Oneirodromos 16

h ttps: //on ei rod rom ospaper. word press. com /

Ι ού νι οσ 2 01 9

Η Μπελκιά, μαθήτρια του Κέντρου, ζήτησε από εθελοντές να απαντήσουν στην ερώτηση:

"Ποιοι είναι οι λόγοι που σε έκαναν εθελοντή στους Δ ρόμους Ζωή ς;"

Τεύ χοσ 1 6

Έρχομαι στους Δρόμους Ζωής από το 2009. Μου αρέσει πολύ να συναντώ τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, που καταφέρνουν να συνεργαστούν, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τόσο πολλές ιδέες και σχέδια. Θέλω να βλέπω τα παιδιά των Δρόμων Ζωής. Πιστεύω ότι αυτά τα παιδιά είναι μοναδικά και όταν κάποιος τα γνωρίζει, δεν μπορεί να τα αποχωριστεί. Αυτά τα παιδιά μου έχουν μάθει ότι η αγάπη δεν έχει όρια. Τα θαυμάζω γιατί παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, συνεχίζουν να κοιτάζουν και να προχωράνε μπροστά. Αυτά τα παιδιά, μαζί με τους εθελοντές, μας δείχνουν πώς πρέπει να είναι οι Δρόμοι Ζωής μας και οι δρόμοι της ζωής μας: γεμάτοι από φως, αγάπη, ελπίδα, αλληλεγγύη και συνεργασία.

-Εθελόντρια 4

Επειδή θέλεις να κάνεις κάτι χρήσιμο. Όλοι οι άνθρωποι αφήνουν για εμάς τις δουλειές τους και έρχονται κατευθείαν στους δρόμους ζωής για να μας βοηθήσουν. Παλιά που είχαμε τον αγαπημένο κ. Κώστα ήταν κάθε μέρα εδώ γιατί ήθελε και μας αγαπούσε πολύ. Εγώ μέχρι τώρα (1 0 χρόνια) ό,τι καλύτερο έχω συναντήσει είναι οι Δρόμοι Ζωής. Όλοι εκεί μάθαμε, εκεί έγινε το σπίτι μου. Αυτό μπορεί να μην ισχύει για όλους. Γι αυτό από μέσα σου έρχεται να γίνεις κι εσύ εθελοντής!

Έ ν α χ ε ρ ά κι - φ υ λα χ τ ό π ο υ π ρ ο στ α τ ε ύ ε ι Σύµβολο ευλογίας, δύναµη ς και αντοχή ς Η Χάμσα , που σημαίνει το νούμερο 5, είναι ένα φυλαχτό σε σχήμα παλάμης. Η χρήση του ως σύμβολο και φυλαχτό απαντάται σε όλο τον αραβικό κόσμο, ενάντια στο κακό μάτι, αλλά και γενικά θεωρείται σύμβολο προστασίας. Συναντιέται με διάφορες ονομασίες όπως «Καφ», το χέρι της Φατιμά, το χέρι της Μύριαμ, αναλόγως της γεωγραφικής περιοχής. Στο Ισλάμ συναντιέται με την ονομασία «χέρι της Φατιμάς», που ονομάστηκε έτσι για να τιμήσει την μνήμη της κόρης του Μωάμεθ, Fatima Zahra. Επίσης, ονομάζεται και «καφ» λόγω της ανοιχτής παλάμης. Οι χριστιανοί που ζούσαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία το ονόμασαν «χέρι της Μαρίας». Τέλος, οι Εβραίοι το ονομάζουν «χέρι της Μαριάμ» από την Μαριάμ,την αδελφή του Μωυσή. Η πρώιμη χρήση του έχει εντοπιστεί στην αρχαία Μεσοποταμία (σημερινό Ιράκ). Το οικουμενικό αυτό σημάδι προστασίας, η εικόνα του δεξιού χεριού φαίνεται στα φυλαχτά της Ιστάρ/Ινανά. Άλλα σύμβολα της θεϊκής προστασίας που βασίζονται γύρω από το χέρι περιλαμβάνουν το «χέρι της Αφροδίτης», που χρησιμοποιείται για την προστασία των γυναικών από το κακό μάτι, την ενίσχυση της γονιμότητας και της γαλουχίας, την προώθηση της υγιούς εγκυμοσύνης και σε

απεικονίσεις

του

Βούδα (μούντρα) για την διδασκαλία και την προστασία του.

