Nyai Roro Kidul - Koningin van de Indische zee

ben, zijn er verschillende groepen die er allemaal anders uit zien. In een mum van tijd is er dus een nieuwe stad geboren: sommigen zeggen dat Black Rock City even groot is als Amsterdam. Daarom nemen veel mensen een fiets mee om zich snel te kunnen verplaatsen. Dit levert elk jaar prachtige foto’s op van mensen die halfnaakt door de woestijn fietsen. Maar hoe zit het met feesten? Nou, tijdens Burning Man komt dat wel goed. In de camps zijn zelfs overdag al feestjes gaande, waar je ook naar binnen stapt. Maar in

Als je het voor elkaar krijgt met een parachute op het terrein te landen, is de entree gratis!

de avond komt het pas echt tot leven, voornamelijk aan de uiteinden van de stad. Daar zijn zelfs hele districten waar gefeest wordt door duizenden mensen. Na het festival mag er niks achterblijven in de woestijn, zelfs het afvalwater niet. Ook de kunstwerken overleven de week niet: de meeste werken gaan letterlijk in vlammen op als de week ten einde komt. Het festival heet natuurlijk niet voor niets het Burning Man-festival: als afsluiter wordt een metershoge houten man in brand gestoken (net zoals het ooit begon). De kunstwerken die niet kunnen branden worden vaak uit elkaar gehaald door de festivalgangers, maar sommige werken overleven het en komen terecht in bijvoorbeeld musea. De kunstenaars zijn zowel amateurs als professionals en meestal zijn ze zelf ook op het festival. Samen met vele vrijwilligers zorgen zij voor de atmosfeer die het feest in de woestijn zo uniek maakt. Omdat het festival zo snel is gegroeid, is er inmiddels een organisatie die alles in goede banen leidt. Zij spenderen jaarlijks miljoenen dollars om een geslaagd festijn te organiseren.

Als je een echt feest wilt meemaken, dan moet je dus naar het Burning Man-festival gaan. Een week lang dansen, kunstwerken kijken, zuipen en niet slapen: een droom voor sommige mensen. In de Black Rock City kom je in contact met allemaal verschillende mensen, culturen en muziekstijlen. Iedereen helpt elkaar en zorgt ervoor dat elke bezoeker de week doorkomt. Als je eens gek wilt doen: verzamel wat vrienden en boek een vlucht naar Amerika. Daar kan je net zo lang feesten totdat je erbij neervalt. d

Nyai Roro Kidul – Koningin van de Indische Oceaan

indie rood - Het Nyai Roro Kidul festival is een feest op het Indonesische eiland Java. De bevolking viert dan de mythe rondom de godin Nyai Roro Kidul. De godin wordt in Javanese legendes ook wel de koningin van de zuidelijke zee genoemd (bij ons beter bekend als de Indische Oceaan). De godin wordt vaak afgebeeld als een zeemeermin, maar naar verluidt zou zij meerdere gedaantes kunnen aannemen. Dankzij haar kracht om van gedaantes te veranderen, doen verschillende verhalen over haar de ronde en staat ze ook bekend onder verschillende namen. Ik schijn licht op de naam Nyai Roro Kidul. Om het festival beter te begrijpen, is het belangrijk om haar verhaal te leren begrijpen en wat haar rol is in de Indonesische cultuur.

De oorsprong van Nyai Roro Kidul gaat terug naar het geloof van het oude Hindoeïsme in zestiende eeuw op Java. Zij doet voor het eerste haar intrede in het verhaal van koning Panembahan Senopati van het Mataram koninkrijk. Het verhaal lduit dat Nyai Roro Kidul ervoor heeft gezorgd dat Panembahan Senopati koning werd van het rijke Mataram. Later vroeg hij haar om te trouwen, maar ook om te zorgen voor zijn opvolgers in de eeuwen erna. De godin werd toen beschouwd als de geliefde echtgenote van de sultans erna. Men gelooft dat er nog altijd sprake is van een bijzondere relatie tussen Nyai Roro Kidul en de opvolgers van Panembahan Senopati – inmiddels zijn dat de huidige leiders van Yogyakarta en Surakarta.

