h ttps: //on ei rod rom ospaper. word press. com /
∆εκέµ βρι οσ 2 01 6
Τεύ χοσ 1 4
ΤΑ ΠΑΙ∆ΙΑ ΜΑΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα παιδάκι που τον
και οι γονείς του. Μετά ο Χάρη έτρεξε στο σαλόνι, που
έλεγαν Χάρη. Ο Χάρη ήταν οκτώ ετών. Μόλις βγήκε από
καθόταν οι γονείς του, και έδωσε το χαρτί στον πατέρα
το σχολείο, έτρεξε στο αμάξι του πατέρα του και του
του, για να το δώσει στον Άϊ-Βασίλη. Ο πατέρας του είπε
έλεγε να οδηγήσει πιο γρήγορα, επειδή είχε μία δουλειά.
ότι ήρθε η ώρα να πει στο Χάρη ότι δεν υπάρχει Άϊ-
Μόλις έφτασαν στο σπίτι, ο Χάρη έτρεξε στο δωμάτιο
Βασίλης και ο Χάρη άρχισε να κλαίει. Το μόνο που ήθελε
του και κοίταξε στο ημερολόγιό του. Είδε ότι σε τρείς
ήταν να έχουνε υγεία. Οι γονείς του Χάρη συγκινήθηκαν
μέρες θα ήταν τα Χριστούγεννα, κάθισε στο τραπέζι και
πολύ, τον πήραν όλοι μαζί μια μεγάλη αγκαλιά και έτσι
σκεφτόταν. Έγραψε σ’ ένα χαρτί ό,τι ήθελε από τον Άϊ-
έκαναν τα Χριστούγεννα με χαρά.
Βασίλη. Έγραψε ότι ήθελε να έχουν πάντα υγεία αυτός
Χαλίλ, Β Γυμνασίου Εκείνη την ημέρα η Αθηνά καθόταν στο τραπέζι με την οικογένεια της, αλλά, καθώς τρώγανε, έγινε. Έγινε αυτό που δεν περιμένανε. Είχαν αρχίσει να έρχονται. Ο μπαμπάς βγήκε έξω τρέχοντας, πήρε το όπλο και έφυγε λέγοντας στην οικογένεια να τρέξουν στη θάλασσα. Τρέξανε όλοι παίρνοντας μαζί τους τα πιο σημαντικά που είχανε. Καθώς φεύγανε, η νονά είπε πως θα μείνει, ανακοινώνοντας σε όλους ότι θα μείνει. Η Αθηνά τρέχοντας με τη μαμά και τον παππού της προς την θάλασσα, έφτασαν στα καράβια, εκεί είδαν τον μπαμπά να τους λέει ότι φεύγουνε. Φεύγουνε για πάντα από τη Σμύρνη. Καθώς έμπαιναν στο καράβι, όλοι είδαν ότι
φωτο: www.pexels.com Μια μέρα ένα κορίτσι φύτεψε στον κήπο της ένα σποράκι. Όμως, δεν ήξερε τι φυτό θα ήταν. Συνέχεια του έδινε νερό και το φρόντιζε. Μέρα με τη μέρα αυτό το φυτό μεγάλωνε. ΄Ένα πρωί είδε ότι ήταν ένα ηλιοτρόπιο. Σε αυτό το κορίτσι έδινε πολύ μεγάλη ευχαρίστηση ότι φρόντιζε ένα φυτό που δεν ήξερε τι θα γινόταν μετά .
Ντουιγκού, Β Γυμνασίου
γινόταν πανικός, η Αθηνά έκλαιγε, στεναχωρημένη που έφευγε από το σπίτι της, από τους φίλους της και από την καλύτερή της φίλη. Καθώς καθότανε έβαλε το χέρι στην τσέπη, στο μπλέ φορεμά της, και βρήκε το βραχιόλι που της είχε δώσει η φίλη της και ήξερε ότι πηγαίνει στην Αθήνα μαζί με τους γονείς της και χωρίς τη νονά της, χωρίς την Τουρκάλα φίλη της. Λυπημένη, απέναντι από την πλατεία του σπιτιού της μόνο με ένα άτομο, τους γονείς της και τον εαυτό της
Σαλή, Β Γυμνασίου συνέχεια των παραμυθιών στη σελίδα 4