5 minute read
FILMS EN SERIES Trending in
MARIEKE VERVOORT
Verslaafd aan het leven
Op 22 oktober 2019 koos de Belgische sportster Marieke ‘Wielemie’ Vervoort voor euthanasie. De intieme docu over de laatste pijnlijke jaren van de Olympisch kampioene barst vooral van het leven.
Tekst Johannes De Breuker
“Ik heb een progressieve ziekte en ik heb de documenten voor euthanasie al ondertekend”, zei Marieke Vervoort tijdens een persconferentie op haar laatste Paralympische Spelen in Rio de Janeiro. “Ik zou willen dat euthanasie in geen enkel land nog gezien wordt als moord. Mensen leven er net langer door. Ik heb de documenten immers al in 2008 getekend. En kijk, het is 2016 en ik heb gisteren een zilveren medaille gepakt. Ik ben heel gelukkig.” Deze passage komt vroeg in Marieke, addicted to life, het intieme portret van de paralympische wordt ze voor de eerste keer tante, kiest ze haar eigen doodskist, ziet ze haar moeder doodziek worden, reist ze af naar de plaats in Lanzarote waar haar as uitgestrooid moet worden, maakt afspraken voor na haar dood en heeft ze pijn. Veel pijn. Steeds meer.
Het is dan ook slikken als je haar ziet wegdraaien van de pijn, zich vastklampt aan vrienden en familie die haar bijstaan. Het is confronterend als je het leven uit haar ogen ziet trekken in haar zelfgemaakte smartphonebeelden, waarin ze eerlijk en moedig getuigt over leven met pijn, over een leven in verlengde tijd. Het is tragisch om te zien hoe een vrouw de fleur van haar leven worstelend moet doorbrengen. Toch is het vooral haar moed, haar enthousiasme, haar grappen en haar tonnen liefde die de boventoon voeren in Addicted to life. Regisseur Pola Rapaport focust immers vooral op Vervoorts inspirerende levenslust, op hoe zij zich met de ijzeren vastberadenheid van een Olympisch kampioene aan het leven vastklampt.
Marieke, addicted to life toont dus niet enkel de atlete die olympische medailles won in Londen (2012) en Rio de Janeiro (2016), maar vooral de vrouw, vriendin, dochter en patiënte die voor veel meer vecht dan enkel de beste te zijn. Voor haar leven, voor haar vrienden, haar familie en al haar lotgenoten.
rolstoelatlete dat de vele hoogtes en laagtes toont nadat ze de sport vaarwel zei. Iets meer dan drie jaar later zou ze vaarwel aan het leven zeggen.
In die periode van drie jaar leeft ‘the Beast from Diest’, zoals sportcommentatoren haar wel eens noemden, enorm intens. Tussen afspraken met euthanasie-expert dr. Wim Distelmans en de vele ziekenhuisbezoeken door gaat ze in een Lamborghini racen, ontmoet ze haar vrienden, trekt ze naar Disneyland Parijs, speelt ze met haar hond Zenn,
Marieke, addicted to life van Pola Rapaport, met Marieke Vervoort. Vanaf 1 februari in de bioscoop.
FILMS & SERIES Van een mooie animatiefilm over de eerste hond die de Noordpool bereikt tot een jonge vrouw die zichzelf (terug)vindt in Seoel. De bioscoop is deze maand de perfecte plek om de platgetreden paden te verlaten.
Tekst Johannes De Breuker
OM TE SMELTEN
In 1926 vloog de Noorse ontdekkingsreiziger Roald Amundsen samen met de Italiaanse piloot en Zeppelin-bouwer Umberto Nobile naar de Noordpool. Die bijzondere onderneming vormt de achtergrond van Titina, een bloedmooie animatiefilm over vriendschap. En niet enkel over de curieuze camaraderie tussen de twee avontuurlijke keikoppen, maar vooral ook over de liefdevolle terriër die tussen deze mannen huppelt: Titina. Met prachtige 2D-tekeningen, speelse animatie en authentieke filmfragmenten van de missie uit 1926 weeft deze Noors-Belgische animatiefilm een aangrijpend verhaal in elkaar dat zowel jong als oud zal bekoren. De ideale openingsfilm voor JEF Festival dus, het jeugdfilmfestival dat tijdens de krokusvakantie neerstrijkt in verschillende Vlaamse steden en de ogen van jonge kijkers opent met eigenzinnige films zoals deze avonturenfilm over de koddigste ontdekkingsreiziger ooit.
Titina van Kajsa Næss. Op 11 februari opent deze film het Jeugdfilmfestival JEF, dat in Antwerpen, Brugge, Gent, Kortrijk, Leuven, Roeselare en Hamme doorgaat.
MAAR OOK...
OM TE GRUWEN
Hoewel de Academy Awards pas op 12 maart worden uitgereikt, bereikt de Oscarkoorts nu stilaan zijn hoogtepunt. Een van de meest opmerkelijke titels die dit jaar meestrijdt is Im Westen nichts Neues, een Eerste Wereldoorlogfilm die de zinloosheid en horror van zo’n loopgravenoorlog toont met even gruwelijke, geweldige als emotionele beelden. Het is het Duitse antwoord op All Quiet on the Western Front, Lewis Milestones Amerikaanse klassieker uit 1930, die dat jaar twee Oscars won. Dit koortsige portret heeft alles om dat succes over te doen.
Im Westen nichts Neues van Edward Berger, met Felix Kammerer, Albrecht Schuch, Aaron
Hilmer. Nu te bekijken via Netflix..
OM STIL TE STAAN
Een uitgebluste huisvrouw die tussen de soep en de patatten door tegen betaling mannen ontvangt. Dat is de kortste omschrijving die je kan geven van Jeanne Dielman, de 200 minuten durende film van de Brusselse Chantal Akerman die onlangs verkozen werd tot beste film aller tijden door het toonaangevende Sight & Sound. Deze experimentele film uit 1975 verheft het alledaagse zoals aardappelen schillen tot iets overweldigends, gebruikt tijd als geheim wapen om je daar te raken waar je het niet verwacht. Feministisch meesterwerk.
Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles van Chantal Akerman, met Delphine Seyrig, Jan Decorte, Henri Storck. Nu te bekijken via avilafilm.be OM TE SOUL SEARCHEN
Het was echt niet de bedoeling dat Freddie terug naar Zuid-Korea zou trekken, vertelt ze in een videogesprek met haar Franse adoptiemoeder. Het gebeurde gewoon, omdat Seoel de enige vlucht was die nog niet vol zat. Dat ze er meteen op zoek ging naar haar natuurlijke ouders, gebeurde ook bijna toevallig. Dankzij de hotelreceptioniste. Deze ‘toevalligheden’ zorgen ervoor dat de wereld van deze op het eerste gezicht zorgeloze twintiger door elkaar wordt geschud. En Retour à Séoul? Dat verandert zo van luchtig reisportret in een stevige soul search.
