Sabato Mode (nl)

AW 2012-13.

In tranen ‘Op dagen als vandaag ben ik voor 7 uur op kantoor.’ Van Noten gaat zitten aan een antieke roodhouten tafel, waarop zonet nog een vaas vol handgeplukte bloemen uit zijn tuin stond.

De assistent heeft ze weggezet, omdat de geur van de lelies op onze adem pakte, wat slecht is voor de concentratie.

Er is veel om over te praten. Zoals zijn honderdste modeshow, die in tranen eindigde. Over hoe hijzelf en de mode-industrie veranderd zijn.

Over hoelang hij nog wil doorgaan, nu hij de zestig nadert. En over het mysterieuze pakje dat voor ons op de tafel ligt.

Maar eerst vragen we zijn opinie over de film ‘Dries’, die in het voorjaar is verschenen. Een van de pakkendste scènes uit de documentaire die de Duitse regisseur Reiner Holzemer over hem maakte, speelt zich thuis af. Dries en Patrick Vangheluwe, zijn werk- en levenspartner, plukken bloemen in de tuin. Daarna arrangeren ze die in vazen, die ze met een maniakale precisie op tafel zetten. ‘Ik kan die film moeilijk beoordelen, omdat hij over mij gaat. Ik zou die scène er bijvoorbeeld uit gelaten hebben. Wat brengt die bij?’, zegt Van Noten.

‘En die scène waarin ik uitleg hoe Patrick en ik op vakantie gaan. Moest die echt?’ Ja, antwoorden wij gedecideerd. Van Noten gaat bijna nooit op vakantie. En als hij uitzonderlijk toch een korte break neemt, is elke vakantiedag minuut per minuut gepland. Hij stippelt op voorhand via Google Maps de meest efficiënte route uit, om zoveel mogelijk plekken op een dag te kunnen bezoeken. ‘Om uit de vakantiedag het maximum te halen’, legt hij in de film uit.

Magnum opus Ter gelegenheid van de honderdste show verschijnt in september ook een boek - eigenlijk twee boeken. Een magnum opus van in totaal 876 bladzijden. ‘Ik ben er blij mee. Het boek geeft een goed overzicht van mijn werk, van de beginjaren tot nu, van de eerste tot de honderdste show. Dat was niet evident. Er is veel werk in gekropen. Van de eerste tien jaren hebben we nauwelijks archiefmateriaal. We hadden toen niet eens geld om onze modellen te betalen, dus betaalden we ze met kleren.’

Voor die honderdste show - die eind februari gelopen is - had Van Noten enkele modellen van het eerste uur opgetrommeld. ‘Ik was zo

zenuwachtig voor die jubileumshow. Ik zag op tegen de fittings. Oudere modellen hebben meestal geen strakke 36 meer. Maar de sfeer in de coulissen was superrelaxed.’

Hij glundert als hij erover vertelt. ‘Kristina De Coninck is in de veertig intussen, maar zij heeft als model onze eerste twintig shows gelopen.

Het was voor mij een evidentie dat zij ook de honderdste show mocht openen. Toen Kristina opkwam, gebeurde er iets in de zaal. Haar glimlach, het oogcontact met het publiek en met de andere modellen. Iedereen begon te lachen.

Het was de sfeer van de begindagen, toen modellen nog mochten lachen. In de coulissen is iedereen in tranen uitgebarsten. Ikzelf ook.

Het voelde als een familiefeest.’

Rodelopergedoe Nee, hij is geen nostalgische mens, beklemtoont hij. ‘Ik leef niet in het verleden. Ik leef graag nu.’

Maar dat wil niet zeggen dat veranderingen altijd verbeteringen zijn. Als we hem vragen welke verandering van de voorbije 35 jaar hij graag wil terugdraaien, aarzelt hij geen seconde: ‘We zijn het menselijke wat kwijtgeraakt. Alles is product, alles in business geworden. De modeshows zijn visuele marketingtools geworden.

Wat er getoond wordt - de kledij - is niet belangrijk meer.’

Maar voor Van Noten zijn de kleren altijd de essentie gebleven. Hij heeft nooit een cent uitgegeven aan reclamecampagnes. En tijdens de modeweken laat hij het rodelopergedoe aan zich voorbijgaan. ‘Ik aanvaard dat mijn manier niet de enige is, en dat er sommige mensen mode kopen omdat ze er willen uitzien als een Hollywoodster, of zoals een coole gast in een tijdschriftadvertentie. Maar het is niet mijn manier. Ik zal wel ‘old fashioned’ zijn, maar voor mij zijn de aankopers het belangrijkst. Zij zitten altijd op de eerste rij. Je kan over mode praten zoveel je wil, maar wat telt, is dat mensen op het einde van de dag onze designs kopen. Ik maak geen kunst. Wat ik doe, heeft geen enkele zin als mijn stukken niet verkopen.’

Van Noten is een buitenbeentje in de modewereld. Altijd geweest. Al ziet hij dat zelf anders.

‘We hebben nooit anders gedaan om anders te doen.’ Hij is een van de weinige ontwerpers die ook zakelijk leider zijn van hun bedrijf.

‘Stilstaan is achteruitgaan. We proberen wel traag te groeien. Organisch…’ Dat jongste is

20 02.09.2017

SS 2015 Menswear.

‘Je kan over mode praten zoveel je wil, maar wat telt, is dat mensen op het einde van de dag onze designs kopen. Ik maak geen kunst.’

SS 2014.

AW 2010-11.

SS 2015.

© ALL IMAGES COURTESY DRIES VAN NOTEN

Van Noten is een buitenbeentje in de modewereld. Zo ontwikkelt hij zijn stoffen zelf. Zijn prints zijn karakteristiek, net als zijn borduursels.

X

P

O

D

I

O

R

© Emma Summerton voor Christian Dior

© Adrien Dirand

© Adrien Dirand

E

TRIANGLE D’IOR Omdat het modemerk Christian Dior zeventig jaar bestaat, pakt het groots uit met onder meer een zevendelige boekenreeks én een tentoonstelling.

Wij waren op het verjaardagsfeest en ontdekten tussen taart en champagne de indrukwekkende erfenis van de Parijse couturier.

TEKST: IRIS DE FEIJTER

40 02.09.2017

e grootste Parijse modetentoonstelling ooit: het couturehuis Dior schuwde de superlatieven niet toen deze zomer zijn expo opende. De show is inderdaad een absolute krachttoer van dik 3.000 vierkante meter en meer dan 300 couturejurken. Les Arts Décoratifs - de westvleugel van het Louvre die gewijd is aan toegepaste kunst - staat letterlijk tot de nok vol. De metershoog opgestapelde prinsessenjurken zijn ronduit indrukwekkend, maar ook een beetje spierballengerol.

Dior overklast ermee eerdere monsterexpo’s zoals ‘Louis Vuitton - Marc Jacobs’ uit 2012, maar ook ‘Inspirations’ van Dries Van Noten uit 2014. Armworstelen voor culturo’s zeg maar.

Die duizelingwekkende overload is vooral een fantastische kans om je te laten onderdompelen in de wereld van Dior.

D

01

© Adrien Dirand

1. Eigenlijk bestaat het merk al 71 jaar. Christian Dior richtte zijn modehuis al op 8 december 1946 op, met de hulp van textielindustrieel en geldschieter Marcel Boussac. Maar zijn eerste presentatie, waar hij zijn bekende ‘New Look’ toonde, deed hij op 12 februari 1947. Die datum viert Dior nu. Het atelier van Dior huist nog altijd op dezelfde plek, Avenue Montaigne 30 in het hart van ‘le Triangle d’Or’: het meest luxueuze stuk Parijs.

2. De New Look was letterlijk een totaal nieuwe look. Het is een voluptueus en sensueel silhouet met smalle schouders, een ronde boezem, smalle tailles en lange, wijd uitstaande rokken. Geïnspireerd op de rondingen van bloemblaadjes was het een radicale breuk met de toen gangbare mode. Met Coco Chanel in de frontlinie moest kleding destijds vooral praktisch zijn. De snit was vaak mannelijk en hoekig.

© Adrien Dirand

Aan de hand van 23 verschillende thema’s - van beeldende kunst tot parfum - ontdek je onder meer de geschiedenis, de inspiratiebronnen, de ateliers en de designers van het merk. Want van de zeventig jaar leidde Dior zijn modehuis slechts elf jaar zelf. In de herfst van 1957 stierf hij aan een hartaanval, waarna zijn piepjonge assistent Yves Saint Laurent het roer van hem overnam. Daarna volgden nog Marc Bohan, Gianfranco Ferré, John Galliano, onze Raf Simons en nu Maria Grazia Chiuri.

Het Parijse luxehuis beweert stellig dat het niet zelf om een expo gevraagd heeft, maar dat de tentoonstelling er kwam op vraag van Les Arts Décoratifs. Het echte antwoord zullen we nooit weten.

Maar de expo is wel opvallend positief over het huis. Kritische noten ontbreken. Zo wordt met geen woord gerept over John Galliano’s vertrek in 2011 - de modeontwerper werd ontslagen nadat hij in een dronken bui antisemitische uitspraken had gedaan. Het is spijtig dat de curatoren dat censureren.

Maar de expo reduceren tot een marketingstunt gaat te ver.

Daarvoor is de knowhow van de couture te indrukwekkend. Behalve de 300 couturejurken maakte het coutureatelier ook een reeks supergedetailleerde miniatuurversies van iconische exemplaren. Die staan, samen met de accessoires, tekeningen, kunstwerken en memorabilia gerangschikt op kleur in een ‘cabinet de curiosité’.

En beneden is het coutureatelier nagebouwd. Op het eerste gezicht denk je een geromantiseerd beeld van de werkplek te krijgen: grijzende stiksters in witte jassen die steek per steek een baljurk rijgen. Maar wie naar de documentaire ‘Dior and I’ kijkt - over Raf Simons’ eerste collectie - ziet dat het er in de ateliers wel degelijk zo oldskool aan toe gaat.

Voor wie het graag met zijn ogen ziet - of gewoon van mode, luxe of kunst houdt - is er de expo.

© Getty Images

ZEVEN ZAKEN DIE JE NOG NIET WIST OVER CHRISTIAN DIOR

41 02.09.2017

02

S

H

O

O T

WA N D E R LU ST D ol en z on d er do e l . M a a r we l f a s h ion proo f .

Fotograaf: Kris De Smedt. Assistent-fotograaf: Rebecca Fertinel. Styling: Tiany Kiriloff. Stylingassistent: Sien Sergooris.

Hair & make-up: Kim Theylaert. Model: nadia@ulla, booker ruben.

Hemd met kraagje, 695 euro, Balenciaga bij www.mytheresa.com.

Oorbel ‘Sirene’, 165 euro per stuk, Peet Dullaert.

Regenjas, 1.980 euro, Céline.

Coltrui, 599,17 euro, Peet Dullaert.

Broek, 379 euro, Sofie D’Hoore.

Handtas ‘Clasp’, 2.300 euro, Céline.

Oorbellen ‘Shooting Stars’, diamant en parel , 3.500 euro, Ole Lynggaard Copenhagen.

Laarzen, 1.150 euro, Louis Vuitton.

Sabato Mode.

Nu zaterdag bij De Tijd.