Trend! Oranje wijn
Plus d’orange Tussen rode en witte wijn zit niet alleen rosé maar ook oranje wijn, in wijnkringen orange genoemd. En die verschijnt steeds vaker op tafel. Hoe smaakt die wijn en waar drinken we hem bij?
A
TEKST REMKE DE LANGE
l in de wijngaard hebben druiven verschillende kleuren. Van bijna zwart of donkerrood tot blozend roze of strogeel: buiten krijg je al een idee van de kleur wijn die de druiven zullen opleveren. Toch is het vooral het productie proces dat de uiteindelijke kleur bepaalt. Witte wijn wordt doorgaans gemaakt van witte druiven die na de pluk onmiddellijk worden geperst. Hup, schilletjes, pitjes, takjes eruit. Het overgebleven sap mag vervolgens vergisten tot wijn. Bij rode wijn gebeurt iets anders: de druiven vergisten in z’n geheel, mét de schilletjes (en pitjes). Alle kleurstof zit immers in de druivenschil. Om een mooie rode kleur te krijgen moet het kleurloze vruchtvlees liefst flinke tijd weken met de schilletjes. Tijdens de vergisting, die pakweg een week duurt, wordt de druivenmassa dan ook regelmatig omge roerd: alles om maar te zorgen dat je met een volrode wijn eindigt. Daarna pas worden de vaste delen met het persen afgevoerd. Oké, dus theoretisch kun je van blauwe druiven witte wijn maken, als je ze maar meteen perst? Jazeker, een blanc de noirs heet dat. In Duitsland zie je wel witte wijnen gemaakt van Spätburgunder (pinot noir) bijvoorbeeld. En champagne wordt in veel gevallen van donkere druiven gemaakt.
Je zou als wijnmaker wel gek zijn om de witte druiven níet helemaal te gebruiken! Juist de schilletjes hebben allerlei fantastisch te bieden 98 LEVEN IN FRANKRIJK
Rosé zit er een beetje tussenin. In Frankrijk wordt rosé gemaakt van blauwe druiven die na de pluk korte tijd schilweking krijgen. Een aantal uren, hooguit een etmaal, dat is genoeg om de wijn een roze gloed te geven.
Maffe tinten Hetzelfde kun je doen met witte druiven. Dat levert een wijn op die je steeds vaker ziet: oranje wijn, in wijnkringen orange genoemd. Laat de witte druiven een paar dagen, of veel langer, in z’n geheel weken en het sap krijgt meer kleur uit de schillen. Voor de ongeoefende wijndrinker is het even schrikken: een ‘witte’ wijn met maffe tinten die, afhankelijk van het druivenras en de weektijd, variëren van goudgeel en amber tot oranjebruin. En dan is de wijn in het glas vaak nog troebel ook. Je kunt er ook anders naar kijken: je zou als wijnmaker wel gek zijn om de witte druiven níet helemaal te gebruiken! Kleur, geur en smaak stoffen: juist de schilletjes hebben allerlei fantastisch te bieden. In Georgië hebben wijnmakers het nooit anders gedaan. Mag het land, zo blijkt uit archeologische opgravingen, al tot een van de oudste wijnlanden worden gerekend, schilweking van witte druiven is er altijd onderdeel geweest van lokale wijntradities. En in een wereld waarin liefhebbers, na jaren van wijnglobalisering, nieuwsgierig zijn naar lokale producten en achtergronden, slaat dit soort wijnen aan. Ook bij veel wijnmakers zelf. Internationale pioniers van oranje wijn vind je vooral in Slovenië en het noordoosten van Italië, maar inmiddels kom je ook elders goede orange wijn tegen. In de Loire leent de chenin blancdruif zich er goed voor, in de Savoie gebruiken makers lokale druiven als jacquère. Waarom zou je het drinken? Er zijn genoeg goede
