Wa denkie wat

COLUMN Staot ‘k in de rij bij de Gamma, komp d'r 'n goazerd op me af die zeg: "Het is 'wa dâchie wat'." Wat?, vraog ‘k die goazer. "Nou, die kollum van je, daor staot 'Wa denkie wat' boven, maor 't moet zijn 'Wa dâchie wat'! Staot ‘k daor mè ‘n berreg lampies in me arreme voor 'n kassa en dan mot die goazerd mij de les lezen. 't Zal wel!, zeg ‘k, terwijl ‘k inschat of ik 'm ‘n bukkem ken verkope, nie da’k van geweld ben, maor je mot je indekke tegewoordig. Blijkbaor het die da door as ie verontschuldigend zeg: "Ik het dat niet bedach, 'n jochie da’k ken zei da’k 't tege je mos zegge as ‘k je weer 's zag!" Nou jochie!, as je dit lees: 't is nie alléen Wa denkie wat en Wa dachie wat, 't is ook Wa dinkie wat en Wa dochie wat, en ’t is ammaol goed. 't Uterechs (door veule as 'Uteregs' geschreve) ken meer uitspraoke en schrijfwijzes dan je denk (dach). De taol, ook de vollekstaol, blijf in beweging en denkie, dachie, dinkie en dochie hoor je door elkaor heen. Neem 't woord paord, ‘n halleve eeuw geleje zei de heule goegemeente nog gewoan peerd en was 't 't Peerdeveld. Overiges, een van de mooiste Uterechse woorden volleges mijn is 'paordeverschut' en gek ben ‘k op 't woord 'akkederen' ('die twee kenne niet akkederen'). En 't mooiste vergeten begrip is: Lucifersgestich, waor je as kind mee bang wer gemaok: "Jij gaot naor 't Lucifersgestich as je zo doorgaot!"

Het bovestaonde he’k tien jaor geleje geschreve. Da was een van me eerste kollums as Koos Marsman da nog ’n titel had: Wa denkie wat. Dat was in ’t Stadsblad, de huisaan-huiskrant, en toen die ophield wer ’t DUIC. Tien jaor lâng ied’re veertien daoge ’n kollum, da’s nie zoveul werrek en voorzover ‘k me ken herinnere he’k nooit nie ’n keer overgeslaoge. Vedaog dus ook nie, maor as kedeauchie an me zellef zaodel ‘k u voor één keer op mè ’n ouw stukkie!

Advertentie