18 minute read
CHIC CAPRI
©ANP/SIME/CORNELIA DÖRR Marina Grande haven met de Monte Solaro (589m).
Advertisement
Capri heeft vele gezichten. Zo zijn er de vips op hun megajachten, de chique boetieks en de overvolle restaurants, maar ook de Romeinse ruïnes, de zeldzame hagedissen, de schitterende wandeltochten en een absurd mooie zee. Een greep uit de oneindige reeks Onmisbare Zaken.
TEKST PAOLA VAN DAM
TIPS
• WINKELEN & BORRELEN
Wie op niveau wil winkelen of borrelen, kan de funicolare nemen naar La Piazzetta en daar vandaan de Via Camerelle, Via Vittorio Emanuele en de Via Tragara inslaan. Hier is een hoge concentratie aan merken uit het topsegment te vinden, van Chanel tot Valentino en van Aquazzura tot Dior. Op Piazza Vittorio Emanuele, oftewel La Piazzetta, is het heerlijk om op een van de terrassen plaats te nemen en het mooi geklede publiek vanaf een afstandje te observeren. Voor wie zijn drankje liever op een wat rustiger plek nuttigt is het terras van het historische hotel Quisisana, drie minuten lopen, een aanrader. Capri is bepaald geen debutant als het om bezielde bezoekers gaat. Zo rond het begin van onze jaartelling raakte de Romeinse keizer Tiberius zo betoverd door het eiland dat hij er zich op zijn oude dag volledig terugtrok en er maar liefst twaalf villa’s liet bouwen. Een wonderbaarlijk gegeven, daar het eiland slechts tien vierkante kilometer beslaat. Vele eeuwen later, in de 18de eeuw, was Capri populair als etappe in de grote Europese ‘vormingsreis’, de beroemde Grand Tour. Van het ene op het andere moment kwam het eiland bekend te staan als dé plek voor gefortuneerde romantici en jonge heerschappen om zich terug te trekken uit de bekrompen,
Noord-Europese beschaving. Men liet de koets op het vasteland staan en vertrok per sloep richting de uit kalksteenbodem gevormde bult waar een ongerept landschap, turquoise baaien en vriendelijke eilandbewoners een lustoord vormden voor de elite. Wegvluchtend van het keurslijf van hun dagelijks leven, of simpelweg om de wilde haren kwijt te raken. Op het eiland konden ze niet alleen genieten van een schitterende natuur, maar ook van een flexibele katholieke moraal. ‘De bloemetjes buiten zetten’ zou wat dat betreft een uitdrukking kunnen zijn die zijn oorsprong op Capri vindt. Een magisch eiland dat, eenmaal ontdekt, niet makkelijk te vergeten was, en is.
Capri & Anacapri
Om bij een eerste bezoek verwarring te voorkomen is het zinnig te weten dat aan het gehele eiland als Capri gerefereerd wordt, maar dat het eiland vervolgens verdeeld is in de gemeentes Capri en Anacapri. Capri is waar je met de veerboot aankomt, in Marina Grande, en vanwaar je de funicolare of taxi neemt naar het hogere gedeelte van Capri, daar waar de mooie winkels en terrasjes zijn. Anacapri ligt aan de andere kant van het eiland, een
Aquazzura boetiek. rit van twintig minuten met taxi of bus. Opmerkelijk is dat de bewoners van Capri en Anacapri in het verleden niet op goede voet stonden met elkaar en dat het heel gewoon was te sterven zonder de andere gemeente ooit bezocht te hebben.
Natuur & architectuur
Ook nu nog is Capri synoniem met het genieten van alle aardse genoegens. Op welke manier, is volledig aan de bezoeker in kwestie. Oscar Wilde trok zich er terug met zijn geliefde Lord Douglas, Jackie Kennedy ging er shoppen en Pablo Neruda schreef er boeken. Op Capri kan eenieder iets van zijn gading vinden. Wie voorbij de met opgestoken vlaggetjes aangevoerde Japanse en Amerikaanse toeristen gaat, bevindt zich binnen enkele minuten in een landelijke omgeving van geurende jasmijn, bloeiende bougainville >
©ANP/SIME/PIETRO CANALI Winkelen in Via Camerelle.
TIPS
• BOOTJE HUREN
Bootjes kunnen zowel in Marina Grande als in Marina Piccola worden gehuurd, met of zonder marinaio. Als je met de veerboot naar Capri komt, kom je in Marina Grande aan. Met de bus/ taxi kom je in Marina Piccola.
