s. Bożena Maria Hanusiak pust.
EWANGELIĄ DZIEŃ z
na rok A, B, C
s. Bożena Maria Hanusiak pust.
EWANGELIĄ DZIEŃ z
na rok A, B, C
Redaktor prowadzący: Ilona Kisiel
Konsultacja teologiczna: o. prof. dr hab. Tomasz Maria Dąbek OSB
Korekta: Monika Turała
Skład, łamanie i projekt okładki: Katarzyna Nita-Basa
Nihil obstat:
Za zezwoleniem Kurii Prowincjalnej Towarzystwa Świętego Pawła ks. Mariusz Górny SSP Częstochowa, 21 listopada 2024 r.
ISBN 978-83-8131-684-2
Copyright © by s. Bożena Maria Hanusiak 2024
Copyright © for this edition by Wydawnictwo Edycja św. Pawła 2024
© Edycja Świętego Pawła, 2025
ul. Św. Pawła 13/15 • 42-221 Częstochowa tel. 34.362.06.89 • e-mail: edycja@edycja.com.pl www.edycja.com.pl
Dystrybucja: Centrum Logistyczne Edycji Świętego Pawła ul. Hutnicza 46 • 42-263 Wrzosowa k. Częstochowy tel. 34.366.15.50 • e-mail: dystrybucja@edycja.com.pl
Księgarnia internetowa: www.edycja.pl
Wstęp
WSłowie pouczenia, które spisała mistyczka Alicja Lenczewska, już na początku znajdujemy bardzo ważną wypowiedź Pana Jezusa: „To, co zapisujesz jest po to, aby ludzie zrozumieli, że Ja chcę mówić do każdego, by pokierować nim, ustrzec od zła i wprowadzić na drogę zbawienia. […] Słyszenie w sercu Mojego głosu nie jest darem nadzwyczajnym, wyjątkowym. Każdy go otrzymał w Chrzcie świętym i każdy może rozpoznać pouczenia Moje, jeśli będzie ich pragnął i oczekiwał”. Wielokrotnie powtarzamy, że modlitwa jest rozmową z Bogiem, jednak najczęściej nasz sposób bycia przed Nim przypomina raczej monolog. To człowiek mówi, przedstawia Bogu swoje prośby, dziękuje Mu czy w końcu Go wychwala. Bardzo często nie dajemy Bogu szansy, żeby do nas przemówił. Nie zawsze jest w tym nasza wina. Czasami wierni nie wiedzą, co robić, by usłyszeć Boga albo wydaje się im, że Bóg nie może kierować swojego słowa do nich bezpośrednio. Tymczasem uwaga Pana Jezusa skierowana do Alicji Lenczewskiej powinna napawać każdego człowieka nadzieją i radością. Bóg chce z nami obcować jak przyjaciel, jak ktoś bliski, kto tłumaczy nam kim jest, jakie ma plany wobec nas, jak odnaleźć się w coraz bardziej skomplikowanym świecie. Aby nasza modlitwa stawała się coraz bardziej rozmową z Bogiem, musimy nauczyć się słuchać Jego głosu.
Autor Listu do Hebrajczyków już we wstępie przypomina nam, że Bóg na przestrzeni wieków przemawiał na różne sposoby, ale w sposób ostateczny przemówił do nas w swoim Synu. Dlatego jeśli chcemy nauczymy się słuchać Boga, powinniśmy przede wszystkim powracać
do Ewangelii. Książka będzie pomocą w usłyszeniu tego najważniejszego Słowa, którym jest nasz Pan, Jezus Chrystus. Autorka od wielu lat prowadzi życie pustelnicze, wsłuchując się w słowo Boże, które właśnie na pustyni wybrzmiewa mocniej. Zaletą tych krótkich rozważań jest ich forma. Napisane są one niejako w imieniu samego Jezusa, jednak nie zastępują słów Ewangelii, a jedynie je tłumaczą i inspirują czytelnika, by wrócić do podanego źródła. Jezus jakby zbliża się do nas i raz jeszcze wyjaśnia to, co zostało zapisane przez Ewangelistów.
