Lezers van het eerste uur

Trouwe lezers

Waar zouden we zijn zonder onze abonnees? We spraken er vier van het eerste uur.

TEKST FABIAN TAKX

Robert & Georgette Vos

“We gaan elk jaar naar Frankrijk”

Al vanaf “nummer twee of drie”, dus eind jaren negentig van de vorige eeuw, zijn Robert (75) en Georgette (74) geabonneerd op Leven in Frankrijk. En op de concurrent, En France, die later geruisloos opging in dit tijdschrift. Robert is nog volop actief met zijn bedrijf ROVOS Management, dat geeft hem “veel inspiratie, motivatie en energie”. Hij coacht en is auteur van Fiftyfifty, een handboek voor vrouwelijke ondernemers op weg naar de top. Voor zijn actieve promotie van vrouwelijk leiderschap heeft hij in 2019 zelfs de prestigieuze internationale Because She Mattersaward ontvangen. De geboren Amsterdammers wonen al sinds de oliecrisis van 1973 in Woerden, vanwege de goede bereikbaarheid met het openbaar vervoer. Sindsdien gaan ze jaarlijks op vakantie naar Frankrijk, op die ene keer na toen Robert zijn prijs in Londen in ontvangst mocht gaan nemen. “Eind vorige eeuw, ik werkte toen als consultant voor een Amerikaans bedrijf, bekroop ons het gevoel dat we een huis in Frankrijk moesten kopen”, vertelt hij. “Mede daarom hebben we ons op Leven in Frankrijk geabonneerd. Maar uiteindelijk hebben we niet doorgezet, want we gaan toch liever ieder jaar naar een andere plek. Bovendien liet de gezondheid van mijn schoonmoeder te wensen over, dan wil je niet op duizend kilometer afstand zitten.” Elk jaar doen ze een ‘Tour de France’ van drie of vier weken. “Vaak boeken we een Logis-familiehotel, die hebben meestal een restaurant met een goede, betaalbare lokale keuken. Wij vinden het vreselijk leuk om de tijd te nemen om lekker te eten, net als de Fransen. Of we gaan een weekje naar een gîte en bekijken vandaaruit de omgeving.” “De Haute-Savoie is een van onze favoriete bestemmingen, want we houden van de bergen. Maar ook van de Luberon. Corsica is ook prachtig. Maar ook eilanden als Ouessant en Belle-île zijn schitterend. Vaak nemen ze reisreportages uit Leven in Frankrijk mee, mede voor de aanbevelingen aan het eind van het artikel. Tips voor Parijs zijn ook zeer welkom, want ze zijn liefhebbers van de hoofdstad. Een taalrubriek zouden ze ook zeker waarderen. Is hun ‘francofilie’ genetisch? Het lijkt er wel op. “Mijn jongste zoon gaat nu ook elk jaar naar Frankrijk met zijn gezin, vaak via Gîtes de France”, zegt Robert. “En mijn schoondochter leest graag Leven in Frankrijk mee.” En hoe heten hun zonen? “Thierry Michel en Raymond Christian.”

Frans & Janet Jongejan

“Feest van herkenning”

Frans (85) en Janet (74) Jongejan uit Wijk bij Duurstede lezen Leven in Frankrijk al zo lang dat ze zich niet herinneren wanneer ze een abonnement hebben genomen. Francofi el waren ze altijd al, maar door hun huwelijk, eind jaren tachtig, verhevigde dat alleen maar. “We hebben sinds 2005 ook een huis in Frankrijk, in Saint-Martial-de-Gimel, een dorp met een kleine vij onderd inwoners in de Corrèze”, vertelt Frans. “Maar dat hebben we onlangs helaas te koop moeten zetten omdat ik mijn zicht begin te verliezen. Daardoor moet Janet alles rijden en het wordt daar met die handicap ook te lastig.” En waar hebben ze het te koop gezet? Uiteraard in Leven in Frankrijk, via hun Nederlands-Franse makelaar VieVa France. Natuurlijk jammer, want ze hebben het er altijd heerlijk gehad. “Beetje grasmaaien, lezen, lekker eten en wijn drinken natuurlijk. Sinds dit jaar hebben we een straatnaam en een huisnummer gekregen, nu wonen we aan de Impasse du Vieux Puit. Maar een impasse is het niet, want we zitten aan een doorgaande weg.” Kan hij Leven in Frankrijk nog wel lezen? “Helaas, dat lukt me niet meer,” antwoordt Frans, “maar Janet leest me nu voor.” In zijn werkzame leven was Frans hoofd debiteurenadministratie van Kodak in Odijk, maar toen hij 56 of 57 was kon hij stoppen met werken. “Ik werd uitverkoren voor de VUT-regeling.” Daarna konden ze jaarlijks zeven, acht maanden naar hun geliefde Frankrijk. De Leven in Frankrijk werd dan soms meegebracht door hun vrienden, en anders lazen ze hem weer thuis in Wijk bij Duurstede. Leven in Frankrijk is voor hen het spreekwoordelijke feest van herkenning. Frans’ favoriete rubriek is de column ‘Huis & Recht’ van Isabel Flipse. “Juridische zaken interesseren me nu eenmaal, ook vanuit mijn beroep, en ze schrijft er heel leuk over.” Janet, die werkte als journalist en eindredacteur bij lokale kranten in Utrecht en Wijk bij Duurstede, houdt van de columns in het blad. Daarnaast is ze een lie ebber van reportages “à la Peter Mayle”, over Nederlanders die in Frankrijk tegen problemen aanlopen die ze zelf maar al te goed kennen, zoals in het contact met Franse werklieden. “Dat vind ik erg vermakelijk om te lezen. Ik heb me in het begin wel eens aan die ‘morgen is er weer dag’-mentaliteit geërgerd, maar intussen ben ik eraan gewend geraakt.” Ook de rubriek ‘La France & moi’, over Nederlanders die wonen en werken in Frankrijk, kan haar bekoren. “Ik vind het heel interessant om te zien hoe mensen in Frankrijk het hoofd boven water weten te houden.” Hebben ze al hun jaargangen van het blad bewaard? Nee, bekent Frans. “Ik ben vorig jaar toch maar eens begonnen al die stapels glossy’s op te ruimen.” Maar ze zijn wel van plan abonnee te blijven? “Jazeker!” klinkt het in koor.