• WANDEL DE PIZZOLUNGO
Een van de mooiste wandelroutes, de Pizzolungo, loopt vanaf de mondaine Piazzetta, naar de Arco Naturale en weer terug. De wandeling duurt ongeveer drie uur en kan het best worden gemaakt tijdens de koelere ochtenduren of aan het einde van de dag. Zorg dat je water bij je hebt en comfortabele schoenen draagt. en oogverblindende vergezichten. Een wandeling van nog geen twee uur biedt schitterende panorama’s, niet alleen van natuur, maar ook van architectuur. Villa Malaparte, van de beruchte schrijver Curzio Malaparte, werd tussen 1938 en 1940 door hem zelf gebouwd en geldt als een van de mooiste voorbeelden van moderne, Italiaanse architectuur. Wie de Pizzolungo-wandeling maakt, met gids of iPhone, kan dit ongekend mooie gebouw van bovenaf bewonderen en het in al zijn futuristische eenvoud zien schitteren in de zon. De villa, ontworpen door Adalberto Libera en naar het schijnt gefinancierd met geld uit fascistische bronnen, is uitsluitend te voet of vanaf zee te bereiken, bijzonder om te bedenken als je het magistrale pand – dat iets wegheeft van een modern ruimteschip – vanaf het bovengelegen pad nadert. De Franse regisseur Jean-Luc Godard was zo onder de indruk van de Spartaanse villa dat hij Brigitte Bardot en Michel Piccoli er in de film Le Mépris eindeloos lang op het enorme terras liet rondstruinen.
Kobaltblauwe reptielen
Dezelfde wandeling biedt een ongekend mooi uitzicht op de beroemde Faraglioni, de drie rotsformaties in zee waarvan de middelste, Il Faraglione del Mezzo, is uitgehold door de golven en nu een ‘tunnel’ vormt waar Italiaanse stelletjes al watertrappelend een zoen uitwisselen. Volgens de overlevering zou het kussen (of zoals ze in Italië zeggen: het limonare) onder deze natuurlijke boogvorm ervoor zorgen dat de stellen eeuwig bij elkaar blijven. Maar ook voor wie single is – of niet
Boetiek Jacky O
Terras met fraai uitzicht van JK Palace.
TIPS
• JK PALACE
Dit schitterende hotel in Anacapri werd ontworpen door ‘archi-star’ Michele Bönan, een fenomeen als het gaat om chique, bijna koloniaal aandoende ontwerpen. De kamers, het met een sappig grasveld omringde zwembad en het tot tranen roerende terras aan zee maken dat je hier eigenlijk voorgoed wilt intrekken. jkcapri.com
© ADRIANO BACCHELLA
geïnteresseerd in een duurzame relatie – is de fonkelende tunnel van zestig meter een duik waard. En zwem vooral even om de buitenste twee rotsen heen: het is de habitat van de Podarcis siculus coeruleus, een uniek, felblauw hagedisje waarvan de lokale vissers vroeger geloofden dat het een schat bewaakte die door keizer Tiberius zelf op de rotsformatie verborgen zou zijn. De échte schat vormen de kobaltblauwe reptielen zelf, die uitsluitend op deze donkere rotspartijen in Capri voorkomen. Drijvende steden
Wie in de maanden juli en augustus het eiland aandoet en een typische gozzo caprese (Caprees sloepje) huurt, kan zich enigszins geïntimideerd voelen door de mega- en superjachten die voor de kust liggen te dobberen. De vijf meter van een gemiddelde sloep kunnen wat karig afsteken bij de gevaartes die vaak op de Kaaimaneilanden geregistreerd staan en niet alleen als schip maar tevens als landingsplaats voor helikopters gebruikt worden. Deze zomer zal het wellicht anders zijn, maar normaal gesproken nemen de Russische oligarchen enthousiast deel aan de Caprese gezelligheid en zijn jachten van 150, 160 en zelfs 170 meter geen uitzondering. Je moet dan ook goed uitkijken als je je in de wateren rondom het eiland begeeft. Net als in de straten van het nabijgelegen Napels gelden er geen verkeers- en gedragsregels en passeren boten elkaar links en rechts, en vaak met verbazingwekkende snelheid. Dat andere, voor anker liggende boten daardoor hevig gaan schommelen is een gegeven waaraan men hier vreemd genoeg geen boodschap heeft. Zelfs lunchende gezinnen die minutenlang flessen, bekers en bordjes als Chinese circusartiesten in balans moeten houden, geven geen krimp als er op armlengte een motorboot met 500 pk door het water scheurt. Tel daar de drijvende steden van vips bij op en je komt al snel tot de conclusie dat de gozzo beter mét dan zonder stuurman gehuurd kan worden. Zo niet, dan is zelfvertrouwen het sleutelwoord.
