Fox2-magazine Vol.6 by fox2 projects

Vol.6 Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2010 Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος - Απρίλιος 2011

Editorial

Η λύση βρίσκεται στην εξωστρέφεια Οι αλλεπάλληλες ανακοινώσεις περικοπών των αμυντικών προϋπολογισμών των ισχυρότερων ευρωπαϊκών χωρών δεν αφήνει αρκετά περιθώρια για χαμόγελα στην ευρωπαϊκή αεροναυπηγική βιομηχανία. Χώρες – πνεύμονες των μεγάλων εταιριών (Γαλλία, Γερμανία, Ην. Βασίλειο, Ιταλία, Σουηδία) αδυνατούν αισίως να υλοποιήσουν τους σχεδιασμούς τους. Στην καλύτερη περίπτωση απλώς τους αναβάλουν. Η Ευρώπη δεν πρέπει να μείνει πίσω. Δεν πρέπει να μείνει στάσιμη όταν ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα εξελίσσουν ήδη υπάρχοντα συστήματα και παρουσιάζουν νέα πιο εντυπωσιακά. Αν η ΚΕΠΠΑ δεν ορθοποδήσει, μένουν τότε μόνο οι εξαγωγές. Η Σαουδική Αραβία και η Ινδία δείχνουν την οδό. Αλλά μια οδό που αντέχει μόνο έναν. Έναν εύρωστο ή περισσότερους ασθενικούς να ανταγωνιστούν τους άλλους παίκτες του παγκόσμιου παιχνιδιού! fox2

Μόνιμες Στήλες Ειδήσεις Επίκαιρα Επιμέλεια Τεύχους Εν Κρυπτώ Afasias Deepred001 Fox2 Greekdefence Arda Mevlutoglu Shiv Aroor

www.fox2magazine.net

H USAF αναζητεί τον αντικαταστάτη του F-22

Υπογραφή για 20 F-35I Στην υπογραφή συμφωνίας ύψους 2,75 δισεκατομμυρίων δολαρίων την αγορά 20 μαχητικών F-35 από τις ΗΠΑ προχώρησε το Ισραήλ. Το Ισραήλ θα παραλάβει τα μαχητικά από το 2015 έως το 2017 και είναι η πρώτη χώρα που αγοράζει τα συγκεκριμένα αεροσκάφη εκτός από τις εννέα χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα ανάπτυξής του. Η συμφωνία Ισραήλ-ΗΠΑ υπεγράφη ύστερα από πο-

Η USAF εξέδωσε στις 4 Νοεμβρίου μία αίτηση για την παροχή πληροφοριών (CRFI) για το επόμενης γενιάς τακτικό αεροσκάφος (Next Gen TACAIR system). Η αίτηση είναι ανοιχτή προς όλες τις εταιρίες.Το νέο τακτικό αεροσκάφος, το οποίο προορίζεται να αντικαταστήσει τα μαχητικά F-22, θα μπορούσε να τεθεί σε υπηρεσία το 2030. Το αεροσκάφος πρέπει να είναι έτοιμο να προχωρήσει πέρα από το... στάδιο του πρωτοτύπου το 2020 και να βρίσκεται σε επιχειρησιακή λειτουργία για το διάστημα 2030 έως 2050. Θα μπορούσε να είναι προαιρετικά επανδρωμένο ή εξ αποστάσεως χειριζόμενο (μη επανδρωμένο). Η αρχική κύρια αποστολή του θα παραμείνει η κατάρριψη των εχθρικών αεροσκαφών. Το μελλοντικό σύστημα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους εξοπλισμένο με νέας γενιάς προηγμένα συστήματα για εφαρμογές ηλεκτρονικών επιθέσεων, εξελιγμένα ολοκληρωμένα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, παθητική ανίχνευση, ολοκληρωμένη αυτοπροστασία, δυνατότητες επίθεσης στον κυβερνοχώρο και να ενσωματώνει όπλα ενέργειας.

λυετείς διαπραγματεύσεις, που αφορούσαν την τιμή των αεροσκαφών, τη βιομηχανική συμμετοχή του Ισραήλ στην παραγωγή των F-35 και την προσαρ-

Συμφωνία Ινδίας – Ρωσίας για το FGFA

μογή των ισραηλινών δυνατοτήτων στον στόλο των αεροσκαφών που θα αποκτήσει. Το κόστος καθορίστηκε περίπου στα 96 εκατομμύρια δολάρια για κάθε αεροσκάφος, περιλαμβανομένου του κόστους του κινητήρα. Στη συμφωνία

περιλαμβάνονται

τα

κόστη για εξομοιωτές, ανταλλακτικά και συντήρηση.

Την υπογραφή συμφωνίας για τον κοινό σχεδιασμό του Μαχητικού Αεροσκάφους 5ης Γενιάς ( F G F A ) πραγματοποίησαν οι Ινδία και Ρωσία στις 21 Δεκεμβρίου 2010. Η συμφωνία περιλαμβάνει τη σχεδίαση και ανάπτυξη ενός μαχητικού εφοδιασμένου με τεχνολογίες stealth, supercruise, υπερευελιξία, δυνατότητα εσωτερικής μεταφορά οπλισμού και ικανό για δικτυοκετρικό πόλεμο.

41 επιπλέον Super Hornet για το USN Για την αναπλήρωση του κενού που δημιουργείται από τις μεγάλες καθυστερήσεις του προγράμματος JSF, το Αμερικανικό Ναυτικό προσανατολίζεται στην επιπλέον προμήθεια 41 μαχητικών τύπου F/A-18 E/F Super Hornet, κατά το διάστημα των αμερικανικών οικονομικών ετών 2012 έως 2014.

Kοινή αρχιτεκτονική για τα F-35 και F-22

Στον πάγο τα F-35Β Η Ιταλία μπορεί να επανεξετάσει τη σχεδιαζόμενη προμήθεια της έκδοσης STOVL του προγράμματος JSF. Μέχρι πρότινος ήταν γνωστό ότι η Ιταλία σχεδίαζε την επιχειρησιακή ένταξη του F-35B πριν από αυτήν της συμβατικής παραλλαγής του JSF. Σύμφωνα

με

τον

υφυ-

πουργό τις Ιταλίας για αμυντικά θέματα, Guido CROSETTO, η Ιταλία ίσως να μην προμηθευτεί καθό(c) LM

λου την έκδοση STOVL, και αντί αυτής να προμηθευτεί μόνο τα συμβατικά JSF.

Η Lockheed Martin εξετάζει την αναβίωση πολλών από τα πιο κρίσιμα συστήματα του F-22 στο υπό ανάπτυξη F-35. Η πρωτοβουλία θα δημιουργήσει μια κοινή αρχιτεκτονική που θα συνδέει την αναβάθμιση του ραντάρ, τη σουίτα συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου και επικοινωνιών και το σύστημα πλοήγησης και αναγνώρισης (CNI) και στα δύο αεροσκάφη. Η συγκεκριμένη στρατηγική απαιτεί μια «σημαντική αρχική επένδυση» αλλά «θα μπορούσε να αποφέρει κάποια μείωση των δαπανών σε μακροπρόθεσμη βάση», λέει ο κατασκευαστής. Η Lockheed Martin ανέπτυξε το F-22 περίπου μια δεκαετία πριν από το F-35. Και τα δύο αεροσκάφη μοιράζονται το χαρακτηριστικό της εταιρίας ως «πέμπτης γενιάς μαχητικά», αλλά σημαντικά υποσυστήματα που ενσωματώνονται στα δύο αεροσκάφη βασίζονται σε διαφορετικές αρχιτεκτονικές. Έτσι, η βελτίωση του υλικού ή του λογισμικού για την καλύτερη απόδοση του F-35 δεν μπορεί να εφαρμοστεί και για το F-22 ή και αντιστρόφως.

Η πολεμική αεροπορία της Ιταλίας είχει προβλέψει την προμήθεια 40 STOVL JSF, για να αντικαταστήσουν τα AMX, μαζί με 69 συμβατικά JSF, τα οποία είναι να αντικαταστήσουν τα Tornado. Το Ναυτικό της Ιταλίας επιθυμεί επίσης να αγοράσει 22 STOVL, για να αντικαταστήσει τα AV8 στο νέο αεροπλανοφόρο, το Cavour.

Επιχειρησιακά τα Super Hornet της RAAF Η πρώτη μοίρα της αεροπορίας της Αυστραλίας, εξοπλισμένη με μαχητικά F/A-18F, είναι πλέον επιχειρησιακή. Τα αεροσκάφη αντικατέστησαν τα F-111, τα οποία πέρασαν πλέον στο πάνθεον της αεροπορικής ιστορίας. Στη λιτή ανακοίνωσή της, η RAAF αναφέρει πως τα νέα αεροσκάφη θα προσδώσουν στην ισχύ πυρός της αεροπορίας. Τρία από τα πρώτα 12 μαχητικά φέρουν υποδομή για τη διαμόρφωση ηλεκτρονικού πολέμου. Η RAAF θα παραλάβει συνολικά 24 F/A-18F. (c) RAAF

To F-35 θα φέρει 4 πυραύλους Meteor Η εταιρία MBDA αποκάλυψε μια ελαφρώς τροποποιημένη έκδοση του πυραύλου αερομαχίας Meteor, που θα επιτρέπει στο μαχητικό F-35 να μεταφέρει τέσσερις πυραύλους του τύπου, στις εσωτερικές αποθήκες. Η συνολική έκταση του πτερυγίου του πυραύλου μειώνεται κατά περίπου 20% σε σύγκριση με τον αρχικό σχεδιασμό, ανέφερε ο ο Rob Thornley, αξιωματούχος της MBDA. Το νέο σχήμα του πυραύλου Meteor, του επιτρέπει να μεταφέρεται στον σχδιασμένο εσωτερικό χώρο για τους τέσσερις AIM-120C7 AMRAAM της Raytheon. Ο νέος σχεδιασμός του πυραύλου είναι το προϊόν μιας μελέτης της Lockheed, πριν από τρία χρόνια, με χρηματοδότηση του βρετανικού υπουργείου Άμυνας, με σκοπό την διερεύνηση της σκοπιμότητας για την μεταφορά τεσσάρων Meteor στον εσωτερικό κόλπο του F-35. Ο Meteor έχει προγραμματιστεί να ενταχθεί στο οπλοστάσιο του Rafale, του Eurofighter Typhoon και του Gripen, στο πλαίσιο ενός εξαεθνούς προγράμματος της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Σουηδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Lockheed, προηγουμένως, έχει αποκαλύψει έναν τροποποιημένο άνοιγμα του εσωτερικού κόλπου του F-35, ο οποίος δημιουργεί αρκετό χώρο για να μεταφέρονται μέχρι και έξι AMRAAM.

