterkt. Jaarlijks komen er in Bozar meer dan één miljoen bezoekers over de vloer. n EERSTE NAMEN COULEUR CAFE BEKEND. De ticketverkoop voor Couleur Café - op 27, 28 en 29 juni - is begonnen. Een dagticket kost 42 euro (aan de kassa 50 euro), een combi voor drie dagen 95 euro (met camping 110 euro). De eerste namen zijn: Dilated Peoples, Basement Jaxx, Laura Mvula, Jurassic 5, Youssoupha, John Butler Trio, Suarez en Alpha Blondy. Couleur Café slaat zijn tenten op de site van Thurn & Taxis op. n MOLENBEEK HEEFT ZIJN NULPUNT. De gemeente Sint-Jans-Molenbeek heeft voortaan haar nulpunt, het heet ‘Nulpunt-Moment’ en is van de hand van de Brusselse kunstenares Joëlle Tuerlinckx. Enkel de tip blijft zichtbaar, de rest van de massieve blauwe steen is vorige week woensdag onder het Gemeenteplein begraven. n VANDERBORGHT NAAR FEDERALE OVERHEID. De stad Brussel draagt het Vanderborghtgebouw op vrijdag 21 februari voor één symbolische euro over aan de federale staat. Daarmee is een nieuwe stap gezet voor de ombouw van het Vanderborghtgebouw tot een tijdelijk (?) onderkomen voor het Museum voor Moderne Kunst. DV Dat weet La Libre Belgique.

CULTUUR KORT

trok, maar zonder succes. Met in het achterhoofd het idee dat het het jaar te laat zou zijn. De kans om ooit het Dictee te winnen, verspeeld. En wel om de goede reden dat de winnaar van het jaar daarvoor ook uit Maaseik afkomstig is.” Die winnaar, Edward. “Ik kende hem zelfs een beetje, omdat we allebei lid zijn van dezelfde hardloopclub. Toen ik zijn moment van glorie zag, heb ik toch wel effe op tafel geslagen: Potverdorie, statistisch zijn mijn kansen dat ik dit nog ooit zal kunnen deelnemen, laat staan

BDW 1414 PAGINA 24 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

Voetbal > Steve Hercor moest noodgedwongen voetbalschoenen aan de haak hangen

SINT-JANS-MOLENBEEK – De carrière van een sportman kan van het ene op het andere moment afgelopen zijn. Steve Hercor (31) maakte het aan den lijve mee: hij tekende begin dit seizoen bij RWDM Brussels, maar een hardnekkige knieblessure dwong hem tot een vroegtijdig pensioen. Nu is hij actief bij de rekrutering- en trainersstaf van de Molenbeekse club.

BDWSPORT

‘Ik wil mijn ervaring doorgeven’ ‘I

ndien ik tussen mijn twaalfde en mijn zestiende was blijven voetballen, was ik wellicht uitgegroeid tot een gemiddelde eersteklasser,” stelt de Brusselaar. “Ik speelde bij de jeugdploegen van RWDM toen een groeiziekte me dwong om vier jaar te stoppen. Op mijn zestiende heb ik de draad terug opgepakt en ben ik tot tweede klasse geraakt. Ach, je weet nooit wat er was gebeurd indien ik was blijven spelen. Maar ik heb van niets spijt.” Ondanks een pauze van vier jaar had Hercor niets van zijn talent verloren. Kort na zijn terugkeer verhuisde hij naar Strombeek, waar hij zelfs de aandacht van Anderlecht trok. “Ik kon kiezen: bij de eerste ploeg van Strombeek in tweede klasse spelen of bij de junioren van Anderlecht. Na rijp beraad besloot ik als 17-jarige mijn kans te wagen in tweede.” “Bij de junioren speelde ik nog als spits, maar toen de rechtsback zich blesseerde tijdens een oefenpot, viel ik voor hem in op die positie. Daar speelde ik ook bij Woluwe-Zaventem toen Strombeek opging in FC Brussels. Ik zat in mijn laatste jaar lichamelijke opvoeding en de combinatie van mijn studies met het profstatuut viel niet te rijmen.” Hercor speelde een paar jaar in de lagere regionen, alvorens bij derdeklasser White Star Woluwe te tekenen. Hij vond er een vriendengroep, een familie zelfs, waarmee hij na twee seizoenen promoveerde naar tweede klasse. Daar speelden ze eind 2012 de pannen van het dak en pakten ze zelfs de leidersplaats.

