Nowy Dziennik 2010/07/01 Weekend

Weekend

ILUSTROWANY MAGAZYN “NOWEGO DZIENNIKA”

3 LIPCA 2010 | NUMER 564

Weekend | NDZ | 3 LIPCA 2010 | 2

felieton Janka

PI¸A JAN LATUS CzegoÊ nie rozumiem: dwudziestokilkuletni m´˝czyzna d∏ugo ustawia pi∏k´, bierze rozbieg – i strzela. Robi∏ to na treningach tysiàce razy. Jednak tym razem strzela dwa pi´tra nad bramkà. Zesz∏a mu pi∏a; tak bywa.

Ten ch∏opak zarabia kilka milionów dolarów rocznie i b´dzie bogaty i s∏awny ju˝ do koƒca ˝ycia – dlatego, ˝e umie kopaç pi∏k´ lepiej ni˝ reszta ludzkoÊci.

A prawie ca∏a ludzkoÊç kopie pi∏k´. W Stanach co prawda g∏ównie dzieci, ale ju˝ na pozosta∏ych kontynentach futbol jest zdecydowanie najpopularniejszà dyscyplinà. Czy jesteÊmy w hotelu na Filipinach, na pla˝y w Australii czy kawiarni w Buenos Aires, wsz´dzie leci Liga Mistrzów, a teraz – mistrzostwa Êwiata.

SpoÊród milionów ch∏opców kopiàcych pi∏k´ selekcjonerzy wybrali najlepszych. Ci znaleêli schronienie w najlepszych klubach, gdzie trenowano ich, karmiono, masowano, nastawiano psychologicznie, leczono.

Po to, ˝eby ktoÊ taki strzeli∏ kilka pi´ter nad bramkà.

Powie ktoÊ, ˝e si´ pastwi´, ˝e kiksy zdarzajà si´ w ka˝dym sporcie. Ale czy a˝ tak cz´sto?

Dla Amerykanów, nadal sceptycznych co do atrakcyjnoÊci pi∏ki no˝nej jest dziwne, ˝e s∏awni w Êwiecie gwiazdorzy sà w stanie strzeliç w ciàgu ca∏ego meczu jednà-dwie bramki; a czasem nawet ˝adnej. Tymczasem coraz to jakiÊ koszykarz – i to pod blokiem, na asfalcie! – wrzuca pi∏k´ do ma∏ego kube∏ka, a czasem wychodzi mu to kilkadziesiàt razy w ciàgu meczu. Tak˝e hokeistom udaje si´ strzeliç gola wielokrotnie cz´Êciej

ni˝ pi∏karzom, mimo ˝e przecie˝ jest im trudniej, bo je˝d˝à na ∏y˝wach i majà przeciwko sobie bramkarza w zbroi i z wielkim kijem.

Równie˝ s∏awni tenisiÊci plasujà zdecydowanà wi´kszoÊç pi∏ek na korcie, a nie na trybunach. Szukajàc porównaƒ bardziej odleg∏ych: pianiÊci, nie tylko ci najs∏awniejsi, ale tak˝e przeci´tni uczniowie szko∏y muzycznej, trafiajà w wi´kszoÊç klawiszy, mo˝e nawet 99 procent.

A pi∏karze podajà sobie pi∏k´, podajà – i strzelajà w sufit, albo obok, albo prosto w bramkarza.

Ca∏y Êwiat to oglàda, zaciska kurczowo pi´Êci, emocjonuje si´ nieprzytomnie.

Angielski dziennikarz Timothy Garton Ash t∏umaczy∏ kiedyÊ, ˝e pi∏ka no˝na jest jak ˝ycie: niewiele si´ dzieje, a czasem pojedynek koƒczy si´ bez zwyci´zcy. Bardziej docenia si´ to, co rzadkie, w tym przypadku – gol.

Wszystko to prawda, ale czy nie by∏oby jednak lepiej, aby zamiast 0:0 by∏o cz´sto 5:5? Tak˝e i wtedy nie by∏oby zwyci´zcy, ale jednak by∏oby ciekawiej.

Niestety, ró˝nymi dziedzinami sportu zawiadujà wa˝ne federacje. Stawiajà one sobie za punkt honoru, aby niczego nie zmieniaç, gdy˝ zniweczy to szlachetnà tradycj´. W swoim konserwatyzmie dorównujà KoÊcio∏owi katolickiemu. Tak wi´c trzeba b´dzie pewnie kolejnych 1000 lat i soboru, aby jednak znieÊç spalone, co spowoduje, ˝e zawsze jakiÊ groêny snajper albo dwóch b´dà stali pod bramkà przeciwnika – pilnowani przez spanikowanych obroƒców. Albo uchwalà za 2 tysiàce

lat, ˝e kornery b´dzie si´ wybijaç z rogu pola karnego.

Komu by to zaszkodzi∏o? By∏by wi´kszy t∏ok, wi´cej wi´c bramek.

Kobiecà pi∏k´ no˝nà, ma∏o wcià˝ popularnà, mo˝na by zaÊ uatrakcyjniç wprowadzajàc stroje bikini (takie jak w siatkówce pla˝owej), a tak˝e zapraszajàc do udzia∏u w takich (skróconych i granych na zmniejszonym boisku) meczach s∏awne osoby. Program “Graç z gwiazdami” z pewnoÊcià cieszy∏by si´ du˝à popularnoÊcià, gdyby faulowa∏y si´ radoÊnie, ubrane w dwucz´Êciowe kostiumy, Doda z Górniak albo Britney Spears ze Scarlett Johansson.

Ale czemu nie iÊç dalej i nie naÊladowaç biednych dzieci z ca∏ego Êwiata, które tak chcà graç w pi∏´, ˝e nie przejmujà si´ brakiem boiska, dobrej pi∏ki, zawodników.

Czemu nie graç czasem pi´ciu na pi´ciu? Albo w sali gimnastycznej (pi∏ki odbijane od Êcian liczy∏yby si´).

Do jednej bramki? Na Êniegu? Szmaciankà?

Takie kopanie szmacianki ma w sobie du˝o uroku.

Tak te˝ pewnie bawià si´ pi∏kà, gdzieÊ na pla˝y, brazylijscy ch∏opcy, popisujàcy si´ dryblingami i ˝onglerkà przed dziewczynami.

Potem zostajà jednak zawodowcami – i realizujà za∏o˝enia taktyczne trenera, wype∏niajà zadania, kryjà, blokujà, dublujà, nie dopuszczajà. Kopià zaawansowanà technologicznie pi∏k´ mi´dzy sobà. A potem – jak powiedzia∏em – próbujà strzeliç w kierunku bramki, ale im si´ to nie udaje.

