DROGA KRZYŻOWA
Z MIŁUJĄCYM SERCEM JEZUSA
Rozważania według tekstów z Dziennika duchowego sługi Bożej s. Leonii Marii Nastał Wybór tekstów: s. Elżbieta Korobij słNMP, Barbara Zielezińska
Redakcja: ks. Sławomir Sznurkowski SSP
Korekta: Magdalena Sitek
Skład i łamanie: Tomasz Mstowski
Projekt okładki: Ewa Burdzicka
Zdjęcia: Adobe Stock
Cytaty pochodzą z: Siostra Leonia Maria Nastał, Uwierzyłam Miłości. Dziennik duchowy i wybór listów, Wydawnictwo WAM, Kraków 2010.
Nihil obstat: Za zezwoleniem Kurii Prowincjalnej Towarzystwa Świętego Pawła ks. Witold Wiśniowski SSP Częstochowa, 19 grudnia 2022 r. ISBN 978-83-8131-535-7
© Edycja Świętego Pawła, 2023 ul. Św. Pawła 13/15 • 42-221 Częstochowa tel. 34.362.06.89 • e-mail: edycja@edycja.com.pl www.edycja.com.pl
Dystrybucja: Centrum Logistyczne Edycji Świętego Pawła ul. Hutnicza 46 • 42-263 Wrzosowa k. Częstochowy tel. 34.366.15.50 • e-mail: dystrybucja@edycja.com.pl
Księgarnia internetowa: www.edycja.pl
WPROWADZENIE
Mistyczka polska, siostra Leonia Maria Nastał (1903-1940), przyszła na świat w Starej Wsi – miejscowości położonej w pobliżu miasteczka Brzozów, w diecezji przemyskiej. Jej rodzice Franciszek i Katarzyna byli bardzo ubogimi wieśniakami. Wychowaniem dwóch córek: Marii i starszej o półtora roku Stefanii zajmowała się bogobojna matka, bo ojciec przez 18 lat przebywał na emigracji zarobkowej w Ameryce. Maria, delikatna i bardzo wrażliwa, w szczególny sposób chłonęła i wprowadzała w życie przekazywane jej przez matkę i w szkole prawdy religijne i zasady moralne. Od lat dziecięcych odznaczała się prawością charakteru i umiłowaniem modlitwy, a od momentu Pierwszej Komunii Świętej systematycznie, co 2 tygodnie, przystępowała do sakramentu pokuty. Starała się jak najczęściej uczestniczyć we Mszy św. i przyjmować Komunię św. Własne doświadczenie miłości
– 3 –
Boga pragnęła przekazywać innym, ucząc modlitwy młodsze dzieci, zachęcając do niej swoje rówieśniczki i spełniając czyny miłosierdzia.
Większą część życia spędziła w stanie świeckim, jakby na przekór pragnieniom, które od dzieciństwa wybiegały ku życiu zakonnemu. Przeszkodą w realizacji tych pragnień był kategoryczny sprzeciw ojca, który dopiero po wielu latach przezwyciężyła modlitwą, wiernością powołaniu i okazywaniem ojcu wprost heroicznej miłości. W 1925 r., mając 22 lata, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi – swej rodzinnej miejscowości.
W zgromadzeniu, po odbyciu formacji zakonnej i zdaniu matury gimnazjalnej, powierzono jej opiekę nad siostrami uczącymi się w Poznaniu (1933-1937). Okres ten, przy pełnym zaangażowaniu się w zlecone obowiązki, był dla niej też czasem intensywnego życia wewnętrznego i szczególnych obdarowań Bożych. Jej serdeczne i głębokie relacje z Bogiem zaczęły przechodzić w stany mistyczne, w których dominował mistyczny dialog. W 1935 r., na wyraźne polecenie Pana Jezusa i za zgodą kierownika duchowego, zaczęła spisywać swoje przeżycia wewnętrzne. W ten
– 4 –
sposób powstał jej Dziennik duchowy, który odzwierciedla treści, jakimi żyła. Na etapie modlitwy mistycznej doświadczała głębokiej więzi z trzema Osobami Boskimi, ale w sposób szczególny z Jezusem-Dzieciątkiem. Poczuła się wezwana do uwielbienia i naśladowania Zbawiciela w Jego niemowlęcym okresie ziemskiego życia. Jezus-Niemowlę stał się przedmiotem jej czci i wzorem do naśladowania w relacjach z Bogiem: w całkowitej zależności i posłuszeństwie, ufnym powierzeniu się, zaprzepaszczeniu w ramionach najlepszego Ojca. Duchowe niemowlęctwo, jako jej własna droga do świętości, stało się charakterystycznym rysem duchowości i formą apostolstwa s. Leonii. Jezus pouczał ją, że na tej drodze nie ominie jej nic z Jego krzyża, gdyż niemowlęcy etap Jego życia zawierał w sobie wartość całego dzieła zbawczego, aż do „ostatniego krzyku dziecka na krzyżu”. Wielokrotnie doznawała wizji Jego cierpień i wezwania, by łącząc się z Nim w cierpieniu, przyprowadzała Mu dusze błądzące, będące daleko od Boga, idące na zatracenie. Mówił między innymi: Użyję cię za pośredniczkę. Swoją modlitwą, umartwieniem, zaparciem się siebie będziesz brała z moich rąk ogniste strzały i trafiać będziesz w dusze