o. Wojciech Surówka OP
Wprowadzenie liturgiczne
Zawarte w tej książce komentarze do fragmentów
Ewangelii czytanych podczas Mszy św. w ciągu roku stanowią praktyczną pomoc w codziennym rozważaniu słowa Bożego. Ponieważ rok liturgiczny i kalendarzowy nie pokrywają się ze sobą, a układ czytań na niedziele i święta obejmuje cykl trzyletni (A, B, C), struktura książki oraz przygotowane teksty uwzględniają te zmienne i mają charakter uniwersalny. W związku z tym dla czytelników, którzy nie są biegli w określaniu parametrów roku liturgicznego, przygotowaliśmy krótkie wprowadzenie, aby ułatwić korzystanie z tego wydania i do niego zachęcić. Szczegółowe dane, na podstawie których określa się parametry roku liturgicznego, zawiera dokument Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza (powszechnie dostępny na stronach internetowych poświęconych liturgii).
Rok liturgiczny w Kościele rozpoczyna się okresem Adwentu i Narodzenia Pańskiego. Po tym czasie następuje pierwsza część okresu zwykłego w ciągu roku (s. 139-313). Szczytem roku liturgicznego jest celebracja uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego, którego obchód trwa osiem dni i z przypadającymi później czterdziestoma dwoma dniami tworzy okres Wielkanocy. Przygotowaniem do tego czasu jest okres Wielkiego Postu. W książce poszczególne okresy liturgiczne zostały umieszczone w odrębnych rozdziałach.
Czytane w poszczególne niedziele i święta Ewangelie powtarzają się co trzy lata w ramach cyklu oznaczonego literami: A, B i C. W roku A czytana jest Ewangelia według św. Mateusza, w roku B – Ewangelia według św. Marka,
uzupełniona fragmentami z Ewangelii według św. Jana, w roku C – Ewangelia według św. Łukasza. Ustalenia, który rok ma być rokiem A, B, C dokonuje się następująco: Literą C oznacza się rok, którego liczba jest podzielna przez trzy, przyjmując za początek cyklu rok pierwszy ery chrześcijańskiej. Tak rok pierwszy byłby rokiem A, rok drugi – rokiem B, rok trzeci – rokiem C, a lata 6, 9, 12 itd. znów rokiem C. Biorąc pod uwagę czas obecny, rok 2025 jest rokiem C, rok 2026 – A, rok 2027 – B, rok 2028 – znów rokiem C.
Poszczególne cykle przebiegają zgodnie z układem roku liturgicznego, czyli rozpoczynają się w pierwszą niedzielą Adwentu, która przypada w roku kalendarzowym poprzedzającym dany rok. Zazwyczaj jest to ostatnia niedziela listopada lub pierwsza niedziela grudnia, w zależności od tego, w jakim dniu tygodnia przypada uroczystość Narodzenia Pańskiego obchodzona 25 grudnia, którą muszą poprzedzić cztery niedziele Adwentu. Na dni od 17 do 24 grudnia przeznaczone są inne czytania niż na kolejne dni trzeciego i czwartego tygodnia Adwentu. Czytania z ośmiu dni poprzedzających Narodzenie Pańskie zamieszczone są na stronach od 31 do 35.
Okres Narodzenia Pańskiego zazwyczaj obejmuje czas około dwóch tygodni, rozpoczynając się wieczorną Mszą wigilijną 24 grudnia, a kończąc świętem Chrztu Pańskiego. To święto przypada w niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego, zwanej potocznie świętem Trzech Króli i obchodzonej 6 stycznia.
Uroczystość Narodzenia Pańskiego ma oktawę ułożoną w następujący sposób: W niedzielę w czasie oktawy obchodzi się święto Świętej Rodziny; 26 grudnia obchodzi się święto św. Szczepana, pierwszego męczennika; 27 grud-
nia obchodzi się święto św. Jana, apostoła i ewangelisty; 28 grudnia obchodzi się święto świętych Młodzianków; 29, 30 i 31 grudnia są dniami oktawy Narodzenia Pańskiego; 1 stycznia obchodzi się uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, która jednocześnie kończy tę oktawę.
