Coups de Cœur Paris

Vanaf dit nummer neemt Eugenie Goldschmeding het stokje over van Renée Koudstaal met een nieuwe rubriek. Zij deelt met ons ontmoetingen, ervaringen en nieuwtjes die haar de afgelopen maanden in Parijs inspireerden.

© CENTRE POMPIDOU, BERTRAND PRÉVOST

Matisse in negen hoofdstukken

Er zijn van die dagen die met genade gevuld zijn. Zo slenterde ik door de médiathèque in het twaalfde arrondissement en kreeg een vuistdikke catalogus van Henri Matisse in het oog, waar het plastic van afbladderde. Voordat ik het leende, liet ik de materiële schade aan een medewerkster zien, zodat ik niet de verantwoordelijkheid zou krijgen voor het hier en daar uit elkaar vallen van het dikke boek. Ze neusde wat in de computer en zei toen: “Het is oud, ik schrijf het af en geef het u cadeau.” Terwijl ik de paar kilo papier naar huis sleepte, dacht ik eraan hoe mijn liefde voor Matisse werd geboren. Als kind bezocht ik voor het eerst het Stedelijk Museum in Amsterdam. Ik mocht na afloop een doosje met Matisse-kaarten kopen, van zijn Jazz-serie natuurlijk, die de spontaniteit van het leven met veel verve, humor en lichtende kleuren verbeeldt. Het Centre Pompidou wijdt nu een expositie aan de 151 jaar geleden geboren Matisse en leende zoveel mogelijk werken van Franse musea om een chronologisch totaalbeeld te tonen van zijn oeuvre. Opeens ben ik weer net zo verliefd op zijn werk als toen: op de speelse en originele composities die altijd net iets anders zijn dan je verwacht, op de extatische kleurencombinaties die ZuidFrankrijk ademen. De expositie is in negen ‘hoofdstukken’ verdeeld, en elk hoofdstuk wordt belicht door een andere schrijver, dichter, criticus en door Matisse zelf. Covid heeft ook voordelen voor de kunstliefhebber, want je bestelt eenvoudig online een ticket met tijdslot en je hoeft je niet meer door rijen bezoekers heen te wurmen, en je hebt de werken lekker voor jezelf. ‘Matisse, comme un roman’, t/m 22 februari 2021, Galerie 1, Centre Pompidou, Parijs.

Coups de Cœur Paris

Kunstenaar Eugenie Goldschmeding woonde twintig jaar permanent in Parijs en pendelt nu tussen Berlijn en Parijs.

Franse (kunst)les

Wat opvalt als je een tijdlang in Parijs verblijft en steeds meer vervreemdt van je moerstaal, is hoe direct wij Hollandais spreken, zonder blad voor de mond, eerlijk en ook nogal, nou ja, bot. Iemand van wie ik veel kan leren door zijn diplomatieke en elegante manier van converseren is de Franse curator Jean de Loisy (tevens huidige directeur van de École Nationale Supérieure des Beaux-Arts in Parijs). Bij hem voel je dat hij met alles (vooral als het te serieus wordt) de draak steekt, wat je in het prachtige Franse bijvoeglijk naamwoord facétieux kan samenvatten. Groot kenner van de dichter Stéphane Mallarmé en gepassioneerd kunsthistoricus met een voorliefde voor hen die de onzichtbare wereld van de menselijke ziel in beeld uitdrukken, heeft hij een wekelijkse radioshow op France Culture, die je als podcast net zo vaak kan terugluisteren als je wilt; over de nieuwste tentoonstellingen in Frankrijk en gecentreerd om originele vragen als: hoe komt het dat geportretteerden op schilderijen je meestal een beetje scheel aankijken? Ook erg goed voor je Frans! Elke zondag tussen 14.00 en 15.00 uur en als podcast. franceculture.fr/ emissions/lartest-la-matiere

Panterprint en zebrastrepen

Oh nee, niet weer een stijlgids van een hoogneuzige Parisienne die zegt dat ik mijn kast vol moet hangen met grijs en beige kasjmier (dit vind ik sowieso een heel gek advies, want als grijs je staat, past beige per definitie niet bij je teint, en vice versa)! Maar gelukkig, het nieuwe boek van modejournaliste Sophie Gachet is op mijn clownesk geklede lijf geschreven. Het heeft als thema ‘hoe kom je uit de voeten met slechte smaak’. Ze geeft advies over hoe je die smaak voor je kunt laten werken. Kijk, daar kan ik wat mee en u, in paarse tijgerprint én zebrastrepen gehulde lezer, wellicht ook. “Te veel goede smaak kan heel saai zijn”, citeert Sophie Gachet wijlen Diana Vreeland toen ze hoofdredacteur was van de Amerikaanse ‘Vogue’. En zij die vloeken in de kerk der goede smaak krijgen op den duur gelijk, want bad taste komt uiteindelijk ook in de mode. Zo verlang ik nog weleens terug naar het Rietveld Academie-tenue anno 1999 (minirok op lange broek) en die combinatie mag gewoon van Sophie. En ook mijn brave-meisjes-bedelketting die ik al jarenlang zigeunerachtig om het middel draag, blijkt in de wintercollectie 2020-21 van Chanel een hot item. Natuurlijk heeft het boek een lekker vette panterprint op de cover, want zoals Karl Lagerfeld al zei: mode is er om je vrolijk te maken. En op pagina 222 zegt Sophie het nota bene zelf: “Être un clown fashion, cela peut être chic finalement.” Die zit. ‘Anatomy of Style’ (Editions Flammarion), ook in het Engels verkrijgbaar.

Meteen in feeststemming

Moedige mensen openen ook in barre tijden nieuwe eettentjes. Van het nieuwe restaurant Les Antiquaires in de Rue du Bac in het zevende arrondissement lonken de gezellige lampjes je flonkerend naar binnen. Zodra je neerstrijkt in deze klassieke bistro ben je in een feeststemming. Nu we er toch zijn en nog steeds maar één keer leven, bestellen we na een klassiek hoofdgerecht een crèpe suzette flambée au grand marnier en proosten met een ijskoud glas Pouilly-Fumé op de komende lente. Les Antiquaires, 13, rue du Bac. lesantiquaires.net