September—November 2021 Seizoen 21 | 22 — Verschijnt 4x per jaar — Afgiftekantoor: Gent X — Erkenningsnummer: P608171
‘In de nieuwe zaal spelen is een spirituele ervaring’ Kristiina Poska
Symfonieorkest Vlaanderen
September—November 2021 04
Interview Kristiina Poska (Symfonieorkest Vlaanderen)
07 Column: polyfonie-groupie 08
Víkingur Ólafsson: viking tegen wil en dank
10
Cécile McLorin Salvant: de nieuwe Sarah Vaughan
12
Feestelijke seizoens opening Bijloke Boven
16
Nadar Ensemble eert Alan Turing
19
De Sequenza’s van Luciano Berio
20
10
20 Interview Reinoud Van Mechelen: barok om te bingen 22 Agenda
Tickets
bijloke.be | 09 323 61 00 | Bijlokekaai 7, 9000 Gent
Colofon 2
Schrijf je in op onze nieuwsbrief via bijloke.be Volg Muziekcentrum De Bijloke Gent op Facebook
Coördinatie en eindredactie Maarten Byttebier Vormgeving Pjotr Tekst Maarten Byttebier, Femke Coopmans, Rebecca Diependaele, Julie Hendrickx, Annemarie Peeters, Sofie Taes, Rudy Tambuyser Foto’s Tom De Visscher (cover), Michiel Devijver, Alexander Meeus Druk Mirto Adverteren? wouter.semey@debijloke.be Verantwoordelijke uitgever Geert Riem
Concerthonger Wie het nieuwe Muziekcentrum en seizoen 21 | 22 beter wil leren kennen, mag ons feestelijke openingsweekend Bijloke Boven niet missen (blz. 12). En de gerenoveerde Concertzaal is ook perfect op maat van grote jazz talenten als Cécile McLorin Salvant (blz. 10). Maar het vernieuwde Café nodigt al evenzeer uit tot creativiteit. We geven er jonge talenten met branie graag de kans de aartsmoeilijke Sequenza’s van componist Luciano Berio te presenteren (blz. 19). En als Nadar Ensemble een veelbelovende samen werking op zet met de Franse componist Pierre Jodlowski, ondersteunen we dat maar al te graag als coproducent (blz. 16). Je voelt het: de oudste concertzaal ter wereld is altijd blijven gaan - met livestreamings en intieme concerten - maar komt na dit coronaseizoen pas helemaal tot bloei. Dus laat die concerthonger maar komen. En laat de magie tussen muzikant en publiek schitteren als nooit tevoren. Het Bijloke-team
© Alexander Meeus
↓ Pavel Kolesnikov selecteerde de Steinway helemaal op maat van de akoestiek van onze nieuwe Concertzaal.
Cellist Benjamin Glorieux op de Bijloke Lentesessies van 13 mei: goed mogelijk dat dit het eerste liveconcert van 2021 was in Vlaanderen, zoals een journalist opmerkte. Mét publiek. Zomaar in onze binnentuin. En óf we daarnaar uitkeken! En óf dat goed voelde! Die drie-eenheid van muzikant, organisator (wij) en publiek ( jij) die - elk met zijn eigen hooggespannen en lang borrelende verwachting - samenkomt en openbloeit: is er iets mooiers? ‘We hebben het publiek nodig. Nu!’, stelt Kristiina Poska van ons huisorkest Symfonieorkest Vlaanderen onomwonden. Dit magazine bulkt dan ook van de artiesten vol goesting en inspiratie, zo aanstekelijk dat je eigen concert honger er alleen maar groter van wordt. De complimenten voor onze vernieuwde zaal geven de terugkeer naar een (hopelijk) ‘normaal’ seizoen bovendien een extra dimensie. Zo was de inauguratie-driedaagse voor onze Steinway in juni een schot in de roos. Ze doet uitkijken naar de nieuwe pianoreeks, die het IJslandse toptalent Víkingur Ólafsson eind september op gang trapt (blz. 8).
3
4
© Michiel Devijver
Kristiina Poska chef-dirigent Symfonieorkest Vlaanderen
‘We hebben het publiek nodig. Nu’ Annemarie Peeters
Chef-dirigent Kristiina Poska kijkt samen met ons huisorkest Symfonieorkest Vlaanderen uit naar het komende seizoen. Genoeg gerepeteerd, gestreamd en opnames gemaakt. Poska wil vooruit, de zaal in. Opnieuw naar de essentie: de ontmoeting met een aanwezig, levend publiek.
Kristiina Poska heeft veel tijd in Gent doorgebracht in het corona-jaar. In september 2020 mocht ze de vernieuwde zaal openen onder luid applaus van een noodgedwongen minimaal publiek. Maar daarna werden zowat al haar engagementen opnieuw geannuleerd. Dat creëerde ruimte – niet alleen in het hoofd, maar ook in de agenda – om achter de schermen intensief verder aan de weg te timmeren met Symfonieorkest Vlaanderen. Poska’s plannen voor een Beethoven integrale kregen tijdens de lange lockdown een vliegende start. Maar liefst vier van de negen symfonieën belandden al op plaat. ‘Door de lockdown kregen we de kans om veel meer in de diepte te werken’, vertelt ze nu. ‘Er was tijd voor details, voor focus. Ondanks alle ellende had de lockdown voor ons ook voordelen.’ En intussen werd Gent, naast Tallinn, steeds meer een thuis voor Poska. ‘Ik hou enorm van de stad en van de mensen. De Bijloke is voor mij een symbool voor de hele stad: er heerst hier een enorm grote verbondenheid met de geschiedenis.’ Het afgelopen jaar was een bewogen tijd. Welke lessen heb jij uit de pandemie getrokken?
‘Het begin van de pandemie was voor mij, net zoals voor iedereen, een grote schok.
Maar op persoonlijk vlak was het ook een beetje een opluchting. Ik kreeg de kans, voor het eerst sinds jaren, om tot rust te komen en te reflecteren. Het deed me beseffen hoe fijn het is om meer tijd te hebben om projecten voor te bereiden. Die extra mentale ruimte beviel me.’ ‘Het was een goed moment, denk ik, om essentiële vragen te stellen. Hoe doen we dit? Is het goed zoals het draait, of kan het anders? Is het misschien zinvol om minder te doen en meer kwaliteit te zoeken in wat we wel doen? Als je meedraait in de machinerie van de muziekwereld heb je eigenlijk nooit tijd om te stoppen en na te denken.’ Hoe hebben jullie de pandemie als orkest proberen te overbruggen?
