ν
ο
Τ
ι
ά
ζ
ο
µ
α
ι
.
.
.
ον τελευταίο και ρό περπατώντασ στουσ δρόµουσ τησ συναντάει κανείσ συχνά σε graffiti τη λέξη “ β α σ α ν ίζ ο µ α ι . . . ”
Κραυγή ενόσ πόνου που αγγίζει τον καθένα µασ, που τον νοιώθεισ γύρω σου. Στουσ φίλουσ σου, στουσ γνωστούσ, στη δουλειά, στουσ δρόµουσ, υπάρχει βάσανο. Η καρδιά που αφουγγράζεται θέλει να βοηθήσει. Ν' απαλύνει λίγο τον πόνο, ν' αλαφρώσει το φορτίο. Για το ίδιο το βάσανο των άλλων δεν µπορεί να κάνει κάτι. Είναι µια προσωπική υπόθεση του καθενόσ να καταλάβει αν και τι µπορεί να σηµαίνει ότι βασανίζεται και από πού προέρχεται αυτή η συνθήκη. Και αν πρέπει να µάθει κάτι που τον αφορά; Για τον πόνο του βασάνου και τησ έλλειψησ, τισ δυσκολίεσ και την απόγνωση, οι ευαίσθητεσ καρδιέσ καθαρίζουν λίγο το µυαλό τουσ, νοιώθουν και εκφράζουν µια βούληση για κατανόηση, ανοχή, συµπαράσταση κι αλληλεγγύη προσ αυτόν που πάσχει. Αρχίζουν ν' ανιχνεύουν µια αγάπη – ξεχασµένη µήπωσ;
Αθήνασ
Το “νοιάζοµαι” όµωσ δεν µπορεί να είναι µια στατική κατάσταση. Θέλει δουλειά και υποµονή για να υπερβαίνει κανείσ τα προσωπικά του βάσανα και να βλέπει την πραγµατικότητα τη δική του και των άλλων όπωσ στ' αλήθεια είναι. Θέλει χαρά, ώστε να υπερβαίνει τον πόνο και τουσ περιορισµούσ. Κάποιουσ από τουσ ανθρώπουσ που έχουν κάνει το πρώτο βήµα να νοιαστούν για τον άλλον τουσ συναντάµε και ωσ Εθελοντέσ, όπωσ έχουµε συνηθίσει να τουσ λέµε στισ σύγχρονεσ κοινωνίεσ. Αυτέσ οι καρδιέσ, όταν βρίσκουν έναν χώρο εµπιστοσύνησ, ταιριάζουν µε άλλεσ και προσφέρουν τη βοήθειά τουσ, µοιράζοντασ ό,τι καλύτερο διαθέτουν. Κάνοντασ σταθερά βήµατα, διορθώνοντασ λάθη, βιώνοντασ τισ εµπειρίεσ στο δρόµο τησ ζωήσ τουσ, γίνονται σαν κάποιον που ανιχνεύει τη φύση για να τη µάθει, και ξεκινάει από ένα λουλούδι.