Trudno porównywaç ró˝ne dyscypliny sportu. Zwa˝ywszy na ogromnà liczb´ pi∏karzy-amatorów na Êwiecie i wielkà popularnoÊç pi∏ki no˝nej, mo˝na by sàdziç, ˝e ta dyscyplina stoi na tak wysokim poziomie, jak inne, nie tak popularne. Ale spróbujcie to powiedzieç dziewczynce wykonujàcej akrobacje na równowa˝ni. Albo maratoƒczykowi, dziesi´cioboiÊcie, kolarzowi, triatloniÊcie... szachiÊcie.

Pi∏ka no˝na ciàgle pozostaje najpopularniejszà dyscyplinà, ale ostatnio jakby na to nie zas∏ugiwa∏a. CoÊ z tym wypada∏oby zrobiç. Dla dobra ludzkoÊci i ku jej przysz∏ej rozrywce.

LISTY: latus@dziennik.com

ZDJ¢CIE | PAP/EPA/RUNGROJ YONGRIT ILUSTRACJA NA OK¸ADCE | STEFAN HEY

SEX AND THE CITY 2

Weekend | NDZ | JULY 3, 2010 | 3

co w g∏owie piszczy (18)

Kobiety na kraw´dzi za∏amania nerwowego prze˝ywa∏y swój rok.

Naraz, jedna po drugiej, og∏osi∏y, ˝e sà w zwiàzkach mi∏osnych.

Zarazem ˝adna nie og∏osi∏a, ˝e oto odnalaz∏a swojego ksi´cia. Przechodzi∏y kolejnà faz´ ˝ycia samotnych kobiet, faz´ bycia z kimÊ, kto umila∏ im czekanie na m´˝czyzn´ idealnego. Âmieszne jest, ile kobiet w ten sposób wychodzi za mà˝.

Zresztà w dzieƒ by∏o mi∏o i ciep∏e wieczory; szcz´Êcie si´ samo narzuca∏o. Kobiety na kraw´dzi podda∏y zamki obronne, zmi´kczy∏y feminizmy, zani˝y∏y standardy i posz∏y w kompromizm. Ich wybraƒcy mieli wady, kilku z nich nie nadawa∏o si´ nawet na publiczne wyjÊcia, ale posiadali te˝ zalety. SamotnoÊç wyda∏a si´ nagle pozbawiona sensu i racji bytu. M´˝czyêni pomagali im zrozumieç czego nie lubià oraz jak daleko si´ga ich cynizm. ZaÊ zaspokojone potrzeby pozytywnie wp∏yn´∏y na ich cer´ oraz sylwetk´.

Pierwszy miesiàc zwiàzków up∏ynà∏ na upajaniu si´ szcz´Êciem oraz mi∏oÊcià, a nawet kumulowaniu sensacji, na wszelki wypadek i na zapas. Potem kobiety umiera∏y, by o tym opowiadaç, chwaliç si´ i oceniaç rzecz z punktu widzenia damskiej logiki. Mówi´ o kobietach nowojorskich, mi´dzy trzydziestym a czterdziestym rokiem ˝ycia, urodzonych tu albo przebywajàcych na emigracji i pracujàcych na swoje utrzymanie.

K. zalega∏a z czynszem ju˝ od trzech miesi´cy. Okresy, gdy mia∏a prac´, Ich wybraƒcy sz∏y na przemian z okresami kobiecej depresji. Zawsze jednak istnieje mieli wady, ten jeden czynnik; gdy on zniknie z kilku z nich orbity zachowaƒ, wszystko si´ zmienie nadawa∏o si´ nia. Pewnego dnia po powrocie do domu K. uÊwiadomi∏a sobie, ˝e jej mienawet szkanie to ruina. To by∏o przebudzenie. Zacz´∏a remontowaç. W czasie na publiczne remontu schud∏a dziesi´ç kilo i poczuwyjÊcia, ale ∏a si´ seksownie, a wtedy na najgorszej ze stron internetowych, nie traposiadali te˝ càc czasu, znalaz∏a sobie faceta. By∏ zalety. ca∏kiem, ca∏kiem i by∏ z New Jersey, gdzie mia∏ bia∏y dom i w domu koSamotnoÊç biet´ blondynk´. K., brunetka z kowyda∏a si´ nagle tem i wyremontowanà ciemnà norà w by∏a dla niego kandydatkà pozbawiona sensu MieÊcie, na zdrad´ idealnà. Ten wypo˝yczony i racji bytu. ksià˝´ zawsze zjawia∏ si´ u K. z ró˝à lub s∏oikiem soku i jà rozczula∏. IntensywnoÊç ich spotkaƒ zale˝a∏a od wiarygodnoÊci jego alibi i K. walczy∏a najpierw o wi´cej, ale potem uzna∏a, ˝e dobrze jest jak jest. Postanowi∏a, ˝e przez jakiÊ czas mo˝e tak ˝yç.

S. ˝y∏a w pozycji przegranej, gdy˝ mia∏a uraz´ do swojego kraju oraz nienawidzi∏a kraju, który jà przyjà∏. Szczególnie nienawidzi∏a amerykaƒskich ch∏opców oraz mia∏a na nich alergi´. Nawet oczywiste w tej sytuacji samobójstwo nie wchodzi∏o w gr´, gdy˝ zabrania∏a jej tego religia.

Straciwszy kolejnà prac´, S. musia∏a si´ przeprowadziç do mieszkania jeszcze mniejszego i jeszcze bardziej oddalonego od dolnego Brooklynu. Teraz utrzymywa∏o jà tylko spo∏eczeƒstwo, na które mia∏a alergi´. Z∏oÊci∏o jà to tak, ˝e przesta∏a jeÊç. ˚ywi∏a si´ tylko wspó∏czuciem.

U∏o˝ywszy sobie ˝ycie tak, ˝e nie by∏o ju˝ ˝adnego wyjÊcia, S. wreszcie skapitulowa∏a. Nie wiadomo dok∏adnie jak dosz∏o do prze∏omu, ale pewnego dnia jej g∏os przez telefon zabrzmia∏ donoÊlej i zamiast miauczeç – hucza∏, a na koƒcu zaszumia∏ dêwi´cznie jak u ˝ab. S. by∏a zakochana.