– 5 –
grzeszników. Przyprowadź je potem do Mnie […]. Niech was przyjdzie dużo, dużo, bo Ja kocham ziemskie dzieci. Sam stałem się im podobny. Odtąd dzieci mają we Mnie najlepszego przyjaciela, brata, najczulej kochającego ich ojca (Dz. 12); Dzisiaj chcę ci powiedzieć, że w domu Ojca mego jest wiele miejsc pustych. Pragnę je zapełnić grzesznikami nawróconymi twoją modlitwą i ofiarą (Dz. 22). W 1937 r. s. Leonia zachorowała na gruźlicę płuc. W chorobie odznaczała się pokojem, pogodą ducha i pragnieniem jeszcze większego cierpienia, by jak najściślej zjednoczyć się z Chrystusowym krzyżem. Zmarła w opinii świętości w Starej Wsi 10 stycznia 1940 r., po trzyletniej bezskutecznej kuracji w Szczawnicy. Zaraz po jej śmierci zgromadzenie rozpoczęło zbieranie materiału dowodowego o cnotach i świętości życia s. Leonii. Proces beatyfikacyjny, przeprowadzony na etapie diecezjalnym oraz rzymskim, został ukończony ogłoszeniem przez Stolicę Apostolską 2 grudnia 2016 r. Dekretu o heroiczności cnót Sługi Bożej s. Leonii. Do aktu beatyfikacji potrzebny jest jeszcze cud otrzymany za jej przyczyną.
– 6 –
Bogaty w treści dotyczące męki Pana Jezusa Dziennik duchowy s. Leonii zainspirował do przygotowania tekstów drogi krzyżowej w kilku wersjach na wszystkie piątki Wielkiego Postu, do odprawiania w parafiach czy innych wspólnotach religijnych, a także indywidualnie. W szczególności wersja szósta, zawierająca rozważania przedłużone, może dopomóc w głębszej osobistej refleksji nad miłością Boga do ludzi, objawioną w zbawczej męce Jezusa Chrystusa. Pan Jezus powiedział do s. Leonii: W nauce o krzyżu pragnę wam podać prawdy, które wiodą na drogę zbawienia. Przez krzyż zbliża się ku ludzkości cała Trójca Przenajświętsza, przez krzyż, jako przez jedyną drogę wiodącą do nieba, musi wejść każda dusza, która jest zaliczona do liczby dzieci Bożych, bo drogą tą pierwszy szedł Jezus. […] Kto przyjmie z miłością krzyż, jaki mu Bóg podaje, tego imię zapisze Jezus w Sercu swoim (Dz. 32).
– 7 –
Droga krzyżowa na pierwszy piątek Wielkiego Postu
Na krótki dzień ziemskiego życia obierz sobie mieszkanie w ranie mego najsłodszego Serca. Serce to jest tak przepastną głębiną tajemnic, że nigdy na ziemi nie będzie poznane takie, jakie Ono jest. W moim Sercu znajdziesz pełnię szczęścia, a znalazłby je każdy, kto by chciał tam wejść i w Nim żyć (Dz. 13). Panie Jezu, dzisiaj chcemy wyruszyć Drogą Krzyżową na Golgotę, aby uczyć się od Ciebie doskonałej miłości. W tym celu będziemy rozważać Twoje słowa skierowane do nas w Piśmie Świętym i w Dzienniku duchowym polskiej mistyczki s. Leonii Marii Nastał.
– 9 –
Stacja I
Pan Jezus na śmierć skazany
P. Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie. W. Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.
Z Ewangelii wg św. Mateusza: Gdy nastał ranek, wszyscy wyżsi kapłani i starsi ludu wydali na Jezusa wyrok śmierci. Związali Go więc, wyprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi. A Judasz, który Go zdradził, dowiedział się, że skazano Go na śmierć, poczuł wyrzuty sumienia i odniósł trzydzieści srebrników wyższym kapłanom oraz starszym. Powiedział: „Zgrzeszyłem, gdyż wydałem niewinnego”. A oni mu odparli: „Co nas to obchodzi? To twoja sprawa” (Mt 27, 1-4).
– 10 –
Z Dziennika duchowego s. Leonii Nastał: Dusze, które odstępują ode Mnie, nie były Mi całkowicie oddane –to dusze judaszowskie, które w jednej ręce chciały trzymać mieszek własnego zadowolenia, a drugą chciały się trzymać kraju mojej szaty, ale również dlatego tylko, by ją móc wziąć dla siebie, gdy się do tego nadarzy sposobność. Biada takim judaszom, jak ich ojcu Iskariocie. Mój Jezu, ale gdyby Cię przeprosili – pewna jestem – że przebaczyłbyś im. Wszak i Judasza nazwałeś przyjacielem, chcąc go pociągnąć ku sobie. Tak, moja Leonio, ale oni nie chcą korzystać z mojej dobroci. Tego rodzaju dusze powinnaś szczególnie popierać swoimi modłami, powinnaś wyniszczać się za nich, by im zjednywać miłosierdzie (Dz. 103).
