ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
๑
๒
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เวทีแหงการแสดง รั ก โ ล ภ โ ก ร ธ ห ล ง เขียน : มทิรา กามา บรรณาธิการ : วิโรธี เลขะธรรม
จัดพิมพ์ : กลุม ่ เขียนข ้าว พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๐ เขียนข ้าวคริเอท โทร. 086 971 9267
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
กวีบา กับเมรัย บาย,ดอกฝนผลิแยม กวีหนุมบานั่งหงอย มือรินหนึ่งมธุรสสอย เมรัยพร่ําประโลมดาว
แตกฝอย นิ่งเศรา จินตหลัง่ ร่ําไห ถวิลหวัง
กวีบามองเมฆฟา ปวดใจหนาวในวสันต หมักใจแตหัววัน รินหลั่งรินรักราว
หาหวัน สั่งเหลา ยันย่ํา ตางขาว ยามเย็น
๓
๔
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ราตรีแรมเดือนเสี้ยว กวีหนุมเจ็บอกราว ซดเหลาตางกกสาว บริภาษแสนโกรธขึ้ง
เมรัยมธุรสกินได ผสมหนึ่งปยรสสาน ซึม ซึมเสนหคําขาน สนตอเพลงเมามิวา
เกี่ยวดาว แสบซึ้ง อกใหญ แมมโวย กูช้ํา
หอมหวาน ฉ่ําหนา กวีภู เปลาไร สหายแลฯ
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
๕
มทิรา เมา หัวใจเธอทั้งขวด จักรินดวดใหฉมฉ่ํา พลางรินหัวใจรักฉัน ใหพลันเคลาหัวใจเธอ แกลมกับไมตอ งของเกี่ยว เพียว เพียว เพียงรักเสมอ กลมกลอม ขื่นขม ผสมเพอ รินรักเธอฉันนิรันดรกาล เมา มายในหมูมิ่งมิตร เหลา ขาว-อําพันยกดวล เมา บาช้ําหนักรุกรวน รัก สาวบมีใยสุดราว
มากมวล กริ่มหนา หัวใจ กูเฝา เมาเมาฯ
๖
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เมาเหลาเมารักบา มันก็เมาไมผิด เมาเถอะแตอยาติด เมาเมาเพื่อรูเยย
ชีวติ เพื่อนเอย เพียงเมา วากูเอย มึงเมาฯ
...เมามายในวิถีรัก แจมจริงในใจที่หัก เรียนรูรักสักหลายครั้ง เถอะ โลก จงแจงประจักษ วารัก เรานั้น คือ ชีวิต... คอย ยืนเดินนั่งนอนคอย เมีย พี่ไปเพื่อสรางหลัก รัก แตไมไดแนบตัก พี่ กลับเปนชูคอยควา
เมียรัก แหลงหลา เมียเอย อยูถ าบนเรือน
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เรือน ขวัญพี่ยังอยูดวย ชล ฤาแมตดั ขาดใย ธิ ยังมั่นสายน้ําใส ชา ปยชาตินองพี่วัก เมามายเดียวดายใตฟากวาง ชีวิตเปลี่ยววางโศกเหงา หนึ่งเดียว คือใจเรา รัก คือชีวิต เปงกวีตองขี้เมา เพราะวาเรารักมั่น- ฉันเธอ ชีวิตใชจะพลั้งเผลอ พบพรากเจอความเปนจริง
๗
หัวใจ หวงรัก พันผูก พี่แฮ ตักให ฤาลมฯ
๘
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
มี – เปน 22.41 น./พฤ.9 กันย. 41
วิญญาณแหงรักอาทรกรุณา เคยปกคลุมจิตสมาทานความรูสึกใหม แตนั้นเมื่อกาลที่เกิดขึ้น ตั้งอยู และดับไปครั้งกอน แตเมื่ออีกกาละและเทศะใหม วิญญาณแหงรักใหมกับคนใหม กลับไปคลุมคลั่งและเพอเจอใหม ความรูสึกเกา-ใหม ยังคงเกิด-ดํารง-ดับอยูเสมอ เชนกับขาฯ และเธอ
