20 minute read
Dit wil je deze zomer
zien, doen & bespreken
Tekst Laurence Van Liedekerke en Marie Geukens.
Als het dan toch moet…
… kan je het beter stijlvol doen en voor het goede doel. De maskers van ARMEDANGELS zijn eco en fair. Per verkocht masker (€ 10) gaat er € 2 naar het covid-19-fonds van Artsen zonder Grenzen. armedangels.de
Working apart & together
Geen zin meer om voortdurend van thuis te werken, maar ook niet echt welkom op het werk? Fosbury and sons heeft zijn co-working spaces zo ingericht dat de 1,5meter regel gerespecteerd blijft, zonder sociaal contact te verliezen. Tegelijk zijn er ‘boots’ voorzien waar je rustig je conference call kan afwerken. Zo hopen ze werkplekken op te vangen die onvermijdelijk bij bedrijven zullen sneuvelen nu er meer ruimte per werknemer moet voorzien worden. Ook de restaurants zijn er vanaf deze zomer terug open.
fosburyandsons.com Lekker ontsmetten
Waarom je handen ontsmetten met water en zeep als het ook met een geurtje kan? Eau de colognes bevatten 70 à 75% alcohol en zijn dus ook perfect geschikt om komaf te maken met virussen en bacteriën. Dit zijn de leukste van het moment.
Jo Malone Osmanthus Blossom Cologne, € 57 voor 30 ml.
Eau de Cologne 1902 Orange Fizz van Berdoues, € 15,80 voor 125 ml.
Eau de Cologne 4711 Acqua Colonia Green Tea & Bergamot, € 22,50 voor 50 ml.
PERS. EROEN VERRECHT. DAMES: TOD’S, HOGAN, FRATELLI ROSSETTI, SERGIO ROSSI, ROSSETTI ONE, AGL, TRUMAN’S, PARABOOT, TORLASCO, BRUGLIA , SITON ...
HEREN: TOD’S, HOGAN, FRATELLI ROSSETTI, ROSSETTI ONE EN PARABOOT
BAGS: TOD’S, HOGAN, FRATELLI ROSSETTI, TISSA FONTANEDA EN LANCEL
FOULARDS: MISSONI
PANTY’S: WOLFORD
ALBERT I LAAN 187, NIEUWPOORT-BAD
U VINDT MEER FOTO’S VAN DE NIEUWE COLLECTIE OP WWW.ACTUEL-B.BE
FOLLOW US ON INSTAGRAM ACTUEL.B
Ecologie als schoolvak
In Cambodja wordt ecologisch nog maar weinig ondernomen om de ontbossing en de groeiende berg plastic aan te pakken. Maar in het kader van de klimaatopwarming wacht de Cambodjaanse jeugd niet langer op officiële initiatieven. Vastberaden om hun land groener en schoner te maken, nemen ze hun scholing en toekomst in eigen handen.
Tekst Louise Pluyaud — Foto’s Benjamin Filarski.
1 2
Door de muren van de klas schijnt een subtiel groen licht. De klas is dan ook volledig opgetrokken uit glazen flessen. De kinderen leggen hun spullen in oude benzinebidons die omgetoverd zijn tot opbergkastjes, en in de klas waar Engelse les wordt gegeven, doen autobanden dienst als ramen. Het is acht uur: voor een gigantische Cambodjaanse vlag, gemaakt uit duizenden blauwe en rode bloemen uitgeknipt uit plastic flessen, komen de laatkomers nog snel aangelopen. Welkom in de Coconut School, in het hart van het Kirirom Natuurpark, op drie uur rijden van de hoofdstad Phnom Penh. Het is de enige school in heel Azië die volledig opgebouwd is uit gerecycleerd materiaal. Geopend in 2017 ontvangt ze 150 leerlingen tussen 6 en 16 jaar, de meerderheid van hen straatkinderen. “Er zijn geen schoolkosten aan verbonden, maar de kinderen moeten elke maand plastic afval verzamelen. In ruil daarvoor krijgen ze les”, legt Ouk Vanday, de oprichter van de school, uit.
