Archisearch the Paper Edition Vol.1 by Design Ambassador

Publisher Aris Marinakis Title Owner / Managing Director Vassilios Bartzokas / TheDesignAmbassador Art Direction & Design Post–Spectacular Office Editorial Director Danai Makri / TheDesignAmbassador Editor In Chief Tina Marinaki Editors Pagona Lampsati Melina Arvaniti Pollatou Anna Rizou Eleni Tsirintani Guest Editors Elias Konstantopoulos Aristides Antonas Artemios Lainas Annie Makritani Yorgos Kelefis Iliana Kerestetzi Copy Editing & Proofreading Dimitris Papavomvolakis

IN dex: [01] Agenda [02] 1OO×Bauhaus [03] Design Walks [04] People [05] Totally New [06] Sustainability [07] Design Events

p.012 p.052 p.064 p.078 p.098 p.120 p.136

SITE www.site-specific.space

instagram.com/site_specific_

SPECIFIC

Sheer Driving Pleasure

ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΗΜΕΡΑ. ΤΟ ΝEO BMW i3. Επιβιβαστείτε και ζήστε το μέλλον από κοντά. Το νέο BMW i3 διαθέτει πρωτοποριακές τεχνολογίες που σας επιτρέπουν να καλύπτετε τις καθημερινές σας ανάγκες. Αποτελεί το πιο ολοκληρωμένο ηλεκτρικό αυτοκίνητο στην κατηγορία του, εντυπωσιάζοντας με τη σχεδίαση, την κατασκευή, την τεχνολογία, την ευελιξία, τις επιδόσεις, το επίπεδο εξοπλισμού και την οδηγική απόλαυση που προσφέρει σε κάθε είδους διαδρομή. Με κορυφαία αυτονομία που φτάνει τα 310 χλμ. (WLTP), υψηλές επιδόσεις (0-100 χλμ./ώρα σε 7,3'') και ισχύ 170 hp, το BMW i3 αποτελεί ακόμα και σήμερα σημείο αναφοράς στην κατηγορία του. ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ ΑΕ

Λ. Κηφισίας 53 15123 Μαρούσι 210 6194500 www.bmw-sfakianakis.gr Εκπομπές CO2 (gr/km): 0-14. Kατανάλωση (lt/100km): Εντός πόλης: 0 – Εκτός πόλης: 0 – Μικτός κύκλος: 0,0-0,6.

@ge

enda: [01.1] Museum Openings: A New Cultural Map p.14 [01.2] Olafur Takes Over Tate Exhibition p.16 [01.3] Simplicity: Art on Budget p.17 [01.4] The New “Underground” by Snøhetta p.18 [01.5] Digital Fabrication: p.22 The Art of Chrysokona Mavrou [01.6] China NOW: p.24 How an Architectural Language is Born [01.7] New York NOW: p.26 A Billion Dollar Hood is Born [01.8] Wine & Food Experience Designer: p.28 7 Senses Architecture by Artemios Lainas [01.9] Handmade Dreams: p.30 Fashion Choices by Yorgos Kelefis [01.10] Materiality p.32 [01.11] National Museum of Qatar: Mostly Anticipated p.34 [01.12] Granello: A Minimal Pizza—Bar p.38 in the Heart of Athens [01.13] Parilio Hotel in Paros: The Arrival p.40 [01.14] Arata Isozaki: The Master p.42

[01]

agenda

Τέσσερα νέα μουσεία εντυπωσιάζουν και εμπλουτίζουν τον πολιτιστικό χάρτη του πλανήτη. Οι διάσημες αρχιτεκτονικές τους υπογραφές προσθέτουν ό,τι χρειάζεται για να κερδίσουν απολύτως την προσοχή μας. Five new museums have opened with a goal to impress us and enrich the cultural map of our planet. Together with their unique architecture style they succeed in drawing our undivided attention.

Museum Openings A New Τίνα Μαρινάκη Tina Marinaki

Cultural Map

V&A DUNDEE BY KENGO KUMA

Η μορφή του πρώτου μουσείου design στη Σκοτία εμπνέεται από την άγρια όψη των βράχων κατά μήκος της ανατολικής ακτής της χώρας: «Καθώς αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το έργο, οι συνάδελφοί μου μου έδειξαν μια εικόνα των βράχων. Μοιάζει σαν η γη και το νερό να συνομίλησαν καιρό μέχρι να δημιουργήσουν αυτό το εκπληκτικό σχήμα», λέει ο Kengo Kuma, που μετέφρασε αυτή τη γεωγραφική μοναδικότητα στο κτίριο, δημιουργώντας έναν τεχνητό βράχο. Το μουσείο, το οποίο στοίχισε 80 εκατομμύρια λίρες, φιλοδοξεί να αποτελέσει μία περίπτωση «νέου Guggenheim Μπιλμπάο», προσελκύοντας χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο. In creating the first design museum in Scotland, its designers drew inspiration from the wildness of the cliffs located in the eastern part of the country: “We were just starting the process of coming up with ideas about the project, when my colleagues showed me a picture of these cliffs. It looks like land and water have collaborated perfectly in making this exquisite shape”, Kengo Kuma says. He is the one who “translated” this unique landscape into a museum, succeeding in creating an artificial cliff. In order for the museum to be made, 80 million pounds were spent and there are hopes that it will attract thousands of tourists from all over the world, following on the footsteps of Guggenheim Museum Bilbao.

UCCA DUNE ART MUSEUM BY OPEN ARCHITECTURE

Σε μια ήσυχη παραλία κατά μήκος της ακτής του κόλπου Bohai της βόρειας Κίνας, το αρχιτεκτονικό γραφείο OPEN Architecture ολοκλήρωσε ένα μουσείο που εξαφανίζεται μέσα στους αμμόλοφους! Εμπνευσμένο από το παιχνίδι και το σκάψιμο των παιδιών στην άμμο, το μουσείο αποτελείται από μια σειρά διασυνδεδεμένων, οργανικά διαμορφωμένων υπόσκαφων χώρων κάτω από τους αμμόλοφους, προκειμένου να διατηρηθεί το τοπίο της περιοχής και το ευπαθές οικοσύστημα των αμμόλοφων.

[01.1]

Located in a secluded beach along the coast of Bohai Bay in northern China, the architectural firm OPEN Architecture designed a museum that almost disappears behind the sand hills! Inspired by beach games and children playing with sand, the museum consists of a variety of interconnected organically shaped undercut spaces, constructed under the sand hills in order for the landscape of this area and its frail ecosystem to remain intact.

Το ολλανδικό γραφείο Mecanoo πρόσφατα ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο πολιτιστικό κέντρο του κόσμου στην Ταϊβάν, το οποίο συγκροτούν μια όπερα 2.236 θέσεων, μια αίθουσα συναυλιών 1.981 θέσεων, μια ακόμη αίθουσα με χωρητικότητα 1.210 θέσεων, μια αίθουσα ρεσιτάλ 434 θέσεων και ένα υπαίθριο θέατρο. Η αρχιτεκτονική της δομής του κτιρίου «μιμείται» τον κυρτό θόλο από τις συστάδες των τοπικών δέντρων banyan, κάτω από τα οποία οι ντόπιοι χορεύουν, παίζουν μουσική, παίζουν παιχνίδια ή ασκούν το Τάι Τσι. The Dutch office Mecanoo has recently finished working on the biggest community centre in the world, located in Taiwan. It entails an opera theatre that can host 2,236 people, a concert room of 1981 seats, a room with 1210 seats, a recital room for 434 people and last but not least, an open—air theatre. Its architectural structure resembles a curved arch of the local banyan trees, under which the locals perform their traditional dances, play musical instruments, games, or even practice Tai Chi.

AMOS REX BY JKMM ARCHITECTS

Το νέο μουσείο Amos Rex στο Ελσίνκι επιλέχθηκε από το BBC ως ένας από τους πιο καινοτόμους νέους αρχιτεκτονικούς χώρους της Ευρώπης για το 2018. Αποτελεί ένα φουτουριστικό υπόγειο χώρο τέχνης δίπλα από το Lasipalatsi — ένα συγκρότημα καταστημάτων λιανικής πώλησης και ψυχαγωγίας της δεκαετίας του ’30. Οι θολωτές γκαλερί του «φουσκώνουν» για να δημιουργήσουν έναν υπαίθριο χώρο, που προσκαλεί τους περαστικούς πάνω από την οροφή. «Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να γίνει το Μουσείο ορατό στο αστικό τοπίο για να προσελκύουμε τους επισκέπτες», τονίζει ο Asmo Jaaksi, ιδρυτής του γραφείου JKMM. The new Amos Rex Museum in Helsinki was selected by the BBC as one of the most “exciting and innovative buildings opening in 2018”. It is an underground futuristic art space that is located next to Lasipalatsi — a complex of retail and entrainment stores built in 1930. Its arch galleries create an open—air space that attracts the tourists walking by and urge them to come and visit the museum. As Asmo Jaaki, the founder of the JKMM firm, points out, “the biggest challenge that we faced was to succeed in making the museum visible to the urban landscape in order to attract more visitors”.

[01.1]

Φωτογραφία / Photography: ©Hufton Crow [V&A Dundee Scotland] | ©Qingshan Wu [UCCA Dune Art Museum] | ©Iwan Baan [National Kaohsiung Centre for the Arts] | ©Mika Huisman [Amos Rex]

agenda NATIONAL KAOHSIUNG CENTRE FOR THE ARTS BY MECANOO

agenda

Το 2003, εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες συναντήθηκαν στην αίθουσα Turbine Hall της Tate Modern για να βιώσουν από κοντά την εγκατάσταση «The Weather Project» του Olafur Eliasson — έναν λαμπερό ήλιο, ορατό μέσω ενός πέπλου ομίχλης. In 2003, hundreds of people gathered at the Turbine Hall of Tate Modern in order to witness the installation of “The Weather Project” by Olafur Eliasson, a bright sun visible through a cloak of fog.

Olafur Takes Over Tate Exhibition Επιμέλεια / Editing: Τίνα Μαρινάκη / Tina Marinaki

Τον Ιούλιο του 2019, ο Olafur Eliasson επέστρεψε στην Tate Modern για μια μεγάλη αναδρομική έκθεση! Η Tate Modern συγκεντρώνει πάνω από 30 έργα του που καλύπτουν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες — από τις πρώτες εγκαταστάσεις όπως το «Beauty» του 1993 μέχρι το νέο έργο του. Η έκθεση εξετάζει ακόμα για πρώτη φορά τις ευρύτερες συνεργασίες του Eliasson σε ποικίλους τομείς όπως η βιωσιμότητα, η μετανάστευση, η εκπαίδευση και η αρχιτεκτονική.

Olafur Eliasson made his big return in Tate Modern for a huge retrospective exhibition, last July. More than 30 of Eliasson’s art pieces covering all 30 years of his work have been exhibited in Tate Modern, from “Beauty”, one of his first installations in 1993, to his more recent work. This exhibition explores many of his wider collaborations in diverse fields that discuss issues related to sustainability, immigration, education, and architecture. Κάθε εγκατάσταση ή ομάδα έργων περιλαμβάνει ένα βασικό θέμα που έχει δουλέψει στην καριέρα του ο Eliasson, όπως οι πρώιμες έρευνές του σχετικά με το διάστημα, την κίνηση και τα φυσικά φαινόμενα, τα εκτεταμένα πειράματα με το φως, το χρώμα και τη γεωμετρία. Η έκθεση κορυφώνεται σε έναν χώρο αφιερωμένο σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά θέματα, όπου φιλοξενούνται έργα όπως το «Little Sun» —η δράση που παρέχει φωτοβολταϊκούς λαμπτήρες και φορτιστές σε κοινότητες χωρίς πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια—, το «Green Light» —ένα καλλιτεχνικό εργαστήριο όπου οι αιτούντες άσυλο και οι πρόσφυγες, μαζί με τους πολίτες, κατασκευάζουν λαμπτήρες «πράσινου φωτός»— και το «Ice Watch» — μια πρόσφατη εγκατάσταση με μεγάλα κομμάτια πάγων από τη Γροιλανδία που τοποθετήθηκαν έξω από την Tate Modern.

Το Terrace Bar της Tate καταλαμβάνει μια νέα έκδοση του καινοτόμου χορτοφαγικού κυλικείου από το στούντιο του Eliasson στο Βερολίνο.

[01.2]

Η έκθεση «Olafur Eliasson: In real life» πραγματοποιείται στην Tate Modern, στο Λονδίνο, από 11 Ιουλίου 2019 μέχρι 5 Ιανουαρίου 2020. What is more, Tate’s Terrace Bar is a new and improved edition of the traditional cafeteria that was brought from Eliasson’s studio in Berlin. “Olafur Eliasson: In real life” exhibition will be held at Tate Modern in London from 11th July 2019 to the 5th of January 2020.

Φωτογραφία / Photography: ©Anders Sune Berg

Every installation or group of artwork features a basic issue that Eliasson has worked on at some point in his career. That may be his early research on space, movement or natural phenomena; his extensive experiments on light, color or geometry. The exhibition is reaching its peak at a space dedicated to social and environmental matters, where art pieces such as “Little Sun”, which provides solar light bulbs and chargers to communities that don’t have access to electricity, “Green Light”, an art laboratory where asylum seekers together with refugees and citizens produce energy saving light bulbs, and “Ice Watch”, which is a quite recent installation of big parts of ice brought from Greenland that were placed outside of the Tate Modern.

The Swedish furniture brand Hem has opened its first showroom in the centre of Los Angeles, at an open space decorated with colorful confetti—like graphic designs.

agenda

Το σουηδικό brand επίπλων Hem άνοιξε το πρώτο του showroom στο κέντρο του Λος Άντζελες, σε μια αυλή διακοσμημένη με πολύχρωμα graphics που μοιάζουν με κομφετί.

Simplicity: Art on Budget H εγκατάσταση «Confetti Courtyard» ανατέθηκε στον σχεδιαστή Clark Thenhaus από το Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος επιμελήθηκε ένα πολύ απλό αλλά αποδοτικό εικαστικό concept. Graphics σαν κομφετί, βαμμένα στις αποχρώσεις του κίτρινου, του μπλε και του ροζ «βγαίνουν» από το παλυκαιρισμένο γκρίζο δάπεδο και τους ξεθωριασμένους τοίχους για να δημιουργήσουν ένα φωτεινό σκηνικό, κατάλληλο για τη διοργάνωση events. Τα σχέδια σαν τεράστια κομφετί είναι διανεμημένα σε όλη την αυλή, ώστε να δημιουργήσουν μια χαλαρή οργάνωση με ξεχωριστούς χώρους για διαφορετικές αλληλεπιδράσεις.

Clark Thenhaus of San Francisco is responsible for the installation “Confetti Courtyard”. He created a quite simple yet very effective artistic concept, where graphic confetti painted yellow, blue and pink appeared coming out of the old grey floor and the faded walls in order to create a bright—colored setting appropriate for the event. Designs of huge confetti have been painted in every surface of the courtyard so as to create a relaxing atmosphere with unique spaces for various interactions. To showroom, που άνοιξε σε συνεργασία με την αμερικανική εταιρία δαπέδων Madera, είναι ο δεύτερος μόνιμος εκθεσιακός χώρος της Hem, μετά από αυτόν της Στοκχόλμης. Αναμένεται να ακολουθήσουν μία σειρά από pop—up καταστήματα σε όλο τον κόσμο. In collaboration with the Madera flooring company, Hem has opened the California showroom, after its first permanent showroom in Stockholm, and they are planning to open a series of pop—up shops all over the world.

[01.3]

agenda

To πρώτο υποθαλάσσιο εστιατόριο στην Ευρώπη δημιούργησαν οι Snøhetta, στο νοτιότερο άκρο της Νορβηγίας. Το όνομα αυτού, «Under». The first underwater restaurant in Europe has been designed by the Norwegian architecture firm, Snøhetta, in the southern cost of Norway and it is named, “Under”.

The New “Underground” by Snøhetta

Δανάη Μακρή Danai Makri

Μέχρι σήμερα το concept του υποθαλάσσιου χώρου εστίασης ή ξενοδοχείου είχε συνδεθεί με τον εξωτισμό και την εκζήτηση του Ντουμπάι, των Μαλβίδων και της Ζανζιβάρης. Η εισαγωγή του στην Ευρώπη αποκτά έναν άλλο χαρακτήρα χάρη στην υπογραφή των Snøhetta, που 5 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Βόρειας Θάλασσας στην περιοχή Lindesnes στη Νορβηγία ολοκλήρωσαν το πρώτο υποβρύχιο εστιατόριο της Ευρώπης, το «Under». Η δομή, μια πλάγια πλάκα σκυροδέματος που μοιάζει με ένα βυθισμένο περισκόπιο, καταδύθηκε τον Ιούλιο του 2018 και υποδέχτηκε τους πρώτους συνδαιτυμόνες στα τέλη Μαρτίου. Μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 40 άτομα, υπό την προστασία τσιμεντένιων τοίχων, πάχους μισού μέτρου, ενώ έχει συνολική εσωτερική επιφάνεια περίπου 500 τ.μ., που κυμαίνεται σε τρία επίπεδα. Η υδάτινη θέα παρέχεται μέσω ενός πανοραμικού παραθύρου, ύψους 11 μέτρων. «Το “Under” είναι η φυσική εξέλιξη του πειραματισμού μας με τα όρια», λέει ο ιδρυτής των Snøhetta, Kjetil Trædal Thorsen. «Ως νέο ορόσημο για τη νότια Νορβηγία, το “Under” προτείνει απρόσμενες προκλήσεις που καθορίζουν τη φυσική τοποθέτηση ενός ατόμου στο περιβάλλον του. Σε αυτό το κτίριο μπορεί να βρεθείτε κάτω από το νερό, πάνω από τον βυθό, ανάμεσα στην ξηρά και τη θάλασσα. Αυτό θα σας προσφέρει νέες προοπτικές και τρόπους για να δείτε τον κόσμο, τόσο πέρα όσο και κάτω από την ίσαλο γραμμή».

Until today, the concept of an underwater restaurant or hotel was perceived as exotic or over—refined and was usually encountered in Dubai, Maldives or Zanzibar. Its introduction to Europe adopts a different attitude as Snøhetta was responsible for designing “Under” 5 meters under the North Sea level at Lindesnes County in Norway. This periscope—like concrete structure was first plunged into the icy waters in July 2018 and welcomed its first guests at the end of March 2019. Protected by half a meter—thick concrete walls, it can accommodate around 40 people while its total surface covers approximately 500 square meters, divided into three levels. The sea view is provided through an 11 meters high observation window. As the founder of Snøhetta, Kjetil Trædal Thorsen, states: “'Under' is a natural progression of our experimentation with boundaries. As a new landmark for southern Norway, 'Under' proposes unexpected (…) challenges that determine a person’s physical placement in their environment. In this building, you may find yourself under water, over the seabed, between land and sea. This will offer you new perspectives and ways of seeing the world, both beyond and beneath the waterline”.

[01.4]

Το εστιατόριο χτίστηκε σε διάστημα περίπου έξι μηνών, πάνω σε μια φορτηγίδα κοντά στην ακτή. Έπειτα ρυμουλκήθηκε στη θέση του με ένα σκάφος βαριάς ανύψωσης. Για να βυθιστεί, τοποθετήθηκαν στο εσωτερικό του δοχεία γεμάτα με νερό. Κατόπιν στερεώθηκε στον βυθό σε συνολικά 18 σημεία αγκύρωσης. Σήμερα, περισσότερο από το μισό της κατασκευής είναι βυθισμένο στο νερό και οι επισκέπτες φτάνουν στην υδάτινη αίθουσα μέσω ενός γυάλινου διαδρόμου, ο οποίος γεφυρώνει την ακτή με την είσοδο.

agenda

The construction of the restaurant lasted six months. It was built on a flatboat, located very close to the shore and then it was tugged at the position we find it today. In order for the restaurant to sink in the sea, containers filled with water were placed inside the building and to secure its position they placed 18 anchorage points. Today, more than half of the construction is covered by the North Sea and the guests of the restaurant enter through a glass hallway that connects the shore with the entrance of “Under”.

Η δομή κατασκευάστηκε από οπλισμένο σκυρόδεμα, για να αντέξει στις σκληρές συνθήκες που απαντώνται σε αυτό το σημείο της νορβηγικής ακτογραμμής. «Το πρώτο πρόβλημα είναι η πίεση του νερού, καθώς βρισκόμαστε πέντε μέτρα κάτω από την επιφάνεια, αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση είναι τα κύματα και ο άνεμος. Για να αντέξει, το κτίριο έχει ελαφριά καμπυλότητα, μισό μέτρο πάχος και ακρυλικά παράθυρα πάχους 30 εκατοστών. Εσωτερικά ο χώρος αποτελεί την επιτομή της σχεδιαστικής λιτότητας. Καθοριστικό ρόλο έχει ο φωτισμός, που σχεδιάστηκε προσεκτικά τόσο για τον εσωτερικό, ατμοσφαιρικό χώρο όσο και για τον αμμόλοφο στον παράκτιο περιβάλλοντα χώρο. Τα χρώματα είναι εξίσου διακριτικά και τα υλικά —ξύλο βελανιδιάς και ύφασμα που καλύπτουν τους τοίχους– προστατεύουν το χώρο από τις αντανακλάσεις του φωτός. It is constructed with concrete in order to withstand the rugged sea conditions at the rocky coastline of Norway. The biggest problem they faced when constructing it was the water pressure, as the building would be only five meters below sea level. Dealing with the waves and the wind was quite a challenge as well. In order for the building to withstand such extreme conditions, it should have a slight curve, half a meter—thick walls and 30 centimeters—thick acrylic windows. Its interior is minimal and its lighting was carefully designed for its interior, atmospheric compartment and a sand hill located in the seashore nearby. The colors are subtle and materials like oak wood and textile— clad walls protect the space from the reflections of light. Το «Under» ολοκληρώθηκε για λογαριασμό των developers Gaute και Stig Ubostad που διατηρούν επίσης ένα ξενοδοχείο στην ίδια περιοχή, «σπίτι» του παλαιότερου νορβηγικού φάρου και δημοφιλή τουριστικό προορισμό.

“Under” belongs to the developers Gaute and Stig Ubostad that own a hotel at the same area, where the oldest Norwegian lighthouse is located, making it a very popular travel destination. As senior architect, Rune Grasdal, states: “If the weather is bad, it's very rough. It's a great experience, to sit here and be safe, allowing the nature so close into you”. www.snohetta.com

[01.4]

Φωτογραφία / Photography: ©Ivar Kvaal

«Θα είναι καταπληκτικό να βλέπεις την επιφάνεια της θάλασσας να συνταράσσεται από τα κύματα και τη βροχή ενώ ακόμα αισθάνεσαι ασφαλής και χαλαρός μέσα στο εστιατόριο», λέει ο senior architect Rune Grasdal.

agenda

Η Χρυσοκώνα Μαύρου δημιουργεί πρωτότυπα τρισδιάστατα αντικείμενα για τους λάτρεις του design — και απαιτητικούς μελλόνυμφους! Chrysokona Mavrou creates original three—dimensional objects for design enthusiasts and soon—to—be—married couples with an eye for design!

Digital Fabrication The art of Τίνα Μαρινάκη Tina Marinaki

Chrysokona Mavrou Ίσως δεν είναι η πρώτη σκέψη όταν κανείς σκέφτεται τον συγκερασμό της παράδοσης και των νέων τεχνολογιών. Κι όμως, η Χρυσοκώνα Μαύρου σχεδιάζει και τυπώνει πρωτότυπα τρισδιάστατα τυπωμένα στέφανα για απαιτητικούς –και λάτρεις του design– μελλόνυμφους!

Με σπουδές στην Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Master in Advanced Archtecture από το Institute for Advanced Architecture of Catalonia, η επαγγελματική δραστηριότητα της Χρυσοκώνας Μαύρου επικεντρώνεται τα τελευταία χρόνια στην ψηφιακή παραγωγή (digital fabrication) σε πολλαπλές κλίμακες. Maybe it is not the first thing that comes to mind when we think of ways to combine the traditional element with new technologies. However, Chrysokona Mavrou designs and prints original three—dimensional wedding crowns for couples that want to incorporate their love for design in their wedding ceremony. Having studied Architecture in the National Technical University of Athens and having also completed her Master in Advanced Architecture at the Institute for Advanced Architecture of Catalonia, she is now working professionally on digital fabrication.

ΤΟ ΚΌΣΜΗΜΑ + Η ΑΡΧΉ ΤΗΣ ΕΝΑΣΧΌΛΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΙΣΔΙΆΣΤΑΤΗ ΕΚΤΎΠΩΣΗ

«Από το 2006, μέσω της αρχιτεκτονικής μου δραστηριότητας στο εξωτερικό σε ακαδημαϊκό και επαγγελματικό περιβάλλον, είχα αρχίσει να ασχολούμαι με το digital fabrication και το 3D printing.

[01.5]

Όταν το 2012, μετά από διάφορες μετοικήσεις και συνεργασίες επέστρεψα στην Ελλάδα, εν μέσω ύφεσης, μου φάνηκε ιδανικό να πειραματιστώ με την κατασκευή μικρών τρισδιάστατα εκτυπωμένων αντικειμένων σε επαγγελματικό επίπεδο.

Με είχαν κουράσει τα γραφειοκρατικά προβλήματα και οι αέναες διαδικασίες που παρεμβάλλονται από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την κατασκευή στην Αρχιτεκτονική, είχα τις τεχνικές γνώσεις για να το υλοποιήσω και ήταν ένα ευέλικτο project, το οποίο θα μπορούσα να διαχειριστώ είτε βρισκόμουν στην Ελλάδα, είτε οπουδήποτε αλλού. Θεώρησα ότι η αρχιτεκτονική σύνθεση μπορεί να δώσει προκλήσεις σε οποιαδήποτε κλίμακα.

I had grown tired of the bureaucracy of Architecture and the time spent on waiting to implement my ideas. I had the technical knowledge to create what I had in mind, a project that I could work on anywhere, in Greece or elsewhere. I believed that I could challenge my architectural knowledge in any project I aspired to.

Γενικά, ως μέθοδος, η τρισδιάστατη εκτύπωση υπερτερεί σε σχέση με τον συμβατικό σχεδιασμό, στο γεγονός ότι μπορεί κανείς να υλοποιήσει εξεζητημένες μορφές με μεγάλη ακρίβεια, μέσα σε σχετικά μικρό χρόνο. Επίσης, μεγάλο πλεονέκτημα είναι το ότι το ψηφιακό μοντέλο, που θα εκτυπωθεί τρισδιάστατα, μπορεί να παραμετροποιηθεί και να προσαρμοστεί στα δεδομένα που θα δώσει ο σχεδιαστής, προσφέροντας ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία στην αρχιτεκτονική σύνθεση.

Generally speaking, 3D printing is easier to work with rather that the conventional architectural designing as it can produce complicated structures in great detail, in a short time frame. Another advantage of 3D printing is that the digital model that is going to be printed can be factored and adapted according to the designer’s orders, offering this way more freedom to the designing process.

Για εμένα, το concept της τρισδιάστατης εκτύπωσης στα κοσμήματα ξεκίνησε από το ότι ήθελα να κάνω κοσμήματα προσαρμοσμένα στο δικό μου σώμα και να αναπτύξω μια πλατφόρμα, όπου ο χρήστης θα έχει τη δυνατότητα να προσαρμόζει επίσης τα κοσμήματα στον δικό του σωματότυπο, εισάγοντας ίσως ένα σκαναρισμένο ομοίωμά του. Η τρισδιάστατη εκτύπωση θα βοηθούσε να παράγονται διαφορετικά κοσμήματα κάθε φορά. Tο συνολικό εγχείρημα δεν έφτασε ποτέ στο ζενίθ της προσδοκίας μου, αλλά σίγουρα είμαι ικανοποιημένη από τη μέχρι τώρα πορεία του».

WORKING WITH JEWELLERY + EXPERIMENTING WITH 3D PRINTING

“Since 2006, while I was studying and working as an architect abroad, I started experimenting with digital fabrication and 3D printing. In 2012, after moving from place to place and collaborating with many people, I decided to return in Greece at a time of financial crisis. I thought that this was the time that I should take the next step in my professional life and experiment with the design of small 3D printed objects.

For me, employing the 3D printing concept in the designing of jewellery was inspired from the fact that I really wanted to make jewellery adapted to my body and create a platform where users would be able to adapt 3D jewellery to their own body type, while inserting their own scanned silhouette. 3D printing would help create unique and different jewellery each time. And although my attempt hasn’t reached the point I strived for yet, I am very happy with how it has progressed.

agenda

ΈΝΑΣ 3D PRINTER ΣΕ ΚΆΘΕ ΣΠΊΤΙ

Δυστυχώς, ενώ όντως οι τιμές των 3D printers πέφτουν και μπορούμε να έχουμε πια έναν στο σπίτι μας, δεν είναι κατάλληλος ο οποιοσδήποτε 3D printer για οποιαδήποτε εργασία. Οι «οικιακοί» 3D printers χαμηλού κόστους δεν μπορούν να εκτυπώσουν με μεγάλη ακρίβεια, γεγονός που τους καθιστά προβληματικούς για λεπτομερή αντικείμενα. Από ‘κει και πέρα, φυσικά και θα μπορούμε —αν όχι ήδη— να εκτυπώσουμε διακοσμητικά αντικείμενα, παιχνίδια, κλπ., αγοράζοντας τα ψηφιακά μοντέλα ως αρχεία ή σχεδιάζοντάς τα οι ίδιοι, αν έχουμε τις αντίστοιχες ικανότητες.

A 3D PRINTER IN EVERY HOUSE

Unfortunately, not all 3D printers are able to conduct any task we need them to, even thought their prices are constantly dropping. Home 3D Printers of low cost cannot print in such detail, which makes it impossible to print small detailed objects. In other cases though, we are able to print decorative objects, toys and many more if we buy digital samples or if we are capable of designing the object ourselves.

BIO

Η Χρυσοκώνα Μαύρου είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός. Αποφοίτησε από τη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Ε.Μ.Π./Αθήνα) και έλαβε το Master in Advanced Archtecture από το Institute for Advanced Architecture of Catalonia (IaaC / Βαρκελώνη). Η επαγγελματική της εμπειρία περιλαμβάνει συνεργασίες με αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες στην Αθήνα, τη Βαρκελώνη και τη Ν. Υόρκη. Έχει διακριθεί διεθνώς και το έργο της έχει δημοσιευθεί ευρέως. Η πλήρης συλλογή των κοσμημάτων διατίθεται online στο chrysokonamavrou.com/shop/. Επιλεγμένα κομμάτια μπορεί να βρει κάποιος στο πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Πειραιώς, στο πωλητήριο της Ileanna Tounta Gallery και στο Popeye loves Olive — Art Space. Τα στέφανα γίνονται κατά παραγγελία μέσω του: chrysokonamavrou.com/contact

BIO

Chrysokona Mavrou is an Architect. She has graduated from the Department of Architecture of National Techical University of Athens and received her Master in Advance Architecture from the Institute of Advanced Architecture of Catalonia. She has collaborated with a number of architects and artists in Greece, Barcelona and New York and she is also internationally acknowledged as her work has been globally published. Her jewellery collection can be found online at chrysokonamavrou.com/shop/. There are some of her jewellery pieces that you can find at the Benaki Museum gift shop at Pireos Street, at the Ileanna Tounta Gallery gift shop and at the Popeye loves Olive — Art Space.

[01.5]

The wedding crowns are designed upon demand at: chrysokonamavrou.com/contact

agenda

Κάτι αλλάζει στην Κίνα. To ξενοδοχείο Alila Yangshuo, από τους Πεκινέζους Vector Architects, σ’ έναν εγκαταλελειμμένο μύλο ζάχαρης του 1960 στην ορεινή κομητεία Yangshuo της Κίνας, αναγορεύτηκε «Ultimate Winner» στην τελετή των βραβείων AHEAD Global Awards. Something has changed in China. The Alila Yangshuo hotel, designed by Vector Architects in Beijing, is located in an abandoned sugar mill that was built in 1960 at the northern Yangshuo county in China and was announced the “Ultimate Winner” at the AHEAD Global Awards.

China NOW How an Architectural Δανάη Μακρή Danai Makri

Language is Born «Το Alila Yangshuo δείχνει ότι τα brands μπορούν ακόμη να κάνουν το κάτι παραπάνω, ότι η πολιτιστική κληρονομιά ενός τόπου μπορεί να γιορταστεί και ότι οι σχεδιαστές μπορούν να δημιουργήσουν μια μεγάλη εμπειρία για τους φιλοξενούμενους», δήλωσε ο Guy Dittrich, αρχισυντάκτης του περιοδικού «Sleeper» και παρουσιαστής της τελετής στο Λονδίνο.

tell us: “In order for younger generations to appreciate the traditional design of the building, we refused to use methods that merge contemporary and traditional elements, even though people tend to enjoy such techniques nowadays. It would ruin the value of the property”.

As Guy Dittrich, the senior editor of “Sleeper Magazine” and the ceremony host in London stated: “Alila Yangshuo proves that brands can step up their game by celebrating the cultural heritage of a place while creating an impressive experience for their guests”.

Μόλις ένα χρόνο πριν, ο βραβευμένος με Pritzker Wang Shu και το γραφείο του ολοκλήρωσε το Πολιτιστικό Συγκρότημα Fuyang, κατασκευασμένο από ανακυκλωμένα δομικά υλικά. Το γραφείο ανέλαβε το έργο, με την προϋπόθεση πως θα τους επιτραπεί να δουλέψουν ταυτόχρονα για τη συντήρηση του παρακείμενου αρχαίου χωριού Wencun.

Ταυτόχρονα, στην αγροτική περιοχή Jiangxi εγκαινιάστηκε μόλις το μπουτίκ ξενοδοχείο Wuyuan Skywells. Στεγάζεται σε ένα αιωνόβιο πανδοχείο για εμπόρους και στρατιώτες που αναβίωσαν πλήρως οι anySCALE Architecture Design. «Για να καταλάβουν και να εκτιμήσουν τον παραδοσιακό σχεδιασμό οι επόμενες γενιές θυσιάσαμε τις μεθόδους που συνδυάζουν τα σύγχρονα και παραδοσιακά χαρακτηριστικά, παρά την αισθητική που αρέσει στις μέρες μας. Θα κατέστρεφε την εγγενή αξία της ιδιοκτησίας», είπαν.

[01.6]

At the same time, in the rural area of Jiangxi the new boutique— hotel Wuyuan Skywells was just launched. It is housed at a centuries—old motel that merchants and soldiers used to visit, which the anySCALE Architecture Design resurrected. As the architects who worked on this project

Vector Architects | Alila Yangshuo

Only a year ago, the Pritzker winner Wang Shu and his architecture firm implemented the Community Complex Fuyang that was constructed with recycled building materials. His office undertook this project, only under the condition that they were allowed to work on the conservation of the neighboring ancient village Wencun. Στην πρωτεύουσα, οι πολυτελείς κατοικίες βγαίνουν έξω από τα ακριβά condos, στα μέχρι πρότινος υποβαθμισμένα hutongs, όπως συμβαίνει στη γειτονιά Dashilanr, νότια της πλατείας Tiananmen. Και τα ξένα γραφεία που αντιλαμβάνονται το zeitgeist αντιδρούν ανάλογα. Όπως οι Selldorf Architects που σχεδιάζουν το Qianlong Garden Interpretation Center μέσα σε ένα ως τώρα κλειστό παλάτι της Απαγορευμένης Πόλης.

At the capital of Beijing, luxurious houses seem to escape the expensive condo mentality and embrace the until recently underrated hutongs, as witnessed in the Dashilanr neighborhood, located in the south of Tiananmen Square. As a result, foreign architecture firms that are aware of this are beginning to act accordingly. As an example of this Selldorf Architects design the Qianlong Garden Interpretation Center at a closed down palace of the Forbidden City. Φυσικά τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Τα περασμένα χρόνια, στις αχανείς μεγαλουπόλεις της Κίνας, τα μεγαλύτερα διεθνή αρχιτεκτονικά γραφεία «έπαιξαν μπάλα» με παράδοξα έργα, αφού συνάντησαν πολύ χρήμα και ελάχιστους κανόνες. Το 2012, οι starchitects της Κίνας Neri & Hu είχαν πει στο «Dezeen Book of Interviews» ότι δεν υπάρχει σύγχρονη κινεζική γλώσσα και ότι οι ντόπιοι αρχιτέκτονες νιώθουν χαμένοι. Δύο χρόνια μετά, ο Xi Jinping απάντησε: «Τέρμα στην περίεργη αρχιτεκτονική». Μεταξύ άλλων «επιτέθηκε» στα γραφεία της Κινεζικής Τηλεόρασης (CCTV) χαρακτηρίζοντάς τους «μεγάλο παντελόνι», ενώ αναφέρθηκε στο κτίριο της κινεζικής κυβερνητικής εφημερίδας «People's Daily», το οποίο έχει κατασκευαστεί από τον Rem Koolhaas και κατηγορήθηκε ότι μοιάζει με «ένα μεγάλο πέος», αλλά και στο Wangjing Soho complex από τους Zaha Hadid Architects στο Πεκίνο, το οποίο μοιάζει με τρία γιγάντια βότσαλα. Of course things weren’t always like that. In previous years, these extremely vast Chinese cities were decorated with quite absurd works of architecture designed by the biggest international architecture firms as they were offered big amounts of money and weren’t restricted by many regulations. In 2012, China’s starchitects, Neri & Hu, confessed at an interview with the “Dezeen Book of Interviews” that there isn’t a modern language concerning architecture in China as local architects feel lost. 2 years after that, Xi Jinping responded that “We should put an end to this absurd architectural style”. In addition to that, he “attacked” the offices of the Chinese Television (CCTV), characterizing them with the nickname “big pants”, while referring to the building of the Chinese Governmental Newspaper, “People's Daily” that was designed by Rem Koolhaas and was criticized because of its resemblance to “a big penis”, as well as the Wangjing Soho complex, in Beijing, that was designed by Zaha Hadid Architects and looks like three giant pebbles.

agenda

Για να βρουν τη δική τους γλώσσα, οι Κινέζοι αρχιτέκτονες, δούλεψαν αρκετά στην επαρχία, αλλά επωφελήθηκαν και από την επιβράδυνση της ανάπτυξης στην οικονομία. Είναι χαρακτηριστικό πως, μετά τη δήλωση του προέδρου Xi, το γραφείο Zaha Hadid Architects ανταπάντησε πως στρέφει το ενδιαφέρον στην αγορά των ΗΠΑ. Τελικά το καλοκαίρι του 2018 —περίπου δηλαδή όταν ανακοινώθηκε στο Reuters η άνοδος της κινεζικής οικονομίας κατά 6,5% σε ετήσια βάση αντί της προσδοκώμενης 6,6%— το γραφείο της Zaha Hadid ολοκλήρωσε στο Μακάο το ξενοδοχείο Morpheus, ένα κτίριο που αποτελεί «την πρώτη μορφή εξωσκελετικού ουρανοξύστη στον κόσμο», κατά τη Viviana Muscettola, project director των ZHA. «Το σχέδιο είναι ενδιαφέρον καθώς δεν κάνει καμία αναφορά στις παραδοσιακές αρχιτεκτονικές τυπολογίες, ενώ προηγουμένως, τα κτίρια του Μακάο αναφέρονταν σε αρχιτεκτονικά στυλ απ’ όλο τον κόσμο», συμπλήρωσε.

Δύο μήνες μετά την παράδοση του Morpheus, ο Ai Weiwei ανέβασε στο Instagram μία σειρά videos με τις κρατικές μπουλντόζες να κατεδαφίζουν το στούντιό του στο Πεκίνο, όσο ορισμένα έργα του βρίσκονταν ακόμα μέσα. «Το συμβόλαιο ενοικίασης του κτιρίου είχε λήξει το περασμένο έτος», ήταν η εξήγηση του βοηθού του. Ο Ai Weiwei είχε δημιουργήσει το 2008 το έργο «Dust to Dust», 30 βάζα γεμάτα με κονιορτοποιημένα αρχαία κινεζικά κεραμικά, ως σχόλιο για την πολιτισμική καταστροφή της Κίνας στα χρόνια της μεγάλης ανοικοδόμησης. Ίσως τα έργα του δεν ήταν «σαν τον ήλιο από τον γαλάζιο ουρανό και το αεράκι την άνοιξη που εμπνέει το μυαλό, ζεσταίνει τις καρδιές, καλλιεργεί το γούστο και καθαρίζει το ανεπιθύμητο στυλ», τον ορισμό δηλαδή του ρόλου της τέχνης από τον πρόεδρο Xi.

Herzog & de Meuron | Tai Kwun Centre for Heritage and Art

[01.6]

anySCALE | Wuyuan Skywells Hotel

Two months later, after Morheus was completed, Ali Weiwei uploaded a series of videos on his Instagram account that show state bulldozers demolishing his studio in Beijing, even though some of the projects he was working on were still inside the building. His assistant explained the lease contract had ended since the previous year. In 2008, Ali WeiWei was responsible for the project “Dust to Dust”, 30 vases of granulated ancient Chinese ceramics that were meant to comment on the cultural destruction in China, during the years of the big reconstruction. Maybe his work wasn’t “like sunshine from blue sky and breeze in spring that will inspire minds, warm hearts, cultivate taste and clean up undesirable work styles”, as art has been defined by President Xi.

Φωτογραφία / Photography: ©Shengliang Su [Alila Yangshuo] | ©Iwan Baan [Tai Kwun Centre for Heritage and Art] | ©Marc Goodwin [Wuyuan Skywells Hotel]

In order to find their own language, Chinese architects undertook various projects in the countryside and were also benefited from the deceleration of the country’s financial growth. At that time and after President Xi’s statement, the Zaha Hadid Architects firm announced a shift in their interests towards the American market. Eventually, during the summer of 2018, at the same time when Reuters announced a general increase of the Chinese economy at around 6.5% annually and not the expected 6.6%, Zaha Hadid offices completed the Morpheus hotel in Macau, which is the “first skyscraper that is supported by a free—form steel exoskeleton in the world”, in the words of Viviana Muscettola, the project director of Zaha Hadid Architects. Adding to that, she says: “Its design is really interesting as it doesn’t draw inspiration from any traditional architectural typologies, unlike other buildings in Macau that were influenced by architectural trends from all over the world”.

agenda

Το Hudson Yards αποτελεί τη μεγαλύτερη ιδιωτική real estate ανάπλαση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σκοπός της, να μετατρέψει το δυτικό Μανχάταν σε στέκι πολυεκατομμυριούχων. Οι αντιδράσεις πολυάριθμες — όπως και οι αρχιτεκτονικές υπογραφές του έργου. Hudson Yards is characterized as the biggest private real estate redevelopment in the history of mankind. It aimed to transform West Manhattan into a billionaire hang—out spot. There was serious backlash as well as many architects willing to undertake this project.

New York NOW A Billion Dollar Hood Τίνα Μαρινάκη Tina Marinaki

is Born

Kατά τη διάρκεια της υποψηφιότητας της Νέας Υόρκης για τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, η εγκαταλελειμμένη περιοχή Hudson Yards –η οποία χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν για την αποθήκευση των τρένων— προορίστηκε για την κατασκευή του West Side Stadium. Όταν τα σχέδια ναυάγησαν, ξεκίνησε το όραμα ενός νέου, αστραφτερού Μανχάταν, το οποίο ολοκληρώνεται από τους πιο εμβληματικούς εν ζωή αρχιτέκτονες και προσελκύει τους πιο σκανδαλιστικά πλούσιους Αμερικανούς και τουρίστες. While New York was nominated to host the Olympic Games of 2012, the abandoned Hudson Yards area, that was previously used for the retention of trains, would now become the place where West Side Stadium would be built. When these plans were abandoned, the vision of a shiny new Manhattan came to surface and it is implemented by the most iconic architects of our times while attracting the wealthiest Americans and tourists. Σήμερα, η πρώτη από τις δύο φάσεις του Hudson Yards έχει ολοκληρωθεί και περιλαμβάνει έναν δημόσιο χώρο και οκτώ κατασκευές όπως κατοικίες, κτίρια γραφείων, ένα ξενοδοχείο και ένα εμπορικό κέντρο, και βέβαια πολιτιστικούς χώρους, όλα σχεδιασμένα από μία all star ομάδα αρχιτεκτόνων. Ονόματα όπως οι Diller Scofidio, Renzo Piano, Heatherwick Studio και Zaha Hadid Architects υπογράφουν το έργο. Ως αποτέλεσμα, τα διαθέσιμα διαμερίσματα ξεκινούν από 4,3 εκατομμύρια δολάρια και φτάνουν τα 32 εκατομμύρια δολάρια για ένα ρετιρέ, ενώ τα διαμερίσματα δύο υπνοδωματίων ζητούν ενοίκιο γύρω στα 9.000 δολάρια το μήνα. Τους χώρους γραφείων έχουν «καταλάβει» ήδη μεγάλες εταιρείες όπως οι Coach, Kate Spade και Warner Media. Today, the first of its two phases is now complete and Hudson Yards consists of a communal area, eight construction sites—residencies, office buildings, a hotel, a department store and last but not least cultural centers, designed by an all—star group of architects. Architects such as Diller Scofidio, Renzo Piano, Heatherwick Studio, and Zaha Hadid Architects will be responsible for this huge project. Consequently, the available flats are estimated to cost from around 4.3 million dollars and could reach the price of 32 million dollars for a penthouse; whereas, the 2 bedroom flats can be leased for about 9,000 dollars per month. The office spaces have already been occupied by well—known companies such as Coach, Kate Spade and Warner Media.