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
จากโหยหาเสียเหลือเกินแลว สูเพอเจอ ฟุมเฟอยความรูสึกเสียเหลือเกินแลว และสูนิ่ง เจ็บ นิ่ง เพอเจออีกและฝน เปนอยูนั่นคือ ความรัก เห็นแกใจอยาก ก็คือชีวิต
๙
๑๐
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
หญิงสาวเมรัย 13 ธันว. 36
ดีกรีของเธอ ยี่สิบสองลมหนาว-รอน และหลายดอกน้ําคางเปอน รูปทรงของเธอ สามสิบสี่ ยี่สิบสี่ สามสิบหก ผิวสีของเธอดังน้ําปลุกปลอบสวาท ดอกลมหนาวพัดพลิ้ว รวยริน เมรัยสาวซับซาบสืดเขาทรวง อกใจไหวสะทาน สะทอนและสะเทือน ทองนอยกระเพื่อม มดลูกขยับยายเยื้อง เธอไมอยากแหงนหนาเบิ่งตาแลดวงดาวทีล่ อยฟา แตชอบชมพระจันทร
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
๑๑
วันหนึ่ง เธอเก็บดาวที่ตกไดดวงหนึ่ง เธอรูสึกซึ้ง ชอบใจ แลวเก็บไวใตกลิ่นชื้นของเสนผม กาละ, ทาง เธอทําดาวตกหลนไปกับสายน้ําชื่ออนัตตา ฟาใหม เมรัยในตัวเธอเมาตัวเอง เธอคบเพื่อนชื่อตัณหา แลวพรรคพวกของตัณหาอีกหลายคน ชักชวนเธอไปสูเสนทางอิสระในตัวตน ตามใจตัวเอง สังคมนิยมวัตถุและสนิทแวดลอม เคลือบและครอบคลุมขณะจิตเธอไว เธอเดินไป เมรัยสาวไมสนใจชีวิตที่หกรินรดดอกน้ําคาง ที่กําลังเสพสังวาสอยูกับยอดหญา และเหลืองเบญจมาศดอกแกมเศรา
๑๒
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ไมเหมือนผีเสือ้
ฟง--
๐๑.๓๖ น./๗ มีน. ๒๕๓๙
เธอบอกวา- เธอมีอิสระ เธอจะบิน บิน บินไป ดวยใจของเธอเอง- - , นั่งมอง-- เธอเริงราบินฝาสายลม ทามกลางแดดเปรี้ยง เหงื่อตกหนามืด ปกออนลา ผลัดตกลงในดงไมหนาม เธอเจ็บ ที่ปกมีบาดแผล แตไรเลือดไหลซิบ เธอพยายามที่จักหันมองปกบอบบาง เห็นไดเพียงลางเลือน ตายังฝามัว
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
๑๓
เธอรูสึกถึงหนามไหนที่เกี่ยวติดตัว แตเพียงแครูมือเธอเอื้อมไปไมถึง เธอรูสึกทรมาน- ดิ้นรน ยิ่งขยับเคลื่อนไหวราง ปกบางยิ่งฉีกขาด เธอเหนื่อยลา- แตมีใจฮึดสู ดิ้นรน ดิ้นรน ดิ้นรนอีกหลายครั้งของความพยายาม---, พูดใหฟง-- เธอเพลิดเพลินในอิสระมากพอแลว ปลอยใหหนามแหลมของสังคม หยุดเธอไวบางก็ด-ี , นั่งคิด-- ไมนานเธอคงพนจากพันธนาการนั้นได อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกหลายครั้ง เห็น-- ลมพัดมาแลวเธอหลุดลองลอยวายฟาไปอีกครั้ง---
๑๔
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เห็นไหม ?
เธอรูจัก “ความรัก” ดีแลวหรือ ? มันอาจเปนคําถามที่รกเรื้อ แต เชื่อเถอะ ! ฉันถามดวยความจริง,เพียงคนที่ทําใหเธอพึงพอใจ เธอครุน คลั่งไคลในรูปราง สัมผัส และรูรส นี้เทานั้นหรือ ? ที่เธอเขาใจและบอกวาเปนบอเกิดของรัก หากเธอ คิด ตอบเชนนั้น เธอไมทรยศตอความรูสึกของเธอหรอก เพราะนั้นเปนสิ่งที่ถูกอยางหนึ่ง !