De waarde van afval Alleen al in de hoofdstad van dit Zuidoost-Aziatische land wordt dagelijks zo’n 3000 ton afval verzameld, waarvan 600 ton plastic. Slechts 11% afval wordt gerecycleerd, de rest wordt verbrand, begraven of in de rivieren gegooid. In 2013 besloot Ouk Vanday om op Silk Island eigenhandig een eerste school te bouwen met bankjes gemaakt uit kokospalmhout, vandaar de naam van de school. “Die eerste school is inmiddels gesloten. Het terrein waarop ze gebouwd was, werd verkocht en de eigenaars hebben ons van het terrein gejaagd.” Maar niets kon de 36-jarige Cambodjaan en ex-hotel- uitbater tegenhouden. Vier jaar later kreeg hij van het ministerie van Leefmilieu een gratis terrein om een nieuwe school te bouwen. “Het toeristische argument heeft hen overtuigd”, legt hij uit. Exclusief als de nieuwe Coconut School is, heeft ze inderdaad alle troeven in handen om Cambodjaanse en buitenlandse toeristen aan te trekken, die voor 5 dollar het nationale park kunnen bezoeken. Met een boekentas op de rug stapt Rathana, een 13-jarig meisje met lange gitzwarte haren, uit haar informaticales; de computers werden geschonken door een paar bedrijven. Het meisje gaat onder de frangipaniboom zitten en begint aan een handwerkopdrachtje, waarna ook Manoca Mom, lerares Engels van 23, bij haar komt zitten. “Vroeger verkocht
1. Een vrouw kijkt door de tralies van haar huis naar de oude stortplaats van Steung Meanchey, in Phnom Penh, gesloten sinds juli 2009. 2. Dit bord spoort Cambodjanen aan om hun afval in een vuilnisbak te gooien. Het land telt veel te weinig openbare vuilnisbakken en de afvalophaling verschilt van wijk tot wijk.
1
In het bos van Kirirom staat de Coconut School, volledig opgebouwd uit gerecycleerd plastic. Recyclageprojecten zijn altijd burgerinitiatieven. Er bestaan geen recyclageparken in Cambodja. Rathana bloemen langs de weg. In de Coconut School heeft ze leren lezen, schrijven, tellen en recycleren”, zegt ze verheugd. Toen ze de school via Facebook leerde kennen, besloot de lerares zelf de stad te verlaten en in de natuur te komen wonen. “Ik heb de waarde van afval leren kennen”, zegt ze geamuseerd. Rathana glimlacht. Uit een plastic fles heeft ze net een transparante margriet geknipt. Op dat moment horen we het geluid van een motorfiets: enkele jongens bereiden zich voor om samen met Ouk Vanday de jungle in te trekken. “Ik leer hen gidsen”, legt hun mentor uit, die zelf alles kent over de biodiversiteit van de streek. “Jonge mensen moeten zich bewust worden van alles wat de natuur hun te bieden heeft.” “En vandaar ook het belang om er goed zorg voor te dragen”, voegt Bun, 16 jaar, eraan toe. De tiener heeft zijn ouders ervan overtuigd om geen afval meer te storten voor hun huis, waar het door wind en dieren verspreid wordt, maar het in plaats daarvan in een vuilnisbak te gooien. “In het begin antwoordden ze dat ze zich niet door een kind de les lieten spellen, maar daarna hebben ze begrepen dat het ook in hun eigen voordeel was om dat te doen.” Als hij ouder is, wil Bun een eigen Coconut School oprichten om te kunnen delen wat hij hier geleerd heeft: “Afval reclycleren is goed, er minder produceren is nog beter”, zegt hij wijs.