Η Χάμσα ιδιαίτερα, το ανοιχτό δεξί χέρι, είναι ένα σημάδι της προστασίας που αντιπροσωπεύει επίσης τις ευλογίες, την δύναμη και την αντοχή. Επίσης, η Χάμσα είναι ζωγραφισμένη με κόκκινο χρώμα (μερικές φορές χρησιμοποιώντας το αίμα των ζώων που θυσιάζονται) στους τοίχους των σπιτιών για την προστασία του ή κρεμασμένα στις πόρτες των δωματίων των γυναικών που πρόκειται να γεννήσουν αλλά και των νεογέννητων. Η Χάμσα απεικονίζεται με τα δάχτυλα ανοιχτά για να αποκρούει το κακό ή με τα δάχτυλα κλειστά για να φέρει καλή τύχη. Τα δύο δάχτυλα που είναι στα άκρα αποφεύγουν το κακό και τα τρία δάχτυλα που είναι κολλημένα μαζί φέρνουν το καλό στην γυναίκα. Κατά την αραβική παράδοση, όταν υψώνεται σε κάποιον η παλάμη, με τα δάχτυλα ελαφρώς ανοιχτά, είναι ένας τρόπος για να αποκρούσει το κακό μάτι («πέντε δάχτυλα στο μάτι σου») Μια άλλη φόρμουλα για το κακό μάτι, χωρίς όμως την χειρονομία της παλάμης, είναι η «Χάμσα και Πέμπτη», δεδομένου ότι η Πέμπτη θεωρείται καλή μέρα για μαγικές τελετές.

Μ Α Γ Ι Κ Ο " Φ Ι Λ Τ Ρ Ο " Γ Ι Α ΤΑ Μ Α Λ Λ Ι Α

Συνταγή ενδυνάμωσης Για να μεγαλώσουν και να δυναμώσουν τα μαλλιά πρέπει να κάνετε την συνταγή που θα σας δώσω τώρα. Χρειαζόμαστε: 1 αυγό 2 κουταλάκια ελαιόλαδο 1 κουταλάκι μέλι 1 κουταλάκι λεμόνι

Οδηγίες: Παίρνουμε ένα μπωλ και βάζουμε μέσα το ασπράδι του αυγού (όχι τον κρόκο, γιατί όταν κάνουμε μπάνιο μπορεί να μην βγει). Το αυγό πρέπει να έχει βγει από το ψυγείο δέκα λεπτά πριν μπει στο μπωλ. Προσθέτουμε το ελαιόλαδο και ανακατεύουμε… Στην συνέχεια, προσθέτουμε το μέλι και το λεμόνι και ανακατεύουμε καλά. Απλώνουμε το μίγμα στις ρίζες των μαλλιών. Αυτή η συνταγή μακραίνει, δυναμώνει και θρέφει τα μαλλιά με βιατμίνες. ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΗΝ!

...η

Ξ ύ π ν η σ α … ε ν ν ιά ε ίδ α από

τη ν π άν ω

π ό δ ια σ τ ις

µου

µου

κρ ύ ε ς

π ρ ω ί.

µου

τ ις

κατ ’

σ άν το υ ιτς

κο υ β έ ρ τ ε ς

κα ι

κα ι

Π έ τα ξα

έ β α λα

τα

σ κέ ψ ε ις .

ε λ π ί δα

Άρ χισ α

σ το

καφ ε ν ε ίο

να

α ρ άζο υ ν

οι

µ έ σα

τσ άν τα

κα ι

γ υ να ίκα

µου

σ το ν το ν

Π έ ρ ασα

κάθ ε

τα

β ρ ή κε

κα ι

λίµ ν η .

Ή ταν

ή σ υ χα .

Ε κε ί

σ κ υ λά κ ι·

Κάθ ε

ε ίνα ι

π ν ίγ η κε

ή ταν

π άν τα

µ π ή κα

δεν

έ ναν

σ κ ύ λο

θα

καθ ό ταν

π ρ ω ί.

το

Οι

κα ι

χω ρ ικο ί

πνε ύ µ α

π α λιό τ ε ρ α

το υ ,

ά π λω σ α

ό πω ς το

ψ α ρ έ µ ατο ς τη ς

ε νό ς

στη ν

το

τό νο .

σ κέ ψ η

µ ία

Στο ν

κάτ ι ό τι

π ν ιγ ε ί.