Ook zou de sultan van Indonesië nog af en toe advies vragen aan Nyai Roro Kidul, en zelfs een plekje voor haar vrijhouden naast de troon als eerbetoon. Het geloof dat de Sultans echtgenoten zijn van de godin is echter afgenomen. De laatste sultan die als haar echtgenoot werd beschouwd was Sultan Pakubuwono X van 1866 tot 1939. Daarna werden de Sultans van Indonesië beschouwd als geliefde zoons van de godin. Naast haar invloed in de politiek, geloofde men ook dat zij de macht had over de Indische Oceaan. De lokale bevolking aan de kust van Java associeert de woeste golven en stormen dan ook met Nyai Roro Kidul. Er verdwenen vroeger veel mensen op zee in de hoge golven, vooral de mannen van dorpjes die er op uitgingen om te vissen.

De bevolking was bang voor meer ongelukken op zee en had deze kracht van de oceaan al snel aan de godin gekoppeld om zo een verklaring te vinden voor de stormen en tsunami’s. Dankzij haar associatie met de oceaan en de macht die ze daarover zou hebben, geloofde de bevolking dat haar favoriete kleur aqua groen was. In teksten waarin de godin wordt beschreven staat dan ook dat ze de traditionele selendang (traditionele formele klederdracht in Indonesië) draagt in dezelfde kleur. Dit ging gepaard met het geloof dat als je deze kleur droeg aan de kusten van Java waar Nyai Roro Kidul wordt vereerd, dat je dan ongeluk over je heen riep. Men beweerde dat ze dan beledigd zou zijn dat je haar kleur droeg. Hierdoor zocht de lokale bevolking een manier om haar tevreden te houden. Deze legende over de koningin van de Indische Oceaan werd al snel een traditie in Java. In het klein dorpje Pelabuhan Ratu aan de kust aan de Indische Oceaan wordt Nyai Roro Kidul groots aanbeden en vereerd. De naam van het dorpje vertaald letterlijk naar Haven van de Koningin. De mensen in het dorp waren ook een van de eerste die een dag wijdde aan de godin, namelijk 6 april. Op die dag komen de mensen samen om de godin te vereren. Ze bouwen altaren op het strand om daar rijst, maaltijden en offers te brengen. In andere dorpen aan de kust gooien ze de offers in de oceaan en bidden ze naar de godin voor bescherming en goede vangst. Op deze manier hopen de dorpelingen de godin tevreden te houden zodat de oceaan kalm blijft op het moment dat de vissers uitvaren. De offers zijn ook een manier om bescherming te vragen aan de godin voor eventuele gevaren wanneer de vissers gaan varen. Uiteindelijk werd 6 april in geheel Indonesië uitgeroepen tot Nationale Vissersdag, maar voor velen is de dag nog steeds gewijd aan de koningin van de zuidelijke zee. d

Mysteriën van Eleusis

emmA vAn benthem - In Eleusis, een stad niet ver van Athene, ontstond tijdens de Oudheid een mysteriecultus die uitgroeide tot een van de populairste uit die periode. De feestelijkheden die plaats vonden waren ter eren van de godin van de landbouw en vruchtbaarheid Demeter, haar dochter, godin van de lente Persephone en de god van de wijn Dionysos, die in de mysteriën Iakchos heette. Een mysteriecultus wordt gekenmerkt door initiatierituelen met een vrijwillig, persoonlijk en geheim karakter. Vooral het laatste is gelukt bij de Mysteriën van Eleusis. Ondanks de populariteit van de cultus, is er zeer weinig bekend van de gebruiken, de mysteriën, die tijdens deze feestelijkheden plaats vonden. Wel bekend is dat de symbolische betekenis van de mysteriën is verbonden met de mythe waarin Persephone wordt ontvoerd door de koning van de onderwereld Hades.