h ttps: //on ei rod rom ospaper. word press. com /
∆εκέµ βρι οσ 2 01 6
Τεύ χοσ 1 4
ΤΑ ΠΑΙ∆ΙΑ ΜΑΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα παιδάκι που τον
και οι γονείς του. Μετά ο Χάρη έτρεξε στο σαλόνι, που
έλεγαν Χάρη. Ο Χάρη ήταν οκτώ ετών. Μόλις βγήκε από
καθόταν οι γονείς του, και έδωσε το χαρτί στον πατέρα
το σχολείο, έτρεξε στο αμάξι του πατέρα του και του
του, για να το δώσει στον Άϊ-Βασίλη. Ο πατέρας του είπε
έλεγε να οδηγήσει πιο γρήγορα, επειδή είχε μία δουλειά.
ότι ήρθε η ώρα να πει στο Χάρη ότι δεν υπάρχει Άϊ-
Μόλις έφτασαν στο σπίτι, ο Χάρη έτρεξε στο δωμάτιο
Βασίλης και ο Χάρη άρχισε να κλαίει. Το μόνο που ήθελε
του και κοίταξε στο ημερολόγιό του. Είδε ότι σε τρείς
ήταν να έχουνε υγεία. Οι γονείς του Χάρη συγκινήθηκαν
μέρες θα ήταν τα Χριστούγεννα, κάθισε στο τραπέζι και
πολύ, τον πήραν όλοι μαζί μια μεγάλη αγκαλιά και έτσι
σκεφτόταν. Έγραψε σ’ ένα χαρτί ό,τι ήθελε από τον Άϊ-
έκαναν τα Χριστούγεννα με χαρά.
Βασίλη. Έγραψε ότι ήθελε να έχουν πάντα υγεία αυτός
Χαλίλ, Β Γυμνασίου Εκείνη την ημέρα η Αθηνά καθόταν στο τραπέζι με την οικογένεια της, αλλά, καθώς τρώγανε, έγινε. Έγινε αυτό που δεν περιμένανε. Είχαν αρχίσει να έρχονται. Ο μπαμπάς βγήκε έξω τρέχοντας, πήρε το όπλο και έφυγε λέγοντας στην οικογένεια να τρέξουν στη θάλασσα. Τρέξανε όλοι παίρνοντας μαζί τους τα πιο σημαντικά που είχανε. Καθώς φεύγανε, η νονά είπε πως θα μείνει, ανακοινώνοντας σε όλους ότι θα μείνει. Η Αθηνά τρέχοντας με τη μαμά και τον παππού της προς την θάλασσα, έφτασαν στα καράβια, εκεί είδαν τον μπαμπά να τους λέει ότι φεύγουνε. Φεύγουνε για πάντα από τη Σμύρνη. Καθώς έμπαιναν στο καράβι, όλοι είδαν ότι
φωτο: www.pexels.com Μια μέρα ένα κορίτσι φύτεψε στον κήπο της ένα σποράκι. Όμως, δεν ήξερε τι φυτό θα ήταν. Συνέχεια του έδινε νερό και το φρόντιζε. Μέρα με τη μέρα αυτό το φυτό μεγάλωνε. ΄Ένα πρωί είδε ότι ήταν ένα ηλιοτρόπιο. Σε αυτό το κορίτσι έδινε πολύ μεγάλη ευχαρίστηση ότι φρόντιζε ένα φυτό που δεν ήξερε τι θα γινόταν μετά .
Ντουιγκού, Β Γυμνασίου
γινόταν πανικός, η Αθηνά έκλαιγε, στεναχωρημένη που έφευγε από το σπίτι της, από τους φίλους της και από την καλύτερή της φίλη. Καθώς καθότανε έβαλε το χέρι στην τσέπη, στο μπλέ φορεμά της, και βρήκε το βραχιόλι που της είχε δώσει η φίλη της και ήξερε ότι πηγαίνει στην Αθήνα μαζί με τους γονείς της και χωρίς τη νονά της, χωρίς την Τουρκάλα φίλη της. Λυπημένη, απέναντι από την πλατεία του σπιτιού της μόνο με ένα άτομο, τους γονείς της και τον εαυτό της
Σαλή, Β Γυμνασίου συνέχεια των παραμυθιών στη σελίδα 4
Το Το Χριστουγεννιάτικο παζάρι είναι ένα από τα πιο σημαντικά έσοδα για να συνεχίσουν να υπάρχουν οι «Δρόμοι Ζωής». Έτσι, σκεφτήκαμε μαζί με τα παιδιά του «Ονειρόδρομου» να γράψουμε γι’ αυτό. Άραγε ποιός άλλος θα ήταν ο πιο κατάλληλος να μας μιλήσει για το bazaar από τον κύριο Κώστα Βαρλά, που μαζί με την κυρία Μάτα δώσαν σώμα και ψυχή στους «Δρόμους Ζωής» και στο εν λόγω παζάρι; Τα καινούργια μέλη των Δρόμων μας και του «Ονειρόδρομου», η Μερλίντα και ο Χασάν, έγιναν ρεπόρτερ και πήραν συνέντευξη από τον κύριο Κώστα.