Παραλαβή εκσυγχρονισμένων F-16C/D «Barak 2020» από την IAF Η Ισραηλινή Αεροπορία παρέλαβε τα πρώτα εκσυγχρονισμένα F-16C/D «Barak 2020», ένα πρόγραμμα που στοχεύει στο να διατηρήσει αξιόμαχο τον στόλο των Fighting Falcon των παρτίδων που είχαν αποκτηθεί πριν από 15 περίπου χρόνια. Το πρόγραμμα «Barak 2020», το οποίο άρχισε να υλοποιείται μέσα στο 2009, προσθέτει στα αεροσκάφη νέο σύστημα HUD, ψηφιακό σύστημα επενημέρωσης, ραδιοζεύξη μεταφοράς εικόναςδεδομένων και άλλες πολλές βελτιώσεις, που έχουν σκοπό να φέρουν τα αεροσκάφη στο ίδιο επίπεδο με τα Sufa. Οι τροποποιήσεις που εξελίχθηκαν από την ΙΑΙ υλοποιούνται με συλλογές μετασκευής σε επίπεδο μονάδας, κάτω από την επίβλεψη και με τεχνική βοήθεια από το εργοστάσιο βάσης Νο 22, που υποστηρίζει το σύνολο του στόλου των ισραηλινών F-16.

Το Ομάν απέκτησε το Eurofighter; Σύμφωνα με το περιοδικό Air Forces Monthly, το Ομάν αγόρασε ήδη μαχητικά αεροσκάφη τύπου Eurofighter από τη Βρετανία. Σύμφωνα με το περιοδικό, στις 18 Οκτωβρίου πέταξε το πρώτο Eurofighter ZK380 (BT025) του Ομάν, με αριθμό σειράς OT001. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επίσημη επιβεβαίωση για την προμήθεια του Eurofighter από το Ομάν. Τον προηγούμενο Απρίλιο, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Γκόρντον Μπράουν, είχε αναφέρει ότι το Ομάν σχεδιάζει να προμηθευτεί το μαχητικό Eurofighter Typhoon. Το πακέτο, σύμφωνα με αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, αφορά την προμήθεια 24 μαχητικών του τύπου, αξίας 2,24 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η Κοινοπραξία Eurofighter έκανε γνωστή την παράδοση στις 17/12 του 250ου μαχητικού EF-2000 παραγωγής σε πελάτη. Το συγκεκριμένο αεροσκάφος, με κωδική ονομασία ISΟ38, παραδόθηκε στην 311Μ της ιταλικής αεροπορίας. Ο εκπρόσωπος της Κοινοπραξίας, Enzo Casolini, υπογράμμισε ότι αυτό αποτελεί άλλο ένα σημαντικό επίτευγμα για την ευρωπαϊκή κοινοπραξία και ότι η παράδοση 250 αεροσκαφών διαβεβαιώνει την αποτελεσματικότητα του EF-2000 αφού είναι το πολυπληθέστερο αεροσκάφος νέας γενιάς παγκοσμίως.

Η RAF εξετάζει την απόσυρση 55 Eurofighter Tranche 1

Η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία (RAF) εξετάζει το ενδεχόμενο της απόσυρσης άνω των 50 μαχητικών αεροσκαφών τύπου Eurofighter, του οικονομικού συμβολάιου Τ1. Τα 55 συνολικά αεροσκάφη, σύμφωνα με δημοσίευμα του βρετανικού Τύπου, κόστισαν περί τις 4,5 δισεκατομμύρια στερλίνες και βρίσκονται στο επιχειρησιακό δυναμικό της RAF εδώ και τρία χρόνια περίπου. Ο λόγος της πιθανής... απόσυρσης σχετίζεται με το οικονομικό σκέλος της υπόθεσης. Η RAF δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά να έχει σε επιχειρησιακή λειτουργία τα συγκεκριμένα αεροσκάφη.

Σ. Αραβία τι περιλαμβάνει το πακέτο των F-15SA Η Ινδία θέλει να εγκαταστήσει ραντάρ AESA σε Su-30MKI Η πολεμική αεροπορία της Ινδίας επιθυμεί να εγκαταστήσει το ραντάρ Zhuk-AE στα

μαχητικά

Su-

30MKI που έχει στο δυναμικό της. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη φέρουν σήμερα το ραντάρ Ν011Μ, τεχνολογίας PESA. To Zhuk-AE είναι τεχνολογίας AESA. Το ίδιο ραντάρ, με μικρότερη όμως διάμετρο, φέρεται από το MIG-35.

Στις 20 Οκτωβρίου η DSCA ενημέρωσε το Κογκρέσο σχετικά με την πώληση αεροσκαφών F-15SA στη Σαουδική Αραβία και το δυνητικό μέγεθος των όπλων και αισθητήρων που αυτά θα φέρουν. Εφόσον η λίστα εγκριθεί από τις ΗΠΑ στο σύνολό της, το εκτιμώμενο κόστος θα φθάσει το τρομακτικό ποσό των 29,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Στο δυνητικό πακέτο περιλαμβάνεται η πώληση 84 μαχητικών F-15SA και η αναβάθμιση των υφιστάμενων 70 F-15S στο επίπεδο των πρώτων. Μαζί με τα αεροσκάφη έχουν ζητηθεί: 170 radar τεχνολογίας AESA τύπου APG-63(v)3, 193 κινητήρες F-100GE-129 IPE, 100 πυροβόλα M-61, 193 ατρακτίδια ναυτιλίας LANTIRN, 338 HMS JHCMS, 462 διόπτρες νυκτός AN/AVS-9 NVG, 300 πύραυλοι αέρος-αέρος AIM-9X, 50 εκπαιδευτικοί πύραυλοι αέρος-αέρος AIM-9X, 500 πύραυλοι αέρος-αέρος AIM-120C7, 25 εκπαιδευτικοί πύραυλοι αέρος-αέρος AIM-120C, 1000 συλλογές δορυφορικής καθοδήγησης και καθοδήγησης laser για βόμβες των 500lb, 1.000 συλλογές δορυφορικής καθοδήγησης και καθοδήγησης laser για βόμβες των 2.000lb, 1.200 βόμβες GBU-24, 1.000 βόμβες GBU-31B V3, 1.300 CBU-105D/B WCMD, 50 CBU-105, 1.000 βόμβες Mk-82, 6.000 εκπαιδευτικές βόμβες Mk-82, 2.000 βόμβες Mk-84, 2.000 εκπαιδευτικές βόμβες Mk-84, 200.000 πυρομαχικά των 20mm, 400.000 εκπαιδευτικά πυρομαχικά των 20mm, 400 πύραυλοι αέρος-επιφανείας AGM-84 Block II, 600 πύραυλοι αντι-ραντάρ AGM-88B, 169 ψηφιακά συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, 158 ατρακτίδια σκόπευσης Sniper, 169 συστήματα IRST τύπου AAS-42, 10 ατρακτίδια αναγνώρισης DB-110 και 80 ατρακτίδια ACMI.

Παραλαβή του Tejas

Το Ισραήλ αναβαθμίζει τα F-15 A/B

Στις 11 Ιανουαρίου η ινδική αεροπορία παρέλαβε το πρώτο

εγχώριας

κατα-

σκευής ελαφρύ μαχητικό Tejas. Το Tejas θα αποκτηθεί από την ινδική αεροπορία σε 140 μονάδες και το ινδικό

ναυτικό.

αφορά

την

Όσον

αεροπορία,

πρόκειται να αντικαταστήσει τα υπέργηρα MiG-21 Fishbed. Η ανάπτυξή του ξεκίνησε το 1983, ωστόσο, επηρεάστηκε από τις αμερικανικές κυρώσεις προς την Ινδία λόγω των πυρηνικών της δοκιμών.