Natychmiast zaprzeczy∏a jakoby by∏a zakochana i jakoby wszystko by∏o dobrze, ale faktem by∏o, ˝e S. mieszka∏a teraz na Upper East Side z Latino Columbo, który jà wielbi∏ czule i nie musia∏a pracowaç. Latynosa nikt

Foto: Magdalena Wypych

MAGDALENA WYPYCH

na oczy nie widzia∏, interesy mia∏ te˝ niejasne, pewnie kartelowe i wi´kszoÊç czasu sp´dza∏ poza domem, wi´c S. narzeka∏a, ale gdy by∏, by∏o – i wypowiedzia∏a to s∏owo – fantastycznie!

ML nie wylàdowa∏a tak barwnie i tajemniczo w swojej wyprawie za ksi´ciem. O mieszkaniu nie by∏o mowy. ML mia∏a pociàg do facetów, którzy jej nie po˝àdali. Nosi∏a w sobie ciàgle skaz´ po m´˝czyênie, którego kocha∏a, lecz on by∏ gejem, dopóki pewnego dnia nie oznajmi∏ jej, ˝e zakocha∏ si´ w pewnej blondynce.

ML by∏a klasycznà brunetkà i nigdy nie chodzi∏o o nià.

Mieszka∏a wi´c z kotem na Brooklynie, pracowa∏a od dziesi´ciu ju˝ lat w tym samym barze w Downtown, do którego przychodzi∏y czarne lesbijki i sami zboczeƒcy, i skrupulatnie odk∏ada∏a napiwki, by zakupiç dom wolnostojàcy w swoim kraju i wyjechaç.

B. by∏ jednym ze sta∏ych klientów baru i choç nie by∏ pi´kny ani elokwentny, to w przeciwieƒstwie do czarnych lesbijek, nie podrywa∏ jej. Pewnego dnia rzeczy same si´ zdarzy∏y i ML wylàdowa∏a z nim w ∏ó˝ku. Seks okaza∏ si´ byç wcale a wcale, a praktykowany cz´sto stawa∏ si´ coraz lepszym.

ML straszy∏a, ˝e po dziesi´ciu latach harowania w ciemnym barze, przez który ju˝ powoli traci wzrok i tolerancj´, wyjedzie, wyjedzie na zawsze i nie wróci, ale B. prosi∏ by zosta∏a, bo si´ zakocha∏. Niespodziewanie ML znalaz∏a si´ po drugiej stronie lustra, gdzie ju˝ nie wzdycha∏a i t´skni∏a, ale by∏a wzdychana i t´skniona.

Wi´c postanowi∏a jeszcze troch´ zostaç.

“Nie ma co czekaç na ksi´cia” – powiedzia∏a C. C. sta∏o si´ w ˝yciu tak, ˝e nie wierzy∏a w mi∏oÊç i w m´˝czyzn, wierzy∏a w inne, bardziej praktyczne rzeczy, jak praca lub ∏adne mieszkanie. C. ci´˝ko pracowa∏a, lecz trawi∏ jà ekonomiczny brak sukcesu oraz czasu na randki choçby. Skupia∏a si´ na sobie. J. pozna∏a na weekendowym party, gdzie nie wyró˝nia∏ si´ niczym z grupy facetów z New Jersey, prócz jednego: szuka∏ lokalu w MieÊcie. Obojga goni∏y daty wygasajàcych wynajmów i po dwóch tygodniach zostali kochankami, by ju˝

w nast´pnym tygodniu wprowadziç si´ razem do nowego mieszkania na Forrest Hills, co by∏o zachowaniem zupe∏nie nie w stylu C. W Forrest Hills C. pozna∏a wreszcie swojego m´˝czyzn´ – i pozna∏a go dobrze. Z poczàtku przechodzili piek∏o, jak para nieznajomych w zepsutej windzie, lecz ktoÊ si´ podda∏, ktoÊ si´ wysili∏, ˝ycie spi∏owa∏o kanty i winda ruszy∏a. C. prze˝ywa odtàd jawne szcz´Êcie, od którego nie mo˝e uciec, a ksià˝´ czeka teraz na nià, gdy wraca do domu, nieprzytomny z mi∏oÊci.

Jedynà kobietà, która straci∏a na szukaniu ksi´cia i znalezieniu kompromisu by∏a M. Dla M. ka˝dy ch∏opak, z którym by∏a by∏ idealny, niepowtarzalny i jedyny. Ka˝dy dawa∏ jej to coÊ, co ubiera∏a w s∏owo “szcz´Êcie” i nie potrzebowa∏a wi´cej, skupia∏a si´ na mi∏oÊci i wydziela∏a z siebie radoÊç. A˝ pewnego dnia zerwa∏ z nià ch∏opak i M. wpad∏a w rozpacz. W rozpaczy chodzi∏a od przyjaciela do przyjaciela, od kanapy do kanapy, wy˝alajàc si´ i liczàc, ˝e ktoÊ jej pomo˝e. Napisa∏a wtedy ponad dziesi´ç piosenek, w tym absolutny hit pt. “Kto mi pomo˝e?”.

M. w depresji by∏a cudowna: cicha, refleksyjna; spowa˝nia∏a i zacz´∏a przebàkiwaç coÊ o skupieniu si´ na sobie i na karierze muzycznej.

Niestety nie trwa∏o to d∏ugo. Chocia˝ bliska by∏a uÊwiadomienia sobie, ˝e samym szcz´Êciem cz∏owiek nie ˝yje, ˝e czasem dobrze jest pocierpieç, spaÊç na dó∏, nabiç sobie guza, coÊ zrozumieç, zmieniç, ulepszyç, to nic takiego si´ nie sta∏o. M. ˝àda∏a czystego szcz´Êcia, jakkolwiek ma∏o mia∏o z niego wynikaç. Ju˝ po tygodniu rozpaczy M. znalaz∏a sobie nowego faceta, zresztà z puli New Jersey, o którym og∏osi∏a, ˝e jest idealny, jedyny i niepowtarzalny.

Kobiety na skraju za∏amania nerwowego wypowiadajà si´ teraz w liczbie mnogiej. Nie kwestionujà; prze˝ywajà; odpoczywajà od siebie; odpoczywajà od swoich idea∏ów i marzeƒ. Mo˝na to nazywaç cichym szcz´Êciem. Lub przejÊciem od fast food do home cooking, ale wcià˝ z apetytem na fine cuisine.

