In het donker

IN HET DONKER Door dr. Kilian W. Wawoe

In het jaar 1940 begon in Nederland de Tweede Wereldoorlog. Mijn vader was toen 8 jaar oud en woonde in Willemstad, Curaçao. Als hij mij vertelde over de oorlog op Curaçao kwamen twee onderwerpen steeds terug: de angst en het donker. Angst, omdat de eilanden van de Nederlandse Antillen zouden kunnen worden bezet. Vaak vroeg mijn vader als jongen aan zijn ouders of er op Curaçao ook oorlog zou komen. De oorlog zou steeds dichterbij komen. Met name op zee. In 1941 kwam ongeveer 80% van de vliegtuigbrandstof voor de Amerikanen, Engelsen en Canadezen uit Curaçao en Aruba. De Antillen waren van onschatbare strategische waarde voor de geallieerden. De Duitsers namen deze olietankers met onderzeeboten onder vuur waardoor er vele slachtoffers vielen onder de bemanningsleden en uiteindelijk ook op de eilanden zelf. Donker, omdat Curaçao zo belangrijk was dat men bang was dat de raffinaderij gebombardeerd zou worden. Omdat vliegtuigen het beste ‘s nachts kunnen bombarderen moest het op Curaçao ’s avonds helemaal donker zijn. Mijn vader die erg van lezen hield heeft in die jaren ‘s avonds nauwelijks kunnen lezen. Van zijn 8ste tot zijn 13e levensjaar leefde mijn vader in angst en in het donker op Curaçao. Dit is maar één verhaal. Zoals iedereen die in die tijd leefde, hier of waar ook in de wereld, zijn of haar verhaal heeft. Ik ben lid geworden van het Nationaal Comité 4 en 5 mei om me in te zetten om deze verhalen door te vertellen aan de volgende generatie. Met het Caribisch Denkboek dat wij als comité hebben gemaakt kunnen ook de Caribische verhalen worden verteld. Niet alleen van Antilliaanse verzetshelden als George Maduro, maar ook het verhaal van de mensen op de eilanden. Zo worden we op diverse manieren uitgedaagd na te denken over de Tweede Wereldoorlog en de eigen Caribische rol in deze geschiedenis over vrijheid en onvrijheid. We hopen dat dit bijdraagt aan het besef voor een gedeelde geschiedenis, democratie, rechtsstaat en gedeelde waarde over vrijheid. Dat jongetje dat acht jaar was toen de oorlog begon is nu 88 jaar. Naarmate hij ouder wordt gaat hij in gedachte steeds vaker terug naar het Curaçao van tijdens de oorlog. Eén verhaal raakte me het meest. Hij zei: ,,Toen de oorlog was afgelopen hebben jouw opa en oma een deel van het weinige geld dat ze hadden ingezameld, opdat Nederland herrijzen zal. Weten de mensen in dit land dat wel? Wil je ze zeggen dat we gebeden hebben voor de mensen in Nederland? Wil je ze zeggen dat wij op de Antillen er altijd voor Nederland waren als het nodig was? Wil je ze dat zeggen als lid van het Nationaal Comité 4 en 5 mei?” ,,Ja, pappa”, zei ik. En dat heb ik bij deze gedaan. Dr. Kilian W. Wawoe is lid van het Nationaal Comité 4 en 5 mei en o.a. parttime docent Human Resource Management aan de Vrije Universiteit Amsterdam.

VAN DE REDACTIE De planning en inhoud van deze editie zijn vastgesteld voordat de coronacrisis Europa en het Caribisch gebied bereikte. De op Curaçao genomen maatregelen lijken het gewenste effect te sorteren. Om de sociale en economische effecten te verlichten heeft het Kabinet Rhuggenaath een steunpakket samengesteld. Voor actuele informatie verwijzen wij u naar: www.gobiernu.cw/nl/nieuws-nl/

BELEEF HET ZELF

We hopen je snel weer te zien