Η ισραηλινή πολεμική αεροπορία είναι να ενισχυθεί περαιτέρω με την επέκταση του προγράμματος αναβάθμισης των μαχητικών αεροσκαφών τύπου Boeing F-15 "Baz", συμπεριλαμβανομένων και των παλαιότεων μοντέλων A/B. Ένα πρωτότυπο έχει ήδη ολοκληρωθεί και θα χρησιμεύσει για την επιτάχυνση των εργασιών αναβάθμισης. Σύμφωνα με ισραηλινές αναφορές, η αναβάθμιση θα δώσει σε όλο τον στόλο των Baz την ικανότητα να εκτελέσουν μεγάλου βεληνεκούς αποστολές κρούσης

στα επόμενα 10 χρόνια. Τα F-15C/D της πολεμικής αεροπορία του Ισραήλ αναβαθμίστηκαν τα τελευταία χρόνια, αλλά η υπηρεσία δεν είχε προγραμματίσει να επενδύσει κεφάλαια στον εκσυγχρονισμό των A/B. Το έργο θα περιλαμβάνει επίσης βελτιώσεις στο ραντάρ του αεροσκάφους, καθώς και την ενίσχυση της ατράκτου. Επισήμως, η επέκταση της αναβάθμισης των F15 δεν σχετίζεται με τις καθυστερήσεις του προγράμματος F-35 Joint Strike Fighter της Lockheed Martin. Σύμφωνα με άλλες πηγές, το θέμα έχει αντίκτυπο σε ορισμένα προγράμματα που είναι συνδεδεμένα με την επιχειρησιακή ικανότητα των υφιστάμενων μαχητικών. Το Ισραήλ εξακολουθεί να έχει σε επιχειρησιακή λειτουργία 25 μονοθέσια F-15A και 5 διθέσια F15B, τα οποία παραδόθηκαν μεταξύ 1974 και 1978.

Ολοκληρώθηκε η πιστοποίηση του RBE2 - AA

Η Αίγυπτος αγοράζει DB-110

(c) Thales Με ένα ατρακτίδιο αναγνώρισης DB-110 πρόκειται να εφοδιαστεί η αιγυπτιακή αεροπορία με σκοπό να εξοπλιστεί ισάριθμο μαχητικό F-16C/D Block 50/52. Το τίμημα θα ανέλθει σε 10,84 εκατομμύρια δολάρια. Το DB-110

αναπαραγάγει

υψηλής ανάληψης εικόνες από υψηλά, μέσα και χαμηλά ύψη. Ατρακτίδια του Η Thales ανακοίνωσε ότι το ραντάρ AESA RBE2 έχει πιστοποιηθεί για το μαχητικό Rafale. Μετά από ένα πρόγραμμα πτητικών δοκιμών που διεξήχθησε μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου 2010, με το RBE2 σε Rafale, η Dassault Aviation επιβεβαίωσε ότι τηρούνται όλες οι πτυχές των επιδόσεων των ραντάρ, βάσει των τεχνικών προδιαγραφών της σύμβασης, συγκεκριμένα του «οδικού χάρτη» της γαλλικής διεύθυνσης εξοπλισμών (DGA).

ιδίου τύπου έχουν αποκτηθεί, μεταξύ άλλων, από τη Μεγάλη Βρετανία, την Πολωνία και την Ελλάδα.

Η δομή της ΠΑ για το 2011 Η Βουλή «υιοθετεί» τα ανήλικα παιδιά των χειριστών που έχασαν τη ζωή τους Η

Βουλή

«υιοθέτησε»

συμβολικά όλα τα ανήλικα παιδιά των χειριστών αεροσκαφών και ελικοπτέρων που έχασαν τη ζωή τους εν ώρα υπηρεσίας, από την κρίση των Ιμίων το 1996 και

μετά. Πρόκειται για επιπλέον 29 ανήλικα παιδιά, πέρα των τέκνων του

άτυχου

σμηναγού

Ιωσήφ Αναστασάκη που σκοτώθηκε πρόσφατη

κατά

την

σύγκρουση

δύο αεροσκαφών στην Κρήτη και του ταγματάρχη Ανδρέα Δερμάρη, που έχασε τη ζωή του με την συντριβή του ελικοπτέρου. Η απόφαση της Βουλής ισχύει από τα παιδιά των στελεχών του ΠΝ που σκοτώθηκαν τη νύχτα των Ιμίων.

Σύμφωνα με άρθρο του Λεωνίδα Μπλαβέρη για την εφημερίδα "Δημοκρατία", μέσα στο 2011 αναμένεται να λάβει χώρα η αναδιοργάνωση της Πολεμικής Αεροπορίας, που κυρίως θα χαρακτηρίζεται από συρρίκνωση του αριθμού μαχητικών και περιορισμού των παράπλευρων κοστών. Σύμφωνα λοιπόν με δηλώσεις του Α/ΓΕΑ, κου. Βασίλη Κοκλόζα, στην εφημερίδα, η αναδιοργάνωση θα αφορά επί το πλείστο δύο πτέρυγες μάχης: Τις 110ΠΜ και 116ΠΜ. Η 110ΠΜ θα αναγκαστεί να αποσύρει το σύνολο των αναγνωριστικών Phantom εκτός από ορισμένα που θα εξακολουθήσουν να αξιοποιούν το ατρακτίδιο ELINT ASTAC. Όσα αεροσκάφη αποσυρθούν θα χρησιμεύουν ως ανταλλακτικά για τα F4PI2000. Πέρα από τα ελάχιστα RF-4E που θα παραμείνουν εν ενεργεία, το οργανόγραμμα της 110 ΠΜ θα αποτελείται από δύο μοίρες εξοπλισμένες με F-16 (330M & 337M). H 116ΠΜ θα συνεχίσει να επιχειρεί τα Α-7 και τα F-16. H 336M, η μοναδική παγκοσμίως που πετά το Α-7 θα εξακολουθήσει να το αξιοποιεί έως το 2015, ενώ τα διθέσια TA-7 θα παραμείνουν σε υπηρεσία περισσότερο λόγω των ειδικών δεξαμενών που φέρουν και επειδή χρησιμοποιούνται ως εκπαιδευτικά για την κατάρτιση των νέων χειριστών. Η 335Μ θα παραχωρήσει μαχητικά από τη δύναμή της ώστε να δημιουργηθεί δεύτερη μοίρα με F-16C/D Block 52M, που θα αφορά είτε την 334Μ είτε την 342Μ. Στις υπόλοιπες πτέρυγες θα διατηρηθεί το υφιστάμενο οργανόγραμμα.

Λήψη συμβολαίου από την P&W Η Pratt & Whitney ανακοίνωσε την ανάληψη συμβολαίου ύψους 33,9 εκατομμυρίων δολαρίων για λογαριασμό της Πολεμικής Αεροπορίας. Αυτό περιλαμβάνει την παράδοση αναλωσίμων για την υποστήριξη των κινητήρων των μαχητικών F-16C/D Block 52+/Μ. Η εταιρία θα παραδόσει τέσσερα πακέτα βελτίωσης κινητήρα, γνωστότερα ως F-100-PW-229 EEP, και 16 modules κινητήρα. Ο πρώτος F-100-PW-229 EEP θα παραληφθεί το Δεκέμβριο. O EEP αναμένεται να μειώσει το κόστος χρήσης του κινητήρα και θα βελτιώσει το επίπεδο ασφάλειας. Ο F-100PW-229 EEP είναι η τελευταία εξέλιξη του F-100. Αυξάνει τα διαστήματα επιθεώρησής του από επτά σε 10 έτη και οδηγεί σε μία μείωση του κόστους χρήσης του της τάξης του 30%.

Παράδοση του δεύτερου εξομοιωτή για τα F-16C Block 52+ Την επίσημη παράδοση στην Πολεμική Αεροπορία του 2ου εξομοιωτή για τα μαχητικά F-16C/D Block 52+ ανακοίνωσε τον περασμένο Φεβρουάριο η αμερικανική εταιρία L-3 Link. Ο εξομοιωτής, που λειτουργεί στην αεροπορική βάση του Αράξου, μπορεί να διασυνδεθεί δικτυακά με τον 1ο εξομοιωτή που είχε παραδοθεί το 2005 στην αεροπορική βάση της Σούδας. Σύμφωνα με την ανακοίωση τύπου της κατασκευάστριας εταιρίας, οι δύο εξομοιωτές που επιχειρεί πλέον η Πολεμική Αεροπορία είναι από τους πλέον σύγχρονους στον κόσμο και καθιστούν την Ελλάδα τη μόνη χώρα - πλην των ΗΠΑ - που έχει τη δυνατότητα δικτυακής διασύνδεσης δύο υψηλής πιστότητας εκπαιδευτικών συστημάτων για τα μαχητικά F-16. Ο εξομειωτής επιτρέπει την εκπαίδευση των ιπταμένων τόσο σε αποστολές αέρος - αέρος όσο και αέρος - εδάφους. Ο εκπαιδευόμενος μπορεί να εντοπίσει, εγκλωβίσει και εμπλέξει με ακρίβεια στόχους με ποικιλία όπλων, όπως επίσης και να εξασκείται σε προσγειώσεις και απογειώσεις, εναέριο ανεφοδιασμό, πτήσεις σε χαμηλά ύψη και, φυσικά, διαδικασίες ανάγκης. Όλες αυτές οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες λαμβάνουν χώρα σε ένα υψηλού ρεαλισμού εικονικό περιβάλλον, με τη βοήθεια υψηλής ακρίβειας βάσεως γεωγραφικών δεδομένων και σε ποικιλία καιρικών συνθηκών. Για την απεικόνιση του εξωτερικού περιβάλλοντος ο εξομοιωτής χρησιμοποιεί το εννέα οθονών απεικόνισης σύστημα SimuSphere που παρέχει πεδίο θέασης 360 μοιρών. Ο προσωπικός υπολογιστής στον οποίο είναι εγκατεστημένο το σύστημα παραγωγής εικόνων όχι μόνο δημιουργεί αλλά και συσχετίζει τις εικόνες του εξωτερικού περιβάλλοντος αλλά και τις απεικονίσεις και ενδείξεις στο κόκπιτ. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ενέκρινε τελικά την απόκτηση των ισραηλινής προέλευσης πυρομαχικών ακριβείας SPICE για τον εξοπλισμό των αεροσκαφών τύπου F-16. Το εκτιμώμενο κόστος της αγοράς είναι 100 εκατομμύρια. Το σύνολο της παραγγελείας θα ταξινομηθεί κατά 70% στην έκδοση SPICE 1000 και κατά 30% στην έκδοση SPICE 2000.

