Een andere kijk op Nederland

Pastor A. Vijayan Rajan Babu en pastor Antony Rosario zijn priesters van het bisdom Kottar, Tamilnadu, India. Met enkele jaren ervaring in hun bisdom zijn zij naar Nederland gekomen om hun diensten te verlenen in het bisdom 's-Hertogenbosch. Voordat ze aan een parochie worden toegewezen, woonden ze in het generalaat van de Fraters CMM om de Nederlandse taal en cultuur te leren. In een interview vertellen zij over hun ervaringen.

Pastor Babu vergelijkt het Generalaat van de Fraters CMM met een moederschoot, waar ze kunnen groeien en zich kunnen voorbereiden op hun zending in de wereld die ze gaan betreden. "Het is een geweldige kans voor mij om hier in het gezelschap van de fraters te zijn."

Voordat ze naar Nederland kwamen, hadden de twee priesters al het een en ander over Nederland gehoord. Antony is afkomstig uit de parochie Colachel in India. De mensen daar spreken nog altijd over de oorlog die er in Colachel was tussen de Nederlandse VOC en het Indiase koninkrijk Travancore, in 1741. "Dat was een oorlog om peper en de plaatselijke koning won de oorlog." Toen Antony het land Nederland op de wereldkaart zag, was hij zeer verbaasd dat mensen uit dit kleine landje helemaal naar zijn land waren gekomen om te vechten om peper. Ze hoorden ook dat Nederland een land van tulpen is en dat er meer fietsen zijn dan mensen. Babu vermeldt dat de

Nederlanders bekend staan om hun liefde voor kaas, en hij voegt eraan toe dat "er werd gezegd dat de gast geacht wordt slechts één koekje bij de koffie te nemen." Eenmaal in Nederland kwamen ze er al snel achter dat dit een beetje overdreven was, want ze kregen overal meer koekjes aangeboden.

De twee priesters zagen nog meer opmerkelijke dingen: "In de winter zetten de Nederlanders al hun klokken en horloges een uur achteruit om een langere dagtijd te hebben. En ze hebben kalenders op het toilet waarin ze de verjaardagen van hun naasten noteren." Volgens Babu komen Nederlanders nooit te vroeg of te laat en zijn afspraken erg belangrijk. "Je moet vooraf een afspraak maken voordat je iemand bezoekt, zelfs een dokter in het ziekenhuis of een overheidsdienst." Ze hebben ook ervaren dat Nederlanders erg direct en to the point zijn. Toch zijn ze ook meegaand, zegt Babu. "Ze verwelkomen met open armen iedereen uit een andere cultuur en een ander land."

Rijk of arm

Nederland is een van de rijkste landen ter wereld, en volgens Antony heeft deze rijkdom geleid tot een individualistisch leven. "Mensen verliezen hier langzaam de belangstelling voor het gemeenschapsleven, ook voor de Kerk, die een gemeenschap van gelovigen is. Volgens een onderzoek woont hier 1 op de 4 mensen alleen, en boven de 70 jaar is dat aantal nog hoger. Het is moeilijk voor te stellen voor een gewone Indiase burger om zonder gemeenschap en zonder religie te leven. Dat voelt armoedig." Babu voegt eraan toe dat in India "kerken gevuld zijn met mensen, in Nederland is de kerk gevuld met lege kerkbanken. In Nederland worden kerken verkocht of omgebouwd tot appartementen. Maar in India schieten elk jaar weer nieuwe kerken uit de grond."

Antony vindt Nederland rijk aan dienstverlening, van de infrastructuur tot de gezondheidszorg, en de verdeling van de rijkdom is beter dan in India. Babu merkt op dat "iedereen vanaf zijn geboorte tot zijn dood verzekerd is", en dat "de gelijkheid van personen ongeacht geslacht, taal, godsdienst en cultuur heel duidelijk is."

Missie

Babu ziet de Kerk als een plaats van samenkomen om intermenselijke relaties te verdiepen. "Of we nu in een heel groot huis of in een klein appartementje wonen, eenzaamheid is hetzelfde." Volgens hem kunnen "geloofsvormende activiteiten, op een creatieve manier gebracht, de mensen laten proeven van het spirituele en zinvolle leven. Dit kan wonderen doen."

Antony hoopt niet alleen de mensen binnen de kerk te bereiken, maar ook de mensen die ervoor gekozen hebben buiten de kerk te staan, en zelfs de mensen van andere geloofsovertuigingen. Hij hoopt ook een brug te zijn tussen Nederland, een land in geloofsarmoede, en India, een land met financiële armoede.

Babu voegt eraan toe dat er veel fundamentele verschillen kunnen zijn, maar toch, wie we ook zijn of waar we ook zijn, we kunnen allemaal de wereld een betere plaats maken om te leven. Gelukkig zijn niet degenen die van alles het beste hebben, maar mensen die van alles het beste maken.