september 2021 - De Hoogstraatse Maand

Hilde Johnson

Wereldburger in Wortel

Vijf jaar zwemmen in de Hoogstraatse zwemclub

Wortel-Kolonie op Werelderfgoedlijst

Nieuwe bestemming voor Den Rooy

Gemeentebestuur gaat op de rem

Cultuur- en verenigingsleven herademt

Nieuwe stap naar één schoolbestuur

Sportcarrousel komt terug op gang

Nergens stonden de toenmalige topclubs Thor Waterschei en KSC Lokeren zo vaak tegenover elkaar als op de speelplaats van de lagere school van Wortel.

Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig had Wortel twee voetballende zonen die het tot in de eerste klasse hadden geschopt. Herman Houben, een uitgeweken zoon van Wortel, was één van de sterkhouders van Waterschei. René Verheyen kwam uit Beerse, maar was met de dochter van de Wortelse smid getrouwd. Hij timmerde in die tijd stevig aan de weg bij Lokeren, en woonde op amper 100 meter van onze school.

De aanwezigheid van twee voetbalhelden zorgde voor een klein schisma op onze speelplaats, een paar keer per week stonden Waterschei en Lokeren er met veel overgave en vuur tegenover elkaar. Ik speelde het liefst bij Lokeren, want dan kon ik me een speeltijd lang Preben Larsen wanen. Ik kon amper voetballen, maar had wel al in de gaten dat die ploeggenoot van René Verheyen een wereldster zou worden.

Ruth tekent

Ribbenkast

Lokeren had veruit de beste spelersgroep, dat zag je van ver. René Verheyen liet zijn ploeggenoten hun handtekeningen voor mij op kaartjes zetten, en ik was blij met de krabbels van Preben Larsen, Bob Hoogenboom, Grzegorz Lato of Włodzimierz Lubański. Daar kon Waterschei niet tegenop.

Tot Heil Onzer Ribbenkast

Maar die ploeg had dan weer de mooiste naam. Want Thor bleek de afkorting van de wonderlijke slagzin ‘Tot Heil Onzer Ribbenkast’, een slogan die ook in mooie, grote letters op het stadion van de club was aangebracht.

Het was het begin van een fascinatie voor poëtische namen van voetbalclubs. Ver moest ik het niet gaan zoeken, want de VNA in VNA Wortel stond voor ‘Vermaak na arbeid’. Dat was geen slecht begin. Maar Beerse deed nog veel beter.

Daar hadden ze een ploeg die Lentezon heette. Mooier dan dat leek me moeilijk.

Vermaak na arbeid

Pas een jaar later werd Lentezon van zijn troon gestoten. Al jaren speelde Wortel tegen Dosko, een ploeg uit Baarle-Hertog. Een naam die geen prijs verdiende, Dosko klonk eerder als een merk hondenbrokken.

Tot ik, toen Wortel en Dosko nog eens tegenover elkaar stonden, aan mijn vader vroeg wat Dosko eigenlijk betekende. Een meegereisde Doskosupporter had mijn vraag gehoord. Heel eenvoudig, wist hij, Dosko stond gewoon voor ‘Door onderling samenspel komt overwinning’.

Onverwachte poëzie op een zondagmiddag was het, daar kon zelfs Lentezon niet tegenop. (th)

Hilde Johnson kijkt uit naar het uitgestelde pensioenfeestje

Wereldburger met wortels in het dorp…

WORTEL - Hoewel ze inwijkelingen zijn, zijn Geert, Simon en Jolan Standaert vrij bekende inwoners van Wortel, wellicht dank zij hun muzikaliteit en hun aanwezigheid op diverse podia. Minder bekend allicht is Hilde Johnson, de echtgenote van Geert en moeder van Simon en Jolan. Door haar drukke beroepsbezigheden is ze meer buiten het zicht van de mensen gebleven. Ongewild bleef ze zo altijd een beetje buitenstaander in het dorp, ook omdat de inwoners van Wortel haar zo bekeken. Niet dat dit kenmerkend voor Wortel is, het geldt evenzeer voor de andere deeldorpen en voor elders in Vlaanderen. Nochtans heeft Hilde een heel boeiend verhaal te vertellen...

Ekerse roots

Hilde is in 1954 geboren in het moederhuis in Merksem, haar ouders woonden in Ekeren. Ze was de tweede van vier kinderen: Wim, Hilde Griet en Dirk. Vader had een hogere technische opleiding. Dat diploma haalde hij met avondstudies, na zijn aanvankelijke A2, zoals dat toen nog heette.

Moeder was onderwijzeres en heeft bijna altijd buitenshuis gewerkt. ‘Dat was niet vanzelfsprekend, want destijds moesten onderwijzeressen in het katholiek onderwijs stoppen zodra ze kinderen hadden. Ze was heel geëmancipeerd voor haar tijd. Een anekdote om dat duidelijk te maken. Ergens begin jaren zestig had ze een autootje, een Fiatje, wat ook al uitzonderlijk was. Een tweede auto was voor de vrouw van mijnheer doktoor of van de notaris.

We reden een keer op een weg door een bos, er kwam een man op een motocyclette van uit de andere richting. Plots kwam er een grote hond uit het bos gelopen en die sprong de man op de moto omver. Mijn moeder ging direct hulp verlenen. De man was bewusteloos en bloedde uit zijn oor en neus, wat op een ernstig letsel

duidde. Mijn moeder liep naar een verder gelegen woning om de hulpdiensten te verwittigen. Later zaten we in de combi van de politie om een verklaring af te leggen. Ze kende de agent die het pv schreef, ze had hem nog in de klas gehad. Mijn moeder verbeterde hem telkens als hij een fout schreef: “Met één o Charel; met dt Charel”. Constant hé, tot ze zei “Geef die pv maar hier, ik zal het zelf wel opschrijven”… Ik herken veel van haar in mezelf, heb het cassante, het directe zeker niet van een vreemde.

Wij woonden pal in het centrum van Ekeren: als de kerktoren zou omvallen, zou die op ons huis gevallen zijn. De gemeente had een bloeiend verenigingsleven, een heel actieve parochie ook. Vader zat in zowat alles wat met het parochieleven te maken had, vervulde er allerlei functies. Mijn moeder leidde één van de vele kerkkoren Ik zong zelf ook in verschillende koren en het hele gezin was bij de scouts.’

Sportkot

Hilde deed haar middelbaar in Stella Maris in Merksem, daarna volgden in Leuven studies licentiaat Lichamelijke Opvoeding (LO). ‘Ik heb meerdere mogelijkheden overwogen, zelfs con-

servatorium. maar bij de scouts waren het altijd LO-ers die activiteiten organiseerden, vooral bij grotere evenementen van Gewest of Verbond. Ze zagen er altijd zo gezond gebruind uit, van het skiën of zeilen. Ze droegen ook moderne sportkleding. Ik vond dat tof. Dat trok mij aan. En dus ging ik “sportkot” doen zoals ze dat noemden.’ (lacht)

‘Maar al in het 1e jaar wist ik dat nooit leerkracht LO zou worden, voor de klas staan was niets voor mij. Pas op, ik deed de studies graag en heb de opleiding ook afgemaakt. Er kwamen die tijd - begin jaren 70 - ook veel nieuwe dingen op, zoals Yoga, bio-energetica, expressieve dans, ontspanningstechnieken, “Gestalt”, waar ik mijn thesis over gemaakt heb. Heel inspirerend. Ik dacht, ik zie later wel wat ik er mee doe. Binnen de opleiding LO was ik niet de echt klassieke sportster. Het vormende aspect en de didactiek spraken mij wel erg aan. In het laatste jaar werden uit onze lichting vijf vrouwen en vijf mannen geselecteerd voor een specialisatie, iets geheel nieuw: Outward Bound (OBS - zie kader op volgende pag.). Door fysieke buitenactiviteiten zoals klimmen, speleologie, wildwatersporten, kanoën en rafting, in groep aan persoonlijkheidsvorming doen. De groep die de opleiding

OMSLAGVERHAAL

volgde, zou dan na hun studies in samenwerking met de Outward Bound Nederland, de unief (KUL) en Bloso een Outward Bound School in België oprichten. Dat was een ongelooflijke ervaring, heel intens. Helaas is de oprichting van de OBS in België toen door allerlei strubbelingen uitgesteld en onze groep van tien viel uiteen.’

Ik wist zelfs niet of ik wel voldoende in mijn spaarpot had

Kerkdeur

‘Ik wist dus niet direct wat doen in de vakantie na mijn studie. Tot mijn moeder een keer terug kwam van de kerk en ze me zegt “De Jef (Cleymans) gaat weer naar India en neemt wat jong volk mee. Ze staan nu nog aan de kerkdeur te overleggen. Als het je interesseert, haast je, dan zijn ze er nog. Ik direct ernaartoe en meteen beslist om mee te gaan. Ik wist zelfs niet of ik wel voldoende centen had in mijn spaarpot om de reis te betalen.

Outward Bound School

“OUTWARD BOUND” was de kreet die Engelstalige zeelui riepen bij het verlaten van de haven wanneer ze een grote zeereis aanvatten. De uitdrukking werd metafoor voor: samen zullen we de hindernissen overwinnen. Outward Bound als organisatie werd opgericht in Groot-Brittannië in 1941 en bood oorspronkelijk groeitrainingen aan voor jonge zeelui. Sinds de jaren ´60 hebben de programma´s zich verder ontwikkeld en worden zowel individuen, teams als organisaties getraind. De methode daarbij is het achterlaten van de bekende paden en samen uitdagingen aangaan in een natuurlijk kader zoals rotsklimmen, wildwatervaren, speleologie, looptochten, kanoën op zee, ….

Het programma wordt steeds op maat gemaakt en bouwt zich cyclisch op rond de afwisseling van actie en reflectie. Tijdens de reflectie staan de deelnemers stil bij hun eigen aanpak, hoe ze omgaan met talenten en belemmeringen, en met elkaar. Dit biedt de mogelijkheid om gedrag te (her)evalueren en nieuwe keuzes te maken. Deze leerpunten worden verwerkt in de volgende opdracht. Trainers maken van elke hindernis een specifieke opdracht en stilaan krijgen ook deelnemers hun zeg in het programma en bepalen groep of individu mee de nieuwe actie die geënt wordt op de door hen gekozen leerdoelen.

Tot slot wordt werk gemaakt van de transfer naar ieders dagelijkse leven en hoe de deelnemers de inspiratie en motivatie kunnen vasthouden. (hj)

Twee weken later zijn we vertrokken. Het verblijf was voorzien voor een drietal weken. Toen de anderen terug gingen, ben ik er in mijn eentje nog een drietal maanden gebleven. Dat heeft me heel veel gedaan. Die reis, de opleiding OBS en later de Gestalt-opleiding, dat heeft mij gevormd.’

Overigens is de hogervermelde Jef Cleymans geen onbekende - hij was toen onderpastoor in Ekeren, na 30 jaar dienst daar werd hij van 1999 tot 2004 pastoor-deken in Hoogstraten.

Toffe gast

‘Toen ik in het najaar terug thuis kwam van India, werd ik gecontacteerd door OBS-Nederland om voor hen te komen werken. Ze kenden mij van de opleiding aan de unief in Leuven en hoopten dat ik de doorstart in België mee kon realiseren. OBS had zijn hoofdzetel in Ulvenhout, hier net over de grens. Het kader bestond voornamelijk uit mannelijke psychologen en sociaal werkers. Ik was de enige vrouw, de enige LO’er en op 10 jaar na de jongste. OBS NL organiseerde bedrijfstrainingen en begeleidde verschillende reïntegratieprojecten.

In 1978 kwam ik terug naar België waar inmiddels de Belgische OBS met enige vertraging was opgericht. Ik leerde er Geert Standaert kennen. Na twee jaar ben ik terug naar Nederland gaan werken. De projecten daar boden mij meer mogelijkheden. Geert, was sociaal assistent en werkte vanaf 1979 voor de Belgische OBS in Leuven. We waren toen op zoek naar een begeleider. Ik was verantwoordelijk voor de rekrutering binnen een Bijzonder Tijdelijk Kader, maar was net voor enkele weken in de Ardennen. Dus een collega deed dat voor mij.

Ze vertelde me via de telefoon wie ze had geselecteerd. Ik had die wel graag eerst gesproken, maar omwille van de aanvraag van het BTK-

contract was er geen tijd voor. “Het is een heel toffe gast,” zei ze, “en hij kan heel mooi zingen en gitaar spelen”. Ik had er vertrouwen in, en dat is gebleken. We zijn een koppel geworden en zijn dat nog altijd…’

Naar de Ardêche

‘Met OBS werkten we dikwijls aan re-integratie programma’s met zware groepen, vanuit justitie, of met bijvoorbeeld een verslavingsproblematiek. Die groepen gingen dan met een begeleider op trektocht in de bergen voor enkele weken. Meestal in de Alpen, in het hooggebergte. Er deden zich nogal eens crisissen voor en de begeleiders stonden er dan helemaal alleen voor in een erg onherbergzaam gebied. “Dat moeten we anders gaan doen”, zei mijn directeur. Voortaan alleen nog het middengebergte en vanuit een vast station in Frankrijk zelf.

We zochten en vonden een geschikte locatie in het Noorden van de Ardêche, in Montpezatsous-Bauzon. Iemand, liefst met een gezin, zou daar gaan wonen en dat organiseren. Welnu, dat werden Geert en ik. We hadden toen Simon al, Jolan zou ginder geboren worden. Geert had de supervisie over de fysieke activiteiten, ik over het inhoudelijke. Samen stonden we ook in voor de voor de organisatie van de boerderij. Mooie bergachtige streek, het was er goed wonen in het cursushuis Les Garries. We hebben er zes jaar gewoond.’

Eigen vlag

‘Na die zes jaar zijn we door de organisatie teruggeroepen naar Nederland. Er was een directeurswissel, ik moest voor de ondersteuning instaan. Geert heeft OBS toen verlaten. En een beetje later ging de stichting over kop en werd ik zelfstandig trainer. Na mijn studies L.O. had ik nog een vierjarige opleiding Gestalt-Psychotherapie gevolgd. (zie kader op volgende pag.)

De kinderen Johnson, op vakantie in de Ardennen in de vroege jaren ’60: Wim, Griet, Hilde en Dirk.

Ik werkte nu onder eigen vlag als trainer, coach en opleider. Een deel van mijn klanten rekruteerde ik zelf, voor een deel werkte ik in onder-

Gestalt

Gestalt` is een stroming in de psychotherapie die voortkomt uit de psychoanalyse (Freud). Kenmerkend is dat ze mensen helpt in het zoeken naar creatieve oplossingen in het omgaan met veranderende omstandigheden. De basisprincipes van de Gestalttherapie geven meteen ook de belangrijkste verschillen met de psychoanalyse weer:

1. De therapeut blijft niet op de achtergrond maar zet ook zijn eigen ervaring in bij het helingsproces.

2. Het verleden en de toekomst zijn ´als dusdanig` niet belangrijk, tenzij ze zich hier en nu op de voorgrond dringen.

3. De focus ligt op het hier & nu en op de gewaarwording of awareness daarvan. Ook de therapeut brengt zijn gewaarwording in.

4. De typische Freudiaanse beelden en duidingen worden losgelaten. De cliënt en zijn werkelijkheid kunnen alleen maar begrepen worden binnen zijn persoonlijke, dus specifieke context.

Het gewaarwordingsproces van het eigen gedrag opent mogelijkheden om nieuwe keuzes te maken. De cliënt wordt gestimuleerd om hiermee experimenten aan te gaan. Deze methodiek is wezenlijk verschillend van de klassieke ´praat`-therapieën. (hj)

aanneming voor enkele organisaties. Mijn werk bestond uit bijscholingen rond communicatie, verschillende vormen van gespreksvoering, conflictbemiddeling, coaching, begeleiden van veranderingsprocessen. Ik maakte programma s op maat en gaf ze zowel in bedrijven en organisaties over heel Vlaanderen en een deel van Nederland. Zo werkte ik o.a. lang samen met het I.V.C. in Kortrijk, ook wel eens hier in de streek voor ´t Zwart Goor, OCMW Turnhout, de Veiling van Hoogstraten.

Dat werk was zeer gevarieerd qua thema en doelgroep. De ene dag werkte ik in een fabriek met de arbeiders rond hun onderlinge communicatie, de andere dag met professoren aan de unief rond leidinggeven. De ene week bemiddelde ik in een hooglopend conflict tussen schoonmaaksters en de volgende week gaf ik les in een managementopleiding voor magistraten. Via IVC heb ik veel voor Colruyt gewerkt, een mooi bedrijf op gebied van people-management. Dit bedrijf zorgde mee voor een opmerkelijke ommekeer in mijn werk als zelfstandige.’

Hevig!

‘De grootste uitdaging in mijn zelfstandige carrière kwam na de financiële crisis eind 2008. Vanaf 2009 werden opleidingen door veel bedrijven als een luxe gezien, een post waarop ze snel konden bezuinigen. Plots vielen er dus grote gaten in mijn planning. IVC had me eerder al gevraagd dezelfde opleidingen die ik voor Colruyt in het Vlaams gaf, ook in Wallonië te geven. Nu sprak ik een goed mondje Frans, maar voor dergelijke, soms hevige discussies en emoties, waarbij deelnemers vaak vervallen in hun dialect, vond ik mijn kennis van het Frans ontoereikend. Als ik iets doe, wil ik het graag goed doen.

Tot 2009 dus, toen heb ik ja gezegd. Het was één van mijn grootste uitdagingen ooit. Een tijdje

nam ik individueel lessen Frans. In het begin was ik erg onzeker en gespannen. Mijn Franstalige collega´s hadden me gewaarschuwd voor de roerige sfeer en de soms opstandige groepen. Tot er tijdens een sessie een gigantisch conflict losbarstte tussen enkele deelnemers. Ik wist meteen wat te doen en hoe dat te managen. In het Frans! Toen wist ik dat ik het kon…

In Wallonië werken heeft me veel geleerd over ons land

In Wallonië werken heeft me veel geleerd over de cultuur van ons land, of eerder de cultuurverschillen. Dat is geen verschil zoals het verschil met een buurland, maar eentje van drie landen verder. Met heel veel leuke kanten. Maar ook veel moeilijke. Hevig! Na 19 jaar OBS ben ik uiteindelijk 24 jaar zelfstandige geweest.’

Flink aanpassen

‘Na onze terugkeer uit Frankrijk moesten we op zoek naar een woning in België. Mijn standplaats zou Ulvenhout zijn, dus wilden we graag in de grensstreek wonen. Vanuit Frankrijk heb ik mijn zus gevraagd hier een huurwoning te zoeken voor ons gezin. Ze had er drie geselecteerd die aan onze wensen voldeden. Het huis dat ons het meeste aanstond was in de Moerklokstraat in Wortel. Zo zijn we hier aanbeland. We kwamen toe in de zomer, de kinderen moesten ingeschreven worden in de school. Simon had het eerste leerjaar al in Frankrijk gedaan, Jolan ging voor het eerst naar de kleuterschool. Omdat we ook in Frankrijk thuis Nederlands spraken, dacht ik wel dat ik Simon in de vakantie even kon bijwerken in het lezen en schrijven. Maar dat viel tegen, want hij las de woorden op Franse wijze. Gelukkig heeft hij dat in de school snel kunnen bijbenen.

Het was voor de kinderen en ook voor ons toch een flinke aanpassing na 6 jaar Frankrijk. De kinderen daar zaten er in een klein dorpsschooltje met twee klasjes. Eén voor de kleuters én het 1e leerjaar en één voor de andere leerjaren. Naast de school was een graspleintje waar ze speelden. Als de les begon riep de juf ze bijeen en gingen ze samen binnen. Van een schoolbel, in de rij gaan staan op je stip en in rij binnengaan hadden ze nooit gehoord. De toenmalige directrice van de gemeentelijke basisschool van Wortel, Frieda Fockaert, een hele lieve madame, heeft ons in die vakantie mee naar de school genomen en alles netjes uitgelegd.’

Samen rooien

‘Jolan plukte in Frankrijk vaak bloemen langs de wegeltjes die hij thuis aan mij gaf. Zo kwam hij in Wortel ook eens met een mooie tuil aanzetten, bloemen die hij geplukt had uit de voortuintjes van de mensen in de straat. Hij was zich niet bewust van het verschil.

Pastoor Jef Cleymans en Hilde in India in 1967

Hilde (midden) met links haar zus Griet en rechts haar moeder, tijdens een optreden van Geert Standaert en Florejan Verschueren ten voordele van Sataqa in 2010.

In Frankrijk waren we buitenlanders en accepteerde men dat we anders waren. Hier was dat niet het geval, we waren geen buitenlanders, maar toch hadden we wat andere normen en gewoonten. Geen buitenlanders, wel buitenstaanders.

Toen ik begon als zelfstandige had Geert geen werk en werd hij automatisch huisman. Het was niet echt een bewuste keuze. Het gaf mij wel de mogelijkheid me volop te engageren. En Geert had zo ook tijd voor zijn muziek en voor inzet in allerlei sociale projecten. Op die manier deden we allebei wat we graag deden. Maar over die rolverdeling heb ik meer dan eens vervelende insinuaties gehoord.

We leefden ook op een ander ritme. Als ik ’s morgens om half zes vertrok om ergens ver weg te gaan werken, zag niemand dat. Maar als ik een dag thuis was en we ‘s morgens samen op een terras een koffie gingen drinken en de krant lezen, praatten de mensen daarover, werd er gefluisterd dat ik ook niet veel te doen had. Dat ik vervolgens tot 23 uur achter mijn bureau zat, zag natuurlijk wederom niemand.

Gaandeweg zijn we ingeburgerd. Geert sneller en meer dan ik, misschien ook door zijn muziek. Hij speelde in heel wat groepjes en geeft muzieklessen in de gevangenis. Bij mij duurde het langer, hoewel ik me ook wel engageerde. Ik was een hele tijd lid van het oudercomité van de school en heb er enkele mooie crea-projecten mee begeleid.

Het leven heeft me geleerd dat je ondanks alle verschillen, je niet kan en niet mag afzonderen. We zullen het toch samen moeten rooien.’

Muziek

Muziek is een constante in het leven van Hilde. ‘Geert en ik komen allebei uit een muzikale familie. Vanaf heel jonge leeftijd zong ik in meerdere koren en speelde in het collegium musicum van de middelbare school. Spijtig genoeg heeft mijn stem het nogal vroeg laten afweten. Maar thuis is het steeds meer muziek geworden. Geert heeft altijd muziek gemaakt en doet dat tot vandaag. Ooit, toen Simon en Jolan nog thuis woonden, stonden er meer muziekinstrumenten dan meubels in mijn living.

Op een bepaald moment stonden er twee piano’s. Was ik blij toen Simon en Jolan samen op één piano begonnen te spelen, dan kon er eindelijk een piano weer naar achter verhuizen. De muziek heeft ook altijd veel jong volk in huis gebracht, de zoete inval voor de vrienden van Simon en Jolan. Jammer, maar geen van beiden heeft er zijn beroep van gemaakt.

Zelf ben ik nog een aantal jaren lid geweest van de brassband van Wortel. Ik speelde er hoorn. Maar toen ik problemen had met mijn rug, ben ik noodgedwongen moeten stoppen. Om zo´ n blaasinstrument te bespelen moet je goed rechtop kunnen zitten en dat lukte toen niet. Zo is dat gestopt. Maar muziek is nog steeds volop aanwezig in mijn leven.’

Traumatisch

Dat Hilde in Wortel terechtkwam, mag dan eerder toeval zijn, Hoogstraten heeft haar wel nog een aparte en nare herinnering opgeleverd.

was

Geert met de kleine Jolan en de iets grotere Simon in 1990 in Frankrijk

‘Mijn moeder, die heel haar leven in Ekeren gewoond heeft en er nooit weg wilde, is in Hoogstraten op tragische wijze overleden. We zouden samen de bloesemroute gaan doen in Haspengouw en ik had met haar afgesproken in Hoogstraten, in de Jachthoorn. We dronken er nog een koffietje en voor we gingen vertrekken, ging ze nog even naar het toilet. Ze opende echter een verkeerde deur en stuikte meteen van een betonnen trap in de voorraadkelder. Ze moet op slag dood geweest zijn. Wat een mooie dag moest worden, werd een drama.

Op aanraden van de politie hebben wij het ongeval aangeven aan de verzekering. En zoals dikwijls, gingen de verzekeringsmaatschappijen met mekaar in de clinch - de deur van de kelder had op slot moeten zijn. Dit werd ons door de zaakvoerder van de Jachthoorn niet in dank afgenomen en we waren er niet meer welkom. Op zijn Frans ‘s morgens een koffie gaan drinken op een terras iets wat we jaren gedaan hadden, was nooit meer hetzelfde. Het proces hebben we wel gewonnen.

Maar het traumatische beeld van mijn moeder beneden in die kelder, tussen de bakken bier, ging niet meer uit mijn hoofd. De beelden stokten als ik de film weer afspeelde. Het heeft me

Het

goed wonen in ‘Les Garries’ in Montpezat-sous-Bauzon - het cursushuis van Outward Bound in de Ardêche.

Met gezin en vrienden op vakantie in Monpezat: Rik, Sue, Simon, Harne, Wout, Jan, Ties, Mie, Hilde, Hilt, Jolan, Meel en ex-collega Hilde.

wel wat tijd gekost. Ik heb therapie overwogen, maar ben er toch op eigen kracht doorgekomen. Onze jongste zoon Jolan, heeft een opleiding EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing), een behandeling voor mensen met posttraumatische stress stoornis (PTSS) en andere trauma gerelateerde klachten, gevolgd. De uitgangpunten daarvan hebben me geholpen om die beelden los te laten.

Cynisch misschien, maar het ongeval had één voordeel. Mijn moeder, die 92 jaar was en nog flink te been en geestelijk gezond, is niet afgetakeld en heeft niet moeten afzien.’

Dé ziekte

Twee jaar geleden had Hilde gepland met pensioen te gaan, maar niet plots te stoppen met werken. ‘Als zelfstandige heb je die optie, langzaam afbouwen, steeds minder werken. Zo blijf je nog wat aan de gang en in contact met wat je zo lang deed. Maar een agressieve longkanker haalde al mijn plannen deftig onderuit. Geert was nog niet zo lang geleden genezen van keelkanker, die gelukkig goed behandelbaar was. Ik kreeg een heel slechte prognose, want er waren uitzaaiingen. Bovendien heeft mijn familie een geschiedenis met deze ziekte. Mijn vader en zijn zus zijn overleden aan longkanker, mijn broer Wim is overleden na kanker en ook mijn jongste broer leeft met één long na kanker.

Hoe je met deze ziekte omgaat? Lijdzaam ondergaan…

Hoe je daarmee omgaat? Lijdzaam ondergaan, anders kan ik het niet noemen. Ik zag geen alternatieven en heb meteen de knop omgezet en beslist alles te doen wat de artsen mij zeiden, heb netjes hun adviezen opgevolgd. Het was een

DE WERELD VAN

zware tijd. Vier chemokuren, een operatie en een reeks bestralingen hadden mij tot een wrak gemaakt. Maar het was nodig.

Hoewel ik helemaal niet gelovig ben, heb ik hier toch een gebed van St.-Franciscus gevolgd. Had het eerder al gebruikt in de opleidingen die ik gaf: “Als je denkt dat iets haalbaar is, moet je ervoor vechten. Als je denkt dat iets onmogelijk is, moet je het ondergaan”. En hij bad tot God: Maar Help mij vooral het verschil te zien tussen wat veranderbaar is en wat niet”.

Gebeden heb ik niet. Maar deze ziekte, met een prognose van 20 % kans op overleven, onderga ik.’

Pensioenfeestje

‘Veel mensen zeggen dat je achteraf anders tegen het leven gaat aankijken, meer geniet van de kleine dingen. Nu mijn herstel goed verloopt

en de prognoses steeds beter worden, kijk ik evenwel helemaal niet anders tegen het leven aan. Misschien heb ik al altijd genoten van de kleine dingen?

Het ergste van al vond ik dat ik de ziekte, de behandeling en het herstel midden in de Covid-tijd heb moeten meemaken. Een zware periode, onwezenlijk. Een operatie terwijl het ziekenhuis vol Covid-patiënten lag. Geen bezoek, verpleging en artsen helemaal verstopt achter maskers en in beschermende kledij. Ik had zo’n nood aan contact, maar dat was onmogelijk.

Professioneel ga ik niet meer terug aan de slag, ik hoop nog wel wat vrijwilligerswerk te doen met vreemdelingen of met mensen in armoede. En binnenkort hoop ik eindelijk met drie andere collega’s die op pensioen gingen in die tussentijd, samen ons pensioenfeestje te kunnen vieren.’ (jaf)

Hilde met een kinderkoortje ter gelegenheid van het schoolfeest in Wortel

VANUIT HET STADHUIS 'Dossier ondergrondse parking nog

niet volledig rijp'

Stadsbestuur gaat even op de rem

HOOGSTRATEN - Het lijkt er op dat het zomerverlof de geesten heeft doen rijpen bij het Hoogstraats stadsbestuur. Einde juli besliste het schepencollege om even gas terug te nemen voor de plannen van een ondergrondse parkeergarage in het centrum van de stad. Meer inspraak en een stapsgewijze aanpak zijn nu de sleutelwoorden. De buurtbewoners blijven evenwel op hun hoede.

Verbonden

Even het geheugen opfrissen. Het stadsbestuur heeft grootse plannen in het centrum van de stad. Enerzijds is er beslissing om op de site van de vroegere parochiezaal Pax een cultuurhuis te bouwen dat tal van functies zou combineren. Hiertegen kwam al snel reactie uit de buurt. De buurtbewoners noemen dit een megalomaan project dat heel wat overlast aan verkeer en parkeren met zich zal meebrengen en zijn verontwaardigd dat hiervoor ook (een deel van) het Rozenkranspark zou moeten verdwijnen.

Het stadsbestuur stelt daartegenover dat een mogelijk parkeerprobleem zal opgelost worden door de aanleg van een ondergrondse parking aan de Gravin Elisabethlaan. In deze straat, recht tegenover de kerk plant het bestuur een parkzone met veel groen en daaronder een ruime parking. De doorgang van de Vrijheid naar de Gravin Elisabeth zal hiervoor doorgeknipt worden voor het autoverkeer. Op die manier zijn deze beide projecten, cultuurhuis en parking, haast onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Cultuurhuis en parking blijken onlosmakelijk verbonden

Positief

Het is vrij duidelijk dat de Hoogstraatse bevolking de komst van een cultuurhuis toejuicht. Zelfs de buurtbewoners zijn niet tegen een cultuurhuis of gemeenschapscentrum, integendeel zelfs. Maar dit project is te groot, vinden zij, omdat er een viertal functies in worden opgenomen die beter gedecentraliseerd zouden blijven. Daarbij denken zij direct aan de bibliotheek, de Dienst voor Toerisme en de Academie voor Woord en Muziek.

De centralisatie van al deze diensten in één gebouw gaat heel wat verkeer naar de Dokter Versmissenstraat trekken, een straat en omgeving die nu al zoveel verkeer moet slikken tijdens de schooluren van het IKO. Zolang er geen oplossing is voor het parkeerprobleem kan er van een cultuurhuis op die plaats geen sprake zijn, vinden de buurtbewoners. Daarbij komt dat er nog

steeds geen degelijke mobiliteitsstudie gemaakt is in Hoogstraten die heel deze problematiek in kaart zou kunnen brengen en oplossingen bieden.

Parking

Hetzelfde geldt voor de plannen voor de ondergrondse parking. Het is al jaren een droom in Hoogstraten om de Vrijheid te ontlasten, het verkeer in te dijken en het centrum leefbaarder te maken. Velen droomden wel eens luidop van een autoluwe of -vrije straat. Het siert het stadsbestuur dat zij oog heeft voor deze problemen en hiervoor oplossingen zoekt.

Er is tijdens de vorige en huidige legislatuur lang gezocht naar een middel om het zwaar vrachtverkeer uit het centrum te bannen, maar het project van de vrachtwagensluis is op een sisser uitgedraaid. Een ondergrondse parking lijkt tegemoet te komen aan een opfleuractie voor de Vrijheid, maar baart tegelijkertijd tal van extra moeilijkheden waarbij men blijkbaar niet stil gestaan heeft.

De buurtbewoners van de Westhoek voelen zich danig in hun kruis getast omdat zij pas zeer laat op de hoogte waren van deze plannen die in de hoofden van de collegeleden al een certitude waren. Zij vrezen te zullen verzuipen in het verkeer wanneer die parking er komt en er een knip gemaakt wordt met de Vrijheid. De Gravin Elisabethlaan is nu bij het begin en het einde van de schooluren van de basisschool en het Vito al één kluwen. Als mettertijd ook het Klein Seminarie langs achter gaat ontsluiten en alle schoolbusverkeer uit de Vrijheid zal geweerd worden, vreest men het ergste voor alle achterliggende straten.

Plan

Ook hier horen we dezelfde bezwaren als aan de overkant van de Vrijheid. Hoe kan je nu zo’n ingrijpende beslissing nemen zonder dat er een degelijke mobiliteitsstudie is voor gans Hoogstraten! Het probleem wordt niet enkel verschoven, er wordt er zelfs een gigantisch nieuw bijgemaakt. En de brave burger, hij stond er bij en keek er naar…?

Niet dit keer dus, want ook de Westhoek roert

En de brave burger, hij stond er bij en keek er naar…?

zich danig. Een blik op de facebookpagina ‘Hoogstraten staat seffens stil..’ maakt veel duidelijk. Er is van inspraak weinig sprake geweest, en dit heeft veel kwaad bloed gezet. Het stadsbestuur blaast tegelijkertijd warm en koud. Enerzijds hoort men dat er nog niets beslist is en dat de bewoners ook inspraak zullen krijgen. Aan de andere kant hoort men beleidsmensen stellig verkondigen dat die parking er zeker komt. Als dit soort inspraak in de marge als schaamlapje moet dienen voor een open bestuur, is men bij de Westhoek blijkbaar aan het verkeerde adres.

Betalen

En dan komt er nog een ander belangrijk aspect om de hoek gluren. Koken kost geld, maar een ondergrondse parking nog veel meer. De kosten van dit project zal de stad willen recupereren door te gebruiker te laten betalen voor het parkeren. Een logische beslissing, net zoals het principe van de vervuiler betaalt. Maar dit kan alleen maar als men heel het parkeerbeleid in het centrum door een zelfde bril bekijkt.

Koken kost geld, een ondergrondse parking nog veel meer

Kan men laten betalen voor het parkeren in een ondergrondse parking en intussen het parkeren op de Vrijheid vrij laten verlopen zoals het nu gebeurt? Dit zou alleen maar leiden tot het fiasco van deze parking en nog meer overlast bezorgen op de Vrijheid. Anderzijds heeft Unizo, de Unie van zelfstandige ondernemers, zich heel duidelijk uitgesproken tegen betalend parkeren op de Vrijheid en het centrum. Zij vrezen hierdoor klanten te verliezen wanneer er niet meer gratis kan geparkeerd worden voor de winkels.

Kopzorgen

Het ziet er dus naar uit dat het stadsbestuur zich

VANUIT HET STADHUIS

heel wat kopzorgen op de hals gehaald heeft. Wat in wezen een interessante denkpiste was, is uiteindelijk uitgedraaid in een overhaast en weinig doordacht prestigeproject waarbij niet alle consequenties goed zijn ingeschat en waarbij inspraak als een soort paard achter de wagen werd geplaatst.

Het project van deze ondergrondse parking zal zovele gevolgen hebben op het leven in Hoogstraten dat dit niet zo maar kan gerealiseerd worden. Inspraak is hierbij een sine qua non. Uiteraard zal uiteindelijk het bestuur de knoop moeten doorhakken, maar dit kan alleen na grondige studie door tal van experten en verkeersdeskundigen. En dan nog zal niet elke inwoner volledig tevreden uit het verbaal komen. Voor iedereen goed doen is nu eenmaal erg moeilijk.

Hoe dan ook het college zet een stap terug

Inzicht

Is er momenteel sprake van voortschrijdend inzicht of hebben de reacties van de buurtbewoners en de winkeliers hun vruchten afgeworpen? Hoe dan ook het college zet een stap terug in haar plannen. Einde april keurde meerderheid tegen oppositie nog de procedure goed om een multidisciplinair team aan te stellen om deze ondergrondse parking verder uit te werken.

De oppositie voerde toen aan dat er nog nergens een gemeenteraadsbeslissing genomen was voor de bouw van deze parking. Hoe kan je dan een team aanstellen dat meer bezig zal zijn met de realisatie van dit project dan met de inspraakprocedure, zo vroegen de woordvoerders van CD&V en Anders zich af. Burgemeester Marc Van Aperen herhaalde dat er inderdaad nog niet zo veel vast lag, behalve dan dat er een ondergrondse parking komt en dat er bovenop een plein zal komen met veel groen.

Op 28 juli valt er plots een persnota in de mailbox. Het stadsbestuur stelt de aanstelling van het begeleidend team uit. Er wordt gesproken over verdere studie en inspraak.

Inspraak

Het was de bedoeling dat het schepencollege op haar zitting van 22 juli zou toewijzen welk team van specialisten de stad daarin zou mogen begeleiden: een multidisciplinaire groep van technici, juristen en financiële experts. “Het schepencollege heeft echter geoordeeld dat het dossier nog niet voldoende rijp is om dit te doen. Met name de mobiliteitsvraagstukken moeten nog verder worden onderzocht op basis van actuele metingen”, vermeldt het persbericht.

Ook voor inspraak zou er ruimte vrijkomen. “Het stadsbestuur gaat een meer stapsgewijze aanpak hanteren met veel ruimte voor inspraak”. Burgemeester Van Aperen benadrukt dat er momenteel nog niets beslist is. “Eventuele andere denkpistes over het stadsplein of over de parkeerproblematiek willen we ook onderzoeken. Op basis van goede studies en cijfers lanceren we dan een traject van inspraak om samen met

o.a. buurtbewoners en ondernemers de concrete realisatie uit te tekenen.

Het uiteindelijke doel is om een plein te ontwikkelen waar iedereen van kan genieten. De aanleg van een parkeergarage met stadsplein is een van de elementen om een duurzamere en meer leefbare omgeving te creëren en daarnaast ook een verkeersinfarct rond de Vrijheid te vermijden. Een voor de hand liggende plaats daarvoor is de Gravin Elisabethlaan, maar eventuele andere opties om van ons centrum, onze mobiliteit en onze leefomgeving een aangename, veilige en duurzame haven te maken, worden eveneens bekeken. De aanleg van een ondergrondse parkeergarage met stadsplein is maar één van de vele stappen om dat toekomstbeeld te realiseren.”

De alarmbellen hebben de beleidsmakers doen schrikken

Tevreden?

Het lijkt er sterk op dat de alarmbel van heel wat verontruste inwoners en organisaties de beleidsmakers heeft doen schrikken. Volgens de informatie uit het stadhuis zullen er nieuwe studies aan de hand van tellingen plaatsvinden. Diegenen die zich grote zorgen maakten om zo’n fundamentele ingreep in het centrum zonder een voldragen en volledige mobiliteitsstudie voor Hoogstraten hebben hun slag thuis gehaald. Voorlopig althans, want het is afwachten wat uiteindelijk de resultaten van verdere studie en overleg zullen zijn.

Of het nu voortschrijdend inzicht is dan wel vrees voor de reacties van de inwoners, deze evolutie is het beste wat Hoogstraten mocht verwachten. Hoe het verder met de inspraak zal gaan, moet de toekomst uitwijzen. De bewoners van de Westhoek zijn voorlopig voorzichtig positief maar vinden dat er nog veel te weinig informatie vrijgegeven wordt waardoor het voor hen in het donker tasten is. In de mededeling van de stad wordt immers nog altijd gesproken over de parking en de knip. En door de Vrijheid te ontlasten zou de druk op de achterliggende straten alleen maar kunnen toenemen, vreest men. Zij kijken uit naar verder onderhoud met het stadsbestuur.

Ook bij Unizo kijkt men uit naar een nieuw gesprek half september. Tijdens de zomermaanden werden alle contacten opgeschort. Maar hun standpunt blijft hetzelfde. Zij zijn niet gekant tegen een ondergrondse parking, maar de parkings in het winkelcentrum moeten behouden blijven en gratis zijn. Het wordt alvast nog een boeiende nazomer. (jh)

Zolang er geen degelijk mobiliteitsplan is voor gans Hoogstraten kan er van een ondergrondse parking aan de Gravin Elisabethlaan geen sprake zijn, vinden de bewoners van de Westhoek. Zij vrezen voor zware verkeersoverlast in de achterliggende straten.

“Zeg maar de oostelijke ring rond Hoogstraten”

DREEF

WORTEL- Tot de tweede helft van de 19de eeuw was de Beukendreef de verbindingsweg tussen Turnhout en Baarle, Breda en ’s-Hertogenbosch. Na de aanleg van N14 en de N124 werd het een rustige landbouwweg en nu wordt, wat ooit een ‘dreef’ was gebruikt als ringlaan om het verkeersinfarct in het centrum van Hoogstraten te vermijden.

Het kruispunt Beukendreef, Bosuil, Grensdreef en Schootsenhoek in Nederland was ooit een belangrijk knooppunt van doorgaande wegen. Van de N14 van Hoogstraten naar Meerle, van de zogenaamde Rode Weg van Hoogstraten naar Baarle en van de N124 van Turnhout naar Wortel was nog geen sprake.

Komende vanuit Antwerpen en Hoogstraten kon je via de Bosuil aan dit kruispunt linksaf over Schootsenhoek via Meerle naar Breda. Rechtdoor reed je via de Grensweg naar Baarle en verder naar ’s-Hertogenbosch en rechtsaf ging de weg via Wortel naar Turnhout.

Dit oude wegenpatroon is nog wel aanwezig, maar wordt niet meer als dusdanig herkend sinds de aanleg van nieuwe doorgangswegen in de 19de eeuw.

Toon

Donckers en Julia Tackx “Wonen langs

de ring van Hoogstraten”

De eerste plaats waar we aanbellen is Beukendreef nr. 8, het laatste huis voor de grens. Althans dat dachten we, tot we vernemen dat Gust Mertens in nr. 10 woont. Julia Tackx, de vrouw van

Toon Donckers doet open. Toon zelf ligt nog te rusten, herstellend na een heelkundige ingreep en complicaties in februari.

Julia en Toon wonen al 47 jaar in het huis dat vroeger café het ‘Het Half Maandje’ van Louis Haest was. En ook al was het een Belgisch café, het wordt bij de 18 cafés geteld die er ooit in Castelré waren.

Toon komt van Den Aard, Julia van Minderhoutdorp. Een kaart op de kast verraadt dat ze 50 jaar getrouwd zijn. “Die gouden bruiloft hebben we pas nu met onze twee dochters en vijf kleinkinderen kunnen vieren. Eerder was dat omwille van corona niet mogelijk. Geen kerstfeest, geen nieuwjaar, om nog te zwijgen van het verblijf van Toon in de kliniek zonder dat er bezoek mocht komen.”

Voor hun huwelijk werkte Julia zo’n vijf jaar op de Kela, “daarna bleef ik thuis voor het huishouden en de kinderen en als die groter waren werkte ik nog twintig jaar als poetsvrouw in Home nr. 9 van Rik Verschueren,” zegt ze.

Met een opleiding autotechniek werkte Toon eerst twintig jaar als technieker bij De Ster. “Daarna stond ik mee aan de wieg van Spranco in Minderhout tot De Ster na een jaar vroeg om als machinebouwer terug te komen. Daar heb ik dan opnieuw twintig jaar vol gemaakt. Techniek laat me nog altijd niet los”, vervolgt hij. “Al twintig jaar verzorg ik geluidinstallaties bij activiteiten buiten, vooral in de paardensport. Maar omwille van corona lag ook dat plat.”

Nu er stilaan opnieuw events georganiseerd worden, hoopt Toon dat hij daar fysiek klaar voor is. Vingers kruisen.

Toon Donckers en Julia Tackx

“Het is hier goed wonen”, zegt Julia, “met goede geburen ook al wonen die iets verder af.” “Als we hier ooit weg gaan is het omwille van de baan die haast als de ring rond Hoogstraten gebruikt wordt”, vult Toon aan, “en dan hebben we het niet over de tractoren van Braspenning, die zijn wel groot maar rijden niet hard. Het gaat hem in de eerste plaats over gewone auto’s en vrachtwagens die veel te snel rijden. Een asfaltweg zou al veel beter zijn”, gaat hij verder, “want omdat het een betonbaan is, maken die op elke voeg tussen het beton een storend kloppend lawaai. We hebben al twee ramen achter elkaar geplaatst, maar je kan dat lawaai niet buiten houden.”