Rotsachtige baaien
Wie zich weinig aangesproken voelt door de diverse aspecten van het Caprese zeemanschap kan zijn heil zoeken bij een van de vele strandpaviljoens. Op Capri zijn vrijwel geen zandstranden, maar rotsachtige baaien waar ligbedjes en parasols worden verhuurd en waar je heerlijk kunt
eten. Een van de betere plekken om de dag door te brengen is bij klassieker Lido Faro, pal naast de vuurtoren (il faro) van Anacapri. Hier eet je niet alleen buitengewoon goed, ook de setting – die sinds de opening in 1970 feitelijk onveranderd is – is van een betoverende schoonheid. De zon bereikt er de bedjes bovendien de hele dag, prettig voor wie van een aperitief bij zonsondergang houdt. Gegeten kan er worden vlak bij het water – een salade of sandwich onder een parasolletje – of onder het rieten dak van het restaurant. Daar zijn de linguine con seppie, ricci di mare e crema di zucchine, een wat hoekige spaghetti met inktvis, kuit van zee-egel en courgette, het soort gerecht waarvoor je zonder gêne je servet om je hals mag knopen. Een andere plek waar je de dag op buitengewoon plezierige manier kunt doorbrengen is bij Fontelina, afgeleid van de oude naam E font d’o lino, de plek waar de vrouwen in vroeger eeuwen het linnen voor hun kleding en doeken kwamen weken. Nog veel langer geleden meerden de schepen van keizer Tiberius hier aan, tot aan de nok gevuld met rantsoen voor zijn twaalf villa’s. Nu is dit paviljoen met uitzicht op de Faraglioni een van de beste plekken op het eiland om te genieten van een schitterend uitzicht, lekker eten en mooie mensen.
Akkoordje
Wat voor het bevaren van de Caprese wateren geldt, geldt zeker voor het berijden van de Caprese wegen. Vanaf Pasen tot begin november zijn alleen de auto’s van
TIPS
• PIZZERIA AURORA
In deze gezellige pizzeria zijn vele lekkere gerechten, ook voor wie niet van pizza’s houdt, maar één mag er zeker niet worden overgeslagen: de pizza all’Acqua. Geen waterige pizza, maar juist een extreem pittig exemplaar waar, aldus Aurora, een grote kan water naast moet staan. Vandaar de naam, al weten wij Nederlanders natuurlijk dat je beter melk kunt drinken als je mond in de fik staat. Hoe dan ook: mensen komen van heinde en verre om dit knapperige, lekker vette en zeer pittige pizzaatje te verorberen. auroracapri.com
Villa San Michele >
Boven: Villa Malaparte; Lido del faro. Rechterpagina: Piazza Umberto I. uur een rondje om het eiland maken en tijdens de rit op verschillende punten stoppen. Een funicolare, een verticaal kabeltreintje, vertrekt elke vijftien minuten vanaf Marina Grande naar het hoger gelegen, mondaine gedeelte van Capri, daar waar La Piazzetta en een verzameling exclusieve boetieks en hotels dé verzamelplaats voor de internationale elite vormen. Loop vooral even binnen bij Piazza Umberto nummer 1. Hier, bij de boetiek La Parisienne, kocht Jackie Kennedy haar capribroeken, het kuithoge modelletje dat door haar in één keer wereldberoemd werd.
Chaos & gezelligheid
Wie vakantie gelijkstelt aan literatuur, een picknickmand en stilte kan misschien beter een ander eiland bezoeken tijdens de
residenten toegestaan, wat de te huren scooters populair maakt onder toeristen. Een taxi of bus is echter een verstandiger keuze, want zelf actief deelnemen aan het verkeer is voor de bewoner van een gemiddelde Nederlandse of Belgische provinciestad de goden verzoeken. Slingerbochten en indrukwekkende afgronden met auto’s die elkaar op de millimeter passeren en buschauffeurs die het op een akkoordje lijken te hebben gegooid met San Costanzo, de heilige van Capri, maken van elk ritje een ware belevenis. Doe daarom niet moeilijk en laat het rijden aan de locals over en maak zoveel mogelijk gebruik van de benenwagen, de oranje autobussen en de sympathieke cabrio-taxi’s. En wie geen zin heeft in het constant stijgen en dalen waar je op het heuvelachtige Capri nu eenmaal niet aan ontkomt, doet er nog beter aan het eiland rond te varen. Vanaf Marina Grande, de Grote Haven, vertrekken elk uur boten die in minder dan twee warmere maanden. De hele zomer bruist Capri van het leven en nergens ter wereld lijkt de concentratie toeristen uit buiten- én eigen land hoger te zijn. Napoletani zijn dol op het eiland en vertrekken vrijdagmiddag en masse voor een weekendje all’isolana, en in de straten klinkt op sommige plekken meer Amerikaans dan in New Jersey. De ongekende drukte lijkt de Capresi weinig te storen. Sterker nog: ze draaien er goed op. Zelfs bij extreem hoge temperaturen lijkt de overvloed aan toeristen de eilanders deugd te doen. Een grap, een lach, een lied en soms zelfs een cadeautje. Bij mijn laatste bezoek werd een tas met net aangeschafte Aquazzura-sandalen – gekocht bij een van de mooiste boetieks ter wereld en prompt vergeten in de taxi – een uur later bij het hotel afgeleverd. Kom daar maar eens om in het nabijgelegen Napels. Op Capri zeggen ze dan ook niet voor niets: ‘Quann’ ’o mare è >
©ANP/SIME/PIETRO CANALI
TIPS
Beelden in Villa San Michele.
