Ιούνιος 2013 Τεύχος 11
ΟΥΠΣ... ΓΙΝΑΜΕ ΕΦΗΒΟΙ!
☺ Η εφηβεία είναι σαν το τρενάκι του Λούνα Παρκ που σε ανεβάζει ψηλά και μετά σε ρίχνει κάτω. ☺ Στην εφηβεία άρχισα να γίνομαι ευαίσθητη αλλά δεν το έδειχνα προς τα έξω. Προσπαθούσα να γίνω
δυνατή. Όλα τα συναισθήματα τα βίωνα πιο έντονα. Όσο για το σώμα μου, άρχισα να βγάζω τρίχες, μεγάλωσε το στήθος μου, άλλαξε η φωνή μου, άρχισα να γίνομαι γυναίκα.
☺
Από τότε που μπήκα στην εφηβεία ψήλωσα, νευριάζω πιο εύκολα, αγχώνομαι με όσα με προβληματίζουν, μια χαίρομαι και μια είμαι λυπημένη. Έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπω τα προβλήματα. Σαν παιδί ήμουν στον κόσμο μου. Τώρα έχω σοβαρευτεί, λέω τη γνώμη μου και με αγχώνουν τα προβλήματα τα δικά μου αλλά και των γύρω μου.
☹
Άρχισα να βρίζω, να νευριάζω εύκολα. Ενώ αυτό τον καιρό είμαι κλεισμένη στο σπίτι. Έχω πάλι το πρόβλημα που όταν τρώω κάνω εμετό. Κ α ι
µ ε
τ η ν
ο ι κ ο γ έ ν ε ι α
π ω ς
τ α
π ά µ ε ;
☺
Η επικοινωνία με την μητέρα μου είναι πολύ καλή. Έχω ελευθερία, κατανόηση, εμπιστοσύνη ενώ λίγες είναι οι φορές που διαφωνούμε.
☹
Με την οικογένεια τα πράγματα πάνε χάλια. Η μαμά μου λέει συνεχώς τι να κάνω και πως πρέπει να διαβάζω. Με καταπιέζουν. Δεν συζητάμε τίποτα. Τσακωνόμαστε συχνά.
☹
Ο πατέρας μου δεν καταλαβαίνει από εφηβεία. Δεν επικοινωνούμε. Το ίδιο και με τη μητέρα μου. Μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι παιδί. Αντιδρώ στις απαγορεύσεις τους και καταφέρνω να βγαίνω. Α λ λ ά
☺
ε υ τ υ χ ώ ς
π ο υ
υ π ά ρ χ ο υ ν
κ α ι
ο ι
φ ί λ ο ι ,
έ τ σ ι
δ ε ν
ε ί ν α ι ;
Με τους φίλους μου μιλάω για τα προβλήματά μου. Η φιλία βοηθάει, οι φίλοι είναι δίπλα μου και με συμβουλεύουν.
☹
Από τη μια εμπιστεύομαι τους φίλους μου και από την άλλη φοβάμαι να ανοιχτώ. Κλαίω συχνά και προσπαθώ να λύνω τα προβλήματά μου μόνη μου. Επίσης τσακώνομαι συχνά γιατί νιώθω πως οι άλλοι με μισούν. Ντρέπομαι πολύ τους ανθρώπους.