Iedereen leeft van de Mekong Gewoontes veranderen vraagt tijd. “Als ze naar een winkel gaan om een blikje cola, komen sommige leerlingen nog altijd terug met een plastic zakje in plaats van dat te weigeren”, verzucht Ouk Vanday, terwijl hij aan een icecoffee slurpt met een bamboerietje. Gelukkig staat er een wet op stapel die eenmalig gebruikt plastic zou verbieden, zo kondigde de regering eind 2019 toch aan. Volgens Neth Pheaktra, woordvoerder van het ministerie van Leefmilieu, gebruiken Cambodjanen in steden meer dan 2000 plastic zakjes per jaar. “Bij mijn weten zijn ze nog niet echt aan die wet begonnen. Maar dat het voornemen publiek gemaakt werd, wijst er toch op dat er een en ander aan het bewegen is”, zegt de Belgische Karolien Casaer-Diez, vertegenwoordigster van de internationale organisatie Global Green Growth Institute (GGGI) in Cambodja. Het instituut heeft als missie om met regeringen samen te werken om duurzaamheid te bevorderen. Ook de Young Eco Ambassadors (YEA) hebben hun missie in eigen handen genomen. Deze vrijdag bezoekt deze groep Cambodjanen – die zich richt op de empowerment van jongeren om oplossingen te bewerkstelligen voor milieuproblemen – niet ver van Phnom Penh een school opgericht door een ngo. “Ik ga jullie vertellen over een Zuidoost-Aziatisch wonder, de Mekongrivier”, spreekt Sereyrath Aing, medeoprichtster van YEA, een honderdtal tieners in uniform toe. “De rijst en de vis die je eet, en het water dat je gebruikt om je te wassen, krijgen jullie allemaal dankzij deze rivier”, zegt de jonge vrouw van 27. Zelf heeft ze een diploma in milieuwetenschappen op zak. Terwijl ze spreekt, projecteert ze op een scherm een foto van een hydro-elektrische dam en van een verlaten dorp. “Het groeiende aantal constructies op de Mekongrivier schaadt het ecosysteem, tast de vispopulatie aan, en verstoort het leven van de lokale gemeenschappen die aan de oever wonen”, legt Sereyrath uit. Voor de gelegenheid heeft ze mijnheer Phanara, een expert in visserij, uitgenodigd om aan de klas uit te leggen welke vissen in de rivier leven, welke verdwenen zijn en welke met uitsterven bedreigd. De oude man is verliefd op de zee. “Hou a.u.b. evenveel van de vissen als van jullie vriendjes”, drukt hij de jongeren nog op het hart, als de bel gaat. De kinderen lachen en bedanken hem voor zoveel wijsheid. “Ik was me niet bewust van het belang van de Mekongrivier in mijn leven”, getuigt Mol Chan, 17 jaar. Doordrongen van het belang van recyclage overweegt het jonge meisje om zich bij de 200 andere ambassadeurs van YEA te voegen. “Het zijn rolmodellen”, zegt ze. “En ze geven extra informatie die we niet in de les krijgen.” “Ontbossing, klimaatopwarming… Die woorden komen niet in de schoolboeken voor”, zegt Seat Ly Khang, algemeen coördinator van de YEA, met spijt. Op het dak van het hoofdkwartier van de vereniging, een gebouw van drie verdiepingen waarin een van de leden woont, maakt een jonge man compost klaar. Geleund op de bak die het regenwater opvangt, vertelt hij hoe weinig binding stedelingen nog hebben met de natuur. Volgens de Wereldbank groeit de Cambodjaanse stedelijke bevolking elk jaar met 4,4% aan. Een van de vele activiteiten van de YEA is dan ook om vrijwilligers te begeleiden naar de oevers van de Mekong of naar gebieden die lijden
Ouk Vanday, stichter van de Coconut School, geeft zijn leerlingen een sensibiliseringscursus over het milieu. Zijn missie is om de volgende generatie respect voor de natuur bij te brengen. Zijn devies: “Geef me afval en ik geef je kennis.“ Andere betaalde leerkrachten geven standaard- lessen, zoals taal (Khmer), Engels en wiskunde.
Een vader met zijn kinderen voor het Boeng Trabek-kanaal in Phnom Penh, waarvan een gedeelte nog steeds bedolven is onder het plasticafval. onder de ontbossing, en dorpelingen te ontmoeten die hun spijtige verhaal kunnen vertellen.