[01.7]

Στα επόμενα πέντε χρόνια, η κορυφογραμμή του Μανχάταν θα αλλάξει ριζικά με την προσθήκη ενός μεγάλου αριθμού ουρανοξυστών, όπως τα κτίρια Οne Manhattan West, 9 DeKalb Avenue, One Vanderbilt και 111 West 57th Street – το τελευταίο θα αποτελέσει τον πιο λεπτό ουρανοξύστη στον κόσμο. Στον ουρανοξύστη 50 Hudson Yards από τους Foster + Partners θα στεγαστούν τα γραφεία της BlackRock, ενώ ο Central Park Tower, από το δίδυμο Adrian Smith + Gordon Gill, θα είναι το ψηλότερο κτίριο της Νέας Υόρκης.

Diller Scofidio | The Shed In the next five years, Manhattan’s ridge will be radically transformed as a large number of skyscrapers are going to be built. Some of these buildings are the Manhattan West, 9 DeKalb Avenue, One Vanderbilt and 111 West 57th Street, which is going to be the thinnest skyscraper in the world. The skyscraper 50 Hudson Yards, designed by Foster + Partners, is going to accommodate the Black Rock offices, while the Central Park Tower, designed by the Adrian Smith + Gordon Gill duo, is going to be the tallest building in New York. Το Hudson Yards αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα case study με μεγάλο ενδιαφέρον. Ένα νέο, απόλυτα εξεζητημένο Μανχάταν, αναζητά τη λύση στην κρίση ταυτότητας που αντιμετωπίζει η «παραδοσιακή» του πλευρά. Το οποίο, όμως, τελικά δεν απευθύνεται σε «εμάς», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος του περιοδικού «Dezeen», Alan G Brake. «Γιατί εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει ένας δρόμος, σχεδιάζεται ένα mall. Εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει ένα πάρκο, υπάρχει τελικά ένα σημείο drop— off για ιδιωτικά πανάκριβα αμάξια». Σε παρόμοιο πνεύμα, ο κριτικός των «New York Times», Michael Kimmelman, αποκάλεσε το Hudson Yards μία γκέτο κοινότητα για την ανώτερη τάξη, «ένα λείψανο των συζητήσεων της δεκαετίας του 2000, το οποίο σχεδόν στερείται αστικού σχεδιασμού, αρνούμενο να ενσωματωθεί στο δίκτυο της πόλης». Αλλά και οι αρχιτέκτονες Thomas Woltz και Bill Pedersen που συμμετέχουν στο έργο του Hudson Yards έχουν συγκρίνει, αντίστοιχα, τη σχέση μεταξύ των κτιρίων με «μαστόδοντες, ανανάδες, υπόστεγα, σφουγγαράκια και στρώματα με φυσαλίδες» και «ελέφαντες που χορεύουν».

Hudson Yards is undoubtedly viewed as a very interesting case study. It is a new sophisticated Manhattan that tries to come up with a solution to the identity crisis that Manhattan’s more traditional side has faced. However, this solution is yet to be found, since as Alan G Brake, the journalist of “Dezeen magazine”, states: “Where there should be a street, they design a mall. Where there should be a park, a drop—off for expensive private cars appears”. These views are also adopted by the “New York Times” critic Michael Kimmelman, who refers to Hudson Yards as an upper class ghetto, “A relic of dated 2000s thinking, nearly devoid of urban design, it declines to blend into the city grid”. Even architects like Thomas Woltz and Bill Pedersen that are part of the design team, have compared Hudson Yards with “a mammoth, pineapples, a shed, sponge, or even a series of bubbles” and “Dancing elephants”. Μένει τελικά να φανεί αν το Hudson Yards μετασχηματίσει το Μανχάταν σ’ ένα απέραντο, διεθνές εμπορικό κέντρο σε στυλ Λας Βέγκας από την ιδιαίτερη μητρόπολη που ήταν ως τώρα. We will have to wait and see if Hudson Yards will succeed in transforming Manhattan from the metropolis that it has been for so many years into an immense international department store resembling Las Vegas.

agenda

THE VESSEL

Το Vessel είναι ένα νέο είδος δημόσιου ορόσημου — μία 16ώροφη κυκλική κατασκευή, ύψους 46 μέτρων, με 2.465 σκαλοπάτια και θέα στον ποταμό Hudson και στο Μανχάταν. Αν και δέχτηκε επικριτικά σχόλια ότι εξυπηρετεί μόνο τη λήψη εντυπωσιακών φωτογραφιών από την κορυφή του, συγκρίνεται ήδη ως δομή και ως τοπόσημο με τον Πύργο του Άιφελ. Το έργο, ως μία μόνιμη εγκατάσταση τέχνης, σχεδιάστηκε από τον Thomas Heatherwick και για τον σχεδιασμό του έλαβε έμπνευση από τον σχεδιασμό των stepwells στην Ινδία.

The Vessel is a new kind of public landmark, a round construction of 16 levels, 46 metres high with 2,465 steps and a breathtaking view of Hudson River and Manhattan. Although it has received criticism over the fact that it only serves the purpose of taking impressive photos from the top of the building, it has already started being compared with the Eiffel Tower as structure and landmark status.

His aim was to design a landmark that would welcome Hudson Yards’ visitors to the heart of the area as well as becoming a meeting place for New Yorkers. What was quite challenging was to create a memorable building that couldn’t be ignored from the buildings surrounding it or public places located above the train platform.

Heatherwick | The Vessel

Παρά τις πρώτες αντιδράσεις από την ηγεσία της τοπικής κοινότητας, που θεώρησε πως η λέξη «πολιτισμός» είναι πολύ ασαφής για έναν τέτοιο χώρο, το ιδιότυπο «υπόστεγο» The Shed, που ολοκληρώθηκε από τα αρχιτεκτονικά γραφεία Diller Scofidio + Renfro και Rockwell Group, αναδεικνύεται ήδη σε έναν πολύ σημαντικό πολιτιστικό πόλο για το Μανχάταν. Με έκταση 16.000 τ.μ., το The Shed περιλαμβάνει εκθεσιακούς και μουσειακούς χώρους, θέατρο, καθώς και επεκτάσιμη επιφάνεια 1.500 τ.μ. για κάθε είδους περφόρμανς. Το The Shed’s Bloomberg Building –όπως είναι η πλήρης επωνυμία του–, για πολλούς το οραματικό Fun Palace που έγινε πραγματικότητα, είναι μια ευέλικτη δομή που φιλοξενεί πολιτιστικές χρήσεις. Όπως και το Fun Palace, τη μη υλοποιημένη κατασκευή που σχεδιάστηκε από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Cedric Price και τον θεατρικό διευθυντή Joan Littlewood τη δεκαετία του 1960, η ανοιχτή υποδομή του The Shed μπορεί να είναι μόνιμα ευέλικτη για ένα άγνωστο μέλλον και να ανταποκρίνεται στη μεταβλητότητα της κλίμακας, των Μέσων ενημέρωσης, της τεχνολογίας και των εξελισσόμενων αναγκών των καλλιτεχνών. «Μια νέα ομάδα καλλιτεχνών θα εισέλθουν και θα βρουν καινούργιους τρόπους να χρησιμοποιήσουν το κτίριο, με τρόπους που δεν φανταστήκαμε», δήλωσε σχετικά η συνιδρύτρια του Diller Scofidio + Renfro, Ελίζαμπεθ Ντίλερ, σύμφωνα με το ΑΠΕ. «Καθώς θ’ αρχίσουν να το χρησιμοποιούν, θα κουβεντιάζουν (το σχέδιο του κτιρίου) και θα βουν έναν σωρό διαφορετικά πράγματα να κάνουν», πρόσθεσε.

Συγκεκριμένα, η κατασκευή έχει τη δυνατότητα να αυξομειώνεται χάρη στην κύλιση μέρους της επάνω σε ράγες. Το κινητικό σύστημα του The Shed εμπνέεται από το βιομηχανικό παρελθόν του High Line και του West Side Railyard. Με τη χρήση συμβατικών δομικών συστημάτων για τη σταθερή δομή και την προσαρμογή της τεχνολογίας γερανού για την ενεργοποίηση του εξωτερικού κελύφους, το κτίριο είναι σε θέση να φιλοξενήσει μεγάλα προγράμματα εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Even though the initial reaction from the local officials that didn’t think the world “culture” was appropriate for a place like this, “The Shed” that was designed by the architectural firms Diller Scofidio + Renfro and Rockwell Group is proven to be one of the most significant cultural poles of attraction in Manhattan. Extending over 16,000 square meters, The Shed consists of exhibition and museum spaces, a theatre and an extended area of 1,500 square meters that could be used for any kind of performance. The Shed’s Bloomberg Building, which is characterized by many as a visionary Fun Palace that became real, is a flexible structure that can accommodate various cultural events. As in the design of the Fun Palace, a building designed by architect Cedric Price and theater director Joan Littlewood around 1960 and was never implemented, The Shed’s open structure can remain flexible in order to be used in case the scale, the media, technology or artists’ needs change in the future. According to the Athenian Media, the co—founder of Diller Scofidio + Renfro has said that “a new wave of artists will make their debut and will find new ways of utilizing this building that we haven’t even thought of. As they start using it, they will discuss its design and will come up with a number of different ideas”. To be more specific, this construction has the ability to change levels as part of it has been placed on rails. The mobility system of The Shed was inspired by the industrial past of the High Line and West Side Railyard. While using conventional structural systems in order to reach structural stability and adding the crane technology that would activate the building’s envelope, this building can host a range of big events both in its inside and outside space.

[01.7]

Φωτογραφία / Photography: ©Iwan Baan [The Shed] | ©Michael Moran [The Vessel]

This project or –as viewed by many– permanent artistic installation is designed by Thomas Heatherwick, who drew inspiration from the stepwells in India.

THE SHED

Στόχος ήταν να σχεδιάσει ένα τοπόσημο για την υποδοχή των επισκεπτών στο Hudson Yards, κάτι που θα καλωσόριζε τους επισκέπτες στην καρδιά της περιοχής και θα δημιουργούσε έναν νέο τόπο συνάντησης στο Μανχάταν. Μέρος της πρόκλησης ήταν να δημιουργηθεί κάτι αξιομνημόνευτο που δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί από την περιβάλλουσα ομάδα πύργων ή την κλίμακα του νέου δημόσιου χώρου πάνω από την πλατφόρμα της αμαξοστοιχίας.

Heatherwick | The Vessel

agenda

Ξεκινώντας το ταξίδι στον κόσμο των αισθήσεων, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να ξαναέρθεις σε επαφή με αυτές και να τους αφεθείς. Μη τις φοβηθείς. As you are now entering the world of the senses, the first thing you have to do is to reconnected with each one of your senses and let go of any second thoughts without any fear.

Wine & Food Experience Designer 7 Senses Architecture O Αρτέμιος Λαϊνάς είναι Wine and Food Experience Expert Artemios Lainas is a Wine and Food Experience Expert

by Artemios Lainas 28

Το αισθητικό σου φίλτρο είναι το μοναδικό εργαλείο και μέσο αποκωδικοποίησης που έχεις στη διάθεση σου για να κατανοήσεις αυτόν τον κόσμο και να απελευθερώσεις τη δημιουργικότητά σου.

Το χέρι σου πιάνει το ποτήρι, παρατηρείς το σχήμα του, παίζεις με αυτό, εξοικειώνεσαι, έρχεσαι σε επαφή μαζί του και γίνεται προέκταση του χεριού σου. Είναι ο σύντροφος σου σ’ αυτό το ταξίδι. Το αυτί σου ενεργοποιείται από τον ήχο της ροής του υγρού και του εύθυμου τσουγκρίσματος. Μια αίσθηση παιδικής αναμονής και προσδοκίας γεννιέται. Τι θα δοκιμάσω άραγε; Θα με μεταφέρει κάπου; Είναι τυπικό; Τι δομή έχει; Το μάτι παρακολουθεί το υγρό να πέφτει και να στροβιλίζεται καθώς το χέρι σου περιστρέφει το ποτήρι. Βλέπεις τα δάκρυά του, το γέρνεις στο φως παρατηρώντας το χρώμα του, την καθαρότητά του, τις σκιές του και τις διαβαθμίσεις του. Αρχίζεις να δημιουργείς μια σχέση μαζί του και η επιθυμία μεγαλώνει. Το φέρνεις στη μύτη και αρχίζεις να φλερτάρεις μαζί του. Το νευρικό σου σύστημα διεγείρεται από τα αρώματά του και ο τόπος του σου αποκαλύπτεται. Σε ταξιδεύει νοερά σε ηφαιστειογενή νησιά, γρανιτόπλακες, χαράδρες, λουλουδιασμένους αγρούς, δάση δρυός και υγρά σκοτεινά κελάρια γεμάτα αμφορείς. Είσαι έτοιμος να περάσεις στο επόμενο στάδιο της σχέσης σας. As you are now entering the world of the senses, the first thing you have to do is to reconnected with each of your senses and let go of any second thoughts without any fear. Your senses are your only tool and the way through which you will be able to decode and understand this world while releasing your inner– creativity. As your hand is reaching for the glass, you start to notice its shape, you start playing with it, you familiarize yourself with it, you are now connected; it is part of you. It becomes your companion at this journey you have embarked on.

[01.8]

Your eyes are witnessing the wine moving inside your glass. You can see the marks it leaves as it flows and its color when you turn it towards the light. You are now in a relationship with it. You are now connected as your anticipation for what is coming next is growing.

Τη γουλιά. Το όμορφα δομημένο στόμα επιβεβαιώνει τις αισθήσεις της μύτης συμπληρώνοντας τες με την ορυκτότητά του, τη στιφάδα των τανινών, τα μπαχάρια και το ξύλο ή τον πηλό του αμφορέα. Ο συνολικός όγκος του βγάζει μια γλυκιά ζεστασιά που σε συνοδεύει για αρκετή ώρα. Γέρνεις πίσω, το σκέφτεσαι, το φαντάζεσαι, ξαναφέρνεις στο μυαλό σου τις προηγούμενες σου αισθήσεις, αναπολείς προηγούμενες εμπειρίες, τις συγκρίνεις, το μιλάς με τη παρέα σου και το ψάχνετε. Είναι το σημείο όπου εμπλέκεται ο νους. Ένα απολαυστικό εγκεφαλικό παιχνίδι σκέψεων και αισθήσεων του παρόντος και του παρελθόντος, που η επεξεργασία τους θα σε οδηγήσει στη γνώση. Πλούσιος από συναισθήματα και σκέψεις, επικοινωνιακός και ευδιάθετος, αισθάνεσαι μια εσωτερική πληρότητα και αγαλλίαση. Μια ηρεμία ψυχής. Γεμάτος δημιουργικότητα και θετική ενέργεια. Ένα πραγματικό συναίσθημα έχει γεννηθεί. Μια εμπειρία με διαχρονική επίγευση.

The sip. Your mouth is finally ready to confirm whether the senses of your nose were correct. You start experiencing its mineral, astringent, spicy or even woody taste. It provides you with a warm feeling that lasts for a while. You relax on your chair and you start thinking about what has happened. You try to imagine it, bring it back to mind, compare it with previous similar experiences you’ve had; you start discussing it with your friends. Your mind becomes part of this process too. It is a delightful mental game between your thoughts and senses, the present and the past. While you are trying to process it, you will slowly reach the knowledge you strive for. Enriched by feelings and thoughts, you are cheerful and ready for a discussion, you feel content and happy; somehow calm. You are filled with creativity and positive energy. Feelings have bloomed inside you as you have experienced something whose aftertaste will accompany you over time.

Φωτογραφία / Photography: ©Kosmas Kokkaris

Your sense of hearing is activated as liquid is poured in the glass and the glasses are touched by one another as people are saying “Cheers” to their companions. A sense of a childlike enthusiasm and anticipation is now surfacing. What am I going to taste next? Will it evoke any memories? Will it be something I haven’t seen before? How is it going to look? These are questions circling through your mind.

You hold it closer to your nose and you start flirting with it. Every nerve in your body is aroused as its aroma is revealed to you. You are now travelling to volcanic islands, granite plates, canyons, meadows full of flowers, oak woods and humid dark cellars full of wine amphoras. You are finally ready to move to the next stage in your relationship.

Flagship Store Athens 180, Kifisias Ave. Halandri - 15231 Athens - p. +30 210 68 34 899 - athens@kartellflag.com for project inquiries please contact Agent: Mr. Alexandros Christodoulou - alex@areadomus.gr

agenda

H δεκαετία της ελληνικής οικονομικής κρίσης αναμφίβολα επηρέασε και τη σκηνή της εγχώριας μόδας φέρνοντας κάτι καινούργιο σε ό,τι έχει να κάνει με τους δημιουργούς της. The past decade has been heavily affected by the Greek financial crisis and that influenced the Greek fashion world and urged fashion designers to come up with fresh ideas.

Handmade Dreams Fashion Choices

O Γιώργος Κελέφης είναι εκδότης του περιοδικού «ΟΖΟΝ» και founder του Fashion Room Service. Yorgos Kelefis is the editor of “OZON Magazine” and founder of The Fashion Room Service.

by Yorgos Kelefis

Η δημιουργία εκατοντάδων νέων ελληνικών fashion brands οφείλεται σε ένα σύνθετο ντόμινο πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων, οι οποίες, κατά κάποιον τρόπο, συνέβαλαν σε αυτό που σήμερα αναγνωρίζουμε ως μια νέα «άνθιση» στο σύγχρονο handmade προϊόν. Η έντονη επαναφορά στο χειροποίητο προϊόν και το πέρασμα των νέων δημιουργών από τον οικονομικό «εφιάλτη» σε ένα ευφάνταστο «όνειρο» έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ελληνικής μόδας και στη δημιουργική ανάσα που χρειαζόταν τόσο η ίδια όσο και οι καταναλωτές της. Ακολουθούν τέσσερα παραδείγματα όπου η δημιουργικότητα, το πάθος, η γυναικεία επιχειρηματικότητα και το ταλέντο αποτυπώνονται στις χειροποίητες δημιουργίες.

Numerous Greek fashion brands have made their appearance in the market and that was mainly a result of a complex domino of political, financial and social occurrences that, in a way, contributed to the shift of interest towards modern handmade products. The reintroduction of handmade products in the market, as well as the overcoming of the financial “nightmare” new creators had to endure for a long time and the introduction of a new imaginative era, have opened a path for new developments in Greek fashion and a breath of creativity much needed by both consumers and creators. Below we will introduce four instances where creativity and passion as well as female entrepreneurship and talent are reflected in handcrafted creations.

ΓΛΥΠΤΆ ΑΞΕΣΟΥΆΡ ΑΠΌ ΔΈΡΜΑ

Αumorfia δεν είναι μόνο ένα λογοπαίγνιο μεταξύ του «όμορφου» και της «αμορφίας» αλλά ένα ιδιότυπο νέο είδος χειροποίητου design αντικειμένου, το οποίο ακροβατεί ανάμεσα στις έννοιες του κοσμήματος και ευρύτερα των αξεσουάρ. Με παράλληλη και έντονη ενασχόληση με το graphic design και την επιμέλεια εσωτερικών χώρων, η δημιουργός των Aumorfia, Θεανώ Ποταμιάνου, δημιουργεί εδώ και μια πενταετία μοναδικά δερμάτινα κομμάτια, τα οποία προσδίδουν μια διαφορετική οπτική στο υπόλοιπο σύνολο των ρούχων που επιλέγουμε να φορέσουμε κάθε φορά. Ο έντονος χαρακτήρας των δερμάτινων γλυπτών αξεσουάρ της σε συνδυασμό με το φανατικό κοινό τους το οποίο εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς ως cult –με την έννοια μιας αβάντ-γκαρντ κοινότητας– δικαιολογούν τη διεθνή καταξίωση που σήμερα απολαμβάνει τόσο στην Ασία όσο και στην Ευρώπη. www.aumorfia.com

[01.9]

SCULPTED LEATHER ACCESSORIES

Aumorfia is not only a pun between the words "omorfia” (beauty) and “amorfia” (shapeless) but also a unique new type of handmade design objects that merge the notion of jewellery and accessories in a wider sense. Working on the field of graphic and interior design as well as being the creator of Aumorfia, Theano Potamianou, has been creating unique leather pieces for the last five years. These accessories provide a new element to each outfit transforming it into a new one each time we wear it. The bold sculpted leather accessories in combination with its many enthusiasts, who are, in a way, part of a new cult avant-garde community, have made the brand globally admired in both Asia and Europe. www.aumorfia.com

agenda

ΧΕΙΡΟΠΟΊΗΤΑ ΚΕΝΤΉΜΑΤΑ

ΜΊΑ ΉΣΥΧΗ «ΦΑΣΑΡΊΑ»

Tα Noilence είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Συνυπάρχουν άλλοτε αρμονικά και άλλοτε μέσα από εντάσεις προσδίδοντας σε όποιον τα φορά ένα πιο sophisticated στυλ. Τα Noilence είναι σιωπή (silence) και θόρυβος (noise), είναι ροκ και γκλαμ, είναι φως και σκότος, έχουν κάτι αρχέγονο και ταυτόχρονα φουτουριστικό. Η δημιουργός τους, η Ιωάννα Ανδρίτσου, εγκατέλειψε μια στιβαρή καριέρα στα οικονομικά και ένα περιβάλλον πολυεθνικών επιχειρήσεων για να εισέλθει στα 30 της χρόνια στον εύπλαστο κόσμο του σχεδιασμού κοσμημάτων. Χειροποίητα και made in Greece, τα Noilence έχουν την πολυτέλεια να επιλέγουν αυτές και αυτούς που θα τα φορέσουν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. www.noilence.com

A SILENT “BUZZ”

HANDMADE EMBROIDERIES

Katerina Papazafeiropoulou grew up in the fashion world, as her family has founded one of the biggest Greek fashion brands, Toi-Moi. She completed her studies in St Martin’s of London and worked for Mary Katrantzou while creating embroideries for her collections. Sometime ago, she made the decision to return to Athens and create her own brand named after her, KP by Katerina Papazafeiropoulou. Printed fabrics and impressive handmade embroideries on the back of jackets are some of her creations, which are influenced by contemporary trends in the majority of her first two collections. It seems like her determination to succeed in what she is doing is witnessed in the embroideries on the clothing she creates. www.facebook.com/kpapazafeiropoulou

Noilence has been created by the co-existence of two very different worlds. Sometimes they co-exist in harmony, others there is tension in the atmosphere; either way this clash of the two provides anyone who wears them with a more sophisticated attitude. Noilence is the combination of silence and noise, rock and glam, light and darkness, primitive and, at the same time, futuristic elements. Ioanna Andritsou, their creator, denied a career in economics and the world of big multinational companies and as she was entering her 30s she became part of the ductile world of jewellery design. Noilence are handmade in Greece and have stolen the hearts of people that wear them in Greece and abroad. www.noilence.com

Θα έλεγε κανείς πως η Kατερίνα Παπαζαφειροπούλου μεγάλωσε κυριολεκτικά μέσα στον χώρο της μόδας καθώς η οικογένειά της δημιούργησε ένα από τα πιο μεγάλα ελληνικά brands, την Toi-Moi. Η ίδια σπούδασε μόδα στο St Martin's του Λονδίνου και δούλεψε στο πλάι της Mary Katrantzou δημιουργώντας τις κεντητές επιφάνειες (embroidery) στις συλλογές της. Εδώ και λίγο καιρό πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην Αθήνα και να δημιουργήσει κάτι 100% δικό της, το brand με το όνομά της, το KP by Katerina Papazafeiropoulou. Yφάσματα με prints σχεδιασμένα από την ίδια, εντυπωσιακά χειροποίητα κεντήματα στο πίσω μέρος των τζάκετ, contemporary ύφος σε κάθε κομμάτι των δύο πρώτων συλλογών της. Είναι σαν η επιμονή σε αυτό που πιστεύει να αποτυπώνεται χάντρα-χάντρα σε κάθε κεντητό σχέδιο των ρούχων που δημιουργεί. www.facebook.com/kpapazafeiropoulou

ΜΕ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΈΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΕΣ

Recycle, reuse, redesign, redefine. Re = ξανά από την αρχή. Οι τσάντες ReDO της Μαρίας Μαυρουδή φλερτάρουν με την επαναχρησιμοποίηση των υλικών, είναι λειτουργικές και φοριούνται εύκολα. Η Μαρία εφάρμοσε, κατά κάποιον τρόπο, της γνώσεις της στην αρχιτεκτονική μέσα από τον σχεδιασμό πολυμορφικών σακιδίων πλάτης. Η διαδικασία μετατροπής ενός αρχικού σκίτσου στο χαρτί, σε ένα τρισδιάστατο μοντέλο (το πρώτο δείγμα μιας τσάντας), θυμίζει τόσο πολύ την εξελικτική διαδικασία μιας ιδέας στην αρχιτεκτονική σύνθεση, αλλά και την κατασκευή μιας αρχιτεκτονικής μακέτας. Cordura, φελός και δέρμα είναι τα τρία βασικά «θεμέλια» της δικής της 100% χειροποίητης συλλογής, η οποία εδώ και μια επταετία ταξιδεύει με άνεση και στυλ σε Ελλάδα και εξωτερικό κάνοντας τα ReDO ιδιαίτερα δημοφιλή σε καταστήματα και e-shops. www.redo.gr

UNDER THE INFLUENCE OF ARCHITECTURE

[01.9]

Recycle, reuse, redesign, redefine. ReDO bags by Maria Mavroudi are employing recycled materials into the creation of useful and practical bags. Maria creates modular backpacks while using her knowledge of Architecture. The process of taking an initial sketch of a bag and transforming it into a three-dimensional sample is very similar to the process followed by architects when they are designing and creating the mock-up of a building. Cordura, cork and leather are the three main materials she relies on while creating her handmade collections that for the last seven years have helped women travel in a sophisticated and practical way both in Greece and abroad, as ReDO seem to be quite popular in shops and online stores all over the world. www.redo.gr

agenda

Το studio Revery Architecture από τον Καναδά ολοκλήρωσε το σύμπλεγμα θεαμάτων Xiqu Center στην περιοχή West Kowloon του Χονγκ Κονγκ. The Studio Revery Architecture in Canada has completed Xiqu Center, its first performing arts complex, in the West Kowloon area in Hong Kong.

Τίνα Μαρινάκη Tina Marinaki

Aluminium Takes Over Με θέα στο λιμάνι της Victoria, το Xiqu Center διαθέτει μια εντυπωσιακή πρόσοψη, βασισμένη σε ένα αρθρωτό σύστημα κυρτών μορφών. Κάθε μία κόβεται από μη επεξεργασμένο αλουμίνιο με τη χρήση υπολογιστή με ψηφιακό έλεγχο (CNC). Το αποτέλεσμα είναι ένα δυναμικό, κυματοειδές περίβλημα με χιλιάδες κυματιστές σανίδες που θυμίζουν ύφασμα ή αντανακλάσεις του νερού. Το Xiqu Center σχεδιάστηκε σε συνεργασία με την τοπική εταιρία Ronald Lu & Partners, με σκοπό να γίνει το νέο σπίτι της Κινεζικής Όπερας και να αποτελέσει την «είσοδο» στη West Kowloon Cultural District (WKCD), το νέο hub της πόλης για τις τέχνες και τον πολιτισμό.

[1.10]

With a view of Victoria Harbor, Xiqu Center has a very impressive facade, which comprises a modular system of scaled fins CNC—cut from untreated aluminum. This results in a bold, wavy exterior with free—flow panels that resemble a moving fabric or even reflections of water. Xiqu Center was designed in collaboration with the local firm, Ronald Lu & Partners, and is going to accommodate the Chinese Opera and become the new entrance into the West Kowloon Cultural District (WKCD), the city’s new precinct for arts and culture.

Céline's new showroom is a store entirely made out of marble that was designed by Valerio Olgiati.

agenda

Ένα κατάστημα εξ ολοκλήρου από μάρμαρο για το showroom της Céline από τον Valerio Olgiati.

Absolutely Marblelous Ο Ελβετός αρχιτέκτονας Valerio Olgiati πρόσφατα ολοκλήρωσε τον εσωτερικό σχεδιασμό του Céline Flagship Store στο Μαϊάμι, στις ΗΠΑ. Το ισόγειο χρησιμεύει ως εκθεσιακός χώρος, ενώ το ανώτερο επίπεδο φιλοξενεί τη συλλογή υποδημάτων και ενδυμάτων. Ο αρχιτέκτονας εισήγαγε επίσης δύο όγκους σε σχήμα πυραμίδας που φτάνουν στον επάνω όροφο, με τον έναν να μεταμορφώνεται σε κλιμακοστάσιο και τον άλλον σε μια γλυπτική παρέμβαση στο χώρο του καταστήματος. Οι προσόψεις, τα δάπεδα, οι τοίχοι –ακόμη και το ταβάνι– καλύπτονται εξ ολοκλήρου από το μπλε μάρμαρο Pinta Verde από τη Βραζιλία, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό οπτικό αποτέλεσμα και μια μοναδική ατμόσφαιρα για το Céline. Με έμπνευση από την εντυπωσιακή μπλε—πράσινη πατίνα, ο Valerio Olgiati ήθελε να δημιουργήσει ένα «μέρος όπου μπορεί κανείς να φανταστεί ένα εσωτερικό σύμπαν».

[1.10]

Φωτογραφία / Photography: ©Mikael Olsson

The facades, flooring, walls, even the ceiling are all enwrapped in the blue marble, Pinta Verde that is imported from Brazil, creating an impressive visual presentation and a unique atmosphere inside the Céline store. Drawing inspiration from the impressive blue—green patina, Valerio Olgiati wanted to create a “place where an internal universe can be imagined”.

The Swish architect Valerio Olgiati has recently completed the interior design of the Céline Flagship Store in Maimi, USA. The ground floor functions as an exhibition space, while the upper floor accommodates the clothing and shoes collections of the brand. Olgiati included pyramid—shaped volumes that burst through the upper floor, with one of them being transformed into a pitched stairwell and the other, into a sculptural intervention decorating the interior of the store.

agenda

Ο Jean Nouvel απαθανάτισε τα τριαντάφυλλα της ερήμου, που επί χρόνια ανθίζουν κάτω από τον ζεστό ήλιο του Κατάρ, στη μορφή του νέου εντυπωσιακού Εθνικού Μουσείου του Κατάρ στην Ντόχα. Jean Nouvel immortalized the desert roses that have long bloomed under the hot Qatari sun in the form of the new impressive National Museum of Qatar, in Doha.

National Museum of Qatar Mostly Anticipated 34

Επιμέλεια / Editing: Τίνα Μαρινάκη / Tina Marinaki

Ο σχεδιασμός του κτιρίου από τον Jean Nouvel εμπνέεται από έναν σχηματισμό των ορυκτών που βρίσκονται συνήθως στις ερήμους της περιοχής του Κόλπου. Το «τριαντάφυλλο της ερήμου» αποτελεί ένας βράχος που σχηματίζεται όταν τα ορυκτά κρυσταλλώνονται στο εύθρυπτο έδαφος ακριβώς κάτω από την επιφάνεια μιας λεπτής λεκάνης αλατιού. Το σύστημα των αλληλοσυνδεόμενων δίσκων που περιβάλλουν το ιστορικό ανάκτορο σαν κολιέ φαίνεται σαν να έχει αναπαραχθεί οργανικά. «Το τριαντάφυλλο της ερήμου ένα μίγμα ορυκτών κρυστάλλων σαν λουλούδι που απαντάται μόνο σε άγονες παράκτιες περιοχές, είναι η πρώτη αρχιτεκτονική δομή που δημιουργεί η ίδια η φύση, μέσω του ανέμου, της θάλασσας και της άμμου που δρουν μαζί για χιλιετίες», λέει ο Jean Nouvel.

The building design by Jean Nouvel is inspired by a mineral formation commonly found in the deserts of the Gulf region. The “desert rose” is a rock formed when minerals crystallize in the crumbly soil just below the surface of a shallow salt basin. The system of interlocking disks surrounding the historic palace like a necklace looks as if it’s been propagated organically. “The desert rose, a flower-like aggregate of mineral crystals occurring only in arid coastal regions, is the first architectural structure that nature itself creates, through wind, sea spray and sand acting together over millennia”, says Jean Nouvel. Η μορφή του τριαντάφυλλου της ερήμου προέρχεται από τον πολιτισμό και το κλίμα του Κατάρ. Αναδύεται από το έδαφος και συγχωνεύεται με αυτό. Το αποτέλεσμα είναι ένα μουσείο που αφηγείται μια ιστορία σε τρία κεφάλαια –οι Αρχές, η Ζωή στο Κατάρ και η Νεότερη Ιστορία του Κατάρ– χωρισμένα σε έντεκα τμήματα. «Το μουσείο που δημιουργήσαμε δεν αποτελεί βιτρίνα για μια συλλογή. Είναι ένα ταξίδι –και όπως και κάθε αληθινό ταξίδι, δεν παίρνει απλά τους ανθρώπους από ένα μέρος σε άλλο. Αλλάζει τους ίδιους τους ταξιδιώτες και τους βοηθά να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους», δηλώνει ο Sheikha Amna bint Abdulaziz bin Jassim Al Thani, διευθυντής του Εθνικού Μουσείου του Κατάρ.

[1.11]

Ο θαυμάσιος αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του Jean Nouvel, ο οποίος όπως και το τριαντάφυλλο της ερήμου φαίνεται σαν να ξεπήδησε από το τοπίο, είναι μια κατασκευή από γεωμετρικούς χώρους, με αναφορές στον δάσκαλο του Jean Nouvel και οραματιστή αρχιτέκτονα του Οblique, Claude Parent. Το νέο Εθνικό Μουσείο του Κατάρ φιλοξενεί έναν αριθμό ορόφων που βρίσκονται σε κλίση. Η ιδέα του περίφημου γαλλικού ατελιέ ήταν να δημιουργήσει αντιθέσεις, εκπλήξεις: «Περπατάς κάτω από αυτούς, περπατάς επάνω και διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχουν πουθενά οριζόντιες γραμμές».

The desert-rose form evokes the culture and climate of Qatar. It emerges from the ground and merges with it. The result is a museum that tells a story in three overarching chapters —Beginnings, Life in Qatar, and The Modern History of Qatar— divided into eleven sections. “The museum we have created is not a showcase for a collection. It is a journey, and like any true journey, it does not merely take people from one place to another. It changes the travellers themselves and helps redefine them”, states Sheikha Amna bint Abdulaziz bin Jassim Al Thani, Director of the National Museum of Qatar. The magnificent architectural design by Jean Nouvel, which like the desert rose seems to grow out of the landscape, is a construction made of geometric spaces which has reference to Jean Nouvel’s teacher and the visionary architect of the Oblique, Claude Parent. The New National Museum of Qatar presents a number of floors that are on an incline. The idea of the famous French atelier was to create contrasts, spring surprises: “You walk under them, you walk up, and you become aware that there are hardly any vertical lines anywhere”.

Όσον αφορά την τεχνολογία και τη ρύθμιση της θερμοκρασίας, το κτίριο είναι εξαιρετικά αποδοτικό ενεργειακά. Εκτός από τα πολύ λίγα ανοίγματα του κτιρίου, οι δίσκοι που αποτελούν τη δομή του λειτουργούν προστατευτικά για τον ήλιο, δημιουργώντας μεγάλες επιφάνειες σκιάς. Τέλος, το κέλυφος του κτιρίου είναι φτιαγμένο από ενισχυμένο σκυρόδεμα με ίνες υάλου υψηλής απόδοσης, που φέρει το ίδιο αμμώδες μπεζ χρώμα μέσα και έξω από το κτίριο. In terms of technology and heat, the building is extremely energy efficient. In addition to very few openings of the building, the disks that make up its structure are heavy and cast long protective shadows, acting as a sunscreen. The skin of the building is made of high-performance glass fibre-reinforced concrete that’s the same sandy beige colour inside and outside the building.

[1.11]

Ευχαριστούμε το Atelier Jean Nouvel για την παραχώρηση του υλικού / Material kindly provided by Atelier Jean Nouvel

agenda

Agiou Nikolaou 85 Ilion, Athens

+30 210 5059147 +30 210 5017205

www.varelas.com.gr

agenda

Το γραφείο Kyranis Architects σχεδίασε ένα μικρό παρασκευαστήριο pizza-bar στην Αθήνα, σαν ένα διάμηκες “βαγονέτο”, το οποίο λειτουργεί ως “τοπόσημο” του καταστήματος. Kyranis Architects designed a small pizza-bar in Athens by integrating the he essence of the “wagon”, which emerges as the “landmark” of the store.

Granello A Μinimal Pizza—Bar Ανδρέας Κυράνης Andreas Kyranis

in the Heart of Athens Στο κέντρο της Αθήνας, στο ισόγειο ενός διατηρητέου κτιρίου των αρχών του περασμένου αιώνα, σε ένα μικρό, μακρόστενο κατάστημα με επιφάνεια μόλις 42 τ.μ., με μήκος 12,3 μ. και φάρδος από 3,9 μ. έως 2,4 μ., που βλέπει σε έναν μικρό πεζόδρομο, ζητήθηκε να χωροθετηθεί ένα πλήρες παρασκευαστήριο πίτσας. Δύο υπήρξαν οι κύριες έγνοιες των Kyranis Architects:  Η προβολή της εσωτερικής δραστηριότητας στον εξωτερικό δημόσιο χώρο, μέσα από μια μικρή και δύσκολη όψη, με μηδενικές παρεμβάσεις στο υφιστάμενο διατηρητέο περίβλημα.  Η συμπερίληψη των δεκάδων επιμέρους αναγκαίων λειτουργιών στις ελάχιστες δυνατές ενιαίες αντιληπτικά οντότητες.

In the center of Athens, on the ground floor of a preserved building of the last century, we were asked to design a new pizza-bar. The store area is quite small –just 42m2 and 12.3m long– and it has a 3.9m to 2.4m wide storefront overlooking a small pedestrian street. Kyranis Architects faced two main concerns: 

The reflection of the indoor activity towards the outdoor public space, through a small and difficult facade, with zero intervention in the existing preserved building.



The inclusion of the dozens of individual functions required, in the least possible unified conceivable entities.

Η μελέτη των επιμέρους λειτουργιών σε σχέση με τις περιορισμένες δυνατότητες της υπάρχουσας συνθήκης οδήγησε στη συμπύκνωση της παρέμβασής μας σε τρεις βασικές κινήσεις:  Στην αντιληπτική ενοποίηση του τελικού σταδίου παρασκευής της πίτσας σε ένα διάμηκες «βαγονέτο», το οποίο λειτουργεί ως «τοπόσημο» του καταστήματος.  Στην ενοποίηση των χώρων υγιεινής σε έναν κύβο με καμπυλωμένες ακμές που χωροθετείται σαν ένα «αντικείμενο» στο χώρο και αφήνει ελεύθερη τόσο την οροφή, όσο και το βάθος του χώρου με τα προϋφιστάμενα παλαιά κουφώματα.  Ο υπολειπόμενος χώρος διατίθεται για λειτουργίες όπως παρασκευή ζύμης, πλυντήρια, ψυγεία και αποθηκευτικοί χώροι.

[1.12]



The perceptional unification of the final stage of pizza preparation into a longitudinal “wagon”, which emerges as the “landmark” of the store.



All the sanitary facilities are concentrated into a cube with curved edges that is placed as an independent element, thus releasing both the roof and the remaining area in the back of the store with the pre-existing window frames.



The remaining space is available for functions such as pizza dough making, washing machines, refrigerators and storage areas.

As for the color palette, throughout the whole composition the roof and the floor are degraded by a dark gray color. In this way, the whiteness of the worktops and countertops –which are coated with white tiles, white lacquer and white marble– and the warm hue of the oven mosaics are highlighted, attempting a dialogue with the opposite pre-existing brick wall. Φωτογραφία / Photography: ©Xanthinakis Yiorgos

The in-depth study of the specific functions combined with the limited potentials of the space, led to the evolution of the architectural intervention into three main actions:

Χρωματικά, στην όλη σύνθεση η οροφή και το δάπεδο υποβαθμίζονται πίσω από ένα σκούρο γκρι χρώμα. Έτσι, αναδεικνύεται η λευκότητα των χώρων παρασκευής και του πάγκου –οι οποίοι επενδύονται με λευκό πλακάκι, λευκή λάκα και υπόλευκο μάρμαρο– καθώς και η «θερμότητα» των ψηφίδων του φούρνου, που επιχειρεί έναν διάλογο με τον αριστερό τοίχο και με τα προϋφιστάμενα παλαιά του τούβλα.

[GR] ATHENS 600 Vouliagmenis St 16452 Argyroupoli +30 216 7003039 THESSALONIKI 47 Kazantzidi St THERMI I Building Pilea +30 2310 423794 [CY] NICOSIA 2A Elia Venezi St 2042 Strovolos +357 22322250 [E] info@e-progetto.com [W] e-progetto.com

agenda

Το Parilio Hotel αποτελεί ένα έργο εμπνευσμένο από το απογυμνωμένο μεγαλείο της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, την αγνή γη της Πάρου και το μοναδικό φως του ήλιου. Parilio Hotel is a project inspired by the stripped splendor of Cycladic architecture, the pure land of Paros island and the unique light of the sun.

Parilio Hotel in Paros The arrival 40

Τοποθετημένο ανάμεσα σε πράσινα λιβάδια και καλαμιές, δίπλα στη διάσημη παραλία Κολυμπήθρες, το Parilio -φωτοστέφανο του ήλιου- παίρνει το όνομά του από το φυσικό ατμοσφαιρικό φαινόμενο κατά το οποίο λαμπερά σημεία φωτός εμφανίζονται δίπλα στον ήλιο και δημιουργούν μια φωτεινή οπτική ψευδαίσθηση, σαν ένα λαμπερό δαχτυλίδι γύρω του. Located among the green meadows and the island reeds, next to the famous Kolympithres beach, Parilio –“the sun’s aura”– gets its name from the bright sunlike optical illusion, often on a luminous ring or halo, caused by sunlight passing through ice crystals in the upper atmosphere. Σύμφωνα με το Interior Design Laboratorium, ο σχεδιασμός βασίζεται σε μία εμπειρία διαμονής που μοιάζει να επιβραδύνει τον χρόνο. Η πρώτη επαφή του Interior Design Laboratorium με το υφιστάμενο κτίριο έγινε τον Δεκέμβριο του 2018. Η αρχική κτιριολογική μορφή αποτελούνταν από πενήντα πέντε δωμάτια που ήταν χωρισμένα σε έξι κτίρια τυπικής νησιωτικής αρχιτεκτονικής και κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του ’80 σε μία έκταση 7 στρεμμάτων.

[1.13]

Η νέα χρήση των κτιρίων απαιτούσε καθολική αλλαγή εσωτερικών και εξωτερικών διαμορφώσεων, τον σχεδιασμό τριάντα τριών σουιτών, χώρου υποδοχής και εστιατορίου, νέας πισίνας, περιβάλλοντος χώρου και σπα.

agenda Στόχος του σχεδιασμού ήταν ο επισκέπτης να αντικρίζει μία σύγχρονη αρχιτεκτονική προσέγγιση, που άμεσα ή έμμεσα επηρεάζεται και συνδυάζεται από παραδοσιακές εικόνες των Κυκλάδων.

The Interior Design Laboratorium team first got in touch with the preexisting building in December 2018. The original building was composed of 55 rooms distributed in six buildings that were designed in the 80s, along the lines of typical island architecture, in a 7 acre area.

The construction began in January 2019 and was completed in July 2019.

The new building required complete change in both interior and exterior spaces, the design of thirty three suites, a reception area, a restaurant, a pool, the surrounding area and a spa. Η κατασκευή ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2019 και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2019. Η αρχιτεκτονική του Parilio στοχεύει σε μία θεμελιώδη σχεδιαστική πραγματικότητα και τονίζει την ανάγκη της επιστροφής στις παραδοσιακές αρχές της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής με απόλυτο πρωταγωνιστή τη μελετημένη απλότητα. Η αρχιτεκτονική επηρεάζεται από τα παραδοσιακά λαϊκά σπίτια της Πάρου και εμπνέεται από τα οχυρωματικά μοναστήρια που υπάρχουν διάσπαρτα στο νησί. H αισθητική του Parilio έχει δημιουργηθεί μέσα από μία βαθιά και αυστηρή σχεδιαστική ανάλυση, η οποία πηγάζει από μίξη παλαιών και νέων στοιχείων, σύγχρονων ή παλαιωμένων υλικών και επίπλων, που έχουν στόχο να δημιουργήσουν νέες εικόνες αναφοράς.

The Parilio hotel architecture strives for the creation of a fundamental design reality and highlights the need for a return to the traditional principles of Cycladic architecture where studied simplicity is the protagonist. The design is influenced by the traditional houses of Paros and inspired by the fortress – like monasteries that one encounters on the island. The Parilio aesthetic was conceived through a deep and strict design analysis that originates from the harmonic mix of new and old elements, modern and vintage materials and furniture, a practice that aims to create a completely new frame of reference. The aim was for the Parilio visitors to come across a modern architecture approach that is influenced and combined with traditional images of the Cyclades.