25% έκπτωση για την αναβάθμιση όλων των F-16 Μία πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση έχουν ανακοινώσει στο ΥΠΕΘΑ σύμφωνα με το defencepoint.gr εκπρόσωποι της Lockheed Martin. Σύμφωνα με αυτήν, η αμερικανική εταιρία είναι πρόθυμη να αναβαθμίσει όλα τα μαχητικά F-16 της ΠΑ έναντι 900 εκατομμυρίων ευρώ, ρίχνοντας δηλαδή τις οικονομικές απαιτήσεις της κατά 300 εκατομμύρια. Παράλληλα, υπήρξε μνεία για την πρόταση της εταιρίας όσον αφορά το νέο ΑΦΝΣ και το ατρακτίδιο σκόπευσης Sniper.

Συζητήσεις για το ενδεχόμενο αναβάθμισης των Mirage 2000 Γαλλική αντιπροσωπεία βρέθηκε στην Αθήνα και παρουσίασε στην ελληνική πλευρά προτάσεις για την αναβάθμιση του στόλου των υφισταμένων μαχητικών Mirage 2000 στο επίπεδο Mirage 2000-5. Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού «Πτήση & Διάστημα» οι Γάλλοι έχουν προϋπολογίσει το πρόγραμμα στα 625 εκατομμύρια ευρώ, αρκετά παραπάνω από το σχεδιαζόμενο από την ελληνική πλευρά ποσό. Στην πρόταση δεν περιλαμβάνεται το κόστος αγοράς νέων όπλων. Επειδή φαντάζει αρκετά δύσκολο να προωθηθεί η συγκεκριμένη επιλογή, δεν αποκλείεται η παράθεση οικονομικότερης, ταυτόσημης με αυτήν που προτείνει η Lockheed Martin για τα F-16C/D Block 30, που θα αποσκοπεί στην αντικατάσταση τεχνολογικά ηλικιωμένων υποσυστημάτων του τύπου.

Σε πρώτο πλάνο η μέριμνα του υπάρχοντος υλικού

Με βάση δημοσίευμα του hellenicdefence.gr για τα 15 σημαντικότερα προγράμματα της Πολεμικής Αεροπορίας για το ΕΜΠΑΕ 2011-15 διαφαίνεται εύκολα η πρόθεση βελτιστοποίησης της κατάστασης του υπάρχοντος υλικού εξοπλισμού. Στις πρώτες προτεραιότητες του κλάδου βρίσκονται η Εν Συνεχεία Υποστήριξη (FOS) οπλικών συστημάτων, το πρόγραμμα συντήρησης των κινητήρων των μαχητικών F-16, όπως και η συντήρηση των πολεμικών αεροσκαφών, η προμήθεια και η συντήρηση πυραύλων αέρος – επιφανείας και η επαναπιστοποίηση πυραύλων. Όσον αφορά τη αγορά νέου υλικού υφίσταται η απαίτηση για την προμήθεια ελικοπτέρων SCAR με εξομοιωτή και επίγειου συστήματος εκπαίδευσης, η προμήθεια ατρακτιδίων, πυρομαχικών και αναλωσίμων ηλεκτρονικού πολέμου, η προμήθεια 40 νέων μαχητικών αεροσκαφών, η προμήθεια 28 νέων εκπαιδευτικών αεροσκαφών προκεχωρημένης και επιχειρησιακής εκπαίδευσης και η προμήθεια δύο συστημάτων επίγειας αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς. Στις 15 πρώτες θέσεις, τέλος, περιλαμβάνεται η αναβάθμιση των μαχητικών Mirage 2000E/B και η προμήθεια πρόσθετων μαχητικών του τύπου για αναπλήρωση απωλειών καθώς και η αναβάθμιση των F-16C/D Block 50D και Block 52 plus. Η απαίτηση της αναβάθμισης των F-16C/D Block 30 καταλαμβάνει την 27η προτεραιότητα, γεγονός που δεν αφήνει αρκετά περιθώρια για υλοποίησή της. Οι προβλεπόμενες πιστώσεις για το ΝΜΑ ανέρχονται σε 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ εκείνες για την αναβάθμιση των 95 F-16 σε 458 εκατομμύρια και των 20 Mirage 2000 σε 360 εκατομμύρια ευρώ.

Παρουσίαση πρότασης για αγορά του Rafale

Παραλαβή των πρώτων AW-139

Σύμφωνα με δημοσίευμα της 17/12 της εφημερίδας "Πρώτο Θέμα", πιέσεις δέχεται η ελληνική πλευρά από Γάλλους αξιωματούχους σε εξοπλιστικά ζητήματα όπως την νέα ελληνική φρεγάτα και το νέο ελληνικό μαχητικό. Στην περίπτωση του δεύτερου, κατά το συντάκτη του κειμένου, υπήρξε μνεία για δωρεάν αναβάθμιση των Mirage 2000E σε Mirage 2000-5 σε περίπτωση επιλογής του γαλλικής κατασκευής Rafale.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρίας Agusta Westland, κι όπως αναφέρει το ελληνικό site strategyreport.gr, πραγματοποιήθηκε στις 17/12 η παράδοση των δύο πρώτων μεταφορικών ελικοπτέρων AW-139 στην Κυπριακή Δημοκρατία. Τα δύο ελικόπτερα παρελήφθησαν για λογαριασμό του υπουργείου δικαιοσύνης. Η Κύπρος έχει παραγγείλει συνολικά πέντε AW-139. Τα υπόλοιπα τρία θα ενταχθούν στο οπλοστάσιο της Εθνικής Φρουράς.

Τι θα περιλαμβάνεται στην αναβάθμιση των AH-64A+

Τον πλήρη εκσυγχρονισμό 13 ελικοπτέρων AH-64A+ της ΑΣ στο επίπεδο των ΑΗ-64DHA προκρίνει σύμφωνα με δημοσίευμα του hellenicdefence.gr η τελική εισήγηση του ΓΕΣ καθώς και το δομικό εξοπλισμό των υπόλοιπων έξι. Το πρόγραμμα θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό επειδή η κατασκευάστρια εταιρεία θα παύσει να υποστηρίζει το μοντέλο Alfa το 2013. Στα πλαίσια του προγράμματος θα γίνει προμήθεια «συσκευών υποστήριξης, βλημάτων AGM-114M και AGM114N Hellfire II ημι-ενεργής καθοδήγησης λέιζερ με πολεμικές κεφαλές εκτόνωσης-θραυσμάτων και θερμοβαρική αντίστοιχα, καθώς και AGM-114L Longbow Hellfire αυτόνομης κατεύθυνσης από ερευνητή χιλιοστομετρικού ραντάρ», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το δημοσίευμα.

Το 2023 οραματίζεται η Τουρκία το δικό της μαχητικό

Η τουρκική πολεμική αεροπορία θα μπορούσε να θέσει σε υπηρεσία ένα εγχώριο δικηνητήριο μαχητικό αεροσκάφος περί το 2023, σύμφωνα με το γραφείο προμηθειών (SSM) της χώρας. Σχέδια για το τουρκικό μαχητικό παρουσιάστηκαν στην Άγκυρα στις 15 Δεκεμβρίου, με την τουρκική αεροδιαστημική εταιρεία TAI να αναλαμβάνει ως γενικός συντονιστής του προγράμματος. Το γραφέιο προμηθειών (SSM) έχει διαθέσει 20 εκατομμύρια δολάρια για την αρχική διετή φάση του σχεδιασμού, που θα διενεργείται από την TAI, με την εταιρεία να είναι επίσης υπεύθυνη για την προμήθεια κινητήρων από έναν ξένο κατασκευαστή. Σύμφωνα με τα σχέδια, το νέο μαχητικό θα είναι διαθέσιμο για επιχειρησιακή λειτουργία περίπου το 2023, για να αντικαταστήσει τα F-4 της McDonnell Douglas και τα F16 Block 30 της Lockheed Martin. Το μαχητικό θα λειτουργεί παράλληλα με τον σχεδιαζόμενο μελλοντικό στόλο των 100 μαχητικών τύπου F-35A , καθώς και με τα τελευταία μοντέλα των F-16. Ο υπουργός Άμυνας Βετσντί Γκονούλ λέει ότι η Άγκυρα έχει λάβει γνώση των σχεδίων της Νότιας Κορέας για το πρόγραμμα KF-X. Λεπτομέρειες δεν έγιναν γνωστές, πλην του γεγονότος της τουρκικής προθυμίας να συνεργαστεί με τη Νότιο Κορέα για το μαχητικό νέας γενιάς. Η κορεατική εταιρία ΚΑΙ εξακολουθεί να αναζητεί διεθνείς εταίρους για την ανάπτυξη του KF-X, με την Ινδονησία να έχει επίσης εκφράσει ενδιαφέρον. Εάν επιβεβαιωθεί η τουρκική απόφαση, θα αποτελέσει άσχημο νέο για τους υπόλοιπους κατασκευαστές μαχητικών, όπως η κοινοπραξία του Eurofighter, η οποία θεωρεί εδώ και καιρό την Τουρκία ως πιθανό μελλοντικό αγοραστή για το πολλαπλού ρόλου Typhoon.