Hardnekkige knieblessure

Steve Hercor, hier met White Star Woluwetegen RSC Charleroi: “Het viel me uiteraard zwaar om te moeten stoppen, maar het is nu eenmaal zo. Ik heb de knop omgedraaid en besef dat het niets uithaalt om triest rond te lopen.”

Geen respect “Er was veel ambitie bij White Star. We stonden eerste en hadden een topcoach. Felice Mazzu is uitzonderlijk. Hij stond dicht bij de groep en is tactisch zeer sterk. Indien ik hem vroeger in mijn carrière als trainer had gehad, dan was ik wellicht verder geraakt. Onze groep was ook fantastisch. Gasten als Van Diepenbeek en Dessaer kende ik uit jeugdploegen en waren meer dan ploegmaats.” “Ik was een van de weinige spelers die geen prof was omdat ik vreesde dat ik mijn job in het onderwijs zou verliezen. Dus ben ik halftijds blijven werken als turnleraar. Toen we eerste stonden, flitsten de promotie naar eerste klasse en het aannemen van het profstatuut wel door mijn hoofd. Je gaat rekenen en afwegen, maar het is niet evident om op je dertigste prof te worden. Het is niet zo dat je dan na je carrière kunt gaan rentenieren.” Gelukkig liet Hercor zich niet verleiden door het profstatuut. Net toen alles mee leek te zitten bij White Star, kwam het bericht dat de financiën van de club allesbehalve rooskleurig waren. Het faillissement dreigde en de onrust binnen de spelersgroep groeide met de dag.

richtten hun pijlen op White Star. Het werd snel een serieuze teleurstelling. “Aanvankelijk stonden wij positief tegenover hun plannen om de club over te nemen. Wat wil je: de ene dag ben je quasi failliet, de volgende ben je gered. Maar snel bleek hun visie niet overeen te komen met die van sommige spelers, waaronder ik. Hun manier van werken en de manier waarop ze mensen behandelen stonden me niet aan. Ze hadden geen respect voor de mensen die White Star hadden gebracht naar waar het stond. Ik heb mijn principes en heb beslist dat ik niet met hen kon samenwerken. Ze waren wel correct: mijn contract is in januari stopgezet en alles is mooi uitbetaald. Iedereen blij.” Ook dit seizoen kan White Star, ondanks een pak investeringen, weinig klaarmaken in tweede klasse. Het kan Hercor weinig deren. “Een ploeg koop je niet zomaar bijeen, hé. Het is ook niet gemakkelijk om uit tweede klasse te geraken. Ach, ik volg het niet meer. Ze hebben een andere naam, andere kleuren, een ander logo … het is gewoon iets anders.”

“Het was geen moeilijke beslissing om White Star te verlaten. Het was mijn club niet meer” “Ik had wel een speciale positie omdat ik dicht bij de trainer stond en mijn vader manager was van de club. Maar ik wist niet meer dan de andere jongens. Er was zeer veel onduidelijkheid. Ik moet zeggen dat het voor iedereen een zware periode was.” En toen kwam Gulf Dynamic Challenges op de proppen. De investeerders uit Dubai hadden tevergeefs geprobeerd om voet aan de grond te krijgen bij het toenmalige FC Brussels en

VERMEERSCH IS DE KWAADSTE NIET Johan Vermeersch kreeg de afgelopen weken nog maar eens pakken kritiek omdat zijn spelers veel te lang moesten wachten op hun loon. Het is niet de eerste keer dat de voorzitter zich in negatieve zin laat opmerken, maar Steve Hercor zou daar toch graag een kanttekening bij maken. “Vermeersch heeft een goed hart. Hij moest mij niet in dienst nemen nadat ik mijn spelerscarrière stop moest zetten. Zonder hem zou de club niet meer bestaan. Ik versta de ergernis van de spelers die op hun geld hebben moeten wachten, maar Vermeersch doet dat niet met plezier. Ik ben er zeker van dat hij er niet goed van is.” TS