Natomiast jeśli w danym roku między 2 a 5 stycznia wypada niedziela, jest ona drugą niedzielą po Narodzeniu
Pańskim. Kolejne dni roku, do 6 stycznia, to dni poprzedzające uroczystość Objawienia Pańskiego (Trzech Króli), po której następują dni od 7 do 12 stycznia. Czytania przypadające na te dni przerywa się w dniu, w którym wypada niedziela – może to być na drugi dzień po uroczystości
Objawienia Pańskiego lub tydzień później, w zależności od tego, w jaki dzień tygodnia obchodzona jest uroczystość
Objawienia Pańskiego. W niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego przeżywamy święto Chrztu Pańskiego. Ono też zapoczątkowuje pierwszą część okresu zwykłego w ciągu roku (s. 139). I tak niedziela następująca po święcie
Chrztu Pańskiego rozpoczyna 2 tydzień zwykły, kolejna niedziela 3 tydzień itd. Tygodnie zwykłe oznacza się liczbami w porządku postępującym, aż do wtorku poprzedzającego Środę Popielcową. Środa Popielcowa rozpoczyna okres Wielkiego Postu. Tworzy go sześć tygodni, z których ostatni, niepełny, jest przeżywany od Niedzieli Palmowej. Ta niedziela inicjuje Wielki Tydzień – czas poprzedzający uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego, czyli Wielkanoc. Obchody tej uroczystości poprzedza celebracja Triduum Paschalnego, które rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek i obejmuje Liturgię Męki Pańskiej w Wielki Piątek i Wigilię Paschalną celebrowaną wieczorem w Wielką
Sobotę. Wigilia Paschalna rozpoczyna obchody uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego i inicjuje okres Wielkanocy (s. 97). Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego jest zatem pierwszą niedzielą tego okresu, który kończy się następującą po siedmiu tygodniach uroczystością Zesłania Ducha Świętego. W Polsce, uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego jest przeniesiona na niedzielę, w którą wypadałaby 7 niedziela Wielkanocy. W poniedziałek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego rozpoczyna się druga część okresu zwykłego w ciągu roku. Tego dnia celebruje się święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła. W całym okresie zwykłym obchodzone są jeszcze inne święta ruchome, do których komentarze umieszczone są w Dodatku (s. 319). Te święta to: Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana przypadające w czwartek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego; Uroczystość Najświętszej Trójcy – przypadające w niedzielę po wymienionej wcześniej uroczystości; uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało) – przypadające w kolejny czwartek po uroczystości Trójcy Świętej oraz uroczystość Najświętszego Serca Pana
Jezusa – w piątek po drugiej niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego. W sobotę po tej uroczystości obchodzi się wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Określenie, który tydzień zwykły przypada w danym roku po uroczystości Zesłania Ducha Świętego, nie jest łatwe bez wykonania pewnych obliczeń. Dlatego dużo łatwiejsze jest skorzystanie z kalendarzy liturgicznych przygotowanych na dany rok, dostępnych zarówno w formie drukowanej, jak i w wersji elektronicznej. Okres zwykły w ciągu roku kończy się w 34 niedzielę zwykłą,
w którą obchodzi się uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.
We wszystkich okresach liturgicznych obchodzone są także uroczystości i święta zarówno Pańskie – w których czcimy jakąś tajemnicę z życia Pana Jezusa, jak i Matki Bożej oraz świętych. Niektóre z nich mają stałe daty, jak np. uroczystość Ofiarowania Pańskiego obchodzona 2 lutego. Komentarze do uroczystości i świąt o stałej dacie oraz do wybranych wspomnień obowiązkowych posiadających własne czytania umieszczone są w Dodatku (s. 329). W sytuacji wspomnień obowiązkowych, gdy do postaci wspominanego świętego nie odnoszą się bezpośrednio czytania biblijne, można posłużyć się czytaniami przeznaczonymi na wypadający wtedy dzień właściwego okresu liturgicznego.
s. dr M. Iwona Kopacz PDDM teolog liturgii
OKRES WIELKANOCY
Wigilia Paschalna A (Mt 28, 1-10)
Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei
Pragnąłem, aby ci, których serca przytłoczył ciężar mojej męki i śmierci, doznali umocnienia. Potrzebowali spotkań ze Mną – zmartwychwstałym i żyjącym, aby uwierzyć, że powstałem z grobu. Niewiasty, które wytrwały ze Mną pod krzyżem – Maria
Magdalena i druga Maria – jako jedne z pierwszych
Mnie spotkały. One miały to powiedzieć uczniom o moim zmartwychwstaniu.