P. Któryś za nas cierpiał rany. W. Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami.
– 11 –
Stacja II
Pan Jezus bierze krzyż na swe ramiona
P. Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie. W. Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.
Z Ewangelii wg św. Marka: Żołnierze wyprowadzili Go więc na wewnętrzny dziedziniec, czyli pretorium, i zwołali cały oddział. Okryli Go purpurowym płaszczem, upletli cierniową koronę i włożyli Mu ją na głowę. Zaczęli Go też pozdrawiać: „Witaj, królu Żydów!”. Bili Go przy tym trzciną po głowie, pluli na Niego i przyklękając, oddawali Mu pokłon. Gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego czerwony płaszcz i założyli Mu Jego własne ubranie. Potem wyprowadzili Jezusa, aby Go ukrzyżować (Mk 15, 16-20).
– 12 –
Z Dziennika duchowego s. Leonii Nastał: W czasie mojej męki doznawałem, obok gwałtownych cierpień fizycznych, wiele bólu i cierpień duchowych. Owszem, one przewyższały pierwsze. Każdy akt bólu fizycznego przyjmowałem jako zadośćuczynienie za osobny grzech czy rodzaj grzechów, a równocześnie duszę moją przygniatał, jak winna prasa, widok zniewagi wyrządzonej Bogu przez ten grzech. Kiedy brałem na swoje ramiona krzyż, a raczej gdy Mi go wtłaczano na ramiona, członki moje przeniknął tak gwałtowny ból, że gdyby nie wyższa siła, byłbym padł na ziemię (Dz. 125). Ilekroć będziesz odprawiać drogę krzyżową, […] przepraszaj Mnie za tych, którzy świętokradztwem zasmucają moje Serce (Dz. 123).
P. Któryś za nas cierpiał rany. W. Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami.
– 13 –
Droga krzyżowa na drugi piątek Wielkiego Postu
Maleńka moja towarzyszko, pójdź ze Mną –chcę cię mieć przy sobie. Nawet nie próbuj zająć czym innym twej duszy. Chcę cię zajmować moją męką; chcę, byś ze Mną cierpiała. Widok maleńkiej, kochającej Mnie duszy sprawia Mi radość w mej bolesnej męce (Dz. 122).
Panie Jezu, dzisiaj chcemy wyruszyć Drogą Krzyżową na Golgotę, aby uczyć się od Ciebie doskonałej miłości. W tym celu będziemy rozważać Twoje słowa skierowane do nas w Piśmie Świętym i w Dzienniku duchowym s. Leonii Marii Nastał.
– 41 –
Stacja I
Pan Jezus na śmierć skazany
P. Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie. W. Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.
Z Ewangelii wg św. Marka: Piłat ponownie powiedział do nich: „Co chcecie, abym uczynił z tym, którego nazywacie królem Żydów?”. A oni znowu krzyczeli: „Ukrzyżuj Go!”. Piłat odparł: „Cóż więc złego uczynił?”. Lecz oni tym głośniej krzyczeli: „Ukrzyżuj Go!” (Mk 15, 12-14).
Z Dziennika duchowego s. Leonii Nastał: Zaczęłam odprawiać drogę krzyżową, ale nie odeszłam od pierwszej stacji. Po tylu dniach tęsknoty Jezus ukazał się duszy – spokojny, cichy, łagodny, skrępowany
– 42 –
[tak], jak stał przed sądem Piłata; wzgardzony od wszystkich. A jednak dusza moja ukorzyła się przed Nim, wyznając Jego Bóstwo, majestat królewski, świętość, a zarazem powitała Go radośnie jako swego Pana i Boga; tuliła się do Niego jak do Ojca i Oblubieńca, całując więzy, którymi był skrępowany. Trwałam tak długo u stóp Jezusa i zdaje mi się, że Pan Jezus był zadowolony, że zapomniał o Piłacie, widząc przed sobą kochające Go dziecię (Dz. 118).
P. Któryś za nas cierpiał rany. W. Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami.
* W 2007 roku papież Benedykt XVI zatwierdził nową wersję stacji drogi krzyżowej, którą opracował członek ówczesnej Papieskiej Komisji Biblijnej i późniejszy kardynał – ks. prof. Gianfranco Ravasi, opierając się wyłącznie na Ewangeliach i realizując postulat „ubiblijnienia” liturgii. W tekstach sługi Bożej s. Leonii Nastał znajdujemy wiele duchowych treści do takiej właśnie wersji stacji drogi krzyżowej.
SPIS TREŚCI
Wprowadzenie
Droga krzyżowa na pierwszy piątek Wielkiego Postu
Droga krzyżowa na drugi piątek Wielkiego Postu
Droga krzyżowa na trzeci piątek Wielkiego Postu
Droga krzyżowa na czwarty piątek Wielkiego Postu
Droga krzyżowa na piąty piątek Wielkiego Postu
3
9
41
73
105
135
Droga krzyżowa na szóst y piątek Wielkiego Postu 167