Gust Mertens

“Een vergeten stukje straat”

Dus rijden we naar Beukendreef 10. Daar woont Gust Mertens, als je van Wortel komt op het kruispunt rechts, 100 meter verder. Hij woont in België terwijl Jan Vermeiren, medewerker aan dit blad, aan de overkant van de straat in Nederland woont op Schootsenhoek nr. 25.

Het is een weg met drie namen, want iets verderop, achter de barelen kom je in de Grensdreef, die flirt met de Belgisch-Nederlandse grens. Je weet nooit precies in welk land je bent.

Gust is het vijfde kind in het gezin met negen kinderen van Fons Mertens en Fien Van Gils. In hun huis, waar nu Jan Vermeiren woont, woonden ook nog drie ongehuwde tantes en een ongehuwde nonkel van Gust. Maar Gust werd geboren in een nieuw gebouwd huis aan de overkant van de straat en is dus een Belg.

Kerk en bijbel lopen als een rode draad door het leven van Gust. “Vanaf mijn tiende was ik misdienaar. Ik studeerde voor drukker aan het VTST in Turnhout, en daarna kende ik een werkgever: de firma Splichal, ook in Turnhout, waar ik 40 jaar lang bijbels en missalen drukte. En ik volgde ook mijn vader op als lid van de kerkfabriek.”

“Het is hier een vergeten stukje Beukendreef”, zegt Gust, “in de jaren ’60 heeft België de fundering van de straat gelegd en Nederland heeft er asfalt op aangebracht en dat was het dan. Als het geregend heeft, staat het hier ‘blak’. Mijn auto wassen heeft geen zin. Op Poeleinde wordt een nieuwe weg gelegd en dit stukje straat wordt vergeten.”

Woont hij hier graag? “Als je de staat van de weg buiten beschouwing laat”, klint het, “is of was het hier goed en rustig wonen. Hier kwamen enkel auto’s voor de mensen die hier wonen, tot de kolonie in de belangstelling kwam. Nu is het hier een en al parking van het kruispunt tot aan de barelen. Een paar honderd auto’s per week is niet abnormaal.”

Raf

Braspenning

“Mogelijke hinder spreiden”

Als we richting Wortel rijden, kunnen we niet naast het loonwerkbedrijf Braspenning kijken. Logisch dus dat we hier halt houden. De nu 44jarige Raf Braspenning is zaakvoerder van het bedrijf dat zijn ouders Jef Braspenning en Agnes Schrauwen bij het landbouwbedrijf van de vader van Jef, Poeleinde 33 hadden opgericht en dat later naar de Beukendreef werd overgebracht.

Raf is gehuwd met Annick Bruynen, afkomstig van Castelré. Ze wonen met hun kinderen Berre, Merel en Stig in Beukendreef 2F, het gedeelte van de Beukendreef dat overgaat in de Torendreef. Daar was tot de bouw van de nieuwe opslagloods in 2016 ook de toegang tot het bedrijf. Door die toegang over te brengen naar hoofdbaan Beukendreef werd de weg naar de kolonie rustiger voor fietsers, wandelaars en joggers.

Net zoals de ouders van Raf, wonen ook zijn twee broers Joe en Ben in de Beukendreef. De eerste werkt in het bedrijf, de tweede heeft een firma voor tuinaanleg en onderhoud en is gespecialiseerd in aanleg van vis- en zwemvijvers.

“We trachten het verkeer van onze vooral aan landbouw gelinkte activiteiten zo veel mogelijk te spreiden om te vermijden dat een groep bewoners van een bepaalde straat alle mogelijke hinder krijgt”, zegt Raf. “Maar door de tonnagebeperking in de Koestraat en de Lage Weg te Minderhout, worden onze transportmogelijkheden beperkt en zijn we verplicht om andere straten meer te belasten.”

Opgegroeid op Poeleinde verhuisde Raf als tiener naar de Beukendreef dicht bij de Torendreef en met de kolonie als achtertuin. Vandaar zijn passie voor dit unieke domein. Met de overname van de erfpacht van de landlopersboerderij en de financiële injectie door het bedrijf, staat Raf borg voor het behoud en de verfraaiing van de boerderij en de omgeving ervan.

Marc Bluekens en Hilde Landuyt “Het sociaal contact is verminderd”

Onze laatste stopplaats is Beukendreef 21 D, een van de woningen dichter bij de Grote Plaats. Daar wonen Marc Bluekens en Hilde Landuyt. Marc is afkomstig van Merksplas en Hilde van Vorselaar bij Herentals. Ze werkt in Woonzorgcentrum De Dennen in Westmalle, Marc is douanier.

We treffen ze beiden thuis. Hilde heeft enkele dagen verlof en komt net thuis van haar dagelijkse wandeling in de kolonie. Marc werkt gedeeltelijk van thuis uit.

Marc is 61 jaar en heeft als douanestandplaats Brasschaat. Maar omwille van corona krijgt hij nu opdrachten dichter bij huis. “Dat heeft vooren nadelen”, zegt hij. ”Mijn werk is minder ver van huis, maar ik moet nu controles doen bij mensen die ik soms goed ken. Maar dat hoort er bij.”

Marc en Hilde kochten hun perceel bouwgrond in 1988 en verhuisden met Pasen 1989. Vooral de laatste jaren is er een vrij groot verloop van bewoners in de buurt. “Daar is op zich niets mis mee”, zegt Marc, “maar het sociaal contact is verminderd. Vroeger gingen we samen naar de kermis, organiseerden we een barbecue enz. Dat is nu veel minder.”

“Maar ondanks dat is en blijft het hier goed wonen”, zegt Hilda, “al is het hier wel druk.” “Veel mensen uit Meer, Meerle, Meersel-Dreef en zelfs Minderhout verkiezen de Beukendreef als de ring rond Hoogstraten richting Merksplas en Turnhout om de verkeersproblemen in het centrum van Hoogstraten te vermijden.”, vult Marc aan. “Toen door corona de grens met Nederland afgesloten was, toen was het hier rustig… Heimwee naar corona, zeg maar…”

De verkeersremmers die men vrij recent geplaatst heeft, hebben volgens Hilde en Marc enkel een effect als het echt druk is. Op momenten dat het minder druk is nodigen ze zelfs uit om er met snelheid door te slalommen. Die zou men nu door verkeersremmende matten willen vervangen. “Er wordt hier te hard gereden en dat is nog het ergste voor de voetgangers en fietsers,” besluit hij. (fh)

Gust Mertens

Raf Braspenning

Marc Bluekens en Hilde Landuyt

VAN HEMELEN BVBA

Industrieweg 4 2330 Merksplas

Tel: 03 314 37 67 Tel: 014 26 60 72 info@vanhemelenbvba.be www.vanhemelenbvba.be

Van grenspaal 219, via Donatus en de pimpernel tot de gasleiding…

HOOGSTRATEN - In een vorig nummer fietste collega Nand van het meest oostelijke naar het meest westelijke punt op het Hoogstraatse grondgebied. Aan ons de opdracht om zoveel als mogelijk langs de denkbeeldige lijn van noord naar zuid te wandelen of fietsen. Toen Tom Waes in zijn Eén programma aan het stadhuis vertrok, vond hij niet zoveel ‘toeristische aantrekking’ in het centrum; maar eens aangekomen aan het meest noordelijke punt van het land wachtte hem een show van bestuur, fanfare en drank. Gewapend met de topografische kaart van Hoogstraten waarop we een noord-zuid rode lijn hebben aangebracht moeten wij richting de grens met Sint-Lenaarts, het meest zuidelijke punt van de gemeente. We konden kiezen, al snel afzakken naar het fietspad langs de Mark dat vrij getrouw onze diagonaal volgt of te voet starten. Er werd gekozen voor het laatste.

De grens

Grenspaal nummer 219 is (zou) het meest noordelijk punt van België (zijn), en dat checken we even met onze GPS. Maar onze vooraf via diverse brongegevens geverifieerde geo-positie van het meest noordelijke punt van het land klopt niet helemaal met de positie van deze grenspaal. Ver staat hij niet van het noordelijkste punt, maar helemaal juist ook niet.

Het kruispunt met gehucht Kersel in Galder lijkt meer correct. Niet gedraald, we lopen het Heieinde op. Een landelijk gehucht met oudere woningen afgewisseld met wat nieuwbouw, de open gaten tussen de oude huizen opgevuld met nieuwe kavels.

Links passeren we de afslag naar de Nieuw Dreef en daartegenover treffen we een kleurrijk uitgedost Romeins veldheer in de voortuin, opvallend aanwezig en niet opgemerkt door de snelrijdende betonmolens (toch wel vijf in 20 minuten tijd) en een Porsche. Die moet op de foto. Dat beeld natuurlijk, niet die Duitse wagen.

Het meest noordelijke punt van Hoogstraten. Bemerk links in de voortuin de grenspaal nummer 219 wiens standplaats licht afwijkt van de eigenlijke grens die eerder op het kruispunt met Kersel (Galder) ligt

Jan Vermonden met boven hem de heilige Donatus die al sedert 1939 donder en bliksem weg houdt van de woning die door zijn grootmoeder werd neergezet.

Donatus

De heilige Donatus (Donatius, Donatianus) is de patroon van de stad en het bisdom Brugge. Daarnaast van boekschrijvers en drukkers; zijn voorspraak wordt ingeroepen tegen bliksem, droogte, hagelbuien, onweer, overstromingen en storm. In Nederland is er één kerk aan hem gewijd, de zogeheten Donatuskerk in het Groningse Leermens, zo gedoopt vanwege Donatianus' bescherming tegen overstromingen. Actueler dan ooit dus. In Vlaanderen (volgens Kerknet, 10 oktober 2019) kan deze heilige om bijstand, bemoediging en creativiteit gevraagd worden om de klimaatverandering het hoofd te bieden.

Die foto was amper genomen of er klonk: “Da’s dan vijf euro.” Rechts van de woning in de voordeur stond de bewoner goedlachs onze actie gade te slaan. “Zijt ge een zoektocht aan het doen?”, klonk een volgende vraag. Uitleggend waarvoor we daar waren, kwam het verhaal van de heilige Donatus tot leven.

Jan Vermonden vertelt: “Mijn grootmoeder heeft dit huis in 1939 gebouwd en plaatste het kleine beeld van Donatus boven de voordeur. Dat was nog in de tijd dat als het donderde en bliksemde de kinderen het bed in vlogen en rond het huis werd gegaan met een palmtak. Want hij heeft drie bliksemschichten in de hand. Kijk ook maar eens naar die opzetvoegen in de gevel, zo bouwen ze vandaag niet meer. En om die afgedankte deur te maskeren heb ik dan het beeld door een gebuur laten uitvergroten in witte

beton, ook omdat Donatus altijd zijn werk goed heeft gedaan. En laten wijden zodat het helemaal in orde was. Mettertijd werd het groen en met wat geëxperimenteer om de juiste verf te vinden, heb ik het beeld in kleur gezet.”

Meersel

Verder op het Heieinde ter hoogte van de Scheurdekous(e)weg (die ‘e’ staat niet op elk straatnaambord) kijken we richting Haseldonk en de Transportzone: wel 15 windmolens tel je daar in één beeld aan het bushokje. Wanneer we de Leiloop onder de straat weten doorlopen, beland je in Meersel. Voornamelijk gekend van de Sint-Luciakapel waar eind september wel 100 kunstwerken tentoongesteld worden van een Nederlands kunstenaar.

Volgens een oude stafkaart uit 1972 (die ondertussen bij het oud papier ligt), nog gebruikt in het Spijker om de spondeligger enig benul van aardrijkskunde bij te brengen maar niet goed gelukt, loopt er een padje of karspoor door de velden richting Watermolenweg, maar dat vinden we niet meer.

Dan maar kort het Hoogeind op om in de eerste bocht links het bos in te duiken, naar wandelknooppunt 44 door de Meerselse Bergen. Mooi paadje. Spijtig dat we daar niet rechtdoor kunnen naar de Mark, we lopen vast op de landerijen (recente stafkaart laat nog een pad zien tot aan de Mark, rarara) en zien slechts in de verte een paar fietsers de ijzeren-houten brug over de Mark oprijden.

Richting De Mosten

Op onverharde zwartzanderige ondergrond trekken we rechts richting knooppunten 48 (Rommensbos) en 47 bijna achter de Mosten, links lang geflankeerd door groene draad rond de weilanden, rechts idem dito om de grote kavels van de villa’s van de Meerselse Bergen af te grendelen. Slechts vier van deze woningen laten zich bekijken vanop het zandpad waarop we geen levende ziel tegen komen.

Een knooppunt in de war

Is dit echt? Komende van wandelknooppunt 55 achter de Mosten is op knooppunt 47 de aanduiding rechtdoor (48) overplakt. Waaronder de mededeling dat het traject richting 48 en 44 afgesloten is en gewijzigd zodat 44 kan bereikt worden via 49, 50 en 32. Maar dat is begot via het fietspad langs de Mark en zo sta je aan Meerselmolen, om wat dan nog te gaan doen aan 44?

Logischerwijs zou dan aan de 32 (of extreem, aan 44) ook een trajectwijziging moeten aangeduid zijn. Niks, nada, noppes, wij liepen van 43 naar 44, 48 en 47 en geen bord hield ons tegen. We zouden ook niet teruggekeerd zijn.

Is dit echt een bord van ‘Toerisme Vlaanderen’ en/of ‘Toerisme Provincie Antwerpen? Of heeft een eigenwijze snoodaard dit aangebracht om zo min mogelijke pottenkijkers te krijgen? Slechts bij 4 villa’s langs deze zandpad tussen Mosten en Watermolenweg kregen we inkijk in de ruime tuinen, amper geen in de woningen. Waarom dus?

We vragen het na bij de vermelde diensten en komen hier nog op terug.

Of toch, een jonge joggende moeder met twee kleuters op de kinderfiets baant zich voorbij ons. We konden haar niet staande houden voor een babbel want die eerste dreumes was al uit zicht en diende bijgehaald. De regen heeft weliswaar veel oudere sporen van bewandeling uitgeveegd, een wagenspoor nagelaten om maar te zeggen dat het hier niet druk bewandeld wordt. Tot hier is de ruis van de autosnelweg nooit ver weg, windmolens hoor je niet.

Op knooppunt 47 zijn we geneigd dichter bij onze rode lijn te geraken en besluiten we links te trekken, een bekend spoor over een vlonderpad, aha we zijn in Natuurpuntland beland, de Aschputten, sommige beemden wat lager gelegen alsof er ooit turf gestoken is. Een specht houdt er na vier tokken mee op, we zijn gesignaleerd.

Langs een oude meander komen we uit op punt 49, dat ligt aan de niet meer stuw zijnde (want de schotbalken zijn verdwenen) eerste oversteek van de Mark. Eigenlijk zijn we enkele honderden meters afgeweken van onze rode lijn. Die loopt dwars door de Grote Markmeander alwaar de grote pimpernel de show steelt. De wandeling houdt hier op. We keren terug naar het vertrekpunt via de rivier en besluiten om de noord-zuidtocht verder te zetten via gehucht De Brakken, maar dan op de fiets.

Kleurrijke bordjes

Naar het noorden gefietst en aan de Mark (49 wandelknooppunt) vertrokken, het Aardbeienpad volgend naar Ipenrooisedijk. Nog andere toertochten worden hier aangekondigd: de speken eierenroute, een wegwijzer van Ferm, kleurige bordjes van de Landelijke gilden, Toeren langs Boeren, je kiest maar welke route je wil volgen.

Het Aardbeienpad volgt ons verder voor enige tijd. De Meerleseweg volgt heel lang onze noordzuidlijn op enkele meters na. Nieuw wegdek, het fietspad bij elke woonst herlegd met een strook nieuwe rode asfalt waaronder de leidingen voor de afvoer van het huishoudelijk water. Aan de Boskantweg merken we een ietwat opvallend gebouw op, vroeger reeds afgevraagd

Het meest zuidelijke punt van Hoogstraten waar de gasleidingen onder de weg doorsteken en het bord wel degelijk de juiste grens aangeeft.

hoe die bouwstijl hier verzeilde. De in de binnentuin opgerichte zendmast wijst in de richting van Proximus, en inderdaad een blik binnenwerpend laat servers en telefoonkasten zien. Merkwaardig hoe dit bouwwerk niet in de stijl is opgetrokken zoals de kabine aan de weg naar Achtel, en identiek in Brecht.

Even verderop waar de Mark onder de weg loopt rijden we toch wel anderhalve meter onder het niveau van de rijbaan. Mits een korte kronkel door de Oude Meerleseweg en Bergenstraat rijden we via het Looi naar de Meerseweg.

Pech onderweg

En dan gebeurt het. Komende uit het Looi is er geen enkel bordje te zien hoe we verder moeten als we de kaart willen volgen. Niet dat we een vaste route volgen, maar tot nog toe bleven we kaartgewijs dicht bij onze denkbeeldige noordzuidlijn. Overigens komen we tot de constatering dat de tweede kaart die we af en toe raadplegen en die in het noorden getrouw te volgen was, een wandelkaart is waarop geen fietsknooppunten meegegeven worden. Het is sterker

dan ons, enkele krachtwoorden richten we tot onszelf: k..k.n, ..n.

Natuurlijk kennen we onze weg naar het zuiden en steken de Meerseweg over via het paadje naar het vroegere voetbalveld en nu de Chiro waarop de wirwar van de Venneweg zich aandient. Een hooiwagen dwingt ons even in de grasberm maar al bij al is het hier rustig fietsen tussen maïs en aardbeivelden. Weinig koebeesten in de weide gezien, en dat geldt voor onze hele route.

We rijden de Achteraard op om via Princeven (of Prinsenven) de Hinnenboomstraat te bereiken. Het zicht reikt hier ver. Op het kruispunt met de Loenhoutseweg kruisen we echt onze rode lijn. Na de industriezone op de rotonde met de weg naar de Hees is het nog even de grote weg volgen, en zie, daar waar de gasleidingen onder de Sint-Lenaartseweg lopen en het bord de gemeentegrens aangeeft, daar is het meest zuidelijke punt van Hoogstraten.

En dat hebben we nagemeten, en het klopt. Vijftien kilometer in vogelvlucht vanaf grenspaal 219. (ep)

Den Rooy Clinics voor burn-out, afhankelijkheid en depressie

Nieuwe bestemming voor Kasteel Den Rooy

MEERLE - Einde mei viel het doek voor Domein Den Rooy als hotel- en feestaccomodatie. Na een desastreus Coronajaar, waarin het complex noodgedwongen gesloten moest blijven, zochten de eigenaars een koper. Dat was het moment waarop Marc Freijzer uit Breda in beeld kwam. Als oprichter en directeur van de organisatie Tools C&M private verslavingszorg Breda zag hij in het domein de ontbrekende schakel om de doelgroep op een perfecte locatie te laten herstellen en tot rust te komen.

Om achter de juiste toedracht van de in het dorp rondzingende geruchten over ‘drugsverslaafden’ en ‘ijzeren hekken rond Den Rooy’ te komen, leek een gesprek met hem en zijn partner ons de eenvoudigste werkwijze. We werden gastvrij ontvangen door Marc en Claudia en kregen een verhelderende tekst en uitleg.

Marc Freijzer: ‘We hoorden uiteraard wat er rondging en kunnen die geruchten meteen ontkrachten. Neen, er komt geen hekken rond het domein en het is geen afkickcentrum voor drugsverslaafden. Het wordt wel een privaat behandelcentrum voor burn-out, afhankelijkheid en depressie. Het wordt een klinische locatie voor cliënten waar wij nu vooral ambulant mee werken.’

Doelgroep

‘De aard van ons cliënteel vereist een strikt privaat karakter. Uit het beeld van nieuwsgierige blikken. Onze cliënten zijn immers mensen met een hoge maatschappelijke functie - bedrijfsleiders, kaderleden, hoge ambtenaren, artiesten, ... die onder een grote druk staan en waarvoor de druk soms even te zwaar geworden is. Die daardoor, in veel gevallen te maken krijgen met af-

hankelijkheidsverschijnselen van roesmiddelen zoals drank-, drugs en gedragsverslaving, of die met burn-out en depressie kampen.

Omdat het voor hen meestal onmogelijk is om een half jaar tot een jaar uit hun positie te stappen, zorgen wij voor een intensief traject op maat, waardoor ze binnen een kortere periode hun maatschappelijke verplichtingen weer kunnen opnemen. Ze blijven ondertussen een beetje bereikbaar.

Het zijn meestal ook mensen met een grote verantwoordelijkheid voor anderen, medewerkers, veel personeel. Ik heb zelf vastgesteld dat die mensen die verantwoordelijkheid hoog opnemen en beseffen dat ze er baat bij hebben om zelf gezond te blijven of dat snel weer te worden als het mis loopt. Nogal wat grote internationale bedrijven sturen directie en kaders die er dreigen onderdoor te gaan. Het is veel effectiever dan ze later lange tijd ziek thuis te zetten.’

Den Rooy

‘Hoe we hier terecht zijn gekomen? We waren al een tijdje op zoek naar een geschikte locatie voor de cliënten voor wie alleen de ambulante

zorg niet voldoende was. Daarvoor zochten we een geschikt gebouw, maar vooral ook een geschikte, aangename omgeving die de nodige discretie biedt.

Zo zijn we al twee jaar op zoek. Maar het aantal drempels was groot: volume, ligging, natuur, privacy. We hebben dus veel glocaties ezien. Begin dit jaar waren we terecht gekomen bij een ander landgoed in de omgeving, maar die deal is niet rond gekomen. Ondertussen hadden we contact met makelaars en een van hen wees ons erop dat ook dit pand vrij zou komen.

We hebben het toen grondig bekeken en beseften dat beter dan dit niet te vinden is voor ons doel. Groot genoeg en niet te groot, fantastische mooi omgeving, perfecte ligging, discreet. Om dezelfde reden hadden we het ook liefst buiten de Nederlandse landsgrenzen, waar onze klanten minder herkenbaar zijn.

En zeg nu zelf, tegen deze locatie kan geen therapie op. Zo mooi, zo rustgevend. We merken dat aan onszelf. Er valt iets van je af als je hier aankomt om te werken. De rust, de stilte. Het is haast een voorrecht…’

Opknapbeurt

‘Het geheel kon wel een opknapbeurt gebruiken. Die hebben we ondertussen netjes laten uitvoeren. Alles kreeg een structureel onderhoud en is waar nodig gemoderniseerd: sanitair, verwarming, elektriciteit. Alles is geschilderd. Een hele upgrade, zeg maar. Wel met respect voor het karakter en de historiek van het landgoed, dat we alle eer willen aandoen. En we willen graag dat de mensen die hier voor hun herstel geweest zijn, er terugkomen als ze er nood aan hebben, als ze even tot rust willen komen.

Ook alle kunstwerken zijn gebleven en behouden hun plaats in het geheel. Om begrijpelijke redenen is de feesttent is uiteraard verwijderd alsook de bar naast de inkom. Daar hebben we een mooie ontvangstbalie gemaakt.’

Inrichting

‘In de hotelfunctie telde het pand 20 hotelkamers, een privé verblijf van de uitbater en de conciërge woning. Wij voorzien nu 12 verblijfkamers, enkele spreekkamers voor psychologen,

Historische foto van Den Rooy

Marc Freijzer en Claudia Aben

Marc Freijzer is oprichter van Tools C&M. Hij was tot 2009 een succesvolle ondernemer, maar ondervond toen zelf ook wat een burn-out en verslaving kan aanrichten en raakte alles kwijt - zijn gezin, zijn huis en zijn bedrijf.

Tijdens zijn herstelperiode stuitte hij op het gebrek aan goede nazorg op maat. Toen hij zijn leven weer op de rails kreeg, wilde hij anderen helpen vanuit zijn eigen ervaringen als verslaafde en ondernemer. Hij is omgeschoold tot counselor in verslaving en in nauwe samenwerking met gespecialiseerde partners leidt hij nu met succes Tools C&M verslavingszorg.

‘Ik weet als geen ander hoe het is om na een succesvolle detoxificatie de draad van het leven weer te moeten oppakken. Tijdens mijn lange weg naar herstel ervaarde ik dat de huidige nazorg vaak te kort is en niet genoeg aan de verslaafde is aangepast en zag de meeste lotgenoten terugvallen.

Ook is er een groot gebrek aan ervaringsdeskundigheid. Door mijn eigen ervaring in te zetten en deze te combineren met professionele begeleiding en counseling kan ik anderen verder helpen. Deze aanpak was tot op heden een groot gemis en is eigenlijk zelfs een ‘must’ om een definitief te leren omgaan met verslavingsgevoeligheid, een handicap voor de rest van je leven.’

In Den Rooy Clinics neemt Marc de dagelijkse leiding en aansturing

therapeuten en artsen. Daarnaast faciliteiten zoals wellness, sauna, fitnessruimte. Uiteraard is er de volledig gemoderniseerde keuken en het restaurant. In de conciërgewoning voorzien we tijdelijke verblijven voor verplegenden van buitenlandse gasten die hier mogelijk enkele dagen moeten verblijven. Dat is nu bijna allemaal klaar.

De tuin rond het terras wordt nog gefatsoeneerd. Maar de rest van de omgeving blijft. Alleen aan de Ulicotenseweg komt er een poort en op sommige paden naar het natuurgebied van Natuurpunt komen er zachte natuurlijke afscheidingen.

Marc Freijzer en Claudia Aben

van het hele team op zich. Voor zijn cliënten fungeert hij in de rol van gastheer. Er mag immers niets ontbreken aan een optimaal verblijf.

Claudia Aben is sedert 6 jaar de levenspartner van Marc. Ze werkte in een commerciële functie in het bedrijfsleven. Per 1 augustus werkt ze evenwel voor Den Rooy Clinics, waar ze zorg zal dragen voor de administratie en het dagelijkse beheer (financiën, boekhouding, planning...). (jaf)

Om toch aan te geven waar ons terrein begint.’

Binding

‘We hebben hier vooraf met het gemeentebestuur overlegd, om te weten of dergelijk initiatief in Hoogstraten mogelijk zou zijn. De burgemeester verzekerde dat hij ons graag hier zou verwelkomen. We willen ook graag de omgeving erbij betrekken. We zijn ons bewust van de historische binding van deze plek met Meerle. We willen dus graag samenwerken met de lokale middenstand en lokale producten gebruiken. We geloven dat ook de Hoogstraatse horeca er zijn

voordeel mee kan doen. Familie en andere bezoekers voor onze gasten zullen allicht de restaurants en hotels weten te waarderen. Ook met Natuurpunt hebben we contact gelegd. Onze gasten zullen ongetwijfeld hun mooie natuurgebied naar waarde schatten.

Bovendien hebben we mensen nodig voor de zorg: we zijn nog zoekende naar verplegend personeel dat we een prima werkomgeving kunnen bieden. Wel binnen ons concept natuurlijk. En al bij al voelen wij ons bevoorrecht dat we hier kunnen starten met ons project.’ (jaf)

LEIDINGGEVENDEMONTAGEEWERKPLAATS

PLCPROGRAMMEUR/INBED

Na het begijnhof erkenning voor een tweede Hoogstraatse site

Wortel-Kolonie eerste Belgisch cultuurlandschap op de Werelderfgoedlijst

WORTEL - Op maandag 27 juli werd Wortel-Kolonie, samen met drie Nederlandse kolonies ingeschreven op de lijst van het Unesco Werelderfgoed. Voor België zijn er nu 15 objecten opgenomen in de lijst. Met het begijnhof en de kolonie heeft Hoogstraten nu twee als Werelderfgoed erkende sites op haar grondgebied, wat op zich heel uitzonderlijk is.

Bruiloft zonder bruid

Omwille van corona vergaderde het ‘Unesco World Heritage Committee’ in 2020 niet, dit jaar gebeurde dat online van 16 tot 31 juli. Zoals gebruikelijk is werden de adviezen die Icomos aan Unesco over de ingediende aanvragen geeft, ongeveer een maand vroeger bekend gemaakt. Die waren zo gunstig voor het aangepaste dossier van de koloniën, dat Kempens Landschap en het stadsbestuur op zondagnamiddag 26 juli alvast een feest organiseerden in de boerderij van de kolonie.

Maar omdat de bespreking van een aantal ingediende aanvragen danig uitliep, kwam de beslissing er nog niet op zondag. Zo moesten de genodigden met minister Matheas Diependaele op kop, onverrichterzake naar huis. “Het voelt aan als een bruiloft zonder bruid of een geboorte zonder baby”, zei de minister.

En ook maandag was het kantje boordje. De bespreking van de voorlaatste agendapunt duurde erg lang. Gelukkig verwees de voorzitter die aanvraag uiteindelijk naar een afzonderlijke werkgroep, waarna de beslissing over de kolonie van Wortel

en de drie Nederlandse koloniën zonder discussie op enkele minuten tijd werd goedgekeurd.

Lieven Van Gils, peter van de kolonie, beloofde een duik in Bootjesven indien de kolonie het statuut van Werelderfgoed kreeg. Binnen afzienbare tijd organiseert het stadsbestuur een koloniefeest, wellicht wordt dat voor Van Gils het moment van de waarheid.

Charter van Merksplas

Nadat in 1993 in België de wet op landloperij wordt afgeschaft, dreigt de versnippering van de twee kolonies en groeit het besef van de waarde van de domeinen. In Nederland is dat niet anders en daar vraagt de kolonie Veenhuizen al in 2003 een plaats op Nederlandse Unesco kandidatenlijst aan.

Er volgen steeds meer informele en formele contacten tussen de zeven koloniën en zo komt men tot het besef dat men met een gezamenlijk, grensoverschrijdende aanvraag een sterker dossier en een grotere kans op erkenning maakt.

Die intentie tot samenwerking wordt in juli 2012 ondertekening in het ‘Charter van Merksplas’. Daarin verklaren Nederland en België dat de twee landen samen bij Unesco een dossier zullen indienen voor de zeven voormalige Koloniën van Weldadigheid.

Voorbereiding

Het Mechelse bureau Karvansera en het Nederlandse SteenhuisMeurs bv krijgen de opdracht om, samen met nationale en lokale deskundigen,

Wortel-Kolonie staat samen met drie Nederlandse koloniën op de lijst van het Unesco Werelderfgoed. (foto Wim Verschraegen)

Unesco

UNESCO, de Organisatie der Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, is opgericht in 1945. Naast twee wereldwijde prioriteiten (Afrika en de gelijkheid tussen man en vrouw), heeft Unesco ook veel aandacht voor de minst ontwikkelde landen, achtergestelde groepen en de zwakste delen van de samenleving.

Sinds 1972 stimuleert UNESCO de bescherming van werelderfgoed door het opstellen van een Werelderfgoedlijst met onroerende goederen met een uitzonderlijke en universele natuur- en/of cultuurwaarde. Wereldwijd ondertekenden 191 landen het Werelderfgoedverdrag.

Erkenningen

België ratificeerde het verdrag in 1996. De begijnhoven werden in 1998 als eerste Belgische sites als Werelderfgoed erkend. Daarna volgden, wat België betreft, nog 14 andere erkenningen, gaande van de historische binnenstad van Brugge over de scheepsliften van het Canal du centre in La Louvière, de Brusselse Grote Markt, de woningen van architect Horta enz.

het nominatiedossier samen te stellen. Dat moet aantonen waarom de zeven Koloniën van Weldadigheid wereldwijd wel degelijk uniek zijn. In het immense dossier worden de kolonies vergeleken met een zeer groot aantal soortgelijke projecten over heel de wereld, met telkens argumenten waarom de zeven koloniën zich binnen die groep onderscheiden.

Na bijna drie jaar intens werk wordt het dossier op 20 januari 2017 bij Unesco ingediend. Unesco laat zich voor de beoordeling bijstaan door experten van ICOMOS. Op 2 oktober 2017 komt een expert ter plaatse om het dossier af te checken met de realiteit. Ze neemt ruim de tijd om elke kolonie grondig te bezoeken.

Daarnaast zijn er een 35-tal experts die het dossier elk op hun specifiek terrein bestuderen. Hun bevindingen worden op 3 november 2017 samengebracht, besproken en gebundeld en in april 2018 als definitief advies overgemaakt aan het Werelderfgoedcomité dat van 24 juni tot 4 juli in Bahrein samen komt om te beslissen welke aanvragen weerhouden worden en welke niet.

Negatieve beoordeling

Toen de Belgisch-Nederlandse delegatie op dinsdag 24 juli naar Bahrein vertrok, zag men de bui al hangen. Men had immers weet van het negatieve advies van Icomos. De Belgische en Nederlandse afgevaardigden hopen dat men ter

Tijdens dit 44ste Werelderfgoedcomité 2021 werden 34 van de 50 aanvragen goedgekeurd, 200 bestaande sites werden geëvalueerd. De haven van Liverpool werd van de lijst geschrapt en Venetië wacht hetzelfde lot indien het nog langer grote cruiseschepen toelaat. Tot vandaag zijn er wereldwijd 1121 sites als Werelderfgoed erkend.

Netwerk

ICOMOS (The International Council on Monuments and Sites) is een internationale NGO opgericht in 1965, die zich bezighoudt met het behoud van culturele monumenten, zoals gebouwen, historische steden, cultuurlandschappen en archeologische sites. Het is een netwerk van experts op het gebied van geschiedenis, archeologie en stedenbouwkunde. Zij geven een advies aan Unesco dat meestal gevolgd wordt, zeker als het unaniem positief is.

plaatse nog een aantal landen kan overtuigen van de universele waarde van de zeven koloniën in een poging om het tij alsnog te keren.

Volgens het advies van Icomos beantwoorden

enkel de vrije koloniën (Frederiksoord, Wilhelminaoord en Wortel) aan de initiële doelstellingen van initiatiefnemer Johannes Van Den Bosch, waarbij de opvang in gezinsverband belangrijk is. De onvrije koloniën (Ommeschrans, Veenhuizen en Merksplas), waar men de opvang in gezinsverband verlaat, evolueren volgens Icomos al vlug naar strafinrichtingen.

Icomos stelt uiteindelijk voor om alleen Frederiksoord en eventueel Wilhelminaoord te weerhouden. In Frederiksoord bleef de Maatschappij van Weldadigheid overeind, staan nog een groot aantal gerenoveerde koloniehoeves en heeft het domein nog een sociale functie. In Willemsoord is dat niet zo. In Wortel verdwenen de koloniehuizen en zijn de huidige gebouwen van latere datum (1898) zodat de relatie tussen hun architectuur en de ideeën van Van Den Bosch volledig zoek is. Icomos stelt dus voor dat men een nieuw dossier indient met alleen Frederiksoord en eventueel Wilhelminaoord.

Herkansing

Na het advies van Icomos hebben de leden van het Werelderfgoedcomité de kans om amendementen in te dienen. De afgevaardigden van Brazilië wijzen er op dat elk van de zeven koloniën, ondanks de evolutie die ze doormaakten, op hun eigen manier aansluiten bij de idealen van Johannes Van Den Bosch. Ook in de onvrije koloniën (Ommerschrans, Merksplas en Veenhuizen) staan volgens hen de ideeën van de Verlichting en de maakbare mens centraal.

Volgens Brazilië legt Icomos in haar advies te veel de nadruk op de architectuur en te weinig op de unieke landschappen, die blijvend getuigen van de aanwezigheid van kolonisten ook

Met het begijnhof en de kolonie heeft Hoogstraten twee door Unesco als Werelderfgoed erkende sites. Op zich al zeer uitzonderlijk

nadat de staat eigenaar werd van de domeinen. China, Cuba, Oeganda, Tanzania en Zimbabwe sluiten zich aan dit standpunt. Daarop beslist de vergadering dat de kandidatuur van de koloniën behouden blijft en geeft op die manier België en Nederland de kans om het dossier aan te passen en opnieuw in te dienen. Een herkansing dus.

Tweede keer, goede keer

Met het negatieve advies van Icomos op zak gaan de studiebureaus opnieuw aan de slag. Het probleem is de vaak storende architectuur uit het einde van de 19de eeuw en later.

Om dat uit te klaren, worden deskundigen van Icomos uitgenodigd. Zij komen van 14 tot 17 mei 2019 ter plaatse en formuleren een hard maar duidelijk advies. Van de zeven kolonies verdienen er maar vier het label van Werelderfgoed: Frederiksoord, Wilheminaoord, Veenhuizen en Wortel-Kolonie. In het nieuwe dossier moet de nadruk nog meer gelegd worden op het landschapsritme, voor zover dit dominant aanwezig bleef en niet te veel geschonden werd door echt storende gebouwen.

Wat Merksplas-Kolonie betreft wordt vooral de strafinrichting en het centrum voor illegalen met het in 1998 gebouwde portiersgebouw als te dominant ervaren. Dat bleek trouwens al tijdens de bespreking over de bescherming van het landschap op 3 oktober 1996 op het kabinet van minister Kechtermans. Toen werd de bescherming in het vooruitzicht gesteld op voorwaarde dat Het Convent geen bezwaar zou aantekenen tegen de bouw van het de portiersloge, waarvoor de aanbesteding toen al uitgeschreven was.

De deur staat voor Merksplas-kolonie dus nog op een kier. Vraag is hoe en wanneer men de problemen kan oplossen en of een derde aanvraag realistisch is. Merksplas zal hoe dan ook in een adem met Wortel genoemd worden en van de belangstelling mee genieten.

De vier koloniën

Frederiksoord (Kolonie I) is de in 1818 eerst opgerichte kolonie. Verpauperde gezinnen kregen, in wat men een vrije kolonie noemt, een boerderijtje, kleding en alaam ter beschikking. In het principe van de maakbare mens, ging men er van uit dat indien men werkonwilligen in betere omstandigheden bracht, ze automatisch betere mensen zouden worden.

Wilhelminaoord (Kolonie II) ligt ten noorden van Frederiksoord en is in 1820 ook als vrije kolonie opgericht naar het voorbeeld van Frederiksoord. Samen zijn ze 4.399 ha groot en liggen in de Drentse gemeenten Westerveld en Westellingwerf.

Wortel-Kolonie (Kolonie V) werd in 1822 naar het model van Frederiksoord opgericht

Universele waarde

In het nieuwe dossier kan men aantonen dat de vier Koloniën van Weldadigheid uniek zijn. Ze zijn het eerste voorbeeld van een systeem van landbouwkoloniën dat werd ingezet om een sociaal probleem op te lossen, een vroeg voorbeeld van een sociaal tewerkstellingsproject en in die zin een stap op weg naar de welvaartsstaat.

Ze waren ook het meest systematische, meest grootschalige én langst functionerende voorbeeld van zo'n “landbouwkoloniën”. Ze kregen wereldwijd veel navolging gekregen in de 19e en vroege 20e eeuw en waren bovendien uniek in de publiek-private samenwerking die aan de basis lag en door de combinatie van werk en opleiding. Het landbouwlandschap speelde een cruciale rol in het hele concept.

Verder is er de combinatie van onroerend (het

als vrije kolonie. De afstand naar Drenthe was te groot en dus besloot bezieler Johannes Van den Bossche om ook in de Noordelijke Nederlanden kolonies op te richten. Wortel-kolonie is 546 ha groot.

Veenhuizen (Kolonie VI) is in 1823 als de grootste onvrije kolonie gesticht, met aanvankelijk verschillende gemeenschappelijke instellingen. Het regime was er strenger, de landlopers verbleven ’s avonds in gemeenschappelijke zalen en werkten overdag op het 3.035 ha groot domein in de gemeente Noorderveld.

Willemsoord (kolonie III 1980), Ommerschrans (kolonie IV 1819) en Merksplas (kolonie VII 1823) maken geen deel meer uit van de tweede aanvraag. (fh)

landschap), roerend (documenten en voorwerpen) en immaterieel (ideeën en gedangoed) erfgoed. De Koloniën van Weldadigheid zijn gelaagde landschappen, de betekenis ervan zit ook in de verhalen en de emotionele associaties die ze oproepen, dus niet enkel in het esthetische ervan.

Het onderwerp “armoedebestrijding” is een universeel thema. De Koloniën gaan verder dan het verhaal van de machthebbers, maar ook dat van gewone mensen en de armoede. ‘Geschiedenis van onderuit’ zoals dat dan heet. Dat aspect is zeker een verrijking voor de Werelderfgoedlijst, waarin vaak het erfgoed en te vaak het verhaal van de rijken en machtigen der aarde aan bod komt. (fh)

SFEERVOL WONEN

Kom langs en samen creëren we het interieur van je dromen met de mooiste raamdecoratie!

GORDIJNEN

BINNENZONWERING BEHANG & KLEURADVIES

VLOERBEKLEDING

PVC-VLOEREN

BOXSPRINGS & BEDLINNEN

KAPELSTRAAT 6

BAARLE-HERTOG

T. 014 69 90 02

WWW.VANDERSLUIS.BE

voormalig politiecommissaris Omer Meeus?

“Spijt dat ik te vroeg ben weggegaan”

RIJKEVORSEL - Het is vrijdagnamiddag 6 augustus en we stappen het erf op van de mooie Lucia-boerderij aan de grens van de Hees in Rijkevorsel. We gaan op bezoek bij Omer Meeus, voormalig politiecommissaris in Hoogstraten. Het is lang geleden dat we hem nog gezien hebben, de laatste jaren lijkt hij uit het gezichtsveld verdwenen. Als we voorbij de perenbomen lopen, steekt hij zijn hoofd buiten en de eerste vraag is meteen gesteld: “Hoe is het met u?” en we zijn vertrokken voor een mooie terugblik.

Appels

We gaan binnen via de deur die vroeger naar de stal leidde maar nu één grote ruimte blijkt, met in de hoek een aantal fitness toestellen en een paar zetels voor het grote raam met uitzicht op de tuin en de weiden. Lang geleden waren we er ook eens op bezoek en Micheline, de partner van Omer toonde ons toen trots de lange tafels vol met geurende appels en peren uit de boomgaard. Bij het afscheid maakten wij al plannen om nog eens terug te komen voor een gezellige babbel en een lekker glaasje wijn. Het is echter anders uitgedraaid.

Micheline is er niet meer en Omer pendelt vaak over en weer naar Ninove waar hij deels bij zijn dochter woont. Het was zoeken om een datum te prikken om nog eens terug te blikken op het leven van een politiecommissaris die bijna 20 jaar het korps in Hoogstraten heeft voorbereid op wat later de politiezone Noorderkempen zou worden. En de balans is voor een stuk niet zo positief, noch voor zijn gezondheid, noch voor de evolutie van het korps.

Pensioen

Eind december 2000 trok Omer de deur van het politiekantoor in Meer achter zich dicht. Hoewel hij nog 8 jaar in dienst kon blijven opteerde hij voor het pensioen. De affaire Dutroux had verregaande gevolgen voor de organisatie van de politiediensten. Mede onder zijn leiding was de eenmaking al ver gerijpt in de geesten van de politie en rijkswacht uit Hoogstraten, Rijkevorsel en Merksplas. De definitieve eenmaking zat er aan te komen.

Maar de gedachte dat hij het korps na vijf jaar terug zou moeten verlaten en doorgeven aan een jongere collega met misschien een andere kijk op de politiewerking deed hem besluiten om ineens maar het initiatief aan anderen over te laten. Het zou tenslotte nog een jaar duren vooraleer er een zonechef aangesteld werd in de persoon van Marc Snels.

DHM: Heb je geen heimwee gehad naar die tijd bij de politie?

Achteraf gezien heb ik er wel wat spijt van

gehad dat ik toen al weggegaan ben. Ik zie immers dat het korps nu wel wat verwaterd is. Sinds zonechef Barbara Cloet vertrokken is, zit men nog altijd zonder zonechef en werkt men nog altijd met een interim-commissaris. Volgens mij is er een gebrek aan verstandhouding binnen het korps en de meest geëngageerden wijken uit naar andere korpsen.

De meest geëngageerden wijken blijkbaar uit naar andere politiekorpsen

Dat is een teken aan de wand, vind ik. Sommigen voelen zich niet goed in het korps. Het heeft ook nog altijd wat te maken met de samenvloeiing van rijkswacht en politie. Daarom heb ik er wel wat spijt van dat ik niet gebleven ben. Ik kende die mensen allemaal, zowel de rijkswachters van Rijkevorsel en Merksplas als uiteraard mijn eigen korps.

Ik denk dat ik daar, zonder pretentieus te willen zijn, een betere kijk op had en een betere voeling had met de manschappen, hetgeen nadien wel verminderd lijkt. De teamspirit is nu wel wat verdwenen. Bij de ex-collega’s zijn er toch veel die malcontent zijn, ongeacht de leeftijd. Zo is ook de laatste zonechef Barbara Cloet uiteindelijk maar korte tijd gebleven in Hoogstraten. Ik heb die evolutie daarom met lede ogen aangekeken.

Andere provincie

DHM: Hoe was je eigenlijk in Hoogstraten terecht gekomen?

Ik ben op 1 november 1940 geboren in Diest en heb na mijn humaniora criminologie en rechten gestudeerd. Aanvankelijk ben ik in de privé gaan werken en heb tijdelijk met mijn toenmalige echtgenote Germaine een koffiewinkel gehad in Berchem. Toen mijn vennoot ineens met de noorderzon verdween, heb ik het over een andere boeg gegooid en ben naar de politieschool gegaan. Mijn vader was ook politieman.

Ik ben dan mijn carrière als politieagent begonnen in Kontich in 1966 en in 1972 overgestapt

Omer Meeus werd benoemd onder het burgemeesterschap van Fons Sprangers in 1981. Maar de meeste tijd (12 jaar) zal hij samenwerken met Arnold Van Aperen die als burgemeester administratief hoofd was van de politie.

HOE ZOU HET NOG ZIJN MET

naar Dilbeek waar ik adjunct-commissaris was. Op zeker moment kwam ik in conflict met de toenmalige burgemeester en werd ik ontslagen. Uiteindelijk zou dat verhaal in mijn voordeel uitdraaien en werd de burgemeester uit zijn ambt ontzet.

Ik wou liefst in een andere provincie herbeginnen

Maar dit bracht mee dat ik liefst in een andere provincie wou herbeginnen en zo kon ik op 1 januari 1981 aan de slag als politiecommissaris in Hoogstraten. Ik kreeg daarnaast ook een aanstelling aan het parket van Turnhout, wat ik ook 11 jaar zou combineren. Later kwam dan vanuit Binnenlandse Zaken de vraag om verbindingsofficier te worden voor de provincie Antwerpen en tot aan mijn pensioen ben ik dus lid geweest van het Veiligheidsoverlegcomité.

DHM: Zoals we konden lezen in De Hoogstraatse Maand van januari 2001, had je heel wat plannen voor je pensioen: reizen, van de natuur genieten, veel lezen, op tijd een goed glaasje wijn. Hoe is je dat vergaan? Aanvankelijk ging dat heel goed. We waren het jaar voordien juist verhuisd van de Boxtelstraat naar de pas aangekochte boerderij aan de Houtelweg op de rand van de Hees. Mijn partner Micheline De Cleer was directrice van de basisschool Meerpaal in Meer en zou pas in 2006 op pensioen gaan. Wij hadden er voor gekozen om hier in Hoogstraten te blijven want we voelden ons er alle twee heel goed geïntegreerd. Terug gaan naar Dilbeek waar Micheline ook lang directrice geweest was, was geen optie meer.

Wij genoten volop van onze nieuwe thuis. Maar in 2003 stelde men plots vast dat ik leukemie

had en het is kantje boord geweest. Met speciale chemo ben ik er uiteindelijk door gekomen en is de ziekte onder controle geraakt. Maar een tiental maanden geleden stelde men bij een controleonderzoek vast dat de leukemie terug aan het opkomen was. Gelukkig is het nu weer gestabiliseerd.

Gelukkig is het nu weer gestabiliseerd

In 2016 is Micheline op vrij korte tijd gestorven. Dat was een totale verrassing. Zij kreeg dikke benen en werd opgenomen in Turnhout waar men al snel sprak van longproblemen. Wij zijn op eigen initiatief naar Leuven gegaan waar men haast ogenblikkelijk een vergevorderde kanker

“Als de gelegenheid zich voordoet, wil ik nog graag een reisje maken, want met corona is dat ook in het water gevallen.”

in de buik vaststelde. Na enkele dagen was zij al overleden… Gelukkig hebben wij op die tien jaar van haar pensioen samen nog een fantastische tijd gehad. Micheline kon ook heel erg genieten van de natuur en de omgeving.

Gependel

DHM: En met je gezondheid is het nu beter? Eigenlijk niet, maar ik trek mijn plan. Na het overlijden van Michelin in 2016 stelde men bij een controle van de leukemie in Leuven vast dat er problemen waren met de prostaat. Een kwaadaardige kanker die operatief moest verwijderd worden en die nadien met driemaandelijkse inspuitingen onder controle moest gehouden worden. Bij de laatste controle bleek dit evenwel stabiel en kunnen de inspuitingen voorlopig achterwege gelaten worden. Verdere medicatie is niet nodig.

Maar bij een nieuwe controle in Leuven heeft men vastgesteld dat de nieren achteruit gegaan zijn, vooral door de vele bestralingen die gepaard gingen met de prostaatbehandeling. Ik voel mij redelijk goed maar ben toch ook wel sneller vermoeid dan voordien. Ik ben dan ook extra voorzichtig geweest tijdens de coronacrisis en heb angstvallig alle contacten vermeden.

Daar komt nog bij dat ik ook een probleem in de rug heb. Er zijn een paar wervels verschoven waardoor mijn achillespees gekneld wordt. Hierdoor heb ik regelmatig een voos gevoel in mijn linkerbeen en een klompvoet, zodanig dat ik moet zien waar ik loop om niet te vallen. Toch moet ik veel wandelen. Als ik dat niet doe, krijg ik ’s nachts geregeld stevige krampen in mijn been. Ik wandel toch dagelijks een vijftal kilometers, ook in de bossen van de Hees.

DHM: Blijkbaar woon je niet altijd hier op de boerderij?

De eerste jaren na het overlijden van Micheline

Omer in gesprek met de toenmalige veldwachter van Meer Tuur Eelen.

“Ik voel ik me heel goed geïntegreerd in Hoogstraten.”

ben ik altijd hier geweest, maar sinds een paar jaar ben ik meestal bij mijn dochter in de streek van Ninove. Zij heeft een groot huis en een grote tuin maar sukkelt zelf met haar gezondheid. Ik help daar in de tuin en kook ook wel. Ik blijf er dan een drietal weken en kom dan voor een week of anderhalve week naar hier.

Hier zijn meestal de kleinzonen van Micheline. Zij studeren in Antwerpen voor industrieel designer, net zoals hun vader die hier ook een bureau heeft. Met succes, Johan heeft indertijd bijvoorbeeld het ontwerp gemaakt voor de zuidpoolbasis van Alain Hubert. Mijn leven is dus eigenlijk één gependel tussen Lokeren en Rijkevorsel.

Voldoening

DHM: Heb je nog veel contacten in Hoogstraten?

In de periode dat ik hier zit, doe ik wel wat uitstapjes en bezoek nog vrienden in Hoogstraten.

Ik ga er ook winkelen en een glaasje drinken. Ik zie dus nog wel wat oud-collega’s van de politie die hier eens langs komen en met Arnold Van Aperen via de gepensioneerden. Ik ben immers voorzitter van de gepensioneerden van het stadsbestuur. Met corona heeft dat natuurlijk allemaal wat stilgelegen maar we hopen dat nu vlug terug te kunnen opstarten.

Ik zit ook in het bestuur van Probus. Dat is een vereniging die ouderen rekruteert uit Rotary en Lions. Je moet daarvoor een leidende functie gehad hebben of een universitaire scholing. Ik ben hiervan ook lange tijd voorzitter geweest, maar sinds het overlijden van Micheline heb ik dat afgebouwd en zit ik er als gewoon bestuurslid.

Het korps stond goed aangeschreven bij de Procureur des Konings

DHM: Waarop kijk je met voldoening terug op je periode in Hoogstraten?

Als ik het op professioneel vlak bekijk, dan denk ik vooral aan de manier waarop we het korps in Hoogstraten serieus hebben kunnen uitbreiden. We stonden goed aangeschreven bij de Procureur des Konings en stonden toen aan de top van het arrondissement. Dat was plezant om dat te horen. Daarnaast is er zeker ook de fietspadenactie en de samenwerking met Michel De Laet die me heel wat voldoening heeft gegeven. Ik heb mij daar helemaal achter gezet en ook het bestuur kunnen overhalen om hierin mee te gaan.

Op privévlak voel ik me heel goed geïntegreerd in Hoogstraten. Ik heb mee de jaarmarkt opgericht samen met Danny Engels, Fons Dries en Tin Martens. Dat was eigenlijk al rap een voltreffer, hoewel in het begin nogal wat midden-

standers daar afkerig tegenover stonden. Die hebben hun mening snel herzien. Ik heb me ook erg ingezet voor de oprichting van een Toeristische Dienst in Hoogstraten.

Wijkagenten

DHM: Je had wel je bedenkingen over de huidige situatie binnen het politiekorps. Wat zou er volgens jou moeten veranderen? Ik zou vooreerst de huidige werking van de politie aanpakken. De prioriteiten die men tegenwoordig aan de politie oplegt, zijn niet voor 100% goed. Ik heb altijd de nadruk gelegd op de werking van goede wijkagenten. Dat verhoogt de veiligheid. Er moeten genoeg wijkagenten zijn die geregeld bij de mensen langsgaan. De wijkagent is immers een belangrijk aanspreekpunt.

Nu wordt er heel veel aandacht besteed aan snelheids- en parkeercontroles en verbaliseren. Dat is goed, maar dat mag niet ten koste gaan van het principe van de politie :‘in dienst staan van de bevolking’. Iemand zoals Guy Aerts in Wortel, dat was een schitterend voorbeeld van een ideale wijkagent. Maar het takenpakket van de politie heeft eigenlijk de uitbouw van een goed wijkagentschap tegengewerkt.

DHM: Hoe zie je de toekomst verder? Carpe diem, hé. Zolang ik uit de voeten kan, blijf ik pendelen. Ik zou niet graag in een rusthuis terecht komen… Als het ooit slechter wordt, wil ik thuis verzorgd worden. Met mijn pensioen moet dat mogelijk zijn. Dit hier is wel een heel groot huis. Ik hoop dat één van de jongens als ze afgestudeerd zijn, hier wel zal blijven hangen zodat het hier ook goed gesoigneerd blijft. Het wordt voor mij wel moeilijker om dat te onderhouden.

Mijn glaasje wijn of mijne Omer drinken

Voor Micheline was dit huis een droom. Toen we hier kwamen wonen, hebben we alle buren eens op de borrel gevraagd. Ze zijn allemaal gekomen en dat hebben daarna elk jaar gedaan. Nu Micheline er niet meer is, zijn we dat toch blijven doen. Ik wil die traditie wel aanhouden, regelmatig mijn wandelingetje doen, mijn glaasje wijn of mijne Omer drinken, en genieten van de natuur en de tuin. En als de gelegenheid zich voordoet wil ik nog graag een reisje maken, want met corona is dat ook in het water gevallen. Kortom, ik wil nog goed wat genieten van het leven! (jh)

Een cartoon van Omer

Meeus uit het archief van De Hoogstraatse Maand

“Ik voel mij redelijk goed maar ben toch ook wel sneller vermoeid dan voordien.”

God gaf aan mij de legkaart van mijn leven

Als stukjes speelgoed in een kinderhand.

De doos met het voorbeeld heeft hij niet gegeven.

Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand

Daar binnen in zie ik alleen maar kleuren

Adel kreeg een laatste rustplaats in en rond de kerk (deel 1)

De praalgraven en epitafen in de St-Katharinakerk

HOOGSTRATEN - Het zal u niet verwonderen dat onze nieuwsgierigheid meer dan gewekt werd toen ons ter ore kwam dat bij de aanvang van de 2de fase van de restauratiewerken aan de St.-Katharinakerk de aloude Salm-Salmgrafkelder was geopend. Was de kelder opgenomen in de restauratiewerken en maakte men een aanvang met de historische studie? Daar wilden wij uiteraard geen letter van missen.

Te vroeg gejuicht. De grafkelder werd enkel geopend om zijn dak te kunnen stutten. De voor de restauratiewerken benodigde bouwstelling langs de zuidgevel van de kerk mag immers niet door dat dak gaan. Maar dit bracht ons op het idee om het toch eens te hebben over de boven- en ondergrondse grafmonumenten. Misschien minder bekend, maar talrijk aanwezig ‘in’ de St.-Katharinakerk. En niet van de minste, ook buiten rond de kerk. Maar daarover later wat meer.

In dit eerste deel blijven we boven de grond bij de praalgraven en epitafen (memoriestenen) in de kerk, in het volgende nummer gaan we ondergronds om stil te staan bij de grafkelders.

Antoon en Elisabeth

Minder geweten is dat de opdrachtgevers graaf Antoon de Lalaing (+1540) en gravin Elisabeth van Culemborg (+1555) de Katharinakerk niet gewoontjes als parochiekerk hebben gebouwd. Nee, verschillen moeten er zijn, lieden van stand werden in die tijd niet onder een houten kruisje begraven. Zij troffen naar godsvrucht en vermogen bij leven al passende voorzieningen en bouwden een ‘grafkerk’ voor henzelf, hun familie en nazaten.

Vandaar dat zich vooraan in het hoogkoor van de kerk het majestueuze praalgraf bevindt van de graaf en zijn gravin. In de vorm van een vrijstaande rechthoekige tombe toegeschreven (?) aan Jan Mone (ca. 14851550). Opgebouwd op een geprofileerd voetstuk van zwart marmer is het opgaand werk langs de 2 zijkanten samengesteld door 5 gebeeldhouwde toruszuiltjes en rondbogen die 4 halfdiepe nissen begrenzen.

In deze nissen stonden oorspronkelijk de beeldjes van 8 sibillen (heidense profetessen) die evenwel verdwenen zijn. In 1888 stelde de Kon. Commissie voor Monumenten voor om de 8 verdwenen sibillen te vervangen door 8 bronzen platen met de wapenkwartieren van de families de Lalaing en van Culemborg. Dat voorstel dat niet verder geraakt dan het ontwerp. Op de geprofileerde dekplaat van de tombe liggen de levensgrote albasten beelden van graaf en gravin.

Karel-Florentijn

Een tweede belangrijk (wand)praalgraf is opgericht voor Wild- en Rijngraaf Karel-Florentijn van Salm (1638-1676), destijds in dienst van de Verenigde Provinciën en gouverneur van Breda en gehuwd met Maria Gabriëla de Lalaing (1639-1709). Karel-Florentijn kwam smartelijk om het leven op 4 september 1676 bij het beleg van Maastricht tijdens de Hollandse Oorlog van Lodewijk XIV. Hij werd bijgezet in de grafkelder van de familie de Lalaing, waarover verder meer.

Zijn praalgraf situeert zich op het hoogkoor tegen de zuidermuur en werd ontworpen door Petrus Scheemaeckers. In opdracht van de weduwe, 33 (!) jaar na de dood van de rijngraaf in voornoemde oorlog. Vermoed wordt dat de opdracht eerder werd gegeven en uitgevoerd, maar dat het praalgraf

omwille van oorlogsomstandigheden pas later werd geplaatst. Op de zwart-marmeren voet van het graf is een ovalen medaillon gehecht met een voorstelling van de slag bij Maastricht. De voet ondersteunt verder

Het praalgraf van graaf Antoon de Lalaing en gravin Elisabeth van Culemborg

De epitaaf van Philip de Lalaing en Anna van Rennenberg met hun 13 kinderen

2 ionische zuilen die een boog schragen waarop schilden, vlaggen, engeltjes en allerlei oorlogstuig zijn aangebracht. Boog en zuilen begrenzen een nis waarin het levensgrote beeld van de geknielde Rijngraaf is geplaatst. Erbij genoteerd dat dit praalgraf het enige is waarbij de echtgenote geen plaats werd vergund. Vraag is of MeToo hiervan weet heeft…

Niklaas-Leopold

Een derde klepper is het praalgraf van vorst Niklaas-Leopold van Salm-Salm (+1770). Ontworpen door Cornelis van Dael (ca. 1765) en

Het praalgraf van graaf Karel-Florentijn van Salm

geplaatst tegen de westmuur van de zuidelijke dwarsbeuk. Het is een rococo-grafmonument in zwart en wit marmer. De graftombe zelf in gegroefd dooraderd marmer rust op een geprofileerde sokkel en wordt omlijst door een pseudo arcadeboog gestut door 2 ionische zuilen. De tombe wordt gesloten door een deksteen waarop zich de geknielde levensgrote beelden terugvinden van de vorst, zijn eerste gemalin Dorothea van Salm (+1751-18 kinderen) en zijn tweede vrouw Christina van Salm (+1775), de zus waarmee de vorst hertrouwde na Dorothea’s overlijden.

Geboren op 25 januari 1701 nam Niklaas-Leopold deel aan ettelijke krijgstochten en veldslagen waarna hij in Hoogstraten de rust opzocht. In het Hoogstraatse liet nogal wat herinneringen na in de vorm van ‘hertogse’ hoeven in Hoogstraten, Wortel, Merksplas en Brecht. Onder Rijkevorsel werd door zijn toedoen het domein De Hees aangelegd.

Na het overlijden van zijn eerste gemalin Dorothea liet hij voor de familie onder de volledig oppervlakte van de zuidelijke dwarsbeuk een grafkelder construeren. De wanden van de zuidelijke dwarsbeuk liet hij met marmer bekleden, en recht tegenover zijn praalgraf werd, eveneens op zijn kosten, het later zo genoemde Heilig Bloedaltaar in de eigentijdse barokstijl gebouwd. Hiertoe werd schaamteloos het oorspronkelijke gotische Heilig Sacramentsaltaar afgebroken en werden waardevolle gesculpteerde steenpartijen zonder schroom gebruikt om de ruimte achter het nieuwe altaar op te vullen.

De epitafen

Een epitaaf (afgeleid van Grieks, epitaphios logos - herinneringsopschrift bij een graf) of memoriesteen is van origine een grafschrift of grafteken voor een persoon die (meestal) in de buurt van de epitaaf is begraven. Het is aangebracht op een kerkmuur of pilaar en is veelal voorzien van wapens en randversiering. Het kan uitgevoerd zijn als houten bord, als metalen of stenen plaat of als monumentaal reliëf. Sinds de 15e eeuw worden ook de rechtopstaande grafmonumenten tegen een zuil of wand epitaaf genoemd. Naast hun praalgraf zijn er in de Sint-Katharinakerk nog 3 epitafen aan het echtpaar Antoon de Lalaing en Elisabeth van Culemborg gewijd. Het zijn koperen platen gevat in een hardstenen omlijsting. In de platen zijn Latijnse teksten gegraveerd met vermelding van hun titels, overlijdensdata en andere gegevens. Deze epitafen bevinden zich respectievelijk in de noord- en zuidmuur van het hoogkoor.

Een belangrijker epitaaf is dit van graaf Philip de Lalaing (+1555), neef van Antoon de Lalaing, en gravin Anna van Rennenberg (+1583), nicht van Elisabeth van Culemborg. Het betreft een halfverheven marmeren beeldhouwwerk in marmer op de noordmuur van het hoogkoor, met de voorstelling van de graaf en gravin en hun 13 kinderen ingedeeld in 3 groepen. Allen zijn geknield op een bidkussen en uitgevoerd in gevlamd albast. Hun namen staan vermeld op het grafschrift onderaan het monument. Over de ontwerper en uitvoerder van de epitaaf bestaat twijfel. Het werd vermoedelijk vervaardigd door een Brabants atelier. (nad)

Met bijzondere dank aan Piet Van Deun, Noor Van Coillie, Leslie Brosens (SMH) en Johan Ooms. De foto’s zijn genomen uit de collecties van het Stedelijk Museum Hoogstraten en van Frank Croes. Aangevuld met eigen opnamen.

Het praalgraf van vorst Niklaas-Leopold van Salm-Salm

Duizend bommen en granaten!!!

Hoe doorstonden de grafmonumenten het 20ste eeuwse oorlogsgeweld? Dankzij het moedige optreden van enkele Hoogstratenaren werd, toen bekend werd dat de toren door de Duitsers zou worden opgeblazen, het Lalaingpraalgraf met zandzakjes en tapijten beschermd. Voldoende om dit prachtige monument tijdens de ontploffing voor schade te behoeden.

Maar op 29 maart 1945 viel naast het koor in de toenmalige naburige tuin van Donnez (thans het Kruidvat) een V1-bom wiens inslag serieuze schade aan het praalgraf berokkende. Deze averij werd in 1962 hersteld door Robert De Coster.

Ook het praalgraf van Niklaas-Leopold van Salm-Salm deelde in de klap van de V-bom. Niklaas verloor er zelfs zijn hoofd bij. Letterlijk. Hetgeen nog duidelijk te zien is door de naad tussen hals en hoofd, het restant van de restauratie waarbij het hoofd terug werd geplaatst. Ook het Heilig Bloedaltaar recht tegenover het praalgraf werd zwaar beschadigd.

Een voordeel was dat tijdens de restauratie na de heropbouw van kerk en toren waardevolle

www.het-slot.be worteldorp 28, wortel

stukken van het oorspronkelijke Heilig Sacramentsaltaar waarmee de ruime achter het Heilig Bloedaltaar ten tijde van Niklaas-Leopold werd opgevuld, konden gerecupereerd worden. (nad)

Het praalgraf van Niklaas-Leopold van SalmSalm vóór de inslag van de V1 op 29 maart 1945. De bekroning met wapentrofeeën, wapentuig, banieren, klaroenen doodshoofden… werd hierbij vernietigd en niet hermaakt.

Het gehavende praalgraf van Niklaas-Leopold van Salm-Salm na de inslag van de V1 op 29 maart 1945

Het beschadigde praalgraf de Lalaing na de inslag van de V1 op 29 maart 1945

De Natte Droom van Hoogstraten - aflevering 11 Waterzuivering

instroomt

Waarom wachten op de overheid?

HOOGSTRATEN - Bijna een jaar geleden zorgde de Panorama-uitzending over riolering voor grote opschudding. 400.000 woningen in Vlaanderen wachten op aansluiting. Dagelijks vloeien er zo miljoenen liters afvalwater de natuur in. Sommige van die 400.000 gebouwen liggen te afgelegen om ooit een aansluiting via de riolering te voorzien. Wacht je dan als eigenaar tot je verplicht wordt om een eigen zuiveringsinstallatie te plaatsen of ga je zelf aan de slag? Wij spraken met Jef Adams die niet heeft gewacht tot 2020. In onze volgende aflevering verduidelijken we hoe Hoogstraten in deze materie aan een inhaalbeweging bezig is.

MERKSPLAS - Hoogstratenaar Jef Adams bouwde een kwart eeuw geleden bij zijn woning in Merkplas al een individuele behandelingsinstallatie voor afvalwater of IBA. Jef had er een paardenfokkerij van warmbloedpaarden. Intussen woont hij in Hoogstraten en wonen zijn exvrouw en zijn dochter met haar gezin in de woning. Jef onderhoudt nog steeds den hof en de zuiveringsinstallatie.

Na meer dan vijfentwintig jaar werkt de installatie nog 100 %. Pidpa controleerde in 2020 in opdracht van de gemeente Merksplas de waterkwaliteit. Die was uitstekend. Het resultaat van goed onderhoud van de installatie en van het milieubewust gebruik van reinigingsproducten. Vanaf 1 januari 2021 is zulke keuring verplicht voor de waterafvoer en voor alle aanwezige waterinstallaties binnen en buiten.

Voorbereiding

De fokkerij en de woning liggen in een landbouwzone met beschermd karakter en aan de rand van de beschermingszone van de waterwinning van Pidpa. Dit waren voor Jef en zijn familie redenen te over om zelf aan de slag te gaan met de waterzuivering.

In 1995 begint Jef met de werken. Hij heeft zich eerst goed geïnformeerd. Hij volgde o.a. een lezing in Mechelen. De lesgever heeft de zetel van zijn bedrijf overigens in Hoogstraten. Rietland bvba houdt zich al sinds 1994 bezig met het ontwerp en de bouw van natuurlijke waterzuiveringssystemen op basis van rietvelden of helofytenfilters.

Jef is niet enkel milieubewust maar ook een handige Harry. De eerste stap was de scheiding van zwart, grijs en wit water. Het zwart water of het water van de toiletspoeling komt in de septische put. Het grijs water is strikt genomen ongezuiverd afvalwater afkomstig van alles behalve het toilet. Bij gebruik van de juiste producten is dit water eenvoudig te zuiveren.

Het doorspoelen van resten van verf, bleekmiddel, geneesmiddelen of ontstoppingsmiddelen of andere gevaarlijke producten kan ernstige

schade toebrengen aan het systeem. Maar goed, het grijze water wordt afgevoerd naar een vetafscheider en loopt dan samen met de overloop van de septische put naar een verzamelput van waaruit 4 keer per dag 75 liter wordt overgepompt naar het rietveld.

Rietveld

Het rietveld is het huzarenstukje. Jef groef een put van 3 op 3 meter. Dit volume is berekend voor het gemiddeld verbruik van een gezin van 4 personen. Het rietveld ligt 1,2 meter onder het maaiveld en 0,3 meter erboven. In de put komt een rubber- of vijverfolie. Je kan ook kiezen voor een watervaste bak.

Onderaan bracht Jef 20 cm grind in en legt hij in spiraalvorm een draineerbuis. Daarbovenop komen telkens een laag zand met ijzermaal, een laag stro en een laag dolomiet of kalkgesteente. Zo komen er verschillende lagen over elkaar. Op 20 cm van de rand komt de hoofdleiding in PVC die opgesplitst wordt in drie zijtakken. Daarop komt een grindlaag van ongeveer 25 cm.

Hierin plant hij riet dat Jef zuinig (en natuurken-

ner die hij is) in de beemd van zijn broer ging uitsteken. Het riet brengt zuurstof in de bak. De bacteriën hechten zich aan het zand, doen hun zuiverend werk dankzij de via het riet aangevoerde zuurstof. Het proper water vloeit bij Jef naar een rein waterput. Het zuivere water gebruikt hij in de tuin. Jef waagt zich zelfs aan het drinken van het water om de zuiverheid aan te tonen.

Onderhoud

Het onderhoud van dit type IBA is ook eenvoudig. Jaarlijks spoelt Jef de leidingen en in het voorjaar kapt hij het riet. Na 25 jaar was de PVC leiding aan vervanging toe en ook het grind dat verzadigd was met slib. Ook de dompelpompen van de twee putten zijn een keer vervangen. Maar verder werkt alles na al die jaren nog uitstekend.

Het geheel heeft Jef indertijd 70.000 BF of € 1750 gekost. Hij geniet van een vrijstelling van de saneringsbijdrage na voorlegging om de vijf jaar van een attest van de burgemeester. Dat verkrijg je op basis van een staalanalyse. Als die niet voldoet aan de Vlaremparameters krijg je de kans om je installatie te verbeteren.

Een milieubewuste handige Harry…

Marc Van Aelst, de rattenvanger van Hoogstraten

Van twee exemplaren naar drie- of vierhonderd ratten op één jaar tijd!

HOOGSTRATEN - “Ratten kunnen een bedreiging vormen voor onze gezondheid. Elke rat die je opmerkt, moet serieus genomen worden en wordt best zo snel mogelijk gedood…” Aan het woord is Marc Van Aelst, de rattenvanger van Hoogstraten. Marc doet dat werk voor de groendienst van de stad al negen jaar. Zouden er tegenwoordig meer ratten zijn dan vroeger?

Altijd al

DHM: Waarom heeft men jou gevraagd om de job over te nemen?

Marc: Ik kom uit de landbouwsector en ben niet vies van dieren of vuil werk. Het is al bij al inderdaad vaak vuil werk in grachten en sloten, tussen brandnetels en in lang gras. Die vormen de ideale schuilplaats voor ratten.

DHM: Is het probleem nu groter dan vroeger? Zijn er meer ratten zoals men soms beweert?

Ratten zijn altijd al een probleem geweest. Dat komt doordat ze enorm kweken. Als er twee ratten paren, hebben ze na een jaar tussen de 300 en de 400 nakomelingen. Een pas geboren rat is al geslachtsrijp en zo blijven ze zich aan hoog tempo vermenigvuldigen.

Ze krijgen nu ook meer kansen om zich te verschuilen. De bermen worden minder gemaaid, er komt steeds meer begroeiing en er zijn ook steeds meer wildere tuinen.

Daar staat evenwel tegenover dat er steeds minder open riolen zijn omdat meer en meer woningen aangesloten zijn op de riolering. Eenvoudig gezegd, hoe vuiler de omgeving, hoe liever de ratten het hebben. De algemene hygiëne en de manier waarop mensen omgaan met afval is dan ook van zeer groot belang.

Bruin en zwart

DHM: Zijn er verschillende soorten ratten?

Ja, maar wij hebben veruit het meest te maken met de bruine rat, omdat die water nodig heeft om te overleven en dus meer kansen krijgt in grachten met begroeide kanten. Je mag de bruine rat niet verwarren met muskusratten want die bestrijden we niet.

Daarnaast is er nog de zwarte rat, die is veel kleiner en heeft veel minder of geen water nodig. Die komen wel eens voor in een propere, droge omgeving zoals bijvoorbeeld in een duivenhok. Ze zijn overigens moeilijker te bestrijden, die zijn slimmer.

DHM: Hoe vang je ratten?

We leggen buizen met vergif in. In die buizen kunnen enkel ratten en klein ongedierte, andere

huisdieren niet. Als de ratten van het vergif eten, sterven ze nadien in hun nest. Ik kan dus niet zien of weten hoeveel ratten ik gevangen heb. Ik kan enkel zien of er al dan niet veel vergif verdwenen is.

Het gif dat hier gebruikt wordt, is in Nederland al verboden. Ook klemmen mag je niet gebruiken omdat daar andere dieren zoals katten in kunnen sukkelen.

Zelf doen

DHM: En wat als er geen gif meer gebruikt mag worden?

Na een eventueel verbod om vergif te gebruiken bestaat de mogelijkheid om de ratten te schieten met een luchtbuks, zoals dat nu in Nederland al gebeurt. Verder blijkt het mogelijk om met een nieuw soort val te werken met alcohol, al is dat een duur systeem.

De meest biologische manier om ratten te vangen, is het plaatsen van nestkastjes om marters te lokken, die lusten graag ratten. Er komen steeds meer marters, net zoals everzwijnen of zelfs wolven. Hoe meer natuur, hoe meer wildere dieren er komen en hoe dichter die bij de woonomgeving komen.

DHM: Wat kunnen we zelf doen om het de ratten zo moeilijk mogelijk te maken? Ratten opereren vooral ’s nachts. Voeder daarom huisdieren ’s morgens en niet te veel. In een kippenhok beperk je best de hoeveelheid graan tot wat de kippen onmiddellijk nodig hebben.

Brood en etensresten geef je beter niet aan kippen omdat ze ratten aantrekken.

Je kunt best nog meer doen. Vermijd bijvoorbeeld dat voederplaatsen voor vogels gemakkelijk bereikbaar zijn voor ratten. Gooi geen gekookt eten, brood of vlees op de composthoop. Zorg er voor dat voedsel veilig weggeborgen zit in harde plastic tonnen en bewaar geen huishoudelijk afval in plastic zakken. Belangrijk is verder dat je zorgt voor een opgeruimde en propere omgeving in en rond de woning. Laat materiaal niet langdurig liggen, want dat biedt beschutting om een nest te maken. Allemaal dingen die je eenvoudigweg zelf kunt doen, en die mijn werk er wat gemakkelijker op maken! (fh)

Marc Van Aelst

Een bruine rat bij een buis waar vergif in zit

Borduuratelier

Minderhoutdorp 66

2322 Minderhout

Tel 03 314 40 46 info@macryan.be OPENINGSTIJDEN

vriendelijke medewerkers.

In onze praktijk sta jij als patiënt centraal We bekijken elke patiënt als een individu, en bieden een behandelplan op maat.

Ons multidisciplinair team staat steeds voor je klaar. In onze praktijk kunt je terecht voor vele verschillende facetten van tandheelkundige verzorging.

Een warm onthaal staat bij ons hoog in het vaandel. In onze huiselijke praktijk ontvangen we je steeds met een glimlach.

Onder de deskundige leiding van hoofdtandarts Milos Kontic Met zijn meer dan 10 jaar ervaring kan onze praktijk rekenen op een uitstekende klinische expertise.

Dentius Minderhout

Desmedtstraat 74 2322 Minderhout

Peter Van Loon in Munsbach, Luxemburg

Alles dichtbij en toch in het groen…

“Moien Rob!” Zo word ik begroet bij de begin van mijn gesprek met Peter Van Loon. Deze Hoogstratenaar woont al een tiental jaar in Luxemburg, wij wilden graag van hem horen hoe het leven in ons kleinste buurlandje hem bevalt. En hoe dat zit met die “Moien”, lees je hieronder wel…

Peter is 52 jaar, geboren in Wilrijk maar vanaf de lagere school opgegroeid in de Salm-Salmstraat in Hoogstraten. Hij is een zoon van Jac Van Loon en Therry Jacobs, broer van Kris en Hans Van Loon. In het middelbaar studeerde hij Latijn-Wetenschapppen in het Klein-Seminarie (Retorica 1987), nadien volgden Rechten in Leuven en een specialisatie in fiscaal en economisch recht in Luik.

DHM: Dag Peter, volgens mij woon je dus al een hele tijd niet meer in Hoogstraten?

Dat klopt, na mijn middelbaar ging het eerst naar Leuven en vervolgens naar Luik. In 1994 ben ik in Brussel beginnen werken bij de leasingtak van de toenmalige Generale Bank. Brussel vond ik een beetje te ver om elke dag van Hoogstraten heen en weer te rijden, dus werd het Leuven, dat ligt heel wat dichter bij Brussel en ik kende de stad goed van in mijn studententijd.

DHM: Hoe ben je dan in Luxemburg terecht gekomen?

In 2009 tijdens de bankencrisis werd Fortis Bank - de vroegere Generale Bank - overgenomen door BNP Paribas. Op dat moment werkte ik als Legal manager van Fortis Lease Group en was ik verantwoordelijk voor de juridische opvolging van de leasingactiviteiten van Fortis in heel Europa.

De fusie van leasingactiviteiten van BNP Paribas en Fortis heeft enige tijd geduurd, maar BNP Paribas is natuurlijk een Franse groep dus de activiteiten van de hoofdzetel werden in grote mate

naar Parijs verplaatst. Op dat ogenblik kwam dan ook de vraag of ik eventueel naar Parijs wilde verhuizen…

Hotel

DHM: Toch werd het niet Parijs, wel Luxemburg…?

De holdingmaatschappij, dat is de moedervennootschap van alle leasingvennootschappen die deel uitmaken van de groep BNP Paribas, was echter gevestigd in Luxemburg. In 2010 kreeg ik de kans om voor die holdingmaatschappij, BNP Paribas Leasing Solutions SA, te gaan werken.

Aanvankelijk bleef ik in Leuven wonen, werkte afwisselend enkele dagen in Luxemburg en in Brussel. Maar dat was niet zo praktisch, zeker omdat ik ook regelmatig naar Parijs moest. De vele avonden op hotel word je na een tijdje beu, dus in 2011 nam ik de keuze om naar Luxemburg te verhuizen.

Ik ben niet gehuwd en heb geen kinderen, dus dat maakte de beslissing iets eenvoudiger.

DHM: Wat waren je eerste indrukken van ons buurland?

Ik kende Luxemburg natuurlijk al een klein beetje. De administratieve formaliteiten waren eigenlijk vrij eenvoudig en verliepen zeer vlot: inschrijven op het gemeentehuis van je woonplaats, aanmelden bij de CNS, de Luxemburgse sociale zekerheid, en een “fiche d’impôt” aan-

vragen bij de Luxemburgse belastingadministratie. Elke werknemer in Luxemburg moet zo’n fiche aanvragen en aan zijn werkgever overhandigen.

Ik heb me na enkele maanden ook aangemeld bij de ambassade van België en werd daar overigens zeer vriendelijk ontvangen.

Luxemburgers zijn zeer vriendelijk en beleefd, maar eerder gesloten

DHM: En de Luxemburgers?

De contacten met de plaatselijke bevolking liepen aanvankelijk iets moeizamer. Luxemburgers zijn zeer vriendelijk en beleefd, maar eerder gesloten. Zeker de eerste jaren had ik voornamelijk contact met de “expats”, buitenlanders die net als ik in Luxemburg werkten en woonden. Geleidelijk aan leer je natuurlijk ook echte Luxemburgers kennen.

Jammer genoeg spreek ik zelf nog altijd niet genoeg Luxemburgs om een volwaardig gesprek in die taal te voeren. Goededag (Moien), tot ziens (addi) en bedankt (vilmols merci) zijn de woorden die ik het vaakst gebruik; als er meer gezegd moet worden, schakel ik meestal over naar het Frans.

Peter Van Loon

De meeste banken zijn gevestigd zijn in Kirchberg, de kantorenwijk in Luxemburg stad.

De Perekop is een indrukwekkende rotsformatie waar je tussen de door het water uitgesneden kloven wandelt.

Dialect?

DHM: Is het Luxemburgs niet eerder een Duits dialect?

Zeg nooit tegen een Luxemburger dat zijn taal een dialect is. Het is wel degelijk een eigen taal, met veel invloeden uit het Duits en uit het Frans, en zelfs uit het Nederlands. Sommige woorden herken je vrij snel, maar zeker als er snel gesproken wordt, vind ik het geen eenvoudige taal om te verstaan.

De

meeste Luxemburgers spreken drie, vier of zelfs meer talen

Dit heeft echter nog nooit voor problemen gezorgd, aangezien de meeste mensen in Luxemburg minstens drie - vier of zelfs meer talen spreken. Bijna iedereen spreekt Frans, Duits, Engels en daarnaast hun moedertaal, dat kan Luxemburgs zijn maar vaak ook Portugees (er wonen vele Portugezen in Luxemburg) of in sommige gevallen zelfs Nederlands. Er wonen toch enkele duizenden Vlamingen en Nederlanders in Luxemburg.

DHM: Waar woon je juist?

Ik woon in Munsbach, een deelgemeente van Schuttrange. Het is een kleine gemeente met ongeveer 4000 inwoners, maar het is er aangenaam wonen. In Luxemburg heb je slechts enkele grotere steden en daarnaast vele kleine dorpjes, waarbij je toch een beetje moet uitkijken in welk dorp je gaat wonen.

Niet alleen de ligging ten opzichte van Luxemburg hoofdstad is belangrijk, maar ook de mogelijkheden in het dorp zelf. De kleinste dorpjes hebben vaak zelfs geen bakker, geen winkels en

geen restaurants, alleen maar wat huizen of boerderijen (buiten de hoofdstad is het nog erg landelijk) en een kerkje (het land is nog vrij katholiek).

Munsbach werd me op het moment dat ik verhuisde naar Luxemburg aangeraden door een collega, ik ben er sindsdien blijven wonen. Het is niet ver van Kirchberg, de kantorenwijk in Luxemburg stad waar de meeste banken gevestigd zijn. Luxemburg centrum is maar een kwartiertje rijden en de luchthaven is vlakbij, terwijl je toch in het groen woont. In het dorp zelf zijn er bovendien verschillende restaurants en winkeltjes en er is zelfs een treinstationnetje.

Holding

DHM: Wat houdt je werk in?

Een en ander is misschien wat technisch om uit te leggen. Ik ben General Secretary van de holdingmaatschappij van BNP Paribas Leasing Solutions en ben verantwoordelijk voor het efficiënt structureren van de vele vennootschappen van BNP Paribas in Europa die leasing aanbieden. Na een overname is het bijvoorbeeld vaak nuttig om de verschillende leasingvennootschappen in een bepaald land te fusioneren, samen te voegen. Als dat niet mogelijk is, kan er beslist worden om de activiteiten te centraliseren in een bepaalde vennootschap, en de andere vennootschappen te liquideren.

Ik coördineer dergelijke projecten gezien er immers vele partijen bij betrokken zijn, in het betrokken land zelf (bv. juristen die het lokale recht goed kennen), maar ook op BNP Paribas groepsniveau (om het project intern te laten goedkeuren), en soms met externe toezichthouders (bv. de Europese Centrale Bank).

Daarnaast houd ik me ook bezig met “Corporate

De Schiessentumpel is de bekendste waterval van Luxemburg.

Governance”. Dat is het verzekeren van goed bestuur en de correcte organisatie van de raden van bestuur van Leasing Solutions. Tot slot is er ook het dagelijks beheer van de holdingvennootschap. In totaal werken we er met een 18-tal mensen. We zitten in hetzelfde gebouw als BGL BNP Paribas, de bank in Luxemburg van de BNP Paribas groep, en voor vele praktische zaken kunnen we gelukkig gebruik maken van de faciliteiten van de bank, bv. de bedrijfskantine.

Rijk

DHM: Luxemburg heeft de naam een rijk land te zijn, klopt dat?

De levensstandaard is inderdaad vrij hoog in Luxemburg. De overheidsschuld is er niet zo

“Het kasteel van Beaufort is wat mij betreft het mooiste kasteel van Luxemburg.”

hoog als in België, dus de overheid heeft iets meer ruimte om bepaalde maatregelen te nemen. Zo is Luxemburg bijvoorbeeld het eerste land ter wereld waar het openbaar vervoer helemaal gratis is. Of je nu de bus, tram of trein neemt, sinds eind februari 2020 is het helemaal gratis en hoef je geen kaartjes meer te kopen. De overheid hoopte hiermee het fileprobleem deels op te lossen. Verkeersopstoppingen zijn een groot probleem in Luxemburg. Dat komt omdat bijna iedereen naar de hoofdstad - Luxemburg stadreist om te werken, ook vanuit de buurlanden Frankrijk, België en Duitsland.

Luxemburg is het eerste land ter wereld waar het openbaar vervoer gratis is

Het is nog afwachten hoe groot het effect van het gratis vervoer op de files zal zijn, momenteel zijn de files natuurlijk beperkt omwille van de corona-crisis en de vele mensen die thuis werken.

Een voordeel is in ieder geval dat het gratis vervoer ook voor toeristen geldt, dus iedereen die Luxemburg bezoekt, kan er van meegenieten.

DHM: En de lonen?

Die zijn gemiddeld hoger dan in de buurlanden, maar het leven is er ook duurder. Iedereen denkt natuurlijk aan de benzine, koffie en sigaretten die goedkoper zijn omwille van de lagere accijnzen op die producten, maar het gemiddelde winkelkarretje met de gewone levensmiddelen is toch wel 10 à 20% duurder dan in België.

Vooral de woningkost swingt de pan uit. De huurprijzen en verkoopprijzen van woningen en meer nog van appartementen liggen zeer hoog. Ik weet dat in Hoogstraten de prijzen ook al hoog liggen, maar bv. in Luxemburg stad moet je echt rekening houden met prijzen per m² die doen denken aan Londen of Parijs.

Thuisfront

DHM: Hoe verlopen de contacten met de familie en vrienden hier in België?

Het voordeel van Luxemburg is alvast dat de afstand tot Hoogstraten nog te doen is, een dikke 300 km van waar ik woon. Dus een ritje heen en weer op dezelfde dag is mogelijk als je het niet erg vindt om een paar uurtjes in de auto te zitten. Voor de corona-crisis kwam ik gemiddeld toch wel een keer per maand naar België om familie en vrienden te bezoeken.

Door het reisverbod dat op een gegeven ogenblik overal van toepassing was, heb ik meer dan 6 maanden niet naar Hoogstraten kunnen komen. Gelukkig bestaan er Zoom, Skype en de andere toepassingen om te videobellen, dus ik bleef wel in contact met de familie, maar dat is natuurlijk niet hetzelfde als elkaar echt zien.

Het is aangenaam wonen in Munsbach, een kleine gemeente met ongeveer 4000 inwoners

Ook voor mijn verplaatsingen voor het werk had Covid19 een serieuze impact. Voor de crisis ging ik vaak een dag per week naar Parijs. Sinds het begin van de crisis in maart 2020 ben ik niet meer in Frankrijk of in andere landen geweest, en alle contacten met de collega’s in het buitenland verlopen momenteel nog steeds via mail, video of telefoon.

DHM: Is Luxemburg de moeite waard voor een bezoekje?

Vast en zeker! Gezien de beperkte afstand tussen Luxemburg en de Noorderkempen, komen er regelmatig bezoekers uit België over de vloer, zowel familie als vrienden, zeker in de zomermaanden. Ik heb ondertussen trouwens al een standaard toeristisch pakketje uitgewerkt voor wie een weekendje komt.

Ik heb ondertussen al een standaard toeristisch pakketje voor wie een weekendje komt

We starten meestal in Luxemburg stad waar bv. de Kasematten Bock een aanrader zijn, dat is een ondergronds netwerk van tunnels die vanaf de 17de eeuw werden uitgegraven en gebruikt als verdediging tijdens oorlogen.

Nadien volgt meestal een wandeling naar het kasteel van Larochette (meer dan een ruïne blijft er niet echt van over maar de wandeling ernaar toe is zeer mooi) of een bezoek aan het kasteel van Beaufort (wat mij betreft het mooiste kasteel van Luxemburg). Voor wie zot is van kastelen, kan er ook nog een bezoek volgen aan Vianden (het buitenaanzicht van het kasteel is mooi, binnen is de restauratie iets minder geslaagd naar mijn mening, maar het dorp Vianden zelf is ook zeer aangenaam om in rond te wandelen).

Nog aanraders

DHM: Daar blijft het nog niet bij, vermoeden we…

Neen, zeker niet. Meestal volgt na Luxemburg stad immers een volledige dag in de prachtige natuur. Ik woon slechts een klein half uurtje van het Mullerthal. Deze regio wordt ook wel klein Zwitserland genoemd omwille van het glooiende landschap en de kronkelige wegen.