Ci, którzy trwają sercem przy Mnie w nocy cierpienia, doświadczą mocy mojego zwycięstwa. Staną się radosnymi świadkami mojego zmartwychwstania. Będą głosić prawdę o Mnie – żyjącym pośród was.
Wigilia Paschalna B (Mk 16, 1-7)
Kto nam odsunie kamień z wejścia do grobu
Kobiety, które szły z wonnościami do grobu, aby namaścić Jezusa, martwiły się, kto odsunie kamień, przysłaniający wejście do miejsca, gdzie Mnie złożono. Okazało się jednak, że bardzo duży kamień został już odsunięty. Anioł powiedział im, że powstałem z martwych.
Leczę twoje serce i wyzwalam je z niewiary. Chcę, abyś wierzył, że dla Mnie nie ma rzeczy niemożliwych. Pragnę przychodzić ze swoją mocą i łaską wszędzie tam,
gdzie trud paraliżuje cię i gasi w tobie nadzieję na moje zwycięstwo.
Wigilia Paschalna C (Łk 24, 1-12)
Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał
Gdy niewiasty szukały w grobie mojego ciała, usłyszały od anioła słowa: „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał”. Jestem panem życia i śmierci. Wskrzeszony przez Ojca, powstałem z grobu, aby śmiertelny człowiek we Mnie odnalazł nadzieję. Podnoszę z prochu tych, których zranił oścień zła, i daję im życie wieczne.
Przyjmij światło Dobrej Nowiny o moim zwycięstwie. Ono napełni twoje serce pociechą. Powstałem, abyś ty nie umarł na wieki. Wydobywam cię z grobu twoich zwątpień i niemocy. Napełniam moim życiem, abyś chodził w światłości dziecka Ojca.
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego (J 20, 1-9) komentarze na lata A, B i C
Wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu
W ciemnościach serca, wewnętrznym cierpieniu, oczyszcza się i doskonali miłość do Mnie. Maria Magdalena, która doświadczyła najgłębszych ciem-
ności, kochała Mnie najżarliwszą miłością. Udała się do grobu, w którym Mnie złożono, gdy było jeszcze ciemno, i przekonała się, że jest on pusty…
Niech twoją siłą będzie miłość, gotowa przedzierać się przez ciemności wiary. Im są one gęstsze, im mocniej cierpisz, tym bliżej jesteś Mnie. Pragnę, abyś po nocy oczyszczających cierpień rozradował się światłem mojej obecności.
Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał
Maria Magdalena, gdy zobaczyła kamień odsunięty od grobu, w którym złożono moje ciało, pobiegła do moich apostołów, aby oznajmić im, że Mnie zabrano… Żar jej serca, płonącego miłością do Mnie, ożywiał zrodzoną wspólnotę Kościoła. Stała się apostołką Dobrej Nowiny, głoszącą ją moim najbliższym uczniom i filarom świętej budowli zrodzonej z mojego przebitego boku.
Miłość do Mnie owocuje miłością do tych, których wybrałem, aby przewodzili ludowi Bożemu, i więzią ze wspólnotą wierzących we Mnie.
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem
Uczniowie – Piotr i Jan – biegli do grobu po tym, jak usłyszeli, że kamień został odsunięty… Pragnę, aby każdy z moich uczniów tak biegł do Mnie jak oni – bez zwlekania, z sercem przepełnionym szczerą wiarą i miłością.
We wspólnocie Kościoła, w której cię stawiam, wciąż odnawiam twoją wiarę we Mnie. Pociągam twoje serce na drogę coraz serdeczniejszego miłowania Mnie. Daję się tobie poznać i pragnę wypełniać w tobie wszystkie moje zamysły wobec ciebie. Bez ociągania śpiesz na spotkanie ze Mną. Chcę obdarować cię łaską.