Η Τουρκία υπέγραψε LOA για 6+8 CH-47F Σύμφωνα με το hellenicdefence.gr, τουρκικό περιοδικού ανέφερε πως τον Σεπτέμβριο του 2010 το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας υπέγραψε Επιστολή Προσφοράς και Αποδοχής (LOA) για την προμήθεια 6 CH47F Chinook με διακρατική σύμβαση Στρατιωτικής Πώλησης Εξωτερικού (FMS) και με δικαίωμα προαίρεσης για 8 πρόσθετα ελικόπτερα. Κατά το ίδιο δημοσίευμα, οι παραδόσεις θα αρχίσουν σε 36 μήνες.

Εννέα επιπλέον T129 για την Τουρκία H AgustaWestland, θυγατρική της ιταλικής Finmeccanica έχει συνάψει μια σύμβαση για εννέα επιθετικά ελικόπτερα τύπου T129, για τις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας. Η σύμβαση εκτιμάται σε 150 εκατομμύρια ευρώ, συμπεριλαμβανομένου και ενός εφεδρικού πακέτου εξαρτημάτων. Τα εννέα ελικόπτερα T129 θα συναρμολογηθούν από την Turkish Aerospace Industries (ΤΑΙ) και θα παραδοθούν από τα μέσα του 2012, ένα έτος νωρίτερα από την εκκίνηση των παραδόσεων των 51 συνολικά T129, τα οποία είναι υπό παραγγελία. Η σύμβαση αυτή αυξάνει τη συνολική δύναμη των ελικοπτέρων του τύπου σε 60 μονάδες. Οι παραδόσεις μέσα στο 2012, νωρίτερα κατά ένα χρόνο από το προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα για την πρώτη παραγγελία, υπογραμμίζουν την μεγάλη πρόοδο που έχει σημειωθεί στην ανάπτυξη του ελικοπτέρου, διαψεύδοντας παράλληλα όσους ανέμεναν ότι μετά το ατυχές συμβάν με την πτώση του ελικοπτέρου-πρωτότυπου, το πρόγραμμα θα πήγαινε χρονικά πίσω. Σημειώνεται πως το πρωτότυπο που συνετρίβη κατά τη διάρκεια μιας δοκιμαστικής πτήσης, δεν αποτελούσε το πρωτότυπο T129 ATAK, αλλά μία τροποποιημένη έκδοση ενός ιταλικού A129.

H Sikorsky κέρδισε τον τουρκικό διαγωνισμό για 109 ελικόπτερα Η Sikorsky Aircraft κέρδισε ένα τουρκικό συμβόλαιο αξίας 3,5 δισ. δολαρίων (2,4 δισ. ευρώ) την Πέμπτη, και οι δύο πλευρές θα επεξεργαστούν τις τελευταίες λεπτομέρειες της συμφωνίας, ανέφερε ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας κ.Βετσντί Γκονούλ. Η κύρια συμφωνία περιλαμβάνει την από κοινού παραγωγή 109 ελικοπτέρων πολλαπλού ρόλου συν μια επιλογή για 12 επιπλέον ελικόπτερα. Ο Γκονούλ δήλωσε ότι η Τουρκία θα μπορούσε να αυξήσει αργότερα τις παραγγελίες έως και 600 πλατφόρμες. Η ανακοίνωση της απόφασης έγινε μετά από ην συνάντηση του τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, στρατηγού Ισίκ Κοσανέρ.

Το Μάιο η παράδοση του πρώτου τουρκικού F-16D Block 50M

Η ΤΑΙ αναμένεται να παραδόσει το πρώτο από τα 30 συνολικά F16C/D Block 50M τον προσεχή Μάιο. Στις εγκαταστάσεις της, που ξανάνοιξε το 2009, έχουν ως σήμερα συναρμολογηθεί 240 F16C/D για λογαριασμό της τουρκικής αεροπορίας και 46 F16C/D για την Αίγυπτο. Το πρόγραμμα κατασκευής των 30 νέων F-16C/D Block 50M φέρει την ονομασία Peace Onyx IV. Αφορά την κατασκευή 14 μονοθέσιων και 16 διθέσιων, εφάμμιλων στις επιδόσεις με τα ελληνικά F-16C/D Block 52M.

του deepred001 Παρά το γεγονός ότι ο δημοσιοποιημένος αμυντικός προϋπολογισμός της Ιταλίας έχει μια προγραμματισμένη αύξηση των 266 εκατομμυρίων ευρώ, οι συνολικές εξοπλιστικές δαπάνες ύψους 3,45 δισεκατομμυρίων ευρώ που ζήτησε το ιταλικό υπουργείο Άμυνας και το υπουργείο Ανάπτυξης, θα μπορούσαν να είναι σε κίνδυνο, σύμφωνα με αμυντικούς αναλυτές. Ο προϋπολογισμός του υπουργείου Άμυνας περιέχει 18,2% μείωση των λειτουργικών δαπανών, στη συντήρηση και στην εκπαίδευση. κίνηση αυτή θα μειώσει περαιτέρω την απόδοση των ιταλικών ενόπλων δυνάμεων, και για πρώτη φορά αναμένεται να υπάο εξωτερικό, ενώ παράλληλα οι δαπάνες προσωπικού είναι σε άνοδο. Με ένα μεγάλο μέρος των αμυντικών επενδύσεων να είναι αφιερωμένο σε αεροδιαστημικά προγράμματα, η ιταλική πολεμική αεροπορία αγωνίζεται να διατηρήσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες της με προγράμματα αντικατάστασης του παλαιού εξοπλισμού, αρχίζοντας με την προμήθεια του μαχητικού F35 της Lockheed Martin. Τα αεροσκάφη τύπου Panavia Tornado και AMX πρόκειται να αναβαθμιστούν. Το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης την προμήθεια μέχρι 40 F-35 και 69 F-35A, προκει-

Το μέλλον της ιταλικής μένου να προσφέρουν την απαιτούμενη ευελιξία για τις επιχειρήσεις εκτός της ιταλικής επικράτειας. Τα αεροσκάφη αυτά, σε συνδυασμό με το STOVL F-35, θα συναρμολογηθούν σε μια μελλοντική γραμμή συναρμολόγησης στις εγκαταστάσεις της πολεμικής αεροπορίας κοντά στο αεροδρόμιο Malpensa του Μιλάνου. Οι κατασκευαστικές δραστηριότητες έχουν αρχίσει πρόσφατα μετά από ένα αρχικό συμβόλαιο ύψους 230 εκατομμυρίων ευρώ με την Alenia Aeronautica. Σύμφωνα με την αίτηση έγκρισης του αμυντικού προϋπολογισμού για το 2011, το νέο εργοστάσιο θα απαιτήσει μια συνολική επένδυση ύψους 800 εκατομμύριων ευρώ, προκειμένου να είναι έτοιμο για τις δραστηριότητες συναρμολόγησης το 2012 και να παραδώσει τα πρώτα αεροσκάφη το 2014. Στην ιταλική τελική γραμμή συναρμολόγησης σχεδιάζεται επίσης η κατασκευή των F-35 για τις Κάτω Χώρες και ενδεχομένως και για τη Νορβηγία. Ο ιταλικός στόχος είναι να γίνει το εργοστάσιο το κέντρο της συντήρησης, την επισκευής, ανακαίνισης και αναβάθμισης τω ευρωπαϊκών μαχητικών του προγράμματος JSF. Η ιταλική πολεμική αεροπορία σχεδιάζει να αναπτύξει το πρώτο της F-35B σε μονάδες στην αεροπορική βάση Amendola στα νοτιο-ανατολικά της χώρας, με δύο ακόμη βάσεις να αναμένεται να επιλεγούν ως κύριες βάσεις του CTOL F-35A. το πρώτο αεροσκάφος STOVL θα παραδοθεί στην ιταλική πολεμική αεροπορία στα μέσα του 2015, με την αρχική και την πλήρη επιχειρησιακή ικανότητα να αναμένεται να επιτευχθεί αντιστοίχως το 2017 και το 2019 . Η ιταλική κυβέρνηση έχει πιέσει την Lockheed να επεκτείνει το ρόλο της ιταλικής βιομηχανίας στο πρόγραμμα του F-35 πέραν των 38 εταιρειών που