De Schiessentumpel is de bekendste waterval van Luxemburg, niet erg hoog of groot, maar wel erg mooi, een eenvoudig te voet te bereiken. Iets verderop, tussen Berdorf en Echternach ligt de Perekop, een indrukwekkende rotsformatie waar je tussen de kloven kan wandelen die door de eeuwen heen door het water zijn uitgesneden. Voor wie nog een dagje langer blijft, bied ik meestal een uitstap naar de Moesel aan (in Remich kan je een boottrip van een uurtje langs de wijngaarden van de Moesel boeken). Ook het meer van Echternach of een bezoek aan Clervaux zijn de moeite waard (de fototentoonstelling “Family of Man” in Clervaux is een echte aanrader, nadien kan je een wandeling maken naar de abdij St. Maurice van de Benedictijnen of een terrasje doen in het dorp).

DHM: Zien we je ooit nog terug naar België komen?

Zeg nooit nooit, maar voorlopig zit ik goed in Luxemburg. Ik doe het werk graag, de afstand tot Hoogstraten vind ik nog altijd overbrugbaar. Enkele uurtjes in de auto storen me niet om dan met familie of vrienden samen van een barbecue te kunnen genieten of gewoon een terrasje te doen op de Vrijheid. Ik zorg dan meestal wel dat ik ergens kan blijven overnachten, kwestie dat ik zonder zorgen van mijn tripel Katrien kan genieten… (rob)

Be grafe ni sse n - c r e mat ies nab est aand e nzo rg

• persoonlijke dienstverlening

• respect voor uw wensen

• eigen funerarium

• aula voor intieme plechtigheden

• eigen rouwdrukwerk

• uitvaartverzekeringen

• nabestaandenzorg

Hoe kunnen we ook na de uitvaart zorgen wegne

Bij een overlijden, en vooral na de uitvaart, worden de nabestaanden geconfronteerd met een lawine aan praktische en administratieve verplichtingen. Wie moet er verwittigd worden? Werkgever, vakbond, ziekenfonds, bank, verzekeraars, enzovoort. Lopen er bepaalde abonnementen, wat met water en elektriciteit, met kinderbijslag, pensioenkas, nalatenschap?

Onze consulenten zijn er voor de nabestaanden met raad en daad en met correcte ondersteuning. En niet te vergeten, met een luisterend oor, om samen het leed en het verdriet te verzachten. Iede

Wuustwezel I Hoogstraten I Kalmthout Hoofdvestiging: Dorpsstraat 85 I 2990 Wuustwezel 06 669 62 66 I hofmans@dela.be I www.uitvaartzorg-hofmans.be

Anne-Marie Verdaasdonk Hilde Boden

Hilde Martens Britt Swinkels

Hoogstraatse vrije scholen onder één bestuur

“Van een wij/zij-verhaal komen tot een wij-verhaal”

HOOGSTRATEN - Op 1 september staan in Hoogstraten weer duizenden leerlingen voor een nieuwe start van het schooljaar. Maar ook de directies van de secundaire scholen kijken met spanning naar een nieuw begin. Zij starten immers onder een ééngemaakt bestuur dat er kwam na een jarenlange zoektocht. Hoe dan ook een positieve evolutie die heel wat kansen moet geven. MIRHO moet alvast vorm geven aan een stukje verwondering in het Hoogstraatse onderwijslandschap…

Scholencentrum

Een stadje met smaak, dat is Hoogstraten zeker wel, maar van oudsher ook een scholencentrum om u tegen te zeggen. Op 1 september vorig jaar zaten er maar liefst 6163 leerlingen op de Hoogstraatse schoolbanken. Onder de pas gerestaureerde toren bevinden zich op een boogscheut van elkaar vier secundaire scholen die stuk voor stuk een uitstraling hebben tot ver buiten de gemeentegrenzen. Elk van hen staat borg voor een degelijke opleiding met uiteenlopende studiemogelijkheden en straalt een eigen cultuur en sfeer uit.

Waar de technische scholen VITO en VTI specifieke richtingen hebben, zien we bij de ASO scholen Klein Seminarie en Spijker een aantal gelijklopende richtingen, wat in het verleden willens nillens wel eens voor een concurrentiestrijd zorgde. Mede daardoor leeft al jaren de bezorgdheid om meer samen te werken, de middelen efficiënter te gebruiken en in te spelen op de modernisering in het onderwijs.

De gesprekken over een mogelijke fusie van de secundaire scholen lopen al een hele tijd en lijken nu in een cruciale fase geraakt te zijn. Het lijkt misschien geen sexy verhaal maar wat zich vandaag afspeelt in de plaatselijke onderwijskringen is een erg belangrijke evolutie in de geschiedenis van de Hoogstraatse scholen. De contouren voor een eengemaakt bestuur zijn voor het grootste deel vastgelegd, het project kreeg al een eigen naam en er werd zelfs een algemeen directeur aangesteld. MIRHO is geboren.

Lange weg

Al heel wat jaren leeft het idee om de krachten van de verschillende secundaire scholen te bundelen en onder één bestuur te brengen. Dat dit niet van een leien dakje zou lopen, liet zich al snel raden. Er zijn immers niet alleen leerlingen, leerkrachten, en directies betrokken in het verhaal maar in de eerste plaats ook de verschillende schoolbesturen. Vooral uit deze hoek moet het groen licht komen.

Bart Wuyts leidt de onderhandelingen en belichtte voor De Hoogstraatse Maand uitvoerig de doelstellingen van het nieuwe bestuur in MIRHO.

We zitten nu dicht bij de eindmeet

Bart Wuyts

De vier Hoogstraatse secundaire scholen behoren alle tot het vrij onderwijs maar vallen onder verschillende besturen. Het oude spreekwoord “het hemd is nader dan de rok” speelde hier wel eens parten. Er was de vrees voor het verlies van de eigen identiteit en autonomie, verlies van leerlingen met daaraan verbonden werkingskosten en lestijden, het behoud van het patrimonium, enz. Tal van factoren dus die de schoolbesturen eerder lieten kiezen voor voorzichtigheid dan voor het gaspedaal.

Het heeft dus heel wat tijd gekost om de geesten te doen rijpen en een aantal discussiepunten uit te klaren. Uiteindelijk won zo het idee om in de toekomst intensiever samen te werken en te zoe-

ken naar een efficiënter en kwaliteitsvol onderwijs onder één bestuur.

Sterkhouders

We spraken hierover met vier sterkhouders van het nieuwe project. Drie afgevaardigden uit de schoolbesturen en Bart Wuyts, sinds enkele jaren aangetrokken als externe kracht om de onderhandelingen tot een goed einde te brengen. Bart Wuyts is directeur van vzw Blenders, het vroegere Strategisch Plan Kempen, maar engageert zich in dit project uit eigen naam. Hij neemt het voorzitterschap van het eengemaakt bestuur op zich. Volgens insiders een juiste keuze want met zijn inbreng geraakte het proces in een stroomversnelling.

Vanuit het Klein Seminarie schoof Manu Van Oevelen mee aan tafel. Naast oud-leerling, leerkracht en directielid van het Klein Seminarie, is hij momenteel bestuurslid van KOBA Hoogstraten. KOBA is het bestuur van het Katholiek Onderwijs Bisdom Antwerpen. Onder KOBA Hoogstraten ressorteren het secundair onderwijs, het lager onderwijs en het internaat van het Klein Seminarie, alsook de vrije basisscholen van Minderhout (Scharrel) en Meerle (Klimtoren).

Voor VITO was Jacques Verboven present. Hij is voormalig leerkracht van het Klein Seminarie maar was sinds 2000 werkzaam in de scholengemeenschap Markdal waarin hij eerst secretaris en daarna coördinerend directeur was. Sinds 2 jaar is hij ondervoorzitter van het schoolbestuur van VITO.

De scholen van het Spijker waren vertegenwoordigd door Dirk Schroé. Hij is voorzitter van de raad van bestuur van vzw Spijker, dat zowel de scholen ASO Spijker als VTI, de lagere school, de kinderdagverblijven en het internaat onder haar hoede heeft.

Een ruime delegatie dus, wat niet alleen aanduidt hoe belangrijk deze materie is voor alle betrokkenen, maar ook hoe gevoelig dit ligt.

Jacques Verboven vertegenwoordigt het schoolbestuur van Vito waar hij momenteel ondervoorzitter is.

Eieren lopen

Wie een beetje de voorgeschiedenis kent weet dat de huidige stand van zaken een hele opluchting is voor de initiatiefnemers. Er is vaak over eieren gelopen, het proces naar een eengemaakt schoolbestuur werd ook wel eens niet geheel onterecht vergeleken met de processie van Echternach. Maar het ziet er naar uit dat men nu in de laatste rechte lijn terechtgekomen is en de eenmaking finaal kan vastgelegd worden.

Voor de buitenstaander is deze evolutie wellicht niet altijd zichtbaar geweest. Ook voor leerlingen en leerkrachten is een schoolbestuur overigens vaak een vrij onbekend gegeven, ook nu zullen zij in de beginfase allicht niet veel merken van deze evolutie. “We zitten nu dicht bij de eindmeet waarbij de verschillende schoolbesturen gaan fusioneren tot één schoolbestuur, dat één beleid gaat voeren met één visie op de toekomst. De scholen blijven echter wat ze vandaag zijn en zullen niet fusioneren naar één school,” verduidelijkt ons Bart Wuyts.

De scholen blijven wat ze vandaag zijn

“Het aanbod dat er vandaag is, blijft ook zo. Dat we er in de toekomst over moeten denken om dat aanbod wat open te trekken of hier en daar wat rationaliseren, zou best kunnen, maar dat is nu zeker niet aan de orde. Wat nu op korte termijn moet gebeuren, is alle ondersteunende diensten in de verschillende scholen laten samenwerken om de kwaliteit van het onderwijs nog op te krikken. Door de krachten te bundelen kunnen we sterker uit de hoek komen.”

“Een goed voorbeeld hierbij is gans het ICT-beleid,” vervolgt hij. “Informatica in de scholen wordt de volgende jaren nog belangrijker en

vanuit de overheid zal er in die sector nog meer geïnvesteerd worden. We hebben het belang van ICT tijdens de corona-crisis allemaal wel ondervonden. Welnu, die expertise uit de verschillende scholen moeten we samenleggen en een sterk beleid uitbouwen. En dat geldt ook voor andere domeinen zoals financies, personeel, patrimonium, enz.”

MIRHO

De fusie van de scholen met een eengemaakt bestuur zal voortaan de naam MIRHO dragen. Geen afkorting of letterwoord, wel een naam geïnspireerd door het boek van VUB rector Caroline Pauwels “Ode aan de Verwondering”. Het woord miro komt uit het esperanto en betekent verwondering. De ‘H’ in MIRHO maakt de verwijzing naar Hoogstraten.

De scholen die voortaan deel uitmaken van de nieuwe structuur zijn Klein Seminarie SO, lagere school Klein Seminarie, internaat Klein Seminarie (Home@school), VITO, ASO Spijker, VTI Spijker, basisschool Spijker, de kinderdagverblijven Spijker en De Gelmertjes, het internaat Spijker, alsook de lagere scholen van Minderhout (Scharrel) en Meerle (Klimtoren). Deze twee basisscholen vallen onder het bestuur van KOBA Hoogstraten en komen zo in het eengemaakt bestuur terecht.

In totaal gaat het om een 5613 leerlingen en 830 personeelsleden. De naam MIRHO zal voorlopig wellicht vooral intern gebruikt worden vermits alle deelnemende scholen gewoon hun eigen naam behouden.

Scholengemeenschappen

De Hoogstraatse vrije scholen werken uiteraard al langer samen in de scholengemeenschappen Jong Markdal (basis) en Markdal (secundair). Deze blijven bestaan en zullen verder werken zoals ze dat tot hiertoe gedaan hebben.

Jong Markdal omvat de basisscholen Spijker, Klein Seminarie, Meerle en Minderhout, maar ook de vrije basisschool van Merksplas. Voor de secundaire scholen is er de scholengemeenschap Markdal waarbij naast de vier scholen van Hoogstraten ook Berkenbeek van Wuustwezel opgenomen is. Berkenbeek heeft echter te kennen gegeven niet toe te treden tot MIRHO.

“Het lijkt misschien allemaal een beetje vreemd”, verduidelijkt Bart Wuyts, “ maar in ideale omstandigheden zouden de scholengemeenschappen samenvallen met MIRHO. Dat is dus hier niet het geval. De coördinerende directeur van de scholengemeenschap Markdal , Philippe D’hulst, is overigens nauw bij het fusieproject betrokken en ondersteunt en begeleidt het mee.”

Eigen cultuur

Binnen de scholen zal er dus voorlopig niets veranderen, verzekert ons Bart Wuyts. “Elke school

Manu Van Oevelen is bestuurslid van KOBA Hoogstraten, dat naast de scholen en het internaat van het Klein Seminarie ook de vrije basisscholen van Minderhout en Meerle onder haar hoede heeft.

heeft een eigen cultuur, een eigen manier van werken. Het Spijker en het Klein Seminarie zijn allebei ASO scholen, maar toch zie je dat de ene leerling beter gedijt in school A en de andere in school B. De kracht van die schoolcultuur gaan we niet zo maar wegnemen.”

Elke school heeft een eigen cultuur

Daaruit spreekt alvast omzichtigheid. “Wat niet wil zeggen dat we dat tot in de eeuwigheid moeten vasthouden en dat we mettertijd mogelijke

Dirk Schroé is voorzitter van vzw Spijker met ASO Spijker, VTI, de kinderdagverblijven en het internaat Spijker

andere scenario’s niet moeten durven bekijken, als dat het aanbod van de scholen ten goede komt. Ook de twee internaten blijven afzonderlijk bestaan maar zullen nog beter samenwerken. Ze zullen bekeken worden als één entiteit, één internaat op twee verschillende locaties. Uiteraard blijven ze allebei gemengd.”

Verschuivingen

De laatste jaren zien we een verschuiving van het aantal leerlingen tussen de verschillende richtingen en dus ook tussen de scholen. TSO en BSO worden in heel Vlaanderen geconfronteerd met een daling van de inschrijvingen terwijl het aantal leerlingen in het ASO stijgt. Begin van dit schooljaar steeg het aantal inschrijvingen in het eerste jaar ASO met 57 leerlingen, terwijl dit in het TSO en BSO daalde met 31. Het jaar daarvoor hadden de ASO scholen al 62 leerlingen meer terwijl de twee technische scholen 109 leerlingen verloren.

Volgens Manu Van Oevelen heeft dit vooral te maken met het inschrijvingsrecht. Hierdoor starten er meer en meer leerlingen in het ASO met in het achterhoofd nadien een andere keuze te maken indien het hier niet lukt. Hierdoor hebben de ASO-scholen een instroom van leerlingen die beter af zouden zijn in een andere richting en hebben de TSO-scholen te laat de juiste instroom. Dit zal wellicht ook aan de orde komen binnen een eengemaakt bestuur. “Wanneer de verschillende directies op dezelfde golflengte zitten, dan kunnen we bekijken of we hier beleidsmatig impact op kunnen krijgen,” meent Van Oevelen.

“Dit is inderdaad een essentieel punt”, verduidelijkt Bart Wuyts. “Voordien was er vaak al een perceptieprobleem, dat is er alleen maar erger op geworden. Als individuele school heb je vaak geen belang om hier iets aan te veranderen omdat dat op korte termijn misschien niet in je voordeel speelt. Maar als scholengroep kan je daar andere beslissingen in nemen, in het belang van de leerlingen en hun toekomst, maar ook in het belang van de samenleving die bijvoorbeeld behoefte heeft aan goede vakmannen. Het is altijd heel jammer dat jongeren tegen hun goesting een richting kiezen waarin ze geen toekomst zien.

Vanuit een eengemaakt bestuur kan er een andere discussie ontstaan doordat je dan vanuit een ander perspectief naar de dingen kijkt. Terwijl het nu vaak over een wij/zij- verhaal gaat, komen we dan tot een wij-verhaal. Zo kan je op termijn misschien gemakkelijker een nieuwe richting binnenhalen voor Hoogstraten , daar waar nu de kans bestaat dat je die van elkaar probeert af te snoepen. Maar zulke discussies zullen dan later met de juiste argumenten moeten gevoerd worden.”

Personeel

In de aanloop naar dit eengemaakt bestuur hebben de schoolbesturen er een externe partij bij-

Gelmelstraat 60, de vroegere conciërgewoning van het Spijker, wordt de zetel van MIRHO waar de nieuwe algemeen directeur haar bureau zal hebben.

gehaald om het personeel voor te lichten en reacties te verzamelen. Zij zijn zich terdege bewust dat er bezorgdheden zijn bij het personeel en willen hiermee zo veel mogelijk rekening houden.

“Die bezorgdheid is inherent aan elk veranderingsproces, zeker omdat je op dag 1 nog niet het ganse plaatje kan zien. Dat is niet omdat we dat niet zouden willen, maar omdat we dat zelf ook niet kunnen,” verzekert ons Bart Wuyts. “Dat proces zullen we samen met leerkrachten en directies vorm moeten geven en dat is nu nog helemaal niet duidelijk. Maar er is nergens een geheim plan dat onder tafel of in de kast ligt.”

Er is nergens een geheim plan

“En wij doen ook geen fusie vanuit een crisissituatie waarin alles snel-snel moet gaan. Wij opteren voor een fusie om meer kansen te creëren voor het onderwijs in Hoogstraten en daar nemen we onze tijd voor. Dit fusieproject is op een aantal punten ook heel wat complexer dan dat we 5 jaar geleden dachten. Maar nu zitten we in de laatste rechte lijn en hopen in de loop van de volgende maanden de fusie in een akte te kunnen gieten en te bezegelen. Er is vanuit de verschillende besturen een groot engagement en overtuiging om het tot een goed einde te brengen, zodanig dat we in september reeds kunnen starten.”

Professionaliseren

Alles wijst er voorlopig op dat er voor de buitenstaander van de verandering direct niet veel te zien zal zijn. De leerlingen zullen naar dezelfde school blijven gaan, het aanbod in de scholen zal hetzelfde blijven. “We willen er eerst

en vooral voor zorgen dat de condities om op een goede manier les te kunnen geven in Hoogstraten er op vooruitgaan. Maar het is logisch dat we ook zullen nadenken waar we op termijn met het onderwijs in Hoogstraten naartoe moeten”, verduidelijkt de voorzitter van MIRHO. “Door samen te werken zal de kans om in een concurrentiestrijd te zitten wegvallen en zullen we ook moeten kijken naar kansen die we tot hiertoe gemist hebben en die voor de toekomstige generaties belangrijk zijn.”

De verschillende directies blijven hun directiefuncties uitoefenen in de scholen, er komt een overkoepelende algemeen directeur die de eindverantwoordelijkheid krijgt over alle scholen die in de nieuwe fusie zitten. In april werd het personeel op de hoogte gebracht van de stand van zaken en werden er een aantal vacatures opengesteld. De eerste was deze van de algemeen directeur.

De verschillende directies blijven hun functie uitoefenen

In die functie werd Bea Van Bergen uit Rijkevorsel benoemd - met haar hadden wij eveneens een gesprek (zie hieronder). Daarnaast werd er gezocht naar een zestal personeelsleden uit de scholen die expertise hebben in specifieke domeinen en daarvoor de coördinatie binnen MIRHO op zich kunnen nemen Zo komen er coördinatoren voor aankoop, ICT, patrimonium, boekhouding, personeel, financies. Deze personen zullen voorlopig hun taak binnen de eigen school nog combineren met een deeltijds werk voor MIRHO. De eerste taak zal er vooral in bestaan om alles in kaart te brengen en een globaal plan op te maken.

Concreet

Het nieuwe schoolbestuur zal bestaan uit een kerngroep 14 mensen die het project verder voorbereiden en begeleiden. Deze groep bestaat uit 4 afgevaardigden vanuit KOBA Hoogstraten, 4 vanuit Spijker, 4 uit Vito, één uit het internaat Spijker en dit alles onder het voorzitterschap van Bart Wuyts. Zodra deze groep goed gelanceerd is zal er ook moeten gekeken worden naar de noodzakelijke competenties.

Maar voor de uitvoering zal het aan de professionele krachten zijn die benoemd zijn in die zes hierboven genoemde domeinen. MIRHO zal gehuisvest worden in Gelmelstraat 60, de zogenaamde dokterswoning of conciërgewoning van het Spijker. Hier zal de algemeen directeur Bea Van Bergen haar bureau installeren, ook coördinerend directeur Philippe D’hulst van scholengemeenschap Markdal zal hier zijn zetel hebben. Tot slot kunnen we voorzitter Bart Wuyts gelijk geven. Dit artikel is inderdaad rapper klaar dan de fusie… (jh)

Bea Van Bergen begint als eerste algemeen directeur MIRHO

“Een uitdaging waar ik met veel goesting en enthousiasme naar toeleef”

HOOGSTRATEN - Voor het nog prille eengemaakt bestuur van de Hoogstraatse secundaire scholen, begon in april de zoektocht naar een algemeen directeur. Die draagt de eindverantwoordelijkheid voor de organisatie van alle ondersteunende diensten en zal zo een belangrijke bijdrage leveren in de samenwerking tussen de vier basisscholen, vier secundaire scholen, twee internaten en twee kinderdagverblijven. Na een selectieprocedure beslisten de huidige besturen om met Bea Van Bergen in zee te gaan als algemeen directeur van MIRHO.

Bea Van Bergen (38) studeerde 20 jaar geleden af aan het Klein Seminarie. Zij is afkomstig uit Rijkevorsel en dochter van Louis Van Bergen, voormalig leraar aan VITO. Aan de Universiteit van Antwerpen volgde ze communicatiewetenschappen en een academische lerarenopleiding. Tevens behaalde ze zowel een bachelor als een masterdiploma in sociaal werk - sociologie.

Vanaf 2007 kon zij aan de slag in de PTS (Provinciale Technische School) te Boom waar zij gedurende vijf schooljaren lesgaf in de derde graad van het beroepsonderwijs. Na twee jaren voltijds voor de klas te staan, combineerde ze haar lesopdracht met die van zorgcoördinator in de tweede en de derde graad. In functie daarvan volgde zij een universitaire postgraduaat socioemotionele begeleiding. “Ik heb steeds een groot hart voor de leerlingen gehad,” zegt ze daarover. ”Het is immers heel belangrijk dat kinderen en jongeren goed in hun vel zitten en graag naar school komen.”

Ik heb steeds een groot hart voor de leerlingen gehad

Brasschaat

Tijdens die eerste werkjaren woonde zij in Antwerpen maar in 2012 verhuisde ze naar Rijkevorsel. “Toen werd de afstand naar Boom te groot en heb ik gesolliciteerd voor de functie van adjunct-directeur in het Gemeentelijk Instituut Brasschaat. Daar ben ik op mijn 29 begonnen. Tijdens de eerste twee jaren volgde ik een kadercursus voor nieuwe directeurs in het secundair onderwijs. In juni 2016 ging de toenmalige coördinerend directeur van de scholengemeenschap er op pensioen.

Ik startte halftijds als coördinerend directeur voor de scholengemeenschap GIB-Gitok. Tot vandaag combineer ik een halftijds ambt van adjunct-directeur met een halftijds ambt van coördinerend directeur. In praktijk lopen die twee functies wel door mekaar. De scholengemeenschap GIB-Gitok is niet zo groot en omvat twee

secundaire scholen. Gitok Kalmthout is een technische school, vergelijkbaar met VITO, terwijl GIB Brasschaat zowel een ASO als een TSO afdeling heeft. Dit zou je dan kunnen vergelijken met ASO Spijker of met het Klein Seminarie.”

Hoogstraten

DHM : Hoe kom je dan bij deze aanstelling in Hoogstraten terecht?

Het is eigenlijk heel toevallig dat ik deze vacature onder ogen kreeg. Ik ben altijd de Hoogstraatse scholen op de achtergrond blijven volgen en was nieuwsgierig naar hoe zij omgingen met de vernieuwingen in het onderwijs. Op de website van het Klein Seminarie zag ik de vacature die mij toch wel geprikkeld heeft.

Het is een mooi, maar ook een heel groot project. Aanvankelijk was ik ietwat terughoudend. Er zitten immers zaken bij die voor mij minder bekend zijn, zoals de kinderdagverblijven en de internaten. Mijn kennis zit volledig in het secundair onderwijs, hoewel ik in Brasschaat ook regelmatig moest samenwerken met de basisscho-

len op gemeentelijk niveau.

DHM: Ken je de voorgeschiedenis hoe men hier naar een eengemaakt schoolbestuur toewerkte?

De situatie in Hoogstraten is wel anders dan in Brasschaat. Er zijn meer scholen betrokken, die liggen op wandelafstand van elkaar wat op zich al meer mogelijkheden biedt. Maar ze zitten voor een stuk in een concurrentiële positie. Toch kunnen ze elkaar ook aansporen en veel van elkaar leren. Dat maakt het dus wel interessant.

In Brasschaat werk ik in het gemeentelijk onderwijs waar veel ondersteunende taken gecoördineerd worden door het gemeentebestuur. Zij hebben een aankoopdienst, boekhouders, informatici, enzovoort. Al deze taken worden op gemeentelijk niveau georganiseerd, waardoor je in de school meer ruimte hebt om bezig te zijn met de pedagogische taken.

Middelen

DHM: Dat is in de vrije scholen helemaal anders, niet?

Bea Van Bergen wordt de eerste algemeen directeur van MIRHO.

Inderdaad, veel van deze taken gebeuren hier op schoolniveau. Het is dan ook de taak van MIRHO om in de toekomst ondersteunende diensten te centraliseren. De vernieuwingen in het onderwijs, zoals die in het secundair onderwijs stapsgewijs wordt ingevoerd, vergen een andere manier van lesgeven dan pakweg 20 jaar geleden.

Om gedifferentieerd les te kunnen geven of om aan co-teaching te doen, heb je middelen nodig. Toch leveren deze vernieuwingen geen extra omkadering op, waardoor je als school heel creatief en efficiënt moet nadenken over hoe je de uren zo optimaal mogelijk inzet. Schaalvergroting zorgt ervoor dat je bij aanvang moet investeren, maar op termijn kan je daarmee heel wat profijt boeken en kunnen de directies van de scholen zich bezig houden met het pedagogische luik, met het lesgeven zelf, wat toch de essentie van onderwijs is.

DHM: Wat is dan nog het verschil tussen een eengemaakte school en een scholengemeenschap? Hoe werkte dat in Brasschaat? In Brasschaat en Kalmthout zitten we met scholen op gemeentelijk bestuursniveau. De ondersteunende diensten hangen dus ook af van de twee verschillende gemeentebesturen. In de scholengemeenschap daarentegen werkt men rond het aanbod van studierichtingen, personeelsbeleid, zorgbeleid, kwaliteitszorg, professionalisering, public relations en noem maar op. Voor Hoogstraten zal dat een zoektocht worden hoe we dit moeten aanpakken. De scholengemeenschappen (Markdal en Jong Markdal) omvatten ook enkele scholen die niet tot MIRHO behoren. We zullen daar flexibel mee moeten omgaan en in overleg werken. Ik wil vanuit mijn functie zeker ook betrokken worden bij de scholengemeenschappen.

De basisscholen van Minderhout en Meerle zitten via KOBA mee in MIRHO. Er zal ook overleg moeten zijn met de gemeentelijke basisscholen van Hoogstraten, Minderhout en Meerle. Er bestaan op dit moment ook scholengemeenschappen die netoverschrijdend werken, maar dat maakt het wel complex. Je werkt dan met verschillende inrichtende machten en je moet respect blijven hebben voor de eigenheid van elk bestuur. Een netoverschrijdende samenwerking zal niet formeel georganiseerd worden, maar er moet wel ruimte zijn voor dialoog tussen de scholen.

Onzekerheid

DHM: Je zal wellicht ook wel weten dat deze evolutie in Hoogstraten ook wel met enige spanningen gepaard is gegaan en men hierbij dus niet over één nacht ijs gegaan is. Ja, ik weet dat die gesprekken al jaren bezig zijn en eigenlijk is het spijtig dat er niet eerder kon afgeklopt worden. Als dat eengemaakt bestuur er eerder was geweest, had dat ook wel zijn invloed gehad op de modernisering van het onderwijs en de verschillende studierichtingen.

Maar het is nu zo. Ik hoop dat het eengemaakte bestuur en de oprichting van MIRHO in de toekomst de gesprekken zal vergemakkelijken. Wanneer je met alle afgevaardigden rond de tafel zit, kan je wel eens ‘out of the box’ denken. Wie weet kunnen we wel vakken of zelfs studierichtingen schooloverstijgend inrichten?

Wel eens out of the box

denken

De bestaande concurrentie tussen bepaalde scholen en zeker in het ASO zal wellicht nog wel even blijven duren. Het is geen prioriteit om deze discussies opnieuw te voeren. Er zijn nu een heleboel andere zaken die op de eerste plaats komen. Zoiets moet heel doordacht gebeuren.

DHM: Hoe ervaren de leerkrachten dit? Ik denk dat er nu ook bij heel wat leerkrachten onzekerheid bestaat. Vooreerst heb je heel die modernisering die voor veel onduidelijkheid zorgt. Als we daar dan nog een reorganisatie van de scholen bij zouden doen, zou dat zeker niet realistisch zijn en voor nog meer onrust zorgen. Ik heb daar zelf wel wat ervaring mee. Toen ik in GIB begon was ik ook de eerste adjunct-directeur. De school was exponentieel gegroeid, we hebben toen een nieuw gebouw gezet.

Dat is een heel moeilijk proces geweest voor een aantal leerkrachten. Vertrekken van een school waar je alle leerlingen bij naam kent naar een school met meer dan 1000 leerlingen, dat is helemaal anders. Zoiets heeft tijd nodig. Op dit moment zijn er overigens nog steeds wachtlijsten om in het GIB binnen te geraken. Vanuit de overheid krijgt de gemeente subsidies om verder uit te breiden, maar dat is gewoon niet realistisch.

Warm water

DHM: Welke knelpunten en toekomstmogelijkheden zie je?

Vooreerst is er vanuit het eengemaakt schoolbestuur al heel goed nagedacht over tal van aspecten. Er zijn een aantal coördinatoren aangeduid op verschillende domeinen die een beleidsplan moeten uitdokteren. Ik zou deze coördinatoren graag op korte termijn leren kennen zodat ze snel kunnen opstarten.

Op schoolniveau zal ik vooral samenwerken met de twee coördinerende directeurs van de scholengemeenschappen. Voor het secundair is dat Philippe D’hulst. Wij gaan ons bureau delen in de Gelmelstraat 60, de zogenaamde dokterswoning naast het klooster van het Spijker en schuin over het kinderdagverblijf, maar wij zullen ook vaak in de scholen aanwezig zijn.

Voor ICT staat er heel wat werk te wachten. Er zijn heel wat overheidsbudgetten vrijgemaakt om iedere leerling op termijn een eigen laptop te geven, maar dat vraagt wel heel wat meer dan een toestel aankopen en geven. Als alle leerlin-

De vier Hoogstraatse secundaire scholen liggen op een boogscheut van elkaar in de schaduw van de toren. Toch wordt het een hele uitdaging voor het eengemaakt bestuur en de nieuwe algemeen directeur.

gen tegelijkertijd op internet moeten kunnen, heb je een performant wifi-netwerk nodig.

Ook van de leerkrachten vraagt dit een hele aanpassing. De laptops moeten immers goed gebruikt worden in de klas, maar anderzijds willen we ook afwisseling zodat leerlingen niet heel de dag naar een scherm moeten kijken. Er is de laatste jaren een hele evolutie op dat vlak en Covid heeft dat proces alleen nog versneld. Ik ben heel benieuwd om te zien hoe ver men daar mee staat in de verschillende scholen.

Ik zal dus veel mensen moeten leren kennen

Ik zal dus veel mensen moeten leren kennen na de vakantie. Verder zal ik in gesprek gaan met de verschillende directieleden om te horen wat hun ideeën zijn over de optimalisatie en de schaalvergroting, zodat ik mee kan zoeken naar synergie tussen de verschillende scholen: waar kan worden samengewerkt om te voorkomen dat elke school op haar beurt het warm water moet uitvinden? Ik zal tussenpersoon zijn van de directies en het schoolbestuur. Een grote uitdaging waar ik met veel goesting en enthousiasme naar toeleef! (jh)

De sportieve familie van Bart en Pascale

Prestaties ondergeschikt aan plezier en contentement

Het is heus wel een sportieve familie: Bart, Pascale, Ruben, Jade, Lennert en Reinout Meeusen stonden in 2019 samen in de gietende regen aan de start van de Hoogstraatse stratenloop. Daarmee waren ze ook individueel niet aan hun proefstuk toe. Pascale reed als kind al de 180 van Hoogstraten. Bart werkte twee keer de zwaarste triatlon ter wereld af. Jade traint op haar zestiende al een jeugdploegje bij Gelvoc. Lennert werd in 2018 verkozen tot sporttiener van Hoogstraten. Voetbal, volleybal, atletiek en wielrennen, gespreksonderwerpen genoeg dus, maar aan de keukentafel gaat het toch nogal eens over de koers. Aan onze gesprekstafel zaten Pascale en Bart.

Na zijn studies mechanica in VITO ging de nu 51-jarige Bart Meeusen eerst aan het werk in Deurne. Die verplaatsing deed hij altijd met de fiets. Dat was niet anders toen hij daarna aan de slag ging bij TOP Running in Wuustwezel, waar hij samen met joggers en wedstrijdlopers op zoek gaat naar de gepaste loopschoen. Via een loopanalyse bepaalt hij de stand van de voeten in de loopschoen. Op een loopband kan je dan de schoen uitproberen. Niet enkel voor hardlopers en wandelaars is het van belang om te bewegen in een comfortabele schoen. Destijds was hij de eerste werknemer in het bedrijf, dat nu uitgegroeid is tot een begrip in de Noorderkempen. Hijzelf heeft zich gespecialiseerd in steunzolen en orthopedie en gaat hiermee in het spoor van Jef Van Mechelen, zijn 78-jarige leermeester bij TOP Running.

Pascale Van Cleuvenbergen is van 1972. Zij geeft wiskunde, fysica en chemie in VITO Hoogstraten. Als kleine meid moest zij al de fiets op. Ze is thuis de laatste in de rij en een ‘nakomerke’. Haar ouders deden wandelingen en fietsuitstappen met de KWB en zij moest overal mee naartoe. Zo herinnert ze zich ‘de 170 of 180 km van Hoogstraten waaraan ze deelnam. De ‘jongere bestuursleden’ van de KWB herinneren zich hierover niets, maar wat het ook was, het had indruk gemaakt.

Kliefhamers

Bart groeide op in Rijkevorsel, dus ging hij zoals vele dorpsgenoten sjotten bij Zwarte Leeuw. Hij speelde er tot bij de juniors waarna

hij met een aantal vrienden voetbalploeg ‘De Kliefhamers’ oprichtte. Zij sloten zich aan bij de Kempische Vereniging Der Vriendenclubs, een competitie waar overigens wel meer getalenteerde Rijkevorselse voetballers actief waren. De vader van Bart fietste veel en voetbalde destijds ook in deze gemeentelijke competitie bij de Fruitboys.

Landlopersjogging

FC De Kliefhamers ontstond in 1992 toen een aantal voetballers van Zwarte Leeuw misnoegd waren en met een eigen caféploeg wilden beginnen. “Na een rondvraag in Café Sport bij May hadden we genoeg spelers, een café en een sponsor, enkel een naam voor de ploeg ontbrak nog. Toen op een vrijdagnacht bij May aan de toog het verhaal verteld werd van iemand die een persoon met een klauwhamer te lijf gegaan was, begon de naam vorm te krijgen. Het werd niet FC De Klauwhamers maar FC De Kliefhamers.”

Triatlon

“In die tijd ben ik ook beginnen te lopen. Ik deed een keertje mee in Hoogstraten aan de stratenloop. Dat ging heel goed en vanaf dan ben ik blijven lopen. Een volgende stap was een 1/8ste triatlon van de Lollepotters in Oostmalle. De start van het zwemmen was in de buurt van het vliegveld. Daarna ging het met de fiets naar Salphen waar het loopgedeelte startte. Ik had de smaak te pakken voor de duursporten.

Ik ging bij een triatlonclub in Antwerpen en

daarna in Wuustwezel bij Marc Herremans en nog later twee jaar bij Meetria. Daarna werd het te druk met de sportende kinderen. Maar intussen heb ik toch vier volledige triatlons afgewerkt. Twee triatlons in Almere in de buurt van Amsterdam en twee in Embrun in het departement Hautes-Alpes in Frankrijk.

Dit is misschien wel de zwaarste triatlon van de wereld met meer dan 5000 hoogtemeters en de beklimming van de col d’Isoard. Ook in het loopgedeelte is er niks vlak. In de Iron Man van Hawaï doen de beste atleten er 8 uur over, in Embrun komt de allerbeste niet onder de 10 uur binnen.

Ik had aanvankelijk zelf nog veel tijd om te trainen. We hadden toen nog maar een kindje, onze Ruben. Een deelname aan een triatlon, daar maakten we dus gelijk een vakantie van…”

Smaak

“Alle vier de kinderen kregen de sportieve smaak te pakken. Ruben, onze oudste, is van 2002 en doet momenteel zijn eerste jaar sportkot in Leuven. Hij is vooral een fietser met een voorkeur voor het veldrijden. Hij was ook lid van AVN en van de zwemclub. Hij heeft eerst gevoetbald bij HVV. Op zijn 12de had hij op vakantie ook al de Mont Ventoux opgereden en zijn interesse ging toch meer uit naar het fietsen. Lennert (2007) voetbalde ook maar wilde door de beslissing van Ruben ook mee fietsen. Ook Reinout (2009) is maar enkele keren naar de voetbaltraining geweest. Ook hij koos dan al

Pascale en Bart

Vier op een rij, de sportieve kinderen van Bart en Pascale.

voor de fiets. Intussen was Jade (2005) aan het volleyballen bij Gelvoc. Alle vier de kinderen waren ook lid van AVN. In die periode gingen we overigens alle zes trainen bij de Hoogstraatse atletiekclub.

Crossen deden we in Holland in de West Brabantse Veldrit Competitie (WBVC). Dat waren 12 crossen met een klassement. Dat was voor ons gemakkelijker. In België moet je dikwijls heel ver rijden voor een wedstrijd. In West Brabant zijn de wedstrijden allemaal kort in de buurt, in Hoogerheide, Rucphen, enz. Het ging daar ook vooruit. De ene wedstrijd volgde al snel op de volgende. ‘s Middags waren we terug thuis en dan hadden alle drie de zonen gereden. Na de middag konden we dan zelf nog een toerke gaan lopen. Lennert heeft twee keer zijn klassement gewonnen. Ook Toon Aerts, Wout Van Aert en Mathieu van der Poel hebben die wedstrijden op jonge leeftijd gereden.”

Talent

Wie beschikt over het meeste talent? Na een korte discussie volgt een diplomatisch antwoord. “Het zijn verschillende renners met een verschillend karakter. Ik ga dikwijls mee trainen en zie in alle drie potentie. Lennert en Reinout zijn nog heel jong en het belangrijkste is dat ze content zijn en dat er plezier in hebben. Rijden ze 10de, dan is dat goed, rijden ze 60ste, dan is dat ook goed. Dit hangt ook dikwijls af van de startplaats die de renner krijgt. Winnaarsmentaliteit komt met de leeftijd. Het is aan tafel trouwens

Het gaat weer over de koers…

een frequent onderwerp van discussie.

Ons Jade vindt dit niet altijd even fijn. Het gaat weer over de koers, zegt ze dan. Jade is 15, speelt zelf bij Gelvoc en traint er ook een jeugdploeg samen met Marthe Vervoort en Kyra Stes. Dat is voor haar, zeker nu in coronatijd, het hoogtepunt van de week want de allerkleinsten mochten in coronatijd wel terug trainen.

Lennert en Reinout rijden ook met de mountainbike en doen daar ook mee aan wedstrijden. In de winter is het veldrijden en in de zomer fietsen ze op de weg en met de mountainbike. Als ze moeten kiezen tussen 20 keer een klein rondje op de weg of een wedstrijd met de MTB kiezen ze altijd voor het tweede.

Ruben rijdt nu bij de beloften op het veld en op de weg. Zijn voorliefde gaat ook uit naar de cross. Hij was vorig jaar goed gestart, maar toen werd de competitie stopgezet. Stilaan verbeterde de situatie en voor de Aardbeiencross in Hoogstraten (Merksplas) had Ruben een startnummer gekregen van de organisatie, maar dit werd later toch ingetrokken. Enkel de profrenners mochten starten. Dat was wel een grote tegenvaller voor hem.”

Coach Bart?

“Ze trainen allemaal bij WAC, maar we gaan ook dikwijls elders fietsen op andere mooie omlopen. Elke keer opnieuw dezelfde trainingsritten doen, dat verveelt. Mijnterril Beringen, Langdorp, Herentals, Lichtaart en Huijbergen zijn plaatsen met een heel mooi parcours.”

Of pa als coach optreedt? “Nee. Coach, dat is een groot woord. Ik heb zelf nooit gekoerst. Ik kan ze wel af en toe raad geven. Ze gaan naar de MTBschool Noorderkempen in Essen. Daar hebben ze veel techniek bijgeleerd. De twee jongsten doen dat nu nog. Ze volgen 10 lessen per jaar en ook daar doen ze ook geregeld uitstappen.”

Dat zijn heel wat moeilijke verplaatsingen met al die fietsen. Pascale verduidelijkt: “Ons verplaatsen was vroeger wel een probleem. Nu hebben we ons een mobilhome aangeschaft. Dat is superhandig. Na een cross in Nossegem zat onze Ruben van kop tot teen onder het slijk. Het had heel de dag geregend en het was koud. Hij stond naast de auto met zijn voeten in een baddeke te klappertanden en ik waste zijn benen. Er waren toen al drie renners in onze familie en we dachten dat een mobilhome wel een goede investering zou zijn.

Nadien is dat wel gebleken want we gaan er ook mee op vakantie. Deelnemen aan een wedstrijd is meestal een daguitstap. Je zit warm, je drinkt een koffietje en ik kan dan ook werken voor school, want dat moet ook gebeuren. Onze vakanties zijn trouwens altijd sportvakanties, alle fietsen gaan mee. We zijn ook al op wandelvakantie geweest, maar de fietsen gaan toch altijd mee.”

Ambities

Bart: “Ik wil zo lang mogelijk fit blijven zodat ik die mannen nog kan volgen. En zo lang mogelijk blijven lopen, gewoon omdat ik dat plezant vind. Ik loop elke week 2 tot 3 keer en ik rijd elke werkdag 40 km met de fiets naar Wuustwezel. Als ik dit niet zou doen, dan zou het moeilijk worden. Onze jongste kan ik nog volgen, onze Lennert wordt al moeilijker en onze Ruben volgen gaat al lang niet meer…”

Pascale: “Ik jog ook driemaal per week, ga een keertje zwemmen en in deze coronatijd ben ik ook gaan fietsen. Ik hoef overigens helemaal geen doel te hebben om te sporten. Fit blijven en in conditie blijven is voldoende om gemotiveerd te blijven.”

Hoe kijken ze naar de sportieve ambities van de kinderen? “We hopen dat ze nog lang met plezier blijven sporten. Het niveau daarbij is niet zo belangrijk. In wedstrijden moeten ze wel hun best doen. Onze Ruben beseft heel goed wat het is om zich sportief te ontspannen. In Leuven heeft hij altijd zijn fiets mee, gaan fietsen is een verademing voor hem. Fietsen aan de kanten van Overijse bleek een openbaring voor hem.

Het blijft pure ontspanning. Die mannen die kampioen waren op hun veertiende, daar hoor je nu niet meer van. Je komt ze niet meer tegen in wedstrijden. De liefhebbers blijven actief. In 2019 stonden we nog alle zes aan de start van de stratenloop in de gietende regen. Dit jaar zou het schitterend weer geweest zijn voor de stratenloop. We hopen er nog dikwijls te kunnen starten, ook in de Kapellekensloop, in de Landlopersjogging en de triatlon van Meer.

Uiteraard zijn we fier op onze kinderen. Lennert werd Provinciaal kampioen, maar we zijn even trots op de andere drie. Het is een plezier om ze allemaal in actie te zien!” (rob)

Ruben, Reinout en Pascale na de beklimming van de Mont Ventoux in juni 2019.

Bart, Ruben en Lennert bij de triatlon in Wuustwezel in augustus 2015

Open Monumentendag met plannen voor De Laermolen

HOOGSTRATEN/WORTEL

- Naar aanleiding van Open Monumentendag op zondag 12 september kan je tussen 10 en 17 uur een bezoek brengen aan de Sint-Katharinakerk of een wandeling maken door de kolonie georganiseerd door Natuurpunt. Maar de meeste aandacht zal wellicht gaan naar de plannen van een ‘groene belevingszone’ bij de Laermolen.

Vistrap

In ons aprilnummer 2021 werden die plannen uitvoerig uit de doeken gedaan, dat gebeurt nu ook in de Laermolen zelf.

De Vlaamse Milieumaatschappij (VMM) wil binnen de ruilverkaveling Rijkevorsel-Wortel bij de watermolen een vistrap aanleggen waardoor vissen in een aantal kleine stapjes in totaal een niveauverschil van ongeveer 1,5 meter stroomopwaarts kunnen overbruggen.

Om de vistrap aan te leggen heeft men ruimte nodig. Daartoe kocht de Vlaamse Milieumaatschappij een groot perceel grond tegenover de molen tussen de Mark en de Molenstraat. Daarop komen meanders zodat er voldoende lengte is om het hoogteverschil voor de vissen in kleine stapjes te overbruggen.

Bovendien is er de molenvijver, een restant van een meander die men al in de 16de eeuw heeft afgesloten. Toen trok men de Mark recht richting molen om meer stuwkracht op het molenrad te krijgen. Begin vorige eeuw is die meander vol stortafval gekapt. Men hoopt nu om voldoende middelen samen te brengen om het stort af te

graven en de vroegere meander als molenvijver te herstellen.

Nog veel vragen

Vraag is hoe ver men moet gaan in de ontsluiting en de beleving van het geheel. Kiest men voor een zo natuurlijk mogelijke en beperkt toegankelijk geheel of moet er plaats zijn voor speeltuigen of zelfs een ligweide?

De molen zoals we die nu kennen is slechts de

helft van wat ooit een majestueuze dubbelmolen was, met op de rechteroever een olieslagmolen en links een graanmolen. In het plan is voorzien om dat verdwenen volume terug zichtbaar te maken.

De uitvoering van de plannen is nog niet voor morgen. De ruilverkavelingswerken starten wellicht in 2023 en zullen zo’n 6 jaar in beslag nemen. Nieuwsgierig? Je verneemt er alles over op 12 september tussen 10 en 17 uur bij de molen. (fh)

“Today, I kill you!” in een veilinghal

HOOGSTRATEN - “Today, I kill you!”onder die niet mis te verstane titel brengt theater Skagen een voorstelling op zaterdag 9 oktober om 20.15 in een veilinghal van Coöperatie Hoogstraten.

Het stuk wordt gebracht door Bjarne Devolder en Clara van den Broek. Zij leerden elkaar kennen op het conservatorium van Antwerpen en creëerden een dialoog over een moeder-zoon relatie. Moeder en zoon zijn op weg met de auto. Ze raken hevig in discussie met elkaar, houden halt om het uit te praten. In en uit de auto, niet wetend

waar te beginnen, waar naartoe, waarheen terug te keren. Tot ze ergens geraken - met de toeschouwer als getuige.

Covid-19 gaf deze voorstelling onverwacht een extra dimensie, de sociale distantie die ook het publiek moet aanhouden, weerspiegelt het gevoel van isolatie dat de personages ervaren. Eke toeschouwer zit alleen op een stoel en krijgt een (ontsmette) hoofdtelefoon. Een meer individuele toneelervaring is er allicht niet, als toeschouwer heb je bovendien het gevoel dat de personages in je hoofd zitten. (fh)

Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten - 0495 25 25 05 - redactie@demaand.be

Nog geen 23ste editie van Groenten & Bloemen

HOOGSTRATEN - Alles was in gereedheid gebracht. Zowel VVV Hoogstraten, vrijwilligers als de technische dienst van de stad stonden klaar voor de 23ste editie van Hoogstraten in groenten & bloemen. Helaas heeft het coronatijdperk ook een grote impact gehad op de gezondheid van hoofdontwerper Tom De Houwer. Daarom zag hij zich genoodzaakt om zijn bijdrage aan het evenement voor dit jaar stop te zetten. En, jammer maar helaas, er was geen tijd meer voor een alternatief, zoals dat vorig jaar wel mogelijk was.

Nadat corona in 2020 roet in het eten gooide, kan nu dus ook de editie 2021 niet plaats vinden. De voorbereidingen van het jaarlijks evenement zaten nochtans volledig op schema: de ontwerpen waren klaar en ook de organisatie in het atelier stond op punt. Men hield ook rekening met de uitdagingen die eventuele coronarichtlijnen van de federale overheid zouden meebrengen. Een normale editie leek haalbaar… maar het heeft dus toch niet mogen zijn! (fh)

Een moordwandeling met Tinello

HOOGSTRATEN - Eind juni, begin juli organiseerde Tinello-toneelgezelschap een interactieve ‘moord’wandeling, waarbij de deelnemers een moordenaar moesten helpen vinden. Vanwege het grote succes wordt deze wandeling overgedaan op de zaterdagen en zondagen 4, 5 en 11 en12 september. Men vertrekt telkens tussen 14 en 18 uur in zaal Cecilia.

Bij aankomst in de zaal, voor het vertrek dus, ontvang je het moorddossier. Je krijgt een half uurtje tijd om dit ter plaatse door te nemen, zodat je zicht krijgt op de achtergrond van de zaak. Tijdens een wandeling door het centrum van Hoogstraten bekijk je filmpjes van het verhoor van de verdachten (gespeeld door Tinello) en kan je hun alibi’s controleren. Ook andere speuropdrachten helpen het mysterie te ontrafelen.

Na de wandeling kan je in Cecilia je dossier afwerken en je oplossing melden aan de onderzoeksrechter. Hier kan je dan ook de ontknoping zien.

Praktisch

Tijdens deze productie volgt men alle op dat moment geldende coronamaatregelen. Voorzie alvast een mondmasker voor verplaatsingen binnen de zaal.

De wandeling zelf is ongeveer 3,5 km lang, maar de volledige activiteit neemt toch zowat drie uur in beslag. Je hebt ook een smartphone met QR-reader nodig; voor je comfort gebruik je best oortjes om gewapend te zijn tegen omgevingslawaai.

Omwille van een tijdsslot kan je enkel telefonisch reserveren op het nummer 03 314.34.36 tussen 18.30 en 20.30 uur. Deelnemen kost 25 euro per persoon (maximum groepjes van 4 personen), cash te betalen bij vertrek omdat er in de zaal geen mogelijkheid is om elektronisch te betalen.

Meer Tinello

Ondertussen is Tinello al druk aan het repeteren voor een nieuwe productie voor november-december. Het is een eigen creatie met als werktitel ‘De XII werken van Hercules’, geschreven door Koen Van Opstal, in een regie van Anne Van Opstal. Verdere info hierover volgt tijdig.

Tinello heeft een nieuwe website (www.tinellotoneelgezelschap.be) waar je een overzicht krijgt van hun actuele producties en alle producties die het gezelschap ooit speelde. Of toch bijna alle producties….want er wordt nog aan gewerkt. Je kan het gezelschap voortaan op twee mailadressen bereiken: info@tinello-toneelgezelschap.be voor alle info: reserveren@tinello-toneelgezelschap.be voor reservaties. (fh)

Leesjury voor jongeren

HOOGSTRATEN - Na 40 jaar wordt de Kinderen Jeugdjury Vlaanderen in een nieuw kleedje gestoken, dat wordt voortaan de Leesjury. Leesplezier en ontmoeting staan daarbij onverminderd voorop voor kinderen en jongeren van 10 tot 16 jaar.

Je kan aansluiten bij je leeftijdsgroep (10-12 jaar, 12-14 jaar of 14-16 jaar). Van oktober tot Pasen lezen ze een aantal topboeken. Voor de jongste groep zijn dat acht boeken, voor de andere zes. Zowel bekende schrijvers als Mark Tijsmans, Joke Van Leeuwen en Bjorn Van den Eynde komen aan bod, ook minder bekende parels zoals “Mijn jaar in een tent”, “Offerkind” en “Rosie ❤ Jack”.

Enkele keren komen ze met de juryleden van hun leeftijd samen om telkens twee boeken te bespreken. Daarna maakt elk jurylid zijn eigen rangschikking. Zo wordt het beste boek van het voorbije leesjaar gekozen. Wie dat wordt, ontdekken de juryleden op een groot slotfeest.

Geïnteresseerd? Kom naar de infosessie op woensdag 29 september om 13.30 uur in de hoofdbib in de Lindendreef. (fh)

Geen Bloemen & Groenten dit jaar en voor een alternatief zoals in 2020 was nu helaas geen tijd meer.

Een gele doos in de koelkast?

HOOGSTRATEN - Vanaf september start de verdeling van de gele doos voor 75 plussers. Deze bewaar je in de koelkast, met daarin persoons-, contact- en medische gegevens. Bij een interventie van de hulpdiensten hebben die zo meteen de info die ze nodig hebben.

Wat?

Het concept van de gele doos komt uit Canada,

waar hulpdiensten bij interventies vaak kostbare tijd verloren bij het vinden van belangrijke correcte informatie over de patiënt. Op initiatief van het Regionaal Platform Ouderenbeleidsparticipatie Kempen, en met de steun van Welzijnszorg Kempen en de provincie Antwerpen, wordt deze nu ook in de Kempen verspreid aan senioren.

In de gele doos worden alle gegevens gebundeld die nuttig zijn voor de hulpdiensten als brand-

Loca es a alen Gele Doos en buurtbabbel van 20 september tot en met 5 november

Hoogstraten: wekelijks ma t/m vr 10.00-12.00u Cafetaria LDC Stede Akkers Jaak Aertslaan 4, Hoogstraten

Meerle: wekelijks di en wo 10.00-12.00u Re er Vrije Basisschool De Klimtoren Ulicotenseweg 1, Meerle

Meersel-dreef: wekelijks vrijdag 10.00-12.00u Taverne De Zevenster - Bij De Paters Dreef 42, Meersel-Dreef

Meer: 22 september, 13 oktober en 3 november woensdag 10.00-12.00u Boerenzaaltje Meerdorp 6, Meer

Wortel: 30 september en 21 oktober donderdag 10.00-12.00u Uitleenpost Bib Worteldorp 15, Wortel

Minderhout: 6 en 27 oktober woensdag 10.00-12.00u Noodkerk / TTC Minderhout Schoolstraat 6, Minderhout

Stef Bos bloemleest zijn werk

HOOGSTRATEN - Op vrijdag 22 oktober om 20.15 uur nodigt GC Hoogstraten in samenwerking met verschillende lokale armoedepartners Stef Bos uit. Hij brengt in de Rabboenizaal zijn intieme voorstelling “Bloemlezing” waarbij hij met pianobegeleiding zowel bekende als nieuwere liedjes vertolkt.

De avond staat in teken van de dag van verzet tegen armoede op 17 oktober. Het concert wil mensen samenbrengen rond dit thema en wil mensen met elkaar in ontmoeting brengen om samen onbeperkt te kunnen genieten van muziek.

Inkom 20 euro. Wie recht heeft op een verlaagd tarief, koopt de tickets aan 4 euro via de UiTPAS. (fh)

weer, politie en medische hulpverleners. Het gaat dus om persoons-, contact-, en medische gegevens. De doos wordt bewaard in de koelkast, omdat dit een gemakkelijke vindplaats is voor de hulpdiensten.

Een bijhorende sticker, die aan de binnenkant van de voordeur wordt geplakt, duidt aan dat er een gele doos in de koelkast zit. Zo vinden hulpverleners snel de nodige informatie om gepaste hulp te bieden wanneer ouderen in nood verkeren of vermist blijken. De gele doos kan dus heus wel levens redden.

Verdeling

Op voorstel van de seniorenraad Hoogstraten besliste het stadsbestuur om mee in te stappen in dit project. Stad Hoogstraten wil de gele doos primair verdelen aan de meest kwetsbare en zorgbehoevende groepen. Daarom worden ze eerst verdeeld aan de alleenstaande 75-plussers. Daarna wordt bekeken aan welke groepen de gele doos nog zal worden bedeeld.

Elke alleenwonende 75-plusser ontvangt in de loop van september een persoonlijke brief met uitnodiging om een gele doos af te halen in zijn buurt. Dit kan vanaf maandag 20 september tot en met vrijdag 5 november tijdens de koffiekrant of buurtbabbel van het LDC (lokaal dienstencentrum) of in een tijdelijke buurtlocatie.

Uiteraard is het ook mogelijk om je gele doos af te halen op een andere buurtlocatie dan je eigen deelgemeente. (fh)

Mama’s Jasje een jaar later

HOOGSTRATEN - Het concert van Mama’s Jasje, dat vorig jaar omwille van corona uitgesteld moest worden, gaat nu door op zaterdag 16 oktober in de Rabboenizaal. Het live concert van Peter van Laet en band duurt 75 minuten. Het voorprogramma zal verzorgd worden door Sem Rozendaal, die onlangs tweede werd in de Voice Holland.

Wie nog een ticket heeft voor de editie 2020 kan dit gebruiken op 16 oktober. Er worden 600 personen toegelaten; half augustus waren er nog 180 tickets beschikbaar. Deze kunnen besteld worden via de FB pagina “Mama’s Jasje Hoogstraten”.

Er zitten nog enkele Gevi-events in de pijplijn. Op 11 december brengt Dana Winner haar kerstconcert in de Sint-Katharinakerk. De tickets hiervoor kunnen vanaf nu besteld worden.

En dan is er nog Grenspop, ooit ook al het slachtoffer van corona,.

Daarover vermeent u meer in onze volgende uitgave. (fh)

Peter de Laet van Mama's Jasje

Dan toch “The story of Wortel” in Merksplas-Kolonie

MERKSPLAS/WORTEL - Omwille van corona moest het klank- en lichtspel “The Story of Wortel” al tot driemaal toe uitgesteld worden. Maar nu liggen er 18 speeldata vast tussen vrijdag 22 oktober en zondag 14 november. Op iedere speeldag zijn er telkens 8 wandelingen van 80 minuten per avond. Er is overigens nog maar een beperkt aantal tickets beschikbaar.

Totaalbelevenis

Het betreft een productie van The Host Belgium, een onlangs opgericht theaterproductiehuis uit Berchem. Geschreven als opvoering in WortelKolonie zelf met een wandeling door de dreven, moesten de makers uitwijken naar MerksplasKolonie. De kolonie van Wortel is nu eenmaal een stiltegebied, waarin geen plaats is voor dergelijk avondspektakel.

Het verhaal gaat terug naar Wortel-kolonie tijdens de Belgische Revolutie in 1830. Producent Yannick de Kleine: “Vanaf het moment dat de deelnemers toekomen, worden ze meer dan een uur lang meegenomen in het verhaal van de familie Westervliet, een vrij welstellend gezin dat door omstandigheden in armoede geraakt en verwezen wordt naar de vrije kolonie van Wortel. In 1830 zijn er kolonisten die het opnemen voor oranje en andere voor België. Tijdens de schermutselingen wordt de kolonie in de as gelegd, geraken de leden van het gezin elkaar kwijt en gaan ze op zoek naar elkaar. De voorstelling

geeft een impressie, maar heeft niet de pretentie om een historische reconstructie te zijn.”

Figuranten

“Op elk van de 18 speelavonden zijn er 8 voorstellingen,” vervolgt hij, “daarin worden maximum 30 toeschouwers door een als landloper uitgedoste gids op sleeptouw genomen. De deelnemers zien tien kleine scènes en drie grote shows met een 80-tal figuranten, paarden en mooi gemaakte decorstukken. In een spectaculaire eindscène gaat een gedeelte van de kolonie zelfs in vlammen op. Hoe dat precies gebeurt, blijft een verrassing…”

Van zodra het donker wordt, vertrekt een groep deelnemers om de 20 minuten. Het wandeltraject is 3,5 km lang. De deelnemers zien geen acteurs, wel figuranten. Alle dialogen werden op voorhand ingesproken door Lucas Van den Eynde en Cara Jacobs.

Praktisch: “The Story of Wortel” van vrijdag 22 tot zondag 31 oktober, van maandag 1 tot zondag 7 en vrijdag 12 tot 14 november zijn er telkens 8 wandelingen van 3,5 km en een verhaal van 80 minuten. De eerste wandeling vertrekt om 18.40 uur en vervolgens om de 20 minuten bij Colonie 7 te Merksplas.

Tickets kosten 32 euro voor volwassenen, 22 euro voor -18-jarigen. Info en tickets: www.thestoryofwortel.be. (fh)

Niet vergeten: geheugentraining

HOOGSTRATEN - ‘Om maandag 20 september start een nieuwe reeks geheugentraining in LDC Stede Akkers Hoogstraten. Ons geheugen gaat immers achteruit als we het niet genoeg oefenen. Zulke training kan voor mensen met gewone vergeetachtigheid soelaas bieden. Deze lessen zijn overigens niet bedoeld voor wie beginnende dementie heeft.

Er zijn sessies op maandagen van 20 september tot en met 13 december, telkens van 14 tot 15 uur. Inschrijven kan telefonisch op 03 340 16 30 (tijdens openingsuren), of via mail dienstencentrum@hoogstraten.be vanaf 1 september 2021 tot volzet. De kostprijs voor 12 lessen bedraagt 30 euro. (fh)

‘Mijn

Briljante Scheiding’ in LeCirq

HOOGSTRATEN - ‘Mijn briljante scheiding’ is een monoloog die gebracht wordt door Annemie Picard en die moeiteloos van het tragische naar het komische springt. Het personage Angèle blijkt verwikkeld in een lang aanslepende echtscheiding. Op een eerlijke, confronterende, soms pijnlijke manier doet ze haar verhaal, gelukkig ook doorspekt met amusante anekdotes.

Annemie Picard brengt ‘Mijn briljante scheiding’ op woensdag 27 oktober om 20 uur in zaal LeCirQ. Inschrijven kan via mail bij ingridmaes8@hotmail.com. (fh)

Theater VETO brengt Donalds verhaal

HOOGSTRATEN - Op zaterdag 11 september brengt GC Hoogstraten het project Donald van het Tweemancollectief VETO. Het is een van de 71 ingezonden projecten van de wedstrijd ‘Eigen kweek’.

Het verhaal gaat terug op Donald Crowhurst die in 1968 deelnam aan de eerste solo-zeilwedstrijd rond de wereld. 243 dagen lang is hij alleen onderweg, om op te geven als hij bijna bij de finish is. Hij laat zich afdrijven op de oceaan en spendeert zijn tijd met het schrijven in zijn logboeken. Hij beschrijft daarin hoe hij verdwaald raakt in zijn eigen leugens en groeiende verwarring. Zijn schip wordt onbemand teruggevonden.

Anna Dupon en Xandry van den Besselaar brengen een live-podcast op scène. Het verhaal van Donald wordt gekoppeld aan de ervaringen van mensen die het gevoel hadden de greep op hun leven te verliezen tijdens anderhalf jaar lockdown.

Meer info op de website van GC Hoogstraten. (fh)

Laat naar je borsten kijken

HOOGSTRATEN - Borstkanker is de meest voorkomende kanker bij vrouwen in Vlaanderen. Een screeningsmammografie kan borstkanker in een vroeg stadium opsporen, zelfs nog vóór je een knobbeltje kan voelen. Als borstkanker in een vroeg stadium ontdekt wordt, bestaat er een veel grotere kans op genezing en is het bovendien dikwijls niet nodig om de borst te amputeren. Meer dan reden dus om in de mammobiel een mammografie of röntgenfoto te laten maken. Dat kan in Hoogstraten van 7 september tot 7 oktober.

Deze mammobiel is een bus die speciaal ontworpen is voor het maken van een mammografie of een röntgenfoto van je borsten. Deze wordt ingezet bij het Vlaamse bevolkingsonderzoek naar borstkanker. Het onderzoek is gratis als je bent aangesloten bij een Belgisch ziekenfonds. Het is niet verplicht om je te laten onderzoeken, maar wel sterk aangeraden.

Deelnemen?

Het bevolkingsonderzoek richt zich naar vrouwen van 50 tot en met 69 jaar die niet in behandeling zijn voor kanker. Ze krijgen elke twee jaar een persoonlijke uitnodiging van het Centrum voor Kankeropsporing (CvKO) met een voorstel van afspraak. Dat kan ook met een voorschrift van je dokter. Let op: zonder afspraak kan je geen onderzoek laten uitvoeren in de mammobiel.

Hoe gaat het onderzoek in zijn werk? De medewerker geeft je kort uitleg en stelt een paar vragen. Vervolgens worden er van elke borst twee röntgenfoto’s, horizontaal en schuin gemaakt. De radioloog beoordeelt de foto’s en vergelijkt ze met de vorige mammografieën. In het Centrum voor Kankeropsporing worden ze nog-

Repaircafé opnieuw in de startblokken

HOOGSTRATEN - Op zaterdag 18 september is het Repaircafé terug actief. Vrijwilligers brengen hun gereedschap en materiaal mee om alle mogelijke reparaties aan kapotte spullen uit te voeren. Ze geven daarbij eerlijk advies of een herstelling nog mogelijk en zinvol is.

Ook de Restantes zijn van de partij. Zij leren telkens een techniek aan om met afval nieuwe spullen te maken. Je bent welkom in LDC Stede Akkers tussen 9.00 en 11.30 uur. Er wordt geen vergoeding gevraagd, maar een vrije gift is mogelijk. (fh)

aan het bevolkingsonderzoek naar borstkanker. Niet twijfelen, ook doen!

maals grondig bekeken. Ongeveer 3 weken later ontvangen jij en je dokter het resultaat.

Waakzaam

Blijf waakzaam, ook als je om de twee jaar een mammografie laat nemen. Dat geldt overigens ook voor wie niet tot de leeftijdsgroep behoort die wordt uitgenodigd voor het bevolkings-

onderzoek. Het kan je leven redden wanneer je zelf regelmatig je borsten checkt. Merk je een verandering, contacteer dan je dokter of gynaecoloog.

De mammobiel staat van 7 september tot 7 oktober op de parking van IKO - De Kunstacademie, Dr. Versmissenstraat 6 in Hoogstraten. Hij is ook toegankelijk voor rolstoelgebruiksters via een lift. (fh)

Deze dames namen alvast deel

Rouwbegeleiding na overlijden van een partner

HOOGSTRATEN - Je partner verliezen door overlijden is zwaar. Je raakt je maatje kwijt, misschien wel de belangrijkste persoon in je leven. Een heleboel emoties overvallen je. Door de coronabeperkingen verliep het afscheid nemen bovendien noodgedwongen anders. Vertrouwde rituelen die mogelijk een houvast konden geven, vielen weg. Hoe ga je nu verder? Misschien is het rouwbegeleidingstraject in LDC Stede Akkers wel iets voor jou…

Rouwen is voor iedere persoon uniek. Sommigen verwerken het verlies alleen, anderen delen het met lotgenoten. LDC Hoogstraten organiseert een halfjaarlijks rouwbegeleidingstraject in samenwerking met ConTempo, een vereniging van rouwzorg voor wie een partner verloor door overlijden. Hoogstraten geeft de aftrap met een lezing en een rouwbegeleidingstraject in groep met lotgenoten. De momenten van samen-

Urban Run Hoogstraten op 6 november

HOOGSTRATEN - Urban Run Hoogstraten 2021 is de eerste editie van een loopevenement langs en door tal van bijzondere Hoogstraatse gebouwen, zoals het Stadhuis, de Katharinakerk, het Begijnhof. Op 6 november loop of wandel je een parcours van 5 km of 8 km. Je passeert niet alleen bij deze gebouwen, maar je loopt er dwars doorheen.

Achteraf is er gelegenheid om van een lekkere spaghetti en een frisse pint te genieten. De organisatie Urban Run kiest ervoor om de opbrengst te schenken aan drie goede doelen: lokaal, nationaal en internationaal. Lokaal steunen ze 't Ver-zet-je, nationaal krijgt het Berrefonds de steun, SISP vzw is het derde en internationale project.

Inschrijven kan al op hun website https://runforlife.be. Je vindt er ook de dagindeling en alle gebouwen waar wordt doorgelopen. (rob)

komst worden georganiseerd volgens de geldende coronamaatregelen.

Lezing

Op donderdag 16 september om 19.30 uur geeft rouwconsulente May VandeKeybus in de cafetaria van Stede Akkers een lezing over inzicht in rouw en rouwprocessen. Ze staat stil bij wat rouwen betekent en hoe je kan omgaan met verlies. Maar je krijgt ook meer zicht op de mogelijkheden van herstel na zulke ingrijpende gebeurtenis.

Deelname kost 2 euro. Inschrijven is mogelijk tot maandag 13 september.

Lotgenoten

De eerste sessie van het begeleidingstraject met

Krantenarchief via de bibpas

HOOGSTRA -

TEN Met je bibpas geraak je weliswaar niet op Mars, maar je kunt er wel het digitale krantenarchief mee raadplegen… Zo vind je artikels uit Belgische kranten en tijdschriften, zoals Gazet van Antwerpen, Humo, Knack en vele andere. Surf naar www.krantenarchief.be, geef in de zoekbalk het onderwerp op, waarna je van alle betreffende artikels de eerste regels kan lezen. Om het hele artikel te lezen klik je op de knop “Lees het volledige artikel” door je ook aan te melden met je Mijn-Bibliotheekprofiel. Je kan een artikel niet alleen lezen, ook downloaden of printen. Meer info in elke bibliotheek. (fh)

Zonder omweg naar de winnaars…

HOOGSTRATEN - De auteurs van het boek ‘Zonder omweg naar Hoogstraten’ schonken ons de laatste twee exemplaren van hun boek over de geschiedenis van de tram in de regio Hoogstraten. Uit de aanvragen trok een onschuldige hand twee winnaars. Tim Willekens uit de Hoge Weg in Minderhout en Annie Fransen uit de Planetariumlaan in Wilrijk vinden het boek eerstdaags in hun brievenbus. (fh)

lotgenoten is er op donderdag 30 september. Onder professionele begeleiding van ConTempo leer je in een veilige omgeving omgaan met verlies en bouw je aan een nieuwe toekomst. Er worden 7 zulke sessies in de leslokalen van Stede Akkers telkens op donderdag van 19u30 tot 21u30.

De volgende sessies zullen plaatsvinden op 14 oktober, 28 oktober, 18 november, 9 december 2021, 6 januari 2022 en op 31 maart 2022 nog een terugkomsessie. Deelnemen aan het traject kost 30 euro. Deze sessies gaan door in een besloten groep van maximum 10 deelnemers. Inschrijven is mogelijk tot vrijdag 24 september 2021.

Info en reservatie: Lokaal Dienstencentrum Stede Akkers, 03 340 16 30 (tijdens openingsuren), dienstencentrum@hoogstraten.be. (fh)

Digidak herstart computerlessen

HOOGSTRATEN - Begin september loopt de Week van de Geletterdheid. Van 6 tot 10 september zijn er initiatieven die het belang van digitale geletterdheid in de kijker zetten en om dit probleem aan te pakken. Na een lange pauze herstart Digidak dan zijn computerlessen.

Een volledig overzicht van het cursusaanbod lees je op www.digidak.be of in de folder die je in het stadhuis, de bib of bij ziekenfondsen vindt. Nog nooit een computer gebruikt? Doet je smartphone niet altijd wat je wil? Staan je vakantiefoto’s ergens onaangeroerd opgeslagen? Zin om nieuwe wandel- en fietsroutes uit te dokteren met je smartphone? Dat en nog meer zit allemaal in de gratis lessen van Digidak.

Vooraf inschrijven is noodzakelijk. Dat kan op vrijdagen 3-10 september van 10 tot 12 uur in de hoofdbib, Lindendreef 1b, of nadien tijdens het internetcafé op dinsdag van 14 tot 16.30 uur in LDC Stede Akkers, Jaak Aertslaan 4. Omwille van een nakende verhuis zijn er in Meerle dit keer geen Digidak lessen of inschrijvingen. (fh)

REDACTIE

Frans Horsten

Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten tel. 0495 25 25 05 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

w Hoogstraten :

Frans Horsten

tel. 0495 25 25 05 hoogstraten@demaand.be

w Meer :

Marcel Adriaensen tel. 03 315 90 40 meer@demaand.be

w Meerle :

Jan Fret tel. 03 315 88 54 meerle@demaand.be

w Meersel-Dreef :

Jef Jacobs

tel. 03 315 73 64 meersel-dreef@demaand.be

w Minderhout : tel.0495 25 25 05 minderhout@demaand.be

w Wortel : Frans Horsten tel. 0495 25 25 05 wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS

Rob Brosens tel. 03 314 43 39 sport@demaand.be

Niet alle beeldmateriaal wordt ons met auteursgegevens overgemaakt. Neem contact op met de redactie voor eventuele rechten.

ADVERTENTIES

Jan Croes

tel. 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

SECRETARIAAT/DRUKWERKEN

Emilia Horsten

Begijnhof 27 2320 Hoogstraten tel. 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be

Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten

Een tattoo voor het leven

HOOGSTRATEN - Weldra opent Tattoo Club Hoogstraten haar deuren. In de Veilingstraat maken Ken Herrijgers en Karen Kenis alles in gereedheid om begin september de deuren te openen. Twee bezige bijtjes die Ken en Karen. Ken runt het boekings- en managementkantoor Epic en samen openden ze onlangs de Epic Alpaca Farm in Meer. Nu openen ze een tattoo club. En niet zo’n gewone tattoo club zo blijkt. Voor hun eigen tatoeages moesten ze elders terecht, nu halen ze gast-tatoeëerders naar Hoogstraten.

Bekende gasten

Ken Herrijgers: Om echt kwalitatieve tattoo’s te vinden moest je toch naar Antwerpen of Brussel. Daar willen wij verandering in brengen. Elke maand nodigen we één of twee gast-tatoeëerders uit naar Hoogstraten. Zij verblijven in een appartement in het centrum. Elke dag gaan ze hier in de Veilingstraat aan het werk.

DHM: Hoe gaat het in zijn werk? Ken: De klant boekt een afspraak en komt hier om tien uur ’s morgens aan. Wij bespreken eerst samen wat hij of zij wenst. De meesten hebben al wel een idee of hebben via Pinterest al wat tekeningen opgeslagen. Alles is mogelijk. Wenst de klant een tekening of een portret met tekst?

Alles is bespreekbaar. Hoe groot moet de tekening zijn en op welk lichaamsdeel moet de tattoo komen? Vervolgens gaat de artiest een half uur aan zijn tekentafel zitten en begint aan de tekening. Zij zijn daar zo behendig in dat ze snel weten wat de artistieke mogelijkheden zijn. Karen Kenis: Elke maand komen er andere artiesten langs. Het zijn in de tattoo-wereld echt wel bekende namen. We zijn dan ook blij dat wij in het doorschuifsysteem van deze artiesten zijn opgenomen.

DHM: Is de taal tussen klant en artiest geen barrière in dit secuur werkje dat levenslang op je huid wordt getekend?

Karen: Daar zal ik voor zorgen. Ik heb mijn job als leerkracht Frans opgegeven om hier permanent aanwezig te kunnen zijn. Naast Frans spreek ik ook aardig Engels en Spaans. Voor de klant moet dit toch wel een geruststelling zijn.

Stijlen

DHM: Hebben de artiesten allemaal hun eigen tattoo-stijl?

Karen: Jazeker, er zijn er die bekend zijn voor hun realisme, fine line, portretten, fantasy. Er zijn heel wat stijlen hoor.

Ken: Zo heb ik een tattoo van mijn opa laten zetten aan de hand van een foto van hem. Ik heb altijd een speciale band gehad met mijn opa en nam deze foto mee naar de tattoo-shop in Brussel. Het resultaat is een zeer realistische tattoo met heel veel detail. Wanneer je als tatoeëerder dit niveau aan kan, dan ben je alle stijlen de baas.

DHM: Hoe wordt een tattoo op je huid getekend?

Ken: Bij realistische en gedetailleerde tekeningen wordt er een print gemaakt en die wordt op je huid geplakt. Vergelijk het met een plaktattoo die je als kind kon kopen in de snoepwinkel. De tatoeëerder moet dan heel accuraat met een

Ken liet in Brussel een tattoo van zijn opa zetten. “Qua detail zeer realistisch…”

naald de inkt spuiten door minutieus de lijnen te volgen. Echt absurd hoe dat in zijn werk gaat.

DHM: Hoe lang duurt het zetten van een tattoo?

Ken: Dat hangt sterk af van de gewenste tekening of spreuk. Als het gaat over een tekening met veel detail kan dit oplopen tot 8 uur. Maar zoals ik al zei is dit sterk afhankelijk van wat de klant wenst.

DHM: Kan je overal een tattoo laten aanbrengen?

Ken: Dat gaat op elk lichaamsdeel. Vingers zijn het moeilijkst.

Karen: De voorkant van de vingers raden we

zelfs af. Vingers worden zo vaak gebruikt bij zoveel handelingen, ze worden door de jaren heen dikker of dunner. En elke inktlijn ondervindt daar de nadelen van.

Professioneel

DHM: Wat drijft mensen om een tattoo te zetten?

Ken: Meestal is het om een periode in je leven af te sluiten, of wanneer je aan een nieuw hoofdstuk wilt beginnen. Hiervan wil je een blijvende herinnering. Of mensen willen een herinnering aan een overleden iemand, hun ouder of kind, hun lievelingsdier. Of een bepaalde spreuk die jou symboliseert. Och, er zijn duizend en één redenen waarom mensen een tattoo willen zetten.

Naar de Boerenmarkt tot eind dit jaar

HOOGSTRATEN - In juli en augustus organiseerde FERM elke week op vrijdagvoormiddag een pop-up boerenmarkt in de lokalen van VITO langs de Hemelrijksestraat te Hoogstraten. Omwille van het succes is de wekelijkse markt alvast tot eind 2021 verlengd.

Landbouwers en vooral de tuinders ontvangen maar een fractie van het bedrag dat je voor hun producten in de winkel betaalt. In een poging om aan de producenten een betere prijs te geven komen er steeds meer automaten in het straatbeeld, zijn er initiatieven als ‘de korte keten’ en ‘Oogst-straten’ om plaatselijke producten in de kijker te zetten. Ook de Wereldwinkel verkoopt al producten van plaatselijke tuinders.

Bij wijze van proef was er de eerste boerenmarkt in de provincie Antwerpen. De geschikte locatie vond men bij VITO. De eerste marktdag moest omwille van corona tot tweemaal toe uitgesteld worden. Voorzien in april 2020 lagen de flyers al klaar en kon de verdeling ervan nog net op tijd

Karen: Je zet best geen tatoeage in een impulsieve bui. Daar krijg je naderhand toch spijt van. Je moet goed en lang nadenken over elke tatoeage die je laat aanbrengen.

Ken: Het spijtige is dat heel wat mensen een tatoeage hebben die niet professioneel aangebracht is. Een slechte uitlijning, of het gebruik van de verkeerde pen, lelijke figuren, kortom een tekening die door een beginner is gezet. En daar willen wij het verschil maken. Uiteindelijk is het toch iets dat je voor het leven laat zetten.

Meer info op de social media van Tattoo Club Hoogstraten. Afspraken maken kan bij Ken op 0478.73.18.92 of via info@tattooclub.be. (pm)

stopgezet worden. Maar op 2 juli 2021 was het eindelijk zo ver.

De boerenmarkt werd een groot succes. Midden

Neos terug van nooit weggeweest

HOOGSTRATEN - Neos is een vereniging van jonge en oudere actieve, genietende senioren met een eigen Hoogstraatse afdeling. Zoals elke vereniging lag de werking omwille van corona een jaar stil. Toch bleef men zoveel mogelijk in contact met de leden. Het bestuur stak de leden een hart onder de riem met coronabrieven, er was een kerstpresentje, een paascadeautje…

Maar op 18 juni kwam Neos terug ’uit ons kot’ en dat was zalig, een echte hoogdag. Ten huize Jos Christianen was er een geheel coronaproof openluchtfestival. Het evenement deed ongetwijfeld de harten van de 110 aanwezigen sneller kloppen, men wist terug wat genieten van elkaars gezelschap is. De sfeer kon niet stuk. De MarckRiver New Orleans Jazzband o.l.v. Eddy Sabbe luisterde het geheel muzikaal op.

Neos bestaat al dertig jaar en heeft corona overleefd. Deze gezellige groep van 218 leden ver-

augustus werd het initiatief geëvalueerd en wordt de markt alvast tot eind 2021 verder gezet. (fh)

welkomt graag nieuwe leden. Daarvoor hoef je niet te wachten tot je pensioenleeftijd. Het volstaat om contact op te nemen met voorzitter Els

Dereymaeker via: elza.dereymaeker@gmail.com. (fh)

Spullen opslaan in DBG Storage

HOOGSTRATEN - Ruimte geeft orde en rust. Een herkenbaar gegeven voor wie in de garage al lang amper plaats heeft voor de auto. Of voor wie in een appartement een tekort aan opslag ondervindt. Welnu, voor zowel particulieren als zelfstandigen bieden de broers Bart en Gert Janssen met DBG Storage in het nieuwe gedeelte van de Kluis opslagruimte aan..

Op anderhalve kilometer van centrum Hoogstraten kan je terecht in drie types opslagruimtes die

je zowel voor korte als voor lange termijn kan huren. De grootste units zijn ongeveer 120m³, de middelste 33m³ en de kleinste 15m³. Vanaf 95 euro heb je al een eigen unit.

Berging

De opslagruimtes kunnen dienen voor de berging van allerlei zaken zoals tijdelijke meubelopslag, het overwinteren van je zomerterras, sportmateriaal zoals golf-, surfmateriaal enz., stock voor webshops, regionaal servicepunt voor vertegenwoordigers of techniekers, archief en

Het begijnhof als collectief woonproject

HOOGSTRATEN - De tentoonstelling ‘Housing Apart Together’ toont 20 geselecteerde Vlaamse collectieve woonprojecten. Het begijnhof is er daar een van. Nadat deze tento eerder al in Genk en Gent te zien was, loopt deze nu tot 31 oktober 2021 in Bar Paniek, Kattendijkdok,-Oostkaai in Antwerpen.

Vandaag is maar al te duidelijk dat we onze ruimte niet kunnen blijven volbouwen, we moeten kleiner en dichter bij elkaar gaan wonen. Collectief wonen is een van de vormen van duurzaam ruimtegebruik in onze dorps- en stadskernen. Begijnen toonden eeuwen geleden al hoe dat kon.

Deze tentoonstelling toont twintig collectieve woonvormen in woningen en/of appartementen, in dorpen of steden, in bestaande panden en/of nieuwbouw, met meer en minder gedeelde ruimtes. Met extra aandacht voor gezinsvriendelijk wonen, samenwonen met senioren en de wooncoöperatie als alternatief eigenaarsmodel. (fh)

zoveel andere persoonlijke spullen meer. Het gloednieuw gebouw is perfect geïsoleerd en uitgerust met de modernste voorzieningen zoals alarm, camerabewaking, rookluiken, automatische verlichting,.. Elke gebruiker heeft een persoonlijke toegangscode en een uniek slot van zijn eigen unit.

In andere landen is het storage concept al ingeburgerd. DBG vind je in Kleistraat 5 op de Kluis in Hoogstraten, gsm 0471 93 88 08, email : info@dbgstorage.be (fh)

Driehoog, drie volumes bergruimte. Onderaan de grootste, op de tweede verdieping de kleinere units.

Bart en Gert Janssen

Speciaal einde van het schooljaar

HOOGSTRATEN - De leerlingen van het zesde leerjaar van de Gemeenteschool Hoogstraten werden samen met hun ouders dinsdagavond 29 juni uitgenodigd voor een erg speciaal afscheid. De hele Gravin Elisabethlaan werd autovrij ge-

maakt vanaf 18 uur. De ouders en hun zoon of dochter konden dan via de Katelijnestraat de straat inrijden met een vervoersmiddel naar keuze. De leerkrachten, het oudercomité, de middagmama’s, de poetsvrouwen… Iedereen

14.400 euro bijeengewandeld

HOOGSTRATEN - Op 10 juli wandelden Annie, May en Gust Michielsen ruim 60 km naar Scherpenheuvel. Zij lieten zich daarbij naar goede gewoonte sponsoren ten voordele van Kom Op Tegen kanker. Dat werd een geweldig succes met een opbrengst van maar liefst 14 400 euro.

Vertrokken om 4.20 uur in de Katelijnestraat, met ideaal wandelweer, bewolkt, niet te koud of te warm. De weersvoorspellingen waren weliswaar slecht, maar tijdens het wandelen bleek het perfect. Familieleden reden met de fiets naar Scherpenheuvel en stonden hen op te wachten

aan de basiliek.

die een aandeel heeft gehad in de lagere schoolcarrière van de kinderen was aanwezig om hen mee uit te zwaaien. Het leverde in ieder geval onverwachte beelden op… (ep)

Om 16.30 uur arriveerden de wandelaars, een beetje moe, zonder noemenswaardige blaren en spierpijnen. Een knappe prestatie van iets meer dan 12 uur, eten en stopplaats inbegrepen, met nog wat extra kilometers om de grote weg te vermijden. Een dikke proficiat aan Gust, May en Annie die zo meer dan 14.400 euro gesponsord zagen ten voordele van Kom Op Tegen Kanker.

Wie alsnog wil sponsoren, dat kan nog altijd op rekening BE03 4886 6666 6684 - BIC code: KREDBEBB voor de Vlaamse Liga tegen Kanker, KOTK - 1210 Brussel, met mededeling:

110024328 gift (bedragen vanaf 40€ zijn fiscaal aftrekbaar).

Op naar een zestiende actie over 2 jaar? (Marcel Verschueren/red)

(Erkend door Eurogarant, Long Life Repair en de meeste verzekeringsmaatschappijen)

3 min. van op- en afrit E19 “Meer” 6 min. van centrum HOOGSTRATEN Meersewe g 8 in HOOGSTRATE

Verdwenen kapelletje opnieuw ingewijd

MEER - Het afgelopen jaar werkte de dorpsraad Meer rond de Meerse kapellekes. Dit naar aanleiding van een inventaris die wijlen Fons Sprangers in 2013 had opgemaakt. Fons gaf ook aan waar er kapelletjes verdwenen waren. Een daarvan kreeg nu alvast een nieuw leven…

In het Lak, op het kruispunt Lak-Donckstraat was zo’n kapelletje al lang weg. Het werd door de familie Stevens, voor de oorlog WOII, op eigen grond geplaatst en onderhouden door meisjes uit de buurt - Annie en Maria Donckers, Maria Grauwmans, gezusters Schrauwen.

Jeanneke en Leo

Gelukkig had Jeanneke van Opstal-Bluekens al die tijd het beeldje bewaard. Dankzij Leo Schrauwen werd een degelijk staakkapelletje gemaakt.

Op 14 augustus werd het ingewijd door Pastoor Soontjes. Zo'n 35 mensen waren er bij en zagen op een prachtige, zonnige namiddag dat het goed was! De inwijding was overigens goed voorbereid door de buren. Zij maakten een krans die rond het kapelletje gehangen werd. Voortaan pronkt het kapelletje weer mooi op het kruispunt, hopelijk voor vele jaren. (ma)

Veel volk bij de inwijding van het kapelleke. VLNR: Rosita Fockaert, Anita Verschueren, , Chris Cools, Bart Vermeiren, Mieke van Deuren, Mia Lenaerts, Roos Bouwdewijns, Wim Rommens, May Roos, Louis Bastijns, Treza Goetschalckx, May Boeren, Marcel Adriaensen, Els Verhoeven, Fons Soontjens, Jeanne Sprangers-Maes, Lief Sprangers,, Rit Rombouts, Arnold Wittenberg, Agnes van Beek, Jeanne Bluekens, Luc van Bladel, Marie Janssens, Tom Bosschaerts, Colette Lauryssen, Hilde van Bladel, Arnold van Aperen, An Aerts, Rene van Bladel, Leo Schrauwen, Mark Sprangers, Jef Sterkens.

Winkel met Roemeense producten

MEER - Een nieuwe winkel met Roemeense roots in de Dorpsstraat, het maakt ons benieuwd. We stappen af op het huis waarin vroeger F. Leuris nog zijn slagerij had en daarna de bakker in vertoefde. De borden aan de straatkant tonen mooie beelden van de Karpaten in de provincie Suceava in Roemenië en de naam van de winkel ‘Pravalia lui David’. De accenten laten we even achterwege. Maar het is dus de winkel van David.

We komen op het juiste moment want er wordt volop geleverd en de eigenaars zijn dus thuis. We worden gastvrij onthaald…

Levensmiddelen

“Ik ben Mariana Caluseriu en dit is mijn man Andrei. En die 4-jarige knaap daar dat is onze zoon David”, zo stelt Mariana het gezin voor. “Wij zijn meer dan 10 jaar geleden naar hier gekomen om in de fruitteelt te werken. Dat beviel goed en we zijn hier blijven wonen. We woonden in Minderhout en ondertussen werd ook onze zoon, David geboren. Hij loopt nu kleuterschool in Minderhout.”

“Ikzelf doe de winkel,” vervolgt ze. “Mijn man is ondertussen in transport gaan werken. Hij rijdt ongeveer 1 keer per week naar Roemenië en bevoorraadt de winkel met levensmiddelen. Er komen hier veel Roemeense klanten die in Meer en omstreken wonen. Zij herkennen de producten vanuit de typische Roemeense winkel. Vooral de vleesproducten. Maar verder is iedereen welkom natuurlijk!”

We wensen Mariana, Andrei en David graag veel succes met hun nieuwe Mini Market! (ma)

KWB organiseert terras bij de Bib

MEER - De KWB-afdeling van Meer organiseert op zondag 19 september ‘Terras aan de bib”. Het pittoreske pleintje achter de bibliotheek wordt ingericht als een gezellig terras. In verschillende oude volkspelen kunnen jong en oud gratis hun vaardigheden tonen.

Voor de kinderen (en hun ouders) hebben de organisatoren bovendien een kleine wandeling uitgestippeld. De jonge deelnemers ontvangen na afloop een cadeautje. Het terras is geopend vanaf 13 uur. Vanaf dat uur kan je ook op wandel gaan. (fh)

Mariana, Andrei Caluseriu en zoon David poseren voor hun nieuwe winkel in Meerdorp.

Op de valreep toch geen Meermarkt

MEER - Het marktcomité kwam alsnog met teleurstellend nieuws. De laatste markt van het seizoen, die van september, gaat niet door - hoewel er eerder anders over bericht werd. Er zijn helaas nog te veel onzekerheden en die hebben allemaal met corona te maken.

Deze beslissing is genomen met pijn in het hart maar het is wel de bedoeling om volgend jaar weer goed te kunnen starten in mei!

Omdat we geen foto konden tonen van een Meermarkt van dit jaar, tonen we er eentje van 10 jaar geleden. Veel veranderd? (ma)

Noodgedwongen uitgesteld naar volgend jaar!

Buurtsupermarkt in een nieuw jasje

MEER - Ondertussen is het alweer een tijdje geleden: in april heropende de vernieuwde Carrefour haar deuren. Linda Joosen van Merksplas werd de nieuwe franchiseneemster en de winkel kreeg tal van vernieuwingen.

De vertrouwde gezichten van de Carrefour in Meer zien we hier op de foto. Gigi Verdicht, Linda Joosen, Monique Jochems, Kathy Hooybergs en Vicky Janssen. Helaas nog met masker maar hopelijk niet te lang meer. En menig Merenaar is tevreden met hun supermarkt dichtbij. Want er gaat niets boven een winkel net om de hoek, toch? (ma)

Viergeslacht met Meerse roots

MEER - Op 4 maart van dit jaar werd Odette Weerbrouck geboren. Dochtertje van Claudia Tilburgs en zij zorgde hiermee voor een viergeslacht met Meerse roots. Op de foto: overgrootmoeder Josée Bastiaensen (woont in Merksplas), oma Hild Hillen (Meer), mama Claudia Tilburgs (woont in Wilrijk, opgegroeid in Meer) en Odette zelf… (ma)

Toen het water kwam het alles vernietigende, het verzwelgende, het woedende water, toen herinnerden zij zich de beelden uit verder-weg landen en beseften zij dat zij nu de vluchtelingen waren.

En toch konden zij er zich niet toe zetten het tij te keren.

marleen

Onrust op het kerkhof…

MEERLE - Rust in Vrede, dat is wat je op het kerkhof mag verwachten. En nee, de overledenen op het Meerlese kerkhof waren niet met mekaar in onmin geraakt, maar boven hun laatste rustplaats ontstond begin juni enige deining. Ondertussen al even geleden (de eindredactie had deze tekst over het hoofd gezien), maar we kijken er toch even op terug.

De grootste toog

Alles begon met een opmerking op Facebook, de grootste toog ter wereld. Waar een uitspraak niet beperkt blijft tot wie naast je op een barkruk zit, maar onmiddellijk resoneert in de wijdere wereld. Iemand postte in de groep ‘Ge zijt van Mjeel als….’ een bericht dat ons vredige kerkhof er wel erg onverzorgd bij lag. Met - wat je aan een toog niet voorhanden hebt - een aantal foto’s erbij. Die lieten gras zien dat zeker wat langer stond dan we doorgaans gewoon zijn en hier en daar wat trosjes planten die men wel eens als ‘onkruid’ aanduidt. Niets wereldschokkends eigenlijk, maar omdat men het niet gewoon is, blijkbaar ergerniswekkend.

En meteen kwamen er nogal wat reacties (Facebook werkt als een vliegwiel) die dezelfde toon voerden: dat het toch niet kan, dat het onderhoud te wensen over laat, dat het er vroeger altijd zo netjes bij lag, dat de ‘stad’ Hoogstraten niet naar Meerle omziet, tot een aantal giftige reacties aan de arbeiders van de groendienst zelf. Af en toe iemand die de zaak nuanceerde, maar die waren erg in de minderheid.

Schrijver dezes passeert nogal eens over het kerkhof (ligt op de route van onze dagelijkse corona-wandeling) en mij noch mijn eega was iets bijzonders opgevallen. Ja, dat het gras wat langer stond en er hier en daar niet speciaal geplante of gezaaide plantjes en bloemetjes uitschoten. De natuur, zeg maar. En het was toch

ook ‘Maai mei niet’, ten bate van onze bijen en insecten en de biodiversiteit in zijn geheel.

Diezelfde dag

Schepen Piet Van Bavel reageerde prompt dat wegens het groeizame weer van de periode voordien, de groendienst wat overbelast was, maar dat het kerkhof van Meerle nog diezelfde dag op het programma stond en het er binnen de kortste keren weer piekfijn zou uitzien.

Dus rond de middag even poolshoogte gaan nemen bij de ploeg van de groendienst die aan het werk was. Er was al flink gemaaid, de mannen waren net hun middagboterham aan het opeten in de refter van de brandweerpost. Een paar van hen hadden de commentaren op Facebook gezien en waren er oprecht van aangedaan. Ten eerste omdat het er helemaal niet zo slecht bijlag als in de commentaren geschetst was, wat trouwens door de foto’s werd aangetoond. Ten tweede omdat ze zelf in het vizier werden genomen. Wat ze terecht oneerlijk vinden, simpelweg omdat ze altijd hun best doen om het er overal goed te laten uitzien, omdat ze zelf niet bepalen waar en wanneer ze aan de slag moeten.

Bovendien zijn ze er ondertussen ook van overtuigd dat wat langer gras niet erg is, en dat de meningen over ‘onkruid’ nogal eens kunnen verschillen. Ze merkten op dat ze alles kunnen weg krijgen door herbiciden te spuiten, maar dat mag niet meer - en dat vinden ze maar juist ook. ‘Het onkruid mag er dan door verdwijnen, het grondwater wordt er alleen maar slechter van. Het bijenbestand ook…’ Het maakt het werk er evenwel niet gemakkelijker op.

Overschot

Met deze wil ik hen een hart onder de riem steken. Ze hebben m.i. overschot van gelijk. Het is

niet omdat het gras gemillimeterd wordt gehouden, dat het je het per sé mooi moet vinden, dat natuurlijke begroeiing telkens moet geharkt worden als een sprietje de kop opsteekt.

Trouwens, gaan de klagers wel vrijuit? De bodembedekkers die tussen de graven overal geplant en gezaaid werden, zijn op tal van plaatsten verdwenen. Door het afwassen van de graven met agressieve zepen of bleekwater. Daar groeit niets meer. Ja, alleen nog ‘onkruid’ als het niet tijdig gewied wordt. Tussen de oudere graven, die niet meer zo dikwijls gereinigd worden, groeien de bloemen volop. Misschien dat de mensen ook daarin een beetje opvoeding kunnen gebruiken. Een taak voor ons gemeentebestuur om ze daar tips voor te geven?

Rustig

Kerkhoven zijn rustplaatsen. Voor onze dierbare overledenen die een mooie plek verdienen. Maar eveneens voor meer natuur, voor minder gras en minder maaien, voor streekeigen planten. Ten bate van bijen, insecten, vogels. Voor onderhoudsvriendelijke aanplant, zodat de onderhoudskosten beperkt worden en de mensen van de groendienst hun werk in alle sereniteit kunnen blijven uitvoeren.

En als je dan iets opmerkt waarvan je denkt dat het beter kan, meldt het dan gewoon aan de gemeente. Dat lijkt me veel vriendelijker èn efficiënter dan er meteen over te beginnen aan die kwalijke cafétoog van Facebook, niet?

De bewoners van het kerkhof zelf bleven er gelukkig rustig onder. Ik heb in ieder geval niemand horen klagen en geen gewoel en gedraai in de graven waargenomen. Gelukkig maar… (jaf)

Meerle Kermis full force!

MEERLE - Zoals het er nu bij staat, zal het dit jaar weer kermis zijn in Meerle. Zo goed als volledig, met weinig tot geen beperkingen.

Een heikel punt was nog de plaats van de foor, die nu op de helft van het Gemeenteplein gebouwd wordt. De voorzitter van het kermiscomité, Jos Martens, het gemeentebestuur en de foorkramers hebben de locatie bezocht en zijn er samen uit geraakt. Zo zal de Kerkstraat naast de kerk eenrichtingsverkeer worden zolang er kramen staan aan de kant van de kerk. Het lunapark en de paardjesmolen zullen voor het raadhuis geplaatst worden zodat er in de Kerkstraat alleen traditionele kermiskramen komen te staan.

Ambiance

Jeugdhuis Den Dorpel zet de kermis in op vrijdagavond 10 september. Vanaf 18 uur is er op het gezellige terras van Den Dorpel (in de voormalige jongensschool) Karaokenight! Trotseer het podium en laat je beste zangtalent zien! Tussendoor zullen er ook plaatjes gedraaid worden om de sfeer er in te houden. Ambiance verzekerd.

Voor Corona zette de Chiro de kermis in met een stevige Kermisfuif. Wegens onvoldoende zekerheid omtrent de Coronamaatregelen een maand vooraf (wanneer we dit artikel maken) zullen ze dat ook dit jaar nog niet doen. Wel houden ze op zaterdag 11 september een Zomerterras open. Vanaf 14u is iedereen welkom op het plein van de jongenschiro voor een lekker drankje! Er zal ook een springkasteel staan voor de kleinsten. In de namiddag speelt er een achtergrond muziekje, ‘s avonds zal onder andere dj Rubenski voor ambiance zorgen. De Chiro zal er voor zorgen dat er met hekken vakken worden gemaakt waar de mensen in moeten blijven met hun bubbel, maar waarin ze dan wel kunnen rechtstaan en ongeremd dansen.

Ellie zorgt voor een viergeslacht

MEERLE - Omdat de mensen steeds een hogere leeftijd bereiken - de vrouwen nog enkele jaren meer dan de mannen - komt het steeds meer voor. Niettemin blijft een viergeslacht in een familie altijd een heugelijke gebeurtenis.

Zoals nu in Meerle met de geboorte van Ellie Vermeeren. Ellie is geboren op 16 maart. Haar mama is Leen Hendrickx (31), de oma is Rit Brosens (55) en de moemoe (overgrootmoeder) is Mit Goetschalckx (81).

Een mooi rijtje, allemaal wonend in Meerle! (jaf)

Bij Buurman & Buurman is er vrijdag en zaterdag café-ambiance. Vanaf zondagmiddag tot dinsdagavond op straat vóór het café weer sfeermuziek met o.a. Peter en de Botsotto’s, The Containers, Stiletto, en als afsluiter op dinsdag avond DJ HEX, momenteel zéér populair bij de jeugd.

Volksspelen

De volksspelen in een verkeersvrije Kerkstraat op maandag en dinsdag 13 en 14 september zullen wel moeten voldoen aan de Coronaregels zoals ze op 1 september worden afgekondigd. Maar zoals het er nu voorstaat, zal dat zonder al te veel beperkingen zijn.

Op maandag vanaf 13 uur ‘Stokken vangen’ aan

Buurman & Buurman, daarna ‘Blikken gooien’ bij De Posthoorn. Op dinsdag vanaf 13 uur aan De Posthoorn ‘Wilde keuken’ en ‘Minigolf’ bij Buurman & Buurman.

Met de nakermis op zondag 19 september is het ook weer koers in het dorp. Om 13 uur is er de Grote Prijs VR Makerlaar (Baarle-Hertog) voor nieuwelingen met 9 Ronden over een afstand van 54 km. Om 15 uur start de Grote Prijs Buurman & Buurman voor Elite zonder contract U23, goed voor 18 Ronden over 108 km. Vertrek, aankomst en premiespurten in de Kerkstraat ter hoogte van Buurman & Buurman.

Hopelijk komt het Cornonavirus dit keer geen roet in het eten strooien en kan Meerle nog eens heerlijk feesten! (jaf)

Hondenlosloopzones in Den Rooy

MEERLE - Loslopende honden vormen een oud zeer in de natuurgebieden waar Meerle rijk aan is. Een probleem, niet alleen voor andere wandelaars - “Ge moet gene schrik hebben, hij doet niets” - maar zeker voor het wild en het vogelbestand.

Anderzijds zijn gemeentebestuur en Natuurpunt niet blind en doof voor de nood van onze trouwe viervoeters om zich eens goed te kunnen uitleven en hun energie kwijt te kunnen.

Zonder overlast

Om dat zonder overlast voor wandelaars en voor het natuurgebied te kunnen doen, huldigden Natuurpunt en de Stad Hoogstraten nieuwe hondenlosloopzones in natuurgebied Den Rooy in. De stad heeft de materialen betaald, Natuurpunt heeft de werken op zich genomen. Naast de hondenlosloopweide in de Tinnenpotstraat en de hondenlosloopzone in Wortel-Kolonie is er nu een in dit aantrekkelijke bosgebied in Meerle. “Een speciale dag voor onze viervoeters” zei burgemeester Marc Van Aperen bij de officiële opening van de losloopzones. Schepen Katrien Brosens loofde het iniatiatief en sprak haar waardering uit voor de medewerkers van Natuurpunt ‘De Maandagploeg’ voor het geleverde werk. “Knap werk, heel fijn voor de beste vriend van veel mensen, waaronder ikzelf en mijn hond Blake”.

Langsheen de wandeling doorheen Den Rooy zijn 2 losloopzones gemaakt. Die zijn perfect geïntegreerd in het domein en liggen parallel aan de bestaande wandeling. Als hondeneigenaar kan je dus gewoon een wandeling maken als iedereen, maar onderweg krijg je tweemaal de kans om je hond van de leiband te doen. On-

dertussen wandel je zelf gewoon verder en aan het einde van de zone maak je je hond terug vast. Andere wandelaars kunnen de route buiten de losloopzone gebruiken en worden dus niet gehinderd door vrolijk uitgelaten honden.

Ruimte

De losloopzones zijn ook zo geplaatst dat bezoekers, die speciaal met hun hond tot daar komen om hen eens vrij te laten lopen, niet verplicht zijn om de volledige wandeling af te leggen. Er is één zone nabij de parking aan de Ulicotenseweg en een tweede aan de toegang via de Lage Rooy. Elke losloopzone heeft een oppervlakte van zo’n 2000 m². Er is dus echt ruimte om je hond eens goed te laten rennen. Uiteraard wordt er wel verwacht dat op de overige delen van het wandelpad je hond aangelijnd blijft. Dat is ook nu reeds verplicht. Enkele goede redenen om je hond aan de leiband te houden, zijn de bescherming van onze natuur, respect voor andere bezoekers en natuurlijk ter bescherming van je eigen hond.

Boete

Of hiermede het probleem van loslopende honden helemaal opgelost is, daar zijn de mensen van Natuurpunt niet zeker van: “Je hebt altijd mensen die menen dat de regels niet voor hen gelden. Gelukkig een kleine minderheid, maar die verpesten het voor hen die zich wel aan de regels houden. Medewerkers van Natuurpunt zijn niet gemachtigd op te treden tegen overtreders, maar de boswachters van ANB (Agentschap Natuur en Bos) houden ook hier regelmatig een oogje in het zeil. Overtreders krijgen meteen een boete. Natuurpunt en het gemeentebestuur willen evenwel vooral sensibli-

Blake, de viervoetige vriend van schepen Katrien Brosens, mag van de burgmeester als eerste de losloopzone in.

seren”, aldus Carlo Van Boxel en Peter Smitteraar van Natuurpunt.

Het gemeentebestuur wil in Hoogstraten nog meer losloopzones en is ook op zoek naar een plek waar honden kunnen zwemmen, waar ook nood aan is.

In het domein de Elsakker wordt geen losloopzone voorzien, omdat het gebied zich daar niet zo toe leent. Er zal wel een verwijzing aangebracht worden naar de losloopzones in Den Rooy. (jaf)

De mannen van de ‘maandagploeg’ die elke week in den Rooy aan het werk zijn en ook de losloopzones gemaakt hebben.

IN MEMORIAM

Zuster

Mit Vinkx (1933 - 2021)

MEERLE/HULDENBERG - Op 26 juni overleed in het huis Keyhof van de Zusters Anonciaden in Huldenberg Zuster Mit Vinkx. Ze werd 86 jaar.

Maria - Mit - werd geboren in Meerle, op 20 december 1933. Ze kwam uit een boerengezin, waar de kinderen christelijk werden opgevoed. Zij was de vierde oudste van 15 kinderen.

Van jongs af voelde ze zich sociaal geëngageerd. Ze was lid van de BJB (nu KLJ) en ging er later in de leiding. Onlangs was op de FB-

pagina van het Stedelijk Museum nog een filmpje te zien over een christelijk feest in Meerle, waar Mit als 18-jarige en samen met anderen, het Mariabeeld (ons Lief Vrouwke van Meerle), ronddroeg in de processie.

Ze studeerde in Laken voor onderwijzeres, wat toen een hele onderneming was, zo ver van huis. Na haar studies gaf ze les op enkele plaatsen, ook in Meerle in het eerste leerjaar, waar haar jongste zus, een van haar leerlingen was. In 1962 werd ze lid van de congregatie van de zusters Annonciaden. Maar haar roeping lag in de missies in Guatemala. Na haar voorbereiding en heel wat Spaanse lessen, vertrok ze er in 1976 naar toe.

De familieleden reisden er ook naar toe, ze hadden veel bewondering en respect voor het waardevolle leven dat Mit en haar medezusters daar hadden opgebouwd, waar de nood zo groot is. Ze vergeten nooit de glimlach van de kinderen en de dankbaarheid van de ouders daar.

Om de 2 of 3 jaar kwam Mit terug naar België, waar de familie en de zusters haar verwelkomden op de luchthaven. Telkens werden Mit en de familie zeer enthousiast ontvangen in Huldenberg, waar de tafel klaar stond. Een uitgebreid bezoek aan haar geboortedorp Meerle

Honderdste opvangkindje bij Saskia

MEERLE - In 2004 startte Saskia Jochems met een kinderopvang bij haar thuis, via de dienst Kinderopvang van Ferm. Onlangs mocht ze Noé verwelkomen, dat was al haar 100e opvangkindje. Een ‘ferme’ prestatie. De eerste opvangkindjes hebben ondertussen de volwassen leeftijd van 18 jaar bereikt. Maar Saskia voelt zich nog altijd prima met de allerjongsten in haar huis in de Dalweg. (jaf)

stond natuurlijk ook iedere keer op het programma.

Tijdens haar verblijf in Guatemala, droeg iedereen op zijn manier zijn steentje bij om haar werk en de lokale bevolking te steunen. Ook de gemeente Hoogstraten, de missiekringen van Meerle, Hoogstraten, Meersel-Dreef en de lagere school van het Spijker, brachten elk jaar een groot bedrag bijeen.

In 2015 keerde Mit na 40 jaar zinvol missiewerk voorgoed terug naar België, om in Keyhof van een welverdiende rust te genieten. Maar Guatemala bleef heel haar leven erg nabij. Via Skype communiceerde ze vaak met de inlandse zusters. Verbondenheid met familie, ook in deze lange Covid-19 periode, bleef er via telefoon en Skype.

Een korte ziekte maakte een einde aan haar leven. Ze is zacht ingeslapen in Huldenberg. De familie Vinkx dankt alle medezusters voor alles wat ze hebben betekend voor hun zus Mit. Iedereen blijft haar gedenken als een sterke vrouw voor wie haar bijzondere zending, trouw aan de stichter pastoor De Clercq van de Annonciaden, blijft leven: het is voor de armsten dat gij er zijt.

(fam.Vinkx/ Zr. Emerence Brants/jaf)

Femma Meerle fietst naar Kevelaer

MEERLE - Al voor de 20e maal fietsten de dames van Femma Meerle naar Kevelaer. Sommigen hebben deze tocht al meermaals gereden, enkelen zelfs tot 20 keer toe. Ze deden de 250 km op 2 dagen, bij goed weer. Het werd zo een fijne en gezellige fietstocht met overnachting in een gezellig hotel. Alleszins een leuke jaarlijkse traditie! (jaf)

Op de foto voor de Genadekapel in Kevelaer: Maria Godrie, Greet Van Bavel, Maria Van Der Kaa, Jacqueline Gladinez, Maria Verbaeten, Tonia Jacobs en Lydia Schellekens

Jos en Gert stappen van Maastricht naar Den Haan

MEERLE - Corona en wandelen zijn het voorbije anderhalf jaar onlosmakelijk met mekaar verbonden geraakt. Omdat veel niet meer kon en wandelen bijna overal. Maar wandelen en wandelen is twee. In onze natuur waren er veel gelegenheidswandelaars, er zijn er ook anderen. Zoals Jos Van den Bogerd (53) en Gert Van Bavel (46), zij hebben ondertussen een ferm trackrecord op hun naam staan. Begin van de vakantie stapten ze van oost naar west door ons land. Van Maastricht tot Den Haan, 304 km.

Dodentocht

Jos is al langer een verwoed stapper, hij heeft ondertussen 5 dodentochten op zijn palmares. Met Gert ging hij wel eens fietsen, maar uiteindelijk ging Gert toch ook liever stappen. Dus gingen ze op zondag samen wel eens een stevige wandeling doen en daagde Jos Gert uit om een keer mee de dodentocht te doen.

Gert: ‘Ik had al dikwijls gedacht, dat moet ik ook eens doen. Jos heeft me overtuigd. Tot dan was 30 km zowat het verste dat ik gestapt had. Jos had al enkele dodentochten gestapt en nam me in 2019 mee naar Bornem. Hij heeft me ook letterlijk over de streep getrokken, want op het einde had ik het verschrikkelijk moeilijk. Na 95 km wil je er nog uit stappen, maar de laatste 2 km ga je gewoon door op adrenaline. Een fantastisch gevoel en een unieke belevenis.’

Rond de Kempen

Vorig jaar geen dodentocht. Een tegenvaller, want de twee vrienden hadden het er al op staan. Jos: ‘Tijdens onze wandelingen rijpte dan het idee voor een andere tocht. Aanvankelijk wilden we van zuid naar noord door België te stappen.

Van de Franse grens naar Meersel-Dreef. We hebben dat traject eerst met de auto verkend, maar vonden het geen mooie route om te stappen. Veel lange kaarsrechte stukken en op sommige trajecten 42 km zonder één winkel of cafeetje om even te verpozen en iets te drinken. We hebben dat plan laten varen en hebben een toer rond de Kempen gestapt van 210 km. Van Meerle met een Limburgse lus naar Scherpenheuvel - waar we toen een kaars hebben aangestoken voor Jan Verheyen, die toen een ongeval had gehad - en terug naar Meerle. ’s Avonds sliepen we in een mobilhome op een camping, wat toch niet zo comfortabel was.

Van oost naar west

Omdat er dit jaar weer geen dodentocht was, smeedden de twee vrienden een nieuw plan. Ze zouden van oost naar west stappen, van Maastricht tot Den Haan. ‘We hebben een lijn op de kaart getrokken, zo recht mogelijk. We volgden de fietsroutes, die zijn rechter dan wandelroutes, gaan van stad tot stad en hebben ook een betere ondergrond. Als je echte wandelroutes neemt, wordt de afstand al gauw meer dan 500 km, wat een beetje veel was.

Bovendien was de route beter om van stad tot stad te gaan. We kozen ditmaal voor hotels of B&B’ s, om een betere nachtrust te hebben. En dat is mooi gelukt. We vonden op onze route vier keer een hotel van dezelfde keten en konden een goede prijs bedingen. Elke avond kwam er iemand van het thuisfront, met wat foerage en propere kledij. Kwestie van niet met een te zware rugzak te moeten lopen. ’s Avonds aten we een warme hap, meestal van een take-away en keken we op onze kamer naar het EK-voetbal. Heel ontspannend. En ja, we hebben meermaals in één bed geslapen’ (gelach)

Ontmoetingen

Hoewel je meestal alleen stapt op zo’n tocht, hebben Jos en Gert enkele mooie ontmoetingen gehad. ‘In de buurt van Diest zagen we een plaatje “café op 250 m”. Omdat het tijd was voor een pauze, trokken we er naartoe. Helaas gesloten. Toen kwamen daar plots drie gepensioneerden op de fiets aan. Ook zij stonden voor de gesloten deur. “Geen probleem” zei één van hen. En hij haalde een kratje met zes biertjes uit zijn fietstas. Nog een gewoonte van tijdens de corona, toen alles gesloten was. We hebben samen een pint gedronken. ’s Avonds kwamen we dezelfde fietsers tegen in Scherpenheuvel. Toen hadden ze wel een terras gevonden en zichtbaar al enkele trappisten binnen.’

‘Op de weg van Dendermonde naar Gent, op het pad naast de Schelde, zagen we in de verte iemand die een karretje voortduwde. Het bleek een jongen te zijn die tussen Dendermonde en Gent een grote maar oude go-cart gekocht had. Hij was met de bus tot daar gereden en duwde

Hoera, we zijn er geraakt!

nu de go-cart te voet 26 km naar Gent. Hij ging ze restaureren en er een motor op zetten. Dan kon ze wel 45 per uur, zei hij.’

Goedendag

‘Je zou het niet denken, maar echt veel volk kom je toch niet tegen. Tegen iedereen die we ontmoetten, zeiden we goedendag. En we kunnen bevestigen dat de Limburgers de meest vriendelijke mensen van het Vlaamse land zijn. Steeds werd er vrolijk terug gegroet. In West-Vlaanderen daarentegen zijn de mensen eerder terughoudend, veel meer gesloten. Toch hadden veel mensen oog voor onze T-shirt met de tekst “Zot zijn doet geen zeer - Maastricht - Den Haan”. Het bracht bij velen een lach op het gezicht.’

Na zes en een halve dag stappen langs Hasselt, Scherpenheuvel, Mechelen, Dendermonde, Gent, Brugge en 304 km bereikten Jos en Gert hun eindbestemming Den Haan. Na verwelkoming door de familie, deden ze hun stapschoenen uit, gooiden hun rugzak af en namen een verfrissende duik in zee. Piet Van Bavel, de broer van Gert, had beloofd voor hen frieten met stoofvlees te maken. En hij hield woord. Het heeft hen bijzonder goed gesmaakt.

Nog plannen?

Vooraf hadden de twee vrienden gezegd dat deze tocht een mooie afsluiter zou zijn van hun stapavonturen. ‘Ondertussen broeden we toch weer op nieuwe plannen. Nog niets concreet. Allebei hebben we al gedacht aan Compostella, maar dat zal maar zijn voor als we op pensioen zijn. Ondertussen genieten we na van onze tocht. We hebben mekaar nodig om te stappen, alleen is het niet plezant. Het klikt gewoon tussen ons’. Mooi toch, niet? (jaf)

Gert na zijn duik in de zee in Den Haan

Parochieteam zwaait Benno Overgoor uit

MEERLE - Met een mooie afscheidingsviering op zaterdag 19 juni zwaaide het parochieteam van Sint-Salvator Benno Overgoor uit als ‘voorganger’ in de parochie. Benno heeft immers de leeftijdsgrens van 80 jaar bereikt en wordt dan van hogerhand (bisdom) ‘vakkundig op rust gesteld’, zoals het in het dankwoord van het parochieteam werd verwoord.

Benno - Bernardus - Overgoor kwam goed 50 jaar geleden in Meerle terecht. Bernardus werd Benno (Benny was nogal ‘Amerikaans’) genoemd omdat zowel zijn grootvader, zijn vader en een inwonende neef allen Bernardus J.M. als naam hadden en het dus moeilijk te weten was wie er eigenlijk werd aangesproken. Benno is geboren en groeide op in Zwolle (prov. Overijssel) in een katholiek gezien in een overwegend (90 %) protestantse regio.

Als kok kwam hij op de Klokkenberg terecht en woonde er in de boerderij die bij het domein hoorde. Op de Klokkenberg kwam hij zijn Liza tegen, die op Strijbeek woonde. Na hun huwelijk kwamen ze op aanraden van zijn schoonzus AnjoVerkooijen en vrienden Fons Laurijssen en echtgenote naar Meerle wonen. Eerst op het Gemeenteplein, later lange tijd in de Kerkstraat en nu in de Dalwijk.

Parochiewerk

Hoe hij bij het parochiewerk terechtkwam? ‘Op een bepaald ogenblik, op weg naar het werk, was er op de Strijbeekseweg een zwaar verkeersongeval

gebeurd tussen een auto en een autobus met arbeiders die in Nederland gingen werken. We hebben toen direct hulp geboden’ vertelt Benno. ‘Maar Pater Bellamine, toen alomtegenwoordig in de parochie, dacht dat wij betrokken waren en kwam kijken hoe het met ons was. We raakten aan de praat en van het een kwam het ander. Pater Bellamine was steeds op zoek naar medewerkers voor wat toen nog een zeer bloeiende parochie was. En voor ik het wist, was ik bij een hele scala van bezigheden betrokken.’

In die 50 jaar heeft Benno zowat alles gedaan wat er in een parochie te doen staat: lector, lid van het parochieteam, begeleider van de misdienaars, bestuurslid van Samana, ziekenbezoeker, lid van de werkgroep liturgie, van het kerkkoor, van de werkgroep rouwenden. bloemschikker en hulpkoster van Keeske. Sedert enkele jaren was hij ook predikant en voorganger in woord- en communiedienst. ‘Eigenlijk zowat alles behalve pastoor,’ lacht hij.

Icoon

Officieel is hij nu op pensioen: ‘Dat betekent niet dat ze niet meer op me kunnen rekenen’ zegt Benno. ‘Als er voor iemand moet ingesprongen worden, wil ik dat graag doen, zolang ik gezond ben van lijf en leden. Maar meer vrijblijvend, geen echte opdrachten meer’. Dat hij nog nodig zal zijn, is nu al duidelijk. ‘Er staan al een aantal invalbeurten op de agenda,’ zeg hij lachend.

Het zal trouwens niet zo eenvoudig zijn Benno te vervangen, er staan deze tijd niet veel mensen te springen om een engagement in het parochiewerk op te nemen. De huidige ploeg wordt bovendien steeds ouder. Koster Keeske Van Den Ouweland is zelfs al 99 jaar. Ook pastoor Fons Soontjes is 80 jaar. Ook hij blijft aan het werk zolang de gezondheid dit toelaat. Wat daarna komt, is een open vraag.

Na de viering kreeg Benno naast een mooie icoon en een bos bloemen ook de grote Paaskaars van vorig jaar als geschenk. Wegens Covid-19 had ze nauwelijks gebrand. Benno zette ze uit dankbaarheid voor goede samenwerking tijdens de voorbije 50 jaar bij het beeld van Ons-Lieve-Vrouwke van Meerle. (jaf)

Met Noralie nog eens vier op een rij

MEERLE - Ook de kleine Noralie kwam onlangs een viergeslacht vervolledigen. Andermaal vier op een rij op de foto dus: Greet Sprangers (1964), Lotte Hereijgers (1989), Noralie Hereijgers (2021) en Dina Kustermans (1932). Greet woont in Wortel, Dina, Lotte en Noralie in Meerle. (jaf)

Gouden koppel Jos Huybrechts en Lisette Thielemans

MEERSEL-DREEF - Vijftig jaar geleden, op 2 juli 1971, traden Jos Huybrechts en Lisette Thielemans in het huwelijk.

Omwille van corona werd hun gouden jubileum in beperkte kring gevierd. Toch werd het dankzij de extra inbreng van buren, familie, kinderen, kleinkinderen en vrienden een fantastische dag met de avond voordien zelfs een extra serenade van de Dreefse fanfare “Voor Eer en Deugd”. En dat ze er deugd aan beleefden was wel degelijk op hun gezicht te lezen.

Vonk

Jos is geboren op Klein Eyssel (grondgebied Meersel-Dreef) als zoon van Dré Huybrechts en Jouwke Kustermans maar enkele maanden na zijn geboorte verhuisde hij samen met zijn ouders, 2 broers en zus, naar het Moleneind op de Dreef.

Lisette zag het levenslicht als dochter van Gust Thielemans en Tilleke Heremans in Westmalle en verhuisde met haar ouders op driejarige leeftijd naar Minderhout waar zij verder opgroeide in een warm gezin met 4 broers en 3 zussen. En in Minderhout sprong de vonk over alwaar Jos zijn Lissetje vond toen hij na zijn legerdienst en in afwachting van zijn 21-jarige leeftijd, als bakkersgast rondtoerde. Van het één kwam het ander en na een verkering van 5 jaar werd hun liefde bezegeld in de gemeente en de kerk te Minderhout.

Na hun huwelijk woonden ze samen in MeerselDreef, waar ze tot op vandaag nog steeds wonen.

Kinderwens

Vanaf zijn 21 jaar had Jos zijn zinnen gezet op de vrachtwagen en samen met zijn vader starten ze een transportbedrijf dat al zeer snel, onder druk van een grote klant, uitgroeide tot “Vervoer Huybrechts”. Ook voor Lisette was stilzitten geen optie en al snel ging ze op zoek naar een baantje bij een naaiatelier, eerst in Minderhout, later in Meerle en toen dit ophield te bestaan combineerde ze verschillende taken bij de plaatselijk bakkerij, een coiffure en op de verpakkingsafdeling van De Ster te Hoogstraten. Toen de transportfirma steeds maar groter werd, heeft ze dan, met ondersteuning van zelfstudie, de kantooradministratie op zich genomen.

Al gauw kwam er ook de kinderwens. Hun eerste kindje Gerdje overleed na een voortijdige geboorte, wat veel verdriet bracht in het jonge gezin. Een jaar verder, in 1973, kwam hun tweede kind Kris ter wereld, in 1974 is dochter Wendy geboren. Jaren later, in 1980, kwam er voor broer en zus nog een broertje bij met de naam Robby.

Niet alleen in het gezin maar ook in het dorpsleven van Meersel-Dreef bracht de guitige instelling van deze nakomer alsook zijn grote lichaamsbouw heel snel extra leven in de brouwerij. Jammer genoeg overleed Robby in 2002

bij een auto ongeval, wat een grote indruk nagelaten heeft in hun leven. Er is een leven voor het ongeval en een leven na het ongeval…

Dorpsleven

Gelukkig zorgen de kinderen en de 4 kleinkinderen Jana, Daan, Mika en Bas ervoor dat de zon blijft schijnen in hun huwelijk.

Toen hun werkzaamheden het enigszins toelieten, ging het dorpsleven meer en meer deel uitmaken van hun dagelijks leven. Jos werd lid van de plaatselijke dorpsraad en van de verkeersraad te Hoogstraten, terwijl ook het kerkelijke leven zijn volle aandacht kreeg.

Lisette werd een steunend lid van het oudercomité van de plaatselijke basisschool ’t Dreefke, liet ook haar stem horen in de welzijnszorg en het gemeentelijk bestuur in Hoogstraten. Nog altijd is ze bestuurslid van de missiewerking in Meersel-Dreef (“Reik mij de hand”).

Na hun beroepswerkzaamheden bleven ze verknocht aan hun Meersel-Dreef en verhuisden ze als Moleneinders naar de wijk Heieinde. In de Jan de Wysestraat kunnen ze samen met hun buren terugkijken op een vruchtbaar leven.

“Dank aan iedereen die van ons huwelijksjubileum een prachtige dag gemaakt hebben, ” zo klinkt het. Wij wensen hen alvast toe dat er nog heel wat mooie dagen mogen volgen! (JH/LT)

Kermistriomf voor Dreef-Midden

MEERSEL-DREEF - Deze zomer was het allemaal nogal een moeilijke oefening om de kermis te laten doorgaan, dit na een jaar thuiszitten door de pandemie. De kermisfoor op de paterswielparking bleef beperkt tot enkele kraampjes, jammer, maar beter iets dan niets. Gelukkig was de zon wel van de partij, en kon de organiserende KLJ een heel ruim straatterras met inachtname van de coronamaatregelen houden. Een geslaagd initiatief waarbij Dreveniers en ex-Dreveniers weer samen konden komen en bijpraten bij één of meerdere drankjes. We moeten er voor zorgen dat we dit niet verleren, dergelijk sociaal gebeuren versterkt het gemeenschapsleven dat we moeten koesteren.

Maandag

Op maandag werden de verklede kermisspelen gehouden bij de Paterswielparking, de gebuurten Meersel, Dreef-Midden, Heieinde en Geiteneinde presenteerden weer met een parodie hun kijk op het leven. Het Moleneinde bleef afwezig, dat is en blijft jammer. Door het goede weer was er een leuke publieksopkomst en de spelletjes werden met energieke inzet volbracht. Er kan er maar één de eerste zijn en dat was dit jaar Dreef-Midden.

Dinsdag

Het begon met een kleine wolkbreuk, maar dat mocht men niet aan zijn hart laten komen. We dronken ondertussen een biertje, we keken naar buienradar, dronken nog eens een biertje en

Heropstart koffiekrant

MEERSEL-DREEF - De koffiekrant van Meersel-Dreef is vanaf vrijdag 6 augustus weer heropgestart. Tijdens dit wekelijks ontmoetingsmoment in je buurt kan je een gezellige babbel doen of rustig de krant lezen bij een kop koffie

keken nog eens naar buienradar, en het weer klaarde op. De trouwe juryleden Jack De Bie, Joris Bastiaansen, Karine Teuns en Ben Bastiaansen, allen oud-Dreveniers van de verschillende gebuurten, leidden de kermisspelen weer in goede banen, om uiteindelijk Dreef-Midden als winnaar aan te duiden.

Het gebeurt slechts zelden dat een gebuurte beide dagen kan triomferen. Uitzonderlijk bo-

vendien, want voor zover onze mensenheugnis reikt, had Dreef-Midden nooit eerder deze spelletjesmiddag kunnen winnen.

Bij deze een dikke proficiat voor de KLJ, het kermiscomité, de juryleden, de vrijwilligers, en aan alle deelnemende Dreveniers. Volgend jaar 2022 gaan we er weer als vanouds een goei lap op geven! (JJ)

of thee voor slechts 0,50 euro in het zaaltje van Taverne “Bij de Paters”, Dreef 42.

Iedereen is er elke vrijdag van 10 tot 12 uur van harte welkom. Voor wie minder mobiel is, kan er voor vervoer worden gezorgd. Contactgege-

vens Centrum Lokaal Dienstencentrum Stede Akkers, ofwel Sharon Van Den Ouweland ofwel Daniëlle De Haeck, tel. 03 340 16 30, email dienstencentrum@hoogstraten.be.

Misschien wil je zelf graag mee de Dreveniers verwelkomen? Dan ben jij de gedroomde persoon om het geëngageerde vrijwilligersteam mee te versterken. Spring gerust eens binnen, spreek iemand aan, of neem contact op. (JJ)

Dreef-Midden, het winnende gebuurte op beide kermisdagen

Verkeerssituatie aan ’t Dreefke gewijzigd

MEERSEL-DREEF - In het College van Burgemeester en Schepenen van 24 juni 2021 werden testmaatregelen goedgekeurd voor de schoolomgeving van GBS ’t Dreefke in het kader van het project School-Straten.

Vooreerst werd gekeken wat de kinderen zelf willen, gevolgd met het formuleren van uitdagingen en het zoeken van oplossingen. Hierbij wordt vooral gekeken naar de woonplaats van de kinderen, de parkeersituatie op Dreef-Kapelweg, de drukte in de onmiddellijke omgeving van de schoolpoort, het zwaar verkeer, het niet naleven van opgelegde snelheidsbeperkingen, het smalle wegprofiel van de Kapelweg die voor conflicten zorgt tussen gemotoriseerd verkeer, fietsers en stappers, en de slechte zichtbaarheid van de schoolomgeving.

Testmaatregelen

Mogelijke oplossingen werden geformuleerd en volgende pakket aan testmaatregelen werd weerhouden na overleg met de stuurgroep en VSV:

- permanent enkele richting vanuit Meersel richting Dreef om meer ruimte te maken voor fietsers en stappers en duidelijkheid te creëren voor de te volgen rijrichting, fietsers mogen nog wel in de twee richtingen rijden;

- een asverschuiving ter hoogte van de schoolpoort waarbij de zes parkeerplaatsen worden opgeheven, de vrijgekomen ruimte op straat benutten voor fietsers, en de voetgangers kunnen dan tussen het fietspad en de schoolparking stappen en krijgen op die manier een afgescheiden looproute;

- kruispunt met Meersel veiliger maken door het inrichten van een zone 30 met extra signalisatie en mogelijks een mobiel led-bord dat oplicht als er auto’s aankomen; - inrichten van een fietsstraat;

- parkeren aan de rechterzijde toegelaten in de onverharde berm; - extra zebrapad in de Kapelweg aan de kruising met Dreef;

- het insnoeien van de hagen op kleutermaat.

Hierdoor zullen er aan de schoolpoort minder manoeuvres door voertuigen zijn, met als doel meer rust en veiligheid in de directe omgeving van de schoolpoort en meer ruimte voor fietsers en stappers.

En verder

De Dreef zelf moet beter leesbaar gemaakt worden voor fietsers, stappers en autogebruikers: op de Dreef zelf kan er geparkeerd worden vanuit Klein Eyssel in de berm aan de rechterzijde en vanuit het noorden op de rijweg; rugdekking voorzien voor fietsers die bij het einde van de fietspad terug op de rijbaan moeten, met optie van fietssuggestiestroken vanaf Kapelweg rich-

Pater Luk 60 jaar priester

MEERSEL-DREEF - Pater Luk vierde dat hij op 16 juli 1961 ofwel 60 jaar geleden tot priester werd gewijd. Hij kreeg hiervoor zelfs een felicitatie van de Paus. Met heel veel vreugde heeft de kloostergemeenschap van de

ting watermolen/Klein Eyssel. De mobiliteitsraad gaf hierover al een positief advies.

Op het schooldomein zelf zullen de wachtzone en de parking worden heringericht. Verder ook nog een invoeren van de ruime zone 30 vanaf kruising Klein Eyssel en het fietspad langs de Mark tot voorbij de schoolomgeving in de Dreef.

Een aantal maatregelen zal getest worden vanaf half september 2021 tot aan de herfstvakantie. Sommige maatregelen kunnen (nog) niet getest worden, maar worden verder onderzocht. Daarnaast zijn er twee maatregelen die niet getest hoeven te worden: wegmarkeringen met "schoolzone" in Dreef en Kapelweg, evenals de plaatsing van kleurrijke Julie-palen in Dreef en Kapelweg.

Al bij al zullen al deze maatregelen beslist onze aandacht opeisen! (JJ)

Kapucijnen van Meersel-Dreef dit samen met hem gevierd op zondag 18 juli om 10.30 uur aan de Lourdesgrot, met daarna receptie een hapje en een drankje. (JJ)

Vogels op een kerkplein…

MEERSEL-DREEF - Aan de kerk van de paters staat een mooi beeld. Het is een herinnering aan een wonderlijke ontmoeting van Pater Pio. Niet alleen Franciscus kon blijkbaar de dieren doen gehoorzamen…

In de tuin van het klooster van San Giovanni Rotondo hield Padre Pio ervan in de namiddag met vrienden of bezoekers te genieten van de schaduw. Zekere dag praatte hij er met enkele mensen. Plots begonnen alle soorten vogels, merels, mussen, distelvinken, evenals krekels, een waar concert van piepen, fluiten en trillers te geven.

Blijkbaar scheen deze onverwachte symfonie hem te vervelen. Met de ogen opgeslagen en de wijsvinger aan de lippen zei hij tot de vogels: ”Het is genoeg nu.” Onmiddellijk zwegen die, tot grote verwondering van de bezoekers. (JJ)

Fanfare brengt zomeravondconcert

MEERSEL-DREEF - Na in totaal bijna een jaar stil te hebben gestaan, is de Fanfare Voor Eer en Deugd weer begonnen met de repetities. Eindelijk samen repeteren, eerst begonnen in de buitenlucht en nu eindelijk weer naar binnen op 1,5 meter afstand. Maar dat mag de pret niet drukken, de muzikanten zijn blij om weer samen muziek te kunnen maken.

Als eerste op het programma staat een zomeravondconcert op donderdag 16 september om 19 uur bij gemeenschapshuis De Leeuwerik in Galder. Luisteren naar gezellige muziek onder het genot van een drankje, hoe mooi kan een zomeravond zijn… (JJ)

wat vissoorten in de Mark

MEERSEL-DREEF - Op 13 augustus waren onderzoekers van het Instituut voor Bos en Natuuronderzoek (INBO) actief op de Mark in Meersel-Dreef. Het waren mensen van het INBO-team 'Monitoring en Herstel Aquatische Fauna' die via elektrovisserij de vissen van de rivier bemonsterden. De verdoofde vissen kunnen zo gemakkelijk geschept worden, wat toelaat om een beeld te krijgen van de kwaliteit van de visstand. Na identificatie worden de vissen geteld, gewogen en gemeten, en voorzichtig teruggezet.

De Mark heeft een vrij gevarieerde visstand met soorten zoals hoofdzakelijk blankvoorn, riviergrondel en driedoornige stekelbaars, maar ook snoek, rietvoorn, tiendoornige stekelbaars, zeelt, baars, paling, bermpje, kleine modderkruiper, en bittervoorn. In vergelijking met andere Vlaamse rivieren scoort dit water vrij goed in visdiversiteit.

Toxisch

Niet alle vissen werden teruggezet, enkele baarzen en palingen werden meegenomen naar het laboratorium. Ze zullen onderzocht worden op de aanwezigheid van een aantal toxische stoffen in het visvlees, waaronder dioxines, en het inmiddels alom bekende PFOS.

Dit onderzoek kadert in Europese rapportageverplichtingen en wordt uitgevoerd in een samenwerkingsverband INBO/Universiteit Antwerpen in opdracht van de Vlaamse Milieumaatschappij. (Claude Belpaire/JJ)

Speelgoedmuseum vol nostalgie

MEERSEL-DREEF - De 64-jarige Nederlander Gellof Hartoghs heeft zijn café Jansen & Jansen omgevormd tot “Loffie’s speelgoedmuseum” met honderden speelgoedstukken van de vorige eeuw, allemaal verzameld op rommelmarkten, beurzen en tweedehandswebsites.

De voorkant van het café is door kunstenaresbuurvrouw Anja Bastiaansen themagewijs opgeschilderd met een vrolijke inktvis met speelgoed in de tentakels, en aan de zijkant met o.m. een speelse circusolifant en de hond van de uitbater.

Het café zelf is helemaal ingericht als museum met vitrines, met veel speelgoed uit de vervlogen jaren allemaal netjes gerangschikt volgens zijn inzichten, die nogal eens durfden te veranderen. Een lieve lust voor elke liefhebber van oud en vintage speelgoed, met in het bijzonder metalen speelgoed, auto’s en poppen. Als de uitbater aanwezig is, praat hij honderduit in een niet te stoppen woordenstroom over zijn passie, en het ene verhaal brengt het andere verhaal met zich mee. Jammer genoeg kan hij niet alles uitstallen, dus er zal wel eens gewisseld worden uit zijn collectie van 1200 stukken.

Loffie’s Speelgoedmuseum vzw vind je op Dreef 96, tel. +31 615 331 817, email: gellofka@hotmail.com, en is drie achtereenvolgende dagen geopend, namelijk op donderdag, vrijdag en zaterdag van 11 tot 18 uur. Bezoekers betalen 3 euro, hierin is een consumptie naar keuze inbegrepen. Andere bezoekers zijn eveneens welkom, het zomerterras is hiervoor aan de straatkant namelijk ook open. (JJ)

Rode ibis gespot

MEERSEL-DREEF - In de Markweg nabij de Mark werd twee achtereenvolgende dagen een rode ibis gespot. Deze vogel is familie van de ibissen en lepelaars, en wandelde tussen reigers, hazen en nijlganzen in een weiland op zoek naar voedsel. De exotische vogel uit Zuid-Amerika is vermoedelijk één van de ontsnapte ibissen uit de volière van Planckendael in Muizen bij Mechelen.

Pierre Verbaeten kon de vogel fotograferen. Deze opvallende standvogel heeft een lange, gebogen snavel en een helder, oranjerood verenkleed met zwarte vleugelpunten, waardoor de vogel in de natuur onmiddellijk opvalt. (JJ)

Een beetje Olympisch goud voor Meersel-Dreef

MEERSEL-DREEF - Wie de olympische spelen Tokio 2020 volgde, hoorde of zag dat de Nederlandse baanwielrenster Shanne Braspennincx olympisch goud heeft gehaald in Tokio in het onderdeel keirin. Dat is een sprintwedstrijd waarbij de renners achter een derny (gangmaakmotor) op snelheid komen en de laatste 500 meter zonder derny moet worden gesprint. Er worden hierbij snelheden van 70 km/uur en meer behaald.

De winnares Shanne Braspennincx werd geboren in Turnhout op 18 mei 1991, als dochter van Toon Braspennincx en Madeleine Baretti. Ze woonde met haar ouders en twee broers op Strijbeek, in het toenmalige restaurant De Douanier, voorheen De Grens. Dus ook een (klein) beetje olympisch goud voor Meersel-Dreef. (JJ)

Schapen in de Elsakker

MEERSEL-DREEF - De herder heeft in de voorbije zomer ook zijn schapen eventjes naar domein De Elsakker gebracht om bossen en bermen te beheren op natuurlijke wijze. 200 gra-

Harry Van Vree te gast in de St-Luciakapel

MEERSEL-DREEF - Ook dit mag weer! Beeldend kunstenaar Harry van Vree houdt een expositie in de St. Lucia Kapel in Meersel. Hij toont er een 100-tal werken. De kapel zal hiervoor geopend zijn op zaterdagen en zondagen 25-26 september, 2-3 en 9-10 oktober, telkens van 11 tot 17 uur. De inkom is natuurlijk gratis en je wordt ontvangen met een koffietje of een theetje. Meer info bij hvanvree@gmail.com en facebook. (JJ)

Antilliaanse Feesten Piti afgeblazen

zende schapen kijken niet echt verwonderd meer naar passerende wandelaars of fietsers, maar de hond, weliswaar verplicht aan de leiband, werd wel nauwlettend door 400 schapenogen gevolgd.

MINDERHOUT - De in ons vorige nummer aangekondigde light versie van de Antilliaanse Feesten werd afgeblazen. De organisatoren zagen door de opgelegde coronamaatregelen geen andere mogelijkheid.

Men was al lang met de voorbereidingen bezig, maar door de aanhoudende onzekerheden over de geldigheid van testen en regels voor buitenlandse bezoekers, besliste men om alles te annuleren.

Ook het feit dat de zanger van de hoofdact Kassav in coma lag na een coronabesmetting heeft meegespeeld. De reeds verkochte tickets blijven geldig voor de editie 2022. (fh)

Baanwielrenster Shanne Braspennincx. (Foto KNWU)

Over een kleurrijke 3D-tekening naar school

MINDERHOUT - Wanneer de leerlingen van Minderhoutdorp in september terug naar school gaan, gaan ze langs een met een schildering met 3D-effecten opgefrist gangetje van het dorp naar basisschool Scharrel.

Dit was een idee van de kinderen zelf. Zij mochten voorstellen doen voor een veilige en kindvriendelijke schoolomgeving. Eén van die voorstellen was het aantrekkelijker maken van het ‘smalle gangetje’ voor fietsers en voetgangers.

In september vorig jaar werd het allemaal wat concreter: leerlingenraad ‘het Scharlement’ mocht brainstormen over het ontwerp van de grondschildering. Hun keuze was snel gemaakt: graag een 3D-tekening met avontuurlijke elementen zoals een afgrond of water om over te stappen of te springen. Enkele schoolse elementen van Scharrel zoals een kip, een nestje met eieren, pootafdrukken enz. mochten ook een plaats krijgen.

Veilig

Hun input werd verwerkt in het uiteindelijke ontwerp. Het resultaat mag er zijn. De grondschildering is niet alleen leuk voor kinderen. Ze brengt ook kleur en een spontane glimlach bij

Ferm gegroeid

ouders en andere (toevallige) passanten. Door deze make-over worden kinderen extra gestimuleerd om deze veilige route naar school te nemen. Het ‘smalle gangetje’ is immers een veilige verbinding van de lagere school naar Min-

MINDERHOUT - Heel wat leden hebben de ‘kleine gelukjes’, de klavertje 4 plantjes die de vereniging in het voorjaar bezorgde, al ‘Ferm’ laten groeien. De bestuursploeg kon in juni voor de eerste keer in lange tijd fysiek bij elkaar komen om de werking in het najaar voor te bereiden. In de zomer bleven enkel de fietsgroep en wandelaars actief, vanaf nu veronderstelt het bestuur dat de activiteiten weer zullen kunnen doorgaan.

In september staat de herfstvergadering gepland, dit keer in Den Hof in Minderhout. De volleybalploeg schiet weer uit de startblokken, evenals de yogagroep en het rummicub ploegje. Oktober start men met een daguitstap naar Mechelen, dat staat garant voor een gezellige namiddag waar de 55plussers kunnen bijpraten.

Het wordt ook hoog tijd om de nieuwe keuken van de parochiezaal uit te testen, wat kan gebeuren tijdens de kookles eind oktober. Kortom, niet alleen de klavertjes zijn gegroeid, ook de goesting om er opnieuw een mooi Ferm-jaar van te maken! (fh)

derhoutdorp en dat werd nu nog eens extra in de verf gezet. Voor uitvoering van de grondschildering werd een subsidie aangevraagd bij het Departement Mobiliteit en Openbare Werken van de Vlaamse overheid. (fh)

Een sluiting geopend

WORTEL - Het klinkt raar misschien, maar op vrijdag 2 juli organiseerden de ‘ambassadeurs’ van Wortel de opening van de Boomkens als een voor het verkeer afgesloten plein. Het ging om een proefopstelling in juli en augustus, waarbij de weg voor ’t Slot autovrij werd gemaakt. Een test om van de Boomkens een activiteitenplein te maken.

Maar helaas. Door de weersomstandigheden werd de Boomkens in die twee maanden zelden als het zo verhoopte zonovergoten, levendig zomerplein gebruikt. Wellicht zal er ook meer nodig zijn dan het weren van auto’s om dat doel te bereiken. Het zal nodig zijn om het nog altijd ietwat desolate plein ‘vriendelijker’ aan te leggen, om er een echte ontmoetingsplaats voor inwoners en verenigingen van te maken. Wat toch de bedoeling is, denken we.

Hoe dan ook, de weg voor het Slot biedt geen meerwaarde wat mobiliteit en veiligheid betreft, integendeel. Pas met meer groen en zit- en speelelementen kan de Boomkens de functie krijgen die de initiatiefnemers voor ogen hebben. Hopelijk ziet het stadsbestuur dat ook zo en werkt men verder op de (figuurlijk) ingeslagen weg. (fh)

Het gangetje voor…

…en na

Taeymans Coffee Roasters opent koffiebranderij

MINDERHOUT - In nummer 416 van DHM kon je lezen dat Taeymans Coffee plannen had om koffie te gaan branden. Wij gingen eens een kijkje nemen in zijn nieuwe bedrijfs- en winkelruimte aan de Meerseweg. En het dient gezegd: niets heerlijker dan binnenkomen in een ruimte gevuld met de aroma’s van vers gebrande koffie en chocolade! Jürgen Taeymans stelt met terechte trots de koffiebranderij voor.

“Wij zijn vooral leverancier en koffiebrander voor horeca en bedrijven,” zo steekt hij van wal, “de laatste jaren zijn we ook heel hard aan het inspelen op bedrijven waar men meer en meer aandacht geeft aan kwalitatieve koffie. Sinds de corona-uitbraak is er bovendien wel het één en ander veranderd….

DHM: Hoezo? Wat veranderde er voor jullie?

“Wel zo is er meer thuisverbruik. Wij merkten natuurlijk onmiddellijk dat de levering aan de horeca stilviel tijdens de lockdown, maar dat er opmerkelijk veel bestellingen kwamen van particulieren. Die kochten niet alleen koffie maar ook een degelijk semi-professioneel toestel.

Welnu, wij zijn officieel verdeler van Jura en Nivona -toestellen, twee oerdegelijke Zwitsers merken. Hier in de winkel staan trouwens de toestellen die we aan de consument verkopen. Boven is er een ruimte waar we een opstelling hebben van onze professionele toestellen.

Daarnaast hebben we een webshop voor wie graag met koffie thuis of op het werk verder wil gaan dan alleen koffie zetten. Op www.baristashop.be kan je alle tools vinden voor de barista’s.”

(Voor wie het nog niet wist: een barista is een sommelier van de koffie, iemand die de kunst van het koffiezetten tot in de puntjes beheerst dus.)

Koffie branden

DHM: En sinds kort ben je ook zelf je koffie aan het branden?

“Inderdaad, dat doen we weer zelf. Voorheen werd dit enkele jaren uitbesteed aan een andere brander-collega. Nu branden wij ook private labels voor bepaalde horecazaken. Samen met de afnemer wordt er een bepaalde samenstelling van koffiebonen afgesproken die ik dan kan branden voor hen.

Dat doen wij bijvoorbeeld al voor ’t Wetters Boontje en voor Le Comptoir Belge in Parijs. De afnemer verkoopt deze koffie dan onder zijn eigen naam, het verleent immers wat cachet aan de uitbating als je kan zeggen dat je een koffie kan aanbieden onder je eigen naam. Dat loopt erg goed momenteel. Je moet dan wel een goede afname doen, voor enkele kilo’s per week is dit niet haalbaar.”

DHM: Leg ons even uit hoe het branden gebeurt?

“Alles begint met het plukken van de koffiebessen, wat zeer arbeidsintensief is. Een plukker heeft één week nodig om een baal te vullen van 60 kg. Via de haven van Antwerpen krijgen we de balen koffie binnen. De koffie zit nog steeds verpakt in jute zakken, net zoals vroeger.

Een plukker heeft één week nodig om een baal te vullen van 60

Het branden zelf gebeurt op vraag van de klant. Voor elke type koffiesmaak wordt het brandproces aangepast. Voor een doorsnee koffie die we hier in de horeca gebruiken is de branding lichter dan voor een espresso of een mokka. Over één baal van 60 kg doe ik ongeveer 1 uur. Na de branding moeten de bonen afkoelen en drogen.

Het drogen is immers heel belangrijk. Ik krijg hier heel wat espressomachines binnen ter reparatie. Wat blijkt dan vaak? Men koopt een dure koffiemachine en doet er goedkope koffiebonen in die onvoldoende gedroogd zijn. Bij het openen van zo’n pak koffie zie je dat die bonen nog glanzen. Het geeft de indruk dat de bonen nog vers zijn. Niets is minder waar. Die bonen zijn niet goed gedroogd en de olieresten die eraan hangen, maken dat bij het malen koffierestjes aan elkaar koeken die het mechanisme onklaar maakt op termijn.

Het drogen is heel belangrijk

De reden dat ik mijn koffie nu zelf brand, is dat ik permanent dezelfde kwaliteit wil. Toen ik het

Jürgen keurt de bonen na het branden.

Met deze machine wordt de koffie gebrand

branden nog uitbesteedde, merkte ik soms dat er een licht smaakverschil was tussen de verschillende brandprocessen. Dat wil ik nu volledig uitsluiten.”

Thee, rum en chocola

DHM: Jij bent ook theesommelier?

“Jazeker, naast koffie heb ik ook een heel assortiment thee. Als theesommelier doe ik zelf de samenstelling van mijn theesoorten. Zo heb ik een Zuidafrikaanse rooibosthee die ik meng met gedroogde aardbeitjes uit Hoogstraten. Of ik meng met bloedappelsien. Allemaal zeer lekker.

Waar ik me ook in specialiseer, is rum. Ik heb hier een heel assortiment staan van de beste rum. Daarnaast heb ik nog een collectie Zuidafrikaanse wijnen. Ik heb deze zelf uitgezocht op de verschillende wijndomeinen in Zuid Afrika…”

DHM: Koffie, thee, rum, wijn, ik ruik ook chocolade…

“Klopt, die maken we ook aan in ons atelier hier ter plaatse. De bedoeling is dat we de fijnste pralines kunnen aanbieden in geschenkverpakking.

De nieuwe verkoopruimte

Zo zullen we ook chocoladefiguren kunnen aanbieden tijdens de decembermaand en met Pasen.”

Bij mijn afscheid maakt Jürgen me een perfecte

Open deur in zaal ‘t Markenhof

MINDERHOUT - Op zondag 19 september organiseert het zaalcomité van ’t Markenhof een opendeurdag. Van 13 tot 15 uur is er een receptie voor de sponsors, degenen die een bedrag schonken en de zogenaamde ‘winwinleners’. Het is logisch dat zij als eerste kunnen zien wat er met hun geld gerealiseerd werd.

Vanaf 15 uur zijn alle geïnteresseerden welkom om de verschillende zalen te bezichtigen. Tijdens deze ‘kijkdag’ beantwoorden de bestuursleden al uw vragen en kunnen potentiële klanten de huurprijzen en drankprijzen overlopen. Het is dan ook mogelijk om al feesten vast te leggen. Overigens zijn er al veel dagen geboekt, het is dus zaak om er snel bij te zijn.

Uitgevoerde werken

De renovatiewerken zijn al ongeveer 8 jaren aan de gang. Eerst werd de grote zaal grondig aangepakt, waarna duidelijk werd dat renoveren doet renderen. De bestuursleden beslisten om een beleidsplan op te stellen voor een volledige renovatie in de loop der jaren. Dé uitdaging was het vinden van kapitaal. Sympathiserende bewo-

ners konden inschrijven op een winwinlening, ook sponsors en schenkers stapten mee op de kar.

Dank zij de vele vrijwilligers onderging de parochiezaal een ware metamorfose. Eerder gaven we al diverse keren een overzicht hiervan. O.m. vervangen en isoleren van het dak, nieuwe vloeren, moderne ventilatie en nieuwe verwarming. Ook de keuken en achterkeuken werden in een modern jasje gestoken. Overal is ventilatie en een CO2 meting voorzien.

Er is in totaal 145.000 euro exclusief BTW geïnvesteerd. Maar hierdoor beschikt het dorp weer over een prachtige locatie om de bewoners te laten feesten. KWB, Ferm en fanfare de Marc-

Als dansen uw regel is…

MINDERHOUT - Na het grote succes van vorige dansseizoenen, start OKRA Minderhout vanaf dinsdag 7 september om 8.30 tot 11.30 uur met een lessenreeks lijndans voor beginners. Zo krijgen nieuwe kandidaten de kans om een aangename hobby te ontdekken. De meer geoefende dansers sluiten vanaf 9.30 uur aan. Wil je graag aansluiten en ben je lid van OKRA

of wil je lid worden, woon je in het gewest Hoogstraten, dan is dit een uitgelezen kans voor zowel dames als heren.

De lessen worden gegeven onder leiding van dansleraar Jos Van Dun in het Okralokaal, Schoolstraat 6. Deelnemen kost 3 euro per les, een kop koffie of thee inbegrepen.

espresso. De juiste boon, de fijnste maalgraad, en de koffie die als honing uit het apparaat loopt… Questo è amore! Zoveel liefde voor het vak, dat smaakt naar meer… (pm)

kezonen zijn opgelucht dat de toekomst van hun clublokaal gegarandeerd is.

De laatste loodjes

Het bestuur heeft nu nog de laatste loodjes voor de boeg: de verwarming in de grote zaal, een mobiele taptoog naast de grote zaal, de aanleg van de parking voor auto’s en fietsers. Ooit zal men ook het café moeten aanpakken. Het beleidsplan zal zijn nut nog verder bewijzen.

De bestuursleden denken ook aan de toekomst van de zaal. Er zijn gesprekken aan de gang over de organisatie van een ‘burgerlijke uitvaart’ in ’t Markenhof. Je zal op korte termijn niet meer naar Turnhout moeten voor deze vorm van afscheidsviering. Men de grote zaal als een aula uitrusten om zo een kwaliteitsvolle uitvaart te kunnen organiseren zonder kerkelijke verplichtingen. De burgerlijke uitvaart zal ook in handen komen van de plaatselijke uitvaartzorg. Deze mensen kennen hun vak en zijn vertrouwd met de verwachtingen van rouwenden. Nadien kan er een koffietafel doorgaan in de kleine zaal. (fh)

Er is ook gelegenheid om aan kringdans te doen. Ook hier is iedereen elke donderdag welkom van 9.30 tot 11.45 uur.

Voor meer info kan je terecht bij Lisa Bruynen, tel 03 312 38 81 of gsm 0475 57 67 94. (fh)

Het ‘Moerklokje’ geeft zijn geheimen prijs

WORTEL - In onze vorige uitgave stond een bijdrage over het Moerklokje, met 600 jaar de oudste klok van groot Hoogstraten. Ook al staat op de klok in gotisch schrift “Mijn naam is Pieter”, in Wortel spreekt men van het Moerklokje. Dat komt doordat de klok in 1828 bij het turfsteken terug gevonden werd nadat ze eerder in veiligheid was gebracht tegen oprukkende troepen. Wanneer de klok uit de toren werd gehaald, was niet duidelijk. Volgens de ene gebeurde dit in de 16de eeuw, anderen spraken van de Franse tijd, dus rond 1800. Stan Michielsen, oud-Wortelaar en trouwe lezer van dit blad, bezorgde ons informatie die het verhaal van het Moerklokje compleet maakt.

Turfsteken

Martinus Gerstmans, toenmalig gemeentesecretaris van Wortel, doet in 1827 in het ‘boek der raadsverslagen van het gemeentebestuur van Wortel’ uitvoerig relaas van het verbergen en de vondst van het klokje.

Hij noteerde op 6 maart 1827: “Den 7 mei van het jaar duizend achthonderd zes en twintig (niet 1828 dus) als wanneer er men bezig was met het uitsteken van turf in een moerveld aan Zijne doorluchtige Hoogheid den Prins van Salm-Salm toebehorende gelegen tegenover de Kerk van Wortel aan de andere zijde van den weg, werd door Franciscus Peeraer smid alhier in den door hem aangekochte kavel moer ontdekt en uitgegraven eene Klok zijnde ontrent zwaar 100 ned ponden.

Deze klok lag daar in ter diepte van ongeveer eene elle van de oppervlakte van den grond, op hare zijde en draagt voor opschrift het jaarschrift…. Bij overlevering van geslachte tot geslachte heeft men altijd gehoord dat voornoemd moerveld Klokken van de Kerk van Wortel verborgen waren van ten tijde af dat in het jaar 1583 op heilig sacramentsdag avond op het gerugt van troepen van …….. naderden, de gene die als dan het Casteel van Hoogstraeten in bezit hadt, een gedeelte soldaten afgezonden om de Wortelsche kerk en eenige omliggende huizen af te stoken, het welk als dan ook geschied is.

Aangezien alle waarschijnlijkheid doet zien dat deze klok aan de kerk toebehoorde, dat zij gehangen hedt overmits de ooren glad waren geslepen alsook daar de klepel van binnen heeft tegengeslagen, heeft de vinder dan zich ook seffens bereid getoond deze daar aan af te staan en is dadelijk onder den toren gedragen.

De Heer De Keersmaekers rentmeester van Z.M. de Prins van Salm-Salm zich sterk makende, dat Z.M. daar op geen regt van eigendom zou vormen, is deze klok in de maand December in den toren der kerk van Wortel opgehangen.

Een oirkonde hebben wij het tegenwoordig Relaes opgemaakt te Wortel den 6 Maart 1827.

De Burgemeester en Assessoren voorzeid

getekend secretaris M. Gertmans, F. Dens, A. Bolckmans, F. Ryvers”

Tachtigjarige oorlog

Opmerkelijk is dat secretaris Gerstmans in zijn verslag de naam van de aanvoerder van de rovende benden open laat. Mogelijk was hij niet op de hoogte van het bestaan van een visitatieverslag uit 1780 van de bisschop, waaruit blijkt dat de klok verwijderd werd tijdens de tachtigjarige oorlog (1529-1609), voor 1583 toen de kerk vernield werd. Als we de Latijnse tekst vertalen komt deze neer op “Daar ge moogt veronderstellen dat al de oude documenten daarvoor (over de kerk) er bij waren toen de kerk verbrand werd door de soldaten onder leiding van Almsoniam in 1583.”

Tijdens die 80-jarige oorlog trokken muitende Spaanse en Hollandse legerbenden door onze streken. Volgens Martinus Gerstmans was er in 1583 een muitende legerbende en hebben de bewoners van Wortel het kleine klokje in veiligheid gebracht.

Verschillende elementen wijzen erop dat Wortel in dat jaar geplunderd en platgebrand werd. Bij de telling in 1583 wordt er melding gemaakt van 53 huizen, in 1587 zijn dat er nog maar 14. Ook de kerk werd zwaar beschadigd. Wellicht werd ze pas hersteld nadat de streek tussen 1602 en 1604 nog zwaar getroffen werd door brandstichtingen en een belegering van het kasteel door Spaanse troepen. In die strijd zou ook de kerk van Wortel weer getroffen worden. Als herinnering aan die beschieting en de onlusten tussen 1583 en1604, als een zwarte bladzijde voor Wortel, werd in de noordgevel van de kerk een kanonbal ingemetseld. (fh)

Herbestemming voor koloniewoning

WORTEL - Het stadbestuur zoekt een persoon of een instantie die de vervallen koloniewoning, Schoolstraat 24 wil restaureren, om er naast wonen ook een herbestemming met een maatschappelijk doel in onder te brengen of uit te oefenen.

Noch vzw Kempens Landschap, noch de stad treffen schuld aan het verval van de woning. Beide instanties hebben, na de erfpacht van de andere woningen in de kolonie in 2000 en 2003, jaren moeten wachten tot het ‘aankoopcomité’ er een prijs op wou plakken en werk maakte van de overdracht. Voor het stadbestuur is het een nuloperatie, want de erfpachtnemer betaalt 98.000 euro als ‘instaprecht’, het bedrag dat ook de stad moest betalen.

Het gaat om de woning van de vroegere hoofdonderwijzer. Dit pand is, samen met een bijna identieke, reeds gerestaureerde woning wat er nog rest van de vroegere school van de kolonie. Tussen de twee woningen stond een ondertussen verdwenen klaslokaal. Het perceel grond is ongeveer 3.000 m² en wordt voor een periode van 82 jaar in erfpacht gegeven. Daardoor eindigt de erfpacht samen met de andere koloniewoningen.

Voorwaarden

Om in aanmerking te komen moet de kandidaat erfpachtnemer een financieel plan, een plan van aanpak van de restauratie en een bewijs van solvabiliteit voorleggen. Verder verwacht het stadsbestuur een duidelijke beschrijving van het maatschappelijk doel dat een meerwaarde voor de kolonie kan betekenen op sociaal of toeristisch vlak.

De woning zelf is niet als monument beschermd, maar omdat het om een gebouw in een beschermd landschap gaat, moet het volume op uitzondering van de recentere uitbouw links behouden blijven. Verder moet er voor alle aanpassingen en de gebruikte materialen een goedkeuring van het Agentschap Onroerend Erfgoed zijn.

Daartegenover staat dat er voor de restauratie van de buitenzijde een restauratiepremie toegekend kan worden.

De beoordeling gebeurt met een puntensysteem. Op de aanpak en het maatschappelijk doel staan in totaal 40 punten. Het financieel- en het restauratieplan zijn elk 30 punten waard.

Het reglement werd op de gemeenteraad van 28 juni 2021 goedgekeurd.

De vervallen woning van de voormalige hoofdonderwijzer in de kolonie.

Men verwacht de kandidaturen uiterlijk op 14 september 2021 voor 12 uur. Gelet op de vakantieperiode is dat een wel zeer korte termijn om zo’n dossier rond te krijgen. Het zou ons dan ook niet verwonderen dat bij een of enkele goede voorstellen het dossier na die datum mag verfijnd worden en er mogelijk een onderhandelingsprocedure volgt. (fh)

De school bestond uit twee identieke woningen met daartussen het klaslokaal.

Storende loodsen in de Kolonie verdwijnen

WORTEL - De twee loodsen links naast de boerderij in de Wortel-kolonie waren een doorn in het oog van monumentenzorg en Unesco. Binnenkort verdwijnen ze. De oudere loods die meer bescheiden evenwijdig aan de dreef staat, is origineel en wordt gerenoveerd.

De betreffende loodsen werden door de stad gebruikt voor de berging van zaken die men maar zelden nodig heeft, zoals de karnavalwagens van Wortel. Deze worden nu ondergebracht in een voormalige loods van het leger in Weelde, die Hoogstraten samen met Rijkevorsel, Merksplas en Baarle-Hertog huurt.

Dit is een goede zaak voor Zouterover, die dan een volgende stap in hun globaal plan kunnen realiseren. Kevin Kegeleers en Nick Van Hoof koken nu al op open vuur voor relatief kleine en grotere groepen, ze willen direct links naast de boerderij een kruidentuin aanleggen en op de plaats waar nu de loodsen staan een 'pluktuin' aanleggen. Daar willen Kevin (ooit nog leerkracht) en Nick (een opvoeder) werken met time-out jongeren, zogenaamde jongeren met een ‘rugzak’. (fh)

Een

twee loodsen naast de boerderij verdwijnen. De oude loods evenwijdig naast de dreef wordt gerenoveerd.

fijn weerzien voor Samana

WORTEL - Op woensdag 14 juli kwamen de leden van Samana na een lange tijd opnieuw samen. Onder het motto “Wortel Kermis met Samana” ging men samen iets drinken in Dorpscafé De Guld. Voor de chronische zieken en de vrijwilligers werd het een fijn weerzien na een moeilijke coronaperiode. Hoeft het gezegd dat iedereen er super van genoten heeft?

Op maandag 13 september organiseert Samana een daguitstap dichtbij huis. Na een middagmaal in de Guld en een infomoment over serviceflats enz. brengt het gezelschap een bezoek aan het begijnhof in Hoogstraten. Het tempo wordt aangepast zodat iedereen het bezoek aan kan.

Programma

Men komt om 12 uur samen in de Guld. Om 13.15 uur volgt er een toelichting door de verantwoordelijke van het OCMW, Evy Van Bergen, over de nieuwe serviceflats in ‘t Gastenhuys die men aan het bouwen is, evenals over het Woonzorgcentrum, de serviceflats De Wingerd en De Linde, de bejaardenhuisjes aan het zwembad. Zij vertelt alles over de inschrijving, prijzen, wachtlijsten enz.

Om 13.45 uur vertrek men met auto’s naar het begijnhof. In het museum is er een tentoonstelling over “Kleding in de Kempen tussen 1850 en 1950”. Een gids vertelt en laat zien hoe men 100 jaar geleden gekleed ging in de Kempen.

Rond 16 uur gaat het terug richting Wortel. Deelnemen kost 15 euro per persoon. Inschrijven kan langs je ziekenbezoekster of bij Herman Verlinden, tel. 03 314 68 57 ten laatste op 7 september. (fh)

De

Het is weer zover! Ze zijn er weer!

1. In de Dalweg kwam het honderdste opvangkindje onder de bekwame handen van …

2. Domein Den Rooy kreeg een nieuwe bestemming als opvangcentrum voor burn-out, afhankelijkheid en depressies onder de naam Den Rooy …

3. De fusie van de 4 secundaire scholen van Hoogstraten heet …..

4. Deze Hoogstratenaar woont al 10 jaar in Luxemburg

5. Deze heilige is de patroon van de stad en het bisdom Brugge, van boekschrijvers en drukkers. Zijn voorspraak wordt ingeroepen tegen bliksem, droogte, hagelbuien, onweer, overstromingen en storm. Heilige ….., bid voor ons!

6. Ook de 23ste editie van het jaarlijks festijn groenten en ….. kan dit jaar niet doorgaan

7. Op 27/11 kan je in Meerseldreef naar een Vuurspektakel gaan zien door ….

8. De zone rond de Laermolen zal een grote verandering ondergaan door de aanleg door de Vlaamse Milieumaatschappij van een ….

9. Nog tot het eind van het jaar kan je op vrijdagnamiddag in de lokalen van de VITO lokale producten kopen op de ….

10. Organisatie ontstaan in Groot-Brittannië waarin gewerkt wordt rond het samen overwinnen van hindernissen.

‚IJ’ is één vakje.

Mail het woord uiterlijk dinsdag 14 september door naar redactie@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: De Hoogstraatse Maand, Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.

Senior Mechanical Engineer

Mechanical Engineer

Management Assistant

Stageplaatsen

Oplossing juli

De cadeaubon van € 20 gaat naar: Bert Krijnen, Dreef 115, 2328 Meersel-Dreef

Voor ons private behandelcentrum zijn wij per-direct op zoek naar:

VERPLEEGKUNDIGE M/V

deel/full:

dag/avond- en nachtdienst bij voorkeur psychiatrisch

ZELFSTANDIG WERKENDE KOK

M/V:

3 dagen per week, om de week in weekend

VOOR MEER INFORMATIE KUNT U CONTACT OPNEMEN MET Mw. Claudia Aben of Marc Freijzer: tel. 03-2937998 of email naar: info@denrooyclinics.com

Den Rooy Clinics, Ulicotenseweg 54-56, 2328 Meerle

Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten, 03 314 43 39 - sport@demaand.be

Dave Martens mikt met HVV op de subtop

HOOGSTRATEN - Er is heel wat veranderd in de bestuurskringen van HVV. Dave Martens zelf is een blijver. Hij bepaalt al enkele jaren mee het beleid van de club. Voor het volgende seizoen heeft hij er alvast een goed oog in.

Dave Martens

• Geboren 1 augustus 1974

• Samen met Liesbeth van Bergen

• Kinderen: Sophie, Fleur, Niels

• Woont in Meer

• Werkt als zelfstandige aannemer, Martens Dave BV

• Voetbalde in zijn jeugd bij KFC Meer

• Hobby’s: voetbal, fietsen en wandelen

Bestuur

DHM: Is het voorbije seizoen al helemaal verteerd?

Dave Martens: Het voorbije seizoen, ja, dat was gene vette. De voorbereiding ging wel goed. We hebben een paar wedstrijden goed gespeeld. We startten ook met 7 op 12 en goed voetbal, en toen stopte het noodgedwongen. Het was wel een goede beslissing om de rest van het seizoen niet meer te voetballen omwille van corona. Je weet dan gelijk waar het op staat. Voor de club,

de spelers, de jeugdspelertjes en de supporters was het echter helemaal niet leuk. Hopelijk is het nu allemaal voorbij en kunnen we er weer volle bak tegenaan.

DHM: Zowel het bestuur als het jeugdbestuur zijn flink gewijzigd. Bracht dit voor jou ook veranderingen? Hoe zie je de toekomst van dit nieuwe beleid?

Inderdaad, er is heel wat veranderd. Ten eerste valt het niet mee om mensen te vervangen die jarenlang het beste van zichzelf hebben gegeven voor HVV. Ik vind dat die zeker nog een keer mogen vermeld worden.

Om nu al van een verandering in het beleid te spreken is het nog wat vroeg, denk ik. Met nieuwe mensen waait er automatisch een nieuwe wind, de toekomst zal uitwijzen in hoeverre dit een invloed zal hebben op de clubwerking.

Dominiek Van den Bosch heeft als nieuwe voorzitter wel goeie lijnen uitgezet. Ook Eddy van Huffel, de nieuwe voorzitter van de jeugd deed hetzelfde voor het jeugdbeleid. Met de mensen die gebleven zijn en de nieuwe mensen erbij, zijn we opnieuw vertrokken. Ik heb er een zeer goed oog in…

Ploeg

DHM: Kwam de ploeg versterkt uit de transferperiode?

De ploeg is nagenoeg dezelfde gebleven als het vorige seizoen, dus dat is zeer positief. De kern wordt aangevuld met eigen jeugd zodat die ook kunnen groeien.

DHM: Werkt HVV voldoende met talenten

Provinciaal voetbal De goesting is groot

uit de eigen jeugd?

Dat is wel de bedoeling. De jongens zullen de kans heus wel krijgen, en dan is het aan hun om zich te bewijzen.

DHM: Durf je een prognose maken voor het volgende seizoen?

We hopen op de subtop, dat lukt hopelijk als we tenminste gespaard blijven van gekwetsten.

Beker

In de derde ronde van de beker van België (Croky Cup) won HVV met 6-0 van Kosova Schaerbeek uit 1ste Provinciale Brabant, nadat eerder Kontich naar huis werd gestuurd met 2-0.

In de vierde ronde verwacht Hoogstraten thuis FC Arlon, een ploeg uit 1ste Provinciale Luxemburg. Wanneer daarna nog een wedstrijd winnend wordt afgesloten is HVV bij de 16 winnaars die samen met de clubs uit de Jupiler Pro League de 16e finales spelen van de Beker van België. (rob)

Kalender

Zaterdag 4 september 20 uur

K Berchem Sport - Hoogstraten VV

Zaterdag 11 september 20 uur

Hoogstraten VV - K Bocholter VV

Zaterdag 18 september 20 uur

Hoogstraten VV - SK Londerzeel

Zaterdag 25 september 20 uur

R Cappellen FC - Hoogstraten VV

Zaterdag 2 oktober 20 uur

Hoogstraten VV - Sporting Hasselt

Na twee verloren seizoenen leeft bij alle ploegen vooral de hoop op een normaal seizoen mét supporters en een goed draaiende kantine. Bij de start is het nu meer dan ooit koffiedik kijken waar de ploeg staat tegenover de tegenstrevers. Alle ploegen willen vertrekken met realistische ambities…

MVV wil zich bewijzen als tweede provincialer

Addy Janssen is momenteel bestuurslid en verantwoordelijk voor de Technische Zaken in de club. Hij mikt met Minderhout op een rangschikking tussen plaats 5 en 10.

DHM: Is de ploeg gewijzigd tegenover vorig seizoen?

Addy Janssen: Na een goede voorbereiding werd de competitie naar tevredenheid gestart. We zaten in een goede flow en dan kwam het abrupte einde vanwege Covid-19. Vergeleken met toen is de ploeg nagenoeg dezelfde. Het doel was om de kern bijeen te houden en dat is naar tevredenheid gelukt. Op het laatste moment

heeft Kenzo van Hoydonck, die goed bevriend is met 'n paar spelers van ons, zich nog aangesloten bij onze kern. Hij komt van Ternesse.

DHM: Wat verwacht je van dit nieuwe seizoen? De spelersgroep en technische staf hebben er heel veel zin. Ze willen bevestigen dat ze in tweede Provinciale hun mannetje kunnen staan. Ze zijn ambitieus en hopen dit op een plezante manier te kunnen verwezenlijken.

We willen een bestendige middenmoter zijn en af en toe eens een bijzondere prestatie leveren. De tegenstrevers moeten met gezonde vrees naar MVV komen.

DHM: Durf je een prognose maken? Dat is altijd gevaarlijk he. Er zijn zoveel factoren die het verschil kunnen bepalen tussen winst en verlies. Maar laat duidelijk zijn dat een eindklassering rond een 5e plaats een prima resultaat zou zijn. Veel belangrijker is dat de resultaten in goede verhouding staan met de geleverde prestaties, zodat alle betrokkenen daar een goed gevoel bij hebben op 't einde van de competitie. Als iedereen doet wat ie kan, volgt de waardering vanzelf, daar ben ik zeker van, en meer moet dat niet zijn.

DHM: Krijgt de jeugd van Minderhout voldoende kansen om door te groeien naar het eerste elftal?

Absoluut. We hebben een tamelijk jonge kern, een goede mix van ervaren spelers en jeugdige talenten. De doorstroming vanuit eigen jeugd verloopt naar wens en zal zich zeker op niveau blijven ontwikkelen door onze bruisende jeugdwerking. We mogen trots zijn op ons jeugdtrainerskorps dat onder leiding van de TVJO wekelijks zorgt voor een goede opleiding en coaching van onze spelers. We blijven daar de sportieve vruchten van plukken. Het eerste elftal moet haalbaar zijn voor onze eigen opgeleide talentvolle jeugdspelers. MVV wil een herkenbare ploeg zijn voor de supporters uit Minderhout en de nabije regio.

KFC Meer komt sterker voor de dag

Secretaris Marc Dufraing hoopt dat de pandemieperikelen achter de rug zijn en hoopt op een sterk seizoen van KFC Meer dat een serieuze rol wil spelen in derde provinciale.

DHM: Hoe kijk je terug op het voorbije seizoen?

Marc Dufraing: We kunnen niet spreken van het voorbije seizoen, want het was er niet. Het

is alsof het lang geleden is dat er gevoetbald werd. We moeten nu opstarten en komen precies uit een te lang tussenseizoen. We hebben elkaar weinig gezien of gehoord, zowel bestuur, trainers, spelers als supporters. De gesprekken gingen over de pandemie, dat was zorg nummer één. Er werd niet meer gesproken over voetbal, dat was ver weg. Is iedereen nog gezond? Dat was de kernvraag.

Dat maakt de zaken voor de opstart er ook niet eenvoudiger op. Veel afspraken werden er niet gemaakt. Een belangrijke vraag was of iedereen nog wel aan boord was. En een volgende vraag is bij velen: zijn deze pandemieperikelen nu achter de rug? Nog in augustus hadden we een positief geval bij de kernspelers - dus honderd procent gerust kunnen we niet zijn. Maar we moeten verder en daarom is er de laatste weken weer hard gewerkt om het nieuwe seizoen zo goed mogelijk te kunnen aanvangen.

DHM: Is de ploeg gewijzigd?

Een eerste elftal wijzigt elk jaar. Er zijn altijd spelers die stoppen. Zo is onze doelman Nathan gestopt deels door de pandemie. Daarvoor is Tom Deckers teruggekeerd naar KFC Meer. Na rondzwervingen in Minderhout en Loenhout keert hij na 10 jaar terug naar Meer om hier zijn carrière af te sluiten. Maar die gaat ook nog eens een 10 jaar duren, verzekerde hij mij. Het doet goed aan het hart wanneer een eigen product terugkeert. Ook zijn jonge spelers als Remi Goris en Gert van Alphen teruggekeerd na een opleiding in Hoogstraten. Het zal dan toch niet zo slecht zijn hier in Meer. Met Walid en Hassan zij er ook twee Nederlanders aangesloten.

DHM: Wat verwacht je van dit nieuwe seizoen?

Dit moet de ploeg sterk genoeg maken om een rol te spelen in derde provinciale. Wij zijn een gevestigde waarde in derde, willen zeker niet zakken. We willen eindigen in de linkse kolom en meedoen voor de eindrondes. Niet dat we moeten stijgen, maar het iedereen lastig maken is toch de bedoeling. Anderzijds blijft voetbal heel moeilijk voorspelbaar. Dat maakt het zo mooi en spannend.

DHM: Kan de jeugd van Meer doorgroeien naar het eerste elftal?

Of de jeugd voldoende kansen krijgt is een moeilijke vraag. Misschien te weinig. Er zullen zeker altijd stemmen zijn die zeggen dat dit beter kan en moet. Anderzijds moet de jeugd de kansen grijpen die ze krijgt. Ze mogen niet te vlug opgeven, blijven kloppen op de deur van het eerste elftal zelfs al duurt dat langer dan zij hoopten. Ze moeten karakter tonen.

Als wij een blijver willen zijn in derde provinciale dan vraagt dat toch een zeker niveau. We starten dit jaar opnieuw met een U-21 ploeg. Deze ploeg is volgens mij belangrijk om de overgang naar eerste elftal te vereenvoudigen. Nu kan de jeugd van 17 tot 20 jaar blijven spelen tussen leeftijdsgenoten en blijven doorgroeien om het gewenste niveau te halen. Als men van

de U17 direct in de reserven gedropt wordt en daar lopen dertigers tussen, is het moeilijk om overeind te blijven. Hopelijk vertaalt zich dat in de toekomst naar meer jeugdspelers die doorgroeien naar ons eerste elftal. Ik zou het zeker graag zien gebeuren!

KVNA Wortel hoopt op een goede start

Clubsecretaris Guy Donckers ziet zijn ploeg hopelijk een even goede start nemen als het vorige seizoen.

DHM: Maar het werd wen een heel kort seizoen, niet?

Guy Donckers: De competitie 2019-2020 werd al vroegtijdig beëindigd, op een moment dat we zo goed als zeker het behoud hadden verzekerd, en ook nog eens twee derby's door de neus zagen geboord.

Ook de voorbereiding naar 2020-2021 was kort en vol hindernissen. Geen beker van Antwerpen en slechts drie vriendschappelijke wedstrijden. De seizoenstart was daarentegen zeer goed met een 12 op 12. Het stopzetten van de competitie is natuurlijk zuur, maar waarschijnlijk was dit wel de meest verstandige beslissing.

DHM: Is de ploeg gewijzigd tegenover vorig jaar?

Alle spelers zijn gebleven en één speler komt de rangen versterken. Veel is er dus niet gewijzigd, alleen hebben enkele jongeren een jaartje kunnen groeien en zullen ze waarschijnlijk met nog meer goesting aan de competitie beginnen.

DHM: Wat zijn de verwachtingen van de club voor dit nieuwe seizoen?

Hopelijk missen we de start niet en kunnen we meedoen in de linkerzijde van de rangschikking. Ik denk dat White Star en Kasterlee te duchten ploegen zijn. Zij willen waarschijnlijk zo snel mogelijk terug naar 2de provinciale.

DHM: Geven jullie de eigen jeugd voldoende kansen?

Onze A-reserven gaan met een redelijk jonge ploeg de competitie starten. Er zijn verschillende spelers die nog bij U21 mogen spelen. Het is uit deze groep dat er al verschillende spelers kansen hebben gekregen en nog krijgen om zich te bewijzen. Dan is het normaal dat er wel eens iemand vast in het eerste elftal kan geraken.

Dus ja, de jeugd krijgt kansen. Maar ineens vijf jeugdspelers inpassen, mag je natuurlijk ook niet verwachten. (rob)

KFC Meerle: Zoveel mogelijk spelers van rond de Meerlese kerktoren

Paul Kox is de nieuwe voorzitter van KFC Meerle. Hij nam de fakkel over van Jan Verheyen. Meerle wil een club zijn waar spelers uit Meerle en de nauwe omgeving terecht kunnen voor hun sport en dus kansen krijgen om door te groeien naar de eerste ploeg. Van buiten de club worden enkele ervaren talentvolle spelers behouden of aangetrokken om daarbij te helpen. Er wordt dan gehoopt op een langdurige samenwerking, waarbij ze zich verbonden voelen met club.

DHM: Dag Paul. Gefeliciteerd met het voorzitterschap. Wil je jezelf even voorstellen?

Paul Kox: Ik ben geboren in Hoogstraten, het moederhuis weet je wel, op 21-04-1968. Ik groeide op in Meersel-Dreef en ben dus eigenlijk zelf een beetje import in Meerle. Gehuwd met Greet Cox en woon in Merksplas. Na mijn humaniora op het Klein Seminarie behaalde ik een graduaat boekhouden-fiscaliteit en ben nu zaakvoerder bij CDK Verzekeringen met kantoren in Minderhout, Rijkevorsel en Sint-Lenaarts.

Als voetballer doorliep ik alle jeugdreeksen van K Meerle FC. Ik voetbal zelf nog altijd bij Meerle XL. Op mijn 28ste werd ik bestuurslid en trainer van U-21. Eerder had ik ook al de U17 en U-15 onder mijn hoede gehad. Naast voetbal probeer ik regelmatig een goed boek te lezen en een aantal mensen zullen me ook kennen als voorzitter van CD&V Hoogstraten

DHM: Het voorbije seizoen was wel heel ongewoon…

Zeker. Corona en vooral het ongeval van onze oud-voorzitter Jan Verheyen hebben er in gehakt. Gelukkig gaat het ondertussen beter met Jan, maar van de ene op de andere dag was de club haar kopman kwijt. Om niet stuurloos rond te blijven dobberen in coronatijden, is er met een paar mensen een visie uitgewerkt en zo kwam de vraag om als voorzitter de volgende jaren de uitgezette koers te bewaken.

Voorzitter

DHM: Hoe zie je die taak?

Al het goede uit het verleden behouden, maar er is wel een duidelijke richting uitgezet. In het kort komt het hier op neer dat K Meerle FC een dorpsclub wil zijn met zoveel mogelijk spelers van rond de eigen kerktoren in het eerste elftal. Die kerktoren interpreteren we ruim als grootHoogstraten en mensen uit Galder, Strijbeek en Ulicoten zijn ook welkom.

Verder willen we zo hoog mogelijk spelen en zo hoog mogelijk eindigen zonder financieel gekke dingen te doen. Binnenkomende transfers zijn gericht, moeten een meerwaarde voor de club

betekenen, duurzaam zijn en binnen de visie van de club passen. Het verleden heeft in veel gevallen bewezen dat het goed toeven is in Meerle. Tussen identiteit, ambitie en realisme zullen evenwichten moeten worden gezocht, en het is o.m. één van mijn taken deze evenwichten te bewaken.

Verder ben ik als voorzitter de kopman van een sterk bestuursteam. K Meerle FC kan beschikken over communicatief sterke en actiegerichte bestuursleden, wat mijn taak alleen maar makkelijker maakt. In de toekomst zal dat bestuur wellicht verder worden uitgebreid, maar we gaan eerst terug opstarten en kijken welke noden er zijn en met welke profielen die best worden ingevuld.

DHM: Wat houdt die voorzittersrol nog meer in?

De focus ligt voor mij niet alleen op het eerste elftal. Als voorzitter probeer ik een verbindingsfiguur te zijn. Iedereen binnen de club moet zich goed voelen, aandacht krijgen en geapprecieerd worden. In die zin hebben we ontdekt dat er een grote vraag was naar recreatief voetbal. Met Meerle XL proberen we daar vanaf dit seizoen een antwoord op te geven. Het ouderwetse cafévoetbal in een modern jasje via Kempisch Voetbal Door Vriendenclubs.

Dat we in elke leeftijdscategorie een ploeg kunnen inschrijven is belangrijk voor de continuïteit. Sinds vorig seizoen hebben we terug een U-21 elftal en die starten dit seizoen ook terug mee op.

Verder focus ik me op de relaties met onze sponsors. Het is ook belangrijk dat we met onze buren (Meer, Minderhout, Wortel, HVV) goede relaties onderhouden. Met HVV en ook met DOSKO zijn er in het tussenseizoen samenwerkingsakkoorden getekend.

Ploeg

DHM: Staat er een sterk gewijzigde ploeg op het veld?

De kern is smal, dat weten we. De jongens die we wilden behouden zijn gebleven, van anderen hebben we o.m. omwille van budgettaire redenen afscheid moeten nemen. Het fundament van de ploeg is evenwel gebleven en dat wordt vooral aangevuld met beloftevolle jongeren.

Onze binnenkomende transfers kaderen binnen de visie van de club. Jeugdproducten Jan Dirven en Rens Van Gog komen terug van respectievelijk Sint-Jozef en Gesta. Mathias Michiels komt terug van SK Brecht maar woont ondertussen in Minderhout. Brent Snoeys komt over van HIH Turnhout, maar is een jeugdproduct van Minderhout VV en wil in eigen gemeente zijn hobby kunnen beoefenen.

DHM: Er werd een nieuwe trainer aangesteld

en een nieuwe keeperstrainer. Dat klopt. De technische staf is grotendeels vernieuwd. Met Kim Van Vugt (SK Weelde) halen we een ervaren keeperstrainer binnen. En de bewuste keuze voor Christian Vissers kadert helemaal in de clubvisie. Hij is van Meerle en zette zijn eerste voetbalstappen bij ons. Na een passage in de nationale reeksen is hij later teruggekeerd als vaste waarde in het eerste elftal. Hij kent de club van binnen en van buiten, gekoppeld aan voetbalkennis maakt dat hij onze eerste keuze is om de trainersrol op te nemen. Samen met Ad Jansen (T2) die aan boord gebleven is, ook iemand van eigen kweek, is de technische staf compleet.

DHM: Hoe ver reiken de ambities?

Wij hebben een meerjarenplan opgesteld, waarbij er de eerste jaren sportief niets moet. De technische staf heeft zich als doelstelling een plaats in de top vijf gegeven. Ik sluit mij daar graag bij aan.

Uiteraard kijken wij in de toekomst terug uit naar de derby’s tegen de buren uit Meer, Wortel en Minderhout. Zij spelen momenteel iets hoger, wij werken aan een terugkeer met eigen jeugd.

Prognose

DHM: Hoe kijk je naar de tegenstand in de reeks? Durf je een prognose maken?

Na zes wedstrijden waren we vorig seizoen autoritair leider in onze reeks. Met Lentezon B en Vlimmeren zijn er twee nieuwe ploegen en twee onbekenden in de reeks. Welke impact corona op andere ploegen in de reeks heeft gehad, is onbekend. Als ik de media mag geloven is er heel wat realisme in de bestuurskamers doorgedrongen, anderzijds blijven er ploegen die hebben ingekocht om te stijgen.

Na een wedstrijd of 10 gaan we weten waar we sportief staan en wat er mogelijk is. Naast sponsorgelden zijn wij voor onze werking zoals elke club erg afhankelijk van horeca-inkomsten. Ik heb alle vertrouwen in de toekomst, maar naast het sportieve is het voor de club levensnoodzakelijk om de kantine te laten draaien. Hopelijk steekt covid geen nieuwe stokken in de wielen.

DHM: En de eigen jeugdspelers?

Met eigen jeugd werken staat in de visie van de club gebeiteld. De jeugd zal meer dan haar kans krijgen maar moet die wel grijpen. Beloftevolle jongeren moeten zichzelf ook de kans geven om te groeien, wat geduld hebben en leren dat alles meestal begint met invalbeurten. Het is aan de technische staf om dit te begeleiden en spelers gemotiveerd te houden.

In de wandelgangen heb ik horen vertellen dat het jaren geleden is dat de sfeer binnen de kern zo goed was. Dus dat zit goed en geeft mij vertrouwen dat we deze winter de juiste keuzes hebben gemaakt. (rob)

PROVINCIAAL VOETBAL Beker van Antwerpen

Zaterdag 7 augustus

K Minderhout VV - K Ternesse VV 1 - 3

KVNA Wortel - KFC Flandria 2 - 2

K Meerle FC - KFC Ezaart Sport 0 - 5

KFC Meer - FC Alberta Schilde 0 - 1

Zaterdag 14 augustus

’s Gravenwezel - K Minderhout VV 3 - 1

KFC Antonia - KFC Meer 1 - 7

HIH Turnhout - KVNA Wortel 0 - 1

FC De Kempen - K Meerle FC 3 - 1

Kalender

Zaterdag 4 september 19:30 uur

KFC Meer - White Star Schorvoort

Zondag 5 september 15 uur

K Minderhout VV - KFC Arendonk Sport

K Meerle FC - Lentezon Beerse

FC De Kempen - KVNA Wortel

Zondag 12 september 15 uur

KVNA Wortel - Excelsior Essen

Loenhout SK - K Minderhout VV

KVV Dosko - KFC Meer

Heibos SV - K Meerle FC

Zaterdag 18 september 19:30

KFC Meer - KFC Poppel

Zondag 19 september 15 uur

K Minderhout VV - KFC Wuustwezel

KVNA Wortel - K Nieuwmoer FC

K Meerle FC - KFC Sint Lenaerts B

Zondag 26 september 15 uur

Lentezon Beerse - K Minderhout VV

K Gooreind - KFC Meer

KSK Kasterlee - KVNA Wortel

Vlimmeren Sport - K Meerle FC

Zondag 3 oktober 15 uur

K Minderhout VV - K Zandhoven

KVNA Wortel - KSK Oosthoven

K Meerle FC - KFC Oostmalle

Excelsior Essen - KFC Meer

Volleybal Gelvoc start met evenveel ploegen als vorig seizoen

HOOGSTRATEN - Voorzitter Joeri Fransen blikt terug naar vorig seizoen en is gelukkig dat Gelvoc ondanks de pandemie met evenveel ploegen kan starten als voorheen. Heren A speelt in promo 3B en Dames A in promo 2B. De spelers hebben ‘honger’ en hijzelf is benieuwd wat het zal worden na een klein jaar inactiviteit.

Joeri Fransen: We waren maar amper gestart in september of de competitie werd al stil gelegd. Terecht. De risico’s waren toen te hoog. Het regende afgelastingen wegens afwezigheden, er waren onvolledige ploegen wegens besmettingen of hoog-risico contacten. Er was geen sfeer meer in de zaal of in de kantine, ouders mochten niet meer binnen en moesten in de auto wachten.

Sommigen hoopten nog op een heropstart in januari zodat er nog een competitiehelft kon worden afgewerkt, maar dat bleek al snel ijdele hoop. Onze allerkleinsten hebben wel langer kunnen verder trainen, zij zullen er zo minder onder geleden hebben, denk ik, zowel conditioneel als technisch.

DHM: Gelvoc heeft 2 herenploegen en veel dames- en jeugdploegen. Welke invloed heeft COVID-19 op het aantal spelers en ploegen in competitie?

We hebben weinig tot geen afvallers gehad en kunnen met een zo goed als gelijk aantal ploegen starten. We hebben onze leden van vorig jaar een heel significante korting gegeven op het lidgeld van dit seizoen. Ze hadden vorig seizoen ook bijna niet kunnen of mogen trainen, laat staan matchen spelen.

Anderzijds zijn er voor de club toch een aantal vaste kosten gebleven en er waren ook geen extra-sportieve inkomsten van een spaghettiavond, het bedrijventornooi of hulp bij activiteiten zoals de Antilliaanse feesten. We hebben onze sponsors ook geen afrekening gestuurd vorig seizoen, maar hopen dit seizoen weer volop op hun steun te mogen rekenen.

We zijn de gemeente ook dankbaar dat ze de kost van de ‘niet gebruikte’ zaalhuur volledig op zich heeft genomen. Gelukkig hebben we een gezonde basis door het goede beheer van de voorgaande en het huidige bestuur.

DHM: Zijn de ploegen van de A-ploegen fel

gewijzigd tegenover vorig jaar? Dezelfde trainers?

Zoals gezegd hebben we weinig tot geen afvallers. We kunnen onze Heren A zelfs versterken met Innias Vandewalle die overkomt van Wovo. Voor de Heren was vorig seizoen Werner De Bie als trainer binnengehaald om ons te bestendigen in promo 3 en die gaat er ook dit seizoen vol voor.

Dries Helsen, die de Dames onder zijn hoede heeft, had vorig jaar al wat jeugd laten doorstromen en anderzijds onze B ploeg versterkt om een bredere basis op te bouwen. Dit jaar wordt hieraan verder gebouwd, hopelijk plukken we hiervan al wat vruchten. Bij onze damesploegen hebben we gelukkig nog wel de versterking en verbreding van onder uit.

DHM: Wat zijn de verwachtingen voor Heren A in promo 3B en Dames A in promo 2B? Door de wijziging in de reeksen die vorig seizoen is gestart, is de reeks promo 3 voor onze Heren wel sterker geworden. Anderzijds was onze ploeg in het seizoen 2019-2020 vlot kampioen geworden, dus moeten ze niks vrezen. We hopen alleen dat zo’n periode van negen maanden zonder noemenswaardige trainingen voornamelijk bij de oudere spelers niet te snel tot blessures zal leiden. Hopelijk heeft iedereen zichzelf in conditie weten te houden.

Voor het jongere damesteam lijkt me dit iets gemakkelijker qua conditie. Anderzijds hebben zij dan weer meer te lijden onder een verloren seizoen wat betreft vooruitgang in maturiteit en techniek. Ik vernam dat zowel Dries als Werner veel trainingshonger gezien hebben bij hun ploegen.

DHM: Hoe kijk je naar de tegenstand in de reeks? Durf je een prognose maken? Eerlijk gezegd heb ik zelf niet zo’n goed beeld van de huidige tegenstanders in de reeks omdat er wel heel wat veranderd kan zijn zo na een verloren seizoen. Een prognose is altijd gevaarlijk. Als we gespaard blijven van blessures bij onze Heren zouden ze zeker bij de bovenste helft moeten kunnen meedraaien.

(zie vervolg op volgende pagina)

Onze Dames A zijn nog aan het bouwen en krijgen nog wat meer krediet, maar we verwachten ook van hen een mooi seizoen. We hopen zeker dat ook onze andere damesploegen weer schitteren dit seizoen.

Iedereen is welkom tijdens ons eerste thuisweekend op 18 september. Onze beide A-ploegen spelen dit seizoen hun thuismatchen om 20 uur. Gedurende die dagen is iedereen van harte welkom in onze kantine van sportzaal Klein Seminarie om naar ons opkomend talent te komen

kijken.

Nog een tip: kom liefst te voet of met de fiets, zeker zolang de werken aan het sportpark nog

Competitie

Zaterdag 18 september

20:00 Heren A - Volmar Ekeren C 20:00 Dames A - VC Retie

bezig zijn. De nieuwe ingang naar onze sporthal is via Jaak Aertslaan en niet meer via de wandelweg achter het Seminarie. (rob)

Zaterdag 25 september

17:30 Amigos Zoersel C - Dames A 20:30 VC Kasterlee - Heren A

September is ‘de maand van de sportclub’

HOOGSTRATEN - Voor Sport Vlaanderen is september de ‘maand van de sportclub’. Ook in Hoogstraten organiseren verschillende sportclubs activiteiten zowel voor jeugd als voor volwassenen. Een gedetailleerd programma vind je op www.hoogstraten.be/maandvandesportclub. Je kan er één of enkele activiteiten uitkiezen om uit te proberen, wie weet vind je zo de sportclub die bij je past…

Meer info | Sportdienst | 03 340 19 26 | sport@hoogstraten.be.

https://www.sport.vlaanderen/sportersbelevenmeer/voor-club-of-sportdienst/download-pro -

Zonnig en geslaagd BK Wielrennen voor aspiranten

HOOGSTRATEN - Op zondag 15 augustus richtte vzw De Hoogstraatse Spurters het BK voor aspiranten in, samen met Bicycle Club Hoogstraten en de stad Hoogstraten. Het werd een mooie organisatie met 240 renners vanuit alle streken van België.

In de voormiddag werden de tijdritten gereden voor de meisjes van 12, 13 en 14 jaar gevolgd door de tijdritten van de 12 en 13-jarige jongens. Eline De Winter uit Wuustwezel won de tijdrit bij de 13-jarigen met een tijd van 6 minuten en 8 seconden, goed voor ongeveer 40 kilometer per uur.

Traantjes

In de namiddag volgden de wegwedstrijden gereden over een verkeersvrij parcours in het centrum. Een mooiere aankomst dan op het lange rechte stuk richting stadhuis en kathedraal in een zonovergoten Hoogstraten is moeilijk voor te stellen. We waren getuige van heel wat vreugde, maar er waren ook traantjes. Rennertjes moesten getroost worden. De verwachtingen waren vaak hoog.

Zo was er Frauke Bruylandts die een thuiswedstrijd mocht rijden en een wildcard had gekregen. In haar eerste wedstrijd ooit reed ze plat en moest de wedstrijd staken. In de voormiddag had ze het nochtans schitterend gedaan met een 6de plaats in de tijdrit bij de 14-jarigen. Er waren trouwens heel wat jongens en meisjes uit de streek (van WAC Team en Team Kempen) die

een mooie ervaring rijker werden.

Woestijnvissers

De inrichters mogen terugblikken op een heel knappe organisatie, dat een extraatje kreeg door het optreden van Olympiër Elodie Ouédraogo en presentator Otto-Jan Ham. Zij zakten met hun tijdritfiets naar Hoogstraten af, in gezelschap van een cameraploeg van Woestijnvis. Voor een

nieuw programma ‘De tijd van ons leven’ nemen zij deel aan het WK tijdrijden in september. De tijdrit in Hoogstraten namen ze mee als voorbereiding.

Nu de superprestigewedstrijd veldrijden is verhuisd naar Merksplas willen de organisatoren elk jaar een andere wedstrijd naar Hoogstraten halen. We zijn benieuwd, deze eersteling mocht er al zeker zijn! (rob)

motiemateriaal/ (rob)

Eline De Winter won de tijdrit bij de 13-jarigen Frauke Bruylandts reed plat in haar eerste koers

Hockeyclub Noorderkempen viert zijn 5-jarig bestaan

HOOGSTRATEN - Vijf jaar geleden begon een nieuw sportief verhaal in Hoogstraten. Na de aanleg van een kunstgrasveld door VTI Spijker, richtte de Sportdienst van de stad samen met de Vlaamse Hockeyliga (VHL) in het voorjaar van 2016 een initiatie in, die een enorm succes kende. Waarop de VHL potentieel zag in de oprichting van een nieuwe hockeyclub in het Noorden van het land. Bij deze Hoogstraatse hockeyclub is Iwan Vervoort verantwoordelijk voor het sportieve beleid. Hij is de ideale man om terug te blikken en de ambities van de club te formuleren.

DHM: Iwan, hoe is het dan verder verlopen na die hockeyinitiatie?

Iwan Vervoort: Na een infovergadering vormden enkele enthousiastelingen een bestuur om de schouders onder deze nieuwe hockeyclub te zetten. Een avondje brainstormen en Hockeyclub Noorderkempen, afgekort HCNK, was geboren. De keuze voor de clubkleuren werd zwart-rood, met een embleem dat verwijst naar de Hoogstraatse aardbei.

Groei

DHM: Sindsdien zijn jullie flink gegroeid… Dat klopt. In september 2016 startten we met een 75-tal leden in verschillende leeftijdscategorieën. Het ledenaantal groeide snel, na 3 jaar waren dat er om en bij de 200. Daarna volgden jammer genoeg 2 coronajaren waarin de verdere groei iets moeilijker verliep en het aantal leden stagneerde. Ondertussen zijn we vol moed aan ons volgende seizoen gestart.

DHM: Ook nu blijft de hockeysport nog steeds in de lift?

Zeker nu de Red Lions, het Nationale herenteam, de Olympische titel veroverde. We willen met een nieuw elan heel wat nieuwe jongeren enthousiast maken voor de hockeysport en ho-

pelijk kunnen we dit jaar opnieuw een volledige competitie afwerken. Want niet enkel het aantal leden is gegroeid, ook sportief zijn we gedurende de vijf jaren fel gegroeid.

Het eerste jaar werd nog afgewerkt zonder competitiehockey. Het jaar daarna werd gestart met enkele teams in competitie, waarin het nog moeilijk was om gelijke tred te houden met meer ervaren teams. Vorig seizoen werden al 12 ploegen ingeschreven in competitie, van U7 tot senioren teams voor dames en heren, waarvan enkelen ondertussen al in een hogere regionale reeks uitkomen. En we hebben ondertussen ook de eerste kampioenen mogen vieren!

We hebben dan ook fel geïnvesteerd in een kwalitatief trainerscorps, zodat de basis hockeyvaardigheden correct worden aangeleerd, terwijl plezier in het spel voorop blijft staan.

Verder kijken

DHM: Ook de accommodatie is er op verbeterd?

Daar werd ook serieus in geïnvesteerd. Vrij snel bleek het ontbreken van verlichting op het terrein een probleem, waardoor we slechts tot oktober avondtrainingen konden inrichten. Het tweede jaar werd dan ook samen met VTI Spijker en HVV goede terreinverlichting geïnstalleerd, zodat het ganse seizoen ‘s avonds getraind kon worden.

De volgende stap was de bouw van een eigen clubhuis. Na twee seizoenen kantine te hebben gehouden in het materiaalhok werd besloten om een nieuw en supergezellig clubhuis neer te zetten naast het terrein. Dit zou de ontmoetingsplaats worden voor de HCNK familie. Dit werd plechtig geopend in aanwezigheid van de burgemeester en de toenmalige kapitein van de Red Lions John Dohmen. Dit was opnieuw een mijlpaal in het bestaan van de club.

DHM: En wat brengt de toekomst?

We kijken natuurlijk verder vooruit. Een volgende stap is de aanleg van een sneller hockeyveld. Onze leden hebben ondertussen de technische capaciteiten om sneller te hockeyen en worden momenteel geremd door het trage multi-kunstgras. De vraag klinkt dus steeds luider om de mogelijkheden te bekijken om dergelijk veld aan te leggen.

Na vijf mooie, uitdagende jaren willen we verder doorgroeien als een familieclub waar iedereen welkom is. Waar je op een fijne, kwalitatieve manier de hockeysport kan leren en beleven. Nieuwe leden blijven welkom, in de Noorderkempen lopen er beslist nog heel wat talenten rond die onze sport nog niet kennen. Voor hen zijn er proeftrainingen in september. Voor meer info hierover kan je terecht op onze website: www.HCNK.be. (rob)

Bij de opening van het clubhuis kwam de toenmalige kapitein van de Red Lions, John Dohmen, demonstreren.

Heel wat volk bij de opening van het clubhuis

Vijf jaar zwemmen in de Hoogstraatse Zwemclub

HOOGSTRATEN - In september viert de Hoogstraatse Zwemclub zijn vijfjarig bestaan. Toen Patrick Lambregts destijds voor een VRT-programma in de aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 aan het woord kwam, hoopte hij als toenmalig voorzitter van de Hoogstraatse Reddersclub (HRC) op een mooi zwembad. Het item kwam bij de verschillende politieke partijen op de agenda, het 25-meterbad met 6 banen opende op 14 januari 2016. Snel daarna werd ook de zwemclub geboren.

Aanvankelijk bestond het plan om een zwemschool te beginnen, maar dat zag Sportoase niet zitten omdat zo de inkomsten van zwemlessen zouden wegvallen. Dan maar een zwemclub zonder zwemschool, dacht Patrick. Samen met Olivier Pingnet werden statuten opgemaakt en begin januari werd een aanvraag ingediend bij Sport Vlaanderen. Bij de opening van het zwembad waren de flyers al in omloop.

Een half seizoen werd er proefgedraaid, in het tweede seizoen was er al een groepje wedstrijdzwemmers. HoZT, Hoogstratens Zwem Team was geboren. Sinds september 2016 is de club stilaan gegroeid. Hoewel bij de meeste clubs de leden gerekruteerd worden bij zwemlessen, kwamen er altijd nieuwe leden bij.

Een ander probleem, vertelt Patrick, is dat de nieuwe leden elders hebben leren zwemmen. In een zwemclub start men traditioneel met crawl, de snelste zwemslag. In de scholen leert men zwemmen met de traagste, de schoolslag.

Vijf medailles

Nu zijn er een 100-tal zwemmende leden aangevuld met ouders en bestuursleden. Voor een jonge club werden op het Belgisch Kampioen-

schap al mooie prestaties neergezet. Vijf zwemmers werden weerhouden na de provinciale selectiewedstrijden, vier van hen zakten af naar Antwerpen samen met hun hoofdcoach Olivier Pingnet. In de finales mochten enkel de acht zwemmers met de beste tijd in hun leeftijdscategorie deelnemen aan het Belgische zomercriterium.

De deelnemers mochten fier zijn op hun prestatie. De 15-jarige Jil Graham zwom op de 800 meter vrije slag haar beste race van het seizoen en eindigde op een verdienstelijke 5e plaats.

Ayla Willaert (12 jaar) zwom een mooie 100m schoolslag en strandde op de 4e plaats, op de 100m vrije slag zwom ze een 6e plaats. Op de 200m wissel greep ze net naast het podium. Daarna behaalde ze nog een 6de en een 7de plaats.

Joseph Van Wellen (13 jaar) behaalde 4de plaatsen op de 100m schoolslag en op de 200m vrije slag. Daarnaast een 7de plaats bij de 100m vrije slag.

Met driemaal goud was Eline Van de Cloot (11 jaar) de ster van HoZT. Ze werd Belgisch Kampioene in de 200m wissel, op de 100m rugcrawl

en de 100m vlinderslag. Daarnaast haalde ze brons op de 100m vrije slag en de 400m vrije slag.

Clubleven

Ondanks Corona is de club binnen de geldende regels op maximale capaciteit blijven trainen, echter zonder wedstrijden te zwemmen wat de behaalde resultaten mee heeft beïnvloed. HoZT organiseert ook een clubkampioenschap per leeftijdscategorie. De kampioenen worden gevierd tijdens een clubfeest op de 1ste zaterdag van maart.

Maandelijks is er een oudercafé. Per trainingsgroep zijn er teambuildingactiviteiten, evenals enkele initiatieven om geld in het laatje te brengen zoals een spaghetti-avond en paaseitjesverkoop.

Patrick durft dromen van een mooie toekomst. Hij hoopt dat Eline en ook andere zwemmers het Belgisch topniveau kunnen behouden of behalen. Daarvoor zijn drie dingen vereist: talent, motivatie en omgeving (een goeie accommodatie, gemotiveerde ouders en goeie trainers). En dat alles met als motto: alles begint bij een goeie slag, de snelheid komt dan vanzelf… (rob)

De 4 deelnemers van HoZT voor het BK

Eline Van de Cloot behaalde drie keer goud en twee keer brons.

Met het hele gezin naar het zwembad

HOOGSTRATEN - Secretaris van HoZT is Greet Verschueren, geboren en getogen in Hoogstraten. Met Jan Keustermans, afkomstig van Minderhout, heeft ze vier kinderen. Arne en zijn tweelingzus Mirte zijn 15 jaar, broer Lard is 10 en broer Jent is 7. Alle vier genieten ze van de zwemsport.

Alles voor de kids

“Voordat mijn kinderen lid werden van een zwemclub wist ik totaal niks van de zwemsport,” zegt Greet. “Ik kende schoolslag en crawl, maar er is zoveel meer. Elke dag kreeg ik er meer en meer bewondering voor. Zwemsport is een van de hardste trainingssporten. In het begin was ik gewoon zwemmama, supporterend op de tribune, maar sinds enkele jaren ben ik ook official bij wedstrijden en sinds een half jaar zelfs bestuurslid.

Als er een zwembad zou geweest zijn toen ik jong was, dan zou dit zeker mijn sport geweest zijn, hoewel ik denk dat mijn vader er niet zo blij mee zou geweest zijn, want die sportte zelf te graag. Het engagement dat je als ouders van een wedstrijdzwemmer aangaat is niet te onderschatten, maar bij ons is het alles voor de kids. Ik ben wel heel blij dat ze allemaal voor dezelfde sport hebben gekozen.

Nu ben ik zelf ook meer gaan zwemmen tijdens de trainingen van de kleinsten. Aansluiten bij de Master-groep van HoZT staat op mijn verlanglijstje. Voorlopig lukt dit nog niet, want de kleinste is nog te jong, ik zou dan minder vrijwilligerswerk op mij moeten nemen en mijn man zou ’s avonds meer thuis moeten zijn. Dat is echter nog lang geen optie.”

Genieten

Zoon Arne was heel blij met de komst van het zwembad. Via de zwemclub proefde hij van de zwemsport, vijf jaar later is hij nog steeds een enthousiaste zwemmer die geniet van zijn dagelijkse trainingen. Ondertussen zijn Lard en Jent en ook Mirte hem gevolgd. “We hebben dus vier zwemmers in huis,” vervolgt Greet. “Arne leerde samen met Mirte als kleuters zwemmen in het zwembad van Beerse. Later zwom hij bij Sportoase in Brasschaat en met de lagere school reden ze naar het zwembad van Zundert. Vanaf hun tiende startten ze bij HoZT.

Lard leerde zwemmen bij Sportoase, dat werd te saai zodat hij zich al snel aansloot bij de zwemclub. Daar heeft hij op een jaar tijd enorm veel vooruitgang geboekt. Jent startte ook met zwemlesjes bij Sportoase, werd al vrij snel lid van de zwemclub waar hij op 1 jaar tijd al heel veel geleerd heeft.”

Waterratten

“Onze kinderen zijn al van kleins af echte waterratten. Arne vond het geweldig om voor zwemmen te kunnen kiezen als sport. Hij traint nu dagelijks 1,5 uur en op zaterdag zelfs tweemaal 1,5 uur. In een normaal jaar (dus geen corona-jaar) nemen ze deel aan een 15-tal wedstrijden. Een keer per jaar trekken ze een weekend naar Duitsland voor het internationale Pfingstschwimmfest in Nordhorn met zwemmers uit verschillende landen.

Aan het einde van het seizoen gaan de wedstrijdzwemmers op stage om zich voor te bereiden op het Vlaams Zomercriterium en het Belgisch Kampioenschap. Het eerste jaar was er een stage in Nederland, daarna werd jaarlijks voor Spanje gekozen. Door de corona-maatregelen bleven ze dit jaar in Lommel. Jammer genoeg kon Arne door corona dit jaar niet deelnemen aan het zomercriterium en ook niet aan de stage. Tijdens het zwemseizoen zie je de zwemmers snellere tijden zwemmen. Het is echt knap hoe ze vooruitgang blijven boeken. Ze komen geregeld met een medaille naar huis omdat ze bij een wedstrijd bij de drie besten eindigden. Dan ben ik natuurlijk heel fier.!”

Soulmates

Arne is een enthousiaste zwemmer. “Waarom ik zo graag zwem? Het intensieve trainen sprak me wel aan. Ik ben graag in het water… Ik ben als

Heel wat waterratten in het gezin Keustermans!

Arne Keustermans in actie

Greet Verschueren was eerst zwemmama, dan official en nu ook bestuurslid. Hier staat ze als official bij zoon Arne.

jongetje van 6 begonnen met voetballen. Het voetballen op zich was mijn ding niet, vooral het samenzijn met vrienden sprak me aan. Aan de kant beginnen bij een match vond ik prima, dus bleef ik niet lang gemotiveerd om te gaan trainen en na een seizoen stopte ik. Daarna ging ik in de atletiekclub, maar een training per week vond ik veel te weinig. Ik wilde ook wedstrijden lopen, daar was de club toen nog te klein voor.

Toen we hoorden dat er een zwembad en een zwemclub kwam, gingen we naar de eerste in-

fovergadering. Zonder vriendjes en iets helemaal nieuw in Hoogstraten, maar ik was direct overtuigd. Ik startte bij de vervolmakingsgroep, een wedstrijdgroep was toen niet direct mijn ambitie. Ik heb er heel veel geleerd, na een seizoen mocht ik naar de groep van de wedstrijdzwemmers en daar zit ik nog steeds in. Ik begon in W1, vorig jaar W2 en in september start ik in groep W3.”

Arne vond er helemaal zijn draai. “In het begin kende ik niemand maar dat duurde niet lang. De wedstrijdzwemmers zijn een hechte groep van enkele jongens en veel meisjes. We supporteren keihard voor elkaar. Zwemmen is ieder voor zich je eigen besttijd trachten te verbeteren, maar dat beleef je toch samen in groep. Wij zijn blij voor de ander wanneer die een medaille behaalt. Wij supporteren, troosten mekaar en leren omgaan met teleurstellingen. Het is wel jammer dat er op die vijf jaar al enkele zwemmers gestopt zijn waar het goed mee klikte, maar toch vond ik weer snel andere soulmates.”

Combineren

Wedstrijdzwemmers moeten veel trainen en niet voor iedereen blijft dat te combineren met school en andere hobby’s. “Ik heb geluk dat ik vlakbij het zwembad en de school woon. Volgend seizoen ga ik twee uur per dag trainen, wel spannend wat dat gaat zijn. De trainingen zijn elke dag anders, heel afwisselend, waardoor het dagelijks trainen niet als teveel ervaren wordt.” Hij is niet het enige zwemmende gezinslid. “Mijn tweelingzus Mirte trainde enkele jaren bij de recreatieve zwemmers en kwam nu ook bij de wedstrijdzwemmers. Wel leuk dat ze de stap heeft durven zetten. Ze zei altijd: ‘Zoveel trainen

als Arne kan ik niet aan’, maar toch lukt het haar goed. Ze heeft afgelopen jaar ook enorme stappen gezet. Ik moet oppassen of ze zwemt volgend seizoen betere tijden dan ikzelf…!

Ook Lard begon in de vervolmakinggroep waarna hij enkele jaren trainde bij de KWZ (Kandidaat Wedstrijd Zwemmers). Sinds twee jaar zit hij ook bij de wedstrijdzwemmers. Omdat Lard klein was, wilde hij zeker niet gaan voetballen. Hij wilde proberen wat zijn grote broer deed, maar dan nog is het afwachten of het ook de perfecte sport voor hem was. Jawel hoor, Lard gaat er helemaal voor, is nog meer prestatiegericht dan ikzelf en heeft grote dromen.

Het eerste jaar bij de wedstrijdzwemmers zwom Lard met vier meisjes, maar dat maakte hem niet uit. Hij wilde wedstrijden zwemmen, met of zonder vrienden. Het klikte super met zijn lady’s. Een sport kies je voor jezelf en niet voor je vrienden. Door heel het corona-gedoe heeft Lard nog niet veel wedstrijden mogen meezwemmen, hopelijk zal dit vanaf september beteren.”

Vriendschappen

Ook kleine broer Jent startte vorige seizoen bij HoZT. Ook hij zwemt heel graag, maar zal waarschijnlijk geen wedstrijdzwemmer worden. HoZT heeft een heel grote groep recreatiezwemmers, van verschillende niveaus en leeftijden waarin Jent zeker een plaatsje zal vinden. Ook in die groepen zijn al veel vriendschappen ontstaan.

Wie lid wil worden van Het Hoogstratens Zwem Team kan zich inschrijven voor een testmoment eind augustus via de website www.hozt.be. (rob)

Tinne Bax wint internationale driesterrenwedstrijd mennen

MEERLE - In 2012 werd Tinne Bax met haar team Belgisch kampioen in het 4-span ponymennen. Ook de beker van België mocht ze dat jaar op haar naam schrijven. Nu laat ze opnieuw van zich horen. In de week van 21 tot 25 juli heeft Team Bax in Frankrijk een internationale wedstrijd winnend kunnen afsluiten.

Op het prachtige domein van het kasteel van Haras-du-Pin vond een driesterrenwedstrijd plaats. Deze geldt zowat als testevent voor het wereldkampioenschap dat in september op dezelfde locatie plaats vindt, op 550 km van de thuishaven Meerle.

Voorsprong

Bij aankomst was het nog schitterend zomerweer, na de nodige formaliteiten en controle van vaccinatiecertificaten, kon de wedstrijd beginnen. Op vrijdag, na de probleemloze vet-check, wilde Tinne met haar team een mooie uitgangspositie neerzetten op het eerste onderdeel, de dressuur. Ze kwam als voorlaatste in de ring en was dus al op de hoogte van de resultaten van de

Tinne Bax aan het werk samen met groom Peter Martens. De groom zit meestal links naast de koetsier op de bok van de koets. Bij wedstrijden in de mensport staat hij meestal achteraan op de marathonwagen.

concurrentie. Het lukte om al meteen een serieuze kloof te slaan en een ruime voorsprong van 10 punten uit te bouwen. Een dag later stond de marathon, het hindernissenparcours op het programma. Hoewel het één van haar mindere onderdelen is, verbaasde ze iedereen en ook zichzelf toen ze van de speaker hoorde dat ze reeds in de eerste hindernissen toptijden wist te klokken. Trainen en blijven volharden loont soms... Ook in dat tweede onder-

Merel

en

deel kon hjet team de winst naar zich trekken. Twee onderdelen gereden en twee gouden plaatsen, een riante voorsprong.

Ambities

De vaardigheid die tussen de stortbuien werd gereden had het wedstrijdterrein inmiddels bedekt met soms hinderlijke plassen. Haar naaste belager, teamgenoot Julien Van Hoenacker, wist een

foutloos rondje te rijden. Maar ook dit derde en laatste onderdeel werd winnend afgesloten. Na de winst in de drie subdisciplines galmde de Brabançonne door de luidsprekers. Met haar team, haar man Jan Martens en groom Peter Martens zien ze het vervolg van het verkorte wedstrijdseizoen positief tegemoet. Dit was in ieder geval een prima generale repetitie voor het WK binnen twee maanden, waar ze met medailleambities naar toe gaat. (rob)

Arne op het EK voor ponycombinaties in Polen

HOOGSTRATEN - Op het EK voor ponycombinaties dat werd verreden van 10 tot en met 15 augustus in het Poolse Strzegom streden Merel Braspenning, sporttiener van het jaar 2020, en Arne Coenegrachts mee voor de titels. Merel deed mee aan de jumping en Arne nam deel aan de eventing. Van de vijf geselecteerde ruiters waren er twee van Gewest Hoogstraten. Dat beiden geboren zijn op dezelfde dag (11/01/2006, beiden in Turnhout) maakt het nog opmerkelijker.

Op zondag vertrokken ze voor een lange rit van Hoogstraten naar Strzegom in Polen. De pony’s kregen maandag en dinsdag rust. Op woensdag

werden beide pony’s gekeurd en gezond verklaard door de medische ploeg, dus mochten ze starten aan hun EK.

Sterke prestaties

Arne Coenegrachts (eventing) startte met een sterke dressuurproef boven de verwachtingen. Bij de eventing deed Arne met Irlando het ook prima. Op het moeilijke parcours bereikten vele deelnemers zelfs de aankomst niet. Op zondag werd de jumpingproef afgelegd. Arne eindigde op een 25e plaats van de 48, een sterke prestatie voor een eerste ervaring op dit niveau.

Merel Braspenning (jumping) startte op woensdag met veel stress. Door de sterke wil van de pony werden 2 fouten opgetekend. Op dag 2 kwam Merel met Parco er veel sterker uit met 2 omlopen van 1m 30. Ze was bij de 30 beste deelnemers van 65 en mocht deelnemen aan de finale op zondag. Daar werden opnieuw 2 omlopen gereden van 1m 35 en Merel en Parco wisten beslag te leggen op de 16e plaats.

Ook met het Belgische team werd een 4de plaats behaald bij eventing en een 6de plaats bij de jumping. Al bij al een bijzonder mooie ervaring voor deze veelbelovende ruiters. (rob)

Met twee ruiters in het team was Hoogstraten erg goed vertegenwoordigd

Merel Braspenning en Arne Coenegrachts in de Belgische kleuren

SAM VAN DIJCK

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design Opkoop van volledige inboedels Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49 Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be

Antiek - Brocante - Verzamelobjecten - Snuisterijen

“Kris Voeten”

Koekhoven 5

Gsm. 0495 57 48 52 2310 Rijkevorsel Tel. 03 314 09 04 www.krisvoeten.be info@krisvoeten.be

ook inkoop antiek - meubelen - kleingoed - lusters - zilver, enz... Open: donderdag, vrijdag, zaterdag: 10 - 12u en 14 - 17u zondag: 10 - 12u / ma, di, wo en feestdagen gesloten

THUISVERPLEGING

WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur.

Voor Hoogstraten en deelgemeenten: tel. 014 61 48 02. DE VOORZORG, 24/24 uur: tel. 014 40 92 44. WACHTDIENST

Zelfstandige Thuisverpleegkundige

Noorderkempen, 24/24 uur: tel 014 40 50 13

Bogers Erika 0479 45 90 78

Zelfstandige verpleegkundigen

Adams Lieve 0479 43 53 89

Aernouts Anke 0479 34 68 03

Bartholomeeusen Liesbeth 0474 38 25 23

Bastijns Tine 0472 73 16 05

Bevers Lena 0493 15 16 65

Christianen Anke 0472 57 07 81

De Busser Edith 0477 17 58 06

de Jong Pascalle 0473 31 15 79

Dirks Els 0474 36 08 84

Geerts Inge 0478 64 81 61

Geerts Lia 0498 64 53 80

Jansen Laura 0474 60 89 06

Koyen Els 0476 43 07 55

Krols Anja 0495 23 02 43

Lambregts Linda 0476 94 31 15

Leys Nele 0499 29 77 86

Machielsen Kim 0477 81 27 61

Roefs Bianca 0493 02 04 19

Rombouts Kristel 0474 26 14 41

Rombouts Kristien 0477 04 41 40

Segers Nele 0494 92 32 27

Spannenburg Anke 0478 38 96 94

Tomby Hella 0478 42 08 13

van Bavel Bowy 0497 15 92 09

Van Der Eycken Inne 0478 23 52 89

Van Gastel Katrien 0468 12 64 26

Van Leuven Leen 0479 50 98 05

Van Otten Heidi 0486 37 45 27

Verheyen Kathleen 0474 29 33 09

Zelfstandige vroedvrouwen Christiaensen Nathalie 0494 86 93 84

N OOD N UMMER 112

Ongeval / Brand / Ziekenwagen Administratie Brandweer 03 314 32 11

POLITIE 101

Noorderkempen 03 340 88 00 Wijkpost MEER 03 315 71 66

HUISARTSEN

vanaf 18 uur tot 8 uur 's morgens én tijdens het weekend 014 410 410

TANDARTSEN

zaterdagen, zondagen en feestdagen 090 33 99 69

WACHTDIENST APOTHEKERS

090 39 90 00 (1.50 euro per minuut) www.apotheek.be

REDACTIE redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS hoogstraten@demaand.be meer@demaand.be meerle@demaand.be meersel-dreef@demaand.be minderhout@demaand.be wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS sport@demaand.be

ABONNEMENTEN abonnementen@demaand.be

ADVERTENTIES advertenties@demaand.be

INHOUD SEPTEM B ER

Hilde Johnson, wereldburger in Wortel 3 Vanuit het stadhuis

8 Beukendreef in De Maand 10 Dwars door Hoogstraten 13 Herbestemming Kasteel Den Rooy

16 Wortel-Kolonie Werelderfgoed 19 Hoe zou het zijn met Omer Meeus 23 Praalgraven in St.-Katharinakerk

De Natte Droom van Hoogstraten (11) 30 Marc Van Alst, rattenvanger 31 Skype met Peter Van Loon in Munsbach . . 33 Eén schoolbestuur voor vrije scholen

De volgende uitgave van de Hoogstraatse Maand verschijnt op de donderdag 30 september

Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 14 SEPTEMBER redactie@demaand.be

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten