D O DAT E K | T E L E W I Z YJ N O | R O Z RY W KOW Y FILMOWA LISTA PRZEBOJÓW
Wyjmij i po∏ó˝ ko∏o pilota!
W co si´ bawiç
1. The Expendables (Niezniszczalni) – 17 mln dol.
2. Vampires Suck (Wampiry i Êwiry) – 12,2 mln dol.
3. Eat Pray Love (Jedz, módl si´ i kochaj) – 12,1 mln dol.
4. Lottery Ticket – 10,7 mln dol. 5. The Others Guys (Policja zast´pcza) – 10,2 mln dol.
nowy dziennik Friday, August 27, 2010
Foto: Materia∏y promocyjne
Pirania 3D
Kiedy by∏em ma∏ym ch∏opcem i pierwszy raz zobaczy∏em w kinie “Szcz´ki” – wcale si´ nie ba∏em. Nie bardzo rozumia∏em, dlaczego ten nudnawy, utrzymany w paranaturalistycznej, jaskrawej stylistyce lat 70. film reklamowany by∏ jako horror. PIOTR MILEWSKI Budowanie napi´cia dmuchaniem w tuby i b´bnieniem w kot∏y ju˝ wówczas wydawa∏o si´ pretensjonalne, rekin wyglàda∏ jak dmuchana zabawka, zaÊ koƒcowy pojedynek poprzedza∏a tak d∏uga i rozwlek∏a introdukcja, ˝e oglàda∏o si´ go w pó∏Ênie. Twórca “Piranii 3D” Alexandre Aja nie usi∏uje zgrywaç artysty. Jego horror to klasyczny film kategorii B, który co prawda nie trzyma w napi´ciu, ale ma inne zalety: oÊmiesza konwencje, epatuje kiczem, zawiera wàtek saty-
ryczny oraz wymierza sprawiedliwoÊç podpitym, rozwrzeszczanym studentom rodem z programu MTV “Spring Break” tudzie˝ dziewcz´tom, które dziczejà w filmikach “Girls Gone Wild” Joe Francisa. Postacià wzorowanà na os∏awionym producencie softpornosów jest naçpany koksem po czubki uszu Derrick Jones (Jerry O’Connel), którego za wykorzystywanie nietrzeêwych ma∏olat spotyka kara równie sroga, co adekwatna do uprawianej profesji. W poszukiwaniu Êwie˝ego mi´ska przyje˝d˝a do kurortu Lake Victoria, gdzie
wiosenne bachanalia odprawia 20 tysi´cy m∏odych ludzi p∏ci obojga. Towaru znajduje a˝ za wiele, niestety, wkrótce zostaje on niemal w ca∏oÊci przerobiony na mielonk´. Pozosta∏e postacie dramatu to bezsilna szeryf Julie (Elisabeth Shue), jej syn Jake (Steven McQueen) i zast´pca Fallon (Ving Rhames), sejsmolog Novak Radzinsky (Adam Scott), szalony ichtiolog pan Goodman (Christopher Lloyd). Naukowcy rzucajà teksty typu: “To niewiarygodne!”, funkcjonariusze: “Prosz´ natychmiast opuÊciç akwen!”. W epizodach pojawiajà si´
Richard Dreyfus, który 35 lat temu pogromi∏ wspomnianego rekina, lecz tym razem ma mniej szcz´Êcia, Eli Roth i Gianna Michaels. Wszyscy Êwietnie si´ bawià. Nawet aktorzy udajàcy, ˝e powa˝nie podchodzà do pracy, bo wobec absurdalnego scenariusza powaga – naturalnà kolejà rzeczy – zmienia si´ w ironi´. Re˝yser, nie stroniàc od ˝artów na poziomie podstawówki i bijàc rekordy upakowania w jednym uj´ciu maksymalnej liczby biustów oraz pup, umiej´tnie buduje atmosfer´ zagro˝enia oraz krasi ca∏y ten krwawy pasztet szeregiem odniesieƒ do hollywoodzkiej klasyki: oczywiÊcie “Szcz´k”, ale równie˝ “Titanica”, a nawet sceny desantu z “Saving Private Ryan”. Horror nie jest gatunkiem, w którym widz
ma si´ domyÊlaç niewidocznego na podstawie dmuchania w tuby. Stanowi popkulturowy czy, jak kto woli, popcornowy odpowiednik oczyszczajàcego katharsis, które naszym przodkom zapewniali kap∏ani sk∏adajàcy krwawe ofiary. Niewinne owieczki i baranki ginà, aby zg∏adziç najwi´kszy grzech przekarmionego spo∏eczeƒstwa – nud´. Przy czym publik´ o wiele trudniej nastraszyç przekazem dos∏ownym ni˝ domyÊlnym. Potwór, którego widaç, zawsze wydaje si´ mniej straszny ni˝ niewidoczny. Aji pomaga jednak technologia 3D, którà wykorzystuje znacznie bardziej kreatywnie ni˝ – nie bójmy si´ tego obrazoburczego porównania – Tim Burton (“Alicja w Krainie Czarów”). O twórcach animowanych bajek nawet nie wspominajàc. ■