κα κ ή

σ κ ύ λο

µε

ό χι,

άν τρ α

µου

ώρα

σ φ α ίρ ε ς »

-τό σ ε ς

Αλλά

ε ίχα

κα ι

κι

κα ι

ε ίδ α

πο υ

µ ό λις

αν θ ρ ώ π ιν η

στη ν

µ έ ση

« Μ ας

κο ιτά ε ι;

το υ Τι

να

τρ έ χο υ ν.

Μ ια

σ τ ε κό ταν

κα ι

µ ας

αυ τό ; » ,

κο ιτο ύ σ ε .

ρ ώ τη σε

έ να ς

Κάθ ισ α Η

φ ιγο ύ ρ α

µ ε γά λω σ ε ,

έ φ τα σ ε

ως

η

το

έ λε γ ε

να

αδ ιαφ ο ρ ή σ ω .

ψ άρ ε µ α…

από

σ τ ις

µ έ χρ ι

σύ ννε φ α,

το

ο

ο υ ρ ανό ς

τα να

έ ναν

δ άσο ς !

Άφ η σ α

σ κ ύ λο

να

ε κε ί.

πέ φ τε ι

χρ ό νο …

από

µ αύ ρ ο ,

τρ ο µ ε ρ ό

κε φ ά λι

ά ρ χισ αν

να

τέ σσε ρ α

κέ ρ ατα

κα ι

τα

από

ή ταν φ ω τ ιέ ς .

σ η κώ θ η κα Π λη σ ία σ α

µ ιλή σ-

Κο ίτα ξα

σ κο τ ε ίν ια σ ε ·

πο υ

ά κο υ σ α

π έ τρ ε ς ,

πρ ο ς π ή γα

Μ Π ΑΜ ! -

π ίσ ω

σ τ ις

µου

π έ τρ ε ς

Κο ίτα ξα

δ ίπ λα

ε ξαφ αν ισ τ ε ί ο

τ ε λε υ τα ίο ς .

σ κε φ τ ώ

µου,

-το υ ς

ο ύ τε

∆ε ν

οι

ε ίχε

χω ρ ικο ί

ε ίχαν

ε ξαφ αν ίσ ε ι.

Ήµουν

π ρ ό λα β α

λό γο ς ,

χο ύ φ τα

µε

το υ ,

να

ν ιώ σ ω ,

ά ρ π α ξε ε ίχε

άνο ιξε

να

στη ν

τ ε ρ ά σ τ ια

το

σ τό µ α .

Ή ταν Χ ιλιάδ ε ς

δεν

« τρ έ ξτ ε ! » .

ή ταν

π υ ρ ο β ο λισ µ ό ς .

α π ρ ό β λε π το ,

ε ξη γ ή σ ε ις ,

φ ιγο ύ ρ α

δρόµ ου ε ίνα ι

ν ύ χια , ε ίχα

γ ια

το ν

έ γ ιναν κό κ κ ιν ε ς .

∆ε ν

∆ε ν

ε δ ώ … έ χε ι

µ έ σα

π άν ω

το ν

χρ ό νο .

σή µ ε ρ α

σ το

κο ίτα ξα

∆ε ύ τε ρ ο ς

σ κέ ψ ε ις .

ε ίπ α

ά ρ χισ αν

µ άτ ια το υ … τα µ άτ ια το υ

κα ι

δύ ο

έ δ ινα

µε

µ ό νο ,

µου

χρ ό νο

µ έ σα

ό λο ι

π ρ ο β ά λο υ ν

κα ι

τρ ε λό ς

µ ό νο

κα ι

α ρ γό τ ε ρ α

π υ ρ ο β ο λισ µ ό ,

α ρ γά

έ να ς

πο υ

το

α ρ γά

τ έ το ια

νε ρ ό

αυ τ ή

σ κέ ψ η

κα λά µ ι

από

π ισ τ ε ύ ο υ ν

τα

το

π ε τ ύ χα ιν ε

κο ιτο ύ σ ε

λίµ ν η .

π ν ίγ ε ι·

κά π ο ιο ς ,

Συ γ κε ν τρ ώ θ η κα κα µ ιά

θα

έ ρ ιχν ε

δεν

πο υ « έ να

το υ

το

ό µ ω ς…

να

Αλλά

έ νσ τ ικ τό

α π’

σ άν το υ ιτς

Σή µ ε ρ α,

έ ν ιω θ α

π άν τα ,

κα λά µ ι

π άν ω

λίµ ν η ς .

π άν τα

π α ιδ ί

ό π λο » .

το

χω ρ ικό ς . δ ίπ λα

πο υ

ό µ ο ρ φ α.

κατά µ αυ ρ η

πω ς

« έ να

έ να

π α ιδ ί

δεν

Σ η κώ θ η καν

λίµ ν η .

ή ταν

« έ να ς

α π ό σ τα σ η ,

µου

µ έ ρ α.

µ ό νο

τη ν

µ υ α λό

να

κ υ ν η γό ς

τρ ε λό ς » ·

κα ι

µ ικ ρ ή

χρ υ σ ό µ α λλο

να

λιβ άδ ια ,

στη ν

Γα λή ν ια

Χ ίλιε ς

το

« µ πο ρ ε ί

ε ίχα β γ ή κα

µου.

ξα σ τό χη σ ε » ·

φ ύ γω .

µ ο ναχικό

ό πω ς

φ τά σ ω

ά ρ χισ αν

κά π ο ιο ς

τη ν

δρόµ ο

να

σ υ ν η θ ίζο υ ν

σ υ νο µ ή λικο ί

µου:

στη ν

π ρ ιν

µ έ χρ ι ό πο υ

π λη µ µ υ ρ ίζο υ ν

το

φ ίλη σ α

τρ έ χω

χω ρ ιο ύ ,

σ κέ ψ ε ις

ε υ θ ε ίαν

τό νο ,

να

το υ

καθ η µ ε ρ ινό

µε

π έ τα ξα

δρόµ ο,

δ ίπ λα

κο ιµ άτα ι.

ακόµα

Π λύ θ η κα ,

ε το ίµ α σ α το

Β γ ή κα

Κο ίτα ξα

να

έ χε ι

π αν τό φ λε ς .

Σ η κώ θ η κα .

πή ρ α

το

γ υ να ίκα

ζωή

θα

δ ό ν τ ια ,

α λλά κα ι τό σ ο

το φ ω ς ε κε ί µ έ σ α .

φ αν ταζό µ ο υ ν,

α λλά

ε ίχα

∆ε ν

χρ ό νο

χρ ό νο . ο ύ τε

καν

δεν ε ίχα γ ια

Ξύ πνη σα Κο ίτα ξα

ά λλο δ ίπ λα

έ να κα ι

π ρ ω ί.

ε ίδ α

τη ν

γ υ να ίκα

µου

µου

κο υ β έ ρ τ ε ς

τ ις

κατ ’

να

ε υ θ ε ίαν

κο ιµ άτα ι. κα ι

σ τ ις

Π έ τα ξα

έ β α λα

τα

κρ ύ ε ς

από

π άν ω

π ό δ ια

µου

π αν τό φ λε ς .

έ ξω

τρ έ χο ν τα ς ,

γ υ να ίκα

µου.

γρ αφ ε ίο . έ χω

Το

κα ι

στη ν

έ χω

Μ π ή κα

οι

θ α π ε ι π ά λι;

∆ε ν

χρ ό νο ,

αφ ε ν τ ικό .

χρ ό νο .

τρ έ χω

δ ε ν π ρ ό λα β α να φ ιλή σ ω

Τι

στ’

σ κέ ψ ε ις

θα

σε

π ά λι;

κι

µε

∆ ε ν ε ίχα χρ ό νο

δ ια σ ταύ ρ ω σ η

δ ο υ λε ύ ω πε ι

α µ ά ξι

µου

τη ν

∆ε ν

ά ρ χισ α

να

τρ έ λα ιναν

-τ ι

ο ύ τε

γ ια

το

έ να

φ ω ς.

να κο ιτά ξω

α µ ά ξι

πο υ

π ε ρ νο ύ σ ε – « Μ Π ΑΜ » !

Ό λα

χάθ η καν.

« Ξ ύ π ν η σ α» . σ κε φ τό µ ο υ ν ά σ χη µ ο κι « ε σύ » τη ς

Β λέ π ω

Μ πο ρ ε ί πω ς

κα ι

δεν

π ρ ο α ίσ θ η µ α

µ έ ρ ας

σο υ . Ί σω ς

έ χω

πο υ

να µ η ν έ χε ις

ως

ε σύ . χρ ό νο .

µε

χρ ό νο

Τό σ ο Κι

α κό µ α

Με

έ σ φ ιγ γ ε : µ έ χρ ι το

δ ε ν έ χε ις

χρ ό νο

φ ω ς.

έ να ίσ ω ς

τ έ λο ς γ ια να

δ ια β ά σ ε ις ω ς ε δ ώ . Αν ό µ ω ς το κατάφ ε ρ ε ς …

Σ η κώ θ η κα .

Π λύ θ η κα

κο υ σ το ύ µ ι τ η ς ξε ρ ό ς .

Ή π ια

λα ιµ ό ς

µου

κα ι

δ ο υ λε ιά ς . έ να

φ ό ρ ε σα

Ο

λα ιµ ό ς

πο τή ρ ι

νε ρ ό ,

µου

το ή ταν

α λλά

ο αυ τό δ ε ίχν ε ι π ω ς η

π ο νο ύ σ ε

κα λή

µέρα

ε το ύ τ η ,

ώ ρ α:

ε ν ν ιά

κα ι

µ ισ ή

α κό µ α .

∆ε ν

σ κέ φ τ η κα .

- ε ίχα

θα

Κο ίτα ξα

α ρ γ ή σ ε ι.

ζω ή

έ χε ι α κό µ α ε λπ ίδ α .

ε ίνα ι τη ν

Β γ ή κα

Φ α ρ ε νά ι τ 4 5 1 Μια παράσταση με πρωταγωνιστές τα βιβλία Πριν από δύο εβδομάδες, πήγαμε εκδρομή με την κ. Λία, την κ. Μάτα και τον κ. Δημήτρη στο θέατρο Πόρτα για να δούμε μία πολύ ωραία παράσταση, που λέγεται Φαρενάιτ 451 . Όταν άρχισε η παράσταση, μου έκανε εντύπωση που αναβόσβησαν τα φώτα και που κατάφεραν και το έκαναν τόσο ωραία. Εγώ, δεν κατάλαβα το έργο τόσο πολύ, αλλά η κ. Λία στο διάλειμα μου το εξήγησε και το κατάλαβα περισσότερο. Βέβαια δεν πρόσεχα και τόσο πολύ γιατί λέγαμε με την Μπελκιά αστεία και για να πω την αλήθεια, ψιλο-βαριόμουνα. Μου έκανε, όμως, πολλή εντύπωση όταν ο Μόνταγκ πήγε στην γριά για να κάψει τα βιβλία της, αλλά εκείνη δεν ήθελε με τίποτα και έλεγε ότι τα βιβλία είναι τα παιδιά της και τα αγαπάει πάρα πολύ, κι έτσι κάηκε μαζί τους, μαζί με όλο το σπίτι! Γενικά η παράσταση μου άρεσε πάρα πολύ και δεν ήθελα να τελειώσει, παρ’ ότι βαριόμουν σε κάποια σημεία. Θα ήθελα να ξαναπάμε, αλλά την δεύτερη φορά να είναι και τα μικρά παιδιά από τους Δρόμους Ζωής, για να μάθουν κι εκείνα πόσο καλό είναι να διαβάζουν βιβλία και να μάθουν και να δουν κάποια πράγματα που δεν έχουν δει ποτέ ξανά στην ζωή τους.

Πιάσε την “Κόκκινη κλωστή” κι έλα μαζί μας στη χώρα της αφήγησης

ΦΤΙΑΞΕ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η πρώην σεναριογράφος της Pixar, Έµα Κόουτς, έχει µια “συνταγή” για το πώς γράφουµε µια καλή ιστορία, ένα παραµύθι, κάτι που θέλουµε να αφηγηθούµε στους άλλους, µε αρχή, µέση και τέλος. Η οµάδα της “Κόκκινης κλωστής” άπλωσε το κόκκινο νήµα της κι έφτιαξε µικρές ιστορίες υπακούοντας σ' αυτούς τους κανόνες που στην ουσία είναι τέσσερις φράσεις στη σειρά: Μια φορά κι έναν καιρό – Κάθε µέρα – Εξαιτίας αυτού – Μέχρι που στο τέλος... ∆οκιµάστε κι εσείς το µαγικό! Για πιο πολλές ιστορίες και ζωγραφιές, µπορείτε να µας παρακολουθείτε στο µπλογκ µας: https://gardendromoizois.wordpress.com/

«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα κορίτσι. Όλοι το πείραζαν αυτό το κορίτσι και δεν είχε φίλους. Μια μέρα που πήγαινε σπίτι της, είδε ένα σκυλάκι μόνο του. Και είπε «Κι εσύ είσαι μόνο σου σαν εμένα». Και του έφτιαξε σπίτι για να μείνει κάπου και… Κάθε μέρα, πήγαινε να το δει και να του δώσει φαγητό και νερό. Και μια μέρα βγήκε από το σχολείο και πήγε κοντά του. Πήρε το σκυλάκι έξω να κάνουν μαζί βόλτα. Εκεί άνοιξαν τα κορδόνια της και δεν τα είδε, τα πάτησε κι έπεσε μέσα στη λάσπη. Εξαιτίας αυτού, μετά πήγε στο σπίτι της και η μητέρα της φώναξε και της είπε να μην ξαναπάει κοντά στο σκυλάκι. Το κορίτσι τότε έκλαψε και είπε: «Είναι μοναχός του! Είναι ο μόνος φίλος μου το σκυλί!» Και

δεν πήγαινε στο σχολείο έτσι. Και η μητέρα της αναγκάστηκε να το πάρει στο σπίτι. Μέχρι που στο τέλος, όταν έφερε η μητέρα της το σκυλί στο σπίτι, το κοριτσάκι αγκάλιασε και το σκυλάκι και τη μητέρα της. Άρχισε να πηγαίνει πάλι σχολείο κι εκεί βρήκε καινούριους φίλους.»

Ένα συρτάρι και το µυστικό του* «Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα ρεβόλβερ 7 χιλιοστών εξάσφαιρο που ήταν κλειδωμένο σε ένα συρτάρι ενός σπιτιού κάπου στο Σικάγο το 2001 .

απαρατήρητο στο συρτάρι. Εκτός από μια μέρα που ο πατέρας του σπιτιού ξέχασε να το κλειδώσει. Εξαιτίας αυτού, ο μικρός αδερφός ο Μάικ, επειδή ήταν παιχνιδιάρης και περίεργος, άνοιξε το συρτάρι και βρήκε το μακάβρια θανατηφόρο όπλο πιστεύοντας ότι είναι παιχνίδι. Μέχρι που στο τέλος, το έστρεψε στο οχτώ μηνών μωρό της οικογένειας και πάτησε τη σκανδάλη. Και αργότερα το έστρεψε στη μητέρα και στον θείο του που ήταν τα θύματα. Όταν ήρθε ο πατέρας του σπιτιού, βλέποντας τα θύματα, ήταν ο επόμενος. Συμπερασματικά, όλα τα όπλα έχουν μια ιστορία. Ας μην το ξαναζήσουμε. Τα όπλα σεν σκοτώνουν τους ανθρώπους, οι άνθρωποι το κάνουν.»

Κάθε μέρα, αναζητούσε άτομα να το χρησιμοποιήσουν, με την τρελή τους φαντασία να πραγματοποιηθεί, αλλά πάντα περνούσε

Η τσάντα µ ου «Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια τσάντα που είχε έρθει από την Αγγλία, από τον φίλο μου, δώρο. Κάθε μέρα, την έπαιρνα στο σχολείο και μου κουβαλούσε πολύ βαριά πράγματα. Την πέταγα από κει και από δω, σκούπιζε το πάτωμα. Εξαιτίας αυτού, μια μέρα που έβρεχε, η τσάντα μου βράχηκε. Με τα βιβλία μου. Και πήρα τιμωρία και δεν μπόρεσα να πάω σχολείο. Μέχρι που στο τέλος, την χτύπησα, την έσκισα και την πέταξα στα σκουπίδια.»