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เธออยูกับเขาเพื่อสนองตอบ ความใครของจิตรูสึก จากนั้น เมื่อเธอไรสิเนหา เธอพรากเขาเสีย ! เสพอื่นในอีก-องคาพยศ,- เธอตองการ ใช ! ฉันรูเห็น เธอประกอบกามกิจไปเรื่อย และบอกเลา,- แบบใหม,ไมเบื่อ เพราะใหความแปลกตาง ! เธอเชื่อเชนนั้นหรือ... แทแลวเธอมองเห็นความเปนจริง ที่เปนจริงๆ หรือไม ?
๑๕
๑๖
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ฉันขอบอก,ขณะที่เธอสุขสุขในกิจกรรมนั้น ความไมเที่ยงปรากฏอยู เธออาจจะรู หรืออาจเสแสรงทําเปนไมรู,ไมสน องคาพยศใหมที่เธอพบ ใชผลัดเปลี่ยน เธอไมเห็นหรือ มันไมคงที่ ! .. ขอเธออยาพรากพรหมจรรย และพรหมจารีแหงตัวตนใหพลั่งพลุงมากนักเลย มันจะทําใหเธอเคยตัว เพราะจิตไมอาจพรากจากสวาทได ! .... ....
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เมรัยพันธนา วางเดือน, มีเพื่อนดาว เปลงแวมวาว เศราไหว ไหว ค่ําหนึ่งซึ่งดวงใจ จะขาดไปเมื่อเริดราง กาละตาย, ขาเปลี่ยวดายและอางวาง เพื่อนเมรัยเรียกหาอยูใกลหัว และเริงราใหมาไว ไวกระทอมโนนไมมีใคร มา เราไปร่ําเมรัยกัน โศกหนึ่ง ยก,เมรัยรส ราดกวาดไส ใจไหหาย..
๑๗
๑๘
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เมรัยหนุมผูมีพันธะรักกับน้ํามิตร,-เธอ จิตโรยริน ลง ทุกขณะ.. ผละพรากจากสูทางจร,-ดอกเมรัยเผยกลีบตัว ซัดซานไปทั่ววิญญาณ และรางที่โซเซ ทุกอยางเห็น ดอกเมรัยผลิโรยรางลงเปอน ดอกน้ําคาง
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
รอย
รองรอยของความรักและสติปญญา ในเวิ้งฟาที่วางเปลา แตกสลายจากการหลอหลอมในเปาหลอมแหงทิฏฐิ มิใชอยูเหนือการรับหรือปฎิเสธ เธอและฉัน ตางไดยินเสียงคลื่นรักลูบโลมหัวใจ ศรัทธาของเราคาบเสนอยูในจิตรูสึก บนเสนทางตัณหา ฉันและเธอ คืนเดือนหงายและขนําไม
๑๙
๒๐
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เธอรูสึกเพียงเทาคูรักของเธอ โอ.. คนหนุมสาว กรรมเชนนี้ของเธอ เธอ คือ ชีวิต และทุกสิ่งที่เธอแสดงออกนั้น คือความเปนจริง ยึดถือในอิสระตัวตน ไมยิ่งใหญไปกวาการพอกพูนกิเลสและทิฐิ.
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เห็น ยิ่งมองนานเทาไร เขากอยิ่งรูสึกถึงความเปนผูหญิงในตัวเธอ ความปรารถนาอันอบอุนและสดชื่น อาบลึกอยูในรางของหญิงสาว คงจะดืม่ จมอยูใ นรางของเธอ ทามความชุมชื่นของความรัก ไมวาใครก็สามารถบอกสีของทอนขาของเธอได จากการมองแวบเดียวที่พวงแกมทั้งสอง เธอคือ เตียงนุมของหมอนขางเดียวดาย เธอเกิดมาเพื่อชายแหงหญิง เขารูสึกถึงความงดงามของใคร รูสึกสวางในใจที่โดดเดี่ยว ตอสิ่งที่เรียกวา กามตัณหา !
๒๑
๒๒
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ปจจยการรัก,การหมายรู และความเปนอืน่
เพื่อนรัก ระหวางชาย หญิง ความละเอียดออนของจิตใจ การเห็น และความรัก ความเปนจริง และการปรุงแตงฝน ความรูสึกและการหมายรูในจิตใจระหวางชาย หญิง เรามีความรูสึกในความรักอยางไร เราหมายรูในความรักอยางไร เรารูสึก หมายรู และเห็นในความรัก ตามที่เปนจริงๆ ของภาวะนั้น อยางไร
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เธอเปนที่พึ่งของฉัน .. เพราะทําใหฉันรูจักเธอ ฉันเปนที่พึ่งของเธอ .. เพราะฉันทําใหเธอรูจักฉัน เราอิงอาศัย เรียนรูกันและกัน จากความเปนเรา ความเปนเธอ ความเปนฉัน และความเปนอื่น
๒๓
๒๔
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ความฝนของเมียรัก เธอใฝฝน อยากมีคนที่ใหในสิ่งที่เธอปรารถนา ฉัน มีเพียงรักที่สามารถใหเธอได แตไมมีสิ่งอื่นใดใหเธอได เธอจึงขอไปอยูกับคนที่สามารถใหได เธอบอก,- เธอตองไดอยูอยางสบาย ไมใชตองอยูกับคนที่ไมมีอะไร ใชสิ ! ฉันมีเพียงชีวิตที่มีหัวใจรักหวงเธอเทานั้น นอกนั้น ฉันไมมีอะไรเลย ความใฝฝนของเธอจึงดําเนินตอไป เพื่อใหชีวิตสมหวังดังใจปรารถนา เธอบอก,- อยากจะอยูกับฉัน เพราะรักฉัน แตฉันยังไมมอี ะไรที่แนนอนสําหรับชีวิตคู เธอขอไปอยูกับคนที่มีเพียบพรอม แมเธอไมไดมใี จรักเหมือนกับที่เธอรักฉัน,
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
๒๕
ความใฝฝนของเธอสมหวังแลว ณ เวลานี้ ฉันสิ ! ใช ! ฉันก็สมหวัง ที่ไดเห็นเธอไดอยูอยางมีสุขกับคนที่เพียบพรอม ฉันสุขใจ กับความฝนที่เปนจริงของเธอฯ
24 กุมภา 2550 02.39 น./ เพิงภพ
๒๖
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
“เมียรัก” รุงเชาวันนี้ คือวันแตงงานของเมียรัก ฉันรอโทรศัพทจากเธอ ไมมี ! โทรไปหา, เธอบอก กําลังเลี้ยงกันอยู ชีวิต ! แมฉันจะเฝาทําใจมานานหลายเดือน แตไมอาจปลิดวาง ใจยังคงคิดถึง หวงหา อาลัย อยางอาวรณ เธอ คือเมียรัก เมียรักที่ฉันรักมากที่สุด- คนเดียว แตวิถีของเราชางแตกตาง เธอจึงขออนุญาตเดินทางใหม ตามปรารถนาแหงตัวตน,
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
๒๗
ฉันไมอาจทัดทาน แมใจและชีวิตทั้งหมด ไมอยากใหเปนเชนนั้น แตเธอ คือเมียรัก ฉันจึงยอมใหเธอ เดินไปตามใจและชีวติ ที่เธอปรารถนา, เธอกําลังมีสุขกับคนที่เธอปรารถนา, เธอบอกฉันวา เธอไมไดรัก แตเธออยากเปนคนที่เขาตองการและเพราะเธอตองการที่จะ เปนของเขาคนนั้น ฉัน,- คือคนที่เธอรัก แตฉันไมมแี ละไมสามารถให ในสิ่งที่เธออยากจะมีจะเปน วันนี้ เมียรักของฉันแตงงาน เธอแตงงานกับคนที่เธอปรารถนา ฉันดีใจ และอุนซึ้งในหัวใจที่เธอบอกวา เธอแตงงานกับคนที่เธอปรารถนา แตไมไดแตงงานกับคนที่เธอรัก
๒๘
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ฉันเปนคนรักของเธอ และเปนคนที่เธอรัก โอ ! เมียรักของฉัน ชีวิตชางอนิจจัง เธอแตงงานกับคนที่เธอปรารถนา แตไมไดแตงงานกับคนที่เธอรัก ฉัน คือคนรักของเธอ ชีวิต ! ของเธอ ชีวิต ! ของฉัน โอ ! เมียรัก
24 กุมภา 2550 02.32 น./ เพิงภพ
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ฟุม เฟอยของความใครทบี่ าคลั่ง เปนหญิงเปนนางฟา เมืองไทย โฆษณาโดงดังไป เขือ่ งแท หนอโลกใหมอกใจ แฟชัน่ อกอั่นคุณเธอแก ผอนผาเลิกนุง สาบสาว สาวแตงนอย นุงนิด นุงไมนุงบางปด แคนอย ยักเยื้องรางพลางบิด เหมือนราน นึกงาน โอใจขอย คลัง่ ไคลสุดแลว สะโพกผายผึ่งยาย สบถลั่นกูบดเอื้อง มาละโวย แมงกูชอบ ขอมั่วสุดตัวตาย
ยักเยื้อง น้ําลาย ดาวยัว่ ปลิดทิง้ สังขาร
๒๙
๓๐
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
นางแบบ แบบที่เปด อกลอนลอนงอนงาม จะดูทุกทุกยาม ใจอวลร่ําสุดเสี้ยว
วาบหวาม มันเขีย้ ว จนฉ่ํา เมื่อยลาอกเอย
แสนเอยแสนงานบา ใดเลาจักเพียงพอ จะหายหื่นบาบอ เก็บจินตเพื่อกอบกู
กิเลสหนอ บรู คาวกลิ่น เรื่องใหสลายกามฯ
หญิงไทยเลิกนุงผา เอาอยางแมววัวลา ยกขาถางสองขา ทั้งเรือนรางโนมเนื้อ
พัฒนา ลอเชื้อ อวดงาม รานแกปลดเปลื้อง
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เปนศิลปะหรือสิ่งสราง กามชอบ สรางใครลุกปลุกปลอบ คูเคลา เปนดาวเดนดวงลอบ แอบเอีย่ ว มืดเปลี่ยวแนบหยอกเยา ยั่วหนาดานอรอยฯ
4 ตุลย 38
๓๑
๓๒
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
โชว ซ้ําซาก ชีวิต ! คิด อยาก อยากติดความคิด อยามองตาไดมั๊ย ถาเธอไมรัก ! ชีวิต ซ้ําซาก ! หนึ่งคน หนึ่งผลิตภัณฑ ราคาแสนงามกวาคุณคา ถาเธอไมรัก เธอไมมองตายั่งงี้ ชีวิตเพื่อชีวิต ! ? ตองหักราน ปรนเปรอและเยียวยา ดวยความอาดูร บางสิ่งบางอยาง ! ธรรมดา ! ชีวิต !! ตองไขวและควาความสะดวกสบาย จะเอาอะไรนักหนากับมนุษยธรรม รักเธอเทาฟา !
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ชีวิต ! ธรรมดา !! ไมมีอะไรจะยุง ยาก ทุกข สุข ดิบๆ สุกๆ มันกออีแค ตรงนั้น โอ ! โอทอปชีวิต โปรดอยามาทําใหฉันรักเธอ !
๒๕ กันย. ๒๕๔๗
๓๓
๓๔
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ความตายของหญิงสาว ครั้งแรก เธอตายใจในความรูสึกดีๆ กับคนรัก ตอมา จึงตายดานกับความรูสึกแหงรักที่เธอรูสึกในขณะนั้น บางที เธอก็อยากฆาชายคนรักใหตายไปจากโลกนี้ ! จากนั้นก็ฆาผูชายทุกคนดวยความรักที่ตายแลว ครั้งที่สอง เธอตายดานกับผูชายและความรักของเขา ตอมา จึงตายใจกับความรูสึกนึกคิดของเธอเองในขณะนั้น บางที เธอก็อยากฆาตัวเองใหตายไปจากโลกใบนี้ และฆาความรักของผูหญิงทุกคนที่เธอรูจัก ครั้งที่สาม เธอตายใจและตายดานกับทุกคน แตไมยอมตายจากความงามของใบหนา และเรือนรางของตนเอง เธอจึงตองตาย อยางอาดรู อาลัย อาวรณ และอาเพท
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
แตบางหญิงสาว ตายอยางงดงาม ดวยรักอันบริบูรณ พฤ. ๑ ธันวา.
๓๕
๓๖
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
สังวาสกวี ถนิทถนิมถนมแนม ถนอมอุนกวิกระเซาเอิน ถนัดถนี่กระวีกระวาดเขิน โนนสะพรั่งสะบัดถนัดปอน
โนมเนิน อิ่มออน โขดนั่น ปมปอมเพียวสวาท/
เหมันตปางสวาทเวิ้ง สวัสดิ์สวีทเวี่ยกรีดกราด เปรียงกระหวัดวัดปาด ปะเปรี๊ยะ ปะเปรี๊ยะลุล้ํา
แนมสวาท ขุมข้ํา ปนปาย ลุมนั้นสวาทหวาน/
เพียวสวาทสวาทหวานให สวัสดิ์แดกวิยิ่งนาน สถิตสวรรครุจิกวิขาน สวาทรักสวาทแกวอุนโอม
สวาทหวาน เนิ่มโนม คํากวี อิ่มแอมแอรมสวาท/ 12 มกรา. 51
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
๓๗
แด.. ความอับสัปของชีวติ
ขาฯ ขอกราบในหัวใจแหงรัก กราบทุกหัวใจที่มีรักและรูในรัก กราบหัวใจแหงรักที่มีในชีวิตขาฯ เพื่อรําลึกถึงทุกความมีเปนในรักที่ขาฯ มีและไดรับ แมอับสัป จําเจ็บทน ! ขาฯ รักในความมีเปนจริงๆ ทั้งหมดนั้น ดวยรัก ! ใช ! มันเปนความอับสับ อันชางนาหอมหวลแหงชีวิต ! ขาฯ ลิ้มรสมันอยางตองมีสุขกับมันอยางยิ่ง !
๓๘
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
หญิงสาวเมตตาขาฯ เชนนั้น ! เธอใหขาฯ ดวยรัก ใช ! ดวยรัก ! เราตางมีปรารถนา ! ขาฯ อยูในปรารถนา เฉกเชนเธอก็อยูในปรารถนา แตปรารถนาเธอ ตองอยูในความเปนเธอ การบอกเลา และผละ พราก เธอใหดวยรัก ! เชนดังที่เธอมาเยือนและใหความรักกับชีวิต !
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
นั่นเปนธรรมดาๆ แหงชีวิตอยางยิ่ง ! เพราะเราตางอยูกับชีวิตและรัก เพราะเธอรัก เพราะขาฯ รัก ความสวยงามในความอับสัปยังคงมี เพราะขาฯ รัก ! รักแมในความอับสัปของชีวิตตนเอง !
แด.. ชีวติ รัก ถอยคําบอกเลาแดชีวติ ขาฯ ในนามแหงชายหนุมของความรัก ในยามหวงอับสับชีวิตอยางจําทน
๓๙
๔๐
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
บทกวีของฉัน คือที่ที่ซึ่งใชเปนหองหับแหงการนอนหลับ เพื่อฝนถึงเธอผูเปนที่รัก คือคอนโดฯ หลายๆ หองที่ใหอยูฟรีแกผูที่รูสึกอกหัก คือรังหนูที่รกเรื้อไปดวยถอยคําของนักพรต ผูไมอาจตัดสวาทจากหญิงสาว ที่เขาหลงรักอยางโงหัวไมขึ้น คือถอยคําที่นักบวชผูหลงโลกย ใชเปนที่สําเร็จความใครของจินตนาการ คือลําดับและความศักดิ์สิทธิ์ของคํารัก ที่จะตองใชภาวนาเพื่อทําใหรูสึกวา ตนเองเต็มเปยมไปดวยรักที่สมหวัง
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
คือที่อยูหรือที่ฝงของเสาเข็มความรูสึกนึกคิด ที่ผูสรางมันขึ้นมาไมอาจขวางทิ้งลงโถชักโครก คือหญิงสาวที่เขาหลงรักและมอบใจใหทั้งหมด คือสัดสวน 34-24-36 อกตึง เอวมน สะโพกผาย และที่สดุ คือทีต่ ายของผูชายคนหนึ่ง กอนดึก ส. ๘ กันย. ๒๕๔๔ บนเปลผา อาศรมเนตตา
๔๑
๔๒
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
นิราศโสภิศ : โคลงรักสวาทเรียม สมพาศเสวยโสดสวรรคสรวง คํางาม คนธรรพสวาท : เคลาโคลงแกมเรียมเริ้งไอศวรรย โฉมเรียมงามแมขวั้น เรียมอิ่มยวนชวนโลม งามพราวเสนหนวลโนม ขาวแทรกทิ่มใจไข กายสองรัมเริ่มราม นาสิกแนบแกมนอง จูบนัยนจูบคางประคอง จุมพิตปากอุนเรน
ขาวโฉม แลมไล เนินนั่น ขื่นของงามโฉมฯ เรียบรอง เนิ่นเนน จูบเรง ร่ํารองอูอาฯ
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
นัยนรามพิศประทุมเตน ตูมงามประทิ่นอวบอูม ผจงนอบชื่นกลางยรู ตา ใจเราสะทานทั้ม สี่ตาสนิทสวาทไล สี่กรสวาทไลในตระกอง สี่ฐานสวาทสีสวาทสอง กําเนิดสองประกกเนี่ยว ถนิทถนิมถนมแนม ถนอมอุนกวิกระเซาเอิน ถนัดถนี่กระวีกระวาดเขิน โนนสะพรั่งสะบัดถนัดปอน
๔๓
ดอกตูม ฮึ่มอั้ม ยวนชื่น เที่ยวถองทุกอณูฯ เริงมอง กอดเกี่ยว สวาทวุน เนิ่มน้ําสระสนานฯ โนมเนิน อิ่มออน โขดนั่น ปมปอมเพียวสวาท/
๔๔
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เหมันตปางสวาทเวิ้ง สวัสดิ์สวีทเวี่ยกรีดกราด เปรียงกระหวัดวัดปาด ปะเปรี๊ยะ ปะเปรี๊ยะลุล้ํา เพียวสวาทสวาทหวานให สวัสดิ์แดกวิยิ่งนาน สถิตสวรรครุจิกวิขาน สวาทรักสวาทแกวอุนโอม
แนมสวาท ขุมข้ํา ปนปาย ลุมนั้นสวาทหวาน/ สวาทหวาน เนิ่มโนม คํากวี อิ่มแอมแอรมสวาท/ 12 มกรา. 51
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
การคุกคามดวยเพศ 1 : สัตวขเี้ รือ้ นตัวหนึ่ง มัน ฯลฯ .... บอกเลาอาการแหงมันไดไมหมด แทแลวใชวาอยากจะจารจด ไอตดหมาขี้เรือ้ น มันบอกมีอุดมการณ แทจริงอหังการสันดานสถุลเปนแมแรือน ไลลาอยางอมนุษยสุดเถื่อน เกากลากขี้เรื้อนเดินทาง มันปรารถนา, จึงเที่ยวทายทา เหาหอนทําปากกลาแลวกระดิกหาง แลบลิ้นที่ปลิ้นปลอนแลวนอนกาง ยกตีนสองขางทําดังมือ
๔๕
๔๖
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เพียงพอลับหลังไมทันไร ไอจังไรก็ยกหางมาถือ ชูยกในสันดานวานซืน พลานหื่นในขี้เรื้อนตัวเอง ดูสิ.. มันเที่ยวเดินลําพองในขี้เรื้อน น้ําลายสาดเปอนละเวง ทําตัวขี้เรื้อน ใชนักเลง มองไมเห็นตัวเองเพราะขี้เรื้อน ... มัน ฯลฯ .... สัตวตัวหนึ่งเดินในโซทําโอหัง เดินอวดในเถื่อนเพียงลําพัง โปรดระวัง... สัตวขี้เรื้อน.
27/3/51
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ไมมี ไมมีเมรัย ไมมีนารี มีแตชีวิตที่เสดสาอยางที่สุด ขาฯ ก็รักในความมีเปนทั้งหมดที่ขาฯ ไดรบั นั้น ความเสดสาอยางสุดทนของชีวิต ขาฯ ไดรับมันมาไมเคยขาดชวงตอนชีวติ ขาฯ ไดรับมันมาจากคนแหงชีวิต แหงชีวิตขา เพราะขาฯ รัก ขาฯ จึงไดรับ ขาฯ รับเพราะขาฯ รัก ทุกความเสดสาอยางสุดทนของชีวิต ขาฯ ตองทน เพราะมันเปนชีวิตขาฯ
๔๗
๔๘
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ขาฯ หัวเราะใหกับชีวิตที่เจ็บทน หัวเราะอยางเยาะเยยชีวิตตนเองใหหนําหัวใจตน ขาฯ พบ และอยูกับชีวิตเชนนี้ มาไดอยางเนิ่นนาน พบกับความเสดสาครั้งแลวครั้งเลา อยางคาดหมายไดลวงหนาวา ขาฯ ตองไดเสดสากับชีวิตอีกครั้ง และอีกหลายๆ ครั้ง มันเปนวิถีแหงชีวิตของขาฯ ที่ขาฯ ตองพบ ใชเพราะขาฯ ปรารถนา แตขาฯ ตองไดประสพ มันเปนความเปนจริงๆ ของชีวิต
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
ขาฯ รักในความเสดสาของชีวิตทีข่ าฯ ตองเจ็บทน ขาฯ รักอยางที่สุด เพราะมันเปนสิ่งเดียวที่อยูกับขาฯ ตลอดมา ขาฯ ขอบคุณ ขอบในน้ําใจแหงที่มา ของความเสดสาอยางตองเจ็บทนนั้น ขาฯ รักและขอบน้ําใจนั้นยิ่งนัก ขาฯ ขาฯ ขาฯ ขาฯ
รัก ขอบน้ําใจ ขอบน้ําใจ ขอบน้ําใจ
๔๙
๕๐
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
สยามยุวตี, ผมรักคุณ สยามนุช เยาวรีนอง สวัสดิ์สวาทนุมนัย ประกายตาวามใส ประจุจติ อิทธิรักพรอม
นามไท เนื่องนอม งามแม สยามเอย พรั่งแพรวเพริดชีวิตฯ
กระจิบปากพยักถอย กระแทกจิตชิดละมุนละไม กระหวัดชัด, ซบ ในผลักไส ประจุรักอิทธิจิตหละเวย
ถางไท แมเฮย เสริมสง วายเวิ้งเซิ้งชีวิตฯ
สยามยุวตี- แมหญิงสยาม โปรดเถิดหัวใจรักการุญ กับผมเพียงหนึ่งมนุญ ประจักษใจในรักขอย
ผมรักคุณ รรรรอย มนุษยแน ค่ําคามสยามยุวตีฯ
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
๕๑
ผูชายไทย ก็รักผูหญิงไทย ผูชายนอกชาติ ก็รักผูหญิงไทย สยามยุวตีที่รัก ผูชายไทยมีเพียงรัก เธอมิปรารถนาหรือ .... 20 พฤษภ. 51
๕๒
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
เซ็กสชีวติ
เซ็กสชีวิตเปนปรัชญาอารัยหรือปาวเนี้ย ความเปนจริง เปน "ความเปนจริง " ไมใชเปนปรัชญา ทําไมทุกคนอยากมีเซ็กสละ เซ็กสเปนเรื่องที่เรามีอยูในตัว..ทําเองได เพราะเปน สัตวมีชีวิต เคาเรียกวา สัตวประเสริฐ
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
๕๓
เซ็กสมีไดโดยตนเอง และอาศัยความเปนคู ชีวิตตามธรรมชาติแหงเผาพันธุ ไมอาจตัดขาดจากเซ็กส อยากมีเซ็กส ดวยวิธีใดคะ หลากหลายวิธีการแหงเซ็กส มีโอกาสในวิธีใด ใชวิธีนั้นครับ วิถีแหงเซ็กส คือ ความสุขอันรื่นรมยของชีวิตที่หอมหวล …… เซ็กสชีวิตคืออะไรคะ คือ ชีวิตกับเซ็กส คือความมี เปนอยูดวยกัน ชีวิต ยอมมีเซ็กส—เพศ ชีวิต -เซ็กส คือ สิ่งที่เราควรเรียนรูใหมาก เรียนรูใหถูก อยูใหเปน รูวาควร อยางไร ถูกตองตามวิถีธรรมชาติ
๕๔
ใ น เ ว ที แ ห ง โ ล ก | มทิรา กามา
อยาอยากลอง แตควรเรียนรูเพื่อลอง และตองเขาใจในสิ่งที่มี ยิ่งวัยรุนควรรูใหมาก เพื่อมี-และเปนใหถูก ครั้งแรก ควรมีกะคนที่รักเรา การชวยตัวเอง คือทางออกที่ปลอดภัย ถาเรามีความรูสึกมาก การชวยตัวเองจะทําใหไมอัดอั้น ไมวาหญิง ชาย ถารูสึกมาก ควรเรียนรูการชวยตัวเองจะไดไมมีปญหา เรื่องเซ็กสชีวิต ตองเรียบ เรื่อย งดงามในลีลา เซ็กส ถารีบรอน ไมมีสุข --
4 ตุลย. 48