Credo magazine editie 3

am.

Bestemminvagn imRmiogrttanetenrd .

De (wan)hoop

pa gi na 20

Ro tte rd am Interview met victor Berben projectleider Eurekaweek

pa

gi

na

26

Voor je ligt de Zomereditie van de Credo.

Het is de derde en laatste editie van dit studiejaar en Daarmee ook de laatste editie die we met deze redactie maken. Wij hebben dit jaar met heel veel plezier aan de credo gewerkt en we willen je hierbij veel plezier wensen met het lezen van de zomereditie van de Credo!

We te

nsc

ha

p

de redactie

Ce do ll Nu i Maak kennis met het 29e Bestuur Onlangs is het 5-koppige bestuur dat Cedo volgend jaar draaiende moet gaan houden gepresenteerd. Ze schoven aan voor een ontbijtje met de redactie, zodat we kennis met ze konden maken.

pa gi na 06

2

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

Zingen onder de Douche Waarom zingen we eigenlijk graag onder de douche? de wetenschap die schuilgaat achter onze sanitaire serenades.

d Stu en te n le v en De Zomeragenda Het is weer Zomervakantie en Credo heeft voor je uitgezocht wat je deze zomer niet mag missen. zo hoef je je geen dag te vervelen in de zomer!

pa gi na 32

Inhoud

CREDO MAGAZINE

//

JAARGANG 4, EDITIE 3

//

AUGUSTUS 2013

04 Redactioneel 05 Woord van de Voorzitter 31 Colofon

14 het LCB 2013: Een terugblik 18 Credo’s Casus: ‘gemeentewiet’ 20 Interview met victor Berben

06 Maak Kennis met het 29e Bestuur 08 De Studiereis: Edinburgh 10 Sociologen in Berlijn 12 Even voorstellen: De LustrumCommissie 13 Credo’s Brievenbus 16 Fotopagina

22 Het taboe op pedofilie 24 zingen onder de douche 26 De belevenisfasen van Uitwisselings- studenten 28 Een Alternatief fitnessprogramma 30 Activiteitenagenda

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

3

Redactioneel

Bier en epibreren, kortom: Terviseks!

Je weet dat het zomer is als de vloed van je kater nog niet is weggeëbd, voordat je drooggevallen tong alweer met een nieuwe vloed van zorgvuldig gebrouwen hop, mout, water en gist wordt overspoeld. En het is zomer als je zoete gesmolten raketijsje tussen je met zand bedekte vingers doordrupt op je handdoek. Wanneer je zonnebril langzaam van je neus afglijdt en je daardoor door de hoogstaande zon verblind wordt. Maar wanneer je te bang bent om jezelf tot wespenlokker te bombarderen, wanneer het smeltende ijsje over je arm heen je navel in zou druipen als je met je hand een poging waagt om je zonnebril weer op je neus te schuiven. Daarom probeer je met je bovenarm de zonnebril weer bovenop je neus te drukken, maar door de bijkomende beweging prikt een scherpe schelp in je bovenbeen. Een as vlokje van de barbecueënde familie (bestaande uit moeder, vader en een hele stapel kinderen) naast je landt in je bier. Je doopt je gesmolten ijsje vervolgens maar in je verpeste biertje, gooit een flesje water dat binnen handbereik staat over alles wat kleeft en valt lachend op je rug. Je vrienden grijnzen met roodverbrande gezichten en licht bloeddoorlopen ogen terug.

Vragen, opmerkingen of suggesties voor de Credo redactie? Mail ze naar: credo@cedonulli.nl

Heerlijk die brakke zomerdagen, al heb je geen idee welke dag het werkelijk is. Wetende dat je ’s avonds gewoon bij de Kralingse Plas kan blijven liggen totdat je naar het volgende tuinfeestje of festival mag. Een zomer waarin je meer nieuwe sociale contacten legt dan het aantal hoor- of werkcolleges dat je in het collegejaar ervoor hebt gevolgd. Geen zorgen over naderende deadlines, niet-behulpzame groepsgenoten of de angst om je te verslapen.

Op het moment dat je ouders zich gaan afvragen waarom je ondanks al die vrije zomerdagen toch geen tijd weet vrij te maken om hen te bezoeken, antwoord je dat je druk bezig bent met ‘epibreren’. Welke als definitie heeft dat een persoon de verwachting schept dat hij of zij druk bezig is met een belangrijke handeling, maar deze feitelijk weinig voorstelt. Het woord ‘epibreren’ dat door Carmiggelt bij het grote publiek bekend werd, bleek hij halverwege de twintigste eeuw opgevangen te hebben bij een bezoek aan het Nederlandse ambtelijke apparaat. Waar een ambtenaar kenbaar maakte dat het stuk voor Carmiggelt nog geëpibreerd moest worden. Epibreren is dus een ander woord voor ‘druk bezig zijn met niksen’; dat de invulling van de zomer van menig student beschrijft. En mogelijk ook toekomstige carrières van vele bestuurskundestudenten, inclusief ondergetekende.

Als deze zomer van 2013 dan toch ten einde loopt, verlang je stiekem, een heel klein beetje, naar de campus Woudestein. Waar na de zomer voor het eerst sinds jaren minder zand zal liggen dan op het strand. Een (onderdrukt) verlangen naar de wiebelende barkrukken van ‘In de Smitse’, de bijzondere kledij van enkele van je docenten en nieuwe avonturen met je studiegenoten. Rest mij jullie allen een buitengewoon aangename zomer te wensen, zo ook de de studenten die op uitwisseling gaan. De recent afgestudeerden sterkte te wensen op de krappe arbeidsmarkt en de toekomstige student erop te wijzen om nog vooral te genieten van de zomer. Want voordat je het weet worden de tsunami aan feestjes, nachtjes doorhalen en brakke dagen zonder deadlines, een stortvloed aan feestjes, nachtjes doorhalen en brakke dagen mét deadlines. En om je nieuwsgierigheid naar de betekenis van de titel van dit stuk dan te blussen, sluit ik af met het woord ‘proost’ in het Ests: Terviseks!

Quinten Lainert, Hoofdredacteur Credo

4

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

WOORD VAN DE VOORZITTER

DE WAArde van een Faculteitsvereniging Beste lezer, Buiten is het droog en zwoel. Niet dat dat ertoe doet, maar een terugblik leerde mij dat ik elk voorwoord zo begonnen ben en waarom zou ik met die korte traditie breken. Het is mijn laatste voorwoord als voorzitter. Begin september zal ik samen met mijn bestuursleden aftreden en zal ik mijn hamer - en driemalig de pen - doorgeven. Het bestuursjaar is bijna over en wat heb ik genoten.

Ik heb genoten van alle inhoudelijke activiteiten, bezoeken aan de gevangenis, het Europese, Amerikaanse, Nederlandse en Schotse parlement en veel meer. Ik heb genoten van de lezingen over de Algemene Meldkamer Kindermishandeling, over de seksuele revolutie in Nederland, alle aspecten van geheimen, alle carrièreactiviteiten, de studiereizen naar Berlijn en Edinburgh, NMUN in Washington DC en New York, de wintersport, de marathon (10km-versie), de ouderdag, het voetbaltoernooi, alle borrels, alle feesten en de studiegroepen. Dit ja ar heb ik ontzettend veel geleerd. Ik heb minstens dertig uur per week samengewerkt met mensen die ik niet zelf heb uitgekozen, ik heb gecoÜrdineerd, bemiddeld, brandjes geblust, speeches gehouden, leren relativeren; samen met vijf bestuursgenoten heb ik een organisatie van meer dan duizend leden geleid. Deze ervar ing is zoals gezegd waardevol geweest voor mij op persoonlijk vlak, maar ook voor veel anderen, want zonder een bestuur kan een studievereniging niet draaien. Zonder bestuurders kunnen alle bovenstaande activiteiten niet georganiseerd worden; laat staan dat er boeken met korting of uittreksels verkregen kunnen worden. Gelukkig is de EUR ook van mening dat zo’n bestuursjaar nuttig is en waardeert dat ook. Dat is onder andere te zien aan de erkenningscertificaten die de EUR uitreikt aan o.a. studentbestuurders of andere studenten die activiteiten hebben ontplooid voor de academische gemeenschap.

Met angst en beven kijk ik naar de periode na september 2014. De groep studenten die dan start met hun studie is de eerste lichting die gaat studeren zonder studiefinanciering. Zonder mezelf in een politieke discussie te storten, wil ik mijn zorgen uitspreken voor de activiteiten van de academische gemeenschap en de zelfontwikkeling - zij het naast de studie- van studenten in de toekomst.

Ik vrees voor het actieve verenigingsleven aan de Nederlandse universiteiten. Uiteraard zullen het er altijd een aantal zijn, maar is dat genoeg?

Mijn hoop is dat ondanks alle ontwikkelingen en veranderingen in het onderwijs ik over vijf jaar ook nog een opvolger heb, wat voor weer het die dag ook moge zijn. Studeren is namelijk meer dan colleges volgen, essays schrijven en tentamens maken. Studeren is jezelf ontwikkelen.

TIM HEIJKOOP, Voorzitter van het 28e bestuur der S.F.V.>Cedo Nulli

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

5

CEDO NULLI

HET

nieuwe bestuur!

Laurens Coumou Commissaris Activiteiten

Rosanne de Pauw

Leeftijd: 20 Studie: Psychologie (BA3)

Commissaris Extern Leeftijd: 22 Studie: Bestuurskunde (BA afgerond)

Angela de pooter Secretaris Leeftijd: 22 Studie: Sociologie (BA afgerond)

Astrid van driel Penningmeester Leeftijd: 19 Studie: Pedagogische Wetenschappen (BA2)

Cataline Sinnige Voorzitter Leeftijd: 22 Studie: Psychologie (BA afgerond)

6

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

Maak kennis met het 29e bestuur Robbert de Hoogh

Maak kennis met:

Het 29 bestuur e

p een woensdagochtend om half 12 hadden we als redactie afgesproken om met het nieuwe (f.t.) bestuur kennis te gaan maken tijdens een door ons verzorgde brunch. Het was de ochtend na hun bestuurspresentatie en voor ondergetekende was het een spoedig weerzien met de leden van het nieuwe bestuur, gezien het feit dat we luttele uren eerder nog gezamenlijk de bar overeind stonden te houden in de skihut.

Het is 10 over half 12 als de eerste aspirant-bestuurder binnen komt. Daarna komt langzaamaan de rest binnengedropen, de één wat frisser en fruitiger dan de ander. Laurens, de enige man van het nieuwe bestu:ur laat nog een tijdje op zich wachten, hetgeen niet zo verrassend is gezien het feit dat er de avond ervoor na een mix van whiskey, tequila en pepervodka geen touw meer vast te knopen viel aan de verhalen die de geboren Brabander uitkraamde tegen iedereen die het wilde horen.

Inmiddels zijn we alvast begonnen met een uitgebreide brunch die er bij iedereen goed ingaat.

Het was de bedoeling om het aspirant-bestuur even flink aan de tand te voelen over hun plannen voor het komende jaar, maar na een half uur zijn we nog niet veel verder gekomen dan een bespreking van de avond ervoor. Rond een uur of 12 komt Laurens eindelijk binnen terwijl Rosanne voor de vierde keer jus d’orange over de tafel gooit, stug volhoudend dat het toch echt aan het pak ligt.