Zeer lang heeft de Brusselaar niet moeten zoeken naar een nieuwe werkgever. In navolging van zijn vader tekende hij een contract bij RWDM Brussels. De voorbereiding verliep vlot, tot hij bij de groep aansloot en zijn knieblessure hardnekkiger bleek te zijn dan gedacht. “In december had ik een meniscusblessure opgelopen, maar bij het hernemen van de trainingen bij RWDM waren er geen problemen. Toen de trainingen intensiever werden, ging het echter niet meer. Er was meer schade dan gedacht, dus heb ik besloten om te stoppen. Als turnleraar kan ik geen zotte risico’s nemen.” “Ik dacht het nog vier jaar uit te houden in tweede klasse, maar mijn lichaam heeft daar anders over beslist. Het is nu eenmaal zo. Ik heb de knop omgedraaid en besef dat het niets uithaalt om triest rond te lopen. Gelukkig ben ik snel terug aan de slag kunnen gaan en kan ik mijn ervaring doorgeven.” Een maand na zijn beslissing werd Hercor opgenomen in de sportieve staf van RWDM, onder de vleugels van zijn vader. Hij begon in de rekruteringscel en werd onlangs opgeroepen om de trainersstaf van de reserves te versterken. “Ik ging wekelijks vier à vijf matchen bekijken, meestal in lagere divisies, om talenten te ontdekken. Ik weet wat ik wil en aan de hand van wat ik zie, stel ik een lijst op. Maar momenteel staat dat op een lager pitje omdat ik als trainer aan de slag ben bij de reserves. Dat is een job waarin ik verder wil gaan. Je bent toch meer betrokken en staat op het veld. Ik ben ook bezig met het behalen van de nodige diploma’s.” “De ambitie om trainer te worden komt van Mazzu. Hij heeft mij zin gegeven om dat te doen. Aanvankelijk dacht ik op mijn 35ste te stoppen, maar nu wil ik mijn ervaring doorgeven. Al ga ik nu geen grote ambities uitspreken. Ik zie binnen vijf jaar wel waar ik sta.” Tim Schoonjans

BDW 1414 PAGINA 25 - DONDERDAG 20 FEBRUARI 2014

@bencok_soufiane This picture is sick! European Street Cup in Brussels coming soon. #europeanstreetcup #streetheroes

Op de foto waar Brusselaar Soufiane ‘Bencok’ El Marnissi over spreekt, toont hij naast andere freestylevoetballers waarom hij tot de internationale top behoort. Het is meteen ook een aankondiging van de European Street Cup, die van 18 tot en met 23 juni in Brussel zal plaatsvinden. Panna, freestyle, 4 tegen 4: alle straatstijlen zullen er aanwezig zijn. De wereldbeker zal er op grote schermen te zien zijn. Meer informatie over het evenement vindt u op http://europeanstreetcup.com. TS

Zege tegen Portugal is welkom

Trouwe zestiende man BRUSSEL – Onze nationale rugbyploeg kijkt Portugal zaterdag in de ogen. Een zege zou de kansen op het behoud in groep A een serieuze boost geven. De supporters zullen trouw op post zijn. De uitstekende resultaten van onze Zwarte Duivels leverden hen de promotie op naar groep A. Door de sterkere tegenstand stokte de zegereeks de afgelopen maanden enigszins, maar toch worden er telkens sterke prestaties neergezet. Om een plaats in die eerste klasse van de European Nations Cup te behouden, zou een zege tegen Portugal meer dan welkom zijn. Dat zal niet vanzelfsprekend zijn, want in de heenmatch verloren de Belgen met 18-12. Onze jongens zullen op een stevige zestiende man kunnen rekenen om hen naar de zege te schreeuwen. “We zijn in 2007 begonnen met de supportersgroep van de Zwarte Duivels,” vertelt voorzitter Nicolas Meulemans. “Toen stonden we daar met drie man en een paardenkop, maar naarmate de goede resultaten volgden, is onze vriendengroep gevoelig gegroeid. De Facebookgroep telt ondertussen al honderden leden. We hebben nu bij thuismatchen ook een stand waar we onder meer vlaggen en stickers verkopen.” “Tribune Disque is onze vaste plek in het stadion. We zetten er geregeld gezangen in en

SPORT KORT

De BRUSSSELSE ATLETEN lieten zich de afgelopen weken van hun beste kant zien. Zo haalde White Star, onder meer met twee Borlées, de Belgische titel en een Belgisch record op de 4x200 meter indoor. Excelsior eindigde als tweede. Ook bij de Brusselse Atletiek Vereniging werd er gevierd, want zij tellen nu verschillende provinciale kampioenen in hun rangen. Met name Kevin Waes (60 meter), Maarten Rabaey (400 meter), Gabriel Demuynck (kogelstoten) en Cornelia Tietz (veldlopen). n Royal Sport Nautique de Bruxelles organiseert zaterdag al voor de tiende keer hun RUN & BIKE. Elke ploeg is samengesteld uit één loper en één fietser, die onderling mogen wisselen maar nooit meer dan tien meter van elkaar verwijderd mogen zijn. De deelnemers kunnen kiezen uit één, twee of drie rondjes van het zeven kilometer lange parcours. Het startschot wordt om twee uur gegeven, meer informatie vindt u op www.royal1865.be. n Leerlingen uit het eerste en het tweede leer-

amuseren ons gewoon rot. Het is echt anders dan voetbal: alle supporters zitten door elkaar en van agressiviteit is er geen sprake. Er hangt een zeer goede sfeer en er is amper politie aanwezig. Dat is gewoon niet nodig. Ook onderling kunnen we het zeer goed vinden: Nederlands-, Frans- en Duitstalige Belgen staan er zij aan zij.”

WK-ervaring Wie aan wil sluiten bij de supporters surft best eens naar hun Facebookpagina. Daar komt ook nieuws over de verplaatsingen die af en toe worden georganiseerd. In 2012 trokken ze nog met tweehonderd fans naar Duitsland, waar de promotie naar groep A werd afgedwongen. Zaterdag zullen ze terug paraat zijn. “Portugal is een stevige ploeg die in het verleden al aan het wereldkampioenschap heeft deelgenomen. Ze zijn sterk, maar wij mogen ons daar wel naast zetten, hoor. Daarbij: we spelen thuis en wij zullen als één blok achter hen staan. Ik ben er zeker van dat we een goede rugbymatch te zien zullen krijgen.” Tim Schoonjans Meer informatie over tickets vindt u op http://www.rugbyevents.be, informatie over de supporters op www.facebook. com/BelgianRugbyEvents.

jaar van de lagere school die het liever wat potiger hebben, moeten vrijdag bij de Brussels Brazilian Jiujitsu Academy zijn. Zij organiseren vanaf negen uur hun zevende BRUSSELS SCHOOLGRAPPELING. Daar kunnen de leerlingen kennismaken met de sport en strijden voor de ‘School of Grappling Trofee’, uiteraard in alle vriendschap. Meer informatie op www.bbjja.be. n DE VETERANEN VAN RITTERCLUB JETTE zijn op zoek naar nieuwe ploegmaats. Momenteel zijn er twee veteranenploegen die hun matchen op vrijdag en zaterdag afwerken, op woensdag trainen ze (in de Jean Joseph Crocqlaan 50, Jette). Ondanks een vrij brede kern, slagen ze er maar moeilijk in om voltallig te zijn op matchdagen. Daarom doen ze een oproep: voetballers van 32 jaar en ouder (de oudste speler is 54) die nog graag willen shotten en van een aangename derde helft houden, zijn welkom om eens langs te komen voor een training. Geïnteresseerden kunnen meer informatie krijgen van Peter De Taeye via 0477-89.93.38 TS of peterdetaeye@hotmail.fr.

ESTAFETTE > KEN LAMBEETS

Wie jong sterft, wordt nooit oud Pas vorig jaar verscheen de eerste biografie over Ivo Van Damme. 1.43.86 – verwijzend naar de tijd van Van Damme op de 800 meter in Montréal – biedt een mooi overzicht van ‘s mans leven en prestaties. Van Damme ziet in 1954 het levenslicht in Dendermonde, maar groeit op in de Etterbeekse de Haernestraat, in de buurt van de rijkswachtkazerne waar vader Camiel werkt. Na schooltijd zijn Ivo en zijn twee jaar jongere broer Dirk veelal binnen te vinden, waar ze met kleine coureurtjes De Ronde van Frankrijk naspelen. Of waar ze samen naar televisie kijken en Gaston Roelants goud zien winnen op de 3.000 meter steeple op de Olympische Spelen van 1964 in Tokio. Na de lagere school trekt Ivo naar het Koninklijk Atheneum in Oudergem. Ondertussen voetbalt hij bij Racing White in het Fallonstadion. Ivo is geen slechte spits, maar hij is blessuregevoelig en heeft meer oog voor de atletiekpiste rond het voetbalveld dan voor de tactische richtlijnen van zijn coach. In datzelfde Fallonstadion zullen dertig jaar later de broers en zus Borlée trouwens hun eerste looppassen zetten. Maar eerlijk is eerlijk, pas na de verhuizing naar Veltem-Beisem legt Van Damme zich toe op het lopen. Onder de vleugels van trainer Mon Vanden Eynde maakt hij op korte tijd veel vooruitgang. In de zomer van 1975 breekt Van Damme, pas 21 jaar oud, het twintig jaar oude Belgisch record van Roger Moens op de 800 meter. Nochtans wordt Van Dammes stijl – hij brandt van lef en ambitie – niet door iedereen geapprecieerd. Net als zijn idool David Wottle, de winnaar van de 800 meter op de Olympische Spelen in München 1972, loopt hij steevast met een witte pet op het hoofd. Slechts na openbare verontschuldigingen voor zijn imitatie, sluit de vaderlandse pers hem opnieuw in de armen. In 1976 zet Van Damme alles op de Olympische Spelen van Montréal. Hij plaatst zich vlot voor de finale van de 800 meter, waarin de Cubaan Juantorena een wereldrecord nodig heeft om Van Damme te kloppen. “Ligt de meet twintig meter verder, dan pak ik

goud,” sakkert Van Damme. “Het bewijs? Minder dan tien minuten na de wedstrijd was mijn hartslag op 90 teruggevallen.” Op de 1.500 meter, enkele dagen later, wordt Van Damme opnieuw tweede. De Olympisch kampioen, de Nieuw-Zeelander John Walker, zegt na afloop: “Van Damme heeft me de slaap benomen. Ik vreesde slechts hem, want hij is ontzettend sterk. Ik voorspel hem een grote toekomst: hij wordt de grootste halve fondatleet van zijn generatie.” Het lot beslist er anders over. 29 december 1976. Op terugweg van een winterstage in Zuid-Frankrijk, zo’n 30 kilometer voorbij Orange, wijkt van Damme van zijn baanvak af. Er staan nog geen vangrails of betonnen afscheiding op de middenberm, alleen maar wat struiken, waardoor hij de aanhangwagen van een tegenligger raakt en weg gekatapulteerd wordt. Volgens de politieman die het eerst ter plaatse is, leeft Ivo nog, maar onderweg naar het ziekenhuis bezwijkt hij aan zijn verwondingen. België is in diepe rouw. Nog voor de dood van Van Damme waren er al plannen voor een internationale atletiekmeeting op Belgische bodem, maar er komt niet veel schot in de zaak. Enkele sportjournalisten waaronder Wilfried Meert zijn de inerte Belgische Atletiekbond te snel af: in de zomer van 1977 organiseren ze de eerste Memorial Van Damme op de Brusselse Heizel. Mettertijd groeit de meeting uit tot de grootste atletiekmeeting ter wereld, dit jaar wordt ze al voor de 38ste keer georganiseerd. Tot 2020 kan de meeting in het Koning Boudewijnstadion plaatsvinden, maar waar de Memorial na afbraak van het stadion naartoe moet, is onduidelijk. Geen Memorial zou hoe dan ook een groot verlies betekenen voor de Belgische atletieksport en voor de nagedachtenis van de meest getalenteerde halve fondloper die België ooit gekend heeft. Op 21 februari zou Ivo Van Damme zestig jaar geworden zijn. Maar wie jong sterft, wordt nooit oud. Ken Lambeets is BDW-eindredacteur en sport zowel actief als passief

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).