PRZYJAè¡ OD PIERWSZEGO SPOJRZENIA O tym, ˝e przyjaêƒ mi´dzy m´˝czyznà i kobietà

nie jest mo˝liwa, wiemy na pewno od czasu, kiedy

MARIAN POLAK Z tym, ˝e dotàd by∏o to przekonanie tyle˝ powszechne, co oparte jedynie na intuicji. Teraz mamy na to równie˝ dowody naukowe.

Przyjacielska relacja tego rodzaju jest w∏aÊciwie niemo˝liwa, poniewa˝ przyjaêƒ to jedynie inna nazwa mi∏oÊci, zarezerwowana dla bliskich zwiàzków emocjonalnych w obr´bie tej samej p∏ci.

Ta definicja jest oczywiÊcie wa˝na wy∏àcznie przy za∏o˝eniu, ˝e nie mylimy mi∏oÊci, jako pog∏´bionej relacji uczuciowej, ze zwyczajnym po˝àdaniem. Seks to seks, a mi∏oÊç to mi∏oÊç...

Wracajàc zaÊ do argumentów naukowych, to dowodów na to, ˝e przyW relacjach jaêƒ damsko-m´ska w jej g∏´bokim damsko-m´skich rozumieniu nie jest mo˝liwa, dostarczy∏a g∏ównie socjobiologia. Zw∏arozró˝nienie szcza badania i publikacje s∏ynnego mi´dzy przyjaênià fachowca od manipulacji i modyfikowania zachowaƒ zbiorowych Roi mi∏oÊcià berta Cialdiniego. W swoich ekspeto tylko rymentach wyszed∏ on od pytania, czym – z punktu widzenia biologii kwestia czasu, ewolucyjnej – jest w ogóle przyjaêƒ okolicznoÊci i jakie potrzeby zaspokaja.

Wysz∏o mu, ˝e jest to jedno z najoraz nazwy, wa˝niejszych narz´dzi wp∏ywu spoukrywajàcej ∏ecznego pozwalajàce na umacnianie poczucia bezpieczeƒstwa jednoprawdziwy stki i jej pozycji stan rzeczy w grupie (wsparcie spoi charakter uczuç. ∏eczne), zapewniajàce dost´p do istotnych informacji (network), dajàce mo˝liwoÊç przekonywania innych do swoich racji i budowania poczucia o w∏asnej wartoÊci (potrzeba presti˝u).

Przyjaêƒ jest wi´c bardzo wa˝na, bo decyduje o spo∏ecznym statusie jednostki.

Kolejne pytanie Cialdiniego dotyczy∏o warunków granicznych, s∏u˝àcych nawiàzywaniu i podtrzymywaniu przyjaêni. Odpowiadajàc na nie wskaza∏ on trzy cechy przesàdzajàce o rozwini´ciu si´ przyjacielskich relacji: ■ bliski kontakt funkcjonalny (przyjaciel musi byç stale obecny, a przynajmniej ∏atwo dost´pny) ■ podobieƒstwo mentalne, obejmujàce wykszta∏cenie, poglàdy, upodobania, zainteresowania i wreszcie system wyznawanych wartoÊci ■ wzajemna atrakcyjnoÊç fizyczna i emocjonalna (kandydat na przyjaciela musi si´ nam podobaç i musi nas wyraênie lubiç, to i my ewentualnie polubimy w koƒcu jego).

Przyjaêƒ ma szanse nie tylko przetrwaç, ale w ogóle zaistnieç dopiero po spe∏nieniu tych trzech warunków granicznych.

Jak ∏atwo zauwa˝yç, istotnym, choç rzadko wymienianym przez zainteresowanych i w ogóle uÊwiadamianym sobie przez wi´kszoÊç

Harry pozna∏ Sally. Ale wiedzieliÊmy i wczeÊniej.

Zdj´cia: Archiwum

Weekend | NDZ | 3 LIPCA 2010 | 4

Weekend nie poleca

z nas elementem warunkujàcym wybór przyjaciela jest fakt, ˝e jest to ktoÊ, kto si´ nam po prostu podoba fizycznie. I o kim mamy prawo sàdziç, ˝e my sami tak˝e jesteÊmy dla niego w tym sensie atrakcyjni.

Wbrew temu, co jesteÊmy sk∏onni twierdziç na temat przyjaêni, jako specyficznego wyboru opartego na zaletach charakteru naszych najbli˝szych przyjació∏, tak˝e i tutaj dzia∏ajà te same mechanizmy, które odpowiadajà za proces zakochania.

A skoro tak, to – przynajmniej na poziomie socjobiologii – w przypadku osób standardowo zorientowanych seksualnie, a wchodzàcych w przyjacielskà relacj´, nie sposób odró˝niç tego uczucia od platonicznej mi∏oÊci. Która – jak powszechnie wiadomo – zawsze mo˝e zmieniç si´ w nieplatonicznà, o ile powstanà po temu sprzyjajàce okolicznoÊci. Zdaniem Cialdiniego, w relacjach damsko-m´skich rozró˝nienie mi´dzy przyjaênià i mi∏oÊcià to tylko kwestia czasu, okolicznoÊci oraz nazwy, ukrywajàcej prawdziwy stan rzeczy i charakter uczuç.

Zresztà m∏odsze, mniej pruderyjne pokolenia mówià ju˝ o tym otwarcie i coraz powszechniej praktykujà friendship with benefits, co oznacza mniej wi´cej to samo, co tradycyjne, skrupulatnie ukrywane przed Êwiatem “przyjacielskie romanse”.

No bo owszem, teoretycznie, atrakcyjny i inteligentny m´˝czyzna mo˝e przyjaêniç si´ z podobnà do siebie, inteligentnà i urodziwà kobietà.

Mo˝e. No, ale w∏aÊciwie po co...

Weekend | NDZ | JULY 3, 2010 | 5

wyrwij, zachowaj

BABSKA PRZYJAŹŃ?

Kto nie wierzy w przyjaêƒ mi´dzy kobietami, powinien koniecznie pójÊç do kina.

W niektórych miejscach ciàgle jeszcze mo˝na obejrzeç nowà wersj´ “Seksu w wielkim mieÊcie”, czyli – jak przekonujà materia∏y reklamowe – opowieÊci o prawdziwej babskiej przyjaêni.

Problem w tym, ˝e nawet na ekranie nie jest to przyjaêƒ znana z podr´cznikowych definicji – trwa∏a, wierna i bezwarunkowa. A ju˝ na pewno trudno mówiç o choçby sympatii mi´dzy aktorkami odtwarzajàcymi w “Seksie” postacie Carrie, Charlotte, Samanthy i Amandy. Prywatnie panie wyraênie si´ nie lubià, o czym z niek∏amanà satysfakcjà regularnie donoszà kolorowe tygodniki.

Kobietom przyjaêniç si´ bowiem trudno. A odpowiada za to naturalny “konflikt interesów” wynikajàcy z rzeczywistoÊci biologicznej i spo∏ecznej. Z jednej strony dzieli je seks, a z drugiej polityka. I tak jest od zawsze.

Co do seksu, to o relacjach mi´dzy paniami przesàdza rywalizacja o partnera. Ta prosta zasada obowiàzuje tak˝e i dzisiaj, bo nawet w naszych czasach, w epoce powszechnego dost´pu kobiet do wykszta∏cenia i rynku pracy, najskuteczniejszym sposobem awansu materialnego i spo∏ecznego paƒ pozostaje maria˝ z milionerem lub choçby m´˝czyznà postawionym wy˝ej w spo∏ecznej hierarchii. Tak wi´c ka˝da atrakcyjna kobieta pojawiajàca si´ w otoczeniu innej kobiety jest traktowana (zazwyczaj M´˝czyêni zresztà nieÊwiadomie) jako potencjalcz´Êciej kontynuujà na konkurentka do serc i portfeli lokalnej populacji facetów do wzi´cia. swoje przyjaênie A z rywalkà przyjaêniç si´ trudno. pomimo rosnàcej W tych babsko-babskich uprzedzeniach jest zresztà sporo racji, bo ka˝z latami ró˝nicy dy z nas zna przynajmniej jednà hidoÊwiadczeƒ stori´ autentycznà z udzia∏em “m´˝a, który odszed∏ z najlepszà przyja˝yciowych, ció∏kà”. W tych sprawach nie ma bowykszta∏cenia wiem ˝adnych zasad ani sentymentów, a uprawiane z premedytacjà czy spo∏ecznego “k∏usownictwo” kobiet na polu mastatusu. trymonialnym sta∏o si´ przedmiotem niejednej rozprawy naukowej.

Tote˝, tak na wszelki wypadek, m´˝atki tylko wyjàtkowo dopuszczajà do grona najbli˝szych przyjació∏ek atrakcyjne singielki.

Babskiej przyjaêni nie sprzyja tak˝e ekonomia ani polityka. Doskonale dowodzi tego bardzo aktualna teraz w Polsce sprawa parytetów, czyli obligatoryjnego udzia∏u kobiet w organach w∏adzy paƒstwowej. Okaza∏o si´, ˝e ów projekt zyska∏ bardzo nik∏e poparcie spo∏eczne, przy czym bardziej “za” sà w tej sprawie nie panie, ale panowie. Kobiety nie chcà zaÊ kobiet “na górze”. Dla-

Zdj´cia: Archiwum

ALFA OMEGA

czego? Có˝, zapewne troch´ z naturalnej zawiÊci, a poza tym z przekonania, ˝e szerszy udzia∏ paƒ w ˝yciu spo∏ecznym postawi pod znakiem zapytania ich w∏asne wybory (w tym wypadku wybór kariery gospodyni domowej na wy∏àcznym utrzymaniu ma∏˝onka).

Kobiety wyst´pujà te˝ jawnie przeciw innym kobietom w kwestiach praw reprodukcyjnych czy nowoczesnych modeli ˝ycia rodzinnego. O babskiej solidarnoÊci, poza niewielkimi kr´gami “feministek”, nie ma wi´c w ogóle mowy.

Z drugiej strony wi´kszoÊç z nas zna jednak przyk∏ady g∏´bokiej i trwa∏ej babskiej przyjaêni, która – bywa – trwa przez ca∏e ˝ycie.

Skàd biorà si´ wi´c podobne relacje, skoro – jak dowodzi spo∏eczna praktyka – o solidarnoÊç paƒ jest tak trudno?

Jak wynika ze skromnych badaƒ w tej dziedzinie, o trwa∏oÊci i w ogóle – mo˝liwoÊci istnienia takich przyjacielskich zwiàzków przesàdzajà, podobnie jak w przypadku przyjaêni w ogóle, podobieƒstwa ˝yciorysów. Nie bez powodu najtrwalsze bywajà damskie przyjaênie datujàce si´ od czasów studenckich. Na studia trafiajà bowiem panie w tym samym wieku, wychowane w podobnych warunkach, dzielàce zbli˝one zainteresowania i poglà-

dy. Nawet wi´c kiedy ró˝nià si´ one pod istotnymi wzgl´dami, potrafià si´ ró˝niç Êwiadomie i dbaç o podtrzymanie raz nawiàzanych pozytywnych relacji.

Podobnie jest zresztà w przypadku przyjació∏ek z “Seksu w wielkim mieÊcie”. To kobiety aktywne zawodowo, wykszta∏cone, prowadzàce podobny tryb ˝ycia i mieszkajàce w tym samym miejscu. Co znamienne, kiedy znajome luêniej zwiàzane z czwórkà g∏ównych bohaterek zmieniajà stan cywilny i miejsce zamieszkania, Carrie i reszta b∏yskawicznie rozluêniajà, a potem zrywajà z nimi wszelki kontakt.

M´˝ata i dzieciata “przyjació∏ka” nie ma czasu na przesiadywanie w modnych klubach, buszowanie po sklepach na SoHo i dyskusje o facetach, wi´c kontynuowanie znajomoÊci nie ma sensu.

M´˝czyêni cz´Êciej kontynuujà swoje przyjaênie pomimo rosnàcej z latami ró˝nicy doÊwiadczeƒ ˝yciowych, wykszta∏cenia czy spo∏ecznego statusu. Kobiety robià to rzadziej. Zwykle trwajà przy swoich best friends w trudnych czasach, w myÊl zasady, ˝e prawdziwych przyjació∏ poznaje si´ w biedzie. Gorzej, gdy “bieda” mija. Wi´kszoÊç babskich przyjaêni nie jest bowiem w stanie przetrwaç ˝yciowego sukcesu “najlepszej przyjació∏ki”.

Weekend | NDZ | 3 LIPCA 2010 | 6

wyrwij, zachowaj

FRIENDSHIP AFFAIRS

Foto: Archiwum

Co prawda w przyjaêni nie ma miejsca na po˝àdanie, ale na wiele innych uczuç, tak. Powinna opieraç si´ na bezinteEWA ÂRÓDKA resownej trosce o drugiego cz∏owieka i przywiàzaniu.

Nic dziwnego wi´c, ˝e przyjaêƒ bywa zarówno tematem sztuki i popkultury, a niektóre s∏ynne zwiàzki z prawdziwego ˝ycia przesz∏y do historii, podobnie jak wielkie historie mi∏osne.

Takà znanà relacjà, która nawet zawa˝y∏a na losach USA, by∏ z pewnoÊcià zwiàzek Abrahama Lincolna z Joshuà Speedem. Poznali si´, gdy Lincoln by∏ jeszcze m∏odym prawnikiem. Przysz∏y prezydent by∏ bardzo nieÊmia∏y i nie radzi∏ sobie za dobrze w sprawach sercowych, wi´c towarzystwo obytego towarzysko i weso∏ego kolegi dobrze mu robi∏o. Przyjaêƒ rozwin´∏a si´ na przestrzeni lat tak, ˝e Lincoln do koƒca ˝ycia ka˝dà swojà decyzj´ – paƒstwowà i osobistà – omawia∏ najpierw ze Speedem. I to chyba naprawd´ by∏a szczera przyjaêƒ, a nie interesowny uk∏ad ze strony Speeda, skoro ten nigdy nie zgodzi∏ si´, mimo wielu propozycji ze strony prezydenta, na obj´cie stanowiska paƒstwowego.

Sytuacja odwrotna, kiedy to przyjaêƒ rozwija si´ na gruncie wspólnych Ka˝da przyjaêƒ zainteresowaƒ, zdarza si´ równie cz´sto. Dwóch wielkich protoplastów lito cenne teratury fantastycznej i wyk∏adowców doÊwiadczenie, na uniwersytecie w Oksfordzie mog∏o si´ tylko albo szczerze nieznosiç, albez którego bo przyjaêniç. Clive’a Staplesa Lewinasze ˝ycie, sa i Johna R.R. Tolkiena po∏àczy∏y nie tak jak bez mi∏oÊci, tylko zainteresowania literackie, ale i zagadnienia filozoficzno-teologiczne. by∏oby ubo˝sze.

Tolkien mia∏ du˝y udzia∏ w przekonaniu swojego kolegi ateisty do katolicyzmu. Lewis za to, na spotkaniach ko∏a literackiego Inklings, z powodzeniem zach´ca∏ Tolkiena do rozwijania w jego twórczoÊci wàtków fantastycznych. Ta akademicka sielanka nie trwa∏a jednak wiecznie. Pisarzy poró˝ni∏a w koƒcu twórczoÊç i wybory osobiste. Tolkien stwierdzi∏ po przeczytaniu “Lwa, czarownicy i starej szafy”, ˝e przes∏anie i motywy chrzeÊcijaƒskie w ksià˝ce przyjaciela sà zbyt topornie przedstawione. Co gorsza, m∏odszy kolega postanowi∏ z katolika staç si´ anglikaninem, a w dodatku o˝eni∏ si´ z… rozwódkà! Ta przyjaêƒ w koƒcu wi´c stopnia∏a i panowie nigdy nie powrócili do tak bliskiej

Foto: Materia∏y promocyjne

Niektórzy twierdzà, ˝e przyjaêƒ to szczególny rodzaj mi∏oÊci.

Dr Watson (Jude Law) i Sherlock Holmes (Robert Downey jr) w ekranizacji z 2009 roku

Weekend

Magazyn Weekend redaguje: Jan Latus, 212-594-2266 w. 25.

Stali wspó∏pracownicy: Bo˝ena Chlabicz, Marian Chlabicz, Stanis∏aw Kokesz, Monika Âli˝, Piotr Milewski, Piotr Powietrzyƒski.

Piszà z Polski: ¸ukasz Dziatkiewicz, Przemek Gulda, Katarzyna

Foto: Materia∏y promocyjne

przyjaêni jaka ∏àczy∏a ich w Oksfordzie. To troch´ smutna historia, ale dobrze, ˝e w ogóle si´ wydarzy∏a. Bo gdyby nie ona, to Êwiat nie pozna∏by ani Narni, ani Êwiata Âródziemia.

ObecnoÊç przyjaciela ma zdecydowanie pozytywnie stymulujàcy wp∏yw. Dzi´ki zwiàzkom z ˝yczliwymi osobami roÊnie nie tylko nasza samoocena, ale tak˝e poczucie, ˝e mo˝emy przekraczaç swoje ograniczenia i odwa˝niej si´gaç po rzeczy, których pragniemy. Czy mo˝na sobie np. wyobraziç s∏ynnego, choç fikcyjnego, brytyjskiego detektywa Sherlocka Holmesa bez nieod∏àcznego doktora Watsona? Tych dwóch ∏àczy na kartach ksià˝ek Doyle’a bardzo brytyjska, zrównowa˝ona przyjaêƒ. Jednak mimo braku wybuchów uczuç i k∏ótni, to z pewnoÊcià zwiàzek jedyny w swoim rodzaju. Wyjàtkowa, ekscentryczna osobowoÊç detektywa potrzebowa∏a wsparcia w kimÊ z mniejszà charyzmà, kto bardziej pragmatycznie widzi Êwiat. To Watson zadaje najcz´- Wilson (Robert Sean Leonard) i House (Hugh Laurie) w serialu “House” Êciej pytania, które naprowadzajà s∏ynnego detektywa na w∏aÊciwe rozwiàza- si´ nim, gdy tamten tego potrzebuje. House zaÊ, podobnia. Jest jednak nie tylko “katalizatorem” umy- nie jak jego brytyjski pierwowzór, czuje wewn´trzny ims∏u geniusza, ale i bliskim mu cz∏owiekiem. peratyw, aby nieustannie sk∏adaç kawa∏ki uk∏adanki z teSiedemnaÊcie razem sp´dzonych lat (w tym go, co ludzie próbujà ukryç lub o czym nie mówià. Niewi´kszoÊç we wspólnym mieszkaniu) Êwiad- ustannie przeprowadza wi´c bezkompromisowe eksperymenty psychologiczne – szybko odkrywa tajemnice swoczy o bardzo za˝y∏ej przyjaêni.

Wàtek geniusza i jego wiernego druha jego przyjaciela i – jak psychoterapeuta – serwuje mu teotwiera ca∏y worek podobnych par, stworzo- rapi´. OczywiÊcie w tym przypadku jest to zawsze bezlinych na potrzeby literatury, kina i telewizji. tosna terapia szokowa. Diagnostyk manipuluje swoim przyBardzo blisko na angielskim prototypie z XIX jacielem, wtràca si´ w jego najbardziej intymne sprawy i w. oparto relacj´ telewizyjnych lekarzy: dia- nierzadko dokucza. Jak si´ jednak potem okazuje, wszygnostyka House’a i onkologa Wilsona (g∏ów- stkie te z∏oÊliwoÊci przynoszà zamierzony, naprawczy skune postacie serialu “House”). To wspó∏cze- tek – koniec koƒców sà wyrazem troski. I mimo wszystsna historia i zupe∏nie nie brytyjska, wi´c ich kich niedoskona∏oÊci tego filmowego zwiàzku, tak˝e i on, uk∏ad jest nieco pokr´cony. Wilson to spo- mo˝e nawet jeszcze dosadniej pokazuje, ˝e ka˝da przykojny, sympatyczny cz∏owiek, który zawsze jaêƒ to cenne doÊwiadczenie, bez którego nasze ˝ycie, tak Abraham Lincoln oraz jego przyjaciel i powiernik Joshua Speed pomaga swojemu przyjacielowi i opiekuje jak bez mi∏oÊci, by∏oby ubo˝sze.

Krawczyƒska, Ewa Âródka, Daniel Wyszogrodzki.

Reklamuj si´ w Weekendzie. Dzia∏ Reklamy i Marketingu.

Dyr. Dominik Przyby∏o: Tel: 212-594-2266 wew. 34; Fax: 212-594-5538; Displays@dziennik.com

(Wydawca nie ponosi odpowiedzialnoÊci za treÊç publikowanych og∏oszeƒ. The Publisher disclaims any liability for the content of any advertisement appearing in this magazine).

Piszcie listy do: weekend@dziennik.com

PRZYJACIEL CZ¸OWIEKA?

Weekend | NDZ | JULY 3, 2010 | 7

Weekend poleca

“Pieskie ˝ycie”, krótkometra˝owy film w re˝yserii Charlesa Chaplina, to jeden z pierwszych, który uczula nas na psià krzywd´. Jest to opowieÊç o w∏ócz´dze, który choç biedny, pozostaje cz∏owiekiem o dobrym sercu. Przygarnia on psa, który równie˝ jest bezdomny, g∏odny, w∏óczy si´ po ulicach miasta i Êpi na dworze.

DOROTA STANGRET

Przygarnàç bezdomnego?

Zosia sz∏a wàskim korytarzem, gdzie przez siatki klatek psy patrzy∏y na nià smutnymi oczami, inne wy∏y niemi∏osiernie, a jeszcze inne le˝a∏y zwini´te w kàcie, zupe∏nie jakby si´ podda∏y. Wszystkie bez wyjàtku b∏aga∏y o mi∏oÊç. Przeraêliwym piskom nie by∏o koƒca. Zosia nie wytrzyma∏a przepe∏nionego bólem krzyku. Wybieg∏a na zewnàtrz schroniska z p∏aczem, mówiàc do przyjació∏ki “jak mam wybraç tylko jednego, skoro one wszystkie chcà wyjÊç ze mnà?”. W rezultacie Zosia dosta∏a swojego upragnionego, czworonogiego przyjaciela w prezencie od znajomych. “Nikomu nie ˝ycz´ tego okrutnego spaceru wzd∏u˝ klatek z psami wo∏ajàcymi o litoÊç”, mówi Zosia. Zwierz´ta oddawane do schronisk majà jednak wielkie szcz´Êcie, bowiem zdarza si´, ˝e ludzie porzucajà je gdziekolwiek, choçby w lesie.

May w swojej karierze widzia∏a wieojà nale cierpiàcych psów. Ona jednak, w wdzi´cza sw Która rasa za zy to mo˝liwe, ˝eby przeciwieƒstwie do Moniki, przygarC zw´ królowi? t czeka∏ przy grola nia te, które tego potrzebujà. Obe14 z Szepies prze na? Co ∏àczy pa o cnie dzieli swój dom z pi´cioma psaeg oj sw órej kt bie W ? ów kami ps mi i dwoma kotami, i wcià˝ mówi, wa ta kspira z wal ys w lerii ka˝da ˝e to jeszcze nie koniec. Swoim polondyƒskiej ga psom? To tylko na ciechom nadaje ludzkie imiona, jak jest poÊwi´co które odpowiedê na ƒ, ta py z a Patrycja, Bob czy Mike. Wszystkie stalk yczny ki odnik turyst w ze pr nowià cz´Êç jej rodziny. Ostatnio nago jak przynosi ´ si ztala. Czyta daƒ.

Paw∏a Kubis rzeczony May zaproponowa∏ wspólia ow op h ujàcyc zbiór fascyn odnik ne zamieszkanie, ale postawi∏ jeden wapy – przew ys w ie sk ie em “P op runek – “albo ja, albo psy”. May odpotr i ni Bryta po Wielkiej ków i osowiedzia∏a mu podobnie – “albo ja i moni om p , d psich legen k˝e kopalnia wieje psy, albo zapomnij o mnie”. DziÊ jej ta bliwoÊci” to Brytyjskich. narzeczony buduje w ogrodzie specjalch pa ys W o y dz ny domek dla wszystkich pociech May!

Pies symbolem statusu spo∏ecznego?

Oj tak. Ju˝ od Êredniowiecza. Wtedy te˝ iloÊç ras pocz´∏a rosnàç w osza∏amiajàcym tempie. Obecnie psy majà najrozmaitsze kszta∏ty i rozmiary. Istnieje ponad 400 ras! Rozwinà∏ si´ prawdziwy psi przemys∏. A jeÊli hodowca nie mo˝e osiàgnàç po˝àdanego efektu, obcina si´ szczeni´tom uszy i ogony. Cz´sto równie˝ utrzymanie cech rasy stawiane jest na pierwszym miejscu, optymalne zdrowie na drugim. Smutne.

Zdj´cia: Archiwum autorki

May, technik weterynaryjny z Florydy

Dwie kategorie ludzi czy psów?

Jedni chcà posiadaç psy budzàce respekt, inni chcà mieç psy “modne”.

Pewien doktor weterynarii z Holandii wyciàgnà∏ ciekawy wniosek. Jego zdaniem, ci pierwsi majà ochot´ rodziç strach, drudzy przede wszystkim chcà si´ pokazaç. Jednym i drugim brakuje jednak elementarnej empatii, w zwiàzku z czym nie majà poj´cia, jak opiekowaç si´ “kimÊ”. Zwierz´ta w ich r´kach sà g∏odzone a w najlepszym razie – karmione w niew∏aÊciwy sposób; a kiedy si´ znudzà, trafiajà na ulic´.

Historia psa Murzyna

To ma∏y, czarny kundelek z Braniewa, o którym us∏ysza∏a ca∏a Polska. Jego mi∏oÊç i wiernoÊç by∏y silniejsze ni˝ Êmierç. Kiedy Murzyn straci∏ swojà opiekunk´ mia∏ wtedy szeÊç lat i by∏ to poczàtek wzruszajàcej historii o psiej wiernoÊci. Odwiedza∏ on grób swojej pani codziennie. K∏ad∏ si´ przy grobie i zostawa∏ cz´sto przez ca∏à noc. W koƒcu trafi∏ do braniewskiego zoo, z którego próbowa∏ ucieczek na cmentarz kilkakrotnie. Pewnego dnia rodzina z Warszawy przygarn´∏a go, dajàc mu ciep∏y i kochajàcy dom.

Psie opowieÊci cz´sto sà niesamowicie wzruszajàce.

Sà to po prostu niebywale wdzi´czne istoty, kochajàce i wymownie wyra˝ajàce swoje uczucia. Nie bez podstaw te˝ mówi si´, ˝e to przyjaciel cz∏owieka. Traktujmy wi´c swoich przyjació∏ nale˝ycie!

WOJCIECH KOZAK

piórkiem w sedno

GEORGE ORWELL (1984) HAS ARRIVED FOR G20 IN T.O.

MÓJ PRZYJACIEL DVR Lista ˝yczeƒ noworocznych dzisiejszej Bridget Jones nie ró˝ni si´ w zasadzie od tej sporzàdzonej dekad´ temu przez autork´ najs∏ynniejszego ze wszystkich pami´tników.

Z jednym wyjàtkiem: ju˝ nie musimy wpisywaç na nià MARIAN kursu programowania maCHLABICZ gnetowidu. Teraz wystarczy wcisnàç jeden guzik, a nawet – w bardziej zaawansowanych modelach – powiedzieç tylko: “nagraj” – i gotowe.

Nie trzeba wyrzucaç przez okno pilota, telefonowaç do przyjació∏ek, które te˝ nie majà poj´cia jak ustawiç DVR ani wzywaç na pomoc Daniela Cleavera, bo on... oczywiÊcie, ˝e równie˝ tego nie potrafi, ale za nic si´ nie przyzna, bo przeTechnologia cie˝ facet powinien sobie radziç z techuser friendly nologià na poziomie sprz´tu domowego u˝ytku. pozwala Na szcz´Êcie dla wszystkich w∏ana budowanie Êcicieli nowoczesnych komputerów, lodówek i telefonów komórkowych, urzàdzeƒ staliÊmy si´ Êwiadkami prze∏omu w elektronicznych dziedzinie elektroniki u˝ytkowej, który odes∏a∏ do lamusa opas∏e, druko“przyjaznych wane instrukcje obs∏ugi. dla u˝ytkownika”.

Radykalnà zmian´ w dziedzinie u˝ytkowania coraz bardziej skomplikowanych produktów nowoczesnych technologii przynios∏a koncepcja, która – choç rewolucyjna – pozostaje anonimowa nawet dla Wikipedii. Szkoda, bo dzi´ki temu ka˝da Bridget potrafi teraz obs∏u˝yç nie tylko DVR, ale tak˝e iPhone’a, pralk´, samochód, aparat fotograficzny. Wszystko dzi´ki technologii user friendly, czyli elektronice “przyjaznej dla u˝ytkownika”.

Jakie to wa˝ne, ˝e funkcj´ albo tryb pracy dowolnego urzàdzenia, które mo˝na wybraç z menu, i to zwykle opatrzonego czytelnymi symbolami graficznymi (GUI) rozumie ka˝dy, kto mia∏ do czynienia z DOS-em. Niektórzy pami´tajà te˝ zapewne pralki auto-

Zdj´cia: Archiwum

Weekend | NDZ | 3 LIPCA 2010 | 8

wytnij, zachowaj

matyczne Polar, w których temperatur´ wody oraz kolejnoÊç innych niezb´dnych czynnoÊci trzeba by∏o ustawiaç manualnie, za pomocà a˝ kilku pokr´te∏. No a ju˝ magnetowid to rzeczywiÊcie by∏ sprz´t wy∏àcznie dla profesjonalistów oraz fanów Adama S∏odowego i jego kultowego programu “Zrób to sam”. Trzeba go bowiem by∏o umieç zaprogramowaç. A to wyglàda∏o mniej wi´cej tak, jak opisuje to w swoim s∏ynnym “Pami´tniku” Bridget Jones.

W epoce sprzed upowszechnienia si´ technologii user friendly, aby móc bezstresowo poruszaç si´ w Êwiecie technologii domowego u˝ytku, trzeba by∏o opanowaç ca∏y szereg sprawnoÊci, z których najtrudniejsze by∏o skuteczne stosowanie w praktyce skomplikowanych instrukcji obs∏ugi.

U˝ytkowanie sprz´tów domowych wyposa˝onych w elektronik´ mia∏o te˝ swoje dobre strony, w postaci powszechniejszej ni˝ dzisiaj umiej´tnoÊci czytania ze zrozumieniem oraz bogatszych kontaktów mi´dzyludzkich. Do wszystkiego trzeba by∏o wzywaç zaprzyjaênionego fachowca. W ten sposób ludzie wzbogacali list´ u˝ytecznych kontaktów, nawiàzywali obiecujàce zna-

jomoÊci i zyskiwali uznanie (ale˝ pan màdry, panie Franku!). Teraz poszerzamy najwy˝ej listy znajomych na Facebooku, a przyjaênià obdarzamy najnowszy model iPhone’a. Wszystko bowiem dzia∏a “samo”.

Ju˝ nawet nie trzeba klikaç w ikony, bo coraz wi´cej drobnych urzàdzeƒ elektronicznych reaguje na komendy g∏osowe. Fachowcy od technologii user friendly oparli si´ bowiem na badaniach, ˝e w∏aÊnie takie rozwiàzanie klienci odbierajà jako najbardziej przyjazne ze wszystkich dotàd stosowanych. Tak wi´c, ju˝ nied∏ugo – sokowirówka, mikser, pralka i klimatyzacja w samochodzie b´dà sterowane g∏osem.

S∏usznie. OczywiÊcie pod warunkiem wszak˝e, ˝e taka pralka b´dzie mówi∏a w naszym j´zyku, z czym ciàgle jeszcze bywajà k∏opoty.