των ∆ρόμων Ζωής ‐Χασάν: Κύριε Κώστα, ѳα ѳέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για το παζάρι. Τι είναι το παζάρι; Πού χρησιμεύει; Πού γίνεται; Πόσο διαρκεί;
-κος Κώστας: Πολύ ωραία! Το παζάρι ξεκίνησε το 2001, για να μπορέσουμε να καλύψουμε τα έξοδα του κέντρου, γιατί το κέντρο είναι καθαρά εθελοντικό. Για να μπορέσουμε να πληρώσουμε το ενοίκιο, το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο, διάφορα έξοδα, χρειαζόμασταν χρήματα. Σκεφτόμασταν πώς θα μπορέσουμε να πληρώσουμε αυτά τα έξοδα και έπεσε μια πολύ ωραία ιδέα να φτιάξουμε ένα παζάρι. Άρχισαν κάποιες καλές κυρίες να φτιάχνουν μαρμελάδες, χειροποίητα, κατασκευές, στεφάνια, διακοσμητικά, μαζέψαμε βιβλία και ξεκινήσαμε να φτιάξουμε αυτό το παζάρι. Το κέντρο ξεκίνησε το 2000, μετά από μία χρονιά ξεκίνησε και το παζάρι. Μου φαίνεται ότι είναι καταπληκτικό, γιατί φτιάχνουνε πολύ ωραία πράγματα, ακόμα και κόσμος που δεν έρχεται σε τακτική βάση εδώ, δηλαδή, υπάρχουν, βέβαια, οι εθελοντές που βοηθούνε για να το στήσουμε, αλλά κάνει πράγματα και κόσμος που δεν έρχεται τακτικά στο κέντρο. Φτιάχνει χειροποίητα, φτιάχνει κατασκευές, απίστευτες σπιτικές μαρμελάδες. Το κάνουμε τα Χριστούγεννα, μόνο μία φορά το χρόνο, γιατί δεν αντέχουμε να κάνουμε και δεύτερο, έχει πολλή δουλειά. Διαρκεί δύο μέρες, ξεκινάει από Παρασκευή, που γίνεται το στήσιμο, το Σαββατοκύριακο που πραγματοποιείται το παζάρι και την Κυριακή το βράδυ το ξεστήνουμε. Τα τελευταία χρόνια γίνεται στο σχολείο 87 στον Κεραμεικό. Παράλληλα, κάνουμε διάφορες εκδηλώσεις, ώστε να μπορούν τα παιδιά των φιλοξενούμενων να περάσουνε καλά. Εκεί γίνονται παιχνίδια, έχει θεατρικό παιχνίδι, ζωγραφική, χειροτεχνίες και γίνονται και διάφορα μουσικά δρώμενα. Είναι μία γιορτή, μία πραγματική γιορτή. Υπάρχει προσφορά πραγμάτων που φτιάχνει με πολλή αγάπη κόσμος και υπάρχει και πολλή αγάπη από τους ανθρώπους που έρχονται να τα αγοράσουν, να περάσουνε καλά και να στηρίξουνε και τους «Δρόμους Ζωής». ‐Μερλίντα: Πώς σκεφτήκατε να κάνετε το πρώτο παζάρι;
-κος Κώστας: Το πρώτο παζάρι το σκεφτήκαμε γιατί είδαμε ότι δεν βγαίνανε τα έξοδα του κέντρου. Κάναμε διάφορες γιορτές, αλλά είδαμε ότι κάθε μήνα είχαμε το άγχος βγαίνουμε, δεν βγαίνουμε; Είχαμε κάνει παλιότερα με την κυρία Μάτα ένα παζάρι, το 1995, για ένα παιδάκι κάποιων φίλων που είχε σοβαρά προβλήματα υγείας. Είχαμε αυτήν την ιδέα, λοιπόν. Μαζεύτηκαν και αυτές οι καλές κυρίες που μπορούσαν να φτιάξουν αυτά τα πράγματα. Συναντηθήκανε αυτές οι γυναίκες που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, αλλά γράφανε όλες συνταγές στην ίδια
ιστοσελίδα, στο hungry.gr. Γνωρίστηκαν και φτιάξανε τα πρώτα φαγιά. Γι’ αυτό και βγήκε και πολύ γκουρμέ το παζάρι. Έτσι ξεκίνησε, από το hungry.gr. Kαι σιγά, σιγά, κάθε χρόνο, γινόταν όλο και καλύτερο.