[1.13]

Φωτογραφία / Photography: ©Giorgos Sfakianakis

According to Interior Design Laboratorium, the design is based on the creation of an accommodation experience that seems to decelerate time.

agenda

Ποιος είναι ο νικητής του Pritzker Architecture Prize για το 2019, Arata Isozaki, που σχεδίασε τη νέα πτέρυγα του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης; Arata Isozaki, the architect who is responsible for the designing the new wing of Thessaloniki Concert Hall has also won the Pritzker Architecture Prize for 2019.

ARATA Μελίνα Αρβανίτη Πολλάτου Melina Arvaniti Pollatou

Ο 88χρονος Ιάπωνας αρχιτέκτονας Arata Isozaki, με καταγωγή από την Oita, είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Τόκιο (1954) και ιδρυτής του γραφείου Arata Isozaki & Associates, που αποτελεί το αρχιτεκτονικό του εφαλτήριο από το 1963. The 88—year—old Japanese architect Arata Isozaki was born in Oita and graduated from the University of Tokyo in 1954. He is the founder of Arata Isozaki & Associates, which has been a springboard for many architects since 1963.

Το παγκοσμίου φήμης και εμβέλειας αρχιτεκτονικό έργο του αριθμεί περισσότερα από 100 υλοποιημένα έργα σε Ιαπωνία, Κίνα, Κεντρική Ασία, Μέση Ανατολή, Αμερική και Ευρώπη. Το 2010, μάλιστα, το αρχιτεκτονικό γραφείο Arata Isozaki & Associates, σε συνεργασία με το ελληνικό αρχιτεκτονικό γραφείο SCHEMA 4 architects, ολοκλήρωσε την προσθήκη της πτέρυγας Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης στο παραλιακό μέτωπο της πόλης, δημιουργώντας ένα κτίριο ως άθροισμα καθαρών γεωμετρικών όγκων που υπακούει άψογα στην αισθητική της μοντέρνας αρχιτεκτονικής.

[1.14]

His world renowned work in Architecture counts more than 100 implemented projects in Japan, Chine, Central Asia, the Middle East, the USA and Europe. In 2010, his architecture firm Arata Isozaki & Assoociates collaborated with the Greek architecture firm SCHEMA 4 Architects and implemented the addition of the new M2 wing at the Thessaloniki Concert Hall. At the seaside part of Thessaloniki, a new building of clear geometrical shapes that complies with contemporary trends in Architecture enriches the architectural scenery of the city.

Nara Centennial Hall [1998]

agenda

Qatar National Convention Center [2011]

ISOZAKI Στο σύνολο της αρχιτεκτονικής του θεώρησης ο Arata Isozaki θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας βαθιά διορατικός δημιουργός με αναφορές στα κινήματα του φουτουρισμού και του avant—garde ιαπωνικού μεταβολισμού. Παρ’ όλες, όμως, τις επιρροές που δέχεται καθόλη τη διάρκεια του έργου του, ο Isozaki αρνείται να παρεισφρήσει σε κάποιο συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό ρεύμα επιλέγοντας να παράγει αρχιτεκτονική σύμφωνα με τις πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες ανά περίπτωση. Πέραν της εκτενούς και πολυσχιδούς αρχιτεκτονικής δράσης του, ο Isozaki σκέπτεται ενεργά πάνω στη θεωρία περί αστικότητας και πόλης με κορυφαία στιγμή του το φουτουριστικό μανιφέστο City in the Air (1962). Στον απόηχο του καταστροφικού, για την Ιαπωνία, Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ο Isozaki φαντάζεται την δική του ουτοπική πόλη να αιωρείται σε κατακόρυφα ιστία πάνω από το Τόκιο, προερχόμενη και προορισμένη προς την καταστροφή αλλά παρ’ όλα αυτά εμποτισμένη με την αισιοδοξία ενός καλύτερου μέλλοντος. As implied by the majority of his work, Arata Isozaki could be characterized as a deeply insightful creator who is influenced by Futurism and the Japanese Avant Garde movement. And although he has been influenced by a number of architecture movements throughout his career, Isozaki refuses to be part of one movement. He prefers his architecture projects to be influenced by different political, social or cultural conditions every time. Apart from his extensive and pluralistic work in architecture, Isozaki has dedicated his time and thinking on Urbanization and the city and produced the futuristic manifesto City in the Air in 1962. In the aftermath of the catastrophic for the Japanese people 2nd World War, after the events at Hiroshima and Nagasaki, Isozaki imagines a utopian city of his own, floating above Tokyo, directed at the place where the catastrophe occurred but armed with positive thoughts for a better future.

[1.14]

Φωτογραφία / Photography: ©Hisao Suzuki [Nara Centennial Hall | Qatar National Convention Center | La Casa del Hombre]

THE MASTER La Casa del Hombre [1995]

agenda

鬃딃줃옃⸀ 騃뜃옃뤃쌃꼃넃숃 ㄀㠀 Ⰰ ꜃넃묃갃봃됃섃뤃 ⴀ ꐃ⸀ ㈀㄀㘀㠀㌀㐀㠀㤀㤀 ☀ 鄃됃섃뤃넃봃뼃씃쀃찃묃딃줃숃 ㈀㐀Ⰰ 頃딃쌃⼀봃꼃먃뜃 ⴀ ꐃ⸀ ㈀㌀㄀㐀㈀㠀㌀㌀椀渀昀漀䀀愀爀攀愀搀漀洀甀猀⸀最爀倀爀漀樀攀挀琀猀 ☀ 䠀伀⸀刀䔀⸀䌀䄀椀渀焀甀椀爀椀攀猀 ⴀ 䴀爀⸀ 䄀氀攀砀愀渀搀爀漀猀䌀栀爀椀猀琀漀搀漀甀氀漀甀 ⴀ 愀氀攀砀䀀愀爀攀愀搀漀洀甀猀⸀最爀眀眀眀⸀愀爀攀愀搀漀洀甀猀⸀最爀

ATHENS GR 240 LYKOURGOU +30 210 941 4848 ARCHITEXTURE.GR

1OO bauh

× haus [02] [02.1] [02.2]

The Original “Bauhaus Journal” Now in English! Bauhaus Routes

p.54 p.56

1OO × bauhaus

Με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Bauhaus οι εκδόσεις Lars Müller Publishers επανεκδίδουν το θρυλικό περιοδικό «Bauhaus» στα αγγλικά, ώστε να είναι προσβάσιμο σε ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. One hundred years after the founding of Bauhaus, Lars Müller Publishers edits the legendary “Bauhaus” magazine in English to make it accessible to a wider audience.

The original “Bauhaus Journal” Now in English!

Επιμέλεια στα ελληνικά / Curating in Greek: Τίνα Μαρινάκη / Tina Marinaki

Το περιοδικό «Bauhaus», που δημοσιευόταν κάθε χρόνο από το 1926 έως το 1931, αποτέλεσε ένα σημαντικό εργαλείο μέσω του οποίου το κίνημα επικοινώνησε την εικόνα και την ταυτότητά του, καθώς και σκέψεις και ερωτήματα. Κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της θητείας των τριών διαδοχικών διευθυντών του Bauhaus, Walter Gropius, Hannes Meyer και Ludwig Mies van der Rohe, κάτω από μια σειρά διαφορετικών εκδοτών (συμπεριλαμβανομένων των Oskar Schlemmer, Ernst Kallai και Josef Albers) και σχεδιαστών (László Moholy—Nagy, Herbert Bayer και Joost Schmidt), ενώ προσφέρει μια εικόνα των καλλιτεχνικών και πολιτικών τάσεων και αντιπαραθέσεων του Bauhaus. "Bauhaus Journal", published annually from 1926 to 1931, served as an important medium through which the movement communicated its image and identity, as well as thoughts and questions. Published under the three successive directors of Bauhaus, Walter Gropius, Hannes Meyer and Ludwig Mies van der Rohe, and by a series of different editors (including Oskar Schlemmer, Ernst Kallai and Josef Albers) and designers (László Moholy—Nagy, Herbert Bayer and Joost Schmidt), the journal offers an insight into the Bauhaus artistic and political stances and controversies. Η επανέκδοση των Lars Müller Publishers περιλαμβάνει ένα ακριβές αντίγραφο όλων των επιμέρους τευχών και συνοδεύεται από ένα φυλλάδιο σχολιασμού, με την επισκόπηση του περιεχομένου, ένα επιστημονικό δοκίμιο που τοποθετεί το περιοδικό στο ιστορικό του πλαίσιο, καθώς και μια αγγλική μετάφραση όλων των κειμένων. Όπως εξηγούν οι εκδότες των Lars Müller: «Στόχος αυτής της έκδοσης του περιοδικού “Bauhaus” είναι να κατανοήσουμε καλύτερα τις ρίζες της πρωτοπορίας του εικοστού αιώνα και τις απαρχές του μοντερνισμού, προκειμένου ο μελετητής να μπορέσει να τις αμφισβητήσει και –αν είναι απαραίτητο– να τις ξεπεράσει».

Among the great number of books and articles that have appeared on the occasion of the Bauhaus centenary, and which testify to the continuing exploration and analysis of the school, the publication of a high—quality fascimile of the “Bauhaus Journal” represents a particularly valuable contribution that is able to inspire today's readers. All the more so because it is accompanied for the first time by an English translation and is therefore able to reach an international audience, making the original “Bauhaus” publication accessible not only to a German—speaking readership as a key primary source and reference work.

BAUHAUS JOURNAL 1926—1931 Edited by Lars Müller in collaboration with Bauhaus—Archiv/Museum für Gestaltung, Berlin With an essay by Astrid Bähr With contributions by Josef Albers Walter Gropius Wassily Kandinsky Paul Klee László Moholy—Nagy Oskar Schlemmer Herbert Bayer Marcel Breuer Ludwig Mies van der Rohe Gerrit Rietveld et al. Design by Integral Lars Müller Images and text by Lars Müller Publishers

[2.01]

As Lars Müller publishers explain: “The aim of this fascimile of the 'Bauhaus Journal' is to better understand the roots of the twentieth—century avant—garde and the premises of modernism in order to be able to challenge and, if necessary, to overcome them”.

www.lars—muller—publishers.com

[2.01]

Reprint Lars Müller Publisehers Reprint2019, 2019, Lars Müller Publishers

1OO × bauhaus

From the founding of the School by Walter Gropious to the dark wave band “Bauhaus”, the architect and academic, Elias Constantopoulos is tracing the path of one of the most revolutionary styles in the history of mankind.

Bauhaus Routes

Ηλίας Κωνσταντόπουλος Ilias Konstantopoulos

Joost Schmidt | Bauhaus Exhibition Poster [1923]

Στα 100 χρόνια των εορτασμών του Bauhaus, στις 18.2.2019, απεβίωσε ο Alessandro Mendini, κεντρική μορφή του μεταμοντέρνου design στην Ιταλία. Συνεργάτης του Studio Alchimia, προώθησε μία νέα αντίληψη σχεδιασμού, η οποία απέρριπτε τις αρχές του βιομηχανικού σχεδιασμού και της αφαιρετικής αισθητικής που χαρακτήριζε τα μοντερνιστικά κινήματα των αρχών του 20ού αιώνα, όπως του Bauhaus.

Παρ’ όλα αυτά, οι εκθέσεις «Bau.Haus I—ΙI» (1978— 80) του Studio Alchimia αποτέλεσαν μία σημαντική στιγμή στην ιστορία του μεταμοντέρνου design, χρησιμοποιώντας νέα, πολύχρωμα υλικά και τεχνολογίες προκειμένου να διακοσμήσουν καθημερινά αντικείμενα, σε αντίθεση με τη λιτή αισθητική και λειτουργικότητα του μοντερνισμού. Η αναφορά στο Studio Alchimia, σε αυτό το σύντομο σημείωμα για το Bauhaus, φανερώνει τη βαθιά επίδραση της Σχολής στις μεταγενέστερες γενιές, ακόμα και στους σχεδιαστές εκείνους που αναθεώρησαν ριζικά τις αρχές του. Η ιστορία του Bauhaus διδάσκεται ανελλιπώς μέχρι σήμερα και αποτελεί αντικείμενο έρευνας μελετητών εξαιτίας του έργου που παρήχθη στη σχολή, αλλά και λόγω των σημαντικών καλλιτεχνικών προσωπικοτήτων που δίδαξαν εκεί, όπως οι ζωγράφοι Wassily Kandinsky και Paul Klee. Θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε τρεις διαδρομές στην ιστορία του Bauhaus. H πρώτη αφορά τα χρόνια της Σχολής του Bauhaus στη Γερμανία, η δεύτερη στην περίοδο που ξεκινάει μετά το κλείσιμο της Σχολής και τη διασπορά των καθηγητών του σε εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Αμερική, ενώ η τρίτη, που φτάνει μέχρι τις ημέρες μας, χαρακτηρίζεται από τη διάχυση του «Bauhaus style» σε ποικίλους δημιουργικούς τομείς.

[2.02]

Τhe 100th year of celebrating Bauhaus coincided with Alessandro Mendini’s death on 18.2.2019. He played an important part in the development of postmodern design in Italy and he was a member of Studio Alchimia. He endorsed a new design perspective that rejected urban and minimal principles that characterized modern movements like Bauhaus in the early 20th century. However, the exhibitions “Bau—Haus I—ΙI” (1978—80) by Studio Alchimia were considered very important for the postmodern design and its history as they used new colourful materials and technologies in order to decorate everyday objects that juxtaposed the minimal aesthetic and functionality that modernism advocated for. In this short note on Bauhaus we refer to Studio Alchimia to show how influential this School has been to the generations that fol-

lowed and how deeply it affected even the designers that ended up radically revising its principles. The history of Bauhaus continues to be taught at art schools everywhere in the world as it has been one of the main research topics for people interested in the artwork and legacy that this school has left behind, as well as the significant artists that had been teachers there, like painters Wassily Kandinsky and Paul Klee. The history of Bauhaus could be divided in three parts, the first being the first years of its operation in Germany, then the period after the School closed and its teachers spread across several universities in the USA, and last but not least, the one that lasts until today and it is characterized by the influence of “Bauhaus style” in many different creative sectors.

ΠΡΏΤΗ ΠΕΡΊΟΔΟΣ: Η ΊΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΉΣ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΊΝΟ

Η πρώτη περίοδος, που ξεκινάει με την ίδρυση της Σχολής στις 12.4.1919 από τον Walter Gropius, αποτελεί μία διαδρομή με τρεις σταθμούς: Βαϊμάρη, Ντεσάου, Βερολίνο. Στις 11.4.1933 η Σχολή σφραγίζεται και κλείνει οριστικά τον Ιούλιο. Αυτό το ταξίδι σε τρεις πόλεις, που καταλύεται δραματικά από την άνοδο των Ναζί στη εξουσία, συμπίπτει με τη βραχύβια Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Το Bauhaus, σύμφωνα με το ιδρυτικό του μανιφέστο, επιδίωκε να δημιουργήσει τον κρυστάλλινο καθεδρικό ναό του μέλλοντος, νοώντας την αρχιτεκτονική ως ένα συνολικό έργο τέχνης (gesamtkunstwerk) το οποίο θα συνένωνε τις καλές και εφαρμοσμένες τέχνες σε ένα οικοδόμημα, με μοχλό τον βιομηχανικό σχεδιασμό. Αν και ο στόχος αυτός δεν ολοκληρώθηκε από το Bauhaus, αποτέλεσε ένα όραμα για τη μοντέρνα αρχιτεκτονική και το design, που νοηματοδοτούσε την αισθητική της αφαίρεσης μετά τη βιομηχανική επανάσταση, από τον κυβισμό και τον φουτουρισμό, μέχρι τον κονστρουκτιβισμό και το De Stijl. Το παράδοξο του Bauhaus είναι ότι η αρχιτεκτονική καθαυτή δεν αποτέλεσε μέρος της διδασκαλίας της Σχολής μέχρι τα τελευταία χρόνια, όταν τη διεύθυνσή της ανέλαβαν οι αρχιτέκτονες Hannes Meyer και Ludwig Mies van der Rohe. Οι δάσκαλοι Μορφών και οι δάσκαλοι Εργαστηρίων ήταν ζωγράφοι και τεχνίτες οι οποίοι δίδασκαν αντίστοιχα αρχές σύνθεσης και εφαρμογής στα εργαστήρια. Οι παιδαγωγικές αρχές του Μοντεσσοριανού συστήματος, που βασιζόταν στη «μάθηση μέσω της

πράξης», έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του προγράμματος σπουδών της Σχολής τα πρώτα χρόνια, μέσω της διδασκαλίας του Johannes Itten. Η ανάπτυξή της μετά το 1923, με την άφιξη του László Moholy–Nagy, δημιούργησε ένα νέο πλαίσιο εκπαίδευσης πλησιέστερα στον βιομηχανικό σχεδιασμό και τους αρχικούς στόχους του Gropius. Τα αντικείμενα που σχεδίασαν φοιτητές και διδάσκοντες του Bauhaus αποτελούν σταθμό στην ιστορία του design, με τη μετεξέλιξη των εργαστηρίων υλικών σε εργαστήρια επίπλου (Marcel Breuer), φωτιστικών και καθημερινών αντικειμένων (Wilhelm Weidenfeld, Marianne Brandt), υφασμάτων και ταπισερί (Gunta Stölzl), εξοπλισμού εσωτερικών χώρων (Mies, Lilly Reich), σκηνογραφίας και ενδυματολογίας (Oscar Schlemmer, ο οποίος σχεδίασε το νέο λογότυπο σε αντικατάσταση του εξπρεσιονιστικού από τον Feininger), της γραφιστικής, τυπογραφίας και φωτογραφίας (Herbert Beyer, Walter Peterhans), ακόμα και της πολεοδομίας (Ludwig Hilberseimer). Γι’ αυτούς τους λόγους το εκπαιδευτικό σύστημα του Bauhaus άσκησε μεγάλη επίδραση σε σχολές εφαρμοσμένων τεχνών και design, και στην αρχιτεκτονική. Οι παιδαγωγικές σημειώσεις ιδιαίτερα και οι χρωματικές θεωρίες των Kandinsky, Klee και Itten αποτελούν μέχρι σήμερα, παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας, βασικούς πυλώνες της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης.

1st PART: FOUNDING THE SCHOOL IN BERLIN

The first part of the Bauhaus journey begins with the founding of Bauhaus Art School on the 12th of April 1919 by Walter Gropious in Weimar, then in Dessau and at last in Berlin. On the 11th of April 1933 the Bauhaus Art School stoped operating and ended up closing in July. This artistic journey that consisted of three cities came to an end as the Nazi regime started gaining power and coincided with the short—lived existence of the Weimar Republic. According to its founding manifesto, Bauhaus aimed to become the crystal cathedral that would shape the future of art and considered architecture a holistic work of art (gesamtkunstwerk) that would bring together all fine and applied arts in one building under the principles of urban design. Even though Bauhaus never reached its goal, it influenced modern architecture and design, and introduced minimalism at the time of the industrial revolution. Bauhaus was also

Ηλίας Κωνσταντόπουλος [Αρχιτέκτων] | Καθηγητής Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών | Πρόεδρος Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής Ilias Konstantopoulos [Architect]

1OO × bauhaus

Από την ίδρυση της Σχολής του Walter Gropius μέχρι… το dark wave συγκρότημα «Bauhaus» ο αρχιτέκτων και ακαδημαϊκός Ηλίας Κωνσταντόπουλος ιχνηλατεί την πορεία του πιο επαναστατικού ίσως στυλ στην ιστορία της ανθρωπότητας.

1OO × bauhaus 57

Marianne Brandt | Teapot In Silver And Ebony [1924] Photo Source Wikipedia

able to influence artistic movements like cubism, futurism, constructivism, and De Stijl. What strikes us as quite paradoxical is the fact that a regular course in architecture was only introduced at Bauhaus School during its last years of operating, when the architects Hannes Meyer και Ludwig Mies van der Rohe became directors. Painters were responsible for the teaching of different art forms as well as organizing the workshops whereas technicians were in charge of delivering lectures on art theories and their application in workshops. They applied the Montessori education practice in their classrooms and strongly believed in the “learning by doing” approach which they applied to their syllabus at the early years of the School’s operation under the leadership of Johannes Itten. In 1923 though, when László Moholy–Nagy became the director of the School, there was a shift in its education framework and emphasis was given to urban architecture and design, one of Gropius’s main aims when he first opened Bauhaus Art School. The objects designed by Bauhaus students and teachers are considered an important milestone for the evolution of design as its workshop now focused on furniture (Marcel Breuer), lamps and everyday objects (Wilhelm Weidenfeld, Marianne Brandt), fabrics and tapestries (Gunta Stölzl), interior furnishing (Mies, Lilly Reich), set design and styling (Oscar Schlemmer, who designed Bauhaus Art School’s new logo that replaced the previous one which was influenced by Expressionism and was designed by Feininger), graphic design, typography and photography (Herbert Beyer, Walter Peterhans), even urban planning (Ludwig Hilberseimer).

[2.02]

Consequently, Bauhaus educational system had a large impact on applied arts, design and architecture schools everywhere. Its educational approach as well as Kandinsky, Klee και Itten’s colour principles and their techniques have remained the main pillars of art education, even though technology has advanced greatly since then.

1OO × bauhaus

ΔΕΎΤΕΡΗ ΠΕΡΊΟΔΟΣ: ΤΟ BAUHAUS ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ

Το κλείσιμο της Σχολής το 1933 οδήγησε στην έξοδο από τη Γερμανία τους ήδη αναγνωρισμένους για το έργο τους δασκάλους του Bauhaus, οι οποίοι μετανάστευσαν στο εξωτερικό μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία. Πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ διδάσκοντας σε νέες σχολές, στις οποίες μετέφεραν τις παιδαγωγικές αρχές και την αισθητική του Bauhaus. Οι Gropius και Breuer δίδαξαν στο Harvard Graduate School of Design και ο Mies van der Rohe στο ΙΙΤ, ασκώντας μεγάλη επίδραση στην αμερικανική αρχιτεκτονική εκπαίδευση. Ο Moholy—Nagy ίδρυσε το New Bauhaus στο ΙΙΤ (μετέπειτα Institute of Design), ο Herbert Bayer δίδαξε στο Aspen Institute (Κολοράντο) και ο Josef Albers στο Black Mountain College (Βόρεια Καρολίνα). Σημαντικότερη συνέχεια του Bauhaus θεωρείται η δημιουργία της σχολής design της Ulm (HfG) το 1953 από τους Max Bill, Inge & Otl Aicher, η οποία ανέπτυξε το curriculum με κατευθύνσεις Αρχιτεκτονικής, Κινηματογραφίας, Πληροφορικής, Οπτικής Επικοινωνίας και Σχεδιασμού Προϊόντων. Η διαδοχή του Bill από τον Tomás Maldonado στη διεύθυνσή της οδήγησε σε περισσότερο συστηματική μεθοδολογική προσέγγιση και εμπλουτισμό του προγράμματος με μαθήματα Οικονομίας, Κοινωνιολογίας, Πολιτικής, Ψυχολογίας και Φιλοσοφίας. Τα αντικείμενα τα οποία σχεδίασαν οι Aicher και Hans Gugelot σε συνεργασία με τον Dieter Rams για την εταιρεία Braun, παραμένουν μέχρι σήμερα από τα πιο επιτυχημένα σύγχρονα βιομηχανικά προϊόντα.

[2.02]

Στον αντίποδα της προσέγγισης της Ulm, τα στελέχη της καλλιτεχνικής avant—garde ομάδας CoBrA δημιουργούν το 1956—57 την «Καταστασιακή Διεθνή» (μαζί με τους «Λετριστές» του Guy Debord). Οραματιζόμενος μία πολύ διαφορετική συνέχιση του Bauhaus, ο ζωγράφος Asger Jorn γράφει σε επιστολή του στον Enrico Baj: «Ένας Ελβετός αρχιτέκτων, ο Max Bill, έχει αναλάβει να αναδομήσει το Bauhaus όπου δίδαξαν ο Klee και ο Kandinsky. Επιθυμεί να φτιάξει μία ακαδημία χωρίς ζωγραφική, χωρίς έρευνα στη φαντασία […] το μόνο που θέλει είναι τεχνική κατάρτιση. Στο όνομα των πειραματικών καλλιτεχνών προτίθεμαι να δημιουργήσω ένα Διεθνές Κίνημα για ένα Φαντασιακό Bauhaus».

2nd PART: BAUHAUS IS INTRODUCED TO THE USA & THE WHOLE WORLD

Due to the Bauhaus Art School shutting down in 1933, the majority of teachers who were praised for their work there had to relocate from Germany, as the Nazis were gaining power and ended up running the country. Many of them moved to the USA and started working for other Schools there, bringing with them Bauhaus Art School’s educational principles and the Bauhaus aesthetic. Gropius and Breuer started teaching at Harvard Graduate School of Design and Mies van der Rohe found his place at IIT. Their work there shaped the teaching of architecture in America. In addition, Moholy—Nagy founded the New Bauhaus at IIT, which was renamed to Institute of Design. Herbert Bayer taught at Aspen Institute in Colorado and Joseph Albers at Black Mountain College in North Carolina. The founding of the Ulm School of Design (HfG) in 1953 by Max Bill and Inge Aicher—Scholl is considered the reason for Bauhaus essential continuity and influence on the whole world. They were the ones who introduced a curriculum, in which students could choose specialties, like Architecture, Cinematography, Computing, Visual Communication, and Product Design. After Bill’s resignation, Tomás Maldonado took his place as rector and introduced a new philosophy of education as an “operational science”, a systems—thinking approach that was enriched with courses on Finance, Sociology, Politics, Psychology and Philosophy. In our days even, the objects designed by Aicher and Hans Gugelot in collaboration with Dieter Rams and the company Braun are considered some of the most successful contemporary industrial products in the market. At the other end of Ulm’s approach there were supporter’s of the avant— garde art movement ‘CoBrA’ who founded the organization Situationist International, together with Guy Debord’s Letterist movement. The painter Asger Jorn envisioned a quite different future for Bauhaus and in his letter to Enrico Baj he writes: “[A] Swiss architect, Max Bill, has undertaken to restructure the Bauhaus where Klee and Kandinsky taught. He wishes to make an academy without painting, without research into the imagination, fantasy, signs, symbols – all he wants is technical instruction. In the name of experimental artists I intend to create an International Movement For An Imaginist Bauhaus”.

Max Bill | Three—Circles Table And Tripod Chair [1949]

Τα βέλη στρέφονται εναντίον του Bauhaus στην περίοδο του μεταμοντερνισμού. Το 1981 εκδίδεται το γνωστό βιβλίο του Tom Wolfe «From Bauhaus to Our House», το οποίο επισύρει τη μομφή της υπονόμευσης και καταστροφής της αμερικανικής αρχιτεκτονικής παράδοσης στους Ευρωπαίους αρχιτέκτονες, και ιδιαίτερα αυτούς του Bauhaus λόγω της εκπαιδευτικής τους παρουσίας, ενώ το 1983 εκδίδεται το λιγότερο γνωστό, αλλά σοβαρό κριτικό πόνημα του Klaus Herdeg «The Decorated Diagram: Harvard Architecture and the Failure of the Bauhaus Legacy». Από τότε, η διάχυση των ιδεών του Bauhaus, το οποίο έχει γίνει αναπόσπαστο τμήμα της σύγχρονης παράδοσης της αρχιτεκτονικής και του design, έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο σε μία πληθώρα επανερμηνειών και επαναχρήσεων.

1OO × bauhaus

ΤΡΊΤΗ ΠΕΡΊΟΔΟΣ: ΤΟ BAUHAUS ΩΣ ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΉ ΕΠΙΡΡΟΉ

Από το ελληνικό αρχιτεκτονικό γραφείο των «Bau— chaos» στη δεκαετία του 1980, μέχρι τον ελάσσονα πλανήτη «8502 Bauhaus» (1990, Αστεροσκοπείο Tautenburg), και από το ερευνητικό πρόγραμμα σχεδιασμού λογισμικού «Bauhaus project» των Πανεπιστημίων Στουτγκάρδης και Βρέμης μέχρι το post—punk/gothic rock αγγλικό μουσικό συγκρότημα «Bauhaus» (1978—83) το οποίο χρησιμοποιεί το λογότυπο και τη γραμματοσειρά της σχολής του Bauhaus, η σημερινή παρουσία της Σχολής είναι φανερή σε ποικίλους δημιουργικούς τομείς. Με αφορμή τα 100 χρόνια εορτασμών, η διακεκριμένη σχεδιάστρια μόδας Mary Katrantzou παρουσίασε τη συλλογή ενδυμάτων «Bauhaus», συνδυάζοντας μοτίβα από το Bauhaus αλλά και από τα Arts and Crafts. Αυτό το εκλεκτικιστικό μεταμοντέρνο assemblage επιδιώκει επίσης τη συνένωση των τεχνών, παρά τις προφανείς διαφορές των κινημάτων, με μόνο κοινό τους χαρακτηριστικό τη (χειρο)τεχνική δεξιοτεχνία. Στον αντίποδα, ένα σχόλιο επισκέπτη στην ιστοσελίδα Deezen όπου παρουσιάζεται η συλλογή κρίνει ότι «ένα λευκό t—shirt που γράφει “Bauhaus” θα ήταν πλησιέστερα στο πνεύμα του κινήματος». Bauhaus |Bela Lugosi’s Dead [1979]

3rd PART: BAUHAUS CULTURAL EFFECT ON THE WORLD

At the time postmodernism was emerging and Bauhaus found itself under attack. In 1981, Tom Wolfe published his widely known book “From Bauhaus to Our House”, in which he criticized European architects and especially those belonging to the Bauhaus movement for sabotaging and destroying the architectural tradition of America with their educational methods in art and architecture. In 1983, Klaus Herdeg published a less known critique against Bauhaus titled “The Decorated Diagram: Harvard Architecture and the Failure of the Bauhaus Legacy”. Since then, Bauhaus movement has spread its ideas across the whole world. It has become an integral part of the contemporary architectural tradition and it has been reinterpreted and reapplied by many. Nowadays, we still notice the prominent presence of Bauhaus in multiple art fields like the Greek architectural firm “Bau—chaos” in the 1980s, the asteroid “8502 Bauhaus” discovered at the Tautenburgh Observatory in 1990, the “Bauhaus project” which is a software research project collaboration among the University of Stuttgart and the University of Bremen as well as the post—punk/ gothic rock British band “Bauhaus” (1978— 1983) that used the logotype and font of the Bauhaus Art School too. As part of its 100th year of celebration, Mary Katrantzou, the renowned fashion designer, showcased a collection titled “Bauhaus” in which she combined elements from the Bauhaus Movement and Art and Crafts as well. For the creation of this collection, she employed a lavishing and postmodern approach together with the fusion of different aspects of art that praise craftsmanship. However, there was a critique by an attendee of the show that as he wrote in the website “Bauhaus” “a white t— shirt that says ‘Bauhaus’ would be more in the spirit of the movement".

Braun | Coffee Maker KF40 [1980]

[2.02]

Desig vvalk

gn ks [03] [03.1] [03.2]

Mexico City: Walking with p.66 The Ambassador of Mexico in Greece Vassilios Bartzokas: 48 Hours in Athens p.72

design walks

Στην αγαπημένη του πλευρά της Πόλης του Μεξικού, Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Design ως το 2020, μας ξεναγεί ο πρέσβης του Μεξικού στην Ελλάδα, Daniel Hernández Joseph. Daniel Hernández Joseph, the Ambassador of Mexico in Greece, guides us through his favorite side of Mexico City, which holds the title of the World Design Capital until 2020.

Mexico City Walking with The Ambassador of Mexico in Greece

Η πρώτη αμερικανική πόλη που λαμβάνει τον τίτλο της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας του Design, από το World Design Organization, έχει πλούσια ιστορία αλλά και καινοτόμο τρόπο χρήσης του design, προκειμένου να απαντήσει στις προκλήσεις της αστικοποίησης. Σκοπός της, να είναι μία πόλη που χαίρεσαι να τη ζεις. Σε αυτή τη χαρά της ζωής μάς οδηγεί ο πρέσβης του Μεξικού στην Ελλάδα, Daniel Hernández Joseph, που μοιράζεται τα αγαπημένα του σημεία στην πόλη που αγαπά περισσότερο κι από την Αθήνα. «Έχω τόσα να πω γιατί αγαπώ αυτή την πόλη. Αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω είναι φυσικά υποκειμενικά, καθώς η πόλη βρίθει από νέα design ξενοδοχεία, εστιατόρια και νέα κτίρια», λέει ο Daniel Hernández Joseph. Mexico City is the first city in America that has ever received this title by the World Design Organization. It is a city, rich in history that has managed to find innovative ways to use Design as a means of facing the challenges of urbanization and create a city that everyone would love to live in.

[3.01]

We had the opportunity to walk through this lovely city, guided by Daniel Hernández Joseph. He is going to share his favorite parts of this city with us; a city that he adores even more than Athens. “There is so much to love about Mexico City. What you are going to read next is of course subjective but it is true that this city has undergone a big change with the introduction of new hotels of exceptional design, restaurants, and iconic buildings”, says Daniel Hernández Joseph.

ΞΕΝΟΔΟΧΕΊΟ PALACIO DE LOS CONDES DE MIRAVALLE

[1]

THE HOTEL PALACIO DE LOS CONDES DE MIRAVALLE

[2]

ΠΕΡΊΠΑΤΟΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΌ ΚΈΝΤΡΟ

[2]

WALKING AROUND THE HISTORIC CITY CENTRE

[3]

GRAND HOTEL CIUDAD DE MÉXICO

[3]

GRAND HOTEL CIUDAD DE MÉXICO

Στο μεγαλειώδες ιστορικό κέντρο της Πόλης του Μεξικού βρίσκεται το design ξενοδοχείο Palacio de los Condes de Miravalle. Στα λιθόστρωτα δρομάκια της γειτονιάς, το εντυπωσιακό κτίριο από τον 17ο αιώνα αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα του ιδιαίτερου μεξικανικού αρχιτεκτονικού στυλ, που συνδυάζει τα αποικιακά χαρακτηριστικά με τα στοιχεία της κουλτούρας των αυτοχθόνων. Τα περίτεχνα διακοσμητικά γύρω από τα παράθυρα της πρόσοψης, η πέτρινη σκάλα με τα περίτεχνα κάγκελα, οι γκρίζοι ηφαιστειακοί τοίχοι και τα χειροποίητα πλακίδια τσιμέντου, το καταπράσινο αίθριο του κήπου και η τεράστια βεράντα του τελευταίου ορόφου, όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τη θέα στα γειτονικά ιστορικά κτίρια μαγεύουν τους επισκέπτες. Το ξενοδοχείο εντάσσει ακόμα στο αρχιτεκτονικό του ύφος την ακατέργαστη βιομηχανική αισθητική για να υποστηρίξει το concept του σύγχρονου αστικού μποέμ τρόπου ζωής. Την ανακαίνιση και το interior design ανέλαβαν οι βραβευμένοι Serrano & Cherem Arquitectos.

The exceptional designed hotel “Palacio de los Condes de Miravalle" is located in the historic centre of Mexico City. Surrounded by stone— paved alleys, the stunning 17th century building constitutes a striking example of the unique Mexican architecture style that combines colonial characteristics with influences from the indigenous culture. It consists of elaborate decorative carvings surrounding the front windows, a stone staircase with ornamented banisters, volcanic grey walls and handmade cement tiles. In addition, there is a huge garden outside and a balcony at the highest level of the hotel, where visitors can enjoy the view and admire the beautiful historic buildings of the neighborhood. The influence of the modern bohemian urban lifestyle is apparent in the hotel’s architectural style and its effortlessly urban aesthetic as well. Responsible for its renovation and interior design is the award—winning firm, Serrano & Cherem Arquitectos.

Το μεγαλύτερο μέρος τους ιστορικού κέντρου της Πόλης του Μεξικού, μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, είναι πεζοδρομημένο, οπότε η εξερεύνησή του γίνεται ακόμα ευκολότερη. Οι δρόμοι του είναι γεμάτοι με αρχαία παλάτια και άλλα κτίρια αναγορευμένα ως μνημεία ιστορικής σημασίας, τα οποία χρονολογούνται από τον 16o ως τον 20ό αιώνα. Πολλά από τα κτίρια είναι επισκέψιμα και έχουν μετατραπεί σε μουσεία και γκαλερί, ξενοδοχεία, παραδοσιακά εστιατόρια ή ακόμα γραφεία και διαμερίσματα.

[1] Palacio de los Condes de Miravalle

design walks

[1]

A big part of the historic city centre of Mexico City, which is an UNESCO World Heritage Site, is pedestrianized and that makes our wandering around even more easy and pleasant. Here, visitors will find ancient palaces and other buildings of historical importance, dated back to the 16th until the 20th century. Tourists are able to visit many of them as they have been converted to museums, galleries, hotels, and traditional restaurants as well as offices and apartments.

Το Grand Hotel φημίζεται για τη γαλλική art nouveau της εποχής πριν από την επανάσταση. Ο γυάλινος θόλος, δουλεμένος από τον Louis Comfort Tiffany το 1908, πρωταγωνιστεί σε μια fin de siècle φαντασμαγορία με καμπύλα μπαλκόνια, ανελκυστήρες από σφυρήλατο σίδερο και άφθονες σκαλιστές λεπτομέρειες. O Daniel Craig –ως James Bond– πέρασε από αυτόν τον χώρο, στην ταινία «Spectre». Οι επισκέπτες και οι ντόπιοι μπορούν να πάρουν μαζί το brunch του Σαββατοκύριακου, σε ένα μπαλκόνι με θέα στην πλατεία Zócalo.

[3] Grand Hotel

[3.01]

Grand Hotel represents the French Art Nouveau in Mexico City. Its glass dome, which was developed in 1908 by Louis Comfort Tiffany, becomes the protagonist of a fin de siècle phantasmagoria with curved balconies, wrought iron elevators and carved details. Daniel Craig –as James Bond– shot one of the iconic scenes of the movie “Spectre” here. Also, during the weekend, visitors and locals can enjoy their brunch at the hotel’s balcony, overlooking the beautiful Zócalo square.

design walks [4] Hotel Camino Real

[4]

HOTEL CAMINO REAL MEXICO CITY

Το ξενοδοχείο Camino Real αποτελεί μία απόλαυση για τους λάτρεις του μεξικανικού μοντερνισμού. Χτίστηκε με την αφορμή των Ολυμπιακών Αγώνων που φιλοξένησε η πόλη το 1968, στο ύφος του Barragan, από τον αρχιτέκτονα Ricardo Legorreta. Όταν άνοιξε, το Camino Real ήταν το κορυφαίο παράδειγμα του τι θα μπορούσε να είναι ένα κομψό, μοντέρνο, καθαρό στις γραμμές του και ευρύχωρο ξενοδοχείο, γεμάτο με έργα τέχνης που, κάτι παραπάνω από διακόσμηση, είναι εγγενή στον χαρακτήρα του κάθε χώρου. Το ξενοδοχείο Camino Real έμοιαζε με υβρίδιο hacienda, μοναστηριού και μουσείου, χτισμένο σε ένα πολύ σύγχρονο μεξικανικό στυλ. Οι φίλοι του cult κινηματογράφου αναγνωρίζουν στους χώρους του ορισμένα από τα σκηνικά της ταινίας του Sam Peckinpah, «Φέρτε μου το κεφάλι του Alfredo Garcia», από το 1974. Η λέξη «colonia» σημαίνει γειτονιά. Όπως στην Αθήνα θα αναγνώριζε κανείς την τοποθεσία, λέγοντας «Ψυρρή», «Κηφισιά», «Παγκράτι» κ.λπ., έτσι και στην Πόλη του Μεξικού δηλώνουμε τις περιοχές ανά γειτονιά.

[4]

HOTEL CAMINO REAL MEXICO CITY

The hotel Camino Real is an embodiment of Mexican Modernism in Mexico City. It was built in Barragan style by architect Ricardo Legorreta , when the city was preparing for the Olympic Games that were held there in 1968. When opening its doors to the public, Camino Real became an example of how a hotel can combine an elegant and modern aesthetic with clear lines. It is quite spacious and consists of works of art that aren’t just decorating the space but add to the hotel’s aesthetic. It could be characterized as a hacienda, monastery, and museum hybrid, designed in a modern Mexican style. Cult cinema enthusiasts will definitely know about it as it was one of the settings of the movie “Bring Me the Head of Alfredo Garcia” by Sam Peckinpah, in 1974. The word “colonia” means neighborhood. Similar to how we would identify a place in Athens by using district names, like “Psiri”, “Kifisia” or “Pagrati”, we refer to areas of Mexico City by using neighborhood names.

[5]

ΕΣΤΙΑΤΌΡΙΟ MATISSE ΣΤΗΝ COLONIA CONDESA

[5]

MATISSE RESTAURANT ΙΝ COLONIA CONDESA

[3.01]

Το εστιατόριο Matisse άνοιξε το 1996 στην Colonia Condesa, όταν η σημασία της γειτονιάς στην αρχιτεκτονική κληρονομιά την ανέδειξε σε «προμαχώνα» των δημιουργικών κοινοτήτων της πόλης. Το εστιατόριο στεγάστηκε σε ένα άλλοτε εγκαταλελειμμένο κτίριο του 1932. Με αφορμή το opening του εστιατορίου συντηρήθηκε η αρχική αρχιτεκτονική και διασώθηκαν οι πόρτες, οι λεπτομέρειες στους τοίχους, οι κατασκευές από γυαλί και κρύσταλλο.

Matisse Restaurant opened in 1996 in Colonia Condesa; a neighborhood of huge architectural importance and heritage that attracted all the creative communities of the city. The restaurant is located at a former abandoned building, built in 1932. When developing the restaurant the architects decided to preserve its original architecture and as a result its doors, wall details and glass and crystal objects have been preserved and became part of the new restaurant.

[5] Matisse Restaurant

design walks

[6] Sylvestre Restaurant

[6]

ΕΣΤΙΑΤΌΡΙΟ SYLVESTRE ΣΤΗΝ COLONIA POLANCO

[6]

SYLVESTRE RESTAURANT IN COLONIA POLANCO

Η chic γειτονιά Polanco είναι ένας θησαυρός μέσα στην Πόλη του Μεξικού, της οποίας οι λεωφόροι κρύβουν υπέροχα κρησφύγετα για ένα high end, alfresco, καλοκαιρινό δείπνο. Τα υπαίθρια τραπέζια φωτίζονται από το φως των κεριών, γεμίζουν από καλή πελατεία και μένουν ανοιχτά ως μετά τα μεσάνυχτα. To Sylvestre είναι το ιδανικό εστιατόριο για να δοκιμάσετε Aργεντίνικη κουζίνα σε μία πραγματικά κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.

ΕΣΤΙΑΤΌΡΙΟ HUSET ΣΤΗΝ COLONIA ROMA

Το Huset είναι ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, σύμφωνα με το Diners Club. Και πράγματι είναι εύκολο να ερωτευτεί κανείς το εστιατόριο του Maycoll Calderón, καθώς είναι τοποθετημένο σε μια πανέμορφη, καταπράσινη βεράντα γεμάτη με λαμπερά φώτα. Ο Calderón —ένας από τους πιο ταλαντούχους σεφ του Μεξικού— προσθέτει στο ρομαντικό σκηνικό τα απλά, βραβευμένα εποχιακά πιάτα, μαγειρεμένα πάνω από τη φωτιά και τον καπνό.

[7]

HUSET RESTAURANT IN COLONIA ROMA

According to Diners Club, Huset holds the title of one of the best restaurants in the world. Maycoll Calderón’s restaurant is an irresistible place, built in a beautiful terrace full of plants and charming fairy—lights. The restaurant’s chef, the talented Calderón, who is globally praised for his cooking, accompanies this romantic setting with simple seasonal dishes cooked on the fire.

ΠΕΡΊΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ COYOACÁN

[8]

WANDERING AROUND COYOACÁN

Αυτό είναι ένα τμήμα της Πόλης του Μεξικού που κάποτε ήταν μια ξεχωριστή πόλη, έτσι έχει τη δική της πλατεία με τον καθεδρικό ναό και πολλά σπίτια από τον 16ο ως τον 20ό αιώνα. Σε αυτή την περιοχή ζούσαν οι Frida Khalo και Diego Rivera. Αφού περπατήσετε στα στενά δρομάκια και κατά μήκος του βοτανικού κήπου, η επίσκεψη στο σπίτι της Frida είναι απαραίτητη.

Coyoacán is a part of Mexico city that in the past was a separate town with its own square, cathedral and many 16th to 20th century houses. This district is well known for the fact that Frida Khalo and Diego Rivera lived there. So after wandering around its narrow alleys close to the Botanical Garden, you shouldn’t miss the opportunity to visit Frida Khalo’s house.