De ‘ecoterroriste’ De moeder van Sereyrath heeft onlangs deelgenomen aan een van deze excursies, en dat heeft haar positief beïnvloed. “En toch is de strijd lang niet gewonnen”, zegt haar dochter. “Mijn ouders vonden het niet leuk dat ik natuurbeschermster werd, ze dachten dat ik niet voldoende zou verdienen.” Nochtans noemde de krant Khmer Times haar ‘de Greta Thunberg van Cambodja’ en is ze zelf vast van plan haar ouders te overtuigen van haar keuze door eerste te worden van de klas. “Maar toen ik lid werd van Mother Nature Cambodia zijn ze bang geworden.” Deze vereniging staat erom bekend natuurlijke bronnen te beschermen, maar ook corruptie bloot te leggen. Boegbeeld van deze organisatie is de eco warrior Lim Kimsor, 30 jaar. Zij organiseert de ene revolutionaire actie na de andere, die ze filmt en via sociale en onafhankelijke media verspreidt. Zo liet ze zich in 2016 samen met andere activisten in het zand ingraven om te protesteren tegen de plundering van deze natuurlijke bron door bouwbedrijven, in samenwerking met de regering. Haar pleidooi heeft ervoor gezorgd dat de staat in juli 2017 de export van zand heeft verboden. “Maar de handel gaat onverminderd voort. Want de regering pretendeert het milieu te beschermen, maar heeft er zelf voordeel bij om het verder te vernietigen”, kaart ze aan. Lim Kimsor wordt zelf door privébedrijven bedreigd, en door de nationale media en de autoriteiten afgeschilderd als terroriste. “Maar ondanks alles komen jonge mensen in opstand en willen ze ons vervoegen”, zegt ze. Onder druk van haar ouders heeft Sereyrath de organisatie moeten verlaten, maar ze blijft hen wel steunen: “Mother Nature Cambodia werkt op grote schaal, de acties van het YEA gebeuren op kleinere schaal, maar we werken allemaal de verandering in de hand.” In 2015, toen ze nog aan de universiteit zat, besloot ze 40 studenten uit verschillende disciplines bijeen te brengen, en dat was het begin van YEA. De jonge activiste, verder opgeleid door Wildlife Conservation Society (WCS), leerde de anderen hoe ze in hun disciplines de milieuproblematieken konden integreren. “De wetenschappers kunnen bijvoorbeeld nieuwe, meer ecologische bouwmaterialen ontwikkelen, toekomstige ingenieurs kunnen alternatieve constructies bedenken…” Ook in de handel zijn er veel mogelijkheden. Eenmaal afgestudeerd lanceerden enkele Young Eco Ambassadors een green business, waaronder Green Lady, het eerste Cambodjaanse merk voor uitwasbaar maandverband.
De lotusbloem: schoonheid uit vervuild water Aan de Koninklijke Universiteit van Schone Kunsten, in het centrum van Phnom Penh, is Ith Sovanna- reach erin geslaagd om van ecologie een trend te maken. De jonge man van 25, in wit overhemd en nette schoenen, heeft met ons afgesproken in een hip café. Aan zijn arm bungelt een totebag met de naam van een bekend Cambodjaans modemagazine, Sovrin. Hij laat zich een kop jasmijnthee brengen en begint te vertellen: “Toen ik studeerde, had ik de keuze om me te specialiseren in architectuur, kunst, grafische vormgeving of traditionele dans. Maar op het vlak van mode was er nog niets.” De jonge man besloot toen een modeworkshop op te starten, waar de andere studenten in hun vrije tijd konden bijleren over mode. Hij inspireerde zich daarbij op de traditionele mode en bedacht tegelijkertijd die van de toekomst. “In het derde jaar had ik de kans om een stage te volgen in Tokio. Toen ik zag hoe proper die stad was, was dat een eyeopener.” In 2014 creëerde hij, weer in eigen land, samen met enkele andere leerlingen studio Chhouk. Met slechts één doel: verspilling tegengaan. Chhouk betekent in het Khmer ‘lotus’. “Die prachtige bloem, die zelfs in vervuild water kan bloeien, staat symbool voor onze knowhow”, legt Ith uit. En inderdaad, het talent van deze jonge artiesten is om haute-couturejurken te ontwerpen op basis van afvalmateriaal: betonzakken, rietjes of plastic. “In november van vorig jaar hebben we ons eerste modedefilé georganiseerd op het universiteitsplein”, herinnert een van de ontwerpers zich trots. Het summum van het spektakel was een trouwjurk van rijstzakken en een lange sleep versierd met duizenden lotusbloemen uit krantenpapier. “Het event kende een groot succes, ook al moesten sommigen er ook om lachen…”, zegt Ith. Een ander kenmerk van de studio is om te werken met modellen, make-upartiesten en dergelijke uit de LGBTQ+-community. “Gays werden lang als uitschot bekeken, en nog steeds worden ze ondergewaardeerd. Bij Chhouk willen we hun potentieel in de kijker zetten.”