Ondertussen wordt aan tafel eindelijk een serieus en uitermate belangrijk onderwerp aangesneden.

Er ontstaat namelijk een discussie over wat het nieuwe huisdier van Cedo moet worden, omdat de vissen vroegtijdig zijn heengegaan. Robbie was de stank van het aquarium zat geworden en had een ultimatum gesteld (de vissen eruit of hij eruit). Na een lang spoedberaad van het bestuur werd uiteindelijk toch besloten dat Robbie van iets grotere waarde was dan de vissen en zodoende werden de vissen veroordeeld tot de dood door doorspoeling. Nadat de meest uiteenlopende dieren zijn overwogen als nieuw huisdier blijven er 2 kanshebbers over. Laurens is een voorstander van een Cedo Cobra. De vrouwen van het f.t. bestuur blijken meer warm te lopen voor een ‘tea cup pig’.

Naarmate de brunch vordert komen er bij Laurens steeds nieuwe flarden van de vorige avond binnen.

Zo vraagt hij opeens stomverbaasd: “Hebben we gisteren een kapsalon gegeten?!” De rest beantwoord dit bevestigend, en vertelt er gelijk bij dat hij nog ruzie heeft staan maken met de beveiliging van de HAS, omdat hij met enig sarcasme aan de beste man mededeelde dat een baan in de beveiliging hem ook fantastisch zou lijken, hetgeen deze beveiligingsmeneer niet echt kon waarderen.

Dit verhaal doet echter geen lichtje branden bij Laurens, en wat hij een kwartier lang op de WC van de HAS heeft gedaan kan hij zich ook met geen mogelijkheid meer herinneren.

Uiteindelijk stellen we dan toch nog even de vraag die er echt toe doet. Wat gaat dit bestuur anders doen dan het huidige bestuur en wat willen ze het komende jaar bereiken? Het blijft even stil terwijl de f.t. bestuursleden elkaar vragend aankijken.

Vervolgens komt er toch een antwoord waarin enkele belangrijke punten worden aangesneden. Zo willen ze de studenten van pedagogische wetenschappen actiever bij de vereniging betrekken.

Daarnaast wil Laurens zich gaan inzetten om meer leden die niet actief zijn in een commissie naar de activiteiten van Cedo te trekken. Ook wordt er het komende jaar een nieuwe commissie opgezet: de Carrièrecommissie. Deze moeten een groot evenement zoals een carrièreweek gaan organiseren.

Aangezien Robbie het inmiddels lijkt te hebben begeven en languit op een bankje in de koffiekamer is gaan liggen besluiten we om een einde te breien aan onze brakke brunch en ons te begeven naar de Cedo kamer om een filmpje op te zetten.

En ondanks het feit dat er een hele goede film opstaat (Intouchables), slaagt slechts een enkeling erin om zijn ogen open te houden. In ieder geval een teken dat de avond ervoor een goede avond moet zijn geweest.

Dat het nieuwe bestuur wel van een feestje houdt weten we dus in ieder geval al zeker. Nu nog even afwachten of ze er inhoudelijk ook iets van zullen bakken, maar wij van de Credo redactie hebben daar in ieder geval het volste vertrouwen in!

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

7

CEDO NULLI

Studiereis kent geen grenzen! ind april was het zover, de jaarlijkse studiereis.

Zoals elk jaar ging ook nu weer een groep van vijftig Cedo-leden op een onvergetelijke studiereis. Dit jaar vertrok de reis onder het motto ‘wij kennen geen grenzen’ en gingen wij van het Europese vasteland af naar Edinburgh, Schotland. Een historische stad met vele hoogtepunten zoals het grootse Edinburgh Castle, de imposante berg Arthur’s Seat, de oude Caledonian University en op een paar uurtjes rijden het monster van Loch Ness.

Na een vroege start, elektronisch inchecken en een korte vlucht naar Edinburgh kon de reis beginnen. Deze begon met een walking tour door de stad heen. Het centrum van de stad was prachtig en adembenemend. Of misschien was het ook het hoogteverschil door de stad heen, daar waren wij Nederlanders nog niet echt op voorbereid. Het bezoek aan het Edinburg Castle, op het hoogste punt van de stad, was het echter wel de moeite waard. Een geweldig uitzicht over de Royal Mile en zicht over de hele stad bracht iedereen weer tot rust.

Naast een week cultuur was het natuurlijk ook hoog tijd om weer de collegebanken in te gaan. Ellen had een hoge pief gestrikt om ons te vertellen over speciale scholen in de regio

8

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

en de studenten psychologie en pedagogische wetenschappen kregen weer de nodige informatie binnen. Om de bestuurskundigen niet te teleurstellen gingen we ook naar het parlement, een architectonisch hoogtepunt. Een gebouw dat je of heel mooi of afschuwelijk vindt, de kosten liegen er echter in ieder geval niet om, 414 miljoen pond (ongeveer 380 miljoen) boven het budget. Zelf gingen wij ook naar grote hoogten en beklommen we de berg Arthur’s Seat om zo een nog mooier overzicht van de omgeving te krijgen dan we al bij het kasteel hadden mogen aanschouwen. Aan het eind van de dag keerde we terug naar de hostel midden in het centrum, waar iedereen (uiteindelijk) zijn of haar stapelbed indook. In de hostel zelf was een gezellig café waar je kon genieten van een drankje met livemuziek.

Tegelijkertijd was er in Nederland ook veel aan de hand, onze koningin trad af en haar zoon, onze huidige koning, prins Willem Alexander werd koning. Ondanks heel wat gefriemel met een satellietverbinding in een lokaal café ten spijt, konden we schouwspel niet live volgen. Gelukkig drukte dat de pret niet en gingen wij die avond in het oranje de straat op.

Schotten links en rechts keken ons verbaasd aan, wat zijn al die mensen aan het doen zeg? Gelukkig hadden wij ons eigen café geregeld en zorgden wij voor ons eigen stukje Nederland

De studiereis: Edinburgh Eva Schinkelshoek

tot in de late uurtjes. Andere bezoekers genoten zo van ons plezier dat zij af en toe langsliepen om foto’s te maken van het oranje tafereel.

Dat de studiereis commissie onder leiding van Nadia geen grenzen kende, werd ons duidelijk toen we vertrokken naar Glasgow, in het westen van Schotland. Een meer industriële, minder mooie stad is wat wij voorgeschoteld kregen. Een geweldige gids maakte heel veel goed. Van een oud kerkhof, tot college in één van de drie universiteiten zorgde voor een zeer intensieve dag. Deze dag was het weer niet optimaal, iets dat ons maar weinig is gebeurd in het normaliter zeer regenachtig Schotland. De regenbuien die week duurden gemiddeld vijf minuten, niets wat wij Nederlanders niet aankunnen dus. In de lijnbus terug naar Edinburgh vielen velen dan ook in slaap, om later op de avond weer het Schotse nachtleven te kunnen verkennen.

Hoewel sociologen zich de hele week al konden vergapen aan de Schotse bevolking, was het nu tijd voor een echte urban legend, het monster van Loch Ness. In alle vroegte klommen wij met iedereen in de bus waar onze tour guide, inclusief Schotse rok, onafgebroken verhalen heeft verteld over het mooiste land van de wereld (Schotland dus).

Hij vertelde over de spannendste, vaak gruwelijkste verhalen uit de geschiedenis van Schotland en over de verschillende clans.

Eenmaal aangekomen bij het bekende meer stapten wij op de boot en vertrokken we richting Nessie. Of wij hem hebben gezien blijft echter geheim, dat is aan de lezer om zelf uit te vinden. Een ritje langs de weg uit de James Bond film Skyfall bracht ons weer veilig, minus de rechter spiegel, terug bij ons hostel.

historische wijk Stockbridge (waar J.K. Rowling woonde) bezocht en als afsluiter een bezoek aan The Real Mary King’s Close. Deze laatste plek ligt ondergronds, een straat van de oude stad gevestigd onder de huidige stad en gaf ons een zeer spannend kijkje in het Schotland van vroeger. In onze vrije tijd bezocht de één het National Museum of Scotland, de Scottisch National Gallery, of natuurlijk een echte Schotse whisky proeverij.

Terugkijkend op de week kan gezegd worden dat het een geweldige week is geweest, vol met culturele, studiegerelateerde en natuurlijk ontspannende activiteiten. Minstens zo belangrijk was ook de gezelligheid van alle deelnemers aan de studiereis, vijftig leden van Cedo Nulli kunnen een stad mooi op zijn kop zetten. Met iedereen hebben we de hele week genoten en gelachen! Voor alle thuisblijvers is Edinburg een aanrader. Goedkoop om heen te vliegen, vergelijkbaar klimaat als in Nederland, geweldige historie, roodharige mannen in rokken, verfrissende consumpties en zeer aardige lokale bewoners maken het een geweldige plek voor jouw volgende citytrip!

Door de week heen hebben wij alle tijd benut. Zo zijn we ook nog naar de Royal Botanic Gardens geweest, hebben we de CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

9

CEDO NULLI

Sociologen

in

Berlijn

et was vroeg in de ochtend op 14 juni toen wij met een enthousiaste groep studenten naar het ‘hip and happening’ Berlijn vertrokken. Dit onder leiding van de sociologiecomissie: Pim, Angela, Jan, Barbara en Elmar.

Na wat gestress was iedereen op tijd in de bomvolle ochtendspits-trein en vertrokken we richting Amersfoort.

Hier stapten we over op de trein naar Hannover, aangezien de dijkbreuk het treinverkeer tussen Hannover en Berlijn nog steeds belemmerde. Natuurlijk waren we al blij dat we in Berlijn konden komen, maar de reis van in totaal 9 uur was niet allerprettigst aangezien men vanaf Hannover in de gangpaden moest liggen of zitten. In Berlijn aangekomen, op het imposante Berliner Hauptbahnhof, kon het feest echt beginnen. We begaven ons naar het opvallend blauw gekleurde hostel, die gelukkig voor sommigen na het uitgaan ook erg herkenbaar bleef, waar we even konden bijkomen van de reis. Met een biertuin, een 24/7 bar (inclusief Duitse braadworsten en bier) konden we ons hart ophalen.

De eerste avond hebben we gezellig als groep gegeten in een Duits restaurant. Hierna begaven we ons met opgeplakte snorren (vanwege het thema ‘Schnurrbart’) naar het hippiefestival ‘Yaam’. Met mango-bier, vegetarische kraampjes ten overvloede en kampvuren met reggaemuziek stapten we in het Berlijns alternatieve uitgaansleven. Met uitgaan begaven we ons in groepen naar verschillende Berlijnse techno clubs in oude fabriekspanden.

Voor de meesten was het een kort nachtje, gelukkig was er tijdens het ontbijt in het hostel de beschikking over een koffiemachine, voordat we vertrokken op een stadswandeling onder leiding van de Berlijnse sociologe M. Gastaldi.

Zij leidde ons langs verschillende interessante Berlijnse plekken en vertelde boeiende verhalen. Hierna leidde de sociologiecomissie ons nog langs enkele belangrijk historische plekken van Berlijn zoals de Branderburger Tor en het holocaustmonument. Daarna beklommen we de koepel van de Reichstag, het parlementsgebouw, met een prachtig uitzicht over Berlijn. Boven aangekomen stortte iedereen zich vermoeid maar voldaan op de cirkel van banken onder de koepel. ’s Avonds en ’s middags was er vrije tijd om te chillen in het park, te winkelen of een middagdutje te doen.