κατασκευές και τα στέλνουνε. Υπάρχουν οι φίλες μας από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίες φτιάχνουνε κατασκευές, χειροτεχνίες και τα φέρνουνε, η μία κάθεται και τα παρουσιάζει κιόλας και τις δύο μέρες του bazaar.
‐Χασάν: Ποιοι άνѳρωποι συμμετέχουν; Συμμετέχουν τα παιδιά και αν ναι, με ποιόν τρόπο;
‐Μερλίντα: Τελειώνοντας, ѳα ѳέλαμε να μας πείτε τι συναισѳήματα σας δημιουργεί το παζάρι.
-κος Κώστας: Συμμετέχουν οι εθελοντές και τα παιδιά. Όλοι βοηθούν στο στήσιμο, στην τιμολόγηση, κάποια κάνουνε και βάρδιες στα διάφορα stand, κάποια άλλα φτιάχνουνε κατασκευές, φτιάχνουνε τα πορτοκάλια με τα γαρύφαλλα, γι’ αυτό και κάθε τέτοια εποχή μυρίζει όλο το κέντρο γαρύφαλλο. Εκτός αυτών, βοηθούν και φίλοι, οι οποίοι δεν είναι απαραίτητο ότι έρχονται εδώ, αλλά κάτι έχουνε ακούσει ο ένας από τον άλλον και κάθονται στο σπίτι τους και φτιάχνουνε μαρμελάδες, χειροτεχνίες,
-κος Κώστας: Πολύ ωραία ερώτηση, γιατί, πραγματικά, τα συναισθήματα που δημιουργεί είναι υπέροχα! Κατ’ αρχήν είναι χαρά. Είναι χαρά και είναι και κάτι που μας δίνει κουράγιο, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται και το στηρίζουνε. Εκτός του ότι γίνεται όλη αυτή η προσπάθεια από τους εθελοντές και τους φίλους, που καταθέτουν και ψυχή και κόπο, είναι χαρά και το να βλέπεις όλον αυτόν τον κόσμο να έρχεται και να στηρίζει το κέντρο. Το πιο βασικό συναίσθημα, λοιπόν, είναι η χαρά, γιατίπραγματικά είναι γιορτή.
Έχω όμορφα συναισθήματα, όπως πολλή χαρά, που γίνεται κάθε χρόνο το bazaar. Επίσης, μου αρέσει το κλίμα συνεργασίας και αγάπης που υπάρχει όταν όλοι βοηθάμε να στηθεί. Πριν από το bazaar μαζευόμαστε εθελοντές και παιδιά και φτιάχνουμε διάφορα πράγματα που τα πουλάμε. Μια ανάμνηση που έχω από μικρή που ήμουν στο bazaar είναι ότι μία χρονιά πούλαγα λαχνούς και αυτό για μένα, επειδή ήμουνα μικρή, είχε λίγο πλάκα. Μ’ άρεσε πολύ αυτό που έκανα και πρόσφερα για χάρη του bazaar. Συνεχίζω να συμμετέχω. Τώρα που έχω μεγαλώσει βοηθάω με το να φτιάχνω αρωματικά πορτοκάλια μαζί με τους εθελοντές, κουλουράκια και βραχιολάκια. Μ’ αρέσει που είμαι στο bazaar και θα συνεχίσω να είμαι. Μιρέμ Γ΄ Γυμνασίου
