Gastcolumn Ian Kennedy, SpeakUp

7 COlUMn IAN kENNEDY COlumn

Ian Kennedy is marketing- en salesmanager bij SpeakUp.

De zure appel

Als ik met ondernemers spreek, hoor ik veel uiteenlopende verhalen over hoe zij de crisis ervaren. Voor de een is het een mogelijkheid om schoon schip te maken binnen zijn of haar onderneming en voor de ander is het een mogelijkheid om juist het onderscheid te kunnen maken ten opzichte van de concullega. We praten wel over de crisis maar het recente antwoord van iemand op de vraag wat hij er aan doet de crisis positief te benaderen, namelijk: ‘Ik kijk geen Pauw en Witteman meer en luister minder Radio 1’, deed mij toch nadenken.

We willen allemaal transparantie in de markt en met voorkeur allemaal onze stem laten gelden. En dit is met alle (sociale) media van tegenwoordig makkelijk te doen. Je kan je echter afvragen of het daardoor wel transparanter wordt? Er wordt door de marketeers flink op los gecommuniceerd met de ‘laagste prijs garantie’ of andere vormen van vergelijkingen om de klant maar het idee te geven dat hij of zij goedkoper uit kan zijn met een vergelijkbare dienst of product. We kennen allemaal de acties met ‘ontvang nu een gratis Ipad’ of een vorm van cashback deal. Nu kan je je afvragen of de dienst of het product hierdoor transparanter wordt. Ik kan wel een goedkoper product nemen maar hoe zit het met de service en de ‘kleine lettertjes’? Deze hoor ik niet vaak terug in een verhaal, tenzij het negatief is, want laten we wel wezen: het lijkt alsof de trend is dat iets negatiefs veel leuker is om over te communiceren dan iets positiefs... Nu wordt het eerder gegeven antwoord van de ondernemer ook duidelijker. Het gaat immers om de aantallen, of het nu kijkcijfers zijn, of het aantal aangesloten klanten, het is de kwantiteit die op dit moment hoogtij viert. Zelf zie ik Pauw en Witteman hun programma niet beginnen met: ‘Deze aflevering gaat u een verhelderende blik geven op een maatschappelijk topic waarbij wij met een transparante kijk de feiten zullen weergeven.’ Het is dan namelijk nog maar de vraag hoeveel kijkers Pauw en Witteman overhouden. Maar aan de andere kant kan het wel kwalitatief beter zijn.

Bij een slipcursus krijg je te horen dat wanneer je kijkt in de richting waar je heen wilt, je uiteindelijk ook automatisch die kant op stuurt. Zullen we dan nu naar de toekomst kijken en minder naar de korte (kwantitatieve) termijn oplossingen? Oftewel, mag ik een transparante vergelijking die het verschil uitlegt tussen een appel en een peer in plaats van een gratis Ipad.