Twee kinderen wandelen over een houten ponton de klassen binnen. De school is open van acht tot vier. Ouk Vanday hoopt tegen 2023 met een nieuwe school te kunnen starten op het Tonlé Sap-meer.
News
Camille Froidevaux-Metterie “De mannen zaten vast waar vaak de vrouwen zitten… Thuis”
De lockdown is volgens deze filosofe, feministe en professor in de politieke wetenschappen* een unieke kans voor mannen op meer bewustwording. Maar ze vraagt zich ook af welke innerlijke terugslag de lockdown zal hebben voor de ontelbare vrouwen die tijdens de crisis in de frontlinie belandden. Een interview.
Je schreef onlangs dat de gezondheidscrisis zware gevolgen dreigt te hebben op de mentale gezondheid van vele vrouwen. Wat bedoel je daarmee? “Op het moment zelf bijt iedereen op de tanden, maar zodra de lockdown wordt opgeheven, zal er een zware na-crisis volgen. Er is veel gepraat over mortaliteit en over het aantal patiënten op intensive care, maar het ging zelden of nooit over emotie. Uiteraard hebben we allemaal emotioneel een tik gekregen, maar meestal dragen de vrouwen de zorg voor de emotionele noden van hun naasten, terwijl mannen net zo goed teder en zorgzaam kunnen zijn. Ik denk ook aan de ontelbare vrouwen in zorgberoepen. Zij belandden plots in een heel beangstigende situatie, in eerste instantie voor hun eigen gezondheid en die van hun dierbaren. Maar ze werden ook onverwachts met massale sterfte geconfronteerd. Bijvoorbeeld de ziekenverzorgsters in rust- en verzorgingstehuizen. Als ze niet het juiste materiaal hadden om hun patiënten in leven te houden, kregen ze misschien zelfs het gevoel dat ze hen in de steek lieten. We stevenen af op burn-outs, depressies en woede. Zo’n gebeurtenis ondermijnt je als persoon. ”
Al die sterk vervrouwelijkte beroepen die in de frontlinie stonden, hebben we die in de bloemetjes gezet? “Applaudisseren vanop ons balkon zal niet volstaan. Het zou een schande zijn als het blijvend opwaarderen van de salarissen in openbare ziekenhuizen niet een van de eerste politieke maatregelen van de regering zou zijn. Maar ik denk ook aan de kassiersters: zij waren vaak de enigen met wie sommige mensen een paar woorden konden wisselen. Deze vrouwen zitten in een vicieuze cirkel. Omdat ze de slechtst betaalde en minst gewaardeerde jobs hebben, kunnen ze niet zo gemakkelijk actie ondernemen.”
Over onzekere beroepen gesproken: heel wat gezinnen moesten het zonder kindermeisje en huishoudhulp stellen. “Zij zijn zo’n beetje de blinde vlek van sommige vrouwen met mooie carrières. Ze hebben soms feministische overtuigingen, maar beseffen niet dat ook zij hun professionele ontplooiing danken aan vrouwen in kwetsbare beroepen. Deze feministes van het empowerment verklaren dat ze geen hindernissen hebben ondervonden om continu promotie te maken, want ‘waar een wil is, is een weg’… Maar ze vergeten vaak hun huishoudster, soms een buitenlandse zonder papieren die in het zwart werkte en zomaar ineens op straat stond. ‘Zeg, we gaan haar toch niet betalen nu ik zelf het huishouden doe!’ Die oogkleppen voor ongelijkheid onder vrouwen vind ik heel choquerend.”
Hoe zie jij de verhouding tussen man en vrouw na corona? “We maken een sociaal experiment zonder voorgaande mee, omdat bijna alle mannen vastzaten waar meestal de vrouwen zitten: thuis. Ze moesten taken op zich nemen waar ze tot dan
AGLAÉ BORY.
toe onderuit kwamen. Op zijn minst hebben ze met eigen ogen kunnen zien hoe zwaar huishoudelijke en ouderlijke taken doorwegen. Ik denk niet dat we voor een grote revolutie staan, maar dit is een mooie kans voor mannen om zich bewust te worden van wat er thuis gebeurt. Al weet ik best – ik ben niet naïef – dat de genderbepaalde rolverdeling van de huishoudelijke taken veelal stand zal houden.”
Jij bent een van de mensen die zich boos hebben gemaakt op ‘Le Parisien’, waarin vier mannelijke deskundigen en niet één vrouw praatten over ‘de wereld na covid-19’. Zal dat ertoe leiden dat er voortaan een betere mix van deskundigen wordt uitgenodigd? “Dat hopen we, met name dankzij de vereniging van journalistes ‘Prenons la Une’, die zich inzet voor een eerlijke vertegenwoordiging van vrouwen in de media. Eén uitzending van CNews spande de kroon. Het was een uitzending over de plaats van de vrouw in covid-19, waarbij uitsluitend mannen rond de debattafel zaten. De crisis werkt een beetje als een vergrotende spiegel voor thema’s rond vrouwenrechten. Zo krijgen we tijdens tv-debatten steevast dezelfde ziekenhuisprofessoren te zien, terwijl de geneeskunde een sterk vervrouwelijkte sector is.”
We hebben gezien dat vrouwen vaak werden aangespoord – door influencers en in tutorialfilmpjes – om er verleidelijk en stijlvol te blijven uitzien, ook thuis. Wat vind je daarvan? “Mij interesseert de andere kant van de medaille: de ongeziene mogelijkheid voor vrouwen om hun lichaam veel vrijer te beleven, om bevrijd te worden van de blikken van de buitenwereld die ze hebben verinnerlijkt. Ze hoeven geen hakken of rok meer te dragen, zich niet meer op te maken of perfect gelakte nagels te hebben, en kunnen zelfs stoppen met waxen. Onlangs was er een artikel waar in feministische kringen zwaar de draak mee is gestoken: hoe je je goed kan opmaken terwijl je een masker draagt. Dat toont aan dat de beauty-industrie zich zorgen maakt. Dus wordt er druk uitgeoefend op vrouwen, zodat ze zich aan de oude voorschriften blijven onderwerpen. Maar vrijheid betekent ook je routine aanhouden, als je je daar goed bij voelt. Een vriendin van mij telewerkt en neemt sinds de lockdown vaak deel aan onlinevergaderingen. Zij hebben een ritueel ingevoerd: eerst stelt iemand een korte, onverwachte vraag om de sfeer wat luchtiger te maken. Zoals: ‘Wat draag je vandaag aan je voeten? Toon ze ons.’ Zij was de enige die thuis geklede schoenen droeg! Voor een consequente feministe is het vrijheidsprincipe het allerbelangrijkste.”
Meldingen van huiselijk geweld stijgen met meer dan 30%. Zijn we op weg naar een ‘#CoronaMeToo’? “Geen idee, maar dankzij deze meldingen zijn een aantal feministische eisen opnieuw op tafel gekomen, waaronder de belangrijkste: dat niet de vrouwen die het slachtoffer van geweld zijn hun woning moeten verlaten, maar hun gewelddadige partners. Er zijn ook mannen die door de lockdown en de beschermingsmaatregelen veel hebben kwijtgespeeld: de straatstalkers. Zij hebben nog de sociale media om vrouwen de huid vol te schelden. Ze kunnen doodvallen. Niet zo opschrijven, hoor.”
Waarom zou een feministische filosofe niet mogen zeggen: ‘De stalkers kunnen doodvallen’? “Zoals je wilt, vooruit dan maar. Daarmee doorbreken we dan de conventies.”
(*) Camille Froidevaux-Metterie is ook beleidsmedewerker gelijkheid-diversiteit aan de universiteit van Reims Champagne-Ardenne. Haar laatst uitgekomen boek: Seins. En quête d’une libération, uitgeverij Anamosa (niet vertaald in het Nederlands).
De cijfers 1/2 uur
Dat is de de extra tijd die vrouwen dagelijks besteedden aan het huishouden en de kinderen tijdens de lockdown. De ouderlijke lasten kwamen nog steeds vooral op de schouders van moeders terecht.
Bron: enquête VUB
80%
De spectaculaire daling van de vraag naar contraceptie voor vrouwen tijdens de lockdown bij ons. Bij een koppel neemt de vrouw over het algemeen de verantwoordelijkheid voor de contraceptie op zich.
Bron: Conseil des Femmes francophones de Belgique
70%
De stijging van het aantal oproepen naar het noodnummer voor partnergeweld in België tijdens de lockdown.
BECIJFERD
14%
Het percentage Belgen dat van de lockdown gebruik heeft gemaakt om online een nieuwe taal te leren. 20% leerde online koken, 4% coderen.
Bron: Mastercard
69%
Het percentage meldingen in 2019 over gendergerelateerde discriminatie op een openbare plaats afkomstig van vrouwen.
Bron: IVGM/IEFH
Inclusief ontwerpen
De modebedrijven schoten de voorbije maanden in goededoelenactie. De meeste maakten mondmaskers en beschermende pakken voor medisch personeel, andere gaven financiële bijdragen aan ziekenhuizen of begonnen alcoholgel te maken. Coronagerelateerde arbeid dus. Tommy Hilfiger bleef trouw aan zijn persoonlijk engagement: mensen met een handicap helpen. Hilfiger heeft namelijk zelf een kind met autisme. Op 9 juni lanceerde het bedrijf de Tommy Hilfiger Adaptive-collectie. “Een kind hebben met speciale behoeften heeft me de impact van Tommy Hilfiger Adaptive doen inzien”, aldus de ontwerper. “Elk stuk is van dezelfde kwaliteit en dezelfde stoffen als wat we voor onze andere collecties hanteren. De aanpassingen zijn subtiel maar in die mate uitgedacht dat ze het aankleden vergemakkelijken en zo de onafhankelijkheid bevorderen.” De collectie omvat de American cool-klassiekers die we van het merk gewend zijn, maar dan wel met dat kleine beetje extra.
QUOTE
De 17-jarige Darnella Frazier filmde de dood van George Floyd en kreeg vervolgens een pak verwijten te verwerken. Dit was haar reactie op facebook: “Ik verwacht niet dat iemand begrijpt hoe ik me voel. LET WEL, ik ben 17 jaar, natuurlijk ga ik geen agent te lijf waar ik BANG voor ben. Had ik dit niet gedaan, vier agenten zouden nog steeds hun job hebben, andere problemen veroorzaken. (...) In plaats van te schelden, BEDANK ME! Het had een van jouw geliefden kunnen zijn en dan zou je ook de waarheid willen kennen.”
FIETSJE TRAP JE, LICHTJE BRAND JE
Hij doet een beetje denken aan een fiets uit de Belle Époque, maar de trappers van start-up Lightning Tree zijn wel degelijk futuristisch. Deze energiefiets is eerntje om te huren en niet om te kopen. Je kan er niet mee op de baan, maar wie het aandurft om ter plaatste te blijven trappen, kan er wel zijn verlichting, muziekinstallatie, gsm of iPad van stroom mee voorzien. Hoe meer energie je toestel nodig heeft, hoe harder de weerstand. Wie niet energiezuinig is, zal dus fit moeten zijn. Genomineerd voor het Albert van Hee Fonds: www.stg/student-ondernemers
lightningtree.be