• IL RICCIO
Houten vloeren, blauwe stoeltjes en witte, wapperende gordijnen. Bij restaurant Il Riccio klopt alles, niet in de laatste plaats de visgerechten die van extreem goede kwaliteit zijn. Toch is het zaak niet té veel te eten, want dit restaurant is beroemd om zijn Stanza della Tentazioni, de Kamer van de Verleiding. Hier staan tientallen schalen, potten en plateaus met uiteenlopende dolci: taartjes, chocolaatjes, pralines, bonbons, meringues en andere verrukkelijke zoetigheden. Een paradijs voor de zoetekauw, die het er later in zee weer allemaal snel kan afzwemmen. Als je een bootje hebt gehuurd: ook vanaf het water is dit restaurant bereikbaar. capripalace.com
calmo, ogni strunz è marenaro’, oftewel: “Als de zee rustig is, is elke lummel een goede scheepsman.”
Villa San Michele
Een bezoek aan Capri is niet compleet zonder een bezoek aan de historische Villa San Michele, gebouwd op de restanten van een van keizer Tiberius’ villa’s. In het begin van de vorige eeuw stuitte de jonge Zweedse arts Axel Munthe tijdens een wandeling op een simpel huisje met een oogverblindend mooi uitzicht over zee. De boer die er woonde vertelde hem voldaan de stenen en marmerblokken van de tweeduizend jaar oude ruïne gebruikt te hebben voor de bouw van zijn stulpje. Vanaf dat moment kon Munthe de plek niet meer uit zijn hoofd zetten en enkele jaren later verwezenlijkte hij zijn droom door het huisje en het land eromheen te kopen. Een groot deel van zijn leven bouwde hij, zonder plan en uitsluitend met behulp van schetsen (de zogenaamde ‘architettura spontanea’), de Villa San Michele. Honderden fragmenten Romeinse, Etruskische en Egyptische kunst uit de rijke collectie van Munthe, maken dit buitenverblijf uniek. Als je de kamers doorloopt, heb je het gevoel dat de arts en zijn boezemvriendin, de Zweedse koningin Victoria van Baden, elk moment kunnen binnenkomen. Munthe liet alles bij zijn dood na aan de Zweedse staat die een museum van de Villa maakte. • villasanmichele.eu
Geniet met je gezin in een compleet ingerichte luxe stacaravan op een topcamping in Italië! Kies voor heerlijk buitenleven dat je verwachtingen overtreft! Kamperen met al het comfort dat je thuis gewend bent. Je verblijft op Italiaanse topcampings die geselecteerd zijn op goede ligging, uitgebreide faciliteiten, vermaak en activiteiten voor het hele gezin. Het zal je aan niets ontbreken! www.gustocamp.nl
Boek nu al voor 2023 met 10% korting! Reserveer een vakantie op gustocamp.nl. Voer bij het opmerkingen-veld de code ITALIEMAGAZINE in. Je ontvangt per e-mail je bevestiging met 10% korting! Deze actie is geldig tot 1 oktober 2022.
Stacaravan Lounge Deluxe XL heeft o.a. boxspring bedden, een regendouche en een prachtige houten veranda met comfortabele lounge set.
Gustocamp – de smaak van luxe kamperen 070 710 14 16 info@gustocamp.nl
IM2022_4_Gustocamp.indd 96
LEER ITALIAANS OM JE DROOM NA TE LEVEN IN ITALIË!
Italiaans Leren in het hart van Amsterdam en ook online bij ItaliaItalia.
INSCHRIJVING VOOR SEPTEMBER IS GEOPEND!
• Jaarcursussen • Semestercursussen • Kwartaalcursussen • One to one op maat • Zomercursussen • Cultuurcursussen
09-06-2022 14:12
Heiligverklaring
Om half acht in de ochtend ga ik de deur uit. Het is zondagmorgen en stil op straat. De rode kaart die me toegang zal geven tot het Sint-Pietersplein zit in mijn tas. Gisteren kreeg ik die van een goede vriend, boekhandel-directeur Kees Schafrat die familie is van aanstaand heilige Titus Brandsma. Op het grote plein van het Vaticaan heb ik al veel spectaculaire gebeurtenissen meegemaakt, zoals de opening van Jubeljaar 2000, het afscheid van paus JPII, het wachten op witte rook waarna paus Benedictus XVI op het balkon verscheen en nog een afscheid van een paus toen Benedictus XVI na zijn aftreden wegvloog met een helikopter. Maar nooit maakte ik de heiligverklaring mee van een Nederlander. Deze uit Bolsward afkomstige priester was vanwege zijn heldhaftige verzet tegen het naziregime, waardoor hij werd vermoord in Dachau, in 1985 al zaligverklaard. Nu had een speciale commissie erkend dat een stuk van het gewaad van Titus Brandsma voor wonderbaarlijke genezing van een ten dode opgeschreven man had gezorgd, en kon de heiligverklaring volgen. Men verwacht duizenden mensen, want er worden nog negen zaligen heilig. Zonlicht valt op de Sant’Andrea della Valle. Toen ik gisteravond langs deze kerk liep met Kees en zijn geliefde Joyce, stonden er drommen mensen voor de deur. “Zal ook wel om een aanstaande heilige gaan”, zei ik, want zo’n drukte was op dat uur uitzonderlijk. Dat bleek inderdaad het geval. Stralende Fransen drukten ons een bidprentje in handen met de beeltenis van père Charles de Foucauld, ontdekkingsreiziger en kluizenaar. Slechts heel zelden komt er een auto voorbij op de brede Via Vittorio Emanuele. Op de stoep aan de overkant loopt een man in het witte habijt van de karmelieten, de orde waartoe Titus Brandsma behoorde. Over de andere stoep komt een joggend stel in het rood me tegemoet. Ik steek de brug over bij de Engelenburcht die wordt weerspiegeld in de Tiber en herinner me hoe de oever hier volstond met tentjes van Polen
SCHRIJFSTER ROSITA STEENBEEK VERHAALT OVER HAAR DAGELIJKSE LEVEN IN ITALIË.
die naar Rome waren gekomen om afscheid te nemen van de Poolse paus. De mis begint pas om tien uur maar de mensen stromen al toe, gewone burgers, monniken, nonnen, bisschoppen in glanzend purper. Ik ga door de eerste controle en sluit aan in een lange rij. Na een groep Franciscaner monniken loop ik door een van de controlepoortjes. Het Sint-Pietersplein is de veiligste plek van de wereld, vertelde een bewaker me. Ook het luchtruim is hermetisch afgesloten. Ik loop zo ver mogelijk naar voren en hou twee stoelen vrij voor Kees en Joyce die in aantocht zijn. Er klinken vele talen, ook Nederlands en Fries. Mensen dragen kleurige petjes, die van de Brandsma-aanhangers zijn geel. Gejuich stijgt op als de paus verschijnt, gezang klinkt uit de luidsprekers. Opnieuw gejuich, tienmaal, als de levens van de tien uitverkorenen kort worden samengevat, waarna de heiligverklaring volgt. Er wordt gezwaaid met vaandels, vlaggen, ook met de Friese. De mis wordt gecelebreerd in het Latijn, de teksten meegezongen of gesproken door al die verzamelde nationaliteiten terwijl de zon steeds hoger aan de hemel staat. “Heiligen zijn stralende weerspiegelingen van God in de tijd”, zegt de paus. Als na twee uur wachten en twee uur viering eindelijk het ‘amen’ klinkt, komt iedereen in beweging. Maar we mogen pas weg nadat de paus in een klein wit karretje een ronde heeft gemaakt over het plein. Op het terras van een bekend restaurant treffen we de troupe van de KRO die live verslag deed. Ze zijn aan het bijkomen want de paus hield zich, zoals meestal, niet aan het protocol. Er is een verzoekschrift ingediend vertellen ze om Titus Brandsma patroonheilige van de journalisten te maken. Hij was zelf journalist en streed tegen nepnieuws en nazipropaganda. Men heeft er het volste vertrouwen in dat dit verzoek zal worden gehonoreerd. •
