oktober 2023 - De Hoogstraatse Maand

Het was wel degelijk komkommertijd in augustus, ze groeiden als kool, net als de courgetten trouwens. En nog meer vijgen die niet meteen rijpen. Wat de kranten en de ‘boekskes’ ook schreven, we zouden vergeten wat er zich eind mei voordeed in de Vrijheid: een tragisch dodelijk ongeval dat er niet had moeten zijn.

Een paar dagen later zou er overleg zijn met de bevoegde diensten en verkeersexperten. Suggesties om het verkeer in de Vrijheid veiliger te maken vóór in de eerste plaats de fietsers verschenen in de sociale media. Of die niet beter een ander parcours zouden nemen, was één van de vele pistes. De snelheid verlagen was een andere gedachte.

En wat hebben we er sedertdien over gehoord? Niks, nada, nul de botten. Geen ingrepen in de infrastructuur, geen enkel bijkomend waarschuwingsbord. Want het is een rijksweg, daar heeft de gemeente niks over te vertellen, een veelgehoord argument dat er geen is. In Wechelderzande en Lille is er al een tijdje een snelheidsbeperking tot 30 km van kracht in de bebouwde kom op een gewestweg. Had deze maatregel hier op 27 mei

soelaas kunnen brengen, neen niet echt. Een bijkomend inhaalverbod misschien? Wie weet, indien gerespecteerd toch wel. Maar niet alle ingrepen in infrastructuur of signalisatie kunnen ernstige ongevallen voorkomen. Want er ontbreekt nog iets belangrijks. En dat is het gedrag van elke gebruiker van de openbare weg. Autobestuurder, fietser, voetganger. Op de laatste schooldag 30 juni was het weer bijna zover geweest. Een fietser werd geschept op het kruispunt Lodewijk de Konincklaan en Loenhoutseweg. Niks gelezen hierover? Klopt, er viel immers gelukkig geen dode. Maar de gevolgen voor de fietser in kwestie zouden wel eens ernstig kunnen zijn. Hoe spijtig ook voor de betrokkene, blijkbaar aanvaarden we dat als maatschappij tegenwoordig…

Wat was er gebeurd? Een stilstaande maar haastige automobilist komende vanuit de richting Rijkevorsel dacht nog snel de afslag richting Loenhout te kunnen nemen en had de uit Hoogstraten komende fietser niet gezien. Die laatste vloog over de auto heen, een gebroken been, ontwrichte schouder en misschien nog meer tot gevolg. Het had erger kunnen zijn. Kan gebeuren zeker? Maar

elk letsel is één te veel als het vermeden kan worden door aangepast gedrag.

Daar gaat het dus om. Ons verkeersgedrag moet anders. In dit laatste geval is er niet veel mis met de infrastructuur. Maar uitkijken en nog eens kijken vanuit je ijzeren ros is een eerste vereiste. Want de auto is niet gevaarlijk, wel de bestuurder die er in zit - met al zijn beperkingen als mens die zich beroept op zijn vrijheid in zijn wagen. En weet je wat nog het ergste was: voor zover wij weten had die autorijder na 14 dagen nog altijd geen aangifte gedaan bij zijn/haar verzekering. Dat is pas hemeltergend en strafverzwarend, als er al een straf volgt.

Naar verluidt wordt er werk gemaakt van een mobiliteitskader - en ooit wel eens van echte maatregelen. Hoog tijd. Maar verantwoordelijk gedrag in het verkeer, dat is wat er in de allereerste plaats nodig is. Van iedere automobilist. Even goed van een fietser die ergens stoemelings een zebrapad oprijdt en niet afstapt. Als autobestuurder moet je hem maar gezien hebben. Meedoen aan het verkeer? Gedrag aanpassen dan, zeker weten! (ep)

de auto is gevaarlijk, wel…

Sabine Vermeiren schreef een hartverwarmende brief “aan alle Lena’s”

MEER Einde juni, tijd van de proclamaties, trok een bericht over ene Lena die net als zovelen haar diploma mocht ophalen heel veel aandacht op de sociale media. Daarna nog meer aandacht toen een brief ‘Aan alle Lena’s’ in Het Laatste Nieuws (HLN) verscheen. In dit nog prille schooljaar heeft die nog niks aan waarde ingeboet als verplicht leesvoer voor alle ouders, kinderen en leerkrachten…

Die brief is van de hand van Sabine Vermeiren, mama van Lena, al vele jaren reporter van HLN, én geboren en getogen in Meer. Ze woont er, na omwegen langs Antwerpen, Sint-Niklaas en Brecht, in de grootouderlijke boerderij op Hoogeind. Over haar brief, haar weggaan en terugkomen naar Meer en over haar boeiende job als reporter hadden wij een lang gesprek met haar. En dat werd een meer dan fijne kennismaking met een gedreven journaliste.

Een staande ovatie…

Deze brief verscheen eerder in Het Laatste Nieuws.

Aan alle kinderen die straks een A-attest krijgen: proficiat. Aan alle kinderen voor wie het anders loopt: ook proficiat. Deze brief is voor jullie.

Sta me toe dat ik vertel over Lena. 20 jaar en een pracht van een mooie, jonge vrouw. Iemand met veel talenten en een goed stel hersenen. Maar met ook: een paar leerstoornissen. Dyslexie. Dyscalculie. Waardoor studeren voor Lena, al vanaf maan-roos-vis, een moeilijk verhaal is geweest. Van BSO naar TSO, weer terug naar BSO: het traject van Lena is niet fraai. Toen leeftijdsgenoten hun honderd dagen vierden, zat zij in het vierde. En toen vriendinnen in Leuven proefden van het studentenleven, forceerde zij zich, duwend op de fiets, elke ochtend naar haar middelbare school om er te gaan knokken voor punten en te gaan vechten voor een toekomst. Háár toekomst.

Waarom vertel ik over Lena?

Omdat ze mijn dochter is en omdat ze gisteren haar diploma secundair onderwijs behaalde. En omdat ik weet dat er veel Lena’s zijn: jongens en meisjes voor wie het middelbaar geen feest is. En die nooit eens het applaus krijgen dat ze verdienen.

In een ideale wereld is de school je bondgenoot. De plek waar je ontdekt in welke dingen je goed bent. Waar je jezelf ontplooit. Waar je steun krijgt. Elke school beweert die school te zijn, maar soms loopt het ook anders en voelt de school niet als een bondgenoot, maar als een tegenstander. Omdat je jezelf er een vreemde voelt. Omdat je er niet wordt afgerekend op je talenten. En omdat je wel roept, maar niet gehoord wordt. Wéét: dat ligt niet noodzakelijk aan jou.

Je had de pech om in een systeem te belanden dat nog te vaak de focus legt op punten en te weinig op talenten. Voor kinderen die alle juiste vakjes aanvinken, kan dat systeem werken. Maar voor jou niet. Dat heb je gezegd. Je bent er kwaad om geweest. Je hebt ervoor gehuild. Maar al had je het nog honderdduizend keer vaker gezegd, je kon er niks aan veranderen. Een systeem omverwerpen - hoe dapper jij ook bent, want dat bén je: daar heb je een leger voor nodig. Dat heb je geleerd bij geschiedenis. Of als je in het beroeps zit: bij mavo.

Van Kempense fait-divers, over het “zacht, warme nieuws” naar “16 vragen” die er toe doen

In dat systeem - o, wat vervloek ik het - kunnen leerkrachten het verschil maken. Door, ondanks de vakjes en de starre puntentelling, een blind vertrouwen te hebben in jou. Door te luisteren naar jou. Door te willen weten hoe het écht met je gaat. Ik hoop dat jij die leerkrachten tegenkomt. Een meneer De Bruyn. Een mevrouw Vermeiren. Een meneer De Vriendt. Een meneer Gillis. Dat neemt niet weg, want dat wéten we, dat je op het einde van de rit alles helemaal alleen moet doen. Maar onderschat hun rol niet. Het zijn zij die jou er, met de juiste woorden, door zullen trekken. En die nog altijd met je zullen meekijken als de rest het al lang heeft opgegeven. Want ook dát zal je helaas meemaken. Sommige leerkrachten zullen je opgeven. Niet elke leerkracht is er één voor in de geschiedenisboeken. Nooit zou dat ten koste mogen gaan van jou. Maar het gebeurt soms wel. Daarmee richten die leerkrachten schade aan. Omdat ze uitgeblust zijn. Of zijn verzwolgen door ’het systeem’. Of gewoon geen zin meer hebben. Of denken dat maar één vak ertoe doet: het hunne. Voor de leerkrachten die zich daarin menen te herkennen, of nog erger, voor zij die zich er niet in herkennen, maar het wel zijn: dat de zomervakantie introspectie mag brengen.

Over je ouders: vergeef het hen als ze soms niet weten hoe ze met jouw moeilijke traject moeten omgaan. Ze doen ook maar hun best. Jij zoekt, maar dat doen zij ook. Soms doen ze dat goed, soms niet. Maar altijd en zelfs wanneer het niet zo voelt: met de beste bedoelingen.

Weet dat we je hebben gezien. Al die keren dat je ’s avonds zat te studeren of net niét studeerde omdat het niet meer ging. Of omdat je je niet meer kon focussen. Of omdat het te moeilijk was. Of de keren dat je zo hard je best had gedaan, maar het op de toets niet lukte. Of dat je lag te huilen in bed en niet begreep waarom de dingen voor jou niet even vlot gaan als voor je vrienden. We zagen je.

Lena behaalde, na acht jaar zwoegen en een extra zevende jaar, haar diploma secundair onderwijs. In september start ze met een bacheloropleiding. Komende uit het BSO is dat knap. Daarom ook even dit: wie meewarig en denigrerend wil doen over BSO-leerlingen: láát het. Het helpt niet. Schrijf ze niet af, blijf hun talenten zien en geef hen vleugels als ze groot willen dromen. Want ze kunnen iets.

Voor alle Lena’s: een dik, vet, groot applaus.

Omdat het vandaag ook eens over jullie mag gaan.

A-attesten zijn prachtig. Ze doen het goed op Facebook - en echt waar, dat is iedereen gegund. Maar er zijn er ook andere. En die verdienen óók dat podium.

Een groot applaus, dus.

Of maak daarvan: een staande ovatie. (Sabine Vermeiren)

De brief

Het is nooit een uitgekiend plan geweest dat ik die brief zou schrijven, dat is eigenlijk maar heel impulsief gebeurd. De avond van Lena’s proclamatie schreef ik een Instagram-post voor mijn “inner circle”: grosso modo de inhoud van de brief, maar dan veel gebalder, veel korter. Natuurlijk lazen een aantal mensen op het werk die post en ik had bijna onmiddellijk de hoofdredacteur aan de lijn: “Kunnen we hier niks mee, véél mensen gaan dit herkennen…” En dus zei ik: goh ja, dat was nooit het objectief, maar waarom ook niet? Een uur later stond de brief op mijn scherm - meer tijd had ik trouwens ook niet, want ik moest naar die proclamatie. Maar eigenlijk zat hij al jaren, en zonder dat ik het wist, klaar in mijn hoofd.

In 25 jaar journalistiek heb ik nooit zoveel reacties gekregen als op die brief. Mijn mailbox puilde uit. Honderden lezers hebben me hun persoonlijke verhaal gestuurd. ‘Onze dochter zus’ en ‘onze zoon zo’. Héél veel felicitaties ook voor Lena. Ontzettend overweldigend allemaal. Er zaten ook heel wat scholen en leerkrachten tussen. Eén leerkracht zelfs die zei ‘ik heb je brief al opgehangen in de leraarskamer’.

Herkend

Er zijn ook een aantal mensen die ik heel nadrukkelijk niét heb gehoord. De leerkrachten, bedoel ik dan, waarvan ik vind dat ze in het traject van Lena tekort zijn geschoten. Maar dat hoeft ook niet, wat gebeurd is, is gebeurd en daar moeten we mee verder. Ik hoop alleen dat ze voor zichzelf de denkoefening maken. Waren hun overwegingen juist toen ze zich blind staarden op één of twee punten? Hebben ze gehandeld uit een soort van blinde loyaliteit naar hun school toe? Waren ze misschien te gefocust op hun eigen vak om nog het bredere plaatje te zien? En méénden ze het wel, toen ze zeiden dat mentaal welzijn belangrijk is? De brief is nooit bedoeld om na te trappen, maar om de aandacht te vestigen op een breder probleem. Het gaat niet over Lena, het gaat over al die kinderen over wie nooit iets gezegd wordt en die groep is groot. We zijn in ons schoolsysteem, heel erg gefocust op alles wat goed moet gaan. Ga naar een oudercontact, het eerste waar de leerkracht je mee confronteert is het behaalde of het dreigende tekort. Ik versta dat zo’n tekort aandacht vraagt, maar zullen we misschien ook even kijken naar wat wel goed gaat?

OMSLAGVERHAAL

We focussen veel te weinig op mentaal welzijn van kinderen. Scholen toeteren hard over zorgbeleid en over ‘iedereen goed in z’n vel’, maar ik heb de indruk dat dat soms maar een kwestie van windowdressing is. Een goed verkoopsargument om leerlingen te recruteren, maar wanneer het aankomt op acties of op daadkracht, wordt het stil. Wat ik óók heb zien gebeuren, is: veel goeie wil, maar interne weerstand. Er zijn scholen die echt inzetten op zorg. Maar een zorgbeleid kan pas slagen als een integraal lerarenkorps mee is met dat beleid en dat is niet altijd zo. In een lerarenkorps durven wel eens hardleerse sujetten zitten die er het hunne van denken. Of die zo erg gefocust zijn op hun eigen vak dat ze in een soort van tunnelvisie komen te zitten, ver weg van de realiteit die voor hen staat in de vorm van een kwetsbaar kind. En dan sta je daar als school met je zorgbeleid. Dat is ontzettend jammer. Want daarmee hypothekeren die leerkrachten alles waar hun school voor wil staan.

Dat moment in juni, toen Lena haar diploma behaalde, was het enige moment waarop ik die brief kon schrijven. Had ik dat een jaar geleden gedaan, dan had het geleken alsof ik natrapte. Het zou te giftig hebben geklonken. Het spreekt voor zich dat ik het haar eerst heb gevraagd. Haar ‘ja’ was een absolute voorwaarde, maar ze was helemaal mee. Dat vind ik nog altijd knap van haar. Want uiteindelijk toont ze zich, voor een potentieel publiek van om en bij de twee miljoen lezers, heel erg kwetsbaar. Gelukkig heeft ze er alleen maar hele fijne reacties op gehad. Ook zij heeft van honderden lezers mails en berichten gekregen.

Af Meer

DHM: Wie is Sabine Vermeiren?

Ik ben geboren en getogen in Meer, op Hoogeind, 200 meter van de plek waar vandaag nog altijd mijn ouders wonen, Corneel Vermeiren en Joanna Aerts. Ik heb het voorrecht gehad om te mogen opgroeien in een heel warm nest met twee broers. Mijn ouders deden tuinbouw, dat was in mijn omgeving heel gewoon, het was pas achteraf dat ik een enorme fierheid heb gevoeld over de verbetenheid waarmee ze dat parcours hebben afgelegd: het harde werk, de toewijding, de precisie en de liefde waarmee ze dag in, dag uit in die serre werkten. En altijd met de glimlach.

Ik heb opgroeien ‘op den buiten’ soms wat dubbel gevonden. Als kind? Heerlijk! Ik zat in de Chiro, ik kende iedereen in mijn dorp, in elke straat voelde ik me thuis en die geborgenheid vond ik van onbetaalbare waarde. Maar diezelfde geborgenheid werd later ook net de keerzijde. Bij het opgroeien werd dat kleine dorp van 3500 inwoners soms wathoe zal ik het zeggen - beklemmend. De wereld riep, ik voelde dat er veel te ontdekken was en moest m’n vleugels uitslaan. Dat heb ik ook gedaan, maar waar ik ook woonde, of wat ik ook deed, één ding bleef en dat waren de vriendschappen. Mijn chirovriendinnen van toen - we

zaten samen in de leiding - zijn nog altijd mijn besties, mijn rotsen in de branding, mijn vaste bakens. Hen zien, dat is, ook vijfentwintig jaar later, nog altijd ‘thuiskomen’.

Mijn man is Jorn Van Besauw, afkomstig van Sint-Niklaas, en chef sport van HLN bij DPG Media. We hebben elkaar zo’n drieëntwintig jaar geleden op de werkvloer leren kennen: hij was eindredacteur, ik was journalist. Later heeft hij wel eens gewisseld van werk - hij was hoofdredacteur van Menzo en van P Magazine en heeft ook een paar seizoenen gewerkt voor ‘Den Antwerp’ - maar keerde uiteindelijk terug naar daar waar het allemaal begonnen is voor ons: Het Laatste Nieuws en DPG Media. Jorn stuurt de sportredactie aan, hij volgt dus constant de actua op. Voetbal, wielrennen, tennis, andere sporten: het is elke minuut van de dag kijken wat er beweegt, hoe daarover bericht moet worden en wie dat gaat doen. Hij staat in constant overleg met z’n team.

We hebben samen 4 kinderen. Onze oudste dochter Lena is 20, Tijs is 19, Servaas is 16 en Korneel is 13. Lena staat op het punt om naar het hoger onderwijs te gaan, ze gaat Toegepaste Jeugdcriminologie doen. Korneel zit op het Klein Seminarie, Servaas op Mariagaarde. Tijs doet hoger onderwijs in Kortrijk, hij volgt er Digital Arts & Entertainment en zit op kot.

Een puzzel

We woonden eerst in Antwerpen, een tijdje in Sint-Niklaas, en vijftien jaar in Brecht. Brecht is een ontzettend fijn dorp, we hebben daar graag gewoond. We hadden een tof huis, centraal gelegen, zicht op de kerk, toffe buren, maar de kinderen groeiden op en we merkten dat de noden veranderden. Met vier tieners in huis, waaronder twee voetballers, snakten we naar extra ruimte en een grotere tuin. En ook zelf begon ik gaandeweg de noodzaak te voelen om dichter bij mijn ouders te zijn.

Al veel jaren ervoor hadden Jorn en ik stiekem ons oog laten vallen op de oude boerderij van mijn grootouders op Hoogeind. Telkens we er voorbij reden, keken we naar elkaar, wisselden we een blik van verstandhouding uit en zeiden we tegen elkaar: ‘Misschien ooit. Later.’ Maar toen we halfweg de veertig waren en we het huis in Brecht ontgroeid leken te zijn, zeiden we tegen elkaar: ‘Later, wanneer is dat eigenlijk? Misschien is dat wel nu.’ En zo vielen plots alle puzzelstukken in elkaar. Soms moet je springen en dat hebben we toen, eigenlijk nog behoorlijk impulsief, gedaan.

Sabine en dochter Lena bij haar proclamatie op het einde van het schooljaar 2022-2023

Sabine met broers Herman en Peter

OMSLAGVERHAAL

Waardoor ik dus, op mijn 45, opnieuw terecht kwam in het dorp waar ik was opgegroeid. Al was dat natuurlijk hetzelfde dorp niet meer. Er waren mensen weg, er waren mensen bijgekomen. Heel dubbel allemaal. Vertrouwd langs de ene kant. Maar evengoed was ik een nieuwkomer die het allemaal weer te ontdekken had. Door corona is die herontdekking er pas gekomen met enige vertraging. We verhuisden net voor de eerste lockdown naar Meer, waardoor we, net als iedereen, een hele tijd in ons kot zaten en geen nieuwe mensen leerden kennen. En toch, als er in Meer iets te doen is, merk ik duidelijk dat ik hier geboren ben, dat ik erbij hoor.

Het dorp Meer is op de ene of andere manier, en zonder dat ik mij ervan bewust was, aan mij blijven trekken. Op mijn 20e te klein en te bekrompen. En vandaag alles waar ik nood aan heb. Ik vind dat een bijzondere vaststelling: dat de dingen waar ik toen van ging lopen, dezelfde dingen zijn waar ik vijfentwintig jaar later voor terug kwam. Het geborgene, het wijdse, de rust, het tragere tempo - wetende dat mijn werkomgeving zich situeert op de drukste nieuwsredactie van het land: met het ouder worden kwam er een hernieuwde waardering voor.

Hangplek

DHM: En de kinderen, want die zijn niet “af Meer”?

Die hebben op de verhuis, zoals te verwachten was, gemengd gereageerd. Al zagen ze gelukkig ook wel de opportuniteiten. Van de oude schuur achter het woonhuis hebben we een hangplek gemaakt voor hen en de vrienden, met een bar, zetels, muziek. Erachter ligt een groot grasplein om te voetballen met twee oude originele goals van ‘den Antwerp’. Ik heb niet liever dan dat het hier volstroomt en dat de kinderen daar met hun vrienden samen zitten en zich amuseren. Regelmatig is het instuif en dan blijven ze met z’n tienen of meer slapen. Ze benutten de mogelijkheden ten volle. Dat verzacht de pijn van wat ze hebben moeten achterlaten bij de verhuis. Dat is het leven. You win some, you lose some.

DHM: Zijn ze in Meer bij de Chiro of het voetbal? Nee, omdat de kinderen het grootste deel van hun jeugd in Brecht hebben doorgebracht situeert een groot stuk van hun sociaal leven zich nog steeds daar. Twee van de jongens voetballen er, Lena is er in de leiding van de Chiro en wordt volgend jaar hoofdleidster. Hun vrienden zitten hoofdzakelijk in Brecht. En dus doen wij nog heel wat ritjes over en weer. Maar dat is oké. Dat hebben we hen zo beloofd bij de verhuis.

DHM: Jullie wonen in de grootouderlijke boerderij?

Sabine met professor Stefaan Lievens, intussen overleden. Hij was professor psychologie aan de UGent. Samen schreven ze in 2014 het boek ’Van In Team naar Intiem’ over liefde op de werkvloer: een semiwetenschappelijk werk over wat er gebeurt als twee mensen op het werk een relatie beginnen.

Ja, ze staat hier al van in 1891: een langgevelhoeve met een beschermd karakter. We hebben er behoorlijk wat werk aan gehad. De plek waar we nu zitten voor dit gesprek was de koeienstal, nu is dat een tweede leefruimte met een grote tafel waar we met twintig aan kunnen zitten voor feestjes of als de vrienden afkomen. De schuur, hier achter het huis, was er zeer slecht aan toe. We hebben ze in de oorspronkelijke staat hersteld en hebben daarbij zoveel mogelijk originele elementen gerespecteerd. Het turfhuis, dat loodrecht op de twee andere gebouwen staat, heeft een nieuw dak gekregen. Zowel het turfhuis als de schuur hadden we ook kunnen afbreken - het waren ruïnes - maar we vonden dat het dan niet meer dezelfde boerderij zou zijn. Het was belangrijk voor ons dat zowel de buitenkant, het totaalaanzicht en de compositie behouden bleven. Om zo ook het landelijke karakter te vrijwaren.

Mijn ouders wonen hiernaast. Ze worden een dag ouder, maar zijn allebei gezond. Ik heb twee oudere broers. Herman is uitgeweken naar Malle en Peter naar Sint-Lenaarts. Toen Jorn en ik mijn ouders vertelden dat we de oversteek wilden maken van Brecht naar Meer, schrokken ze daar aanvankelijk van. Ze hadden nooit geweten dat het al jaren onze stille droom was - ik had het ook nooit hardop willen uitspreken - maar ik vind het heel fijn om dichtbij te wonen. Ik spring regelmatig bij hen binnen, we maken het gezellig, we hebben een heel goed contact, en ik vind het fijn om de vinger aan de pols te kunnen houden. Stel dat er op een dag noden zijn, dan zijn we dichtbij. Dat stelt me gerust.

Journalist

DHM: Hoe kwam de journalistiek op je pad?

Al vrij jong heb ik de roep van de journalistiek gevoeld, al kan ik ei-

Sabine en Jorn

genlijk niet uitleggen waar dat vandaan kwam. Het is niet dat ik iemand kende die het deed of dat het in mijn familie aan de orde was. Ik had wel altijd een passie voor nieuws en voor mensen en was er graag bij als er iets te doen was. Wij hadden thuis een abonnement op de Gazet van Antwerpen, zoals iedereen in die tijd, maar al op jonge leeftijd ontwikkelde ik een eigen smaak en kocht ik al eens een Humo of een andere krant. Zelf schrijven deed ik dan nog niet - op misschien een dagboek na - maar ik was er wel graag mee bezig. Andere kinderen hadden op school een hekel aan opstellen en aan verhandelingen, ik niet, ik hield er net heel erg van. Ik kon het ook goed - spelen met woorden, het ritme van een tekst, de rijkdom van taal. Ik heb ook nooit een probleem gehad met spelling en grammatica, dat noem ik graag mijn gelukje. Er zijn veel mensen die hard worstelen met spelling en dt-regels, ik heb dat niet. Nooit gehad. Bijna alsof het een automatisme is. Weer die voeling met taal, denk ik.

Ik zat op ASO Spijker, ik herinner mij dat er in het zesde middelbaar een infoavond was, georganiseerd door de Rotary en dat er mensen van verschillende beroepen werden uitgenodigd, waar je dan bij mocht aanschuiven om vragen te stellen. Ik was zeventien en ik koos voor de tafel van de journalist, weet ik nog. Het was iemand van De Standaard. Om maar te zeggen: ik wist dan misschien nog niet veel van de wereld, ik wist wél wat mijn vak zou worden.

DHM: Je koos voor een opleiding in die richting?

Er bestond in die tijd nog geen goede opleiding journalistiek - vandaag gelukkig wel - en dus koos ik in de plaats voor de richting “pers en voorlichting” in de Hogeschool Phicom (nu Artesis-Plantijn, red), omdat die optie het nauwst aansloot bij journalistiek. De opleiding was heel praktijkgericht: we leerden artikels schrijven en kregen ook de basistechnieken voor radio en televisie mee. Het waren de succesjaren van Jambers en voor de mediarichting die ik volgde, was dat natuurlijk briljant studiemateriaal. We analyseerden die afleveringen

van naaldje tot draadje. Jambers. Wat doet hij? Hoé doet hij dat? Met welke technieken? Waarom werkt dat zo goed? Waarom kijken de mensen hier naar? En wat maakt dit nu zo nieuw? Wat Paul Jambers deed, was baanbrekend werk, een gigantische revolutie in vergelijking met de nieuwsprogramma’s die we gewoon waren. De televisie die we vandaag maken is daarop gekiemd. De snelle televisie. Zo snel dat er nu weer honger is naar vertragingen.

Al tijdens mijn laatste jaar heb ik een sollicitatiebrief gestuurd naar Het Laatste Nieuws, ik mocht vrijwel meteen beginnen als freelancer. Eerst op hele kleine schaal, met twee, drie stukjes per week over Hoogstraten. En toen ik dan eenmaal m’n diploma behaald had, mocht ik vast aan de slag voor editie Kempen. De trein was vertrokken. .

Gulzig

DHM: Kreeg je opdrachten vanuit de redactie?

Nee, ik moest overwegend zelf achter het nieuws aan. Wie in Brussel ging me vertellen wat er zich hier, in Hoogstraten, voordeed? Gelukkig had ik een goeie regiochef, met wie ik goed kon pingpongen en zo werd mijn regio al snel groter. Naast Hoogstraten kwamen er Rijkevorsel en later Merksplas bij. Ik werkte van thuis uit en kwam vrijwel nooit op de redactie. Heel die tijd was ik freelancer. Ik deed mijn werk graag, HLN was er ook tevreden over en dat zorgde er een paar jaar later vóór dat ik de vraag kreeg om de correctionele rechtbank in Turnhout te coveren. Ik had met gerechtelijk nieuws natuurlijk geen ervaring en kende daar allemaal niet zoveel van, maar toch heb ik gehapt. Ik was gewoon heel gulzig, heel hongerig om te ontdekken wat er nog bestond buiten het klassieke regionieuws. En gelukkig ook niet bang. Ik zou het wel leren, redeneerde ik.

Als ik daar vandaag op terugkijk, waren het jaren van hard werken. Mijn regio werd steeds groter en eigenlijk was ik zowat zeven op zeven aan de slag. Ik had intussen ook een gsm - bijna niemand had dat toen, die ondingen waren nog zo groot als een baksteen - en dus was ik ook 24 op 24 uur bereikbaar voor de redactie. Ik werkte avond na avond, altijd was er wel érgens een gemeenteraad. Maandag in Hoogstraten, dinsdag in Ravels, woensdag in Rijkevorsel. En die gemeenteraden konden dúren. Gemeenteraadsleden spinnen hun tussenkomsten graag lang uit, en als journalist moest je blijven zitten, want misschien viel er op het einde nog iets uit de lucht, een ruzietje ofzo. Ongelooflijk saai allemaal, maar ik heb er wél van geleerd hoe dorpspolitiek in elkaar zit. Zoals ik door de jaren in de rechtbank ook van binnenuit heb geleerd

Met de hond Texas op de boerderij

Een beeld gebruikt in HLN bij een column een paar jaar geleden: Sabine met op de achtergrond Lena en Tijs.

In augustus 2017 bracht Sabine gedurende vijf dagen ter plaatse verslag uit van een aardbeving in Amatrice in Italië. 250 Mensen kwamen daarbij om, 2500 andere verloren hun huis.

hoe justitie werkt. Waardoor ik, op zeker ogenblik, ook langzaam een netwerk opbouwde van magistraten en advocaten. Contacten binnen justitie en politie zijn delicate materie, en zullen altijd delicate materie blijven. Wanneer is iets on the record, wanneer off the record? Wat schrijf je wel? En wat niet? Elk lopend onderzoek is in principe geheim, in hoeverre respecteer je dat? En als je nieuws naar buiten brengt: wat is dan het juiste moment om dat te doen? Hoe dan ook: ik had er intussen een fulltime job aan.

Impact

DHM: Je bleef als regiojournalist werkzaam?

Toch een aantal jaren ja. Na een tijdje deed ik ook de ‘faits-divers’, zoals we dat in het jargon noemen: accidenten, diefstallen, moorden, branden. Verschrikkelijke dingen, vaak. Dorpspolitiek of een buurtprotest, allemaal goed en wel, dat had ik min of meer onder de knie, dat kende ik. Maar op een voetpad staan, een half uur nadat daar een moord is gepleegd, dat is nog iets anders. Daar bereidt geen enkele school of handboek je op voor. Het schrijnendste incident is er één van 25 jaar geleden, maar ik herinner het me als gisteren. Het was een vrijdag, ik was van dienst, ik kreeg telefoon, in Oud-Turnhout woedde een brand. Met slachtoffers, dacht mijn bron, maar dat was niet zeker. Een routine-opdracht leek het. Maar dan blijkt het een brand waar drie kinderen in zijn gebleven. De aanblik van dat huis, die ene brandweerman met een kind in z’n armen, de schreeuw van de moeder: zoiets vergeet je niet meer.