πολεμικής αεροπορίας

συμμετάσχουν σε συνεργασία με τον κύριο φορέα, την Alenia Aeronautica. Το πρόγραμμα στην Ιταλία θα απασχολεί περίπου 1.800 άτομα προσωπικό και θα αποδώσει το μέγιστο όριο των 24 αεροσκαφών ανά έτος 24 και έξι πτέρυγες ανά μήνα. Σύμφωνα με τον υφυπουργός Άμυνας Guid Crosetto, μέχρι 17 επιπλέον ιταλικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν έργο στο JSF, ως αποτέλεσμα των προσπαθειών της Ρώμης. Άλλες εταιρείες που ήδη συμμετέχουν είναι οι Avio, Mecaer και Secondo Mona. Το άλλο κύριο πρόγραμμα της πολεμικής αεροπορίας της Ιταλίας αφορά τις συμβάσεις του μαχητικού Eurofighter. Αυτό είναι να αναπτυχθεί σε δύο κύριες αεροπορικές βάσεις, Grosseto και Gioia del Colle, για την κάλυψη του ιταλικού εναέριου χώρου. Με την σύμβαση Tranche 3A που υπογράφηκε τον Ιούλιο του 2009, η Ιταλία θα λάβει συνολικά 96 αεροσκάφη έναντι των προγραμματισμένων 121 Eurofighter, με το υπουργείο Άμυνας να έχει ανακοινώσει την πρόθεσή του να ακυρώσει τη δέσμευση για την Tranche 3Β. Οι παραδόσεις συνεχίζουν με αεροσκάφη της Tranche 2, και οι πιλότοι είναι εξοπλισμένοι με ένα κράνος HMSS. Ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αναβάθμισης του αεροσκάφους AMX ολοκληρώθηκε, βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητα του μαχητικού, το οποίο έχει αναπτυχθεί στο Αφγανιστάν. Χάρη στο ατρακτίδιο Rafael Reccelite και το υποσύστημα μεταφοράς εικόνων σε πραγματικό χρόνο, το αεροσκάφος αναβάθμισε θεαματικά τις δυνατότητές του. Ο στόλος των αεροσκαφών Tornado IDS/ECR είναι εν τω μεταξύ αντικείμενο ενός προγράμματος επέκτασης της επιχειρησιακής ζωής (MLU)α. Το πρώτο από τα 15 "Ret 7" βρίσκεται στο στάδιο των δοκιμών αποδοχής. Το αεροσκάφος διαθέτει ένα νέο κόκπιτ, κύριο υπολογιστή, συστήματα πλοήγησης, επικοινωνίας και αναγνώρισης, όπως και οπλικά συστήματα. Την πρώτη παρτίδα θα ακολουθήσει μια μελλοντική σύμβαση για 25 πλήρως αναβαθμισμένα Tornado. Το αεροσκάφος ενσωματώνει ένα νέο σύστημα αυτο-άμυνας (DASS), που

αναπτύχθηκε από την Elettronica . Εκτός από την προσθήκη μικρής διαμέτρου βόμβες των Boeing/Oto Melara και ζεύξη δεδομένων Link 16, το πρόγραμμα θα προσθέσει τον πύραυλο AARGM AGM88E στο αεροσκάφος της έκδοσης ECR. Ως ένας από τους πρωτοπόρους στη χρήση τηλεκατευθυνόμενων εναέριων οχημάτων (UAV) στην Ευρώπη, η πολεμική αεροπορία της Ιταλίας συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα για την αναβάθμιση του στόλου των Predator της General Atomics, που έχουν ήδη αναπτυχτεί στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν σήμερα. Αυτό το πρόγραμμα θα τροποποιήσει έξι Predator, με νέους αισθητήρες και ένα αναβαθμισμένο κινητήρα, αλλά και με την προσθήκη νέων και μεγαλύτερων Predator Β, για την αντικατάσταση των απωλειών. Δύο συστήματα από το τελευταίο είδος είναι ήδη στην αεροπορική βάση Amendola, με το υπεύθυνο προσωπικό να λαμβάνει την απαιτούμενη εκπαίδευση από τον περασμένο Αύγουστο. Η αρχική επιχειρησιακή ικανότητα του Predator Β αναμένεται εντός του πρώτου εξα-

μήνου του 2011. Μια συμφωνία για μια νέα κοινή πλατφόρμα G222VS για αποστολές πληροφοριών (ISR) έχει αναβληθεί λόγω των περιορισμών του προϋπολογισμού. Μετά από χρόνια αναβολής, η πολεμική αεροπορία της Ιταλίας ξεκίνησε με την αντικατάσταση του στόλου των ελικοπτέρων, με την προμήθεια των ελικοπτέρων AW101 της AgustaWestland για αποστολές CSAR και για επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων. Ο συγκεκριμένος τύπος θα αντικαταστήσει τα υφιστάμενα AB212 ICO της

Agusta-Bell και τα HH-3F της Sikorsky. Η Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών της ιταλικής πολεμικής αεροπορίας έχει αναθέσει στην AgustaWestland μια σύμβαση για τα δύο πρώτα από τα δώδεκα AW101 CSAR, καθώς και για τις σχετικές υπηρεσίες στον τομέα της κατάρτισης και την υλικ ο τ ε χ ν ι κ ή υποστήριξη. Οι παραδόσεις θα γίνουν μεταξύ του 2014 και 2017, με τη δυνατότητα της οπτιόν για άλλα τρία ελικόπτερα. Τα ελικόπτερα θα είναι εξοπλισμένα με μια ηλεκτρονική σουίτα αυτοπροστασίας, η

οποία προέρχεται από την ανάπτυξη του συστήματος DASS για το Tornado. Με μια άλλη συμφωνία, η αεροπορική δύναμη θα αποκτήσει 10 AW139 ως μια προσωρινή λύση για τις εγχώριες ανάγκες στον τομέα SAR - η σχετική συμφωνία περιμένει την οριστική έγκριση του υπουργείου Άμυνας. Τα ελικόπτερα θα πρέπει να παραδοθούν τη διετία 2011-12, με το μακροπρόθεσμο όραμα της πολεμικής αεροπορίας να είναι η χρήση των ικανοτήτων του υπό ανάπτυξη AW149. Η Alenia Aermacchi

υπέγραψε μια σύμβαση τον Νοέμβριο του 2009 για τα έξι πρώτα προηγμένα εκπαιδευτικά (LIFT), από ένα αρχικό σύνολο 15 T-346A, καθώς και για μια πρώτη παρτίδα του συναφή εξοπλισμού κατάρτισης εδάφους και διοικητικής μέριμνας. Οι παραδόσεις θα αρχίσουν το 2012. Η ιταλική πολεμική αεροπορία θα διαχειρίζεται επίσης στο μέλλον τέσσερα αεροσκάφη θαλάσσιας περιπολίας ATR-72MP. Αυτά θα αντικαταστήσουν τα Breguet Atlantique 1, τα οποία είναι από κοινού επανδρωμένα με προσωπικό από την Αεροπορία και το Ναυτικό. Η σχετική τροποποίηση της σύμβασης θα πρέπει να υπογραφεί πριν από το τέλος του 2011, για να προστεθεί στα αερο-

σκάφη μια σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου και ανθυποβρυχιακού εξοπλισμού, καθώς το πρώτο αεροσκάφος θα πρέπει να παραδοθεί τέλη του 2012. Η ικανότητα της Ιταλίας να διεξάγει εκστρατευτικές επιχειρήσεις στηρίζεται στην επιχειρησιακή υποστήριξη και τα υψηλά ποσοστά διαθεσιμότητας των μεταγωγικών C130J και C-27J. Μετά από χρόνια καθυστέρησης, η ιταλική αεροπορική δύναμη ξεκίνησε τον προηγούμενο Οκτώβριο με τις δοκιμές αποδοχής στο Wichita του Κάνσας των ΗΠΑ, με το πρώτο εναέριο τάνκερ τύπου Boeing KC-767A. Αυτό

θα παραδοθεί στο τέλος του 2010 ή στις αρχές του 2011. Το δεύτερο τάνκερ θα ακολουθήσει ένα μήνα αργότερα, ανάλογα με την εκτέλεση των δοκιμών του πρώτου αεροσκάφους, ενώ τα άλλα δύο θα έρθουν σε μεταγενέστερο στάδιο. Πέντε από τα C-130J της ιταλικής πολεμικής αεροπορίας μπορούν επίσης να εκτελέσουν εν πτήσει αποστολές ανεφοδιασμού με καύσιμα. Η πολεμική αεροπορία θα πρέπει επίσης αυτό το έτος υπογράψει μια σύμβαση με την εταιρία Elettronica για να αναπτύξει ένα υπέρυθρο σύστημα αντιμέτρων για τα μεταγωγικά αεροσκάφη και τα ελικόπτερα αργότερα, στο πλαίσιο μιας κοινής ανάπτυξης με την ισραηλινή Elop.

SDSR: περικοπές αεροσκαφών για τη Μεγάλη Βρετανία Με την κοινοβουλευτική ομιλία του Βρετανού πρωθυπουργού Τζέιμς Κάμερον ανακοινώθηκε η νέα Στρατηγική Ανασκόπηση Άμυνας και Ασφάλειας (SDSR). Τι περιλαμβάνει για τις αεροπορικές δυνάμεις της χώρας; Είναι τελεσίδικη; των deepred001 & fox2 Στο λόγο του για τη μελλοντική δομή της Βασιλικής Αεροπορίας (RAF) ο Κάμερον γνωστοποίησε την απόσυρση ολόκληρης της δύναμης μαχητικών Harrier καθώς επίσης τη συρρίκνωση της σημερινής δύναμης των βομβαρδιστικών Tornado κατά δύο μοίρες. Η απόσυρση των Harrier, που αφήνουν χωρίς μαχητικά τα υφιστάμενα αεροπλανοφόρα του Βασιλικού Ναυτικού (RN), πραγματοποιήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2010. Το μαχητικό, που έδρασε πρωταγωνιστικά κατά τον πόλεμο των Φώκλαντ, υπηρέτησε στις τάξεις της RAF τις τελευταίες δεκαετίες και ανέπτυξε πολεμική δράση στο Νότιο Ατλαντικό, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και το Αφγανιστάν. Κατά την τελετή

απόσυρσης πέταξε σχηματισμός 16 αεροσκαφών διαφορετικών εκδόσεων. Τα αεροσκάφη θα παραμείνουν επίσημα σε υπηρεσία έως το τέλος Μαρτίου. Έπειτα θα τεθούν σε καθεστώς αποθήκευσης. Πέρα από το χώρο των μαχητικών, η RAF θα απολέ-

σει το στόλο των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας Nimrod, μεταξύ των οποίων βρίσκονται εννέα νεότευκτα αεροσκάφη της έκδοσης MR4. Η αναπάντεχη αυτή κίνηση στηρίζεται στο υψηλό κόστος τους, ενώ βαρύ θα είναι το πλήγμα για την εγχώρια αεροδιαστημική βιομηχανία. Παράλληλα, με την απόσυρση των Nimrod, η Βρετανία δεν θα έχει πλέον τη δυνατότητα αυτόνομης εναέριας έρευνας για την ανίχνευση εχθρικών υποβρυχίων. Το Γεγονός έχει προκαλέσει αρκετά παράπονα, και μάλλον θα επιλυθεί με την περιπολία αεροσκαφών συμμαχικών χωρών (όπως των ΗΠΑ). Η προμήθεια των 22 CH-47 θα συρρικνωθεί σε 12. Ο εκσυγχρονισμός των Puma πάντως θα συνεχιστεί. Τα

μεταφορικά C-130J θα αποσυρθούν μία δεκαετία νωρίτερα, με καταληκτική ημερομηνία το 2022, έτος εισαγωγής του A-400M. Τέλος, τα υπερσύγχρονα αεροσκάφη επίγειας επιτήρησης τύπου Sentinel R1 ASTOR θα αποσυρθούν, αν και δεν έχουν παρά ελάχιστα έτη χρήσης, όταν οι συνθήκες στο Αφγανιστάν το επιτρέψουν και θα αντικατασταθούν από τρία RC135W River Joint από το 2015. Η RAF, επιπλέον θα απολέσει 5.000 προσωπικό, αριθμό που θα ανέλθει σε 6.500 ως το 2020. Παρελθόν τα F-35B Άλλη μία πτυχή είναι η ακύρωση της αγοράς των μαχητικών F-35 της έκδοσης –B και η αντικατάστασή της από αεροσκάφη της έκδο-

σης –C. Η απόκτηση των πρώτων, που είχε προηγουμένως προωθηθεί ως αντικαταστάτης των Harrier, αναθεωρήθηκε επειδή έχουν μεγαλύτερο κόστος κτήσης από τα –C και επειδή φέρουν λιγότερη ποσότητα οπλισμού. Παρόλα αυτά δεν αναγγέλθηκε ο τελικός αριθμός των F-35C που θα αγορασθούν. Χωρίς αεροπλανοφόρα για 10 χρόνια Στο πλαίσιο της νέας Στρατηγικής Άμυνας και Ασφάλειας για το Ηνωμένο Βασίλειο, το Ναυτικό θα φέρει το κύριο βάρος των περικοπών: θα χάσει πέντε κύρια πολεμικά πλοία και 4.000 προσωπικό. Τα μαχητικά Harrier θα αποσυρθούν, η σημερινή ναυαρχίδα του στόλου, το αεροπλανοφόρο HMS Ark Royal θα αποσυρθεί από την ενεργό υπηρεσία άμεσα. Το πρώτο από τα δύο νέα αεροπλανοφόρα θα τεθεί σε υπηρεσία το 2016, αλλά θα

είναι τροποποιημένο για να μεταφέρει ελικόπτερα - πριν αδρανοποιηθεί επ 'αόριστον, ή πωληθεί μετά την εισαγωγή του δεύτερου αεροπλανοφόρου σε υπηρεσία. Ο Κάμερον δήλωσε πάντως πως το ένα από τα πλοία θα διαθέτει καταπέλτη και ότι για λογαριασμό του θα αποκτηθούν αεροσκάφη F-35C. Ωστόσο, ακόμη και όταν έρθει το δεύτερο αεροπλανοφόρο, τα μοναδικά αεροσκάφη που ενδέχεται να είναι σε θέση να το χρησιμοποιήσουν, θα είναι αμερικανικά ή γαλλικά, με το F-35C να εισάγεται σε επιχειρησιακή λειτουργία περί το 2020. Αυτό σημαίνει ότι το Ναυτικό των Βρετανών δεν θα διαθέτει δικά του αεροσκάφη που να πετούν από τα αεροπλανοφόρα του, για περίπου 10 χρόνια και πως ξένοι πιλότοι που πετούν ξένα αεροσκάφη, θα αναλάβουν αυτό το έργο για λογαριασμό της Βρετανίας. Αλλά ακόμα και αυτά πιθανότατα δεν θα είναι σε θέση να πε-

τάξουν από ένα βρετανικό αεροπλανοφόρο νωρίτερα από το 2016. Συμφωνία Βρετανίας – Γαλλίας Η αδυναμία του RN να διαθέτει την επόμενη δεκαετία κάποιο αεροπλανοφόρο και το αυξανόμενο κόστος χρήσης τέτοιων πλοίων οδήγησε τις ηγεσίες της Βρετανίας και της Γαλλίας να συμφωνήσουν στις 2 Νοεμβρίου 2010 στην από κοινού δημιουργία μιας ναυτικής αρμάδας αποτελούμενης από αεροπλανοφόρα και πλοία συνοδείας. Έρχονται νέες περικοπές; Είναι η SDSR για την επιχειρησιακή οροφή της RAF; Σύμφωνα με τον αντιπτέραρχο Greg Bagwell όχι. Με δήλωσή του, που δημοσιεύθηκε στο defensenews.com, ο στόλος των αεροσκαφών της RAF μπορεί να μειωθεί κατά το ήμισυ μέχρι το 2020 περίπου.

«Οδεύουμε για πέντε Μοίρες Typhoon και μία Μοίρα JSF [Joint Strike Fighter]», δήλωσε ο υπαρχηγός της RAF, Air Marshal Greg Bagwell. Αυτό μπορεί να σημαίνει 107 Typhoon, συν περίπου 40 F-35C JSF που θα υποστηρίζονται από 20 έως 25 πληρώματα, αναφέρει ο Bagwell. Οι βρετανοί αξιωματικοί θα ήθελαν έως και 100 F-35C. Ο αριθμός των Typhoon θα μπορούσε να ψαλιδιστεί ακόμα περισσότερο, αν η Βρετανία και το Ομάν σφραγίσουν τη συμφωνία για την αποστολή στον Περσικό Κόλπο των βρετανικών αεροσκαφών. Τα αεροπλάνα θα μπορούσαν να αποσπασθούν από την υπάρχουσα διάταξη της RAF. Το ερώτημα είναι εάν θα αργότερα αντικατασταθούν από καινούρια, είπε ο ίδιος. Σύμφωνα με τον ίδιο, η RAF ίσως να πωλήσει 55 αεροσκάφη του αρχικού συμβολαίου (Tranche 1), από τα μέσα της δεκαετίας, επειδή θα κόστιζε πάρα πολλά χρήματα να φέρουν τα αεροσκάφη στο πρότυπο του Tranche 2 και Tranche 3. Όμως, ο στόλος Typhoon μπορεί να συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο, συνέχισε ο Bagwell. Υπενθυμίζεται ότι ήδη είδαν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες που θέλουν τα βρετανικά Typhoon να προορίζονται στο Ομάν και όχι στην RAF.

Mirage 2000-9 Υπέρ, κατά και πραγματικότητα Τους προηγούμενους μήνες βρέθηκε στην επικαιρότητα του έντυπου και ηλεκτρονικού ειδικού Τύπου η πρόθεση ενδιαφέροντος για την απόκτηση μέρους ή του συνόλου των μαχητικών Mirage 2000-9. Ποια είναι τα υπέρ, τα κατά και γιατί βρεθήκαμε να κάνουμε λόγο γι’ αυτά. του fox2

Υπέρ • τα αεροσκάφη είναι παρόμοια με τα Mirage 2000-5Mk.II της 331Μ. • μπορούν να αξιοποιήσουν το υφιστάμενο απόθεμα όπλων των Mirage 2000-5Mk.II • πρόκειται για μαχητικά 3,5 γενιάς με υπέρτερες επιδόσεις από όλα τα αεροσκάφη σήμερα εκατέρωθεν του Αιγαίου πέραν των F-16C/D Block 52+/M, με τα οποία βρίσκονται σε εφάμιλλο τεχνολογικό επίπεδο. • αν και είναι μεταχειρισμένα, σύμφωνα με τις ενδείξεις, δεν έχουν παρά λίγες ώρες πτήσης. • αυξάνει το στόλο των αεροσκαφών 3ης γενιάς, στην χειρότερη περίπτωση μόνο ποιοτικά. • εξυπηρετεί την αντικατάσταση των αεροσκαφών 2ης γενιάς

Κατά • Πρόκειται για αεροσκάφη 3,5ης γενιάς, την ώρα που η ΠΑ θα κληθεί να αντιμετωπίσει σε λίγα έτη αντίπαλα F-35 • δεν γνωρίζουμε την ακριβή τιμή κόστους ανά μονάδα. • διαθέτουν διαφορετικό σύστημα EW, πιθανόν γνωστό στην Τουρκική Αεροπορία από τις συνεκπαιδεύσεις της με την αντίστοιχη των HAE • δεν είναι πιστοποιημένα να αξιοποιήσουν τον πύραυλο AM-39. • αγορά τους προϋποθέτει πώληση των Rafale στα ΗΑΕ και έγκριση της γαλλικής κυβέρνησης για τη μεταπώληση των Mirage 2000-9 στη χώρα μας. • τα πρώτα αεροσκάφη δεν αναμένεται να παραδοθούν πριν το 2014. • τα αεροσκάφη θα παραδοθούν άοπλα, εκτός κι αν τα ΗΑΕ αγοράσουν νέα όπλα στα πλαίσια μιας δυνητικής απόκτησης Rafale.

Συμπεράσματα Το 1999, όταν αποφασίσθηκε η απόκτηση 15 νέων Mirage 2000-5Mk.II και η αναβάθμιση μόλις 10 Mirage 2000E, χάθηκε η μοναδική ευκαιρία αναβάθμισης όλων των υφιστάμενων αεροσκαφών του τύπου που διέθετε στις τάξεις της η ΠΑ. Η ηγεσία τότε προτίμησε την παραγγελία περισσότερων καινούριων μαχητικών και περιορίστηκε σε 25 Mirage 2000-5Mk.II + 25 Mirage 2000 RDM αντί της ύπαρξης 35 Mirage 2000Mk.II συνοδευόμενων με περισσότερα όπλα + μία ενδεχόμενη συμπλήρωση του αριθμού τους με πέντε νέα αεροσκάφη. Η αναβάθμιση των υφιστάμενων Mirage 2000 αφέθηκε για αργότερα αλλά δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Με δεδομένη την ακριβή πρόταση για την αναβάθμισή τους στο επίπεδο dash 5 αλλά και την απαίτηση για αναπλήρωση απωλειών του τύπου, φαντάζει λογική η εκδήλωση ενδιαφέροντος για την αγορά μίας μοίρας Mirage 2000-9. Μία κίνηση που θα βοηθούσε ενδιάμεσα την ΠΑ χωρίς να αποσπάσει την προσοχή της από το ΝΜΑ, ιδίως στο θέμα του προϋπολογισμού. Αν πάντως είχε παρθεί έγκαιρα απόφαση για τον εκσυγχρονισμού ολόκληρου του στόλου δεν θα φθάναμε σε αυτό το σημείο ούτε στη δημοσίευση δημοσιευμάτων για απαξίωση του οπλοστασίου τους.

Morning Wind 2010

CSAR στη Δυτική Ελλάδα! κείμενο: Γραφείο Τύπου ΓΕΑ, deepred001 φωτογραφίες: Γραφείο Τύπου ΓΕΑ

Από τις 11 έως τις 14 Οκτωβρίου 2010 διεξήχθη στη Δυτική Πελοπόννησο εκπαιδευτική άσκηση Έρευνας και Διάσωσης (Combat Search and Rescue CSAR) μεταξύ ελληνικών αεροπορικών δυνάμεων και της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας. Η άσκηση, με το κωδικό όνομα "Πρωινός Άνεμος 2010" ("Morning Wind 2010") οργανώθηκε και διεξήχθη από το ΚΕΑΤ με τις κατευθύσεις και τις οδηγίες του ΑΤΑ και του ΓΕΑ και με την υποστήριξη της 117 ΠΜ. Η ελληνική συμμετοχή συμπεριελάμβανε έξι μαχητικά αεροσκάφη (F-16, Mirage 2000-5 και F-4E PI2000), ένα ελικόπτερο Έρευνας και Διάσωσης Super Puma, ένα

αντιαεροπορικό σύστημα Crotale NG καθώς επίσης ένα ζεύγος ΑΗ-64Α+ του 1ου ΤΕΕΠ της Αεροπορίας Στρατού. Η ισραηλινή αεροπορία έλαβε μέρος με τρία επιθετικά ελικόπτερα AH64D και τρία ελικόπτερα Blackhawk. Η άσκηση αποτελούσε το τελευταίο κομμάτι της "Μίνωας 2010" το οποίο δεν είχε πραγματοποιηθεί έγκαιρα λόγω της ισραηλινής επίθεσης στο στολίσκο ακτιβιστών (αλλά και "ακτιβιστών") που κατευθυνόταν στη Γάζα. Στόχος της άσκησης ήταν η εκπαίδευση του προσωπικού και των δύο χωρών στη σχεδίαση και διεξαγωγή αεροπορικών επιχειρήσεων CSAR οι οποίες σκοπό

έχουν την διάσωση και ασφαλή επιστροφή πληρωμάτων τα οποία έχουν πέσει ή καταρριφθεί σε εχθρική περιοχή. Τα σενάρια της άσκησης εκτελέστηκαν στην Βόρεια, Δυτική και Κεντρική Πελοπόννησο καθώς και στο Ιόνιο Πέλαγος, ημέρα και νύχτα. Μικτοί σχηματισμοί ελικοπτέρων εκτέλεσαν αποπροσγειώσεις σε διάφορα σημεία κατά μήκος των σχεδιασθέντων δρομολογίων, αντιμετώπισαν επιθέσεις μαχητικών αεροσκαφών, ενώ εκτέλεσαν προσβολές στόχων εδάφους. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε και από τις δύο πλευρές στην ασφάλεια του προσωπικού και των μέσων της

άσκησης, μέσω της πιστής τήρησης των κανόνων ασφαλείας πτήσεων και εδάφους, τόσο στη φάση της σχεδίασης όσο και στην φάση της εκτέλεσης. Οι τελικές εντυπώσεις ήταν παραπάνω από θετικές και η παρουσία των ελληνικών πληρωμάτων ιδιαίτερα εγκωμιαστική. Κάτι άλλωστε που απέδειξαν τα διθυραμβικά σχόλια του επικεφαλής της ισραηλινής συμμετοχής.

Η συνεργασία από την ισραηλινή σκοπιά Σε ένα μικρό σύμβολο στον τοίχο διακρίνεται ένα μικροσκοπικό «Φάντασμα» όπου από το στομάχι του ξεπετάγεται ένα γιγαντιαίο ξύλινο άλογο, ένας Δούρειος Ίππος. Αυτό είναι το σύμβολο για την τακτική εκπαίδευση της Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία φιλοξένησε πέρυσι τρεις ισραηλινές πολεμικές Μοίρες για μία κοινή άσκηση. H Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία (IAF) έχει πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια ασκήσεις κατάρτισης εκτός των συνόρων του κράτους του Ισραήλ σε συνεργασία με ξένες αεροπορικές δυνάμεις, προκειμένου να εκπαιδεύσει τους πιλότους IAF σχετικά με το πώς να αντιμετωπίσουν σε έναν άγνωστο εναέριο χώρο ένα αγνώριμο και ασυνήθιστο εδαφικό περιβάλλον. Η εκπαίδευση που πραγματοποιήθηκε από την IAF σε συνεργασία με την ελληνική αεροπορική δύναμη στην Πελοπόννησο και σε περιοχές της Νότιας Ελλάδας ήταν μια απάντηση στην ανάγκη της IAF για την εκπαίδευση των χειριστών της σε άγνωστες περιοχές. Η άσκηση "Greek Breeze" ήταν η πρώτη συνεργασία μεταξύ της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας και της Αεροπορίας Στρατού. Η ισραηλινή ομάδα αποτελούντο από ελικόπτερα τύπου "Saraf" (Apache Longbow) και "Yansuf" (Blackhawk), τα οποία προέρχονταν από τις Μοίρες "Hornet", "Desert birds", και "Rolling Sword". Πάνω από την θάλασσα Η πρώτη πρόκληση για τις ισραηλινές Μοίρες, πολύ πριν το πρώτο κοινό μπρίφινγκ στην Ελλάδα, ήταν η πτήση των ελικοπτέρων πάνω από την θάλασσα για τόσες πολλές ώρες. «Η πρώτη αποστολή και ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να φέρουμε τα ελικόπτερα στην Ελλάδα», εξηγεί ένας πιλότος της Μοίρας "Hornet". «Η πτήση διήρκησε αρκετές ώρες, ώστε κάναμε ένα διάλειμμα στη μέση, γιατί δεν είχαμε την άδεια να πετάξουμε πάνω από έξι ώρες σε μια πτήση», εξηγεί ο ίδιος. «Αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες πτήσεις που έχω κάνει ποτέ σε ένα ελικόπτερο», συνεχίζει, «απαιτούσε έγκαιρο σχεδιασμό της κατανάλωσης καυσίμου, διότι μόλις βρεθήκαμε στον αέρα, δεν υπήρχε τρόπος να γυρίσουμε πίσω». Οι πιλότοι των ελικοπτέρων "Yanshuf" εκπαιδεύονται να αναζητούν εγκαταλελειμμένους ισ-

ραηλινούς πιλότους μακριά από τα σύνορα του Ισραήλ, ενώ αυτοί των "Saraf" εκπαιδεύονται στο να πραγματοποιούν επιθέσεις από τον αέρα. «Ήταν αδύνατο να ξέρουμε τι να περιμένουμε για την πτήση», θυμάται ένας χειριστής της Μοίρας "Rolling Sword". «Οι μετεωρολογικές συνθήκες άλλαζαν όλη την ώρα και αφού περάσαμε πάνω από τη θάλασσα, είδαμε μέρη που δεν είχαμε δει ποτέ νωρίτερα. Μαθαίνεις τους χάρτες εκ των προτέρων, αλλά μόλις είσαι εκεί στην πραγματικότητα, όλα φαίνονται διαφορετικά. Είναι αυτό που κάνει μια πτήση ιδιαίτερη». Στο τέλος της μακράς πτήσης, οι πιλότοι προσγειώθηκαν στην ελληνική βάση, όπου φιλοξενήθηκαν κατά την διάρκεια της παρα-

μονής τους στην Ελλάδα. Ένας-ένας βγήκαν οι ισραηλινοί από τα ελικόπτερα. Ο χειριστής της Μοίρας "Rollling Sword" εγκατέλειψε το πιλοτήριο προσεκτικά. «Μόνο στο τέλος της πτήσης μπορεί να νιώσεις την κούραση», είπε Η πρόγνωση Τα παράθυρα των στρατιωτικών λεωφορείων που μετέφεραν τα πληρώματα από την πύλη της βάσης στις εγκαταστάσεις της Μοίρας καλύφθηκαν από σταγόνες βροχής, οι οποίες πολύ γρήγορα συνοδεύτηκα από τον ήχο μιας δυνατής βροντής. