Timire
15
Ról an Teaghlaigh i Saol an Lae Inniu David Quinn
Is ceann de na fíricí is bunúsaí ar an saol seo ná go bhfuil, nó go mbíonn máthair agus athair ag gach leanbh. Is seafóid ar bealach gur gá é a rá ar chor ar bith, ach mairimid i saol ina gcreideann cuid mhaith daoine nach bhfuil tábhacht ró-mhór ag baint leis an cheist seo.Tá dhá dhearcadh ar an cheist. Tugann taobh amháin tús áite don phósadh. An dearcadh eile, tá sé bunaithe ar an éagsúlacht, ar shaoirse an duine nó na beirte a thagann le cheile. An dearcadh atá bunaithe ar an phósadh, is é seo an dearcadh atá ag an Eaglais. Ní amháin sin, ach is dearcadh é a bhí in uachtar i ngach tír beagnach go dtí le deireanas. De réir an dearcaidh seo, ba chóir go dtógfaí gach páiste a thagann ar an saol ag an bhfear agus an bhean a chuir ar an saol é. Ar an ábhar seo, is institiúid chomhchoitianta shóisialta í an pósadh, idir fear agus bean (nó idir fear agus beirt bhan nó níos mó i bpobal polagamach). Tugadh stádas speisialta don phósadh, in achan tír ar domhan, agus é de chuspóir acu fir agus mná a spreagadh le fanacht dílis dá chéile agus dá bpáiste, nó dá bpáistí, cibé méid acu a shaolaíonn siad. Dáiríre, tá ceangail éagsúla ann ar féidir le daoine a chruthú eadartha féin (e.g. cairdeas) ach is ag an bpósadh amháin
TIMIRE Spring_2012.indd 15
atá stádas mar institiúid shóisialta, dá dtugtar cearta, deontais agus aitheantas faoi leith. Tá dearcadh eile ann, áfach, dearcadh na héagsúlachta, a deir, nach bhfuil ins an chlann, atá bunaithe ar an phósadh, ach saghas amháin clainne; dá réir seo, tá a lán saghasanna clainne ann, a bhfuil ionannas agus an meas céanna ag dul dóibh ó cheart. Deir a lucht tacaíochta seo go bhfuil, san lá atá inniu ann, a lán daoine ag maireachtáil le chéile gan a bheith pósta, agus go bhfuil mórán clann eile nach bhfuil ach tuismitheoir amháin acu; clanna eile atá bunaithe ar leas-tuismitheoir(í), chomh maith le clanna a bhfuil tuismitheoirí leispiacha nó homaighnéasacha ina mbun. Agus tá an ceart acu. Déanta na firinne, tá an tír seo ar na tíortha is airde céatadán san Eoraip i gcás clanna aontuismitheora. Níl an ráta céileachais móran níos ísle ná ráta Shasana agus tá ár ráta níos airde ná ráta na Stát Aontaithe. Tá lion na lánúnacha scartha/colscartha méadaithe ó 40,000 in 1986 go 200,000 in 2006. Céard ba chóir a dhéanamh mar gheall ar mhéadú na héagsúlachtaí a thacaíonn leis seo? Maítear gur abhar céiliúrtha atá ann. Ach cén fáth a ndéanfaimis céiliúradh? Déarfadh daoine áirithe go rabhamar, muintir na hÉireann, an-chruálach san am atá caite i leith lánúnacha nár chloígh leis na ghnáthcleachtais agus go gcaithfimid cúiteamh a dhéanamh orthu anois. Rud eile a mhaítear ná go mbeadh níos mó saoirse ann dá mbeadh daoine ábalta gach sórt clainne a chruthú, agus dá mbeadh cead acu páistí a chur ar an saol gan pósadh. Ar léibhéal amháin, shamhlófaí go raibh an dearcadh sin iomlan réasúnta. Tar éis an tsaoil, cén
21/02/2012 11:00