[9]

ΠΕΡΊΠΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ CONDESA, ROMA ΚΑΙ CUAUHTEMOC

[9]

EXPLORING COLONIAS CONDESA, ROMA AND CUAUHTEMOC

Αυτές οι τρεις γειτονιές ήταν αγαπημένες κατοικημένες περιοχές από τα τέλη του 16ου έως τις αρχές του 20ού αιώνα. Πολλά από τα σπίτια έχουν αποκατασταθεί, μερικά με συνδημιουργία παραδοσιακού και σύγχρονου σχεδιασμού.

These three neighborhoods constitute some of people’s favorites, as they consist of houses built from the 16th to early 20th century. Nowadays, many of these houses have been restored, while others have been renovated by combining elements of traditional and contemporary design.

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΉ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΜΊΑ ΒΌΛΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΊΑ

Όταν πρόκειται για την αρχιτεκτονική, η Πόλη του Μεξικού συνδυάζει με απίθανη φαντασία την παράδοση και την καινοτομία. Ακριβώς όπως δεσπόζουν εκατοντάδες παραδοσιακά κτίρια από τον 16ο αιώνα, υπάρχουν και τα σύγχρονα, καταπληκτικά αρχιτεκτονήματα. Ο πιο ενδιαφέρων τρόπος για να ανακαλύψετε την ποικιλία των αρχιτεκτονικών τρόπων είναι η επίσκεψη σε ορισμένα από τα περισσότερα από 100 μουσεία της Πόλης του Μεξικού. Στο κέντρο της πόλης, συνιστώ να δείτε το παλάτι των Καλών Τεχνών που αναμειγνύει την Art Nouveau με την Art Deco, το Εθνικό Μουσείο και το παλιό Ταχυδρομείο. Για μία σύγχρονη άποψη της προϊστορίας του Μεξικού, αξίζει να βρεθείτε στο Εθνικό Μουσείο Ανθρωπολογίας. Για το σύγχρονο design, το Μουσείο Sumaya είναι επίσης απαραίτητη στάση. Από την άποψη της ανακαίνισης του ύφους των αρχών του 20ού αιώνα, το Sumaya μόλις άνοιξε ένα ακόμα μουσείο, το Tovar y de Teresa στην Colonia Roma.

ARCHITECTURE AND MUSEUMS IN MEXICO CITY

[7]

The chic Polanco neighborhood is considered the hidden treasure of Mexico City with small restaurants, where tourists can find places for a luxurious al fresco summer dining experience. Its outdoor candle lighted tables are filled with fine dining enthusiasts who are able to stay even after midnight, when the restaurant closes its doors for the night. Sylvestre is the ideal restaurant for someone who wants to taste authentic Argentinean cuisine in a cosmopolitan atmosphere.

[8]

“Concerning Architecture, Mexico City is a fusion of imaginative design, tradition and innovation. While walking around, you will find hundreds of traditional buildings that are dated back to the 16th century as well as spectacular modern architecture. One very interesting way to explore its architectural history would be to visit some of the museums in Mexico City. There are more than 100, so I would like to advise you to visit the Museo del Palacio de Bellas Artes in the city centre, a museum that merges Art Nouveau with Art Deco, the National Museum and the Palacio de Correos de México (Postal Palace of Mexico City). For a more modern take on the pre—historic era of Mexico, Museo Nacional de Antropología (National Anthropology Museum) will definitely be worth of your time. Also, you shouldn’t forget to visit the Museo Soumaya which embodies the renewal of 20th century principles and the newly developed Museum Tovar y de Teresa at Colonia Roma.

[3.01]

agenda 70

w e d e s i g n yo u r

agenda

te x tile storie s

S RL S contracts

Te x t i l e D e s i g n S t o r i e s est. 1977

143 IRAKLEIOU AVENUE, ATHENS t: +30 210 2586200 f: +30 210 2527314 e: info@sarlas-contracts.gr • www.sarlas-contracts.gr

EUPHORIA RETREAT / MYSTRAS KENSHO / MYKONOS URBAN FRAME HOTEL / ATHENS MYKONOS DOVE / MYKONOS MAREGIO SUITES / SANTORINI COVA SUITES / MYKONOS ROCABELLA / MYKONOS ROCABELLA / SANTORINI GOLDEN SUN RESORT / ZAKYNTHOS SAINT GEORGE / PAROS AMARONDA RESORT / ERETRIA IBIS STYLES / ATHENS INN ATHENS / ATHENS AQUA LUXURY SUITES / SANTORINI MINOS BEACH ART HOTEL / CRETE BLUE LAGOON RESORT / KOS ASTIR OF PAROS / PAROS LEZANTE HOTEL & SPA / ZAKYNTHOS ZANTE PARK RESORT / ZAKYNTHOS GALAXY BEACH RESORT / ZAKYNTHOS RODOSTAMO HOTEL SPA / CORFU ALLEY HOTEL / KEFALONIA LIFE GALLERY HOTEL / ATHENS ELIVI HOTELS / SKIATHOS PALEROS BEACH RESORT / PALEROS THALASSA BOUTIQUE HOTEL / KEFALONIA ARCO SOLIUM SUITES / MILOS ROBOLLA BEACH / CORFU ATHENS PLATINUM HOTEL / ATHENS

design walks

Ο εκδότης του «Archisearch Paper Edition», Βασίλης Μπαρτζώκας, μοιράζεται τα 10 αγαπημένα του σημεία για καλή ζωή στην πόλη. Vassilios Bartzokas, the editor of “Archisearch Paper Edition”, reveals his 10 favorite spots in Athens.

Vassilios Bartzokas

48 Hours in Athens

[1]

BIRDMAN Η ΜΟΝΑΔΙΚΉ ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΜΠΆΡΑ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ

ΣΚΟΎΦΟΥ 2, ΑΘΉΝΑ T: 210 3212800 Στην καρδιά της Αθήνας, ανάμεσα σε μία ποικιλία μπουτίκ αφίξεων, ο βραβευμένος σεφ, Άρης Βεζενές άνοιξε μια ιαπωνική παμπ — whisky bar. Το Birdman είναι στην ουσία μια μεγάλη μπάρα, που ξεκινάει από τη μια πλευρά του μαγαζιού, στην είσοδο της οδού Σκούφου, και καταλήγει στη δεύτερη είσοδο, στην οδό Βουλής. Ο μινιμαλιστικός χώρος διαθέτει λίγα αλλά ενδιαφέροντα συλλεκτικά κειμήλια, που επιχειρούν να δημιουργήσουν μία οπτική αφήγηση με ιστορία. Η ατμόσφαιρα θυμίζει κάτι από Τόκιο και το μενού ξεπερνά το κλισέ του σούσι.

[3.02]

[1]

BIRDMAN AN AUTHENTIC JAPANESE PUB IN ATHENS

2 SKOUFOU STREET, ATHENS T: 210 3212800 Right in the heart of Athens, surrounded by luxurious hotels waiting to accommodate tourists and guests, there is the Japanese pub and whiskey bar Birdman, launched by the award—winning chef Aris Vezenes. Birdman is essentially a big bar that extends from the pub’s main entrance at Skoufou Street to its second entrance at Voulis Street. Its interior is minimally decorated as there are only a few interesting collectibles on the walls that aim to create a visual narration inspired by history. Birdman’s atmosphere brings Tokyo to mind and its menu exceeds our expectations with original ideas and delicious dishes.

[2]

ΒΙΕΤΝΑΜΈΖΙΚΟ DINNER ΣΤΟ MADAME PHU MAN CHU

[2]

VIETNAMESE DINING AT MADAME PHU MAN CHU

ΣΚΟΥΛΕΝΊΟΥ 4 ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΤΈΛΟΥΣ, ΑΘΉΝΑ T: 210 3231366 Κάτω από τα μάτια ενός βιετναμέζικου δράκου που πετούν φλόγες, γεύεσαι την πιο γνήσια εκδοχή μίας κουζίνας που θα είναι το επόμενο hot trend. Της βιετναμέζικης! Το Madame Phu Man Chu είναι ο τόπος όπου ο μάγειρας Vu Dinh Hung ξεδιπλώνει τη δημιουργικότητά του και σερβίρει σούπα με μύδια, τζίντζερ και άνηθο, σπρινγκ ρολς τυλιγμένα σε φύλλο σιναπιού –τα λεγόμενα nem– και απίθανες σαλάτες. Βρίσκεται δίπλα στο βραβευμένο cocktail bar Τhe Clumsies.

4 SKOULENIOU & PRAXITELOUS STREET, ATHENS T: 210 3231366 If you want to taste the most authentic version of the Vietnamese cuisine under the fiery gaze of a Vietnamese dragon, then this is the perfect place for you. Vu Dinh Hung, the chef of the restaurant, unfolds his creativity while preparing a delicious oyster soup with ginger and dill, spring rolls in mustard leaves —the famous nem— and appetizing salads that foreshadow that Vietnamese cuisine is going to be the new hot trend. Madame Phu Man Chu is located next to the award—winning cocktail bar, The Clumsies.

design walks

[3]

ΣΗΜΕΊΟ ΣΥΝΆΝΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΆ ΚΑΙ ΌΧΙ ΜΌΝΟ, Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝNΙΑ

ΒΑΣΙΛΈΩΣ ΓΕΩΡΓΊΟΥ Α, ΠΛΑΤΕΊΑ ΣΥΝΤΆΓΜΑΤΟΣ, ΑΘΉΝΑ Είναι χτισμένο από έναν… starchitect του νεοκλασικισμού, τον Theophil Edvard von Hansen, γνωστό για τα έργα του στην Αθήνα και τη Βιέννη. Η Μεγάλη Βρεταννία αποτελεί, για μένα τουλάχιστον, διαχρονικά το κορυφαίο ξενοδοχείο της Ελλάδας, ενώ στη συνείδηση όλων, πιστεύω, ένα ζωντανό κομμάτι ιστορίας που επικαιροποιεί σταθερά τη σχέση του με την πόλη. Είτε το βλέπεις κατεβαίνοντας τη Βασιλίσσης Σοφίας, είτε συχνάζεις σε κάποιο από τα μαγευτικά καφέ και εστιατόριά του, γεύεσαι την ουσιαστική και ανυπόκριτη πολυτέλειά του. Γι’ αυτόν τον λόγο κανονίζω τα ραντεβού μου ή δουλεύω μόνος με το laptop μου στον χώρο του.

[3]

[5]

ΚΆΘΕ ΆΝΤΡΑΣ ΑΞΊΖΕΙ ΛΊΓΗ ΠΕΡΙΠΟΊΗΣΗ ΣΤΟ DON BARBER AND GROOM

ΑΜΕΡΙΚΉΣ 23, ΚΟΛΩΝΆΚΙ T: 210 3617507 Ακούγεται χιουμοριστικό. Κι όμως, η ανάγκη για ομορφιά και περιποίηση δεν έχει φύλο. Το Don Barber and Groom είναι ο ιδανικός –και μάλιστα design— προορισμός για αυτό. Ο ιδιοκτήτης του, Γιάννης Σακελλαράκης, επικαιροποιεί το παραδοσιακό κουρείο σε ένα concept που περιλαμβάνει αντιγήρανση, ενυδάτωση, βαθύ καθαρισμό, περιποίηση χεριών και ποδιών, trimming και άλλες υπηρεσίες που απευθύνονται αποκλειστικά στο ανδρικό κοινό.

HOTEL GRAND BRETAGNE IS THE SPOT FOR YOUR EVERY APPOINTMENT VASILEOS GEORGIOU A STREET, SYNTAGMA SQUARE, ATHENS Designed by Theophil Edvard von Hansen, a “starchitect” of Neoclassicism and widely known for his architecture projects in Athens and Vienna, the Hotel Grand Bretagne is the top hotel in Greece. I believe that it is the timeless jewel of Athens that has become a vivid part of the Athenian history and has managed to remain relevant until today. Its luxurious style and essence are apparent to someone visiting their beautiful cafés and restaurants or even when walking towards the hotel from the Vasilissis Sofias Street. Hence, I religiously choose the Hotel Grand Bretagne for my appointments or when I’m working on my laptop.

[5]

PAMPERING FOR MEN AT DON BARBER AND GROOM

[6]

ΣΤΟ BESPOKE ATHENS ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΆΞΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΌ ΣΟΥ ΚΟΣΤΟΎΜΙ

[6]

IF YOU WANT TO SUIT UP, YOU NEED TO VISIT BESPOKE ATHENS

23 AMERIKIS STREET, KOLONAKI T: 210 3617507 It may be used as a joke sometimes, but pampering and beauty treatments are supposed to be enjoyed by both women and men. An ideal place for that would be the beautifully designed barbershop, Don Barber and Groom. The owner Giannis Sakellarakis brings the concept of barber shops to 2019 by creating a place where men can enjoy anti—aging, moisturizing, and deep cleansing therapies, hand and leg treatments, trimming and many other services.

[4]

ΤΟ ΜΟΥΣΕΊΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΧΆΣΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΜΠΕΝΑΚΗ

[4]

BENAKI MUSEUM IS THE PLACE YOU SHOULDN’T NEGLECT TO VISIT

ΠΕΙΡΑΙΏΣ 138 Τ: 210 3453111 «Τα μουσεία τώρα πιο έντονα παρά ποτέ προκαλούν σε μία φυσική συνύπαρξη εκθεμάτων και επισκεπτών. Οι επισκέπτες καθώς κινούνται τελετουργικά μέσα στο μουσείο νιώθουν κομμάτι μιας κοινότητας», λένε οι αρχιτέκτονες Ανδρέας Κούρκουλας και Μαρία Κοκκίνου, οι οποίοι ολοκλήρωσαν το Πολιτιστικό Κέντρο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Πειραιώς 138. Στη μόνιμη συλλογή του περιλαμβάνονται τα αρχεία νεοελληνικής αρχιτεκτονικής, ενώ για να δούμε τις τρέχουσες εκθέσεις, το επισκέπτομαι τακτικά με τα παιδιά μου που ζουν στο Βερολίνο.

138 PIREΟS STREET T: 210 3453111 As architects Andreas Kourkoulas and Maria Kokkinou state: “Museums urge now more than ever an effortless coexistence of exhibits and their visitors”. They developed the Cultural Centre of Benaki Museum in 138 Pireos Street. When visitors move around it they feel that they become part of a community. They are able to admire the museum’s permanent collection of Modern Greek Architecture Documents as well as various temporary exhibitions that I regularly visit with my children, who come to visit from Berlin, too.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΎΛΟΥ 15—17, ΚΟΛΩΝΆΚΙ T: 210 3645518 Δεν είναι ραφείο, αλλά ένα styling lab στο οποίο έρχομαι όταν πρέπει να ντυθώ για μία περίσταση που θέλω να μείνει ως κάτι το ξεχωριστό στην προσωπική μου ιστορία. Στο Bespoke Athens ο Βασίλης Μπουρτσάλας φέρνει από τη Νέα Υόρκη, όπου και ζούσε στο παρελθόν, το «μικρόβιο» του artisanal ανδρικού κοστουμιού. Γνωρίζει όλες τις σχολές ραπτικής για να μπορέσει κάθε πελάτης να διαλέξει το κοστούμι που του πάει και κάθε φορά ταιριάζει στην περίσταση.

[3.02]

15—17 ANAGNOSTOPOULOU STREET, KOLONAKI T: 210 3645518 More like a styling lab and less like a tailor shop, Bespoke Athens is the place I always visit each time I have to attend an important, special event. Vassilis Bourtsalas is the owner of Bespoke Athens, who loves creating artisanal suits for males, a love that was initiated when he lived in New York. He knows all tailoring styles and adapts them according to his clients’ needs and occasions.

design walks [7]

ΓΙΑ ΤΟ ΔΏΡΟ ΤΗΣ, ΣΤΗΝ ΜΠΟΥΤΊΚ NIKOS KOULIS JEWELS

ΠΛ. ΦΙΛΙΚΉΣ ΕΤΑΙΡΕΊΑΣ, ΚΟΛΩΝΆΚΙ T: 210 7233783 Οι πειραματισμοί πάνω στα κλασικά ανδρικά και γυναικεία στοιχεία και τα ιδιαίτερα υλικά απέφεραν στον Έλληνα σχεδιαστή Νίκο Κούλη μία από τις τρεις υποψηφιότητες στην κατηγορία Gem Awards της ένωσης Jewelers of America στη Νέα Υόρκη. O χώρος του έχει σχεδιαστεί από το Stage Design Office του Σταύρου Παπαγιάννη, με αναφορές στις μελωδίες του George Gershwin, τον κόσμο του F. S. Fitzgerald, την αποχρωματισμένη φωτογραφία των κλασικών φιλμ, την ηλεκτρική αίσθηση από τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι και τη Σανγκάη των 30s και των 40s.

DESIGN ΔΙΑΜΟΝΉ ΣΤΟ NEW HOTEL

[9]

APPRECIATING NEW HOTEL’S DESIGN

[10]

ΣΤΆΣΗ ΓΙΑ ΤΈΧΝΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΊΑ ΣΤΗΝ ΓΚΑΛΕΡΊ BREEDER

[10]

APPRECIATING ART AND INNOVATION AT BREEDER GALLERY

ΦΙΛΕΛΛΉΝΩΝ 16, ΑΘΉΝΑ T: 210 3273000 Για τον Ελληνοκύπριο συλλέκτη τέχνης Ντάκη Ιωάννου, η αναδιάρθρωση του κουρασμένου Olympic Palace στο New Hotel ήταν μια αληθινή εργασία αγάπης. Σε όλο το ογκώδες νεωτεριστικό κτίριο, οι ξαπλώστρες και οι πόρτες που διασώθηκαν από την παλιά ιδιοκτησία επανεμφανίζονται ως έργα τέχνης που ξυπνούν τις αισθήσεις των επισκεπτών. Χάρη στους εσωτερικούς Οι Βραζιλιάνοι Humberto και Fernando Campana δούλεψαν παλιά έπιπλα και υλικά για να φτιάξουν ένα ξενοδοχείο απόλυτης σκηνογραφίας. Το New Hotel είναι το μοναδικό τόσο κονσεπτικό ξενοδοχείο στην Αθήνα, όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι αισθήσεις. Στο New Art Lounge, την τέχνη επιμελούνται οι «προβοκάτορες» του Toilet Paper Magazine.

A GIFT FOR HER AT NIKOS KOULIS JEWELS BOUTIQUE

FILIKIS ETAIRIAS SQUARE, KOLONAKI T: 210 7233783 Nikos Koulis has been experimenting with male and female jewellery and unique materials and that has led him to be nominated three times for the category Gem Awards of Jewelers of America in New York. Nikos Koulis Jewels Boutique was designed by Stavros Papayannis and his firm State Design Office. Influences of George Gershwin’s music, F. S. Fitzgerald’s world, discolored photographs as well as the electric vibe of cities like New York, Paris and Shanghai in the 1930s and 1940s are reflected in the interior design of their headquarters.

16 FILELLINON STREET, ATHENS T: 210 3273000 The Greek—Cypriot art collector, Dakis Ioannou, embarked on a challenging journey of restructuring the Olympic Palace into the New Hotel. Deeply interested in the hotel, Ioannou preserved parts of it, like its sun beds and doors that have now become exhibits that guests are able to admire. In addition, the Brazilian artists Humberto and Fernando Campana worked on its old furniture and materials in order to create an ultimate set design inside the hotel. New Hotel is a unique concept hotel in Athens that vows to enhance their visitors’ senses and consists of a New Art Lounge too. Artistic pieces placed on the lounge were selected by the “provocateurs” of Toilet Paper Magazine.

[7]

[9]

ΙΆΣΩΝΟΣ 45, ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΊΟ T: 210 3317527 Ένας κόσμος μέσα σε έναν άλλο κόσμο. Αυτό είναι για μένα η γκαλερί Breeder, η πολιτιστική πλατφόρμα που από την ίδρυσή της έχει υπηρετήσει με μοναδική συνέπεια τη σύγχρονη τέχνη στην Αθήνα. Οι ιδρυτές της, Γιώργος Βαμβακίδης και Στάθης Παναγούλης, τοποθέτησαν την γκαλερί στην αντιφατική γειτονιά του Μεταξουργείου, σε μία παλιά βιοτεχνία παγωτού από τη δεκαετία του 70, την οποία ανακαίνισε ο αρχιτέκτονας Άρης Ζαμπίκος.

[8]

ΔΟΚΙΜΈΣ ΓΕΥΣΙΓΝΩΣΊΑΣ ΣΤΟ ERGON HOUSE

[8]

FOOD TASTING AT ERGON HOUSE

[3.02]

ΜΗΤΡΟΠΌΛΕΩΣ 23, ΑΘΉΝΑ T: 210 0109090 Εστιατόριο, ξενοδοχείο και μπακάλικο, το Ergon House αποτελεί έμπνευση του Θωμά Δούζη και φέρει την αρχιτεκτονική υπογραφή του γραφείου Urban Soul Project. Η ομάδα του αρχιτέκτονα Τάσου Γεωργαντζή έχει φτιάξει ένα αίθριο με μία ελιά στη μέση όπου ο καθένας μπορεί να δει, να γευτεί, να καθίσει για να συζητήσει, να δουλέψει, να αγοράσει για δώρο υπέροχα τρόφιμα, υπό την επίβλεψη της θεάς Αρτέμιδος, που ζωγράφισε ο street artist INO. Μία πραγματική μεταγραφή του concept της αρχαίας αγοράς, του τόπου συζήτησης. Στον κάθετο τοίχο θα δημιουργηθεί ένα μποστάνι που θα υποστηρίξει τη «from farm to table» λογική.

23 MITROPOLEOS STREET, ATHENS T: 210 0109090 Ergon House is a restaurant, hotel and delicatessen that was created by Thomas Douzis. Designed by Urban Soul Project, Ergon House brings the concepts of the ancient Greek market and social gatherings in contemporary times. Tasos Georgantzis and his team have created an open air space with an olive tree in the middle, where everybody is able to enjoy, taste, engage in a friendly conversation, work or buy fine food under the gaze of Artemis that was drawn by street artist INO. Also, adopting the “from farm to table” mentality “Ergon Agora” is going to use a vertical wall that is going to accommodate a vegetable garden.

45 IASONOS STREET, METAXOURGIO T: 210 3317527 For me, Breeder Gallery has always been a way to escape to another world. Since its opening, it is a cultural platform that has benefitted contemporary Athenian art scene with its exhibitions. Giorgos Vamvakidis and Stathis Panagoulis are the founders of Breeder that decided to create their gallery at a neighborhood in Metaxourgio, in a 1970’s ice cream factory that was renovated by Aris Zambikos.

1OO × bauhaus 75

ATHENS - NEW YORK - LONG ISLAND - DUBAI - MOSCOW ST.PETERSBURG - ALMATY - YEREVAN - IVORY COAST - TASHKENT 49 Vouliagmenis Avenue Glyfada 210 9606616 togas.com

“Peop

ple„ [04] [01] [02] [03]

Dimitris Karampatakis for K Studio p.80 Ria Vogiatzi for Elastic Architects p.84 The Architecture of Closed Worlds p.90 Or, What Is the Power of Shit?

people

«Η αφήγηση της ιστορίας έχει μια παγκόσμια ισχύ» — «Aυτό που χαρακτηρίζει το γραφείο δεν είναι η αισθητική του αλλά η μεθοδολογία του» — «Όταν βρίσκομαι στην κουζίνα παρατηρώ το σκόρδο, το μαχαίρι, το μίξερ, την ποδιά μου. Θα μπορούσαν όλα αυτά να βρίσκονται οπουδήποτε αλλού, σε ένα χωράφι, σε ένα υπόγειο»

“The creation of architectural narratives and identities has a global effect” — “What characterizes us as a firm is not our aesthetic but the methodology we use to approach each project” — “When I'm cooking in my kitchen I start noticing the garlic, the knife, the mixer, or my apron and think how these things could have been in any other setting, for instance an agricultural field or a basement”

Άννα Ρίζου Anna Rizou

Dimitris Karampatakis for

K Studio ΑΡ: Έχετε αποκτήσει τη φήμη ενός από τα κορυφαία μπουτίκ αρχιτεκτονικά γραφεία στην Ελλάδα. Με ποιες κινήσεις κατορθώσατε κάτι τέτοιο;

ΔΚ: Όταν ξεκινήσαμε το γραφείο με τον αδερφό μου, Κωνσταντίνο, βάλαμε στόχο να μην κάνουμε μια συμβατική αρχιτεκτονική εταιρεία, αλλά μέσα από αρχιτεκτονική—interior design & project να προσπαθούμε να δώσουμε χαρακτήρα σε κάθε πρότζεκτ που μας ανέθεταν. Αυτή η διαδικασία χαρακτήρισε το γραφείο από νωρίς: όχι οι καθαρά αρχιτεκτονικές επιλύσεις των έργων, γιατί η αρχιτεκτονική δεν μπορεί πολύ απλά να δώσει λύσεις στα πάντα. Χρειάζονται ακόμα δέντρα, καρέκλες και άλλα επιμέρους στοιχεία. Όλο από μας την

αυτό προέκυψε χωρίς κάποια ιδιαίτερη συνείδηση μεριάς business plan, αλλά από την προσωπική άποψη και το ενδιαφέρον για το πώς βλέπουμε αυθόρμητη δημιουργική διαδικασία.

Τα έργα λοιπόν καταλήγουν να αφηγούνται μια ιστορία, και αυτό κατέληξε να απηχεί στην αγορά ως ένα commodity από μόνο του: μια επιπλέον αξία που προστίθεται σε αυτήν του κτιρίου, εστιατορίου ή σπιτιού.

[4.01]

Πέραν της real estate αξίας του έργου (τον αριθμό Υ/Δ, τα τετραγωνικά κ.λπ., ο χαρακτήρας και η ιστορία του μετατρέπονται σε commodity που μπορούν να αξιοποιηθούν από μεριάς ταυτότητας σε έργα δημόσιου χαρακτήρα, όπως εστιατόρια και ξενοδοχεία, όπου η ιστορία αυτή ολοκληρώνει και κάνει καθαρή την εικόνα και το προϊόν του branding, ενώ στην περίπτωση ιδιωτικών κατοικιών που η ιστορία αυτή δεν μπορεί να γίνει «εμπορεύσιμη», δεν εξαργυρώνεται κυριολεκτικά, αλλά μεταφράζεται στην απόλαυση που μπορεί να αντλήσει κανείς βιώνοντας ένα σπίτι που τον εκφράζει απόλυτα.

H παραπάνω στρατηγική μάς έδωσε την ευκαιρία να μη χαρακτηριστούμε ή περιοριστούμε σε μια τυπολογία έργων, να μη μας αποδοθεί μια ταμπέλα ως προς την αρχιτεκτονική που παράγει το K Studio, γιατί πολλές φορές βλέπουμε αρχιτέκτονες να οριοθετούνται και να προσδιορίζονται ως δημιουργοί σπιτιών, ή μαγαζιών κ.ο.κ. Οι ιστορίες που πλάθουμε μας απελευθέρωσαν ώστε να ακολουθούμε τις εναλλαγές της ζήτησης στην αγορά. Ανεξαρτήτως των αυξομειώσεων στη ζήτηση μιας τυπολογίας έργου, το ίδιο εργαλείο της αφήγησης ιστοριών μάς επέτρεψε να μπορούμε να ανταποκριθούμε και να επαναπροσδιορίσουμε το ενδιαφέρον του γραφείου. Επίσης μας επέτρεψε να ταξιδέψουμε, και να πάμε εκτός Ελλάδας, να γνωρίσουμε άλλες αγορές, οι οποίες κατά καιρούς είναι πιο υγιείς ή diverse. Εκεί η εγκυρότητα του commodity αυτού επαληθεύτηκε για άλλη μια φορά. Πλέον το θέμα δεν ήταν να γνωρίσουμε πολεοδομικούς κανονισμούς ή ντόπιες κατασκευαστικές μεθόδους για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στο καθαρά αρχιτεκτονικό κομμάτι. Η αφήγηση της ιστορίας έχει μια παγκόσμια ισχύ. AR:

How did you manage to become one of the most renowned architecture firms in Greece?

DK:

When we opened our practice with Konstantinos, my brother, we wanted to move away from conventional architecture firms and approach architecture, landscape, and interior design in a way that would result in unique architectural experiences. This approach together with our tenacity to building identities and architectural narratives characterized our practice from the beginning. It wasn’t just the architectural design of each project, as architecture is not able to overcome every issue. There are other variables to be considered too, for instance trees, chairs and many other components.

We wanted to create projects that would be the result of a spontaneous creative process, and that would reflect our passion and interest for it. Architecture projects tend to narrate a story and that has ended up being a commodity for the market, as it adds more value to the one a building, a restaurant, or a house already has. So, apart from the real estate value of the project (number of rooms, its square metres etc.), its character and history are also commodified and can be deployed as it adds the feature of identity to public buildings like restaurants or hotels and as a result, it offers a clear image of how it should be advertised or branded. Concerning private residences, the history of a building is not commodified or redeemed in a literal sense but it can be translated into the delight someone can draw from experiencing the history while living in a place like that. By following this method, we had the opportunity to work on a wide range of building typologies and not be characterized by working on only one type of projects as is the case with other architects that undertake the design of only hotels, restaurants or private residential projects. K Studio hasn’t been restricted in that sense. The narratives that we create with our buildings have given us the freedom to adapt to the alterations of demand in the market. Our focus on building identities and architectur-

people 81

Perianth Hotel

al narratives allows to redirect the interests of our practice as well as travel abroad and get in contact with foreign markets that might be more financially advanced or diverse. Then, it was clear that we didn’t need to know every planning regulation or local construction method in order to deliver remarkable architecture projects, as the creation of architectural narratives and identities has a global effect. ΑΡ: Εφόσον δεν υπάρχουν τυπολογίες έργων που σας χαρακτηρίζουν, υπάρχει κάποιο σύνολο χαρακτηριστικών σας στοιχείων; Υπάρχει ένα μείγμα χαρακτηριστικών που κάνουν ένα έργο σας τόσο «δικό σας», ώστε –συνειδητά ή υποσυνείδητα– να μαγνητίζει τους μελλοντικούς σας πελάτες; ΔΚ: Aυτό που χαρακτηρίζει το γραφείο δεν είναι η αισθητική του αλλά η μεθοδολογία του. Δεν ξεκινάμε ένα έργο με έναν αισθητικό αυτοσκοπό, δεν προσπαθούμε να χωρέσουμε μια ιστορία στο έργο που μας έχει ανατεθεί. Αντιθέτως, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ανταποκριθούμε δημιουργώντας μια ιστορία γύρω από το project. Έτσι κάθε φορά φτιάχνουμε έναν νέο χαρακτήρα, μια ταυτότητα γύρω από τα στοιχεία που μας δίνονται. Tο γραφείο δεν έχει μία και μόνο αισθητική ταυτότητα, τέτοια που να είναι καθαρή και αναγνωρίσιμη. Αντιθέτως έχει μια μεθοδολογία ανάλυσης και κατανόησης του κάθε έργου, ώστε να πει μια μοναδική ιστορία για το κάθε μέρος και έργο που μας ανατίθεται.

ένα υλικό, μια τεχνική να τα ξανα—συναντήσουμε, ακριβώς επειδή κρίνουμε πως οι συνθήκες ευνοούν τη χρήση του, ταιριάζει στο κόνσεπτ και το έχουμε οικειοποιηθεί, όχι από αυθαίρετη επιμονή. AR:

DK:

I understand that you do not emphasize on a certain building typology, but are there any features that characterize you as architects? Is there a characteristic that makes the audience understand that it is your work they are admiring and make the conscious or unconscious decision of hiring you for an architecture project? What characterizes us as a firm is not our aesthetic but the methodology we use to approach each project. We don’t start the design process having an aesthetic result in mind, nor do we try to incorporate a narrative into a project that we have been hired to design. On the contrary, we respond to each challenge by creating a narrative around the project we are designing. Hence, a new identity is created every time that is based on the context and aspirations of each project. K Studio doesn’t have only one aesthetic identity that is clear and recognizable by the audience, but rather a methodology that we follow in order to analyze and decode each project.

Σίγουρα, στην πορεία, έχουμε συναντήσει και ίσως φυλάξει πράγματα που μας αρέσουν και τα αφήνουμε να μας ακολουθούν. Δεν είναι δηλαδή απίθανο

Of course, as we keep creating and designing projects, we hold on to characteristics that appeal to us

ΑΡ: Kάποτε ήσασταν κι εσείς νέοι στη δουλειά. Πως βλέπατε τότε την πραγματικότητα; ΔΚ: Η σχέση μας με τα έργα δεν έχει αλλάξει πολύ από όταν ξεκινήσαμε. Εδώ και 15 χρόνια, η διαδικασία δημιουργίας παραμένει πολύ κοντά στην κατασκευή. Μας αρέσει πολύ να φτιάχνουμε πράγματα, και στο γραφείο μας κινητήρια δύναμη είναι το «making». Το γραφείο είναι στημένο γύρω από και εστιάζει σε έργα που υλοποιούνται και η τελική τους μορφή και ανάγνωση γίνεται σε 1:1 κατασκευασμένο περιβάλλον. Λόγω αυτής της εμμονής, εξαρχής και κάθε φορά περισσότερο ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα διάφορα φίλτρα που περνά μια αρχιτεκτονική ιδέα για να φτάσει στο χτισμένο περιβάλλον. Διαχρονικά μας εκπλήσσουν οι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να κατανοήσουμε κάποια δεδομένα της πολεοδομίας και να τα αξιοποιήσουμε ενσωματώνοντάς τα στη διαδικασία σύνθεσης, ο πλούτος κατασκευαστικών τεχνικών που δεν σταματούν να μας εμπνέουν, και να ενημερώνουν παλινδρομικά τη διαδικασία σύνθεσης—σχεδιασμού μέσω του διπόλου φτιάχνω—σχεδιάζω, και τελικά βέβαια τα πραγματιστικά κομμάτια της δουλειάς, όπως προϋπολογισμοί, χρονοδιαγράμματα, τα οποία παρά την εξέλιξη του γραφείου δεν γίνονται πιο εύκολα όσο τα έργα γίνονται συνθετότερα, και πρόκειται για δυναμικούς παράγοντες σχεδιασμού. Αυτό που έχει αλλάξει είναι η ομάδα. Σήμερα αποτελείται από ένα σύνολο πολύ ταλαντούχων αρχιτεκτόνων, και έτσι καταφέρνουμε να έχουμε μια ευχέρεια σε μια μεγαλύτερη γκάμα ζητημάτων. Η συζήτηση έχει διευρυνθεί, ώστε να δίνονται συνθετότερες λύσεις από τον κύκλο συζητήσεων που γίνονταν μεταξύ εμού και του Κωνσταντίνου. Μεγαλύτερη ομάδα σημαίνει μεγαλύτερη συμμετοχή και συμβολή από κάθε έναν ξεχωριστά στον δημιουργικό διάλογο.

[4.01]

Έτσι μας δίνεται η δυνατότητα να πειραματιζόμαστε με υλικά, κατασκευαστικές μεθόδους, γεωμετρίες, τυπολογίες και μας κρατάει σε μια εγρήγορση, διάθεση για πειραματισμό και διαφοροποίηση.

As a result, we are given the freedom to experiment with different materials, construction methods, geometrical shapes, typologies, as we are always on edge and ready to experiment and differentiate ourselves from other architecture firms.

and incorporate them into other projects too. It wouldn’t be strange to see us reusing a material or technique because it is relevant to the concept of a project or a landscape.

people

AR:

When you were just starting your careers as architects how did you evaluate the architecture scene?

DK:

Our approach towards our projects hasn’t changed. For the last 15 years, we make sure that the design and development process are intricately linked together. We love making things; it is our practice’s driving force. We focus on the design as much as we focus on the implementation process. This has led us to come across different stages of the assessment a design idea has to go through before reaching the point of implementation. As years pass, we are still surprised by the fact that we can now easily understand urban planning details and incorporate them into the synthesis process, the plethora of construction techniques that provide us with endless inspiration while also updating the synthesis— design process through the binary of design—implementation and the pragmatic aspects of this job, such as the budget or timeframes that end up becoming more difficult as the complexity of our projects rises. All these constitute the dynamic factors of the design process. The only thing that has changed since then is the people who make up our team. Today, it consists of an ensemble of talented architects that make it possible to undertake a wider variety of projects. Our talks with Konstantinos have been more extensive as we come up with more complex solutions to architecture projects. A bigger team is enabling bigger participation and contribution to an interactive and fruitful dialogue.

ΑΡ: Θα μας περιγράψετε το δικό σας σπίτι ή κάποιο αγαπημένο σημείο του; ΔΚ: Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες για χαλάρωση είναι η μαγειρική. Μαγειρεύω καθημερινά για μένα, την οικογένειά μου, τους φίλους μου. Ωστόσο ο χώρος της κουζίνας δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο: πιο μικρή απ’ ό,τι θα ήθελα, λιγότερο καλά εξοπλισμένη απ’ ότι θα μου άρεσε. Παρ’ όλα αυτά παραμένει αγαπημένος προσωπικός χώρος στον οποίο περνάω πολλές ώρες, ετοιμάζοντας, μοιράζοντας και απολαμβάνοντας φαγητό με αγαπημένα πρόσωπα.

Ο χώρος στην συσκευές και στοιχεία που του πλαίσια,

αντίληψή μου απαρτίζεται από πολλές αντικείμενα. Προσδιορίζεται από τα τον αποτελούν και όχι από τα χωρικά τους τοίχους και τους πάγκους.

Όταν βρίσκομαι στην κουζίνα παρατηρώ το σκόρδο, το μαχαίρι, το μίξερ, την ποδιά μου. Θα μπορούσαν όλα αυτά να βρίσκονται οπουδήποτε αλλού, σε ένα χωράφι, σε ένα υπόγειο. Θα αρκούσαν όμως όλα αυτά για να συνθέσουν την κουζίνα μου. Αυτά τα αντικείμενα δημιουργούν το χώρο. Αυτή η αντίληψη είναι συγγενής με την αντίληψή μου για την αρχιτεκτονική: τα επιμέρους στοιχεία δημιουργούν το χώρο, και όχι τα όριά του. AR:

Can you describe your own house? What is your favorite spot in it?

DK:

One of my favorite pastime activities is cooking. I cook regularly for me, my friends, my family, but my kitchen is nothing special as it is quite small and not very well— equipped. However, it is one of my favorite places and I spend a lot of my time in there, preparing, sharing and enjoying delicious food with my loved ones. As I see it, a space is composed by the devices and objects that you find in it. It is characterized by these elements more than its space frame, walls, or the kitchen counter. When I am cooking in my kitchen I start noticing the garlic, the knife, the mixer, or my apron and think how these things could have been in any other setting, for instance an agricultural field or a basement. They are also able to constitute my kitchen. These are the things that form a place and this is how I think of Architecture too: its various components make up a space and not its boundaries.

ΑΡ: Πώς υπερασπίζεστε την αισθητική; Είναι ατομική ή κοινωνική υπόθεση; Θεωρώ πως το Visual Impact είναι ο πιο άμεσος τρόπος επικοινωνίας. ΔΚ: Οι άνθρωποι σαν είδος επικοινωνούμε διαρκώς με το σώμα, τις εκφράσεις μας, τα συναισθήματά μας, και έχουμε αντίστοιχα πλούσιους δέκτες για αυτό το visual impact και την αναγνώριση οποιουδήποτε χαρακτηριστικού. Επομένως η αισθητική είναι από τις βασικές κοινωνικές λειτουργίες που έχουμε εξελίξει σαν κοινωνία, προκειμένου να μεταφέρουμε μηνύματα και να εξηγήσουμε ο ένας στον άλλο αν είμαστε χαρούμενοι ή δυστυχισμένοι. Δε θα μπορούσαμε να έχουμε συνθετότητα στην κοινωνία μας αν δεν είχαμε αναπτύξει αυτό το είδος receptors & mediators. Ανάμεσα σε όλα τα ζώα, είμαστε αυτοί που έχουμε εξελίξει αυτή τη μετάδοση μηνυμάτων αισθητικής περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, σε σημείο που μας είναι απαραίτητος αυτός ο κώδικας, που μας φέρνει μάλιστα κοντά. Ακόμα και όταν κάποιος δε συμφωνεί, visually θα το εκφράσει με μορφασμούς. Πρόκειται λοιπόν για μια κοινωνική ανάγκη μεταφοράς μηνυμάτων και γνώμεων. AR:

Is there a way to defend aesthetics? Should it be considered a personal or a social responsibility?

DK:

I believe that visual impact is the most direct form of communication. People constantly use their body, facial expressions and emotions as a way of communicating and consequently we are experienced receptors of visual impact and have learned to easily identify any visual characteristic. Therefore, our aesthetic is one of the most essential social functions that we have developed as a society in order to send messages and explain our feelings to one another.

[4.01]

Canaves Oia Epitome

The complexity of communication signals in our society wouldn’t be possible if we hadn’t developed this receptor and mediator skills. Compared to other animals, we are the ones that have developed the transmission of aesthetic messages through our facial expressions, a characteristic that brings us closer. It’s a social need of transmission of messages and personal views.

people

ΑΡ: Σας γοήτευσε ποτέ κάτι «κακόγουστο» κατά το κοινώς δοκούν; ΔΚ: Πιστεύω ότι το γούστο είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση, και αν κάτι εμένα με έχει γοητεύσει, δεν σημαίνει πως σε κάποιον άλλο δεν μπορεί να φανεί κακόγουστο. Για μένα το θέμα είναι αν κάτι ταιριάζει με το μέρος στο οποίο βρίσκεται, με το context του. Κάτι που βρίσκουμε appropriate στη Νέα Υόρκη μάλλον δεν θα ταιριάζει στη Μύκονο, και vice versa. Είχαμε την τύχη να βιώσουμε μένοντας σε κάποια από τα μέρη που σχεδιάσαμε, είτε σπίτια είτε ξενοδοχεία και εστιατόρια, και πρόκειται για ένα πολύ όμορφο συναίσθημα: να συμμετέχεις σε αυτό που έχεις δημιουργήσει, πλέον από τη μεριά του χρήστη. Γενικά με θεωρώ αυστηρό κριτή, όταν επισκέπτομαι μέρη, και αυτό πολλαπλασιάζεται σε έργα που σχεδιάζει το γραφείο. Επομένως, διακρίνω ευστοχίες και αστοχίες αλλά σε γενικές γραμμές περνάω καλά και φροντίζω να το απολαμβάνω και κάθε τέτοια εμπειρία να γίνεται ένα βιωματικό μάθημα για λάθη προς αποφυγή στο μέλλον. AR:

Have you ever been attracted to something that is conventionally considered tacky?

DK:

I think that characterizing something tacky is quite subjective, as something that appeals to me may be tacky in the eyes of another person. For me, it is very important for something to belong to the environment it is placed in or relate to its context. Something that seems appropriate in New York might not match with Mykonos and its aesthetic and vice versa.

ΑΡ:

Τι δουλεύετε αυτή τη στιγμή;

ΔΚ: Σχεδιάζουμε ένα νέο ξενοδοχειακό συγκρότημα στην περιοχή της Πύλου, σε συνεργασία με το γραφείο Τομπάζη. Μια μαρίνα στην Τουρκία, στα πλαίσια ενός μεγάλου σχεδίου ανάπλασης με τη συμμετοχή μεγάλων και διεθνών γραφείων (Kaplankaya). Την ανακαίνιση και επέκταση του αεροδρομίου της Μυκόνου, σε συνεργασία με την Betaplan, και ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα στη Μύκονο. Ιδιωτικές κατοικίες στην Ibiza, στο Qatar και στην Kuala Lumpur. AR:

What are the projects that you are currently working on?

DK:

In collaboration with the firm Tombazis, we are designing a new hotel complex in Pylos. We are also working on the implementation of a harbor in Turkey as part of a bigger reconstruction project that many international firms, such as Kaplankaya, are involved. In addition, we are renovating and extending Mykonos Airport in collaboration with Betaplan and we are developing a hotel complex in Mykonos too.

Last but not least, we are designing residences in Ibiza, Qatar, and Kuala Lumpur.

We had the opportunity to stay in places that we have designed, either residences, hotels or restaurants, and it evoked a wonderful feeling. It is great to be able to experience what you have designed but this time from the eyes of the user. I think of myself as a tough critic and that translates to our projects as well. I can detect faults and successful parts too, but in general, I try to have fun and enjoy each experience as it ends up becoming a lesson and any possible mistake is something that I won’t make again in the future.

[4.01]

Φωτογραφία / Photography: ©Claus Brechenmacher & Reiner Baumann [Perianth Hotel] | ©Ståle Eriksen, ©Christos Drazosù [Canaves Oia Epitome] | ©Mirto Iatropoulou [VORA Santorini]

VORA Santorini

people

«Τα όρια υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε. Εκεί που πιστεύεις ότι δεν μπορείς άλλο, ότι δεν αντέχεις πια είναι η στιγμή ακριβώς που πρέπει να προχωρήσεις» — « Ο σχεδιασμός ενός ξενοδοχείου είναι η πρόκληση για την πρωτοπορία, το design και ευκαιρία για αρχιτεκτονική» — «Να μη φοβάσαι να κάνεις το διαφορετικό. Γιατί κανείς δεν ξεχώρισε για τη μετριότητά του»

“You have to overcome your own limits. Even when you think that there is nothing more to give, this is exactly the time when you have to push yourself and move forward” — “Designing a hotel is a challenge for innovation, design, and an opportunity for architecture” – “Do not be afraid to create something different. Nobody was ever praised for being mediocre”

Δανάη Μακρή Danai Makri

Ria Vogiatzi for

Elastic Architects DM: Οι Elastic Architects είναι ένα κορυφαίο αρχιτεκτονικό γραφείο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Ποια ήταν τα βήματα για μία τέτοια επιτυχία;

DM:

ΡΒ: Στην Ελλάδα έχουμε πολύ δυνατό εκπαιδευτικό σύστημα ειδικά στον τομέα της αρχιτεκτονικής. Με όχημα τις σπουδές μας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και μια βαλίτσα όνειρα ξεκινήσαμε με τον Αλέξανδρο Ξένο, σύζυγο και συνεταίρο, την κοινή μας πορεία. Δουλέψαμε σκληρά και θέταμε πάντα πολύ υψηλούς στόχους, χωρίς ποτέ να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια — ειδικά όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.

RV:

[4.02]

Παράδοξο, αλλά στην περίοδο της κρίσης στην Ελλάδα εμείς πήραμε τα μεγαλύτερα ρίσκα και επιμείναμε στον αρχικό μας στόχο. Το όνειρο ήταν και παραμένει πάντα ίδιο: Η καταξίωσή μας στη διεθνή αρένα. Πολλά χρόνια πριν, θυμάμαι, σε μια συνάντησή μου με τον Κώστα Βαρώτσο, του έλεγα πόσο πολύ θέλω να τα καταφέρουμε στο εξωτερικό — ποσό σημαντικός είναι αυτός ο στόχος για μένα. Εκείνος απάντησε ότι, αν το θέλουμε τόσο πολύ, θα το κάνουμε. Στα επόμενα χρόνια υπήρξαν φορές που φτάσαμε στο όριο να εγκαταλείψουμε. Όμως κάθε φορά κάναμε ένα βήμα πιο μπροστά, πέρα από κάθε προσδοκία, γιατί τα όρια υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε. Εκεί που πιστεύεις ότι δεν μπορείς άλλο, ότι δεν αντέχεις πια, είναι η στιγμή ακριβώς που πρέπει να προχωρήσεις. Έτσι πορευόμαστε. Ξεπερνάμε τα όρια και τα εμπόδια, ένα προς ένα.

Elastic Architects is a leading architecture firm known in Greece and abroad too. Which were the steps you took that led to your success?

My university studies in Architecture, a field that is very well—known in Greece, at the National Technical University of Athens, was my starting point. Together with my husband and business partner, Alexandros Xenos, we embarked on a journey that was full of hopes and dreams. We worked really hard while challenging ourselves, and we never thought of giving up even when things weren’t going as expected. It’s quite a paradox that during the financial crisis we took the biggest risks of our career and persisted on following our initial goals. What we have always strived for was global recognition. I can recall, when many years ago I was in a meeting with Costas Varotsos, and I told him how important it was for me to be recognized for our work abroad, and he answered that if we really wanted it, we would make it happen. During the following years, we came pretty close to giving up but we always managed to move forward, because you have to overcome your own limits. Even when you think that there is nothing more to give, this is exactly the time when you have to push yourself and move forward. This is the path we’ve been following for years; we overcome the limits and barriers that appear, one by one.

DM: Αν εσύ έπρεπε να ξεχωρίσεις τα τρία milestones από την καριέρα σου, ποια θα ήταν αυτά; ΡΒ: Στη μέχρι τώρα πορεία μου έχω βιώσει άπειρα συναισθήματα, καταστάσεις που με συγκλόνισαν και με άλλαξαν. Στην αρχή της καριέρας μου, ήρθε η γρήγορη επιτυχία, με το Προπονητικό Κέντρο της ΑΕΚ, ένα έργο που αγάπησα παρά πολύ. Ήταν εποχή με τρελά όνειρα και στόχους, τότε που όλα ήταν και φαίνονταν πιθανά. Έπειτα, ήρθε η κρίση και… ξαφνικά έγιναν όλα αδύνατα. Το τηλέφωνο δεν χτυπούσε πια από πελάτες, τα οικονομικά μας ήταν δύσκολα και οι δουλειές ελάχιστες. Αυτό ήταν ένα κομβικό σημείο για εμάς. Ή θα εγκαταλείπαμε ή θα προχωρούσαμε. Τα συναισθήματα εκείνης της περιόδου –η απόγνωση και η αβεβαιότητα— είναι νομίζω λίγο–πολύ γνωστά σε όλους τους μηχανικούς. Τότε λοιπόν είναι που συνέβη κάτι αναπάντεχο και μοναδικό. Μας δόθηκε η ευκαιρία να ξεκινήσουμε τη συνεργασία μας με την Aman, ως Aman Architects. Με πάθος, επιμονή και πολλή μα πολλή σκληρή δουλειά, προχωρήσαμε μπροστά και αφήσαμε πίσω μας τις άσχημες σκέψεις.

people

Όπως η ζωή πάντα φυλάει εκπλήξεις, έτσι και στη δική μας περίπτωση… Μέσα από αυτή τη μεγάλη συνεργασία με την Aman στη Βενετία και στο Μαυροβούνιο, ήρθαν έργα και στην Ελλάδα. Πρώτο έργο μετά την κρίση, το Cocomat ATHENS Ηotel, για το οποίο —πριν από τις βραβεύσεις— αντιμετωπίσαμε κριτική. Η πρότασή μας για μια σύγχρονη μετάφραση της υφιστάμενης όψης —η δική μας ματιά στην αρχιτεκτονική τού σήμερα και το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς την επανάχρηση κτιρίων— δημιούργησε συζητήσεις. Τελικά το ξενοδοχείο αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια της Πατριάρχου Ιωακείμ. Σήμερα συνεχίζουμε να δημιουργούμε αρχιτεκτονική στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με την κουβέντα του δασκάλου μου να μένει πάντα στο μυαλό μου. «Τα όρια υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε». What do you consider the three milestones of your career?

RV:

In my professional life as an architect I have experienced a variety of different emotions and situations that shocked and changed me. At the beginning of my career, I had the opportunity to design AEK’s Training Centre, a project that I was really invested in. It was at the time when my dreams and goals were my driving force and everything seemed possible. Of course then the financial crisis emerged and everything became impossible to handle. Clients didn’t come our way, our financial situation was difficult, and our projects weren’t many. The main emotions characterizing that era in our lives were despair and uncertainty, something that many professionals had to go through. Then something very unexpected and exciting happened, as we were given the chance to initiate our cooperation with Aman Architects. Passion, persistence and very hard work were the reasons that helped us move forward and leave our dark thoughts behind us. Life always finds ways to surprise you and, in our case, through this huge collaboration with Aman Architects, with architecture projects in Venice and Montenegro and later in Greece too. After the financial crisis our first project was the development of Cocomat ATHENS Hotel, for which we received a lot of criticism before being awarded later. Our contemporary and innovative take on the project and the way in which we approached restructuring the building became the talk of the architecture world. Now, this hotel is one of the most eye—catching buildings in Patriarchou Ioakim Street and we continue to challenge ourselves in the architecture field, having always my professor’s words in mind: “You have to overcome your own limits”.

How did you decide on focusing and specializing in the hotel design?

RV:

Architecture resembles art in that sense. We all go through different design phases, colours, experimentation, and in the end we manage to find what inspires us and how we can express ourselves. Working with hotels was the revelation of a hidden treasure for me. Taking into account the financial and social criteria in Greece, tourism is considered our most successful industry as our country offers a wide range of beautiful scenery. Tourism is blooming as there are thousands of destinations for business or pleasure and as transportation is not an issue anymore – people tend to travel more nowadays. Cheap and direct flying contributes to this as well as the fact that travelling for business has become a norm in today’s society. Hence, we understand that tourism is a field with a wide variety and great potential, in which there is space for us to incorporate exceptional design and architecture. Our firm, Elastic Architects, employs professionals who have specialized in hotel architecture both in Greece and abroad, since we are designing and implementing exclusively tourist accommodation, for the last 11 years. For us, designing high—end boutique hotels and all inclusive resorts has always been a challenge for innovation, design, and an opportunity for architecture.

DM: Έχεις ταξιδέψει και εργαστεί σε πάρα πολλά μέρη στον πλανήτη. Ποια από αυτά σε εντυπωσίασαν περισσότερο; ΡΒ: Υπάρχει πάντα ένα μέρος με ιδιαίτερη σημασία για μένα και αυτό είναι η Νέα Υόρκη. Εκεί πραγματοποιήσαμε ένα από τα πρώτα μας ταξίδια στο εξωτερικό και τη συνδέω με τον επόμενο προορισμό ως βάση για τους Elastic. Λατρεύω ακόμα τη Βενετία, όπου ολοκληρώσαμε το πρώτο έργο μας για την Aman, παράλληλα με το Μαυροβούνιο. Φυσικά από τη λίστα δεν λείπει το Λονδίνο, το απόλυτο πολυπολιτισμικό κέντρο στην Ευρώπη, όπου και έχουμε επιλέξει να ανοίξουμε τα διεθνή γραφεία μας. Στην εξωτική Antiqua στην Καραϊβική είμαστε τώρα σε φάση σχεδιασμού ενός έργου, ενώ ταυτόχρονα το Παρίσι είναι ο νέος προορισμός στην αγορά του οποίου στοχεύουμε να ανοίξουμε τα φτερά μας.

DM: Πώς καταλήξατε στην ξεκάθαρη τοποθέτηση και εξειδίκευση του γραφείου στα ξενοδοχεία; ΡΒ: Σίγουρα η αρχιτεκτονική είναι σαν την τέχνη. Περνάς φάσεις σχεδιασμού, χρωμάτων, πειραματισμού και τελικά φτάνεις σε κάτι που πραγματικά σε εκφράζει. Το ξενοδοχείο ήταν για εμένα η αποκάλυψη ενός καλά κρυμμένου θησαυρού.

DM:

You have travelled and worked in many different places of the world. Which were the ones that impressed you the most?

RV:

One place that is very special for me is New York. This was one of our first trips abroad and I always think of it in relation to Elastic Architects’ path and success. I also love Venice, where we implemented our project for Aman Architects, and Montenegro too. Of course, I couldn’t forget London, the ultimate cultural centre in Europe, where we have based our international architecture practice. I was really impressed by the exotic Antiqua in the Caribbean, a place that will soon accommodate a project we are currently designing. And at the same time, I love Paris, a destination towards which we would like to expand our practice.

DM: Παρά το γεγονός ότι βρίσκεσαι εν δυνάμει σε όλο τον πλανήτη, η έδρα σου παραμένει στην Αθήνα. Και μάλιστα στο ιστορικό και επιχειρηματικό κέντρο της Αθήνας. Ποια αίσθηση αποκομίζεις από την πόλη; ΡΒ: Η Αθήνα έχει τη γοητεία μίας ιστορικής πρωτεύουσας που συνδυάζει τους περιπάτους ανάμεσα σε αρχαία ευρήματα, ιστορικά κτίρια, κτίρια παλαιότερων δεκαετιών και σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Θα έλεγε κανείς ότι —παρότι δεν έχει συνάφεια σε όλα τα σημεία— είναι μία πόλη με vibe και παραμένει ένας must προορισμός σε παγκόσμιο επίπεδο. Εδώ είναι ο τόπος μου. Έχω μεγαλώσει στο κέντρο, έχω δει την πόλη να χάνει την αίγλη της μετά από διάφορα συμβάντα και χαίρομαι να τη βλέπω να αλλάζει, να γίνεται ζωντανή πόλη ξανά. Οι τουριστικές επενδύσεις βοηθούν σημαντικά στη νέα αυτή εικόνα και αλλάζουν δραστικά την όψη περιοχών που μέχρι πρότινος χαρακτηρίζονταν κακόφημες. DM:

Even though you are developing projects in destinations all over the globe, your offices are based in the historic centre of Athens that is full of business venues. What are the emotions that this city evokes?

RV:

Athens is a capital that captures the charm of a historic city that enables you to walk around and admire ancient findings, historic buildings, buildings built during the previous decades, and also contemporary architecture. Even though it is a city that doesn’t display architectural continuity, it definitely has a unique vibe and it remains one of the most popular destinations for people everywhere. Athens is my home. I grew up in the centre of the city and I witnessed it gradually losing its glory, but it is now reclaiming its lost vivid atmosphere. Tourism investments have helped in creating and developing this new image of Athens as they try to reform neighborhoods that were considered disreputable.

DM:

Ως προς το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα η βαριά μας βιομηχανία είναι ο τουρισμός. Αυτό δεν θα πάψει ποτέ να ισχύει, καθώς έχουμε έναν μαγικό και πολύ όμορφο τόπο για πατρίδα. Αλλά και σε διεθνές επίπεδο υπάρχουν αμέτρητοι προορισμοί, τουριστικοί και επαγγελματικοί. Οι ταξιδιώτες πλέον είναι περισσότεροι και συχνότερα μετακινούμενοι σε σχέση με παλιά – τάση η οποία κλιμακώνεται. Σ’ αυτό συντελούν και τα πιο φθηνά εισιτήρια και οι περισσότερες απευθείας πτήσεις. Επιπλέον, ο νέος τρόπος εργασίας αυξάνει τα επαγγελματικά ταξίδια. Άρα το τουριστικό προϊόν αποτελεί ένα αντικείμενο με ευρύ φάσμα και μεγάλη δυναμική, στο οποίο υπάρχει χώρος για καλό design και αρχιτεκτονική.

EverEden Beach Resort Hotel

[4.02]

Οι Elastic Architects, έχουμε αποκτήσει πλέον μεγάλη εξειδίκευση στα ξενοδοχεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αφού τα τελευταία 11 χρόνια σχεδιάζουμε και υλοποιούμε αποκλειστικά τουριστικές μονάδες. Ανέκαθεν ο σχεδιασμός όλων των ξενοδοχείων, από high—end boutique hotels μέχρι μεγάλα all inclusive resorts, μεταφράζεται για εμάς σε πρόκληση για την πρωτοπορία, το design και ευκαιρία για αρχιτεκτονική.

people Niche Hotel ΜΑ: Τόποι ή καταστήματα στην Αθήνα που θα σύστηνες σε κάποιον οπωσδήποτε να επισκεφτεί;

ΡΒ: Πηγαίνω συχνά βόλτα με τις τρεις κόρες μου στην Πλάκα, το Μοναστηράκι και την περιοχή του Ψυρρή. Μας αρέσει να «χανόμαστε» στα στενά και να παρατηρούμε την Αθήνα μιας άλλης εποχής. Κατόπιν ανεβαίνουμε στο Κολωνάκι για ψώνια και καλό φαγητό. Το Σάββατο είναι συνήθως μια όμορφη μέρα με τα κορίτσια μου! Το αγαπημένο μου μέρος είναι το καφέ του Νομισματικού Μουσείου, στον κήπο του οποίου μπορείς να απολαύσεις εξαιρετικές συναυλίες, κάποιες καλοκαιρινές βραδιές. ΜΑ:

Which places in Athens you would advise someone to visit?

RV:

I always take my daughters to Plaka, Monastiraki, and Psiri to walk around and get lost in the alleys that reveal the old glorious image of Athens. After that, we usually go shopping in Kolonaki and then we embark on a quest for delicious food. This is how I spend Saturdays with my girls. I also love the café at the garden of the Numismatic Museum of Athens, where wonderful music performances are organized during the summer.

ΜΑ: Πώς επιτυγχάνεις την ισορροπία μεταξύ οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής;

[4.02]

KardamenaKos [Concept Design]

Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι οι σύγχρονες γυναίκες έχουν τη δύναμη να ισορροπούν την οικογένεια και την εργασία τους σε οποιονδήποτε τομέα και θέλω να πιστεύω ότι είμαι κι εγώ μια από αυτές τις γυναίκες που τόσο θαυμάζω. ΜΑ:

How do you balance having a family and a professional life too?

RV:

Having a family and a successful career are not two separate entities but rather an ensemble. I consider my daughters, Nicole, Eleni and Dionysia my most important achievement. They are the ones that I turn to in order to draw strength and continue with my stressful everyday life, as they understand how much I love my work. I am also extremely lucky as my partner in Elastic Architects is my partner in life too. Alexandros was the one that inspired me to start studying architecture, as we have been together for 22 years now, and I am really glad for the way our lives have developed. In this way, I manage to combine the two most important aspects of my life, my family and architecture, that form a balance. Every morning, I can’t wait to start designing projects with my team and every night I want to return home and spend as much time as possible with my children. One hug from them puts everything into perspective! In order to be able to spend time with them, I arrange my trips during the week and I make them quite short, for instance, there was one time that I stayed in Tokyo for only 14 hours in order to come back and be at home with my family. Finally, I believe that women in the modern society are able to balance their personal life with their professional one in any field they like and I would like to believe that I am one of these women that I have admired for that reason.

ΜΑ: Οι συμβουλές σου για κάθε επαγγελματία, στον κλάδο του design ή όχι, για να επιτύχει σε αυτή την εποχή; ΡΒ: [1] Nα αγαπάς αυτό που κάνεις. Να το αγαπάς ακόμα και αν δεν είναι το τέλειο. Είναι όμως δικό σου. [2] Να ρισκάρεις. Δεν έχεις να χάσεις κάτι περισσότερο από αυτό που θα είχες εάν δεν ρίσκαρες. [3] Να δουλεύεις σκληρά. Έτσι σέβεσαι τον εαυτό σου και αυτούς που σε εμπιστεύονται. [4] Να δίνεις χρόνο στην οικογένειά σου και σε αυτούς που αγαπάς, για να μην μετανιώσεις μετά ότι δεν τους χόρτασες. [5] Να προσέχεις τον εαυτό σου, για να σε προσέχει και αυτός. [6] Να βάζεις προτεραιότητες. Ποτέ δεν θα τελειώσουν οι υποχρεώσεις, οπότε κάνε πρώτα τα πιο σημαντικά. [7] Να ακούς και να φροντίζεις τους συνεργάτες σου. Είναι η ομάδα σου! [8] Να τολμάς με θάρρος να λες την άποψή σου. Γιατί μπορεί να είναι η πιο σωστή άποψη που κανείς δεν τόλμησε να πει. [9] Να μη φοβάσαι να κάνεις κάτι διαφορετικό, να πρωτοπορήσεις, να είσαι τολμηρός. Γιατί κανείς δεν ξεχώρισε για τη μετριότητά του. ΜΑ:

What would be your advice for people trying to run a successful business?

RV:

[1] Love what you do, even if it’s not perfect, it’s yours. [2] Take risks. You have nothing to lose and a lot to gain. [3] Work hard. In this way you respect yourself and the people that have trusted and supported you. [4] Spend as much time as you can with your family and loved ones. You wouldn’t like to regret missing precious moments with them because of work. [5] Take care of yourself and it will do the same for you. [6] Prioritize. Life is full of responsibilities but you have to focus your energy on the most important first. [7] Listen and take care of your co—workers. They are your team. [8] Don’t be afraid to express your opinion. Maybe it’s the answer everyone was expecting but nobody had the courage to express. [9] Don’t be afraid to create something different. Be a leader. Be bold. Nobody was ever praised for being mediocre.

Φωτογραφία / Photography: ©Pygmalion Karatzas [EverEden Beach Resort Hotel | Niche Hotel]

ΡΒ: Η οικογένεια και ο επαγγελματισμός αποτελούν ένα σύνολο και όχι επιμέρους καταστάσεις. Οι τρεις κόρες μου, η Νικόλ, η Ελένη και η Διονυσία, είναι ότι πιο σημαντικό έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Είναι εκείνες που μου δίνουν δύναμη να συνεχίζω στους ρυθμούς που κινούμαι σε καθημερινή βάση, με καταλαβαίνουν και ξέρουν πόσο πολύ αγαπώ την αρχιτεκτονική. Είμαι ακόμα τυχερή, γιατί ο συνεταίρος στη δουλειά μου είναι και «συνεταίρος» στη ζωή. Μάλιστα, ήταν ο Αλέξανδρος αυτός που με ενέπνευσε ώστε να σπουδάσω αρχιτεκτονική —είμαστε μαζί 22 χρόνια— και τον ευγνωμονώ γι’ αυτό. Έτσι λοιπόν οι δύο μου αγάπες —η οικογένειά μου και η αρχιτεκτονική— συνιστούν μία ισορροπία. Κάθε πρωί ανυπομονώ να ξεκινήσω τη μέρα μου σχεδιάζοντας με την ομάδα μου τα έργα μας. Το βράδυ, όμως, θέλω να πάω σπίτι στα κορίτσια μου όσο πιο γρήγορα γίνεται. Με μία αγκαλιά, όλα τα άλλα παύουν να έχουν πια τόσο μεγάλη σημασία!

Για να τις βλέπω αρκετά φροντίζω ώστε τα ταξίδια μου να είναι πάντα καθημερινές και μικρής διάρκειας – μια φορά έμεινα στο Τόκιο μόλις 14 ώρες για να γυρίσω γρήγορα σπίτι μου!

Oλοκληρωμένες λύσεις στον τομέα επενδύσεων εσωτερικών χώρων

Δέρκων 32, 14231, Νέα Ιωνία, Αθήνα | Τ: 210 27 75 066 | F: 210 27 11 87 | info@plastino.gr | www.plastino.gr

people

Τι κοινό έχουν οι διαστημικές κάψουλες, τα υποβρύχια και τα κτίρια γραφείων; Καθένα από αυτά γίνεται αντιληπτό ως ένα κλειστό σύστημα: Ένα αυτοσυντηρούμενο φυσικό περιβάλλον οριοθετημένο από τον περίγυρό του, από ένα όριο που δεν επιτρέπει τη μεταφορά της ύλης ή της ενέργειας.

What do outer space capsules, submarines, and office buildings have in common? Each is conceived as a closed system: Α self—sustaining physical environment demarcated from its surroundings by a boundary that does not allow for the transfer of matter or energy.

The Architecture of Closed Worlds Or, What Is the Power Τίνα Μαρινάκη Tina Marinaki

of Shit?

Σε συνομιλία με τη Λυδία Καλλιπολίτη, συγγραφέα του βιβλίου In conversation with Lydia Kallipoliti, author of

Στο βιβλίο της «Η Αρχιτεκτονική των Κλειστών Κόσμων», η Λυδία Καλλιπολίτη εξετάζει — και συνδέει τα σημεία μεταξύ τους — ένα αρχείο 37 ιστορικών πρωτότυπων συστημάτων ζωής από το 1928 μέχρι σήμερα, που ανέπτυξαν μια ανεξερεύνητη γενεαλογία κλειστών συστημάτων αναγέννησης πόρων. Καθεμία περιλαμβάνει μία νέα ανάλυση με τη μορφή ενός σχεδίου ανατροφοδότησης που προβληματίζει τη γλώσσα της περιβαλλοντικής εκπροσώπησης, απεικονίζοντας την απώλεια, τον εκτροχιασμό και την παραγωγή νέων ουσιών και ατμοσφαιρών. In her book, “The Architecture of Close Worlds”, Lydia Kallipoliti examines — and connects the dots between — an archive of 37 historical living prototypes from 1928 to the present that put forth an unexplored genealogy of closed resource regeneration systems.

[4.03]

Each includes new analysis in the form of a feedback drawing that problematizes the language of environmental representation by illustrating loss, derailment, and the production of new substances and atmospheres.

ΛΚ: Ένας από τους κύριους στόχους του «Closed Worlds» είναι να υποστηρίξει ότι η ιστορία της αρχιτεκτονικής, του σχεδιασμού και της μηχανικής του 20ού αιώνα συνδέθηκε στενά με την εννοιολόγηση και την παραγωγή κλειστών συστημάτων. Ως εν μέρει ανακατασκευές του κόσμου στο χρόνο και στο διάστημα, τα κλειστά συστήματα εντοπίζουν και εξασφαλίζουν τον κύκλο των υλικών που είναι απαραίτητα για τη διατήρηση της ζωής. Ως εκ τούτου, οι σύγχρονες συζητήσεις για την υπερθέρμανση του πλανήτη, την ανακύκλωση και τη βιωσιμότητα έχουν προκύψει ως άμεσες εννοιολογικές δομές που σχετίζονται με τη μελέτη και την ανάλυση κλειστών συστημάτων. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε, ωστόσο, ότι το βιβλίο δεν είναι απαραιτήτως ο κατάλογος της έκθεσης. Κατά τη γνώμη μου, όλα τα μέσα έρευνας και αναπαράστασης είναι αλληλένδετα. Για κάθε έργο που γράφω, είμαι υποχρεωμένη να ακολουθήσω διαφορετικούς τρόπους έρευνας, συμπεριλαμβανομένων των ιστορικών αρχειακών ερευνών, σε συνδυασμό με τεχνικές εκθέσεις και διαχείριση δεδομένων, έρευνες για εναλλακτικές μορφές αναπαράστασης, λεξικά και βάσεις δεδομένων. Η ποικιλομορφία είναι κρίσιμη για τη δουλειά μου, όχι μόνο στην ανάλυση του περιεχομένου κάθε έργου, αλλά και στις μορφές διάδοσης και προβολής του. Ενώ εργαζόμουν στο project «Closed Worlds», είχα μεγάλο κίνητρο να ασχοληθώ με διαφορετικούς τρόπους έρευνας, συμπεριλαμβανομένων των ιστορικών αρχειακών ερευνών, των διαγραμμάτων καθαρού μηδενός βάσει τεχνικών αναφορών (net—zero diagrams), για την παραγωγή ενός βιβλίου, μιας έκθεσης, μιας σειράς αρχικών σχεδίων, ενός online λεξικού, ενός συνεδρίου, ενός περιβάλλοντος εικονικής πραγματικότητας και ενός ντοκιμαντέρ. Στο έργο μου ως ιστορικού, τείνω να σκέφτομαι τον χρόνο ως ένα μείγμα του παρελθόντος, του μέλλοντος και του παρόντος που εκτείνεται στο χρόνο. Με αυτή την έννοια, δεν βλέπω αναγκαστικά τα ιστορικά προηγούμενα ως πληροφορίες που θα μας βοηθήσουν και θα μας εκπαιδεύσουν στο παρόν, αλλά ως ζωντανό σώμα ιδεών που φαντάστηκαν πέρα από το παρόν της εποχής τους.

Οι έννοιες αναδεικνύονται ως νέες, αν και οι ιδέες υποβάλλονται σε μακρινά ταξίδια μετανάστευσης από ένα επιστημολογικό πεδίο σε ένα άλλο. DM:

"The Architecture of Closed Worlds" is also a catalog of the earlier exhibition held at the Storefront for Art and Architecture in New York. How did the 37 cases begin? How has the selection been made and how was it encoded?

LK:

One of the main premises of the “Closed Worlds” project is to argue that the history of twentieth century architecture, design, and engineering has been strongly linked to the conceptualization and production of closed systems. As partial reconstructions of the world in time and in space, closed systems identify and secure the cycling of materials necessary for the sustenance of life. As such, contemporary discussions about global warming, recycling, and sustainability have emerged as direct conceptual constructs related to the study and analysis of closed systems. It is important to mention, nevertheless, that the book is not necessarily the catalog of the exhibition. In my mind, all modes of research and representation are intertwined. While working on any project I write about, I am compelled to pursue different modes of research including historical archival surveys, combined with technical reports and data management, investigations on alternative formats of representation, lexicons and databases. Diversity is critical to my work, not only in the analysis of each project’s content, but also in its forms of dissemination and display. While working on “Closed Worlds”, I have been largely motivated to pursue different modes of research including historical archival surveys, net—zero diagrams based on technical reports, toward the production of a book, an exhibition, a series of original drawings, an online lexicon, a conference, a virtual reality environment and a documentary.

In my work as a historian, I tend to think of time as a mixture of past, future, and present stretched in time. In this sense, I do not necessarily view historical precedents as information to help us and educate us in the present but as a living body of ideas imagined beyond the present of their time.

THE ARCHIVE OF THE LIVING PROTOTYPES MAKES EVIDENT THAT IN THE HISTORY OF IDEAS, DISCOURSES GET RECYCLED I was specifically interested in the 37 living prototypes documented in the book because they represent entirely antithetical political agendas; from military experiments, to countercultural practices and the nostalgia of the homesteading movement, to –more recently– the dubious concept of ecological tourism and environmental capitalism. In every case these systems are real and invested in the strangeness of the real; they are experimentally implemented rather than based upon speculation. In this sense, the archive of the living prototypes does not only promote public engagement with historical material, but also makes evident that in the history of ideas, discourses get recycled. Concepts emerge as allegedly new, though ideas undergo long journeys of migration from one epistemological field to another.

ΤΟ ΑΡΧΕΊΟ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΤΎΠΩΝ ΔΙΑΒΊΩΣΗΣ ΚΑΘΙΣΤΆ ΕΜΦΑΝΈΣ ΌΤΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΩΝ ΙΔΕΏΝ, ΟΙ ΣΥΖΗΤΉΣΕΙΣ ΑΝΑΚΥΚΛΏΝΟΝΤΑΙ

Ενδιαφερόμουν ειδικά για τα 37 αυτά πρότυπα διαβίωσης που τεκμηριώνονται στο βιβλίο, επειδή αντιπροσωπεύουν εντελώς αντιθετικές πολιτικές ατζέντες: Από στρατιωτικά πειράματα έως αντιτρομοκρατικές πρακτικές και τη νοσταλγία του «homesteading» κινήματος, έως πιο πρόσφατα την αμφίβολη αντίληψη του οικολογικού τουρισμού και του περιβαλλοντικού καπιταλισμού. Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα συστήματα είναι πραγματικά και επενδύονται στην παράξενη πραγματικότητα, εφαρμόζονται πειραματικά και δεν βασίζονται σε κερδοσκοπία. Με αυτή την έννοια, το αρχείο των πρωτοτύπων διαβίωσης όχι μόνο προωθεί την εμπλοκή του κοινού με το ιστορικό υλικό, αλλά επίσης καθιστά εμφανές ότι στην ιστορία των ιδεών, οι συζητήσεις ανακυκλώνονται.

people

ΔΜ: Η έκδοση «The Architecture of Closed Worlds» αποτελεί και κατάλογο της προγενέστερης έκθεσης που επιμεληθήκατε στο Storefront for Art and Architecture, στη Νέα Υόρκη. Πώς ξεκίνησε η καταγραφή των 37 περιπτώσεων; Πώς έγινε η επιλογή και πώς πραγματοποιήθηκε η κωδικοποίησή τους;

[4.03]

people

ΔΜ: Πώς ορίζετε ένα κλειστό σύστημα; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του; Γιατί συνδέθηκε η ουτοπία με τη δημιουργία ενός κλειστού συστήματος στην ιστορία της αρχιτεκτονικής; ΛΚ: Σίγουρα δεν ανακάλυψα εγώ τον όρο «κλειστός κόσμος» (closed world). Ο ιστορικός των επιστημών Paul Edwards έγραψε το 1996 ένα βιβλίο με τίτλο «The Closed World», προσφέροντας μια ρεβιζιονιστική περιγραφή της ιστορίας της πληροφορικής στην Αμερική του Ψυχρού Πολέμου. Έγραψε ότι «ένας κλειστός κόσμος είναι ριζικά διαχωρισμένος από τον εαυτό του. Στρεφόμενος άκαμπτα προς τα μέσα, χωρίς σύνορα ή διέξοδο, ένας κλειστός κόσμος απειλείται να εκμηδενιστεί, να εκραγεί από το εσωτερικό». Ενώ ο Edwards υπενθυμίζει τη λογοτεχνία του Northrop Frye για να υποστηρίξει τους «πράσινους κόσμους» —το απεριόριστο φυσικό περιβάλλον ενός δάσους, ενός λιβαδιού ή ενός ξέφωτου— ως μία αντίθετη δύναμη στους «κλειστούς κόσμους», οι κλειστοί κόσμοι που παρουσιάζονται στο βιβλίο μου απορροφούν και απομονώνουν το πράσινο περιβάλλον μέσα στα όριά τους, ανασχεδιάζοντας τη φύση σε κομμάτια γης. Σε αντίθεση με ένα ανοιχτό σύστημα, το οποίο είναι μέρος ενός εξωτερικού κόσμου και συνδέεται με το περιβάλλον του, ένα κλειστό σύστημα σε αυτό το δοκίμιο υποδηλώνει μια «αρχιτεκτονική που δεν έχει ρίζες». aration of the individual from the urban fabric and eventually from the social sphere. A closed system insulates itself from receiving any environmental input, as well as from discharging output. Ultimately, it functions like an improvisatory sealed structure that regenerates new conditions out of what is available within its systemic borders. In a closed system, any modification occurs internally, affecting the organizational structure of the system alone. Overall, in the book, I examine a parallel yet divergent history; a genealogy of contained microcosms with the ambition to replicate the earth in its totality; a series of living experiments that forge a synthetic naturalism, where the laws of nature and metabolism are displaced from the domain of wilderness to the domain of cities and buildings.

THE LAWS OF NATURE AND METABOLISM ARE DISPLACED FROM THE DOMAIN OF WILDERNESS TO THE DOMAIN OF CITIES AND BUILDINGS

Walt Disney presenting the masterplan for EPCOT in Bay Lake [Florida 1966 | Completed in 1982]

OΙ ΝΌΜΟΙ ΤΗΣ ΦΎΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΎ ΜΕΤΑΤΟΠΊΖΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΟΝ ΤΟΜΈΑ ΤΗΣ ΆΓΡΙΑΣ ΦΎΣΗΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΈΑ ΤΩΝ ΠΌΛΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΤΙΡΊΩΝ Υποδηλώνει όχι μόνο μια φυσική πραγματικότητα απομονωμένη στα γεωγραφικά και χωρικά σύνορά της, αλλά και μία υπαρξιακή διαφοροποίηση από τον αστικό ιστό και τελικά από την κοινωνική σφαίρα. Ένα κλειστό σύστημα απομονώνεται από τη λήψη οποιωνδήποτε περιβαλλοντικών εισροών, καθώς και από τις εκροές.

[4.03]

Τελικά, λειτουργεί σαν μια αυτοσχεδιαστική σφραγισμένη δομή που αναγεννά τις νέες συνθήκες από αυτό που είναι διαθέσιμο στα συστηματικά σύνορά της. Σε ένα κλειστό σύστημα, οποιαδήποτε τροποποίηση συμβαίνει εσωτερικά, επηρεάζοντας μόνο την οργανωτική δομή του συστήματος. Συνολικά, στο βιβλίο εξετάζω μια παράλληλη αλλά αποκλίνουσα ιστορία, μια γενεαλογία περιορισμένων μικρόκοσμωνν με τη φιλοδοξία να αναπαράγουν τη γη στο σύνολό της, μια σειρά πειραμάτων διαβίωσης που σφυρηλατούν ένα συνθετικό φυσιολατρισμό, όπου οι νόμοι της φύσης και του μεταβολισμού μετατοπίζονται από τον τομέα της άγριας φύσης στον τομέα των πόλεων και των κτιρίων. Η ιδέα ενός «κόσμου μέσα σε ένα μπουκάλι» δεν είναι κάτι καινούργιο για τους αρχιτέκτονες. Στην πραγματικότητα, ο ρόλος της αρχιτεκτονικής στην ανακατασκευή εξιδανικευμένων μικρόκοσμων συνδέεται με την ιστορία της ουτοπίας. Σκεφτείτε το Dome over Manhattan των Buckminster Fuller και Sadao ή το Environmental Bubble του Reyner Banham. Αυτά τα παραδείγματα είναι εικονικές αναπαραστάσεις μιας περιόδου έντονου περιβαλλοντικού άγχους ακριβώς επειδή εκδηλώθηκε, όπως τα απολιθώματα, η χαμένη ιδέα για την άγρια γη. Η κανονιστική κατανόησή μας για την ουτοπία είναι στην πραγματικότητα, κοντά στην ιδεοποίηση ενός κλειστού συστήματος: ένα αυτοσυντηρούμενο φυσικό

περιβάλλον οριοθετημένο από το περιβάλλον του από ένα όριο που δεν επιτρέπει τη μεταφορά της ύλης ή της ενέργειας. Στη μεταπολεμική περίοδο, η ιδέα της ουτοπίας επανεμφανίζεται μέσα από την εφαρμογή ολόκληρων συστημάτων γης. Ωστόσο, η ιδεοποίηση του περιορισμού δεν συνδέεται πλέον ρητώς με τους υλικούς πόρους, αλλά και με τους πληροφοριακούς πόρους, το κλείσιμο των δεδομένων και το κεφάλαιο, δεδομένου του πρόσφατου πολιτικού κλίματος αστάθειας και απογοήτευσης. DM:

How do you define a closed system? What are its characteristics? Why was utopia connected with the creation of a closed system in the history of architecture?

LK:

I certainly did not invent the term “closed world.” Historian of science Paul Edwards wrote in 1996 a book entitled “The Closed World” offering a revisionist account of the history of computing in Cold War America. He wrote that “A closed world is radically divided against itself. Turned inexorably inward, without frontiers or escape, a closed world threatens to annihilate itself, to implode from the inside”. While Edwards recalls the literature of Northrop Frye to argue for “green worlds” –the unbounded natural setting of a forest, a meadow or a glade– as an opposing force to “closed worlds”, the closed worlds presented in my book absorb and sequester the green setting within their boundaries, reengineering nature in pieces of earth. By contrast with an open system, which is part of an exterior world and linked to its surroundings, a closed system in this essay implies an architecture of “un—rootedness”; it suggests not only a physical reality secluded in its geographical and spatial borders, but also an existential sep-

This idea of the “world in a bottle” is nothing new to architects. In fact, architecture’s role in the reconstruction of idealized microcosms is tied to the history of utopia. Think of Buckminster Fuller and Sadao’s Dome over Manhattan or Reyner Banham’s Environmental Bubble. These examples are iconic illustrations of a period of intense environmental anxiety precisely because they manifest, like jarred fossils, our lost idea of the untamed land. Our canonical understanding of utopia is actually close to the idealization of a closed system: A self—sustaining physical environment demarcated from its surroundings by a boundary that does not allow for the transfer of matter or energy. In the postwar period, the idea of utopia reappears through the enactment of whole earth systems. What might resonate with our climate today, nevertheless, is that the idealization of containment is no longer explicitly related to material resources, but also to informational resources, closure of data and capital, given the recent political climate of instability and dismay. ΔΜ: Καθένα από τα πρωτότυπα διαβίωσης που εξετάζετε διερευνά νέες ιδέες της αντίστοιχης εποχής για την αυτονομία, τη διασύνδεση, τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον και την επιβίωση. Άνθρωπος, τεχνολογία, περιβάλλον, αρχιτεκτονική. Ποιος είναι ο ρόλος της αρχιτεκτονικής; Αναλαμβάνει έναν δευτερεύοντα ρόλο ή συμπορεύεται με την επιστήμη, τη βιολογία και την τεχνολογία; ΛΚ: Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι, κατά πολλούς τρόπους, ένας κλειστός κόσμος είναι σαν μια επιθυμία θανάτου του αντικειμένου σχεδιασμού. Σε μια κριτική του βιβλίου για το περιοδικό «Metropolis», η Mimi Zeiger έγραψε ότι καθένα από τα έργα που παρουσιάζονται στο βιβλίο αντιπροσωπεύει τα επιτεύγματα της επιστήμης, της μηχανικής και της τεχνολογίας, με την αρχιτεκτονική να παίζει μόνο έναν ρόλο. Και είναι αλήθεια ότι σε πολλά έργα, οι κλειστοί κόσμοι εκδηλώνουν μια επιθυμία θανάτου του αντικειμένου σχεδιασμού. Ωστόσο, η αρχιτεκτονική δεν αντικαθίσταται εντελώς από την επιστήμη και τη μηχανική. Είναι εκτοπισμένη από ένα πεδίο που διαμορφώνει τη χρήση και τη μορφή του φυσικού κόσμου, σε ένα αισθησιακό βυθιζόμενο περιβάλλον που αντιγράφει και προσομοιώνει τον μεταβολισμό και τις εμπειρικές ικανότητες του φυσικού κόσμου. Μέχρι στιγμής, ο ρόλος της τεχνολογίας των κτιρίων ήταν η απομόνωση των χώρων από τις περιβαλλοντικές ροές. Αυτή η μέθοδος υποδηλώνει

DM:

LK:

Each of the living prototypes you are examining explores new ideas of the same era for autonomy, interconnection, human relationship with the environment and survival. Man, technology, environment, architecture. What is the role of architecture? Does it assume a secondary role or coincide with science, biology and technology? We could argue that, in many ways, a closed world is like a death wish of the design object. In a review of the book for “Metropolis” magazine, Mimi Zeiger wrote that any of the projects presented in the book represent feats of science, engineering, and technology, with architecture merely playing a part. And it is true, that in many projects, closed worlds manifest a death wish of the design object. Yet, architecture is not replaced altogether with science and engineering. It is displaced from a field that shapes the use and form of the physical world, to a sensorial immersive environment that copies and simulates the metabolism and experiential aptitudes of the natural world. So far, the role of building technology has been to insulate spaces from environmental flows; this method suggests a moral discipline that protects buildings against disease, transferring an ideological framework of protestant theology and ethics to the micro—realm of materials. Nevertheless, in a new reality inundated with sudden climatic changes, methane gas clouds, and oceanic islands of decomposed debris, a new role is cast to the notion of environment. Instead of being the inactive, static and historicized context of an architectural object, the environment quite literally becomes the object of design itself.

ΛΚ: Τα περιττώματα μας αναγκάζουν να εξετάσουμε τα οικολογικά ζητήματα, μέσω της ακατέργαστης οικολογίας του σώματός μας και την αντίληψη ότι η ανακύκλωση δεν είναι απλώς ένα στατιστικό πρόβλημα που μεταδίδεται στη διαχείριση των αστικών πόρων, αλλά και μια βασική σωματική πραγματικότητα.

Οι μελλοντικές «φούσκες» της αγοράς έχουν προβλεφθεί για να αυξηθούν από την εμπορία αστικών αποβλήτων. Τα συμφορημένα μητροπολιτικά περιβάλλοντα όπως η Νέα Υόρκη παράγουν τεράστιες ποσότητες στερεών αποβλήτων και λυμάτων που στη συνέχεια μεταφέρονται έξω από την πόλη. Ο καθαρισμός αυτών των αποβλήτων είναι αόρατος στην αντίληψή μας, αλλά παράγει κεφάλαιο για εκείνους που διαχειρίζονται και μεταφέρουν τις πρώτες ύλες. Τα περιττώματα αποτελούν υλικά φαντάσματα, αλλά ταυτόχρονα είναι ένα προϊόν, ή για να το θέσουμε καλύτερα ένα παραπροϊόν της κοινωνικής πραγματικότητας. Η πρόκληση της αντιμετώπισης, συντήρησης και διάθεσης δισεκατομμυρίων γαλλονίων ανθρώπινων αποβλήτων είναι μια από τις τεράστιες χωρικές και οικονομικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μητροπολιτικές περιοχές και ένα σημαντικό συστατικό των διακυμάνσεων των ακινήτων. Κανείς δεν θέλει να είναι κοντά στα περιττώματα –τα πιο οικεία σωματικά υποπροϊόντα μας– και έτσι η πραγματικότητα που προωθούν οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων είναι εξαιρετικά παράξενη. Όπως υποστηρίζει το ντοκιμαντέρ του VICE «You Don’t Know Shit», τα βιοσπορίδια έχουν γίνει ένα χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα περιττώματα κατακλύζουν την ύπαρξή μας με περισσότερους τρόπους, που θέλουμε να παρατηρήσουμε και να αναγνωρίσουμε. Δεν πρόκειται για κατασκευή φανταστικών ιστοριών και φαντασμάτων, αλλά για την προσεκτική παρατήρηση, τη διεξαγωγή ανταγωνιστικής ανάλυσης, την αποστολή ερωτήσεων και την οργάνωση των ευρημάτων μας με δημιουργικό τρόπο. Πιθανότατα τα περιττώματα είναι η μόνη διέξοδός μας. DM:

LK:

Already the subtitle of the book, “What Is the Power of Shit", suggests the importance of a frequently underestimated element, excrement and any kind of waste that is part of the ecology of life, the creation of a closed system and the achievement of autonomy. Tell us a few words about the necessity of “a rough confrontation with the feces”. Shit forces us to look at questions of ecology viscerally, via the raw ecology of our bodies and the understanding that recycling is not simply as a statistical problem relayed to the management of urban resources, but also a basic bodily reality. “The Power of Shit” suggests on a first level that our unwanted, odorous and degenerate bodily product is technically powerful and worthy; shit can generate

methane, meaning power, if treated properly. In this logic, the life and metabolism of living creatures may be decoded, replicated via technological instrumentality and directly transposed to industrial and design systems advocating for a full circle of life with no loss. Yet, this simplistic and frankly, false sense of holism, which has been directly applied to building systems and cities under the umbrella of integration, is not as carefree as one might think. The affinity between money and shit, between capital and excrement, has been a pervasive subject of theoretical analysis, but also a factual constituent of capitalist production. Waste needs to go away; and this very process of purging, transporting and carrying into oblivion all that is worthless is utterly profitable. Future market “bubbles” are prognosticated to rise from the trading of urban waste. Congested metropolitan environments, like New York, produce massive amounts of solid waste and sewage that is then transported out of the city. The purging of this waste is invisible to our perception, yet it generates capital for those who manage and transfer the raw materials. Shit is a phantom material condition, but at the same time it is a product, or better stated a by—product of social reality. The challenge of treating, maintaining and disposing billion gallons of human waste is one of the most enormous spatial and economic challenges that metropolitan areas face and a major constituent of real—estate fluctuations. Nobody wants to be close to shit –our most intimate bodily by— products– and thus the reality that sewage treatment facilities bring forward are extraordinarily uncanny. As the VICE documentary “You Don’t Know Shit” argues, biosolids have become a financial asset worth hundreds of billions of dollars. Let us not forget that more than a material, shit also indicates a general stage of incoherency, degeneration and malevolence. It indicates a stage where information is so finely grained and scattered that it cannot form bonds identifiable patterns. In the “shit” stage, information is so unrefined and randomly grained that it is “interrelational loss” or in— cohesion between bits and particles that defines the degenerate condition of the shit stage.

ΔΜ: Ήδη ο υπότιτλος του βιβλίου, «What Is the Power of Shit», υποδηλώνει τη σημασία που έχει ένα συχνά υποτιμημένο στοιχείο, τα περιττώματα και κάθε είδος αποβλήτων που είναι μέρος της οικολογίας της ζωής, στη δημιουργία ενός κλειστού συστήματος και την επίτευξη της αυτονομίας. Πείτε μας λίγα λόγια για την αναγκαιότητα «μίας ωμής αντιπαράθεσης με τα περιττώματα».

Η συγγένεια μεταξύ χρημάτων και περιττωμάτων, μεταξύ κεφαλαίου και περιττωμάτων, υπήρξε ένα διαδεδομένο θέμα θεωρητικής ανάλυσης, αλλά και ένα πραγματικό συστατικό της καπιταλιστικής παραγωγής. Τα απόβλητα πρέπει να φύγουν μακριά και αυτή η διαδικασία του καθαρισμού, της μεταφοράς και της αποστολής των άνευ αξίας στη λήθη είναι άκρως κερδοφόρα.

people

μια ηθική πειθαρχία που προστατεύει τα κτίρια από την ασθένεια, μεταφέροντας ένα ιδεολογικό πλαίσιο της προτεσταντικής θεολογίας και δεοντολογίας στο μικρο—βασίλειο των υλικών. Παρ'όλα αυτά, σε μια νέα πραγματικότητα που κατακλύζεται από ξαφνικές κλιματολογικές αλλαγές, σύννεφα αερίου μεθανίου και ωκεάνια νησιά από αποσυντιθέμενα συντρίμμια, αναδεικνύεται ένας νέος ρόλος στην έννοια του περιβάλλοντος. Αντί να είναι το αδρανές, στατικό και ιστοριοποιημένο πλαίσιο ενός αρχιτεκτονικού αντικειμένου, το περιβάλλον κυριολεκτικά γίνεται το αντικείμενο του ίδιου του σχεδιασμού.

Shit engulfs our existence in more ways that we want to observe and acknowledge. It is not about constructing fictions and fantasies but about closely observing, conducting forensic analysis, asking questions, and instrumentalizing our findings in a creative way. Possibly shit is our only way out.

Η δύναμη των περιττωμάτων προτείνει σε ένα πρώτο επίπεδο ότι το ανεπιθύμητο, οσμηρό και εκφυλισμένο σωματικό μας προϊόν είναι τεχνικά ισχυρό και άξιο. Τα περιττώματα μπορούν να δημιουργήσουν μεθάνιο, δηλαδή δύναμη, εάν αντιμετωπιστούν σωστά. Στη λογική αυτή, η ζωή και ο μεταβολισμός των ζωντανών πλασμάτων μπορούν να αποκωδικοποιηθούν, να αναπαραχθούν μέσω τεχνολογικού μέσου και να μεταφερθούν άμεσα στα βιομηχανικά και σχεδιαστικά συστήματα που υποστηρίζουν έναν πλήρη κύκλο ζωής χωρίς απώλειες. Ωστόσο, αυτή η απλοϊκή και ειλικρινής, ψευδής αίσθηση ολισμού, η οποία εφαρμόστηκε άμεσα στην οικοδόμηση συστημάτων και πόλεων κάτω από την ομπρέλα της ενσωμάτωσης, δεν είναι τόσο ξέγνοιαστη όσο θα σκεφτόταν κανείς.

Η Λυδία Καλλιπολίτη είναι αρχιτέκτονας, μηχανικός και ακαδημαϊκός έχοντας λάβει PhD από το Πανεπιστήμιο του Princeton University και SMArchS από το MIT. Είναι βοηθός καθηγήτρια και συν—διευθύντρια του προγράμματος Master of Science στο Rensselaer Polytechnic Institute, καθώς και ιδρύτρια του ANAcycle thinktank στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Το βιβλίο «The Architecture of Closed Worlds. Or, What is the Power of Shit» (Lars Müller Publishers & Storefront for Art and Architecture, 2018) ήταν φιναλίστ για το 2019 Cornish Family Book Prize από τη National Gallery of Victoria, στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, που επιβραβεύει την αριστεία και την καινοτομία στον τομέα της τέχνης και του σχεδιασμού που έχει δημοσιευτεί διεθνώς. Ο νικητής και οι πέντε φιναλίστ επιλέχθηκαν από περίπου εκατό συμμετοχές σε όλο τον κόσμο κατά του διάρκεια του Melbourne Art Book Fair. Για να αγοράσετε το βιβλίο, μπορείτε να επισκεφτείτε τη διεύθυνση www.lars—müller—publishers.com Lydia Kallipoliti is an architect, engineer, and scholar with a PhD from Princeton University and a SMArchS from MIT. She is an Assistant Professor and the Co—Director of the Master of Science Program at Rensselaer Polytechnic Institute, as well as the principal of ANAcycle thinktank in Brooklyn, New York. The book “The Architecture of Closed Worlds. Or, What is the Power of Shit” (Lars Müller Publishers & Storefront for Art and Architecture, 2018) has been a finalist for the 2019 Cornish Family Book Prize by the National Gallery of Victoria in Melbourne, Australia, honoring excellence and innovation in art and design publishing internationally. The winner and five finalists were chosen from near a hundred entries around the world during the Melbourne Art Book Fair. To purchase the book you can visit www.lars—müller—publishers.com

[4.03]

Book Logo [Designed by Pentagram]

Λ. ΚΗΦΙΣΙΑΣ 98 ΜΑΡΟΥΣΙ • Τ: +30 210 8062704 • INFO@PLACED.GR

PLACED.GR

DECORATIVE ARCHITECTURAL LIGHTING

Total new

lŊ w: [05] [05.1] Myth & Duality: A New Hotel p.100 by Divercity Architects [05.2] Domus Immaterialis: A Pavilion for Nothingness p.104 [05.3] Mini Living: Redefining Premium p.108 the Value of Human Connections [05.4] Check In! The 5 Top Hotel Openings of the Year p.112

A luxurious 5—star beach resort in Mykonos is the new member of the Marriott Autograph Collection and promises to embark with each guest on an enchanting journey. Divercity Architects undertook this project and were asked to design and convert the two concrete frame buildings into a whole new experience.

100

totally new

Ένα πολυτελές beach resort 5 αστέρων στη Μύκονο, νέο μέλος της Marriott Autograph Collection, προσκαλεί τον επισκέπτη σε ένα σαγηνευτικό ταξίδι. Τη δημιουργία του έχουν αναλάβει οι Divercity Architects, οι οποίοι κλήθηκαν να σχεδιάσουν και να μετατρέψουν δύο υπάρχοντα κτίσματα, ολοκληρωμένα μέχρι το σκελετό σκυροδέματός τους, σε μια νέα ολοκληρωμένη εμπειρία.

Myth & Duality A New Hotel Divercity Architects Επιμέλεια / Editing: Δανάη Μακρή / Danai Makri

by Divercity Architects Το ξενοδοχείο αποτελείται από 76 δωμάτια και σουίτες, περιβαλλόμενο από ειδυλλιακές πισίνες που καλούν τους φιλοξενούμενους να ενδώσουν στους μεσογειακούς κήπους του τοπίου του resort. Σε μια διττότητα εμπειριών, το ξενοδοχείο χαρακτηρίζεται από τη δυνατή συνύπαρξη διαφορετικών συνθηκών: Η χαλάρωση και η περισυλλογή αντιπαραβάλλεται στον δυνατό παλμό και την ανθρώπινη σύνδεση. Αυτό το αινιγματικό ταξίδι ενθαρρύνει την αναζήτηση των αισθήσεων και του εαυτού μέσω του τοπίου. Η εμπειρία του φιλοξενούμενου θεμελιώνεται σε μια συνεκτική αφήγηση που διαμορφώνεται από την αρχιτεκτονική, το τοπίο, τη διακόσμηση, τις υπηρεσίες και το branding, ενώ ταυτόχρονα καθορίζεται και από το τοπικό μυκονιάτικο υπόβαθρο.

[5.01]

The hotel consists of 75 rooms and suites and is surrounded by idyllic swimming pools that will definitely attract its visitors and urge them to explore the Mediterranean scenery of the resort. This hotel successfully embodies the coexistence of different circumstances: Relaxation and meditation juxtapose the lively beat and human connection in a duality of experiences. This enigmatic journey urges guests to absorb the scenery and find themselves while doing so. Each guest has the opportunity to enjoy a collective narration that combines the architecture, the scenery, the interior design, the services that the hotel offers as well as the branding, while being heavily influenced by the local Mykonian background.

totally new 101

[5.01]

totally new 102 ΜΕ ΑΦΟΡΜΉ ΤΗΝ ΑΙΓΑΙΟΠΕΛΑΓΊΤΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΉ

Στην παραδοσιακή αιγαιοπελαγίτικη αρχιτεκτονική, φυσικό και κτιστό περιβάλλον συλλειτουργούν αρμονικά, δημιουργώντας μια μοναδική χωρική αφήγηση στο Αιγαίο Πέλαγος. Η μαγεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του Αιγαίου έγκειται ακριβώς σε αυτή την προοπτική: την ανθρώπινη παρέμβαση, εμπνευσμένη από τη φύση, που σέβεται τη ροή θάλασσας και στεριάς. Με αφετηρία αυτή τη συνθήκη, και ταυτόχρονα λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τα υπάρχοντα κτίσματα οφείλουν να διατηρηθούν, τρία σημεία έγιναν κλειδιά για την αρχιτεκτονική του ξενοδοχείου. Τα στοιχεία σκίασης, ώστε να δημιουργηθεί ένα δυναμικό υπόβαθρο σκιών που λικνίζονται, οι πέτρινοι τοίχοι, για τον τονισμό της ιδιωτικότητας ενώ παράλληλα προσφέρεται απρόσκοπτη θέα και προστασία από τους ανέμους, και το νερό, για να αντανακλα την πολλαπλότητα των γειτονικών παράκτιων τοπίων.

[5.01]

DRAWING INSPIRATION FROM THE AEGEAN ARCHITECTURE

According to the traditional Aegean architecture, the natural and the man made environment co—exist in harmony while creating a unique spatial narration with a view of the Aegean Sea. The majestic element of the traditional architecture of the Aegean Sea can be found in the perspective where human intervention is inspired by nature and respects the flow between land and sea. Based on that and keeping in mind that it was essential for the buildings to be preserved, there were three key points in designing the hotel: Shade elements in order to create a dynamic background of swaying shadows, stone walls so as to establish a sense of privacy and at the same time offer unobstructed view of the scenery and protection from the wind and, last but not least, the water element that would reflect the plurality of the neighboring seaside landscapes.

Οι εσωτερικοί χώροι εμπνέονται από τον μύθο του Νάρκισσου, την κατεξοχήν φιγούρα αυτο—αντανάκλασης. Οι Divercity Architects ενορχήστρωσαν την αρχιτεκτονική πλευρά της γνωστότερης ίσως αλληγορίας για τον τρόπο που η ομορφιά μάς συνεπαίρνει και τη χρησιμοποίησαν συμβολικά, ώστε να υπογραμμίσουν τους τρόπους που το τοπίο καθορίζει την εμπειρία της ομορφιάς. Οι κοινόχρηστοι χώροι του ξενοδοχείου ενισχύουν τις αισθήσεις και προσφέρουν πλούσια ποικιλία ερεθισμάτων. Τολμηρές γραμμές μεταμορφώνουν τα παραδοσιακά υλικά: το bamboo γίνεται εντυπωσιακό στοιχείο τοίχων, το ρατάν σε πυκνή πλέξη επανακαθορίζεται ως λεπτομέρεια οροφής, ενώ το μάρμαρο τεμαχίζεται σε μία δυναμική δαπεδόστρωση που επιδεικνύει μια σειρά από χρωματικούς τόνους. Επομένως, αντιθετικά στοιχεία έρχονται κοντά ως συμπληρωματικά. Μια διττότητα υλικών συνδυάζει φυσικές υφές και χρώματα με επεξεργασμένα υλικά και τελικές επιφάνειες. Ο σχεδιασμός των δωματίων σηματοδοτείται από τον συνδυασμό της επιφάνειας του δαπέδου με το πυκνό πλεκτό της οροφής, με πληθώρα από καθρέπτες και κτιστά στοιχεία επίπλωσης.

totally new

ΚΑΤΟΙΚΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ «ΚΑΡΔΙΆ» ΤΟΥ ΝΆΡΚΙΣΣΟΥ

STAYING RIGHT AT THE “HEART” OF NARCISSUS

The interior design of the hotel draws inspiration from the myth of Narcissus, a figure representative of self—reflection. Divercity Architects depicted the architectural aspect of one the most well—known allegories which focuses on how people are enchanted by beauty, and they used it symbolically in order to emphasize on the ways the scenery can define how we are experiencing beauty.

103

The communal areas of the hotel are there to enhance the senses and provide a range of stimuli to the guests. Bold lines transform traditional materials: Bamboo becomes part of the spectacular wall décor, dense knitted rattan is redefined and used as part of the ceiling, while marble has been carved and used for the flooring of the hotel that displays a range of different shades. Therefore, seemingly contrasting elements become complementary of one another. A duality of materials combines natural textures and colors with refined materials and architectural finishes. The room design is essentially a combination of the flooring and dense knitted ceiling complemented by many mirrors and built—in furniture.

AEGON MYKONOS AUTOGRAPH COLLECTION HOTELS

Credits:

[5.01]

The diploma thesis of Anastasis Floros entitled “domus immaterialis: a pavilion for nothingness” was presented in July 2018 at the Department of Architecture of University of Thrace and was supervised by Professor Polyxeni Mantzou.

104

totally new

Η διπλωματική εργασία του Αναστάση Φλώρου με τίτλο «domus immaterialis: a pavilion for nothingness» παρουσιάστηκε τον Ιούλιο του 2018 στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θράκης με επιβλέποντα καθηγητή την Πολυξένη Μάντζου.

Student's Work

Domus Immaterialis A Pavilion for Nothingness Μπορεί η άυλη εμπειρία να αποκτήσει υλική υπόσταση; Μπορεί ο χώρος του «τίποτα» να οριστεί ως αρχιτεκτονικός χώρος; Η διπλωματική αυτή εργασία αποπειράται να προτείνει τη δημιουργία ενός χώρου που είναι κάτι παραπάνω από μόνο ένα κτίριο. Πρόθεση ήταν να δημιουργηθεί ένας χώρος ο οποίος θα προσφέρει στο κοινό μια εναλλακτική εμπειρία, αλλά κι έναν νέο τρόπο πρόσβασης στην εμπειρία αυτή. Περισσότερο ανοιχτό και αυθόρμητο, και λιγότερο ιεραρχικό. Μια πλατφόρμα πειραματισμού με εναλλακτικές πρακτικές.

[5.02]

Εισάγεται ένας νέος όγκος. Το τοπίο αλλάζει. Το τοπίο βρίσκεται σε συνεχή ανανέωση. Το αόρατο εμφανίζεται. Ο χώρος μεταβάλλεται και η αντίληψή μας για το περιβάλλον μετασχηματίζεται. Οι οπτικές μας αντιλήψεις αμφισβητούνται. Οι βεβαιότητες ξεθωριάζουν, η φαντασία μας προκαλείται. Can the immaterial experience become corporealized? Can the Space of Nothing be defined as an architectural site? The project proposes to create a place that is more than an building. The intent is to create a space by offering to the public an alternative experience and a new way to access the experience. More open and spontaneous, and less sacralised. A platform for experi-

mentation with alternative practices. The landscape is changed. A new volume sets in. The landscape is in constant renewal. The invisible appears. Space is altered and our perception of the environment is transformed. Our visual perceptions are challenged. Certainties fade, our imagination is provoked during the interpretation process.

Ένας χώρος για να στεγάσει το «τίποτα» και τα πάντα. Ένας τόπος. Υπάρχων ή όχι. Αυτό θα είναι το πλαίσιο για έναν «άλλον», πειραματικό χώρο, σε αντίθεση με την ισχύουσα νόρμα. Μια τρίτη περιοχή ανάμεσα στην παραδοσιακή διχοτόμηση της μορφής και του περιεχομένου. Αυτός ο χώρος του «τίποτα» μπορεί να αναγνωσθεί ως σύνθετος, προκλητικός και πολύπλευρος. O στοχασμός μας κατευθύνεται προς το φαινομενολογικό δυναμικό της απουσίας, της παρουσίας και της τοποθέτησης και σχολιασμού της φύσης του χώρου, εξετάζοντας έναν χώρο πειραματισμού που προκαλεί τις υπάρχουσες μορφές. A space to house Νothing and Εverything. A site. Existent or not. This will be the context for an “other” experimental space, in opposition to the prevailing norm. A third area between the traditional dichotomy of

form and content. This space of Nothing can be read as complex, emotive and multi—faceted. Our contemplation is directed toward the phenomenological potential of absence / presence and place making and a commentary on the nature of space. Examine a space of experimentation that challenges existing forms. «Κενοί» χώροι με δυνατότητα πειραματικής κατοχής. Ζητήματα προγράμματος, γεγονότα, χωρικές ιεραρχίες και μια ολόκληρη σειρά φυσικών και μεταφυσικών φαινομένων. Επομένως, η εστίασή μας είναι στην παραγωγή και στην αλληλεπίδραση μεταξύ του «κάτι» και του «τίποτα», του δυναμικού και στατικού, του σκότους και του φωτός. Οι ιδιότητες του «άυλου», του «τίποτα», του «κενού», υπήρξαν βασικά συστατικά μέσα στους προτεινόμενους χώρους – όπου το απτό συνυπάρχει με το άυλο, το μετρήσιμο με το ανυπολόγιστο.

totally new 105

[5.02]

totally new

“Empty” spaces with the potential for experimental occupation. Issues of programme, event, spatial hierarchies and a whole range of physical and metaphysical phenomena. So our focus is on making and the interplay between something and nothing, dynamic and static, darkness and light. The qualities of “immaterial”, “nothingness”, “emptiness”, were essential ingredients within the proposed spaces – where the tangible coexists with the intangible, the measurable with the immeasurable. Το pavilion εναπόκειται στο «τίποτα» και την «κενότητά» του. Είναι το αποτέλεσμα του «τίποτα»: κανένα πρόγραμμα, καμία λειτουργική απαίτηση, κανένας ορισμός μεγέθους, καμία συγκεκριμένη τοποθεσία ή δημόσιες ροές κίνησης. Το έργο στοχεύει στη δημιουργία μιας αρχιτεκτονικής των αισθήσεων. Δημιουργείται ένα θέαμα για τις αισθήσεις, το οποίο λαμβάνει υπόψη την εμπειρία και τα συναισθήματα, τη μνήμη και την κατοχή του χώρου. Ένας λαβύρινθος ερωτήσεων που προκαλεί ένα αίσθημα απώλειας και ανικανότητας εξάντλησης των δυνατοτήτων για συνδέσεις και νόημα, όπου οι χρήστες πρέπει να βασίζονται σε όλες τις αισθήσεις τους. Δεν έχει πλέον κέντρο, αλλά ούτε περιφέρειες: είναι μια ριζωματική δομή. Δεν υπάρχουν δομικά σημεία ή θέσεις. Δημιουργείται ένας χώρος χωρίς καθορισμένη διαδρομή μέσα από «αίθουσες», που επιλέγονται σύμφωνα με την ελεύθερη βούληση κάθε επισκέπτη, χωρισμένες τυχαία μεταξύ διαφορετικών εκδηλώσεων. Οι «αίθουσες» έχουν επιλεγεί σκόπιμα, αν και δεν ελέγχουν τη σειρά με την οποία ο επισκέπτης αλληλεπιδρά με αυτές.

106

Οι μορφές δεν είναι υποχρεωτικά προδιαγεγραμμένες, μάλλον οι ένοικοι φέρνουν μια χρήση στο χώρο. Όταν δεν χρησιμοποιούνται, τα αντικείμενα βρίσκονται ως αδρανή ερείπια, υποδηλώνοντας τις δυνατότητές τους για κατοχή. Ο νους περιορίζεται κατά κάποιον τρόπο από την πλήρη κατανόηση. Η ερειπωμένη και φαινομενικά ατελής ποιότητα της αρχιτεκτονικής δίνει στον νου περισσότερες ευκαιρίες για υποθέσεις και εικασίες. The pavilion lies within its nothingness and emptiness. The result of Nothing: No program, no functional requirements, no size definition, no site mandates, no occupancy targets, or public flow rates. The project aims to create an architecture of the senses. A spectacle for the senses is created, that takes into account the experience and emotions, memory and occupation. A labyrinth of questions that elicits a feeling of being lost and an incapacity to exhaust the possibilities for connections and meaning, where the users need to rely in all of their senses. It has no more centre, no more peripheries; it is a rhizomatic structure. No longer structural points or positions. Creating a space without a set path through “rooms”, chosen according to the free will of each visitor, divided at random between different manifestations. The “rooms” are deliberately selected, although do not control the order in which the visitor interacts with them. Forms are not necessarily prescribed; rather occupants bring a use to the space. When not in use, objects lay as dormant ruins, suggestive of their potential for occupation. The mind is in some way restricted from complete understanding. The ruinous and seemingly incomplete quality of the architecture allows the mind greater opportunities for speculation. Τέλος ο επισκέπτης αμφισβητείται από το ίδιο το pavilion, με το ερώτημα: είμαι ο κύριος του μυαλού και του περιβάλλοντός μου;

[5.02]

The visitor is challenged by the pavilion, by the question: Am I the master of my own mind and my surroundings?

berker Q.3

Μοντέρνο design για κομψούς χώρους

Φωτογράφος: Βαγγέλης Πατεράκης

Στιβαρός, με καθαρό περίγραμμα και εξαιρετικό φινίρισμα. Ο μοντέρνος σχεδιασμός του διακόπτη berker Q.3 σε συνδυασμό με την υψηλή ανθεκτικότητά του απαντούν σε κάθε αρχιτεκτονική απαίτηση. Περισσότερες πληροφορίες στο hager.gr

totally new

Η φιλοσοφία της MINI αφορά τη μέγιστη ελευθερία εδραιωμένη πάνω στον ελάχιστο χώρο. Βασισμένη στις αρχές της δημιουργικής χρήσης του χώρου, η MINI αναπτύσσει και βελτιώνει την αστική κινητικότητα από το 1959. MINI is all about maximum freedom based on minimal space. Based on the principle of creative use of space MINI has been improving urban mobility since 1959.

108

MINI LIVING | Do Disturb, Salone del Mobile [2016]

Mini Living Redefining Premium Oke Hauser Επιμέλεια στα ελληνικά / Edited in Greek Μελίνα Αρβανίτη Πολλάτου / Melina Arvaniti Pollatou

The Value of Human Connections

Γεννημένη και ζώσα εντός της πόλης, η MINI, από το 2016, εργάζεται πάνω σε μια ολιστική προοπτική, δημιουργώντας καλύτερα σενάρια για το αστικό μας μέλλον μέσω της πρωτοβουλίας MINI LIVING. Μεταφράζοντας ισοδύναμα τη δομική αρχή που διέπει τη φιλοσοφία κίνησης της εταιρείας, η MINI LIVING αναπτύσσει δράσεις που στοχεύουν στη βελτίωση της ποιότητας της αστικής ζωής σε έντονα πυκνοκατοικημένες περιοχές παγκοσμίως. Τα έργα αντιμετωπίζουν αστικές προκλήσεις όπως η έλλειψη χώρου, η αύξηση των ενοικίων και η ατομική απομόνωση. Βασισμένη στη φιλοσοφία «BIG LIFE.SMALL FOOTPRINT», η MINI LIVING προτείνει λύσεις που εδράζονται στον διαμοιρασμό και την ανταλλαγή μεταξύ των ατόμων.

[5.03]

Μετατρέποντας τη φαντασία σε πραγματικότητα, η MINI LIVING κάνει το επόμενο βήμα, μετά το στάδιο των ιδεών και των εγκαταστάσεων, προχωρώντας σε μακροπρόθεσμες επεμβάσεις, ξεκινώντας φέτος από τη Σανγκάη. Born in the city and alive in the city MINI has been working on a holistic perspective to create better urban futures with its initiative MINI LIVING since 2016. Translating the core principle from its mobility background MINI LIVING has been working on concepts aiming to improve the quality of urban life in highly densified areas throughout the globe. The projects tackles urban challenges like lack of space, raising rents and personal isolation. Based on the idea “BIG LIFE.SMALL FOOTPRINT”,

MINI LIVING embraces solutions based on sharing and personal exchange. Turning fiction into facts MINI LIVING takes the next step from concepts and installation to long term implementations starting this year in Shanghai. Ο κόσμος μας βρίσκεται σε συνεχή αλλαγή: ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται, οι πόλεις μας μεγαλώνουν διαρκώς και νέες τεχνολογικές καινοτομίες διαμορφώνουν τον τρόπο ζωής μας. Το μέλλον μας αναμένεται αστικό καθώς οι πόλεις είναι πιθανότατα η μεγαλύτερη ανθρώπινη εφεύρεση. Προσφέροντας ευκαιρίες, έμπνευση και προσωπική ανάπτυξη, δεν υπάρχει ύπαρξη που να μην έχει επηρεαστεί βαθιά από μια προσωπική αστική εμπειρία. Όμως, αυτή η αγάπη και ο μόχθος προς τις πόλεις συνοδεύεται από ένα πλατύ εύρος προκλήσεων: την έλλειψη χώρου, την αύξηση των ενοικίων και συχνά την ατομική απομόνωση. Φαίνεται να υπάρχει ένα τεράστιο κενό ανάμεσα σε ό,τι προσφέρει η αγορά ακινήτων και σε ό,τι οι άνθρωποι, πραγματικά, θέλουν και χρειάζονται ώστε να ζήσουν εντός της αστικής σφαίρας. Υπάρχει μια ολόκληρη γενιά που μεγαλώνει εντός της διαμοιρασμένης οικονομίας, που αναζητά λύσεις που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της για προσωπική ευελιξία και κοινωνική ανταλλαγή. Γεννημένη και ζώσα εντός της πόλης, η MINI άρχισε να σκέφτεται πάνω σε μια ολιστική προοπτική συνεισφοράς για μια πιο φωτεινή αστική ζωή.

totally new

Το κίνητρο της MINI LIVING εστιάζει στην είσοδο της καινοτομίας στις αστικές συνθήκες διαβίωσης, δίνοντας έμφαση στην ιδέα της δημιουργικής χρήσης του χώρου και τη μεγιστοποίηση της προοπτικής του διαμοιρασμού. Τα τελευταία τρία χρόνια, η MINI LIVING, υλοποίησε διάφορες ιδέες και εγκαταστάσεις με σκοπό να ξεκινήσει έναν διάλογο για το ξεκλείδωμα νέων δυνατοτήτων εντός της αστικής αρχιτεκτονικής: χωρική επάρκεια, έξυπνος σχεδιασμός και ενδυνάμωση της οπτικής των διαμοιρασμένων χώρων και λειτουργιών εντός μιας κοινότητας. Φέτος, η MINI LIVING, κάνει το επόμενο βήμα υλοποιώντας τις ιδέες της στο πρώτο μόνιμο εγχείρημά της στη Σανγκάη. Όντας ένα από τα πλέον δυναμικά κέντρα αστικοποίησης και πυκνής δόμησης, η Σανγκάη αποτελεί την ιδανική τοποθεσία για να σκεφτεί κανείς πάνω σ’ έναν μελλοντικό τρόπο διαβίωσης.

Μεταμορφώνοντας τον υπάρχοντα χώρο ενός εργοστασίου χρωμάτων σ’ έναν υβριδικό χώρο εργασίας, διαβίωσης και παιχνιδιού, το έργο έγινε πολύ περισσότερα από ένα απλό οικιστικό κτίριο. «Δεν ενδιαφερόμαστε μόνο για κτίρια κατοικιών, θέλουμε να δημιουργούμε τόπους που επιστρέφουν πίσω στην πόλη, συνδέοντας τους ανθρώπους και άρα τοποθετώντας το αστικό συναίσθημα στην καλύτερη εκδοχή του», εξηγεί ο Oke Hauser, Διευθυντής Δημιουργικού της MINI LIVING. Σκοπεύοντας ν’ αποτελέσει αστικό καταλύτη για την περιοχή, το έργο των 8.000 τ.μ., εκτείνεται σε 5 κτίρια, παρέχοντας ένα δίκτυο δημόσιων χώρων, νέων πλατειών και εναέριων κήπων που παροτρύνουν την κοινωνική διάδραση, συνδέοντας το έργο με τη γειτονιά. Τα micro διαμερίσματα ομαδοποιούνται μέσω κοινόχρηστων χώρων ενώ οι καινούργιοι, δημόσιας πρόσβασης χώροι εργασίας και αναψυχής αποσκοπούν στη δημιουργία μιας συναρπαστικής κοινότητας που θα εμπνέει τα μέλη της.

Transforming an existing paint factory into a hybrid mix of work, live and play the project becomes much more than just a residential building. “We are not just interested in building apartments, we want to create places that give back to the city. That connect people and feel urban in its best meaning”, explains Oke Hauser, the Creative Lead of MINI LIVING. Aiming to become an urban catalyst the 8,000 square meters of the project stretch over 5 buildings, providing a network of public spaces, new plazas and roofgardens to embrace social interaction and connecting the project with the neighborhood. The micro apartments are clustered with shared communal areas and the new public accessible work and leisure spaces are all about fostering an inspiring community. As Shanghai being the first one of many to come the MINI LIVING team is currently working on more projects in an international context.

Η επέμβαση στη Σανγκάη αποτελεί το πρώτο έργο από τα πολλά που αναμένεται να ακολουθήσουν, καθώς η ομάδα της MINI LIVING επεξεργάζεται ήδη τα επόμενα έργα της σε διεθνές επίπεδο.

Its initiative MINI LIVING focuses to innovate urban living conditions based on the idea of creative use of space and the aspect of shared is more. Since three years MINI LIVING created various concepts and installations to start a dialogue about unlocking new potentials within urban architecture: Space efficient, cleverly designed and embracing the aspect of sharing spaces and functions as a community.

[5.03]

MINI LIVING & SO-IL Partners | Salone del Mobile [2017]

109

Our world is in constant change: The global population is growing, our cities are becoming bigger and bigger, and new technologies are shaping the way we live. Our future will be urban as cities are probably our biggest human invention. Offering opportunities, inspiration, and personal growth there is no life that has not been deeply informed by a personal urban experience. But this love and strive towards cities comes with a wide range of challenges: Lack of space, raising rents and often personal isolation. There seems to be a huge gap of what the housing market offers and what people really want and need to live inside of the urban realm. There is a whole generation that has been growing up in the sharing economy looking for solutions fitting their needs of personal flexibility and social exchange. Born in the city and alive in the city MINI started to think about a holistic perspective how to contribute to a brighter urban life.

This year MINI LIVING takes the next step implementing the ideas into its first permanent location in Shanghai. Being one of the most dynamic places of urbanization and densification it is the perfect location to think about a future way of living.

totally new

BIG LIFE. SMALL FOOTPRINT.

«Στη MINI LIVING πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν ν’ απολαύσουμε τον χώρο μας, αγκαλιάζοντας ταυτόχρονα την κοινότητα, καθώς και ότι η δημιουργική χρήση του χώρου αποτελεί το κλειδί για νέες προσεγγίσεις των πόλεων που αγαπάμε. Εφαρμόζουμε τη σχεδιαστική μας γνώση ώστε ν’ ανακαλύψουμε νέα πλαίσια για την αστική διαβίωση και να εδραιώσουμε έξυπνους τρόπους διαμοιρασμού των αποθεμάτων μας. Γι’ αυτόν τον λόγο συνεργαζόμαστε και καινοτομούμε ώστε να ξεκλειδώσουμε τις κρυμμένες δυνατότητες των αστικών περιοχών, αναζητώντας ποιότητα ζωής σε συνδυασμό με το ελάχιστο δυνατό αποτύπωμα. Ζώντας συνειδητά και χτίζοντας το μέλλον των πόλεων μας».

BIG LIFE. SMALL FOOTPRINT.

«At MINI LIVING, we believe that it is possible to enjoy our own space while embracing community, and that creative use of space is key for new approaches to the cities we love. We apply our design knowledge to discover new concepts for urban living, and establish smart ways to share our resources. This is why we collaborate and innovate, to unlock the hidden potential in our urban areas, searching for quality of life on a minimum footprint. Living consciously, and building the future of our cities».

110

MINI LIVING | Urban Cabin Beijing

Βιογραφικό Σημείωμα: Ο Oke Hauser ολοκλήρωσε τις σπουδές του πάνω στην Aρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης, στη Γερμανία, με επαίνους πρώτου βαθμού, ενώ κέρδισε την διάκριση υψηλού κύρους Bruno Taut Award για τη διπλωματική του διατριβή. Αφού δούλεψε στο αρχιτεκτονικό γραφείο του Rem Koolhaas, OMA, στη Νέα Υόρκη και σε αυτό των Herzog & De Meuron στην Ελβετία, συνεργάστηκε με τη MINI ως Διευθυντής Δημιουργικού της MINI LIVING, του νέου εγχειρήματος της εταιρείας για το μέλλον της αστικής κατοικίας. Oke Hauser (Dipl. Ing.) finished his architectural studies at the University of Stuttgart, Germany, with first class honors and won the prestigious Bruno Taut Award for his thesis. After working at Rem Koolhaas’ office OMA in New York and Herzog & De Meuron in Switzerland, he joined MINI as Creative Lead for MINI LIVING, the brand's venture into the future of urban housing.

MINI LIVING | Urban Cabin Beijing

Images: Courtesy of BMWGroup

[5.03]

CV:

SPACE STEP η αποθήκευση σε άλλο επίπεδο

The travel editor, Pagona Lampsati, while in a quest to discover exceptional design, takes us to the best new hotels that opened in 2019.

112

totally new

Η travel editor Παγώνα Λαμψάτη μάς ταξιδεύει στα καλύτερα ξενοδοχεία που άνοιξαν στο 2019, με πυξίδα της το καλό design.

Παγώνα Λαμψάτη Pagona Lampsati

The 5 Top Hotel Openings of the Year

Check In! [1] TIMES SQUARΕ EDITION

[5.04]

[ΝΈΑ ΥΌΡΚΗ / ΗΠΑ] Ο Αμερικανός Ian Schrager, ο επιχειρηματίας που εμπνεύστηκε την μπουτίκ φιλοξενία, και η Marriott Inc μάς συστήνουν το νέο πρόσωπο της πολυτέλειας στη Νέα Υόρκη με το Times Square EDITION. Το ξενοδοχείο, που ξαναβάζει την Τime Square στο επίκεντρο της πόλης και του τουριστικού ενδιαφέροντος, άνοιξε τις πόρτες του τον περασμένο Μάρτιο στο κτίριο του Clock Tower της Madison Avenue, το οποίο κατασκευάστηκε το 1909 ως έδρα της Metropolitan Life Insurance Company. Το κτίριο ανακαινίστηκε διατηρώντας τη γοητεία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού του για να προσφέρει πολυτελή διαμονή. Καταλαμβάνει 9.290 τ.μ. και διαθέτει 452 δωμάτια, γυμναστήριο, spa στον 39ο όροφο, το γαστρονομικό concept 701 West υπό την καθοδήγηση του βραβευμένου με αστέρια Michelin chef John Fraser, το Paradise Club που θα φιλοξενεί ποικιλία θεατρικών παραστάσεων – ένα πρωτότυπο είδος καμπαρέ. «Το θέατρο είναι ζωντανό. Είναι αληθινό. Είναι ό,τι πιο κοντινό υπάρχει στα όνειρα», εξηγεί η Anya Sapozhnikova, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Marriott International, και ο ο Ian Schrager συμπληρώνει για το concept του project που όμοιό του δεν υπάρχει στην πόλη: «Η Νέα Υόρκη ήταν η πόλη των ονείρων και η Times Square ήταν στην πάντα καρδιά της, με διαφορετικούς τρόπους σε κάθε εποχή. Το Times Square EDITION ενσαρκώνει το παρελθόν της και οδηγεί την αγαπημένη αυτή γειτονιά στο μέλλον».

Στο λόμπι του ξενοδοχείου η μεγάλη αίθουσα με τις ενετικές τεχνοτροπίες στους τοίχους και την οροφή και η σφαίρα από ανοξείδωτo χάλυβα, εμπνευσμένη από τα έργα τέχνης των Anish Kapoor και Jeff Koons, υποδέχονται τον ταξιδιώτη βάζοντάς τον στο πνεύμα που επικρατεί. Την κομψή εικόνα συμπληρώνουν εξωτερικές βεράντες σε κάθε όροφο, γνωστές ως Bladerunner Terraces, έπιπλα των Christian Liaigre, Erik Kolling, Alvar Alto, κομμάτια εμπνευσμένα από τον Jean—Michel Frank, χειροποίητα μεταξωτά χαλιά, μάρμαρα και κερωμένα δέρματα, καθώς και μια έκθεση με φωτογραφίες από καλλιτέχνες—θρύλους, όπως οι Helen Levitt και Elliott Erwitt, που αναδεικνύουν την κουλτούρα της πόλης.

[1]

TIMES SQUARE EDITION

[NEW YORK / USA] The American Ian Schrager, the entrepreneur, who conceived the idea of the “boutique hotel” category of accommodation, and Marriott Inc introduce a new addition to luxurious living in New York: The Times Square EDITION. The addition of this hotel to the city has benefited Times Square immensely as it has become the talk of the city and has attracted the interest of many tourists too. Times Square EDITION opened its doors to the public last March at the Clock Tower in Madison Avenue, a building that was constructed in 1909 to accommodate the headquarters of Metropolitan Life Insurance Company. It has been renovated in a way that its original design has been preserved and was slightly altered in order to offer guests a luxurious hotel experience. It occupies an area of 100,000 square feet and

features 452 guest rooms, a state of the art fitness centre, a spa at the 39th level and a fine—dining option, the 701 West restaurant, orchestrated by the Michelin—starred chef John Fraser. There is also a performance venue, the Paradise club, a modern cabaret that hosts a wide range of theatre performances. As Anya Sapozhnikova, the president and executive director of Marriott International, explains: “Why theater? It’s live. It’s real. It’s the closest thing to dreams”. Adding to that, Ian Schrager says that: “New York was the City of Dreams, Times Square at its heart, where everyone came together with a common purpose. The Times Square EDITION is the embodiment of this storied past, resurrected for the present, providing hope for the future of this most beloved neighborhood”. Entering the lobby of the hotel, the visitors face a long hall with Venetian plastered walls and ceiling as well as a floating stainless sphere inspired by the great artwork of Anish Kapoor and Jeff Koons. There are also the famous Bladerunner outdoor terraces that frame each level of the hotel, furniture made by Christian Liaigre, Erik Kolling, Alvar Alto, art pieces inspired by Jean—Michel Frank, handmade silk carpets, marble and waxed leather surfaces and, last but not least, a photograph exhibition by legendary artists, Helen Levitt and Elliott Erwitt and many others that illustrate the culture and diversity of New York City.

KIMPTON DE WITT

totally new

[2]

[ΆΜΣΤΕΡΝΤΑΜ / ΟΛΛΑΝΔΊΑ] Το πρώτο ευρωπαϊκό ξενοδοχείο της Kimpton De Witt εμπνέεται από την αγάπη των Ολλανδών για τη φύση, όπως αυτή αποκαλύφθηκε στους υπεύθυνους της εταιρείας κατά τη διάρκεια αναζήτησης concept μέσα στις μυστικές αυλές του Άμστερνταμ, πίσω από τα αρχοντικά, στις αγορές με τα φρέσκα λουλούδια. Η Ave Bradley, Global Senior Vice President of Design and Creative Director των Kimpton Hotels & Restaurants, εξηγεί ότι ήθελε να δημιουργήσει ένα περιβάλλον που θα συνδυάζει αρχιτεκτονικά το φρέσκο, σύγχρονο πρόσωπο της ολλανδικής πρωτεύουσας με στοιχεία από την ιστορία της. «Οι βόλτες στην πόλη σού αποκαλύπτουν όλες τις λεπτομέρειες», λέει. Η πρόκληση, ωστόσο, ήταν η ενσωμάτωση του εξωστρεφούς concept στα τρία ιστορικά αρχοντικά του 16ου αιώνα και στα δύο κτίρια μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής που αποτελούν το Kimpton De Witt. Να υπάρχει, δηλαδή, μια αίσθηση συνέχειας και αρμονίας στα 274 δωμάτια και τις 15 σουίτες που στεγάζονται στα διαφορετικά κτίρια. Τα εσωτερικά αίθρια που ανοίχτηκαν, τα φωτεινά χρώματα, οι ταπετσαρίες και τα υφάσματα με βοτανικά θέματα, οι απλίκες που φέρουν μορφές πουλιών και αλεπούδων, και άλλες απρόσμενες αλλά εκλεπτυσμένες λεπτομέρειες έδωσαν ζωή στο εσωτερικών των κτιρίων και ενοποίησαν αισθητικά τους χώρους τους. Η δροσερή χρωματική παλέτα του απαλού γκρι με λευκό, που επιλέχθηκε κυρίως σε κοινόχρηστους χώρους, ο συνδυασμός μπλε και λευκών πλακιδίων στα μπάνια, αναφορά στα παραδοσιακά delft πλακάκια, τα ξύλινα δάπεδα αλλά και τα σύγχρονα έργα τέχνης δημιουργούν ένα ανεπιτήδευτα χαλαρό περιβάλλον. «Στο Άμστερνταμ οι άνθρωποι είναι χαλαροί, γι’ αυτό θέλαμε κάτι άνετο αλλά με ενδιαφέρον», εξηγεί ο Michaelis Boyd, της ομώνυμης λονδρέζικης εταιρείας που είχε αναλάβει το interior design. Το ξενοδοχείο διαθέτει επίσης το Wyers Bar & Restaurant, δικό του ανθοπωλείο, φροντίζει τους επισκέπτες με προϊόντα περιποίησης Marie—Stella—Maris, τους προτρέπει να γνωριστούν μεταξύ τους πίνοντας ένα ποτό κατά τη Social Hour (κάθε απόγευμα στις 17.00) και να εξερευνήσουν την πόλη με τα ποδήλατα VanMoof που τους παρέχονται δωρεάν.

[2]

KIMPTON DE WITT

oping the hotel, which consists of 274 rooms and 15 suites, which are located in a separate building. The interior of the hotel consists of interior patios, bright coloured walls, botanical themed wallpapers and fabrics, sconces in the form of birds or foxes, and plenty of other sophisticated details that create a vivid atmosphere and aesthetically unify the buildings. For the hotel’s communal spaces the colours light grey and white were used, whereas for the bathrooms a combination of blue and white wall tiles, that resemble the traditional delft tiles. Together with the wood flooring, and plethora of contemporary works of art, they create an effortlessly relaxed atmosphere. “In Amsterdam people seem relaxed and carefree and that is why we wanted to create a cozy and at the same time unique place with interesting design”, explains Michaelis Boyd of the London based Michaelis Boyd architecture firm that moderated its interior design. Moreover, in Kimpton De Witt you will also find the Wyers Bar & Restaurant,

the hotel’s flower shop, Marie—Stella—Maris skincare products, a social event that urges clients to interact and communicate with each other, called Social Hour and it is scheduled every afternoon at 17:00 and VanMoof bicycles that are free for our clients and are ready to accompany them while exploring the city of Amsterdam.

113

[AMSTERDAM / THE NETHERLANDS] This is the first hotel developed by Kimpton De Witt in Europe and its design is influenced by the love Dutch people have for nature as it was revealed to the company’s executives when they were searching for the concept of the new hotel. Hidden Amsterdam gardens at the back of beautiful houses and fresh flower markets became their inspiration for this project. Ava Bradley, Global Senior Vice President of Design and Creative Director at Kimpton Hotels & Restaurants, explains that she wanted to create an atmosphere that would architecturally combine Amsterdam’s modern fresh vibe with elements derived from its history. “Walking around Amsterdam I was able to appreciate all the details of local living”. The biggest challenge was to find a way to merge a more contemporary vibe with the historic elements of the three 16th century buildings and the two buildings of Brutalist architecture, where Kimpton De Witt is located. A harmonious coexistence of these elements was the ultimate goal when devel-

[5.04]

totally new 114

[3]

FOUR SEASONS HOTEL

[ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ / ΗΠΑ] Με μεγάλη προσδοκία και τετραετή απουσία της ξενοδοχειακής αλυσίδας από τη Φιλαδέλφεια, το Four Seasons Hotel Philadelphia άνοιξε τις πόρτες του στα μέσα του περασμένου Αύγουστου. Με επικεφαλής τον Βρετανό αρχιτέκτονα Norman Foster του Foster + Partners, το ξενοδοχείο στεγάζεται μεταξύ 48ου και 60ού ορόφου στο Comcast Technology Center, το ψηλότερο κτίριο της πόλης και 10ο στις ΗΠΑ. Διαθέτει 180 δωμάτια και 39 σουίτες, όλα με θέα από ψηλά στη Φιλαδέλφεια. Στο εσωτερικό το βλέμμα μαγνητίζουν οι εντυπωσιακές συνθέσεις λουλουδιών του floral designer Jeff Leatham, οι οποίες συνοδεύουν τον επισκέπτη από την είσοδο ως το λόμπι, όπου εκεί εκτίθεται η γιγαντιαία ψηφιακή καλλιτεχνική εγκατάσταση του ιαπωνικού στούντιο teamLab. Ο σεφ Jean—Georges Vongerichten κάνει το ντεμπούτο του στην πόλη με το εστιατόριο Jean—Georges Philadelphia και το κοκτέιλ μπαρ JG SkyHigh, τα οποία βρίσκονται στον 60ό όροφο. Σε αυτούς τους δύο χώρους ο Foster υιοθετεί την ιδέα ενός «αιθρίου», με τοίχους από γυαλί και καθρέπτες στις οροφές που αντικατοπτρίζουν την πόλη.

Ο 57ος όροφος είναι αφιερωμένος στην ευεξία. Εδώ υπάρχει σπα με επτά αίθουσες θεραπείας, τεράστια εσωτερική πισίνα και μπουτίκ με προϊόντα ευεξίας. Η Φιλαδέλφεια υποδέχτηκε με ενθουσιασμό τη νέα άφιξη και συνεχίζει να επεκτείνει τον αριθμό των καταλυμάτων της με ποικίλα projects σε διάφορες περιοχές.

FOUR SEASONS HOTEL

[PHILADELPHIA / USA] After great anticipation and four years of absence, Four Seasons Hotel Philadelphia, the hotel chain based in Philadelphia, started operating last August. The architect that curated this project is Norman Foster of the British Architecture firm Foster + Partners. The hotel is located between the 48th and 60th levels of Comcast Technology Centre, which is the highest building in Philadelphia and the 10th highest in the USA. It includes 180 guestrooms and 39 suites with a view of the city of Philadelphia. The interior of the hotel manages to capture the gaze of all guests with the amazing flower arrangements by floral designer Jeff Leatham that follow them from the hotel's entrance to the lobby, where the huge Japanese digital art installation by the Japanese studio, teamLab is exhibited.

The restaurant of the hotel, Jean— George Philadelphia, is the debut of chef Jean—Georges Vongerichten in the city, located in the 60th level of the building, together with the cocktail bar Sky High. While creating these two spaces, Foster adopted the idea of creating a “patio” with glass walls and mirrors on the ceiling that would reflect the whole city. The 57th level focuses on the clients’ wellness. There is a spa with seven treatment rooms, a huge indoor pool and a boutique with a wide range of wellness products. The people of Philadelphia enthusiastically welcomed the addition of Four Seasons Hotel Philadelphia, while the city urges the development of new accommodation projects in different parts of the city.

[5.04]

[3]

HEALING STAY KOSMOS HOTEL

totally new

[4]

[ULLEUNGDO \ ΝΌΤΙΑ ΚΟΡΈΑ] Το ξενοδοχείο Healing Stay Kosmos στο Ulleungdo κατάφερε να συνδυάσει κάτω από τις κατάλευκες επιφάνειες των μόλις 12 εκ. πάχους τοίχων του φαινομενικά ετερόκλητες έννοιες, όπως τις αρχές του φενγκ σούι με τα υψηλής απόδοσης σύγχρονα υλικά. Τα κτίσματα που αποτελούν την ξενοδοχειακή μονάδα είναι τοποθετημένα σε ύψος 30 μέτρων, πάνω στα ηφαιστειακά βράχια της νήσου Ulleungdo στη Νότια Κορέα. Το ιδιαίτερο αυτό καταφύγιο βρίσκεται 150 χλμ. από τη Σεούλ και οι επισκέπτες του θα χρειαστεί να ταξιδέψουν τρεισήμισι ώρες με πλοίο μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Η ενέργεια όμως του νησιού και το απρόσμενο φουτουριστικό ντιζάιν του ξενοδοχείου θα ανταμείψει και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη. Το καλοκαίρι το μέρος αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό για όσους αναζητούν ηρεμία και φύση. Η δημιουργία αρμονίας στο περιβάλλον και η διέγερση των αισθήσεων είναι σημαντικά στη Νότια Κορέα. Γι’ αυτό η σύνδεση με τη φύση ήταν το μεγάλο ζητούμενο. Ο αρχιτέκτονας Chamjoong Kim, του γραφείου The System Lab, ενσωμάτωσε στον μινιμαλιστικό σχεδιασμό του τα θετικά ενεργειακά πεδία του νησιού, ώστε η ηρεμία, η χαλάρωση και η αισιοδοξία να μεταδίδονται στους επισκέπτες. Το Κosmos διαθέτει πέτρινα δάπεδα, δρύινα έπιπλα, μεγάλες βεράντες για να χαλαρώνουν οι επισκέπτες και να ρεμβάζουν με θέα στη θάλασσα ή τις οροσειρές. Οι κομψές, λείες επιφάνειες των τοίχων, που διαμορφώνουν τα οκτώ δωμάτια κάθε κτιρίου, προσομοιάζουν στο αφαιρετικό σχήμα ενός αβγού. Επιπλέον, οι ταξιδιώτες μπορούν να περιηγηθούν με βάρκα ανάμεσα από τους βραχώδεις σχηματισμούς ή να εξερευνήσουν τις κορυφές των βουνών, τα σπήλαια, τα δάση των κέδρων και τους καταρράκτες. Ο Chamjoong Kim ήταν σίγουρος ότι είχε βρει μια παραδεισένια τοποθεσία όταν πρωτοαντίκρισε το Ulleungdo. Με το Kosmos την παρέδωσε και σε όλους εμάς.

[4]

HEALING STAY KOSMOS HOTEL

[ULLEUNGDO / SOUTH KOREA] The hotel Healing Stay Kosmos in Ulleungdo manages to combine the pure white surfaces of its 12 cm slim walls with Feng Shui principles and highly efficient modern materials.

115

This hotel is located on the 30 meters—high volcanic rocks in Ulleungdo Island, South Korea, 150klm from Seoul. In order to reach this unique sanctuary, its visitors will have to embark on a 3.5hour boat journey. The atmosphere of the island and the unexpected futuristic design of the hotel, though, will definitely reward and please all of its guests. During the summer, it becomes one of the most popular tourist destinations for people seeking to relax and enjoy nature. Their aim was to create a peaceful environment where people would decompress and enhance their senses through a deeper connection with nature, which is considered very important for South Koreans and their culture. The architect Chamjoong Kim

of the architecture firm, The System Lab incorporated the energy fields of the island to the minimal design of the hotel in order to transmit the peaceful, relaxing and positive vibe of the hotel to its residents. Kosmos offers a very aestetically pleasing experience with its stone flooring, oak wood furniture, huge balconies where people can relax and enjoy the breathtaking view of either the sea or the mountains. The sophisticated and smooth surfaces of its walls in the eight rooms of each building resemble the minimal shape of an egg shell. What is more, the guests of the hotel are able to visit the beautiful rock formations by boat or explore the mountain peaks, caves, cedar forests and waterfalls of the area. Chamjoong Kim was very excited to find this heavenly part of the Earth and by developing Kosmos in Ulleungdo, he has opened the gate in order for other people to admire it as well.

[5.04]

totally new [5]

NOBU HOTEL

116

[LOS CABOS / ΜΕΞΙΚΌ] Το τελευταίο project των Nobu Hotels βρήκε τη θέση του στο νοτιότερο άκρο της χερσονήσου Baja στο Los Cabos στο Μεξικό. Το παραθαλάσσιο Nobu Hotel Los Cabos σχεδιάστηκε από την WATG με τον χαρακτηριστικό ιαπωνικό μινιμαλισμό της Nobu και ένα χαλαρό στυλ που αντικατοπτρίζει τη μεξικανική κουλτούρα. Οι επισκέπτες μπαίνουν στο ξενοδοχείο από μια αυλή εμπνευσμένη από τη ζεν αισθητική της Ιαπωνίας προτού αντικρίσουν τη θέα στον ωκεανό μέσα από το κάδρο μιας πέτρινης μεξικανική πύλης. «Ο σχεδιασμός είναι ξεκάθαρα ιαπωνικός, αλλά χρειάζεται να βρίσκουμε τρόπους να τον προσαρμόζουμε σε κάθε χώρα», λέει ο De Niro. Παρ’ όλα αυτά, οι γνώστες του design θα διακρίνουν στην έμπνευση του Nobu Los Cabos κάποιες αναφορές και από το καλιφορνέζικο Nobu. Το νέο ξενοδοχείο, που λειτουργεί από τον περασμένο Μάρτιο, υπηρετεί το πνεύμα φιλοξενίας των Nobu με υπηρεσίες που επιβεβαιώνουν την καλή φήμη της αλυσίδας και τη γαστρονομία που προσφέρουν τα εστιατόριά τους. Διαθέτει 200 δωμάτια, σπα, εντυπωσιακή εξωτερική πισίνα, εστιατόρια και μπαρ Nobu, αίθουσες εκδηλώσεων. Στο εσωτερικό η Ανατολή υπερισχύει με απαλά χρώματα, μπανιέρες από ξύλο τικ, γεωμετρικά έργα τέχνης, που συνδυάζονται με κάποιες κατασκευές από υλικά της περιοχής εμπλουτίζοντας όμορφα την εικόνα του. Η Nobu ιδρύθηκε από τον σεφ και hotelier Nobu Matsuhisa, τον ηθοποιό Robert De Niro και τoν κινηματογραφικό παραγωγό Meir Teper και προβάλλει τη διαμονή στα καταλύματά της ως την απόλυτη εμπειρία στον πολυτελή τρόπο ζωής.

[5.04]

[5]

NOBU HOTEL

[LOS CABOS / ΜΕΞΙΚΌ] The most recent project that Nobu Hotels has undertaken has found its place in the southern point of the Baja peninsula, in Los Cabos, Mexico. The beachfront Nobu Hotel Los Cabos was designed by WATG. Its design was influenced by the signature Japanese minimalism of the Nobu brand, with the addition of a more relaxed vibe influenced by the Mexican culture.

The guests enter the hotel through a garden inspired by the Japanese zen aesthetic and then move on to find a stone gate with a majestic ocean view. “The design of the hotel is Japanese but we always find ways to adapt and introduce elements influenced by the country we’re designing it for”, says De Niro, even though design enthusiasts will definitely detect influences of the Californian Nobu in its design. Nobu Hotel Los Cabos opened its doors in March 2019 and has been offering the quality services that Nobu is praised for ever since. Integral part of the hotel is the dining experience and languorous meals that Nobu’s restaurants are known for. The hotel features 200 guestrooms, a spa, an impressive pool, Nobu restaurant and bar as well as event halls. Its interior adopts a Japanese aesthetic with a sophisticated light colour palette, teak wood incorporated in the bathrooms and geometrical artwork, all seamlessly blended with locally—sourced Mexican materials. Nobu is helmed by chef and hotelier Nobu Matsuhisa, the actor Robert De Niro and the movie producer Meir Teper. Their aim was to offer the greatest accommodation experience to their guests and introduce the ultimate luxury living in their lives.

Arké. Contemporary design.

Arké is the solution to today’s needs: a simple yet current and long-lasting object that offers a concrete, intelligent contribution to our daily lives. Contemporary design, eco-friendly materials and processing, cutting-edge intuitive controls. All given by the made in Italy. Vimar SpA, Italy, www.vimar.com Vimar Hellas SA, Maroussi - Athens, tel: 210 619 6440, vimar-gr@vimar.com - Showroom Thessaloniki, tel: 231 047 2027

Susta �ab

tain bility [06] [06.1] [06.2] [06.3]

Pieris.Architects: Eco-emotional Intelligence p.122 The New Raw: How to Print Your City p.126 The Top 3 Landscape Architecture p.130

Discovering the existence of another unspoiled planet is not easy to achieve. Ecology, however, is a very interesting and feasible concept, that Pieris.Architects architecture firm manifests with its projects. Stella and Piero Pieris’s work embody a different kind of “inteliigence” that respects the environment and natural ecosystems.

122

sustainability

Η ανακάλυψη κάποιου νέου υγιή πλανήτη δεν είναι εύκολη υπόθεση! H οικολογία, όμως, ποτέ δεν ήταν περισσότερο εφικτή και ενδιαφέρουσα απ’ ό,τι στα έργα του γραφείου Pieris.Architects. Με μια διαφορετικού τύπου «νοημοσύνη», τα έργα της Στέλλας και του Πιέρου Πιερή ενσωματώνουν τον σεβασμό στο περιβάλλον και τα φυσικά οικοσυστήματα.

Pieris.Architects Eco—emotional Intelligence AM: Ποια είναι η φιλοσοφία του αειφόρου σχεδιασμού σας;

[6.01]

PA: Στα έργα μας, η αειφόρος στρατηγική είναι ενταγμένη στο «DNA» του κτιρίου. Συχνά είναι ορατή και υπογραμμίζει με διακριτικό τρόπο τον αειφόρο χαρακτήρα του, άλλοτε πάλι —πλήρως αφομοιωμένη από την αρχιτεκτονική— γίνεται αντιληπτή μόνο βιωματικά. Η προσέγγισή μας είναι τόσο θεωρητική (conceptual) όσο και πρακτική (concrete). Στόχος μας είναι πάντα η δημιουργία ατμόσφαιρας και εμπειριών μέσα από μια οικο—συναισθηματικη προσέγγιση.

AM:

What is the philosophy behind introducing sustainability in the practice of architecture?

PA:

Our goal is to create sustainable buildings for every design or developing project we undertake. Sustainability can be found in the core of every one of our projects. It is often visible in the way it underlines a building, or it can be assimilated by its design and be realized later by its residents.

sustainability

Our architectural approach conceptual as it is concrete aim to create with our designs mosphere and experiences that our ecological sensitivity. AM:

Δώστε μας μερικά παραδείγματα…

PA: Ενδεικτικά, το 1999 εξελίξαμε και εφαρμόσαμε, στο πλαίσιο ερευνητικής εργασίας για το UCL, υλικό επένδυσης κτιρίων από πλήρως βρώσιμο βιολογικό πλαστικό με βάση το άμυλο. Το κτιριακό αυτό κέλυφος δεν χρειάζεται να ανακυκλωθεί ή να επαναχρησιμοποιηθεί αφού απλά… θα φαγωθεί. Το 2004 και το 2005, βραβευτήκαμε σε διεθνείς διαγωνισμούς αρχιτεκτονικής στην Ταϊβάν και στη Νέα Υόρκη αντίστοιχα, για τον σχεδιασμό διαδραστικών αρχιτεκτονικών κατασκευών που κινούνταν χωρίς την κατανάλωση ενέργειας. Στο βραβευμένο έργο μας για το Κέντρο Αλεξιπτωτιστών στη Νέα Υόρκη, η ροή των επισκεπτών στις αναρτημένες από την «πνευστή» οροφή του πολυχώρου ράμπες προκαλούσε μια ελεγχόμενη ενδιαφέρουσα ταλάντωση στις μπάλες ηλίου που την απάρτιζαν, ορατή από τον εκθεσιακό χώρο αλλά και από το εστιατόριο στο δώμα, και δημιουργούσε μια σχεδόν λυρική ατμόσφαιρα σε ένα κτίριο το οποίο κινείται και αναπνέει ως ζωντανός οργανισμός χωρίς την κατανάλωση ενέργειας. Στη βραβευμένη επίσης πρότασή μας για μνημείο για τα 2.000 θύματα σεισμού στην πόλη Chichi στην Ταϊβάν, οι αναρτημένες ράβδοι που έφεραν ανάγλυφα τα ονόματα των νεκρών και συγκρατούσαν δοχεία για την εναπόθεση προσφορών, όπως π.χ. κεριά και άνθη, πάλλονται κάτω από την επήρεια του αέρα και των στοιχείων της φύσης δημιουργώντας μια εντυπωσιακή κινούμενη μνημειακή εγκατάσταση που δεν απαιτούσε την κατανάλωση ενέργειας και παρέπεμπε στον βάναυσο εγκλωβισμό των ψυχών αυτών ανάμεσα στον πάνω και στον κάτω κόσμο. AM:

How exactly are you able to do that?

PA:

In 1999, as part of our research paper for UCL, we developed cladding material made from edible organic starch—based plastic. There is no need for this building envelope to be recycled or reused as it can just be absorbed. In 2004 and 2005, we were awarded by several international competitions in Taiwan and New York respectively, for the design of interactive architectural structures that were able to operate without consuming energy. At our award—winning project for the Parachute Pavilion in New York, the visitor flow in the ramp that was suspended from the ceiling of the building resulted in the sun balls that it was composed of to embark on a controlled swaying that was visible from both the exhibit hall and the restaurant at the top. As a result a majestic atmosphere was created in a building that operates and “breathes” as a living organism would, without consuming any energy.

that will awake our sense of touch. Analyzing the information of each landscape is the first part of every project and it is responsible for the architectural synthesis and determination of its narrative. As a project evolves, scientific information for new materials and methods of construction enrich the design and developing process and that is the result of our relationship with universities in Greece and abroad, such as the National and Kapodistrian University of Athens, the University of Cyprus, the Florida Atlantic University (FAU) in Miami and many others.

AM: Ποιες μεθόδους αειφόρας στρατηγικής ακολουθείτε; PA: Η οικο—συναισθηματική προσέγγιση που εφαρμόζουμε εξετάζει πολύπλευρα την περιβαλλοντική, πολιτισμική, κοινωνική και οικονομική διάσταση κάθε έργου. Η βαρύτητα που δίνεται κάθε φορά σε κάθε διάσταση αειφόρου σχεδιασμού διαφοροποιείται ανάλογα με το έργο και τον τόπο επέμβασης με στόχο πάντα τη δημιουργία μιας μοναδικής εμπειρίας άμεσα συνδεδεμένης με τον τρόπο που το κτίριο συνδιαλέγεται με τον τόπο. Ως αρχιτέκτονες σκηνογραφούμε εμπειρίες προσδιορίζοντας τη λειτουργία, τα όρια των χώρων, σχεδιάζοντας τα ανοίγματα του κελύφους του κτιρίου και επιλέγοντας τα υλικά, διαμορφώντας το φυσικό τοπίο προσδιορίζουμε την ακουστική, φιλτράροντας ή αποκόπτοντας εξωτερικούς ήχους, εξασφαλίζουμε τη σύνδεση με τον τόπο κατευθύνοντας το βλέμμα μέσα από συγκεκριμένα ανοίγματα σε οπτικές φυγές προς το εξωτερικό περιβάλλον και συγκινούμε την αφή συνθέτοντας διαφορετικά υλικά. Η ανάλυση και ανάγνωση των δεδομένων του τόπου, που γίνεται στην αρχή κάθε έργου, καθοδηγεί την αρχιτεκτονική σύνθεση και προσδιορίζει την αφήγηση. Καθώς ωριμάζει το έργο, επιστημονικά δεδομένα για νέα υλικά και μεθόδους κατασκευής εμπλουτίζουν τον σχεδιασμό ως απόρροια της πολύχρονης συνεργασίας που διατηρούμε με πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού, όπως π.χ. το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Πανεπιστήμιο Κύπρου και το Florida Atlantic University (FAU) στο Μαϊάμι κ.λπ. Με αυτό τον τρόπο και πάντα λαμβάνοντας υπόψιν τις απαιτήσεις του πελάτη, τα έργα μας επιτυγχάνουν, πέρα από την αισθητική αρτιότητα, οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα. Which sustainability methods are you employing in your work?

PA:

We approach every aspect –environmental, cultural, social and financial of each project– with ecological sensitivity. We emphasize on different aspects of sustainable design depending on the project, its location, room for intervention in order to create a unique experience that would mirror the landscape on which the project is built. As architects we become set designers too, as we are the ones who determine the function, define the borders of each space, design the openings of the envelope of a building, select the materials that are going to be used, shape the natural landscape in order to determine the acoustics, filter or silence external sounds and ensure the engagement between the landscape and visitors directing, their gaze towards specific openings in the outside space, as well as employ a variety of different textures

AM: Ποια είναι τα σημαντικότερα οφέλη της βιώσιμης στρατηγικής που υιοθετείτε; PA: Για εμάς είναι αδιαμφισβήτητο ότι μια «αισθητικά και λειτουργικά άρτια αρχιτεκτονική επίλυση» προσδίδει υπεραξία στα έργο του εκάστοτε πελάτη. Κατά τον ίδιο τρόπο «η κατάλληλη κάθε φορά αειφόρος στρατηγική» εξασφαλίζει στο έργο «οικονομική βιωσιμότητα» αφού ελαχιστοποιεί το ενεργειακό και ανθρακικό αποτύπωμα των κτιρίων που σχεδιάζουμε. Ο πελάτης εξασφαλίζει οικονομία κατά τη λειτουργία του κτιρίου και επιτυγχάνονται ιδανικές εσωτερικές συνθήκες συμβάλλοντας στην καλύτερη υγεία και ποιότητα ζωής των χρηστών. AM:

Which are the most important benefits of the sustainable way of designing that you have adopted?

PA:

In our point of view, an architectural project that would be “aesthetically and functionally integral” is what we strive for. In the same manner, “the appropriate sustainable approach for each project” ensures its “economic sustainability” as it reduces power and carbon footprint that our buildings have on the planet. The client ensures the economic viability of the building and consequently the ideal interior atmosphere that contributes to the healthy lifestyle and better quality of life for its residents.

AM: Το Aetheria Heights είναι ένα από τα πιο φιλόδοξα αρχιτεκτονικά έργα όχι μόνο για την Κύπρο αλλά και για την Ευρώπη. Μιλήστε μας για αυτό. PA: Το έργο Aetheria Heights θα κατασκευαστεί σε έκταση 245.000 τ.μ. στην περιοχή Πέγεια και αποτελεί τον πρώτο οικισμό Μηδενικής Ενεργειακής Κατανάλωσης στην Κύπρο και τον τέταρτο μόλις στην Ευρώπη. Αποτελείται από 90 μονάδες κατοικιών και 230 διαμερίσματα υψηλών προδιαγραφών, πλατεία και εμπορικό κέντρο. Μας έχει ανατεθεί ένα μεγάλο μέρος του οικισμού και ο σχεδιασμός της πλατείας που θα αποτελεί την καρδιά του οικισμού και συμπεριλαμβάνει γκαλερί, πολιτιστικό κέντρο, χώρους εστίασης, εμπορικά καταστήματα, residence club και βοτανικό κήπο. Στόχος της μελέτης είναι η δημιουργία μια ολιστικής βιωματικής εμπειρίας για τον κάτοικο όπου ο οικολογικός τρόπος ζωής βρίσκεται σε κάθε έκφανση της καθημερινής του ζωής. Απώτερος στόχος είναι η μελέτη μας να αποτελέσει πρότυπο αειφόρου σχεδιασμού και μοντέλο ανάπτυξης για την Κύπρο.

[6.01]

AM:

In this way, while being considerate of what our clients expect from us, our projects are not only praised for their aesthetic integrity but also for the fact that they promote ecology in a social and financial context.

123

There was, also, our award—winning proposal for the Chichi earthquake memorial in memory of its 2,000 victims. Standing blocks bearing inscriptions of the names of the dead as well as an urn that would accept people’s offerings, such as candles and flowers. These would palpitate under the influence of the wind, resulting in a spectacular swaying construction that doesn’t consume energy while reminding people of the brutal entrapment of the lost souls in an in—between stage, between the world of the living and the world of the dead.

is as and we an atembody

sustainability

AM:

Should we talk about Aetherial Heights? It is your most ambitious architectural project yet, not only in Cyprus but in Europe as well.

PA:

Aetherial Heights is going to be constructed in an area of 245 thousand square metres located at Peyia. It is going to be the first eco— village in Cyprus and the fourth in Europe. It consists of 90 residence units and 230 luxurious apartments as well as a village square and a department store. We are designing big part of the eco—village and we have undertaken the design of the square, essentially the core of this community, with a gallery, a community centre, restaurants, cafés, retail establishments, a residence club and a botanical garden. The aim of this endeavor is to create a holistically sustainable experience for the residents where ecological lifestyle is seen in every part of their everyday life. Our goal would be for this research project to become an archetype of sustainable architectural design and development in Cyprus.

AM: To Posidonia Eco—resort αποτελεί επίσης ένα έργο πρότυπο αειφόρου σχεδιασμού; PA: Φανταστείτε ένα πολυτελές αλλά και αειφόρο camping, glamping, όπως ονομάζεται, το πρώτο που σχεδιάστηκε για την Ελλάδα, δέκα χρόνια πριν. Σ’ αυτό το resort, πολυτελείς οικίσκοι ελαφριάς κατασκευής περιέχουν δωμάτια και σουίτες, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με ένα οργανικό σύμπλεγμα μονοπατιών και ποδηλατοδρόμων. Μιλάμε για τις ανέσεις πεντάστερου ξενοδοχείου, στην καρδιά των απολαύσεων της φύσης. Χαλάρωση, θαλπωρή, ρομαντική επαφή με γη, νερό και δάσος, κάτω από τον μεσογειακό ουρανό — γεμάτο αστέρια τη νύχτα και ζωτικό ήλιο το πρωί. Όπως θα δείτε, η ζωή εξελίσσεται έξω. Υπάρχουν υπαίθριες κουζίνες, ντουσιέρες, καθιστικά και χώροι εστίασης. Φυσικά, η ιδιωτικότητα είναι εξασφαλισμένη στα σημεία που πρέπει, μέσα από τον σχεδιασμό και τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου.

[6.01]

124

Πρόκειται για το πρότυπο Posidonia energy—zero Resort στο Παλιούρι Χαλκιδικής, που σχεδιάσαμε για λογαριασμό του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού σε μία έκταση προστατευόμενη με βάση το πρόγραμμα Natura 2000, για την ύπαρξη του υποθαλάσσιου φύκους Posidonia Oceanica. Ένα ξενοδοχείο σε αρμονία με τη φύση που συλλαμβάνει και αποτυπώνει την ουσία του καλοκαιριού. AM:

Is Posidonia Eco—resort another case of a sustainable architectural design project?

PA:

Posidonia Eco—resort is a luxurious and sustainable camping, as known as glamping. It was first designed and developed for Greece 10 years ago. At this resort, there is a glamorous residential area with rooms and suites that are connected with interrelated pathways and bicycle lanes. Its guests are able to enjoy all the luxuries provided by 5—star hotels, while enjoying nature as well. They are able to relax, feel the warmth of the Earth, fall in love with its water and woodland and admire the Mediterranean skies with its vibrant sun in the morning and its starry sky at night. People here are able to continue their every—day activities as there are outdoor kitchenettes, showers, seating areas and cafeterias too. Privacy is also ensured, where needed, with the design and development of enclosed spaces.

Posidonia energy—zero resort at Paliouri, Khalkidhiki, is a project that we were requested to developed by the Greek National Tourism Organization. The project was implemented at a protected area under the Natura 2000 programme, for the protection of the underwater seaweed life, Posidonia Oceanica. This resort operates with respect to nature and captures the essence of summer. AM: Τι μορφή προβλέπετε να παίρνει η βιώσιμη αρχιτεκτονική στο μέλλον; PA: Η βιώσιμη αρχιτεκτονική στο μέλλον δεν είναι βέβαιο αν θα έχει συγκεκριμένη μορφή, μάλλον το αντίθετο. Είναι σίγουρο, όμως, ότι θα περιστρέφεται γύρω από δυο βασικούς πυλώνες, τη χρήση φυσικών υλικών όπως ξύλο, χώμα και μπαμπού, όπου τα δομικά χαρακτηριστικά τους θα αξιοποιούνται μέσα από νέες μεθόδους εφαρμογής, και την τεχνολογία. Παράλληλα, θα υπάρξουν νέα συνθετικά υλικά όπου με την προσθήκη της νανοτεχνολογίας και ζωντανών οργανισμών θα είναι πιο οικολογικά, ανθεκτικά και διαδραστικά, όπως για παράδειγμα το τσιμέντο με ιδιότητες αυτο—ίασης, που έχει αναπτυχθεί από το Πανεπιστήμιου του Delft, το όποιο είναι εμποτισμένο με βακτίρια που επουλώνουν τις ρωγμές του. Επίσης, η τεχνολογία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα αναπτυχθεί και θα γίνει ακόμα πιο ανταγωνιστική και παραγωγική. Μέσα στο πλαίσιο αυτό είναι βέβαιο ότι στο μέλλον θα δημιουργηθεί μεγαλύτερος προβληματισμός σε αρχιτεκτονικό επίπεδο γύρω από αυτό που εμείς σήμερα ονομάζουμε οικο—συναισθηματική νοημοσύνη, δηλαδή την ικανότητα ενός σχεδιαστή να αναγνωρίζει και να χρησιμοποιεί τη συναισθηματική πληροφορία που προκαλεί μια εμπειρία στον χρήστη ως οδηγό σκέψης για την επιλεκτική εφαρμογή των νέων αυτών συστημάτων και τεχνολογιών υλικών προς όφελος του χρήστη και του περιβάλλοντος. AM:

Have you thought about how sustainable architecture is going to evolve in the future?

PA:

Sustainable architecture is not going to have a specific shape or form in the future. The only thing we are certain for is that its practice will be based on two main pillars. The first would be the use of natural materials like wood, soil and bamboo that, –through the evolution of technological and structural development methods– will be utilized in construction projects. In addition, there will be new synthetic materials available that will be ecological, more resilient and interactive through nanotechnology and the employment of living organisms. For instance, Delft University of Technology has developed concrete with bacteria embedded in it that are able to heal its cracks. Renewable energy sources technology will continue its development as well, becoming even more competitive and productive. What is more, in the future there will be a bigger reflection in the field of architecture concerning ecologically sensitive architecture. Architects will become more conscious about the environmental impact of their work on the planet, and that will urge them to create a healthy indoor atmosphere for their clients while employing new technologies and more environmentally friendly materials.

sustainability The architecture firm Pieris.Architects operates in Greece, Cyprus and the United Kingdom. According to the widely known architect, academic and founding member of Archigram, Colin Fournier, “Pieris.Architects are achieving a radical mutation in the practice of architecture. Their ecological sensitivity that informs their design springs from a series of investigations when they were still students, long before it became fashionable to talk about sustainability. For them, environmental sophistication is part of the air that they breathe and is only part of the relevance and delight of their architecture. They take it for granted and do not have to boast about it. They go far beyond the usual limitations of architectural discourse; their projects are playful, witty, and very sensual. They are poetic and they have style and above all, they are aesthetically delightful. Their work has international significance and is a very positive symptom of a paradigmatic shift in professional practice!”.

[6.01]

Images: Courtesy of Pieris Architects

125 To αρχιτεκτονικό γραφείο “Pieris.Architects” δραστηριοποιείται σε Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο και Κύπρο. Σύμφωνα, με τον διάσημο ακαδημαϊκό, αρχιτέκτονα και ιδρυτικό μέλος των θρυλικών Archigram, Colin Fournier, «οι Pieris.Architects έχουν καταφέρει να πετύχουν μια ριζική μετάλλαξη στην αρχιτεκτονική πρακτική. Η οικολογική ευαισθησία που διέπει όλα τα έργα τους, πηγάζει από τότε που ήταν ακόμη φοιτητές, πριν γίνει της μόδας και πολιτικά ορθό να μιλάμε για πράσινη ανάπτυξη. Αγγίζουν τη βιωσιμότητα με μια ειλικρίνεια και ένα αναζωογονητικό αέρα πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι οι υπόλοιποι. Γι' αυτούς η βιωσιμότητα είναι μέρος του αέρα που αναπνέουν και μέρος της ουσίας και της απόλαυσης της αρχιτεκτονικής τους. Τη θεωρούν αναπόσπαστο κομμάτι του σχεδιασμού τους και γι' αυτό δεν χρειάζεται να καυχηθούν γι' αυτή. Πηγαίνουν πολύ παραπέρα από τα συνήθη όρια του αρχιτεκτονικού λόγου. Τα έργα τους είναι παιχνιδιάρικα, πνευματώδη και πολύ αισθησιακά. Έχουν λυρισμό και στυλ. Παρουσιάζουν μια εξαιρετική ικανότητα να συνδυάζουν τις τελευταίες τεχνολογίες με την έξυπνη χρήση των στοιχείων της φύσης. Είναι αξιοσημείωτο ότι κάθε έργο τους είναι μοναδικό διατηρώντας ταυτόχρονα μια ενιαία φιλοσοφική συνέχεια, είναι άριστα ενταγμένο στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον και πάνω απ’ όλα σχεδιαστικά απολαυστικό!».

The New Raw are architects that design 3D printed furniture made from plastic waste. As part of their initiative Print Your City, they are launching the first Zero Waste Lab, located in Thessaloniki!

126

sustainability

Οι New Raw είναι οι αρχιτέκτονες που σχεδιάζουν αστικά έπιπλα 3D εκτύπωσης από πλαστικά απορρίμματα. Το πρώτο Zero Waste Lab που εγκαινιάζουν στο πλαίσιο της δράσης τους, Print Your City, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη!

The New Raw How to Print Your City Τίνα Μαρινάκη Tina Marinaki

[6.02]

Το Print Your City, η πρωτοποριακή δράση που ξεκίνησε από το Research & Design studio The New Raw (www.thenewraw.org) με έδρα την Ολλανδία, περνά από την ιδέα στην κλίμακα της πόλης. Μετά το XXX bench prototype που παρουσιάστηκε πέρυσι στο Άμστερνταμ, η δράση Print Your City εγκαινιάζει το πρώτο Zero Waste Lab στη Θεσσαλονίκη, εξοπλισμένο με ρομποτικό βραχίονα και εγκαταστάσεις ανακύκλωσης, το οποίο υλοποιείται από την Coca—Cola στην Ελλάδα. Οι πολίτες μπορούν να πηγαίνουν τα πλαστικά απορρίμματά τους, να σχεδιάσουν αστικά έπιπλα και να συμμετάσχουν ενεργά στη διαδικασία ανακύκλωσης.

Η δουλειά τους έχει προταθεί για βραβεία, ενώ το 2018 η Fast Company τους συμπεριέλαβε στο top 10 world changing ideas. Έχουν συνεργαστεί με οργανισμούς όπως: Coca—Cola, Δήμος Θεσσαλονίκης, AMS Institute, TU Delft, Hong Kong Design Institute, Δήμος Άμστερνταμ κ.ά. Print Your City is an innovative project that was created at the Research & Design studio The New Raw www.thenewraw.org, based in the Netherlands and has now become part of the city life. After the first attempt with the XXX bench prototype that was showcased in Amsterdam last year, Print Your City is launching the first Zero Waste Lab in Thessaloniki. It is equipped with a robotic arm and recycling facilities and it is part of the ambitious “Zero Waste Future” program of Coca—Cola in Greece. Citizens can be involved by bringing their plastic waste to the Lab, help with the design of street furniture, actively participating in the recycling process.

sustainability

Tο Research & Design studio The New Raw ιδρύθηκε από τους αρχιτέκτονες Πάνο Σακκά και Φωτεινή Σετάκη το 2015 στο Ρότερνταμ. Η αφετηρία τους ήταν η διάθεση να εξερευνήσουν τη χρήση τεχνολογιών αιχμής για την ανακύκλωση υλικών, δίνοντάς τους μία δεύτερη ζωή, με τη μετατροπή τους σε προϊόντα υψηλής λειτουργικής και αισθητικής αξίας. Έτσι, ένα από τα θέματα που ασχολήθηκαν από την πρώτη μέρα ήταν η ανακύκλωση πλαστικών απορριμμάτων με 3D printing.

Research & Design studio The New Raw, was founded by architects Panos Sakkas and Foteini Setaki in Rotterdam, in 2015. This project was first initiated because of their interest in research, employing advanced technology in order to recycle materials that could be given a new life and be transformed into functionally and aesthetically integral furniture. Hence, one of the issues they first started working on was the recycling of household plastic waste with 3D printing technology. Because of their work, they have been nominated for several awards. In 2018, Fast Company included them in the top 10 world changing ideas. Also, they have collaborated with organizations like Coca—Cola, the municipality of Thessaloniki, AMS Institute, TU Delft, the Hong Kong Design Institute, the municipality of Amsterdam and many more.

127

ΤM:

Τι είναι το Print Your City;

NR: To Print Your City είναι μία δράση, στην οποία μετατρέπουμε πλαστικά απορρίμματα σε χρηστικά αντικείμενα με τη βοήθεια της ρομποτικής τρισδιάστατης εκτύπωσης. Ξεκινήσαμε με αυτή την ιδέα στο Άμστερνταμ το 2016. Εκεί, διερευνήσαμε κατά πόσο τα πλαστικά απορρίμματα της πόλης μπορούν να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για τον τρισδιάστατο εκτυπωτή, προκειμένου να κατασκευάσουμε έπιπλα για τον δημόσιο χώρο. Έχοντας καταφέρει να αποδείξουμε τις δυνατότητες του υλικού και της τεχνολογίας, τεστάρουμε για πρώτη φορά την ιδέα σε μία ολόκληρη πόλη! Για το Print Your City της Θεσσαλονίκης, καλούμε τους κατοίκους της πόλης να συμμετέχουν στη αναδιαμόρφωση του δημόσιου χώρου. Αφενός, σχεδιάζοντας τα νέα έπιπλα της πόλης και, αφετέρου, δίνοντας τη δυνατότητα υλοποίησής τους ανακυκλώνοντας τα πλαστικά απορρίμματα της πόλης με τη βοήθεια της τρισδιάστατης εκτύπωσης. ΤM:

What exactly is Print Your City?

NR:

Print Your City is a project for which we transform household plastic waste into utility objects with the use of robotic 3D printing. We first came up with this concept in Amsterdam in 2016 and we started researching whether city’s plastic waste could act as a material from which a 3D printer could create street furniture. Having now proved what we are able to do with the material and the technology we used, we are testing this concept in the city of Thessaloniki! We are calling upon all citizens of Thessaloniki to participate in the “reshaping” of public spaces. Together we are going to design street furniture and assist in the process of recycling the city’s plastic waste with the use of robotic 3D printers.

ΤM: Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο πρόγραμμα της Coca—Cola, Zero Waste Future, στο οποίο εντάσσεται και η δράση Print Your City. NR: Η δράση Print Your City αποτελεί μέρος του προγράμματος Zero Waste Future που υλοποιεί για πρώτη φορά η Coca—Cola στην Ελλάδα, ακολουθώντας το παγκόσμιο όραμά της για έναν Κόσμο Χωρίς Απορρίμματα (A World Without Waste). Το πρόγραμμα έχει στόχο να θέσει τη Θεσσαλονίκη σε προοπτική «zero waste», δηλαδή να γίνει μια «πόλη μηδενικών απορριμμάτων», και να εκπαιδεύσει παράλληλα τους πολίτες στις αρχές της κυκλικής οικονομίας, δηλαδή την αντιμετώπιση των απορριμμάτων ως πόρων που μπορεί να έχουν μια δεύτερη ή τρίτη ζωή, μέσα από μια σειρά δράσεων που βασίζονται σε τρεις πυλώνες: την Εκπαίδευση, την Παρέμβαση και την Αλλαγή Συμπεριφοράς. ΤM:

Can you tell us a few words about the new Coca—Cola project, Zero Waste Future, that is responsible for the initiative Print Your City?

NR:

Print Your City is part of the Zero Waster Future project by Coca—Cola that is implemented for the first time in Greece as part of its vision for “A World Without Waste”. This project aims to enable Thessaloniki to become a zero waste city while educating its citizens on the basic principles of circular economy, which is approaching waste as resources that can be transformed to different objects and eliminate waste. This can be facilitated though a series of projects that will enable the education of citizens, intervention where needed and change of attitude towards the issue.

[6.02]

sustainability [6.02]

128

ΤM: Πώς λάβατε την απόφαση να δραστηριοποιηθείτε στη Θεσσαλονίκη; NR: Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μας οδήγησαν στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά, το νέο πρόγραμμα της Coca—Cola, Zero Waste Future, στο οποίο εντάσσεται και η δράση Print Your City, αποτέλεσε για εμάς μοναδική ευκαιρία, καθώς μέσα από αυτή την πρωτοβουλία και συνεργασία μάς δόθηκε η ευκαιρία να γυρίσουμε στην Ελλάδα και να φέρουμε στη ζωή ένα πολλά υποσχόμενο όραμα, τόσο για την πόλη της Θεσσαλονίκης όσο και για όλη τη χώρα. Επίσης, πρόκειται για μία πόλη με υψηλά ποσοστά σε ανακύκλωση και, επιπλέον, το μέγεθος της πόλης διευκολύνει την καταγραφή του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της δράσης Print Your City. Πολύ σημαντικό επίσης είναι και το γεγονός πως αρωγός σε όλη αυτή την προσπάθεια είναι και ο δήμος, ο οποίος αγκάλιασε αμέσως αυτή την προσπάθεια δίνοντάς μας την ευκαιρία να διερευνήσουμε για πρώτη φορά αυτή την ιδέα σε κλίμακα πόλης. ΤM:

How did you decide to implement this project in Thessaloniki?

NR:

There were many reasons that led us to Thessaloniki. First and foremost, the new Coca—Cola project, Zero Waste Future, of which “Print Your City” is part, was a unique opportunity for us to travel around Greece and bring to life a very promising project that will not only benefit Thessaloniki but the whole country too. What is more, Thessaloniki is a city that has a high percentage of recycling done and big enough so we would be able to record the impact that, Print Your City would have on the environment. Last but not least, the municipality of Thessaloniki was more than happy to assist in this project, giving us the opportunity to test our initiative in a city scale.

ΤM: Πώς μπορεί ο δημόσιος χώρος και ο αστικός εξοπλισμός να ενεργοποιήσει τη συμμετοχή των κατοίκων; NR: Το Print Your City, δίνει τη δυνατότητα στους κατοίκους της πόλης να συμμετέχουν ενεργά στον σχεδιασμό και τη δημιουργία του δημόσιου χώρου, χρησιμοποιώντας τεχνικές του συνεργατικού σχεδιασμού και των νέων τεχνολογιών. Οι κάτοικοι μπορούν τόσο να σχεδιάσουν τα δικά τους έπιπλα για την πόλη όσο και να δώσουν μία δεύτερη ζωή στα πλαστικά τους απορρίμματα, «δωρίζοντάς» τα στο project. Επιπλέον, μπορούν να μας επισκεφτούν στο Zero Waste Lab στη Θεσσαλονίκη και να παρακολουθήσουν ζωντανά τη διαδικασία της ανακύκλωσης και παραγωγής με τον ρομποτικό βραχίονα. ΤM:

NR:

How can street furniture in public spaces awake the public and result in their participation in projects like this? Print Your City is an opportunity for citizens to actively participate in the design and development process of public places, using collaborative design methods and new technologies. Citizens are not only able to design street furniture for their city but also utilize their household plastic waste for this purpose. Also, they can visit Zero Waste Lab in Thessaloniki and see the process of recycling the plastic waste as well as developing the 3D printed furniture with a robotic arm.

ΤM: Πώς γίνεται η επιλογή της τοποθεσίας για κάθε αντικείμενο αστικού εξοπλισμού; NR: Σε συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης, προ—επιλέξαμε τέσσερις τοποθεσίες —πλατείες και πάρκα— για να τοποθετηθούν τα έπιπλα του Print Your City. Τα κριτήρια της επιλογής ήταν κυρίως οι τοποθεσίες αυτές να είναι χώροι κοινής χρήσης που έχουν κάποιες ελλείψεις σε αστικό εξοπλισμό. Την τελική επιλογή όμως έκαναν οι ίδιοι οι Θεσσαλονικείς μέσα από το site printyourcitycoca—cola.gr.

ΤM:

How do you decide where the street furniture should be placed?

NR:

After discussions with the Municipality of Thessaloniki, we chose four areas, mainly city squares and parks, where we could possibly showcase the Print Your City furniture. Our main criterion was that it should be in squares or parks where there was lack of street furniture but the decision was finalized with the help of the citizens of Thessaloniki that were able to vote at the printyourcitycoca—cola.gr website.

ΤM: Ποια είναι η διαδικασία μετατροπής των πλαστικών απορριμμάτων σε αντικείμενα; NR: Η παραγωγή ενός αντικειμένου περιλαμβάνει τα στάδια του σχεδιασμού, της επεξεργασίας του πλαστικού και φυσικά της τρισδιάστατης εκτύπωσής του. Η διαδικασία της ανακύκλωσης του πλαστικού ξεκινά με τον διαχωρισμό στους διαφορετικούς τύπους των πλαστικών (PP, PE, PET κ.ο.κ.). Στη συνέχεια το υλικό καθαρίζεται και θρυμματίζεται, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στον εκτυπωτή. Τέλος, τα θρυμματισμένα πλαστικά (flakes) τροφοδοτούν τον extruder του ρομπότ για να ξεκινήσει η διαδικασία του 3D printing. Μέχρι σήμερα κατασκευάζουμε κυρίως έπιπλα για τον δημόσιο χώρο. Ωστόσο, εξετάζουμε και νέα πεδία εφαρμογής. ΤM:

Can you explain the process of transforming plastic waste into furniture?

NR:

Creating a product consists of many stages: Its design, processing the plastic, and the 3D printing of course. The process of recycling the plastic begins with the division in different types of plastic (PP, PE, PET etc.). Then the material is cleaned in order to be used for the 3D printing. In the end, plastic flakes fuel the robot extruder and the 3D printing process begins. Until now we have experimented with the development of street furniture; however we are researching new fields where this technology can be applied.

sustainability ΤM: Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το digital design & fabrication;

ΤM:

How did you end up working with digital design and fabrication?

NR:

While working with digital technologies of design and development we realized how capable they were for the design of landscape and furniture and also the utilization of new or underestimated materials for this purpose. As a result, employing new technologies, we were able to develop our own digital craftsmanship that is going to lead in a new way of thinking that reflects the principles of circular economy in design, use of new technologies and reuse of materials.

129

NR: Χρησιμοποιώντας τις ψηφιακές τεχνολογίες σχεδιασμού και κατασκευής, διακρίναμε νέες δυνατότητες, όχι μόνο στον σχεδιασμό του χώρου και αντικειμένου, αλλά και στην αξιοποίηση νέων ή υποτιμημένων υλικών. Με τα νέα αυτά εργαλεία διαμορφώνουμε τη δική μας «ψηφιακή τεχνοτροπία» (digital craftsmanship), που αποσκοπεί στην ανάδειξη ενός νέου τρόπου σκέψης με τη δημιουργία προϊόντων που αντικατοπτρίζουν τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, μέσα από τον σχεδιασμό, τη χρήση νέων τεχνολογιών και την επαναχρησιμοποίηση των υλικών.

ΤM: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια για το Print Your City;

ΤM:

Do you have any future plans for Print Your City?

NR:

In the future, we are planning to expand Print Your City in many other cities or even countries too. Additionally, we believe that the combination of material—new technologies— design has endless possibilities if applied in built environment. At this time though, we are mainly focusing on street furniture, while also researching architectural elements like exterior surfaces, internal partitions etc.

Περισσότερες πληροφορίες: For more information visit: www.thenewraw.org

[6.02]

NR: Για τα μελλοντικά σχέδια του Print Your City, εξετάζουμε πώς η ιδέα μπορεί να διαδοθεί σε περισσότερες πόλεις και χώρες. Επιπλέον, με τον συγκεκριμένο συνδυασμό υλικού—τεχνολογίας— σχεδιασμού, υπάρχουν πολλαπλές δυνατότητες εφαρμογών στο δομημένο περιβάλλον. Αυτή την περίοδο, ασχολούμαστε κυρίως με τον αστικό εξοπλισμό αλλά διευρενούμε και αρχιτεκτονικά στοιχεία όπως όψεις κτιρίων, εσωτερικά χωρίσματα κ.ά.

Eleni Tsirintani, the architect and landscape architect, embarks on a discussion with three landscape architects that share the same excitement and passion for their work. They are professionally active abroad and have been contributing in the fields of research and education.

130

sustainability

Η αρχιτέκτων και αρχιτέκτων τοπίου Ελένη Τσιριντάνη «συνομιλεί» με 3 εμπνευσμένους αρχιτέκτονες τοπίου που εργάζονται στο εξωτερικό και συμβάλλουν δυναμικά στο πεδίο της έρευνας και της εκπαίδευσης.

The Top 3 Landscape Architecture

[6.03]

Ελένη Τσιριντάνη Eleni Tsirintani

Η ΑΓΆΠΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΎΣΗ ΕΊΝΑΙ ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΈΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΌ ΜΑΣ ΈΡΓΟ ΩΣ ΑΡΧΙΤΈΚΤΟΝΕΣ ΤΟΠΊΟΥ

ΛΙΛΉ ΜΠΑΚΡΑΤΣΆ Η Λιλή Μπακρατσά είναι αρχιτέκτονας και αρχιτέκτονας τοπίου. Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και είναι το πρόσωπο που εμπνεύστηκε την κίνηση “It’sallgreentome”. Πρόκειται για μια σειρά εργαστηρίων με θέμα τη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό στοιχείο και τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση με δημιουργικό τρόπο. Τα εργαστήρια ξεκίνησαν το 2016 και απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες. Η δομή και το θέμα τους διαμορφώνονται ανάλογα με το κοινό που τα παρακολουθεί.

Η ίδια σημειώνει: «Ο λόγος που έστησα το It'sallgreentome είναι για να εμπνεύσω με δημιουργικό τρόπο τους κατοίκους των πόλεων να προσέξουν και να αγαπήσουν τον φυσικό μας κόσμο, πράγμα το οποίο ελάχιστα συμβαίνει σε μεγάλες πόλεις. Από μια επαγγελματική οπτική, επίσης, η αγάπη για τη φύση είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το σχεδιαστικό μας έργο ως αρχιτέκτονες τοπίου».

LILY BAKRATSA Lily Bakratsa is an architect and a landscape architect. She has been living and working in London and she is the one who came up with the idea for the initiative “it'sallgreentome”. “It'sallgreentome” is a series of workshops that focus on the relationship between humans and nature and how they can interact in a creative way. The workshops first started taking place in 2016 and are open to people of all ages. Their structure and discussion topics are shaped according to the attendees. Lily Bakratsa started organizing the workshops as she needed a way to express herself creatively and also become an active member of the society and participate in the everyday London living. Lily has noticed that there aren’t many private outdoor spaces in London. Spaces that in Greece are considered a norm, like a backyard, a balcony filled with flowers, vegetable gardens, in London are considered a luxury but, at the same time, people living there are in great need of them. “The reason behind the “It'sallgreentome” initiative was my determination to creatively inspire people living in cities to start noticing and loving nature, which is quite rare in big cities. From a professional standpoint, as landscape architects, loving nature is crucial in order for us to be motivated and continue designing”, states Lily Bakratsa.

131

Η Λιλή ξεκίνησε τη διεξαγωγή των εργαστηρίων μέσα από τη δική της, προσωπική ανάγκη για έκφραση και δημιουργία, αλλά και για να συνδεθεί και να μετέχει ως κάτοικος στην καθημερινότητα της μητρόπολης. Βασική παρατήρηση που έκανε η Λιλή, ζώντας στο Λονδίνο, είναι η έλλειψη ιδιωτικού, υπαίθριου χώρου. Χώροι σχεδόν δεδομένοι όπως μια αυλή, ένα μπαλκόνι με γλάστρες, ένας λαχανόκηπος αποτελούν πολυτέλεια, αλλά, συγχρόνως, και ανάγκη για τους κατοίκους του Λονδίνου.

sustainability

AS LANDSCAPE ARCHITECTS, LOVING NATURE IS CRUCIAL IN ORDER FOR US TO BE MOTIVATED AND CONTINUE DESIGNING

Lily’s involvement with “It'sallgreentome” has led to her being awarded by the Landscape Institute in 2017 as an Ambassador for Landscape in the United Kingdom.

Η δραστηριότητα της Λιλής μέσα από το It’sallgreentome έφερε τη βράβευση από το Landscape Institute για το 2017 και την επιλογή της ως μιας από τους επαγγελματίες που θα προάγουν την αρχιτεκτονική τοπίου στο Ηνωμένο Βασίλειο (Ambassador for Landscape).

[6.03]

sustainability

Michael Van Valkenburgh Associates | Brooklyn Bridge Park [Brooklyn]

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΉ ΤΟΠΊΟΥ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΈΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΎΝΟΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΤΆΣΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΤΗΣ ΔΙΆΣΤΑΣΗ

ΜΙΧΆΛΗΣ ΠΙΡΌΚΚΑΣ Ο Μιχάλης Πιρόκκας γεννήθηκε στην Κύπρο, σπούδασε αρχιτεκτονική στην Πάτρα και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αρχιτεκτονική Τοπίου στην Αμερική (Harvard Graduate School of Design). Σήμερα ζει και εργάζεται ως αρχιτέκτονας τοπίου για τους Michael Van Valkenburgh Associates (MVVA). Παράλληλα με την επαγγελματική του δραστηριότητα αναπτύσσει μια μέθοδο ανάγνωσης και χαρτογράφησης του τοπίου με τη χρήση Unmanned Aerial Vehicles (UAV) ή αλλιώς Drones.

132

Η άποψή του για τον τρόπο διαμόρφωσης και σχεδιασμού του τοπίου είναι ότι χρειάζεται να είναι βαθιά ανθρωποκεντρικός: «Πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη ευαισθησία και έμφαση στην ανθρώπινη εμπειρία μέσα στον δημόσιο χώρο. Τα μεγάλα πάρκα και οι ανοιχτοί χώροι χρειάζεται να προσφέρουν ένα ευρύ φάσμα εμπειριών για πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, ανάλογα με τις χρονικές στιγμές και τις εποχές. Ένα σωστά σχεδιασμένο τοπίο προσφέρει πλήθος εμπειριών που αφορούν όλους τους χρήστες του. Η αρχιτεκτονική τοπίου πρέπει να αναφέρεται στο σύνολο και να προτάσσει την κοινωνική της διάσταση».

LANDSCAPE ARCHITECTURE SHOULD ADDRESS THE COMMUNITY IN ITS ENTIRETY AND PROMOTE ITS SOCIAL DIMENSION

MICHALIS PIROKKAS Michalis Pirokka was born and raised in Cyprus. He studied Architecture in the University of Patras and completed his Masters in Landscape Architecture at Harvard Graduate School of Design in the USA. Today, he lives and works as a landscape architect for Michael Van Valkenburgh Associates (MVVA) and, at the same time, he is working on developing a method for remote sensing and mapping landscapes with the use of Unmanned Aeria Vehicles (UAV) or Drones.

[03]

Mapping through UAV offers the ability to detect alterations through time and classify objects on Earth. In addition, it allows the architect to revisit and reevaluate characteristics or natural processes that may occur while designing or implementing a project.

ΟΙ ΛΎΣΕΙΣ ΕΊΝΑΙ ΑΠΟΛΎΤΩΣ ΕΙΔΙΚΈΣ. ΟΙ ΑΡΧΈΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΎ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΘΈΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΈΡΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΌΠΟ ΣΕ ΤΌΠΟ

ΔΉΜΗΤΡΑ ΘΕΟΧΆΡΗ Η Δήμητρα Θεοχάρη είναι αρχιτέκτων και αρχιτέκτων τοπίου. Ξεκινώντας τις σπουδές της στην Αθήνα (NTUA, 2005—2010) και συνεχίζοντας με την εξειδίκευση στην αρχιτεκτονική τοπίου στο Τέξας (The University of Texas at Austin School of Architecture | Master of Landscape Architecture 2010–2012) διαγραφεί ήδη μια ιδιαίτερη πορεία που φτάνει μέχρι το Πεκίνο και την Ελβετία. Σήμερα ζει και εργάζεται στη Γερμανία, στο γραφείο αρχιτεκτονικής τοπίου και αστικής υδρολογίας Ramboll Studio Dreiseitl. Έχοντας δουλέψει σε έργα που έχουν υλοποιηθεί ή υλοποιούνται σε διάφορα σημεία του πλανήτη, λέει σε σχέση με την αρχιτεκτονική τοπίου και την εμβέλειά της: «Το Τοπίο προσεγγίζεται με τον ίδιο τρόπο, όπου και αν βρίσκεται. Το κάθε βήμα της επέμβασης αλλάζει ανάλογα με τα δεδομένα (γεωλογία, μορφολογία, ενδημικές φυτεύσεις, πολιτιστικές και πολιτισμικές συνθήκες και συνήθειες, αστικές καταστάσεις, κοινωνικές ανάγκες, τα πολλά πρόσωπα της κλιματικής αλλαγής και της επιρροής της δράσεως του ανθρώπου στα διαφορετικά οικοσυστήματα του πλανήτη) και τη γεωγραφική θέση. Οι λύσεις είναι απολύτως ειδικές. Οι αρχές σχεδιασμού και οι προθέσεις μας μεταφέρονται από τόπο σε τόπο». Η Δήμητρα —πέρα από την επαγγελματική της δραστηριότητα— διαβάζει και ερευνά πολύ συστηματικά. Θεωρεί αναγκαία την αλληλεπίδραση και τη συζήτηση με άλλους αρχιτέκτονες τοπίου για τη διαμόρφωση μιας προβληματικής και για την εξέλιξη του αντικειμένου.

He believes that landscaping work and design should be manly anthropocentric. “Landscape Architects should be more empathetic and focus on the human experience in a public place. Huge parks and open—air spaces should offer a wide range of activities for people of different interests depending on circumstances and seasons. Designing a functional space that offers plenty of experiences to its users should be the priority for every architect. Landscape Architecture should address the community in its entirety and promote its social dimension”, says Michalis Pirokka.

Ramboll Studio Dreiseitl

DIMITRA THEOCHARI Dimitra Theochari works as an architect and landscape architect. After completing her studies at the National Technical University of Athens in 2010, she continued with the Master of Landscape Architecture (2010—2012) at the University of Texas at Austin School of Architecture and ended up having a very special and rapidly evolving career taking her to Switzerland and Beijing. Today she lives and works at an established landscape architecture and urban hydrology firm, called Ramboll Studio Dreiseitl, in Germany. Having participated in projects developed at different parts of the Earth, she says about landscape architecture and the fact that she has undertaken projects from all over the world: “The ways of approach and development for landscapes are the same everywhere. Every step of the designing and implementation process might need adaptations if there is a change in circumstances, (like geology, morphology, topography, social and cultural circumstances, urban context, social needs, climate change and human interference with ecological balance) as well as geographical location. Solutions are site—specific, while design principles apply everywhere”. Beyond her professional activity as a landscape architect, Dimitra devotes a lot of her time in her scientific research. What is more, she believes that communication and interaction between landscape professionals is vital for further advancement and development of the field.

Φωτογραφία / Photography: ©Spyros Hound Photography [Eleni Tsirintani] | ©Gavriil Papadiotis [Lily Bakratsa] | ©Alex MacLean [Michalis Pirokkas]

Η χαρτογράφηση μέσω UAV προσφέρει τη δυνατότητα αντίληψης των μεταβολών και των μορφών του τοπίου μέσα στον χρόνο και επιτρέπει στον αρχιτέκτονα να επανέρχεται και να επανεξετάζει τα χαρακτηριστικά και τις φυσικές διεργασίες που πραγματοποιούνται, τόσο κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού όσο και κατά τη διάρκεια υλοποίησης του έργου.

SOLUTIONS ARE SITE—SPECIFIC, WHILE DESIGN PRINCIPLES APPLY EVERYWHERE

Dsgn Even

n nts [07] [01] [02]

Milano Design Film Festival: p.138 The Seventh Art on a Cultural Mission Éso: Interior Design & Architecture Conference p.142

When in 2013, founders and directors Antonella Dedini, a Milanese architect and interior designer, and Silvia Robertazzi, a journalist and design critic, embarked on the Milano Design Film Festival journey, they instantly introduced the city of Milan, and soon after the world, to the vitality of a project that spells energy and vision.

138

design events

Το MDFF ξεκίνησε το 2013, όταν οι δημιουργοί και επιμελητές του φεστιβάλ, μια αρχιτέκτονας και interior designer, η Antonella Dedini, και μια δημοσιογράφος και κριτικός design, η Silvia Robertazzi, άνοιξαν τις πύλες του. Ολόκληρο το Μιλάνο και πολύ σύντομα ο κόσμος συντονίστηκαν στην ενέργεια και το όραμα ενός νέου, δυναμικού θεσμού.

19�22.Mar‘19: Milano Design Film Festival The Seventh Art [7.01]

Annie Markitanis

on a Cultural Mission

design events

Τι σημαίνει MDFF; Σημαίνει ένα σημείο συνάντησης με σκοπό τη δημιουργική ανταλλαγή, τη γόνιμη αντιπαράθεση και τον εποικοδομητικό διάλογο. Σημαίνει το ταξίδι σε έναν εικονικό χώρο όπου η οπτικοακουστική έκφραση βρίσκεται στο απόγειό της. Σημαίνει ένα εναλλακτικό δίκτυο διανομής, όπως ένα Κρυφό Σινεμά (Cinema Nascosto), ένα διαφορετικό σύστημα επικοινωνίας, έναν πυρήνα δημιουργικότητας και πρωτοπορίας με ελεύθερο πνεύμα και το βλέμμα στραμμένο προς το μέλλον. To φεστιβάλ είναι η ετήσια αφορμή για να ξαναδούμε τον κόσμο του Design μέσα από τον κινηματογραφικό φακό, να γίνει η οθόνη εργαλείο για την αφήγηση της διαμόρφωσης του χώρου. Το MDFF επιτυγχάνει εδώ και έξι χρόνια να προσελκύσει ένα ευρύτερο κοινό και να μετατραπεί σε ένα πεδίο στοχασμού, έρευνας και εξέλιξης. Υπενθυμίζει στη συλλογική αντίληψη πως οτιδήποτε μας περιβάλλει είναι απόρροια ευρηματικότητας και δημιουργικότητας, δηλαδή αποτέλεσμα Design. The etymology of the MDFF? An ever-growing entity, a cultural movement, a meeting place for confrontation, exchange and cultural dialogue, a virtual space, a travelling presence, a dynamic platform bound to the audiovisual language in its most expressive state, a hidden cinema (Cinema Nascosto), an alternative distribution channel, a real communication system, a hub for creativity and innovation as well as a forward-looking spirit.

Το Design γίνεται η αφορμή για να στοχαστούμε ως άτομα και ως κοινότητες πώς κατασκευάζουμε τον συλλογικό μας χώρο και πώς ορίζουμε την ταυτότητα μας, μέσα σε αυτόν. Είναι μια αναγκαία διαδικασία για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να δημιουργήσουμε συνοχή στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας, σχετιζόμαστε με αυτόν, ζούμε, σκεφτόμαστε, πράττουμε και ονειρευόμαστε. Within the framework of the Milano Design Film Festival, the notion of learning by watching is personified through the audiovisual potential of the 7th Art. Such critical tools as Architecture, Design, Fashion, Sustainability, Urban Life, Interior Frames, Food, Landscape, Urban Planning and the Art of Thinking, assume the role of educators, investigators, and informants to narrate and stimulate us.

Local and international entrepreneurs, companies, students, journalists, directors, architects, designers, opinion leaders, design critics, fashion devotees, and the general public are immersed in a pure sensory marvel where the cinematic language is expressed through 360 degrees, embracing pleasure and critical thinking. The MDFF yearly format entails biopics, short and feature stories concerning each and every one of us. From animation to fiction movies, from historical films and great classics to new productions, the MDFF’s cinematographic articulation has a traditional and an experimental outlook. Through a universal and compelling medium, the MDFF reveals poetics, utopias, and entrepreneurial strategies, while illuminating designers, architects, and great companies via new means of communication. The goals are multiple, with the common contact point being to provide audiences with the instruments needed to grasp all the nuances of the creative production journey. This is an attempt where “design” becomes the agent, creating the space for a personal and collective introspection revolving around how we construct societies and our identities in them. This is an attempt to

139

The definition of the MDFF revolves around the world contained in the word “design”, with design and architecture being the primary linguistic codes in the process of decoding our contemporaneousness.

Το πρόγραμμα του MDFF κάθε χρόνο αναπλάθει βιωματικές εικόνες, μικρές αφηγήσεις που αφορούν τον καθένα από εμάς. Κινούμενα σχέδια, ταινίες φαντασίας, ιστορικά φιλμ, κλασικές παραγωγές μέχρι και νέα, καινοτόμα εγχειρήματα βρίσκουν θέση στις ώρες προβολών, εκφράζοντας το ολιστικό αλλά και πειραματικό πνεύμα του Φεστιβάλ. Η μαγεία της εικόνας, ένα δυνατό και διαδεδομένο εκφραστικό μέσο, αποκαλύπτει την ποίηση, την ουτοπία αλλά και την πρωτοπορία των έργων Design και Αρχιτεκτονικής. Οι στόχοι του θεσμού είναι πολλαπλοί και περιστρέφονται γύρω από την επαφή του Κοινού με όλες τις εκφάνσεις της δημιουργικής διαδικασίας.

An annual appointment and ritual with cinematography, revisiting the world of design through cinema or, bringing cinema as a tool to narrate architecture and design. For the last six years, the MDFF has succeeded in intercepting a wider audience by spreading culture and serving both as a vehicle for enquiry and an engine for reflection and change. Under the MDFF umbrella lies the communal aspects of design as well as the meaning of design and architecture for our contemporary existence, reviving the notion that everything that comprises our daily living habitat is bound to design. Στο πλαίσιο του MDFF, η επαφή με τη γνώση γίνεται μέσα από τα οπτικοακουστικά εργαλεία της έβδομης Τέχνης. Οι διαφορετικές εκδοχές του δημιουργικού σχεδιασμού, όπως η αρχιτεκτονική, ο βιομηχανικός σχεδιασμός, η μόδα, ο αστικός σχεδιασμός, η διακόσμηση, το τοπίο αλλά και η γαστρονομία ή η δημιουργική γραφή, μυούν, αφηγούνται και διδάσκουν το κοινό σε κάθε πτυχή της έννοιας Design. Το κοινό είναι ποικίλο. Εγχώριοι και μη επιχειρηματίες, διεθνείς εταιρείες, αρχιτέκτονες, designers, επιμελητές, φοιτητές και δημοσιογράφοι καθώς και ένα ακόμα ευρύτερο πλήθος θεατών εισάγονται σε ένα θαυμαστό σύμπαν, όπου η διαλεκτική του κινηματογράφου ψυχαγωγεί και διεγείρει τον δημιουργικό στοχασμό.

[7.01]

design events

assist us in our quest to know ourselves and grow, dedicated to the way we live, think, desire and do things, how we experience our surroundings and relate to the environment we are in as well as how we look at and observe the world around us. The festival's opening programme includes a preview night at the Triennale Teatro dell’Arte, followed by a public inauguration at the Anteo Palazzo del Cinema in the heart of the Brera district, a hinge between the old and new “Milan of skyscrapers”, where the entire event takes place. Το εναρκτήριο πρόγραμμα του Φεστιβάλ περιλαμβάνει μια εισαγωγική βραδιά στο Triennale Teatro dell’Arte. Ακολουθούν τα εγκαίνια, στον χώρο όπου διεξάγεται το Φεστιβάλ, το Anteo Palazzo del Cinema στην καρδιά της συνοικίας Brera, το κατώφλι μεταξύ του παλαιού πυρήνα και της νέας πόλης του Μιλάνου. Η επιστημονική έρευνα και επιμέλεια της Porzia Bergamasco, κριτικού αρχιτεκτονικής, design και δημοσιογράφου, πλαισιώνουν τη Διοργάνωση κάθε χρόνο. Park Associati (2018), Patricia Urquiola και Alberto Zontone, Studio Urquiola (2017), Davide Giannella (2016), Maria Luisa Frisa (2015) και Letizia Cariello (2014) είναι μερικές από τις επιφανείς προσωπικότητες που έχουν συνεισφέρει στον Θεσμό με την ανεξάρτητη και εποικοδομητική οπτική τους. Πέρα από τις προβολές, το Φεστιβάλ φιλοξενεί πάνελ συζητήσεων, εργαστήρια και διαλέξεις μεταξύ επαγγελματιών του Design και της Αρχιτεκτονικής, παραγωγών, καθηγητών, φοιτητών και εταιρειών από την εγχώρια και διεθνή αγορά. Στις αρχές του 2020 το Φεστιβάλ θα βρεθεί σε ελληνικό έδαφος. Υπεύθυνη για την παρουσίαση του MDFF στο ελληνικό κοινό είναι η Annie Markitanis, MDFF World Tour Partner για την Αθήνα και την Κύπρο.

140

Χορηγός επικοινωνίας: archisearch.gr Each edition is enriched by the scientific investigation of Porzia Bergamasco, design and architecture critic and journalist, as well as by a special curatorship to an indepth interdisciplinary theme. Park Associati (2018), Patricia Urquiola and Alberto Zontone, Studio Urquiola (2017), Davide Giannella (2016), Maria Luisa Frisa (2015), and Letizia Cariello (2014) are the renowned personalities who, over the years, have contributed with their independent gaze and critical vision. Moreover, the festival’s cultural vocation is enriched through valuable dialogues, panel discussions, workshops and lectures with companies, designers, architects, producers, critics, professors, and students, both from the Italian and international realm. In early 2020, the first edition of the Milano Design Film Festival on Greek soil, in Athens, will be launched by Annie Markitanis, MDFF World Tour Partner for Greece & Cyprus.

[7.01]

Media sponsor: archisearch.gr

www.milanodesignfilmfestival.com www.architecturefilmaward.com www.archisearch.gr

On Tuesday 4th February 2020, leading designers and architects will fly from New York, London and Stockholm to Athens and Onassis Cultural Centre for the 9th Interior Design & Architecture Conference, known as ESO.

142

design events

Την Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020 κορυφαίοι δημιουργοί από τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, την Αθήνα και τη Στοκχόλμη έρχονται στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο της 9ης διοργάνωσης της ημερίδας ΕΣΩ.

éso Interior Design [7.02]

& Architecture Conference

Η ημερίδα ΕΣΩ, ο κορυφαίος θεσμός προβολής του σχεδιασμού και των τεχνών στην Ελλάδα, από το περιοδικό «ARCHISEARCH.gr» και τον Βασίλη Μπαρτζώκα σε συνεργασία με τον Δημήτρη Φακίνο και την Graphopress από το περιοδικό «+DESIGN», συμπληρώνει φέτος 9 χρόνια πετυχημένων διοργανώσεων. Όπως κάθε χρόνο, οι λάτρεις της αρχιτεκτονικής, του interior και του graphic design, του σχεδιασμού και των δημιουργικών τεχνών κλείνουν το ραντεβού τους στο διαχρονικά αγαπημένο «σημείο» συνάντησης της ΕΣΩ, στο μεγάλο Αμφιθέατρο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, την Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020.

Θεματικές όπως Artificial Intelligence, η ταυτότητα του τόπου, η δημιουργία της εμπειρίας, αρχιτεκτονική του κρασιού, styling, η αρχιτεκτονική και η πόλη, σχεδιασμός κατοικιών και ξενοδοχείων, φιλοξενία, αλλά και έργα μικρής και μεγάλης κλίμακας είναι κάποια από τα θέματα που θα απασχολήσουν τις ομιλίες του συνεδρίου.

ESO is the widely known event dedicated to architecture, design and art in Athens. It is organized by “ARCHISEARCH.gr” and its owner Vassilios Bartzokas in collaboration with Dimitris Fakinos and Graphopress from “+DESIGN” magazine.After 8 years of success, ESO returns for its 9th event, where architecture, creative arts, interior and graphic design enthusiasts will meet on Tuesday 4th February 2020, at the big Amphitheatre of Onassis Cultural Centre.

ΜΑΡΊΑ ΠΑΠΑΦΊΓΚΟΥ

H πρώτη ομιλήτρια στην ΕΣΩ, φτάνει από τη Στοκχόλμη. Η Μαρία Παπαφίγκου, καθηγήτρια τα τελευταία επτά χρόνια στο Royal Institute of Technology στη Στοκχόλμη (KTH) και συνιδρύτρια του γραφείου Ooak Architects με έδρα στη Στοκχόλμη και την Αθήνα, θα μας μιλήσει για tailor—made αρχιτεκτονική. Σε μια εποχή που οι αρχιτεκτονικές εικόνες ταξιδεύουν και ενθουσιάζουν γρήγορα, αγνοώντας τα μοναδικά τοπικά χαρακτηριστικά του τόπου και του προγράμματος, το βραβευμένο γραφείο θα μας παρουσιάσει έργα κάθε κλίμακας με ξεχωριστή ταυτότητα και φυσική θέση, από μια μικρή ξύλινη καμπίνα στη Σουηδία και το patio house στην Κάρπαθο μέχρι τα συγκροτήματα κατοικιών στις Μπαχάμες και στα Νησιά Κέιμαν.

MARTHA TSIGKARI & MARIOS TSILIAKOS

Martha Tsigkari, Partner, and Marios Tsiliakos, Associate Partner of the Applied Research + Development (ARD) group, at the architecture firm Foster + Partners, www.fosterandpartners.com, urge us to give in and “take the red pill”. Their speech is titled “Computational Design: Taking the Red Pill: Let’s go down the rabbit hole…». The representatives of the well—known British architecture firm will talk about the possibilities that new technologies are offering to the design process as well as built environment.

design events

The event will focus on a variety of topics like, artificial intelligence, landscape identity, creating an experience, wine architecture, styling, architecture and the city, house and hotel design, hospitality, small and large scale construction projects.

MARIA PAPAFIGOU

The first ESO speaker is flying from Stockholm. Her name is Maria Papafigou and she has been teaching at the KTH Royal Institute of Technology in Stockholm for the last seven years. She is the co—founder of Ooak Architects that is based in Stockholm and Athens and she is going to talk about tailor—made architecture. Nowadays people tend to admire images of eye—catching architecture projects that tend to ignore the characteristics of each location that make it unique. The highly praised architecture firm will present projects of different scales with distinct identity and physical location, from a small wooden cabin in Sweden and a patio house in Karpathos to apartment complexes in the Bahamas and Cayman Islands.

ΛΕΩΝΊΔΑΣ ΤΡΑΜΠΟΎΚΗΣ

Τα έργα του Λεωνίδα Τραμπούκη, συνιδρυτή του γραφείου LOT OFFICE FOR ARCHITECTURE www.lot—arch. com, με έδρα στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη, έχουν δημοσιευτεί στην «The Wall Street Journal», «T magazine», «Wallpaper*», «Elle Decor», «FRAME» and «PHAIDON» και έχει συμμετάσχει στις μεγαλύτερες εκθέσεις αρχιτεκτονικής και design. Στην παρουσίασή του στην ΕΣΩ «From Interior Experience & Installation Design to Objects with experimental Character», ο Λεωνίδας Τραμπούκης θα μας παρουσιάσει τον πειραματικό χαρακτήρα του γραφείου, που δίνει έμφαση στην υλικότητα, τη διαδικασία και το concept και περιλαμβάνει έργα που μοιράζονται ένα κοινό όραμα να εμπνέουν, θολώνοντας τα όρια μεταξύ τέχνης και αρχιτεκτονικής.

Leonidas Trampoukis is the co—founder of the architecture firm LOT OFFICE FOR ARCHITECTURE, www.lot—arch.com, with offices in Athens and New York. Through the years, his projects have appeared in “The Wall Street Journal”, “T magazine”, “Wallpaper*”, “Elle Decor”, “FRAME” and “PHAIDON” and he has participated in the biggest architecture and design exhibitions.

ΠΆΝΟΣ ΠΑΡΘΈΝΙΟΣ

143

LEONIDAS TRAMPOUKIS

His ESO presentation “From Interior Experience & Installation Design to Objects with experimental Character” will focus on the experimental nature of his firm that emphasizes on materiality, the design process and strong design concepts that share a common vision in flowing seamlessly between the artistic and the pragmatic in architecture.

Επόμενος ομιλητής θα είναι ο Πάνος Παρθένιος του γραφείου PARTHENIOS architects+associates www. parthenios.com, ο οποίος θα αναφερθεί σε ένα από τα πιο επίκαιρα θέματα αυτή τη στιγμή στην αρχιτεκτονική και όχι μόνο, την Τεχνητή Νοημοσύνη, ή «Architects against Virtual Worlds, Artificial Intelligence and Real Reality».

PANOS PARTHENIOS

The next speaker is Panos Parthenios of the architecture firm PARTHENIOS Architects + Associates, www.parthenios.com. He will refer to a very interesting and topical issue, not only for architecture but society in general, which is Artificial Intelligence, titled “Architects against Virtual Worlds, Artificial Intelligence and Real Reality».

ΑΡΤΈΜΙΟΣ ΛΑΪΝΆΣ

Με ποιον τρόπο μέσω των αισθήσεων μιας γευσιγνωστικής εμπειρίας, το terroir, η υλικότητα, η ιστορία, η γεωγραφία, οι άνθρωποι και η αίσθηση ενός τόπου μας αποκαλύπτονται; O Wine Experience Designer, Αρτέμιος Λαϊνάς, θα πραγματοποιήσει στο 9ο συνέδριο αρχιτεκτονικής & design μία ομιλία μέσω εμπειριών, ξεναγώντας μάς σε υφές, γεύσεις, χρώματα και την αρχιτεκτονική του κρασιού.

ARTEMIOS LAINAS ΝΑΤΆΣΣΑ ΤΣΙΓΚΆΡΗ & ΜΆΡΙΟΣ ΤΣΙΛΙΆΚΟΣ

Artemios Lainas, Wine Experience esigner, will be part of the 9th ESO conference and his speech will focus on experiences and will guide us through wine and its various textures, tastes, colours and architecture.

[7.02]

Η Νατάσσα Τσιγκάρη και ο Μάριος Τσιλιάκος, Partner και Associate Partner, αντίστοιχα, του Applied Research + Development (ARD) group στο γραφείο Foster + Partners www.fosterandpartners.com, μας καλούν «να πάρουμε το κόκκινο χάπι». Τίτλος της ομιλίας τους, «Computational Design: Taking the Red Pill: Let’s go down the rabbit hole…». Οι δύο αρχιτέκτονες που εκπροσωπούν το γνωστό βρετανικό γραφείο θα αναφερθούν στις δυνατότητες που ανοίγει η καινοτομία για τον σχεδιασμό και το δομημένο περιβάλλον.

Could a tasting experience reveal the terroir, materiality, history, geography, people, or even the emotions that each landscape evokes?

design events

ALEXIS VIKELAS

His talk is followed by one of the most significant architecture firms in Athens, having designed and implemented more than 800 architecture projects.

ΝΙΚΌΛΑΣ ΜΠΑΡΕΛΙΈ

After the implementation of The Goulandris Museum of Contemporary Art, Alexis Vikelas of the architecture firm I. VIKELAS S.A., www.vikelas.gr, is going to embark on a discussion about the challenges and design process of this long—awaited project that aims to attract the interest of the international audience.

Στη συνέχεια, στη σκηνή της ΕΣΩ 2020, ο γαλλικής καταγωγής νέος αρχιτέκτονας Νικόλας Μπαρελιέ θα μας μιλήσει για την «Εικόνα του αρχιτέκτονα, ως εξωτερίκευση της αισθητικής του υπόστασης». O Νικόλας Μπαρελιέ θα επιχειρήσει μία πρωτότυπη εννοιολογική συσχέτιση της αρχιτεκτονικής σύνθεσης με την ενδυματολογική σύνθεση και τη διαμόρφωση ενός προσωπικού ύφους—στυλ.

NIKOLAS BARELIER

Nicolas Barelier is a young architect of French origin that will talk about “An architect’s image as an external manifestation of his/her aesthetic values”. Nicolas Barelier will attempt an original conceptual correlation between architecture, clothing attire and finding your personal style.

SERDAR KUTUCU

Ο Serdar Kutucu, COO των DESIGN HOTELS, www. designhotels.com, που περιλαμβάνουν υψηλής ποιότητας και ιδιαίτερης αισθητικής ξενοδοχεία στον κόσμο, έρχεται στην 9η ΕΣΩ για να παρουσιάσει τις νέες τάσεις στο design των ξενοδοχείων και τη φιλοξενία. Ποιες είναι οι σχεδιαστικές προκλήσεις και πώς θα είναι τα ξενοδοχεία στο μέλλον;

SERDAR KUTUCU

Serdar Kutucu, the Chief Operating Officer of DESIGN HOTELS, www. designhotels.com, which features high quality hotel projects with a unique aesthetic, is talking at the 9th ESO Conference about new trends in hotel design and hospitality.

144

Which are the biggest challenges of the design process and how will hotels look in the future?

ΑΡΙΣΤΕΊΔΗΣ ΝΤΆΛΑΣ

Ο Αριστείδης Ντάλας, www.aristidesdallas.gr, έχει κατορθώσει κάτι για το οποίο ελάχιστοι αρχιτέκτονες μπορούν να καυχηθούν: δημιούργησε μία νέα τοπική αρχιτεκτονική ταυτότητα. Αφού απομόνωσε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της Τήνου, τα μετουσίωσε σε μία νέα γλώσσα. Έχοντας επιπλέον αποσπάσει μία σειρά βραβεύσεων, θα βρεθεί στη σκηνή της ΕΣΩ να παρουσιάσει έργα για πρώτη φορά και να μας μιλήσει για τη συνέχεια της πορείας του στην Αθήνα, την Κρήτη, τη Μήλο, τη Ρόδο και όχι μόνο.

ARISTIDES DALLAS

Aristides Dallas, www.aristidesdallas.gr, has achieved something not many architects could take credit for, as he has created a new local architectural approach. How did he do that? He isolated a few basic features of architecture in the well— known island of Tinos and translated them into a new architectural language. Having acquired many awards for his work in architecture, he is displaying his work at the ESO Conference for the first time and he is opening up about his successful architecture journey in Athens, Crete, Milos, Rhodes and many more.

ΒΑΓΓΈΛΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΊΔΗΣ

Ο Βαγγέλης Στυλιανίδης, www.3sk.gr, με μεγάλη εμπειρία στην εκπόνηση αρχιτεκτονικών μελετών για ξενοδοχεία, κτίρια γραφείων, κατοικιών και πολιτιστικών χώρων, θα δώσει μία πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία για «Το κτίριο μέσα στο κτίριο».

VAGGELIS STYLIANIDES

Vaggelis Stylianides, www.3sk.gr, who has a long experience of drawing up architectural assessments for hotels, office buildings, residences and cultural spaces, is going to give a very interesting talk, titled “The building inside the building”.

Σε περασμένες διοργανώσεις της, η ημερίδα ΕΣΩ έχει προσκαλέσει μεταξύ άλλων ονόματα, όπως ο Τοm Lindblom των Gensler Architects, οι PearsonLloyd από το Λονδίνο, ο Michael Anastassiades, η Carlotta de Bevilacqua, Zaha Hadid Architects, Heatherwick Studio, MKV Design, Henning Larsen κ.ά.

ΑΛΈΞΗΣ ΒΙΚΈΛΑΣ

[7.02]

Τον διαδέχεται στη σκηνή της 9ης ΕΣΩ ένα από τα αρχιτεκτονικά γραφεία με τη μεγαλύτερη ιστορία στην Ελλάδα, που τις τελευταίες επτά δεκαετίες έχει σχεδιάσει και επιβλέψει περισσότερα από 800 έργα. Με αφορμή την ολοκλήρωση του νέου Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Β. & Ε. Γουλανδρή, ο Αλέξης Βικέλας, από το αρχιτεκτονικό γραφείο Ι. & Α. ΒΙΚΕΛΑΣ ΑΕ, www.vikelas.gr, θα αποκαλύψει τις προκλήσεις και τις σχεδιαστικές κατευθύνσεις του πολυαναμενόμενου έργου, που έχει στόχο να αποτελέσει πόλο έλξης διεθνούς σημασίας και ακτινοβολίας.

Μπορείτε να βρείτε όλες τις παρουσιάσεις και τα highlights από προηγούμενες διοργανώσεις στο σύνδεσμο www.vimeo.com/archisearch. Η ημερίδα ΕΣΩ διοργανώνεται από τα περιοδικά «ARCHISEARCH.gr» και «+DESIGN». Through the years, ESO conference has extended invitations to many important and respected people in the field of architecture. Some of them are Τοm Lindblom of Gensler Architects, PearsonLloyd which is based in London, Michael Anastassiades, Carlotta de Bevilacqua, Zaha Hadid Architects, Heatherwick Studio, MKV Design, Henning Larsen and many more. You can find all the presentations of the event as well as highlights of previous conferences at www.vimeo.com/archisearch. ESO, the Interior Design and Architecture Conference is organized by the magazines “ARCHISEARCH.gr” and “+DESIGN”.

HIPPIE FISH MYKONOS DESIGNED BY ELASTIC ARCHITECTS

MESSINIAN ICON KALAMATA DESIGNED BY ANNA PATRIARCHEA

KOSMOPLAZ HOTEL MYKONOS DESIGNED BY EC INTERIORS

KRAMA RESTAURANT MYKONOS DESIGNED BY PAVLOS NINIOS ARCHITECTS

L’AUDRION WINE BAR PLAKA DESIGNED BY PAVLOS NINIOS ARCHITECTS

LAWYER‘S OFFICE KOLONAKI

TROPICANA HOTEL MYKONOS

TONY’S BAR KASTELLA

Η εταιρεία «Fameli Furniture» με έδρα τον Πειραιά, δραστηριοποιείται στον χώρο του επίπλου για εσωτερικό και εξωτερικό χώρο τα τελευταία 50 χρόνια, έχοντας πραγματοποιήσει μεγάλα εργα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Luxury

Χρησιμοποιώντας υλικά υψηλών προδιαγραφών με δεξιοτεχνία,η εταιρεία παράγει ειδικές κατασκευές σε ξύλο και μέταλλο, υψηλού design και αισθητικής, καλύπτοντας όλες τις ανάγκες των πελατών της.

Indoor

Σε συνεργασία με τα καλύτερα αρχιτεκτονικά γραφεία και διακοσμητές η εταιρεία «Fameli Furniture», αναλαμβάνει εξ’ολοκλήρου τον εξοπλισμό ξενοδοχείων, επαγγελματικών χώρων και κατοικιών.

Outdoor Furniture

Παλαμηδίου 7, Πειραιάς 18545 Ελλάς 0030-2104208048 | 0030-6947021105 famelifurniture@gmail.com | www.fameli.gr Fameli Furniture Proffessional

www

olcim

geh la fa r

.o rg

rd s -a wa

www.lakiotis.gr

Δ: Λεωφόρος Θηβών 471, Ίλιον, Ελλάδα | Τ: 210 2615730 | Ε: info@lakiotis.gr | Τμήμα Έργων: 214 40 47050

WWW.RADOS.COM.GR

Κορυφαία αντίδραση στη φωτιά StoTherm Classic S1 - Με οργανικά επιχρίσματα και πιστοποίηση Α2-s1,d0 κατά EN13501-1

Συγκόλληση StoADH-B StoLevel Classic Sto-Turbofix

Θερμομόνωση Οπλισμός Θερμομονώτικη StoGlass Fibre Mesh πλάκα πετροβάμβακα Fine 110cm

Ενίσχυση StoArmat Classic S1

Τελική στρώση Stolit, StoSilco, StoSil, StoLotusan

Η κορυφαία επιλογή για πλήρη προστασία σε κάθε απαίτηση

Μη αναφλέξιμο οργανικό σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης με πετροβάμβακα StoTherm Classic S1

Πιστοποιημένο με ETA και σήμανση CE σύστημα που πληροί τις αυστηρότερες απαιτήσεις του Κανονισμού Πυροπροστασίας (ΠΔ 41/2018) για ψηλά και μεγάλα κτίρια καθώς και κτίρια περίθαλψης και εκπαίδευσης.

Η αξία της ασφάλειας και την προστασίας της ανθρώπινης ζωής και των οικοδομικών έργων έρχεται πρώτη στις προτεραιότητες μας. Η Sto ανέπτυξε πρώτη το πλέον προηγμένο και ολοκληρωμένο σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης στον κόσμο, συνδυάζοντας την σιγουριά και την αντοχή των οργανικών, μη αναφλέξιμων, επιχρισμάτων της με μη αναφλέξιμες θερμομονωτικές πλάκες. Το StoTherm Classic S1 με την χρήση μονωτικών πλακών πετροβάμβακα προσφέρει την κορυφαία, για την παγκόσμια αγορά, λύση μη αναφλέξιμου συστήματος με οργανικά επιχρίσματα!

Το StoTherm Classic S1 εξασφαλίζει : • Πιστοποιημένη αντίσταση στη φωτιά Α2-s1,d0 • Κορυφαία αντοχή στον χρόνο, απαράμιλλη προστασία απο ρωγμές, περιβαλλοντικές επιδράσεις και UV ακτινοβολία • Κορυφαία ανθεκτικότητα σε κρούσεις και μηχανικές καταπονήσεις έως και 90 Joules • Την κορυφαία ποιότητα και την πιο εξελιγμένη σύνθεση υλικών στην παγκόσμια αγορά • Μοναδική ευελιξία σε διακοσμητικά υλικά και τελειώματα, βλ. www.stosignature.com • Άριστη θερμομόνωση με λ έως 0,034 W/mK • Περιβαλλοντική Δήλωση Προϊόντος (EPD)

* Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις. Απευθυνθείτε στο τεχνικό τμήμα ης StoHellas. EUROPEAN ORGANISATION FOR TECHNICAL APPROVALS

Deutsches Institut für Bautechnik

CE marking

StoHellas | Τηλ : 210 5570191, Fax : 210 5593945 | www.stohellas.gr | Email : stoinfo@drapa.gr

sanco.gr