Verrekijker 3 Kijker 6
De ouders van Lena hebben vaak ruzie over tante Siska. Maar wie is tante Siska nu eigenlijk? En waarom heeft Lena haar nog nooit gezien? Samen met haar beste vriend Ferre zoekt ze het uit.
De krullen van tante Siska Joke Guns & Marijke Guns
BIEB
De krullen van tante Siska
Dit boekje maakt deel uit van de Verrekijkerbieb 3. ISBN 978 90 486 2282 5 Bestelnummer 60 1021 297 KB D/2015/0147/338 NUR 191 Illustraties: Yoeri Slegers Verantwoordelijke uitgever die Keure Kleine Pathoekeweg 3, 8000 Brugge RPR 0405 108 325 © Copyright die Keure, Brugge
9 789048 622825
Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. No part of this book may be reproduced in any form by print, microfilm or any other means without written permission from the publisher.
Kijker educatieve uitgaven
educatieve uitgaven
Verrekijker 3
6
De krullen van tante Siska 1 Ferre probeert met beide handen zijn onbedwingbare bos haar in model te krijgen. Dat lukt niet, en dat had hij kunnen weten. Als Ferre slecht geslapen heeft, staat zijn haar alle kanten uit. ‘Je lijkt op een uit de kluiten gewassen stekelvarken,’ lacht opa wel eens. ‘En jij lijkt op een ...’ begint Ferre dan boos. Maar een nijdige blik van zijn vader snoert hem steeds de mond. Opa is zo kaal als een knikker. Of hij nu goed slaapt of niet, aan zijn haar is dat niet te zien.
1
Ferre geeft het op. Een piek haar wijst triomfantelijk naar boven. Nu hij zijn handen vrij heeft, gebruikt hij die om zijn broek omhoog te hijsen. Hij kijkt naar de grote stationsklok die aan de keukenmuur hangt. Halfnegen. Misschien is Lena al wakker. ‘Ik ben even naar de buren!’ roept Ferre tegen niemand in het bijzonder. Zonder op een antwoord te wachten, wandelt hij de voordeur uit.
2
Op het garagepad blijft hij stokstijf staan. Waar komt dat geschreeuw vandaan? Ferre luistert gespannen naar de geluiden die uit het buurhuis schijnen te komen. Hij merkt niet eens dat zijn broek weer afgezakt is. ‘Kun je alles goed verstaan? Of zal ik de deur voor je openzetten?’ Ferre schrikt zich wild. Hij heeft haar niet zien aankomen. Toch staat Lena nu naast hem. Ze kijkt hem lachend en ook wat verwijtend aan. ‘Ze hebben weer ruzie!’ geeft ze, na een lange aarzeling, toe. ‘Ik begrijp er niets van, Ferre. Het gebeurt de laatste tijd steeds vaker. Het begint met een opmerking over mijn krullen, en het eindigt met ruzie. Blijkbaar lijk ik nogal op een of andere tante Siska. Die had ook wilde krullen. Ik ken dat mens helemaal niet. Als ik vraag wie zij is, sturen ze me de kamer uit.’
3
‘En als je weg bent, beginnen ze tegen elkaar te schreeuwen,’ vult Ferre aan. Lena haalt haar schouders op. ‘Fijn begin van de vakantie!’ foetert ze, terwijl ze verwoede pogingen doet om niet te huilen. Ferre wipt ongemakkelijk van zijn ene op zijn andere voet. ‘Misschien moeten we hen afluisteren,’ stelt hij dan voor. ‘Hier buiten horen we te weinig. Zo komen we nooit iets over die tante Siska te weten.’ Lena knikt. ‘Kom mee!’ sist ze, ‘ik heb een plan.’
4
2 ‘Daarom zijn we zo’n goeie vrienden,’ denkt Ferre. ‘We zijn allebei gek op spanning en avontuur! En we hebben allebei idioot haar. Dat ook.’ Hij rent gniffelend achter Lena aan en duikt naast haar in het gras. Als twee echte paracommando’s sluipen ze door de achtertuin van Ferres huis, achter het schuurtje van Lena’s huis, tot bij de achterdeur. Ze doen zo hun best om door niemand gezien te worden, dat ze pas bij de deur merken dat alles weer stil is. ‘Verdorie,’ foetert Lena, ‘nu weten we nog niets.’ ‘Er moet toch een manier zijn om meer te weten te komen,’ klaagt Ferre. Hij woelt met zijn beide handen door zijn haar. Dat doet hij altijd als hij hard nadenkt. Lena zit op de drempel en draait met haar wijsvinger rondjes in haar krullen. Ze zucht: ‘Tante Siska moet mijn ouders ooit heel boos of heel verdrietig hebben gemaakt.
5
Het enige dat ik van haar weet, is dat ze de zus van papa is. Papa had vroeger ook een bos krullen, dat heb ik op oude foto’s gezien. Nu heeft hij bijna geen haar meer. Dat komt door al zijn zorgen om mij, zegt hij vaak. Maar ik weet heel zeker dat mijn kleine broers een stuk lastiger zijn dan ik!’ ‘Kun je het niet gewoon aan je moeder vragen?’ stelt Ferre voor. ‘Straks vertrekt je vader naar zijn werk. Vraag het haar dan.’ Lena schudt zo fel nee dat haar krullen dansen. ‘Dat doe ik niet. Mama wordt nog bozer dan papa als het over tante Siska gaat. We zullen dit zelf moeten uitzoeken, Ferre!’ De deur vliegt met een klap open. Daar staat Lena’s vader. Hij wrijft verwoed over een koffievlek op zijn das.
6
Lena schrikt zo hard dat ze met haar billen van de drempel glijdt. ‘Dag papa,’ roept ze nog, terwijl haar vader even over haar hoofd aait en ondertussen zijn autosleutels zoekt. Hij steekt zijn hand op naar Ferre, stapt in de auto van de zaak en scheurt de straat uit. ‘We doorzoeken papa’s bureau!’ zegt Lena nu kordaat. Mama is met de tweeling bezig, die merkt niets. Het is nu of nooit!’ Ferre knikt aarzelend. Met een vriendin als Lena wordt het in elk geval nooit saai.
7