Het beroemde Bradley-Martinbal

PetrA cSelényi - Het Bradley-Martinbal wordt vandaag de dag gezien als een van de duurste feesten allertijden. Dit feestje vond plaats in het Waldorf Hotel in New York en heeft, gecorrigeerd voor inflatie, in totaal 9,7 miljoen dollar gekost. Ook al was het feestje een sociale triomf, het zorgde voor veel negatieve aandacht in de pers. Maar wat was er zo speciaal aan dit feestje en waarom was het zo duur?

De persoon die dit fantastische feest heeft georganiseerd is Cornelia Bradley-Martin, vrouw van Bradley Martin. Deze man was een Amerikaanse socialite en miljardair. Nadat het paar zes miljoen dollar had geërfd, wat tegenwoordig gelijk zou staan aan 162 miljoen dollar, klommen zij al spenderend op tot in de hogere maatschappelijke kringen. Tijdens hun huwelijk stond Cornelia bekend om haar grote collectie sieraden waaraan zij veel had uitgegeven. Het echtpaar organiseerde met dit geld ook talloze diners en ballen. Bovendien was de familie prominent binnen het Britse society-leven nadat hun dochter trouwde met de Engelse graaf William Craven. Maar Cornelia wilde ook New York veroveren. Deze “verovering” kon alleen maar worden bewerkstelligd door een groot feest te organiseren. Het vermeende doel van dit feest was de economie van New York een duw in de rug te geven in een tijd waarin de stad een economische terugval beleefde. Hierbij had Cornelia het idee om de uitnodigingen kort van tevoren te versturen, zodat gasten geen tijd zouden hebben om hun jurk helemaal uit Parijs te laten komen maar bij lokale winkels moesten aankloppen. Er werden ook bloemen getransporteerd vanuit Zuid-Carolina en Alabama. Het Waldorf Hotel, waarin het bal plaatsvond, werd omgetoverd naar Versailles tijdens de regeerperiode van Lodewijk XV. Bovendien werd de genodigden

verzocht om in kostuum te komen en daarbij de koningen en koninginnen van de zestiende tot achttiende eeuw te imiteren. Al snel groeide dit bal uit tot thema van discussie in de pers. De Commercial Advisor schreef voorafgaand als volgt over het bal: ‘There is a great stir today in fashionable circles and even in public circles. The cause of it all is the Bradley-Martin ball, beside which the arbitration treaty, the Cuban question, and the Lexow investigation seem to have become secondary matters of public interest.’ Uiteindelijk kwamen van de twaalfhonderd genodigden ongeveer zeshonderd Het Waldorf Hotel werd opdagen. Voor elf uur stonden al ongeveer tweehonderd poliomgetoverd naar het tieagenten voor de deur van het Versailles van Lodewijk XV. Waldorf om het feest in goede banen te leiden. Nadat de gasten de deuren van het hotel binnentraden, werden zij naar de tweede verdieping geleid alwaar zij vijftien kleedkamers troffen vol make-up artiesten en pruikmakers, die de gasten hielpen bij hun transformatie en kostuumkeuzes. Mensen kleedden zich als Marie Antoinette, Maria Theresa van Oostenrijk en Mary, koning van Schotland. Niet alleen de vrouwen gingen voluit: zo verscheen Oliver Belmont in een harnas dat zo zwaar was dat hij bijna niet kon bewegen. Hierna gingen de gasten naar de balzaal waar Cornelia hen opving en aankondigde. Hier was ook een orkest aanwezig dat werken van Chopin, Mozart en zelfs Hongaarse volksmuziek ten gehore bracht. Om één uur ’s nachts werd het diner geserveerd met behulp van honderd obers. Het feest duurde uiteindelijk vijf uur lang en de totale kosten voor de gasten vielen uit op 400,000 dollar, een waar vermogen in die tijd. De kater kwam pas de dag daarna. Ook achteraf bleef de pers kritisch over de gebeurtenissen in het Waldorf Hotel. De exorbitante uitgaven werden onder de aandacht gebracht van het gemeentelijk bestuur, dat prompt de organisatoren en andere steenrijke gasten op een belastingverhoging trakteerde. Toch wisten de Bradley-Martins deze financiële aanslag te vermijden door hun huis in Amerika te verkopen en naar Engeland te verhuizen. Hun doel om een stempel te drukken op de New Yorkse high society-scene was toen al ruimschoots volbracht. d