Ήταν η πρώτη φορά που ετοιμαζόμουν να πάω στο παζάρι. Δύο μέρες πριν όλοι στο κέντρο, παιδιά, δασκάλοι ακόμα και μανάδες από τα σπίτια τους ετοίμαζαν πολύχρωμα κουλουράκια, σάλτσες, μαρμελάδες και άλλα πολύ ωραία σπιτικά φαγητά, όπως σπανακόπιτες, τυρόπιτες και άλλα πολλά. Όλοι ήθελαν να ετοιμάσουν κάτι ξεχωριστό. Χωρίζονταν σε ομάδες… Η δικιά μου ομάδα, που ήμασταν περίπου έντεκα-δώδεκα άτομα, επιχειρήσαμε να φτιάξουμε λαχταριστά κουλουράκια, γιατί το χειμώνα τα μάτια των παιδιών λάμπουν όταν περνάνε από τα ζαχαροπλαστεία της γειτονιάς. Έτσι το σκεφτήκαμε. Μαζευτήκαμε, λοιπόν. Με την ομάδα μας πήραμε τα απαραίτητα υλικά και αρχίσαμε να ζυμώνουμε όλοι μαζί. Οι μυρωδιές πέταγαν από εδώ και από εκεί. Τα κουλουράκια έτοιμα! Αυτήν την φράση την ακούω και θέλω να την ακούω συνέχεια…
Πέρυσι στο μπαζάρ είχαμε περάσει μια ολόκληρη μέρα φτιάχνοντας κουλουράκια. Ήμασταν όλοι μαζί και ήταν πολύ ευχάριστα. Ήμασταν περίπου δεκατρία παιδιά και όλοι μαζί συνεργαζόμασταν για το καλύτερο αποτέλεσμα, ένας έριχνε τα αβγά, άλλος το αλεύρι. Τα κουλουράκια τα φτιάξαμε με πάρα πολλή αγάπη και μου άρεσε πολύ που ο καθένας συμμετείχε σε κάτι διαφορετικό και ήμασταν όλοι πολύ ευχαριστημένοι. Ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα στο μπαζάρ και μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η ομαδικότητα. Το κλίμα ήταν υπέροχο και χριστουγεννιάτικο.
Χαρά Β Γυμνασίου
Ιωάννα Β Γυμνασίου
Οι αξίες του αθλητισμού μέσα από τα μάτια των παιδιών Τι
είναι
τα
επι λ έγο υ ν
µ έσα
από
σπο ρ
να
Τα
τη ν
άθλ η ση ;
µ πο ρ εί
αγαπη µ ένη
παι δι ά
Ζω ή ς
τα
περ άσο υ ν
συ ναι σθή µ ατα
παι δί η
γι α
τη ς
µιλ ού ν
ενσω µ ατώ νο υ ν
το υ
το ν
Και
να
τη ν
Πώ ς
χρ ό νο
το υ ς
κυ ρ ίω ς
γεννή σει
πο ι ά
σε
ένα
ενασχό λ η ση ;
εφ η µ ερ ίδας
γι α
παι δι ά;
το ν
άθλ η ση
τω ν
∆ ρόµων
τρ ό πο
στη ν
ζω ή
πο υ
το υ ς.
Εδώ και έξι χρόνια κάνω χορό. Συγκεκριμένα παραδοσιακό χορό. Κάθε χρόνο κάνουμε μια μεγάλη παράσταση με ζωντανή μουσική και όλοι ντυνόμαστε με συγκεκριμένα παραδοσιακά ρούχα. Όλα τα κορίτσια πρέπει να έχουν μαύρα παπούτσια με λίγο τακουνάκι και την στολή μας την δίνει ο καθηγητής μας, ο οποίος έχει συνεννοηθεί για αυτό με το Σύλλογο Γονέων. Τα κορίτσια φοράνε μαντίλα, φούστα μακριά και πουκάμισο ή μπλούζα. Τα αγόρια φοράνε μαύρα παπούτσια, παντελόνι μαύρο ή καφέ και πουκάμισο μαύρο. Έχουμε συγκεκριμένους χορούς, συνεργαζόμαστε και προσπαθούμε όλοι για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Με λίγα λόγια το άθλημα μας βοηθάει στην ομαδικότητα και στην στρατηγική. Το αγαπημένο Ο παραδοσιακός χορός είναι πάρα πολύ μου άθλημα είναι το ελεύθερο ωραίος και σε όλους αρέσει να μπάσκετ. Δεν μου αρέσει τόσο παρακολουθούν. Δεν ξέρουν, όμως, ότι πολύ το μπάσκετ, αλλά μου για να βγουν όλοι οι χοροί αρέσει το ελεύθερο μπάσκετ, που συγχρονισμένοι και «τέλειοι» πρέπει να δεν έχει βήματα και πολλούς είμαστε τυπικοί, γιατί αν χάσεις ένα κανόνες. Στην πραγματικότητα publicdomainphotos.com μάθημα πρέπει να μάθεις περισσότερους δεν μου αρέσει πολύ ο χορούς για την επόμενη φορά και χρειάζεται μεγάλη αθλητισμός, όμως αυτό το άθλημα, όπως και αντοχή. Είσαι πολλές ώρες όρθιος και ιδρώνεις κάθε άθλημα, χρειάζεται στρατηγική, που η αρκετά. Πιο δύσκολοι χοροί είναι οι ζευγαρωτοί, διότι στρατηγική μου κάνει καλό και στη σκέψη. Για έχουν πολλές στροφές και εκεί πρέπει να κάνεις την παράδειγμα μπορώ να οργανώνω σχέδιο. μεγαλύτερη εντύπωση. Παρ’ όλα αυτά, όμως, όταν Εκτός από την στρατηγική χρειάζεται και ομαδικότητα και με την ομαδικότητα εννοώ τα πάντα και με το τα πάντα εννοώ αγάπη, συμμετοχή, βοήθεια, φιλία και πολλά άλλα. Σαλή, Β Γυμνασίου
έρχεται η ώρα να ανέβεις στη σκηνή και ακούς τα χειροκροτήματα, όλος ο πόνος αυτός και ο ιδρώτας που έχεις χύσει όλη τη χρονιά προκαλεί χαμόγελο και αυτοπεποίθηση. Έχω μάθει πολλά από το χορό και πλέον είναι κομμάτι της ζωής μου. Ιωάννα, Β Γυμνασίου
συνέχεια από την πρώτη σελίδα
Ήταν ένα κοριτσάκι που της άρεσε πολύ να μαζεύει λουλούδια από τον κήπο της. ‘Ηταν το πιο όμορφο κορίτσι και όλες την ζήλευαν. Αυτό το κοριτσάκι δεν είχε γονείς μόνο μια νταντά για να την προσέχει και η οποία κι εκείνη την ζήλευε υπερβολικά γιατί εκτός το ότι ήταν όμορφη ήταν και πολύ γλυκιά με όλους, και γενικά. Έτσι, λοιπόν, η νταντά ήθελε με κάποιον τρόπο να την εξαφανίσει από τον κόσμο ή έστω να χάσει την ομορφιά και την καλοσύνη της. Καθόταν ώρες και σκεφτόταν διάφορα και τελικά μπήκε σε μια ιστοσελίδα και βρήκε τρόπο. Ήταν ένα μπουκαλάκι με άρωμα τριανταφύλλου, μιας και στην κοπέλα άρεσαν πολύ τα λουλούδια, που άμα ψεκαζόταν με αυτό θα γινόταν η πιο άσχημη και θα συμπεριφερόταν απαίσια σε όλους, ήταν δηλαδή
κάτι σαν ξόρκι στα παραμύθια. Έτσι η νταντά είχε το μεγαλεπήβολο σχέδιο. Το επόμενο πρωί μόλις ξύπνησε το κοριτσάκι, όλο χαρά για να πάει να μαζέψει τα λουλούδια της, την φώναξει η νταντά της λέγοντάς της ότι έχει μια έκπληξη για εκείνη. Το κοριτσάκι χάρηκε τόσο πολύ που άνοιξε το σακουλάκι που της έδωσε. Έβαλε λοιπόν το άρωμα δυο τρεις φορές επειδή της άρεσε που είχε μια μυρωδιά τριαντάφυλλου. Μετά από λίγα λεπτά το κοριτσάκι άρχισε να αισθάνεται περίεργα. Έτσι κι έγινε! Το κοριτσάκι από τόσο όμορφο που ήταν έγινε πολύ άσχημο! Τα κατάφερε, λοιπόν η νταντά και πέτυχε το μεγαλεπήβολο σχέδιο που είχε σκεφτεί. – Μερλίντα, Β’ Λυκείου
Ομάδα σύνταξης: Ιωάννα, Χαρά, Σαλί, Μιρέμ, Ντουιγκού, Χαλίλ, Κλαούντιο, Μερλίντα, Αιχάν, Χασάν