Natuurlijk werd ook deze nacht weer vollop gebruikt om te genieten van het Berlijnse uitgaansleven, tot de zon opkwam.

Brak maar verblijd met het wederom heerlijke zonnetje vertrokken we zondagmorgen naar een voormalige Stasi gevangenis van de DDR. Bij de introductiefilm was het voor sommige moeilijk om hun ogen open te houden door de vermoeidheid maar we hadden het geluk dat de vrouw die ons rondleidde erg betrokken en gepassioneerd was bij de oude gevangenis en ons wakker schudden met

10

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

Sociologen in Berlijn Anne kielman

voornamelijk psychologische verhalen over de martelingen die in deze gevangenissen hebben plaatsgevonden. Bij het vertrek uit de gevangenis werd de beleving levensecht toen er neo-nazi’s stonden te demonstreren bij de ingang.

Op deze laatste heerlijke middag werden we losgelaten in het drukke en gezellig Mauerpark waar een vlooienmarkt was met vele Duitse eetkraampjes en een hele grote groep mensen aan karaoke deed op een heuvel. De sfeer was weer heel bijzonder. Typisch Berlijns; vrijheid, blijheid. De laatste avond vertrokken we met een groot deel van de groep die de kracht nog had naar de Mattrix. Een club vergelijkbaar met de Hollywood in Rotterdam, maar met onze groep was het erg gezellig en een goede afsluiting met z’n allen.

Na het gemiddelde van drie uur slaap die nacht en de dijkbreuk die onze tocht naar Rotterdam nogsteeds belemmerde, besloot de sociologie comissie ons de laatste uurtjes in Berlijn vrij te geven. Een groot deel van de groep vertrok naar een strandje met zwembad in de Spree om nog even écht te genieten van Berlijn en het mooie weer, een ander deel bezocht de East Side Gallery. Op de terugweg deed zich gelukkig geen rampscenario voor met slapende studenten in gangpaden, maar kon bijna iedereen bijslapen, de studiegroep voorbereiden, conceptmappen maken of

natuurlijk gewoon doorgaan met drankspelletjes. Rond 12 uur ’s nachts kwamen we allen weer aan op Rotterdam Centraal waarnaar de sociologie comissie bedankt werd voor hun geweldige inzet en gezelligheid van de reis. Kortom, zeker voor herhaling vatbaar!

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

11

CEDO NULLI

Even voorstellen:

de lustrumcommissie

Het collegejaar 2013-2014 wordt een historisch jaar. Allereerst viert de Erasmus Universiteit te Rotterdam haar eeuwfeest met het thema ‘impact’. Daarnaast bestaat onze Faculteit der Sociale Wetenschappen 50 jaar, waarvan de festiviteiten nog tot eind 2013 door zullen lopen. Maar ook ons eigen Cedo Nulli heeft komend collegejaar wat te vieren, namelijk haar zevende lustrum. Afgelopen juni is speciaal voor het 35-jarige bestaan van Cedo Nulli een lustrumcommissie benoemd. De zes leden van deze commissie zullen komend collegejaar een gevarieerde aanbod organiseren van zowel feestelijke als inhoudelijke activiteiten. Onder welk thema deze studenten dit gaan doen is op moment van schrijven nog niet bekend. Hieronder stellen we lustrumcommissie 2013-2014 kort aan je voor!

Debby Verhagen •••• Secretaris ••••

Leeftijd: 20 Studie: Pedagogische wetenschappen (Bachelor 2) Levensmotto: ‘Leef je dromen.’

René Karens •••• Voorzitter ••••

Leeftijd: 22 Studie: Bestuurskundige master: International Management and Public Policy Levensmotto: ‘Waarom of-of als het ook en-en kan?’

marie van der gaag •••• Commisaris promotie ••••

Leeftijd: 22 Studie: Sociologie (Bachelor 3) Levensmotto: ‘Moed is wanneer niemand weet dat je bang bent.’

Yannick van riet ••••

Commisaris externe •••• betrekkingen

Leeftijd: 20 Studie: Bestuurskunde (Bachelor 2) Levensmotto: ‘Doe wat je wil!’

12

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

Quinten Lainert ••••

Commisaris algemene •••• zaken

Leeftijd: 20 Studie: Bestuurskunde (Bachelor 3) Levensmotto: ‘Carpe Diem, want YOLO is te mainstream.’

Hanno de Schipper •••• Penningmeester ••••

Leeftijd: 22 Studie: Sociologie (bachelor-3) en Bedrijfskunde (bachelor-4) Levensmotto: ‘Het glas is niet half leeg, maar halfvol.’

Even voorstellen: De Lustrumcommissie

Quinten Lainert

Credo’s brievenbus

“ Als je een ei een klap geeft.. ” Geachte mr. Spong,

In uw pleidooi van 29 mei 2013, waarin u uw cliënt verdedigt die wordt verdacht van betrokkenheid bij de dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen, komt u met een verweer dat getuigt van weinig inschattingsvermogen, inzicht en enig logisch redeneren. U vergeet namelijk een belangrijk punt: Als je een ei een klap geeft, weet je dat ‘ie kan breken.

Het is namelijk ongelooflijk. De dood van die grensrechter is wel het schoolvoorbeeld van zinloos geweld in de sport.

Geweld met de ergst mogelijke afloop. Zoals Willem Schinkel, Erasmus’ topsocioloog al eerder schreef: Geweldplegers hebben vaak plezier in het plegen van geweld zelf. Het geweld lijkt in onze ogen zinloos, maar voor hen niet, zij hebben er ‘plezier’ in. Of er in deze zaak misschien een aanleiding voor was weet ik niet, maar dat er daarna zoveel buitensporig geweld is gebruikt lijkt wel duidelijk. De typering van dr. Schinkel komt daarbij wellicht ook aan bod. Zinloos, maar sowieso onbegrijpelijk. Heel het land was en is ervan ontdaan. De maatschappelijke impact van deze zinloze daad is ongekend geweest; dat kunt u niet ontkennen. Het schokt mij daarom des te meer dat u zo’n vreemd argument aanhaalt.

Het grootste deel van uw pleidooi stoelt namelijk op de verklaring van dr. Milroy. Dr. Milroy zoekt de verklaring in een scheurtje in de halsslagader. Deze zeldzame aandoening zou ervoor zorgen dat hij al had kunnen overlijden door een uitbundige nies of heftige vrijpartij.

Graag zou ik dr. Cox aanhalen, uit de bekende serie Scrubs, voor een tegenargument. Hij zegt namelijk dat, hoewel een patiënt kan overlijden aan een tropische ziekte die alleen bij Polynesiërs voorkomt met slechts één long, het meestal toch gewoon de meest voor de hand liggende oorzaak zal zijn waaraan de patiënt zal overlijden. En daar zit nou net de crux.

Ja, natuurlijk had hij ook onder een bus kunnen komen, slachtoffer kunnen zijn van een afrekening in het drugscircuit of tijdens het juichen om een doelpunt van Arjen Robben gestikt kunnen zijn in een broodje Unox. Dat had allemaal gekund.

Maar nee, meester Spong, daar is hij niet aan overleden. Hij is overleden aan het feit dat, in een uit de hand gelopen voetbalwedstrijd, een aantal opgeschoten jongeren massaal op hem in hebben staan trappen. Dáár is hij aan overleden.

Als je een ei een klap geeft, weet je dat ‘ie kan breken. Dan moet je niet het ei de schuld gaan geven.

Ik had u hoger ingeschat.

Hoogachtend, Remco Bouts Derdejaars bestuurskundestudent

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

13

ROTTERDAM

Het LCB 2013 Een terugblik

Twee dagen lang, donderdag 16 en vrijdag 17 mei, werd de Willem Burgerzaal van de Doelen in Rotterdam bezet door bestuurskundestudenten, young-professionals en wetenschappers. De stad Rotterdam en de Erasmus Universiteit in het bijzonder, had dit jaar de eer om het Landelijke Congres der Bestuurskunde (kortweg LCB) te organiseren. Acht bestuurskundestudenten van de Erasmus Universiteit hebben zich afgelopen jaar ingezet om het tot congres een succes te maken. Met interessante sprekers en dagvoorzitters zoals Joost Eerdmans, Alexander Rinnooy Kan en Frans Weisglas.

Maar ook aan de hand van workshops gegeven door kleinere en grotere organisaties, zoals het ministerie van Buitenlandse Zaken, werd er vanaf verschillende kanten een blik geworpen op het thema: “Nederland als netwerk: Munt slaan uit grenzeloos netwerken�. De redactie van Credo bezocht het congres op vrijdag en sprak enige tijd na het congres met de Commissaris Public Relations van het LCB, Aart Verloop.

14

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

Het LCB 2013: Een terugblik Quinten Lainert

n februari van dit jaar sprak Credo al met het bestuur van het LCB over de voorbereidingen. Ook na afloop van het congres blikten we nogmaals kort terug op de weg naar het congres. Een intensief bestuursjaar was het voor de acht studenten. Elke week twee vergaderingen, het maken van lange dagen en het opdoen van inspiratie bij vergelijkbare congressen, zoals het Festival der Bestuurskunde en een symposium in Groningen.

Hoewel het zwaartepunt van de verschillende functies verschilden, zo waren ruim van tevoren alle organisatoren van workshops bekend, bleven er tot op het laatste moment genoeg werkzaamheden over.

Volgens Aart schoot het bestuur ook niet in de stress toen minister Plasterk zich plots moest afmelden vanwege het bezoeken van de begrafenis van de politicus Wiels in Curaçao.

“Zowel de directeur-generaal (DG) Bestuur en Koninkrijksrelaties, als Basile Lemaire, auteur van het boek ‘Ballen (m/v) op het blok’, stonden reserve. Hierdoor ontstonden geen grote organisatorische problemen. Al waren we natuurlijk wel teleurgesteld.”

Moment van de waarheid

Donderdagochtend, half acht in de ochtend, verzamelde het LCB-bestuur zich voor de Doelen. De week ervoor hadden ze alle lo-

gistieke voorbereidingen reeds getroffen. De Willem Burgerzaal was al geheel ingericht voor deze eerste congres dag, welke volledig uitverkocht was. De laatste voorbereidingen in de ontvangsthal werden getroffen. De dagcommissie (de commissie die hielp bij de uitvoering van het congres bestaande uit de bestuurskundecommissie van Cedo Nulli en het LCB-bestuur van 2014) waren al een week eerder ingelicht over hun taken en konden meteen aan de slag. Zo kon het bestuur zich bezig houden met de belangrijkste bezigheden, waaronder het ontvangen van sprekers en workshopbegeleiders en het bijsturen en ondersteunen van de dagcommissie .

Terwijl de deelnemers aan het congres, op de donderdag totaal zo’n 320 personen en op de vrijdag ongeveer 200, plaatsnamen bij de lezingen in de zaal of actief aan de slag gingen bij de workshops, werd er achter de schermen gewerkt om de volgende reeks lezingen, workshops of lunch voor te bereiden. De congresdagen werden opgeleukt met muzikale onderbrekingen door zangeressen, pianisten en een heuse brassband. De congresdagen verliepen zonder tegenslagen of problemen. “Natuurlijk wil je alles zo goed mogelijk geregeld hebben.

En heb je een bepaald beeld voor ogen dat je graag wilt bereiken. Maar tijdens zo’n congres kom je er soms bijvoorbeeld achter dat niet elke organisatie die een workshop organiseert dezelfde definitie van ‘interactief’ heeft. Indien je als bestuur alles goed voorbereidt en

de verwachtingen duidelijk zijn, zal de congresbezoeker van zulke kleinigheden weinig merken”, aldus Aart.

Het bestuur zal de weken na het congres zich nog bezighouden met het afronden van de financiën, het afnemen van enquêtes onder de congresbezoekers, het opsturen van het congresverslag naar de deelnemers en het maken van witboeken, zodat er voor het bestuur van 2014 geen belangrijke kennis verloren gaat.

LCB 2014 te Den Haag

Het nieuwe LCB-bestuur heeft al mogen proeven hoe het is om het LCB te organiseren en wat daarbij komt kijken. Het bestuur voor 2014 ondersteunde het Rotterdamse bestuur bij uitvoerende taken tijdens de congresdagen, zoals het uitdelen van de congresmappen en het begeleiden van de workshops. Volgend jaar organiseren zij het LCB-2014, wat hopelijk kan voortbouwen op het succes van de afgelopen editie. Om af te sluiten met de woorden van het LCB-bestuur 2013: “Ook volgend jaar in Den Haag moet je als bestuurskundestudent het LCB bezoeken. Het is een uiterst relevant congres, zowel inhoudelijk als voor je netwerk. Vooral door de mix van studenten, professionals en werkgevers!”

Impressie van de vrijdag Alle deelnemers verzamelden zich vrijdag 17 mei met jasje en dasje voor de Willem Burgerzaal voordat ze om tien uur de zaal mochten betreden. Hier nam de voorzitter van het LCB-bestuur, Tijs Heunks, het woord om de dag te openen en de dagvoorzitter te introduceren, Frans Weisglas. De dagvoorzitter had vervolgens als taak om de sprekers die volgden in te leiden en te bedanken. Op de vrijdagochtend waren dit een drietal sprekers.

Allereerst sprak Jan van Laarhoven, Secretaris-Generaal van de Benelux Unie, over het nut en de functie van zijn instelling en de wijze waarop samenwerking tussen de Benelux-landen plaatsvindt. Als tweede spreker kwam de voorzitter van het College van Bestuur van onze universiteit op het podium, Pauline van der Meer Mohr. Ze sprak over de uitdagingen voor het hoger onderwijs en de uitdagingen voor een universiteit. Daarnaast belichtte ze de verschillen die haar opvielen als werknemer in de publieke sector tegenover haar voormalige functies in de private sector. Deze lezing werd opgevolgd door de levendige en inspirerende presentatie van trendwatcher Adjiedj Bakas. In een half uur werd de toekomst van de congresganger uit-

een gezet: We worden straks 120 jaar en de 3D-printer zorgt ervoor dat de gezondheidszorg je slechte organen door goed functionerende kunstmatige organen kan vervangen.

De olie-industrie houdt de overstap naar biobrandstoffen tegen en als deze hele kleine plantjes en diertjes uiteindelijk toch de olie weten te vervangen, zullen burgeroorlogen in het Midden-Oosten (die leven van de olie) vrijwel onvermijdelijk zijn. De lunch na de

lezing van Adjiedj Bakas werd ingeluid door een brassband die de zaal weer goed wakker wist te krijgen. Broodjes gevuld met zalm, kip of kroketten; de hongerige bezoeker had niks te klagen.

Na de lunch sloten de deelnemers zich aan bij één van de acht workshops in de eerste ronde, waar ieder zich van tevoren voor had ingeschreven. Zo werden de deelnemers ingelicht over de wijze waarop genetwerkt wordt door én binnen organisaties. Maar de deelnemers konden ook zelf actief aan de slag met een opdracht. Zo waren er discussies over burgerparticipatie en de rol die een consultant hierbij kan spelen. Maar er werd ook een game op de computer gespeeld over

wijze waarop de logistieke verwerking van containers optimaal georganiseerd kan worden. Na een kwartiertje werden de tweede ronde workshops gegeven, onder andere door het ministerie van Buitenlandse Zaken, de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid en Berenschot.

De dag werd weer plenair afgesloten in de Willem Burgerzaal met de uitreiking van de Brasz Scriptieprijs, voor de beste bestuurskundige scriptie van 2012. Hierna volgde de laatste lezing van de dag gegeven door Alexander Rinnooy Kan, die ons duidelijk maakte dat wij (Nederlanders) helemaal niet zo goed in talen zijn als we zelf denken en dat investeren in kennis door de overheid en door elk individu van ongelooflijk belang blijft.

Om de droge kelen wat te smeren was er een afsluitende borrel met livemuziek, waar de congresgangers met plezier een glaasje dronken in de hoop dat de regen in de tussentijd zou verminderen.

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

15

de Studiereis naar Edinbu rgh

De Diesborrel Diesweek - Op Safari in tilburg

Kijk voor meer foto’s op

Cedonulli. nl De studiereis naar edinburgh

De studiereis naar Edinburgh

Diesweek - Hollywoo d glamour feest

16

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

Diesweek - voetbaltoernooi

Het nieuwe bestuur op de bar van de skihut na hun pr esentatie

Diesweek - Hollywood glamour feest

Hipster-avond in edinbu rgh

Presentatieborrel van het nieuwe bestuur

ernooi Diesweek - Voetbalto De studiereis n aar edinburgh

Diesweek- Op Safari in tilburg

Diesweek -BBQ na het voetballen

De Diesborrel

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

17

ROTTERDAM

Credo’s Casus

Deze keer in Credo´s Casus: 18 gemeentes in Nederland willen zelf wiet gaan kweken..

Gemeentewiet; Een goed idee of niet? r worden in Nederland bijna meer debatten gevoerd over het softdrugsbeleid dan dat er jointjes worden opgestoken. Zo werd de toegang tot coffeeshops vorig jaar alleen toegankelijk voor meerderjarige inwoners van Nederland die een wietpas konden tonen. Inmiddels heeft minister Opstelten (Veiligheid en Justitie) deze wietpas alweer geschrapt. Maar er is wel een tweede beperking gekomen voor de coffeeshops, namelijk het ingezetencriterium. Dit betekent dat de niet uit Nederland afkomstige klanten geen toegang mogen krijgen tot de shops. Ook hier blijken nogal wat haken en ogen aan te itten. De landelijke politiek komt maar niet tot een oplossing die de criminaliteit en het gebruik weet terug te dringen. Daarom zijn enkele gemeenten zelf met een plan gekomen; Zelf wiet kweken. Op zijn minst een merkwaardig plan. Credo onderzocht of dit een goed idee is.

Er zijn (gemeentelijke) politieke partijen die ervoor pleitten dat de gemeentes zelf wiet gaan kweken. Er zijn ongeveer achttien gemeenten die minister Opstelten hebben laten weten dat zij het eens zijn met dit voorstel en graag zelf wiet zouden willen produceren, onder anderen Rotterdam en Heerlen.

Hiermee verleggen ze hun vizier bij het terugdringen van de problematiek rond softdrugs van de consument naar de producent. Op het eerste gezicht lijkt de productie van verdovende middelen door de overheid misschien een belachelijk plan. Toch valt er wat voor te zeggen. Maar er kleven ook enkele grote nadelen aan.

Wiet in Nederland In Nederland is handel in cannabisproducten officieel verboden volgens de Opiumwet, echter zijn er wel een paar uitzonderingen die gedoogd worden door de Nederlandse overheid. Zo wordt alleen de verkoop van softdrugs in coffeeshops gedoogd door de overheid, andere manieren van handel worden als illegaal bestempeld. Maar de coffeeshops zijn ook aan eisen verbonden, namelijk het feit dat er per meerderjarige klant maximaal 5 gram mag worden verkocht. Zodra de gebruiker meer in bezit heeft er consequenties aan vast. De gebruikers worden niet vervolgd als zij maximaal 5 gram wiet bij zich dragen, tenzij er een plaatselijk blowverbod is ingesteld en ze deze regel overtreden. De coffeeshop mag dus wel, onder bepaalde voorwaarden, wiet verkopen aan meerderjarigen die de coffeeshop binnenlopen.

18

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

Echter zou de coffeeshop volgens de wet geen marihuana mogen inkopen, wat best vreemd is aangezien ze wel de bevoegdheid hebben om dit te verkopen. De inkoop via de ‘achterdeur’ is hiermee illegaal, waardoor coffeeshops gedwongen worden om met criminele organisaties in zee te gaan voor de aanvoer van wiet. Tevens zit er in de illegaal geproduceerde wiet vaak een hoog gehalte van tetrahydrocannabinol (oftewel THC), wat voor een “high” of “stoned” gevoel geeft bij gebruik van wiet. Er kleven dus grote nadelen aan het huidige gedoogbeleid. Als de gemeenten zelf wiet kunnen zouden gaan kweken, willen ze ervoor zorgen dat het hoge gehalte van THC verminderd wordt. Dit moet ervoor zorgen dat de blowende tieners niet meer als zombies voor zich uit staren. Daarnaast haal je de productie van marihuana hiermee uit het criminele circuit, waardoor het een transparantere en beter controleerbare markt wordt.

“Als het de minister menens is met het aanpakken van illegale hennepplantages, dan moet de overheid zelf de wietteelt in handen nemen” Gemeenten over wiet De landelijke politiek is sterk verdeeld over het kweken van ‘gemeentewiet’.

Zo zei Kamerlid Liesbeth van Tongeren van GroenLinks in december 2012dat er iets moet gebeuren voor het inkopen van wiet, de minister moest iets doen aan de tweeslachtige houding van het huidige beleid. Een winkel kan nergens officieel inkopen doen, want kweken is illegaal. De oplossing volgens deze partij is dus ook zelf wiet produceren, omdat dat voor de coffeeshops legale mogelijkheden en een veiligere omgeving geeft om de wiet in te kopen. Echter is het CDA-Kamerlid Peter Oskam het niet eens met het feit dat gemeenten zelf wiet moeten produceren. Hij zegt dat het niet de oplossing zal bieden tegen het probleem wat er nu is. Natuurlijk zijn er voordelen te bedenken, zoals het heffen van belasting en de betere con-

Credo’s Casus: ‘Gemeentewiet’ Jaimy Schutte

trole op schadelijke stoffen, maar deze voordelen wegen niet op tegen het grootste nadeel: Het aanzien van Nederland. Op dit moment wordt door veel landen al afkeurend gekeken naar het huidige drugsbeleid in Nederland. Als Nederland ervoor zou kiezen om zelf wiet te produceren, met als één van de argumenten dat er dan belasting over geheven kan worden, waardoor de overheid dus in feite geld zou gaan verdienen aan drugshandel, zou het imago van Nederland kelderen.

juist. Het grootste deel van de illegaal in Nederland gekweekte softdrugs is bestemd voor de export. “Het reguleren van de wietteelt voor de lokale markt biedt dan ook voor het overgrote deel van de wiethandel en de daaraan verbonden criminaliteit geen oplossing.” Wel zien ze een oplossing voor de zo gehete ‘achterdeur’; de levering van wiet aan coffeeshops.

Maar dit is niet voldoende reden om zich aan te sluiten bij het initiatief voor de wietkwekerij, aangezien hiervoor naar hun mening de nodige juridische basis ontbreekt.

DE MENING VAN TWEEDE KAMERLEDEN OVER DE TEELT VAN GEMEENTEWIET TEGEN (56%) VOOR (35%) GEEN MENING (9%)

Maar hoe denken de gemeenten er zelf eigenlijk over? Zijn de meningen per gemeente ook zo verschillend?Een gemeente die misschien niet heel groot is, maar wel een uitgesproken mening heeft, is de zuidelijke gemeente Heerlen. “We hebben een gedrocht gecreëerd met de legale handel aan de voordeur, en de illegale levering aan de achterdeur van coffeeshops”, aldus de burgemeester van Heerlen, Paul Depla (PvdA). Tevens zegt de burgemeester: “Die wiet komt echt niet uit de hemel vallen. Als het de minister menens is met het aanpakken van illegale hennepplantages, dan moet de overheid zelf de wietteelt in handen nemen”.

Ook onze eigen gemeente zie het wel zitten om wiet te gaan kweken. Meermaals heeft burgemeester Ahmed Aboutaleb (PvdA) laten weten dat het tijd wordt om iets te doen aan de illegale wietkwekerijen. De burgemeester benadrukt dat de handel die gedreven wordt rondom wiet gepaard gaat met zware criminaliteit. Tevens worden er iedere week een paar kwekerijen ontmanteld. Deze illegale wietkwekerijen brengen veel brandgevaar met zich mee, wat natuurlijk slecht is voor de veiligheid van de bewoners rondom de kwekerij. Burgemeester Aboutaleb heeft al plannen gemaakt waar deze wietplantages moeten komen, als de gemeente toestemming zou krijgen om dit zelf te produceren. De gemeentelijke wietplantages komen niet in de stadswijken, maar op industrieterreinen in de Maasstad. Daar zijn geen buurtbewoners die last hebben van de plantage. Daarbij wordt er een speciale stichting opgericht die toezicht houdt op de kwaliteit van de wiet, zodat die voldoet aan de eisen om de gezondheid van de gebruikers niet in gevaar te brengen. Tevens wordt het verkoop van deze wiet aan het buitenland verboden en bepaalt de gemeente welke coffeeshops wiet van deze gemeentelijke plantages mogen kopen. Maar of minister Opstelten instemt met dit plan is nog maar de vraag.

Een gemeente die geen heil ziet in het zelf kweken van wiet is de gemeente Den Haag. Volgens de burgemeester en wethouders is één van de gedachten achter dit plan, dat de criminaliteit wordt teruggedrongen, niet volledig

De landelijke politiek beslist Nu kunnen gemeenten wel een idee hebben, maar of dit idee ook daadwerkelijk uitgevoerd kan worden is nog maar de vraag. Zoals al eerder in dit artikel is vermeld hebben achttien gemeenten aan minister van Opstelten laten weten dat zij graag zouden willen experimenteren met gereguleerde wietteelt. Echter zal het voor de gemeenten moeilijk zijn om minister Opstelten en de Tweede Kamer te omzeilen, aangezien de meerderheid in de kamer en de minister zelf tegen gemeenteteelt is. Volgens de Opiumwet is grootschalige kweek en handel van cannabis verboden en de gemeenteteelt zou dus tegen de wet in gaan. Tevens verbieden internationale verdragen de gemeente kweek, zegt minister Opstelten. Nederland heeft meegewerkt met deze verdragen om de handel in en het gebruik van drugs terug te dringen.

De Nederlandse overheid kan het volgens hem niet maken om tegen deze verdragen in te gaan door zelf drugsproducent of -dealer te worden.

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

19

ROTTERDAM

INTERVIEW MET:

VICTOR BERBEN

Projectleider Eurekaweek 2013

erwijl de meeste studenten deze zomer zo min mogelijk met de EUR te maken willen hebben, was bestuurskundestudent Victor Berben daarentegen druk bezig met het organiseren van de Erasmus Universiteit Rotterdam Eerstejaars Kennismakingactiviteiten Week (kortweg Eurekaweek). Met het thema ‘Challenge Accepted’ zal hij samen met zes andere commissieleden de deelnemende eerstejaars van 19 tot en met 22 augustus voorzien van een grote dosis gezelligheid en nieuwe sociale contacten. Credo sprak met de inmiddels 10 jaar studerende student.

Victor Berben, projectleider van de Eurekaweekcommissie 2013, wie ben je en wat doe je?

“In 2003 begon ik mijn HBO-studie, om vervolgens in 2009 de studie bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit te beginnen. Ik ben actief geweest binnen een commissie van het Rotterdamsch Studenten Gezelschap (RSG), een voetbalvereniging en heb mee geholpen aan het organiseren van de Erasmus Sport skireis in 2011. Door mijn functie als penningmeester in de Eurekaweekcommissie van 2011had ik mijn bachelor nog niet af kunnen ronden, ik miste één vak. Het jaar erop vulde ik met een stage bij de Nederlandse ambassade in

20

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

Wenen. Vanuit Oostenrijk solliciteerde ik op een bestuursfunctie voor het Landelijk Congres der Bestuurskunde. En toen ik terugkwam ook op het voorzitterschap van de Eurekaweekcommissie.”

Waarom ben je voor het voorzitterschap van de Eurekaweek gegaan?

“Als penningmeester was ik in 2011 betrokken bij het organiseren van de Eurekaweek, destijds met als thema ‘The Rotterdam Experience’. Het organiseren van dit evenement beviel me bijzonder goed. En omdat ik een jaar langer aan mijn studie kwijt ben dan gedacht, leek het me een mooie keuze om dit jaar te besteden als projectleider van de Eurekaweek.”

Het Eurekaweek-thema voor 2013 is ‘Challenge Accepted’, vanwaar deze keuze?

“Om eerlijk te zijn is het belangrijk om een thema te hebben die vooral lekker klinkt.

Al is dit minder simpel dan je zou denken.

Als commissie hebben we drie dagen moeten brainstormen tot we op het huidige thema kwamen. Tijdens het dineren opperde een commissiegenoot het idee: ‘Accept the

Challenge’, vervolgens is dit ‘Challenge Accepted’ geworden.”

Wat zijn de uitdagingen voor jullie als Eurekaweekcommissie?

“Elk jaar heb je als grootste uitdaging om het gehele evenement in goede banen te leiden. Veel kan je van tevoren zo strak mogelijk te organiseren, voor de rest moet je hopen dat het loopt. Vanaf een bepaald een bepaald moment kan je hooguit nog sturen.

We gaan in ieder geval het maximaal aantal deelnemers die kunnen deelnemen aan de Eurekaweek fors verhogen. Er komen 500 extra plaatsen bij omdat de Eurekaweek afgelopen jaar was uitverkocht. De laatste jaren is er namelijk een stijgende trend te zien in het aantal aanmeldingen en we willen dit jaar voorkomen dat eerstejaars die wel deel willen deelnemen niet mee kunnen doen.

Daarnaast had onze voormalige hoofdsponsor (ABN AMRO red.) zich teruggetrokken, dit betekende dat we op zoek

Inteview met Victor Berben Quinten Lainert

moesten naar andere grote sponsors en dit is gelukt.”

Zijn er ook aspecten, bijvoorbeeld in de programmering, die jullie als commissie (of jij als projectleider) anders willen doen?

“De programmering van de Eurekaweek ligt al grotendeels vast. Je moet er als commissie heel vroeg bij zijn wil je grote veranderingen in de programmering door willen voeren. Daarnaast biedt het programma al activiteiten die je als commissie absoluut wilt behouden, zoals het altijd succesvolle ‘Night of the Songs’. Een eigen invulling geven aan het programma is wel goed mogelijk en dat is dan ook hetgeen waar we ons op concentreren.”

Hoe ga je de ervaringen die je hebt opgedaan bij je eerste jaar als Eurekaweekcommissie en bij andere commissies en activiteiten inzetten voor de Eurekaweek?

“Als Eurekaweekcommissie sta je ‘tussen de organisaties’ dit betekent dat veel organisaties jou nodig hebben, maar ook dat je afhankelijk bent van hen. Ik zie het ook als een soort ‘game’ om voor alle betrokken organisaties ‘win-win situaties’ te creëren.

Door de verschillende bestuurservaringen die ik heb opgedaan weet ik ook dat niet

alles is vast te leggen. En je moet je commissie ook de ruimte bieden om ze zelf te laten kiezen wat ze leuk vinden en waar ze goed in zijn.”

Hoe zien de voorbereidingen van de Eurekaweek door de commissie eruit?

“De sollicitaties voor de functie als projectleider zijn al in juni. Zelf heb ik ook nog geholpen als crew lid bij de Eurekaweek van 2012. De sollicitaties voor de rest van de commissie beginnen in het najaar, met sollicitaties in november waar ik als coördinator optrad en daarbij begeleid werd vanuit de universiteit. Pas half december was de Eurekaweekcommissie van 2013 gevormd.

Vervolgens begin je met het verdelen van de functies, waar ik heb geprobeerd om alle commissieleden zelf hun voorkeuren kenbaar te maken en op zich te nemen. Daarnaast krijgen alle commissieleden meerdere taken of programmaonderdelen toegewezen. Tot juni zijn we als commissie gemiddeld drie dagen per week bezig in ons kantoor in het N-gebouw. Hierna gaat het bestuur fulltime aan de slag. Het zwaartepunt verschilt enigszins qua functie, de sponsors moeten bijvoorbeeld al ruim van tevoren aan de Eurekaweek verbonden zijn. Daarnaast zullen er veel last-minuten en onverwachte improvisaties plaats moeten vinden.

Tijdens de Eurekaweek zullen wij als bestuur helaas zelf niet mee kunnen feesten, het is namelijk een bijzonder zware en in-

tensieve week. Je bent de hele dag bezig met bellen, opbouwen, aansturen van de crew en contact houden met allerlei personen en organisaties. Het slotfeest op donderdag is voor ons dan ook een moment waarop we met plezier terug kunnen kijken op de Eurekaweek en zelf nog een avondje vol kunnen genieten.”

En dan is de Eurekaweek op 22 augustus voorbij, betekent dit ook dat jullie als bestuur klaar zijn?

“Als de Eurekaweek voorbij is moeten we als commissie nog de witboeken afmaken, waarin elk commissielid de knelpunten in de organisatie en binnen zijn of haar functie beschrijft. Dankzij de witboeken hoeft het volgende bestuur niet het wiel opnieuw uit te vinden. De penningmeester is nog wat langer bezig om alle financiële zaken af te ronden. Daarna moeten we op zoek naar onze opvolgers. Tijdens het overdrachtsweekend zullen we onze verhalen en ervaringen overdragen, maar ook de organisatie voor de Eurekaweek van 2014.”

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

21

WETENSCHAP

pedofilie.

Het taboe op

En wetenschappers die ervoor pleiten om pedofilie bespreekbaar te maken.

edofilie is in Nederland nog altijd een groot taboe. In maatschappelijke discussies over pedofilie en kindermisbruik lopen de emoties vaak hoog op en in de media worden pedofielen vaak allemaal afgeschilderd als onmensen. Aan de ene kant begrijpelijk, gezien het feit dat het over misbruik van weerloze kinderen gaat. Toch is het de vraag of het wel terecht is om alle pedofielen over één kam te scheren. Er zijn vooraanstaande wetenschappers die beweren dat het belangrijk is om een genuanceerdere kijk op pedofilie te ontwikkelen, zowel in het belang van de maatschappij als in het belang van pedofielen zelf.

Voorafgaand aan een artikel over pedofilie is het belangrijk om het begrip pedofilie te verhelderen. In de samenleving wordt pedofilie namelijk nogal eens verward met pedoseksualiteit. Hier zit echter wel een verschil tussen.

In de oudheid was pedofilie heel normaal.

Leermeesters hadden destijds vaak een relatie met hun leerlingen. In die tijd werd zo’n relatie gezien als iets pedagogisch; de leerling kon veel leren van zijn leermeester en zou er alleen maar beter van worden. Tegenwoordig zijn alle zaken rond pedofilie een taboe geworden en is er een stereotype beeld ontstaan. Het stereotype van pedofilie bestaat uit het beeld dat het uitsluitend mannen zijn. Zij zijn uit op seksueel misbruik, maken misbruik van hun macht, verleiden en bedreigen kinderen en zijn geneigd de kinderen na misbruik te vermoorden. Ten slotte zullen veroordeelde pedofielen altijd recidiveren. Dit beeld is echter onjuist en is onder anderen ontstaan door een eenzijdige belichting van pedofilie door de media. De juiste definitie van een pedo-

22

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

fiel is een volwassene die zich seksueel primair aangetrokken voelt tot kinderen. Dit betekent dus niet per se dat hij of zij ook toegeeft aan deze verlangens en bijvoorbeeld kinderporno bekijkt of seksueel contact zoekt met kinderen en veel pedofielen doen dit dan ook niet.

Iemand die dat wel doet, noemen we een pedoseksueel.

Pedofilie in Nederland

Het is erg moeilijk om betrouwbaar cijfermateriaal te verzamelen over het aantal pedofielen in Nederland. Pedofielen leiden als het ware een leven dat zich onder de oppervlakte afspeelt. Velen van hen zullen niet toegeven aan zichzelf of aan hun omgeving pedofiel te zijn. De door deskundigen geschatte prevalentiecijfers liggen tussen de 0,2 en één procent van de Nederlandse bevolking. Dit betekent dat er tussen de 32.000 en 160.000 pedofielen in Nederland zijn, waarvan tussen de twee en vijftien procent vrouw zijn.

Belangrijk is dat afgelopen jaren er veel maatschappelijke onrust is ontstaan rond pedofilie.

Want hoe moeten we omgaan met pedofielen?

In 1968 is men gestopt met het castreren van pedofielen (en homoseksuelen). Maar heeft men sinds die tijd andere, menselijkere, manieren gevonden om om te gaan met pedoseksualiteit?

Sinds 1886 is seks met kinderen onder de 16 verboden, maar pas vanaf de 20ste eeuw werd er daadwerkelijk aandacht besteed aan pedofilie in het maatschappelijk debat. In de jaren 60 en 70 hoopten de pedofielen mee te liften met de emancipatie van homoseksuelen, maar dit sloeg om toen in de jaren 80 de vrouwenbewegingen opkwamen. Deze vrouwenbewegingen waren fel tegen geweld bij

seks en pedofilie werd toen geassocieerd met gewelddadige seks binnen het gezin. Toen eind jaren 90 de zaak Dutroux uitgebreid in alle media verscheen, is het beeld van pedofilie compleet omgeslagen, tot het uiterst negatieve beeld over pedofilie, dat vandaag de dag bij de meeste mensen heerst.

Gelukkig zijn er de laatste jaren ook mensen die een genuanceerdere kijk op de kwestie hebben en die erkennen dat pedofilie vaak geen keuze is en dat daarnaast lang niet alle pedofielen criminelen zijn die kinderen misbruiken.

“Toen eind jaren 90 de zaak Dutroux uitgebreid in alle media verscheen, is het beeld van pedofilie compleet omgeslagen” Hersenen van pedofielen

Een invloedrijk persoon de afgelopen jaren op het gebied van het functioneren van het brein is neurobioloog Dick Swaab. Essentieel bij Swaab zijn kijk op pedofilie is de ontkenning van de vrije wil. Volgens Swaab lijkt het alsof er een vrije wil bestaat, maar dit is slechts een illusie. Die illusie wordt gecreëerd door de hersenen. Alles wat wij denken of doen wordt door de hersenen bepaald. Als er geen vrije wil is, kun je gedachtes en gedrag van mensen dus

Het taboe op pedofilie Anne Kielman

“volgens het stereotype beeld over pedofilie, zijn alle pedofielen kindermisbruikers en zullen veroordeelde pedofielen altijd recidiveren. Dit beeld is echter onjuist.”

ook niet veroordelen. Ze kunnen er immers niets aan doen dat ze op een bepaalde wijze hebben gehandeld. De oorzaak van pedofilie is in de hersenen te vinden. Het staat vaak al voor de geboorte vast in de hersenen dat iemand op latere leeftijd pedofilie zal ontwikkelen. Volgens deze redenering is pedofilie dus geen vrije keuze. Vandaar dat het belangrijk is om ondersteuning te bieden aan pedofielen.

Zeker wanneer zij geen kwade bedoelingen in de zin hebben.

Hulp aan pedofielen

Er zijn een aantal oplossingen die ervoor kunnen zorgen dat pedofielen en pedoseksuelen een kleinere kans hebben om (opnieuw) de fout in te gaan. Een voorbeeld daarvan is een sociaal netwerk. Nadat pedoseksuelen vrij zijn gekomen van hun detentie, kunnen ze worden opgenomen in een groep waarbij ze geholpen worden. Er is, zo blijkt uit onderzoek, veel minder vaak sprake van recidive bij pedoseksuelen die in een dergelijke groep zijn opgenomen. Een andere, behoorlijk omstreden oplossing, die recentelijk veel in het nieuws is geweest, is virtuele kinderporno, materiaal voor pedofielen dat met de computer is gemaakt. Het idee hierachter is dat pedofielen hun gevoelens hierdoor ergens in kwijt kunnen, zonder dat dit ten koste gaat van kinderen op wat voor manier dan ook. Ook hiervan is wetenschappelijk aangetoond dat dit een effectieve maatregel is. De publieke opinie over de vraag of dit ethisch verantwoord is, is echter behoorlijk verdeeld. Er is de afgelopen jaren veel onderzoek gedaan naar pedoseksualiteit en de oplossingen hiervoor door sociologen, psychologen, neurologen en psychiaters.

Zo kwam er in 2003 een boek uit over de sociologische benadering van pedofilie genaamd

‘Het profiel van de pedofiel’. Hierin worden verschillende factoren besproken die tot pedofilie zouden leiden vanuit de maatschappij en probeert men een profiel te schetsen van ‘de pedofiel’. Zo blijkt een pedofiel vaak man, alleenstaand en sociaal geisoleerd. Maar neurologen, zoals Dick Swaab, stellen weer dat het hebben van pedofiele gevoelens geheel biologisch is en psychologen dat het psychologisch is. Het is dus nochtans niet duidelijk of het een samengang van verschillende factoren is die leiden tot pedofilie of dat men de oorzaak moet zoeken vanuit één oogpunt. Tot die tijd zal het moeilijk zijn om een goede oplossing te kunnen bieden aan pedofilie en de samenleving. Wel is duidelijk dat het beter is om pedofielen te helpen en te ondersteunen, dan om ze dood te zwijgen.

De toekomst

Er zijn veel Nederlanders die vinden dat pedoseksuelen onmenselijke monsters zijn, die teveel worden neergezet als ‘knuffelpedofiel’ en dat zij harder moeten worden aangepakt.

Anderen vinden weer dat pedoseksuelen geaccepteerd moeten worden en stellen deze vorm van seksualiteit gelijk aan heteroseksualiteit en homoseksualiteit. Het is zeer de vraag of pedoseksualiteit op de lange termijn net zo geaccepteerd zal worden als homoseksualiteit en het is ook de vraag of dat wel wenselijk is. De meeste burgers zitten echter tussen de voorgaande uiterste meningen in. Zij denken of praten er liever niet over en hebben er het liefst niks mee te maken. Pedoseksualiteit is en blijft een taboe.

Pedofielenvereniging ‘Martijn’ Aan het begin van de jaren ’80 werd de vereniging voor pedofielen Martijn opgericht vanuit de gevangenis door een zedendelinquent. De vereniging streefde naar acceptatie van pedofielen op maatschappelijk vlak. Door het uitgeven van een tijdschrift en een eigen website hopen ze deze acceptatie te kunnen bereiken. Tegen de vereniging is al veel verzet geweest, onder andere doordat (oud)bestuurders kinderporno op hun computer hadden staan. De Tweede Kamer heeft in 2011 gedebatteerd over de mogelijkheid van verbieden. Het Openbaar Ministerie heeft geprobeerd om de vereniging te verbieden omdat het in zou druisen tegen de openbare orde. Eerder werd de vereniging al verboden door de rechtbank van Assen, maar dit werd teniet gedaan door de rechtbank van Leeuwarden welke oordeelde dat de vereniging niet zorgde voor maatschappelijke ontwrichting. Het OM legt zich hier niet bij neer en vraagt om een uitspraak van de Hoge Raad.

Wil je meer weten over pedofilie, pedoseksualiteit en wat er aan te doen valt? Kijk dan op www.stopitnow.nl of www.pedofilie.nl CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

23

WETENSCHAP

Zingen onder de douche

Y

es yes, we kunnen weer wakker worden door de eerste zonnestralen die op onze kop schijnen. Dé manier om vrolijk de ogen te openen. Met het zonnetje in de bol is het eerste wat we doen die heerlijke straal van 40 graden opengooien en onszelf verblijden met muzikale uitspattingen die verder rijken dan die van the one and only mister King of Pop himself. Andy Warhol mocht zich met zijn uitspraak over de ’15 minutes of fame’ hebben verzilverd, maar voor het publiek bestaande uit al die duizenden druppeltjes water beleven wij ons wereldberoemde bestaan elke dag opnieuw.

Dames en heren, al is uw partner of huisgenoot het er niet helemaal mee eens, Credo Magazine zal u met genoegen aanraden uw zangkunsten achter het douchegordijn verder te ontwikkelen!

Douchen en zingen is een krachtige combinatie die de gezondheid van zowel lichaam als geest verbetert. Het nemen van een douche is goed voor de bloedsomloop en heeft een aangenaam en verfrissend effect.

Wanneer u tijdens dit gespetter ook gaat zingen, zijn er voordelen te over. Uw favoriete ‘showersongs’ zorgen naast het aangename van de douche voor een rustgevend en stressverlagend resultaat. Het hormoon cortisone, dat het lichaam helpt om te gaan met stress, neemt namelijk toe

24

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

(Kreutz, Universiteit Frankfurt). Daarnaast wordt de ademhaling en, net als bij het douchen, de bloedsomloop gestimuleerd wat eveneens een stressverlagende werking heeft.

Zingen onder de douche bevordert dus de gemoedstoestand.

Om bij de gesteldheid van de geest te blijven, kan de activiteit voor bepaalde groepen mensen een bijkomend effect hebben op de werking van de hersenen. Door regelmatig te zingen blijken mensen die te kampen hebben met een taalstoornis namelijk hun taalvaardigheid te verbeteren.

De dagelijkse douchesessie kan gezien de regelmaat zich voordoen als een geschikt moment. Een minder praktische, maar goede, combinatie is zingen en douchen voor dementerende mensen. Wanneer deze vaak wat oudere mensen liedjes zingen die zij kennen van hun jongere levensjaren, bestaat de kans dat zij zich weer dingen weten te herinneren die zich hebben afgespeeld in hun leven. Het ophalen van herinneringen kan ervoor zorgen dat zij zich ontspannen en het kan het identiteitsgevoel en zelfvertrouwen van dementerende mensen ondersteunen(mens-en-gezondheid.infonu.nl).

Niet elke dag is een lichamelijk actieve dag.

Een deadline moet gehaald worden of de tentamens naderen en dat betekent een lange date met uw bureau. Bij opkomende stress heeft u nu geleerd dat de teksten van de Spice

Zingen onder de douche Rutger van Aken

Smakelijk Sam6

Girls u kunnen ondersteunen om relaxed aan de dag te beginnen. Maar ook uw lichamelijke gesteldheid heeft baat bij het zingen onder de douche. Het immuunsysteem wordt namelijk versterkt door de aanmaak van extra afweerstoffen en met zingen traint u de longen en het hart. De longcapaciteit wordt vergroot en ook neemt uw alertheid toe door de extra zuurstoftoevoer. Wanneer u ook nog eens beschikt over de juiste zangtechniek, dan pakt u de bonus mee dat er verschillende buik- en rugspieren meegetraind worden. Dus haal ’s ochtends lekker uit met die stembanden en misschien valt de schade van de opengetrokken zakken chips, snoep, chocolade, een overdosis koffie en energydrink nog wel mee!

Ergens nog een nadeel te bekennen? Hugo Chávez verbood het zingen onder de douchekop onder zijn bewind in Venezuela als maatregel tegen de bestaande waterschaarste waar het land mee te kampen heeft. Mensen kunnen als disjockey wel een half uur onder de douche live composities aan elkaar plakken, en dat vond de leider te gek. Maar elk milieubewust minuutje is meegepakt. We leven langer, gezonder en een stukje vrolijker. Wat gaan wij veel plezier beleven met elkaar in Nederland wanneer wij massaal ‘All night long’ gaan zingen onder de douche!

Eén van de weinige zonnige dagen dit jaar en net klaar met wat scriptie-ploeteren in het overbevolkte tropische computerparadijs op T4. Gelukkig staat mijn trouwe tweewieler beneden braaf op me te wachten aan zijn ketting, briesend omdat er again een soort fietsendomino heeft plaatsgevonden met mijn rijdende vriend als onderste steen. Maar, niks kan mijn humeur breken, de zon schijnt immers! Op mijn stadse fietstochtje van de EUR naar het pittoreske Blijdorp komt de fijne mix van barbecuegeuren en zonnebrand me tegemoet. Heerlijke associaties met zonnige zomerdagen. Ambi Pur zou díe combinatie eens in een flesje moeten stoppen. Het geurflesje ‘lentebloesem en grasperkjes’ is leuk, maar voor een inwoner van het Rotterdamse niet echt gebaseerd op de werkelijkheid.

Het valt me op dat rond Oostplein de barbecuegeur een climax bereikt. Terwijl Oostplein toch niet de plek is van de grote achtertuinen en met hamburgers gevulde stadsparken. Misschien zijn de bewoners van de Goudsesingel wel fervente balkon-barbecuers. Op mijn balkon moet ik het in ieder geval niet proberen.

Ik weet niet of de bovenburen nog de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt, maar vergast worden is nooit een favoriete dagbesteding. Daarnaast is het balkon-ding sowieso aan de kleine kant. Wanneer we met zijn drieën proberen nog wat van de namiddagzon te genieten, moeten we noodgedwongen in een treinopstelling gaan zitten. De achterste in het treintje heeft hierbij het voordeel het langst te kunnen genieten van de zon, maar bij acute toiletproblemen is de route van het balkon naar het toilet een aardige hindernisbaan.

Maar gelukkig genieten de stadsbewoners graag van de stadsparken. Wanneer je op een zwoele zomeravond vanaf de snelweg de wijk Blijdorp binnenrijdt, komt er zo’n rookwolk bij het Vroesenpark vandaan dat het lijkt alsof je de Gaza-strook passeert. Compleet Blijdorp vertrekt, ook de werkende mens, in de namiddag met het bankstel op de rug en de kurkentrekker in de handen richting het park. Complete huiskamers worden nagebouwd, met als stralend en rokend middelpunt de wegwerpbarbecue. Mannen proberen hun witte winterbuikjes te showen terwijl ze behendig/onhandig tegen een bal trappen, of als echte vuurmeesters de barbecue bedienen, terwijl het vrouwvolk meer gefocust is op wijn en achterklap. En eenieder die de stad uitrijdt op weg naar de omliggende dorpjes met Vinex-wijken en barbecuebestendige achtertuintjes, ruikt als laatste de geur van barbecue en zonnebrand en ziet de mini-huiskamertjes in het park. En dan hoop ik dat ze stiekem, heel stiekem denken: Rotterdam, je bent tóch best leuk.

Samantha Langendoen Derdejaars sociologiestudente CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

25

STUDENTENLEVEN

de belevenisfasen van uitwisselingsstudenten Over aanpassingsproblemen en cultuurschok.

V

oor de meeste van de studenten was het een ontspannen zomervakantie, beetje zonnen, beetje drinken en eten. Maar niet voor alle studenten, er waren er weer tientallen die zich gedurende de zomer druk maakten over het komende collegejaar. Deze tientallen studenten zullen de eerste maanden van het collegejaar onderwijs volgen in Australië, Zweden, Turkije, Zuid-Afrika, de Verenigde Staten en nog vele andere bestemmingen.

Zo’n uitwisseling naar het buitenland kost voorbereidingstijd en geld, maar wordt altijd omschreven als een onvergetelijke ervaring. Wanneer de uitwisselingsstudenten weer thuis komen, zitten zij vol nieuwe verhalen ondersteund door het nodige fotomateriaal. Echter, een uitwisseling zou geen avontuur zijn als de student geen mentale uitdagingen te overwinnen heeft. Veel meer dan een studentenkamer, college en studieboeken zijn er immers niet nodig om studiepunten te halen op welke universiteit dan ook.

Stap voor stap heeft Credo de belevenisfasen van uitwisselingsstudenten onder de loep genomen.

Wij hebben deze fasen gebaseerd op verslagen van studenten die eerder een uitwisseling hebben ervaren. Na het lezen van dit stuk weet je als aankomend uitwisselingsstudent beter wat je te wachten staat . En als thuisblijvende vriend, huisgenoot of ouder van een uitwisselingsstudent krijg je een idee welke belevingsfasen de studenten doormaken.

26

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

1. De ‘voorvertrekfase’ Op uitwisseling gaan begint al ruim voordat je vertrekt. Er moet namelijk van alles geregeld worden, zoals visum aanvragen, mogelijke vaccinaties, een kamer zoeken, het vakkenpakket samenstellen, verzekeringen regelen, et cetera. In deze periode ervaren veel studenten een gevoel van chaos, spanning en/of onzekerheid. Of alles inderdaad goed is geregeld, weet je soms pas op de dag van vertrek aangezien je afhankelijk bent van veel verschillende instellingen. Maar alle stress creërende zaken ben je vergeten op het moment dat het vliegtuig van de Nederlandse bodem opstijgt.

2. De ‘vakantiegevoelfase’ “Hoera, deze koning(in) heeft het gewoon geflikt!”. Vol positieve energie omarm je de nieuwe omgeving met haar gerechten, muziekstijlen en nieuwe mensen. Alles is goed, alles is mooi, alles is nieuw en het voelt aan als vakantie. Hoe lang dit vakantiegevoel aanhoudt, hangt van verschillende factoren af. Vooral de vraag of er goed is nagedacht over het volgen van een minor in het buitenland. Wilde je wel echt naar het buitenland? Past de gekozen bestemming wel bij je?

Ga je het thuisfront niet ontzettend missen? De meeste studenten ervaren echter een aantal weken tot maanden een vakantiegevoel. Maar dit gevoel houdt een keertje op.

3: De ‘boosheidsfase’ De gehele dag in een vreemde taal denken en spreken vergt veel energie. Ook al is Engels vaak de communicatietaal en kunnen wij als Neder-

landers een knap staaltje Engels eruit gooien. Je kunt jezelf niet altijd volledig uiten en andere mensen begrijpen. Al woon je al een tijdje in de nieuwe omgeving, je past er nog niet helemaal in. Het vakantiegevoel gaat over naar (lichte) teleurstelling omdat jij jezelf nog steeds een buitenstaander voelt. Het eten is trouwens ook niet langer bijzonder en de gekke spontane activiteiten en feesten zijn je bekend geworden. Het is niet raar dat er verlangt wordt naar de positieve kanten van het thuisland. Maar op dit moment moet er in gedachte gehouden worden dat alle nieuwe impulsen aan informatie veel energie vragen en verwarrend of frustrerend kunnen zijn. Deze fase wordt vaak omschreven als de cultuurschok.

Mensen ervaren tijdens de cultuurschok een gevoel dat zij ergens in gefaald hebben. Mensen raken emotioneel instabieler en verliezen daarmee ook sneller hun zelfbeheersing. Er kan een afkeer ontstaan over aspecten van de nieuwe cultuur en er wordt geklaagd over onbenullige dingen. De tijdsspanne waarin de cultuurschok plaatsvindt zal voor iedereen verschillend zijn, gezien de variërende bestemmingen en het persoonlijke karakter van studenten.

4: De ‘aanpassingsfase’ De meeste studenten zullen zich van deze cultuurschok herstellen en nieuwe vaardigheden ontwikkelen om in de nieuwe woonomgeving te leven. Nieuwe en diepgaandere interesses worden gewekt. De eerste impressies en ervaringen zijn verwerkt, waardoor er op een frisse manier gekeken kan worden naar welke aspecten er wel en niet belangrijk zijn in de nieuwe omgeving. In-

De belevenisfasen van uitwisselingsstudenten Rutger van Aken

terpretaties van de student worden nu meer gedaan vanuit de basiswaarden van de nieuwe cultuur dan die van de oude thuiscultuur. Daarnaast is er een nieuw sociaal netwerk opgebouwd waar een leuke tijd mee te beleven is. Alles kan zo weer als speciaal ervaren worden.

5: De ‘thuiskeerschok’ Na een aantal maanden waarin de student zich heeft weten te settelen in de nieuwe cultuur, is het tijd om na het pakken van de studiepunten weer terug te keren naar het land van koeien en molens. En daar staat de thuiskeerschok menig uitwisselingsstudent te wachten. Je broertje heeft inmiddels een leuke vriendin aan de haak geslagen, maar verder zal thuis alles ongeveer hetzelfde zijn als op het moment dat je vertrok. Misschien zou je verwachten dat een thuiskeerschok de student veel makkelijker zal afgaan. Het tegendeel is echter waar. Deze schok wordt vaak als intenser ervaren dan de cultuurschok. En dat is niet omdat je moet bijkomen van de stoot van een vrouw die je broertje aan de haak heeft geslagen, maar omdat het gevoel van blijdschap bij het weerzien van familie en vrienden niet zo lang duurt. Het lijkt daarnaast alsof bijna niemand echt geïnteresseerd is in de verhalen over je opgedane ervaringen; mensen kunnen je niet goed volgen omdat jullie beiden zijn veranderd in de afgelopen maanden. Met het vat vol nieuwe verhalen, voelt de student zich beperkt in de oude omgeving. Veel studenten verlangen sterk terug naar hun uitwisselingsplek. Wanneer een vliegticket hen in de schoot geworpen zou worden, zouden zij zo weer vertrokken zijn. Na een lange periode vol bijzonders is het moeilijk om weer thuis te zijn en het oude leventje op te pakken alsof er nooit iets gebeurd is. Het maffe is dat je bij een cultuurschok op sympathie van je omgeving kan rekenen. Echter bij het ervaren van een thuiskeerschok zullen mensen dit moeilijk te begrijpen vinden. Dat je heimwee hebt en terugverlangt naar de mooie tijd in het buitenland is nog wel te begrijpen. Maar een cultuurschok in het land van tulpen en Lange Frans is een stuk minder begrijpelijk.

Ook bij terugkomst kan het dus zeer belangrijk zijn om zeer sociaal bezig te blijven. Je zult je vrienden nodig hebben voor het aanpassingsproces aan je oorspronkelijk thuisomgeving. Het allerbeste is natuurlijk om regelmatig een biertje te gaan drinken met studenten die ook net zijn teruggekomen van uitwisseling en te praten over jullie belevenissen.

Jullie zitten immers in dezelfde belevenisfase.

Zomerzuchten Een gedicht van Anne Kielman

Buiten verschijnt de violetschemering, haar verkleurde armen omhelzen mij.

Het is een wachten geweest van duizend dagen, zonder warmte, zonder kleur.

Haar gestalte had me bevangen, alsof niemand me ooit beter had gekend.

Haar sluierbewolking danste, mijn haren zwierden mee.

Het had mij nooit bekoord; de schemerende kleuren van de aarde.

Slechts de kleuren van sproeten en stralen, en, die van jouw zomerse gezicht.

Mijn oren tintelend van schreeuwende kinderen, vals gitaarspel en broedende vogels, mijn hoofd zwaarder en zwaarder, alleen nog de zon hielp mij ademhalen.

Nu waren jouw donkere dagen, omhuld door goudblonde haren.

Zelfs je sproeten waren niet meer zwartgeblakerd, en ik, ik zuchte zacht als een zomerbries.

Het werd al vroeg donker vannacht, mijn huid lichtrood gekleurd, ultiem genoten van jouw wederkeren.

Met flessen wijn, boursin, du pain, slapend in het groenste gras.

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

27

STUDENTENLEVEN

F

EEN Alternatieve

itnessplanning

e zomer zit er bijna op.

Het vele bier en barbecueën heeft het aanzien van je lichaam enigszins negatief beïnvloedt. Om ook in de nazomer nog met je blote bast op het strand te durven te durven verschijnen biedt Credo Magazine de oplossing voor een strakke buik in slechts vier weken.

Voordat het wasbord zichtbaar wordt, moet eerst het overtollige buikvet eraf. Puur en alleen krachtoefeningen zorgen niet voor een sixpack, wanneer deze schuil blijft gaan onder een laagje vet. Al worden de spieren wel sterker, zij duwen het buikvet alleen maar naar voren en zo lijk je misschien juist dikker.

Tijdens de ‘Sixpack Power Workout’ behandel je twee of drie van de oefeningen hiernaast. Doe elke oefening driemaal tot je niet meer kan, met tussen elke keer één minuut rust. Neem na het afronden van de drie sets twee minuten rust. Ga dan over op een volgende oefening van drie sets tot uitputting. Varieer door de week met de verschillende oefeningen. Houd tussen elke training een dag rust en na vier weken kan je op het strand pronken met je gespierde wasbordje. Onderhoud je afgetrainde buik wel door twee keer per week de oefeningen te blijven doen.

28

Oefening 1

Oefening 2

Oefening 3

Je gaat liggen met de knieën omhoog, alsof je een sit -up doet.

Je legt je handen achter je oren en richt de ellenbogen naar buiten. Je moet voorkomen dat de handen bij het omhoog komen het hoofd daadwerkelijk ondersteunen. De kin druk je niet richting de borst, maar blijft naar boven gericht wanneer je omhoog komt. Je komt maar licht omhoog met het bovenlichaam, totdat je schouderbladen loskomen van de grond. Zo komt er spanning te staan op de buikspieren en de onderrug. Houdt dit twee seconden vast en zak weer terug op de grond.

Naast de crunches kan je ook gaan ‘fietsen’, waarbij je de armen achter het hoofd legt en bij de eerste trap met de rechter ellenboog je linkerknie aanraakt en bij de tweede trap de linker ellenboog de rechterknie aanraakt, dit om de zijspieren te trainen.

Lig met de rug plat op de grond, de handen onder de onderrug en de voeten tien centimeter boven de grond. Hou deze positie vast en ga daarna over op het maken van cirkels met de voeten in de lucht, van kleine naar grote cirkels en weer terug naar kleine cirkels. Houd na het maken van de cirkels de startpositie weer vast en ga daarna over op het schrijven van cijfers. De cijfer nul tot en met tien moeten groot geschreven worden.

Alternatief 1

Alternatief 2

Alternatief 3

Na het ontbijt poets je de tanden terwijl je op één been balanceert.

Dit klinkt stom, maar elke beweging van instabiliteit zorgt ervoor dat je dwarse buikspieren gebruikt worden. Hierdoor wordt je buik ingetrokken en lijk je uiteindelijk slanker.

Neem bij elke mogelijkheid de trap om extra calorieën te verbranden. Van vier blokjes maak je er zes door de lage buikspieren te trainen wanneer je twee treden tegelijk neemt.

De crunch

Wil je een strak buikje, maar heb je geen zin om er veel moeite voor te doen? Dan hebben we nog een aantal alternatieve oefeningen voor je die haast geen moeite kosten.

Bij het wakker worden in de ochtend stap je uit bed zonder je armen te gebruiken. Dit is genoeg om de vetverbranding op te starten.

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

Fietsen

Cirkels maken

Een alternatieve fitnessplanning Rutger van Aken

Voeding Oefening 4

Oefening 5

Oefening 6

Een tweede training voor de zijspieren is als volgt: Je ligt in de push-up houding en beweegt van links naar rechts, waarbij met de linkerhand de linkervoet aangetikt wordt en met de rechterhand de rechtervoet.

Hiervoor moet de boven rug ligt opgetild worden.

Ga op je rug op de grond liggen met je armen langs je lichaam. Zet je knieën gebogen neer in ongeveer 90 graden, met je voeten plat op de grond. Til nu je heupen op, tot ongeveer 20 cm boven de grond (niet verder). Hou dit toen seconden vast zonder door je rug te zakken. Ga vervolgens weer liggen.

Ga op je buik op de grond liggen en steun op je onderarmen (zoals wanneer je een boek leest op het strand).

Steun nu op je tenen en je onderarmen, span je buikspieren goed aan en til je hele lichaam ongeveer 10 cm op boven de grond. Hou dit vast totdat je het in je buik voelt, ga dan weer rustig liggen en ontspan daarna pas je buikspieren. Je mag niets voelen in de rug, zak dus niet door en gebruik je buikspieren.

Hakken aantikken

Bruggetje

Voorligsteun

Alternatief 4

Alternatief 5

Alternatief 6

Wanneer je staat te kletsen in de wandelgangen of tijdens de middagpauze, kantel je je bekken achterover en trek je je bierbuik ter hoogte van de navel in zolang het gesprek duurt.

Door elke derde dag in dit schema te stoppen met eten tussen zes en tien uur ’s avonds, zorg je ervoor dat de stofwisseling versnelt. Zo verbrand je meer vet.

Voordat je ’s avonds het bed in duikt, doe je er goed aan om de hoeveelheid licht in je slaapkamer te beperken. Dit bevordert namelijk de slaap en laat de hormoonspiegel stijgen voor meer spiermassa en minder vet.

Het lichaam wordt sterker tijdens de rustmomenten die je moet nemen. Het lichaam heeft ook van de juiste voedingsstoffen genoeg nodig om extra spiermassa te kunnen aanmaken. Het aanschaffen van een pot creatine (á €17,50) is dan een uitkomst om ervoor te zorgen dat de spieren tussen de kortdurende krachtinspanningen genoeg herstellen. Een sportdrank met snelle koolhydraten, zoals Aquarius, is na het sporten ook een aanrader. Zorg ervoor dat het lichaam binnen twee uur na het trainen voldoende koolhydraten binnenkrijgt.

Naast koolhydraten zijn eiwitten belangrijk. Eiwitten zorgen ervoor dat voedingsstoffen worden omgezet in bouwstoffen en energie. In welke voeding zitten er geschikte eiwitten voor een toename van de spiermassa?

Om het simpel te zeggen: Alles dat een moeder heeft gehad (bijv. kip, eieren, yoghurt, kaas, melk, mager runden varkensvlees). Daarnaast is het belangrijk dat er bij de ‘Sixpack Power Workout’ genoeg vetten geconsumeerd worden.

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

29

STUDENTENLEVEN

Activiteitenagenda September 2 5 6 12 13 19 21 27

Opening academisch jaar HeartBeat festival Wissel Algemene Ledenvergadering Constitutieborrel Cedo Nulli Deadline sollicitaties commissies Openingsfeest lustrumjaar Baroeg Open Air Afscheidsrede en symposium prof.dr Han Entz-

inger [FSW 50]

Oktober 4 10 11-13 26

FSW50 - de 5e Borrelsessie Erasmus Entrepreneurship Congress Commissie Kennismakingweekend (CK Birdfest

November 8 8 16

100e Dies Natalis van de EUR Uitreiking eredoctoraat en symposium [FSW 50] Intocht Sinterklaas

Wil je op de hoogte blijven van de laatste activiteiten van Cedo Nulli? Kijk dan op cedonulli.nl of like de Facebookpagina van S.F.V. Cedo Nulli.

DE VOLGENDE EDITIE...

Dit is helaas alweer de laatste editie van de Credo-redactie 2012-2013, volgend collegejaar zal een nieuwe redactie deze mooie taak op zich nemen.

Als jij interesse hebt om volgend jaar deel uit te maken van een gezellig team, interessante mensen te ontmoeten, creatief bezig en nog veel meer, solliciteer dan in september naar een functie!

30

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

Colofon

Colofon

Partners

Jaargang 4, Editie 2

HoofdRedacteur Quinten Lainert

Redactie

Rutger van Aken Robbert de Hoogh Anne Kielman Eva Schinkelshoek Jaimy Schutte

Vormgeving

Robbert de Hoogh Robbie Nijsse

Namens Cedo Nulli Robbie Nijsse

Oplage 1700 stuks

Met dank aan

Victor Berben Aart Verloop

Contact

S.F.V. Cedo Nulli Kamer M7-20 Burgemeester Oudlaan 50 3062 PA Rotterdam 010 – 408 17 98 credo@cedonulli.nl

CREDO MAGAZINE // Augustus 2013

31