WW .N.N WWW. LL W.CN CNCTCT
JONGERENBLAD VAN DE HOOP • JAARGANG 5 • NR 3
thema
12
Het gaat er niet bepaald voorbeeldig aan toe in het gezin waarin Evelyn opgroeit. Haar vader is alcoholist en slaat de kinderen. De sfeer in het gezin is voortdurend gespannen. Op haar zeventiende scheiden haar ouders. Het ‘goede voorbeeld’ heeft Evelyn thuis dus niet gehad. Toch heeft ze zelf nu een prachtig gezin en heeft ze haar verleden achter zich kunnen laten. Evelyn: “Mijn vader heeft het vroeger thuis ook niet gemakkelijk gehad. Hij kreeg voortdurend te horen dat hij niet gewenst was. Zijn vader was ook een forse drinker. Toen hij mijn moeder leerde kennen, had hij al veel meegemaakt in zijn leven en dronk hij al.” Evelyn heeft twee zussen en een broer. Haar reactie op het onvoorspelbare gedrag van haar vader is om te proberen alles goed te doen, de boel te sussen en zo weinig mogelijk de boosheid van haar vader uit te lokken. Evelyn: “Wij waren zo afgericht dat we zorgden dat er een biertje voor hem klaarstond als hij uit zijn werk kwam.”
Niet normaal “Rond mijn vijftiende kreeg ik door dat het niet normaal was hoe het er thuis aan toe ging. Ik werd opstandiger, wat ik moest bekopen met klappen. Toen ik zestien was, ging mijn vader nog meer drinken. Mijn moeder leunde steeds meer op mij. Op een nacht, toen mijn moeder nachtdienst had, nam mijn vader drank en pillen in. Hij zei dat het allemaal onze schuld was. Daarna raakte hij bewusteloos en hebben we gauw mijn moeder gehaald.”
Ogen geopend De moeder van Evelyn houdt nog van haar man, maar vindt dat het zo niet langer kan: ze gaan uit elkaar. De 2
avond dat vader vertrekt neemt Evelyns moeder alle pillen in die in huis te vinden zijn. Het is de zeventienjarige Evelyn die dit ontdekt en 1-1-2 belt. “In het ziekenhuis wilde ze mijn vader spreken. Dronken kwam hij naar haar toe. Op dat moment gingen zijn ogen open. Sinds dat moment heeft hij geen druppel alcohol meer aangeraakt.”
Verandering Evelyn, die inmiddels helemaal gewend is om alles thuis te regelen, is erg gekwetst als haar vader haar moeder uit het ziekenhuis ophaalt en niet zij. “Ik was zo boos. Ik voelde me echt misbruikt.” De periode hierna houden haar ouders contact zonder dat de kinderen dat weten. Ze worden weer verliefd op elkaar en trouwen na anderhalf jaar opnieuw met elkaar. Haar vader komt in die tijd ook tot geloof. Hij verandert echt en heeft enorm spijt van zijn gedrag.
Scherven Prachtig verhaal natuurlijk van die ouders, maar voor Evelyn is het hiermee niet klaar. Zij en de andere kinderen zitten nog met de scherven van hun verleden. Evelyn: “Ik woonde inmiddels op mezelf en heb daardoor wat afstand kunnen nemen. Ik wilde vooruit kijken en er het beste van maken. Dat lukte aardig, maar natuurlijk
werkt alles wat je meegemaakt hebt door in je leven. Ik heb gesprekken gehad met een psychiater, maar ik raakte daarvan juist enorm in de put.”
Leren loslaten “Lange tijd heb ik krampachtig alles onder controle willen hebben in mijn leven. Ik heb ervoor moeten knokken om me eigen te maken dat de wereld echt niet instort als ik iets niet in de hand heb. De afgelopen jaren heb ik geleerd en ervaren dat het God is die voor me zorgt, dat ik bij Hem alles veilig los kan laten. Dat geldt ook voor mijn boosheid. Ik kende maar één manier om met boosheid om te gaan: slaan. Dat zal nu niet meer gebeuren, dankzij hulp van mensen om me heen, door er zelf hard aan te werken en vooral door minder gauw boos te wor-
den door op tijd los te laten. Ook heb ik leren vergeven. God vergeeft mij ook continu. Ik ben niet beter dan mijn vader. Ik heb hem vergeven en het verder in Gods hand gelegd.”
Genade “Mijn verleden heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Dankzij God ben ik niet een verkeerde kant opgegaan. Ik probeer dag bij dag te leven en te doen wat goed is in Gods ogen, in de wetenschap dat ik dat alleen kan door Hem. Het besef dat het leven dat ik leef pure genade is van God, geeft mij een enorme vrijheid.”
3
4
Matthijn Buwalda: de kans is heel groot dat je wel eens van hem gehoord hebt. Hij is een singer-songwriter die al een aardige reputatie heeft opgebouwd als artiest in christelijk Nederland. Gelukkig blijft hij met beide benen op de grond staan!
5
“Eer uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengd worden in het land dat de HEERE, uw God, u geeft” (Exodus 20:12). Het vijfde gebod heb je ongetwijfeld vaker gehoord. Maar wat moet je hiermee, als je je ouders (vaak) ervaart als zeurderig, onrechtvaardig en eigenlijk helemaal niet ‘eerwaardig’? God hecht veel waarde aan ouders. Niet alleen in de tien geboden, maar ook in het Nieuwe Testament worden we opgeroepen om onze ouders te gehoorzamen en te eren (Efeze 6:1-3 en Kolossenzen 3:20). Wat houdt dat precies in: eren? Het Hebreeuwse woord voor eren heeft als letterlijke betekenis ‘zwaar maken’. Als je je ouders eert, maak je ze dus gewichtig of beter gezegd: belangrijk. De reden dat je ouders zo belangrijk zijn, is dat zij een opdracht hebben gekregen van God. In Spreuken 22:6 staat: “Oefen de jongeman overeenkomstig zijn levensweg, ook als hij oud geworden is, zal hij daarvan niet afwijken.” Ook Efeze 6:4 wijst ouders op hun rol: “En vaders, wek geen toorn bij uw kinderen op, maar voed hen op in de onderwijzing en de terechtwijzing van de 6
Heere.” Je ouders willen jou tot een zelfstandige, godvrezende volwassene opvoeden. Als je je ouders niet eert en je voor hen afsluit, is het voor hen ook niet mogelijk om hun opdracht uit te voeren! Betekent dat dan dat je alles wat je ouders doen voor zoete koek moet slikken? Natuurlijk niet. Je ouders blijven mensen en mensen maken fouten. Als je het niet met ze eens bent, mag je dat best aangeven. Vergeet echter nooit dat je ouders boven je staan en dat je hen moet eren. Kijk maar naar Jezus: in Lukas 2 is te lezen hoe Hij na het Pascha in de Tempel achterblijft, zonder dat Jozef en Maria het weten. Als Zijn ouders Hem eindelijk vinden, is Maria verontwaardigd dat Hij hen zo heeft laten schrikken. Jezus wijst Zijn ouders echter terecht: “Wist u niet dat Ik moet zijn in de dingen van Mijn Vader?” (vers 49). Maar ondanks deze terechtwijzing, volgt Jezus Zijn ouders naar huis: “En Hij ging met hen mee en kwam in Nazareth en was hun onderdanig” (vers 51).
Voor een belangrijke overhoring of presentatie zullen de meeste mensen spanning ervaren. Daar is niks mis mee: gezonde spanning houdt je alert en helpt je om je goed te kunnen concentreren. Als je echter altijd prima presteert en toch veel angst blijft houden dat je
een slecht cijfer zult halen, kan het zijn dat je faalangst hebt. Bij faalangst slaat de natuurlijke spanning die je voor een opdracht voelt om in ongezonde spanning. Je gaat ontzettend twijfelen aan jezelf: je bent bang dat je zult falen en dat je jezelf of een ander teleurstelt. Helaas hebben veel jongeren last van faalangst: daarom bieden veel scholen faalangsttrainingen aan. Schaam je niet voor je angsten, maar meld je aan voor zo’n training!
Mijn vriendin heeft me verteld dat ze denkt dat ze depressief is. Niemand anders weet het. Wat moet ik doen?
Het allerbelangrijkste is dat je je moslimvrienden respecteert. Omdat jij in een andere God gelooft, Die volgens jou de enige ware God is, kun je jezelf superieur gaan voelen. Dat is echter niet de juiste houding: blijf altijd liefdevol en respectvol! Dit betekent natuurlijk niet dat je niet over God mag praten. Integendeel: als je vriendelijk blijft zullen anderen juist eerder naar je luisteren. Nog een interessant feitje om alvast te weten: moslims hebben ook van Jezus gehoord. Ze zien Hem echter niet als Zoon van God maar als een profeet. Als je vrienden je vragen stellen, bid dan om Gods wijsheid om hun vragen goed te beantwoorden. Zo kan God door jou heen spreken en ben jij een getuige voor Hem.
Allereerst: laat je vriendin merken dat je er voor haar bent en dat je naar haar wilt luisteren. Als je zo somber bent, kan het opluchten om met iemand te praten over wat je voelt. Belangrijker is echter dat je vriendin professionele hulp zoekt: een depressie is een ziekte, die behandeld kan worden door mensen die daarvoor opgeleid zijn. Probeer je vriendin er dus van te overtuigen om hulp te zoeken. En last but not least: bid voor haar. God weet als geen ander wat er in haar omgaat en wat ze nodig heeft!
7
Irene is vijftien jaar. Ze zit nu in de vierde klas van het vmbo Theoretische Leerweg. Als ze haar diploma heeft, gaat ze een opleiding volgen tot dierenartsassistente. Daar heeft zij erg veel zin in: haar hele leven heeft zij al iets met dieren. Toch weet zij nog niet zo lang dat zij van de zorg voor dieren haar beroep wil maken. Eigenlijk wist zij tot voor kort helemaal niet goed wat zij wilde. Dat is veranderd toen zij dit jaar een aantal maanden opgenomen was bij de Kiel, de psychiatrische afdeling voor jongeren en kinderen van De Hoop. “Daar heb ik modules gevolgd over wie ik ben en wat ik leuk vind,” vertelt ze. “Eerst vond ik dat moeilijk. Ik was heel onzeker over mijzelf en kon weinig positiefs ontdekken waar ik in de toekomst iets mee zou kunnen. Bij de Kiel kwam daar stap voor stap verandering in.”
8
Aandacht Natuurlijk is het maken van een beroepskeuze niet het enige wat Irene bij de Kiel heeft geleerd. Ze heeft daar heel wat dingen uit haar verleden verwerkt. Irene: “Ik kwam er achter dat ik helemaal geen band had met mijn familie, behalve met mijn broer. Al vanaf mijn twaalfde was ik erg kritisch naar mijn familie en was ik liever bij vrienden. Ruim een jaar geleden kreeg mijn zus een psychose*, of in ieder geval iets dat daarop leek. Ze gedroeg zich hierdoor heel apart. Ik vond dat heel moeilijk om mee te maken en kon het niet verwerken. Mijn ouders merkten niets aan mij want alle aandacht ging op dat moment uit naar mijn zus en zelf zei ik niets.”
Kerst “Gelukkig gaat het nu beter met mijn zus, maar niet lang daarna ging mijn vader een poosje uit huis. Hij wilde een time-out. Dat was rond Kerst. Ik was toen al bang voor wat er zou kunnen gebeuren en inderdaad: in de zomer daarna vertelde hij dat hij definitief weg zou gaan. Vanaf de time-out van mijn vader ging het steeds slechter met mij, maar ik deed alsof er niets aan de hand was. Niemand mocht zich zorgen om mij maken. Ik kropte alle problemen op. Ik ging ook steeds minder eten. ‘Je buik zit vol emoties,’ zei de arts waar ik toen naartoe werd gestuurd. ‘Daar kan geen eten meer bij. Je hebt hulp nodig om te leren met je emoties om te gaan’.”
den in liedjes. Deze liedjes zing ik zelf met mijn gitaar erbij. In de omgang met andere jongeren bij de Kiel en in groepsgesprekken leerde ik te praten over mijn gevoelens. Dat vond ik heel moeilijk. In het begin was ik vaak boos en sloeg ik tegen de muren. Dit stopte toen ik leerde praten over wat ik voelde.”
God Irene leert bij de Kiel ook meer op God te vertrouwen. “Het geeft mij veel steun om te weten dat ik aan Hem altijd alles kan vertellen, ook de moeilijke dingen,” zegt ze. Inmiddels is Irene weer thuis. Daar gaat het goed. Irene: “Ik heb bij de Kiel weer met mijn moeder leren praten. Ik heb weer een band met haar en daar ben ik heel blij mee.” * Iemand met een psychose is het contact met de werkelijkheid kwijt. Hij of zij kan tijdens de psychose niet onderscheiden wat echt is en wat niet, en is vaak niet aanspreekbaar.
De Kiel Irene kiest voor hulp bij de Kiel en gaat aan de slag met haar emoties. “Ik moest leren om mijn gevoelens te uiten en te vertellen wat er in mij omgaat,” legt ze uit. “Ik kreeg vier uur in de week therapie: individuele gesprekken en bijvoorbeeld ook muziektherapie. Daar leerde ik nog beter wat ik al deed: mijn gevoelens verwoor-
9
Waarschijnlijk zie je het al aan het kitscherige aanbod in de reclamefolde rs die op de mat vallen: Kerst is weer in aantocht. Kerst is een tijd die veel mensen associëren met warmte, gezelligheid, lichtjes, lekker eten en natuu rlijk… kerstkaar ten! Maar stuur jij eigenlijk nog wel eens kerstkaar ten? Die kans is niet zo heel groot: kaarte n zijn uit. We leven nu toc h in het digitale tijdper k, waarin we alles via het internet reg elen? Misschien stalt jouw moeder de ker stkaar ten nog wel trots uit op de kas t, maar jij niet. Het is veel gemakkelijker om een sta tus op Facebook of Hy ves te plaats en: ‘Fijne Kerstdagen!’ of, als je je érg origineel voelt: ‘Merry Xm as!’ Op een snelle, makke lijke wijze heb jij je sociale plicht teg enover je familie, vriende n, kennissen en vage bekenden weer ver vuld. Maar laten we eens eer lijk zijn: voel jij je specia al als je die tientallen statussen op Facebook en Hy ves zie t van mensen die al hun tweehonderd vrienden in één klap fijn e feestdagen toewensen? Waars chijnlijk niet. Want, even tussen ons gezegd en gez we gen: er gaat toch eigenl ijk niks boven een kerstkaar t die specia al aan jou geadresseerd is? Het gee ft een fijn gevoel om te weten dat mensen aan jou denken en de moeite heb ben genomen om je een kaartje te stu ren. Wordt het daarom niet eens tijd om dit jaar het roer drastisch om te gooien? Stuur eens een kerstkaar tje naar je vrienden in plaats van afgeza agde statussen op je sociale net werksites te plaatsen. En als je eenmaal op dre ef bent, is het
misschien zelfs nog wel leuker om een kers tkaart te sturen naar iemand die je helemaal niet kent . Hier kan De Hoop je bij helpen. De Hoop organiseert ieder jaar nam elijk een speciale kers tkaartenactie, waarmee je kaar ten naar de cliënten van De Hoop kunt sturen. Hoe zoet sappig het ook klink t, Kers t is een tijd van samen zijn. Voor cliënten van De Hoop kan het best even slikken zijn om deze dagen zonder hun familie en vrienden door te moeten brengen. Door een kers tkaartje te sturen, kun je de vele kinderen, jongeren en volw assenen bij De Hoop een hart ond er de riem steken. Lijkt deze actie je wel wat? Vertel je vrienden er dan over, want hoe meer mensen er mee doen, hoe meer kaar ten de cliënten krijgen. Het zou toch tof zijn, als een cliënt van De Hoop meer kers tkaarten krijgt dan jij ‘like s’ op je Facebook-status? ☺ Hoe werk t de actie precies? Als je aan de actie wilt meedoen, kun je je aanmelden via www.dehoop .org. Daar kun je op ‘kers tkaarten actie’ klikken en je gegevens invu llen. De Hoop stuurt je dan drie namen door van mensen die bij De Hoop, vrouwenopvang Ruch ama of woon- en leefgemeenschap Hore b zitten. Als jij het voor elkaar krijgt om je jeugdvereniging, voet balclub of klas enthousiast te krijgen voor deze actie, kunnen jullie je ook als groep opgeven. In plaa ts van drie namen krijgen jullie dan honderd namen van cliënten. Vervolgens is het de taak aan jou/jullie om een zo leuk, gek of mooi mogelijke kaar t aan deze mensen te sturen. Je kunt een kers tkaar t in de winkel kopen of via www .dehoopshop. nl bestellen. Voor de creatievelling en onder ons is het natuurlijk ook mogelijk om zelf een kers tkaart te maken! Enne… laat die hersens eens kraken over Wil je meer informatie over de kers een originele teks t om op de kaar tt te zetten. Als kaar tenactie? Dan kun je contact opje de kaar ten beschreven hebt, kun je deze in een nemen met Vrienden van De Hoo envelop naar De Hoop, Provincia p leweg 70, 3329 via (078) 6 111 355 of ga naar: KP, Dordrecht sturen. Wij zorgen er dan voor dat www.dehoop.org. je kers tkaarten bij de cliënten tere chtkomen. Je kunt trouwens ook digitaal een kaar t aanmaken met je eigen teks t. Deze kaar t word t door De Hoop gedrukt en vers tuurd. Hoe gemakkelijk maar toch persoonlijk wil je het hebben?
Als mijn wekker vroeg in de morgen afgaat, heb ik altijd moeite om mijn bed uit te komen. Ik slaap op zolder en vooral in de winter is het idee van ijskoude lucht langs mijn pyjamabenen nooit zo aantrekkelijk. Als ik dan eindelijk toch uit mijn bed ben gekomen, begint het gevecht pas echt. Wanneer ik rillend naar de kolossale, van m’n overgrootoudtante geërfde kledingkast loop weet ik alweer hoe laat het is: er ligt helemaal niets geschikts in! Of toch wel? Ik zal het maar eerlijk toegeven: kleding is mijn verslaving. Ik vind het heel belangrijk dat ik er goed uitzie. Ik kijk daarbij vooral naar de kleding die ik zie bij andere mensen. Die andere mensen zien er altijd perfect uit: origineel, modern en toch klassiek, alle kleuren gecombineerd en dat alles ziet eruit alsof ze er helemaal niet zo bij hebben nagedacht. In een poging om er ook zo perfect bij te lopen probeer ik de looks die ik op straat zie na te bootsen. Helaas heb ik als arme student niet genoeg geld om alles te kopen wat ik zou willen. En 60 euro voor zo’n kleurig rokje? Dan koop ik toch liever een spijkerbroek: die kan ik met meer dingen combineren. Ondertussen sta ik nog steeds kou te kleumen voor mijn kledingkast: wat moet ik aan?! Zuchtend pak ik dan toch maar weer mijn favoriete spijkerbroek en een truitje; allstars aan, en gaan. Misschien niet zo origineel maar wel veilig. Morgen denk ik weer wat langer na over de perfecte outfit, vandaag probeer ik wel uniek te zijn met mijn uitstraling. Alize van Zutphen (18)
Conny en C.T.
Hier mijn verlanglijstje voor sinterklaas; dagen mee bezig geweest‌
Mijn ouders hebben besloten dit jaar geen sinterklaas te vieren, om te bezuinigen.
Waarschijnlijk moeten ze volgend jaar alle schoolkosten betalen. Dure boeken, reiskosten reken maar uit.
Ja dat valt allemaal niet meer te betalen.
HUP, Kan zo de prullenbak in!
Tsja het zijn dure tijden voor ouders‌
N r.15
Huh, waarom?
Ja ja en vorig jaar hebben ze nog een spiksplinternieuwe auto gekocht!
Grote kans dat school straks niet meer te betalen is... Weet je, ik zie het opeens helemaal zitten met die bezuinigingen!
Einde A