Η τεμπέλικη γάτα

Το κό κκινο τρ ιαντάφ υ λλο

«Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο δίπλα από το σπίτι μας. Αυτό το τριαντάφυλλο ήταν πάρα πολύ ωραίο και κόκκινο χρώμα που είχε, ήταν φανταστικό. Σε όλα τα παιδιά τους άρεσε το κόκκινο τριαντάφυλλο. Αυτό το τριαντάφυλλο είχε μία φανταστική μυρωδιά. Η μυρωδιά του έφτανε μέχρι το παράθυρό μου και μου άρεσε πάρα πολύ. Κάθε μέρα, όταν πήγαινα σχολείο, έπαιρνα ένα μπουκάλι νερό για να το ποτίσω, για να μην ξεραθεί και γίνει χάλια, επειδή μου αρέσει να φροντίζω τα φυτά και να μην τα βλέπω χάλια. Εξαιτίας αυτού, όταν πήγα Αίγυπτο για δύο μήνες και ήρθα ξανά στην Ελλάδα, πήγα σπίτι και είδα το τριαντάφυλλο να μην υπάρχει και στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Και έκλαιγα επειδή το αγαπούσα πάρα πολύ και μου έλειψε η μυρωδιά του. Μέχρι

που

αποφάσισα ένα

στο να

δικό

τέλος, φυτέψω μου

τριαντάφυλλο και να είναι ωραίο και να έχει φανταστική και ωραία μυρωδιά. Έτσι πήγα και αγόρασα σπόρους. Και όταν πήγα σπίτι, πήρα μια ωραία γλάστρα και έβαλα χώμα μέσα της και μετά έβαλα τους σπόρους και έβαλα νερό. Μετά από μία εβδομάδα βγήκε το κόκκινο τριαντάφυλλο. Είμαι τόσο χαρούμενη, επειδή φύτεψα το δικό μου τριαντάφυλλο.»

«Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε σε ένα σπίτι μια τεμπέλικη γάτα που δεν έκανε τίποτα στο σπίτι, παρά μόνο χάζευε. Κάθε μέρα, έτρωγε, έπινε και γύρω της παντού σκουπίδια. Το σπίτι της ήταν σαν σκουπιδότοπος. Εξαιτίας αυτού, αρρώστησε και έγινε πολύ βρωμιάρα. Μια μέρα βγήκε έξω να κάνει βόλτα. Όπως προχωρούσε, κάθε ζώο που περνούσε δίπλα της, λιποθυμούσε από τη μυρωδιά της. Μέχρι που στο τέλος, ένας σκύλος, φίλος της, γιατρός πήγε και την έκανε καλά. Επίσης της έδωσε μια συμβουλή «Πρέπει να καθαρίσεις το σπίτι σου και θα σε βοηθήσω άμα χρειαστείς τη βοήθειά μου». Τότε η γάτα με τη βοήθεια του σκύλου καθάρισαν το σπίτι και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!»

Κό κκινη κλω στή : Τσιτσέκ, Σαλή , Σάρ α, Ρ έφ ικα, Ν τιλάν, Μ πελκιά, Μ παϊρ άμ , Μ άι

Σ ΤΟ Σ Π Ι ΤΙ Μ Ι ΑΣ ΑΛΛΗ Σ ...Ο Ι ΚΟ ΓΕ Ν Ε Ι ΑΣ Το 201 0 γνώρισα για πρώτη φορά τους Δρόμους Ζωής. Ήμουνα τότε στην πρώτη Δημοτικού και ερχόμουνα κάθε μέρα για να μάθω τα γράμματα και τους αριθμούς. Βέβαια την πρώτη φορά που πήγα εκεί έκλαιγα τόσο πολύ που δεν ήθελα να κάνω μάθημα και ήθελα η μητέρα μου να καθίσει μαζί μου για να κάνω τα μαθήματά μου. Αλλιώς όταν η μητέρα μου δεν μπορούσε να καθίσει μαζί μου, έκλαιγα και παρατούσα τα μαθήματα. Μετά από λίγο καιρό το συνήθισα και το θεωρώ σα δεύτερο σπίτι μου. Εδώ γνώρισα πολλούς δασκάλους και δασκάλες, που με αγαπούν πολύ και εγώ το ίδιο. Θα συνεχίσω να τους αγαπώ μέχρι να πεθάνω, γιατί αλήθεια τους θεωρώ όλους ότι είναι η οικογένειά μου και την αγαπώ αυτή την οικογένεια πάρα πολύ! Στους Δρόμους Ζωής γνώρισα πρώτα την κυρία Μάτα και τον κύριο Κώστα. Αυτούς τους δύο τους αγαπάω πάρα πολύ, επειδή έκαναν ότιδήποτε ήθελα και όχι μόνο για μένα αλλά και για τα άλλα παιδιά, για να είμαστε ευτυχισμένοι και να μη δουν ότι είμαστε θυμωμένοι ή λυπημένοι. Ήθελαν μόνο να βλέπουν τη χαρά, την ελπίδα και την ευτυχία στο πρόσωπό μας. Αλλά το κακό είναι ότι μετά από καιρό μια μέρα άκουσα ότι ο κύριος Κώστας πέθανε. Εγώ βέβαια δεν το πίστεψα και έλεγα ότι είναι ψέματα… «ο κύριος Κώστας ακόμα ζει και δεν πέθανε». Όμως μου το είπε κι ένας

συμμαθητής μου και τότε πήγα και ρώτησα την κυρία Μάτα γι αυτό το θέμα και μου είπε : «Ναι ΠΕΘΑΝΕ». Αλήθεια όταν άκουσα αυτό το πράγμα « ναι πέθανε ο κύριος Κώστας», δεν ένιωθα τίποτα. Αυτό που ένιωθα είναι ότι τέλος έχασα τη χαρά και την ευτυχία που μου την είχε χτίσει ο κύριος Κώστας. Και έκλαιγα… . Το είπα στη μητέρα μου και αλήθεια η μητέρα μου δεν έκλαιγε τόσο όταν πέθανε ο πατέρας της. Η κυρία Μάτα μου είπε να μη στεναχωριέμαι και θα μου ξαναχτίσει την ευτυχία και το γέλιο που πέθανε και θα ξαναγυρίσει και καλύτερα από πριν. Τέλος πάντων εδώ στο Κέντρο έγιναν κάποιες ομάδες, όπως η ομάδα της κυρίας Μαλβίνας, της κυρίας Χρύσας και της κυρίας Σοφίας, ομάδα κουκλοθέατρου με τον κύριο Μπάμπη, ομάδα ζωγραφικής με την κυρία Τέση ομάδα εφημερίδας με την κυρία Λία και τον κύριο Δημήτρη, ομάδα κόκκινης κλωστής με την κυρία Σταυρούλα και την κυρία Κατερίνα, ομάδα πειραμάτων με την κυρία Διώνη, τον κύριο Βασίλη και τον κύριο Γιάννη και επίσης ομάδα μουσικής με τον κύριο Λευτέρη. Αυτές είναι όλες οι ομάδες που συμμετέχω με τα παιδιά και περνάμε τόσο ωραία και όντως το χαμόγελο που είχε πεθάνει ξαναήρθε και καλύτερα από πριν.

" Α λφ α β ή τ α " , μ ια δ ή λω ση α γά π η ς για π ά ντ α Το 2009 γνώρισα τους Δρόμους Ζωής∙ σε κάτι μήνες, είναι δέκα χρόνια. Εδώ μεγάλωσα, εδώ έμαθα, εδώ γνώρισα. Η γνωριμία μου με τους Δρόμους Ζωής έγινε κάπως έτσι: Δεν ήξερα ούτε να γράφω, ούτε να μιλάω, όταν μία μέρα ήρθε ένας φίλος του παππού μου και του είπε να με πάει να με γράψει στους Δρόμους Ζωής. Όταν πήγα ήμουν αγχωμένη, ντρεπόμουν. Θυμάμαι μία εθελόντρια με κίτρινα μαλλιά. Με είχε πάρει από το χέρι και με είχε πάει στην κυρία Μάτα κι εκείνη άκουσε το πρόβλημα. Ξεκίνησα με την αλφαβήτα. Προσπαθούσα κάθε μέρα, λίγο-λίγο, μέχρι που την έμαθα. Στους Δρόμους Ζωής δεν κάνουμε μόνο μάθημα. Για παράδειγμα, κάθε χρόνο, γίνεται το Μπαζάρ μας. Έρχεται πολύς κόσμος. Τα μεγάλα παιδιά από εμάς βοηθούν, τα μικρά έρχονται και παίζουν. Τα καλοκαίρια πάμε εκδρομές! Κάνουμε πάρα πολλά πράγματα και είμαι περήφανη για αυτά. Οι Δρόμοι Ζωής δεν είναι μόνο ένα σχολείο, όπου πάμε κάνουμε τα μαθήματά μας και τελείωσε. Οι Δρόμοι Ζωής είναι το σπίτι μας, είναι η οικογένειά μας. Είμαι περήφανη για όλους εκεί και τους αγαπώ πολύ. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για ό,τι κάνετε για εμάς. Σας αγαπώ πολύ! Ομάδα Ονειρ όδρ ομου: Μ άι, Μ πελκιά, Σαλή