‘De pandemie begon voor ons met vier maanden van complete stilte. Ik was bezorgd over de impact daarvan. Ik hoorde verhalen uit andere orkesten, over muzikanten die hun motivatie verloren en stopten met oefenen. Ons eerste project in juli vorig jaar voelde als een test: hoe zal dit gaan? Lukt het ons om met die onderlinge afstand te werken? Vinden we elkaar?’ ‘Voor mij was dat eerste project een positieve verrassing. Spelen met afstand bleek soms ook een voordeel. Opeens
hoorde ik individuele kwaliteiten naar boven komen, die je anders nooit opmerkt. Ondanks alle moeilijkheden was er een enorme motivatie. De wil om te spelen, de essentie van een muzikantenleven, was opeens nadrukkelijk aanwezig. We speelden toen de “Zevende symfonie” van Beethoven en het voelde als een groot feest.’ Je koos voor Beethoven als rode draad door je dirigentschap bij het orkest. Waarom?
‘Ik wist snel dat dit de muzikanten zijn waarmee ik Beethoven wil doen. Hun geluid is heel transparant, helder, flexibel en slank. Tegelijk zit er ook veel kracht in. De klank van het orkest heeft een duidelijke kern, waarmee je diepe emoties kan aanboren. Die combinatie is voor mij ideaal om Beethoven uit te voeren. Je hebt enerzijds die sprekende, lichte kant en anderzijds die niet-aflatende, stuwende kracht.’ Je hebt het afgelopen jaar al vier Beethoven-symfonieën kunnen opnemen met het orkest: bijna halfweg! Doet Beethoven jou ook groeien als dirigent?
‘Met Beethoven leer je altijd bij. Mensen zeggen dat je uit je eigen levenservaring en je eigen emoties moet putten om leven te geven aan de muziek. Maar bij Beethoven heb ik altijd het gevoel gehad dat het ook in de omgekeerde richting werkt: Beethovens muziek leert ons belangrijke levenslessen. Hoe diep je ook zit, verlies nooit de hoop. Kijk naar het licht, ga naar het licht, want het licht is er. Dat resoneert bij mij heel erg. Tijdens de pandemie voelden we ons als muzikanten allemaal erg kwetsbaar.
5
© Michiel Devijver
We misten perspectief. Beethoven gaf me in die periode kracht en levenslust.’ Dirigeren is een sociale activiteit: je verbindt de muzikanten met elkaar en met het publiek. Heb je die sociale rol erg gemist?
‘Het is vooral de muziek zelf die voor die verbinding zorgt. Maar je moet inderdaad kunnen samenkomen om die connectie te kunnen voelen. Het was voor ons heel waardevol dat we konden repeteren en opnames maken, maar toch voelden we al snel dat het publiek een cruciale factor is. We hebben het publiek zo hard nodig. Nu. Misschien was het goed dat we daaraan herinnerd werden: muziek is iets wat je moet kunnen delen. We kunnen op deze manier niet verder, we kunnen geen opnames blijven maken. We hunkeren echt naar onze toeschouwers.’ Je was bij de opening van de gerenoveerde zaal laaiend enthousiast over de akoestiek. Ben je dat nog altijd?
‘Zeker. Ik ben dol op de gerenoveerde zaal van De Bijloke. De akoestiek is heerlijk en ondersteunt de identiteit van ons orkest. Ze zet de klank van ons orkest op de juiste manier in de verf: transparant met een laagje schittering erbovenop. Ik kan me zelfs bijna niet meer herinneren hoe de zaal klonk voor de renovatie. Dat komt omdat het zo goed voelt. Natuurlijk komt de échte inauguratie pas binnenkort, als we voor een volle zaal kunnen spelen. Dan pas hoor je de échte akoestiek.’ Maar De Bijloke is voor jou meer dan alleen maar een goede zaal, niet?
‘Je voelt hier gewoon een bepaalde sfeer.
6
‘Beethovens muziek leert ons belangrijke levenslessen. Hoe diep je ook zit, verlies nooit de hoop. Kijk naar het licht’
Je voelt de geschiedenis, de diepe roots van dit gebouw en van deze stad. Hier kunnen werken is voor mij bijna een spirituele ervaring. En dat beïnvloedt ons natuurlijk ook in ons werk. Door je te verbinden met het verleden, kan je vooruitkijken naar de toekomst. Deze zaal is het fundament dat ons toestaat om naar de toekomst te kijken. Ik kan me ons orkest eenvoudigweg niet voorstellen zonder deze residentie.’ Je opent het seizoen met Sibelius’ ‘Eerste symfonie’. Eerder brachten jullie al zijn bekende ‘Vijfde symfonie’. Wat is precies je band met zijn muziek?
‘Ik voel me heel verbonden met de muziek uit het Noorden. Sibelius is Fins, uiteraard, maar voor mij als Est resoneert dat erg. We hebben dezelfde geschiedenis, onze talen lijken op elkaar… Sibelius’ muziek brengt op een unieke manier die noordse manier van leven en denken tot expressie. Je houdt ervan, of juist helemaal niet.’ Voor het ‘Requiem’ van Fauré breng je je beroemde landgenoten van het Estonian Philharmonic Chamber Choir mee, je brengt muziek van Arvo Pärt en je gaf ook een compositieopdracht aan de jongere, onbekende componist Ülo Krigul. Wil je een stukje Estland naar België brengen?
‘Natuurlijk. Estland is een klein land met veel talent. Dat wil ik laten horen. Er is een generatie jonge componisten die een boeiende, nieuwe richting inslaan. Estland zou het publiek wel eens kunnen verrassen.’
‘Ik kijk uit naar het project met het Estonian Philharmonic Choir omdat we met hen “Adam’s Lament” van Arvo Pärt gaan uitvoeren. Dat is een bijzondere partituur. Werken met stemmen voelt voor mij bovendien als thuiskomen. Ik ben destijds begonnen als koordirigent. Het symfonische repertoire werd mijn grote liefde. Die twee werelden met elkaar verbinden: beter wordt het voor mij niet.’ Zijn er nog projecten waar je naar uitkijkt: ‘Petroesjka’ misschien? Of Beethovens ‘Pastorale’?
‘De projecten van het komende seizoen zijn zo gevarieerd en uitdagend, eigenlijk prikkelen ze me allemaal. Maar weet je waar ik nog het meeste naar uitkijk? Naar het publiek. Hen opnieuw te mogen ontmoeten, dat is mijn grootste droom op dit moment.’ Za 09.10 | 20:00 | Concertzaal Rang 1 €36 | Rang 2 €32
Poska opent met Sibelius
Symfonieorkest Vlaanderen & Kristiina Poska
Za 20.11 | 20:00 | Concertzaal Rang 1 €36 | Rang 2 €32
Moser speelt Dvorák Johannes Moser & Symfonieorkest Vlaanderen
COLUMN
Polyfonist Josquin des Prez is vijfhonderd jaar geleden gestorven. Dat verdient niet alleen een concert van ons huisensemble GRAINDELAVOIX, maar ook een persoonlijke hommage van De Standaard-journaliste en Josquin-kenner Sofie Taes.
Polyfonie-groupie
Mocht Josquin vandaag de hitlijsten regeren, ik zou zijn Instagram volgen, een T-shirt kopen en mijn hart voelen breken als hij ergens met een starlet aan de arm verschijnt
Van alle oudemuziekvedetten die ik naar de kop van de kunstenkoers tracht te schreeuwen, is Josquin des Prez degene van wie ik in het geniep hoop dat hij de anderen uit het wiel zal rijden. Mocht hij vandaag de hitlijsten regeren, ik zou zijn Instagram volgen, een T-shirt kopen en mijn hart voelen breken als hij ergens met een starlet aan de arm verschijnt. Maar zijn ‘fifteen minutes of fame’ liggen ver achter ons: Josquin verruilde Frans-Vlaanderen voor de Elysese velden in 1521, precies vijf eeuwen geleden. Daarom is hij dit jaar, ook in De Bijloke trouwens, eregast op vele partijtjes. Ben ik als Josquin-groupie een intellectualiserende snob? Ik begrijp je reserve. De polyfonie van Josquin is inderdaad ‘geleerde’ muziek: genietbaar zonder voorkennis, maar met een beetje pokken en mazelen zoveel meer dan mooi. ‘Ars perfecta’ of ‘voortreffelijkste kunst’, doopte theoreticus Heinrich Glareanus haar. De nagel op de kop. Een canon schrijven, ooit geprobeerd? Klinkt simpel maar dat valt tegen: zorg dat verschillende stemmen die op een ander moment inzetten, exact dezelfde melodie zingen maar dan zó dat het geheel niet in een gordiaanse kakofonie ontaardt. Een normaal mens doet er een leven over, voor Josquin is zoiets klein bier. Slappe koffie. Josquin maakt stapels van canons. Plukt fijne muziekjes uit de lucht – werk van collega’s, bijvoorbeeld, of deuntjes die Jan met de pet wel eens onder het afwassen durft te neuriën – en verzint er nieuwe stemmen rond. Geef hem drie noten en hij boetseert er een half uur muziek uit. Beter nog: geef hem een naam. Josquin maakt er een klinkerrijm
van en gebruikt dát als eerste steen voor zijn klankenkathedraal. Telkens als Josquin zo’n steen vindt, keilt hij hem door alle stemmen. Alle zangers krijgen dus een even boeiende partij voor de kiezen maar klinken toch harmonisch samen. Het is een kritisch pad, dat van de polyfonie, en Josquin is een meester-sherpa. Een fenomenale storyteller ook. Wie geen Latijn begrijpt of roestig is in het renaissance-Frans, kan de verhalen van zijn missen, motetten en chansons toch volgen, van glorieuze jubelkreet over diepe ellende tot stille weemoed. Uit de tekst perst Josquin emotie: een kleine stap voor onze overprikkelde zintuigen, maar een reuzensprong voor de muziekgeschiedenis. Nu hij de man van het moment is, acht ik de tijd gekomen om – tussen alle hommages, reconstructies, premières en creatieve konkelfoezerij door – de lippen aan zijn oor te leggen. En te fluisteren. Het spijt me dat men eeuwenlang heeft gedacht dat je niet echt was. Té goed om waar te zijn. Dat jij, die stoutweg je naam kraste in de muur van de Sixtijnse kapel, zo vaak bent verkwezeld. Dat er een jubileum voor nodig was om je opnieuw tot headliner te maken. Trek je van onze herdenkingsdrang niets aan. Of lach er eens mee. En mocht je ooit beslissen om terug te komen: ik laat alvast wat T-shirts drukken. Za 25.09 | 20:00 | Concertzaal | €28
Josquin the Undead GRAINDELAVOIX & Björn Schmelzer H EM ELS E ST EM M EN
7
Viking Zou het kunnen dat de naam van een muzikant de slagvaardigheid en ontembaarheid van zijn pianospel verraadt? Ook als dat hevig contrasteert met zijn verschijning en spreektrant? Víkingur Ólafsson is vriendelijk, bedaard en een beetje schuw. Rudy Tambuyser
Víkingur Ólafsson tussen woesteling en nerd
8
tegen wil en dank
Het geheim van het eclatante succes dat de IJslander Víkingur Ólafsson de jongste jaren te beurt viel? Wij gokken op het ontnuchterende, mild op de lachspieren werkende contrast tussen zijn woeste naam en zijn fysieke verschijning – ergens tussen asceet, IT-nerd en personage in een arty zwart-witfilm in. Bovendien schopte Ólafsson het tot wereldberoemde pianist zonder overwinning in een wedstrijd. Jawel, de strijd om zichtbaarheid wordt ook in klassiekland meer en meer online gestreden. Of dat een goede zaak is, hangt ervan af. Jazeker, huiskamerconcerten in coronatijd of filmpjes waarin de artiest het werk inleidt dat hij dadelijk zal spelen, vergroten de nabijheid bij het publiek. Neem het YouTube-filmpje van Ólafssons afscheidsconcert aan zijn appartement in Berlijn, net voor hij weer ‘fulltime’ in IJsland gaat wonen (wat dat ook moge betekenen voor een drukbezette solist die van hotel naar podium naar interview naar luchthaven jakkert). Anderzijds: pianospelen is een akoestische gebeurtenis, waarin de klank van instrument en ruimte essentieel zijn. Luisterend aan een computer mis je 80 procent van de pointe. Het is belangrijk dat ook razend intelligente en welbespraakte muzikanten zoals Ólafsson dat blijven zeggen. Let wel: niet alle muzikanten zouden het daarmee eens zijn. Glenn Gould stopte bijvoorbeeld al vroeg met live spelen en maakte een kwarteeuw lang alleen maar opnamen. Met Gould deelt Ólafsson een grote liefde voor Bach, een opmerkelijk assertieve aanslag en een totale desinteresse voor stilistische conventies – niet voor niets ontving The New York Times hem als
de ‘IJslandse Glenn Gould’. En ook Gould had een scherp oog voor de architectuur van een stuk.
Zonder manifestatiedrang Ook de carrièrestart zonder grote wedstrijden is overigens niet nieuw. Svjatoslav Richter, Vladimir Horowitz en Vlado Perlemuter werden legenden zonder concours. Ze waren onontkoombaar. Ólafsson kwam weliswaar onder de aandacht als student aan The Juillard School in New York, maar heeft veel te danken aan zijn werk met de gevierde minimal-componist John Adams en met de populaire dirigent Gustavo Dudamel, chef van de Los Angeles Philharmonic. In 2016, toen 32 jaar oud, kreeg Ólafsson een exclusiviteitscontract met Deutsche Grammo phon, ooit de hoogste eer die een musicus te beurt kon vallen. Dat contract gaat ook al vijf jaar mee, wat opzienbarend is in een tijd waarin de klassieke industrie aan de lopende band vaak getalenteerde maar meestal vooral mooie jongeren promoot, opbrandt en dumpt. Wat maakt Ólafsson dan tot een blijver? We wagen ons aan een verklaring. Eén: hij was al een dertiger toen de roem kwam. Met zijn intellect wil dat zeggen: een vrij compleet gevormde muzikale persoonlijkheid. Twee: de stukken waarmee hij in de openbaarheid treedt, zijn vaak het tegendeel van manifest virtuoos. Ólafsson is beslagen in de minimal music en de new age-achtige muziek die IJsland en Scandinavië voortbrengen, en slaagt erin om gelijkaardige kwaliteit te verlenen aan pakweg een arrangement van een orgelsonate van Bach. Wat jongere luisteraars meesle-
Wat jongere luisteraars meeslepend vinden aan de soundtrack van een Scandinavische film noir, weet Ólafsson mee te smokkelen in zijn sfeerschepping voor ouder werk pend vinden aan de soundtrack van een Scandinavische film noir, weet Ólafsson mee te smokkelen in zijn sfeerschepping voor ouder werk. Of dat een zegen of een vloek is, daarover kan je van mening verschillen. Het is in elk geval probaat, en het spreekt een breed publiek aan zonder uitverkoop. Des te sterker zijn dan ook de momenten waarop virtuositeit wél aan de orde is. Ólafsson wendt ze aan op de mooiste manier die er bestaat: gewoon omdat ze nodig is, zonder de minste manifestatiedrang. Drie: Ólafsson vindt een weg om zich niet alleen als muzikant maar ook als leraar te gedragen, zonder dat het publiek dat pedant of vervelend vindt. Zijn recente plaat koppelt muziek van de Franse barokcomponist Rameau aan werk van zijn landgenoot Debussy, die aan de wieg van het 20-eeuwse modernisme stond. Ólafsson legt in live-uitvoeringen uit op welke wijze Debussy door zijn voorganger beïnvloed was. Elke geïnformeerde muzikant weet dat, er zijn er echter maar weinigen die het in woorden voor leken of liefhebbers kunnen vertellen, met feilloos gevoel voor timing en terminologie bovendien. En die het vervolgens ook nog eens kunnen laten horen zonder er een karikatuur van te maken. Alleen al die kwaliteit maakt het succes van Ólafsson op zijn minst hartverwarmend.
© Ari Magg
Do 30.09 | 20:00 | Concertzaal | €26
Mozart on the rocks
PI A N O
Víkingur Ólafsson
9
‘Ik wou toen niet uniek klinken’ e
aa
h
Cé c
M
Vr 05.11 | 20:00 Concertzaal | €32 JA Z Z
Cécile McLorin Salvant
10
s van
ile
Sal n i r o cL
ste jaz oo t z r g
gere an -z
,d t van
Haar muziek klinkt als een oud verhaal dat je nog nooit op deze manier hoorde. Cécile McLorin Salvant mixt jazz met folktradities, vaudeville, blues, barok en ze schuwt ook een streepje theater niet. Het leverde haar drie Grammy’s op. En een plek in onze Concertzaal.
rg
en
era t
ie
Femke Coopmans
Salvant is volop ‘Ogresse’ aan het afwerken, een heuse animatiefilm waarvoor ze de muziek schreef én tekende
In 2010 stapte Cécile McLorin Salvant voorzichtig en onopvallend op het podium van de prestigieuze Thelonious Monk International Jazz Competition. En toen begon ze te zingen… In diezelfde periode bracht ze haar eerste plaat ‘Cécile’ uit. Ze werd de lieveling van het publiek én van de jazzjournalisten. Haar drie laatste cd’s waren goed voor de Grammy voor Best Jazz Vocal Album. Onopvallend is ze sindsdien nooit meer geweest. Nochtans viel ze ook op de lagere school al op. ‘Als ik in de Franse les een gedicht voordroeg, maakte ik daar altijd een groots melodrama van, inclusief over de vloer rollen’, liet ze zich ooit ontvallen in een interview. Die Franse les kreeg ze in Miami, Florida. Salvant (32) heeft een Franse moeder die werd geboren in Tunesië en opgroeide in verschillende Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse landen voor ze in Miami een ‘French Immersion School’ stichtte. Haar vader is een arts met roots in Haïti en haar beide ouders maakten er een tijdlang een punt van om thuis, met de kinderen, alleen maar Frans te spreken. Qua muziekstijl waren ze minder selectief. Van jongs af werd er thuis geluisterd naar jazz, Haïtiaanse muziek, r&b, hiphop, reggae, bluegrass, disco, Motown, klassiek, fado, Senegalese en Kaap verdische muziek, Frans chanson… Vanaf haar vijfde leerde Salvant klassieke piano en op haar achtste zong ze in een kinderkoor.
Aix-en-Provence ‘Ik weet niet of ik ooit met jazz begonnen was als ik in de VS gebleven was’, vertelde de zangeres in 2019 aan JazzTimes. Voor ze verder ging studeren reisde ze naar Aix-en-Provence, oorspronkelijk om er een sabbatjaar te houden, maar ze schreef zich al snel in voor een voorbereidend jaar op een universitaire rechtenstudie én ze wou er ook verder met haar klassieke stemscholing. Ze kreeg er jazz van saxofonist
Jean-François Bonnel, die haar stimuleerde om aan een jazzcarrière te denken. ‘In Aix was ik omringd door mensen die oprecht van jazz hielden, van de geschiedenis van de muziek, en die het als een kunstvorm zagen. Net zoals veel Amerikanen van mijn leeftijd ging ik er toen van uit dat jazz afgeborsteld, oud, intellectueel en vooral niet erg opwindend was.’ Even later, op haar 21, won Salvant de prestigieuze Thelonious Monk International Jazz Competition. ‘Zo’n stem hoor je maar eens in de twee generaties’, zei Wynton Marsalis jaren later tegen The New Yorker, na een tournee met het wereldvermaarde Jazz at Lincoln Center Orchestra.
Sarah Vaughan Haar stem wordt vergeleken met die van Sarah Vaughan, Abbey Lincoln, Betty Carter, Billie Holiday. Salvant vertelde daarover tegen NPR Music: ‘Ik moet een jaar of veertien geweest zijn toen ik verliefd werd op de stem van Sarah Vaughan. Zo virtuoos, met zoveel kleur en textuur. Ik wou toen niet uniek klinken, ik wou zoveel mogelijk als haar klinken. Dus ik spendeerde veel tijd met luisteren en uitzoeken hoe ze haar stem gebruikte. En hoe meer ik luisterde en obsessief andere zangeressen bestudeerde, hoe meer ik begon te beseffen dat ik zelf ook iets te vertellen had.’ Vandaag heeft Salvant vijf albums op haar naam staan, allemaal goed voor nominaties, prijzen en awards. En er is meer. Het afgelopen jaar zorgde voor inspiratie. Ze is volop ‘Ogresse’ aan het afwerken, een heuse animatiefilm waarvoor ze de muziek schreef én tekende. Daarvoor werkt ze samen met de Belgische animatrice Lia Bertels. Behalve tekenen borduurt ze ook én schildert ze prachtige doeken. ‘Je weet hoe dat gaat op tournee, dat is veel wachten. Ik had wat papier bij me en begon te tekenen, eerst eenvoudige dingen. Tien jaar later hoort het bij de dingen die ik het liefste doe’, vertelde ze onlangs in een Facebook Live-gesprek met ‘Afrika’s eerste diva’ Angélique Kidjo voor het NJPAC (New Jersey Performing Arts Centre). Ze vertelde er ook hoe haar nieuwe album ‘Ghost Song’ tot stand kwam, dat begin volgend jaar verschijnt. ‘Normaal duiken we vier dagen de studio in en komen we buiten met een afgewerkte plaat. Deze keer boekten we een dag in de studio en lieten het materiaal maandenlang sudderen en rijpen. Zo bouwden en boetseerden we langzaam verder aan het album.’ Ze gaf er zelfs prijs hoe ze songs schrijft: ‘Ik herinner mij de muziek. Ik ga graven en dat neem ik dan op met mijn telefoon. Het klinkt als een lied dat ik al kende maar weer vergeten was.’ Als een oud verhaal dat nog nooit op deze manier is verteld.
11
Bijloke Boven
Feestelijke seizoensopening
Hét moment om ons nieuwe gebouw te ontdekken. Dé gelegenheid om van ons nieuwe seizoen te snoepen. Dat is de feestelijke seizoensopening Bijloke Boven. Laat je verwonderen op een muzikale ontdekkingsreis langs verrassende livesessies en blijf plakken met een drankje bij de dj’s in ons Café. Wij zorgen voor de muziek, jij voor de sfeer.
12
Za 04.09 | 11:00 | Concertzaal | €12
Za 04.09 | 14:00 | Concertzaal | €12
In C
Unfolding Debussy
‘De muziek klinkt toegankelijk: iedereen voelt de energie en de melodie feilloos aan. Het exotisme van de muzikanten en hun instrument staat centraal, maar we smelten alles samen tot één geheel met één sound. Je zou kunnen zeggen dat er zo één wereldburger ontstaat.’
‘Dit is voor mensen die verliefd zijn op klassieke muziek, maar ook voor mensen die er nog niet zoveel van kennen. Ik zou het geweldig vinden mochten luisteraars na afloop op zoek gaan naar het origineel.’ Marina Baranova (piano)
Osama Abdulrasol (kanun)
Veertien muzikanten met evenveel culturele invloeden brengen een op en top Gentse versie van ‘In C’ van Terry Riley, het meesterwerk van de minimal music. Met Peter Vermeersch en Thomas Noël, visuals van illustrator Gerda Dendooven en tekst van Josse De Pauw. Een magische ervaring.
Al improviserend op verschillende klavieren tast de Duits-Oekraïense Marina Baranova het maanverlichte klankenuniversum af van Claude Debussy. Een intieme en sfeervolle pianoperformance voor leken én kenners.
13
Za 04.09 | 17:00 | Concertzaal | €12
Zo 05.09 | 11:00 | Concertzaal | €12
Etudes met een twist
Barokke bravoure
‘Met jazz kan ik tegelijk
virtuoos bezig zijn en eigen stukken maken. Dat is bevrijdend. Ook componisten als Debussy, Ravel en Rachmaninov waren in de eerste plaats pianisten. Virtuozen die uit innerlijke drang besloten ook muziek te componeren. Ze vormen een niet-aflatende inspiratiebron.’ Alex Koo (piano)
‘Christoph Graupner heeft mijn kijk op de barok dooreengeschud. Hij was de best betaalde kapelmeester van Duitsland en schreef een gigantisch oeuvre bijeen, maar blijft verbazingwekkend onder de radar. Centraal in zijn werk: de intrinsieke kwaliteit van de klank, duidelijke stijlkeuzes per genre en de retorische kracht van vocale muziek. Goed voor tonnen ambacht en nooit opdrogende inspiratie.’ Florian Heyerick (Ex Tempore)
Gelauwerd in buitenlandse media, veelgevraagd door internationale artiesten: België is te klein voor de Belgisch-Japanse klankenschilder Alex Koo. Zijn invloeden reiken van Chopin over Rachmaninov tot Taborn en Reich. Kom kijken, voor ook onze grote Concertzaal te klein wordt voor dit toptalent op piano.
14
De Gentse dirigent Florian Heyerick en zijn ensemble Ex Tempore eren de Duitse componist Christoph Graupner, een tijdgenoot van Bach, Händel en Telemann. Maak je op voor frisse melodieën, koene ritmes en barokke bravoure, en een mis van Telemann als ontroerend sluitstuk.
Zo 05.09 | 14:00 | Concertzaal | €12
Zo 05.09 | 17:00 | Concertzaal | €12
Naturale
Verleidelijke cocktail
‘In ‘Naturale’ keert Luciano Berio terug naar zijn Italiaanse roots. In Jacob ter Veldhuis’ ‘Insonnia’ zingt een mezzo het ‘lied van de eeuwige nacht’. En Patrick David Clark schreef muziek na het lezen van Jack Kerouacs ‘On the Road’. Drie stukken opgehangen aan herinneringen. Maar er is meer. Deze drie composities zijn voor mij persoonlijk mijlpalen die mijn leven bepaalden. Toch in mijn herinnering.’
‘Als kunstenaar ben je verbonden met wat ons bezielt als mens, maar ook met wat gebeurt in deze doldraaiende wereld. De voedselcrisis, het feminisme, de IsraëlischPalestijnse kwestie, mensen zonder papieren: ze passeren allemaal de revue in onze songs. Maar dat engagement staat de poëzie in de teksten en de soul in de muziek allerminst in de weg. Integendeel!’
An Raskin (Ensemble Agartha)
Kaat De Windt (princess4president)
Onder de naam Agartha verzamelen bajaniste An Raskin en altiviolist Bram Bossier een hele voorraad zinsbegoochelende geluiden. Op Bijloke Boven brengt het muzikale duo drie tintelende stukken samen in één bijzonder concert.
Drie sterke vrouwen (Reena Riot, Echo Beatty en Kaat De Windt) en twee groovy venten (Mirko Banovic en Etienne Plumer) vormen princess4president, een collectief dat een cocktail serveert van soul, jazz en minimal pop waar niemand aan kan weerstaan.
15
Het levensverhaal van Alan Turing lijkt wel ontsproten aan de verbeelding van een romanschrijver. Het inspireert Pierre Jodlowski en Nadar Ensemble tot een wervelwind van een voorstelling die alle conventies in vraag stelt.
Nadar Ensemble eert computerpionier Alan Turing 16
Rebecca Diependaele
Het tragische verhaal van een enigma
Als wiskundige en cryptoanalist maakte Alan Turing (1912-1954) tijdens de Tweede Wereldoorlog deel uit van het Britse team dat de Enigma-codes kraakte, het coderingssysteem waarmee de Duitsers hun communicatie versleutelden. Iets minder bekend is dat Turing al in de tweede helft van de jaren dertig baanbrekend werk had verricht op het vlak van informatica, met name met de beschrijving van de ‘turingmachine’. Dat is geen echt toestel maar een gedachte-experiment, waarbij aan de hand van een eenvoudig mechanisme en mechanische berekeningen de logica van elke mogelijke computer wordt gesimuleerd. Verder geldt Turning als een van de grondleggers van de artificiële intelligentie. Bekend in dat verband is de door hem bedachte Turing-test, een experiment waarbij een proefpersoon op basis van een schriftelijk vraaggesprek moet trachten te achterhalen wie van zijn gesprekspartners een mens is en wie een computer.
Vergiftigd Het tij keerde echter dramatisch voor Alan Turing: in 1952 werd hij gearresteerd
Componist Pierre Jodlowski noemt Alan Turing de verpersoonlijking van de twintigste eeuw na het uiten van zijn homoseksualiteit. De beleving daarvan was immers tot 1967 strafbaar in het Verenigd Koninkrijk. Turing werd veroordeeld tot een experimentele chemische castratie. Een briljant wetenschapper en oorlogsheld werd buitengesloten uit wetenschappelijke en maatschappelijke kringen. Twee jaar later overleed hij, vergiftigd door cyanide, net geen 42 jaar oud. De officiële doodsoorzaak luidde zelfmoord, maar intimi en kenners sluiten ook een ongeval niet uit. Turing deed thuis namelijk experimenten met cyanide, en de kleinste verstrooidheid kan dan fatale gevolgen hebben. Hier en daar werd gespeculeerd over moord. Pas in 2013 verleende koningin Elizabeth II Alan Turing gratie. Binnenkort zal zijn portret het biljet van 50 Britse pond sieren.
Mens en machine Meer dan een halve eeuw na zijn vroege dood blijven Turings werk en leven tot de verbeelding spreken. Ook tot die van Franse componist Pierre Jodlowski, die met ‘Alan T.’ een gloednieuwe kameropera aan Turing wijdt. Jodlowski noemt hem een verpersoonlijking van de twintigste eeuw: het tijdperk met ongeziene pieken van menselijk vernuft en dieptepunten van maatschappelijke uitsluiting van wie ‘anders’ is. De Duitse auteur Frank Witzel zet Alan Turing in zijn libretto neer als een historisch én symbolisch personage. Het narratief schuift heen en weer tussen Turings persoonlijke overpeinzingen – herinneringen aan zijn jeugd, zijn wetenschappelijke verwezenlijkingen en zijn tragische
val van de maatschappelijke ladder – en ruimere, metafysische vragen. Op de scène van ‘Alan T.’ regeert de ambiguïteit van mens en machine. Terwijl het achtertoneel de realiteit van Turings kleine appartement verbeeldt, wordt het voortoneel ingenomen door de Machine, ommuurd met halftransparante schermen, volgestouwd met technisch materiaal en bevolkt door vijf musici van Nadar Ensemble en hun avatars. Met inzet van licht, duisternis en projecties wordt de ‘echte’ wereld van Turings werkkamer nu eens fel uitgelicht, dan weer verborgen achter een valse façade. De zangeres, Joanna Freszel, kan zich als enige vrij van de ene ruimte naar de andere bewegen en neemt daarbij verschillende gedaantes aan. De toeschouwer daarentegen verliest steeds weer grip op de scheidingslijn tussen beide werelden.
Versleuteling Ook teksten en muziek worden ingesponnen in een web van ‘versleuteling’. Verwijzend naar de processen van analoge en digitale codering vervormt de componist de stemmen van de zangeres en acteur Thomas Hauser, die Turing vertolkt. In de klankwereld van de muzikanten zijn verstoorde signalen te herkennen en zelfs op compositietechnisch vlak put Jodlowski volop uit Turings wiskundige werk. Centraal in de dramatische boog blijft evenwel de briljante geest van Alan Turing zelf staan, als uitvinder van de machine, maar ook als mens. In al zijn kracht en breekbaarheid en, in een laatste mysterieuze notitie, ook als enigma.
Ma 18.10 | 19:30 | Café Voorverkoop €5 | Kassa €8
Taal & rekenen Bas Matthynssens AVO N D J E A D O RN O
Do 21.10 | 20:00 | Concertzaal Voorverkoop €18 | Kassa €24
Alan T.
Nadar Ensemble O N G EH OO RD
17
PIANOS MAENE FLAGSHIP STORE GENT
exclusive brands Steinway & Sons - Boston - Essex - Doutreligne
Steinway & Sons - Boston - Essex - Doutreligne www.maene.be
Nu 2 showrooms op 1 locatie : Steinway Piano Gallery Belgium & Piano’s Maene Gent Pieter Van Reysschootlaan 2 B-9051 Gent (Naast oprit E40 - Sint-Denijs-Westrem)
De Bijloke Magazine 2015.indd 1
20-29
augustus 2021
Meer info: scan de QR-code of surf naar www.polyphonyconnects.com
18/09/2015 15:15:42
Ook wat u niet ziet is vaak van onschatbare waarde. Zoals het juiste woord of een comfortabele stilte. Of één en al oor voor wat gezegd wordt. Aandacht voor de grootse dingen en voor details die het verschil maken. Daaraan herkent u de ziel van onze bank.
Delen Private Bank, trouwe partner van Muziekcentrum de Bijloke Coupure Rechts 102 9000 Gent
Sequenze A Tutti integrale uitvoering van Berio’s solowerken
‘De Sequenza’s zijn incontournable’ In de reeks 360° Berio presenteert De Bijloke een krachttoer: vijftien jonge muzikanten brengen alle Sequenza’s van de Italiaanse postmoderne componist Luciano Berio. Programmator Maarten Quanten: ‘De artiesten voelen zich even vereerd als zenuwachtig: dit is als een col buiten categorie nemen.’ Maarten Byttebier
‘Als je je reeks 360° Berio noemt, dan kun je niet anders dan de Sequenza’s brengen’, zegt programmator Maarten Quanten. ‘De invloedrijke postmodernist Luciano Berio (1925-2003) schreef de werken voor solo-instrument verspreid over de loop van zijn carrière en etaleert ermee zijn hele arsenaal aan denkwijzen en compositietechnieken.’ Het past helemaal bij De Bijloke om daarmee uitgerekend jonge talenten een podium te geven. ‘Ze zijn vereerd, maar zullen soms ook maandenlang moeten studeren op de korte maar aartsmoeilijke partituren. Al duren sommige stukken
amper 6 minuten, de muzikant brengt ze enkel in opperste concentratie tot een goed eind. Hij moet zijn instrument perfect beheersen om het metier van de componist ten volle te kunnen tonen. Zo’n Sequenza is een serieuze uitdaging, zie het als een col buiten categorie nemen in de koers.’ ‘Maar niet alleen techniek is vitaal, een Sequenza is ook intellectueel complex om te brengen. Zo zitten sommige stukken vol verwijzingen naar de geschiedenis van het instrument in kwestie, is de Sequenza voor stem heel theatraal en in die voor trombone moet de uitvoerder zelfs mime spelen. Berio droeg het stuk ooit op aan de clown Grock en veel muzikanten kiezen ervoor het in clownspak te spelen.’ Ook voor het publiek wordt de beleving extra intens. ‘Het is niet evident om alle lagen en verwijzingen meteen te vatten, maar dat is niet nodig. Je hoeft niet van nieuwe muziek te houden om de subtiliteit en het vakmanschap van Berio te waarderen. Ik koester zelfs de stille hoop dat een aantal bezoekers diep geraakt zullen worden.’
Sequenza's in oktober en november Za 16.10
Gratis | Café Na afloop van het zaalconcert
Sequenza V voor trombone Charlotte Van Passen Za 23.10
Gratis | Café Na afloop van het zaalconcert
Sequenza VI voor altviool Victor Guaita Do 28.10
Gratis | Café Na afloop van het zaalconcert
Sequenza XIV voor cello Hanna Kölbel Za 27.11
Gratis | Café Na afloop van het zaalconcert
Sequenza III voor stem Hyeyoung Kim
19
Barok om te bingen Julie Hendrickx
Reinoud Van Mechelen en a nocte temporis
Met zijn ensemble a nocte temporis eert haute-contre Reinoud Van Mechelen zijn muzikale helden. Laat hem over die zangers praten en hij brengt ze voor je ogen tot leven, zoals alleen een mini-serie op HBO dat kan. ‘Ik wil zoveel mogelijk mensen laten plaatsnemen aan de feestdis van de historische muziek en hen laten smullen.’ In de Franse muziekgeschiedenis hebben castraten nooit echt hun rol gevonden in de opera. De haute-contre - een type tenorstem, niet te verwarren met de contratenor - daarentegen wel. Hoewel de aria’s voor deze mannenstem zeker niet moesten onderdoen voor de bekendste aria’s voor sopranen en contratenoren in het barokrepertoire, verdween de term toch tussen de plooien van de tijd. Tot nu. Reinoud Van Mechelen selecteerde voor zijn trilogie rond de haute-contre niet zomaar de mooiste aria’s en instrumentale muziek uit het Frankrijk van de 17e en 18e eeuw, samen met a nocte temporis wil hij de ‘mannenstem die zo hoog mogelijk zingt’ voor eens en altijd terug op de kaart zetten. ‘Mensen zijn vaak over de haute-contre. Of de term wordt fout vertaald, of ze noemen mij nog steeds “contratenor”.’ Met zijn trilogie doet Van Mechelen die geschiedenis uit de doeken. De drie haute-contres reiken ons als protagonisten van dienst niet alleen de aria’s aan van de grootste componist van hun tijd, maar
20
herinneren ons ook aan tijdgenoten die in de schaduw stonden. Na ‘Dumesny, haute-contre de Lully’ treedt nu de tweede haute-contre in de spotlights: ‘Jéliote, haute-contre de Rameau’.
Twee carrières Voor Van Mechelen is Pierre de Jéliote de grootste klassieke zanger uit de Franse geschiedenis. ‘Of toch minstens tot aan de Revolutie. Als je het nagaat, merk je dat hij enkel de grootste lofbetuigingen over zijn stem kreeg.’ Dat Jéliote bovendien een interessant leven leidde, doet Van Mechelen ervan dromen een documentaire op het scherm te brengen. ‘Jéliote was een complete muzikant. De zanger speelde ook cello, luit en gitaar en gaf les aan het koninklijk paleis.’ Ook als componist had hij succes, al was zijn muziek iets lichtvoetiger dan die van Rameau. ‘Jéliote wist hoe hij zijn tijdgenoten muzikaal kon onderhouden en plezieren. Ook de zonen Bach waren in hun tijd populairder dan vader Johann Sebastian. In die zin was Jéliote een artiest
die goed wist wat hij moest doen, hij was ontzettend geliefd. Misschien was hij zelfs iets te veel een goedzak.’ Naast de aimable Jéliote zou de notoire knorpot Rameau in elk geval mooi contrasteren in die documentaire. Al zat de relatie tussen zanger en componist wel snor. Van Mechelen: ‘Rameau heeft zijn leven lang de prachtigste partituren voor Jéliote geschreven. Maar Rameau had twee carrières: hij brak als componist pas door na zijn veertigste. Mocht hij zo kort geleefd hebben als Mozart, dan had hij dus nooit een opera geschreven.’ Een gedachte die voor Van Mechelen pure horror moet zijn, want ‘Les Boréades’is voor hem ‘absolute topmuziek’. Het instrumentale deel noemt hij niet alleen ‘het schoonste wat Rameau geschreven heeft’ maar zelfs ‘een van de mooiste bladzijden muziek die bestaat’. Maar laat dat geen afbreuk doen aan de muziek van tijdgenoten die in dit programma ook - terecht - hun rol opeisen. Vanwege hun composities én omdat ze het portret van Jéliote vervolledigen. Neem Jean-Joseph de Mondonville, die net als Jéliote roots heeft in de Franse Pyreneeën, een regio waar het Occitaans over de tongen rolt - een zuiderse mix van Frans, Catalaans en Italiaans. Van Mechelen: ‘Jéliote keerde elke zomer huiswaarts naar Lasseube. In de dorpen die hij jaarlijks passeerde, ontstond altijd een
‘Jéliote was ontzettend geliefd. Misschien was hij zelfs iets te veel een goedzak’
groot feest.’ Ook De Mondonville kon de band met die geboortegrond niet lossen en schreef een opera in het Occitaans. ‘We hebben dus twee Occitaanse stukken in het programma opgenomen.’ Ben je al aan het watertanden?
Le Gros Aan Dumesny & Lully heeft Van Mechelen alleen maar goede herinneringen. Met Jéliote & Rameau staat hij samen met a nocte temporis te trappelen om eindelijk weer het podium op te mogen. Intussen wordt de laatste hand gelegd aan het laatste luik van deze drievuldigheid: ‘Le Gros, haute-contre de Gluck’. Le Gros, die zijn naam trouwens niet gestolen had, was ongeveer de laatste haute-contre.
Nu de trilogie weer verder mag gaan, hoopt hij dat we het eerste deel ook (her) ontdekken. ‘Zoveel mogelijk mensen laten plaatsnemen aan de feestdis van de historische muziek en hen laten smullen: dat is mijn bedoeling.’ Aanschuiven aan die tafel is trouwens een aanrader. Niet alleen vanwege de stem en de muziek, maar omdat Van Mechelen Jéliote, Rameau en co. als zijn hoofdrolspelers door en door kent. Hij brengt ze voor je ogen tot leven zoals alleen een mini-serie op BBC of HBO dat kan, louter en alleen door over hen te praten. En hoewel het hoofd aanraadt om die afleveringen spaarzaam te savoureren, hongert het muzikale hart meteen naar meer. Jawel, bingen is toegestaan.
Za 02.10 | 20:00 Concertzaal Rang 1 €36 | Rang 2 €32
Jéliote, sterzanger van Rameau
Reinoud Van Mechelen & a nocte temporis M AG I ST R A A L BA RO K
21
Agenda September—November 10.08 t.e.m. 29.08
27.09 | 19:30
Langgerekt zomerfestival
Marlies De Munck
03.09 | 20:00
30.09 | 20:00
Dez Mona & B.O.X
Víkingur Ólafsson
Bijloke Wonderland
Lucy
04.09 | 11:00
AVONDJE ADORNO
De vlucht van de nachtegaal
B IJ LO K E BOV E N
Bas Matthynssens PIANO
20.10 | 20:00
JAZZ
Invisible Silence Internationaal trio van Bram De Looze
02.10 | 20:00
MAGISTRAAL BAROK
Jéliote, sterzanger van Rameau
Peter Vermeersch, Thomas Noël & Josse De Pauw
Reinoud Van Mechelen & a nocte temporis
04.09 | 14:00
03.10 | 15:00
BIJLOKE BOVEN
Unfolding Debussy
ZONDAGMATINEE
Bangelijk Beethoven
Marina Baranova
04.09 | 17:00
AVONDJE ADORNO
Taal & rekenen
Mozart on the rocks
In C
18.10 | 19:30
Nicholas Angelich & Insula Orchestra BIJLOKE BOVEN
Etudes met een twist
06.10 | 14:00
YOUNG MASTERS
Aan de waterkant
Alex Koo
Young Masters #1
21.10 | 20:00 05.09 | 11:00
BIJLOKE BOVEN
07.10 | 20:00
KAMERMUZIEK
Barokke bravoure
Grosvenor in kwartet
Ex Tempore
Hyeyoon Park, Timothy Ridout, Kian Soltani &
Nadar Ensemble
23.10 t.e.m. 29.10 | 09:15 | 11:00 | 15:00
Benjamin Grosvenor
05.09 | 14:00
05.09 | 17:00
FAMILIE
BIJLOKE BOVEN
Naturale Ensemble Agartha
08.10 | 20:00
JAZZ
Steve Coleman And Five Elements BIJLOKE BOVEN
23.10 | 20:00
Oude jazzrot meets jong hiphoptalent
09.10 | 20:00
SYMFONIEORKEST VLAANDEREN
Poska opent met Sibelius 23.09 | 20:00
GRENZELOOS
OORT Hoe de wereld klonk voor onze geboorte
Verleidelijke cocktail princess4president
Antwerp Symphony Orchestra & Elim Chan
Symfonieorkest Vlaanderen & Kristiina Poska
10.10 | 11:00
ZALIGE ZONDAG
Enfants terribles onder elkaar 25.09 | 20:00
HEMELSE STEMMEN
+ S EQ U E NZE A T U T T I ZI E P. 19
28.10 | 20:00
Daniel Ciobanu
Séverine Ballon + S EQ U E NZE A T U T T I ZI E P. 19
14.10 | 20:00
MINIATUUR
Anna Maria Strada, barokdiva
30.10 | 20:00
16.10 | 16:00
HEMELSE STEMMEN
Liturgie van de Heilige Chrysostomos
Marie Lys & Abchordis Ensemble FAMILIE
De ware verhalen van de leugenbaron KIDconcert op muziek van Haydn + S EQ U E NZE A T U T T I ZI E P. 19
22
TETE-A-TETE
Cello solo slim
Josquin the Undead GRAINDELAVOIX & Björn Schmelzer
GRANDIOOS SYMFONISCH
Mahler en Britten op eenzame hoogte
Een Ottomaanse luistertrip Lâmekân Ensemble
ONGEHOORD
Alan T.
Lets Radio Koor & Sigvards Klava
05.11 | 20:00
Cécile McLorin Salvant De grootste jazz-zangeres van haar generatie
JAZZ
Bijloke Wonderland 10.08 -> 29.08
11.11 | 20:00
GRANDIOOS SYMFONISCH
Hoop en troost in Dvořáks Requiem Collegium Vocale Gent, Antwerp Symphony Orchestra & Philippe Herreweghe
12.11 | 20:00
MINIATUUR
Vederlichte viola da gamba Paolo Pandolfo
14.11 | hele dag
FAMILIE
BIG BANG Festival 25 jaar avontuurlijke muziek voor een jong publiek
18.11 | 20:00
GRENZELOOS / JAZZ
Flamenco criollo Aruán Ortiz Ensemble
19.11 | 20:00
360° BERIO
Altra voce Lore Binon & SPECTRA
20.11 | 20:00
SYMFONIEORKEST VLAANDEREN
Moser speelt Dvořák Johannes Moser & Symfonieorkest Vlaanderen
25.11 | 20:00
TETE-A-TETE
Artificial Environments Juliet Fraser
26.11 | 20:00
JAZZ
Charles Lloyd & Kindred Spirits Levende legende op sax
27.11 | 20:00
2021 Gratis zomerbarconcerten:
Zwerm & Karen Willems Nathalie Loriers
Langgerekt zomerfestival vol muziek, theater, literatuur en veel meer Op de Bijlokesite
Brussels Vocal Project Spark Zonsopgang met :
Chris Speed B’Rock
KAMERMUZIEK
Une nuit d’été Véronique Gens & I Giardini
Tsubasa Hori
+ S EQ U E NZE A T U T T I ZI E P. 19 E E N I N I T I AT I E F VA N
28.11 | 15:00
ZONDAGMATINEE
Monsieur Haydn à Paris Le Concert de la Loge & Julien Chauvin
29.11 | 19:30
Omaggio a Berio Filip Rathé & Maarten Quanten
AVONDJE ADORNO
Muziekcentrum De Bijloke en LOD muziektheater i.s.m. SPECTRA, STAM, Paard van Troje, Kunstencentrum Vooruit, les ballets C de la B, KASK, kabinet k & Ontroerend Goed VOLLEDIG PROGRAMMA:
bijlokewonderland.be 23
Lucy
Dez Mona in grote doen met barokensemble B.O.X
Vr 03.09 20:00 Concertzaal Rang 1 €26 Rang 2 €22
‘Uiteindelijk was het popmuziek, klassevol, sensueel, uitzonderlijk kunstzinnig en onmiskenbaar nieuw The New York Times over hun vorige productie ‘Sága’
24