OKTAWA WIELKANOCY
Poniedziałek w oktawie Wielkanocy (Mt 28, 8-15)
Dali im sporo pieniędzy i rzekli: „Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go”
Prawda o moim zmartwychwstaniu od samego początku była zanegowana przez ojca kłamstwa. Żołnierze za pieniądze przekazane przez arcykapłanów głosili fałsz. Do dziś prawda o Mnie – Dobra Nowina ogłaszana w Kościele jest zagłuszana z jeszcze większą mocą. Tylko prawda jest mocą – zwycięża i dźwiga człowieka. Kłamstwo odbiera nadzieję i popycha w rozpacz.
OKRES ZWYKŁY
1 TYDZIEŃ ZWYKŁY
Poniedziałek (Mk 1, 14-20)
Wierzcie w Ewangelię
Oto daję ci czas łaski, abyś przybliżył się do Mnie i wierzył w objawioną ci Ewangelię. Kto przyjmuje moją naukę, Mnie przyjmuje. Otwiera serce na obecność mojego Ducha, który mieszka w słowie życia.
Wierz każdemu słowu, wypowiadanemu przeze Mnie do ciebie. To słowo miłości. Ono kształtuje cię i przemienia w Bożego człowieka. Wierz we Mnie, Boga żywego, twojego Zbawcę, który dla ciebie zstąpił z nieba na ziemię, abyś miał życie w obfitości. Szukaj Mnie i szczerze pragnij. Dąż do Mnie, porzucając zło. Zwracaj się ku Mnie sercem... Pragnę wypełniać je dobrami, które nie przeminą.
Wtorek (Mk 1, 21-28)
Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą
Moje słowo jest prawdziwym pokarmem, który pokrzepia, przywraca nadzieję, wyzwala z niewoli zła… Kto słucha Mnie, doświadczy mocy Ewangelii. Wchodzę w ludzkie życie – uświęcam i oczyszczam serca mocą słowa, wypowiadanego przeze Mnie. Uwalniam je od wpływu Złego, a napełniam moim Duchem. Jako Pan, rozkazuję duchom ciemności, aby opuszczały zgnębionych. Moim pragnieniem jest
działać w moich uczniach. Przy Mnie słabi przepasują się mocą.
Słuchaj Mnie, a doświadczysz mocy mojego zwycięstwa. Moje słowo podźwignie cię, oddali strapienia, rozraduje cię we Mnie, twoim Bogu.
Środa (Mk 1, 29-39)
Kiedy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne
Modlitwa w czasie moich ziemskich dni była dla Mnie najważniejszą czynnością. Wiele czasu poświęcałem na rozmowę z Ojcem. Modlitwa powinna stać się jakby oddechem każdego dziecka Boga. Przemawiam po imieniu do tego, kto wychodzi na pustynię, aby Mnie spotkać. Każdy z moich uczniów powinien szukać chwil samotności i chłonąć słowo Boże, wchodząc w dialog miłości ze Mną.
Uczę cię modlić się sercem – w milczeniu rozważać moje słowa i odpowiadać na nie. Gdy czytasz Pismo Święte, sam przemawiam do ciebie. Moim słowem rozświetlam twoje ciemności, oświetlam twoją drogę, abyś podążał za Mną i pełnił moją wolę.
Czwartek (Mk 1, 40-45)
A ludzie zewsząd schodzili się do Niego
Ludzie, świadkowie cudów, których dokonywałem na ich oczach – licznych uzdrowień – zewsząd
schodzili się do Mnie. Szukali wybawienia od swoich chorób i dolegliwości. Rozpoznawali we Mnie Boskiego Lekarza i Tego, który ma władzę nad wszelkim złem.
Pozostałem na ziemi w Eucharystii, aby wciąż dokonywać cudów. Działam w sakramencie mojego miłosierdzia, w którym odpuszczam ludzkie grzechy… Chcę, aby we Mnie odnajdywali ratunek wszyscy znękani, cierpiący na duchu i ciele. Pragnę, abyś Mnie szukał i odnajdywał na modlitwie, w świętej liturgii i sakramentach Kościoła.
Piątek (Mk 2, 1-12)
Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga
W moim Kościele na oczach ludzi wciąż dokonuję cudów. Wyzwalam z niewoli zła. Przywracam zdrowie duszy i ciała. Moi uczniowie zdumiewać się mogą potęgą i miłosierdziem, które im okazuję, działając pośród nich.
Uwielbiaj moje miłosierdzie nad tobą. Tyle razy okazałem ci łaskę... Podźwignąłem cię. Uleczyłem z choroby...
Uwielbiaj Mnie za wszystko, a twoje serce stanie się zdrowe. Odnajdziesz we Mnie radość. Uwielbiaj moje imię. Ono przywraca moc słabym, chorym, zgnębionym na duchu. Uwielbiaj potęgę mojej miłości, która ocala biedaka.
Sobota (Mk 2, 13-17)
Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają
Przyszedłem przynieść uzdrowienie grzesznikom. Oni wpierw mają prawo do mojego miłosierdzia. Chcę zamieszkać w ich duszach. Im bardziej człowiek jest oddalony ode Mnie, tym bardziej pragnę do niego przyjść. Ludzka nędza przyciąga moje spojrzenie.
Tylko ci, którzy uważają samych siebie za sprawiedliwych, zamykają Mi drogę do swojego serca.
Moje dziecko, nie lękaj się swojej słabości ani grzeszności, lecz pragnij spotkania ze Mną. Zapraszaj Mnie jak grzesznicy i celnicy do domu swojego serca, a dostąpisz mojego miłosierdzia. Uzdrowię cię i przywrócę ci szczęście mojego dziecka.
2 TYDZIEŃ ZWYKŁY
2 niedziela zwykła A (J 1, 29-34)
Jest Tym, który chrzci Duchem Świętym
Jan rozpoznał we Mnie Tego, który chrzci Duchem Świętym. Ujrzał bowiem Ducha zstępującego i spoczywającego na Mnie podczas chrztu w Jordanie.
Pragnę wylewać z mojej Pełni na wszystkie dzieci Ojca dar Ducha, by odnawiać w nich przybranie za synów. Moją
DODATEK
I. ŚWIĘTA RUCHOME
W OKRESIE ZWYKŁYM
Poniedziałek po Zesłaniu Ducha Świętego
Święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła (J 19, 25-34)
Kiedy Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia
Z wysokości krzyża, gdy uchodziło ze Mnie życie, patrzyłem z miłością na moją Matkę – trwającą przy Mnie w niepojętym bólu… Patrzyłem także na stojącego obok Niej mojego umiłowanego ucznia, Jana… Rozumiałem ból ich serc, który łączyli z moim cierpieniem. Pragnąłem, aby nie tylko Jan, ale każdy z moich uczniów pozostał pod opieką Tej, która wytrwała w wierze do końca…
Sercem trwaj przy Matce, która nigdy nie zwątpiła we Mnie. Jej obecność na twojej drodze sprawia, że otwierasz serce na bezmiar moich łask. Wzrastasz w miłości do Mnie. Ona powierza cię mojemu Sercu i jednoczy z Nim. Uczy cię w każdej chwili kierować wzrok na Mnie, na mój zwycięski krzyż.
Czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana A (Mt 26, 36-42)
Czuwajcie i módlcie się
Wzywam moich kapłanów do czuwania i modlitwy. To oni narażeni są na największe pokusy, gdyż od nich
zależy zbawienie wielu. Skazani na nieustanną walkę o dusze ludzkie, wystawieni będą na największe próby. Modlitwa, jednoczenie się ze Mną, pogrążonym w męce, będą umocnieniem dla tych, których wybrałem.
Nie tylko kapłan, ale każdy, kto poznał moje imię, wezwany jest do czuwania i modlitwy o zbawienie dusz – żarliwej, nieustępliwej. Kontemplacja mojej męki umocni cię w twojej walce o życie wieczne dla siebie i bliźnich.
Czuwanie i modlitwa są twoim jedynym orężem, dzięki którym odniesiesz zwycięstwo nad wrogiem.
Czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana B (Mk 14, 22-25)
To jest moja Krew Przymierza
Krew, którą zapragnąłem przelać z miłości do człowieka podczas mojej bolesnej męki, pojednała go z Ojcem. Dzięki tej Krwi dokonało się Nowe Przymierze. Dzięki niemu żyć będą na wieki ci, którzy pić będą z mojego zbawczego kielicha.
Moja Krew, przelewana wciąż na ołtarzach świata dzięki posłudze tych, których uczyniłem moimi kapłanami, odnawia twoją więź ze Mną. Ta Krew wyzwala cię z więzów, które powstrzymują cię w drodze do doskonałej miłości. W tej Krwi jest twoje ocalenie. Mocą sakramentów zanurzaj w niej siebie i odnawiaj przymierze miłości ze Mną. Zanurzaj w niej bliźnich, wyjednując dla nich miłosierdzie.
Czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego
Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego
i Wiecznego Kapłana C (J 17, 1-2. 9. 14-26)
Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał
Przyszedłem na ziemię, aby objawić prawdę o Ojcu i Jego miłości do człowieka. Objawiłem Jego imię moim uczniom i nadal będę objawiał przez moich kapłanów. Posługuję się nimi dla chwały mojego królestwa. Ich słowa mają dawać świadectwo prawdzie, ukazanej przeze Mnie.
Kapłan, który żyje w bliskiej więzi ze Mną, niesie światło mojej prawdy. Działam przez niego, pociągam ludzi na drogę poznania Mnie, a przeze Mnie – Ojca. Otaczaj modlitwą tych, których wybrałem i namaściłem do głoszenia mojej nauki, aby ich słowa, pełne mocy i światła, docierały do ludzkich serc.
Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Uroczystość Najświętszej Trójcy A (J 3, 16-18)
Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu
Moi uczniowie wierzą we Mnie, przyjmują dar mojego zbawienia, jaki darmo ofiaruję w Kościele, i dlatego należą do grona szczęśliwych dzieci Boga. Ocalam ich od zła i zachowuję na drodze sprawiedliwości. Utwierdzam w prawdzie i czynię zdolnymi odpierać złudne nauki, oddalające ode Mnie. Zabiegam, aby nie utracić nikogo, kogo dał Mi Ojciec.
Wierz we wszystko, co ci objawiłem. Wciąż – prowadzony przed Ducha, którego ci posyłam – sercem zagłębiaj tajemnice zakryte przed wieloma… Raduj się twoim wybraniem i przeznaczeniem do chwały, która cię czeka. Dziękuj Ojcu w niebie za łaskę wiary oraz za to, że uczynił cię dziedzicem swego królestwa.
Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Uroczystość Najświętszej Trójcy B (Mt 28, 16-20)
Ja jestem z wami
Jestem z moimi uczniami i będę z nimi po wszystkie dni, aż do skończenia świata. Jestem mocą i światłem wierzących we Mnie. Podtrzymuję i prowadzę tych, których wybrałem. Gdy odpowiadają na moje wybranie i współpracują ze Mną w dziele zbawienia, obfitują w moją łaskę.
Sakramentami Kościoła czerp ze Mnie, a Ja będę ubogacał cię moimi dobrami. Wierny Mi, nie utracisz odwagi podążania za Mną i dawania o Mnie świadectwa. Poniesiesz moje imię tym, którzy Mnie jeszcze nie znają. Będziesz światłem i solą ziemi.
Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Uroczystość Najświętszej Trójcy C (J 16, 12-15)
Z mojego weźmie i wam objawi
Duch Święty z mojego bierze i objawia Boże tajemnice tym, którzy przez chrzest stali się synami
Spis treści
Wstęp
Wprowadzenie liturgiczne
ADWENT
1 tydzień
2 tydzień
3 tydzień Adwentu
4 tydzień Adwentu
NARODZENIE PAŃSKIE
Oktawa Narodzenia Pańskiego
WIELKI
1 tydzień Wielkiego
2 tydzień Wielkiego Postu
4 tydzień Wielkiego
5 tydzień Wielkiego Postu
Oktawa Wielkanocy
2 tydzień okresu Wielkanocy
3 tydzień okresu Wielkanocy
4 tydzień okresu Wielkanocy
5 tydzień okresu Wielkanocy
6 tydzień okresu Wielkanocy
7 tydzień okresu Wielkanocy
1 tydzień zwykły
2 tydzień zwykły
3 tydzień zwykły
4 tydzień zwykły
5 tydzień zwykły
6 tydzień zwykły
7 tydzień zwykły
8 tydzień zwykły
24 tydzień
Uroczystości i święta oraz wybrane wspomnienia obowiązkowe w ciągu roku
