Dégustation

from Leven in Frankrijk 02 2022

Boutique

Plus d’orange Trend! Oranje wijn Tussen rode en witte wijn zit niet alleen rosé maar ook oranje wijn, in wijnkringen orange genoemd. En die verschijnt steeds vaker op tafel. Hoe smaakt die wijn en waar drinken we hem bij?

TEKST REMKE DE LANGE

Al in de wijngaard hebben druiven verschillende kleuren. Van bijna zwart of donkerrood tot blozend roze of strogeel: buiten krijg je al een idee van de kleur wijn die de druiven zullen opleveren. Toch is het vooral het productieproces dat de uiteindelijke kleur bepaalt. Witte wijn wordt doorgaans gemaakt van witte druiven die na de pluk onmiddellijk worden geperst. Hup, schilletjes, pitjes, takjes eruit. Het overgebleven sap mag vervolgens vergisten tot wijn. Bij rode wijn gebeurt iets anders: de druiven vergisten in z’n geheel, mét de schilletjes (en pitjes). Alle kleurstof zit immers in de druivenschil. Om een mooie rode kleur te krijgen moet het kleurloze vruchtvlees liefst flinke tijd weken met de schilletjes. Tijdens de vergisting, die pakweg een week duurt, wordt de druivenmassa dan ook regelmatig omgeroerd: alles om maar te zorgen dat je met een volrode wijn eindigt. Daarna pas worden de vaste delen met het persen afgevoerd. Oké, dus theoretisch kun je van blauwe druiven witte wijn maken, als je ze maar meteen perst? Jazeker, een blanc de noirs heet dat. In Duitsland zie je wel witte wijnen gemaakt van Spätburgunder (pinot noir) bijvoorbeeld. En champagne wordt in veel gevallen van donkere druiven gemaakt. Rosé zit er een beetje tussenin. In Frankrijk wordt rosé gemaakt van blauwe druiven die na de pluk korte tijd schilweking krijgen. Een aantal uren, hooguit een etmaal, dat is genoeg om de wijn een roze gloed te geven.

Je zou als wijnmaker wel gek zijn om de witte druiven níet helemaal te gebruiken! Juist de schilletjes hebben allerlei fantastisch te bieden

Maffe tinten

Hetzelfde kun je doen met witte druiven. Dat levert een wijn op die je steeds vaker ziet: oranje wijn, in wijnkringen orange genoemd. Laat de witte druiven een paar dagen, of veel langer, in z’n geheel weken en het sap krijgt meer kleur uit de schillen. Voor de ongeoefende wijndrinker is het even schrikken: een ‘witte’ wijn met maffe tinten die, afhankelijk van het druivenras en de weektijd, variëren van goudgeel en amber tot oranjebruin. En dan is de wijn in het glas vaak nog troebel ook. Je kunt er ook anders naar kijken: je zou als wijnmaker wel gek zijn om de witte druiven níet helemaal te gebruiken! Kleur, geur en smaakstoffen: juist de schilletjes hebben allerlei fantastisch te bieden. In Georgië hebben wijnmakers het nooit anders gedaan. Mag het land, zo blijkt uit archeologische opgravingen, al tot een van de oudste wijnlanden worden gerekend, schilweking van witte druiven is er altijd onderdeel geweest van lokale wijntradities. En in een wereld waarin liefhebbers, na jaren van wijnglobalisering, nieuwsgierig zijn naar lokale producten en achtergronden, slaat dit soort wijnen aan. Ook bij veel wijnmakers zelf. Internationale pioniers van oranje wijn vind je vooral in Slovenië en het noordoosten van Italië, maar inmiddels kom je ook elders goede orangewijn tegen. In de Loire leent de chenin blancdruif zich er goed voor, in de Savoie gebruiken makers lokale druiven als jacquère. Waarom zou je het drinken? Er zijn genoeg goede

Dégustation

Remke de Lange is journalist, vinoloog, wijndocent en sommelier. In Australië en Zuid-Afrika maakte ze zelf wijn: Rem’s Row.

redenen om zo vaak mogelijk orange te proberen. Het begint al met je neus. Tijdens de vergisting komen allerlei geuren vrij en juist in de schillen zitten stoffen die daar flink aan kunnen bijdragen. Ruik je in veel witte wijnen geuren als gras en vers fruit (appel, perzik, citrus), de oranje geuren gaan eerder richting sinaasappelmarmelade, dennenappel, bitterkoekje, stro, jodium, iets gerookts, specerijen.

Wen eraan

Ook de smaak gaat die kanten op. En er komt iets bij: tannine. Want ook witte druiven hebben tannine in de schil hoewel minder dan rode. In rode wijn voel je altijd wel dat stofje dat je tong een beetje droogtrekt en de wijn kracht geeft. Tannine uit de geweekte schillen geeft orangewijn veel extra’s: kracht, droogte, soms zelfs wat stroefheid. ‘Kauwbaar’, zo kun je veel oranje wijnen noemen: neem een slok en voel hoe levendig mondvullend en een beetje ruw de wijn overkomt. Ja, kauw er gewoon maar eens op. Juist dat hartige is fantastisch met eten te combineren. Een witte fruitbom van sauvignon blanc of viognier, heel lekker als aperitief, mag nog wel eens wegvallen bij een hartig gerecht met veel smaak. Dat zal een orangewijn niet snel overkomen. De oranje Zest Orange, een blanc de macération van domein Les Sablonettes in de Loire, schittert vrolijk naast bijvoorbeeld pittige geroosterde pompoen of ovenschotels met rijke smaken. Gemaakt van chenin blanc heeftie zowel heerlijke zuren als een brede kruidigheid. Als borrelwijn misschien te avontuurlijk, aan tafel een spannende verrassing. Ondine van Clos Massotte, in de zuidelijke LanguedocRoussillon, is een mooie oranje blend van vooral grenache blanc en grenache gris: iets zachter en lieflijker dan de andere wijn, maar te kauwen valt er volop. Dat dit soort wijnen vaak ongefilterd zijn en dus troebel ogen: wen eraan en beschouw het als een compliment aan de druiven. Wijnmakers willen gewoon alles gebruiken wat de druif in zich heeft. Gelijk hebben ze.