In juni ben ik de moeder van die drie kinderen opnieuw gaan opzoeken. De aanleiding was een recente brand, óók met omgekomen kinderen, wat me meteen terug slingerde naar die brand van 25 jaar geleden. We spraken erover in de redactievergadering. Velen herinnerden zich die feiten, niemand kende de afloop, er was nooit nog één letter over

verschenen. Woonden die mensen nog in Oud-Turnhout? Lééfden ze zelfs nog? Hadden ze hun leven terug op de rails gekregen? Waren ze überhaupt ooit nog gelukkig geworden? En dus heb ik de moeder gebeld. Ik was heel erg welkom, ze zei dat ik mocht langskomen, ik ben een hele avond gaan praten met haar. Het leven had haar, na dat tragische ongeluk, uiteindelijk nog mooie dingen gebracht. Twee dochters. Veel liefde. Maar ook klappen, want vorig jaar verloor ze haar man. Na drie uur praten namen we afscheid, ik maakte er een stuk van, achteraf liet ze me weten hoe dankbaar ze was want het had haar, alsnog, geholpen bij de verwerking. Ook dát is journalistiek. Luisteren. Zorg geven. Vragen hoe het gaat. En samen de juiste woorden zoeken.

DHM: Al die jaren bleef je ook bij HLN?

Nee, na een tijd had ik van het regionieuws in De Kempen echt wel alle facetten gehad. Hoe tof en hoe belangrijk ik regionieuws ook vond, ik voelde dat dit niet meer mijn toekomst was en ik besloot om te stoppen met de journalistiek en ging in 2002 werken voor een communicatiebureau in Antwerpen. Een heel tof, jong, dynamisch, hip en groeiend bedrijf met goede collega’s. Maar toch.

Als journalist houdt niemand je pen vast, je bericht objectief volgens een aantal deontologische regels. En plots zat ik te werken in een omgeving waar de klant bepaalde wat ik moest schrijven, ik was geen baas meer over de inhoud. Daar is niets mis mee, alleen kon ik dat niet. Ik had die onafhankelijkheid in mijn schrijven nodig. Ik heb er 9 maanden gezeten, tobbend over mijn toekomst. Maar ik was niet gelukkig en ik merkte dat ik het daar ook niet zou worden.

Kermisvogel

Toen had ik simpelweg het grote geluk dat HLN terug aan mijn deur kwam kloppen. Ze hadden iemand nodig voor de stadsredactie in Antwerpen. Daar was een gat gevallen en in de zoektocht naar een oplossing was mijn naam genoemd als iemand die een stuk kan schrijven en de werking van een redactie kende. Antwerpen! Ik was zo blij als een kermisvogel, want dat was exact wat ik wou en zo kwam ik dus terug onder dak bij wat toen nog de Persgroep heette. Op de stadsredactie van Antwerpen ging voor mij een nieuwe wereld open. Voor het eerst kwam ik ook fysiek op een redactie te zitten, aan de Scheldekaaien toen nog. Een prachtige locatie. Ik zat nu tussen de echte ‘grote’ journalisten, het was alsof een droom uitkwam.

Mijn werkterrein was opnieuw ‘faits-divers’, in Antwerpen was dat toch een pak steviger dan in de Kempen. Geen kleine, lokale politiekorpsen meer om mee samen te werken. Wel nieuws rapen in de gangen van het justitiepaleis, dagelijkse persbriefings in de Oudaan, elke ochtend langsgaan bij federale politie en parket. Ik besteedde honderd procent van m’n werktijd aan justitie, en werd vaste verslaggever voor het hof van assisen. Zo’n moordproces volgen van aan de akte van beschuldiging tot aan de strafmaat: dat was voor mij, als journalist, het summum.

Op zeker ogenblik vroeg de hoofdredacteur of ik niet de nationale redactie in Kobbegem wilde versterken. Ja, dat wilde ik diep vanbinnen misschien wel, maar toch zei ik nee. Jorn en ik hadden intussen kinderen en ik was realistisch genoeg om te beseffen dat zo’n overstap niet haalbaar was. Als stadsreporter had ik veel vrijheid, in Kobbegem zou ik die kwijt zijn. De dagen zouden langer zijn, het werkritme hoger, mijn moment zou later wel komen, redeneerde ik. De jaren nadien herhaalde de hoofdredacteur regelmatig zijn vraag, pas in 2012 heb ik ‘ja’ gezegd en eigenlijk alleen maar omdat hij het had over een soort van ‘tijdelijk’ bijspringen. Lang verhaal kort: ik ben gegaan en ben nooit meer teruggekeerd naar de Antwerpse stadsredactie. Het was alles wat ik had verwacht: hard werken, strakke deadlines, grote nieuwsverhalen. Maar voor het eerst voelde ik dat ik echt op m’n plek zat.

Human interest

DHM: Waarover schreef je dan?

Dat varieerde. Binnenland. Buitenland. Economie. Mode. Gezondheid. Human Interest Ik mocht proeven van alles wat er was en mocht uitzoeken wat ik tof vond. Als ik het nu zou vergelijken met voetbal: het was alsof ik van de provinciale competitie recht de Champions League was ingetuimeld. We begonnen de dagen om tien uur met een ochtendvergadering, dat was nieuw voor mij. In het begin was dat slikken. Plots deelde ik de tafel met de grote kanonnen en waren mijn naaste collega’s de goeie schrijvers naar wie ik altijd had opgekeken. De eerste paar jaar op die nationale redactie zijn van goudwaarde geweest. Ik zocht m’n weg, leerde van de besten en al doende ontdekte ik waar ik mezelf in kon onderscheiden: dat bleken de menselijke, diepgravende gesprekken met een zekere psychologische insteek.

Zo evolueerde ik richting het zachte, warme nieuws. Over mensen, emoties, het leven en alle aspecten die daarbij horen. Liefde, schoonheid, hoop. Maar ook verdriet, verlies en ziekte. Als ik iemand ga interviewen, is dat eigenlijk bijna altijd een lang gesprek. Een tafel, twee stoelen, een paar tassen koffie en veel tijd. Goed luisteren. De juiste vragen stellen. Empathisch zijn. En de veelheid aan emoties vangen in de juiste woorden. Sommige journalisten houden meer van het ‘hardere’ werk. Van kritische vragen, tak-tak-tak, de ene na de andere. Ik versta dat, ik heb dat ook een tijdlang gedaan. Maar wat ik nu doe, ligt dichter bij mezelf.

Sinds ongeveer 2,5 jaar maak ik ‘De 16 vragen van De Wachter’. Dat is een interviewreeks waarvoor ik elke week praat met een bekende Vlaming uit politiek, entertainment, bedrijfsleven, topsport, kunst of academische wereld. De reeks is ontstaan omdat we onze eerdere weekendinterviews soms te vrijblijvend vonden. Te gefocust op het akkefietje van de dag, of te oppervlakkig. Waardoor je als lezer al eens op je honger bleef zitten. We konden beter, alleen: hoe gingen we tot een diepgaander gesprek komen? Zo kwam psychiater Dirk De Wachter in beeld. Ik ben naar hem toe gestapt, heb hem gevraagd of hij een vaste set vragen voor ons kon ontwikkelen en dat heeft hij gedaan, het waren er zestien. We zijn nu bijna drie jaar later en dit format is een begrip geworden. Ik werk er quasi fulltime op en heb er intussen zo’n honderd interviews opzitten. De ene week zit ik bij Zuhal Demir, de volgende

bij Patrick Lefevere, die erna bij Rudi Vranckx of James Cooke, Hilde Crevits of Natalia… Die afwisseling is er net zo leuk aan.

Zielenroerselen

DHM: Willen mensen echt wel hun hart blootleggen in de krant? De mooiste gesprekken zijn natuurlijk de gesprekken waarbij mensen dat echt doen. Vertellen ze altijd allemaal hun diepste zielenroerselen? Nee. Sommige mensen maken worstelingen mee of hebben trauma’s die ze niet aan de neus van heel Vlaanderen willen hangen en dat is oké. Sommige dingen worden ook uitdrukkelijk ‘off’ the record verteld en zijn dus niet voor publicatie. Mensen huilen ook met grote regelmaat tijdens ‘De 16 Vragen van De Wachter’. Dat is nooit het doel op zich - dat zou een beetje flauw zijn - maar het zegt wel iets over de intensiteit van zo’n gesprek.

De meeste mensen die ik interview voor ‘De 16 Vragen van De Wachter’ hebben met die openheid gelukkig niet zoveel problemen. Ze kennen de reeks, ze weten waar ze zich aan mogen verwachten en ze weten dus dat ik vraag naar persoonlijke dingen. Wie zo’n soort interview liever niet wil: even goed. Niet elk politicus, elke zanger of elke ceo wil in zijn hart laten kijken en dat heb je als journalist te respecteren. De reeks heeft ondertussen een zekere naamsbekendheid en mensen vinden het vaak ook wel een eer dat ze eraan mogen deelnemen. Met zekere regelmaat bieden ze zichzelf ook aan - vooral politici hebben daar een handje van weg - maar ik maak mijn keuzes uiteindelijk volstrekt autonoom en onafhankelijk. Met weliswaar altijd een gezonde mix van profielen voor ogen. Gender, vakgebied en leeftijd: er moet een zekere variatie in zitten. En er moet ook wel een ‘match’ zijn met Het Laatste Nieuws. Onze krant heeft een welbepaald DNA, en het is dan maar aan mij om mijn keuzes te doen rijmen met dat DNA.

DHM: Zie je jezelf in een andere krant of weekblad functioneren, binnen of buiten de groep van DPG Media?

Dat kan, maar ik zie er vandaag de noodzaak niet van in. Er zijn ooit wel gesprekken geweest met andere nieuwsmerken maar telkens voel ik dat ik hondstrouw ben aan HLN. Ik ben dat DNA zo uitgesproken gaan voelen dat ik vrees dat ik in een ander bedrijf of bij een andere titel moeilijker zou aarden. Daar komt nog bij: DPG Media is voor mij altijd al een heel goede werkgever geweest. Ik werk graag binnen het bedrijf, voel de krant goed aan, heb fijne collega’s, krijg een supergrote vrijheid in mijn werk en ik mag doen wat ik graag doe. En dus moet ik nog altijd de eerste reden vinden om weg te gaan. Dus nee, laat mij maar zitten waar ik zit. De sector evolueert snel, het is soms een grillig landschap, geef mij dan maar dat hele grote, stabiele huis dat als geen ander klaar is voor de toekomst.

Digitaal

DHM: Schrijf je nog altijd met de papieren krant voor ogen? Nee, niet echt meer, heel de nieuwsredactie werkt tegenwoordig volgens het principe “digital first”. Dat wil zeggen dat we in de eerste plaats schrijven voor hln.be en pas in tweede instantie voor de papieren krant. Dat is niet alleen ingrijpend naar deadlines toe, maar ook naar manier van schrijven: een online stuk vraagt een ander type inleiding, een andere kop, soms zelfs een andere content. We hebben onszelf daarin moeten trainen, maar we worden daar gelukkig goed in begeleid en krijgen constante opleidingen. Hoe werkt de dynamiek van een online stuk? Waar moet je op letten?

Met twee lookalikes van Harry en Meghan. “Als er iets groots te doen is in Londen, ga ik daar vaak verslag van uitbrengen. Zo was ik er bij met de Brexit. Maar ook met negentigste verjaardag van The Queen. En opnieuw met haar begrafenis. En opnieuw een paar maanden geleden, met de kroning van Charles”.

De transitie van papier naar online is een proces dat voor alle nieuwsmerken wereldwijd nieuw is. En dus zijn we met z’n allen nog aan het uitzoeken hoe dat precies moet. Niemand heeft daar al de kip met de gouden eieren ontdekt. Alle media, wereldwijd, tot de grootste kranten toe, zoals The New York Times, zijn nog aan het uitzoeken hoe je die transitie vormgeeft, ook naar betaalmodellen toe. We proberen elke dag

allemaal het warme water uit te vinden en de ene dag doen we dat al wat beter dan de andere. Wat tegelijk ontzettend boeiend is, want we zijn iets méé aan het uitvinden. Maar hoe dan ook: die “digital shift” is gebeurd en zal zich snel verder ontwikkelen.

‘De ’16 Vragen’ is zowat 90% van wat ik vandaag doe. Af en toe neem ik er iets anders bij, omdat het toevallig op m’n pad is gekomen, of zoals onlangs: de brief voor alle Lena’s. Die manier van werken is goed te rijmen met mijn privéleven. Ik plan mijn interviews, in functie van de beschikbaarheid in m’n agenda en kan de rest van m’n werk, als ik dat zou willen, gewoon thuis doen.

Drive

DHM: Betekent dit dan dat je nog weinig op de redactievloer komt? Ik vind het belangrijk om met grote regelmaat op de redactievloer te zitten. Gelukkig is het bedrijf een paar jaar geleden naar Antwerpen verhuisd naar een gloednieuw gebouw aan de achterkant van Antwerpen Centraal. Ik vind die aanwezigheid op de vloer van cruciaal belang omdat het mijn overtuiging is dat je sterk voeling moet blijven houden met de redactie en met de kern van je nieuwsmedium. Ik blijf om die reden veel vergaderingen bijwonen, ook al is dat niet strikt noodzakelijk voor het werk dat ik doe. Het is belangrijk om die flow te blijven voelen, input te krijgen en betrokken te blijven. Ik ben graag deel van het geheel. En ik vind ook dat je jezelf moet blijven uitdagen om verder te kijken dan je eigen verhaal: wie weet lever je wel de tip voor het nieuwsstuk van de dag. Op grote nieuwsdagen is het sowieso alles opzij schuiven en meedraaien op de eerste rij. Op verkiezingsdagen, bijvoorbeeld, zit ik ergens in een partijhoofdkwartier. Of bij grote calamiteiten zoals de aanslagen in Zaventem en Brussel draai ik volle bak mee. Als journalist heb je nu eenmaal de drive om er te staan als het nodig is.

DE WERELD VAN

Momenteel ben ik heel tevreden met mijn jobinhoud. Ik lever elke week één een stuk af van 3 krantenpagina’s, dat verschijnt op een heel prominente plek in de zaterdagkrant. Ik zie boeiende mensen en ik kan inspirerende gesprekken weergeven waar de lezer iets aan heeft. Ikzelf trouwens ook. Dat die mensen vaak een grote bekendheid hebben, doet er dan niet eens toe. Dat went. Want elk cliché daarover is waar: of het nu ministers, acteurs of profvoetballers zijn, het zijn allemaal maar mensen. Met allemaal dezelfde emoties en gevoelens dan jij en ik. En laat dat dan met ‘De 16 Vragen’ mijn missie maar zijn. Laten zien dat onder die bekendheid, de sterallures, de blingbling en de pose, uiteindelijk maar een hele gewoon, kwetsbaar mens zit… (jf)

Er zijn nog 16 wachtenden voor u voor de vragen van De Wachter

VANUIT HET STADHUIS

Hoogstraten zet in op duurzame mobiliteit en autoluwe woongebieden

Koning auto onttroond?

GEMEENTEBELEID Na goed vier jaar werken is het nieuwe mobiliteitskader klaar. Daarin vinden we alvast geen omleidingsweg en wél weer camera’s tegen doorgaand zwaar verkeer. Verder ook nog op de raadsagenda: de definitieve goedkeuring van de ruimtelijke uitvoeringsplannen voor de parking van de Mosten en de sportterreinen in Minderhout, Hoogstraten en de tennisclub in Wortel. Tijdens de zitting verlaten de oppositiepartijen de zaal bij gebrek aan antwoorden vanuit het college.

Parkeerplaatsen De Tram

Aan het begin van de raadszitting van eind augustus waren de gemoederen omtrent de omgevingsvergunning voor het bouwproject ter hoogte van De Tram in het centrum van Hoogstraten duidelijk nog niet bedaard. In dat project werden minder parkings voorzien dan verplicht volgens de stedenbouwkundige verordening, nadat het college dat reglement had aangepast (zie DHM 450). Inmiddels bleek echter dat het college daarvoor helemaal niet bevoegd was en werd de aanpassing na een klacht bij de gouverneur weer ingetrokken.

Raadslid Fons Jacobs (Anders) vroeg de stad wat dat betekent voor de omgevingsvergunning die op basis van de ingetrokken beslissing afgeleverd werd, maar kreeg tot zijn verbazing het antwoord dat de vergunning gewoon blijft bestaan. De enige manier om tegen een omgevingsvergunning te reageren is immers door er beroep tegen aan te tekenen bij de provincie. En omdat die Anders niet erkent als betrokken partij bij het bouwproject, werd het beroep meteen verworpen.

Inmiddels zijn de werken gestart met een geldige vergunning, weliswaar gebaseerd op een onwettig besluit. In een latere fase zullen op het openbaar domein bovendien nog een aantal parkeerplaatsen verdwijnen om het project mogelijk te maken, merkt onafhankelijk raadslid Michel Jansen nog fijntjes op.

Mobiliteitskader

Er werd lang reikhalzend naar uitgekeken, hoewel het bestuur de verwachtingen de laatste maanden zelf al wat temperde: de gemeenteraad van oktober kreeg na zo’n 4 jaar studie en overleg het nieuwe beleidskader mobiliteit voorgeschoteld.

Het document bestaat uit een ‘beleidskader’ van een goeie 100 pagina’s en een actietabel met 131 mogelijke concrete maatregelen. Wat de laatste maanden al her en der werd gevreesd

of aangekondigd blijkt inderdaad het geval te zijn: dit ‘mobiliteitskader’ is echt geen ‘mobiliteitsplan’ dat duidelijk omschreven keuzes vastlegt die de komende jaren moeten zorgen voor een betere mobiliteit in Hoogstraten. Het beleidskader geeft wel richting, maar wie het leest vraagt zich toch regelmatig af waar nu precies de grenzen liggen tussen achtergrondinformatie, theoretische beschouwingen over mobiliteit, vaststellingen en praktijkvoorbeelden enerzijds, en concrete maatregelen of beleidslijnen waartoe ons bestuur zich engageert anderzijds.

Verder bevat het document voor elke deelgemeente de kaart die het resultaat was van heel wat denk- en overlegwerk van de verschillende mobiliteitspanels en experts: “een belangrijke bijlage”, waarover meteen ook wel wordt gezegd dat “ze niet gelezen mag worden als uitvoeringsplannen”. Wie dan denkt de concrete vertaling te zullen vinden in de actietabel, komt echter ook bedrogen uit.

“De actietabel maakt deel uit van het beleidskader, maar is een dynamisch document. In deze actietabel zijn per werkdomein gewenste of te onderzoeken en flankerende maatregelen opgenomen zonder dat deze nu al deel uitmaken van beslist beleid”, lezen we. Het is “een dynamische lijst van ‘mogelijke pistes’. Ze geeft ons de mogelijkheid om in overleg met belanghebbenden naar de best mogelijke mobiliteitsoplossingen te zoeken.”

Een kind van 10

Een lege doos dus? Dat nu ook weer niet. Er worden wel degelijk bepaalde principes vastgeklikt om te komen tot “een toekomstgerichte, veerkrachtige en duurzame mobiliteit, die bijdraagt aan een betere, meer kwalitatieve publieke ruimte”. Het uitgangspunt voor het beleidskader is kindvriendelijkheid: een kind van 10 jaar moet zich in Hoogstraten autonoom op een veilige manier met de fiets kunnen verplaatsen. De bestemmingen van de

De Tram is afgebroken. Hoewel de nieuwe stedenbouwkundige regels intussen weer ingetrokken zijn, blijft de vergunning voor het bouwproject bij De Tram in Hoogstraten bestaan.

VANUIT HET STADHUIS

een omleidingsweg langs Hinnenboomstraat en Gestelsestraat, die het verkeer weghoudt van de kernen van Meer, Minderhout en Hoogstraten en van waaruit toegangen naar de kernen worden voorzien, anderzijds een systeem waarbij de bestaande gewestwegen wel degelijk worden behouden als belangrijkste verkeersas en van waaruit toegangswegen leiden naar ‘woonkamers’ die wel bestemmingsverkeer toelaten, maar geen parallel sluipverkeer. In zo’n woonkamer wordt de snelheid verlaagd: auto’s zijn er te gast en kunnen niet zomaar van de ene naar de andere kamer zonder eerst weer langs een toegangsweg te passeren.

Het mobiliteitskader kiest duidelijk voor het tweede scenario met de bestaande assen en de woonkamers: het scenario van de omleidingsweg wordt dus niet verder uitgewerkt. De ‘vrachtwagensluizen’, die doorgaand zwaar vervoer moeten weren uit de centra door controle met camera’s, zijn daarbij overigens terug van weggeweest.

Concrete acties?

In de actietabel zijn heel wat concrete maatregelen opgenomen, maar schepen van mobiliteit Jef Vissers (N-VA) benadrukt nog eens dat die dus niet gezien mogen worden als beleidsbeslissingen. “De acties zijn het resultaat van het brede participatieproces en de aandachtspunten vanuit experts. Ook in de uitvoering werken we op die manier: we vragen alle betrokken actoren bij elk voorstel van een stap om hun advies en inzichten, zodat de gemeenteraad telkens een gefundeerde beslissing kan nemen en de uitvoering kan bepalen. Alle fundamentele ingrepen worden voorafgegaan door een proefopstelling.”

De acties zetten in op vijf sporen:

kinderen vormen startpunten van waaruit naar alle richtingen veilige routes worden uitgetekend. Dat gebeurt door een gamma aan uiteenlopende maatregelen: een knip voor autoverkeer, circulatiemaatregelen, herstel van trage wegen, inrichting van fietsstraten, herinrichting van kruispunten enzovoort. Verkeersonveilige punten worden in kaart gebracht en systematisch aangepakt.

Richtinggevend daarbij is het STOEP-principe, waarbij de behoeften van de zwakke weggebruiker prioriteit krijgen ten opzichte van het gemak van gemotoriseerde weggebruikers. Bij de (her)aanleg van straten wordt eerst gekeken naar de veiligheid van stappers, trappers enzovoort. STOEP staat dan voor Stappen (voetgangers), Trappen (fietsers), Openbaar Vervoer, Elektrisch vervoer en tenslotte Privaat (individueel gemotoriseerd) vervoer. Het bestuur wil dus een shift inzetten naar meer duurzame verkeersopties, om zo de verkeersveiligheid en leefbaarheid te verhogen, met minder ruimte voor auto’s en meer plaats voor zwakke weggebruikers en openbaar groen.

Dit principe (tot voor kort gewoon STOP) bestaat al langer dan vandaag, al zijn er in Hoogstraten wel heel wat voorbeelden te vinden die eerder lijken uit te gaan van POST… Het beleidskader haalt ze zelf ook aan: in de kernen ontbreekt fietsinfrastructuur, straatparkeren neemt veel ruimte in en verstoort de bewegingen van fietsers en voetgangers, de publieke ruimte is te veel afgestemd op gemotoriseerd verkeer. Het mobiliteitskader stelt alvast duidelijk: “parkeren is ondergeschikt aan het STOP-principe: comfortabele bereikbaarheid voor voetgangers en fietsers en openbaarvervoergebruikers primeren op autoparkeren.”

Geen omleidingsweg

In het mobiliteitskader worden twee scenario’s geschetst: enerzijds

• betere voorzieningen voor voetgangers: denk aan veiliger oversteekplaatsen, zone 30 in de kernen, een betere bereikbaarheid van scholen en sportterreinen;

• betere fietsvoorzieningen: veilige routes, fietsstraten, fietspaden en -suggestiestroken, fietsenstallingen;

• aantrekkelijker openbaar vervoer: aanpassing van het busnet en invoeren van hopin-punten waar je gemakkelijk kan overstappen van het openbaar vervoer naar een andere vervoerswijze;

• gemotoriseerd verkeer sturen: ‘filters’ of knips, aangepaste rijrichting, snelheidsbeperkingen, randparkings in de vier kwadranten van Hoogstraten-centrum, cameracontrole voor zwaar vervoer;

• ondersteunende maatregelen: bijvoorbeeld promotie van fietsen in het woon-werkverkeer, fietsopleiding voor doelgroepen, ondersteunen van de fietsbib.

De actietabel voorziet geen concrete timing, enkel een indeling in korte, lange en midellange termijn. Schepen Vissers: “Dit beleid geeft een aanzet tot die noodzakelijke veranderingen in ons gedrag, in onze vervoersmiddelen, in ons inzicht op verkeer en mobiliteit. Het is een flexibel kader, dus niet te nemen of te laten. Het zal dynamisch zijn en dus soms sneller gaan of vertragen. Het zal gespreid worden in de tijd, afgewogen worden op dringendheid en betaalbaarheid, en uitgevoerd worden op nut en vooruitgang.”

Pudding

Voor raadslid Fons Jacobs (Anders) is het mobiliteitskader alvast “een flauw afkooksel van het robuuste mobiliteitsplan waarop we hadden gehoopt… We hebben er bovendien lang op moeten wachten. De tekst

Komt er eerlang een beveiligde oversteek aan de Donkstraat en Het Lak in Meer?

Geen seconde te vroeg: maakt men met het mobiliteitskader eindelijk werk van fietsvoorzieningen in de Gelmelstraat?

vermeldt 2019 als start, maar in 2012 is er al een gezamenlijke aanpak uitgewerkt rond mobiliteit in de Noorderkempen. En er zijn al heel wat andere mobiliteitsstudies die tienduizenden euro’s hebben gekost en die hier op het stadhuis in de schuif liggen. In de uitvoering is daar niet gek veel mee gedaan.”

“Fietsers moeten alternatieve routes nemen,” vervolgt Jacobs, “dat is wel een heel gemakkelijke keuze om koning auto tegemoet te komen, daarvoor hadden we geen vier jaar nodig. Het principe van autoluwe woonkamers die verbonden zijn met de hoofdwegen is niet nieuw. Autodelen wordt nu plots belangrijk, maar sinds onze fractie daar zo’n 13 jaar geleden mee afkwam, werd dat altijd afgeserveerd als onhaalbaar. Ik zie in dit kader vooral aanbevelingen, die niet afdwingbaar zijn.”

Heel wat twijfels dus over het document. “In de actietabel wordt enkel gesproken over ‘korte, middellange en lange termijn’. Vooral ‘middellange’ wordt vaak gebruikt, lees: de zaak wordt voor ons uitgeschoven. Ik heb er geen goed oog in dat de goedkeuring van dit mobiliteitskader de verkeersveiligheid echt gaat verhogen. The proof of the pudding is in the eating’, zegt men wel eens. Als ik zie hoe Vlaanderen het recent mogelijk heeft gemaakt om zone 30 in te voeren in dorpskernen, maar het college dat niet durft in te voeren omdat er geen draagvlak voor zou zijn, dan betwijfel ik in welke mate dit plan uitgevoerd zal worden.”

Berg en muis

Raadslid Marc Haseldonckx (CD&V), in een vorige beleidsperiode zelf nog schepen van

mobiliteit, mist ook heel wat elementen in het nieuwe beleidskader. “De impact van de verschillende bouwprojecten en het cultuurhuis komen amper of niet aan bod. Ik zie geen tellingen van verkeersstromen en het aandeel van het vrachtverkeer daarin. In de actietabel zie ik niks over de upgrade van de Houtelweg om het vrachtverkeer af te leiden, de herinrichting van het kruispunt LoenhoutsewegLodewijk de Konincklaan die al in 2018 werd uitgewerkt, of fietsvoorzieningen langs de Chaamseweg en de Strijbeekseweg. Hebben

jullie het vorige mobiliteitsplan eigenlijk wel bekeken voor jullie hieraan begonnen? Verder vind ik nergens een financiële inschatting van de acties, hoewel de financiële situatie toch wel bepalend zal zijn voor wat er mogelijk is. Ik hoop alvast dat bij de opmaak van dit kader de berg geen muis heeft gebaard.”

Schepen Vissers benadrukt nog eens dat bij de opmaak van de actietabel zeker niet over één nacht ijs is gegaan en dat die voortkomt uit een uitgebreid proces van participatie met stuurgroepen, werkgroepen, experts en de mobiliteitsraad. “En wij hebben inderdaad geen begroting geplakt op de acties, omdat dat nu ook niet in te schatten valt. Het klopt dat wij zullen uitvoeren wat er financieel mogelijk is. Maar dit mobiliteitskader is tegelijkertijd een aanzet voor de volgende beleidsperiodes: het is ook aan de volgende bestuurders om dit mee uit te voeren. Het hele mobiliteitsvraagstuk is in de vorige legislaturen niet opgelost, ik zie niet in waarom wij in deze legislatuur plots alles opgelost zouden moeten krijgen.”

Hij vervolgt: “De reden waarom de acties zelf nog geen deel uitmaken van de beslissing, is dat wij gehoor willen geven aan de commentaar die we in het verleden kregen over het invoeren van maatregelen zonder dat daar voldoende overleg aan vooraf ging of er voldoende draagvlak voor was. Wij vragen de gemeenteraad nu dan ook enkel om het nieuwe kader goed te keuren voor het mobiliteitsbeleid van onze gemeente.”

Geen mobiliteitskader zonder fietsstraten, bijvoorbeeld in de Schoolstraat. Maar ook in de Dokter Versmissenstraat, Gravin Elisabethlaan, de Witherenweg, de Hemelstraat is dit een te onderzoeken mogelijkheid.

VANUIT HET STADHUIS

ten echter helemaal anders. De provincie vindt dat de tennisclub op een onwenselijke locatie ligt in landbouwgebied en dat de alternatieven onvoldoende onderzocht zijn. Het advies is dan ook ongunstig. Die redenering wordt gevolgd door de GECORO, die vraagt om het RUP volledig te schrappen.

Ruimtelijke wanorde

En dat gebeurt ook: het mobiliteitskader wordt goedgekeurd door de meerderheidspartijen en onafhankelijk raadslid Michel Jansen. CD&V stemt tegen, Anders onthoudt zich.

Sport en recreatie

In het voorjaar keurde de gemeenteraad drie ruimtelijke uitvoeringsplannen (RUP’s) voorlopig goed, waarbij telkens grond met de bestemming ‘landbouw’ zou worden omgezet naar ‘recreatie’. Het ging daarbij om de regularisering van de parking tegenover De Mosten en tennisclub De Langenberg in Wortel, en de uitbreiding van de sportzones Wereldakker in Hoogstraten en Heistraat in Minderhout (zie DHM 447). Om tot een definitief RUP te komen, organiseerde de stad intussen een openbaar onderzoek en vroeg ze advies aan verschillende instanties. Daarna bundelde de gemeentelijke commissie voor ruimtelijke ordening (GECORO) alles tot een gemotiveerd advies voor de gemeenteraad. Eind augustus kon de raad dan definitief beslissen.

Het RUP voor de parking bij De Mosten kreeg een negatief advies van de provincie en er werd 1 bezwaar ingediend. In beide gevallen ging het vooral over het feit dat er landbouwgebied ingenomen wordt, terwijl er ook nog mogelijkheden zijn binnen het bestaande recreatiegebied. De GECORO stelt echter slechts één aanpassing voor: ze vraagt de stad om nog extra in te zetten op fietsers en ervoor te zorgen dat de zone waar nu onder de bomen geparkeerd wordt, geen harde infrastructuur krijgt.

Het RUP voor sportpark Wereldakker kon ondanks 5 ingediende bezwaren wel rekenen op een positief advies van zowel de provincie als

de GECORO. Er worden wel een aantal extra voorwaarden opgenomen voor een ecologischer invulling van het terrein.

Tegen het RUP voor Minderhout en Wortel werden 10 bezwaren ingediend. De uitbreiding van de sportzone in de Minderhoutse Heistraat kreeg van de provincie een gunstig advies, onder voorwaarde dat de mogelijkheden voor bebouwing beter afgebakend zouden worden. De GECORO haalt echter aan dat de stedenbouwkundige voorschriften daarvoor al voldoende beperkingen opleggen en geeft zelf ook een positief advies. Het precieze gebied waarop het RUP betrekking heeft, wordt op bepaalde percelen wel nog een beetje aangepast.

Voor De Langenberg in Wortel liggen de kaar-

CD&V onthoudt zich bij de stemming over de verschillende RUP’s en herhaalde daarvoor de argumentatie die ze ook in het voorjaar al gaf: het gaat grotendeels over het behoud van de huidige situaties, zonder voldoende te bestuderen waar een activiteit (sportclub of parking van de Mosten) het beste zou worden gesitueerd. Daardoor wordt open ruimte voor landbouw ingenomen terwijl er gronden beschikbaar zijn die al de juiste bestemming hebben: het stuk grond met bestemming ‘gemeenschapsvoorzieningen’ van VITO bij de sportcluster Wereldakker en de andere mogelijkheden voor parking binnen het terrein van De Mosten. “Illegale situaties worden geregulariseerd, wat voor wrevel zal zorgen bij burgers die de regels wél moeten naleven,” stelt raadslid Hilde Vermeiren (CD&V). Ze wijst nog eens op de negatieve adviezen voor Wortel en De Mosten en op het feit dat de landbouwgronden door het bestuur niet worden gecompenseerd.

Ook voor Anders zijn de RUP’s geen toonbeeld van goed ruimtelijk beleid. Fons Jacobs heeft het integendeel over “de ruimtelijke wanorde die ontstaat door ‘ik doe op mijn grond wat ik wil’ en die jarenlang door onze besturen is getolereerd en zelfs mogelijk gemaakt. Structuurplannen hebben als doel wat orde in die wanorde te scheppen. Maar de plannen die nu

De parking van de Mosten is na 10 jaar geregulariseerd via een ruimtelijk uitvoeringsplan. De grondruil die daarvoor nodig was, blijft gecontesteerd.

De sportterreinen in Minderhout worden uitgebreid, met op termijn ook plaats voor hockey en tafeltennis.

VANUIT HET STADHUIS

voorliggen, zijn in hetzelfde bedje ziek. De adviezen van de GECORO worden genegeerd en het is nog altijd niet duidelijk of de gronden waarop de RUP’s betrekking hebben ook effectief verworven kunnen worden.”

Ook schepen van sport Arnold Wittenberg (Hoogstraten Leeft) herhaalt het standpunt dat hij in het voorjaar al gaf: “In theorie vertrek je van een wit blad, maar de realiteit is dat er geen wit blad is. We hebben voor deze RUP’s gekozen om de problematiek op te lossen die zich vandaag stelt. De GECORO heeft alle adviezen en bezwaren verwerkt: op sommige zaken gaan we inderdaad in, bij andere wijken we af omdat we denken dat de voorstellen geen oplossing zijn voor de problemen die zich vandaag stellen.”

Uiteindelijk keuren de meerderheidspartijen de drie RUP’s goed. De bestemming van de vier zones wijzigt dus in ‘recreatie’, waardoor de huidige situatie wordt geregulariseerd en de clubs kunnen uitbreiden. Tenzij er binnen de 60 dagen een bezwaarindiener naar de Raad Van State stapt, met het verzoek een RUP te schorsen of te vernietigen.

Parking De Mosten bis

Bij de goedkeuring van het verslag van de vorige raad voor maatschappelijk welzijn komen de oppositiepartijen nog terug op de vorige zitting. CD&V en Anders maakten toen sterk bezwaar tegen de ruil van de weide waarop de parking van de Mosten nu ligt, met een landbouwgrond van het OCMW in Meerle. Niet alleen taxeert de schatter de gronden - op 1.000 euro na - op precies dezelfde totaalprijs terwijl de grond in Meerle bijna twee keer zo groot is, de eigenaar van het terrein tegenover de Mosten blijkt de grond in Meerle bovendien ook al enkele jaren te bewerken zonder dat daar een overeenkomst voor is of een vergoeding betaald wordt.

De oppositie diende intussen over zowel het schattingsverslag als het gebruik van de grond een klacht in bij de gouverneur, die belast is met het toezicht op de gemeenten. Anders en CD&V stellen het college dan ook de vraag welke acties het college in de zomermaanden ondernomen heeft om de situatie recht te trekken en hoe lang de grond in Meerle al onwettig in gebruik is.

Bovendien heeft CD&V intussen zijn huiswerk gemaakt en stelden zij vast dat er al in 2020 een principiële beslissing werd genomen om de ruil te laten plaatsvinden. In het schattingsverslag dat toen werd opgemaakt, wordt dezelfde totaalprijs bovendien geplakt op een perceel aan de Mosten van zo’n 15.000 m², terwijl het in 2022 gaat om een perceel van

18.000 m². Voor CD&V roept het al vragen op dat de beslissing en het oude schattingsverslag niet mee in het raadsdossier zaten, maar dat de schatter zijn totaalprijs ongewijzigd laat terwijl het perceel met een vijfde vergroot, vindt de partij helemaal bedenkelijk. Bovendien werd die 3.000 m² extra niet mee opgenomen in het RUP voor de Mosten, waardoor de stad naast de parking op recreatiegebied dus straks nog met een stukje landbouwgrond blijft zitten. Raadslid Hilde Vermeiren vraagt het bestuur dan ook wat de stad daarmee van plan is.

Wanneer schepen Arnold Wittenberg (Hoogstraten Leeft) antwoordt dat het college het antwoord van de gouverneur op de lopende klacht afwacht en nu verder geen antwoorden kan geven, stellen CD&V en Anders tot hun verbazing vast dat het bestuur dus op de hoogte is van een onwettige situatie zonder daar iets aan te doen en dat ze zich verschuilen achter een lopende klachtenprocedure om geen antwoorden te geven.

Blamage

Wanneer burgemeester Marc Van Aperen (Hoogstraten Leeft) daarna nog eens precies hetzelfde antwoord geeft als schepen Wittenberg, wordt het op de oppositiebanken al wat onrustig. Raadslid Fons Jacobs (Anders) wijst erop dat de controle van het bestuur wel degelijk een taak is voor de oppositie en dat de raadsleden recht hebben op informatie. Raadslid Tinne Rombouts (CD&V) herhaalt de vragen van haar fractie, maar ook zij krijgt geen antwoord. Dat de voorgeschiedenis van de grondruil ontbrak in het dossier en dat ze die zelf hebben moeten uitpluizen, noemt ze een echte blamage. “Ik hoop dat tenminste

de raadsleden van de meerderheid daarvan wel op de hoogte waren, maar het gebrek aan transparantie naar de gemeenteraad is echt schabouwelijk. Ik vind het bijzonder triest dat we het dan vandaag moeten doen met het antwoord dat men het niet weet en dat men afwacht.”

De fractie Anders pakt intussen zijn spullen bij elkaar. Raadslid Fons Jacobs: “In onze ogen is dit echt een minachting van de gemeenteraad. Als er zo wordt omgegaan met democratische en legitieme vragen, dan hebben wij het wel gezien hier vandaag.” Ook CD&V stapt op. “Misschien is er een reden, die hier niet open en bloot wordt gegeven,” zegt Hilde Vermeiren daarover. “In dat geval is het heel jammer dat jullie zaken achterhouden, terwijl je gewoon duidelijkheid kan verschaffen. Vergeet niet dat we hier niet met onze eigen portemonnee bezig zijn, maar met die van de stad en het OCMW.”

Anders en CD&V verlaten dus de vergadering, onafhankelijk raadslid Michel Jansen en de leden van de meerderheid blijven zitten. De rest van de agenda wordt dan ook op een drafje afgewerkt met 15 van de 27 raadsleden.

Conclusie bij dit alles? Een onwettige aanpassing van de stedenbouwkundige verordening die werd vernietigd terwijl de gecontesteerde vergunning die daaruit voortvloeide blijft bestaan, ruimtelijke uitvoeringsplannen die worden goedgekeurd tegen het advies van de gemeentelijke commissie voor ruimtelijke ordening in, een twijfelachtige grondruil waarover het bestuur zich hult in stilzwijgen, en twee partijen die de zaal uit onvrede verlaten: deze raadszitting verdient alvast geen schoonheidsprijs. (twi)

Tennisclub De Langenberg in Wortel geraakt eindelijk geregulariseerd via een ruimtelijk uitvoeringsplan, ondanks diverse negatieve adviezen.

Meer dan 6000 jongeren terug naar school in Hoogstraten

Meer kleuters dan vorig jaar

ONDERWIJS Vrijdag 1 september 2023. Ook in Hoogstraten staan de schoolpoorten wijd open en stromen de leerlingen binnen. De temperaturen zullen de volgende dagen alleen maar stijgen. Het lijkt haast een afspiegeling van de Hoogstraatse schoolbevolking. De cijfers schieten terug omhoog na de dip van vorig jaar. Dit jaar zitten er terug meer dan 6000 leerlingen op de Hoogstraatse schoolbanken. En dat is vooral te danken aan de forste stijging in de basisscholen.

Totaalbeeld

Het schooljaar 2023-2024 start in Hoogstraten met een totaal van 6.065 leerlingen. Dit zijn er 78 meer dan vorig jaar. Toen zakte het aantal leerlingen voor het eerst onder de 6.000 naar 5.987. Een historisch laagtepunt want het betekende toen op slag een daling met 161 leerlingen tegenover 2021. Die klappen vielen toen zowel in het secundair (-79) als in het basisonderwijs (-82).

Als we even verder in de tijd kijken dan zien we een golvende beweging met een overwegend neergaande trend. In 2009 telden we nog 6290 leerlingen, in 2012 plots 6168, in 2013 terug 6.285, in 2016 6.182, en in 2021 6.148 leerlingen tot het voorlopig laagste cijfer van 5.987 vorig jaar. Deze schommelingen zijn vaak te verklaren door het afstuderen van grote klassen en een kleinere instroom, maar vaak ook door nieuwe verkavelingen met jonge gezinnen. Dit laatste zal dit jaar ook wel

het geval zijn, vermits er dit jaar 58 kleuters meer hun boterhammetjes meebrengen naar de school.

Kleuters

In Hoogstraten zijn er 8 scholen voor basisonderwijs, die alle een kleuterschool en een lagere school huisvesten. Deze zijn netjes verdeeld in 4 gemeentelijke basisscholen en 4 scholen uit het vrij onderwijs. De gemeentescholen bevinden zich in Hoogstraten (GBS), Wortel, Meer en Meersel-Dreef. De vrije scholen vinden we in Hoogstraten (Klein Seminarie en Spijker), Minderhout en Meerle. Het is vooral in het vrij onderwijs dat we een sterke stijging waarnemen van 51 kleuters tegenover het gemeentelijk onderwijs met een toename van 7 kleuters. Natuurlijk moet je hierbij ook wel de verhoudingen in acht nemen. Het vrij onderwijs heeft in gans de gemeente bijna het dubbele aantal leerlingen dan het gemeentelijk onderwijs.

In totaal zitten er dus dit schooljaar in alle klasjes samen 58 kleuters meer. Het zijn vooral het Klein Seminarie (+20), Wortel (+17), Meerle (+19), die hun aantal fel zien groeien tegenover vorig jaar. De gemeentelijke basisschool van Hoogstraten zit eerder in een dalende trend, terwijl de twee andere kleuterscholen in Hoogstraten bijna jaar op jaar meer kleuters kunnen inschrijven. In het Klein Seminarie zagen we evenwel vorig jaar een stevige terugval met 18 kleutertjes wat zich nu terug hersteld heeft.

Lager onderwijs

Voor het lager onderwijs zien we in grote lijnen een gelijkaardige evolutie. De vrije basisscholen nemen toe met 40 kinderen, het gemeentelijk onderwijs met 2. Toch zijn er ook duidelijke verschillen. Uitschieters in positieve zin zijn de lagere school van Meersel-Dreef (+12), Klein Seminarie (+22), Spijker (+23). De klimtoren uit Meerle die haar kleuteraantal

Vanaf dit schooljaar sporten de leerlingen uit de vier secundaire scholen in de nieuwe Mirho sporttenue.

fors zag stijgen ziet dan weer geen groei in het lager onderwijs.

Voor gans de basisscholen zien we een toename met 100 leerlingen waarvan 91 in het vrij onderwijs en 9 in het gemeentelijk onderwijs. Deze toename zal een hele opsteker zijn voor de toekomst van het onderwijs in Hoogstraten.

Secundair onderwijs.

Gans het secundair onderwijs in Hoogstraten valt sinds vorig jaar onder een eengemaakt bestuur met de naam Mirho en omvat o.a. de scholen ASO Spijker, Klein Seminarie, VITO en VTI. In het totaal van deze vier scholen zien we een licht dalende trend die zich al enkele jaren na elkaar afspeelt. In 2016 noteerden we nog 4.000 leerlingen, dit jaar zijn er dat 3.782. Vooral Klein Seminarie (-47) en VTI (-24) hebben heel wat minder inschrijvingen dan vorig jaar terwijl VITO een nieuwe injectie krijgt (+40) en ASO Spijker verder gaat in haar stijgende lijn (+9). Waar zulke cijfers vroeger eerder een waardemeter waren in de concurrentiestrijd tussen de verschillende individuele scholen zullen deze met het eengemaakt bestuur niet meer door dezelfde bril bekeken worden, en dat is alvast een prima zaak.

Eerste jaar

Als we voor het secundair even inzoemen op het eerste jaar zien we dat hier in totaal een twaalftal leerlingen meer ingeschreven zijn dan vorig jaar. In totaal maken 650 jongeren de overstap van het zesde leerjaar naar het eerste middelbaar. Vorig jaar was de aangroei iets groter (+36). Toen kregen vooral de twee technische scholen een stevige duw in de rug. VITO zag haar leerlingenaantal bij de eerstejaars groeien met 26, VTI met 21.

Dit jaar gaat de groei bij VITO gestaag verder met 17 extra inschrijvingen, terwijl VTI haar aantal leerlingen in het eerste jaar ziet dalen met 16. Het Klein Seminarie mag dit jaar terugkijken op hetzelfde aantal eerstejaars als vorig jaar, maar toen kende de school een terugval met 23 leerlingen. ASO Spijker ziet daarentegen gestaag het aantal inschrijvingen in het eerste jaar stijgen (+11).

Mirho

Aantal leerlingen in de Hoogstraatse scholen

Evolutie leerlingenaantallen in de Hoogstraatse scholen

Vorig schooljaar startten alle Hoogstraatse scholen van het vrij onderwijs onder het eengemaakt bestuur Mirho. Het bestuur van Mirho vervangt vanaf 1 september 2022 de besturen van Spijker, VITO en KOBAHO (waaronder het Klein Seminarie gehuisvest is). De scholen die onder Mirho vallen zijn de vier hierboven vernoemde secundaire scholen, de basisscholen van Minderhout en Meerle,

ook de twee kinderopvangplaat-

sen Spijker en De Gelmeltjes en tot voor kort ook de twee internaten van Spijker en Klein Seminarie.

Momenteel heeft Mirho de verantwoordelijkheid over 5211 kinderen en jongeren in haar scholen en is zij werkgever van 490 leerkrachten in het secundair onderwijs en 114 personeelsleden in het lager - en kleuteronderwijs. Hierbij zijn dan nog niet het ondersteunend personeel, het poetspersoneel, het onderhoudspersoneel, de kinderverzorgsters, het middenkader en directieleden meegerekend.

Internaat

Vanaf 1 september is er echter nog maar één internaat door samenvoeging van het internaat Spijker en dit van het Klein Seminarie. Het heeft nu de naam Internaat Mirho Home@ School. Door deze fusie en een nieuw decreet zijn er heel wat meer mogelijkheden gekomen. Er zal meer ingezet worden op studiebegeleiding en een uitgebreid activiteitenaanbod waarbij intensief zal samengewerkt worden met Hoogstraatse partners en verenigingen. Dit jaar is men ook gestart met een zorgcoach om er voor te zorgen dat elke intern zich goed in zijn vel kan voelen.

Er zijn momenteel 152 internen ingeschreven bij Mirho Home@School. Dat is iets meer dan vorig schooljaar (146) in de twee afzonderlijke internaten samen. Toen telden we 85 internen in het Klein Seminarie en 61 in het Spijker. Nu vinden 83 jongens en 69 meisjes hun plaats in de internaatruimte van het Klein Seminarie. Hiervan komen er 28 leerlingen uit de basisscholen van Klein Seminarie en Spijker. Het overige aantal komt uit het secundair onderwijs waarvan 34 uit de eerste graad, 46 uit de tweede graad en 44 uit de laatste twee jaren.

Als we het volgens de scholen bekijken zien we dat 40 internen les volgen in het Klein Seminarie, 44 in VTI Spijker en 5 in ASO Spijker. Daarnaast zijn er nog 15 internen die les volgen buiten Hoogstraten.

Openstaande vacatures

De scholen in Hoogstraten ontsnappen ook dit jaar niet aan de malaise die er in het onderwijs heerst. Heel wat vacatures geraken ook nu niet ingevuld met heel wat kopzorgen voor directies en collega’s die moeten inspringen. Maar ook tot frustratie van ouders en leerlingen die heel wat tijd in de studie dreigen door te brengen. Op 11 september stonden er voor Mirho nog 12 vacatures open bij VDAB.

Vorig jaar brachten wij in dit maandblad een

mooi beeld van enkele leerkrachten uit Hoogstraten op pensioen die tijdelijk terug insprongen in één van de scholen om het tekort mee op te vullen. Einde augustus 2023 lazen we in het dagblad De Standaard het verhaal van John Vervoort, gepensioneerd leerkracht van het Klein Seminarie, die met volle overtuiging terug een jaartje voor de klas zal staan (zie elders).

OKAN

Zoals reeds aangekondigd startte Mirho dit schooljaar in samenwerking met Hivset Turnhout met de organisatie van onderwijs voor anderstaligen, de zogenaamde OKAN-klassen. OKAN staat voor Onthaalonderwijs voor anderstalige nieuwkomers voor jongeren tussen 12 en 18 jaar. In Hoogstraten worden deze klassen georganiseerd in VTI Spijker. Momenteel werden er twee klassen ingericht met samen 16 jongeren met 9 verschillende nationaliteiten. Zij zullen gedurende 1 à 2 jaar een intensieve cursus Nederlands krijgen. Daarnaast wordt er ook gefocust op culturele uitwisseling en een goede integratie.

Aanvankelijk zouden VTI en Klein Seminarie de start voor hun rekening nemen en bij uitbreiding zouden later ook Spijker en VITO mee in het project stappen. Elke school zou maximum twee OKAN-klassen opnemen. Voorlopig worden de lessen enkel in VTI gegeven. De locatie Klein Seminarie zal pas aangesproken worden wanneer de capaciteit van 24 leerlingen is bereikt. Er zullen ongeveer 12 leerlingen per klas zitten, rekening houdende met het niveau en wat voor de hen sociaal wenselijk is.

Wanneer er in de toekomst extra klassen worden ingericht zullen dit vier niveauklassen

Net zoals op deze archieffoto (2009) fietsen ook vandaag weer honderden leerlingen naar het scholencentrum in Hoogstraten

Leerlingen van het vijfde jaar uit het Klein Seminarie volgen dit schooljaar lessen STEM in de lokalen van VITO.

worden. Momenteel is het verschil tussen de leerlingen qua leeftijd en spreektaal (Engels, Roemeens, Albanees, Frans, Portugees en Oekraïens) erg groot. De meeste leerlingen komen uit Roemenië of Moldavië (ongeveer de helft) en communiceren in het Roemeens. Andere landen van herkomst zijn: Oekraïne, V.A.E, VS, Portugal, Guinea, Ghana, Kosovo en Angola. Integratie is een belangrijk element in het project. Daarom worden de OKAN-leerlingen zoveel mogelijk mee ingeschakeld bij sportactiviteiten in de school en zal men ook trachten andere leerlingen van VTI te betrekken bij projectdagen van OKAN.

Feest

En er kan ook gefeest worden dit schooljaar. Einde september vierde het kinderdagverblijf Spijker en De Gelmeltjes haar 50-jarig bestaan. Hierover kon je uitgebreid lezen in ons maandblad van september. Maar ook VITO staat voor een feestelijk jaar. Deze school bestaat dit schooljaar 100 jaar. Mirho zal van deze gelegenheid gebruik maken om een symposium te organiseren waarin gefocust zal worden op het onderwijs van de toekomst. De plannen daarvoor zijn momenteel nog aan het rijpen.

Dit jaar volgen 5.211 kleuters, kinderen en jongeren les onder de vleugels van Mirho, het bestuur van de vrije scholen in Hoogstraten.

De opendeurdag in de verschillende scholen die onder Mirho vallen zal dit jaar plaats maken voor een volledig opendeurweekend. Dit biedt de kans aan leerkrachten en leerlin-

gen om ook eens een kijkje te nemen bij hun collega’s in de andere scholen. En zo groeit hopelijk iedereen toch weer een beetje dichter naar elkaar toe. (jh)

Gepensioneerd sinds september 2022, maar nog altijd actief

Lerarentekort houdt John Vervoort voor de klas

ONDERWIJS John Vervoort (1958) gaf ruim veertig jaar Nederlands en Engels op het Klein Seminarie tot hij op 1 september 2022 op pensioen ging. Omwille van het lerarentekort is hij sindsdien (met veel plezier, zo benadrukt hij) bezig aan zijn derde interim op de school. John is ook literair criticus voor De Standaard der Letteren en Het Nieuwsblad en docent aan de Schrijversacademie in Antwerpen. Op 23 augustus verscheen van zijn hand onderstaande getuigenis in De Standaard.

Dit verhaal begint droevig. Vandaag begroeven we een oud-collega die vele jaren voor de klas had gestaan op de school waar ook ik werkte. Na de dienst, zoals dat gaat, begroette ik nogal wat collega’s van nu en toen en werd er met veel terechte genegenheid nagepraat over de overledene, geïnformeerd naar de gezondheid van ieder en deelden sommigen vakantieverhalen. Met enkelen belandde ik voor een kop koffie op een naburig terras. Toen ik afscheid nam, riep een collega die nog altijd lesgeeft mij na: ‘Tot één september.’

U moet weten dat ik officieel op 1 september 2022 op pensioen ging. Het voorbije schooljaar stond ik echter met veel plezier opnieuw voor de klas, doordat afwezigheden van twee collega’s niet ingevuld geraakten. Met de handen in het haar had de directeur mij opgebeld met de smeekbede om een interim te overwegen omdat ze niemand op de arbeidsmarkt vond. Toen die eerste interim gedaan was, kon ik haast meteen een andere tijdelijke lesopdracht overnemen. Tijdens de koffie op het terras hadden sommigen geïnformeerd of ik

nog open zou staan voor een nieuwe opdracht, want de berichten over de talloze onderwijsvacatures waren en zijn niet bepaald geruststellend. Daar en toen zei ik dat ik er niet meteen aan dacht.

Goed een kwartier later draaide ik de oprit voor mijn huis op toen de gsm ging. De directeur van mijn oude school. Ze had mij tijdens de begrafenis gezien maar had mij nadien niet kunnen spreken omdat ze meteen terug naar de school moest. Er wachtte veel werk:

uitgestelde proeven, gesprekken met ouders, lessenroosters die moesten gestoken worden en nog talloze andere zaken die dringend geregeld moesten worden. En de haast vergeefse zoektocht naar leerkrachten om openstaande betrekkingen in te vullen.

‘Ik denk dat je kan vermoeden waarvoor ik je dus bel?’

‘Ik kan het raden, ja.’ Een collega was zwanger en zij zou zo goed als het hele eerste semester afwezig blijven. Of ik dus niet…

Ze vertelde verder. ‘Ik heb verschillende sollicitanten gesproken, ook een aantal die pas afgestudeerd waren, maar zodra ze hoorden dat dit een tijdelijke halve opdracht was, haakte iedereen af. We vinden niemand want elk van hen zoekt een volledige opdracht in open uren en ze hebben geen probleem om die te vinden.

Weet je nog dat wij vroeger haast moesten smeken of we mochten komen lesgeven, nu moeten we smeken of ze willen komen lesgeven, en zelfs smeken helpt niet meer. Dus ik smeek je….’

Ik ben overstag gegaan. Ik had niet veel overtuigingskracht nodig. Daarom mag ik straks

weer aan zesdejaars over taalontwikkeling en de geschiedenis van het Nederlands vertellen en hen proberen te bereiken met de literaire teksten die ik met hen wil lezen. En ja, daar is zelfs Shakespeare bij.

Wel vraag ik me af hoeveel uren en opdrachten er op één september nog open zullen staan. En hoeveel er de maanden daarna nog bij zullen komen.

Ik vraag me af hoeveel duizenden leerlingen elke week weer een deel van de lestijd gedwongen in de studie zullen zitten of wellicht zelfs thuis, misschien zelfs met een handboek dat hen niet echt uitnodigt om zich te buigen over de teksten, oefeningen, grafieken en berekeningen die ze ‘op zichzelf’ moeten bekijken en instuderen.

Ik vraag me af hoeveel collega’s alweer extra uren mogen draaien om de uren van alle onzichtbare en afwezige collega’s op te vangen.

Ik vraag mij af hoeveel wanhoop de directies voelen omdat ze de gaten in de lessenroosters steeds talrijker en groter zien worden.

Mag ik mij vooral afvragen met welke ronkende verklaringen de hoge heren van de diverse koepels weer zullen komen, die ze

waarschijnlijk al ontelbare keren hebben getrompetterd.

Ik vraag mij af welke lapmiddelen minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) weer uit zijn hoge hoed zal toveren.

Ik vraag mij af wat de experts weer zullen debiteren. Er verschijnen binnenkort een paar boeken van hen (van Dirk van Damme en Wouter Duyck onder meer). De reclamemachines draaien al volop. Ik ben nieuwsgierig naar de analyses die zij uit hun studies en grafieken te voorschijn toveren en vooral naar welke oplossingen zij aandragen voor de diverse problemen waarmee het onderwijs worstelt. In het bijzonder ben ik benieuwd hoe realistisch die oplossingen zullen zijn.

Straks mag ik weer een aantal uren lesgeven, samen met duizenden andere gemotiveerde collega’s. Ja, er zijn nog vele leerkrachten die ondanks alles niet cynisch willen worden en geloven in de kracht van goed onderwijs. Zoals de collega die we vandaag naar zijn laatste rustplaats begeleidden dat volop geloofde. Omdat hij vele generaties jonge mensen met zijn kennis, gedrevenheid, passie en humor omringde en inspireerde. Omdat hij de hoop nooit opgaf.

Ik kan haast niet wachten.

zij dachten dat de nevelen van de tijd

hun geest vertroebelden

hen verloren liet lopen

in de dwaalsporen van lang geleden

zij dachten dat dromen en verlangens

vervlogen waren

tot ze zagen

dat het enkel hunker was

en amper de buitenrand van het bestaan en ze beseften dat die nevelen

hen mild konden stemmen en geduldig en zij verheugden zich

in de bloemen en de vogels

in kleuren en klanken

in vriendschap en in elkaar

marleen

DIC H TERL IJKE VRIJ HEID

Verbond tussen Meerle en Voortman

WONEN De naam van de straat laat weinig aan de verbeelding over: de weg naar Ulicoten, eerste en piepklein dorp over de grens. Verder naar het grotere en historische Baarle. Waar de grens door de woonkamers loopt. Een straat die de trieste reputatie geniet al sinds 1994 op de prioriteitenlijst te staan om er een fietspad naast te leggen. Het oorspronkelijke paadje achter de bomen was immers met de (mislukte) vernieuwing verdwenen, maar er zou snel een volwaardig fietspad komen. Helaas, driewerf helaas. Er wordt nog steeds op gewacht.

Grillig

De weg staat al op de bekende Ferrariskaart (1771 - 1778), maar zoals je op de afbeelding kan zien, is het niet de ligging die de weg nu heeft. Die gaat vanaf de kerk naar het kruispunt met de Lage Rooy en dan met een haakse bocht haast kaarsrecht naar Ulicoten. In de tijd van generaal Ferraris had de weg nog een grillige loop. Op de latere Vandermaelenkaart (1846-1854) zien we wel de huidige ligging. We vermoeden dat dit alles te maken heeft met de komst van de familie Voortman in de streek.

Voortman

Op 16 en 17 mei 1845 kopen de Gentse industriëlen Jean Baptiste Voortman en Edward Jacquemyns hier in de streek gronden uit de spraakmakende publieke verkoop van de eigendommen van de elf erfgenamen van vorst Konstantijn van Salm-Salm. De opbrengt van ’de verkoop van de eeuw’ moet dienen om de schulden die de hertogen gemaakt hebben, af te lossen. Voortman en Jacquemyns kopen in totaal 239 ha van de eigendommen, o.a. de Heerleshoeve, de Mosthoef, een jachthuis en een hoeve op Heerle en gronden in Minderhout en in Meer.

Hun samenwerking zal tien jaar duren en in die periode kopen ze nog meer eigendommen aan. Zo kopen ze o.a. op 12 oktober 1846 de

gronden langs den Hoogen Rooy, evenals gronden die eigendom zijn van de gemeente Meerle. De gemeenten worden in 1853 immers door de overheid verplicht om hun braakliggende gronden te ontginnen of te verkopen. Die maatregel is een gevolg van een aardappelziekte die de streek teistert en een ware ramp is voor de inwoners van de streek.

Op 2 maart 1855 scheiden de zakelijke wegen van Voortman en Jacquemyns. Bij de verdeling van de eigendommen gaan de noordelijk gelegen gronden in Meerle naar de familie Voortman, terwijl de meer zuidelijk gelegen gronden (vooral Minderhout) eigendom worden van Jacquemyns. Jacquemyns verdwijnt uit de streek, de familie Voortman blijft en heeft tot de dag van vandaag nog aanzienlijke eigendommen én een sterke band met Meerle.

Kasteel Den Rooy

Het grootste deel van deze eigendommen heeft binding met de grote

Een oude foto van Den Rooy

Op de Ferrariskaart heeft de Ulicotenseweg nog een heel andere lig-

vertoefden. In 1930 liet Georges Voortman nog heel wat vergrotingswerken en veranderingen aan het kasteel aanbrengen.

Het kasteel oogt mooi nabij de Ulicotenseweg en de grens van België en Nederland. Na de dood van Georges in 1956 bleef mevrouw Voortman-Emsens het kasteel bewonen. Omwille van haar inzet voor het Rode Kruis en steun aan het verenigingsleven wordt zij ’de beschermvrouwe’ van Meerle genoemd, gemeenzaam gekend als madame George of madammeke Voort. Haar jongste zoon Jean nam later intrek in het kasteel ’De jachtlust’, of kasteel Lembeek. Nu wordt het bewoond door zijn dochter Isabelle en haar man Amery Van Den Brande.

De mensen van de Ulicotense weg

villa ’Den Rooy’, een soort moederhuis van de familie Voortman. Binnen de familie werd dit ’La Maison mère’ genoemd. Het is een prachtig eigendom, gelegen in een bosrijke omgeving. Mooie grote bomen sieren de omgeving en de kastanjebomen geven in het najaar vruchten. Een prachtige vijver sluit de omgeving van het kasteeluitzicht af.

Wanneer Jean Voortman in 1947 overleed, nam zijn dochter het kasteel over. Zij was gehuwd met de heer Neefs de Sainval. Na het overlijden van haar moeder, erfde de enige dochter Mevrouw Lucienne Veveryssen de uitgestrekte gebieden ’Den Rooy’. Zij verkocht in 1979 de bezittingen aan de verzekeringsmaatschappij Mercator. Vandaag is Villa Den Rooy een privékliniek voor mensen met verslavingsproblematieken en burnouts. Een groot deel van het omliggende domein werd gekocht door Natuurpunt en is sindsdien voor iedereen toegankelijk.

Voorbij het gebied van Natuurpunt is er nog de kleinere villa, in 1925 gebouwd door de kleindochter van Jean Voortman en sinds 1947 eigendom van Jacques Voortman. In 1980 gingen de bezittingen over naar Claudine Voortman, gehuwd met mijnheer Van den Boogaerde. Claudine overleed in 1987, Van den Boogaerde overleed enige jaren terug. Nu wordt de villa bewoond door één van zijn zonen, de kunstschilder Lionel Van den Boogaerde.

Kasteel Lembeek

Recht tegenover Heerle vinden we het domein Lembeek. Willem Voortman liet het oorspronkelijke ’Kasteel Lembeeck’ in 1905 bouwen als jachthuis. Drie jaar nadien overleed hij en werd opgevolgd door mevrouw Voortman en haar zoon Georges die er tijdens de zomers

Vooraan in de straat, tegen het dorp, net voorbij de lokalen van de jongenschiro, woont Jaak Vermonden. “Veel heb ik niet te vertellen” zegt hij meteen, “daarvoor kunde beter bij mijne buurman, maat en ook naamgenoot Jaak van hiernevens zijn”. Maar een paar dingen wil hij wel kwijt. “Ik woon hier sedert 2007, daarvoor woonde ik op Strijbeek, waar ik geboren en getogen ben. Wij waren thuis met 12. Ik ben de laatste die thuisgebleven is, als vrijgezel bij ons moeder. Tot die naar het rusthuis ging en in 2008 gestorven is. Dan heb ik dit huis gekocht van tante Jouwke, getrouwd met Frans Van Aelst. Het huis stond leeg, want tante was in het rusthuis.

Ik woonde hier meteen graag, kom maar eens kijken, dan zie je waarom”. Jaak troont ons mee naar de achterzijde en toont ons zijn grote weelderige bloemenhof en een prachtig uitzicht op de molen. “Tuinieren is mijn hobby, vooral bloemen. Dit jaar veel Afrikaantjes, die hebben niet zoveel water nodig. Want vorig jaar was het moeilijk wegens de droogte.”

Nooit last van de chiro hiernaast? “Neen, nooit problemen mee gehad. En die mannen waren hier eerst hé, dus moet ik niet zagen. Daarbij, ik hoor ze graag spelen. Ook als er andere groepen op kamp zijn. Ik hou er wel van dat ze een muziekske spelen. En nu met de kermis weet ik dat er een fuif is. Maar dat is maar één nacht hé! Ik doe het raam dicht en dan slaap ik er wel doorheen. Mij stoort het niet, ze mogen zich amuseren. Het zijn goede geburen, net zoals die aan de andere kant. Die heet trouwens ook Jaak. Daar kan je echt geen ruzie mee maken” lacht hij. “We zijn de beste vrienden. Ik hoop dat ik er nog lang naast mag wonen.”

Jaak en Emma

Verschueren - Van Bavel

Op de vriendelijke aanwijzing van Jaak gaan we dus ook even langs bij de buren Jaak Verschueren en Emma Van Bavel. We kennen Jaak een beetje en gaan dus meteen langs achter. Zo zien we dat ook hij een diepe een mooi aangelegde tuin heeft, heel mooi verzorgd ook. “Tot voor corona had ik hier in de tuin zelfs een petanquebaan waar we alle weken met vrienden speelden. Maar met corona is dat gestopt en niet meer terug begonnen. Het zijn ook allemaal oude mensen, er zijn negentigers

Jaak Vermonden

“Goede buren en beste vrienden”

“Met de schup uitgegraven, kelder en al”

Zicht op de Ulicotenseweg komende vanaf de grens met Nederland

Jaak Vermonden voor zijn bloementuin en met zicht op de Heimolen

Jaak en Emma voor het huis waar ze al 60 jaar wonen

bij”. Jaak gaat nu elke week petanque spelen achter de sportzaal.

Jaak en Emma bevestigen dat Jaak een heel goede buurman is: “Hij niet alleen hé, we hebben chance met alle buren. Ja, ook met de chiro. We kunnen absoluut niet klagen van overlast. De jongeren moeten zich toch kunnen uitleven. En ze doen dat met respect voor heel de buurtschap. En dat je de kermis hoort, dat is normaal als je dicht in het centrum van het dorp woont”.

Jaak en Emma bouwden hun huis in 1962. “Toen we trouwden huurden we het huis van Frans en Jouwke, waar nu buurman Jaak woont. Onze grond hebben we gekocht van Louis Van Bavel, broer van Emma. Pier Tackx heeft het huis gezet, wij hebben veel kunnen helpen. Ik heb de bouw zelf uitgegraven met de schup, kelder en al” lacht Jaak. “In oktober 1963 zijn we er ingetrokken, de verhuis konden we gewoon langs achter doen. Gemakkelijker kon niet hé”.

“We hebben hier altijd graag gewoond, we zouden hier voor geen geld weg willen. We hebben dan wel een gezegende leeftijd (86), we kunnen nog alles zelf beredderen. Behalve op de ladder klimmen, dat mogen we niet meer van de kinderen. Voor de rest hebben we alles wat we willen. En ons Julia, die in de Heimeulenstraat woont, komt alle dagen eens zien. Ze kan via een paadje langs de tuin tot hier geraken. Onze Marcel woont in Hoogstraten en Ingrid op het Heieinde in Meersel-Dreef. We zien ze regelmatig, ook de kleinkinderen. En ondertussen hebben we al vier achterkleinkinderen. Nee, laat ons hier maar doen, zolang we kunnen”.

Isabelle Voortman

Als ik aan de voordeur van het ‘kasteel’ De Lembeek aanbel, komen Jules en Happy van achter het huis toegelopen en begroeten en besnuffelen me vriendelijk. Even later verschijnt hun baasje Isabelle Voortman. Zij troont me mee naar het terras achteraan met een schitterend uitzicht op de tuin en achterliggende bossen en op de heel oude, enorme plataan in het gazon.

“Ik ben inderdaad de kleindochter van de in Meerle gekende madame Georges of madame Voort zoals ze hier zegden” zegt ze lachend.

“Ik ben geboren en opgegroeid in Brussel, maar kwam hier ieder weekend en alle vakanties. En dat was hier voor mij het paradijs op aarde. Zo’n groot verschil met de stad. Nadat ik gehuwd ben met Amaury Van den Brande, zoon van architect Yves Van den Brande, hebben we nog goed twee jaar in Brussel gewoond en in 1984 zijn we naar hier verhuisd. Het huis

van Bert, de tuinman, was leeg komen te staan en wij zijn daarin gaan wonen. Ik voelde me echt veel meer thuis hier op de buiten dan in de stad. Met de dieren, de paarden en honden. Ook mijn man woonde veel liever hier. Ik heb één zoon en die gaat binnenkort in het huis wonen waar wij vroeger woonden, het wordt momenteel gerenoveerd. En zo blijven wij hier allemaal samen”.

“Het hele domein is eigendom van mijn broer en mij, wij houden het samen. We willen het ook graag zo behouden. We zijn ook blij dat den Rooy een goede bestemming heeft gekregen en dat het domein errond door Natuurpunt in stand wordt gehouden.

Ik heb altijd een goede verstandhouding gehad met de mensen van Meerle. Nu heb ik minder contacten dan vroeger, toen mijn zoon hier naar school ging. Dan heb je vanzelf contacten met de school, met de ouders van klasgenootjes. Maar nu vind ik het wel erg dat het uitzicht van de dorpskern zo verandert.

Het enige nadeel dat we hier ondervinden is de drukke baan. Vroeger was er minimaal verkeer, het hinderde niet. Maar nu is het soms echt druk. En vooral de vrachtwagens! En ik vraag me af wat die hier komen doen. Die van Theeuwis of Kennes in Ulicoten, dat begrijp ik. Die zijn er ook altijd geweest. Maar het zijn er veel meer. Het is soms echt storend, vanaf heel vroeg ’s morgens. Een kwalijke evolutie.”

En de toekomst? “Ik ben absoluut van plan mijn dagen hier te slijten, zoals mijn grootmoeder, zoals mijn ouders. En dat ik even oud mag worden als zij. Want ik denk dat deze mooie omgeving daar zeker heeft toe bijgedragen.”

Wilma Jansens en Jos Pijnenborg, Tom en Fleur

beste plekske van Meerle…”

Het laatste huis voor de grens in een typische Kempense langgevelhoeve, mooi bewaard, met zorg bij de tijd gebracht. Het was de boerderij van Gust en Irma Jansens, de ouders van Wilma. “Ik ben hier geboren en getogen en buiten af en toe een buitenlandse reis, ben ik hier nooit weggeweest. Vanaf 2008 is het mijn huis geworden, Jos is er in 2012 bij komen wonen. Toen zijn mijn ouders in het centrum van het dorp gaan wonen”.

Wilma heeft hier altijd graag gewoond: “Dit is voor mijn gewoon het beste plekske van Meerle en omstreken. Hier had ik alle vrijheid. Geen dichte buren, een beetje verder wonen Kees, Ann en Luc, waar we heel goed mee overeen komen. Het is hier ideaal en dat vinden ook Fleur (9) en Tom (8). Veel groen en mooie natuur rondom, velden en bossen.”

Wilma’s ouders hadden hier een melkveebedrijf en tuinbouw. “In het begin hebben we nog even voortgedaan, maar ik werkte buitenshuis, als IT-deskundige. Jos deed het geboer. Om verder te gaan met melkvee waren grote investeringen nodig, dat zagen we niet zitten. We zijn dan overgeschakeld op de teelt van konijnen. De gronden hebben we nog, maar de teelt daarvan verkopen we. Jos doet het bedrijf, ik ben nog steeds aan het werk als IT’er bij Special Fruit.”

Jos is afkomstig van Waalwijk, zijn ouders waren er ook melkveeboeren. Ook hij heeft het hier best naar zijn zin. “En het is niet ver naar Nederland” lacht hij, “eigenlijk maar een paar stappen. Het is hier goed wonen, samen

“Dat was hier het paradijs op aarde”

“Het

Isabelle Voortman met haar trouwe vrienden Jules en Happy

met ons gezinnetje. Dat had ik in Waalwijk niet hé”.

Kasseiweg

“Het enige nadeel hier is de baan” zegt Wilma, “Die maakt ontzettend lawaai en veroorzaakt trillingen. Er komen steeds meer vrachtwagens over en daar is die baan niet voor gemaakt. Vanaf het dorp tot aan Den Rooy hebben ze de weg een aantal jaren geleden vernieuwd, omdat de mensen het lawaai en de trillingen beu waren. Maar voor ons geldt dat blijkbaar niet. Waarschijnlijk omdat hier het einde van de wereld is voor AWV zeker. Op verlichting hebben we ook heel lang moeten wachten. We komen altijd als laatste aan de beurt.”

“Vroeger lag hier een mooie kasseiweg, maar die moest natuurlijk verdwijnen, want niet goed voor de auto. Er lag toen ook een mooi en veilig padje achter de bomen, voor fietsers en voetgangers. Nu een slechte, lawaaierige betonbaan, waar veel te hard op gereden wordt en waar veel vrachtwagens passeren. Waarom ze hierlangs komen is ons een raadsel. We vermoeden sluipverkeer. Het paadje achter de bomen is toen verdwenen en nooit meer teruggekomen. En van het beloofde fietspad is nooit iets in huis gekomen. Het staat al sinds de vervanging van de kasseiweg op de prioritei-

tenlijst van de dorpsraad. De staat van de weg wordt steeds slechter. Aan Bakkersbos ligt de grond een stuk lager dan de baan en dat is best gevaarlijk met de fiets. Hoog tijd dat er iets aan gedaan wordt, maar AWV en de gemeente wijzen naar mekaar. Heel frustrerend.”

“De kinderen gaan in Meerle naar school, al-

Mag wel eens onder de aandacht gebracht worden...

1. Voor het Groot Circus van het Klein Verdriet is dit definitief gevallen

2. Aan dit werk van Tom De Houwer legde het stadspersoneel op vrijdag 15 september de laatste hand

3. Zijn uitzonderlijk in de Sint-Katharinakerk

4. Organiseert opnieuw een lessenreeks ’kaarten’

5. In Benin heeft Hoogstraten hier al jaren een stedenband mee

6. Hierop richt het Stedelijk Museum zijn spots

7. Volgens Sjah zijn er nog 16 vóór u

8. Vervangt de schel klinkende bellen in de kapel bij de paters én zou helend werken

9. Er waren meer dan 6000 feestvierders

10. Eengemaakt bestuur van Spijker, VITO en KOBAHO

11. Het is bingo met deze fanfare (jc)

IJ’ is één vakje.

Mail het woord uiterlijk dinsdag 10 oktober door naar woord@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: De DE HOOGSTRAATSE MAAND, Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.

tijd met de fiets. Meestal nog met begeleiding, maar stilaan al wel eens alleen. Tom voetbalt ook bij KFC Meerle en ook die verplaatsingen doen we met de fiets”.

En ondanks de slechte baan wonen ze hier allemaal heel graag en willen er voor geen geld weg. (jaf)

Oplossing september

De cadeaubon van € 20 gaat naar: Maria Rommens, Werkhovensestraat 2 Meer

Tom, Wilma, Fleur en Jos voor hun mooie Kempense langgevelhoeve

Het doek is gevallen voor

‘Het Groot Circus van het Klein Verdriet’

De mooiste theaterzaal van Vlaanderen!

MUSICAL Over ‘Het Groot Circus van het Klein Verdriet’ van vzw LA:CH is ook in dit blad al veel geschreven. Terecht, want zulke onderneming die het vrijwilligerswerk ver overstijgt, met dit niveau, met dit enthousiasme, met zoveel betrokkenen en met zoveel inhoud… daar zul je maar zelden ergens getuige van kunnen zijn. Een kleine terugblik dus op een groots evenement, met een bloemlezing van enkele lofbetuigingen, de bevindingen van enkele deelnemers en een inkijk in het zakelijke aspect. En verder laten we de foto’s wel voor zich spreken…

Evelien Van Dijck

Toen Evelien in 2014 de musical 1814 zag, waarin haar tante Monique Van Dijck meewerkte, wist ze het zeker: “Als er nog zo’n voorstelling in de steigers staat, wil ik daar aan meewerken”. Die overtuiging groeide nog nadat ze de voorstelling nogmaals zag met een vriendin.

Evelien woont in Loenhout, maar is geen onbekende in Hoogstraten. Ze werkt er als apotheker en is gehuwd met Ruben Tilburgs, al jaren een van de sterkhouders van HVV.

“Van zodra er sprake was van een nieuwe musical heb ik me onmiddellijk kandidaat gesteld. Aanvankelijk voor een kleine figurantenrol, maar uiteindelijk kwam ik in vijf gedaanten in de piste. Als nar in de proloog, als jonge gedetineerde, als soldaat en als meisje van plezier in het café.

Na de casting startten de repetities begin februari. Omdat ik in verschillende van de zeven delen moest optreden, was het intensief repeteren. Aanvankelijk afgewisseld een weekend repeteren en een weekend vrij, de laatste weken werden dat verschillende dagen op rij. Het was niet evident en puzzelen om er als moeder van twee kinderen - eentje van 2,5 jaar en een tweede van 11 maanden - bij te kunnen zijn

en me telkens vrij te maken. Maar dat nam ik er graag bij.”

“En”, zegt Evelien, “ik keek uit naar elke repetitie. Het was als een grote familie en je leerde er zoveel aangename mensen kennen. Wat mij betreft mochten er nog meer voorstellingen volgen. En als er ooit een nieuw project komt, dan kan men op mij rekenen. Het is echt mijn ding!” (fh)

Roel Everaert

“Ik heb eigenlijk nooit toneel gespeeld, zoals wellicht zo vele anderen die meededen. Ja toch, één keer op het Klein Seminarie in het stuk ‘De Kleine Johannes’. Fons van Dyck, leraar uit het zesde, regisseerde dat. Fons had wat klein mannekes nodig uit de basisschool en ik werd daar toen voor geselecteerd. Ik speelde de rol van ‘Roodborstje’ en ik weet nog dat ik dat heel plezant vond. Dat moest en zou ik meer gaan doen maar uiteindelijk is het er nooit meer van gekomen.

Het was nu dan ook de eerste keer dat ik in zo’n grote productie mee mocht draaien. Je merkte al snel dat over alles heel goed werd nagedacht, niet alleen de grote zaken - de muziek, de composities, choreografie, regie, decor,… Ook de details moesten kloppen. Waar gaat dit alles naartoe? Welke richting gaat dit allemaal uit? Ik was daar heel erg mee bezig tijdens heel de productie. Ik hoorde in mijn omgeving ook wat ontgoochelend “dit wordt geen 1814”, maar ik kon niet vergelijken want ik deed bij die vorige musical niet mee.

Soms had ik ook mijn bedenkingen, zo van “is dit nu niet onnozel wat we aan het doen zijn” of “zijn dat niet te veel bonte-avondgrapjes die er tussendoor worden verteld?” Maar het ver-

“Ik keek uit naar elke repetitie!”

“Je voelt dat alles gewoonweg klopt en werkt”

Evelien Van Dijck met haar tante Monique

bazende in heel dit proces was dat dit allemaal wel werkte. Als dan alles uiteindelijk samenkomt en de repetities beginnen in die immense tent dan voel je dat alles gewoonweg klopt en werkt. Dat het publiek meestapt in het verhaal, dat mensen lachen, meeleven, applaudisseren. En dat is natuurlijk voor een groot deel te danken aan het professionalisme van regisseur Jos Dom, die verdomd goed weet waarmee hij bezig is. Zet daar dan nog muziek en uitvoering bij van Florean Verschueren en Hans Casteleyn en dan weet je dat je in een fantastisch stuk zit. Alle puzzelstukjes vielen uiteindelijk samen in een groot en waanzinnig verteld verhaal. En al die medewerkers die elke keer werkelijk alles van zichzelf geven. Onvergetelijke momenten….

Op een avond na een voorstelling kwam ik buiten aan de tent Fons van Dyck tegen. Was dit nu toeval of moest het zo zijn? Hij feliciteerde me en samen hebben we herinneringen opgehaald aan toen het allemaal begon voor mij, zo lang geleden, in de feestzaal van het Seminarie. Het ‘Roodborstje’ is gevlogen…” (pm)

Patrik Van Gompel

de kostumering en dé verrassing van de hele show: geweldige muziek van Florejan Verschueren olv dirigent Hans Casteleyn. Die muziek, live met orkest en koor, is werkelijk verbluffend.

Eerlijk is eerlijk, ik houd niet zo van musicals, maar dit project kon me wel bekoren, ik ben dan ook zot van geschiedenis. En zeker die van de vagebonden en de landlopers. Want die geschiedenis is erg mooi verpakt.

Nog dit: mijn complimenten voor de productieleiding Ann Leemans en haar broer Maarten Leemans en uiteraard iedereen die er aan heeft meegewerkt. Het is een indrukwekkend evenement.”

Ingrid Coppieters

“Hoewel dit verhaal nog zoveel keer meer zou mogen verteld worden, is het vandaag toch de laatste keer… Na maanden zo enthousiast gewerkt te hebben aan deze productie, komt er nu een einde aan, bijna niet te geloven. Maar wat een mooie herinneringen blijven er over. Jos Dom, toen ik gisteren de voorstelling zag, bedacht ik me wat voor een prachtig script jij hebt geschreven, een lach en een traan en toch geschiedkundig onderhoudend aan de hand van mooie verhalen, beelden en acts. Samen met de prachtige muziek erbij en allemaal mooie oprechte belevingen van alle deelnemers maakte het deze voorstelling tot iets prachtigs.

Zoveel mensen uit een dichte gemeenschap die zoiets moois gemaakt hebben, zowel voor als achter de schermen, wel dat is uniek…”

Ann Leemans

“Ik heb bijzonder genoten van ‘Het Groot Circus van het Klein Verdriet’, een wervelende circusmusical in Wortel Kolonie. De geschiedenis van 200 jaar Koloniën van Weldadigheid is een boeiend spektakelstuk.

Bijzonder is dat vzw LA:CH & PerPodium dit uitzonderlijk project realiseren met zo’n 250 vrijwilligers. Circusdirecteur Jef Martens praat en zingt de ene na de andere wervelende scène aan elkaar. De acteurs, groot en klein, springen, zingen en dansen alsof ze niet langer kunnen blijven staan.

Puike choreografie, tot in de puntjes verzorg-

“Na een weekje begint het hier een beetje te landen… In wat voor een rollercoaster zaten we de voorbije maanden maar vooral weken en dagen? Er barstte in Wortel een bom van energie, samenhorigheid, enthousiasme en doorzettingsvermogen om samen dit resultaat neer te zetten. 7 volle zalen, ruim 8000 toeschouwers, 450 deelnemers en medewerkers allerlei, een geweldig team techniek, team regie, team muziek, team productie en talloze helpers in de ateliers, backstage en publieksmedewerkers.

Wat rest is nog een hoop opruimwerk en administratie. Maar wat uiteindelijk zal overblijven, zijn prachtige herinneringen aan zoveel mooie en getalenteerde mensen waarmee we

deze uitdaging zijn aangegaan. Ieder schakeltje werd op de juiste plaats ingezet waardoor heel deze machine fris geolied kon draaien. Bedankt aan iedereen die zo’n schakeltje was, aan iedereen die in het heetst van de strijd insprong, aan iedereen die vorige week in het vroegst en het laatst weer paraat stond om mee op te ruimen en in het bijzonder aan mijn topteam voor wie geen enkele inspanning te veel was en is. Merci Merci Merci.”

Erik Scharpé

die medewerkers groeien uit tot één grote familie”

Erik Scharpé werd aangezocht om de sponsoring voor rekening te nemen. Naderhand kwamen de contract-onderhandelingen, begroting en PR er nog bij.

“Achter de schermen heb ik gans het proces van begin tot einde goed kunnen opvolgen en bijsturen. Je hebt in zo’n productie namelijk twee zaken: het artistieke en het zakelijke, financiële plaatje. Ik heb me vooral bezig gehouden met het laatste.

Tot twee maanden voor de voorstelling zaten we nog met een gat van 200.000€. Dan zijn we in actie geschoten om in alle begrotingsposten wat strenger te zijn, maar dat heeft natuurlijk ook zijn limieten want we wilden vooral niet gaan inboeten op de kwaliteit. Gelukkig zijn er ook enkele meevallers geweest. Zo hadden we de inkomsten van de foyer veel lager ingeschat. Toch hebben we daar wel wat geld laten liggen. Het cashless-bestellen hebben we echt niet goed ingeschat. Het ogenblik van bestellen tot het afhalen liep tergend traag. Mensen vonden het allemaal wat te moeilijk.

“Een indrukwekkend evenement”

“Wel… dat is uniek”

“Er barstte in Wortel een bom”

“Al

Erik Scharpé

Roel Everaert (foto Victor Verschueren)

CULTUUR

Via de taxshelter hebben we veel kunnen goedmaken. Ik geef je een voorbeeld: je investeert als bedrijf 100.000€ in een cultureel project, dan genereer je fiscaal na vijf jaar een bedrag van om en bij de 118.000€. Er zijn in dit geval maar twee risico’s voor de investeerders. Enerzijds moet de premiére doorgaan en anderzijds moeten er genoeg kosten gemaakt worden in Belgische uitgaven. Zo viel hier bij ons de grote circustent al buiten deze constructie want die kwam van Duitsland. Het moeten dus wel echt kosten zijn die gemaakt worden bij Belgische BTW-plichtige bedrijven. Ik wil toch wel duidelijk meegeven dat we door de Coöperatie Hoogstaten goed geholpen zijn geweest, niet alleen als investeerder, maar ook als hoofdsponsor en afnemer van VIP-arrangementen.

Het was al heel erg ambitieus om Wortel Kolonie te nemen als locatie voor de musical. Een maïsveld, we moesten echt van nul beginnen. Ik wil hierbij toch enkele mensen bedanken die er keihard stonden vanaf die eerste dag: Jan en Roos Leemans, Benny Kox en dan is er het mooie verhaal van Karel Sterkens, van het Polderboerke. Hij fietste toevallig voorbij toen de tent pas geleverd was. Sinds die dag is hij van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezig geweest en werd hij onze meest betrokken medewerker. Niks was hem teveel. Toen na een week de tent opgetrokken en ingericht werd, heb ik fier verkondigd : “zie ons hier nu zitten in de mooiste theaterzaal van Vlaanderen.

We hadden één groot nadeel: de vorige musical ‘1814’ werd opgevoerd 9 jaar geleden, en dat was wat uit het collectieve geheugen verdwenen bij het grote publiek. Dat het zo lang geduurd heeft, had vooral te maken met de corona-pandemie. Eigenlijk mag het niet langer duren dan vijf, zes jaar. Dan blijft dit bij iedereen nog in het geheugen zitten. Sponsors waren nu ook moeilijker te overtuigen om in te stappen.

We hebben erg mooie commentaren gekregen. Zelfs van de VRT en VTM. Toen zij hun ploegen stuurden om opnames te maken vertelden ze dat ze zo’n aanstekelijk enthousiasme niet gemakkelijk tegenkomen bij professionele producties. Dat klopt natuurlijk. Die laatste vijf, zes weken, zijn zo intens. Al die medewerkers groeien uit tot één grote familie.”

En de toekomst? “Ik denk dat we artistiek niet meer kunnen groeien maar in heel dit productieproces, het operationele zijn er nog wel zaken waar we beter kunnen, waar we in kunnen groeien. Een nieuw idee rijpt… Het Gelmelslot. Daar op de binnenkoer van het kasteel tribunes zetten en een groot event-zeil als afdak. Ik zie het onmogelijke meestal als een interessante uitdaging…” (pm)

Investeren in betere sinaasappelen

Jonge boeren kansen geven in Za-Kpota

ONTWIKKELINGSSAMENWERKING De gemeente Hoogstraten trok in 2013 voor het eerst naar Benin om een gemeente te selecteren waarmee ze een samenwerking kon aangaan. Sinds die dag gingen heel wat politici, ambtenaren en burgers en jongeren naar Za-Kpota of ontvingen ze bezoekers in Hoogstraten. De armoede en de immer warme ontvangst raakten iedereen. Samen met lokale betrokkenen werd er een centrum voor vorming en praktijkonderzoek rond agro-ecologie en agroforestry opgezet. Om dit verder uit te bouwen en jonge kwekers ter plaatse volop kansen te geven, blijft onze steun noodzakelijk. Als een fervent voorstander en trekker van de stedenband, doet Hilt Rigouts haar verhaal, waaruit blijkt hoe onze ervaring in de tuinbouw kan worden ingezet voor mondiale samenwerking op basis van gelijkwaardigheid.

Motor

“Wie reist naar een land in het Globale Zuiden en de geur van extreme armoede snuift, schiet niet zelden in een hulpreflex. Mij verging het niet anders. De jarenlange inzet voor organisaties die inzetten op structurele ontwikkeling weerhielden mij ervan om mensen individueel te helpen. Toch was de band die ik zeven jaren opbouwde met de gemeenschap van Za-Kpota te sterk om met het pensioen in zicht niet te zoeken naar een manier om aanvullend op de samenwerking tussen de beide gemeenten op zoek te gaan naar een manier om jongeren uit de armoedespiraal te halen en de ambitie van Za-Kpota te ondersteunen om de sinaasappel tot motor van de lokale economische ontwikkeling te maken.

Ik stond niet alleen met dat gevoel. Mijn man, Gaston Opdekamp was op de eerste lijn getuige van de vele noodkreten en smeekbeden die we kregen om de inwoners van Za-Kpota te helpen. Bij zijn pensionering vroeg hij de genodigden van zijn afscheidsfeest een gift te doen voor projecten in landen in ontwikkeling. Een groot deel van deze giften reserveerden we voor het op te richten centrum. We vonden medestanders in Ward Baets en Tom Van Delm, beide betrokken

bij het Proefcentrum Meerle en bij Jef Vissers en Ingrid Brosens, die Za-Kpota meerdere keren bezochten om de samenwerking tussen de gemeenten vorm te geven.”

Gelijkwaardigheid

“Vanuit onze expertise en ervaring in de tuinbouwsector en mondiale samenwerking willen we in samenwerking met de coöperaties van sinaasappelproducenten inzetten op een systeem van alternerend leren en praktijkonderzoek. We noemen ons zelf de ResTANTEs et les Oncles de Za-Kpota. We willen de familiale landbouw ondersteunen in een geest van gelijkwaardigheid. Voor de fondsenwerving zetten we onder andere in op het recycleren van restanten van stof, hout en andere materialen. Het centrum zelf kreeg de naam Terre Vivante. De verbetering van de bodem staat centraal in de opleiding van de jongeren en in het praktijkonderzoek.

Het is belangrijk om jongeren te doen kiezen voor een toekomst in de landbouw. Het eerste wat je treft als je door het even welk dorp in Benin rijdt, zijn het aantal kinderen en jongeren. 42 % van de bevolking is er jonger dan 15 jaar. De bevolking groeit jaarlijks met 2.7%

Hilt en de jongeren sluiten elkaar in hun hart…

In februari 2023 zitten Jef en Hilt met Révolution Verte rond de tafel om de eerste resultaten van de samenwerking te evalueren

SOLIDARITEIT

aan. Hoewel je ontelbare scholen ziet op je reis doorheen het land kan de overheid niet volgen met de bouw van schoolinfrastructuur. De geletterdheid van de bevolking in Benin blijft dan ook zeer laag. Beroeps- en technisch onderwijs bestaat nauwelijks.

In Za-Kpota treffen we één klein gemeentelijk centrum voor professionele vorming aan. Het biedt onderwijs aan slechts een 70-tal leerlingen in de richting bouw en metaal, terwijl ZaKpota meer dan 132.000 inwoners telt waarvan het overgrote deel jonger dan 25 jaar. 75 % van de bevolking leeft er van de landbouw. Toch behoort Za-Kpota tot de groep van de armste gemeenten. Meer dan een kwart van de huishoudens leeft in voedselonzekerheid. Maar nergens valt een landbouwschool te bespeuren.

Voor de ruime regio van Hoogstraten waren de ‘tuinbouwschool’ en de ‘vakschool’ heel belangrijk geweest voor de sociaal-economische ontwikkeling. Wij zijn ervan overtuigd dat een landbouwopleiding jongeren ook hier een duw in de rug kan geven om een toekomst op te bouwen op het platteland in plaats van naar de stad te trekken om aan de armoede te ontsnappen.”

Sinaasappelen

“Hoe vertalen we dat in ons project? Wel, we richten ons op laaggeschoolde jongens en meisjes tussen 15 en 25 jaar. Zij krijgen een kortlopende opleiding van een jaar en leren in die tijd lezen en schrijven in de lokale taal, het Fon. Daarnaast leren ze de basisbeginselen van agro-ecologie, agroforestry en sinaasappelteelt. Ze leren de bodem te verbeteren via technieken als mulchen en composteren. Ze leren hoe ze droogte en overvloedige regenval te lijf kunnen gaan door het water maximaal te laten infiltreren. Ze berekenen hoeveel bomen optimaal op een perceel worden geplant om de teelt van sinaasappelen te combineren met pindanoten, bonen, soya en andere gewassen.

37 jongeren beëindigden hun opleiding en gingen aan de slag op een terrein dat de familie hen gaf of begonnen als landarbeider. De jongeren vragen zelf naar een vervolgopleiding. Intussen is een tweede lichting van 50 jongeren gestart en proberen we het aanbod beter af te stemmen op de realiteit.

Za-Kpota pretendeert de beste sinaasappelen van Benin te telen. De realiteit is echter dat de leeftijd van zowel de sinaasappelproducenten en als de aanplantingen hoog is, dat de bodem verarmd is en aangepaste meststoffen ontbreken. De telers zijn niet goed georganiseerd en de klimaatverandering en de geopolitieke situatie wegen negatief op de productie. We hebben niet nagelaten de vinger op deze wonde te leggen.

Jongeren leren allerlei technieken zoals het aanleggen van manen rond bomen om regenwater optimaal te benutten.

De onderzoeker en de leerlingen beoordelen de kwaliteit van de compost.

Bij boslandbouw combineert men de teelt van sinaasappelen met andere teelten zoals soya, bonen en pinda’s.

In de gemeentelijke samenwerking werd ingezet op de doorlichting van de sector en de vorming van coöperaties. Wij denken een meerwaarde te kunnen bieden door in te zetten op kwaliteitsverbetering van de productie via praktijkonderzoek. Dat is wellicht hoog gemikt met onze beperkte middelen. Door de jongeren stage te laten lopen bij sinaasappelproducenten en door demonstraties te geven op het terrein geloven we bij te kunnen dragen aan de kwaliteitsverbetering. Het voorbije jaar bereikten we meer dan 450 producenten in 8 verschillende dorpen. De onderzoeker die we aantrokken zet in op het ontwikkelen van biologische bestrijdingsmiddelen en compost.”

Koken kost geld

“Om dit project uit te bouwen gaven we het vertrouwen aan Révolution Verte, een

jonge coöperatie van boomkwekers. We betalen hen een forfait voor het projectmanagement. Zij sturen twee leerkrachten, één voor alfabetisatie en algemene vorming en één voor landbouw aan, evenals een onderzoeker. We kochten de eerste noodzakelijke materialen aan voor het centrum en voor de 50 leerlingen.

De gemeente Za-Kpota stelde in de eerste twee jaar de gronden en de lokalen ter beschikking. De coöperatie van sinaasappelproducenten levert de stageplaatsen en Révolution Verte het plantgoed. Om het project meer voet aan de grond te geven zullen we ook de komende jaren nog zwaar moeten investeren. We zetten echter ook volop in om met het centrum zelf inkomsten te verwerven via de eigen productie van plantgoed, compost en organische bestrijdingsmiddelen. We kunnen rekenen op de

steun van verschillende overheden, bedrijven en organisaties. Maar ook uw steun is welkom…!”

De Koning Boudewijnstichting verleent haar medewerking aan het project. De giften vanaf 40 € geven aanleiding tot een belastingvermindering van 45% op het werkelijk gestorte bedrag (art. 145/33 WIB).

Stort op de projectrekening van de ‘ResTANTEs et les oncles de Za-Kpota’, beheerd bij de Koning Boudewijnstichting, op rekeningnummer: BE10 0000 0000 0404 BIC: BPOTBEB1 van de Koning Boudewijnstichting met vermelding ‘623/3737/40002’.

Meer info: http://www.restantes.be (red)

Ward was al bij zijn eerste bezoek aan Za-Kpota gewonnen voor het opzetten van landbouwonderwijs

Ingrid wil de kennis die ze opdeed toen ze op de dienst mondiale samenwerking werkte graag als vrijwilliger verder te nutte maken.

Aan het einde van hun opleiding leggen de jongeren een toets af over boslandbouw en sinaasappelteelt.

Meer treinen, ook stipter rijdende bussen?

OPENBAAR VERVOER Het nieuwe vervoerplan van de NMBS maakt melding van extra treinen voor de Noorderkempen. Dit vervoerplan geldt voor een periode van drie jaar, van december 2023 tot december 2026. Vanaf december rijdt er op weekdagen de hele dag een tweede trein per uur tussen Antwerpen-Centraal en het station Noorderkempen. En dit in beide richtingen. Op zich een goede zaak: het aanbod vermeerderen, verhoogt het reizigerscomfort. Tenminste als je op tijd aan het station komt. Want de bereikbaarheid met de lijnbus vanuit Hoogstraten is meermaals per week op de spitsuren een echt probleem. Hier knelt vaak het schoentje.

Busje komt zo…

Bestuurders van De Lijn, die dagelijks het traject Meersel-Dreef richting Noorderkempen rijden, zijn er zich echt wel van bewust. “De uurregelingen tussen bus en trein zijn eigenlijk perfect op elkaar afgestemd, dat is zo voorzien. Maar de kritiek die we dikwijls krijgen is dat de bus te laat aankomt in de Noorderkempen en dat de trein richting Antwerpen-Centraal al vertrokken is. Dan is het 1 uur wachten voor de pendelaars. De problemen liggen helemaal in Hoogstraten, daar lopen we de meeste vertragingen op, eigenlijk is heel de zone van de Vrijheid tot Minderhout een erg lastig stuk.”

Waar dit aan ligt? “Voor ons is hier veel te veel oponthoud: er zijn teveel parkeerbewegingen op de Vrijheid, het in- en uitrijden om te parkeren duurt erg lang. Dan zijn er nog de veelheid aan drukke zijstraten waar er een gevaarlijke

mix is van in- en uitrijdende voertuigen, brommers, voetgangers en fietsers. Er is ook een veelheid aan bestelwagens en vrachtwagens die aan het leveren zijn aan bouwwerken of winkels/horeca. Zij staan gewoon op de openbare weg geparkeerd. En elke donderdag is er dan ’s ochtends het probleem van de IOK-afvalafhalers, soms in de twee rijrichtingen tussen 7 en 8 uur ’s ochtends. Ik weet dat zij ook hun werk moeten doen maar zij zijn daar wel op het verkeerde ogenblik. Hierdoor is er geen vlotte doorstroming mogelijk op en rond de Vrijheid. Met als gevolg dat wij te laat aankomen aan de Noorderkempen.”

Discobar Kodex viert 25-jarig bestaan

OPTREDEN Op zaterdag 28 oktober gaan de dj’s van Discobar Kodex terug in de tijd, naar de glorieperiode van de tentfuiven in onze grensstreek. De muziek en de sfeer van 20 jaar geleden wordt terug tot leven geroepen tijdens Kodex Back in Time.

Zo’n 20 jaar geleden waren de tentfuiven in groot Hoogstraten immens populair. Elke week was er wel een tentfuif in één van de Hoogstraatse deelgemeenten. De plaatselijke chiro, klj, toneelvereniging of voetbalclub kon met een Kodex-fuif hun kas spijzen. Vaste ingrediënten waren een grote feesttent met

een uitgebreide cocktailbar, een houten dans podium en de dj’s op een boeren strowagen als podium.

De uitgaanscultuur is ondertussen stevig veranderd. Toch kan je nog één keer de sfeer en ambiance van een echt ouderwetse tentfuif opsnuiven tijdens deze Back in Time. Op de “heilige grond” van Bergen (langs de baan van Minderhout naar Meerle) wordt dan voor de 10de keer een reünie-party georganiseerd met alle hogervermelde ingrediënten. Naast dj Nick is er een optreden van de destijds populaire dance act Sylver.

Hoofdstukken

Met al de aan gang zijnde en nog geplande wegeniswerken op en rond de Ring in Antwerpen zal het geen pretje zijn om in de ochtendspits naar de koekenstad te rijden. Betrouwbaar openbaar vervoer is dan beslist geen luxe. Mits goede afspraken en handhaving van de verkeersvoorschriften kan er in Hoogstraten op korte termijn al heel wat gedaan worden aan een goede doorstroming. Eenvoudig zal het niet zijn, want mobiliteit in deze regio is een verhaal met vele hoofdstukken. (pm)

Ook het openbaar vervoer lijdt onder de slechte doorstroming in het centrum.

Meer info op de Facebookpagina van Discobar Kodex. (jaf)

De uitzonderlijke glasramen van de Sint-Katharinakerk

ERFGOED LEZING De Sint-Katharinakerk bezit een uitzonderlijk 16de eeuws glasramenensemble dat tot de top van het Vlaamse erfgoed mag gerekend worden. Op zaterdagavond 21 oktober is er in het IKO auditorium een gratis lezing hierover. Sprekers zijn Yvette Vanden Bempden, prof. emeritus van de Universiteit Namen en dr. Isabelle Lecoq, diensthoofd bij het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium.

De oorspronkelijke glasramen zijn bijzonder waardevol. Sommige glasramen werden nog later aangebracht en andere verdwenen. Nieuwe glasramen werden in de 20ste eeuw geïntegreerd. Fragmenten van oude glasramen werden onlangs nog in het depot van het gerenommeerde Victoria en Albertmuseum (Londen) teruggevonden.

Context

De ruimere context wordt belicht: glasramen in België, de belangrijke positie van Hoogstraten in de eerste helft van de 16de eeuw en die van de familie van Lalaing, de “nieuwe” Sint-Katharinakerk en de nabijheid van Antwerpen als één van de belangrijkste kunstcentra in die tijd.

Eerst komt de materiële geschiedenis van de

glasramen aan bod. Deze ondergingen tal van restauraties: oude restauraties vanaf de 16de eeuw, het belangrijk restauratiewerk in de 19de eeuw en de na-oorlogse restauratie in de 20ste eeuw. Vandaag nog worden glasramen hersteld. Mag men dan nog spreken over “oude” glasramen en waarom kan dat? De iconografie van de glasramen in de Zuidelijke Nederlanden is welbekend, het zij religieuze voorstellingen, het zij die van de schenkers. Deze laatste tonen het belang van de glasschilderkunst aan in de 16de eeuw.

Schilderkunst

Met deze glasramen leren we ook veel over onze gewesten - de renaissancestijl en de nauwe stilistische relaties tussen glasschilderkunst, schilderkunst en de grote kunstenaars van die tijd. Van Peter Coecke van Aalst, één van de belangrijkste Antwerpse schilders, vinden we vooral de stijl - en misschien de ontwerpen- terug, zoals bijvoorbeeld in de oude glasramen van de abdij van Herkenrode (nu in de kathedraal van Lichfield in Engeland).

Om al deze redenen blijken de glasramen van Hoogstraten van het grootste belang in de 16de eeuwse glasschilderkunst in België.

De gratis lezing vindt plaats op zaterdag 21

oktober om 20 uur in het Auditorium van het IKO (Buizelstraat 11). Het is een organisatie van vzw Erfgoed Hoogstraten (www.erfgoedhoogstraten.be). Meer info: benedikte.dewaele@telenet.be. (fh)

Stedelijk Museum richt de spots op het Gelmelslot

ERFGOED TENTOONSTELLING Na twee tentoonstellingen waarin hedendaagse kunst centraal stond, brengt het Stedelijk Museum een erfgoedtentoonstelling over het ‘Gelmelslot’, één van de meest spraakmakende gebouwen van Hoogstraten. Met meer dan 800 jaar geschiedenis valt er heel wat te vertellen over het kasteel van Hoogstraten en de fascinerende bewoners die er hun intrek namen doorheen de eeuwen. Van heren en graven tot muitende soldaten, bedelaars en gedetineerden, allemaal drukten ze mee hun stempel op het gebouw. De expo loopt van zondag 10 september 2023 tot en met zondag 10 maart 2024.

Renaissance

De oorsprong van het kasteel is niet duidelijk. Eén van de grote mysteries is de oude naam ervan: het slot van Gelmel. Wie is Gelmel? Volgens sommigen een Hun, een Noorman of de Vandalenkoning Gilimer. In de 12de eeuw bestond er in het hertogdom Brabant een familie Gelmele. Zijn zij de eerste bewoners van het Gelmelslot?

Hoe dan ook, in de 15de eeuw laat Jan IV van Kuyc het kasteel verbouwen. Antoon de Lalaing en Elisabeth van Culemborg laten het daarna door Rombout Keldermans, ook de bouwheer van de Sint-Katharinakerk, omvormen tot een prachtig renaissancekasteel. Het bestaat uit een binnenkasteel, omringd

door een slotgracht en een voorburcht, die ook omringd wordt door een gracht.

Muiterij in de jaren 1602-1604 en branden in 1729, 1752 en 1768 leidden uiteindelijk tot het verval van het kasteel. Het oude binnenkasteel is nu zelfs volledig verdwenen. Enkel

Het renaissancekasteel op het einde van de 17de eeuw

van de voorburcht zijn nog delen uit de zestiende eeuw overgebleven.

In 1810, nadat de adel verdreven is, wordt het als een bedelaarsgesticht ingericht, later zou het een landbouwkolonie en toevluchtshuis worden. Nu is het een Penitentiair Schoolcentrum, dat sinds de oprichting in 1931 een aparte plaats inneemt in het Belgische gevangeniswezen. Het is de enige strafinstelling in Vlaanderen waar systematisch beroepsopleidingsprogramma’s voor gedetineerden georganiseerd worden.

Belangrijke rol

Het kasteel heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Hoogstraten. Enerzijds bood het de bevolking bescherming en onderdak in tijden van nood, anderzijds was het kasteel ook een aantrekkingspunt voor vijandelijke troepen, zoals tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Als residentieplaats van de heren, graven en hertogen van Hoogstraten krijgt het kasteel hooggeplaatste bezoekers zoals Maximiliaan van Oostenrijk, Maria van Bourgondië en Filips de Schone over de vloer. Bijzonder aan de expo is de toevoeging van een geluidsspel over de ‘Unie van Hoogstraten’. Een vaak vergeten, maar erg opvallende

episode uit de geschiedenis van het kasteel. Stemacteur Michaël Pas neemt de luisteraar mee in een verhaal van muiterij en intriges. De tentoonstelling loopt van 10 september

Nazomeren met Natuurpunt Markvallei

NATUURBEHOUD Een goedgevulde nazomeragenda voor Natuurpunt Markvallei, met een zeistornooi, een nieuw wandelconcept, de dag van de trage weg en de dag van de stilte.

Zeistornooi

Op 1 oktober is er een zeistornooi vlakbij bezoekerscentrum Vallei van het Merkske in Wortel Kolonie, georganiseerd in samenwerking met ANB, Stad Hoogstraten en Natuurpunt Kempen.

Mensen die zin hebben om het ook eens te proberen, krijgen nu de kans om kennis te maken met het oude boerenambacht. Geen kampioenschap, maar eerder een Vlaamse kermis, met de nodige randanimatie: muziek, hooioppers bouwen, strekel of meel werpen, een hapje en een drankje.

Onderdeel van het zeistornooi zijn de wedstrijden waarbij zowel de snelheid, en/of de kwaliteit van het maaien beoordeeld worden. Er wordt dan ook in 2 verschillende categorieën gespeeld: snelheid (waarbij voor de mindere kwaliteit strafseconden gegeven worden) en kwaliteit (waar gekeken wordt naar de maaitechniek, de juiste snee en het afgelegde zwad).

Het tornooi start om 9 uur, de wedstrijden duren tot 13u. Na de wedstrijden voorziet Natuurpunt Markvallei animatie (soep, pannenkoeken, muziek..).

Tussen Gras en Glas

De natuurgidsenwerkgroep gaat van start met een nieuw wandelconcept. (Bijna) elke eerste zondag van de maand maakt een gids haar of zijn opwachting op een caféterras vanwaar een wandeling naar een natuurgebied

2023 tot 10 maart 2024. Stedelijk Museum Hoogstraten is geopend van woensdag tot zondag, telkens van 14 tot 17 uur. De toegang is gratis. (fh)

op wandelafstand begint. Na de wandeling is er gelegenheid om nog iets te drinken (op eigen kosten) en om wat na te praten. Zo koppel je wandelgenot en natuurbeleving aan de Vlaamse terrasjescultuur én komen de deelnemers ook op plaatsen die ze anders niet zouden leren kennen.

Een steendruk uit 1903 met het kasteel zoals het vorm kreeg door toedoen van Napoleon.

Op 8 oktober gaat de eerste ”Tussen Gras en Glas”-wandeling van start. De wandelaars verzamelen aan Café De Posthoorn en maken een paddenstoelenwandeling in Den Rooy.

DEZE MAAND

We geven de aftrap in Meerle op 8oktober. Onder de noemer ’tussen gras en glas’ is er dan een gegidste paddenstoelenwandeling. We vertrekken om 14u in Café De Posthoorn in Meerle en komen er na een stevige wandeling in Den Rooy van 3 uur terug aan. Daar kunnen we dan nog gezellig nagenieten met een goei glas. Tijdens de wandeling duiken we in de fascinerende wereld van paddenstoelen in al hun vormen, geuren en kleuren. Voorkennis is niet vereist, nieuwsgierigheid is altijd een goed uitgangspunt!

Oude Meerlesevoetweg

Natuurpunt en Erfgoed Hoogstraten doen op zondag 15 oktober mee aan de Dag van de Trage Weg. De stad is bezig is met de opmaak van een tragewegenplan, de initiatiefnemers zijn van oordeel dat de Oude Meerleseweg daar zeker niet in mag ontbreken. Het is de oude voetweg van Meer naar het noordelijker gelegen gehucht Meersel, dat samen met het naastgelegen Dreef één dorpsgemeenschap vormt.

Het is een zandweg die zich over meerdere kilometers uitstrekt, en uiteindelijk uitkomt tegenover de watermolen van Meersel-Dreef. Het pad loopt parallel aan de rivier de Mark. De weg is gedeeltelijk verhard (nu Eindsestraat), deels zandweg achter Rommensbos (Mosten) om verder te lopen in de Watermolenweg. Ter streke ”Mexico” als het ware.

De kinderen van de Meerse dorpsschool gingen vroeger langs deze zandweg op bedevaart naar Meersel-Dreef en brachten dan uiteraard ook een bezoek aan de speeltuin bij de Paters. De wandeling start om 14 uur aan Treehouse Bar in de Mosten.

Dag van de Stilte

De vereniging neemt ook deel aan de Dag van de Stilte. Er vallen tegenwoordig vragen te stellen bij het statuut van stiltegebied dat Wortel Kolonie wel degelijk is. Maar misschien net daarom is het belangrijk aandacht te besteden aan de nood aan stilte en stiltegebieden.

Bezoekerscentrum Vallei van het Merkske - De Klapekster ligt midden in stiltegebied Wortel-Kolonie. Al wandelend in stilte ontmoeten we een schaapskudde en gaan we via trage wegen naar het idyllisch kapelletje O.L.V. van de Akker, waar we genieten van stukjes accordeonmuziek afgewisseld met poëzie. De huifkar geeft ons een lift terug naar ons startpunt, waar een kop verse soep (inbegrepen in de prijs) klaar staat. Inschrijven via de website van Natuurpunt Markvallei is noodzakelijk. De kostprijs is slechts €5 (voor leden en niet-leden). Deze activiteit is enkel toegankelijk voor volwassenen. Meer info op www.destillekempen.be. (ao)

‘Dikke Freddy Forever’ in het gemeenschapscentrum

TONEEL Op 19 oktober kan je in het GC Hoogstraten naar ‘Dikke Freddy forever’ gaan kijken. Dikke Freddy is het alter-ego van Erik Vlaminck, de maatschappelijk geëngageerde auteur met een ijzersterke pen.

Dikke Freddy observeert waar het fout loopt in onze samenleving en zet zijn aangeboren gevoel voor sociale rechtvaardigheid om in bevlogen teksten. Bij monde van het personage Freddy schrijft Erik Vlaminck brieven aan wie hogerop staat: de De Croos, de De Wevers, de Hutsen van deze wereld. Daarin is hij onverminderd scherp, en spaart hij niemand.

In ‘Dikke Freddy forever’ komt Erik enkele van deze brieven brengen. Hij wordt hierbij vergezeld door een groep spelers van Tutti Fratelli, de sociaal-artistieke werkplaats in Antwerpen die na de dood van Reinhilde Decleir in de goede handen kwam van acteur en theatermaker Nico Sturm. Samen brengen ze een selectie van deze vaak humoristische, maar vooral trefzekere brieven, waarin Dikke Freddy de armoede en ongelijkheid aankaart. Het theatrale is dus nooit ver weg, de spelers van Tutti Fratelli putten uit hun eigen leven om de brieven te illustreren.

Statiegeld op blikjes

ZWERFVUIL Zwerfvuil is van alle tijden, maar soms wordt het toch een beetje te gek. De invoering van het statiegeld op flesjes en blikjes geraakt in België maar niet op punt, terwijl onze Nederlandse buren dit stilletjes gewoon worden, willen of niet.

Op elk blikje of flesje staat hetzelfde symbool als herkenning dat het verkocht wordt met statiegeld. De non-believers krijgen geen gelijk want het valt namelijk onmiddellijk op in het straatbeeld, vooral aan de grens met Nederland, dat er veel minder blikjes en flesjes in

Wie het niet gelooft kan het zelf komen ontdekken: Dikke Freddy is alive and kicking... Tickets op www.gchoogstraten.be. (fh)

BLOEDAFNAMES

_____

HOOGSTRATEN

Rode Kruislokaal, Slommershof 18

17.00 - 21.00 uur

24/11 en 29/11

MEER

Gemeentelijke basisschool De Meerpaal, Terbeeksestraat 6

17.30 - 20.30 uur

27/12

_____

MEERLE

de berm terecht komen. En mocht je er toch nog tegenkomen, neem mee en lever het in bij supermarkten in Nederland, want in feite is het gewoon geld dat op straat ligt. Gemakkelijk verdiend. (JJ)

Parchiezaal Ons Thuis, Gemeenteplein 2

17.30-20.30 uur

4/12

Dikke Freddy is het alter ego van Erik Vlaminck. (foto Philippe Swiggers)

De Koloniën van Weldadigheid in de Noorderkempen

LEZING De recent opgevoerde musical maakte duidelijk dat Koloniën veel meer zijn dan het domein waar landlopers woonden en werkten, zoals velen onder ons zich nog herinneren. De belangstelling voor het grote verhaal neemt toe.

Om die reden nodigt Neos alle belangstellenden - ook niet leden - uit op een lezing op 21 oktober om 14 uur in het Klein Seminarie. Sprekers zijn Willy van den Bergh, voormalig gevangenisdirecteur in Merksplas en Wortel, historisch onderzoeker vanuit het Gevangenismuseum en Frans Horsten, mede-initiatiefnemer van de actie “Handen Af van de Kolonie” en auteur van o.m. het boek “De Koloniën van Weldadigheid in de Noorderkempen”. Zij verduidelijken een en ander en beantwoorden vragen van de aanwezigen.

Onverwacht

Ook deze (misschien onverwachte) vragen komen aan bod. Wat heeft de val van Napoleon in 1815 en de uitbarsting van de vulkaan Tambora op het Indonesische eiland Sumbawaeen te maken met het immense probleem van armoede in die dagen?

Was het plan van Johannes van den Bosch om de armoede uit de wereld te helpen geniaal of utopisch? Waarom koos hij voor onze regio om er de “Maatschappij van Weldadigheid van de Zuidelijke Nederlanden” op te richten?

Nieuw parcours voor de urban run

URBAN RUN Run for Life ontstond meer dan tien jaar geleden om geld in te zamelen voor het goede doel. Een groep Meerse vrienden namen vanuit vzw Jeugdhuis Mussenakker het initiatief daartoe. Het concept is al vaak veranderd, maar de insteek blijft dezelfde: lopen ten voordele van het goede doel. De editie 2023 gaat op 4 november over een nieuw parcours.

Het vaste goede doel blijft dit jaar SISP. Deze vzw tracht de levenskwaliteit te verbeteren van de allerarmsten in de Indische samenleving. Daarnaast is er ook een plaatselijk goed doel: Stichting de Kleine Strijders, met aandacht voor zieke kinderen en hun omgeving. De voorbije twee edities brachten telkens meer dan € 12 000 in het laatje!

Trots

We vroegen en kregen meer tekst en uitleg voor de editie 2023. De organisatoren zijn duidelijk trots op het succes van de laatste jaren, dat blijkt uit hun reactie: “Op 4 november 2023 wordt er weer door de schoonste stad van de Kempen gelopen. Pardon? Jep, dòòr de stad! Urban Run Hoogstraten 2023 is de derde editie van een uniek en sportief loopevenement dat langs en door tal van bijzondere Hoogstraatse gebouwen gaat. Voor deze editie is er weer een totaal nieuwe selectie van gebouwen.

De voorbije jaren waren er telkens een 800-tal

Wat blijft er nog over van die Nederlandse Koloniën nadat de Belgische staat in 1970 beslist om hier opnieuw landbouwkoloniën op te richten? Waarom werden de Koloniën afgeschaft? En om welke redenen kregen vier van de zeven koloniën een plaats op de lijst van het Unesco Werelderfgoed?

Praktisch: lezing over de Koloniën van Weldadigheid op 21 oktober om 14 uur in het Klein Deminarie. Deelname in de kosten 15 euro, inclusief een receptie na de lezing. (red)

de scholen van het Spijker, met voornamelijk historische (Kerk, Begijnhof, molen, Stadhuis ...) en culturele gebouwen (IKO, Bib, Stedelijk museum, ...)

In 2022 ging het naar de andere kant van de Vrijheid. De start en aankomst bevonden zich op de campus van het Klein Seminarie. Bij deze editie lag het accent meer op sport (Sportoase, gym- en danscomplex, voetbalcomplex, tennis ...), zorg (woonzorg-centrum, nieuwe zorgcampus ...) en enkele interessante bedrijven.

deelnemers. Zij kunnen al lopend of wandelend, over een parcours van 6 km of 8 km genieten van de prachtige locaties van de stad. Een ware ontdekkingstocht op loopschoenen in een duurzaam jasje. Achteraf kan iedereen genieten van een lekkere spaghetti en een frisse pint.

Dit jaar vertrekken we bij de VITO. De focus ligt voornamelijk op onderwijs. VITO, muziekschool, gemeenteschool en handelszaken langs de Vrijheid. Cahier, Brouwerij Brosens, Torenijzer.. Ook lopen de deelnemers langs Rode kruis, Stelplaats De lijn en Sint Joris Gilde.”

Vorige edities

In 2021 lag de focus van het parcours rond

Meer info en inschrijven voor de derde editie van 4 november op www.runforlife.be. Zorg dat je erbij bent! (ma)

Ook de site van de brouwerij Brosens wordt aangedaan.

We herinneren ons het beeld van landlopers die naar of van het werk komen. Het verhaal is echter veel breder.

www.demaand.be

REDACTIEADRES

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten tel. 0472 97 12 87 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

� Hoogstraten: Patrick Melis 0497 41 40 29 hoogstraten@demaand.be

� Meer: Marcel Adriaensen tel. 03 315 90 40 meer@demaand.be

� Meerle: Jan Fret tel. 03 315 88 54 meerle@demaand.be

� Meersel-Dreef: Jef Jacobs tel. 03 315 73 64 meersel-dreef@demaand.be

� Minderhout: minderhout@demaand.be

� Wortel: wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS

Rob Brosens tel. 03 314 43 39 sport@demaand.be

Niet alle beeldmateriaal wordt ons met auteursgegevens overgemaakt. Neem contact op met de redactie voor eventuele rechten.

ADVERTENTIES

Jan Croes

tel. 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

SECRETARIAAT/DRUKWERKEN

Emilia Horsten

Begijnhof 27

2320 Hoogstraten tel. 03 314 51 03

abonnementen@demaand.be

administratie@demaand.be

Verantwoordelijke uitgever:

F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten

Tiendaagse van fairtrade in de wereldwinkel

WINKEL Oxfam wil mee het tij doen keren naar een duurzaam aanbod: kleinere producenten, respect voor de aarde, gezonde producten waardoor de consument een fair, leefbaar loon helpt verzekeren. Tijdens de 10-daagse van de fairtrade van 4 tot 14 oktober zet de wereldwinkel tal van producten in de kijker.

Speciale aandacht is er dit keer voor chocolade. In ruil voor een wikkel van eender welk merk chocolade krijg je op zaterdag 14 oktober een je een eerlijk pak (160g) Oxfam fairtrade chocolade.

Duurzame consumptie vergt minder grondstoffen, ontbossing, schaalvergroting, afval… en houdt rekening met leefbare inkomens voor werknemers, lokale producenten en een recht-

vaardige prijszetting. Als consument hebben we immers meer macht dan we denken. We kunnen er bewust voor kiezen om al dan niet producten uit massaproductie te verbruiken en zo supergrote bedrijven winsten te laten maken. (fh)

Politiecontrole in enkele handelszaken

POLITIE Op 14 september voerden de lokale besturen en de politiezone Noorderkempen een multidisciplinaire controle uit op enkele handelszaken. Dat gebeurde ter preventie van overlast en van mogelijke wanpraktijken in de bedrijfsvoering. Het is vooral de bedoeling te beletten dat criminelen zouden infiltreren in de lokale economie.

Zes zaken op het grondgebied van de betrokken gemeenten werden gecontroleerd, waaronder drie handcarwashes, drie dagwinkels en een nachtwinkel. Hierbij werd gekeken

of zij zich houden aan de verschillende regelgevingen en of ze zich bezighouden met illegale activiteiten. Bij deze controles werd één persoon met illegaal verblijf aangetroffen die ter beschikking gesteld werd van DVZ. Verder werden een aantal vaststellingen voor zwartwerk gedaan, werd een kleine hoeveelheid medicatie in beslag genomen die onder de toonbank verkocht werd en werd een verboden wapen aangetroffen.

De actie gebeurde samen met andere diensten zoals de Dienst Vreemdelingenzaken, Douane, RSZ, RSVZ, TSW, Vlaamse Sociale Inspectie, FAVV en ARIEC (Arrondissementeel Informatie en Expertise Centrum) Antwerpen, en in overleg met de Federale Gerechtelijke Politie, parket en arbeidsauditoraat. (red)

Tweedehandsbeurs van de gezinsbond

TWEEDEHANDS Geef je ongebruikte kinderspullen een tweede leven. Dat kan op de tweedehandsbeurs van de gezinsbond van Hoogstraten op zondag 22 oktober van 10 tot 12 uur in zaal Pax, Dr. Versmissenstraat 3. Het betreft een tafelverkoop, dat wil zeggen dat de verkopers zelf hun goederen verkopen. Wat kan je kopen of verkopen? Babyuitzet, kleding tot 12 j., speelgoed en fietsen. Uiteraard is er gratis inkom. Er is ook de mogelijkheid om een drankje te drinken in de

cafetaria. Alle inlichtingen en verkoopinfo vind je op de website www.gezinsbondhoogstraten.be. Je kan ook mailen of bellen naar bieke.roovers@gezinsbondhoogstraten.be of 0499 19 57 57. (pm)

Bridgeclub organiseert opnieuw een lessenreeks

BRIDGE Kaarters kennen het gevoel: je hebt een hele avond goed gekaart en toch verloren omdat de tegenspelers goeie kaarten hadden en jij de rommel kreeg. Wel, wie van dat gevoel af wil, moet bridge leren spelen… De eerstvolgende lessenreeks die start op 3 oktober kan een gedroomde start zijn.

Niet saai

“Bridgen schrikt sommigen af omdat het moeilijk zou zijn,”, zegt Paul Cools voorzitter van de Hoogstraatse Bridgeclub, “Maar dat is niet zo. Wie al kan rikken, wiezen of jokken leert het natuurlijk sneller dan wie nog nooit gekaart heeft. Ook bij bridgen gaat het erom om zoveel mogelijk slagen te halen; en zoals bij jokken, speel je samen met een vaste partner die tegenover je zit, tegen twee tegenstanders die ook vaste maten zijn.”

De Hoogstraatse Bridgeclub werd opgericht in 1982 en telt op dit moment bijna 100 leden. Men speelt op dinsdagavond in de Socioclub van HVV en op donderdagnamiddag in café De Rijkswacht. De meeste leden spelen bridge omdat het een aangenaam spel is en een ideale geheugentraining, in een gemoedelijke club.

Wel anders

“Een belangrijk verschil met andere kaartspelen is dat er telkens één van de vier spelers na het uitkomen zijn kaarten open en dus zichtbaar op tafel moet leggen,” zegt Frans Brosens, een van de trouwe kaarters. “Elke speler ziet dus 26 kaarten. De 13 kaarten die op tafel liggen en zijn eigen 13 kaarten. Daardoor kan je beter tellen en inschatten welke kaarten de andere twee spelers vasthouden.”

“Nog een verschil is dat je bij bridgen hoger of beter scoort als je hoger biedt, “gaat Paul Cools verder. “Als je bijvoorbeeld acht slagen

biedt en twee slagen meer behaalt, brengt dat minder op dan wanneer je effectief tien slagen biedt en die tien slagen ook haalt. Om die reden wordt er zo hoog mogelijk geboden en krijgen de tegenspelers vaker de kans om de anderen ‘er in te spelen’.”

Bewaard

“Het derde en misschien wel belangrijkste verschil is dat men speelt met een systeem waardoor de kaarten van elke spel, dus van elke tafel, ‘bewaard’ worden. De kaarten worden aan elke tafel in het begin van de wedstrijd eenmaal gedeeld. Ze worden dus niet gemengd met de kaarten van de andere spelers. Na een ronde van vier spellen wisselen de spelers van tafel. Daar spelen ook zij met de bewaarde, dus al gespeelde spellen.

Per wedstrijd nemen 6 of 7 verschillende groepen spelers aan tafel plaats en spelen telkens met dezelfde kaarten. Bij bridgen is je

Aan de slag met kweepeer

ten oplevert. In culinaire bereidingen geeft de kweepeer een heel bijzondere smaak en bijzonder aroma. De pit is ook in de cosmetica waardevol, zo leren de deelnemers. Vandaar dus allerlei weetjes over geneeskrachtige en culinaire toepassingen, met een verzorgende crème als resultaat.

eindresultaat dus niet meer afhankelijk van het krijgen van goede of slechte kaarten. Als de kaarten aan een tafel slecht zitten, zitten ze ook slecht voor al de volgende spelers die aan die tafel plaats nemen.”

Leren bieden

“Bridge leren is op zich niet moeilijk. Alleen het bieden is bij bridge ingewikkelder dan bij andere kaartspelen”, weet Frans Brosens, “Om die reden is het aangeraden om eerst een aantal lessen te volgen. Noem het een introductie. Maar al vanaf les één zit je zelf met de kaarten in de hand en zo leer je het spel spelenderwijs.”

Op 3 oktober start de Hoogstraatse Bridgeclub een nieuwe reeks van 15 wekelijkse lessen. Deelnemen aan de eerste les is gratis en verplicht tot niets. Voor meer inlichtingen en inschrijvingen kan je terecht bij Paul Cools op het nummer 0497 25 65 54. (fh)

Juist is juist

WORKSHOP VELT Geen vergeten vrucht, gelukkig: de kweepeer. In een workshop met herboriste Bieke Roovers gaat Velt aan de slag met deze goudgele vrucht die met de juiste aandacht en wat extra tijd heerlijke produc-

De workshop heeft plaats op zaterdag 14 oktober van 10 tot 12 uur in zaal Pax. Prijs voor Velt leden 5 euro, 8 euro voor niet-leden. Maximum 16 deelnemers. Inschrijvingen/info: Ann Aertsen, 03 313 01 33 of info. noorderkempen@velt.nu. (fh)

WONEN In het omslagverhaal van ons septembernummer werd in het verhaal van Benjamin Koyen en Emelien Raats gezegd dat ze hun woning in de Katelijnestraat hadden gekocht van Theo Vanderhallen. Dat was evenwel de vroegere bewoner, want zo’n 15 jaar lang was het huis eigendom van Sven Aerts en Lina Fredriksson (die naar Zweden verhuisden). Zij hadden het gekocht van Theo. (red)

LEZERS SCHRIJVEN

Hoe macht en geld het RUP Wereldakker erdoor hebben gedrukt…

Eerst en vooral willen we opmerken dat het gebied aan de westkant van de Katelijnestraat, waarover het hier gaat, niet de Wereldakker betreft, maar nog steeds in het kadaster vermeld staat als de Lodderhoek.

We kunnen deze aangelegenheid kaderen in een toneelstuk met twee bedrijven.

1. Eerste bedrijf: het verborgene Ergens smeden enkele belanghebbenden (bouwpromotors, geldschieters en de politieke meerderheidskopstukken) plannen om het gebied van de sportvelden rond het voetbal uit te breiden naar de westkant van de Katelijnestraat. Wanneer dit volledig in plannen is gegoten, komen wij als eigenaars via achterpoorten te weten wat zij willen uitvoeren op onze gronden.

2.Tweede bedrijf: het zogenaamde officiële, openbare

Het RUP Wereldakker wordt geboren, men sleurt er verschillende sportverenigingen bij om dit bij te treden (hockey, rijvereniging, touwtrekkers…). Na overleg, vele bezwaren en tegenkanting worden de oorspronkelijke plannen sterk verkleind.

Bijzonder in de plannen, voordien en daarna, is dat zelfs de toegekende officiële bouwvergunningen van de betreffende woningen mee rood worden ingekleurd als vervallen. Hoe kan dit?

Enkel de regularisatie van het tennisgebeuren primeert. Tussendoor, op een paar bijeenkomsten met twee schepenen worden we op de hoogte gebracht dat alles werd geprobeerd om eerst de openliggende gronden aan de oostkant van de Katelijnestraat volledig te benutten. Deze behoren toe aan de VITO, de pogingen om deze te verwerven stuiten op een njet. VITO zou een aankoopbedrag van drie miljoen euro voorstellen, onoverkomelijk voor het schepencollege. Het is ook gemakkelijker om een paar personen lastig te vallen dan wel een hele organisatie.

Adviezen en bezwaren worden totaal genegeerd :

- De open ruimte tussen de Finse piste (50 x 80meter) zou kunnen worden benut voor een eventuele tennishal met 3 overdekte tennisvelden en 3 padelvelden. Er kan samen gebruik gemaakt worden van de aangrenzende parkings.

- De adviezen van de Provincie wijzen steeds in dezelfde richting: eerst de ruimtes volledig benutten op de huidige sportzone ten oosten van de Katelijnenstraat.

- In het agrarisch gebied:

• wordt onherstelbare schade toegebracht aan een pand met historische waarde. Kenmerkende Kempische langgevelhoeve, uniek historisch spoor in het landschap van rond 1880. De hoeve is beeldbepalend als overgang naar het open agrarisch gebied. De ligging en omgeving vormen een uniek geheel. Het beschermd uitzicht van de hoeve moet behouden blijven.

• moet de open ruimte aan de westkant van de Katelijnestraat maximaal behouden blijven.

• werd het oude GRS niet getoetst aan huidige inzichten en doelstellingen van hogere overheden omtrent zuinig ruimtegebruik en bescherming open ruimte. Het RUP gaat tegen deze principes in.

• betreft het beschermd weidevogelgebied (met ook een meer dan vijftig jaar oud bos).

We hadden1 publieke bijeenkomst met het schepencollege in de voetbalkantine in de Minderhoutsestraat. Uit noodzaak werden wij geflankeerd door een advocaat om ons standpunt mee toe te lichten. Waarom had men dit alles zo geheimzinnig in gang gebracht en de plannen al volledig opgesteld zonder eerst contact op te nemen met de eigenaars van de gronden?

Een lid van het schepencollege vroeg ons: “waarom zijn jullie zo tegen dit alles? Wij geven jullie een ferme cadeau: de gronden zijn veel meer waard als recreatiegrond dan als landbouwgrond!” Wij hebben geantwoord: “Het gaat ons helemaal niet om geld! Wij kunnen nooit akkoord gaan met de bestemmingswijziging van dit agrarisch natuurgebied, dit dient behouden te worden als open ruimte aan de westkant van onze stad. Het “betonstadje” van België zou moeten beginnen stoppen met bestemmingswijzigingen van gronden en gebieden en zorgen voor het behoud van de open ruimtes!

We hebben niets tegen de aangrenzende tennisactiviteit en stellen voor om recreatief gebied te maken aangrenzend aan de Wereldakker, en de eventuele tennishal te voorzien in het braakliggend terrein bij de Finse piste!” Een bezwaarschrift werd door onze advoca-

ten opgesteld en in rechte verstuurd aan de bevoegde instanties.

Weer langs omwegen kwamen we te weten dat de definitieve vaststelling van het RUP Wereldakker op maandag 28 augustus op de agenda van de gemeenteraad stond. We vroegen aan een schepen: “Hoe kan dit nu al gebeuren als er vanuit de gemeenschap en de overheden zo veel bezwaren en negatieve adviezen zijn? De eigenaars dienden allemaal een bezwaarschrift in; de Provincie gaf steeds een negatief advies; de GECORO adviseerde negatief…

Hoe is het mogelijk dat de meerderheid dit alles naast zich neerlegt? Heeft de gewone man-vrouw niets meer in te brengen of wordt dit gewoonweg genegeerd? We hebben de indruk dat hier andere (geldelijke of politieke) belangen primeren.”

Hierop kregen we als antwoord: “We bespreken dit morgen, 24 augustus, met onze collega’s. Welke geldelijke of andere belangen bedoelen jullie? We hebben daar geen weet van en ook geen zicht op.” Hierop hebben we geantwoord dat we vooral denken aan de kopstukken in het bestuur van de tennis, zonder iemand te willen betichten. Er is een gevoel van macht en zelfzucht: ‘we krijgen dit wel geregeld hier’…”

Op 25 augustus was het resultaat van de bespreking dat “De RUP’s wellicht zullen goedgekeurd worden.”

We hebben nog beleefd onze argumenten herhaald, maar hebben er alleen een financiele advocatenkater aan over gehouden…We kunnen dit niet zo laten en zullen dit op alle manieren blijven aanvechten!”

De gemeenteraad keurde de definitieve vaststelling van het RUP Wereldakker meerderheid tegen oppositie goed.

Waar is het beleidsplan, waaruit normaal zulke RUP’s voortvloeien?

Macht en geld halen het tegen redelijkheid en meer democratische oplossingen, die er wel degelijk waren en zijn!

Namens ontevreden machteloze stadsgenoten

Rit Lambrechts

Groenten, bloemen, en een weifelend waterzonnetje…

TENTOONSTELLING Sinds 1999 al kent Hoogstraten in september de weelde van een openluchttentoonstelling met Groenten & Bloemen. Verspreid in de Vrijheid staan (en hangen) florale creaties van een team van 11 internationale ontwerpers, samen met vaste ontwerper Tom de Houwer. Die gaf hen de opdracht om een ‘less is more’ creatie te maken. Wat deze editie van 2023 andermaal tot een kleurrijk en visueel spektakel maakte.

De tentoonstelling wordt maanden vooraf gepland en voorbereid. De laatste weken, dagen en uren zijn meer dan druk. Ruim 100 vrijwilligers gaan aan de slag in de veilinghallen of op de locatie, de werklui van het stadspersoneel helpen mee.

“Klopt, ik denk dat er toch nog altijd meer dan 100 vrijwilligers zijn, een hele hoop in ieder geval. Het lijkt wel zo dat de oudste generatie van helpers na corona heeft afgehaakt, maar er zijn er evengoed een deel bijgekomen,” weet Yvonne. Samen met twee collega-vrijwilligers legt ze de laatste hand aan de ‘Golvende Muur’, een creatie van Tom De Houwer. “Daarnet hebben we nog wat stuntwerk gedaan, in de kerk, op een zes meter hoge stelling. Dat was best spannend - ‘gij liever dan ik’, zei mijn echtgenoot daarover. Maar nu dus hier op de begane grond, we vullen de achtergrond met maïsblad zodat er niks van de constructie zichtbaar blijft.”

Elders leggen werklui nog de laatste hand aan de creatie ‘Yin en Yang’. Verfrol en -borstel doen hun werk. “Ja, er komt veel bij kijken voor zo’n tentoonstelling. Voor een deel van het personeel was het zelfs avond- of nacht-

werk. Maar die draaien dan nu overdag niet meer mee natuurlijk. Dat is een kwestie van veiligheid, vroeger keek men daar allemaal niet zo nauw naar maar gelukkig zijn de arbeidsregels wat strenger geworden. Ik weet niet met hoeveel man we hier precies aan meehelpen, maar heel wat - niet alleen van de groendienst, maar even goed van de andere diensten… Kunde gij overal goed aan? Dat randje niet, zeker, wacht ik kom want het moet in orde zijn!”

Ook ontwerper Tom De Houwer komen we tegen. Hij gaat langs bij het stadspersoneel, wordt aangesproken door een leerkracht die met een klasgroep langs het parcours gaat. Tijd voor een gesprekje is er net niet meer, in de kerk wordt gewacht om Tom de laatste hand te laten leggen aan zijn grote creatie ‘Door het oog van de schepping’.

Blikvangers uit de reeks aanstippen, is een riskante onderneming, beseffen we. Maar de ‘Haiku van glooiend gras’ aan het wzc Stede Akkers komt er in al zijn eenvoud prachtig tot zijn recht. Dat geldt overigens evenzeer voor de hogervermelde ‘Golvende muur’. Aan het Klein Seminarie verstillen we van ‘Chaotisch’ van de Amerikaanse ontwerper Keith Stanley, een ritmische herhaling van kleur en vorm.

De container met ‘Spiegeling van schoonheid en schaduw’ (Tom De Houwer) maakt ook indruk: een waterpartij op de bodem weerspiegelt de rijen langwerpige trostomaatjes die erboven langs de wanden hangen. En om te eindigen: we waren best wel onder de indruk van de ‘Kracht van de stilte’, waarin de Turkse Tuba Belgin Oskan een kleurrijke bloem centraal stelt als de schoonheid die rust in de chaos brengt.

Een mooie editie in elk geval, die andermaal aantoont dat Groenten & Bloemen in goeie creatieve handen is. (mdl)

Temple of nature (Ekaterina Seehaus)

Stadspersoneel legt de laatste hand aan ‘Yin & Yang, Jugendstil’ (Tom De Houwer)

Chaotisch (Keith Stanley)

Bisjaar kermis nieuwe stijl

KERMIS Aangezien Meer kermis op de eerste zondag van oktober valt, is de Kermis behoorlijk vroeg dit jaar. Al op 1 oktober. Dat betekent dat het inzetten van de kermis, de kindervolksspelen en het eten bij de Chiro op 30 september plaats vinden.

De volksspelen hebben plaats op maandag 2 oktober, georganiseerd door het nieuwe kermiscomité. Nieuw is dat dit jaar ook Valencia mee doet. Naast Victoria en ’t Fortuin, uiteraard. FF thuis haakt af, maar zo blijven er dit jaar toch drie locaties waar de volksspeler aan zijn trekken kan komen.

Voor een live optreden kun je alvast in de Mussenakker terecht, waar Nonkel Ney zijn 40e verjaardag viert. Zondag kun je de band Drievoud met John Sprenkels in ’t Fortuin bewonderen. En op maandag is er een live optreden van ’t Verzet in ’t Fortuin.

Wie de kermis te kort vindt, kan op dinsdag nog meedoen aan de indoor café-volksspelen in ’t Fortuin. Die beginnen om 14 uur.

En dan is het gedaan. Geen nakermis, maar wel een voorkermis op zaterdag. Het blijft even wennen, maar net als vorig jaar wil het stadsbestuur zo het afsluiten van Meerdorp voor het verkeer beperken. Veel kermisplezier! (ma)

Het eerste blad waaraan je denkt!

Meer dan 6000 feestvierders voor Valencia

FESTIVAL Bij Radio Valencia blikken ze tevreden terug op de zomer. Met name de feesten zijn weer prima gelukt, en daar zijn ze uiteraard erg blij mee: “Het Nederlandstalige programma spreekt blijkbaar nog altijd vele mensen aan. Vooral de jeugd was op de maandagavond ook massaal aanwezig. Omdat we een grote toevloed verwachtten, werd er buiten een groot scherm voorzien. Zo kon iedereen mee genieten van de klassieke meezingers, en volop meedoen met de polonaise. Kortom, het is alweer uitkijken naar de volgende editie op 17-18 en 19 augustus 2024.”

Wie graag de sfeer wil opsnuiven, kan terecht op youtube voor de ‘Valencia feesten aftermovie 23’. Een aanrader!(ma)

Er is de afgelopen 20 jaar veel veranderd in Meer. Maar met de kermis ontmoeten mensen elkaar, zoals altijd. Zoals hier op de foor enkele jaren geleden. Herkent u ze nog?

Nonkel Ney zal zijn 40e verjaardag vieren in de 50-jarige Mussenakker.

De Valenciafeesten zijn weer prima gelukt!

Plechtige opening van de Kloostersite op 28 oktober

ERFGOED EVENEMENT Op zaterdag 28 oktober wordt de Kloostersite van Meer plechtig in gebruik genomen. Daar zijn alle inwoners van Meer en groot Hoogstraten meer dan welkom. Die dag wordt een gedenkplaat van de Europa Nostra Award onthuld, de prestigieuze Europese prijs die de vzw won. Maar het belangrijkste is dat de flink vervallen site in ere hersteld is, met een plein waar het aangenaam toeven is en waar kleinschalige evenementen georganiseerd kunnen worden. Op het moment dat dit blad verschijnt wordt er nog hard gewerkt, maar de vzw en haar partners maken zich sterk dat de site er op 28 oktober afgestoft bij zal liggen. Op het programma staan o.m. onderstaande activiteiten. Om 13.30 uur is iedereen welkom op een receptie in en rond het Lokaal Dienstecentrum, de voormalige parochiezaal. Het officiële gedeelte wil men zo kort mogelijk houden, want samen feestvieren en herinneringen ophalen is het belangrijkste. Hopelijk wordt het aangenaam nazomerweer zodat men buiten op het plein kan bijpraten. Maar ook bij minder goed weer is er van alles te beleven. In het klooster is er een nonnenkamer met indrukken van het leven van de zusters in 1900,

verder kun je een compilatie van oude films bekijken. Oudere en jonge Merenaars halen herinneringen op aan de tijd van de nonnetjes, tot en met het doen en laten van Akkerpop en de Chiro.

Er is nog meer. Zo tonen verschillende Meerse

Jubileumwedstrijd van de Mussen

JEUGDCLUB 50 jaar bestaat de Mussenakker. Dat lazen we uitvoerig in vorige maand. Al die tijd hadden de Mussen een voetbalploeg. We gaan kijken bij de jubileummatch die voor de gelegenheid georganiseerd werd en troffen een 30-tal spelers aan op het oude voetbalveld - ‘ou sjotplein’ voor de kenners.

In de categorie ‘café-voetbal’ kun je best plezier hebben, zegt Raf Laurijssen, organisator van deze wedstrijd. Daarom was het nodig om de oude spelers nog eens van stal te halen. Voorzichtig met de inspanning weliswaar, want voor sommigen is het al lang geleden.

En blessures moeten we vermijden. Cafévoetbal heeft de Mussenakker altijd gespeeld. In de beginjaren tegen andere cafés en jeugdcafés uit de streek, zoals de Eiken, de Boeren, Cahier, de Noster, ’t Slot, den Boskant. Daarna werd er een competitie der jeugdclubs georganiseerd door Cahier. ’t Slot, de Jeuzel, ’t Spiraal, de Noster, de Krinkel, Chapeau, en andere jeugdclubs speelden mee. Toen die competitie te weinig ploegen had, werd er overgeschakeld naar het Hoogstraats gebuurtevoetbal met de Statie, de Westhoek, ’t Gevang, Boereneinde. Wekelijks werd er verschillende jaren ergens in Hoogstraten ge-

kunstenaars hun werk, en organiseert Ferm een… strijkmarathon. In verschillende gebouwen zijn er live optredens, en uiteraard hoort er bij een volksfeest ook fanfaremuziek. Noteer de datum alvast met stip in je agenda. (fh)

speeld. Toen ook hier de spoeling dun werd, werd overgeschakeld naar KVDV (Kempens Voetbal Door Vriendenclubs). Hier speelde de Mussenakker in 2007 kampioen, iets wat hen nog nooit gegeven was.

Het gevolg was wel dat er een reeks hoger gevoetbald werd, maar dat was toen geen probleem. Er was gewoon een tijd lang een goeie ploeg. Maar sinds corona werd het steeds moeilijker om het elftal bijeen te krijgen. Zodat er sinds dit seizoen helaas niet meer gestart wordt in competitie. Het kan verkeren. (ma)

Dit zijn de jubilarissen die de jubileumwedstrijd 50 jaar Mussenakker tot een goed eind brachten. Winst, jong of minder jong, we zijn het vergeten. Wat we wel nog weten, is dat het gezellig was en dat het spektakel

zoals altijd eindigde met een derde helft in de Mussenakker.

Bloedhete Mjeelse

kermis

KERMIS September is een niet zo voorspelbare maand, zo blijkt andermaal. Een vroege herfst of een mooie nazomer, het is allemaal al voorgekomen met Mjeel Kermis. Maar wat we dit jaar op ons dak kregen, dat is nog nooit gebeurd. De eerste hittegolf sinds het begin van de waarnemingen in het KMI zorgde voor een bloedhete kermis. Het belette de Meerlenaars niet om goed te vieren.

Zorgde de late avond en de nacht nog voor een beetje afkoeling, op de zondagmiddagse foor was het puffen en zoeken naar een beetje schaduw terwijl de kinderen de kermisattrac-

ties afwerkten. De temperatuur op de stenen en het asfalt steeg tot boven de 30 graden.

Maandag en dinsdag was er veel volk en ambiance op de volksspelen. Bij de Posthoorn was er gelukkig een overkapping voor het podium en een zonnetent, zodat er toch enige bescherming was tegen de zon.

Enfin, het was een kermis die lang zal herinnerd worden. En als je het mij vraagt, zullen de meeste kermisgangers dit weer verkiezen boven regenachtig herfstweer. (jaf)

Halte Merlet presenteert Meerlese kunst

TENTOONSTELLING Op zaterdag 28 en zondag 29 oktober organiseert Halte Merlet een tentoonstelling ”Meerle ons dorp” in het oude raadhuis in Meerle. Op deze tentoonstelling stellen een 25-tal kunstenaars die in Meerle wonen of er gewoond hebben hun werk voor. Een aantal onder hen deden dat al bij een vorige gelegenheid, maar er zijn ook nieuwkomers bij. En er zal heel wat nieuw werk te zien in diverse kunstdisciplines: keramiek, beeldhouwwerk, foto’s, schilderkunst, grafiek en bijzondere handwerken.

Het raadhuis is open van 13.30 tot 17 uur. Zoals steeds bij de tentoonstellingen van Halte Merlet is de toegang gratis. Tijdens deze uren is de bar ook altijd open om een koffie, thee of iets anders lekkers te komen drinken.

Beslist de moeite waard om dat weekend even binnen te gaan in ons mooie Raadhuis en kennis te maken met de kunstwerken van al deze Meerlenaren. (jaf)

Op maandag tegen etenstijd was het ribbetjesfestijn bij De Posthoorn volledig uitverkocht. En op dat uur was er genoeg schaduw in de Kerkstraat om comfortabel te eten.

Een schilderwerk dat tijdens de tentoonstelling in al zijn kleurpracht zal te zien zijn.

Een ritje in de ‘rappe rups’ kon ook in de brandende zon op zondagnamiddag voor een beetje verkoeling zorgen.

Wissel van de wacht bij De Klimtoren

SCHOOL Op het einde van het schooljaar nam De Klimtoren afscheid van directeur juf Annelise. Zij wisselt De Klimtoren in voor de leiding over de 1e graad in het Klein Seminarie. Hans Luyckx volgt haar op.

Sterren

Juf Annelise werkte sinds 2002 in De Klimtoren in Meerle. Ze stond er een vrije lange periode in het 1ste leerjaar om de kinderen te leren lezen, schrijven en rekenen. Nadien vervulde ze een paar jaar de taak van zorgleerkracht. In het schooljaar 2017-2018 werd ze directeur.

Eind juni namen de kinderen en leerkrachten afscheid op een ludieke manier. Juf Annelise moest sterren verdienen door verschillende opdrachten tot een goed einde te brengen. Ze moest zoveel mogelijk verschillende kledingstukken aandoen, zoveel mogelijk wasknijpers op haar gezicht plaatsen, een ijsbad nemen, slagroom opkloppen binnen een bepaalde tijd en de polonaise dansen met de hele school. Uiteindelijk slaagde ze in alle opdrachten en behaalde ze 5 sterren. Ze was dan ook een echte 5-sterrendirecteur…

Ondertussen startte Mirho (het overkoepelende bestuur van de vrije scholen in Hoogstraten) de zoektocht naar een nieuwe directeur voor Meerle. Na een grondige selectieprocedure werd Hans Luyckx gekozen als nieuwe directeur voor De Klimtoren.

Hans wie?

Hans is een ervaren onderwijsprofessional die de afgelopen jaren al kunnen proeven heeft van verschillende middenkaderfuncties bin-

Bingo met de Meerlese Pierebloazers

BINGO AVOND Op zaterdagavond 7 oktober houden de Pierebloazers de traditie van de fanfare in ere en organiseren ze weer een bingo-avond in de parochiezaal ‘Ons Thuis’.

Om half 8 wordt de eerste draai aan de bingomachine gegeven, einde rond 22 uur. Zoals altijd zijn er mooie prijzen te winnen en wie die dag jarig is, speelt gratis. Wie graag een gokje waagt? weet waar naartoe. In elk geval goed voor een portie plezier, ook als je niet wint. (jaf)

De Klimtoren nam einde juni op een leuke manier afscheid van directeur Annelise.

nen Pulhof in Berchem. Zijn carrière in het onderwijs begon in 2012 als leerkracht techniek, wiskunde en STEM in de eerste graad van het secundair onderwijs. Later nam hij de rol van pedagogisch coördinator en GOK-coördinator op zich, nog steeds binnen dezelfde school. Met een lerarenopleiding en een ‘master of science in educatieve studies’ op zak, heeft Hans een rijke hoeveelheid kennis in huis. Als inwoner van Vlimmeren heeft hij een goed begrip van het reilen en zeilen van een dorps-

school. Zijn enthousiasme om aan de slag te gaan als nieuwe directeur van De Klimtoren is dan ook groot, aldus Bea Van Bergen en Joeri Van Gils namens het Mirho bestuur.

Graag stellen we Hans in een volgende editie een beetje uitgebreider voor aan onze lezers. Nu alleen een foto, zodat jullie alvast weten wie die nieuwe snuiter is die daar in De Klimtoren rondloopt! (jaf)

Met veel enthousiasme zetten de Pierbloazers Meerle kermis in. In een huifkar en met veel vrolijke muziek reden ze in Meerle rond om te laten horen dat de kermis ging beginnen.

Hans Luyckx is vanaf 1 september de nieuwe directeur.

Jan en Treza Vermonden Gabriels

JUBILEUM Jan Vermonden, in 1952 geboren en getogen op Groot Eyssel in Meerle en Treza Gabriels, geboren en getogen in 1952 in Rijkevorsel, vonden mekaar op het bal van Heikes Kermis in 1971. Twee jaar later stapten ze in Rijkevorsel samen in het bootje. Ze tuinierden samen in Rijkevorsel, tegen de Hees, maar kwamen in 1978 terug naar de ouderlijke grond van Jan om er aardbeien en augurken te telen. Dat deden ze met veel ijver en plezier tot aan het pensioen van Jan in 2014.

Ze bouwden er zich een geriefelijk huis en brachten er vier kinderen groot: Frank, Raf, Marijke en Tine. Die zijn allemaal goed terecht gekomen en zorgden voor twaalf kleinkinderen: Robbe, Kimberley, Debby, Lore, Joyce, Kaat, Sander, Liene, Ward, Anouk, Ruben en Thomas. Zowat elke zondagmiddag zijn de meeste van hen te vinden rond de tafel in groot Eyssel, waar Treza een grote pot soep heeft klaar staan, met verse groenten die Jan in de moestuin gekweekt heeft.

Treza en Jan houden van samen fietsen en van de grote tuin. Ook de Landelijke Gilde, de moestuin aan de school van Meerle, Ferm en het Troostplekje op Dreef kunnen op hen rekenen.

Bovendien wonen ze in een tof gebuurte dat er alles aan gedaan heeft om van hun jubileum een groot feest te maken. Met een mooie stoet trok heel de bende naar Meerle, waar in de parochiezaal samen gefeest werd. Jan en Treza hebben er heel veel deugd van gehad en zijn het gebuurte heel dankbaar! (jaf)

CONCERT Veel mensen zullen zich Lisa Del Bo wellicht herinneren van haar deelname aan het Eurosongfestival in Oslo met ‘Liefde is een kaartspel’. Misschien ook van de Will Tura-klassieker ‘Eenzaam zonder jou’ die ze in duet met Bart Kaell naar de eerste plaats van de Vlaamse Top Tien zong. Hoogtepunten in een zangcarrière die ondertussen 3 decennia overspant. Op vrijdag 1 december brengt ze een ‘Niet alleen’ concert in de kerk van Meerle met een selectie van religieuze, spirituele liedjes.

Een lang gekoesterde droom van deze veelzijdige artieste ging eind 2018 in vervulling als ze haar eerste Lisa Gelooft-concert mag geven. Het concept slaat meteen aan en intussen staat de teller op 50 opvoeringen, goed voor meer dan 25.000 luisteraars. Ze bracht een selectie van de mooiste religieuze liedjes, aangevuld met nummers die de boodschap van verdraagzaamheid, hoop en liefde uitdragen.

Succesvol

Na corona kreeg deze succesvolle kerktournee een vervolg. Dat nieuwe project werd ‘Niet alleen’. Anderhalf jaar lang zocht ze naar de mooiste nummers, dacht ze na over de boodschap die ze wilde overbrengen en contacteerde daartoe liedjesschrijvers en muzikanten. Het resultaat is een prachtige verzameling van hoopvolle, religieuze, spirituele liedjes die vreugde, troost en een groot gevoel van verbondenheid brengen.

In enkele kerken verspreid doorheen het land maakte het publiek in een intimistische setting kennis met het nieuwe programma. Overal waren de reacties zeer lovend. Een aantal mensen van ons parochieteam hoorden haar al eerder aan het werk en waren er zo enthousiast over dat ze haar nu ook naar de mooie Sint Salvatorkerk uitnodigden. Gezien de prachtige akoestiek van deze kerk zal dat zeker een fijne belevenis zijn, die ook een echte meerwaarde is voor de parochie.

Lisa Del Bo brengt ‘Niet alleen’ op vrijdag 1 december om 19.30 uur in de Sint-Salvatorkerk van Meerle. Tickets kosten 15 euro. Te bestellen via tickets_parochie_meerle@outlook.com of door storting op rekening BE38 7333 2600 1872 van DEK-NKEMPEN.

Info: Stan Boudewijns tel : 0474 49 70 05 en/ of e-mail : stanboudewijns@telenet.be (jaf)

Lisa Del Bo ‘Niet Alleen’ in de kerk van Meerle

VRIJWILLIGERSWERK Jet Roelen (° 2000) is een jonge leerkracht basisonderwijs, ondertussen twee jaar afgestudeerd aan de KdG Hogeschool. In het kader van vrijwilligerswerk hielp ze een maand lang op de Vilwakwe School in Kenia. Om een project te kunnen steunen en ter plaatse een (klein) verschil te kunnen maken, ondernam zij met twee vriendinnen o.a. via facebook een actie om geld in te zamelen. Zo kon je Afrikaanse wijn kopen of een vrije bijdrage doen. Wij waren benieuwd naar haar reisverhaal.

Jet Roelen: “Twee jaar geleden studeerde ik af als leerkracht lager onderwijs en in het laatste jaar van de opleiding schreef ik me in voor een zuidstage. Ik zou toen samen met twee goede vriendinnen Jolien Vermeiren en Fien Hendrickx drie maanden naar Ghana gaan om les te geven op een plaatselijke school in Oda, maar vanwege de coronapandemie kon dit helaas niet. We vonden dit alle drie zo erg omdat dit echt een droom was die in het water viel. Op dat moment wisten mijn vriendinnen en ik echt zeker dat we ooit samen toch een Afrika-avontuur aan wilden gaan…”

Straatkinderen

“En deze zomer was het dan eindelijk zover, twee jaar later maar met minstens evenveel enthousiasme. We trokken samen naar Kenia om daar een maand vrijwilligerswerk te doen op de Vilwakwe School. De school werd opgericht door Madame Mary. Zij begon dit project met straatkinderen en is met hart en ziel betrokken bij hun welzijn. Ondertussen telt de school ruim 180 kinderen.

De school bevindt zich in Bombolulu, een buitenwijk van Mombassa met een behoorlijke maatschappelijke problematiek. Sommige leerlingen komen uit extreem arme gezinnen en/of hebben te maken met een ongezonde thuissituatie. Er is een tekort aan bevoegde leraren waardoor de hulp van vrijwilligers als geroepen komt. Met heel veel liefde ruilde ik mijn naam ’juf Jet’ dus voor een maand in om er als ’Madame Jet’ mijn steentje bij te dragen aan dit project.

Toen we voor de eerste keer op de school aankwamen, werden we ontvangen alsof we echte koninginnen waren. De leerkrachten wilden direct met ons op de foto en de leerlingen zongen liedjes voor ons. We voelden ons vanaf dat moment meteen heel erg welkom en dat gevoel is niet meer weggegaan. Elke dag opnieuw werden we overladen met tal van vriendelijke begroetingen, dankbaarheid en knuffels, en in deze korte tijd creëerden we een erg sterke band met de kinderen en de leerkrachten.”

Verschillen

“Tijdens de eerste dagen van ons vrijwilligerswerk liepen we echt tegen de verschillen in waarden, normen en onderwijs aan. Wij zijn gewend om interactief te werk te gaan en om zoveel mogelijk uit de leerlingen te halen. Dit was op de Vilwakwe School echter niet het geval. Er werd erg weinig ingezet op leerlingeninitiatief en leerlingenbetrokkenheid. De leerkracht doceert en de kinderen noteren.

Dit gebeurde zelfs zo tijdens de lessen licha-

melijke opvoeding, die puur theoretisch waren zonder het praktische, fysieke aspect. Dit vonden wij uiteraard erg jammer en daarom grepen we de kans om de leerlingen de lessen lichamelijke opvoeding een maand lang fysiek te laten beleven. Dit werd dan ook meteen de invulling van ons vrijwilligerswerk.

We namen elke dag drie verschillende leeftijdsgroepen mee voor 75 minuten sportplezier. Alle theorie die de leerlingen dit schooljaar al gezien hadden, zetten wij om naar de praktijk. We moesten inzetten op onze creativiteit om met weinig materiaal veel te kunnen bereiken. Dit viel enorm in de smaak, zowel bij de leerlingen als bij de leerkrachten! We hopen dan ook van harte dat onze werking een beetje voortgezet wordt.

Naast het vrijwilligerswerk, wilden we natuurlijk ook wat van het mooie land zien. Tijdens de weekends planden we steeds een trip en na de maand vrijwilligerswerk, vertoefden we nog een week in Kenia om nog wat meer over het land te ontdekken tijdens een rondreis. Uiteindelijk werd dit een prachtig avontuur waar wij als vriendinnen geen seconde spijt van hebben, en waarvan we de herinneringen en ervaringen voor altijd meenemen.” (JJ)

Jet, Jolien en Fien in de Vilwakwe School

‘Madame Jet’ met Ayshu en Lovi

Dreefse Trappers op fietsweekend

FIETSTOCHT Op donderdagochtend 7 september vertrokken tien liefhebbers met de koersfiets vanuit Meersel-Dreef naar de mooie Veluwe in Nederland. Zij verbleven er in een hotel vlakbij Paependal. Op vrijdag werd rond het Veluwemeer gefietst, met een eerste stop in het erg mooi vestigingsstadje Elburg, waarna het via het nationale park De Hoge Veluwe terugging richting hotel.

Op zaterdag werd over de Posbank gereden richting Duitsland, om via het Rijnlands kanaal in Nijmegen aan te komen. Het was een heel gevarieerd parcours waarbij ook heel wat gravelstroken werden getrotseerd. Zondagmorgen 10 september volgde de terugrit naar Meersel-Dreef.

Weer een prachtig fietsweekend met een stralende zon, met de ervaring dat de Veluwe één van de mooiste natuurgebieden is van Nederland. In totaal een kleine 600 km extra op de tellers, dat begint na vier zonnige dagen toch door te wegen. (RS/JJ)

Pater Pio-dag brengt Kerst in de zomer…

KLOOSTER Donderdag 17 augustus was het weer Pater Pio-dag in en om het kapucijnenklooster. Een dag van vreugdevol, biddend samenzijn tijdens een eucharistieviering bijgewoond door ongeveer 400 mensen. Voorgangers in de viering waren br. Adeel Mazhar en predikant br. Boni Van Looveren. In de namiddag was er een scala van activiteiten. Tegelijk werd de kerststallententoonstelling geopend in de kloostergang. Omwille van 800 jaar kerstkribbe stond - midden in de zomerdeze Pio-dag in het teken van de menswording van Jezus binnen de Franciskaanse spiritualiteit. (JJ)

AANKOOP ALLE WAGENS EN MOBILHOMES

steeds de beste prijs !!

Alle merken jong en oud, ook met schade en veel km's, ook met rode keuringskaart, bestelwagens, vrachtwagens, 4x4's, luxewagens en minibussen. Snelle afhandeling - tel. 0473 31 85 58

Dorpsraad maakt stand van zaken op

PARTICIPATIE Het dagelijks bestuur van de dorpsraad maakte na de vakantie een evaluatie en stand van zaken op van de dossiers waarvan sprake was op de jaarvergadering van 8 mei.

Dat leverde onderstaande info op:

• Het Heieinde maakt wel effectief deel uit van de gesubsidieerde gemeentelijke rioleringsproject van Meersel, bevestigd door de bevoegde diensten.

• De aanvraag van seniorenwoningen is lopende en de goedkeuring van het aanbestedingsdossier door de gemeenteraad wordt verwacht voor oktober 2023, met start van de bouwwerken in het eerste kwartaal van 2024.

• De renovatie van de Sint Luciakapel op Meersel start op 16 oktober a.s. maar alleen voor de buitenkant, met een duurtijd van 150 werkdagen ofwel ongeveer drie kwart jaar. De viering van 600 jaar zal ten gepaste tijde plaats hebben, dat komt nu niet meer op een dag aan.

• Het dossier van het wandelpad Jan de Wysestraat - Dreef via het Mariapark is in de maak en wacht vervolgens op de goedkeuring van het schepencollege.

• Aan het fietspad langs de Markrivier zullen signalisatieborden worden geplaatst dat fietsers een voorrangsweg naderen.

Het schepencollege op de jaarvergadering van de dorpsraad in mei. Tijd om na te gaan hoe het staat met de agendapunten van toen…

Overige items zijn in bespreking en worden door de dorpsraad verder opgevolgd. Wie een onderwerp graag besproken ziet, kan de dorpsraad contacteren door een email te zenden via het formulier op de website https:// dorpsraad.meersel-dreef.be. Let wel dat enkel onderwerpen van ‘algemeen belang’ behandeld worden, dus geen individuele klachten of meldingen. Voor die laatste contacteer je de stedelijke diensten via het meldingsformulier op de website van de stad. Je naam en email worden niet gepubliceerd. (JJ)

De vibraties van de Chau-gong

PAROCHIE Sinds september werd de Chaugong in gebruik genomen tijdens de liturgie van 10.30 uur bij de Paters Kapucijnen. Het volle vibrerende geluid moet ons tijdens het instellingsverhaal meer tot onszelf brengen

dan de schel klinkende bellen. Het gonggeluid werkt naar verluidt zeer helend op mensen. Misdienaars Matthias en Sebastian konden het als eersten uitproberen. (JJ)

Voor Eer en Deugd zoekt bugelspelers

FANFARE In fanfare Voor Eer en Deugd uit Meersel-Dreef, Galder & Strijbeek wil men graag werk maken van een uitbreiding van de bugelsectie. Wie bugel speelt of speelde, of wie dat wil leren, is dus meer dan welkom. Dat geldt voor alle belangstellenden, herintreders of nog op te leiden muzikanten. Als herintreder kun je gebruik maken van 2 gratis opfrislessen. Daarna beslis je samen met de docent of je meer lessen nodig hebt of gelijk aan kunt sluiten bij het fanfare orkest.

Repetities zijn op donderdagavond in Taverne de Zevenster te Meersel-Dreef. Naast de traditionele activiteiten gaat de fanfare muzikale uitdagingen niet uit de weg. Neem een kijkje op website www.vooreerendeugd.be of stuur een e-mail naar info@vooreerendeugd. be . (JJ)

Fanfarelid en bugelspeler Marco Vriens

Volksspelen Minderhout onder een stralende zon

KERMIS Op 4 september telden de kermisvolksspelen in Minderhout maar liefst 565 deelnemers. De nieuwe extra locatie bij de Sint-Jorisgilde was meteen een schot in de roos: in de gezellige tuin en op de terrassen van De Vlinder, het Withofke en het Marken-

hof was het tussen de spelen door volop genieten van het mooie weer. Ronny Bolckmans won de volksspelen en mag zich dus een jaar ’burgemeester van Minderhout’ noemen, Elina Pauwels ging met de rode lantaarn naar huis. (twi)

Ouderraad Scharrel zwaait voorzitter uit

SCHOOL Bij basisschool Scharrel in Minderhout startte het nieuwe schooljaar voor de ouderraad na maar liefst 15 jaar voor de eerste keer zonder Heidi Van Otten als voorzitter. Als je haar niet kent van de ouderraad, dan misschien wel als thuisverpleegkundige: De Hoogstraatse Maand interviewde haar daarover nog in de editie van mei 2023.

Nu haar jongste zoon Mats de basisschool verlaat, neemt ook Heidi afscheid van Scharrel. Bij de afsluitende musical van de zesdejaars werd ze voor al die jaren in de bloemetjes gezet. ”Bedankt ouders, voor jullie aanwezigheid op de vele activiteiten,” liet ze bij die gelegenheid weten. ”Willen jullie ook je steentje bijdragen op de één of andere manier, neem dan contact op met de ouderraad. Scharrelteam en ouderraad, jullie zijn TOP! Bedankt voor al die mooie jaren, om nooit te vergeten. Scharrel zit in mijn hart!”

Heidi’s schoenen moeten indrukwekkend zijn om te vullen, want ze wordt opgevolgd door maar liefst twee voorzitters: Carolien Vermeiren en Elke Claessens. Je bereikt hen via ouderraad@scharrel.be. (TW)

VELDTOERTOCHT Het seizoen van de veldtoertochten gaat van start. WTC Papillon uit Minderhout organiseert op zondag 5 november haar jaarlijkse tocht, een sportief evenement voor de geoefende én minder geoefende fietser.

De voorbereidingen zijn al volop bezig. Bij de organisatie van zo’n fietsevenement komt immers nogal wat kijken: uitstippelen en uitpijlen van de verschillende routes, de inschrij-

vingen, het inrichten van de zaal zodat de fietsers voor of na de rit even kunnen ontspannen, de doucheruimtes, parkeerruimte voor auto’s en de bewaakte fietsenstalling:.

Op de kalender van de Vlaamse Wielrijdersbond (VWB) verhuisde het fietsevenement van een zaterdag naar een zondag. Daar zijn de organisatoren blij mee. Gert Hillen, voorzitter van WTC Papillon: “De zaterdag is voor veel mensen een drukke dag: boodschappen doen, chauffeur spelen voor de hobby’s van de kinderen of andere familiale verplichtingen. Er is dan dikwijls geen tijd meer om te gaan genieten van een fietstochtje in de bossen. In dat opzicht is een zondag veel handiger, en veel kindvriendelijker ook. We zien de voorbije jaren steeds meer fietsers samen met hun zoontje of dochtertje aan onze inschrijvingstafel verschijnen.”

Deelnemers hebben de keuze uit verschillende afstanden: een kidstoer van 23 kilometer, een tocht van 42, eentje van 53 en een XL-toer van 62 kilometer. De ritten gaan door mooie stukken natuur in de bosrijke omgeving van Minderhout. Je komt ook op plaatsen waar je normaal gezien niet met de fiets in mag. Nu dus wel op 5 november, met toestemming van de grondeigenaars. Inschrijven kan de dag zelf tussen 8 en 10.30u in de voetbalkantine van MVV, Heistraat 2A in Minderhout. (red)

Na 15 jaar Heidi nam Heidi Van Otten afscheid van de ouderraad van Scharrel.

Veldtoertocht van Wielerclub Papillon

Afscheid van ’t Slot, op naar ’t Slot 2.0

Na meer dan 59 jaar begint het jeugdhuis aan een geheel nieuw hoofdstuk. Het vertrouwde pand zal een heuse verandering ondergaan, en voortaan het gebouw delen met de KLJ. Het stadsbestuur kocht het gebouw en het achterliggende stuk grond. Dat biedt voldoende mogelijkheden om de KLJ te verlossen van een te klein lokaal en om het voortbestaan van het Wortelse jeugdhuis te kunnen garanderen.

Geveild

JEUGDCLUB Na 59 jaar en 33 dagen valt het doek over ’t Slot zoals we het kennen. Het begon in 1964 toen de KLJ zijn intrek nam in de boerderij aan de Boomkes, die tot enkele jaren geleden eigendom was van Jaak Aerts en Jeanne/Jeanneke De Clerck. In 1968 werd de vereniging Het Slot opgericht. Aanvankelijk alleen voor jongens, maar al snel waren meisjes ook welkom. Meer dan 150 bestuursleden en ruim 4000 leden schreven mee aan het unieke verhaal van ’den tempel’.

Het is voor iedereen afwachten wat dat zal geven. Maar nu was alvast een belangrijk moment aangebroken: het laatste weekend. Omdat het café een nieuwe inrichting zal krijgen, werden enkele nostalgisch waardevolle items veilig opgeborgen, enkele items werden geveild. De 2 toogdelen werden voor meer dan € 500 verkocht. Onder meer het ’tequila’-vat, de voorkant van de discobar, de bekende reclame-lichtbak van de gevel, de rode inkomdeur en een 2 meter lange plaat met het eerste logo werden verkocht. Tijdens de laatste 2 weekends werden nog andere items te koop aangeboden: oude T-shirts, bierglazen, vinylplaten, affiches etc vonden een nieuwe eigenaar.

De duidelijk geëmotioneerde ere-voorzitter

Leo Wouters, steevast met pijp in de hand of mond en actief lid sinds de oprichting, kreeg een gepersonaliseerde pijp cadeau (met ingegraveerd Slot-logo). Vele leden en oud-leden (al dan niet ex-bestuursleden) kwamen afscheid nemen van hun favoriete tempel. Hier en daar een traan, maar vooral veel gelach

Hemelsluizen open voor Landlopersjogging

JOGGING Ondanks de omstandigheden zoals de werkzaamheden in Worteldorp en de première van ’Het groot circus van het klein verdriet’, deden ruim 320 sportievelingen een gooi naar de zege in de verschillende loopafstanden op de Landlopersjogging. Een kleine regenbui kort voor de start zorgde voor wat extra zuurstof in de lucht waardoor de omstandigheden ideaal waren. Later op de avond gingen de hemelsluizen flink open.

Doordrenkt

Meer dan 90 kinderen namen deel aan de Kidsrun. Louis Croymans uit Minderhout (250m), Wout Broeckx uit Wortel (500m) en Vic Janssens uit Hoogstraten (1km) kwamen als eerste over de finish in hun categorie. De wedstrijd voor volwassenen lokte zo’n 230 deelnemers, verdeeld over wedstrijden van 4 afstanden.

Door de musical in de Kolonie werden de

en gesjauwel over herinneringen. Foto’s van de late uurtjes zijn er niet, of toch niet goed genoeg om te publiceren... Dat zegt vaak iets over een avond, toch?

Op naar ’t Slot 2.0 dus. Leo Wouters op Facebook: “We zullen het oude Slot blijven koesteren, het is voor velen hun tweede thuis. Ik hoop van harte dat het nieuwe Slot nog 50 jaar of meer het hart van Wortel blijft, een plaats waar zowel jong als oud van harte welkom is. Dank aan het huidige bestuur dat uitstekend werk verricht heeft en het nieuwe Slot blijvend op de kaart zal zetten.” (SK)

Wout Broeckx loopt een thuiswedstrijd en komt als eerste aan op de 500m.

Het tequila vat - de zusjes Kimpe, beide lid van ’t Slot van bij geboorte, vol trots op de aankoop van hun ouders. Voorzitter Brent Houben overhandigt een gepersonaliseerde pijp aan erevoorzitter Leo Wouters.

WORTEL

afstanden ietwat gewijzigd. Gert Devos uit Merksplas bleef met een gemiddeld tempo van 17,8km/u ruim onder het uur (0:57:24) op de 17km. De overwinning op de 9,8km was voor Wout Lambrechts uit Beerse met een tijd van 0:32:12. Andy De Rooy uit Grobbendonk bleef net boven de 26 minuten op de afstand van 7,8km en Glenn Philips uit Denderleeuw deed 0:11:13 over de afstand van 3,33km. Halfweg de wedstrijd gingen de hemelsluizen open, wat voor doordrenkte lopers zorgde.

Picknickbank

Zoals steeds is de opbrengst van de jogging voor een goed doel/Wortelse vereniging in ruil voor hulp bij de organisatie van het evenement. In deze editie was dat de werkgroep ’Wortel 2030’, die hiermee geld inzamelt voor de aankoop van een grote picknickbank die geplaatst zal worden in de ’Boomkes’. Een mengelmoes van mensen uit Wortel staken de

handen uit de mouwen. Hoeveel geld uiteindelijk ingezameld werd, krijgen we later nog te horen.

Stal 28 beheert nieuwe lokalen in ’t Slot

Alle uitslagen en sfeerfoto’s zijn terug te vinden op www.landlopersjogging.be (SK)

en beheren van jeugdlokalen, maar ook andere initiatieven gericht naar kinderen en jongeren bevorderen en zelfs het ondersteunen van andere organisaties die gemeenschapsvorming in Wortel nastreven. Zowel in de algemene vergadering als het bestuur zullen 3 geledingen vertegenwoordigd zijn. Naast vertegenwoordigers van het Slot en KLJ, is er ook een geleding die kan bestaan uit sympathisanten, oud-bestuursleden of ouders van deze verenigingen. Joppe Brosens werd verkozen tot eerste voorzitter, hij is de geknipte figuur als oud leider van KLJ en bestuurslid van ‘t Slot.

In de komende maanden wordt er werk gemaakt van een huishoudelijk reglement. Hierin komen alle regels over het gebruik en onderhoud van de lokalen. Goede afspraken zijn nodig, dat is niet anders dan in een goed huishouden. Zo zullen alle afspraken rond de financiën en kostendeling, de poets, afvalbeheer, sleutelbeheer, enz mooi op papier gezet worden. (SK/FH)

JEUGDVERENIGINGEN In 2019 kocht het stadsbestuur ’t Slot, de langgevelhoeve aan de Boomkes in Wortel, van de familie Aerts. In september zijn de verbouwingen aan de boerderij gestart. Het is de bedoeling deze volledig te renoveren en ook extra ruimte te creëren op de zolder en een uitbouw. Vanaf het najaar 2024 zullen ’t Slot en de KLJ samen hun intrek nemen in deze vernieuwde stek.

Op 9 september werd de vzw “Stal 28” gesticht. De naam is een knipoog naar de bijnaam van ’t Slot, met het gekende huisnummer (Worteldorp 28). De nieuwe vzw huurt het pand van het stadsbestuur en beheert dit voortaan. Die stap was nodig omdat KLJ Wortel als plaatselijke groep een feitelijke vereniging is. Een vzw geeft meer juridische zekerheid, o.m. naar aansprakelijkheid. Bijkomend is een gezamenlijke vzw aangewezen omdat beide verenigingen samen huizen, met heel wat gemeenschappelijke delen. De vzw is ook de unieke spreekbuis naar het stadsbestuur.

Statuten

Bij de oprichting werd in de statuten het doel van de vzw heel ruim opgevat. Niet enkel het onderdak bieden aan de beide jeugdorganisaties

Enkelrichting in Molendreef wegens te veel doorgaand verkeer

VERKEER Als je vanwege de wegenwerken de officiële omleidingsborden van Hoogstraten naar Turnhout volgt, rij je over Rijkevorsel. Het eenrichtingsverkeer in de Molendreef werd tijdelijk opgeheven, maar nergens als omleidingsweg aangegeven.

Maar steeds meer doorgaand verkeer van personenwagens en vrachtwagens die in de Kolonie niets te zoeken hebben, maakten gebruik van deze weg die daar totaal niet voor geschikt is. Vooral het begin van de Molendreef is erg gevaarlijk. Als er daar een auto en een vrachtwagen elkaar moeten passeren, gaat een van beide in de gracht. En de veiligheid van de zwakke weggebruiker kwam er echt wel in het gedrang. Vandaar dat aan dit mooie liedje voor bestemmingsverkeer een einde kwam.

Vanaf 18 september is er weer eenrichtingsverkeer, men kan langs de Molendreef nog enkel richting Kolonie (en dus niet meer naar Wortel centrum). Hopelijk is er voldoende controle. (fh)

Droge start voor de 17 km die gewonnen werd door Gert Devos.

Geen eenrichtingsverkeer in de Sint Janstraat

VERKEER PARTICIPATIE Er komt geen eenrichtingsverkeer in de Sint-Janstraat. Deze beslissing werd genomen rekening houdend met de bevraging van de inwoners van Wortel. Maar liefst 25 % van hen nam deel aan de bevraging georganiseerd door het stadsbestuur. Dat is veel meer dan bij andere bevragingen waar meestal maar 10% van de inwoners aan deelneemt.

Agentschap aan zet

Uit die bevraging blijkt dat 70% van de bewoners geen enkelrichting in de Sint-Janstraat wenst. Auto’s die vanuit Hoogstraten naar de Grote Plaats willen, moeten nu nog het bochtenwerk bij De Guld trotseren en zorgen voor vervolgens voor meer verkeer in het Kerkpad. Wil men dit vermijden moeten die auto’s bij café De Nieuwe Buiten haast een haarspeldbocht nemen, wat voor vrachtwagens erg moeilijk is.

Het gevolg van deze beslissing is nog niet meteen duidelijk en ligt voor een groot deel in handen van het Agentschap Wegen en Verkeer. Bij de proefopstelling werd gedacht aan één grote centrale overzetplaats, maar dat worden er nu wellicht vier. Of het kruispunt zoals voorzien een verhoogd, verkeersremmend plateau krijgt, is nog onduidelijk. Mogelijk wordt het kruispunt geaccentueerd door

LEZERS SCHRIJVEN

een kleur en komen er van die grote zwart-gele verlichtingspalen, zoals op de Sint-Lenaartseweg of bij het binnenrijden van Merksplas.

Overleg

In ons juninummer (DHM 448 blz 70) schreven we: “Elk dorp heeft een dorpsraad… in Wortel is er met Wortel 2030 een tweede aanspreekpunt” en stelden “Overleg tussen beide is goed, samenwerken is beter, maar samenvoegen het ideaal.”

In de Hoogstraatse maand nr. 450 stond bij het dorpsnieuws Wortel een artikel onder de titel “Verdeeldheid over de werken in Worteldorp”. Hier willen we als dagelijks bestuur van dorpsraad op reageren.

De meeste inwoners zullen wel weten dat de testfase in de St. Janstraat veel ophef heeft veroorzaakt. We willen dit niet opnieuw oprakelen. Maar er wordt het dagelijks bestuur verweten dat we wensten dat er zoveel mogelijk negatieve stemmen werden uitgebracht. Laat het heel duidelijk zijn dat dit absoluut niet de bedoeling was. Maar eerst een korte schets van het hele verloop.

Begin juni kregen we verschillende meldingen van inwoners, stuurgroep schoolstraten, overzetters, school, … dat Sint-Janstraat eenrichting zou worden. En dit met een negatief advies van hen allen. Zonder enige communicatie vooraf besliste het stadsbestuur dit te doen. Toen heeft de dorpsraad alle betrokken partijen op korte tijd rond tafel geroepen en hebben we naar hun opmerkingen geluisterd. Dit hebben we doorgegeven aan de bevoegde diensten.

Naar aanleiding hiervan gingen we samen zitten en luisterden naar hun argumenten. Om het kort te houden, hier zijn er communicatiefouten gebeurd, alles is ook zeer snel moeten gaan omwille van de schoolvakantie en de start van de werken.

Een belangrijke afspraak die er gemaakt is tussen stad en dorpsraad, was dat we samen gingen bekijken hoe we de evaluatie konden aanpakken. Onze enige vraag was dat gans Wortel de mogelijkheid had

Dat is nu blijkbaar precies wat het stadsbestuur vraagt. Het bestuur vraagt om aan de politieke partijen een gezamenlijke nota te bezorgen met de vraag hoe men Wortel in de toekomst ziet. Alhoewel het voor de dorpsraad niet hoeft, vernemen we dat er inmiddels toch gezocht wordt naar een datum om samen te komen.

Als men voor Wortel echt het beste wil, zetten beide groepen de deur best wagenwijd open… anders zal de stad ze sluiten, vrezen we. (fh)

om deze evaluatie in te vullen. Ook de oudere bewoners en mensen die dit online niet konden doen.

Na het laatste overleg werd duidelijk dat de stad de enquête niet op papier wenste te verspreiden, maar wel een brief met een QR-code op, of dat mensen konden bellen naar de Stad om dit aan te vragen. Het dagelijks bestuur van Dorpsraad Wortel heeft dan gevraagd om hier dagen te organiseren dat mensen naar de refter van de school konden komen om deze in te vullen. Zodat alle inwoners de mogelijkheid hebben gehad om deze testmaatregel te evalueren.

Het was en is nog steeds niet de bedoeling van het dagelijks bestuur van Dorpsraad Wortel om mensen aan te manen, maar om deze enquête door zoveel mogelijk mensen te laten invullen. En het blijkt toch dat het effect heeft gehad als blijkbaar bijna 250 mensen de enquête hebben ingevuld.

Met deze lezersbrief willen we de hogervermelde insinuatie uit de wereld helpen. Want we weten dat dit zo verkondigd wordt door meerdere mensen en zelfs door personeel/diensten van Stad Hoogstraten, terwijl dit absoluut niet correct is. Zijn er toch mensen met een andere mening, dan willen we graag met hen in overleg gaan in een open gesprek. We nodigen hen dat ook uit om hiervoor een mail te sturen naar dorpsraadwortel@hoogstraten.be.

Het dagelijks bestuur Dorpsraad Wortel

De enkelrichting in het deel van de Sint Janstraat aan bakker Gert is van de baan.

Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten, 03 314 43 39 - sport@demaand.be

HVV kwam behoorlijk uit de startblokken

NATIONAAL VOETBAL Alle HVV spelers kregen kansen in de voorbereidingsperiode die wat moeizaam startte. In de beker van België geraakte HVV evenwel op toeren en plaatste zich met 2 mooie overwinningen voor de 6de ronde waarin ze het moesten afleggen tegen een ploeg uit 1B. In de competitie werd gestart met een gelijkspel en een overwinning, toch wel veelbelovend. Daarna volgde een nederlaag tegen Young Reds Antwerp.

DHM: Was je tevreden over de voorbereiding en de bekercampagne?

Frank Belmans: Na een heel lang en slopend seizoen kreeg iedereen bewust wat langer vrij dan normaal. Dat deden we om de batterijen terug op te laden en met veel zin terug te kunnen beginnen aan een nieuw seizoen op het allerhoogste amateurniveau in België.

Zo’n voorbereiding is altijd een lastige puzzel om te leggen. Doel is om iedere speler de nodige speelminuten te geven tijdens de oefenwedstrijden en conditioneel te werken richting september. Om dan wedstrijden met de nodige intensiteit te hebben is de bekercampagne cruciaal. We kijken dan ook met voldoening terug op onze campagne, waar we uiteindelijk net niet in de trommel met de 1A-ploegen zijn geraakt na een 0 - 2 verlies tegen Patro Maasmechelen.

DHM: Livio Milts was een belangrijke speler in de operatie redding in de 2de helft van het vorige seizoen. Hij koos voor Dessel. Maar er werd wel voor versterking gezocht. Is het team sterker dan vorig jaar? Het is nog te vroeg om al conclusies te trekken. Het geraamte achteraan en in het middenveld is gebleven, maar vooraan zitten we met veelal nieuwe spelers die allemaal uit 2de en 3de amateur komen en die uiteraard de nodige tijd moeten krijgen om zich aan te passen aan een nieuwe omgeving en een veel hoger niveau. Livio Milts was vorig seizoen een belangrijke schakel in onze remonte, we wilden absoluut met hem verder, maar jammer genoeg had hij genoeg andere keuzes en hebben we hem niet kunnen overtuigen om bij Hoogstraten te blijven.

Op de valreep realiseerden we nog een inkomende transfer: Tony Cinti komt over van RC Hades. Hij is een linksvoetige speler met veel technische kwaliteiten, heeft een goede actie en voorzet in huis en kan gevaarlijk zijn op

stilstaande fases.

DHM: De start in een competitie is voor elke club van groot belang. Met 4 punten op 2 wedstrijden kan je tevreden zijn? Elke club wil zijn start niet missen, maar jammer genoeg zijn er elk jaar teams die hun start gemist hebben wat meestal ook gevolgen heeft voor de rest van het seizoen. Hoogstraten was vorig seizoen de uitzondering op deze regel, maar onze goede start dit seizoen geeft ons toch wel wat adempauze. We hebben door onze goede bekercampagne de voorbije weken een heel zwaar programma moeten afwerken met regelmatig 3 wedstrijden binnen de week, maar als dat dan gekoppeld kan worden aan goede resultaten wordt iedereen die vermoeidheid minder gewaar.

DHM: De wedstrijd tegen Young Reds Antwerp werd verloren. Vorig jaar kwam die profploeg met verschillende spelers die de stap hebben gezet naar de kampioensploeg…

Zoals het vorig jaar elke keer uitkijken was met welk ‘materiaal’ die B-ploegen zullen komen is dat dit jaar niet anders. Vorig seizoen was natuurlijk wel extreem toen Antwerp bij ons kwam spelen met een hoop ‘grote namen’. Dit jaar met de CL-matchen in het vooruitzicht, zal dat allicht minder gebeuren. Ondanks alles blijft het toch uitkijken naar de jonge talenten waarmee ze zich presenteren. Wat vorig seizoen betreft: het blijft het voor de spelersgroep een leuk gegeven dat ze eens tegen een Arthur Vermeeren en Gaston Avila (nu Ajax) hebben mogen spelen en aan den lijve hebben ondervonden hoe goed die jongens wel waren.

DHM: Wat mogen we de T1 van HVV nog toewensen voor de volgende maanden? Allereerst uiteraard een goede gezondheid en ten tweede een leuke samenwerking met een groep mensen (spelers, staf, bestuur en vrijwilligers) die er allemaal samen voor zorgen dat iedereen binnen de familieclub HVV zich kan thuis voelen en als dat dan nog resulteert

in mooie sportieve prestaties met als kers op de taart handhaving in 1ste amateur, hoor je de T1 niet klagen!

Uitslagen BEKER

Hoogstraten VV - Pays Vert Ostiches-Ath 1 - 1 (Strafschoppen 5 - 4)

De thuisploeg begon sterk en had gemakkelijk met een dubbele voorsprong kunnen gaan rusten. In de 2de helft vond Mbaye de weg naar de netten maar de derde nationaler uit Henegouwen maakte gelijk met de enige kans in de wedstrijd. Heel veel balbezit voor Hoogstraten maar geen doelpunten, ook niet in de verlengingen. Dus kwamen er strafschoppen waar doelman Kustermans er 2 wist te stoppen.

Hoogstraten VV - Belisia Bilzen 3 - 2 Het zou een goede test zijn tegen de titelkandidaat van 2de nationale. Al na 10 minuten moest HVV achtervolgen. Lauwers zorgde voor de 1 - 1 en op het uur kon spits Mbaye de thuisploeg op voorsprong brengen. Maar ook Bilzen kon nogmaals scoren zodat er opnieuw verlengingen aan te pas kwamen. Terwijl op het einde van de verlengingen iedereen uitkeek naar de strafschoppenreeks schoot Jiri Struyf met een enig mooie streep Hoogstraten naar de 6de ronde.

Hoogstraten VV - Patro Maasmech. 0 - 2 In deze wedstrijd tegen de 1B-ploeg moest Hoogstraten niet onderdoen. Na een hoekschop konden de bezoekers met wat geluk de bal binnentikken. Tegen een sterk verdedigend blok was het moeilijk kansen te creëren. Kustermans deed enkele mooie reddingen maar ook Verheyen, Mbaye en Fall kregen de kans op de gelijkmaker. Op het einde was het alles of niks, tweemaal bracht de paal redding maar uiteindelijk scoorde spits Sigurdarson zijn 2de van de avond. competitie

COMPETITIE

Winkel Sport - Hoogstraten VV 2 - 2

In de 1ste helft werd niet gescoord. Winkel Sport begon sterk maar HVV bracht evenwicht in de wedstrijd. Na de rust kwamen de Rooikens op voorsprong. Mbaye lobde de keeper na een mooie aanval. 15 minuten voor tijd lukte Tilburgs zelfs de 0 - 2 na een hoekschop. In de laatste 5 minuten van de wedstrijd scoorde Winkel nog 2 maal. Een dreun voor Hoogstraten maar voor een gelijkspel had men vooraf wel getekend.

Hoogstraten VV - R Knokke FC 2 - 0

HVV startte furieus en na 4 minuten bekroont

Struyf zijn eerste basisplaats met een doelpunt, 1-0. Knokke knokte zich nadien in de

wedstrijd maar de thuisploeg wist stand te houden. Het veldoverwicht bleef voor de bezoekers maar Knokke kreeg slechts 1 enkele kans. Met een knappe kopbal van Havermans op een hoekschop van Budts werd de 2 - 0 eindstand vastgelegd.

Hoogstraten VV - Young Reds Antw. 1 - 2 Bij de 1ste kans was het al raak. Al na 6 minuten moest HVV achtervolgen. Buiten een kopbal van Havermans kwam het niet. Toen Davis van Antwerp een 2de gele kaart kreeg, was er opnieuw hoop bij de thuisploeg maar door een ongelukkige owngoal van Verheyen moest een dubbele achterstand worden goedgemaakt. Dat lukte niet, het bleef bij de aansluitingstreffer van Cinti in de blessuretijd. (rob)

Sponsoravond HVV met ploegvoorstelling

NATIONAAL VOETBAL Alle sponsors, socio-leden en medewerkers werden uitgenodigd op de ploegvoorstelling van Hoogstraten VV. Het werd een gezellige en vooral interessante avond met een hapje (Vis en Vers) en een drankje (wijnen Jacobs). Joris Mertens sprak de boel aan mekaar, deed enkele interviews en gaf het woord aan verschillende mensen.

Guy Mombaers deed een babbel over het feestcomité. Een stukje geschiedenis, de medewerkers en het programma van het nieuwe seizoen kwamen aan bod. Er is de 20ste editie van de familiebarbecue, de HVV-clubdag, kaartavond, pasta-avond, de jaarlijkse quiz, uitreiking gouden schoen, tombola. Het feestcomité richt dit seizoen ook enkele autobusreizen in voor de supporters.

Voorzitter Dominiek Van den Bosch loofde de vele medewerkers. De terreinverzorgers Frans Lambrechts, Louis De Roover en Jan Verschueren zijn misschien wel meer op de club dan thuis, zo stelde hij. Ook lof voor Charel Govaerts en Maria Bevers die de tribune en de socio onderhouden; voor Jan De Bie en Maria Boudewijns die instaan voor de kledij van het A-team, de kleedkamers en het spe-

Kalender

Zaterdag 30 september 20 uur

KSC Lokeren-Temse- Hoogstraten

Zaterdag 7 oktober 20 uur

Hoogstraten VV - KVV Thes Sport

Zondag 15 oktober 15 uur

OH Leuven U23 - Hoogstraten VV

Zaterdag 21oktober 20 uur

Hoogstraten VV - KFC Dessel Sport

Enkele van de vele medewerkers. May Van den Bogerd, Maria Boudewijns, Maria Bevers, Frans Lambregts, Jan Verschueren, Charel Govaerts, Jan De Bie en Louis De Roover. Zonder hen geen voetbal, zo simpel is dat…

lershome; en voor May Van den Bogerd die permanentie van de kleedkamers en de kledij van de jeugd voor haar rekening neemt. Verder nog René Vermeiren, Jan Bolckmans, Paul Paepen en Jos van Loon die de inkom waarnemen; Michel Mc Cleymont als veiligheidscoordinator; en het kantinepersoneel met Marc Godrie en Liesbeth Van den Bogerd (Socio), Pascal Snels en Annemie Jespers (kantine), Marc Van Loock en Mia Herreygers (jeugdkantine).

Ludiek

Eddy Van Huffel vertelde hoe de jeugdwerking in de loop der jaren veranderde, zoals hij zelf al 25 jaar mocht ondervinden. Destijds werd er veel minder geëist door de voetbal-

bond, zo herinnert hij zich. Maar eigen jeugd laten doorstromen naar het eerste elftal is en blijft het hoofddoel, iets wat zelfs op het huidige niveau nog lukt met enkele spelers. Hoogstraten heeft dan ook een uitgebreid en goed draaiend team met o.m. TVJO, trainers, scheidsrechters, kinesisten, een vertrouwenspersoon (verplicht door de bond), ouderraad, kantinemedewerkers.

Namens de sportieve cel stelde Ben Van Bael de technische staf voor, waarna Frank Belmans een voor een zijn spelerskern voorstelde. Op een ludieke manier had hij het over hun positieve capaciteiten, hun werkpunten, hun positie op het veld, hun woonplaats en wat hij van hen hoopt te zien in het komende seizoen. (rob)

VOETBAL De 5 Hoogstraatse voetbalploegen willen in de toekomst nog beter samenwerken om de jeugdwerking te verbeteren en jongeren meer speelkansen te geven.

In heel Hoogstraten zijn meer dan 1000 jongeren tussen 6 en 18 jaar lid van een voetbalclub. Drie jaar geleden begonnen de gesprekken om beter samen te werken. Vooral de jeugd moet immers alle kansen kunnen krijgen. Wanneer in een bepaalde ploeg een overschot is aan spelers en in de andere ploeg een tekort, probeert men gezamenlijk om hier oplossingen voor te vinden zodat alle spelers hun geliefkoosde sport kunnen beoefenen.

Maar ook voor het onderhoud van de infrastructuur en voor het vinden van vrijwilligers kunnen samen initiatieven genomen worden. Samen de krachten bundelen is een win-winsituatie. (rob)

Onze 3de provinciale ploegen startten sterk

PROVINCIAAL VOETBAL Onze 3de provinciale ploegen kwamen het best uit de startblokken. Meer behaalde een gelijkspel en een overwinning en Minderhout nam een perfecte start met 6 op 6. 2de provincialer Wortel kon nog geen puntje sprokkelen, Meerle, in 4de provinciale, begon met een overwinning en behaalde 3 op 6.

strijd tegen Antonia gaf ons veel vertrouwen voor de start van het seizoen omdat we daar toch een degelijke ploeg uit 1ste provinciale op volle sterkte zonder problemen in bedwang konden houden.

Foutjes worden genadeloos afgestraft in 2de provinciale. Wortel ervaarde dit al 2 maal. Het veldspel is goed, maar trainer Verhoeven hamert op 90 minuten concentratie. Dan zullen de resultaten vanzelf komen, zo verwacht hij.

DHM: In de beker van Antwerpen werd slechts 1 puntje behaald. Was je ondanks deze resultaten tevreden over de voorbereiding?

Glenn Verhoeven: Uitslagen geven niet altijd helemaal de correcte weergave van de wedstrijd. Op de nederlaag tegen Retie na, speelden we telkens een goede wedstrijd en waren we zeker de evenknie van onze tegenstanders. Tegen Kalmthout en Brasschaat vielen er op 10 à 15 minuten na rust 2 of 3 goals voor de tegenstander na concentratieverlies dat genadeloos werd afgestraft. De laatste bekerwed-

De voorbereiding hebben we vooral gebruikt om een nieuw systeem aan te leren en nieuwe spelers in te passen. Hierdoor was de prestatie op zich vaak interessanter voor onszelf dan het resultaat. We waren net op tijd klaar voor de start de van de competitie.

DHM: Vorig seizoen werd heel sterk gestart. Nu, een reeks hoger, begon Wortel met 2 nederlagen. Zat er meer in?

In beide wedstrijden zat er zeker meer in. Vooral op Sint Job speelden we een ijzersterke wedstrijd en verdienden we minstens een gelijkspel. Maar ook hier werden onze eigen foutjes genadeloos afgestraft. Het moest ons vertrouwen geven voor onze eerste thuiswedstrijd. Deze wedstrijd hadden we in de eerste helft dan ook volledig onder controle. Tot we opnieuw op een 10-tal minuten kort na de rust afgestraft werden door onze eigen fouten. Verkeerde keuzes in bepalende situaties deden ons de das om.

Het was een wedstrijd die we absoluut niet hoefden te verliezen, maar desondanks stond er wel de zware 6 - 3 op het scorebord. Net zoals in de voorbereiding merk je dat in een reeks hoger alles wordt afgestraft. Er is geen foutenmarge en daar zullen we de komende weken aan moeten werken.

DHM: De wedstrijd tegen Lille wordt daardoor al zeer belangrijk. Ook zij konden nog niet winnen. Wat verwacht je van de volgende partijen?

Elke wedstrijd zal voor ons belangrijk zijn. We willen het van wedstrijd tot wedstrijd bekijken en proberen telkens onze goede prestaties te blijven neerzetten. Wanneer we dit kunnen koppelen aan 90 minuten lang concentratie zullen we zeker een resultaat behalen.

We zijn momenteel niet bezig met het klassement. Er komen nog 28 wedstrijden, het seizoen duurt nog lang genoeg. We hopen dat we zondag in onze tweede thuiswedstrijd, tegen Lille B, iets kunnen rechtzetten en onze eerste punten van het seizoen kunnen pakken zodat we op die manier onze fantastische supporters iets kunnen teruggeven na afgelopen zondag.

Schepen van sport Arnold Wittenberg, Rudi Schouppe van Hoogstraten VV, Kurt De Bie van KVNA Wortel, Paul Van Gils van KFC Meer, Mark Beterams van K Meerle FC en Roel Hermans van K Minderhout VV.

KVNA Wortel begint met 2 nederlagen

tijd gaan we hard moeten blijven werken om er elke week te staan. Te beginnen komend weekend tegen Hemiksem zodat we al onze jeugdspelers en supporters tijdens het startevent een goeie match kunnen voorschotelen.

Met een sterke bekercampagne waarin het 10 op 12 behaalde was ook de competitiestart foutloos met 2 overwinningen.

DHM: Jullie voorbereiding verliep gunstig met een gelijkspel en 3 overwinningen in de beker, met daarbij bijna 20 Minderhoutse doelpunten. Hiermee kan je niet anders dan tevreden zijn.

Christian Vissers: Met een vernieuwde groep, een gretige kern, hoge trainingsopkomst en weinig tot geen blessures konden we ons inderdaad geen betere voorbereiding wensen. Het is toch altijd afwachten hoe een goede voorbereiding zich vertaalt als het er echt om gaat, maar we waren klaar voor de start van de competitie.

DHM: Maar het lukte ook in de competitie met een perfecte start en 2 overwinningen. 6 op 6 is inderdaad een ideale start. Thuis tegen Zandvliet waren we wel al na 5 minuten op achtervolgen aangewezen. We bogen dit om naar 2 - 1 maar slikten net voor rust de gelijkmaker en alles was te herdoen. Op het uur kwamen we opnieuw op achterstand en even zag het er niet goed uit, maar we rechtten onze rug en gingen erop en erover met een uiteindelijk spectaculaire 5 - 3 uitslag.

We konden dus met 3 punten op zak en zonder stress richting Berchem, dat na vorig seizoen toch een van de te verwachten kleppers in de reeks zullen zijn. Berchem miste wel enkele basispionnen, maar een 0 - 2 zege op Berchem is altijd een knap resultaat.

DHM: Wat verwacht je van deze competitie?

Ik zeg altijd dat je een eerste tussentijdse evaluatie kan maken na een 5-tal wedstrijden, dus het is nog even afwachten. Volgens mij zijn veel ploegen aan elkaar gewaagd. We hebben onze start niet gemist, voorlopig zijn we blessurevrij en zo zorgt ook de concurrentie ervoor dat iedereen op een gezonde manier gepusht wordt tot zijn best mogelijke prestatie. Keerzijde is dat er spelers naast de ploeg vallen. De kracht van een team is echter hoe we omgaan met dergelijke teleurstellingen als individu en hoe je als speler je bijdrage kan leveren in het kader van het teambelang.

Ik ben geen man van de grootspraak maar een eindrondeticket moet mogelijk zijn en we willen ons zoveel en zolang mogelijk mengen in de titelrace, dat is absoluut het doel.

Meer speelde een zeer goede bekercampagne en begon goed aan de competitie met een gelijkspel tegen titelkandidaat Nieuwmoer en een thuisoverwinning.

DHM: Een prima voorbereiding met 3 overwinningen en een gelijkspel in de beker van Antwerpen. Ben je hierdoor geselecteerd voor de beker van België volgend seizoen?

Roy Muesen: Over de voorbereiding waren we over het algemeen tevreden. In al de bekerwedstrijden hebben we geprobeerd het spel naar ons toe trekken en dat is vrij aardig gelukt. Behalve tegen Wechelderzande waar we ons niveau moeilijk haalden, met een vervelend gelijkspel als gevolg. Daardoor zullen we volgend jaar helaas geen beker van België spelen.

Kanttekening is wel dat we in alle bekerwedstrijden tegen ploegen uit 4de provinciale speelden, waardoor het toch wat afwachten was waar we juist stonden bij de competitiestart. Met de trainers hadden we een behoorlijk goed gevoel bij het einde van de voorbereiding, onder andere door het feit ook dat er héél gedreven en gretig getraind werd door de ganse groep.

DHM: Ook het seizoensbegin mag er zijn met een gelijkspel en een overwinning. Klopt, ik denk dat we op voorhand zouden getekend hebben voor een 4 op 6. Nieuwmoer, onze 1ste tegenstrever, was een ploeg die heel wat jongens heeft aangetrokken en ook wel titelambities heeft. Als je daar dan in de laatste minuut, na een 2 - 0 achterstand, alsnog een dik verdiend gelijkspel uit de brand kan slepen, is dat heel fijn. We hebben daar een hele goeie mentaliteit getoond en ook voetballend was het meer dan ok.

Die lijn wilden we doortrekken in onze eerste thuismatch van het seizoen tegen Berendrecht. Na een moeizame eerste helft hebben we in de tweede helft het verschil kunnen maken en konden we de 3 punten al bij al vrij makkelijk thuis houden.

DHM: De ambities hoeven nog niet bijgesteld te worden. KFC Meer staat mee aan de top van de rangschikking... We gaan met Meer kermis, begin oktober, een eerste balans kunnen opmaken. We zullen dan 5 wedstrijden ver zijn en ik hoop heel erg dat we dan mee zijn in het klassement. In tussen-

Met een overwinning en een nederlaag tegen een titelkandidaat is Meerle goed begonnen aan de competitie.

DHM: In de beker van Antwerpen werd slechts 1 puntje behaald. Was je tevreden met de voorbereiding?

Wil Lavrijsen: In de voorbereiding heb je toch altijd te maken met spelers die op vakantie zijn of nog gaan. Als je dan over een kleine selectie beschikt, is het moeilijk om vastigheid te creëren. Maar afgezien daarvan hebben we wel goed gewerkt om conditioneel in orde te zijn voor de competitiestart.

De Beker van Antwerpen zie ik meer als oefenwedstrijden. Het resultaat staat niet voorop, deze wedstrijden worden benut om de nieuwe spelers te laten integreren in de groep. Natuurlijk is het wel leuker wanneer je dan ook resultaat behaalt.

DHM: Maar in de competitie begon K Meerle FC met een mooie overwinning tegen Kessel. Een verdiende overwinning? De eerste competitiewedstrijd winnen is heerlijk. Ik moet wel zeggen dat we in het begin van de wedstrijd enkele minuten nodig hadden om Kessel te bestrijden. Ze hadden meer balbezit zonder echt gevaarlijk te worden. Nadien werden we sterker, wat resulteerde in 3 mooie doelpunten.

Na de rust kwamen we toch nog in problemen door een geweldig offensief van Kessel. Na 65 minuten was het 3 - 2. We kregen voldoende mogelijkheden om de wedstrijd te beslissen maar die werden niet benut zodat het spannend bleef tot de laatste minuut.

DHM: Wechelderzande bleek dan weer te sterk.

Tegen Wechelderzande moesten we voor de wedstrijd al ingrijpen door een blessure. Daarna gaven we de doelpunten wel heel gemakkelijk weg door individuele fouten, waaronder 2 penalty’s. Dan ga je de rust in met een 3 - 0 achterstand tegen een ploeg die voldoende ervaring heeft om het uit te spelen. Toch hebben we er alles aangedaan om een beter resultaat te behalen. Uiteindelijk verlies je met 4 - 1 tegen een ploeg die hoge ogen zal gooien voor de titel. (rob)

Minderhout VV met een perfecte start KFC Meer tevreden met de competitiestart

K Meerle FC begint met een overwinning

Uitslagen

2 en 3 september

K Minderhout VV - Zandvliet Sport 5 - 3

Sint Job FC - KVNA Wortel 2 - 1

Nieuwmoer FC - KFC Meer 2 - 2

K Meerle FC - Kessel United 3 - 2

9 en 10 september

Berchem Sport - K Minderhout VV 0 - 2

KVNA Wortel - Broechem 3 - 6

KFC Meer - Oxford Hemiksem 4 - 1

KFC Wechelderzande - KFC Meerle 4 - 1

Kalender

Zaterdag 30 september 19.30

Horendonk FC - K Minderhout VV

KFC Meer - FC Aartselaar

Zondag 1 oktober 15 uur

KVNA Wortel - KSAV Sint Dimpna

K Meerle FC - KFC Sint Martinus Halle

Zaterdag 7 oktober 19.30

Zwaluwen Olmen - KVNA Wortel

Zondag 8 oktober 15 uur

K Minderhout VV - Achterbroek VV

Wijnegem VC - KFC Meer

KFC lentezon Beerse - K Meerle FC

Zaterdag 14 oktober 19.30

Wuustwezel FC - K Minderhout VV

KFC Meer - Excelsior Essen

Zondag 15 oktober 15 uur

KVNA Wortel - KFC Arendonk Sport

K Meerle FC - KFC De Kempen B

Zaterdag 21 oktober 19:30

Gooreind VV - KFC Meer

HIH Turnhout - K Meerle FC

Zondag 22 oktober 15 uur

KFC Ezaart - KVNA Wortel

K Minderhout VV - FC Merksem

Mertensmannen schitteren op het WK in Luzern

TOUWTREKKEN De Mertensmannen waren goed voor vier medailles op de wereldkampioenschappen in het Zwitserse Luzern. Luc Mertens, een van de sterkhouders en geselecteerde bij de Belgian Pull Bulls, de nationale touwtrekkersploeg zeg maar, is fier op de prestaties van de jeugdteams, en in het bijzonder op de vele leden van zijn club die hiervan deel uitmaakten.

Jeugd

Luc Mertens: “We behaalden bij de jeugd 3 prijzen waarvan 1 met de eigen club. De gemengde ploeg U19 mix, met 6 Mertensmannen- en vrouwen en 2 dames van familie Janssens behaalde de zilveren medaille na een hevige strijd tegen China. Net als Taiwan en Zuid-Afrika zet ook China heel erg in op touwtrekken. Zij krijgen het zelfs als vak op school en kunnen kiezen uit duizenden touwtrekkers. Wijzelf hebben 35 leden.”

Ook de jongensploeg deed het prima. “In het landenkampioenschap behaalde de Belgische jongensploeg U19 een bronzen medaille. Bijzonder was dat deze Belgische ploeg bestond uit bijna allemaal jongens van onze club. De kers op de taart kwam er voor het Belgische landenteam U19 mix met 4 jongens en 4 meisjes. Er waren deelnemers van familie Janssens uit Retie, van TTV uit Nijlen en uiteraard van onze club. In de finale werd topland Taiwan verslagen. Het was geleden van 1998 geleden dat België nog eens een gouden medaille won op een WK.”

Koningsnummer

Al 26 jaar trainen de Mertensmannen aan de Loenhoutseweg in Hoogstraten. De club slaagt erin om jongeren te bereiken. “Elk jaar organiseren we een sportdag voor VITO.

Van

Het nationaal team dat goud behaalde met vooraan Yena Driesen, Aline Janssens, Ellen Janssens, Fleur Janssens, Nora Kegelaers en achteraan coach Pieter Peeraer, Yorre Dierckx, Mats Mertens, Frits Aerts, Wannes Kox en Stan Aerts.

Pieter Peeraer is al 3 jaar de coach. Ook hij is een telg van de Mertensfamilie langs moeders kant. Op dit beeld coacht hij de jeugd mix Mertensmannen- en vrouwen, die zilver behaalden.

rechts naar links zien we Frits Aerts (Minderhout), Yena Driesen (Rijkevorsel), Stan Aerts (Minderhout), Wannes Kox (Wortel) en Yorre Dierckx (Hoogstraten)

Daardoor komen vele jongeren zich aansluiten bij onze club. Ook via de activiteiten die Bram Vermeiren organiseert voor de KLJ in Minderhout komen er geregeld leden bij, meestal met een boerenachtergrond.”

De nationale touwtrekploeg behaalde ten slotte nog brons op het koningsnummer. “Naast de prestaties van onze jeugdsporters was er ook de bronzen medaille bij heren tot 640 kg, dat is zowat het koningsnummer in de trouwtrekwereld. Een 3de plaats is een schitterende

prestatie, want de top is al jaren dezelfde. De Zwitsers zijn in deze discipline nog altijd een maatje te groot voor ons.”

Ook vermeldenswaard is dat de Mertensmannen een week later het Belgisch kampioenschap 640kg in de wacht sleepten. (rob)

Kampioenstitel 400 m voor Anne-Sophie Bremans

ATLETIEK Anne-Sophie Bremans werd eerder dit seizoen al indoor Belgisch kampioen 400m en Vlaams Kampioen outdoor op de 400m. Op 4 september werd ze overtuigend Belgisch kampioen 400 meter dames U18 in een bijzonder scherpe tijd van 55:51, waarmee ze net boven het kampioenschapsrecord bleef. Het leverde een deelname aan de memorial Van Damme op.

Anne-Sophie won als favoriet met een ruime voorsprong op de Waalse Kampioene. Ze startte furieus en had na 100 meter haar concurrente al ingehaald. Ze heeft er zo een prachtig seizoen op zitten, haar tijden zijn bovendien zeer regelmatig en vaak rond haar persoonlijk record van 55:49. Deze prestatie was meteen ook goed voor de 15de plaats in de ranglijst allertijden van de scholieren van België. Ze voert daarnaast de jaarranglijsten van 300m, 400m en 600m aan. Als kers op de

taart mocht ze ook deelnemen aan de Youth Memorial Van Damme.

Anne-Sophie blikt zelf tevreden terug: “Ik wilde heel graag alles op alles zetten om de Belgische titels (en andere) binnen te halen. Mijn pappie Roger Van Aperen begeleidt mij hierin als trainer en samen met mammie gaan zij mee naar mijn buitenlandse wedstrijden. Ik ben superblij dat ik dit nu heb kunnen realiseren. Het was nog wel even spannend, want zaterdag na de reeksen had ik nog een blessure. Gelukkig heeft Naomi (Goossenaerts, haar kine - Move to go, red) mij meer dan wedstrijdklaar gekregen tegen de wedstrijd van zondag. We hebben nu ook in Hoogstraten een goede atletiekpiste waar ik regelmatig ga trainen als ik thuis ben. Ik hoop dat nog meer mensen nu de weg naar de atletiek (AVN) zullen vinden. Nu neem ik even rust om er dan weer volop in te vliegen voor het indoor-winterseizoen.” (rob)

Podiumplaatsen voor Eddy Oomen en Sofie Geerts

ATLETIEK Onder zonnige omstandigheden werd op 20 augustus in Merksem het Kampioenschap van Vlaanderen Masters georganiseerd. Omdat het bijzonder warm was waren de deelnemers verheugd dat de wedstrijden voor de lange afstanden al vroeg op het programma stonden. Op de 5000 m kwamen de Hoogstrastse deelnemers dus al vroeg aan de bak: 9.30 uur voor de mannen +55 en 10 uur voor de vrouwen +35.

Eddy Oomen werd Vlaams kampioen in de categorie +65 in een tijd van 20’01’69. De tweede kwam 32’’ later binnen. Met wat meer tegenstand was hij zeker onder de 20’ geëindigd.

Bij de vrouwen +35 liep Sofie Geerts zich naar de tweede podiumplek in een sterke 19’21’’74. Een atlete uit Herentals was te sterk, maar de derde op het podium was 57’’ achter Sofie. (rob)

De

Meerse Supportersclub organiseert het 30ste kampioenschap van Hoogstraten

WIELRENNEN Voor iedereen die aangesloten is bij een Hoogstraatse wielertoeristenclub en individueel wonend in Hoogstraten.

Anne-Sophie poseert met de gouden medaille.

Eddy Oomen kroonde zich tot Vlaams kampioen +65.

Sofie Geerts was heel tevreden met haar 2de plaats.

Op zaterdag 7 oktober 2023: acht reeksen van 12.45 tot 17.30 uur. Info 0495 57 09 09. (rob)

75 jaar GARAGE GEUDENS

SFEERVOL WONEN

bvba

Pyperpad 15 - 2321 MEER - 03 315 43 13 www.martens-tuinen.be

SAM VAN DIJCK

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design

Opkoop van volledige inboedels Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49 Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be

Wild & Gevogelte

STOFFELS bvba

Kip aan ‘t spit

Heimeulenstraat 20 - 2328 MEERLE Tel. 03 315 70 16

Open: di-do-vrij van 9.00 tot 18.00u woe: 9.00 - 12.00 u / zat: 9.00 - 17.00 u

Gesloten: zondag en maandag

THUISVERPLEGING

WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur. Voor Hoogstraten en deelgemeenten:

014 61 48 02

NOODNUMMER 112

Ongeval / Brand / Ziekenwagen

Administratie Brandweer 03 314 32 11

POLITIE 101

Noorderkempen 03 340 88 00

Wijkpost MEER 03 315 71 66

- breiwol - sto en - retouches

zigzag-naaiatelier.be

vanaf 18 uur tot 8 uur ’s morgens én tijdens het weekend

014 410 410

HUISARTSEN TANDARTSEN

zaterdagen, zondagen en feestdagen

090 33 99 69

090 39 90 00 (1.50 euro per minuut) www.apotheek.be

www.demaand.be

REDACTIE

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten

0472 97 12 87 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

Zie blz 40

SPORTNIEUWS

03 314 43 39 sport@demaand.be

ADVERTENTIES

0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

ABONNEMENTEN 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be

Antiek - Brocante - Verzamelobjecten - Snuisterijen ook inkoop antiek - meubelen - kleingoed - lusters - zilver, enz... Open: donderdag, vrijdag, zaterdag: 10 - 12u en 14 - 17u zondag t/m woensdag en op feestdagen gesloten

INHOUD OKTOBER

De volgende uitgave van de DE HOOGSTRAATSE MAAND verschijnt op donderdag 26 oktober

Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 10 OKTOBER

redactie@demaand.be

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten