maart 2022 - De Hoogstraatse Maand

Eerst was er een kapel op Meersel, gebouwd omstreeks 1420, en later kwam in 1687 het kapucijnenklooster op de Dreef erbij. En samen staan zij mee aan de oorsprong van het huidige Meersel-Dreef en zijn bewoners, niet alleen van oudsher Belgen en Nederlanders maar sinds een tiental jaren ook van andere nationaliteiten, vooral werkzaam in tuinbouw en in de bouwsector.

Het monumentale klooster wordt bewoond door paters en broeders en zij zijn alom tegenwoordig tussen de dorpelingen als verspreiders van hun geloof via eucharistievieringen, doop, eerste en plechtige communie, huwelijken, overlijdens, proost van een vereniging, je zegt het maar. Ook het prachtige Mariapark, enig in zijn soort, straalt warmte en troost uit voor gelovigen en anderen.

En hoe langer je ergens bij bent, hoe meer je deel gaat uitmaken van het meubilair. Zo in het bijzonder Pater Luk (87 jaar) en Broeder Xavier (92 jaar), vele mensen weten niet anders dat zij er altijd zijn geweest.

Beiden stralen ‘iets’ uit waardoor de parochia-

“Life is beautiful”

nen, zowel Dreveniers als buitendorpsen, het zeer hoog namen dat beiden, samen met Pater Frans, per 1 februari zouden worden overgeplaatst naar Herentals voor hun welzijn, ondanks de bijna 1.300 petitiehandtekeningen. De facebookpagina’s van o.a. Pater Luk, Je bent van de Dreef als je weet, en Kapucijnenklooster Meersel-Dreef stond op ontploffen, het ene bericht verscheen na het andere. De al dan niet gedwongen verhuizing werd intens beleefd en besproken. Alle inzichten kwamen aan bod en uiteindelijk zal iedereen wel een beetje gelijk hebben of anders willen krijgen. Niets menselijks is ons vreemd.

... hoe meer je deel gaat uitmaken van het meubilair

‘Intra muros’ (binnen de muren) tegenover ‘extra muros’ (buiten de muren), ofwel het klooster beslist over zijn bewoners (paters en broeders) maar de parochianen (Dreveniers en anderen) oordelen en/of veroordelen. De

EVA tekent

geloofsorde met zijn regels versus ‘mijn gedacht’ van zijn gelovigen.

De fijne woorden “Life is beautiful” van Pater Luk zullen nooit vergeten worden, de door hem gemaakte eenvoudige paternosters blijven een aandenken en een houvast voor velen. Geloof het of geloof het niet, niets meer kan nog hetzelfde zijn na hun vertrek, de doorleefde patine van de gerespecteerde kloostermeubels is even verdwenen. Maar veroudering kan je niet tegen houden, een volgend tijdperk met een nieuwe orde breekt aan. Het is zoals het was, het gaat zoals het komt. (JJ)

Zowel Pater Kenny (parochievicaris in de pastorale eenheid St.-Franciscus Hoogstraten-Rijkevorsel en gardiaan van het kapucijnenklooster te Meersel-Dreef) als het comité voor behoud van Pater Luk en Broeder Xavier (met name Eric Koningstein, Hélène Wesselingh en Jan Keteleer), bezorgden de redactie een brief. Omdat het een persoonsgebonden materie betreft (waarin degenen over wie het gaat niet aan het woord komen) kiezen we er voor om deze niet te publiceren..

Veerle Beernaert over schoonheid, ziekte, het museum en de Vrijheid

“Ik ben blij dat er in Hoogstraten altijd wakkere burgers geweest zijn!”

HOOGSTRATEN - Vele jaren was Veerle Beernaert een van de gezichten van het Stedelijk Museum op het Begijnhof. Als historica had ze een job als leerkracht in Schoten, maar met een hart voor de mooie dingen van Hoogstraten geraakte ze als vrijwilliger betrokken bij de werking van wat toen nog de vzw ’t Hof heette. Ze werd er parttime medewerker en stond o.m. in voor de educatieve taken die een museum mee tot een levendige plek maken. Honderden leerlingen van Hoogstraten en verderop passeerden langs haar en werden hopelijk begeesterd door haar boeiende vertellingen over de tentoonstellingen en museumprojecten. Een gevoel dat ook wij mochten ervaren toen we met haar een lange babbel hadden.

In 2017 nam Veerle officieel afscheid van het Stedelijk Museum, maar ver weg was ze nooit. Als stadsgids en lid van het bestuur van het Davidsfonds blijft ze begaan met wat er nog rest aan mooie dingen en gebouwen hier. Waar die fascinatie voor kunst, geschiedenis, esthetica en alles wat schoonheid uitstraalt vandaan komt?

Schotenhof

Dat begint natuurlijk bij mijn oorsprong, mijn ouders en mijn familie. Ik ben geboren in 1956 in Ukkel. Mijn grootouders langs moederskant woonden in Grimbergen bij Brussel. Mijn vader Jerôme en moeder Maria Van De Cauter trokken na hun huwelijk in bij mijn grootouders. In 1957, toen ik 1 jaar was, verhuisden we naar Schotenhof, een landelijke wijk in Schoten.

Daar heb ik gewoond tot aan mijn huwelijk. Het was een mooie boomrijke omgeving, vlakbij Iepenburg, een voormalig ‘grand hotel’ met een grote vijver, waar ik nog op geschaatst heb toen het nog vroor in de winters. Later was er een bekende speeltuin. Het Vita et Pax college en de priorij Regina Pacis van de Benedictinessen, waar het college aan verbonden was, was in onze straat.

Mijn vader had zich in de gouden jaren ’60 opgewerkt tot kaderlid bij scheepshersteller

Stocatra in de Antwerpse haven en mijn moeder was huisvrouw. Ik ben de oudste van vijf; drie zussen - Katelijne, Marleen en Liesbeth en één broer, Peter.

Ik beleefde een zorgeloze jeugd in Schotenhof en ging in Grimbergen op vakantie bij mijn grootouders. Ging met grootmoeder naar de ‘Rue Neuve’ (Nieuwstraat) in Brussel winkelen. Heel plezant.

Vita et Pax

Omdat het aan de overkant van de straat was en omdat mijn tante er les gaf - ze werd er later directrice - was het logisch dat ik op Vita et Pax naar school ging. Van de eerste kleuterklas tot het laatste jaar van de middelbare bleef ik in deze kleinere school met enkel Latijn-Grieks in het middelbaar.

De school was op het einde van de oorlog opgericht door de Benedictinessen om kinderen uit de stad een veilig onderkomen te bieden tijdens de periode van de vliegende bommen. Ze was aanvankelijk niet gesubsidieerd en werd dus gefinancierd door de ouders van de leerlingen, die bijna allen in Schotenhof woonden.

Het was een wijk van gegoede middenstand. Mijn vader verdiende goed zijn brood, maar mijn ouders hadden een zuinige levensstijl. Ze hadden de grond toen nog goedkoop kunnen kopen en een grootnonkel, die architect was, had het plan voor het huis getekend.

Veerle (links) met haar zussen Katelijne en Marleen en haar ouders Jerôme Beernaert en Maria Van De Caute.

Mijn grootouders langs moederskant kwamen later ook in de buurt wonen; mijn tante is al vele jaren Moeder Priorin van Regina Pacis.

Vita et Pax speelde een grote rol in mijn leven, na mijn studies heb ik er zelf 25 jaar les gegeven. Mijn dochter geeft er nu les, mijn neef is er directeur. Al mijn zussen zijn er op school geweest en ook mijn broer: hij was de eerste jongen die er school liep, voorheen waren het alleen meisjes.

Gefascineerd

Na mijn middelbaar studeerde ik Licentiaat Oudheidkunde en Kunstgeschiedenis in Leuven. Die keuze kwam er uit pure interesse. Op weg naar een vakantiebestemming maakten we met het gezin wel een omweg om bv de kathedraal van Chartres te bezoeken, of een museum of een tentoonstelling in Bern. Op vakantie aan de Costa Brava bezocht ik de prachtige archeologische site Ampurias. Zo mooi, ik was erdoor gefascineerd. Grieks en Romeins bij mekaar. Mijn Latijn-Griekse zal daar wel toe bijgedragen hebben.

Het zit ook in de familie. Alle zussen hebben archeologie, kunstgeschiedenis of architectuur gestudeerd. Mijn broer zit in tuinaanleg en werkt met tuinarchitecten. Mijn moeder is op latere leeftijd samen met mij in de academie van Wijnegem muziekgeschiedenis gaan studeren en daarna kunstgeschiedenis.

Verliefd

Paul (Cools) kende ik al vanaf ik elf was. Onze ouders zijn heel hun leven bevriend geweest. Een tijdje woonde hij ook in Schoten. Maar vanwege de vriendschap van onze ou

ders zijn we mekaar ook daarna blijven zien, en werden ten slotte dus ook een koppel.

De tentoonstelling Flint&Stones, rond het leven op Meirberg brengt nog steeds veel klasgroepen naar het Stedelijk Museum.

Paul, die 2 jaar ouder is, studeerde voor kinesist en was sneller klaar met zijn studies. Wachtend op een herkeuring voor legerdienst deed hij een stage van 1 maand in Parijs en werkte daarna een jaar in Zierikzee in Nederland. Toen kwam de vraag waar hij zich zou vestigen. Hij wilde immers graag een zelfstandige praktijk uitbouwen. Hij heeft de kaart van de grote regio genomen en gekeken hoeveel kinesisten voor hoeveel inwoners er waren.

Twee gemeenten sprongen er uit: Vlimmeren en Meer. We gingen er samen een kijkje nemen. Geen van beide dorpen trok ons echt aan, maar Dokter Convents van Meer raadde ons aan Hoogstraten te overwegen. De mensen van Meer komen wel naar Hoogstraten maar die van Hoogstraten niet naar Meer, was zijn redenering.

Paul huurde het enige geschikte huis dat toen - in 1976 - te huur stond, in Vrijheid 121 begon hij zijn praktijk. Het was toch een sprong in het duister. Er heerste een economische crisis. Paul betaalde 10.000 Bef huur per maand. Van september tot december had hij 45.000 Bef ontvangsten! Gelukkig had hij een

De vier kinderen van Paul en Veerle: Stijn, Dries, Hanne en Sander in 1991

spaarcentje van zijn jaar in Zierikzee. Twee jaar later zijn we gehuwd en ben ik ook op de Vrijheid komen wonen.

Prille geluk

Werk had ik nog niet, er was weinig aanbod die tijd. Ik was ook vrij snel zwanger van Stijn en het was een moeilijke zwangerschap. Dus het was niet zo erg dat ik nog geen werk had. Ik haalde ondertussen mijn aggregaat om les te kunnen geven. En er was het huishouden om te beredderen. Eigenlijk was dat alles heel ok, het prille geluk zeker!?

Eigenlijk was dat alles heel ok, het prille geluk zeker!?

In het Spijker of Seminarie was niets vacant. In 1981 kon ik voor enkele uren aan de slag in Maris Stella in Malle, kort daarna ook 6 uren in mijn vroegere school Vita et Pax. Blij dat ik dat had, want de praktijk van Paul was nog in volle opbouw.

Het lesgeven beviel me erg. Het volgende schooljaar kreeg ik in beide scholen de kans op meer uren, maar vanwege de eerdere band koos ik toen voor Schoten. Ik was er 25 jaar leerkracht Esthetica en Geschiedenis, helemaal mijn ding. Wel altijd halftijds, want ondertussen hadden we 4 kinderen en een steeds drukkere praktijk aan huis.

Ingeburgerd

Paul was snel ingeburgerd hier. Hij is ook heel sociaal en had veel contacten. Bijna direct bij de gebuurtevoetbal, daarna wel bij een tiental verenigingen. Om zich bezig te houden, maar ook om zijn praktijk bekend te maken natuurlijk. Toen Marc Van Den Bril met zijn praktijk stopte, kreeg hij een toevloed aan patiënten.

Zelf kostte het me meer moeite om me aan te passen in Hoogstraten. Ik kwam uit Schoten, we gingen uit in Antwerpen, heb gestudeerd in Leuven. Ik kende Hoogstraten niet, was er een buitenstaander. Ik heb me toen wel wat beklemd gevoeld. Dat beterde wel toen de kinderen naar school gingen. Nu had ik Hoogstraten ook niet echt nodig om mijn ding te doen, kon mijn ei kwijt in mijn school, bij mijn collega’s. Dat is allemaal flink veranderd toen ik bij het museum betrokken geraakte. In 1987 hebben we een huis gebouwd in de Tinnenpotstraat, waar we nu nog altijd wonen.

Meirberg

In 2000 kwam ik in contact met de werking van het museum op het Begijnhof. Als geïnteresseerde burger zat ik er eerst in de Raad van Bestuur. Toen de tentoonstelling Flint & Stones werd opgezet, kon ik als archeologe prettig samenwerken om een educatief programma uit te werken. Zelf had ik in 1976 gewerkt als archeologe op de Meirberg. Er schreven vele scholen in, in 2001 kon ik deeltijds aan de slag als educatief medewerkerpubliekswerker. Mijn baan als leerkracht heb ik behouden, zodat ik voltijds aan het werk was.

De jaren nadien werd een visie ontwikkeld voor de museumwerking. Heel interessant vond ik die zoektocht en de vrijheid om samen met een kleine ploeg iets te maken. Boeiende tentoonstellingen en educatieve omkaderingen behoorden tot mijn werkdomein, het sloot perfect aan bij mijn voorkennis en ervaring.

Ook met de leerkrachten van de scholen werd

Paul en Veerle bij de geboorte van hun derde kleinkind Jade in 2013

Veerle en Paul trots toen hun jongste zoon Sander afstudeerde in 2016.

goed samengewerkt, programma's die trouwens vandaag nog steeds worden gebruikt, kijk maar op de website van het stedelijk museum. Eén van de grotere educatieve projecten was de realisatie van de H. Bloedfilm in samenwerking met de Heilig Bloedstichting en leerkrachten van het Spijker. Het museum leverde de inhoud aan, zelf verzorgde ik de organisatie en alles wat erbij komt kijken. De beeldenstorm organiseren in de begijnhofkerk was een hele klus!

De beeldenstorm organiseren in de begijnhofkerk was een hele klus

Brainstormen

Wat ik in het museum deed was een logisch gevolg van mijn opdracht op school. En een extra kans en een nieuwe uitdaging waar ik al snel mijn hart verloor. Ik had op school veel vrijheid, voor het vak esthetica was er gelukkig geen strak leerplan. Ook de buitenschoolse activiteiten mee organiseren zoals een Parijsreis of museumbezoeken vond ik erg fijn. Samen met een geëngageerde ploeg collega’s maakten we uitwisselingsreizen naar Polen en Italië voor onze leerlingen. Veel extra werk maar ook super interessant.

Het werk in het museum liep ondertussen heel goed. De wijze van werken was heel inspirerend, met veel vrijheid. We waren met een kleine maar toffe ploeg: Frans Horsten, Leslie Brosens, Piet Van Deun en ik. In het begin

was er ook nog Don Verboven. We konden vrij ideeën uiten, brainstormen over hoe ze uit te werken. Er kwam ook veel aanwaaien en we konden heel mooie projecten realiseren: Ensor, Raveel, Escher, Käthe Kollwitz, Clara Voortman. Dat werd telkens goed voorbereid, er waren inspirerende contacten met andere musea, conservators, organisatoren en kunstkenners.

Groepstentoonstellingen ook, zoals ‘Verse Kunst’ van kunstenaars uit eigen gemeente maar opgeleid in de academies en kunstscholen in heel het land. Wat een mooi project was dat. Heel ruim, maar toch met een link naar de eigen gemeente. En dat mochten wij allemaal samen organiseren. Nu, tussendoor hanteerde ik ook wel de dweil als dat nodig was hoor. Aan die 16 jaar dat ik mocht werken in het museum, hou ik dus bijzonder mooie en boeiende herinneringen over.

Vechten

Plots was het daar, een kankergezwel. Een plotse en zeer agressieve borstkanker. “Het wordt de sneltrein naar genezing of een boemeltrein voor een lange ziekte met een heel onzekere afloop” zei de oncoloog. Dat komt binnen, hoor... Maar ik heb er zelf wel altijd in geloofd, op het naïeve af zelfs. Ik had een grote levensdrang. Mijn grootste zorg waren de twee jongste kinderen. De jongste zat nog in het middelbaar, mijn dochter het eerste jaar op de unief.

Dan volgde de behandeling; een lange weg van twee jaar. Vooral het eerste jaar was heel heftig. In juni 2006 had ik de diagnose gekregen, vanaf september was ik volledig buiten strijd. Maar vechten tegen kanker is geen be-

slissing, het is ondergaan. En je willen overleveren aan de artsen. Dankzij hen ben ik er nog, ben ik zelfs terug gezond.

Gelukkig was ik in goede conditie toen ik ziek werd. Na een tijdje herken je immers je eigen lichaam niet meer, vertrouw je de signalen niet meer. Het duurt lang om dat te herwinnen. De eerste keer dat ik na mijn genezing weer mee ging skiën, durfde ik de piste niet af, waar ik dat voorheen vanzelf deed. Nu durf ik het weer hoor, ik tennis ook weer 4 uren per week.

Afscheid

Na een jaar ben ik stilaan terug aan het werk gegaan. Eerst enkele uren in het museum. Later terug halftijds. In het onderwijs heb ik vanaf dan vijf jaar loopbaanonderbreking genomen, voltijds werken zou toch te veel geweest zijn. Alles wel beschouwd is mijn ziekte gelukkig slechts een time out geweest, waar ik nu niet meer mee bezig ben. Daar ben ik heel blij voor.

In 2017 ging ik met pensioen, een moeilijke keuze want ik had zeker in het museum nog verder willen werken. Maar als ik mijn pensioenrechten van het onderwijs wilde behouden, mocht ik er geen andere job meer bij doen. Stom eigenlijk, want bijna heel mijn beroepsleven heb ik twee halftijdse jobs gedaan. Maar een halftijds pensioen en een halftijdse job, dat kon niet vanuit het onderwijs. Toen de loopbaanonderbreking ten einde was kon ik op pensioen, anders was het nog 5 jaar verder werken. Zonde, maar die rechten kon ik niet zomaar laten schieten.

Dus moest ik ook van het museum afscheid

Tweemaal per jaar gaan Veerle en Paul met alle kinderen en kleinkinderen op verlof. In 2021 verbleven ze in Wissant.

nemen. Ik wist wel dat ik ook na mijn beroepsloopbaan nog wel mijn ei zou kwijt kunnen: tennissen, bridgen, weven, het Davidsfonds en stadsgids zijn. Ik heb geen tijd om te vervelen dus…

Schwung

Tennis doe ik zowel zomer en winter in Tennisclub De Vrijheid in de Achtelsestraat. Bridgen doe ik in de Hoogstraatse Bridge Club, elke dinsdagavond. Gidsen doe ik in het Stedelijk Museum.

Daarnaast ben ik erg bezig geweest met het samenstellen van drie fietstoeren: één met als thema het grootgrondbezit in Heerle, één over Mark en Meersel-Dreef en één toer over Maxburg en Meer. Een fietstoer over de kolonies zit nog in de pijplijn. Heel boeiend allemaal, je leert er de streek en zijn geschiedenis mee kennen. Momenteel is de interesse nog beperkt, o.a. wegens Corona. Maar ik denk dat het zal aantrekken zodra het lente wordt en er nog wat reclame rond gemaakt wordt.

In het bestuur van het Davidsfonds voel ik me ondertussen goed thuis, een groep van mensen die dezelfde interesses delen. Er is een nieuwe schwung, een fijne werkgroep met o.a. Ria Vlaminckx, Carine Sledsens, Joos Croes en anderen...

Weven vraagt heel wat van mijn tijd. Zes jaar geleden ben ik gestart in het atelier van Rita Dierckx in Turnhout, om het oude handweef ambacht onder de knie te krijgen, dat vergt veel oefening en is zowel technisch als creatief een uitdaging. In een grote weefschool in Gent volgde ik een CVO opleiding. Ik heb zelf twee weefgetouwen thuis waar ik heel wat uurtjes aan zit te weven. Met onze "gevorderde klas" bestudeerden we

de oude Kempische neusdoeken zowel historisch als technisch, bezochten musea waar er nog neusdoeken werden tentoongesteld en gebruikten al deze kennis om zelf, uit eigen inspiratie, een neusdoek te weven.

Mijn Vrijheid

Of ik de Vrijheid heb zien veranderen de voorbije 30 jaar? Natuurlijk wel… Oei! Er zijn in die periode toch veel mooie panden verdwenen of verminkt. Die ketenwinkels, dat vind ik echt niet geslaagd. Ik heb ook moeite met het ‘façadisme’, de gevel blijft behouden, alles erachter wordt afgebroken. Veel historie is daar niet meer aan.

De eigenaar van een groot nieuw handelspand met appartementen erboven zei me ooit “Kijk wat een prachtig uitzicht ik hier heb vanop mijn balkon. Al die mooie oude huizen”. “Als iedereen zoals jij doet, is er binnen afzienbare

tijd niets moois meer te zien” heb ik hem geantwoord.

Het blijft heel moeilijk schipperen tussen erfgoed, belangen van eigenaars en van de economie. Maar het is wel mogelijk. Dat zie en hoor ik, o.a. van mijn zoon Stijn, die gespecialiseerd in herbestemming van erfgoed.

Lang voor de studie van Stramien voor de ‘groene poort’ aan de Van Aertselaerstraat (zie DHM nr. 431 van 1/12/2021 - red.) heeft dit studiebureau een methode voorbereid voor het stadsbestuur over hoe om te gaan met belangrijk maar niet geklasseerd erfgoed bij bouw- en sloopaanvragen. Ze vertrokken van de Inventaris van het Bouwkundig Erfgoed. Het toenmalig gemeentebestuur heeft dit jaren verborgen gehouden en in de schuif laten liggen. Terwijl het een perfect instrument was om een beleid uit te bouwen.

Het toenmalig gemeentebestuur hield dit jaren verborgen

Dezelfde methodiek kon dan ook in de andere dorpen van de fusie gebruikt worden. Slechts na verloop van tijd kregen wij, ambtenaren van het museum die bij dergelijke aanvragen een advies moesten schrijven, inzicht in deze studie. We mochten er niet naar verwijzen!

Wakkere burgers

Bizar was dat de aanvragers hun pijlen op ons, adviesverleners, richtten als het advies hen niet zo goed uitkwam zoals nogal eens voorkwam. Gevolg was dat het college ons advies negeerde. Had het bestuur op basis van de studie een beleidsvisie uitgetekend, die voor iedereen vooraf duidelijk was, had zoiets niet

Aan een weefgetouw in Zuid Italië

In 2008 in Firenze, een van de vele reizen die Veerle met haar leerlingen organiseerde.

gehoeven. Dan kunnen ook ontwikkelaars daarmee aan de slag.

Het bouwkundig erfgoed van Hoogstraten ligt me na aan het hart. De laatste jaren is er verbetering merkbaar. Adviezen worden meer gevolgd. Men ziet ook dat het nodig is. Anders blijft er niets over!

Maar ik ben blij dat er in Hoogstraten altijd wakkere burgers geweest zijn. Die het begijnhof gered hebben, Wortel Kolonie gevrijwaard, de Kloostersite van Meer gered, de Watermolen herbouwd, het zaaltje van SintCecilia in ere hersteld, de werkgroep Trage Wegen die kleine paadjes tracht te bewaren. Hoe nuttig blijken die nu te zijn!

Heel knap dat die mensen zich daarvoor hebben durven smijten. Ik hoop dat de burgers van Wortel werkelijk inspraak en zeggingskracht krijgen bij de verdere ontwikkeling van hun dorp. Het ligt dikwijls aan dergelijke wegbereiders dat er voortschrijdend inzicht is, dat er later wat verandert. Ik denk aan LENK (Leefmilieu Noorderkempen), een groep mensen die destijds protesteerden tegen het recht trekken van de Mark. Bijna 50 jaar later lijken ze nu gelijk te halen, de meanders komen terug.

DE WERELD VAN

Gesloopt

Voor gebouwen die ondertussen gesloopt werden is dat natuurlijk niet meer mogelijk. Met het nieuwe Gastenhuys kan je toch bezwaarlijk zeggen dat die site mooier geworden is, niet? Een monolitisch gebouw, vlak tegen de stoep. Ondertussen is de historie van het oude rusthuis wel weggevaagd.

Fier

Paul en ik zijn de fiere ouders van vier kinderen, vier schoonkinderen en ondertussen ook acht kleinkinderen. Onze kinderen hebben zeker het ‘ondernemersbloed’ van Paul in de genen en de liefde voor monumenten en voor het lesgeven wellicht van mij geërfd.

Het verbouwen van het oude rusthuis was inderdaad heel wat duurder geweest, maar op lange termijn? We praten er thuis vaak over. Ik stel me vragen over de kwaliteit van dit toch belangrijk en zichtbepalend gebouw dat er nu gekomen is, ik zou dat binnen 100 jaar wel eens willen zien.

Toch ben ik hoopvol omdat ik zie dat het huidige en de toekomstige bestuurders toch stilaan meer geneigd zijn een andere richting in te slaan. Ze staan open voor externe adviseurs - specialisten en denken er over na; het kan ons bouwkundig erfgoed ten goede komen en dat is nodig.

Stijn is ing. architect en heeft met enkele partners een architectenbureau dat zich specialiseert in herbestemming en restauratie van waardevol erfgoed. Dries is tandarts in Geel en heeft er ‘Tand en Mondzorg Geel’ opgericht samen met een studiegenoot, nu een erg grote toonaangevende tandartsenpraktijk waar alle specialiteiten worden aangeboden. Hanne woont in Meer, geeft les op Vita et Pax en combineert dit met haar werk als dierenarts in de slachterij in Meer. Sander is huisarts in een groepspraktijk in Aartselaar en woont in Wilrijk.

We houden ervan samen te komen. Twee keer per jaar gaan we een weekje op vakantie. Skiën in de winter, een weekje aan de NoordFranse kust in de zomer. Ieder probeert daar steeds bij te zijn. Het is een familietraditie van in mijn jeugd om samen met de grote familie, ouders, grootouders, … op vakantie te gaan. We hopen die traditie nog lang in ere te kunnen houden… (jaf)

V ANUIT HET STADHUIS

Onroerend erfgoed legt de bal in het kamp van de stad

Mist blijft hangen over het Rozenkranspark…

HOOGSTRATEN - De plannen voor een nieuw cultuurhuis op de plaats van parochiezaal Pax ontlokte een klein jaar geleden heel wat reacties. Honderden Hoogstratenaren tekenden een petitie voor het behoud van het Rozenkranspark dat in de verdrukking leek te komen. Intussen zijn de ontwerpen voor het cultuurhuis en de omgeving klaar. Maar wat gebeurt er nu met het Rozenkranspark?

Vrees

De vrees dat met de bouw van een cultuurhuis het Rozenkranspark achter de Sint Katharinakerk zou moeten verdwijnen deed vorig jaar in een mum van tijd meer dan 550 inwoners de petitie “Red het Rozenkranspark” ondertekenen. Het waren niet enkel buurtbewoners die verwonderd en verontwaardigd reageerden. Deze laatsten vreesden immers dat het toekomstige cultuurhuis te veel overlast zou geven aan de buurt door toenemend verkeer en parkeerproblemen.

Meer dan 550 inwoners ondertekenden de petitie

Maar vele anderen met hen zagen ook al het historisch parkje en een groene long in het centrum van Hoogstraten verdwijnen. Het Rozenkranspark - ook wel het Heilig-Bloedpark genoemd - is een begrip in Hoogstraten. De mogelijke verdwijning ervan riep heel wat emoties op. In de voorstudie voor het cultuur-

huis gaf het stadsbestuur te kennen dat bij een herlokalisatie of een aanpassing van het Rozenkranspad rekening zou moeten gehouden worden met deze gevoelswaarde.

Door hun petitieactie verkregen de bezorgde inwoners een toelichting online op de gemeenteraadszitting van 26 april 2021. Maar de vrees bleef dat het parkje zou opgeofferd worden voor de bouw van het cultuurhuis of in het beste geval voor een andere invulling van de omgeving en het groen.

Herinrichting

In een persnota van de stad van 27 januari 2020 stond immers duidelijk te lezen dat de bestaande gebouwen van de Pax zouden afgebroken worden en de omgeving, inclusief Rozenkranspark, opnieuw zou ingericht worden. “De beelden van het Rozenkranspark die deels gemaakt zijn met resten van de gebombardeerde kerk, worden door de stad in overleg met de kerkgemeenschap op een nog te bepalen nieuwe locatie geplaatst.”

Zolang het definitieve ontwerp voor het cultuurhuis en de omgeving niet bekend is blijft de mist over het huidige Rozenkranspark hangen. Afbraak, behoud, andere locatie, … ?

De beelden worden op een nieuwe locatie geplaatst

In 2021 ging het cultuurproject in een stroomversnelling. Er werd een aanbesteding uitgeschreven voor het cultuurhuis en de omgeving. De stad, die voor dit project een erfpachtovereenkomst afgesloten heeft met de vzw Dekenale Werken, koos voor een PPSformule, een samenwerkingsverband tussen de stad en een private partner. De private partner maakt hierbij het ontwerp, zorgt voor de financies, de bouw, het onderhoud, en de stad betaalt jaarlijks een huurgeld over een periode van 50 jaar.

“Op deze manier krijgen kandidaat-opdrachtnemers meer ruimte om creatieve oplossingen te bedenken die maximaal voldoen aan onze vooropgestelde behoeften en kunnen we rekenen op de integrale kennis en expertise van de opdrachtnemer,” verzekerde schepen Roger Van Aperen in de persnota. De richtlijnen of gunningsleidraad voor mogelijke kandidaat-bouwers werden in de gemeenteraadszitting van mei 2021 goedgekeurd door de twee meerderheidspartijen. Anders onthield zich en CD&V stemde tegen.

Erfgoed

In zijn bezorgdheid om het behoud van het Rozenkranspark diende Hoogstratenaar Jan Verheyen op 14 juni 2021 een beschermingsaanvraag in bij het Agentschap Onroerend Erfgoed van de Vlaamse Overheid. In zijn motivatie vermeldt hij: “Eigenaar en erfpachter verklaren dat ze de ‘geest van het park’ willen respecteren. De erfpachter, de stad Hoogstraten, engageert zich voor het behoud van de openluchtkapelletjes en wil de groenoppervlakte verhogen. De burgemeester overwoog een bescherming als historisch park, maar de administratie van de stad Hoogstraten gaf hiervoor negatief advies.

De stad is op de hoogte van mijn initiatief. Er zijn plannen om het park te vernieuwen nu er

V ANUIT HET STADHUIS

naastliggend een cultuurhuis opgericht wordt. Hoewel de groenoppervlakte vergroot zou worden, slaagt de stad Hoogstraten - zelfs na herhaaldelijk aandringen van bezorgde Hoogstratenaren - er niet in om te garanderen dat het parkperceel onbebouwd zal blijven. De stad Hoogstraten overwoog om zelf een bescherming als historisch park aan te vragen, maar uiteindelijk gebeurde dit niet.”

Historische nota

Om zijn aanvraag kracht bij te zetten voegde Jan Verheyen een historische nota toe. Hierin lezen we hoe het Rozenkranspark werd aangelegd in de jaren 1956-1959 en tegemoet kwam aan de wens van de toenmalige deken Lauwerys, om de bedevaarders van de Heilig Bloedprocessie een godsvruchtige rustplek te kunnen bieden, weg van het lawaai van de kermis.

Enkele jaren eerder, in 1952, werd de weg van de kerk naar het kerkhof voorzien van een kruisweg bestaande uit 13 kapelletjes en een groot kruisbeeld op een “calvarieberg”, waarop een gedenkplaat werd aangebracht met de namen van de Hoogstraatse oorlogsslachtoffers.

Het ontwerp van de statiekapelletjes werd getekend door architect J.L. Stynen, die de heropbouw van de kerk coördineerde. Ze werden gemetseld met restanten van het witte steenpuin van de toren. De beeldhouwer Jef Jacobs

Het kerkhofpad met de 14 staties en de ’calvarieberg’ zou volgens het stadsbestuur in de huidige vorm blijven bestaan. Op deze calvarieberg staan de namen van 39 Hoogstraatse oorlogsslachtoffers van WOII vermeld.

Zowel de kapelletjes van de Kruisweg als van het Rozenkranspark werden opgetrokken uit witte stenen van de vernielde toren en dragen op die manier de gruwel van de Tweede Wereldoorlog met zich mee. Elke statie van de Kruisweg bevat een herdenkingsteen voor een inwoner die omkwam in een Duits concentratiekamp. De tweede statie vermeldt de naam van William Pinxteren die stierf in Buchenwald.

ontwierp de terracotta-reliëfs van de kruisweg. De massieve gebouwtjes dragen elk de naam van een Hoogstratenaar die gestorven is in een Duits gevangenkamp.

Ruimer

Maar de visie van deken Lauwerys reikte verder dan een kruisweg langs een kerkhofpad. Hij kocht in 1956 met eigen geld twee percelen boomgaard, van de familie Strybos - De Koninck en de familie Donnez, gelegen aan de zuidkant van het kerkhofpad. De gekochte grond schonk hij aan de VZW Parochiale Werken.

Het terrein van het park omvatte toen ook de huidige terreinen van de Pax én de parking van het I.K.O. De huidige Dr. Versmissenstraat was in die tijd een voetpad naar de kapel van O.L.V. van de Vrede. Het huidige park ziet er nog steeds uit zoals in het oorspronkelijk ontwerp: een breed wandelpad verbindt drie cirkels waarrond telkens 5 openluchtkapelletjes met terracottaplaten van beeldhouwer Van Esbroeck.

Erfgoed

Volgens het Gewestplan valt het volledige Rozenkranspark in woongebied met culturele, historische en/of esthetische waarde, zoals vastgelegd bij Koninklijk Besluit van 30 september 1977. Deze zone bestrijkt de onmiddellijke omgeving van de Sint-Catharinakerk. In de inventaris van bouwkundig erfgoed werden zowel de Rozenkransweg en de Kruisweg opgenomen bij de erfgoedelementen van de Sint-Catharinakerk met vermelding van de 16de eeuwse smeedijzeren kruisen en de openluchtkapelletjes met terracottaplaten van de Kruisweg en het Rozenkranspark.

Zowel de vzw Dekenale werken als de stad Hoogstraten beslisten vorig jaar dat de 15 openluchtkapelletjes van de Rozenkransweg behouden moeten blijven. De stad Hoogstraten heeft zich hiertoe geëngageerd in een kennisgevingsbrief aan de omwonenden. Jan Verheyen wijst er op dat de bijzondere ontstaansgeschiedenis dit gebedsparkje tot een unieke getuige van de naoorlogse periode in Hoogstraten maakt. De openluchtkapelletjes zijn materiële herinneringen aan de vernielde toren en de menselijke slachtoffers van de oorlog. Door zijn tijdloos karakter kan dit parkje perfect naast een 21ste eeuws cultuurcentrum staan, vindt hij.

Communicatie

De indiener van de beschermingsaanvraag nam nadien nog verscheidene malen contact op met de stad en de Vlaamse dienst Onroerend Erfgoed. Vanuit de stad kon of wilde men geen informatie geven over de stand van zaken omdat de diensten nog volop bezig zouden zijn met de beoordeling van de offertes.

Naar we in de wandelgangen vernamen zou het overigens over twee kandidaten gaan, waarbij ook de naam van de firma Van Roey vernoemd wordt. Volgens de planning moesten de eerste offertes in augustus 2021 binnen gebracht zijn bij de stad en de definitieve of-

In de centrale cirkel van het Rozenkranspark vinden we de 5 droevige geheimen waarbij de eerste de Doodstrijd voorstelt. De ondertekenaars van de petitie ‘Red het Rozenkranspark’ vrezen wellicht dat dit symbool staat voor de toekomst van het historisch parkje.

V ANUIT HET STADHUIS

ferte (BAFO, Best and Final Offer) in december 2021.

Van de dienst Onroerend Erfgoed van de Vlaamse Overheid kwam op 25 november 2021evenwel een opmerkelijk antwoord.

Waardevol

De cel Onroerend Erfgoed bracht op 9 november 2021 een plaatsbezoek om de erfgoedwaarden te documenteren. Zij besluit in haar verslag: “Na onze analyse en een gezamenlijk overleg schatten wij in dat het ensemble van het devotieparkje met voetweg, aansluitend bij de Sint-Catharinakerk en de huidige parochiezaal Pax waardevol is, maar niet beschermingswaardig.”

Zij betreurt het dat het parkje niet mee afgebakend is in de vaststellingsfiche van de inventaris bouwkundig erfgoed uit 2002. Zelfs bij een evaluatie van bedevaartparken in 2014 werd het Rozenkranspark daarom niet behandeld, in tegenstelling tot het Mariapark in Meersel-Dreef.

Onroerend Erfgoed besluit dat ze een bescherming als cultuurhistorisch landschap niet kunnen verdedigen maar dat er een taak is weggelegd voor de gemeente Hoogstraten of de intergemeentelijke Onroerend Erfgoeddienst om de aanwezige erfgoedkenmerken te verwerken in een aanvullende fiche, zodat dit in de wetenschappelijke erfgoedinventaris kan worden opgenomen of aangevuld.

Via een Ruimtelijk Uitvoeringsplan zijn er oplossingen voor een duurzame instandhouding en herbestemming van dit patrimonium. Hiermee wordt dus duidelijk de bal in het kamp van de stad gelegd.

Jullie geven alles uit handen

Dimitri Van Pelt

Anders

De oppositiepartij Anders plaatste het Rozenkranspark terug op de agenda van de gemeenteraad van einde januari 2022. Raadslid Dimitri Van Pelt vermeldde dat ook hij in juli een aanvraag had ingediend voor de bescherming van het park en een opwaardering van hetgeen nog rest.

Hij citeerde uitvoerig de besluiten van de dienst Onroerend Erfgoed van de Vlaamse Overheid zoals hierboven reeds aangehaald. En hij besloot: “Ik hoop dat het bestuur, net

Het Rozenkranspark bestaat vooral uit een drietal cirkels waarrond 15 kapelletjes gebouwd werden uit witte steen van de vernielde kerktoren, met daarin terracota reliëfs die de 15 rozenkransmysteries uitbeelden.

zoals het Agentschap Onroerend Erfgoed gedaan heeft, inziet dat het Rozenkranspark wel degelijk in deze vorm behoudenswaardig is en dat door het integraal behoud van dit park de erfgoedwaarde kan worden erkend.”

Van Pelt stelt daarom voor dat het gemeentebestuur een beslissing neemt om de aanwezige erfgoedkenmerken vast te stellen, contact op te nemen met de dienst Onroerend Erfgoed en het Rozenkranspark te integreren in de plannen van het cultuurhuis. Hij vraagt hierover de stemming in de raad.

Wel voor behoud, maar daarom niet op de huidige locatie

Arnold Wittenberg

Geen prioriteit

Schepen van cultuur Arnold Wittenberg ziet geen prioriteit om nu deze fiche te maken. In de toekomst is daar meer mogelijkheid voor, vindt hij. “Momenteel zit dit dossier in een fase waarin het bestuur niets meer kan doen, en er ook geen wijzigingen meer mogelijk zijn. Er is een jury aangesteld en die zal onafhankelijk oordelen over de ontwerpen. Wij kunnen momenteel zelfs ook geen informatie naar buiten brengen. Als nadien het ontwerp bekend is kunnen we er mee naar buiten komen en kan dit besproken worden. Wij hebben ook nooit gezegd dat het Rozenkranspark moet verdwijnen. Wij zijn wel voor behoud

maar daarom niet op de huidige locatie. Het park is opgenomen in het totale plan van het cultuurhuis en de waardevolle elementen moeten gerespecteerd worden.”

Raadslid Van Pelt dringt er op aan om die fiche nu toch te maken en de waardevolle erfgoedkenmerken vast te stellen. “Als het park in de ontwerpen zou verdwijnen, dan kan je ook die fiche wel vergeten. Er is geen enkele belemmering om contact op te nemen met Onroerend Erfgoed. Daarenboven zou op 15 januari het geselecteerd ontwerp kenbaar gemaakt moeten worden. Dat is tot vandaag nog niet gebeurd. Met jullie manier van werken geef je alles uit handen. Je geeft gewoon carte blanche.”

CD&V raadslid Hilde Vermeiren treedt raadslid Van Pelt bij en vraagt om een individuele stemming wat bij de voorzitter ergernis opwekt. Meerderheid tegen oppositie verwerpt vervolgens de vraag van Van Pelt, raadslid Maarten Leemans onthoudt zich.

Nooit gesproken van een afbraak van het

Rozenkranspark

Roger Van Aperen

Na de stemming verduidelijkt schepen Roger Van Aperen nog dat “er nooit gesproken is van een afbraak van het Rozenkranspark”. Het is wachten op het definitieve ontwerp om de juiste invulling van het omgevingsplan te kennen. Maar de mist is intussen zeker nog niet opgetrokken... (jh)

Philip Vermeiren in Sandbaai, Zuid-Afrika

“De natuur is echt indrukwekkend en overweldigend”

Toen Philip Vermeiren en Ron den Braber tijdens een reis in Zuid-Afrika getriggerd werden door een B&B die te koop stond, werd het idee geboren om zelf ‘Suid-Afrikaner’ te worden. Zo gezegd zo gedaan. Hun Airbnb opende vanaf 1 december 2021, met twee appartementen '2 on 3rd Avenue'. Ze plannen al een nieuw guesthouse. Hoe ze bovendien intens genieten van de gezonde lucht, de indrukwekkende omgeving en de zonsondergangen aan de Atlantische Oceaan in Sandbaai, lees je hieronder.

Philip Vermeiren werd geboren op 21 december 1976 als tweelingbroer van Kurt, broer van Margo, en zoon van Maria Geenen en Jos Vermeiren. Toen hij zes was, verhuisde het gezin vanuit Brasschaat naar de boerderij van zijn grootouders op Hoogeind in Meer. Na zijn lagere school in Meer en Economische in het Klein Seminarie, studeerde hij hotelmanagement in Antwerpen. 21 jaar geleden leerde hij zijn levenspartner Ron den Braber kennen. Ze woonden 15 jaar samen in Beerse, eind september verhuisden ze naar Sandbaai, deel van Hermanus, in de Western Cape in Zuid-Afrika.

Colruyt

DHM: Wat deden jullie beroepshalve?

Na het afstuderen werkte ik vier jaar als Front Office in Sofitel en Mercure Hotel in Antwerpen. Daarna werkte ik bijna 20 jaar bij Colruyt. Ik begon er als bediende-verkoper en ben doorgegroeid tot gerant. De laatste 8 jaren was ik gerant van verschillende Colruyts, waarvan ook die in Hoogstraten. Ron was

Hoogstraten Hoogstraten CONGO

Sandbaai

zelfstandige in hout en tuin: houten terrassen aanleggen, tuinonderhoud, houten vloeren, ...

DHM: Wat was jullie motief om te vertrekken?

Toen ik 35 werd, zijn we naar New York geweest. Daar namen we samen het besluit om elke 5 en elke 0 te vieren met iets speciaals. Voor mijn 40ste verjaardag werd de bestemming Kaapstad. Ron had hiervoor een superplezante rondreis in elkaar gestoken met vele verrassingen voor mij.

We logeerden in verschillende etablissementen, er was een ‘private game reserve’ met safaritochten, een bezoek aan pinguïns, we gingen walvissen spotten vanop een boot in Hermanus, enz. Op twee weken tijd reden we 3000 km en we waren echt allebei overdonderd door de puurheid en de schoonheid van Zuid-Afrika.

Tijdens een wijndegustatie bij Bosschendal werd Ron best emotioneel. “Je ma en pa zouden hier ook zo van genieten,” zei hij. Toen is het idee ontstaan om ze het jaar nadien voor hun verjaardagen en huwelijksverjaardag uit te nodigen voor een rondreis in Zuid-Afrika. Het zou een 'best of' van onze tour worden, aangevuld met nieuwe dingen. Eind 2018 was het zo ver.

Bouwgrond

DHM: Maar op dat moment is er van emigreren nog geen sprake… Wel, tijdens onze rondreis zag ik bij een immobiliënkantoor in Stellenbosch een B&B te koop staan in Tulbagh. We hebben onmiddellijk ons programma aangepast en zijn gaan kijken. Er was te veel werk aan het gebouw en het had te weinig potentieel. Maar het idee was geboren!

Terug thuis begonnen we op verschillende sites te zoeken naar B&B 's of potentiële hui-

zen. In juni 2019 zijn we twee weken ter plaatse geweest om ons te oriënteren. We zijn naar 40 panden gereden van Blouberg tot Knysna en we bezochten er 15 met makelaars. In Sandbaai vonden we een mooie bouwgrond vlakbij de oceaan.

We contacteerden onze makelaar et voilà. Alles werd in gang gezet om een business visa aan te vragen, een businessplan te maken, ... kortom om de administratieve molen te starten. Anderhalf jaar geleden kwam op Rons verjaardag een huis te koop, op 150 meter van de bouwgrond. Dit huis, met boven 2 appartementen, hebben we ondertussen ook aangekocht en gerenoveerd. De 2 appartementen zijn in verhuur vanaf 1 december. De naam op Airbnb is '2 on Third Avenue'.

DHM: Wat waren je eerste indrukken van het land en je nieuwe omgeving?

De natuur is echt indrukwekkend en overweldigend. We wonen aan de Atlantische Oceaan. Het is er echt enorm rustgevend en fantastisch om te wandelen of om naar te kijken. De directe buren van ons huis zijn blij met de komst van 'jong volk' en nieuw leven in Sandbaai.

We werden spontaan uitgenodigd door verschillende buren om koffie of wijn te komen drinken of voor een lekkere braai - een soort Zuid-Afrikaans barbecue. De overbuurvrouw is zelfs al langsgekomen met zelfgebakken rusks (koekjes). Dit zie je in België niet direct gebeuren. Het was echt een warm welkom.

Philip Vermeiren

Sandbaai

DHM: Hoe is de leefomgeving?

We wonen in een rustige wijk, Sandbaai. Maar enkele kennissen en vrienden vroegen zich af of je er wel dingen kan kopen. Welnu, op 1 km is er een plaatselijke supermarkt, op 3.5 km is er een Shopping Mall met alle winkels die je maar wenst, zelfs een bioscoop.

Op 5 km ligt Hermanus met veel restaurantjes, terrasjes, kunstgalerijtjes. Het is een gezellig stadje waar je zelfs walvissen kan spotten vanaf de kant. Vanuit Sandbaai steek je de grote weg over, en dan rij je zo ‘Hemelen-Aarde Valley’ in, een fantastische vallei met 20 wine estates, waar je heerlijke wijn kan proeven, kopen, en ook kan lunchen.

In Gansbaai aan de andere kant van de baai kan je op haaienexcursie. Big Cat Sanctuary, op zowat 40 minuten rijden, is een opvangcentrum voor grote katachtigen. Knap om te zien. Op een uur rijden zit je in andere wijngebieden zoals Stellenbosch, Franschhoek of Paarl. Op anderhalf uur rijden ben je in Kaapstad. Er is hier veel te beleven…!

DHM: Wat zijn nu je bezigheden? De afgelopen twee maanden zijn we volop bezig geweest met de renovatie van de twee appartementen met een ‘ocean view’ op het eerste verdiep. We moeten vele dingen uitzoeken, er moet veel geregeld worden. Ondertussen hebben we ook meetings met aannemers voor offertes voor ons nieuwe project.

We gaan een Boutique Guesthouse bouwen op de bouwgrond. Momenteel moeten nog enkele administratieve dingen geregeld worden bij de gemeente. De start van de bouw is voorzien voor januari 2022. Ron volgt de bouw op. Hij kent er ook veel meer van dan ikzelf. Ik hou me bezig met de verhuur van de appartementen, en samen met Ron met het bepalen van de ‘look and feel’ van ons nieuwe guesthouse. Het is tof om samen dingen uit te zoeken, te overleggen en overeen te komen.

Vibe

DHM: Hoe anders is het leven er in vergelijking met de Kempen?

Zuid-Afrika heeft een enorme vibe. We leven hier meer buiten. De dag begint meestal vroeg, en eindigt ook vroeg. Waar we wonen is de lucht veel gezonder dan in Europa. Verder zijn restaurants hier heel betaalbaar en is het heel gemakkelijk om contacten te leggen. We trekken hier sneller de natuur in en genieten van elk moment. Er is veel groen en ook plaatsen die bewust ‘fynbos’ blijven, zodat er niet op gebouwd kan worden. De zon en de temperatuur doen overigens echt veel met je. Even ontstressen was nodig na de drukke tijden in België.

De kwaliteit van leven is super. Niets zo mooi als de ondergaande zon te zien, vanaf je terras, al dan niet met een glas wijn. Elke avond 'een andere film', gewoon in de lucht. Super! De meeste mensen die we ontmoeten zijn ook vriendelijk, en minder gejaagd dan wat we gewoon waren.

De wegen zijn ook prima om te rijden, de dingen zijn goed geregeld (hier in de Western Cape toch). We noemen het zelf 'the next level', werken moeten we toch nog in de toekomst. We gaan ons guesthouse managen en runnen met personeel, maar we willen ook bewust tijd voor onszelf nemen.

DHM: Is de levensstandaard er even hoog als bij ons?

Als de mensen hier niet werken, hebben ze ook geen inkomen. Wellicht is het nergens zo luxueus als in België, waar de meeste mensen niet beseffen in welke luxe ze leven. De doorsnee mens heeft hier veel minder of geen keuze. Het is een ‘struggle to survive’, maar ze laten er hun levensvreugde niet voor. Het is wel confronterend om de sloppenwijken te zien. We zullen later personeel moeten aannemen, zodat we deze mensen kunnen coa-

chen en helpen aan een inkomen en hen op die manier een betere toekomst bieden.

Geluk

DHM: Heb je veel contacten met de lokale bewoners?

Over de buren had ik het daarstraks al. Verder zijn we heel druk bezig geweest met onze renovaties. Maar we kennen al wel enkele mensen sinds de jaren dat we hier komen. Iedereen is trouwens benieuwd naar Europa, naar onze verhalen en het waarom. Eerst begrijpen ze het niet maar als je het uitlegt wel. Het is kwestie van je persoonlijke geluk te zoeken en hiervoor te gaan.

DHM: Mis je dingen uit jullie vaderland?

We zijn hier nog maar twee maanden, missen is dus nog niet echt aan de orde. Natuurlijk kan je niet spontaan bij je ouders langs of met vrienden afspreken. Maar wat producten betreft, de meeste dingen kan je hier gewoon kopen als je een beetje zoekt. Er is zelfs een Belgian Waffle- restaurant in Hermanus, voor als de nood hoog is.

DHM: Zijn er nog geregeld contacten met de familie?

Jawel, je blijft makkelijk op de hoogte van het reilen en zeilen van vrienden en familie op het thuisfront. Lang leve dan vooral whatsapp, gezellig facetimen met familie, vrienden, of kennissen. Je leven en de band met je geliefden gaat uiteindelijk gewoon door, same level, maar intenser. Je hoort je directe familie misschien nu wel meer dan vroeger, wat echt wel fijn is. En echte vriendschappen blijven even goed bestaan!

‘Baie dankie’ voor de babbel en uiteraard alle succes toegewenst! Alle info over hun project vind je overigens op: www.2onthirdavenue.com. (rob)

Philip Vermeiren en Ron den Braber

Overnachten bij ‘Vrienden op de Fiets’ thuis

Mensen ontmoeten, daar gaat het om…

HOOGSTRATEN - Fietsen en wandelen zijn in. Elk van ons kent wel mensen die hun hand niet omdraaien voor een meerdaagse tocht van enkele honderden kilometers. Vaak leidt zo’n tocht naar meer of minder gekende bedevaartsoorden, met Santiago de Compostella als meest bekende. Je kan tijdens je tocht overnachten in een tentje of in de luxe van een hotel.

Maar de echte fietsers en stappers kiezen voor een verblijf bij mensen uit de regio. Zo zijn er de ‘refugios’ op weg naar Compostella. Maar je kan ook terecht bij een van de 5.000 gastgezinnen van ‘Vrienden op de fiets’ in de ons omringende landen. Hoogstraten telt vijf van deze gastgezinnen.

Greet Voet:

“De wereld in huis halen”

HOOGSTRATEN - Greet Voet woont op het Groenewoud in Hoogstraten, heeft een fietsende buurvrouw die als zodanig de stichting ‘Vrienden van de Fiets’ kent en er gebruik van maakt. Het was zij ook die Greet de interesse heeft aangepraat om een logeermogelijkheid te creëren, wat ze in 2018 deed. De kinderen waren het huis uit, in de vrijgekomen ruimte is een nuttige investering beter dan stofferige leegstand. Daarbij opgetekend dat Greet enorm geboeid is door de mens onderweg en zijn verhalen. Die verhalen komen makkelijker los in de privésfeer van een logement bij particulieren, dan bijvoorbeeld in een hotelaccommodatie.

Interessant volk

Bovendien is Greet zelf wandelaar, heeft verre horizonten opgezocht zonder er evenwel te logeren. Waar de meeste logiesverstrekkers

Greet Voet

tot dat initiatief zijn overgegaan nadat ze zelf tijdens hun tocht op zoek moesten naar een onderkomen, doet Greet het omgekeerde. Via logiesverstrekking wil ze van haar gasten de nodige expertise losweken om haar eigen wandelplannen degelijk te funderen. De wereld in huis halen dus vooraleer zelf de wereld in te trekken. Deze zomer gaat Greet dan ook gespoord en gelaarsd beginnen in Nederland.

Greet heeft dan ook in haar logement nogal wat interessant volk ontmoet met wie zij meer dan een vluchtig contact heeft opgebouwd. Zo is er ooit een Amerikaanse jazzmuzikant op bezoek geweest met wie ze zelf muziekliefhebber zijnde, nog steeds muziek uitwisselt.

Een belangrijke groep gasten die telkens bij haar logeert zijn de deelnemers aan de fietstocht Noord-Zuid België ten voordele van Broederlijk Delen. Zelfs met een blinde man begeleid door zijn schoonbroer die per tandem telkens weer ons land van boven naar onder befietsen. Al even belangrijk is een aanzienlijke schare van geïnteresseerden in de Dodendraad.

Klankbord

Zeer betrokken is Greet met haar logés die naar Compostella reizen. Vaak wordt die tocht immers ingegeven door een ervaren dramatische gebeurtenis. Zo ontmoette zij een koppel dat reisde om het verdriet voor hun overleden zoon te verwerken. Anderen, die tijdens de tocht een vriend uit de streek verloren en jaarlijks een herdenkingstocht organiseren, maken gebruik van Greets accommodatie. De gastvrouw als klankbord voor mensen die met zichzelf onderweg zijn.

Van Compostella gesproken. Wat wij tot onze schande niet wisten, in de Katharinakerk kunnen Compostellagangers de bekende stempel halen. Hoogstraten ligt immers op de historische route Nijmegen-Compostella. De routes liepen meestal langs plaatsen met een miraculeuze insteek. Voor Hoogstraten was dat het Heilig Bloed. Tekenen vinden we terug in de beeltenis van de Heilige Jacobus (patroonheilige van Compostella) in het glasraam van Karel de Lalaing en Johanna van Luxemburg, het apostelmedaillon op een biechtstoel en het gewaadstel van Elisabeth van Culemborg.

Zo leer je ook zelfs nog iets bij over Hoogstraten. Woorden van Greet.

De gastenkamer bij Greet Voet

Marie-José Seeuws:

“Mensen houden van mensen”

Marie-José Seeuws

HOOGSTRATEN - Als u dit leest woont Marie-José niet langer in de Burg. J. Van Aperenstraat in Hoogstraten, maar is ze verhuisd naar Baarle-Hertog, dichter bij haar kinderen. “Maar”, zegt ze, “ook daar blijf ik gastvrouw voor Vrienden op de Fiets”.

Nog voor Marie-José in 1992 in Hoogstraten kwam wonen, las haar broer Leo Seeuws in De Maand een oproep om met een B&B te

Vrienden op de Fiets

“Wie verhuurt een slaapkamer aan fietsende vakantiegangers?” Met deze oproep ging de Nederlander Nel de Blécourt in een Arnhems huis-aan-huisblad op zoek naar comfortabele maar betaalbare overnachtingsmogelijkheden. Want die waren destijds beperkt. Er was keus tussen een prijzig hotel, een jeugdherberg of een tent op de camping. En dat was het zowat.

Gestart als een adressengids opgemaakt door een familie, is ‘Vrienden op de Fiets’ uitgegroeid tot een Stichting onder toezicht van een onafhankelijk bestuur met meer dan 5.000 logeeradressen en 100.000 ‘Vrienden’ die er gebruik van maken. Van de 100.000 vrienden wonen de meesten in Nederland. Een paar duizend in België en

starten, bij gebrek aan overnachtingsmogelijkheden in Hoogstraten.

Appartement

Zij woonde toen nog in Ulicoten, maar ging naar een infovergadering en begon na haar verhuis met een B&B, hier in de Bosloopstraat. Door mensen die bij haar kwamen logeren leerde ze Vrienden op de fiets kennen, en dan was de keuze vlug gemaakt. Toen ze zeven jaar geleden verhuisde naar een appartement heeft ze even getwijfeld of dat wel zou kunnen in een appartement. Maar ja, ze stelt een ruime slaapkamer ter beschikking en de badkamer wordt gedeeld.

Marie-José maakt elk jaar met een of enkele vriendinnen, en sinds enkele jaren ook met haar dochter een grote fietstocht. Altijd met overnachtingen bij Vrienden op de fiets. Vorig jaar fietsten ze met haar dochter de Waterlinieroute, een tocht van 460 km van Egmont tot Bergen-op-zoom. We reserveren normaal enkel de eerste overnachting en verder zien we wel. Buiten het seizoen is er altijd wel ergens plaats, ook al moet je soms een eind verder rijden.

Pauzeknop

Later in het jaar, dichter bij de nieuwe coronauitbraak, was dat wel wat moeilijker. “Toen moesten mijn vriendin en ik de Vlaanderen fietsroute uitstellen. Uitzonderlijk wilden we de eerste twee overnachtingen vastleggen, maar dat bleek niet meer mogelijk. Een aantal gastgezinnen hadden omwille van de pandemie de pauzeknop ingedrukt. Het werden enkele fietsdagen vanuit een centraal punt in Wetteren. Maar nee, dat is toch anders. Elke avond mensen ontmoeten die dezelfde passie

Duitsland, een plukje in Frankrijk en een kleine rest verspreid over de hele wereld.

Hoe het werkt

Via de website kan je voor 8 euro per kalenderjaar ‘Vriend’ worden. Met een ‘Vriendennummer’ kun je inloggen om een logeeradres te zoeken en te contacteren. Je kan de adressen ook vinden in het boekje dat je jaarlijks krijgt toegestuurd. Het basisprincipe is dat je een logeeradres reserveert voor één nacht. Daarbij te bedenken dat je niet in de luxe van een hotel terechtkomt.

Wie niet vooraf wil reserveren kan de gok wagen om elke dag een adres te contacteren, uiteraard met het risico dat er geen

delen maakt het zo uitzonderlijk.”

Gevraagd naar aangename herinneringen, weet Marie-José niet waar te beginnen. Ze denkt spontaan aan twee Nederlandse vrouwen op weg naar Compostella. Of aan de twee studenten die in normale tijden elk jaar in het buitenland gaan wandelen. “Omwille van corona deden ze vorig jaar het Hugo De Groot pad van Slot Loevestein naar Antwerpen. Toch geweldig dat zo’n mannen dat doen… weet ge, mensen houden van mensen”, besluit Marie-José.

Paul Kuijpers en Herman Bakker:

“In een stacaravan kan ook”

MINDERHOUT - Paul en Herman hebben hun optrek op Mariaveld in Minderhout en zijn van nature geen fietsers of wandelaars. Maar zij zijn sinds 10 jaar gastadres van de stichting ‘Vrienden op de Fiets’.

In tegenstelling tot de meeste anderen bieden ze geen kamer aan, maar een echte en waarachtige stacaravan met alles erop en eraan, en erin. 3 slaapplaatsen, een eethoek, een aparte sanitaire voorziening en een terras.

Ezelweide

‘Vrienden’ kunnen de slaapgelegenheid uitbreiden met een tent. De stacaravan ligt een 60-tal meter verwijderd van het huis en garandeert zodoende privacy voor beide partijen. Bovendien zit er tussen de stacaravan en het huis een ezelweide waarin een Poitou ezel en Ierse bonte ezel grazen. De zeldzame

plaats meer is en dat je verder moet zoeken. Via de website kun je een bestemming of een route ingeven. Je krijgt dan alle gevonden adressen op een overzichtskaart en door verder in te zoomen krijg je de details van het logeeradres in beeld, o.a. de GPS-coördinaten die je kan inladen in je routeplanner.

Voor een overnachting inclusief ontbijt betaal je 22,50 euro per persoon, eventueel verhoogd met de toeristenbelasting indien de betrokken gemeente die vereist. Kinderen tot en met 12 jaar betalen 12,50 euro.

Info: Stichting Vrienden op de Fiets, Postbus 120 te 2215 ZJ Voorhout en www.vriendenopdefiets.nl

ezelsoort, de Poitou (nog 4000 in de wereld) kenmerkt zich door zijn grootte, zijn lange haren en lange oren. De dieren zijn vriendelijk en rustig, en vormen een bijkomende attractie voor de Vrienden. Vermits deze om het pand te verlaten doorheen de ezelweide moeten.

In de stacaravan kan overnacht worden van 1 april tot eind oktober. Met ontbijt bestaande uit croissants, broodjes of muesli, met toebehoren en fruit. En met een ei van eigen kip. Weliswaar zonder PFOS.

Dodendraad

Dit gastadres boekt per seizoen een 10-tal overnachtingen voor doorgaans koppels en individuen, 2/3 Nederlanders en 1/3 Belgen. Ooit hebben ze een Syriër op bezoek gehad, die naar wordt vermoed wél in België woonachtig is. De Vrienden voelen zich vooral aangetrokken door de onmiddellijke nabijheid van een wandelroute, een fietsroute en een ruiterpad. Opvallend is dat sinds het verschijnen van een brochure over de grensroute veel Nederlanders (die in WO I neutraal waren) Mariaveld als een goede uitvalbasis zien voor een bezoek aan de Dodendraad.

Uiteraard is het aanbod van een niet hotelgebonden overnachtingsmogelijkheid een gelegenheid om bijzondere menselijk contacten te ontwikkelen. Zo logeerde er tijdens de Antilliaanse feesten een gezelschap van 5 vrouwen waarvan 4 van Antilliaanse origine, eentje van de Nederlandse. Eén van de dames wilde regelmatig advies hoe ze zich moest optuigen om op het festivalterrein niet uit de toon te vallen.

Eens heeft Paul zijn expertise als relatie- en gezinstherapeut aangewend om een koppel

met hun nieuw samengesteld gezin op het juiste spoor te zetten. Om vervolgens veel dankbaarheid te ervaren. We kunnen het ons niet indenken dat dergelijke gesprekken aangegaan worden met een hotelreceptionist(e). In een meer huiselijke sfeer bij Vrienden van de Fiets kan zoiets wél.

Louis Goetschalckx en Martine Van Steenbergen: “Je wordt rijk aan ervaringen”

WORTEL - Louis Goetschalckx en Martine Van Steenbergen, van de Langenberg in Wortel, wandelen en fietsen al jarenlang. Samen, elk afzonderlijk of met vrienden. Louis geeft de voorkeur aan wandelen, voor Martine mag

het soms met de fiets. Ze leerden Vrienden op de Fiets kennen tijdens een fiets- en wandelbeurs in het Bouwcentrum te Antwerpen een 10-tal jaar geleden. Nog hetzelfde jaar fietsten ze samen tot bij enkele gastgezinnen, maar de eerste echte kennismaking kwam er tijdens een wandeling van Wortel naar Middelburg. Een jaar later wandelde Martine met een vriendin het Pieterpad, 500 km dwars door Nederland.

Zolder

Toch hebben Louis en Martine zich pas vorig jaar ingeschreven als gastgezin. Het boek met gastgezinnen was al gedrukt, zodat hun coördinaten alleen op de site verschenen. Omdat ze in een langgevelhoeve wonen is er nogal wat ruimte en werd de zolder een slaapruimte met drie tweepersoonsbedden gescheiden door verplaatsbare wanden en een badkamer. Meestal slapen er families, maar indien er toevallig vragen komen van mensen die elkaar niet kennen, is dat veelal geen enkel probleem. Elkaar leren kennen en ervaringen uitwisselen maakt het juist zo boeiend. Vreemd toch dat de dienst voor toerisme de organisatie blijkbaar niet kent.

En er is duidelijk behoefte aan, want ondanks corona mocht men vorig jaar al een 40-tal gasten ontvangen. En alles wijst erop dat de belangstelling nog toe zal nemen. Het seizoen moet nog beginnen, nu al hebben ze aanvragen van wandelaars die speciaal naar Wortelen Merksplas-Kolonie komen.

Bestemmingen

Aan het delen van ervaringen ’s avonds aan

Paul had liever een portret van zijn ezels in de gazet dan eentje van zichzelf. De gustibus non…

Louis Goetschalckx en Martine Van Steenbergen

Louis en Martine stellen een gastenkamer met drie tweepersoonsbedden en een badkamer ter beschikking

tafel zal er geen gebrek zijn ten huize Goetschalckx. Louis wandelde ooit in 85 dagen van Wortel naar Santiago de Compostella en de andere bestemmingen van Louis en van Martine zijn niet meer te tellen.

Dit jaar gaat Martine de Eifelsteig doen, een wandeling van 380 km van Aachen naar Trier. Louis kijkt al uit naar het St. Olovpad een wandeling van Zweden naar Denemarken, 600 km van Selanger naar Trondheim in vijf weken tijd.

Het kennis maken met mensen van alle rangen, standen en leeftijden uit verschillende windstreken en het delen van wandelervaringen maakt het zo boeiend. “En”, zegt Louis, “ik blijf nagenieten als ik de commentaren en indrukken lees, die wandelaars plaatsten op sociale media of op hun blog. Van de prijs die je vraagt zal je niet rijk worden,” zei een kennis ooit, “Nee zei ik, maar de rijkdom aan ervaringen is niet te betalen.”

Jacques en Lief Broers:

“Telkens anders maar altijd leuk”

MINDERHOUT - In 2014 maakten Jacques Broers en zijn vrouw Lief Verhoeven hun eerste lange wandeling. Een tocht van 200 km naar hun dochter in Kampen, een stad bij het IJsselmeer in Nederland. Kennissen gaven hen de raad om te overnachten bij Vrienden op de Fiets en dat was best aangenaam.

Eenmaal thuis hebben ze zich als kandidaat gastgezin ingeschreven, om als het ware om iets terug te doen na al die mooie ontmoetingen.

Campspace

Tijdens de twee coronajaren was het aantal Vrienden op de Fiets die Jacques en Lief Broers ontvingen duidelijk minder. Dat in tegenstelling tot de gasten die ze ontvingen langs ‘Campspace’. Jacques geeft een woordje uitleg.

“Naast Vrienden op de Fiets stellen we onze tuin ter beschikking aan mensen die er willen kamperen. Dat doen we langs Campspace, een organisatie gelinkt aan RB&B. Die manier van reizen kende vorig jaar, tijdens corona een echte vlucht. Wij telden meer dan 200 boekingen, personen of groepen personen dus.

Langs hun website worden mogelijke locaties bekend gemaakt, zonder vermelding van het exacte adres. De kandidaat kampeerders moeten mailen, zich voorstellen en hun verblijf toelichten. Indien

Mariaveld

In de gids staat aangegeven dat ze een kamer voor twee personen ter beschikking stellen en men de douche deelt, maar in het voormalig klooster op Mariaveld is zoveel plek dat men wel eens meer mensen ontvangt.

Op de eerste plaats waar ze ooit zelf sliepen, kregen ze de kans om ter plekke te blijven eten. Dat is nu ook bij hen mogelijk, indien de gasten het vragen. Van Mariaveld naar de eerste eetgelegenheid is al vlug enkele kilometers.

Het grootste deel van de gasten langs Vrienden op de Fiets komt uit Nederland. Ze blij-

wij de aanvraag aanvaarden en betaald hebben aan Campspace, ontvangen ze onze coördinaten. De dag voor ze toekomen, ontvangen we hun betaling.”

Vertrouwen

“Bij Campspace bepaal je zelf de prijs, bij ons is dat 7 euro per persoon en 3 euro voor jongeren. Naast Campspace, een Nederlandse vereniging, is er ook ‘Welcome to my garden’, een vergelijkbaar Belgisch initiatief. Ook voor die vereniging stellen wij onze kampeerruimte ter beschikkingWij stellen onze kampeerders een toilet, een douche en een buitenkeuken ter beschikking, maar dat is uitzonderlijk. Vaak zijn we niet thuis als de gasten komen, maar dat hoeft ook niet echt. Het is een kwestie van mensen te vertrouwen, in mensen te geloven.”

ken overwegend uit het onderwijs of de zorgsector te komen.

Jacques en Lief houden het bij wandelen. En wat dat betreft is Jacques niet aan zijn proefstuk. In 2015 ging hij op 110 dagen van Minderhout naar Compostella. Dat was vanaf dag 1 genieten. Hij koos bewust voor de route langs de Spaanse kust, de meest rustige route die maar door een beperkte groep Compostellawandelaars gebruikt wordt.

Comfort

Jacques en Lief maken veel gebruik van Vrienden op de Fiets. Als wandelaar kiezen ze, als het mogelijk is, voor overnachting bij gastgezinnen die wonen in de kerk-, de station-, de dorpsstraat of een andere straat waarvan je kan vermoeden dat ze in het centrum ligt. Het valt tegen als je na een wandelling van pakweg 25 km nog vijf km verder moete omdat de bestemming ver van het centrum ligt.

Er is natuurlijk verschil in comfort tussen wat een gastgezin aanbiedt. Dat kan gaan van een mooi ingerichte kamer tot een huis met maar een slaapkamer en de gastvrouw die dan in de living slaapt. Ooit sliepen we in een voormalige kerk, maar het kan ook een tuinhuis zijn, al is dat is uitzonderlijk.

Maar ze bewaren niets dan goede herinneringen aan de mensen die ze leerden kennen, zowel tijdens hun wandelingen als hier in Minderhout als gastgezin. (nd/fh)

Jacques Broers en Lief Verhoeven

, veel meer dan een gewone fitness

Gezondheid is van groot belang voor een gelukkig leven. Evenwichtige voeding, voldoende beweging en een goede mentale balans zijn de bouwstenen daarvoor.

Zaakvoerders Luc en Linda van Hey You weten dat maar al te goed. Daarom gingen zij eind 2021 van start met hun gezondheidscentrum. Neen, geen standaard fitness zoals je die overal vindt. Wel een uniek concept waarin zachtheid, verbondenheid én deskundige begeleiding centraal staan.

Iedereen kan aan haar of zijn gezondheid werken. Ons team helpt je daarbij. Niet om je lichaam te veranderen, wel om er zorg voor te (leren) dragen.

Hey You is er dan ook voor een divers publiek: jonge mensen die een goede conditie belangrijk vinden, sporters die van een blessure willen herstellen, mensen van middelbare leeftijd die gezonder willen leven, bejaarden die graag lang fit blijven.

Zorg dragen voor je lichaam, daar gaat het om

Voor ieder van hen kan een persoonlijke begeleiding het verschil maken, wetenschappelijk onderbouwd en medisch verantwoord. Bewegen is gezond, maar de manier waarop is o zo belangrijk. Daarom heeft Hey You een team van professionele coaches om lichaam en geest terug in balans te helpen brengen. Dit kan door een persoonlijke aanpak, een plan op maat, correct leren bewegen op de manier die het best bij jouw lichaam aansluit.

Een team begeleiders staat voor u klaar: v.l.n.r.: - sportcoah Marie, sportcoah en diëtiste

Uniek in de kempen

Onze eGym toestellen zijn uniek in de Kempen. Een efficiënte en veilige trainingsaanpak voert naar een verantwoord resultaat. Bij jouw eerste bezoek neemt een medewerker flexibiliteits-, cardio- en krachttesten af. De toestellen worden vervolgens ingesteld op maat van jouw lichaam. Wanneer je nadien komt sporten, zorgt jouw persoonlijke badge ervoor dat het toestel de intensiteit van de oefening automatisch aan jouw lichaam aanpast. Zo eenvoudig kan het zijn…

De personal trainer, lesgever, kinesist en diëtist helpen je op weg naar een gezonde levensstijl die bij jou past. Elk teamlid kreeg een professionele opleiding. Elk teamlid kent ook het belang van een goede vertrouwensrelatie. Communicatie, zorg en aandacht zijn de ordewoorden. Coaches maken dus graag tijd voor jouw vragen en opmerkingen, voor een extra woordje uitleg of een rustig gesprek.

Bij HEY YOU deelt iedereen dezelfde visie: alles begint met respect voor je eigen lichaam en geest. Ieder heeft een eigen expertise. Zo vind je de coach die bij jou past.

Spor tcoaches

Coach Marie: ‘Ons doel is dat mensen niet alleen sterker en fitter worden, maar dat hun zelfbeeld erop vooruit gaat en hun zelfvertrouwen groeit. Hoe doen we dat? We kiezen voor een gewichtsneutrale aanpak met aan-

dacht voor mentale en fysieke gezondheid. Zo ga je je echt beter in je vel voelen.’

Diëtisten

Diëtiste Nele: ‘Het team van diëtisten werkt vanuit het principe van intuïtief eten. Bij ons krijg je geen strikt dieet of vaste regeltjes, je leert luisteren naar je lichaam en stilaan gezonde gewoontes inbouwen in je eetpatroon. We baseren ons niet op nieuwe hypes en trends, maar op wetenschappelijk onderbouwde principes.’

Kinesisten

Het kinesistenteam maakt trainingen op maat, aangepast aan de noden van de sporter. Kwaliteit en begeleiding zijn de belangrijkste pijlers.

Hey You heeft veel aandacht voor gezelligheid en een huiselijke sfeer. Je moet je volledig op je gemak voelen tijdens het bewegen en sporten. Warm menselijk contact in combinatie met privacy. Daarom hangen er bij ons geen spiegels en zijn de verschillende sportzones afgeschermd met planten.

Praktisch: Hey You, Vrijheid 94 te 2320 Hoogstraten. Leden kunnen 24/24 en 7/7 komen spor ten, de coachen zijn aanwezig tussen 9.00 en 22.00 uur om spor ters te begeleiden. Info: hoogstraten@heyyou.be en www.heyyou.be

Carolien, diëtiste Nele en marketing verantwoordelijke Evi.

Sportcoah Brecht helpt bij het correct uitvoeren van de oefeningen

Amanda Bisetti uit het Braziliaanse Sao Paulo is AFS-student

“Frietjesdag en speculoospasta: dat is België voor mij!”

HOOGSTRATEN - Amanda Bisetti is 17 jaar en woont in Sao Paolo, Brazilië. Sinds september verblijft ze in Hoogstraten bij de familie Everaert - Van Dun. Amanda spreekt al een aardig mondje Nederlands. “Geen gemakkelijke taal” vertelt ze, al merk je daar niets van. “Het is hier sprookjesachtig mooi in België maar jullie hebben wel rare gewoonten…” Daar wilden we uiteraard meer over weten…

DHM: Vertel eens over je familie?

Mijn moeder, Denise, werkt op de rechtbank in Sao Paolo. Ze is er assistent voor een rechter. Mijn vader, Marcelo, werkt bij de verkeerspolitie. Ik heb nog een zus, Julia, zij is 13. Voor mij zijn er heel wat gelijkenissen tussen mijn leven hier en mijn leven in Brazilië. Ik kom uit een middenklasse gezin, vandaar. Al zijn er ook wel heel wat verschillen.

Hier woon ik in een groot gezin, in Brazilië leef ik enkel samen met mijn mama en mijn zus.

Ik woon in Sao Paolo, wat een hele grote stad is. Dat verschilt dus erg van mijn woonplaats hier in Hoogstraten. Ik weet intussen dat Hoogstraten ook een stad is hoor, maar het verschil met Sao Paolo is toch groot. Thuis woon ik in een stad van 22 miljoen inwoners. Je begrijpt dat dit wel een groot verschil is met Hoogstraten.

Lieve mensen

DHM: Welke richting volg je in de school? Ik zit hier in het 5de jaar Humane Wetenschappen in het ASO Spijker. School is voor mij een manier om te integreren en zo leer ik het Nederlands ook het snelst.

Ik koos voor een schoolprogramma bij AFS. Dat betekent dat ik hier les volg aan een middelbare school zoals elke andere Vlaamse jongere. Enkel tijdens de kerstexamens wordt er door AFS een vervangprogramma voorzien. Die examens zouden voor mij nog te moeilijk geweest zijn.

Ik leerde er mooie dialectwoorden en lieve mensen kennen

Braziliaanse AFS-studenten die in Vlaanderen verblijven.

Ik deed tijdens deze periode vrijwilligerswerk in het woonzorgcentrum hier in Hoogstraten. Dat was voor mij ongelooflijk interessant. Ik leerde er niet alleen mooie dialectwoorden kennen maar ook heel lieve mensen, zowel de bewoners als het personeel. Deze ervaring was echt een meerwaarde om Nederlands te leren.

Waar ik op school en thuis nog kon terugvallen op het Engels, als ik te onzeker was om Nederlands te spreken, was dit in het woonzorgcentrum vaak geen optie. Dit duwtje in mijn rug heeft me zeker geholpen om van mijn drempelvrees om Nederlands te spreken af te geraken.

DHM: Wat wil je bereiken met deze uitwisseling?

Ik wil hier vooral de Belgische cultuur leren kennen. Ook wil ik graag Nederlands leren. Omdat ik met deze uitwisseling écht uit mijn comfortzone moet stappen, zie ik dit avontuur ook als een goede manier om mezelf te leren kennen.

Ik heb voor de uitwisselingsorganisatie AFS gekozen omdat ik op die manier ook andere

Amanda Bisetti

uitwisselingsstudenten van over de hele wereld kan leren kennen. Zo kan ik niet enkel kennismaken met de Belgische cultuur, maar ook met andere culturen.

Fietsen

DHM: Is je leven in Brazilië gelijkaardig als van de jeugd hier in Hoogstraten? Hier neem ik voor alles de fiets. In Brazilië is de fiets geen gebruikelijk vervoersmiddel. De wegen zijn er ook echt niet op voorzien. We gebruiken als jongere heel vaak een Uber om ergens te geraken. Dat lijkt hier in Hoogstraten nog niet echt ingeburgerd.

Hier is het normaal dat de jongeren naar cafés gaan, in Brazilië spreken jongeren meer af bij elkaar thuis. Wij kennen in Brazilië ook geen jeugdbeweging. Hier heeft ook bijna iedereen naschoolse activiteiten zoals jeugdbeweging of sporten. In Brazilië is dit veel minder.

Jongeren werken hier veel voor school

Ik vind dat jongeren hier veel voor school werken. Wij kennen in Brazilië ook niet het systeem van testen voor dagelijks werk. We hebben enkel specifieke periodes met testen. Ons schooljaar wordt onderverdeeld in periodes van 2 maanden. Aan het einde van die 2 maanden is er telkens een periode van een week of 2 weken waarin er testen zijn. De andere weken zijn er nooit testen, dat is hier wel anders.

Ik merkte ook dat een studentenjob of weekendwerk hier heel normaal is voor leerlingen uit de laatste jaren van het middelbaar onderwijs. In Brazilië is dit niet zo voor jongeren uit de middenklasse. Enkel de jongeren van wie de gezinnen de eindjes aan elkaar moeten knopen zoeken een bijverdienste. Er zijn dus wel jongeren die de combinatie moeten maken tussen naar school gaan en werken, omdat ze anders hun opleiding niet kunnen betalen.

De mensen uit de middenklasse of de rijke jongeren gaan na school gewoon naar huis om te relaxen.

Vrije tijd

DHM: Wat doe jij in je vrije tijd? In de eerste plaats spendeer ik mijn vrije tijd in mijn gastgezin. We doen heel gewone dingen samen, soms ook een citytripje of zo. Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk van België te leren kennen. Als ik een beetje tijd heb, probeer ik een stad te bezoeken. Vaak doe ik dit samen met andere AFS-studenten in de buurt.

Ik ga ook graag naar feestjes. Dit doe ik heel graag met mijn gastzus Eske en haar vrienden. Ook feestjes met andere AFS-studenten vind ik fijn. Activiteiten met AFS zijn voor mij ook leuk, we zijn intussen een echte vriendengroep geworden.

DHM: Hoe ervaar jij de Hoogstraatse jeugd?

Ik heb de indruk dat ze veel studeren en veel hobby’s hebben. In het weekend gaan er veel jongeren naar jeugdbewegingen en naar cafés. Ik ga zelf niet naar een jeugdbeweging, maar kom de jongeren in het weekend wel tegen in bijvoorbeeld de Cahier, het Slot of de Kokomo.

Ik heb het gevoel dat ze heel openminded zijn en dat ze mij overal met open armen verwelkomen.

Ze verwelkomen mij overal met open armen

regelen tegen Covid voor jongeren?

Bij het begin van de pandemie waren de maatregelen nogal rommelig. Er werd aangeraden om thuis te blijven, maar veel jongeren trokken zich daar niks van aan. Daarom stegen de besmettingen heel snel, vooral bij de groep tussen 15 jaar en 30 jaar. Er werd niet echt veel gecontroleerd, enkel wanneer bijvoorbeeld buren de politie verwittigden. Maar zelfs dan werden er geen boetes uitgedeeld. Er waren ook veel illegale discotheken open waar jongeren naartoe gingen, zonder mondmasker of enige vorm van bescherming.

Amazone

DHM: Wereldwijd zijn de ogen gericht op

In Amsterdam met het gastgezin Everaert. Ook een Waalse AFS-studente verbleef toen in het gezin en ging mee op uitstap.

newoud. Leeft dit thema ook in Brazilië?

Ja, ook in Brazilië is het een actueel probleem. Een groot deel van de Braziliaanse economie is gebaseerd op de export van soja en suikerriet. Hiervoor moeten ze grote delen natuur verbranden in het Amazonewoud. De president doet er niks aan omdat hij de economie belangrijker vindt.

Er zijn wel veel organisaties die opkomen voor de dieren en de natuur en de inheemse bevolking. Ze proberen via petities de overheid te overtuigen. Meestal tevergeefs. De overheid blijft zich momenteel verschuilen achter het excuus dat de branden op natuurlijke wijze ontstaan.

DHM: Heb je zicht op het armoedeprobleem in Brazilië?

Ik weet dat ik geprivilegieerd ben en in mijn deel van de stad zien we weinig armoede. Maar in Sao Paolo zijn er veel favella’s (sloppenwijken, nvdr), die ik wel zie. We zien zelfs hele families met kinderen op straat leven. Echt heel veel Brazilianen leven in armoede.

In Brazilië is er gratis onderwijs en gezondheidszorg. Maar toch hebben de armen geen toegang tot onderwijs, gezondheidszorg, goede huisvesting of elektriciteit. Een minimumsalaris is helaas in Brazilië niet genoeg om rond te komen voor je basisbehoeften. Kinderen van de arme gezinnen gaan dan ook niet naar school, maar gaan werken, al is het bij wet verboden om te werken onder de 16 jaar. De gezinnen hebben die inkomsten echter nodig om een beetje rond te komen. Op die manier is het heel moeilijk om uit de armoede te geraken.

Sommige privéscholen geven beurzen aan armere kinderen, bijvoorbeeld omdat de ouders op de school werken. Maar als je echt arm bent, maak je geen kans op onderwijs. Brazilië is zo groot en er zijn zo’n grote verschillen. De vergelijking die ik maak tussen mijn leven hier en mijn leven in Brazilië, gaat zeker niet voor iedereen op. Dat wil ik zeker nog wel benadrukken.

Betalen om te plassen vind ik wel heel raar

Plassen

DHM : Wat zijn de gekste dingen die je hier in België ervaart?

Betalen om te plassen vind ik wel heel raar. Als je ergens bent en je moet plassen, moet je altijd betalen. Er zijn heel weinig publieke plaatsen waar je gratis kan plassen, zelfs in de stations moet je betalen om naar het toilet te gaan.

Waar ik heel hard aan moest wennen was het

snuiten van je neus. Hier is het redelijk normaal om dit te doen in de klas, of in het openbaar. In Brazilië ga je daarvoor naar het toilet. Zelfs in je eigen huis, ga je ervoor naar het toilet.

Ook blijf ik het heel raar vinden dat er in zo’n klein landje als België 3 landstalen kunnen zijn.

Soms lijkt het alsof er 3 seizoenen in 1 dag zijn

En dan het weer ! Koud en onvoorspelbaar. Het rare is dat het soms lijkt alsof er 3 seizoenen in 1 dag zijn.

DHM: En wat vind je leuk aan België? Het eten is heel lekker hier, vooral de wafels, en zeker die van mijn gastpapa hier. Ik vind het ook leuk dat de meeste gezinnen hier een vaste frietjesdag hebben. En dan mag ik zeker speculaaspasta niet vergeten. Voor mij is dat écht de smaak van België.

In het algemeen kan ik stellen dat de mensen heel openminded en vriendelijk zijn. Heel wat mensen spreken Engels, dat is handig. Hoewel ik echt Nederlands wil leren, helpt het Engels wel om beter te communiceren.

Ik vind België echt zo sprookjesachtig mooi. Veel Belgen lijken dat zelf niet te zien. In een paar uur tijd heel het land kunnen doorkruisen vind ik ook wel iets hebben.

Ik

vind België echt zo sprookjesachtig mooi

En fietsen doe ik ook erg graag. Maar in de koude is dat niet altijd makkelijk, maar het is wel een handige manier om je te verplaatsen. Zeker als jongere geraak je op die manier overal.

Onbetaalbaar

DHM: Tinne, sinds wanneer stellen jullie je gezin open voor een buitenlandse student?

We waren voor het eerst gastgezin in 2012. Amanda is nu de zevende student die bij ons een plaatsje in ons gezin kreeg. We hadden eerder ook al studenten uit Thailand, Colombia, Bolivië, Honduras, Turkije en Wallonië. Het contact met al onze studenten houden we warm, enkelen van hen zagen al de kans om een keertje terug te keren voor een bezoekje.

Voor ons is het een manier om de wereld te leren kennen. We willen als gezin graag een ruime blik op de wereld meegeven aan onze

kinderen en tegelijkertijd laat een student in huis je vaak stilstaan bij je eigen waarden en normen.

De beslissing om opnieuw gastgezin te worden, is hier altijd een gezamenlijke beslissing. Voor onze vier kinderen is het intussen de normaalste zaak van de wereld geworden, toch denken we er elk jaar opnieuw goed over na. Al weten wij intussen dat er altijd redenen zijn om het niet doen, we weten ook dat het ons gezin toch telkens iets bracht dat onbetaalbaar is.

DHM: Hoe stel ik me kandidaat?

AFS Vlaanderen is de organisatie waarbij je in heel Vlaanderen terecht kan. Het hoofdkantoor is in Mechelen, maar belangrijker zijn de lokale comités. Per regio is er een vrijwilligerswerking opgezet. In Hoogstraten zitten we bij Comité Kempen. Bij deze lokale vrijwilligers kan je niet alleen terecht met eventuele vragen, er worden ook activiteiten georganiseerd, zowel voor gaststudenten als voor hun ouders. Zo spreken we bijvoorbeeld regelmatig af om samen te koken, om te gaan schaatsen, een stad te bezoeken,… Dit zijn voor mij keer op keer leuke ervaringen. (pm)

Word jij ook gastgezin?

Stel je huis en hart open voor een gaststudent, neem je familie mee op een geweldig interculturele uitwisseling in eigen land en beleef de wereld thuis. Begin het avontuur in de zomer of winter, je kan kiezen voor 3, 6 of 10 maanden.

Iedereen kan gastgezin worden, ongeacht de samenstelling van het gezin. Dat geldt ook voor alleenstaanden of mensen zonder kinderen. Al wie over een gezonde portie nieuwsgierigheid beschikt, geïnteresseerd is in andere culturen en graag met jongeren omgaat, is welkom.

Je kan daarbij rekenen op ondersteuning door ervaren oud-gastgezinnen, AFSvrijwilligers in je buurt en stafleden om je weg te vinden in dit nieuwe avontuur. Ook je gaststudent zal zijn of haar eigen vertrouwenspersoon toegewezen krijgen. Daarnaast kom he ook in contact met andere gastgezinnen in jouw buurt.

Heb je interesse of wil je meer weten over gastgezin worden bij AFS? Bezoek www.afsvlaanderen.be/gastgezin, mail naar info@afsvlaanderen.be of bel naar 0479/58 93 99 (Leslie De Rooy).

Je vindt ook info op Facebook (AFS Vlaanderen) en via Instagram (afs_kem).

Rooimans in De Maand

De site ‘boer Vermeiren’ wordt

beeldbepalend, ook voor onze straat

WORTEL - De eigendom van boer Vermeiren, metersbreed langs de Rooimans, wordt niet alleen beeldbepalend voor de straat maar voor gans het dorp. Er werden en worden plannen gemaakt, maar dat gebeurt achter relatief gesloten deuren. Het uiteindelijke resultaat zal meteen bepalend zijn voor de geloofwaardigheid van de samenwerking van het stadsbestuur met AR-TUR en het participatieproject Wortel 2030 dat daaruit ontstaan is.

Franken of Gratianus…?

Wanneer we het stratenplan van Wortel vergelijken met de Ferrariskaart van 1750, is het duidelijk. Van de rechte weg vanaf de apotheek tot café De Nieuwe Buiten is er bij Ferraris nog geen sprake. Die werd honderd jaar later, rond 1850 aangelegd. Toen pas ontstond het vermeende ‘Frankisch plein’, waar de kinderen van Wortel ten onrechte over leerden. Wie van Hoogstraten naar Turnhout moest, reed langs het Slot, links de Sint-Janstraat in en verder over de Grote Plaats.

Wie naar Bolk moest, kon kiezen tussen de Zandstraat en de Rooimans, twee kleinere wegen die iets voor de brug over de Mark samen kwamen. Die verbinding Rooimans - Zandstraat is er niet meer. Een gedeelte is nog verhard, maar gaat dan over in een zand-

Ludo en Marina Van Calster

“We willen hier niet weg”

We rijden eerst tot bij Ludo Van Calster, omdat we vermoeden dat hij gans zijn leven al op Rooimans gewoond heeft. “Toch niet”, zegt zijn vrouw Marina Krols, “we zijn in 1980 getrouwd en daarna hebben we vier jaar naast cinema Roma in Hoogstraten gewoond. In wat ooit wellicht de cafetaria bij de filmzaal was.”

Ludo is er in 1958 geboren op Rooimans en heeft er zijn jeugd doorgebracht. Hij weet nog precies wie waar woonde, want er stond nog maar een handvol huizen. “Wij woonden er met ons vader en moeder en nonkel Jos bij onze grootvader in de boerderij waar nu die appartementen staan. Verder woonden aan deze kant Sus Aerts, de Wiks,

weg die eindigt in landbouwgrond. Op een kadasterkaart uit 1834 wordt de straat ‘Rooymans’ genoemd. Bij de aankondiging van de verkoop van de Salm-Salmgoederen op 18 en 19 juli 1854 werd “Roeymans” vermeld.

Is er enig verband met de “Rooimanshoeve” in Meer? Van deze hoeve wordt immers melding gemaakt in “Meir, in de Kempen”, een boek van pater J. Gratianus uit 1912.

Waar onder Rooimans eerder een straat of streek bedoeld werd, was Royman wellicht een akker gelegen ter streke Rooimans. Deze akker vinden we vermeld in een rekening van het bureau van Weldadigheid uit 1824, opgemaakt door J. Druyts.

Lena Rijvers, Jos Van Nyen, Gust Stas en Jefke Staes de mandenmaker en dan was er nog ’t scholeke. Aan de overkant was er boer Vermeiren en de meisjesschool. Dat was het dan. Toen ik geboren ben was het hier nog karspoor, pas in 1964 is de straat verhard.”

Met een diploma bouwkundig tekenen op zak begon Ludo in 1975 bij ‘den Horsten’. “Voor mijn legerdienst eerst zeven maanden op den bouw, ijzervlechten enz. om ervaring op te doen. Na mijn legerdienst op den bureau.” Toen het met Horsten gedaan was, ging hij nog negen jaar bij Rik De Keyser werken.

“Bij den Horsten heb ik geleerd hoe men een huis moet maken, bij De Keyser leerde ik hoe men dat huis aan de man moet brengen”, zegt Ludo, “dus was ik klaar om zelfstandig te beginnen. Tot mijn 50ste

verjaardag bouwde ik met mijn firma Woningbouw Van Calster elk jaar een 25-tal huizen. Ik heb nooit arbeiders in dienst gehad. We werkten met een vaste ploeg van haast altijd dezelfde onderaannemers. Dat werkte perfect. Toen heb ik de zaak overgedragen aan Jan Martens,

Het kosterschooltje en een schoolstrijd

De bouw van wat we het “Kosterschooltje” noemen heeft alles te maken met de uitslag van de nationale verkiezingen in 1878, toen de liberalen de absolute meerderheid behaalden. De regering Frère - Van Humbeeck (1878 - 1884) verbood godsdienstlessen in de dorpsscholen. Zo kwam er een einde aan katholieke machtspositie in het onderwijs.

Vanop de kansel vroegen priesters aan leerkrachten om ontslag te nemen en verboden ze de parochianen om naar de heidense scholen te gaan. In haast elk dorp boden notabelen hulp, zoals in Meer waar de heer van Maxburg gronden schonk en de parochianen er de klaslokalen op de kloostersite bouwden.

In Wortel liep het even anders. Pastoor Raeymakers, pastoor van 1853 tot 1879, nam geen initiatief om een katholieke school op te richten en weigerde zijn vriend P.J Gevers als onderwijzer te ontslaan.

maar ik heb nog wel een zevental jaar meegedraaid om de overgang te maken.”

Marina werkte eerst tien jaar als familiehulp en daarna bij Ludo op het bureau, terwijl ze samen twee kinderen Katrien en Liesbeth grootbrachten. Nu ligt de riem er af en genieten ze van hun vier kleinkinderen.

Ze bouwden het huis waar ze nu wonen op de laatste kavel voor het landbouwgebied, waar de vroegere verbinding met de Zandstraat stopt. “Heel rustig”, zegt Ludo, “als hier een auto komt, moet die hier of bij de overburen zijn. We willen hier niet meer weg. Zo rustig wonen in een gebuurte - Rooimans, Zandstraat en Dorp - dat heel goed samen hangt.”

Marc Van Overveldt

“Langzaam maar zeker word je aanvaard”

In ons gesprek met Ludo Van Calster kwam mandenvlechter Jefke Staes ruim aan bod. “Jefke woonde waar nu Marc Van Overveldt woont”, zei Ludo. En omdat Marc, voor zover wij weten, de eerste en - wie weet - mogelijk ook de laatste huisdokter in Wortel zal zijn, bellen we bij hem aan.

“Wat kan ik nu over de Rooimans vertellen?”, vraagt Marc zich luidop

Zijn opvolger pastoor Lambrechts (1879 tot 1889) deed dat wel en liet in 1879 het schooltje op de Rooimans bouwen. Zelf woonde hij niet in de mooie oude pastorij, maar in een pastorij links naast het schooltje. Die werd gekocht door klompenmaker Peer Langers en het schooltje werd in 1889 eigendom van de gemeente.

In overleg werd het een vrije meisjesschool tot de zusters Ursulinen in 1908 de meisjesschool bouwden iets verderop in de Rooimans, waar die nu nog is.

De jongensschool zat in nog oudere gebouwen op de plaats waar nu de KLJ lokalen zijn. Toen die te klein werden, werd het kosterschooltje van 1921 tot 1962 gebruikt voor jongens van het eerste en tweede studiejaar. Zij kregen er achtereenvolgens les van juffrouw Jozefa Horsten en Jules Noeyens, Leo Vanhaute en Ludo Sambre als leraar. In 1963 verkocht de gemeente het schooltje aan Jef Michielsen.

Ludo en Marina Van Calster

Het kosterschooltje

De pastorij van pastoor Lambrechts

“Man, man, ik werd beschouwd als vreemdeling.” Marc Van Overveldt vroeger en nu.

af wanneer hij ons in zijn vroegere praktijkruimte ontvangt, “Ik ben niet van Wortel, ik kom uit Winterslag en het was in die dagen niet zo eenvoudig om echt aanvaard te worden. Dat duurde wel een jaar of tien. Maar”, zegt hij opgelucht, “nu is dat helemaal anders”.

Marc werd geboren in 1954 geboren en studeerde geneeskunde aan de KULeuven. Hij leerde zijn vrouw May Hoet van Minderhout kennen toen hij als jobstudent werkte in de psychiatrie in Duffel waar May ergotherapeute was. Ze huwden nog tijdens zijn studies en hun eerste zoon werd geboren in 1979, het jaar dat Marc afstudeerde.

“Ik ben in juni 1979 afgestudeerd en ben in september in Wortel als dokter begonnen. Man, man, dat was nog niet zo simpel. De mensen aanzagen me als een vreemdeling. De Kempense mentaliteit zeker, en misschien ook door mijn uiterlijk toen, ooit met relatief lange haren… Maar langzaam maar zeker word je aanvaard. Ik werd voorzitter van het oudercomité, lid van Fotogroep ’t Slot enz. We wonen hier beter dan waar dan ook: rustig en in een goede buurt.”

Iets meer dan twee jaar is Marc met zijn dokterspraktijk gestopt. “Toen ik begon, was er nog concurrentie tussen de dokters,” zegt hij, “Nu is het een ellende. Er zijn zoveel huisdokters te kort. Ze hebben elkaar meer dan nodig. Door corona is dat nog veel duidelijker geworden. Haast niet meer te doen.”

De site Vermeiren wordt beeldbepalend voor Rooimans en het dorp.

Merksplas, is net 40 jaar geworden en in 2006 getrouwd met Larissa Verschueren van Sint-Lenaarts. Nu hebben ze drie kinderen, drie meisjes respectievelijk van 12, 10 en 8 jaar oud.

Nick is metaalarbeider bij CMH in Beerse en vrijwillige brandweerman ambulancier in Hoogstraten. Larissa werkt in de beenhouwerij van Delhaize Hoogstraten.

Ze kochten het schooltje in 2010 van de familie Michielsen. “Er was werk aan”, zegt Nick, “wij hebben het gebouw volledig gestript, geïsoleerd, kortom grondig vernieuwd. Tijdens de verbouwing kwam een massale arduinen bak, het urinoir voor de jongensschool tevoorschijn.”

Hoe zal de buurt er in de toekomst uitzien? “Schrik is een groot woord”, zegt Nick, “maar we hopen dat men in het ontwerp van de site Vermeiren hier tegenover het dorpse karakter bewaart en er voldoende groen voorzien wordt. Het is voor Wortel erop of eronder. Ik hoor links en rechts dat het de goede kant uitgaat. Laat ons dat hopen. De werkgroep Wortel 2030 is onze engelbewaarder, ook al vind ik het spijtig dat de Dorpsraad er niet echt bij betrokken is. Maar goed, het resultaat telt.”

Christian en Marleen Buyse

“De rust die we zochten, is verdwenen”

Nick Van Hout

“Hopelijk blijft

het dorpse k arakter ”

We konden het niet laten om iets verderop richting Boomkens aan te bellen bij het huis dat ooit een schooltje was. Het lokaal waar uw dienaar in het eerste en tweede studiejaar nog les kreeg van meester Noeyens.

Nick Van Hout, geen onbekende voor ons, doet de deur open. Nick maakt deel uit van de Dorpsraad van Wortel. Hij is afkomstig van

Voor onze laatste stopplaats kiezen we een willekeurige woning uit, dichter bij de Langenberg iets voor café De Nieuwe Buiten.

Schoolstraat in de maak

Net zoals de Anton de Lalaingstraat in Hoogstraten, de Terbeeksestraat in Meer en de Koestraat in Minderhout wordt er ook gewerkt aan de inrichting van de Rooimans als ‘schoolstraat’. De verkeerstellingen en de inventarisatie van de bestaande toestand liggen al achter ons.

Tot einde maart zijn er gesprekken met leerlingen en worden de in 2018 verzamelde gegevens geactualiseerd. Van april tot juni worden de buurtbewoners, het schoolteam en de politie bevraagd en volgen er werksessies.

Dat alles moet in september leiden naar een proefopstelling, met een evaluatie en beslissing in november van dit jaar.

Christian en Marleen Buyse

Daar treffen we Christian Buyse en zijn vrouw Marleen Daemen. Het koppel woonde jaren in Brussel, waar Christian voor verschillende bedrijven de export over gans de wereld verzorgde. Marleen, afkomstig van Weelde, was er directiesecretaresse.

De laatste opdracht van Christian was er een voor de Europese Unie en beperkt in tijd. Dat was ook de reden waarom hij op zijn 60ste op rust ging en samen met Marleen de stad ontvluchtte op zoek naar een woning dichter bij de hulpbehoevende ouders van Marleen, die in Weelde woonden.

Het werd in 2005 als bij toeval een woning in Wortel, toen nog eigen-

Een van de oudste prentkaarten van Wortel met links de in 1850 aangelegde baan naar Turnhout, vooraan de Boomkens en rechts de Rooimans met het schooltje als twee gebouw.

dom van de familie Van Opstal. Christian genoot er van de rust en Marleen maakte van een grote zolder een atelier waar ze prachtige poppen maakt. Op een basis van piepschuim, metalen frames en doeken brengt ze zelfdrogende klei aan. Na minutieus schuren wordt elke pop in prachtige kleuren geschilderd. Kunstwerkjes op zich.

“Maar”, zegt Christian, “het is hier niet meer zo rustig als het was. Langs de grote baan en hier voorin de straat zijn veel woningen bij gekomen, die haast allemaal door Roemenen bewoond worden. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar die mensen leven buiten, zeker als het goed weer is. Dat kan ontaarden in avondlijke feesten, waardoor de rust die er was, verdwenen is.”

(fh / met dank aan Stan Michielsen en Leo Vanhaute)

Pilootproject voor coaching van kinderen in echtscheiding

KIES kiest resoluut voor het kind

HOOGSTRATEN - In maart gaat in Hoogstraten het pilootproject KIES van start, een begeleidingstraject voor kinderen in echtscheiding. Het is een initiatief van Tinne Wilmssen, bachelor toegepaste psychologie, actief in het ‘Huis van het kind’ Hoogstraten en als zelfstandige coach, in samenwerking met het gemeentebestuur en de Hoogstraatse lagere scholen.

“Kinderen kiezen niet voor de scheiding van hun ouders. Het overkomt ze. Geen enkel kind, welke leeftijd dan ook, heeft geleerd hoe je omgaat met een scheiding en gescheiden ouders. Zowel kinderen als ouders maken door een scheiding een persoonlijk proces door. Ze lopen tegen eigen lastige, moeilijke en misschien ook fijne kanten van de scheiding aan.”

Opvoedingswinkel

DHM: Wie is Tinne Wilmssen? Al sinds mijn 16 jaar ben ik ervan overtuigd met kinderen en jongeren te willen werken. Na zelf enkele sterke verlieservaringen meegemaakt te hebben, was ik helemaal overtuigd dat ik hierin iets te doen had. In 1999 startte ik daarom mijn bachelor Psychologie aan de Lessius Hogeschool en ik studeerde af met onderscheiding in 2002. Sindsdien heb ik via verschillende werkdomeinen kunnen samenwerken met vele kinderen, jongeren, ouders en gezinnen.

Na mijn studies ging ik aan de slag in het CLB van Essen. Een boeiende periode, maar na jaren zocht ik toch een nieuwe uitdaging. Ook wegens de afstand en de zorg voor mijn kinderen, ik ben immers de trotse mama van Sien en Lotte, twee pittige en vrolijke dames. Daarom ging ik in 2014 aan de slag in de opvoedingswinkel in het Huis van het kind in Hoogstraten. Dat is een plek waar ouders en andere opvoedingsverantwoordelijken (bv. grootouders, leerkrachten, onthaalouders,…) terechtkunnen met kleine of grote vragen over de opvoeding van kinderen en jongeren tussen 0 en 24 jaar.

In 2018 startte ik daarnaast als zelfstandig psychologisch consulent onder de naam ‘Sterkcoaching’. Mijn focus ligt daarbij vooral op de begeleiding van kinderen tussen 7 en 14 jaar, o.m. rond de thema’s: rouw en verlies na overlijden, kinderen in echtscheidingssituaties.

Veerkracht

DHM: Vanwaar specifiek de aandacht voor kinderen?

De veerkracht en oplossingsgerichte vaardigheden van kinderen inspireren mij enorm. Zelf ben ik als kind en jongere geconfronteerd geweest met verlies en rouw. Er waren wel familie en mensen die om me gaven en probeer-

den te helpen, die konden echter niet vatten wat er echt speelde.

Maar toen was er nog gebrek aan mogelijkheden om de hulp te krijgen die nodig was. Door zelf te zoeken ben ik in een groep terechtgekomen die werkte rond rouw, waar ik wel het klankbord vond dat ik nodig had. Daar is trouwens mijn voornemen ontstaan om later daar professioneel iets mee te doen.

DHM: En specifiek voor kinderen in echtscheiding?

De opvoedingswinkel geeft vooral advies aan volwassenen, aan ouders die met vragen zitten omtrent opvoedingsproblemen. Daar word ik regelmatig geconfronteerd met de vraag waar kinderen zelf terecht kunnen als ze worstelen met problemen omdat hun ouders in een scheiding verwikkeld waren. Niet zo eenvoudig, we kunnen ze doorverwijzen naar een individuele coach voor psychologische ondersteuning. Maar een structurele en vooral preventieve aanpak is tot hiertoe niet voorhanden.

In Nederland bestond dat wel, zo hoorde ik op een familiefeestje. Daarover ben ik informatie gaan zoeken, die gelukkig ruim voorhanden is op het net. KIES heet dat, en het staat voor Kinderen In Een Scheiding. Dat kunnen allerlei scheidingssituaties zijn. De scheiding is kort of al langer geleden. KIES staat ook voor het recht van kinderen en jongeren om voor zichzelf te kiezen. Tenminste voor hun eigen gedachten, gevoelens, wat ze ervaren, wensen en hopen.

Coach

DHM: Bestaat het al lang?

KIES was anno 2002 vernieuwend door onderzoek en het ontwikkelen van nieuwe hulp voor een doelgroep die niet in beeld was. De Universiteit Utrecht deed de eerste onderzoeken naar KIES, naar effecten en hulp voor kinderen met gescheiden ouders.

Ondertussen is dit behoorlijk ingeburgerd. Heel veel openbare besturen, scholen en

het KIESproject zal begeleiden.

Tinne Wilmssen en Lot Geerts vormen het team dat

schoolgemeenschappen bieden het gratis aan. Dichtbij en laagdrempelig. Niet onbelangrijk, zowel voor kinderen als voor ouders.

Alle trajecten van KIES zijn gericht op het perspectief van het kind, de behoefte en het welzijn van het kind bij scheiding en het leren omgaan met de lastige dingen die een scheiding met zich kan meebrengen. KIES professionals behartigen de belangen van de kinderen en jongeren.

DHM: Je ging er zelf verder mee aan de slag?

Ja, in 2018 ben ik in Nederland bij de KIES Academie de specifieke opleiding KIES coach gaan volgen. Dit is het opleidingscentrum voor professionals die met deze methodiek begeleiding willen bieden en een aanpak bij scheiding voor kinderen en volwassenen. Daarna volgde ik ook nog de nascholingen.

KIES professionals coachen kinderen bij het proces dat ze meemaken, zorgen dat ze zelf leren vertellen wat lastig voor hen is en helpen hen zo nodig daarbij. De basismethodiek van de trainingen, de training tot coach 7-12 jaar, is driemaal onderzocht door de Universiteit van Utrecht.

Alleen professionals die beschikken over voldoende en een relevante opleiding en werkervaring komen in aanmerking om KIES coach te worden.

Structurele zorg

DHM: Wat doe je ermee?

Uiteraard komt de kennis van pas in mijn werk voor het Huis van het Kind en in mijn eigen praktijk. Maar toch is het vooral gericht op groepswerking en vooral het bereiken van de kinderen die er nood aan hebben. Niet wachten tot er grotere problemen opduiken en ze naar de zorg moeten worden doorverwezen.

Het gaat er om kinderen in een echtscheidingssituatie een stem te geven en hen te leren ontdekken wat te doen met alle gevoelens die hen overvallen. Dat ze met andere kinderen in dezelfde situatie kunnen praten en begrijpen dat die dat ook voelen. En dat onder begeleiding van een professional die het proces begeleidt.

DHM: Hoe groot is de nood?

Heel groot. Er zijn veel scheidingen. In Vlaanderen waren er in 2020 29.350 echtscheidingen en 5.014 beëindigingen van een samenlevingscontract. In onze regio (Hoogstraten, Rijkevorsel, Merksplas - waaruit het grootste deel van onze schoolbevolking komt) waren er in 2020 78 scheidingen. Van de samenlevingscontracten zijn er geen cijfers.

”Soms is het fijn als er even iemand met je meeloopt”

Nelly

Snels-Dolron directeur Expertisecentrum Kind en Scheiding

KIES

Professionele

begeleiding bij scheiding

Dus mag je aannemen dat het jaarlijks om een flink aantal kinderen gaat die daarbij betrokken zijn. Het is lastig vast te stellen hoeveel kinderen te maken krijgen met ernstige problemen ten gevolge van een scheiding. In Nederland hebben volgens de “Richtlijnen scheiding en problemen van jeugdigen” ongeveer 20.000 scheidingskinderen per jaar te maken met ernstige problemen. In Vlaanderen zijn geen cijfers bekend.

DHM: Kinderen gaan allicht op vele manieren om met de gevolgen van een scheiding? Kinderen kiezen niet voor de scheiding van hun ouders. Het overkomt ze. Geen enkel kind, welke leeftijd dan ook, heeft geleerd hoe je omgaat met een scheiding en gescheiden ouders. Zowel kinderen als ouders maken door een scheiding een persoonlijk proces door. Ze lopen tegen eigen lastige, moeilijke en misschien ook fijne kanten van de scheiding aan.

Veel kinderen maken het mee, maar kabbelen wel verder mee. We zien dat ze dan later als jongere in de knoop raken. De wonde wordt een lelijk litteken. Scheiden is immers een rouwproces. Hoe het kind erdoor komt, hangt dikwijls van de ouders af. Maar die hebben het meestal erg met zichzelf te stellen. Een scheiding komt ook niet zomaar uit de lucht vallen, er gaat een pijnlijk proces aan vooraf dat ook door de kinderen wordt opgepikt.

Uit ervaring weten we dat ze het harder aanvoelen dan de ouders het inschatten. Kinderen schikken zich dikwijls naar het lot van de ouders. Het is complex. Ze komen maar in beeld van de zorg als er via andere kanalen problemen gedetecteerd worden, zoals probleemgedrag thuis en op school, veranderingen in leergedrag, gezondheidsklachten …

Pilootproject

DHM: Hoe pak je het aan?

Ik geloof heel hard in preventief werken! KIES is geen therapie, het is coaching van kinderen. Het maakt ze sterker. Wanneer er zaken spelen die een kind belemmeren om een gezonde ontwikkeling door te maken, koppelen de KIES coaches dit tijdig terug en bekijken zij mee of er nog andere hulp aangewezen is.

Ik heb er lang over gebroed en ben in eerste instanties met de directies van scholen gaan praten. Om te beginnen in mijn eigen dorp Meerle, in de Klimtoren. Daarna met de andere directies. Uit die gesprekken bleek dat er inderdaad nogal wat effecten zijn van scheidingen op kinderen, vooral op emotioneel vlak. Maar dat het aan mensen, ruimte en middelen ontbreekt om daar specifiek iets aan te doen. Het zijn niet de enige problemen op psychisch vlak waarmee scholen geconfronteerd worden.

Dan ben ik naar het gemeentebestuur gestapt, naar schepen van Onderwijs en Jeugd Faye Van Impe, om te kijken of er vanuit de gemeente mogelijkheden waren om hier met een KIES project van start te gaan. Het gemeentebestuur is de zaak zeker genegen. Maar aangezien er momenteel op veel vlakken vraag is naar geestelijke gezondheidszorg en de gemeente al flink wat bijdragen levert, zagen ze het niet zitten het project volledig op zich te nemen. Afgesproken werd er een pilootproject van te maken waarin de gemeente logistieke ondersteuning biedt. Ze stellen gratis een geschikt lokaal ter beschikking, zorgen voor het drukken en verspreiden van flyers in alle scholen en zullen het project promoten.

DHM: En de rest?

Voor de begeleiding zal ik als KIES coach instaan en wordt ik bijgestaan door Lot Geerts. Zij heeft geen KIES coach opleiding genoten, maar is professional (maatschappelijke assistente) in werken met kinderen én ervaringsdeskundige. Ze heeft dus kennis van binnenuit. Ons (bescheiden) loon wordt gefinancierd door een bijdrage van de ouders. Voor ouders en kinderen in een moeilijke financiële situatie wordt samen met OCMW en Huis van het Kind gekeken hoe die last mogelijk kan verlicht worden.

Het pilootproject omvat 8 sessies van een uur

en een kwartier met de kinderen. Voor de start en na het einde is er telkens een sessie met de ouders. We mikken op een groep van 6 tot 10 kinderen die deelnemen.

Hoop

DHM: Wat hoop je bereiken? In de eerste plaats natuurlijk dat de kinderen er baat bij hebben. Kinderen leren hun eigen proces te hanteren. Ouders leren door de ogen van hun kind kijken, zodat ze met de extra informatie op het kind gerichte en de best haalbare keuzes kunnen maken.

In de tweede plaats dat preventie werkt, dat kinderen door de extra aangereikte handvaten beter gewapend zijn in hun latere leven. Dat er minder kinderen een beroep moeten doen op geestelijke gezondheidszorg door wonden opgelopen door de scheiding van hun ouders. Dat de aanpak werkt is door opvolgingsstudies bij KIES in Nederland met harde cijfers aangetoond. Preventie werkt!

Tenslotte hoop ik dat er na dit pilootproject een vervolg komt, liefst een structureel aanbod. Dat een KIES traject net als in Nederland deel kan uitmaken van het aanbod aan ondersteuning dat vanuit scholen en/of openbare besturen aangeboden wordt.

Nood aan KIES?

Info over of aanmelden voor de deelname aan KIES kan op verschillende manieren: via mail info@sterkcoaching.be, telefonisch 0497/41.64.53, of via www.sterkcoaching.be.

Doelgroep: kinderen van 8 tot 12 jaar (3e tot 6e leerjaar). De training heeft plaats in de Bib van Hoogstraten.

Er zijn 8 sessies op dinsdagen na schooltijd telkens van 16.15 tot 17.30 uur. Je kind neemt deel aan alle sessies. Data: 15/3, 22/3, 29/3, 19/4, 26/4, 3/5, 10/5 en 17/5.

Kostprijs: 180 euro.

Ruime info over KIEScoaching op Kies.nl

Na afloop is alvast met de gemeente en de schooldirecties een evaluatie van het project voorzien. We kijken er optimistisch naar. En wie weet dat het project ook elders navolging krijgt. Dat Hoogstraten dan met dit project een voortrekkersrol zal gespeeld hebben, dat zou toch mooi zijn, niet? (jaf)

V.V.V. Hoogstraten zet zich als vrijwilligersvereniging in voor de promotie van Hoogstraten, ons “stadje met smaak”. Al onze inspanningen en activiteiten zijn er op gericht om Hoogstraten bekend te maken en te houden in een wijde omgeving. Ook in 2022 willen we zoveel mogelijk mensen naar hier halen om te fietsen, te wandelen, te winkelen, te eten, te drinken en vooral te genieten!

Wij zijn dankbaar dat de volgende ondernemers onze werking steunen als V.V.V partner:

Annie's Boetiek

Apotheek Horsten

Autoservice Tom Geenen

Bakkerij Joost Muësen

Bed and Breakfast Fragaria

Bistro Hotel De Jachthoorn

Blockx, Peeters, Van Looveren architecten

Bloemisterij Mertens

Bolckmans constructie

Broodjesbar De Broodplank

Bruurs kleding

Café De Gelmel

Carrefour Market Hoogstraten

Colora Mertens

De Gulden Coppe

De Hoogstraatse Maand

De Pizzahoek

Delhaize Hoogstraten

Den Boergondier Culinair Hoeveslager

Drankenhandel 't Bierhuis

Egreen Technology

Emdoka veterinary pharmaceuticals

Expertisebureau Topoplan Bruyninckx

Framandi Schoenen

Fruitbedrijf Stoffels-Van Baelen

Garage Ludo Dickens

Geo Landmeters

Greenhouse Logistics Bogaerts

Hesco - alles voor tuin en tuinbouw

Het Chocoladehuis

Het Fortuin Meer

Het Fruithuis

Het Moment

Het Wijnhuis

High Hair

Hubo Mariën

ID Coiffures

Immo Van Huffel

Installatiebedrijf Van Den Berg

Instituut Zenza

Intern. transport Paul Van Loon

JBC Hoogstraten

Juwelier Tibax

Kalisto kleding

KBC bank en verzekering

Kempi Meubel

Mac Ryan

Maes en Zonen

Mc Fashion / Marccain

Mertens Interieur

Optiek Dominiek

Optiek Tom De Bruyne

Oxfam Wereldwinkel

Restaurant Begijnhof

Restaurant Hautru

Rigouts & Co advies voor familiale bedrijven

SBB Accountants & Adviseurs

Standaard Boekhandel Hoogstraten

Steenbakkerij Desta

Torfs schoenen

Tuinmachines Stoffels

Van Meerbeeck Metalen

Van Velzen CS Belgium

Verheyen vastgoed

Verschueren fietsen

W-M Installatiebedrijf

Wil u ons en daarmee de promotie van Hoogstraten ook steunen? U kan dat eenvoudig doen door overschrijving van 40 euro op BE50 4146 0495 8118 (BIC: KREDBEBB) met vermelding “V.V.V. partner 2022 + naam van uw bedrijf”.

U ontvangt dan van ons de bekende sticker “Wij steunen de promotie van Hoogstraten - V.V.V. partner 2022” en een factuur.

Jitse Druyts bouwt een resort op het eiland Sumbawa in Indonesië

“Idyllisch leven met de zon”

Jitse Druyts groeide op in Wortel en vertrok na haar studies naar Frankrijk, waar ze verliefd werd op het land en op een Fransman. Ze werkten er in een skioord en reisden in de zomer de wereld rond. Acht jaar geleden werd hun zoontje Lenn geboren. Na vijftien jaar Frankrijk kozen ze een heel andere bestemming om hun droom waar te maken in West-Sumbawa, een van de mooiste van de 6.000 bewoonde eilanden van het 17.508 eilanden tellende Indonesië.

Jitse was een van de meisjes die in 1995 met een spandoek opstapten in de Mars op Wortel-Kolonie. Ze is nu 37 jaar en bracht haar jeugd door in de Jan Huetstraat in Wortel, waar haar vader Jos Druyts nog woont. Haar moeder Marleen Kimpe woont in Turnhout. Na de dorpsschool volgde Jitse vier jaar economie-moderne talen aan het Klein Seminarie en daarna toerisme in VTI Spijker.

Schaven

“Nadien ben ik gaan studeren en genieten van het kotleven in Antwerpen. Met een diploma regentaat lichamelijke opvoeding op zak vertrok ik naar Frankrijk om mijn Frans bij te schaven. Ik werd er verliefd op het land en op een Fransman, Julien Comons mijn toekomstige man. Gedurende 15 jaar woonden we in de Franse Alpen, meer bepaald in Les Arcs 1950/2000. Daar was ik verantwoordelijke voor een luxeboetiek. Julien was er ski- en snowboardleraar.

Lenn is nu bijna 8 jaar oud, hij is in Frankrijk geboren en werd tweetalig opgevoed. Hij ging

naar school in Les Arcs en groeide op met een snowboard aan zijn voeten.

Door ons seizoensgebonden werk konden we in de zomers heel veel reizen. Elk jaar trokken we minstens voor twee maanden de wijde wereld in, meestal naar Azië en vooral naar Indonesië, een land waaraan wij al lang ons hart verloren.

Wij hebben ontzettend genoten van onze tijd in de Franse Alpen, maar leven met een kind in Les Arcs is niet altijd vanzelfsprekend. Dat was voor ons een van de redenen om voor onze droom te gaan: verhuizen naar Indonesië.”

Grijze haren

“Drie jaar geleden, nog voor coronatijd, werd die droom beetje bij beetje werkelijkheid. Na veel opzoekwerk en vertalingen van officiële documenten werd het duidelijk dat het niet eenvoudig is om officieel grond te kopen in Indonesië. Maar het kan wel, al is het opletten geblazen.

Jitse Druyts

Er wordt hier nog vaak illegaal grond ‘verkocht’ aan buitenlanders die, als puntje bij paaltje komt, niks kunnen doen wanneer de echte officiële grondeigenaar zijn grond niet wil afstaan of er heel veel geld voor wil. Vooral in Bali komen zo’n toestanden jammer genoeg nog dikwijls voor. Dit wilden we natuurlijk vermijden. Na heel wat grijze haren, slapeloze nachten en een beetje hulp van investeerders die in onze plannen geloven, hebben wij een Indonesisch bedrijf kunnen opstarten, dat voor de volle 100% op onze naam staat.

Twee jaar geleden kochten we grond in WestSumbawa. Een mooie groene berg met een 360° uitzicht op de oceaan, op de Pantai Moro in Kertasari en de Rinjani vulkaan in Lombok. Dit alles met een parelwit strand met kokosbomen, turquoise blauw water, een onvoorstelbaar mooie onderwaterwereld en een wereldklasse surfgolf, allemaal vlak voor de deur. Onze droom werd weer een beetje meer werkelijkheid, maar toen stak corona stokken in de wielen…”

Trouwen

“In maart 2020 werd het winterseizoen in Les Arcs bruusk stopgezet omwille van corona.

Julien, Lenn en Jitse

Indonesië bestaat uit 17.000 eilanden waarvan er 6.000 bewoond zijn. Sumbawa is er een van.

Ook onze trouwplannen in mei van dat jaar bleken steeds moeilijker te realiseren. En het vertrek naar Sumbawa voorzien in september ook. Gelukkig konden we trouwen in juni. Ongehuwde koppels met kinderen is een nogo in Indonesië (behalve in Bali).

Het was onze bedoeling om in september een huwelijks- en afscheidsfeest te geven in Hoogstraten, maar dat kon jammer genoeg niet. Dit vind ik ontzettend spijtig, want ik keek enorm uit naar het weerzien met al mijn familie en vrienden voor ons vertrek naar Indonesië.

Zelfs mijn ouders konden bij onze officiële trouw niet aanwezig zijn omdat reizen niet werd toegestaan. Ik blijf zitten met het gevoel dat ik in oktober niet op de juiste manier vertrokken ben, wel met de juiste visums, de nodige PCR-testen, mondmaskers en alles wat erbij kwam kijken. Afscheid nemen buiten de luchthaven omdat niemand mee binnen mocht, dat had ik me heus anders voorgesteld.”

Doodsangst

“Ondertussen zijn wij iets meer dan een jaar in ons tropisch paradijs. Hier is corona zo goed als onbestaande. Ons eiland is nog niet veel bezocht, onder andere omwille van corona. De druk bevolkte steden kregen wel zwaar te kampen met het virus. Jakarta, Bali en heel Java kenden een hoog sterftecijfer. Sumbawa weinig tot geen.

Mensen hebben op de openbare weg wel maskers op, maar dit is dan vaak omdat het moet, niet omdat het veiliger zou zijn. Aangezien het virus hier niet is uitgebroken, doet iedereen alsof het niet bestaat. Een beetje beangstigend in het begin.

Sumbawanezen hebben een doodangst voor de medische zorg. Ze mijden dokters, kwaaltjes worden hier nog opgelost met natuurlijke middelen. Het is trouwens indrukwekkend hoe iedereen hier planten kent. Zelfs ontsmetten gebeurt hier met planten. De vaccinatie werd dus een grote flop, enkel mensen uit de medische sector, politie en wie voor de staat werkt, zijn gevaccineerd.”

Langzaam haasten

“Wij bouwen hier een resort en dat heeft alles te maken met toerisme en met de pracht van de onderwaterwereld hier. Ons resort zal Bukit Samudra Sumbawa (Berg met zeezicht)

heten. Het wordt ook een duikschool voor alle niveaus van duiken. In de baai vlak voor ons resort zijn er drie golven die op jaarbasis bruikbaar zijn. En ze kunnen af en toe echt wel gigantisch groot zijn. Té groot voor mij alleszins. Maar in de nabije buurt zijn minstens tien surfgolven voor alle niveaus. En het leuke hieraan is dat er zelden meer dan vijf personen zijn, wat onwaarschijnlijk lijkt voor surfers.

Op dit moment zijn er vier resorts in opbouw, een is al afgewerkt. Zelfs tijdens corona is dit bijna steeds volgeboekt. We beseffen maar al te goed dat we nog moeten profiteren van ons voorlopig ‘privé-paradijs’. De bedoeling is uiteraard dat er volop mensen komen genieten van onze infrastructuur die binnen anderhalf jaar klaar zal zijn.

Bijna alle omliggende terreinen zijn ondertussen verkocht aan internationale investeerders. We hebben dus nog juist op het goede moment gekocht, nog voor de prijzen de lucht inschoten en op een jaar tijd zowat verdrievoudigden. Mensen geloven in toerisme, wij ook.”

Vlotten

“Al hebben we uiteraard wel een plan B klaar indien het toerisme niet snel weer op gang komt. Indonesiërs spenderen enorme fortuinen aan hun huwelijk, dat kost hier meer dan een standaard woning. Aangezien hier geen feestlocaties zijn, worden hier wekelijks landbouwterreinen omgetoverd door professionals die overkomen van Bali of Jakarta. Daar zitten dus zeker kansen in. Het idee dat er huwelijken kunnen georganiseerd worden in Kertasari wordt heel positief ervaren door de plaatselijke bevolking. Maar dit is en blijft plan B.

Wij doen er alles aan om de bouwwerken te laten vlotten en voorlopig lukt dat ook. We

helemaal ingeburgerd…

Op de derde en laatste baai op een van de kleine heuvels, zijn Jitse en Julien aan het bouwen. De grote berg links op de achtergrond is de Rinjani vulkaan van Lombok.

laten ons omringen door de juiste mensen. Al is er in Indonesië één gouden regel: niemand vertrouwen! Wij kennen veel verhalen van buitenlanders die hier bedrijven hebben opgericht en leerden dus veel van andermans fouten.

Maar je mag hier niet gehaast zijn. Alles heeft zijn tijd nodig. Alleen al doordat wij per ferry materialen van andere eilanden moeten laten overkomen. Het verkeer tussen de 17.000 eilanden is relatief snel, maar wanneer je schroeven vergeet te bestellen, kan je die niet gaan kopen in de plaatselijke winkel. Al kan je wel een en ander vinden in een winkel op 25 minuten rijden.”

Mondje

“Julien spreekt al een aardig mondje Indonesisch. Ik begin het beetje bij beetje ook meer te praten. Onze zoon Lenn spreekt ondertussen vloeiend Nederlands, Frans, Engels, Indonesisch en zelfs het plaatselijke dialect afkomstig van Sulawesie. Onvoorstelbaar hoe snel kinderen talen opnemen.

Best grappig dat ik hem in het begin mee nam naar de plaatselijke markt om alle prijzen te vertalen en af te bieden. Een blond kind dat Indonesisch praat, tja, dat wekt hier veel charme én goede prijzen op. ;-)

Lenn zit in het tweede leerjaar. Wij kozen voor thuisonderwijs omdat het niveau van het onderwijs hier echt laag ligt. Er zijn geen vaste uren, kinderen gaan naar school wanneer ze zelf willen. Ouders weten zelden of nooit waar hun kinderen zijn. Ergens in het dorp, sowieso, maar waar?! ‘Die komen wel als ze honger hebben’, klinkt het dan.

Er is een internationale school in West-Sumbawa die samenhangt met de goudmijn. Maar door corona hebben vele expats het eiland verlaten en is de school nu al twee jaar zo goed als dicht. Die school ligt op trouwens op anderhalf uur van waar wij wonen, te ver dus om dagelijks te doen.”

Krabbengevecht

“Lenn volgt les in de online CNED-school, een opleiding met ruime erkenning in Frankrijk en met een hoog niveau. Zes voormiddagen in de week is er les, hij moet acht modules per schooljaar afwerken met telkens testen. We beginnen ’s morgens heel vroeg en werken vijf uur per dag voor school. Wij gaan heel vroeg slapen en staan bij zonsopgang ten laatste om 5 uur op. Ten opzichte van bij jullie is het hier overigens zeven uur later.

In de namiddag is hij zoals alle kinderen vrij en is er tijd om te spelen. Dat doen ze uiteraard op het strand. Vissen, krabben vangen, surfen, tweemaal per week gaat hij naar de karateles in Taliwang, een stadje op 20 minuutjes rijden.

Onze zoon is dus helemaal ingeburgerd en vindt zijn nieuwe leventje hier geweldig. In het begin was het af en toe en beetje moeilijk omdat de kinderen hier op een hele andere manier met elkaar omgaan, ze zijn veel vrijer met minder toezicht van de ouders.

Ik was wat gechoqueerd de eerste keer dat ik hem samen met de anderen een krabbengevecht zag houden. Ze vangen elk een super grote krab, binden een touwtje aan een van hun poten en laten ze vervolgens tegen elkaar vechten. Als dierenliefhebber was ik er echt niet goed van, maar ik kan er uiteraard niets aan veranderen. Lenn, tja, die weet dat ik er 100% tegen ben, maar al zijn vrienden houden van dit spel. Dilemma…. en zo heb ik er ondertussen heel veel gehad.”

Bewust

“De mensen in ons dorp leven van de visvangst, zeewierproductie voor farmaceutische bedrijven en landbouw. Aangezien veel oogst wordt opgegeten door apen, wilde buffels, wilde koeien en paarden, hebben de landbouwers honden om die af te schrikken. Jammer genoeg worden deze vastgebonden aan kettingen. Schrijnende situaties soms. Ik krijg hier af en toe echt de tranen van in mijn ogen als hondenliefhebber. Maar daar kan je dus als buitenlander niks aan veranderen. Je kan niet verhuizen en daar dan alles proberen te veranderen. Je kan wel proberen om mensen bewuster te maken, maar dat heeft tijd nodig.

Net hetzelfde met afval. Indonesië heeft een

Op deze plaats bouwen Jitse en Julien hun resort

probleem met afval, vooral plastic. Mensen hebben daar geen educatie over gehad, ze gooien dus alles op de grond en dat wordt dan om de zoveel dagen een beetje opgekuist en verbrand.

Daar sta je dan als Belg op te kijken. Dit is prehistorisch voor ons. Je wordt er uiteraard even stil en chagrijnig van. Maar nogmaals, zoiets verander je niet zo maar. Wij organiseren ondertussen wel ‘beach clean ups’ met andere investeerders, een Frans koppel, een Rus en een Amerikaan.

Maar we willen niet de buitenlander zijn die alles hier eventjes komt veranderen en doen dit in een spelvorm met de plaatselijke bevolking. Kinderen krijgen eten, drinken, gadgets zoals herbruikbare drinkbussen, stoffen winkeltassen enz. van ons. Nadien volgt er een les over de gevolgen van plastic en afval in de natuur. Laten we hopen dat dit impact heeft. De scholen worden ook uitgenodigd. We proberen elk op onze eigen manier de bevolking ervan bewust te maken dat dit voor de toekomst heel belangrijk is.”

Buffels

“In Taliwang is elke dag een markt van 5.30 uur tot ongeveer 11.00 uur. Je kan er vis, vlees, eieren, groenten en fruit kopen. Vele groenten die we in België gewoon zijn, vind je hier niet of zelden. Ik denk dan bijvoorbeeld aan paprika, prei, broccoli, asperges,… bijna al mijn favoriete groenten. Je hebt hier wel tomaten, sla, wortels, komkommer, aubergines, courgetten, kool,… Gelukkig ook aardappelen, die zou ik anders veel te hard missen.

Fruit is hier hemels. Ik word gelukkig van al die tropische kleuren en geuren. Dat heeft uiteraard niet dezelfde smaak als geïmporteerde fruitsoorten in België. Hetzelfde geldt trouwens voor groenten. De echte smaak van tomaten was mij vreemd geworden. Verse tomaten uit de tuin zijn geweldig.

We zijn onze eigen groententuin begonnen. Het is heel verrijkend, rustgevend en motiverend om je eigen groenten te kweken. Soms frustrerend ook. Ik was heel opgewonden over de oogst van mijn eerste paprika’s. Die kwam er jammer genoeg nog niet doordat buffels het hek geforceerd hadden en ongeveer de hele tuin aan het opeten waren.

Daar sta je dan. Maar dit relativeer je snel. Het lijkt zo onwezenlijk om te vertellen dat de buffels je hele oogst hebben opgegeten. Alles groeit hier zo snel dat het haast een anekdote wordt.

Verder komen er dagelijks verkopers die op hun motor een winkelstand hebben gebouwd.

Zij verkopen groenten, fruit, vis, ijsjes, gehaktballetjes… Er zijn ook verkopers die hele matrassen, onderhoudsproducten, ondergoed of wat je maar bedenken kan, op hun motortje hebben geïnstalleerd. Die rijden dan van dorp naar dorp, elk met hun eigen specifieke muziekje.”

Walvissen

“De plaatselijke fauna en flora is geweldig. Op elk moment zie je wel twee of drie grote, kleurrijke vlinders. Ik stond vroeger zelden stil bij vlinders, maar nu heb ik een kleine obsessie ontwikkeld voor vlinders en tropische vogels. En wanneer het ‘s avonds rond 18.30 uur donker wordt, is de lucht vol met vuurvliegjes. Heerlijk als je die overal rondom je ziet dansen. Dingen die wij vergeten waren.

En dan heb je natuurlijk ook de grotere, impressionante dieren die hier in het wild leven. Sumbawa staat bekend om zijn wilde paarden. Geweldig als je die over het strand ziet rennen. Buffels, koeien, geiten, apen,… alles loopt hier los. En alle dieren leven harmonisch samen. Varanen zijn hier ook heel veel voorkomend. Maar die zijn een beetje mensenschuw.

In het water zijn er hier veel grote schildpadden, langoustines, walvissen, haaien en zelfs walvishaaien. De eerste keer surfen met haaien is best beangstigend, maar die hebben duidelijk meer schrik van ons dan wij van hen. Er zijn hier nog nooit aanvallen geweest, uiteraard ook omdat de oceaan hier vol zit met ander lekkers.”

Back to basics

“Wij hebben hier een leuke kleine ‘community’ met de andere investeerders. Problemen, plannen en ervaringen worden gedeeld. Vaak wordt er samen gegeten of een biertje gedronken.

Sumbawa is een islamitisch eiland, maar het Indonesische bier Bintang is wel verkrijgbaar. Dat kost 1,50 euro, wat duur is vergeleken met andere producten. Je kan hier bijvoorbeeld voor minder dan 1 euro heel erg lekker eten!

De huishuur bedraagt net geen 1.000 euro per jaar, water en elektriciteit inbegrepen. Een liter benzine kost een halve euro. Groenten en fruit zijn heel erg goedkoop. Het enige wat duur kan zijn is vlees - rundsvlees, aangezien er hier geen varkensvlees wordt aangeboden. Eén kilo rundsvlees kost 7 euro. Mensen eten hier veel minder vlees, het is een luxeproduct. Een hele kip kost 3 euro.

Voor minder dan 1 euro kan je heel lekker eten!

Vele producten die hier in Sumbawa niet verkrijgbaar zijn kunnen we bestellen langs internet. Alles wordt verscheept of met binnenlandse vluchten overgebracht. Een levering duurt maximum zeven dagen. Dus uiteindelijk missen wij hier niet veel.

Buffalo races, dé bezigheid voor de locals op zondag

Maar je leeft hier helemaal anders. ‘Back to basics’, dat is het helemaal. Kleren, schoenen en dergelijke kopen wij niet meer. We doen het met wat we hebben. Het is hier altijd minstens 30° dus veel heb je niet nodig. Tv-kijken werd ook geschrapt. Wij leven hoe langer hoe meer zoals de plaatselijke bevolking. Slapen rond 20.30 uur en opstaan voor 5 uur. Leven met de zon. En genieten van het samenzijn met andere mensen. Ondertussen komen de buren en plaatselijke vrienden van ons regelmatig koffie drinken. Op de grond, zonder stoelen en tafels. Dit blijf ik leuk vinden.”

Genageld

“Taliwang is het dichtstbijgelegen stadje op 25 minuutjes rijden. We kunnen er terecht voor inkopen, administratieve instanties, een bank, een notaris en een ziekenhuis. Ik ben er nog maar een keer geweest. Er viel een plank, met een spijker in, op mijn voet en een buffel trapte op die plank, zodat die vast genageld zat in mijn voet. Het bezoek aan het ziekenhuis was dus nodig om mijn tetanos weer ‘à jour’ te brengen.

Het ziekenhuis is best modern. Ik had mij andere dingen voorgesteld. Voor echt erge situaties of operaties worden mensen van Sumbawa overgebracht naar Lombok. Daar

ben je op 1.30 uur of in snel tempo met de helikopter als het echt dringend is.

Als bedrijf zijn we verplicht om een ziekteverzekering en pensioensparen te hebben. Deze worden maandelijks betaald, alles samen ongeveer 30 euro voor ons hele gezin. Een weeksalaris voor de plaatselijke werkende bevolking.”

Droomleven

“Er zijn uiteraard wel enkele dingetjes die ik mis. Er is missen en missen. Ik mis eigenlijk, buiten familie en vrienden, helemaal niks. Wij hebben hier een droomleven, net zoals ik het me voorstelde. Dichtbij de natuur. Ver weg van de materialistische Europese wereld.

Maar ik zou het wel geweldig vinden om bepaalde dingen te doen. Gewoon een supermarkt binnen lopen waar je alles wat je wilt binnen handbereik hebt. Dat lijkt zo onwaarschijnlijk na een jaar hier. Of als Belg een keuze maken op een drankkaart met verschillende biersoorten. Of een terrasje doen met vrienden tijdens de zomermaanden. Een verse friet met mayonaise of een heerlijk Belgisch broodje met verschillend broodbeleg. Om dat te compenseren bak ik nu dagelijks zelf mijn brood en mijn man brouwt zijn eigen bier, dat

trouwens erg lekker is.

Ja, zulke dingen staan dus op mijn verlanglijstje. Maar zoals ik al zei, dat zou ontzettend leuk zijn, maar het kan voorlopig niet op tegen mijn paradijselijk leventje hier.

Voorlopig zit een vakantie er niet in. Even over en weer vliegen kan nog niet. Omwille van de financies en bovendien kunnen we ook de Indonesische werkers niet zonder ons toezicht laten. Daar zouden problemen van komen. We willen er eerst voor zorgen dat alles netjes wordt afgewerkt.

Wij kijken allemaal erg uit naar de komst van onze familie en vrienden. Dit is natuurlijk moeilijker geworden door de hele corona-situatie. Wij houden wel nauw contact met het thuisfront. Ik vind het vooral ontzettend moeilijk om mijn nichtjes niet te zien opgroeien. Mijn metekind, dat ik enkel via whatsapp zie en hoor. Dat blijft het moeilijkste aan de hele situatie.

We zijn weliswaar verder weg dan Frankrijk, maar we hebben wel meer contact dan voordien. En het leven is hier zo anders dat we telkens ook veel meer te vertellen hebben. Lang leve internet en Skype!” (fh)

Natuurpunt ruimt puin langs de Vesder

De rivieroevers bieden terug ruimte aan mens en natuur

HOOGSTRATEN - De maandagploeg van Natuurpunt Markvallei trok de voorbije weken naar de overstromingsgebieden in Wallonië. In de winter vallen hier immers een aantal beheersactiviteiten zoals het maaien stil, er was dus tijd om samen met de Waalse zusterorganisatie Natagora en River Clean Up de handen uit de mouwen te steken om de rivierbeddingen te reinigen. Ook lokale vrijwilligers van ‘les petites fourmis de la Hoëgne’ sloten aan. De Civiele Bescherming stond in voor het afvoeren van het afval. We sprokkelden enkele getuigenissen.

“Omdat deze overstromingen zo’n diepe indruk nalieten”

MEERLE - Carlo Van Boxel is bestuurslid van Natuurpunt, tapper, gids en trekker van de beheersploeg.

DHM: Waarom gooide jij een visje op om te gaan helpen in het overstromingsgebied?

Carlo: Zoals bij iedereen hebben de overstromingen ook op mij een diepe indruk achtergelaten. Vanwege een drukke agenda was het mij niet gelukt om reeds eerder bij andere acties aan te sluiten. Wij verblijven regelmatig in de Ardennen en in november viel het mij tijdens een wandeling op dat er nog verschrikkelijk veel rommel in de natuur ligt.

DHM: Natuurpunt heeft vele werkgroepen. Waarom legde jij het voor aan de beheersploeg?

Onze beheersploeg heeft in de wintermaanden minder werk. Dus leek het mij een goed idee om onszelf nuttig te maken in het getroffen gebied. Na eens gepolst te hebben bij onze vrijwilligers bleek het animo zeer groot…

DHM: Velen zullen zich afvragen waarom je je hulp niet richt op de getroffen inwoners?

Begrijpelijk en terecht dat de eerste zorg gaat naar de getroffen bewoners, maar die rotzooi herinnert de mensen constant aan de ramp. De bewoners waarmee we tijdens de eerste op-

ruimdag samenwerkten, bevestigden dit. De eerste nood bij de getroffen bewoners is verleend maar in de natuur is er nog gigantisch veel werk!

“Of er nog acties volgen, bekijken we dan”

WORTEL - Gaston Opdekamp is lid van Natuurpunt, tapper en vrijwilliger bij de beheersploeg…

DHM: En dan klopte Natuurpunt bij jou aan?

Gaston: Wout, onze oudste zoon, werkt sinds een half jaar bij Natagora, de Waalse tegenhanger van Natuurpunt. Natagora koos er dit jaar voor om de voorziene teambuilding om te vormen naar een opruimdag van de rivieroevers in overstromingsgebied. Zij werkten daarvoor samen met River Clean Up. Wout vertelde ons dat er nog immens veel werk

restte. Na de voorzet van Carlo om iets te gaan doen aan het opruimen in het Vesderbekken, keek de beheersploeg mijn richting uit. Bovendien spreek ik meer dan een mondvol Frans. Ik zou een en ander dan wel regelen…

DHM: Hoe pakte je dat aan?

Ik contacteerde de verantwoordelijke van de vrijwilligerswerking van Natagora voor de provincies Luik en Luxemburg, Serge Tiquet. Natagora onthaalde ons voorstel om de natuur mee op te ruimen enthousiast. Dit bleek uit het aantal vrijwilligers dat ook aan Natagorazijde kwam opdagen en aan de hoeveelheid

koffie, warme chocolademelk, soep en wafels die ze ons aanboden.

DHM: Waar gingen jullie aan de slag?

De eerste dag werkten we in een gebied langs de Hoëgne, een zijrivier van de Vesder. We kennen de rivier van de prachtige en afwisselende wandelingen door bos, over rotsen en vlonderspaden. Een opruimactie zorgt ervoor dat ook anderen in de toekomst nog van dit moois kunnen genieten. Vrijwilligers van les petites fourmis de la Hoëgne, Natagora en River Clean Up hadden al weken afval uit de rivier gehaald en voorgesorteerd. Die bergen

Tussen het aangespoelde hout door dragen Dominiek, Carlo, Mil en Marcel op een berrie een zware container naar de voor vrachtwagens bereikbare laadplek. © Dominique Van Huffel

afval moesten nog enkele honderden meters gedragen worden naar een plek toegankelijk voor vrachtwagens. Een kraan van de Civiele Bescherming laadde meer dan 18 containers of zo’n 180 m³ afval.

DHM: Wat gebeurt er met het afval?

De Civiele Bescherming voerde het af naar verschillende verwerkers. Het restafval en het bewerkt hout gaan naar een verbrandingsinstallatie. Het ijzer en metaal wordt gerecycleerd. Autobanden met en zonder velgen, hard plastic, chemisch afval, gasflessen in alle formaten, … worden gescheiden afgevoerd. Stookhout en afgerukte takken en bomen kunnen lokale mensen ophalen om hun woning te verwarmen. Wat rest van onbewerkt hout blijft achter in de natuur of wordt verhakkeld.

DHM: Het bleef niet bij die ene dag?

Het gevoel bij de deelnemers na afloop zat goed en het antwoord op de vraag of we nog zouden terugkeren was eensluidend positief. Maandag 31 januari kon een tweede actie niet doorgaan omdat er storm en zware regenval was voorspeld. De oevers waren bovendien zo zompig dat we als we zouden gaan veel zou-

den kapot lopen. Dan maar een zwerfvuilactie rond Den Rooy.

We planden nog twee werkdagen op maandag 7 februari en zaterdag 19 februari. Naast het

“Wij zijn maar een druppel op een hete plaat”

opruimen van de natuur langs de rivieren planten we samen met Natagora een nieuwe houtkant met gemengde haag. Of er nog acties volgen, bekijken we dan.

Rechts op de foto zie je de organisatoren: Serge van Natogora, Luc van River Cleanup en Gaston van Natuurpunt. © Dominique Van Huffel

Vooraan: Hugo Van Nueten, Jan Vermeiren, Mie Rigouts, Carlo Van Boxel, Jos Martens. Achteraan: Hilt, Sandra, An, Gaston, Filip, Serge, Ludo, Koen, Dominiek, Marcel, Mil, Jos en nog enkele lokale vrijwilligers. ©Dominique Van Huffel

HOOGSTRATEN - Dominique Van Huffel is vrijwilliger voor Natuurpunt Markvallei en werkt mee in de beheer- en zeisploeg.

DHM: Waar komt je liefde voor de natuur vandaan?

Dominique: Mijn liefde voor en kennis van de natuur kreeg ik met de paplepel ingegeven. Mijn vader is natuurgids en vogelliefhebber en nam mij mee op zijn tochten. Als fotograaf reisde ik veel. Voor Belvilla, verhuurder van vakantiehuizen, fotografeerde ik een tijdlang in de Ardennen, Pepinster was voor mij geen onbekende.

DHM: En dus ging jij aan de slag als vrijwilliger?

Kort na de overstromingsramp ging ik al naar Pepinster als vrijwilliger voor het Rode Kruis. Ik had al een goed idee van de ravage die de massa en de kracht van het water aanrichtte. Trouwens, in de omgeving van Pepinster oogde het al vrij net maar er rust nog een zware belasting op de natuur - lees oevers van de Vesder. Zoals alle andere vrijwilligers

“Iedereen kan er aan de slag”

MERKSPLAS - Christel Elst is lid van een studiewerkgroep.

DHM: Jij was een van de eerste vrouwen en vrijwilliger buiten de maandagploeg die inschreef…

Christel: De voorbije jaren bouwde ik mijn engagement een beetje af. Als lid van de studiewerkgroep werk ik mee met de inventarisatie voor de nieuwe Broedvogelatlas en doe ik winterwatervogeltellingen. Ik bus ook de Bietuitjes, het tijdschrift van Natuurpunt Markvallei bij de leden van Merksplas.

DHM: Waarom wilde jij graag meedoen?

Ik heb niet getwijfeld om mee te gaan. Bij aankomst in Pepinster was ik zeer aangedaan door de ravage aan de huizen die, na meer dan een half jaar, nog steeds het straatbeeld van Pepinster beheerst. Met dit initiatief steun je zowel de plaatselijke bevolking alsook de natuur zelf. Een propere en opgeruimde omgeving is heel belangrijk voor het welzijn van de getroffenen. Het afval langs de oevers van de overstroomde rivieren heeft een enorme negatieve invloed op de natuur en op de mens. Deze opruimwerken samen te kunnen doen met onze Waalse natuurvrienden van Natagora, zorgde voor een extra samenhorigheidsgevoel.

DHM: Is het werk te overzien en is het fysiek niet (te) zwaar?

Er liggen nog massa's afval langs de oever, in het begin weet je niet goed waar te beginnen. De zware stukken afvoeren liet ik over aan anderen. Ik heb de hele dag kleine stukjes afval geraapt: plastic, isola-

kuiste ik het bos mee op en hielp ik alle niet organische materialen verwijderen, uitdragen en sorteren.

DHM: Hoe moet het verder?

Persoonlijk vind ik dat Natuurpunt Vlaanderen hier een actieweekend van moet maken en massaal haar vrijwilligers moet mobiliseren. Wij waren - zijn maar een druppel op een hete plaat.

DHM: Beelden spreken vaak meer dan woorden. Wat wilde jij vooral in beeld brengen?

Als fotograaf kan ik het natuurlijk niet laten om af en toe een fotootje te maken. Naast het zware werk heb ik vooral een beeld geselecteerd waaruit de inzet en samenhorigheid van onze afdeling moet spreken in combinatie met de massa hout die op de oevers van de Vesder ligt te wachten op recyclage.

Midden tussen Waalse en Hoogstraatse vrijwilligers luistert Christel naar de richtlijnen voor het ruimen van het puin. © Dominique Van Huffel

tiemateriaal, afvalhout, kleding, blikjes, schoenen, speelgoed,... Onwaarschijnlijk wat je allemaal tegenkomt, en zo veel ... Er is nog zeer veel werk te doen daar. Volgende keer ga ik zeker terug mee helpen. Het is inspannend en confronterend, maar het geeft ook zoveel voldoening. Jong en oud. Iedereen kan er aan de slag.

“Moeten bedrijven hun eigen afval niet opruimen?”

“Ongelofelijk hoeveel we op het eind van de twee dagen, samen met de Waalse collega's van Natagora, hebben opgeruimd.”

MEER - Marcel Adriaensen is sinds enkele maanden lid van de maandagploeg.

DHM: waarom schreef jij in?

Marcel: Ik neem sinds enkele maanden deel aan de natuurwerkzaamheden van de maandagploeg van Natuurpunt. Het idee om in Pepinster de natuur mee te gaan opkuisen sprak mij aan. De natuur komt in Pepinster door middel van de rivier en haar oevers tot vlak bij het dorp. Je riekt de lookgeur van de daslook die in het voorjaar hier volop bloeit. Het is dus een waardevolle plek om grondig op te kuisen. Want als het afval hier te lang blijft liggen, is het volledig 'ingegroeid' en wordt het alleen maar moeilijker.

DHM: Wat blijft jou het meest bij?

Het meeste indruk maakte de hoeveelheid afval dat zich hier in de vlakte van de buitenbocht van de rivier heeft afgezet tussen de struiken.

En ook het soort afval. Zeg maar alles wat met de privé tuinen en woningen van de mensen stroomopwaarts te maken heeft. Tuinhuisjes, hondenhokken, autowielen, tuinpoorten, ... maar ook knuffels, poppen, koelkasten, diepvriezers, ...

DHM: Jullie ruimden reeds twee keer. Wat was het grote verschil tussen die twee acties?

De eerste keer ruimden we in hoofdzaak puin en afval van woningen en campings dat al voor een groot deel was gesorteerd. Ook wel massa's zakken met plastic bolletjes van een bedrijf aan de overkant van het bos. De tweede dag was het bijna uitsluitend de stock van een boterfabriek. Tonnen boter in blik of in grote blokken, duizenden botervlootjes en deksels van alle merken en distributieketens. En daar stel ik me toch vragen bij. Moeten wij het afval van die fabrieken opkuisen? Waar zijn zij om hun eigen afval op te kuisen?

“Eindelijk de weg gevonden”

Mie legt contact met lokale vrijwilligers om te polsen naar de noden en te bekijken hoe zij kan bijdragen. © Dominique Van Huffel

MERKSPLAS - Mie Rigouts doet om de veertien dagen een tapbeurt op zondagvoormiddag, werkt mee aan de telling van alle broed- en wintervogels in Vlaanderen voor de nieuwe atlas, en de maandelijkse watervogeltelling in Merksplas-Kolonie.

DHM: Jij wilde je al langer op zoek naar een manier om de slachtoffers van de overstromingen bij te staan. Waar liep je op vast tijdens die zoektocht?

Mie: Dit is de grootste ramp in ons land sinds de tweede wereldoorlog. Toch reageerden de verschillende overheden met het gebruikelijke beleid. Het schoot duidelijk te kort en doet dit nog steeds. Dus ging ik op zoek naar aansluiting bij een groep die actief was in het getroffen gebied.

Het Rode Kruis kwam als eerste in beeld. Omdat ik geen vrijwilliger ben van hun organisatie was dit echter geen optie. Bovendien deed het Rode Kruis al vanaf dag twee een oproep om niet op eigen initiatief te gaan helpen. Als te brave naïeve burger volgde ik dit advies. Gelukkig staken andere burgers ondertussen wél spontaan hun handen uit de mouwen.

Maar het was geen sinecure om in het bos van berichten op de sociale netwerken van deze vrijwilligers een contactpersoon te vinden die me kan leiden naar diegene die de hulp vraagt die ik te bieden heb. Het voorstel om mee te gaan met de beheerploeg van Natuurpunt kwam daarom als een geschenk uit de hemel.

Eén maal ter plekke houden we onze oren en ogen open voor goede tips om bij de hulpvragers te komen. Na een dik half jaar zijn er spijtig

Waarom bouwen zij op de oevers van de rivier? En zijn zij hiertegen niet verzekerd? Dit was onderwerp van gesprek met onze Waalse collega’s.

DHM: Maar je hebt geen rechtsomkeer gemaakt?

De voldoening aan het eind van de eerste dag bleef me bij. Ongelofelijk hoeveel we op het eind van de twee dagen, samen met de Waalse collega's van Natagora, hebben opgeruimd. In de conversaties in mijn beste Frans en zij hun beste Nederlands blijkt dat zij erg dankbaar zijn voor de hulp. Alleen maar complimenten over de hulp van Les Flamands. Ik krijg zelfs tips om later eens te komen wandelen. En dat geeft uiteindelijk toch het gevoel van een nuttige dag en nog veel te doen. In de zomer kom ik hier zeker nog eens kijken naar het uiteindelijke resultaat.

genoeg nog altijd mensen die in pure ellende leven en verstoken blijven van de nodige hulp en zorg, al is het maar een gratis knipbeurt bij de selfmade kapster die ik intussen ben.

DHM: Hoe zou de spontane solidariteit volgens jou dan wel kunnen gekanaliseerd worden?

Twee vrijwilligers van het eerste uur schreven een rapport ‘Analyse van de hulpverlening in Wallonië vanuit Vlaanderen’, dat zij voorstelden aan de Waalse regering. Hun voorstel van aanpak loont alvast de moeite: een centraal platform van en voor spontane vrijwilligers. Zulk platform verzamelt en deelt objectieve informatie, helpt bij het matchen van vraag en aanbod, geeft een overzicht van bestaande initiatieven en de linken ernaar toe.

Het kan fungeren als een constructief aanspreekpunt voor overheden en andere officiële hulporganisaties, kan verdoken noden van slachtoffers kenbaar maken en een spreekbuis voor de slachtoffers zijn. Tegelijk biedt het een kritische kijk op de overheidsacties en de acties van officiële hulporganisaties, en is contactpunt voor de media. Dat alles is meer dan welkom. (hr)

Meer info over dit rapport: https://associations21.org/wpcontent/uploads/2021/09/nederlandse-analyse-pdf.pdf

Wie is wie?

Natagora

Natagora wil de natuur beschermen en de achteruitgang van de biodiversiteit een halt toeroepen in evenwicht met de menselijke activiteiten.

Meer info: https://www.natagora.be/qui-est-natagora

River Clean Up

Doneer of help mee in de getroffen gebieden. Overstromingen hebben lokale gemeenschappen, huishoudens en de natuur verwoest. River Cleanup brengt helpende handen naar de getroffen gebieden.

Meer info: https://www.river-cleanup.org/nl/river-solidarity

Les petites fourmis de la Hoëgne

Ook de mooie beekvallei en het bos van de Hoëgne zijn zwaar getroffen door de overstromingen. Zoals mieren proberen zij met een weliswaar kleine groep, maar met veel uithoudingsvermogen en vastberadenheid om dit landschap terug te herstellen. Meer info: https://www.facebook.com/groups/315458330317024/

Niks mooier dan een kampioenstitel in een gezonde club!

HOOGSTRATEN - Van de acht ploegen in 1B, de tweede hoogste afdeling van de KVBV (Koninklijke Belgische Voetbalbond) is enkel nog Lierse en RWDM in handen van Belgisch kapitaal. Westerlo is in Turkse handen, bij Waasland-Beveren is het een steenrijke Amerikaanse holding. Met de hulp van exotische miljardairs worden voetbalspelers in vele clubs betaald en niet alleen in 1B. Hoogstraten VV is momenteel een gezonde club met beperkte middelen, het elftal is momenteel leider in de tweede klasse van het amateurvoetbal. Om eventueel te kunnen promoveren is een licentie voor Eerste Amateur nodig. Het bestuur laat evenwel gezonde financies primeren en kiest er dus voor om geen licentie na te streven. Een moedige beslissing, lijkt het ons.

Geld

In het voetbal draait alles om geld. Een wijs man zei me ooit: “In het voetbal worden alle spelers teveel betaald, van Real Madrid tot in Wortel.” Iedere voetballer verdient dus teveel, vraag maar eens aan een volleyballer, hockeyspeler, turner of gelijk welke andere sporter of dit klopt.

Voetbalclub Hoogstraten VV kwam altijd zijn financiële beloftes na. Als leider is een promotie op het einde van het seizoen niet ondenkbaar. Daartoe is echter een licentie voor Eerste Amateur, de vroegere derde klasse, vereist. Zo wordt onder meer gecontroleerd of de club over de nodige accommodatie beschikt en financieel gezond is.

HVV vreest evenwel de financiële gevolgen die een mogelijke promotie met zich meebrengt. Spelers komen met andere eisen en het wordt er niet gemakkelijker op wanneer je

Een beeld van een volle socio, uit betere tijden

moet concurreren met ploegen die geld in het rond strooien.

Niet netjes

Rupel Boom is bijvoorbeeld zo’n ploeg in Eerste Amateur. Zij handelen met Spaans ka-

pitaal. Vorig seizoen speelde Jordi Nolle als doelman bij Hoogstraten en had zijn contract reeds verlengd. Het belette de steenbakkers niet om de speler over te halen om voor hen te tekenen.

HVV kon dit juridisch aanvechten, maar be-

Vreugdetaferelen na een overwinning

sloot om dit niet te doen. Ondertussen heeft Rupel Boom zijn doelman bij het groot huisvuil gezet. Niet netjes. Hij koos nu alvast voor het sportieve en tekende een contract voor meerdere jaren bij Sint Lenaarts.

Het blijft daar niet bij. Datzelfde Rupel Boom benaderde nu spits Fall van HVV en bood hem het dubbele aan van wat hij in Hoogstraten verdient.

Sportief

Sportief bekeken is het bijzonder jammer dat een promotie niet kan. Trainersstaf en spelers willen natuurlijk kampioen spelen en voetballend hun kans gaan in een hogere reeks.

Wekenlang beraadde het verjongde en vernieuwde clubbestuur zich over het wel of niet aanvragen van de licentie voor eerste nationale. De financiële gevolgen van die stap zijn niet vanzelfsprekend. HVV weet dit uit ervaring: hoewel het ondertussen al bijna acht jaar geleden is, draagt de club nog een financiële erfenis van het seizoen in tweede klasse (nu 1B) mee. Toen moest de accommodatie worden aangepast, extra verlichting worden geplaatst, een aparte ingang worden gemaakt voor de bezoekers, een extra tribune, enz. Daarbovenop kreeg de club onlangs nog een RSZ bedrag opgelegd dat in maximum twee jaar dient te worden betaald.

De club kreeg onlangs nog een RSZ bedrag opgelegd

Corona

Nooit zag men mooier voetbal op het seminariecomplex, maar sportieve dromen kunnen maar een succes blijven wanneer de financiële basis stabiel is. Uitgerekend in deze coronatijden komt er echter niet meer volk naar het stadion, zelfs nu het elftal zulke resultaten bij mekaar speelt. Er is veel minder verteer in de kantines, minder etentjes in de socio, te weinig nieuwe sponsors om de hoogconjunctuur van het Hoogstraatse voetbal te kunnen verzilveren.

Daar komt nog bij dat de reeks van eerste nationale niet zo aantrekkelijk oogt met ploegen als Luik, Charleroi, Visé, Franc Borains, Knokke en andere verre verplaatsingen. Enkel Dessel en Heist zijn streekgenoten.

Promotie zit er dus niet in maar de titel behalen kan wel. In een voetbalcarrière is er niets mooier dan kampioen spelen. Dus Rooikens, ga ervoor en vier de titel op het einde van het kampioenschap met een groot feest. En speel volgend jaar opnieuw top vijf met deze of andere spelers! (rob)

Wikken en wegen

Het vernieuwde bestuur van Hoogstraten VV argumenteer t zijn beslissing om geen licentie aan te vrage

edeling, waaruit we graag citeren.

Niet klaar

“Als bestuur hebben we alle pro’s en contra’s grondig bekeken die de promotie naar eerste Amateur met zich zouden brengen. Na lang wikken en wegen, en daarbij spelers en sportieve staf gehoord te hebben, heeft het bestuur besloten de licentie voor eerste Amateur niet aan te vragen. Het bestuur meent immers na grondige analyse nog niet klaar te zijn voor een stap hogerop.

Financieel kan het eerste promotiejaar, dankzij de inbreng vanuit de Pro League, overleefd worden. Maar deze steun is niet gegarandeerd op langere termijn en de verbreding / versterking van de spelerskern inclusief hogere vergoedingen overschrijden dan de beschikbare budgetten. De nabije financiële toekomst oogt eveneens onzeker vanwege de onbekende factor Covid-19. En last but not least zijn ook de financiële gevolgen van ons jaar in de vroegere 2de klasse nog niet volledig weggewerkt.”

Verdeeld

Het bestuur heeft weinig uitzicht op hogere bezoekersaantallen en meer inkomsten. Daarbij spelen de minder aantrekkelijke tegenstanders een rol, evenals het verhoogde risico om opnieuw te spelen in de degradatiezone.

“Met het vernieuwde bestuur zitten we eveneens in een overgangsperiode en zijn we dag in dag uit bezig met de toekomst van onze club. Structureel en organisatorisch dienen er echter nog stappen gezet. We beseffen dat de mensen die puur met het sportieve bezig zijn teleurgesteld zullen zijn, voor hen staan de sportieve ambities uiteraard voorop. Tijdens de individuele gesprekken met de spelers

merkten we dat de meningen verdeeld zijn: spelers die absoluut hogerop willen en anderen waarvoor 1ste Amateur & licentie geen must zijn.

Sportief gaat het HVV dit seizoen voor de wind. Dit is in zeer grote mate te danken aan de sportieve staf onder leiding van Frank Belmans. Deze prachtige resultaten haalt de groep met het laagste spelersbudget in jaren. Desondanks weegt de Covid-periode op ons gelimiteerd budget en gunt dit ons momenteel geen extra speelruimte.”

Ambities

Hoewel de club droomt van een titel als bekroning van een schitterend seizoen met een uitzonderlijke ploeg, moeten de stabiliteit en de toekomst van de volledige club primeren boven de zeer begrijpelijke sportieve ambities van ons A-team en begeleiding.

We hebben als nieuw bestuur als doelstelling gezet dat we in eerste instantie financieel en structureel een gezonde club willen zijn. Daarnaast willen we voor onze supporters leuke avonden brengen met attractief voetbal, met zoveel mogelijk spelers uit eigen opleiding en regio. De laatste doelstelling hebben we dit jaar zeker bereikt, het voetbal leeft weer en twee spelers uit onze jeugdopleiding hebben een vaste plaats in de 15 afgedwongen.”

Die weg wil het clubbestuur verder gaan zodat de toekomst financieel verzekerd is. “Sportief hopen we dat de magere jaren definitief achter ons liggen en dat we de volgende jaren blijven meedraaien aan de top van 2de Amateur. Mogelijks zijn tegen die tijd een aantal onzekerheden definitief van de baan en kunnen we een nieuwe gooi doen naar de titel inclusief promotie! Want net zoals de sportieve leiding koestert ook het HVV-bestuur de ambitie om ons op termijn te spiegelen aan enkele ploegen uit onze regio die het in 1ste Amateur hebben waargemaakt.” (rob)

Feestelijke opening van wetenschapslokalen VITO

HOOGSTRATEN - Het wordt groot feest in Vito op vrijdag 11 maart met meer dan 200 genodigden voor de opening van de nieuwe lokalen voor Wetenschappen en Bouw. Toen wij enkele weken geleden een eerste blik konden werpen in deze nieuwe W-blok waren wij onder de indruk. De bezoekers en gastspreker Lieven Boeve, topman van het katholiek onderwijs in Vlaanderen, zullen dat gevoel wellicht delen…

Noodzaak

De school begon zes jaar geleden met de bouw van deze nieuwe lokalen. Het was al langer geweten dat er een ruimtegebrek was voor de leerlingen van de derde graad Bouw. De bouwsector stelt steeds hogere eisen waarbij grotere constructies en speciale systemen dagelijkse kost worden. Ook de mogelijkheid om onderdak te hebben in de winterperiode en droog te kunnen oefenen is zeker geen overbodige luxe.

Daartoe werden de handen in elkaar geslagen met de afdeling Wetenschappen. De chemielokalen voor de afdeling Scheikunde en de labo’s van de afdeling Biotechnieken barstten immers al langer uit hun voegen en waren dringend aan vernieuwing toe. In 2016 startten de werken op het terrein waar de eerste serre van de Tuinbouwschool stond.

Dit schooljaar werden de lokalen al gedeeltelijk door de leerlingen in gebruik genomen. Maar de plechtige opening is voorzien voor 11 maart nadat ze reeds een keer uitgesteld is wegens de coronamaatregelen.

Eigen middelen

Het gebouw is een pareltje van vakmanschap en functionaliteit. De bouw werd bijna volledig door de eigen leerlingen opgetrokken. Enkel een laatste stuk van de buitenmuur werd uit noodzaak (corona) door een externe bouwfirma afgewerkt. Heel het gebouw werd met eigen middelen van de school bekostigd. Het is een publiek geheim dat Vito via haar vzw Vrije Gewestelijke Vakschool een financieel erg gezonde school is. De verkoop van de oude vakschool aan het begin van de Karel Boomstraat en het hoekhuis in de Vrijheid hebben zeker ook bijgedragen om deze nieuwbouw financieel tot een goed einde te kunnen brengen.

Het gebouw telt drie verdiepingen, het gelijkvloers meegerekend. Het gedeelte voor bouw is een hoge ruimte geworden, van vloer tot aan het dak wat de mogelijkheid biedt om hogere constructies op te bouwen en alzo nieuwe technieken in te oefenen. Verder neemt de bouwafdeling ook een aantal leslokalen, magazijnruimte, kleedkamers, wasruimte en sanitair in gebruik op de benedenverdieping.

Licht en ruimte

De twee hogere verdiepingen zijn voorbehouden voor de afdeling Wetenschappen. Het eerste verdiep bestaat uit drie leslokalen en een demolokaal naast een speciaal biologieen fysicalokaal. Dit lokaal bevat zowel een labo als een klas voor theorie dat al dan niet gelijktijdig kan gebruikt worden. De bovenverdieping bevat twee grote laboruimten waarvan één voorbehouden is als chemielokaal en de andere voor biotechnische wetenschappen.

Opvallend bij alle lokalen zijn de grote ruimtes en vooral het licht dat via de grote ramen binnenvalt. Gans het gebouw is voorzien van een lift. Op het gelijkvloers is ook een polyvalente ruimte ingebouwd met een keukentje. Dit lokaal heeft een aparte ingang waardoor het ook door externen kan gehuurd en gebruikt worden.

Energie

Bij de bouw werd veel rekening gehouden met energieverbruik en verluchting. Alle wanden bevatten een isolatie van 12 cm dikte en de ramen bestaan uit driebubbel glas. Technisch adviseur Bouw Wim Van Den Heuvel maakt zich sterk dat er nog heel wat dagen zonder problemen les kan gegeven worden wanneer de verwarming uitvalt.

Ook aan de luchtverversing is veel aandacht besteed. Het lijkt wel of men de coronatijd vooruit was want aan verluchting van de lokalen zal geen gebrek zijn. Uiteraard is dit in lokalen voor scheikunde en de andere labo’s een conditio sine qua non, maar men heeft dit doorgetrokken door heel het gebouw. Per uur wordt er 25.000 m³ meter lucht ververst.

Voorlopig zijn er nog geen zonnepanelen geplaatst op het gebouw, mettertijd kan hiervoor een project door de school en de leerlingen worden uitgebouwd. Vito heeft zich voor de verwarming van de school ook ingeschreven in het toekomstig warmtenet van Hoogstraten, dat vooral in de nieuwe industriezone zal uitgebouwd worden.

Arbeidsvreugde

In heel het schoolcomplex zijn bijna alle gebouwen opgetrokken door de leerlingen zelf,

Net zoals de zon boven Hoogstraten opgaat, gaat ook Vito met haar nieuwe wetenschapslokalen een mooie toekomst tegemoet. (Dronefoto Jan Meyers)

De school mag trots zijn op het vakmanschap van haar leerlingen waardoor deze ruime labo’s voor Biotechnologische en Chemische Wetenschappen letterlijk het licht zagen. De vele grote ramen zijn daar uiteraard niet vreemd aan.

op enkele uitzonderingen na zoals de eerste sportzaal. Heel wat generaties zijn hier dus de revue gepasseerd. Tijdens opendeurdagen levert dit taferelen op met fiere ouders die hun net ingeschreven kinderen wijzen op welke delen van een gebouw zijzelf als leerling meegemetst hebben.

In 2018 bezocht een delegatie uit Za-kpota de school. Met deze gemeente uit Benin heeft de stad een stedenband en een vorm van uitwisseling. Tijdens een rondwandeling doorheen de school stonden zij een tijd stil bij de bouw van deze nieuwe lokalen waar toen de ruwbouw van het gelijkvloers werd afgerond en alles werd klaargemaakt voor de bekisting van de betonplaat. De leerlingen van het vijfde technisch bouw waren in hun nopjes

De derde graad Bouw krijgt met haar nieuwe werklokaal heel wat nieuwe mogelijkheden voor de bouw van grote constructies en nieuwe technieken.

met de onverwachte interesse, de Afrikaanse delegatie keek haar ogen uit op de vaardigheden van de leerlingen en de mogelijkheden van het onderwijs.

Masterplan

Het ziet er niet naar uit dat de bouw in de school zal stilvallen nu de nieuwe lokalen in gebruik genomen zijn. Er dienen zich al andere projecten aan. In het kader van een masterplan wordt eerlang gestart met de renovatie van het hoofdgebouw in de Gravin Elisabethlaan, de zogenaamde A-blok.

Tegelijkertijd zal ook gans de omgeving van de school vergroend worden. De parkeerplaatsen aan de straatkant verdwijnen en

maken plaats voor aanplantingen en kleine tuintjes. Er komt een ruime parking op de hoek van de Katelijnestraat. Intussen kijkt de school wellicht met een mix van interesse en bezorgdheid naar de plannen van de stad voor een mogelijke ondergrondse parking.

De Gravin Elisabethlaan en de Karel Boomstraat zijn bij het begin en het einde van de schooluren één kluwen van fietsers, voetgangers, auto- en busverkeer. Het afsluiten van deze straat met de Vrijheid zal ook hier zijn consequenties hebben. Maar dat zijn zorgen voor later. Eerst feesten voor de nieuwe lokalen en al dromen van een coronavrij 100-jarig bestaan. De rest is voor later. (jh)

Fusie van coöperaties Hoogstraten en Roeselare?

HOOGSTRATEN - De kans is behoorlijk groot dat het binnen afzienbare tijd tot een fusie komt tussen Coöperatie Hoogstraten en REO Veiling uit Roeselare. De bestuursorganen van beide groente- en fruitcoöperaties hebben begin februari het licht alvast op groen gezet om de fusiepiste verder uit te werken.

“Het gaat om twee gezonde, lokaal verankerde organisaties met dezelfde ambitie: een sterke en toekomstgerichte coöperatie

uitbouwen die blijvend een meerwaarde creëert voor de aangesloten telers”, zegt Hans Vanderhallen, directeur van Coöperatie Hoogstraten. “Beide veilingen gaan dit traject in als gelijke partners, gebaseerd op wederzijds respect en het geloof in elkaars goede intenties.”

Marktpositie

De coöperaties werken al jaren samen in diverse koepelorganisaties en projecten. Samen hopen ze efficiënter in te spelen op de noden van de markt. Het moet leiden naar meer slagkracht, een groter geconsolideerd aanbod moet toelaten hun marktpositie nog te versterken.

De REO Veiling in Roeslare bestaat ruim 75 jaar en boekte in 2021 een productomzet van 219 miljoen euro. De coöperatie heeft van oudsher een breed assortiment met een belangrijk aandeel vollegrondgroenten. Tomaat

blijft de belangrijkste groente, met prei op de tweede en aardbeien op de derde plaats. Er zijn meer dan 800 actieve telers. Coöperatie Hoogstraten boekte in 2021 een productomzet van 302 miljoen euro. In het productassortiment vormen aardbeien, tomaten en paprika de hoofdmoot. Er zijn ruim 200 actieve telers aangesloten. Met “Hoogstraten Home of Quality” beoogt de coöperatie een kwaliteitsreferentie te zijn als expert in groenten en fruit. (fh)

Broederlijk Delen actief op meerdere fronten

HOOGSTRATEN - Al zestig jaar strijdt Broe derlijk Delen tegen onrecht en armoede - en dus vooral voor verandering. Daartoe zijn er verschillende activiteiten: je kan steunen door een afhaalmaaltijd te bestellen, deelnemen aan wandelzoektochten of een info-avond. Zo leer je ook meer over de projecten in het cam pagneland Senegal.

Solidaire maaltijd

Op zondag 13 maart is er in het zelfbedie ningsrestaurant van VTI Spijker een solidaire (afhaal)maaltijd met een Senegalese speciali teit voor de prijs van 9 euro. Bestellen kan tot woensdag 2 maart via: https://sintfranciscus.com/afhaalmaaltijd.

Indien er veel afhaalmaaltijden verkocht worden, zal er met tijdslots gewerkt worden voor de afhaling. Ten laatste op maandag 7 maart ontvang je een e-mail waarin je kan lezen waar en wanneer je de maaltijd kan afhalen.

Wandelzoektocht

Na de berenzoektocht tijdens de eerste lockdown was er vorig jaar een wandelzoektocht. Die wordt tijdens de vasten in verschillende parochiekernen georganiseerd. Routes en

Boetes voor zwerfvuil

startplaatsen vind je op de website: https://www.sintfranciscus.com. Je gaat naar één van de startplaatsen en scant daar de QRcode waardoor je bij het eerste deeltje terecht komt. Nadien word je verder gestuurd met opdrachten.

Tijdens de wandeling leer je Senegal kennen en krijg je info over wat Broederlijk Delen daar nu net doet. Leuke opdrachten worden afgewisseld met informatie, een zoektocht, raadsels oplossen… Onder al de deelnemers wordt rond Pasen een verrassingspakketje verloot.

HOOGSTRATEN - In de strijd tegen het ergerlijke maar schijnbaar onuitroeibare fenomeen van het zwerfvuil schakelt de overheid een versnelling hoger. Vanaf eind januari wordt er regelmatig actief gehandhaafd, ook ’s avonds en in het weekend zullen er controles zijn. Wie betrapt wordt, krijgt een bemiddeling aangeboden of eventueel een GAS-boete.

Zorg dat u een hondenpoepzakje bij heeft (én gebruikt) als u de hond uitlaat. Voor de rokers bestaan er handige zakasbakjes om snel en proper peuken in te bewaren om thuis bij het restafval te doen.

Ook op plaatsen waar veel zwerfvuil aangetroffen wordt, zal regelmatig gepatrouilleerd worden. Bijvoorbeeld langs schoolroutes, in het buitengebied, industriezones en natuurgebieden.

Toename

Uit zwerfvuilcijfers blijkt dat de hoeveelheid zwerfvuil in Vlaanderen blijft toenemen. Dit ondanks de maatregelen die de Vlaamse overheid, de lokale besturen en de producenten al nemen, zoals via de werking van Mooimakers en het dagdagelijks zwerfvuilbeleid. Ook in onze gemeente, in dit blad leest u er trouwens een lezersbrief over.

De Vlaamse overheid stelt voortaan dus handhavers ter beschikking van de steden en gemeenten. Ze zullen zich uitsluitend bezighouden met het controleren op zwerfvuil. (fh)

Info-avond

Op donderdag 24 maart getuigt Leen Van der Schoot over haar inleefreis tijdens de infoavond, in samenwerking met Davidsfonds Rijkevorsel. De activiteit start om 20 uur, de locatie is wordt nog gecommuniceerd via de website en Kerk en Leven.

Informatie (en bestellen) voor al deze activiteiten: website sintfranciscus.com/broederlijkdelen of het parochiesecretariaat.(fh)

De cultuursector start terug op

Op vrijdag 1 april om 20.00 uur verzamelen alle cultuurverenigingen van Hoogstraten in de Rabboenizaal. Het evenement wil een alternatief zijn voor uitreiking van de Cultuurprijzen, die omwille van corona in 2020 en 2021 niet werden uitgereikt.

De nieuwe stadsdichter wordt voorgesteld en aan de verdere programmatie wordt gewerkt. (fh)

Niet zomaar een logo, maar city marketing

HOOGSTRATEN - Je kon er niet naast kijken. Sinds eind januari heeft Hoogstraten een nieuw logo. Maar het wil veel meer zijn dan dat. Het logo is slechts een aspect van het city marketingplan, een manier om het ‘product’ Hoogstraten bekend te maken en het ‘in de markt’ te zetten.

Het bestuur selecteerde geen ontwerper die voor een nieuw logo moest zorgen. Nee, twee jaar geleden gaf men een studiebureau de opdracht om, samen met een aantal inwoners, op zoek te gaan naar de eigenheid en het unieke van Hoogstraten. Eenmaal dat in kaart gebracht kreeg het bureau de opdracht om die sterke punten van Hoogstraten vorm te geven

en uit te schrijven in een marketingplan om de sterke punten grensoverschrijdend bekend te maken.

Tijdens heel het proces werd samengewerkt met lokale partners, zodat er geen volledige stijlbreuk kwam. Nu wil men er de komende maanden en jaren opvallend mee naar buiten komen.

Overvloedig

De naamsverandering van Toerisme Hoogstraten naar VistHoogstraten, de digitale infoborden en de banners die overvloedig opgehangen werden, moeten de nieuwe aan-

Monique Bol is de nieuwe stadsdichter

HOOGSTRATEN - Daan Janssens zette het stadsdichterschap knap op de rails, Michiel Van Opstal trad in zijn sporen. Nu wordt de 55-jarige Monique Bol de derde stadsdichter van Hoogstraten. Normaal wordt de stadsdichter voorgesteld tijdens de uitreiking van de cultuurprijzen, maar bij gebrek aan evenementen (corona), worden die voor het tweede opeenvolgende jaar niet uitgereikt.

Monique Bol kreeg een gewijzigde opdracht als stadsdichter en zal de job dus anders invullen. Ze zal de komende twee jaar niet enkel gedichten aanleveren, maar deze ook kaderen in meer uitgewerkte projecten. Daar was ook wel nood aan. “Na evaluatie van het stadsdichterschap stelden we vast dat sommige stadsgedichten te weinig ruchtbaarheid of aandacht kregen,” stelde schepen van Cul-

tuur Arnold Wittenberg vast. “Daarom hebben we ervoor gekozen om het reglement lichtjes te wijzigen en meer nadruk te leggen op een projectmatige aanpak. Op die manier willen we de stadsgedichten sterker verankeren en beter tot hun recht laten komen.”

Het lijkt alvast een kolfje naar de poëtische hand van Monique Bol, die al op behoorlijk wat ervaring kan bogen. Ze was elders al stadsdichter, behaalde al ettelijke prijzen op festivals en stond meermaals op podia. Ze benoemt haar stijl als poëtisch proza, iets wat de selectiejury ook apprecieerde in haar werk. Dat is herkenbaar en toegankelijk, zodat ze de weg naar een groot publiek kan vinden. (fh)

“Zal ik je vertellen over mijn stad”

zal ik je vertellen over mijn stad daar waar ik stap voor stap het ware leven leerde leven

en hoe ik wegga en toch altijd weer de weg terugvind

naar wat verpozing op een plekje in de stilte

waar nu een werelderfgoedwimpel wappert in de wind

ik vertel je graag wat over hoogstraten, mijn stad

Monique Bol

pak kenbaar maken. Verder is er een nieuwe toeristische brochure en een (misschien wat lange) film, die voor promotie moeten zorgen.

Het opzet is het aanzwengelen van het verblijfstoerisme, het versterken van het ondernemersklimaat maar ook meer verbinding creëren tussen de inwoners van alle deeldorpen. Dat een aantal inwoners van enkele deeldorpen niet op die Hoogstraatse vlaggen zaten te wachten, wijst er toch op dat het fusiegevoel niet in alle zes oorspronkelijke dorpen even sterk leeft. (fh)

Dagcrème met natuurproducten

HOOGSTRATEN - Herboriste Bieke Roovers begeleidt op dinsdagavond 15 maart een Veltworkshop over huidproducten met natuurlijke ingrediënten. Geen parabenen en vaseline dus, wel bijenwas, goudsbloem- of rozenolie om je eigen dagcrème te maken. Deelnemers maken zelf een bereiding die ze vervolgens mee naar huis nemen.

De workshop heeft plaats van 19.30 tot 22.00 uur in zaal Pax, Dr. Versmissenstraat 3 te Hoogstraten. Deelname 3 euro voor Veltleden, 6 euro voor niet-leden. Er is plaats voor maximum 16 deelnemers, inschrijven via Ann Aertsen, 03 313 01 33 of info.noorderkempen@velt.nu.

Facebook

Velt wil zich naast de klassieke infokanalen ook meer toeleggen op social media en zoekt daartoe een vrijwilliger om de eigen facebookpagina Velt Noorderkempen te onderhouden. Interesse? Laat het weten via Ann Aertsen (info.noorderkempen@velt.nu) of via Staf Coertjens (staf.coertjens@telelnet.be) (fh)

Omgaan met het overlijden van je partner

HOOGSTRATEN - Na het overlijden van een partner verandert je leven. Het is een heel aanpassingsproces dat veel aandacht en zorg vraagt. Vertrouwde rituelen die je een houvast geven om met je verdriet om te gaan, vallen weg. Hoe ga je dan verder?

Rouwen na het overlijden van je partner is wel erg persoonlijk. Je kan dat verlies alleen verwerken of je kan het delen met anderen of lotgenoten. Lokaal dienstencentrum Stede Akkers organiseert dit voorjaar in samenwerking met ConTempo (een vereniging voor rouwzorg) een lezing en een rouwbegeleidingstraject.

Lezing

Op donderdag 10 maart is er om 19 uur in cafetaria LDC Stede Akkers een lezing over leven met gemis en rouwen. Deze geeft inzicht in wat rouwen betekent en hoe je kan omgaan met de verlieskant. Maar je krijgt ook zicht op de herstelkant na het overlijden van je dierbare. Deelname kost 2 euro. Inschrijven tot 7 maart.

Rouwbegeleiding

Onder begeleiding van ConTempo en om-

ringd door lotgenoten bieden we een veilige plaats waar je je verhaal kwijt kan. Gaandeweg wordt aandacht besteed aan verschillende facetten van een rouwproces: aanwezigheid bij het bewust worden van verdriet, begeleiding bij oriëntatie in je persoonlijke weg, ondersteuning bij het terug opnemen van je veranderde leven.

Er zijn zeven sessies op donderdag telkens van 14 tot 16 uur. Start op 31 maart, vervol-

Helden en schurken in de jeugdboekenmaand

HOOGSTRATEN - Zonder held geen verhaal. Maar een goed verhaal heeft ook een schurk nodig die het beste in de held naar boven haalt. Niet toevallig dus dat de jeugdboekenmaand in het teken van helden én schurken staat.

Leestips

Op https://hoogstraten.bibliotheek.be vind je per leeftijd een selectie boeken waarin helden de hoofdrol spelen. Op de Instagrampagina van de bib (www.instagram.com/bibhoogstraten) lees je concreet waarom een bepaald heldenverhaal er voor sommige lezers bovenuit steekt.

Via bibliotheek@hoogstraten.be kun je ook zelf een foto met je favoriete boek en een korte uitleg bezorgen. Dan krijgt ook jouw leestip een plaats op Instagram.

Bieblo

Het online spel Bieblo helpt kinderen tot 14 jaar bij hun leeskeuze. Ze duiden hun leeftijd aan en kiezen drie genres die hen aanspreken. Meteen krijgen ze acht leestips van boeken die op dat moment aanwezig zijn.

Surf naar de catalogus en klik op het artikel over deze online toepassing. Per biblocatie vind je een Biebloversie. Bovendien staat in de hoofdbib op de jeugdafdeling een tablet waarop je Bieblo kan raadplegen.

Ook de themastand in de bib biedt een aantal verhalen met helden en schurken.

School

Voor de basisscholen zijn er heel wat activiteiten die het hele jaar door aangevraagd kunnen worden, maar de Jeugdboekenmaand is natuurlijk de uitgelezen periode om de kinderen met boeken in contact te brengen.

De leerlingen van het derde leerjaar spelen een ganzenbord waarbij ze allerlei opdrachten moeten uitvoeren. De nadruk ligt op het zoeken in de rekken en via de catalogus.

Voor het zesde leerjaar is er Bibster. Door over verschillende thema’s vragen te beantwoorden, verzamelen de deelnemers online volgers voor hun blog. De nadruk bij deze bibverkenning ligt op de voorbereiding voor het secundair onderwijs.

gens op 7 april, 21 april, 12 mei, 2 juni, 16 juni met op 15 september een terugkomsessie.

Dit heeft plaats in een leslokaal van LDC Stede Akkers. Deelnameprijs is 30 euro. Er zijn maximum 10 deelnemers per groep. Inschrijven kan tot 28 maart via LDC Stede Akkers, tel. 03 340 16 30 of ConTempo, May Vandekeybus tel 03 666 72 90 of 0474 87 68 75. (fh)

Via de rode draad halen de oudste kleuters en alle klassen van de lagere school bovendien een leuk, leesbevorderend pakket in huis met boeken, andere materialen en educatieve tips voor de leerkracht. Er is overigens ook een pakket Helden, sterren en idolen. (fh)

Leer een mensenleven redden

HOOGSTRATEN - Jaarlijks worden in België 11.000 mensen het slachtoffer van een hartstilstand. Niets is zo belangrijk als directe en onmiddellijke hulp daarbij. De overlevingskansen stijgen aanzienlijk wanneer de reanimatie onmiddellijk opgestart wordt. Omstaanders kunnen dus een groot verschil maken!

Rode Kruis Hoogstraten biedt daarom opleidingen reanimeren en defibrilleren aan. Deze vorming duurt één avond. Iedereen vanaf 16 jaar is welkom.

Er zijn cursusavonden van 19 tot 22.30 uur op maandag 7 maart, vrijdag 22 april en woensdag 8 juni. Deze hebben plaats in het lokaal van het Rode Kruis, Slommerhof 18. Vooraf inschrijven is vereist. Dat kan via 03 340 19 11 of onthaal@hoogstraten.be.

Wie al een opleiding volgde kan de aangeleerde technieken nog eens onder begeleiding inoefenen op vrijdag 29 april tussen 19 en 22 uur. Oefenpoppen worden na gebruik telkens grondig ontsmet. (fh)

Matthysen, Mosuse & Van Ballaert

HOOGSTRATEN - Matthysen, Mosuse & Van Ballaert treden op 30 april om 20.15 uur in GC Rabboenizaal op. Inkom 25 euro. Vertrouwde namen, en toch geen Clement Peerens dit keer.

Hugo Matthysen zag de lockdown als een kans om wat orde te scheppen in zijn repertoire. Na Hugo Matthysen en de Bomen is hij immers liederen blijven schrijven voor toneel-

stukken, televisieprogramma’s, voor derden, en vooral voor zijn plezier.

Uit dat alles werd een setlist geplukt voor het trio Matthysen, Mosuse & Van Ballaert. De musici werken al jaren samen in de beroemde Clement Peerens Explosition, nu zal het er iets beschaafder aan toe gaan. Naar verluidt zal er zelfs geen half woord Antwerps te horen zijn. (fh)

Circus Ronaldo - Sono Io?

HOOGSTRATEN - Vader en zoon samen de scène op. Twee clowns op zoek naar hun gelijkenis. Op zoek naar ieders eigenheid. Wat hen scheidt en wat hen verbindt. Ze dragen allebei hun eigen masker. Het masker van een vader dat alle twijfels, verdriet en zelfs de kleinste zwakheid verbergt. Dat van een zoon dat kneedbaar is, maar toch de kinderlijke kwetsbaarheid verhult.

Dit is het thema van de theatervoorstelling “Circus Ronaldo” op donderdag 3 maart om 20.15 in GC Rabboenizaal. Inkom 20 euro. (fh)

Het zware leven van Amelie Albrecht

HOOGSTRATEN - Amelie Albrecht brengt comedy met een stevige portie je m’en foutisme en zelfrelativering. Pure stand-up comedy van het energiezuinige soort. Met haar programma “Zwaar leven” staat ze op zaterdag 19 maar om 20.15 uur in GC Rabboenizaal. Voor het lichte bedrag van 12 euro kunt u er bij zijn.

Over het leven van de 28-jarige Amelie Albrecht kunnen we kort zijn. Na acht jaar tekenacademie kon ze nog niet tekenen, jarenlang vioolles leverde haar nog geen vaag gevoel voor muziek op en paardrijden moest ze opgeven omdat ze allergisch werd voor dieren. Over haar schoolcarrière doen we er het zwijgen toe.

Vaak kreeg ze te horen dat ze nergens zou geraken met haar grote mond en de neiging om alles in het belachelijke te trekken. Maar laat net die eigenschappen haar in 2018 wel de overwinning van Humo’s Comedy Cup opleveren. Sindsdien verdient ze dus geld door haar charmante onverschilligheid.

Toch is het leven er niet lichter op geworden. Blij moeten zijn omdat je dan toch iets van je leven maakt is ook een opgave. Vervolgens nam corona het van haar over. Vanaf nu toont Amelie zelf terug aan hoe zwaar het leven wel kan zijn… (fh)

Peukenlast

Als gepensioneerde besteed ik wekelijks een paar uurtjes aan het opruimen van zwerfvuil op de openbare weg, meer bepaald de oostkant van de Vrijheid met zijn zijstraten. Dit gebeurt onder stimulans van Stad Hoogstraten en met medewerking van Proper Hoogstraten.

Verlaten mondmaskers spelen daarbij een glansrijke hoofdrol. Wat me echter tegen de borst stoot is de opvallende aanwezigheid van grote hoeveelheden sigarettenpeuken op de stoep en in de straatgoot ter hoogte van bepaalde voordeuren. Het is duidelijk dat het gaat om rokers die niet meer binnen (mogen) roken en dus regelmatig een 'luchtje' gaan scheppen, om daarna zonder schroom de ruimte voor hun eigen woning te bezoedelen.

Als ik mijn ronde gedaan heb, ben ik een 20tal dergelijke voordeuren gepasseerd. Natuurlijk ga ik niet het poetshulpje van deze mensen spelen en dus laat ik de peuken daar links liggen.

Mijn vraag: kan er niet een of ander initiatief

Gluren bij de buren EN LEZERS SCHRIJV

genomen worden om deze nestbevuilers tot inkeer te brengen? Zo zou men naar analogie met de Nutteloze Bordjesroute een 'Smakeloze Peukenroute' kunnen organiseren. Ik weet enkele leuke adresjes...

Kwestie van een stapje dichter te komen bij een ideale wereld met een nieuwe slogan : Hoogstraten, hoogst proper!

Karel

Martens, Hoogstraten

Reclameborden

Als ik door ons dorp (Wortel) fiets, met de auto rij of te voet ga moet ik opletten op iedere bocht, oversteekplaats van fietser enz. Nu komt daar nog een reclamebord bij waarvan men in de veronderstelling is dat het door de passanten gelezen wordt.

Chauffeurs mogen hun GSM niet lezen, maar wel de informatie op jullie bord. Is dat wel verantwoord?

Daarbij komt dat ik ze lelijk vind en niet passend in ons dorp. De twee mooiste plekken, de kerk en de Boomkens, zijn ontsierd hierdoor.

Ik heb nog geen enkele Wortelaar daar een positief woord over horen zeggen…

Lea Fransen, Wortel

Ons kerkhof

Moet ons kerkhof in Wortel ook haar historisch element verliezen? Waarom? Hoort ons kerkhof niet bij onze als monument geklasseerde kerk? De kerk en het kerkhof zijn toch een cultuurhistorisch landschap waaraan men zonder toelating geen veranderingen mag aanbrengen. Dit geldt ook voor ons kerkhof en haar mooie zerken.

In de vorige uitgave van De Maand raakt de schrijver van het artikel over de ‘ruimingen’ op de kerkhoven alle pijnpunten en stelt met mij de vraag WAAROM?

Er is nog voor jaren plaats op onze begraafplaats, zodat iedere Wortelaar kan kiezen in welk type graf hij of zij wil rusten. Laat iedereen dus in vrede rusten en laat ons kerkhof in vrede groeien…

Lea Fransen, Wortel

Eddy Meijs fotografeert coronaleven in de gevangenis

MERKSPLAS - Fotograaf Eddy Meijs volgde een opleiding fotografie aan IKO. Na vijf jaar kunstfotografie volgt een specialisatiegraad.

Voor dit laatste mocht hij twee jaar lang fotograferen in de gevangenis van Merksplas. Net in die periode kwam de corona-uitbraak. Zijn eindexamen werd dan ook een fotoalbum “Corona in detentie”. Tot 4 september zijn de foto’s te zien in het gevangenismuseum in Merksplas.

Het werd een pakkende beeldreportage over werken binnen gevangenismuren met een pandemie. De impact van de extra veiligheidsmaatregelen die het besmettingsgevaar moesten tegengaan maakt dit geen eenvoudige opdracht, zoveel is duidelijk.

Tento en boek

Het verzamelde beeldmateriaal leidde tot een tentoonstelling die eerst werd georganiseerd in de inkomhal van het “Vlinderpaleis” (het justitiepaleis van Antwerpen). De expo liep daar van december 2020 tot in de lente van 2021.

Van de verzamelde foto’s werd ook een fotoboek gemaakt. Dat wordt verkocht aan 20 euro per stuk, 40 euro voor de luxe-editie.

Ook de fotopanelen van de expo worden te koop aangeboden, te beginnen bij 400 euro per stuk.

Praktisch: Corona in Detentie, een fototen-

toonstelling in het gevangenismuseum in Merksplas tot 4 september 2022, elke zaterdag en zondag van 13 tot 18 uur. De toegangsprijs bedraagt 7 euro, bezoek aan de permanente expo inbegrepen. (fh)

www.demaand.be

REDACTIE

Frans Horsten

Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten tel. 0495 25 25 05 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

w Hoogstraten :

Frans Horsten tel. 0495 25 25 05 hoogstraten@demaand.be

w Meer :

Marcel Adriaensen tel. 03 315 90 40 meer@demaand.be

w Meerle :

Jan Fret

tel. 03 315 88 54 meerle@demaand.be

w Meersel-Dreef :

Jef Jacobs

tel. 03 315 73 64 meersel-dreef@demaand.be

w Minderhout : tel.0495 25 25 05 minderhout@demaand.be

w Wortel :

Frans Horsten tel. 0495 25 25 05 wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS

Rob Brosens tel. 03 314 43 39 sport@demaand.be

Niet alle beeldmateriaal wordt ons met auteursgegevens overgemaakt. Neem contact op met de redactie voor eventuele rechten.

ADV ERTENTIES

Jan Croes tel. 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

SECRETARIAAT/DRUKWERKEN

Emilia Horsten Begijnhof 27 2320 Hoogstraten tel. 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be

Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten

DF serveerde een gesmaakte “Toast Literair”

MEERSEL-DREEF / HOOGSTRATEN - Onder het motto ‘Toast Literair’ zet het Davidsfonds schrijvers, dichters, kunstenaars,…in de schijnwerpers, met ook ruimte voor culinair genoegen en een goed gesprek. De Hoogstraatse afdeling deelt de honger naar cultuur én goed gezelschap en verkende het klooster en de kerk van de paters Kapucijnen in Meersel-Dreef.

Aanleiding vormde de merkwaardige en mooie kruisweg die zich daar bevindt (zie ook De Maand van januari). Broeder Max, van het toenmalige klooster van de orde in Boom, schilderde een naturalistische versie met herkenbare mensen uit de toenmalige Boomse gemeenschap. Die kruisweg kwam in Meersel-Dreef terecht, in de kloostergang, maar sinds enige tijd is hij in de kerk te bewonderen.

Lijdensweg

Rob van Uden vertelde over de oorsprong en betekenis van de kruisweg als geschilderde of gebeeldhouwde uitbeelding van de lijdensweg van Christus. Als diaken is hij verbonden aan de parochie van de Heilige Geest (Rijen, Molenschot en Halten). Hij heeft een bijzondere interesse voor kruiswegen. In zijn inleiding passeerden versies van Jan Toorop (waarvan er zich in Hoogstraten een bevindt in het Klein Seminarie), Albert Servaes, enkele Noord-Brabantse kunstenaars, maar ook beel-

den uit Lourdes (Maria de Faykod) en zelfs Suriname.

Zelf schrijft Van Uden ook poëzie. Het project rond de kruisweg van Meersel-Dreef werkte hij uit met Pien Storm van Leeuwen, die we o.a. kennen van de poëzie op grote stenen langsheen de Mark, de ‘poosplaatsen’. Maar zij maakte dus ook een reeks gedichten bij de staties van deze kruisweg, eerder beschouwende overpeinzingen die vertrekken vanuit een afgebeelde figurant.

Poëtische flashback

Er volgde dan ook een poëtische wandeling langs de veertien staties in de kerk, met gedichten en beschouwingen van beide kunstenaars. Een flash-back naar hun studietijd was er voor heel wat van de aanwezigen toen hij tijdens die rondgang o.m. Gerrit Achterberg (1905-1962) citeerde met “Reiziger ‘doet’ Golgotha”:

Ze hebben Hem, zonder zich af te vragen

Of Hij het kon verdragen

Met nagels aan een kruis geslagen

En toen Hij daar te lijden hing -Een spijker is een lelijk dingZei Hij: Vader vergeef het hun.

In de oude schuur bij het klooster volgde een gesmaakt buffet. Dat gebouw wordt op dit ogenblik gerenoveerd en vormt een mooi kader voor dergelijke bijeenkomsten. (jav)

Rob van Uden vertelde een poëtisch verhaal bij de kruisweg van Meersel-Dreef

623 zonnepanelen op de zorgcampus

HOOGSTRATEN - In samenwerking met Campina Energie, een burgercoöperatie, laat het stadsbestuur 623 bijkomende zonnepanelen plaatsen op de zorgcampus Stede Akkers. Het maximale vermogen van die panelen is 232MWh, wat gelijk staat aan energieverbruik op jaarbasis van 53 gezinnen.

De panelen zorgen ervoor dat energiefactuur van het woonzorgcentrum daalt en dat de CO2 uitstoot jaarlijks met 61 ton vermindert.

Participeren

Campina Energie stelde een financieel plan op waarin burgers de kans krijgen om via de aankoop van aandelen te participeren en te delen in de winst. Het doet een kapitaalsoproep voor een bedrag van 200.000 euro bij de inwoners van Hoogstraten.

Participeren in het project kan door het aankopen van één of meerdere aandelen van 250 euro met een maximum van 20 aandelen per persoon.

Mensen die een aandeel kopen worden niet alleen mede-eigenaar van deze installatie, maar van alle installaties van Campina Ener-

gie. Zo spreidt het risico voor de aandeelhouders. Op de jaarlijkse algemene vergadering heeft elke aandeelhouder één stem, onafhankelijk van het aantal dat hij of zij heeft. Die vergadering bepaalt jaarlijks het dividend en

Sammy Mahdi zoekt antwoorden

HOOGSTRATEN - CD&V Hoogstraten organiseert samen met hun jongerenafdeling een interactieve lezing met federaal staatssecretaris voor Asiel- en Migratiebeleid Sammy Mahdi. Iedereen is op zondag 20 maart om 13.30 uur welkom in de Rabboenizaal. Om te luisteren en om antwoorden te krijgen op de vragen.

Sammy Mahdi woont in Vilvoorde. In 2019 werd hij nipt geen voorzitter van CD&V, het was Joachim Coens die de voorkeur kreeg. De voormalig jongerenvoorzitter en huidige staatssecretaris zal het vooral hebben over wat

Gezinsbond richt een tweedehandsbeurs in

HOOGSTRATEN - Heel wat spulletjes geef je een tweede leven… De gezinsbond van Hoogstraten richt daartoe op zondag 27 Maart 2022 van 10 tot 12 uur in zaal Pax opnieuw een tweedehandsbeurs in met een zogenaamde tafelverkoop. Dat wil zeggen dat de verkopers zelf hun goederen verkopen.

Wat kan je kopen of verkopen? Babyuitzet, kleding tot 12 jaar, speelgoed en fietsen. Ui-

teraard is er gratis inkom en er is ook een cafetaria. Alle inlichtingen en verkoopinfo vind je op de website https://hoogstraten.gezinsbond.be/tweedehandsbeurs

Je kan ook mailen of bellen naar Bieke Roovers: bieke.roovers@gezinsbondhoogstraten.be of 0499 19 57 57.

Wie snel inschrijft, heeft de beste plaats! (fh)

hoewel een dividend niet gegarandeerd is en investeren altijd een zeker risico inhoudt, streeft Campina Energie naar een jaarlijks dividend van 3%. (fh)

de christendemocratie kan betekenen voor jongeren en jonge gezinnen (de ‘dertigers’).

Onlangs verscheen van hem een boek “Van hol naar vol”, hierin legt hij de vinger op de wonde van de christendemocratie vandaag. Maar daar blijft het niet bij. Hij formuleert ook concrete alternatieven en oplossingen voor de grote thema’s van vandaag: klimaat, veiligheid en de politieke cultuur.

Meer info bij Patrick Lambregts, voorzitter CD&V-Hoogstraten tel. 0472 35 06 35. (fh)

Galerie Expo 38 werd een succesverhaal

HOOGSTRATEN - In juli vorig jaar opende Ludo Knaepkens Expo 38 in het voormalige atelier van beeldhouwer Jef Martens op het Begijnhof. Ondanks de beperkingen die corona oplegde, was de belangstelling van zowel de kunstenaars als de bezoekers buiten alle verwachtingen. In welgeteld vijf maanden liepen er maar liefst elf tentoonstellingen en vonden 1836 bezoekers de weg naar de nieuwe galerie.

“Maar”, zegt Ludo Knaepkens, “het is niet zozeer het aantal als wel de kwaliteit van het getoonde werk en de diversiteit aan kunstdisciplines dat belangrijk is. We organiseerden tentoonstellingen van gerenommeerde kunstenaars en toonden werk van niet professionelen. Zowel schilderkunst in al zijn vormen, van abstract tot hyperrealistisch, keramiek, fotografie en noem maar op kwamen aan bod.”

Programma

Aan de programmatie 2022 wordt gewerkt, al liggen er al een behoorlijk aantal tentoonstellingen vast. Zonder zijn agenda te raadplegen geeft Ludo alvast enkele namen. Na Pasen opent Chris Van Autrey het seizoen met abstract werk. Daarna organiseert Staf Geysbrechts een tentoonstelling met schilderijen waarvan de opbrengst naar een goed doel

gaat. In mei vult viltatelier Lei 55 de galerij en stelt Ludo Knaepkens zijn eigen atelier open.

Later in het jaar is er werk van Ann Verlinden te zien. Ze woont en werkt in Beringen en ge-

Bomen rooien voor een atletiekpiste

HOOGSTRATEN - Het waren zowat de laatste oude bomen, 10 in totaal, die nog op het terrein achter het Klein Seminarie stonden. Eik, linde, plataan, een hele rist mooie eeuwelingen, stammend uit een seminarietijd die nog slechts rest in de herinneringen. Zij maakten

plaats voor een hoger doel: de atletiekpiste. Zonder het rooien van deze eeuwelingen was de aanleg van een 400 meterpiste die voldoet aan de moderne eisen van de atletiek niet mogelijk. Maar, zo heet het, er komt compensatie.

bruikt kolen, die daar voor het rapen liggen, als materiaal. In de H. Bloedweek is er werk van Anita Fleerackers te bewonderen, tijdens het weekend van Hoogstraten in Groenten & Bloemen kan je er fotografisch werk van Paul Versmissen zien. (fh)

In het beplantingsplan zullen er 59 hoogstambomen aangeplant worden. Opvallend is dat de eik daarbij ontbreekt. Er worden ook heestermassieven aangeplant uit inheemse soorten. Op minder intensief gebruikte plaatsen zal een bijen- en insectenvriendelijk mengsel worden ingezaaid ter compensatie van de graswoestijnen op het sportveld.

Vraag is wel hoeveel plek er nog is om in dit grote gebied de nodige groencompensaties te doen. De kaart toont dat bijna het hele terrein gevuld is met gebouwen, parkeerplaatsen, wegen en sportvelden. Met bovendien de vraag of er in de praktijk niet nog hier en daar een clublokaal of parking zal bijkomen ten koste van...

Zo is er op de HVV-parking langs de Katelijnestraat nog geen enkele stukje groen verschenen en oogt die dan ook desolaat. Hopelijk beterschap dus voor de rest van het terrein. De toekomst zal het uitwijzen, want eeuwelingen hebben nu eenmaal hun tijd nodig. (ma)

Galeriehouder en kunstschilder Ludo Knaepkens bij een van zijn meest recente werken.

In Memoriam

Jef Mertens ‘Rabas’ (1933-2022)

Hij leek het eeuwige leven te hebben, onze Rabas. Hij was er altijd en overal en hij bracht leven in de Hoogstraatse brouwerij - als zanger en muzikant, als brandweerman, als wielertoerist, als vogelliefhebber, als lid van de fanfare Sint-Katharina (meer dan 75 jaar!), als schrijnwerker, fietsend over de Vrijheid met altijd die ladder in zijn nek, op weg naar een klant… Een onuitwisbaar beeld van een onvermoeibare en altijd goedgemutste man. En een week later op diezelfde fiets met de bestelde deur onder zijn armen. Hij was op zijn manier zijn tijd ver vooruit want “met de fiets zijt ge op de Vrijheid rapper dan met den otto”. Geen gejaag en altijd tijd voor een praatje… maar toch een bezige bij.

De meeste mensen herinneren zich Jef wellicht van Los Camarados, het legendarische balorkest waarin hij achter de drums zat en op het einde van elke avond voor ons het onvergetelijke ‘Buona Sera Signorita’ zong. Onze Hoogstraatse Louis Prima alive and kicking! Wel 40 jaar heeft hij in die vaak wissellende bezetting meegespeeld, altijd keurig uitgedost in zwart kostuum mét strikje. Jef heeft vele bruiloften gespeeld, en soms zelfs 25 jaar later voor hetzelfde koppel de zilveren bruiloft. Ze kwamen met hun band in de hele provincie en ook in Holland maar het vaakst toch in Meer.

“Ik leef van d’een broek in d’ ander”, zei Jef, doelend op al zijn bezigheden. En af en toe werd het wel erg laat en dan “kwamen we mekaar soms op de trap tegen, elk in een andere richting” zei zijn vrouw Gizella ons destijds lachend. Maar het gebeurde ook dat Jef zijn bed niet zag omdat de Hoogstraatse Wielertoeristen zondagmorgen aan zijn bel hingen om mee op toer te gaan, waarna Jef toch maar in zijn koersbroek dook om samen met hen een trip van 80 km te rijden.

Jef was ook heel lang brandweerman waar hij vaak in de prijzen viel met… de fiets: Er waren - echt waar - wielerwedstrijden voor brandweermannen die met helm, botten en in volledig tenue een koers van 40 km met hindernissen moesten rijden. “Met de fiets heb ik altijd goed overweg gekunnen, ik reed er met die van ons moeder zelfs mannen op ne koersfiets af.” Van vader mocht hij niet koersen, er zat nochtans wel degelijk een profrenner in hem.

Muziek zat hem, en ook zijn familie, al van jongsaf in het bloed. Vader was bij de fanfare ‘den Bond’. Broer Staf Mertens was muziekleraar, beiaardier, dirigent van vele fanfares en had een foto- en muziekwinkel op de Vrijheid. Jef had zijn atelier aan de overkant, waar hij zijn vader opvolgde in diens schrijnwerkerij. Hier verwerkte hij niet alleen hout voor ramen en deuren

en lijkkisten, maar kweekte hij ook - als thuis de volières vol zaten - kanaries, siervogels en ook Vlaamse reuzen. Met zijn glansmerels won hij regelmatig prijzen op vogeltentoonstellingen.

Zoveel sterke verhalen, teveel om hier allemaal op te rakelen, daarvoor verwijzen we u graag naar enkele interviews die je kan terugvinden in ons archief.

Jef is net geen 88 geworden. We bieden Gizella, zijn kinderen , kleinkinderen en familie onze oprechte deelneming aan.

”De Rabas was een beer van een vent, een zachte beer met een peperkoeken hart. Buona sera Jef! ”(sjah)

In het archief van de Hoogstraatse Maand:

• https://issuu.com/demaand/docs/d_h_m_201304/s/14810783

• https://issuu.com/demaand/docs/dhm_2013_05/s/14811263

• https://www.demaand.be/interview-rabas-1984/

Ook van Tonny Priem ontvingen we herinneringen, die we verkort weergeven:

“Ik was nauwelijks 13 toen ik bij Sint Catharina begon als trommelaar. Jef Rabas leerde me alle ‘trommelmarsen’ aan, telkens 16 maten, als basiskennis bij de toen (1962-1963) opgerichte drumband van ‘Den Bond’. Een paar jaar later, toen ik een jaar of 16 was, brak Jef zijn voet, en men kwam me vragen of ik niet een tijd in zijn plaats als drummer bij ‘Los Camarados’ wilde spelen. Dat deed ik ook en daar leerde ik veel van... Een mooie ervaring toen, zeker voor mij als jonge snaak… Tot in 1978 ging ik af en toe bruiloften, teerfeesten en bals meespelen als vervanger van één van de ‘Sussen’ (zanger/gitarist/basgitarist). Wat ik me nog levendig herinner is dat Jef Rabas in honderd procent van de gevallen positief ingesteld was…”

Huizen verdwijnen, de herinnering blijft

MEER - Soms is een huis op een plek zo vertrouwd dat je er niet meer bij stilstaat dat het ooit verdwijnt. Tot plots het onvermijdelijke gebeurt. Maar niets is eeuwig, al zeker niet de huizen. Misschien wel de herinneringen eraan, wat er ooit was en wie er woonde.

Als inwoner of buur van onderstaande, recent gesloopte woningen herinner je je misschien nog wat er ooit was. Heb je nog meer van zulke herinneringen, laat ze ons gerust weten.

Het winkeltje van Jan en Jeanne

Meer telde vroeger verschillende kruidenierswinkeltjes. Het winkeltje van Jan Schrauwen en Jeanne van Weereld, afkomstig van Hoogstraten was er al tijdens de oorlog. De familie Schrauwen woonde er. Jan nam de winkel over van zijn vader. Hij reed met winkelwaar rond. En je kon er uiteraard ook je inkopen doen.

Andere soortgelijke winkels, allemaal verdwenen ondertussen: Jaan en Lea Goetschalckx-Michiels (ook melkboer), Lies Snoeys in het dorp, Slagerij Leuris, Maria en Drey Aerts-Verheyen (DREMA), Julia Roos-van Aperen (Geleyke), Albert Janssens (Bei Kaai), Suzy Mertens-Verheyen op Beek, Lisa Roos (likeur), … Ja, het kan verkeren.

Molenaarsfamilie

Na de periode van de molenaarsfamilie Van Pelt (Louis, Charel, Sus, …) bouwde Jef van den Heuvel, getrouwd met Marie van Pelt dit huis.

Zijn zoon Charel van den Heuvel woonde tot voor enkele jaren in dit ouderlijke huis. Charel was de man van het eerste uur voor slachterijvervoer. Menig varkenskweker zal zich Charel ongetwijfeld nog herinneren.

Sinds enkele jaren is het huis afgebroken, maar toch heeft deze plek een flinke familiegeschiedenis. Dat hier ooit ook een molen stond, op de plek waar nu de Chirogebouwen staan, weten al maar minder mensen nog. Die molen stond er lange tijd zonder wieken en was een speelterrein voor de kinderen. Zo speelden de schoolbengels er toneel. Het zou tof zijn hier nog een foto van op te kunnen duiken. Trouwens de plek van de hedendaagse Chiro was vroeger het ruiterpleintje en plaatselijk voetbalveldje. Wie weet dat nog?

Huis ten halve

Langs de Meerseweg stond de langgevelboerderij van Towke en Louis Mertens, ook wel Huis ten halve genoemd. Halfweg tussen Meerdorp en Minderhout. Onder de oorlog bouwden de Amerikanen hier een huis in de tijd dat er veel V2 bommen vielen. Het was eerder een keet, maar Towke en Louis leefden erin en bewoonden later de boerderij.

Hun kinderen waren Jaan, Jef, Jan en dochter Mie. Jaan woonde later op het kruispunt op Beek en was de koolboer. Hij had een gezin van 13 kinderen. (ma)

Het winkeltje van Jan Schrauwen was een vertrouwd gezicht in de Gestelsestraat.

Het huis van Charel van den Heuvel. Hierachter was vroeger de molen van Van Pelt.

Langgevelboerderij langsheen de Meerseweg. Het huizeke ten halve. Hier woonde Towke en Louis Mertens.

Nieuwe Kringwinkel enkele huisnummers verder

MEER - In de Meerseweg verrijst een nieuwe ruwbouw uit de Kempense grond. Dit gebouw aan Meerseweg 165A wordt de gloednieuwe locatie voor De Kringwinkel WEB. Er wordt zowel een nieuwe Kringwinkel gehuisvest als een geefpunt voor tweedehands herbruikbare goederen.

De huidige Kringwinkel van Meer bevindt zich slechts op een steenworp afstand, aan Meerseweg 135B. De verhuis staat gepland voor dit jaar. Als alles volgens plan verloopt, gebeurt dat nog in juni. Meer informatie volgt later.

De foto geeft alvast een beeld van hoe de nieuwe Kringwinkel WEB er uit zal zien. (ma)

Afvalzak gedumpt op Beekschen pad

Knobbelzwanen aan de E-10 put

MEER - Een twintigtal knobbelzwanen houdt zich deze winter op in en rond de E-10 put. Deze reusachtige vogels, met tot 2.4 meter spanwijdte, grazen in het verse gras maar nog liever grondelen ze op de oevers van de E-10 put. De koppeltjes hebben een band voor het leven en 's nachts vertoeven ze liever op het water om niet door de vos gestoord te worden. En de voorbijganger geniet van het spektakel… (ma)

MEER -Deze kinderen van de lagere school de Meerpaal waren erg ontgoocheld toen ze begin februari op weg naar school een volle zak met afval langsheen den Beekschen pad zagen liggen. Wie doet zoiets?!

Zwerfvuil en afval zomaar ergens dumpen, het blijft een echte kwaal. Duim omlaag dus en een vies gezicht voor de onverlaten die dit gedaan hebben. Enkele onderdelen van dit sluikstort leken toch een hint te geven: dojrzale mocne, een Pools biertje. Giuca Brasov, zo bleek onder meer.

In ieder geval dank aan de mooimakers die er telkens weer zorgen dat onze bermen terug opgeruimd worden. (ma)

Parochiezaal heropent in april

MEER - Het ziet er naar uit dat het eerstvolgende dorpsraadscafé zal kunnen plaats vinden in een pas gerestaureerde parochiezaal. De dorpsraad wacht dus nog even met haar openbare vergadering.

Ook de hoop dat tegen dan de coronabarometer op groen zal staan, maakt het de moeite om de vergadering niet in maart, maar in april te laten doorgaan. Een datum en de agenda volgen zo spoedig mogelijk.

Vrijwilligers

De dorpsraad deelt ondertussen graag de vraag naar vrijwilligers voor het lokaal dienstencentrum. De centrumkrant hierover: “Het hart van de werking van ons lokaal dienstencentrum bestaat uit enthousiaste en geëngageerde vrijwilligers. Aangezien we onze werking graag tot in jouw buurt brengen, zoeken we extra vrijwilligers om ons team te versterken. Heb je wat tijd vrij (wekelijks, maandelijks, per kwartaal, …)? En voel je de

De parochiezaal staat hier nog in de steigers. Maar in april krijg je ze in volle glorie te zien en heeft het dorpsraadscafé 2022 er plaats. Hou de agenda in de gaten!

goesting opkomen om vrijwilligerswerk te doen in één van onze locaties? Of wil je meer informatie? Dan horen we je graag! Spring gerust eens binnen op een van onze locaties

Gezinsbond organiseert tweedehandsbeurs

MEER - In de Meerpaal heeft op zondag 27 maart vanaf 10 uur een tweedehandsbeurs plaats, ingericht door de Gezinsbond Meer. Wie iets wil verkopen kan zich vanaf 13 maart inschrijven, tenminste zolang er tafels

vrij zijn. Dit kan via Bie Rombouts, Meerseweg 17, tel. 0474/40.23.96 of via gezinsbond.meer@gmail.com. Zo krijg je alle informatie en het reglement. Inschrijven kost 8 euro per tafel (180x80)

W O O R D V A N D E M A A N D (12)

1. ’Refugios’ op weg naar …

2. Winterrally in Scandinavië

3. Tentoonstelling over het leven op de Meirberg: Flint & …

4. Berg met zeezicht

5. Rit van 70 km op 12 maart

6. De straat van ‘boer Vermeiren’

7. AFS-student Amanda

8. Een twintigtal van deze zwanen aan de E10 put

IJ’ is één vakje.

Mail het woord uiterlijk dinsdag 15 maart door naar redactie@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: De DE HOOGSTRAATSE MAAND, Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.

of contacteer ons telefonisch via 03 340 16 30 of via email: dienstencentrum@hoogstraten.be. (ma)

voor leden en 12 euro voor niet-leden (lidkaart meebrengen). Voor de grote stukken of een kledingrekje is er een vloervlak van ongeveer 2 m2 voor leden 6 euro en voor 10 euro voor niet-leden. (ma)

De cadeaubon van € 20 gaat naar: Steffi Leemans, Meerledorp 10, 2328 Meerle

Chiro Sint-Jan viert briljant

MEERLE - Op 22 september 2022 zal chiro StJan van Meerle exact 65 jaar bestaan. Dat briljanten jubileum laten ze niet onopgemerkt voorbij gaan. Als het coronavirus geen roet in het eten gooit natuurlijk. Tijdens het weekend van 23 en 24 april organiseert de leidingsploeg van de jongenschiro alvast een feestweekend.

Verenigingen die hun 65 jaar bestaan vieren, hebben uiteraard een hele geschiedenis achter zich liggen. Wanneer als dit 65 jaar na het ontstaan nog steeds gevierd wordt, wil dat zeggen dat de vereniging blijft draaien en niet vergeten wordt. Zo ook de jongenchiro dus.

Zaterdag

Het feestweekend start op zaterdag 23 april om 18 u met een eucharistieviering in Chirostijl in onze parochiekerk van Meerle, waar iedereen vriendelijk voor wordt uitgenodigd. Na de viering zal er een receptie/teerfeest worden gehouden in de feesttent aan de lokalen van de jongenschiro voor alle oudgedienden: zo’n 180 oudleiders, kookploegen, oudercomité, kortom alle mensen die de afgelopen 65 jaar hebben meegewerkt aan het bestaan van de Chiro. Alle genodigden zullen

hiervoor een uitnodiging per post ontvangen.

Vanaf 21 uur is de feesttent toegankelijk voor alle Meerlese en buitendorpse mensen voor een Chirobal om u tegen te zeggen. Optredens van in Meerle wereldberoemde groepen, wiens ontstaan nauw met de chiro verbonden is: De Mjeelse Primitieven, Peter en z’n botsotto’s en dj duo Yannick & Yannick. Stuk voor stuk groepen en mensen die destijds ontstaan zijn toen zij Chiroleider waren. Inkom €5 wordt er gevraagd, zeg nu zelf… geen geld voor zo’n line-up. Tot in de vroege uurtjes kan er gefeest en bijgepraat worden.

Zondag

Op zondag 24 april worden om 13 uur alle kinderen en ouderen verwacht aan de Chirolokalen voor een volksspelentoernooi. Een namiddag vol oude volksspelen. Om 13.30 uur gaat het toernooi van start. Inschrijven in ploegen vanaf 6 personen, in 2 categorieën: tot 14 jaar en vanaf 15 jaar. Ondertussen kunnen ouders en sympathisanten in de feesttent iets drinken. Opnieuw animo verzekerd.

Uiterlijk 15 april inschrijven bij Freek van Bavel (VB) met een mailtje naar freek@chi-

romeerle.be met de namen en leeftijden van de deelnemers.

Ook zullen de Chirolokalen aan de Ulicotenseweg heel het weekend omgetoverd worden tot een Chiromuseum vol herinneringen van de afgelopen 65 jaar. Kortom, de moeite om te bezichtigen!

Redenen te over om er bij te zijn dus en zo de vereniging een steuntje te geven. (W.J)

Zij zullen er zeker zijn op de viering van de 65e verjaardag van hun jeugdvereniging!

Grenswandeling van KWB Meerle

MEERLE - Na 2 afgelaste edities organiseert KWB Meerle op zondag 27 maart voor de 21e keer haar Grenswandeling. Je kan weer met hen op stap in Meerle, langs landelijke wegen, zandwegen, natuurgebieden en bossen. De afstanden zijn 7, 14 of 19 km. De wandeling is opgenomen in het FALOS-wandelcriterium 2022.

Deelname bedraagt 1,50 euro per persoon voor KWB leden, niet-leden betalen 2 euro. Kinderen onder 12 jaar mogen gratis mee. De deelnemers kunnen vrij vertrekken tussen 8 u en 15 u na inschrijven aan de parochiezaal op het Gemeenteplein.

Voor de grotere afstanden is onderweg een verzorgde rustlocatie voorzien voor sanitair, waar men iets kan drinken of een broodje eten. Dat kan natuurlijk ook na afloop van de wandeling in de parochiezaal. Nu alleen nog mooi lenteweer en dan is alles aanwezig voor een prachtige zondag!

Voor meer inlichtingen kan men terecht bij Fons Pauwels. Tel. 0472 43 21 27 - email: kwbmeerle@gmail.com. (red)

Koopjes en hebbedingen in de Garageverkoop

MEERLE - Is uw huis tijdens 2 jaar Corona dichtgeslibd met dingen die u waarschijnlijk nooit meer gaat gebruiken? Dat oude kastje of tafeltje, dozen met oude boeken of speelgoed, een grasmaaier of een kinderfietsje die niet meer worden gebruikt... Naar het containerpark of de kringwinkel? Of is het nog te goed om zomaar weg te doen?

Dan is de Garageverkoop van KWB - ook opnieuw present in het ‘Rijk van de Vrijheid’ - dé oplossing. Zet heel die handel te koop in uw garage of tuin op zondag 10 april 2022 tussen 9 en 16 uur.

Vooraf inschrijven is verplicht. Geef snel een bericht aan Stan Verschueren, Chaamseweg 43, tel. 03/315.01.54 of Edwin Schapendonk, Kerkstraat 29, tel. 03/315.44.59 - e-mail: kwbmeerle@gmail.cominfo op www.kwbmeerle.be.

Natuurlijk kan je die zondag ook gewoon de garages aflopen om een koopje te doen, misschien dat hebbeding op de kop te tikken waar je al lang naar zocht of gewoon iets tegenkomen dat je voor die prijs echt niet kan laten liggen. Aan de infostand op het Gemeenteplein vind je gratis een deelnemerslijst met stratenplan. De jaren voor Corona waren er steeds meer dan 100 deelnemers.

Opruimactie lage Rooi levert “magere” buit

MEERLE - Acht zakken met afval, waarvan een zak blikjes. Zoveel zwerfvuil sprokkelden vrijwilligers van Natuurpunt bij elkaar in en om de Rooi. De wegbermen zijn er nu proper, hopelijk blijft dat zo.

Acht zakken? Dat zijn er uiteraard acht teveel. “Toch hadden we er meer verwacht”, luidde het onder de sprokkelaars. Maar of dat een teken is dat het met zwerfvuil hier de goede kant uitgaat, valt te betwijfelen. Benieuwd hoe lang het hier proper gaat blijven… (ma)

Weer eens een gezellige drukte in ons dorp zou wel fijn zijn.

is ook de zon van de partij.

Moet ook nu wel weer lukken. Want ook hier geldt: hoe meer volk hoe meer vreugd. (jaf)

Eerst wandelen, daarna napraten bij een drankje in de parochiezaal. Het mag weer.

Hopelijk

Weer de fiets op met KWB wielertoeristen

MEERLE - Op zondag 6 maart gaan de wielertoeristen van KWB Meerle weer van start met hun jaarlijks fietsseizoen. Ook zij hebben de voorbije twee jaar hinder van corona ondervonden, maar nu hopen ze zonder problemen te kunnen fietsen. Het wordt daarmee hun 42ste seizoen.

Rij je graag mee hen mee? Iedereen is welkom vanaf 18 jaar, ook dames zijn welkom. Ze rijden in verschillende tempo-groepen zodat iedereen aan bod kan komen.

Soms nemen ze op zondagvoormiddag of op feestdagen (af en toe wel eens op zaterdag) deel aan toertochten van andere clubs of organiseren ze zelf een langere rit. Het rittenschema vind je op www.kwbmeerle.be.

Na het fietsen houden ze eraan onderweg of bij aankomst ter plaatse een drankje te nuttigen en gezellig wat bij te buurten met de fietsliefhebbers.

Als je graag wil meerijden en weten en onder welke voorwaarden dat kan, of wens je meer info, neem dan contact op met Harry Verheyen Heimeulenstraat 59, Meerle - GSM +32 495 88 86 16 of met Jos Van Bavel - tel 03/315.92.09. (jaf)

Gauchos Breda - Grote Markt 33 - 4811 XP Breda - T. 076-5224505

E. info@gauchosbreda.nl - I. www.gauchosgrill.nl - Facebook: Gauchos Breda

God gaf aan mij de legkaart van mijn leven

Als stukjes speelgoed in een kinderhand.

De doos met het voorbeeld heeft hij niet gegeven.

Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand

Daar binnen in zie ik alleen maar kleuren

Ook dames zijn welkom bij de KWB-Wieltoeristen.

Vertrek van Pater Luk en Broeder Xavier liet niemand onberoerd

MEERSEL-DREEF - Het nieuws van de verhuis van Pater Luk en Broeder Xavier van de kloostergemeenschap van de Kapucijnen van Meersel-Dreef naar Herentals raasde als een storm door het dorp en ver daarbuiten. Lees ook hiervoor de column op pagina 2 van dit maandblad.

Het comité tot behoud van Pater Luk en Broeder Xavier overhandigde aan hen beiden op het altaar van de grot een 80-tal brieven, attenties en cadeautjes, alsook de petitie van 1300 handtekeningen. (JJ)

Sint-Quirinusviering met paardenwijding

MEERSEL-DREEF - De Sint-Quirinusviering heeft dit jaar plaats op zondag 20 maart om 11.30 uur. Omdat het ponytoernooi van de LRV Marckeruiters Meerle en Meersel-Dreef is vervroegd, werd ook de datum van deze viering een week vervroegd ten opzichte van

vorige jaren. Zoals gebruikelijk zal de H.Mis om 11.30 uur aanvangen. De zegening van paarden, honden en eventueel andere dieren begint rond 12 uur. Na de viering zorgt het Sint-Luciacomité voor een hapje en drankje. (JJ)

Een beeld uit de oude doos, de paardenwijding in 2015

Op broederlijke manier dwars door heel België

MEERSEL-DREEF - Waar beter dan in Meersel-Dreef kun je vertrekken voor een fietstocht die je van noord naar zuid door heel België moet voeren?

Broederlijk Delen organiseert een fietstocht Dwars door België, waarbij partnerorganisaties veel van elkaar kunnen leren. De eerste fietstocht van 149 km en 800 hoogtemeters start op zaterdag 4 juni tussen 7.30 en 8.00 uur in Meersel-Dreef aan het Kapucijnenklooster. Via vlakke en rustige Kempense veldwegen gaat het richting Hoogstraten en zo verder. In de streek rond Leuven wordt het heuvelachtiger, de finish ligt bij het Park Inn Hotel in Leuven.

De tweede fietstocht op zondag 5 juni gaat van Leuven naar Han-sur-Lesse over een afstand van 152 km; de derde fietstocht op maandag 6 juni gaat van Han-sur-Lesse naar Torgny, de eindbestemming. Meer info vind je op www.broederlijkdelen.be/nl/doemee/sportieve-evenementen/dwars-door-belgie/2022. (JJ)

Viergeslacht fleurig op de foto

MEERSEL-DREEF - De mater familias, ofwel Anneke Hereijgers, ofwel Anneke van Louike (w) van de watermolen, is terecht trots op deze foto van haar viergeslacht. Anneke is zelf geboren op 8 juli 1935 en woont thans in een seniorenflat in de Jan de Wysestraat. Dochter Rien Aerts is geboren op 5 maart 1959, en woont op het Moleneinde (Dreef). Kleindochter Marice Hendrickx, geboren op 16 september 1988, is ondertussen uitgeweken net over de grens naar Galder, samen met achterkleindochter Fleur Vermeeren, geboren op 10 juli 2021. Bij deze wensen wij hen nog veel leuke familiemomenten samen. (JJ)

Paul "Post" op pensioen

MEERSEL-DREEF - Paul Rombouts (° 1962), wonende in Meer, is eind januari op pensioen gegaan. Niet zo ongewoon, misschien. Maar zijn echtgenote Myriam wilde dit toch niet ongemerkt voorbij laten gaan. Daarom had zij briefjes rondgebracht op zijn postronde, met volgende tekst:

"Van mij ook nog de beste wensen

Toegewenst door uw facteur

Die hier al jaren komt deur aan deur Maar 28 januari is de laatste dag

Dat ik hier iets posten mag Nadien ga ik met pensioen

En mag ik iets anders gaan doen

Misschien zie je mij nog wel eens passeren

Maar dan niet meer in mijn postkleren

Bedankt voor al die jaren van uw facteur met de lange witte haren."

Geef toe, zo’n speciale post maakt er toch wel iets bijzonders van… En dat gevoel deelden heel wat bewoners van zijn bestelronde.

Feestvarken

Eerst heeft Paul gewerkt als gemeentearbeider, maar daarna was hij 34 jaar lang postbode. Zijn ronde bestond uit volgende straten: Hoogeind, Hoge Akker, De Mosten, Scheurdekousweg, Meersel, Kievitlaan, Merellaaan,

Koekoeklaan, Nachtegaallaan, Maaihoek, Kapelweg, Oude Tramweg, Heieinde, Jan de Wysestraat, Capuciene Bosch en Nieuw Dreef.

Op zijn laatste werkdag, vrijdag 28 januari, waren heel veel briefbussen op zijn ronde niet alleen versierd met ballonnen en slingers, maar ook met vele felicitaties en kleine attenties. Hijzelf dacht eerst dat er een gouden bruiloft in de buurt was door alle versieringen, maar uiteindelijk had hij wel door dat hijzelf het feestvarken was.

Zijn verdere bezigheden nu hij alle tijd gaat krijgen? Wel, zoals eigenlijk nu ook al het geval was, volleyballen, risken tot een gat in de nacht, biljarten, sjotterke doen op de sjottersbak, darts, maar ook stofzuigen, dat mocht ik niet vergeten te vermelden. Verder zal hij natuurlijk ook nog gaan klussen bij zijn vier kinderen, en ondertussen oppassen op twee kleinkinderen en een derde die op komst is.

Paul "Post", geniet van je pensioen, het wordt je in elk geval door de bewoners van uw postronde van harte gegund! (JJ)

MEERSEL-DREEF - Doodle-stones zijn reizende geschilderde stenen, niet groter dan vijf centimeter. Ze liggen graag op goed zichtbare plaatsen zodat ze gemakkelijk gevonden worden door toevallige passanten, die er op hun beurt plezier aan hebben om deze verder te laten reizen. Het is dus absoluut niet de bedoeling om deze stenen te verstoppen en ze vervolgens te gaan zoeken. Een mooie closeup foto van de Doodle-stone is belangrijker dan de locatie. Het is immers geen zoektocht

maar de start of het vervolg van een hopelijk verre reis. Het zou zonde zijn als stenen hun reis niet kunnen verder zetten omdat ze verstopt zijn en niet meer gevonden worden.

Eéntje werd gevonden op de hoek MarkwegStrijbeek en heeft zijn reis ondertussen verder gezet. U kan deze steen zelfs volgen op facebook Doodle-Stones #EV72. Veel plezier met het maken en laten reizen van Doodle-Stones. (JJ)

Drenkeling gered uit de Mark

MEERSEL-DREEF - Op woensdag 9 februari in de namiddag deed zich bijna een noodlottig ongeluk in de Mark voor. Dreveniers Johan en Henny Bastiaansen-van Dun fietsten op het fietspad langs de Mark richting Meer, toen zij vier oudere mensen, +70 jarigen of misschien zelfs ouder, passeerden op elektrische fietsen. Waarschijnlijk twee koppels, de mannen 10 meter voorop.

Eén der vrouwen bleek niet meer zo stuurvast, zij kwam in de berm terecht, verloor de controle en maakte met haar fiets een salto recht in het water. De mannen hadden het eerst zelfs niet door. Door de overvloedige regen van de laatste dagen was het waterpeil serieus hoog en het debiet was ook nog eens zo groot.

Bangelijk

Johan Bastiaansen aarzelde niet en sprong zonder verder nadenken in het koude water om de vrouw te redden. Uiteindelijk kon de vrouw met de hulp van haar redder de oever bereiken en uit het water klimmen. Een bangelijk avontuur, wetende dat het koude water onder andere tot een onmiddellijke hartstilstand kan leiden. Achteraf beseften zij ook

Johan Bastiaansen doet zijn verhaal en wijst de plaats aan waar de vrouw ongelukkig in het water terecht kwam.

wel dat zij onmiddellijk de 112 hadden moeten bellen.

Eind goed al goed, en ere wie ere toekomt,

Fanfare neemt dankbaar afscheid

MEERSEL-DREEF - Voor de bestuursvergadering van Fanfare Voor Eer en Deugd op 31 januari sloot pater Luk aan, broeder Xavier had zich verontschuldigd omdat hij zich moe voelde. Er werden anekdotes opgehaald rondom de vele activiteiten waar pater Luk bij betrokken was. Zoals hij zei: ‘Ik zag het werk en begon eraan’.

Een collage met foto’s voor hem en voor broeder Xavier van de vele mooie momenten met de fanfare door de jaren heen, zal een speciaal plekje van beiden krijgen in Herentals, de nieuwe verblijfplaats van Pater Luk en Broeder Xavier.

Met een schrobbelèr in zijn hand brengt hij een toast uit met de woorden: ‘Heel, heel, heel veel dank!’ En die dank van de fanfare is geheel wederzijds. (JJ)

Johan verdient bij deze een dikke vette pluim op zijn hoed. Een nieuwe gsm moest hij wel kopen, want de andere was wel verzopen bij zijn reddingsactie. (JJ)

oude liefde wij dragen honderd jaren op de rug steeds krommer gekromd gebroken gewond tot zomaar ineens totaal onverwacht samen een dans - een Weense walsdan voel je weer hoe jong ( verliefd ) je destijds was marleen

MEERSEL-DREEF

Een nieuw zomerseizoen voor de Dreefse Trappers

MEERSEL-DREEF - De Dreefse Trappers hebben de fietsbanden weer opgepompt en staan aan de start van een nieuw zomerseizoen. De gemeenschappelijke openingsrit wordt gehouden op zondag 27 maart om 8.30 uur, vertrek bij café den Bud, en vanaf woensdag 30 maart om 19 uur starten weer de woensdagavondritten.

In april zal er een fietsclinic worden georganiseerd voor nieuwe leden (m/v), dus heb je interesse neem dan contact op met één der bestuursleden die u kan terugvinden op website www.dreefsetrappers.be .

De wekelijkse rittenkalender ziet er als volgt uit: woensdag om 13 uur en 19 uur, vrijdag 13 uur, zaterdag 14.30 uur en zondag 8.30 uur. Scheer uw benen alvast, het zomerfietsseizoen komt eraan. (JJ)

Frank Roelands niet langer voorzitter van de fanfare

MEERSEL-DREEF - Op de uitgestelde jaarvergadering van de fanfare Voor Eer en Deugd van 3 februari, was het eerste keer dat de leden weer bij elkaar kwamen, en dit met een volle agenda natuurlijk. Er waren verschillende bestuurswijzigingen, onder meer het aftreden van voorzitter Frank Roelands. Er werden lovende woorden gesproken, met erkenning en respect voor de wijze waarop hij de afgelopen zes jaar het voorzitterschap uitstekend heeft vorm gegeven.

In zijn rol als voorzitter heeft de fanfare eer en deugd mogen hebben van zijn persoonlijke kwaliteiten. Als dank werd hem een symbolische pin in de vorm van een ster opgespeld op zijn jas. De ster die staat voor ‘eer’ en die ster zit ook in het logo van de fanfare. Gelukkig blijft Frank in allerlei commissies actief bijdragen aan het geheel. Binnen het bestuur wordt nu gekeken wie de rol van voorzitter op zich gaat nemen.

Op 10 februari zijn de repetities weer gestart. Voor de muziekliefhebber is het al uitkijken naar zaterdag 7 mei voor het jaarlijks concert in gemeenschapshuis De Leeuwerik in Galder. (JJ)

Vissen in de Mark

MEERSEL-DREEF - Dat er weer vissen in de Mark zitten, dat is algemeen bekend. Maar zoals alles is ook het vissen gereglementeerd. Het stadsbestuur heeft daarom op verschillende visplaatsen informatieborden geplaatst met de reglementering. Die houdt in:

- nachtvisserij is verboden, d.w.z. 2 uur na tot 2 uur voor zonsopgang

- enkel vissen met de hengel, netten en fuiken zijn verboden

- respecteer de maten op de vis

- meenemen van levende vissen of zonder respect van de wettelijke toegelaten aantallen en soorten is verboden

- maximaal twee hengels per hengelaar

- snoek moet altijd onmiddellijk worden teruggezet

- een visvergunning is verplicht, af te halen op het postkantoor of online www.visverlof.be

- respecteer de gesloten tijd/paaitijd, dus niet vissen van 16 april tot en met 31 mei.

Meer informatie vind je op www.natuurenbos.be/visserij. (JJ)

Herdenking van de ‘Vergeten veldslag’

MINDERHOUT - Op 16 januari herdacht de 'Pommersches Landwehr' de Slag bij Hoogstraten in 1814. Ron Van Dyck, een gekende naam in de wereld van het re-enactment wil deze slag voortaan elk jaar herdenken. Die ‘Vergeten Veldslag’ was een van de zwaarste en bloedigste veldslagen in de tijd van Napoleon. De hevigste strijd werd gevoerd rond en in de kerk van Minderhout.

Op 11 januari 1814 kwam het in de Noorderkempen tot een bloedig treffen tussen het leger van de Franse keizer Napoleon I en de geallieerde troepen met Britten, Pruisen en Kozakken die oprukten naar Antwerpen. Er stonden ruim 4.000 soldaten op het slagveld. Het brandpunt van de strijd lag in Hoogstraten en Minderhout. Er vielen op een dag bijna 1.500 doden.

De hele omgeving stond in brand en er waren enorm veel beschadigingen. Een kanonbal trof ook de kerk, maar die bleef uiteindelijk grotendeels gespaard. (fh)

Met oude karren naar het hoge Noorden

MINDERHOUT - Einde januari en begin februari trokken Jac Broers en zijn zoon Freek met hun co-rijders/navigators weer naar Skandinavië om er deel te nemen aan de Carbagrun. Het was hun 5e deelname aan die bijzondere winterrally.

In de Carbagrun gaat het niet om snelheid maar om opdrachten die je onderweg mag uitvoeren. De ritten zijn ongeveer 500 km per dag. Hoofdzakelijk over kleine landweggetjes, sneeuw is gegarandeerd. De auto’s van de deelnemers moeten van voor 1999 zijn en je mag er maximaal 500 € voor betaald hebben.

Twee jaar buiten

Jac en Lief namen voor de tweede keer deel met hun Mitsubishi Lancer uit 1986. Freek rijdt ook al 5 jaar mee met een Audi 80 uit 1984. Vorig jaar ging de rally niet door wegens corona en dus hadden de auto’s 2 jaar buiten gestaan. Ze kregen ook pas in december te horen dat het wel door zou gaan, maar met een beperkt aantal auto's. Normaal zijn het er 400 nu 250.

Dus snel de auto’s nog in orde gemaakt, vooral remmen en banden een vip behandeling gegeven en vertrokken. Onderweg kreeg Jac al snel een probleem met de startmotor. Gauw een nieuwe besteld en de volgende dag werd deze geleverd en door de

handige Harry’s geplaatst. Dus een dag niet mee kunnen rijden.

Na de laatste dag van de rally plakten Jac en

Lief er nog een vakantieweekje Noorwegen achteraan en bezochten de voor de tijd vrij warme hoofdstad Oslo. Alleszins een fijn avontuur rijker! (jaf)

De 36-jarige Mitshubishi van Jac en de 38-jarige Audi van Freek

KWB herstart na corona

MINDERHOUT - Organiseren en helpen zit in het DNA van elk bestuurslid van KWB Minderhout. Het waren dus barre tijden tijdens de twee jaren dat door corona activiteiten niet veilig konden plaatsvinden. Het is nu dus hoopvol uitkijken naar groen licht om de leden een goede herstart te kunnen bieden. Tot aan de zomer staat er alvast een en ander op het programma.

Op zaterdag 12 maart kan eenieder een handje toesteken om zwerfvuil op te ruimen.

Geef gewoon een seintje aan Jan Meijer op 0468 35 98 33.

Vier zondagen staat er forelvissen op de kalender: 24 april, 22 mei, 26 juni en 7 augustus. Meer info bij Guy Keustermans 0476/85 75 17.

Quiz

Ook de quizliefhebber komt weer aan bod. De jaarlijkse algemene quiz heeft plaats op vrijdag 2 juni. Je moet met je ploeg zoeken naar antwoorden over sport, actualiteit, tv en media, muziek, foto’s, raadsels, enz… Dat staat als vanouds garant voor een plezierige avond met vrienden, geburen, familie of kennissen.

De jeugd wordt al vroeger opgewarmd met de juniorquiz voor de jongens en meisjes van het 5de en 6de leerjaar op zaterdag 21 mei. Voor beide quizactiviteiten inschrijven bij lucherthogs@telenet.be

Blokjesfestival

Legoblokjes werden een hype door het tv programma Lego Masters. De parochiezaal wordt dan ook het decor voor een groot Blok-

Wandelen is gezond

jesfestival op zondag 3 april. Men voorziet minstens 150 Kg legoblokjes, basisplaten, bouwplannen en wedstrijdideetjes. Een gedroomde gelegenheid om een namiddag te spenderen met de kinderen om iets leuks in elkaar te steken. Ouders kunnen hun kroost een handje toesteken. Inschrijven via Vekenakker5@telenet.be. Het aantal plaatsen is beperkt.

Kapellekensloop

Ook de Kapellekensloop staat na 2 jaar onderbreking in een nieuw jasje op de agenda. Door de heraanleg van de Markwijk zal er een parcourswijziging zijn bij de kinderloop. Voor de volwassenen zal de langste afstand de 10 miles zijn. Tijd dus om te beginnen trainen, want de volgende editie staat gepland op zaterdag 11 juni.

Vooruitkijkend naar wat er nog in de pijplijn zit, leert dat mei een als vanouds drukke KWB-maand wordt. Op woensdag 4 mei is er Rijvaardig, zondag 8 mei garageverkoop, dinsdag 10 mei de samenaankoop mazout, zondag 15 mei De Gouden arm, zondag 22 mei fietsdag, woensdag 25 mei comedy met Bert Gabriëls. Van 29 juni tot 2 juli volgt nog de fietsvierdaagse. (fh)

MINDERHOUT - Nu corona het toelaat worden ook de CM-wandelingen opnieuw opgestart. De eerste heeft plaats op maandag 14 maart. Bijna alles blijft bij het oude, alleen het uur van vertrek wordt aangepast.

Waar men vroeger om 19 uur vertrok, verzamelt men nu om 14 uur aan het gildelokaal in het dorp. Wie vragen heeft in verband met de afstand, de bestemming of wat dan ook, kan terecht bij Alois Jespers (0474 58 29 20), Ludo Gladinez (03 314 46 98), Jan Bruyndonks (03 314 85 20) of Rinus Vervoort (03 340 16 87) (fh)

Sterrenfestival met Jan Smit en de Romeo’s

MINDERHOUT - Op zaterdag 19 maart wordt in Minderhout (aan het Paterspad) een grote én verwarmde feesttent geplaatst voor het Sterrenfestival. Het belooft een heus meezingfeest te worden met als headliner Jan Smit. Tevens zijn er optredens van De Romeo’s, Jettie Pallettie en een resem lokale artiesten.

Tickets kosten 25 euro of 35 euro voor een Golden ticket, waarvoor de beste plaatsen vooraan het podium zijn voorbehouden. Er zijn slechts een beperkt aantal tickets beschikbaar, dus koop er zeker een in een voorverkoopadres in de streek. Meer informatie staat op de facebookpagina van Sterrenfestival. (jaf)

Jan Smit, hoofdact op het Sterrenfestival

Pannenkoekenfestijn van OKRA

MINDERHOUT - Op zondag 27 maart nodigt OKRA Minderhout iedereen uit om te komen smullen van hun overheerlijke pannenkoeken en snoepbordjes.

Men kan komen genieten van al dat lekkers in het Okralokaal in de Schoolstraat van 12 tot 18 uur. Afhalen is ook mogelijk vanaf 12 uur. Smakelijk.(fh)

Er was eens een eerste leerjaar in Scharrel…

MINDERHOUT - In het brugproject trekken kinderen van de derde kleuterklas naar het eerste leerjaar. Op deze manier maken de kleuters al kennis met de leerkrachten van het eerste leerjaar en wordt de overgang naar het volgende schooljaar iets gemakkelijker. Voor de oudsten is het contact met hun vroegere kleuterjuf ook nog eens fijn.

Omwille van de coronamaatregelen werd het brugproject, met als thema ‘Sprookjes’ over een andere, digitale boeg gegooid. De kinderen kregen de vraag van de sprookjeskoning om te helpen bij het openen van de sprookjeskist. Hiervoor hadden ze de letters van de sprookjescode nodig.

In filmpjes vertelden Sneeuwwitje, Roodkapje, de drie biggetjes en de wolf welke opdrachten de kinderen moesten doen om de letters te verdienen. Na een boeiende week kwam gelukkig, zoals het past in een sprookje, op het einde alles weer helemaal goed. (fh)

Enkel kindercarnaval in de parochiezaal

WORTEL - Voor het tweede opeenvolgende jaar moeten de Papboeren van Wortel de carnavalsoptocht annuleren. Ook dit jaar organiseert men enkel een kindercarnaval op zaterdagnamiddag 5 maart in de parochiezaal. De organisatoren hadden het zich vijf jaar geleden allicht anders voorgesteld…

De coronamaatregelen worden nu wel versoepeld, maar de toestand was en is voor de Papboeren te onzeker om begin maart al een echt carnavalsfeest op poten te zetten. Voor Dirk Haest en zijn medewerkers is het de derde keer in vijf jaar tijd dat de stoet niet door het

dorp kan trekken.

Leven op hoop

Vijfenveertig jaar na de eerste carnavalsoptocht in 1972, georganiseerd door de Brassband van Wortel, namen De Papboeren in 2018 de organisatie over. En met succes. De ploeg rond Dirk Haest zorgde voor een perfecte organisatie.

Een jaar later, in 2019 sloeg het noodlot toe. Alles was in gereedheid gebracht, tot een

zware storm er anders over besliste en de organisatoren verplicht waren om op zondagmiddag de tent af te breken en de carnavalsstoet te annuleren. Te gevaarlijk.

Begin maart 2020 kon carnaval nog net doorgaan voor de pandemie enkele weken later heel het land in lockdown bracht. In 2021 en ook dit jaar is er geen optocht. De Papboeren hopen nu van harte dat de corona-ellende voorbij is en men volgend jaar opnieuw uitbundig kan feesten. (fh)

Taferelen die we in Wortel al twee jaar moet missen…

Dirk Haest

Gezellige buurtbabbel

WORTEL - Elke donderdag van 10 tot 12 uur kan je in de bib terecht voor ‘De Buurtbabbel’. Die ontstond uit de werkgroep Wortel 2030 met als doel om van Wortel een sociaal dorp te maken of het sociaal karakter te bewaren.

En al loopt het niet echt storm, het is er aangenaam vertoeven. Alle begin is moeilijk, maar de sterkhouders Guy Aerts, Ludo Van Calster en Mil Van Bavel dromen al van uitbreiding naar het KLJ lokaal.

De gesprekken gaan over Wortel vroeger, nu en wat de toekomst brengt. Zo komt ook de inrichting van De Boomkens ter sprake en in één adem het afsluiten van de weg voor ’t Slot. De proefopstelling in de zomer 2021

was niet meteen een succes, maar dat had alles of toch zeker veel te maken met de natte zomer. Het is wellicht ook noodzakelijk om een minimum aan infrastructuur aan te brengen, vooraleer men leven kan brengen in een wat desolaat plein. Fietsrekken en enkele picknickbanken kunnen misschien al een verschil maken.

Op die donderdag staat er ook een drukbezochte kippenkraam. Nu de boerenmarkt in Hoogstraten niet meer georganiseerd wordt, zou naast die kippenkraam een kraam met groenten en fruit ook succes hebben, bij gebrek aan een groentewinkel. Praten over gisteren en dagdromen over morgen: het kan allemaal in de buurtbabbel. Zorg dat je erbij bent. (fh)

De Wijsneus zoekt… nu u nog.

Of zoeken ze u misschien?

WORTEL - De Wijsneus is op zoek. Naar wie of wat? Dat hebben ze ludiek verpakt in een woordzoeker… (Al is de opgave lezen op zich al niet zo’n slecht idee.) En misschien zoeken ze u wel, toch?

Indien je de boodschap ontcijferd hebt en je wil graag meer informatie, dan kan je terecht bij directie@dewijsneus.be of 03/314/50/41.

Ook indien je iemand zou kennen die mogelijk interesse heeft, dan mag je die persoon de school zeker laten contacteren. (mdl)

Gedoopt worden in een onvervalst familiestuk

WORTEL - Ingrid Leuse, de vrouw van slager Rudy Snels, toont ons trots een foto van haar met haar kleinzoon Len, geboren op 24 april 2020. Len draagt een doopkleed uit 1938, een familiestuk langs vaders kant. Hoeveel kinderen er in het kleed gedoopt werden weet Ingrid niet precies, maar haar vader, zijn twee kinderen, zijn vier klein en Len het eerste kleinkind al zeker, allicht ook nog een aantal neven en nichten.

Het doopkleed is wellicht gemaakt door een tante van haar vader, tantje Pelagie Leuse noemde men haar. Ze nam zowat de moeder-

rol op zich, nadat de moeder van haar vader Roger overleed toen hij nog maar 5 jaar oud was.

“Hoe dan ook, de drie broers en wellicht het overleden zusje van vader zijn in dit kleed gedoopt”, zegt Ingrid.

In bewaring

Ze toont ons een foto van acht familieleden uit vier generaties, die alle acht in hetzelfde kleedje gedoopt werden. Op die foto herken-

nen we staande v.l.n.r.: Sanne Snels, Ans Leuse (de 18 jaar jongere zus van Ingrid), Ingrid zelf en Stef Snels, haar zoon.

Zittend zien we in het midden vader Roger Leuse, die helaas op 13 augustus 2021 overleed, met de kleine Len in zijn armen en verder Jarno en Ruben Slachmuylders (twee zonen van Ans).

Het kleed is nu in bewaring gegeven bij Ingrid, in de hoop dat de jongste generatie de traditie verder zet. (fh)

SFEERVOL WONEN

Kom langs en samen creëren we het interieur van je dromen met de mooiste raamdecoratie!

GORDIJNEN

BINNENZONWERING

BEHANG & KLEURADVIES

VLOERBEKLEDING PVC-VLOEREN

BOXSPRINGS & BEDLINNEN

KAPELSTRAAT 6

BAARLE-HERTOG T. 014 69 90 02

WWW.VANDERSLUIS.BE

Vier generaties gedoopt is hetzelfde doopkleed, een familiestuk.

Ingrid Leuse en kleinzoon Len

Hoogstraten VV raast door

Hoogstraten VV blijft bevestigen. Na enkele zwaarbevochten zeges met slechts één doelpuntje verschil, behaalden de Rooikens nog eens een overtuigende zege in Hasselt. Het werd 0 - 3. Met 15 op 15 in de laatste vijf wedstrijden voeren ze de rangschikking aan met ruim verschil op hun concurrenten.

DHM: Dag Frank, de wedstrijd tegen Wijgmaal werd uitgesteld wegens te veel besmettingen…

Frank Belmans: Klopt, jammer genoeg kwam corona roet in het eten gooien tijdens onze voorbereiding op de wedstrijd tegen Wijgmaal. We hadden natuurlijk veel liever gespeeld, maar gezondheid gaat boven alles, waardoor we de wedstrijd hebben moeten verplaatsen naar een woensdagavond. Dat is uiteraard absoluut geen voordeel, want we hebben dat regime van drie matchen op een week al eens meegemaakt in december.

DHM: HVV blijft winnen. Na enkele 2 - 1 overwinningen volgde opnieuw een vlotte overwinning tegen Hasselt. We zijn na de lange winterbreak inderdaad terug heel goed begonnen. Na de ‘moeizame’ zege tegen Cappellen deed de 0 - 3 zege op Hasselt deugd. Drie mooie goals en verdedi-

gend nog eens een clean sheet met als gevolg 15 op 15.

DHM: Ik moet je uiteraard ook een vraag stellen over de licentie. Naar verluidt had je een apart overleg met het bestuur. Kan je daar iets over kwijt?

De mensen van het ‘sportieve’ hebben inderdaad een onderhoud met het bestuur gevraagd

en gekregen nadat de mededeling was gekomen dat de club geen licentie zou aanvragen voor eerste amateur. Iedereen heeft daar zijn zegje kunnen doen met respect voor ieders mening.

Door het verschil in visie tussen de mensen met sportieve ambities en de angst van het bestuur voor de nabije toekomst, lijkt het heel moeilijk om tot een vergelijk te komen. Verleden heb je, toekomst moet je maken. Maar blijkbaar boezemt het verre verleden toen HVV naar de toenmalige tweede klasse steeg nog veel angst in bij de huidige bestuursploeg.

DHM: Wat nu? Gaat HVV voor de titel zonder promotie? Welke problemen zie je op je afkomen?

Ja, wat nu ??? Ik hoop dat de spelersgroep het mooie parcours dat ze tot nu heeft afgelegd niet zomaar te grabbel gaat gooien en dat het al dan niet aanvragen van een licentie geen grote invloed heeft op hun ‘mentaal’ welzijn en ingesteldheid. Een mogelijke kampioenstitel met bijhorend feestje blijft je toch voor altijd bij. Wie kan er namelijk op het einde van zijn carrière zeggen dat ze kampioen hebben gespeeld in tweede amateur?

Maar de weg is nog heel lang, er zijn nog twaalf wedstrijden te spelen en in voetbal kan het snel keren. Daarom via deze weg nog eens een warme oproep aan al wie HVV een warm

Klaar voor een nieuwe uitdaging

Kijkt trainer Frank Belmans bezorgd naar de toekomst?

hart toedraagt, kom naar het stadion, roep de jongens naar de zege en zorg dat tegenstanders met een bang hartje naar de Noorderkempen afzakken. Laat ons met zijn allen een stukje Hoogstraatse voetbalgeschiedenis schrijven.

Transfernieuws

Aanvoerder Ruben Tilburgs en Maro Budts hebben hun overeenkomst verlengd. Ook Jeroen Meeuwis heeft zijn overeenkomst met de Rooikens met twee seizoenen verlengd. Jeroen zal zodoende, net als kapitein Ruben Tilburgs, zijn 10de (en 11de) seizoen in rood en wit aanvangen. Ruben Verheyen zette eveneens zijn handtekening voor volgend seizoen, zijn derde inmiddels.

Geheel onverwacht na de aanbieding van Rupel Boom heeft ook Falou Fall zijn verbintenis met HVV voor een jaar verlengd. De 24jarige aanvaller Yannick Bevers komt na dit seizoen over van Sint Lenaarts.

Flankaanvaller Nick Kuijlaars bereikte voor

volgend seizoen een akkoord met Wezel Sport uit eerste provinciale.

Jeugdopleiding

De HVV-jeugdwerking kreeg andermaal een positief auditresultaat en werd beloond met drie sterren. Met andere woorden, de jeugdspelers van HVV zullen de komende jaren op het IP-niveau kunnen blijven voetballen. (rob)

Uitslagen

Hoogstraten VV - R Cappellen FC 2 - 1 Een moeilijke eerste helft voor een dominerend Hoogstraten dat de weinige kansen niet kon verzilveren. Cappellen scoorde wel na een stilstaande fase. Na de rust werd powerplay ontwikkeld, wat resulteerde in een rode kaart voor de bezoekers, een kopbaldoelpunt van Fall en het overwinningsdoelpunt van Kuijlaars.

Sp Hasselt - Hoogstraten 0 - 3 Hasselt begon sterk met een pegel op de lat. Halverwege de eerste helft nam Hoogstraten

het commando over. Naqqadi liet twee keer na om te scoren maar centrale verdediger Van Dooren scoorde wel. Voca maakte er nog voor de rust 0 - 2 van. Ook na de rust ging HVV door op zijn elan en via een afstandsschot van Voca werd het 0 - 3. Wedstrijd gespeeld.

Hoogstraten VV - O. Wijgmaal Uitgesteld De wedstrijd werd verplaatst naar woensdag 23 februari. (rob)

Kalender

Zaterdag 26 februari 19 uur

K Bocholter VV - Hoogstraten VV

Zaterdag 5 maart 20 uur

Hoogstraten VV - Eendracht Aalst

Zaterdag 12 maart 20 uur

City Pirates - Hoogstraten VV

Zaterdag 19 maart 20 uur

Hoogstraten VV - KSK Tongeren

Zondag 27 maart 15 uur

Belisia Bilzen - Hoogstraten VV

Provinciaal voetbal Jubileumfeesten voor K Minderhout VV

MINDERHOUT - In maart 2020 bestond Minderhout VV 50 jaar. Feesten kon toen niet, corona stak stokken in de wielen. Eén zaak was vanaf het begin wel duidelijk: van uitstel mocht geen afstel komen. Nu heeft men eindelijk een nieuwe datum gevonden: in het weekend van 20 en 21 mei 2022 wordt het jubileum nu dan toch gevierd.

Vanaf maart 2020 mocht de club het voorvoegsel ‘Koninklijke’ toevoegen aan hun naam. In mei stond er toen een groot jubileumfeest gepland: de feesttent werd vastgelegd, het programma was klaar, de affiches gedrukt... En dan plots gooide Covid-19 roet in het eten. Al snel werd duidelijk dat de festiviteiten in mei niet zouden kunnen plaatsvinden. Er werden nieuwe data gezocht, eerst in de zomer van 2020, daarna in het najaar. Mei 2021 werd vervolgens een doel. Maar de onzekerheid bleef over wat zou mogen…

Feesttent

Nu is de kogel door de kerk. In 2022 is er eindelijk een viering van 50 + 2… Op vrijdag 20 mei wordt om 18.30 uur gestart met een

huldigingsreceptie in een grote feesttent. Iedereen die de voorbije 50 jaren een taak heeft vervuld als bestuurslid, trainer, afgevaardigde of vrijwilliger wordt hierop vriendelijk uitgenodigd. Maar ook iedereen die in de periode heeft gespeeld voor één van de seniorenploegen (reserven, eerste ploeg, dames, veteranen) of die deel uitmaakt van de huidige selecties vanaf U17 is van harte welkom.

Na de receptie opent de feesttent om 21 uur voor iedereen de deuren. Jef Broes en zijn kompanen van coverband Basement Bastards geven er vanaf 22 uur een lap op. Daarna gaat het feest verder met de nodige 80's, 90's en 00's klassiekers. De inkom is gratis.

Spektakel

Op zaterdag 21 mei wordt een all-round spektakel georganiseerd voor jong en oud. Vanaf 13 uur is iedereen van harte welkom om iets te komen drinken of om actief mee te doen aan één van de volgende activiteiten.

Voor de Highland games stel je zelf een ploeg samen van 6 mannen/vrouwen, om andere teams van verenigingen, sportclubs of gebuurten te bekampen in een tiental typisch Schotse kracht- en behendigheidsproeven. Een kilt is niet verplicht, inschrijven is dat wel. Dit dient te gebeuren voor 13 mei en kost 10 euro per team. Inschrijven kan via de website www.minderhoutvv.be. Vereiste minimumleeftijd voor deelname: 15 jaar.

Er is ook een penaltytornooi: stel een ploeg samen van minimaal 5 spelers + 1 keeper. Elke ronde bekamp je een ander team tot er in de finale 1 winnend team overblijft. Er zijn deelnemers in 2 leeftijdscategorieën: 5 tot 12 jaar (geboortejaar 2010 of jonger) en 13 - 99 jaar. Inschrijven is ook hier verplicht via de website www.minderhoutvv.be, en dient te

gebeuren voor 13 mei. Ploegen vanaf 13 jaar betalen 10 euro inschrijvingsgeld per team, de jongste categorie speelt gratis.

Uit een heel ander vaatje komt de freestyle en panna workshop: vanaf 14 uur geeft Martijn Debbaut, één van de beste Belgische freestyle en panna-players, demonstraties en workshopsessies. Martijn schopte het 4 jaar geleden, samen met zijn vriend Thomas tot in de halve finale van 'Belgium's got talent' en komt nu de nodige tips en tricks aanleren. Je

kan je ter plaatse (gratis) inschrijven voor deelname aan een workshop (15 a 20 min). Maximumleeftijd 14 jaar.

Voor de winnaars van elk van deze activiteiten is steeds een mooie prijs voorzien. Deelname aan de namiddagactiviteiten is uiteraard niet verplicht. Je kan ook gewoon iets komen drinken, genieten van de ambiance, de springkastelen of de stormbaan.

Koninklijke DJ’s

Na afloop van het middagprogramma is het dan ’s avonds vanaf 21 uur de beurt aan de jeugd. Een aantal bekende en talentvolle Dj’s staan dan op de affiche: 5napback, Double-U, Louis Quatorze, Arthur Lewis en Rubenski vullen de line-up van onze 'Royal DJ Night'. Kaarten kosten 6 euro in voorverkoop en 8 euro aan de inkom. De deuren gaan open om 21 uur, happy hour is voorzien van 21 uur tot 22 uur. (rob)

Wesley Peeraer bezig aan vijfde seizoen bij Minderhout

Wesley Peeraer deed zijn eerste stappen bij Sint Jozef Rijkevorsel en kwam na omzwervingen bij verschillende clubs in onze provincie uiteindelijk terecht bij Minderhout VV. Daar speelt hij nu al vijf seizoenen en hoopt er nog enkele jaartjes aan te breien. Ondertussen woont hij ook sinds kort in Minderhout.

Wesley Peeraer

• 34 jaar

• Afkomstig van Sint Jozef Rijkevorsel

• Woont in Minderhout

• Gehuwd met Dorien Geerts

• Vader van Louiz (3 jaar)

• Zoon van Herwig Peeraer en Brigitte

• Voetbalde als duiveltje bij Sint Jozef en daarna bij vele clubs uit de regio

• Werkt bij Aldi Turnhout distributie

DHM: Je speelde eerder bij Turnhout, Hoogstraten en Lille. Hoe ben je bij Minderhout geraakt?

Dat is een lang verhaal. Ik speelde bij Sint Jozef en werd door scouts opgemerkt. Ik volgde daarna de opleiding bij Turnhout. Vanaf het derde jaar middelbaar ging ik naar de topsportschool. Bij Turnhout zat ik goed, maar de club degradeerde naar derde nationale en om mijn studies te kunnen volgen moest ik spelen bij een ploeg die minstens in tweede nationale speelde.

Na mijn studies verhuisde ik opnieuw naar Turnhout. Ik wilde absoluut het eerste elftal halen en dit probeerde ik dan in Hoogstraten, daarna in Lille en nog later in Merksplas. Daar lukte het om een vaste waarde te worden en ik speelde twee goeie seizoenen.

Ik verhuisde naar Wuustwezel dat een reeks hoger speelde en daarna deed ik nog een stapje hoger naar Vosselaar dat toen in bevordering speelde. Ik was er titularis tot aan de trainerswissel. De nieuwe trainer was voorstander van fysiek voetbal, terwijl ik eerder een technisch type ben.

Terug in Wuustwezel kreeg ik af te rekenen met enkelblessures en ik koos ervoor om terug naar Merksplas te gaan. Samen met mijn beste vrienden Jeroen Liekens en Wout Maes kwam ik dan bij Minderhout VV terecht waar ik nu aan mijn vijfde seizoen bezig ben.

Ambities

DHM: Vijf seizoenen al bij dezelfde ploeg. Dat is lang voor jou.

Ja. Ik voel me er eigenlijk wel goed bij. Elk jaar in een ander elftal en je moeten inwerken is niet altijd even gemakkelijk. Het doet deugd om langer bij dezelfde ploeg te spelen. Ik woon nu ook in Minderhout en hoop nog een tijdje bij de club te blijven.

DHM: Je bent nu 34. Welke ambities heb je nog?

Ik voel zeker nog niet dat het tijd is om te stoppen. Ik voel me nog fit genoeg om even door te gaan. Maar er zal natuurlijk een tijd komen dat het misschien wat minder zal gaan. Ik heb ondertussen ook al enkele jeugdploegen getraind, de U9 en de U10 en ik volgde de trainerscursus. Later wil ik wel coach worden, voorlopig wil ik daar nog niet aan denken.

DHM: Doe je nog aan andere sporten? Niet veel. Ik ga af en toe padellen met Wout (Maes), die ondertussen gestopt is met voetballen.

DHM: Welke positie speel je?

Ik heb altijd gespeeld als aanvallende middenvelder. Bij andere ploegen werd ik ook wel eens rechtsachter, rechtsvoor, in de spits of net achter de spitsen uitgespeeld, maar mijn favoriete positie is zeker als aanvallende middenvelder.

Degradatie

DHM: Gaat MVV zich als voorlaatste nog redden in deze reeks?

Dat zal dit jaar toch een moeilijke opdracht worden. We hebben een kleine kern, wat toch een nadeel is. De laatste wedstrijden tegen rechtstreekse concurrenten werden verloren. We gaan er in elk geval alles aan doen om degradatie te vermijden.

DHM: De trainer Jeroen Liekens vertrekt na dit seizoen om hoofdcoach te worden bij derdeprovincialer Poppel.

Dat vind ik natuurlijk spijtig, maar ik begrijp zijn keuze wel.

DHM: En Christian Vissers, ken je die? Jazeker. Hij was eerder T2 en hij woont bij mij in de straat.

DHM: Wat zijn je mooiste herinneringen op sportief gebied, als voetballer? (na lang nadenken) Het is eigenlijk wel een gemis dat ik nooit kampioen ben geworden met een club. Twee seizoenen geleden zijn we gepromoveerd, maar toen werd de competitie

“Ik voel zeker nog niet dat het tijd is om te stoppen.”

stilgelegd wegens corona. We hebben dat toen niet kunnen vieren. Ik had toen als aanvallende middenvelder al 17 doelpunten achter mijn naam en had stilletjes de ambitie om er meer dan 20 te maken. Misschien moeten de mooiste momenten nog komen, wie weet?

Cruciaal

DHM: Na de laatste twee nederlagen ziet het er niet beter uit voor de toekomst. Zat er meer in?

We blijven in die hoek zitten waar de klappen vallen. Volgens mij moeten we twee keer niet onderdoen voor de tegenstander. Integendeel, als we zelf onze kansen afmaken kunnen we deze beide matchen zeker winnen. Maar zoals het zo vaak gaat bij voetbal, als je het nalaat om zelf een goal te maken, krijg je even later het deksel op de neus. En dat is exact wat er ook de afgelopen weken weer gebeurd is.

DHM: De wedstrijd tegen Balen wordt cruciaal om de hoop op behoud levend te houden, toch?

Inderdaad, als we onze kansen op behoud nog enigszins gaaf willen houden moet er op Balen gewonnen worden! Hopelijk kan dat dan een kanteling betekenen voor ons, kunnen we daarop verder bouwen en zo nog enkele belangrijke overwinningen boeken. Wij gaan er alleszins weer alles aan doen en ons honderd procent inzetten om onze eerste uitoverwinning van het seizoen te boeken. Hopelijk zit het geluk nu ook een keertje meer aan onze kant en worden onze inspanningen eindelijk beloond. (rob)

Bram Martens: “Top 5 met KFC Meer zou knap zijn!”

Bram Martens volgde een opleiding bij HVV, maar voor zijn vrienden keerde hij terug naar Meer, waar hij dit seizoen de trainer overtuigde van zijn kunnen op de linksachter positie. Op zijn jonge leeftijd is dit wel bijzonder. Wij spraken met de zeventienjarige en ook vader Johan schoof mee aan tafel.

Bram Martens

• 17 jaar

• Zoon van Johan Martens en Monique Boeren

• Broer Daan voetbalt bij U15 en zus Mare rijdt pony

• Afkomstig en wonend in Meer

• Studeert Humane Wetenschappen in Klein Seminarie (6de jaar)

DHM: Je hebt je opleiding gevolgd in HVV?

Ik ben beginnen voetballen bij de duiveltjes in Meer. Op mijn twaalfde mocht ik bij Hoogstraten gaan trainen, maar twee jaar geleden ben ik terug naar KFC meer gegaan omdat ik wilde samenspelen met mijn vrienden. Ik ben ook een beetje mijn vader gevolgd. Hij was destijds trainer van de U16 en de U15 bij HVV en bij mijn overgang naar Meer was hij trainer van de U17. Ik ben wel blij met mijn jaren bij HVV. Ik heb er heel veel geleerd.

Linksachter

DHM: Jouw vader was een doelman. Waarom wilde je geen keeper worden? Mijn vader zei altijd: “Ga maar sjotten. Ze hebben maar één keeper nodig en als voetbal-

ler krijg je meer kansen.”

Johan: Ik heb eigenlijk altijd pech gehad dat er altijd nog een betere doelman rondliep in Meer. Stan Van Gestel bijvoorbeeld was een monument in Meer. Ik moest genoegen nemen met een plaats op de bank.

DHM: Welke positie speel je nu? Ik speel meestal linksachter, ook centraal achterin kan ik goed uit de voeten.

DHM: Had je verwacht om altijd te spelen?

Ik begon dit seizoen bij de U21 en Filip Pelckmans kwam kijken. Na de match nodigde hij me uit om in een vriendenwedstrijd mee te spelen tegen Loenhout. Zo kwam ik bij de A-kern en werd uitgespeeld op linksachter. Bij het begin van dit seizoen had ik dit helemaal niet verwacht. De meeste jongeren hebben toch meestal tijd nodig om zich aan te passen aan het seniorenvoetbal.

Johan: Je komt op die leeftijd plots tegenover spelers te staan die tien of vijftien jaar ouder zijn, met veel ervaring.

Top vijf

DHM: KFC Meer startte een beetje wisselvallig maar staat nu toch op een zesde plaats. Waar denk je te eindigen? We hadden een moeilijk seizoenbegin met sterke tegenstanders waartegen we meestal nipt verloren. Later hebben we ons kunnen herpakken. In de tweede helft van het seizoen hopen we toch nog iets beter te doen. Eindigen in de top vijf zou heel knap zijn.

DHM: Hoe is de sfeer in de ploeg?

Dat zit heel goed. Ook bij de reserven A die aan de leiding staan in hun reeks. We hebben dus ook altijd een sterke bank. Dat maakt dat iedereen altijd op scherp staat. Onze trainer is een goede motivator en hij luistert ook naar de spelers. Er is inspraak.

DHM: Heb je al mooie voetbalherinneringen?

Ik herinner me vooral een jaar waarin ik

speelde met allemaal vrienden, Art Laurijssen, Jef Schalk en anderen. We speelden zeer goed en dat was een fantastisch plezant seizoen. We speelden toen ook mee in de jeugdcup Het Nieuwsblad met provinciale en interprovinciale ploegen. We wonnen toen onverwacht verschillende matchen.

DHM: Welke ambities koester je nog?

Zo gaat het nu goed voor mij. Ik hoop gewoon dat ik dit seizoen op dezelfde manier kan afwerken, zodat ik veel kan bijleren van de spelers en de trainer. Ik hoop ook dat ik een blijver kan zijn voor KFC Meer zodat ik nog vele mooie momenten kan meemaken als voetballer.

Gesloten

DHM: Nog een vraag over de laatste wedstrijden. Gewonnen tegen Gooreind, gelijk tegen Essen en deze laatste wedstrijd verloren. Wat wil je hierover kwijt?

Beide wedstrijden waren zeer gesloten matchen. Onze organisatie stond goed, maar die van de tegenstander ook. Hierdoor waren er langs beide kanten weinig kansen. Tegen Gooreind wisten we wel te scoren en daardoor te winnen, maar tegen Essen lukte scoren niet en was een gelijkspel de terechte uitslag.

Tegen Achterbroek gingen we opnieuw voor een clean sheet maar zij speelden een zeer goede eerste helft. Zij waren heer en meester. Ze scoorden twee snelle doelpunten. Wij kwamen na de rust gemotiveerd uit de kleedkamer om het beter te doen dan in de eerste helft en dit lukte ook. Desondanks kregen we weer snel twee doelpunten tegen. We bleven strijdvaardig en konden tweemaal tegenscoren maar uiteindelijk werd het 5 - 2.

DHM: Jullie staan nog altijd op een mooie zesde plaats. Tevreden?

Ja, ik denk dat we met deze positie wel tevreden mogen zijn. Hopelijk kunnen we in de komende weken nog wat opschuiven in het klassement maar ik vind dat de zesde plaats momenteel de positie is die we verdienen. (rob)

Marijn Verdult: “Elke

Kapitein van KVNA Wortel, Marijn Verdult, is een bezige bij. Dit jaar neemt hij voor de derde keer deel aan de 1000 km voor Kom op Tegen Kanker. Hij houdt van duursporten, fietsen en zwemmen. Maar het liefst van al voetbalt hij. Dat doet hij nu samen met zijn broer bij KVNA Wortel.

Marijn Verdult

• 31 jaar

• Ongehuwd

• Afkomstig van Westmalle

• Woont in Westmalle, verhuist in mei naar Beerse

• Studeerde Toegepaste Economische Wetenschappen aan de UA

• Werkt als bankier bij BNP Paribas Fortis, als directeur van het Verzekeringscenter regio Kempen

• Startte bij KVK Westmalle, jeugdreeksen bij KFCE Zoersel

• Eerste ploeg KVK Westmalle, nu vierde seizoen KVNA Wortel

DHM: Je bent ook op sportief vlak een bezige bij, niet?

Ik neem voor het derde jaar op rij actief deel aan de 1000 km voor Kom op Tegen Kanker. Er moet een hele hoop geld verzameld wor-

keer genieten bij KVNA

den om te kunnen deelnemen aan deze 1000 km tijdens het Hemelvaartsweekend (fiets). Het ingezamelde geld gaat naar kankeronderzoek. Ik doe dit sinds het te vroege overlijden van mijn vader aan kanker in 2018. Ik heb toen echt beseft dat heel wat beetjes kunnen helpen. Verder heb ik ook al twee marathons gelopen.

DHM: Zijn er nog sportieve familieleden? Toch wel. We hechten thuis allemaal wel belang aan fit te zijn en blijven. Zelf doe ik aan voetballen, lopen, fietsen en zwemmen. Af en toe probeer ik ook wat andere balsporten zoals tennis en padel. Mijn broer is ook voetballer. We hebben vrij lang samen gespeeld bij Westmalle en sinds vorig seizoen spelen we terug samen bij Wortel.

Goede doel

DHM: Naast je job en het voetbal beklom je ook al cols als de Galibier en de Croix de Fer, je organiseert ook een oudejaarsrun aan de trappisten… Me engageren en actief bezig zijn, zit inderdaad in mij. Ik werk bij BNP Paribas Fortis en heb daar al mooie dingen kunnen doen. De uitdagingen die ik binnen het bedrijf ben aangegaan hebben me echt doen groeien. Ook ben ik enorm dankbaar voor de kansen die ik al heb gekregen. Ik doe mijn job graag.

Als ik ergens in geloof, ga ik er volledig voor. Dat is professioneel, maar ook privé zo. Voetballen doe ik al mijn hele leven, of toch vanaf mijn zesde. Het is de sport die ik het liefste doe. Elke week drie keer genieten bij KVNA Wortel. Momenteel zou ik niet zonder voetbal kunnen.

Wortel”

Mijn liefde voor duursporten kan ik niet wegsteken, dat kan je ook zien aan mijn activiteiten als fietser, loper en zwemmer. Om het fietsen meer toekomst te geven, hebben we met wat vrienden enkele jaren geleden onze fietsclub SCC De Triptrappers opgericht. De naam komt van het geweldig trappistenbier van Westmalle. Half Tripel, half Dubbel wordt nen triptrap genoemd. Fantastisch om dit momenteel in het tussenseizoen en bij mooi weer te doen.

Natuurlijk pakken we ook wel eens de MTB voor een toertocht in de herfst en winter, maar hiermee moet ik oppassen van m’n coach. Rust en voeding is belangrijk, zegt hij altijd. Het organiseren van een activiteit zoals de Oudejaarsrun van eind 2021, hoort bij onze inzamelactie voor de 1000km voor Kom op Tegen Kanker. Samen met onze doelman Indi, en goede vriend, Christophe, moeten we dit jaar 16.500 EUR inzamelen om aan de start te kunnen staan. We hebben al enkele activiteiten gedaan, maar de volgende staan nog op de planning: verkoop van spaghettisaus en een wandeling begin mei in Wortel Kolonie.

Levensmotto

DHM: ‘Karakter wint van talent, als talent geen karakter heeft.’ Dat vond ik op jouw instagram pagina. Karakter hebben vind je heel belangrijk?

Dat is voor mij echt wel een levensmotto. Het is een quote die ik vaak gebruik, vraag dat maar eens aan mijn ploeggenoten of mensen die me goed kennen. Het is voor een manier van denken om mezelf, maar ook de mensen rondom mij te motiveren om alles te blijven geven en er volledig voor te gaan. Ik ben er

TOPAANBIEDINGEN

Erkend hersteller I Verhuur I eigen takeldienst

+75 jaar GARAGE GEUDENS nieuwe en 2e handswagens ERKENDE CARROSSERIE alle merken

van overtuigd dat wie er constant en hard voor werkt, ver zal geraken. Je kan echt bereiken wat je wil of waarvan je droomt. Enkel met talent red je het niet. Vooruitgang, ook al is het met kleine stapjes, is vooruitgang. Wij rusten op het einde, niet in het midden.

DHM: Dat karakter zal nodig geweest zijn wanneer je onlangs zes maal na elkaar verloor met KVNA Wortel. Hoe kijk je naar het vervolg van de competitie? Dat kan ik niet ontkennen. We hebben tijdens die periode wel echt tegenslagen gehad die je eigenlijk niet kan voorspellen, maar dan nog zijn we steeds naar onszelf blijven kijken. We bleven werken en hebben inderdaad karakter getoond. Ik ga niet ontkennen dat we moeilijke momenten hebben beleefd, want dat is wel zo.

We zijn wel een zeer volwassen en hechte groep, waardoor we elke match aangevat hebben om te winnen. De technische staf heeft enkele tactische zaken voor ons opnieuw duidelijk gemaakt, wat je meteen zag in ons spel. De overwinning, net voor de winterstop, thuis tegen de Kempen B was enorm belangrijk en doet nog steeds deugd.

Wij kunnen van elke ploeg winnen, daar geloven we in. In het vervolg van de competitie gaan we het dus nog heel veel tegenstanders moeilijk maken! We bekijken het match per match, maar ik vind dat we in de heenronde niet gekregen hebben wat we verdienden. We gaan er alles aan doen om dat in de terugronde niet opnieuw mee te maken.

Kapitein

DHM: Welke taken heb je als kapitein van KVNA Wortel? Hoe vul je dit in?

Als kapitein vind ik het belangrijk om alle neuzen in dezelfde richting te zetten en ervoor te zorgen dat we samen als team voor de overwinning gaan. Samen zijn we zoveel sterker. Het coachen op het veld zit er bij mij in. Die rol tracht ik ook zo goed mogelijk te vervullen, maar verwacht dit ook van mijn medespelers. Communicatie kan voetbal zoveel eenvoudiger maken.

Naast scherpte, focus en een winnaarsmentaliteit, brengen we er natuurlijk ook wat humor, sfeer en gezelligheid in. Na een goeie match of training, mag er al eens goed gelachen worden bij een frisse pint. Onze voorzitter, Rudi Snels, zal dan zorgen voor wat lekkers, wat wij natuurlijk fantastisch vinden. De dag kan dan niet meer stuk.

DHM: Welke sportieve herinneringen koester je meest van al?

Mijn mooiste collectieve herinnering is uiteraard de promotie met KVNA Wortel naar derde provinciale. Wat een seizoen speelden

Marijn en zijn broer kregen bij de wedstrijd Wortel - Westmalle elk een wedstrijdbal. Tijdens deze match werd het overlijden van hun papa herdacht.

we toen. Ik geniet er nog van. Daarnaast heb ik ook mooie herinneringen aan het lopen van mijn eerste marathon en enkele stevige fietsprestaties, zoals een rit van 250 km en 300 km. Daar komt toch dat karakter terug.

Aangrijpend

DHM: Heb je ook minder mooie herinneringen?

De match KVK Westmalle - KVNA Wortel eind 2018 was aangrijpend voor mij, mijn broer en mijn familie. Tijdens deze match werd het overlijden van ons papa herdacht. Het was enerzijds enorm triest maar toch heel mooi. Mijn broer speelde toen nog voor Westmalle. Er was een minuut stilte en we kregen toen allebei een wedstrijdbal. Verder zijn natuurlijk enkele knieblessures - 1 keer kruisband en 2 keer meniscus - ook minder mooie herinneringen, maar dat is allemaal goed gekomen.

DHM: Welke ambities heb je nog? KVNA Wortel? Trainer? Kijk misschien eens 10 jaar verder.

Met Wortel hebben we echt wel de ambitie om een stevige derde provincialer te blijven en af en toe eens te proeven van een eindronde richting tweede. Je voelt aan alles binnen deze club dat we deze ambitie kunnen dragen. Als speler hoop ik nog enkele seizoenen te kunnen doen, maar dat weet je nooit. Ik bekijk het nu seizoen per seizoen. Zolang ik me goed voel, ga ik door. Momenteel is dat nog zo.

Het trainerschap spookt inderdaad al even door mijn hoofd. Zelf was ik enkele jaren jeugdtrainer, de ambitie om ooit hoofdtrainer te worden, steek ik niet onder stoelen of banken. Daarvoor moet ik alles goed op een rijtje zetten, want als ik dat wil doen, wil ik het ook goed doen. Dat wil zeggen dat er heel wat tijd in geïnvesteerd moet worden. Dus als je zegt binnen tien jaar, is de kans er

zeker wel dat ik dan ergens als trainer aan de kant sta.

Knokken

DHM: Verloren tegen Lille. Wortel heeft wel een wedstrijd minder gespeeld, maar het lijkt erop dat het nog knokken voor het behoud wordt.

Voor de wedstrijd tegen Lille pakten we 4 op 6 tegen De Kempen en Kasterlee. Terechte uitslagen, die ons vertrouwen gaven voor de volgende partij tegen Oosthoven. Jammer genoeg was het weer een spelbreker en kon deze match niet doorgaan. We hadden een zeer goed gevoel om die match te spelen. Dat had dus wellicht een ander beeld gegeven. Nu moeten we deze match in april inhalen.

De match tegen Lille was er een waar we extra punten konden pakken, maar na 10 minuten keken we al tegen een 0 - 2 achterstand aan. Dat kruipt in de hoofden. We slikten 4 te gemakkelijke doelpunten. Daarvoor moeten we echt naar onszelf kijken, want Lille heeft eigenlijk niet meer kansen gehad. Zelf hebben we ons niet beloond. Als je kijkt naar de kansen die we hebben gecreëerd, ontbreekt efficiëntie in onze afwerking. Een goede organisatie met als doel de nul houden en onze kansen afwerken, dat is de boodschap richting de volgende wedstrijden.

DHM: Gaat Wortel zich redden? Het doet pijn om deze vraag te krijgen, omdat onze kern en ploeg teveel kwaliteit heeft om op deze positie in het klassement te staan. Gaan we ons redden? Wij zeggen volmondig ja. Ik voel dat heel de ploeg en club er honderd procent in gelooft. We hebben een match minder gespeeld en de belangrijke wedstrijden komen eraan. Nog 12 wedstrijden te spelen, nog 36 punten te verdienen.

We gaan nu verder met een stevige uitwedstrijd tegen White Star. Dat is opnieuw een ‘bonusmatch’ voor ons. Daarna begint een belangrijk vijfluik, maar wij zijn daar klaar voor. We gaan de competitie mooi afwerken! (rob)

Adver teren in

https://www.demaand.be/adverteren/

Kim Van Vugt: “Een plezier om te werken bij K Meerle FC”

Ooit werd hij geselecteerd bij provinciale en zelfs nationale jeugdreeksen, speelde meer dan 350 wedstrijden als doelman bij KFC Flandria en is vanaf het begin van dit seizoen de keeperstrainer van K Meerle FC. Kim Van Vugt is de rechterhand van trainer Christian Vissers die na dit seizoen de club verlaat voor Minderhout VV.

DHM: Dag Kim. Je bent dit seizoen begonnen als keeperstrainer bij K Meerle FC. Hoe bevalt het je?

Ik ben in een hele aangename club terecht gekomen. Er is een goede sfeer in de spelersgroep en trainersstaf. Voor mij was het even wennen om in een club te komen waar ik bijna niemand kende. Ook het niveauverschil van tweede provinciale naar vierde provinciale was even aanpassen, maar ik moet zeggen dat de drie keepers die ik training geef allemaal super gemotiveerd zijn. Het is een plezier om met hen te werken. Dit is ook de reden waarom ik mijn contract heb verlengd voor volgend seizoen.

Niveau

DHM: Ik lees dat Christian Vissers de club verlaat om hoofdcoach te worden in Minderhout. Word jij de nieuwe T1? Jammer genoeg gaat Christian Vissers op het einde van het seizoen Meerle verlaten voor Minderhout. Wij vulden elkaar perfect aan. Onze samenwerking ging prima. Ik ga hem dus zeker missen, maar hij mij ook, denk ik. Door de goede resultaten bij Meerle heeft hij interesse opgewekt. Het was voor hem een moeilijke keuze, omdat hij bij Meerle natuurlijk wel iets heeft neergezet in korte tijd en er ook een vriendengroep zal achterlaten.

Ik gun hem zeker deze stap hogerop. Christian heeft goede contacten in Minderhout, hij kent de club en vele spelers uit zijn vorige periode daar en is natuurlijk heel gedreven in zijn nog jonge trainerscarrière. Ik denk dat dit voor hem zeker niet het eindpunt zal zijn.

De nieuwe T1 is momenteel nog niet bekend. De ambitie om hoofdcoach te worden heb ik niet. Laat mij maar rustig in de schaduw werken en de keepers week na week beter maken zodat ze met vertrouwen naar het weekend toe kunnen leven.

Kim Van Vugt

• 39 jaar

• Samenwonend

• Vader van Thorben

• Houdt van voetbal, mountainbiken en wandelen

• Komt van Ravels

• Woont in Weelde

• Werkt bij Van Gils Sweet Creations in Weelde

• Voetbalde 25 jaar bij KFC Flandria, 10 jaar doelman van het eerste elftal

• Was trainer in KFC Flandria, KSK Weelde en nu KFC Meerle

DHM: Meerle doet nog mee voor de titel. Het staat tweede in de rangschikking. Wat verwacht je er van?

Persoonlijk denk ik dat Oostmalle te sterk zal zijn. Wanneer we ons niveau kunnen aanhouden van voor de corona winterstop moet er voor ons toch wel een top 5 en eindrondeticket inzitten. Daar hadden we voor dit seizoen zeker geen neen tegen gezegd. Al kan er natuurlijk nog veel gebeuren de laatste weken van het seizoen. We zullen nog elke week keihard moeten werken om de goede resultaten aan te houden. Dan moet de top 5 zeker tot de mogelijkheden horen.

Promotie

DHM: Hoe vul je jouw taak als keeperstrainer in?

Op dinsdagavond train ik de keepers in overleg met de T1 en T2. Op de wedstrijddag ben ik meestal aanwezig om de trainersstaf bij te staan waar nodig. Ik begeleid dan de keepers bij hun opwarming en probeer hen klaar te stomen voor hun wedstrijd.

DHM: Je hebt er al een hele carrière op zitten, goed voor mooie sportieve herinneringen?

Op sportief gebied zijn de mooiste herinneringen toch wel enkele promoties met KFC Flandria tijdens mijn actieve spelerscarrière. Ik

speelde meer dan 350 wedstrijden in het eerste elftal. In die jaren werd ik door de supporters tweemaal verkozen in de top 3 van de gouden schoen van de club.

Ook mooie herinneringen zijn de gewestelijke, provinciale en zelfs nationale selecties in de jeugdreeksen van ons land. Jammer genoeg heeft dat om verschillende redenen nooit naar een stap hogerop geleid.

DHM: Heb je ook minder mooie herinneringen?

Die onthoud ik liever niet, maar er was toch een jaar waarin de club degradeerde.

DHM: Welke ambities heb je nog als trainer?

Momenteel zit ik goed bij KFC Meerle Ik zie wel wat er nog op mijn pad komt. Echt grote ambities heb ik niet, maar je weet het nooit in het voetbalwereldje.

Pad

DHM: Mooie overwinning en een zware uitslag. Welgekomen na twee onverwachte nederlagen. Het eindrondeticket zit er nog steeds in.

Inderdaad. De ruime overwinning tegen Westmalle was nodig om het vertrouwen terug een beetje op te krikken na de pijnlijke nederlaag tegen Vlimmeren en een onverdiende nederlaag tegen leider Oostmalle. De wedstrijd tegen Vlimmeren was er eentje om snel te vergeten. We begonnen veel te zwak aan de wedstrijd en kwamen al snel op achterstand. We konden via Bjorn Voeten wel tegenscoren, maar bij de rust keken we tegen een achterstand aan van 1 - 4. De tweede helft hadden we niks meer te verliezen en gingen we vol voor de aanval maar kwamen niet verder dan 3 - 4.

Volleybal

We troffen trainer Helsen die erg kritisch was voor de speelsters van Dames A. De meisjes van de B-ploeg klopten al twee ploegen die een reeks hoger spelen en zijn goed op weg naar een bekerfinale.

DHM: Na drie nederlagen deed de zwaar bevochten overwinning tegen Loenhout deugd?

Dries Helsen: Absoluut niet. Het was vooral felbevochten omdat mijn eigen ploeg heel slecht voor de dag kwam. Indien mijn eigen ploeg haar normaal niveau haalt, moeten ze vlot met 3 - 0 de maat nemen van dit Loenhout.

De week erna gingen we met een bang hartje naar leider Oostmalle waar we toch verrassend onze beste wedstrijd van het seizoen speelden, om toch met een onverdiende 3 - 2 nederlaag naar huis terug te keren.

De wedstrijd tegen Westmalle verliep voor ons uitstekend. We begonnen gretig en alles zat ook een beetje mee. Na 20 minuten stond het al 3 - 0 en bij de rust was het 5 - 0. Uiteindelijk werd het 7 - 2. We blijven zo meedraaien in de kop van het klassement. Met nog 6 thuiswedstrijden moet het eindrondeticket zeker haalbaar zijn. Ik zou ontgoocheld zijn als we niet in de top 5 eindigen...

DHM: Meerle scoort 13 keer in 3 wedstrijden, maar laat ook scoren. Hoe kijk je hier als keeperstrainer tegen aan?

We hebben dit seizoen al 54 maal gescoord. We zijn ook de enige ploeg in onze reeks die dit seizoen elke week de weg naar het doel vond, maar jammer genoeg kregen we ook al 37 doelpunten tegen. Een echte verklaring

Kalender

Zaterdag 26 februari 19.30 uur

Excelsior Essen - KVNA Wortel

KFC Meer - KVV Dosko

Zondag 27 februari 14.30 uur

Minderhout VV - KSK Loenhout

K Meerle FC - K Heibos SV

Zaterdag 5 maart 19.30 uur

K Brecht SK - K Meerle FC

Zondag 6 maart 15 uur

Minderhout VV - KSK Weelde

KFC Beekhoek - KFC Meer

KVNA Wortel - KVV Dosko

Zaterdag 12 maart

19.30uur: KFC Meer - KFC Flandria

20 uur: KFC Herselt - Minderhout VV

20 uur: KFC Poppel - KVNA Wortel

Uitslagen

heb ik hier niet voor. Hopelijk kunnen we de komende weken toch eens enkele keren de nul houden want dat is dit seizoen ook nog maar tweemaal gelukt. (rob)

Zondag 13 maart 15 uur

K Meerle FC - SV Noorse

Zaterdag 19 maart 20 uur

KSV Olympic Essen - K Meerle FC

Zondag 20 maart 15 uur

Minderhout VV - KFC Broechem

KVNA Wortel - K Gooreind VV

FC De Kempen - KFC Meer

Zaterdag 26 maart 19.30 uur

KFC Meer - KVNA Wortel

Zondag 27 maart 15 uur

RFC Zwaneven - Minderhout VV

Meerle FC - Putte SK

DAMES B goed op weg voor de bekerfinale

Het is de voorbije weken echt niet zo goed geweest.

We zijn een jonge ploeg met vele studenten en dan is het in januari natuurlijk examenperiode, onze kapitein die gekwetst was, ... Ik had van mijn ploeg gevraagd en had ook verwacht dat ze onder die kwakkelperiode een streep zouden trekken en vol overtuiging zouden gaan voor een goede herstart voor het laatste deel van het seizoen. Niet dus.

DHM: De drie nederlagen kwamen er tegen hoger geranschikte ploegen. In de volgende wedstrijden bekampen de dames A met Booischot en Retie twee ploegen waartegen zeker punten kunnen worden

behaald. Wat verwacht je ervan?

Aangezien we zowat in de onderste helft staan, staan de meeste ploegen boven ons. In elke wedstrijd laten we nochtans zien dat we over veel talent beschikken. We zijn in staat om mooie punten te maken en tegelijkertijd missen we door trainingsritme elke vorm van een degelijke organisatie en krijgt de tegenstander veel te gemakkelijk kansen om te scoren.

Vooral ploegen met enkele oudere of ervaren speelsters maken daar handig gebruik van. Afhankelijk van de dag resulteert dit in een zege of nederlaag. Dus ik durf te stellen dat we beide ploegen wel aan zouden moeten kunnen op basis van intrinsieke kwaliteit,

maar het zal toch weer de vorm van de dag zijn die het resultaat bepaalt.

DHM: Dames B dat speelt in tweede gewest en blijft ongeslagen. Ze doen het ook heel goed in de beker en hebben al twee ploegen

Volleybal

Heren A zal nog hard moeten knokken voor een plaatsje in promo 3. Wanneer de vele gekwetste spelers tijdig hersteld zijn, is er wellicht geen probleem, anders wordt het moeilijk.

DHM: Verrassende uitslagen. Winst tegen Kasterlee en verlies tegen Geel.

Werner De Bie: De thuiswedstrijd tegen Kasterlee deed ons veel deugd. Sinds nieuwjaar waren we goed aan het trainen maar de terugronde starten tegen een ijzersterke ploeg als Loenhout is geen geschenk. Loenhout is de uitgesproken titelfavoriet.

Tegen Kasterlee konden we onszelf wel belonen met een sublieme ploegprestatie. Iedereen was op niveau en deze prestatie mocht echt wel gezien worden.

Helaas laat dame Fortuna ons in de steek want daags nadien bleek onze kapitein Thijs Mertens geblesseerd, terwijl zowel Jeroen Vinck als Ruud Bols in aanloop naar de wedstrijd in Geel ook niet voluit konden trainen omwille van kleine blessures. Hopelijk geraken ze snel terug fit.

In Geel zijn we de wedstrijd goed gestart

geklopt van het eerste gewest. Niet zomaar twee ploegen, eerst de vierde en daarna de eerste van dat klassement. Deze laatste ploeg had dit jaar nog maar één wedstrijd verloren. In de volgende ronde moeten we tegen Wovo, ook uit eerste gewest, en als

we die horde nemen is het finale! Of het ons gaat lukken weet ik niet maar die finale is toch een doel op zich geworden, daar we in de competitie ongeslagen zijn en op 6 matchen van het einde nu al 11 punten voorsprong hebben op de nummer 2.

Teveel gekwetste spelers bij HEREN A

maar de combinatie van de afwezigheid van Thijs Mertens en het noodgedwongen doorschuiven van Ruud Bols naar hoek-receptie speelden ons parten tegen een gemotiveerde tegenstander, al was het verschil met de prestatie van een week voordien te groot. Tegen Zoersel moeten we terug ons niveau van tegen Kasterlee halen.

DHM: Gelvoc heeft wel minder gespeelde wedstrijden maar zal toch nog moeten knokken om een plaatsje in Promo 3. Dit gaat niet evident zijn want gisteren vernamen we dat Thijs Mertens enkele weken

Uitslagen

Dames A - VBC Zandhoven 1 - 3

BVC Balen - Dames A

Dames A - Amigos Zoesel Uitgesteld Volley Westerlo - Dames A

A - WEK Loenhout

Heren A - Amigos Zoersel 1 - 3

VOS Schilde - Heren A Uitgesteld Heren A - WEK Loenhout 0 - 3

A - VC Kasterlee

HOOGSTRATEN - Zondagmorgen 30 januari werden de Hoogstraatse Wielertoeristen overrompeld. De 31ste veldtoertocht van de club lokte maar liefst 2000 deelnemers!

De Vrijheid werd heel de voormiddag overspoeld door fietsers. Al voor 9 uur was de parkeerplaats op de speelplaats van het Seminarie volzet. Naast de honderden deelnemers die met de fiets - mountainbike natuurlijkkwamen, werden De Vrijheid en de Hoogstraatse parkings binnen de kortste keren ingenomen door de auto’s van de andere deelnemers.

Reputatie

Dit enorme succes had zeker te maken met het schitterende fietsweer, misschien ook met

buiten strijd is net op het moment dat hij goed op dreef was. Het is zelfs twijfelachtig of hij dit seizoen nog in actie komt. Ook Ruud Bols, Jeroen Vinck en Kobe Peeters kunnen opnieuw niet trainen omwille van kleine blessures. Dat is dus verre van een ideale situatie maar we moeten positief blijven. Wij hebben het nog in eigen handen en hopelijk geraken enkele spelers terug volledig fit zodat we kunnen trainen in functie van vervanging van Thijs Mertens. Wanneer we daar snel mee kunnen starten denk ik wel dat een plaatsje in promo 3 haalbaar blijft. (rob)

Kalender

Zaterdag 26 februari

20 uur Dames A - VC Retie

20 uur Heren A - Woka Wommelgem Dinsdag 8 maart

19.30u Volley Beerse - Dames A Zaterdag 12 maart

20 uur Hollebeekhoeve - Heren A Zaterdag 19 maart

20 uur Dames A - Hollebeekhoeve

20 uur Heren A - Mavoc Mechelen

Zaterdag 26 maart

20.30 uur NRG VC Geel - Dames A

20.30 uur VC Kasterlee - Heren A

Ook bij de inschrijvingen was het een overrompeling en moesten de deelnemers op een bepaald moment aanschuiven vanaf De Vrijheid tot op de speelplaats van het Seminarie

het beperkt aantal mountainbike ritten de laatste tijd, het WK-veldrijden dat pas ’s avonds te bekijken viel en zeker ook met de goede reputatie die deze jaarlijkse veldtoertocht in het mountainbikewereldje heeft.

De veldtoertocht editie 2022 klokte dus af met bijna 2000 inschrijvingen. Opnieuw kreeg de organisatie felicitaties voor het parcours en de puike bevoorrading. Een minpunt was dat een aantal deelnemers te lang moest aanschuiven bij de inschrijvingen en sommigen iets verder weg dienden te parkeren.

Voor de volgende editie, die plaats vindt op 5 februari 2023, wil de club een aantal aanpassingen doorvoeren zodat ze zelfs een massale toestroom probleemloos kunnen bolwerken. En uiteraard hoopt HWT natuurlijk ook dat ze dan hun ‘after bike’ café mogen openen. (rob)

Fietsen

Hoogstraatse

Er was een mooie locatie gevonden voor de bevoorrading van de vele deelnemers.

Gelmelrit van HWT op 12 maart

HOOGSTRATEN - Het succes van de veldtoertocht is nog maar pas verteerd en daar start het zomerseizoen van de Hoogstraatse Wielertoeristen al met de organisatie van de Gelmelrit.

Start en inschrijvingen op 12 maart van 13 uur tot 15 uur in hun clublokaal Café De Rijkswacht, Vrijheid 167, Hoogstraten. Deelnameprijs: 2 € voor leden van de VWB, WBV en NFTU, 4 € voor niet leden.

Traject

De rit - die 70 km lang is en bedoeld voor de sportieve fietser - vertrekt richting Baarle-Hertog en doorkruist al snel Zondereigen. De sage van de Viking Gelmel is hier niet vreemd aan…

Zwemmen

HOOGSTRATEN - Op de Vlaamse Jeugd Talent Challenge (VJTC) in Antwerpen op 11, 12 en 13 februari deed Hoogstratens Zwemteam het prima. De zes geselecteerde zwemmers waren Sam De Bont, Louise Verschueren, Elina Van De Cloot, Lore Adriaensen, Ayla Willaert en Joseph Van Wellen.

Het werd zilver voor Joseph Van Wellen op de 200m wisselslag met een tijd van 2:26.55; brons voor Ayla Willaert op de 200m rugslag met een tijd van 2:38.22 en zilver op de 200m schoolslag met een tijd van 2:57.44; eveneens brons voor Sam De Bont op de 200m schoolslag met een tijd van 2:57.21.

In de totale ranking stond Elina Van De Cloot op de 1ste plaats en Ayla Willaert op de 6de plaats. Als club behaalden ze de 9de plaats in het clubklassement met maar liefst 56 deelnemende clubs. (mdl)

Vanuit Zondereigen gaat het richting Merksplas, via Vosselaar en de Lilse Bergen naar Vorselaar waar het keerpunt van rit ligt. Via Wechelderzande, Vlimmeren en het idyllische Achtel loopt de route terug naar Hoogstraten. (rob)

Zestal van HOZT zet prima resultaten neer

Het deelnemende zestal van HOZT

Kruisblok 12 - 2320 Hoogstraten - 0473 52 14 56 www.martens-tuinen.be bvba

THUISVERPLEGING

WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur.

Voor Hoogstraten en deelgemeenten: tel. 014 61 48 02

DE VOORZORG, 24/24 uur: tel. 014 40 92 44

WACHTDIENST

Zelfstandige Thuisverpleegkundige

Noorderkempen, 24/24 uur:tel 014 40 50 13

Bogers Erika 0479 45 90 78

Zelfstandige verpleegkundigen

Adams Lieve 0479 43 53 89

Aernouts Anke 0479 34 68 03

Bartholomeeusen Liesbeth 0474 38 25 23

Bastijns Tine 0472 73 16 05

Bevers Lena 0493 15 16 65

Christianen Anke 0472 57 07 81

De Busser Edith 0477 17 58 06

de Jong Pascalle 0473 31 15 79

Dirks Els 0474 36 08 84

Geerts Inge 0478 64 81 61

Geerts Lia 0498 64 53 80

Jansen Laura 0474 60 89 06

Koyen Els 0476 43 07 55

Krols Anja 0495 23 02 43

Lambregts Linda 0476 94 31 15

Leys Nele 0499 29 77 86

Machielsen Kim 0477 81 27 61

Roefs Bianca 0493 02 04 19

Rombouts Kristel 0474 26 14 41

Rombouts Kristien 0477 04 41 40

Segers Nele 0494 92 32 27

Spannenburg Anke 0478 38 96 94

Tomby Hella 0478 42 08 13

van Bavel Bowy 0497 15 92 09

Van Der Eycken Inne 0478 23 52 89

Van Gastel Katrien 0468 12 64 26

Van Leuven Leen 0479 50 98 05

Van Otten Heidi 0486 37 45 27

Verheyen Kathleen 0474 29 33 09

Zelfstandige vroedvrouwen

Christiaensen Nathalie 0494 86 93 84

N OOD N UMMER 112

Ongeval / Brand / Ziekenwagen Administratie Brandweer 03 314 32 11

POLITIE 101

Noorderkempen 03 340 88 00 Wijkpost MEER 03 315 71 66

HUISARTSEN

vanaf 18 uur tot 8 uur 's morgens én tijdens het weekend 014 410 410

TANDARTSEN

zaterdagen, zondagen en feestdagen 090 33 99 69

WACHTDIENST APOTHEKERS

090 39 90 00 (1.50 euro per minuut) www.apotheek.be

BLOEDGEVEN 2022

Het Rode Kruis maakte de data bekend waarop je dit jaar bloed kunt geven. Wel graag een afspraak maken via het gratis nummer 0800/77700.

HOOGSTRATEN

Rode Kruislokaal, Slommershof 18 17.00 – 21.00 uur

13/05 - 18/05 - 05/08 - 10/08

25/11 - 30/11

_____ MEER

Gemeentelijke lagere school, Terbeeksestraat 6

17.30-21.00 uur

13/04 - 15/06 - 28/09 - 14/12

_____ MEERLE

Parchiezaal Ons Thuis, Gemeenteplein 2

17.30-20.30 uur

07/03 - 20/06 - 29/08 - 05/12

Antiek - Brocante - Verzamelobjecten - Snuisterijen

“Kris

Voeten”

Koekhoven 5

Gsm. 0495 57 48 52 2310 Rijkevorsel Tel. 03 314 09 04 www.krisvoeten.be info@krisvoeten.be

ook inkoop antiek - meubelen - kleingoed - lusters - zilver, enz... Open: donderdag, vrijdag, zaterdag: 10 - 12u en 14 - 17u zondag: 10 - 12u / ma, di, wo en feestdagen gesloten

SAM VAN DIJCK

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design Opkoop van volledige inboedels

Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49 Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be

INHOUD MAART

Column 2

Veerle Beernaert, een wakkere burger 3

Vanuit het stadhuis 11

Philip Vermeiren in Zuid-Afrika

Logeren bij Vrienden op de Fiets

14

16

AFS-studente uit Brazilië 21

Rooimans straat in De Maand 24

Coachen van kinderen in echtscheiding 29

Jitse Druyts in Sumbawa in Indonesië . . 33

Natuurpunt ruimt puin langs de Vesder 38

HVV vraagt geen licentie aan 42

Deze Maand

Gluren bij de buren

DORPSNIEUWS - Hoogstraten 47 DORPSNIEUWS - Meer 55 Woord van De Maand

DORPSNIEUWS - Meerle

DORPSNIEUWS - Meersel-Dreef 60

- Minderhout 65

DORPSNIEUWS - Wortel 67

Wachtdiensten

De volgende uitgave van de DE HOOGSTRAATSE MAAND verschijnt op donderdag 31 maart

Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 15 maart redactie@demaand.be

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten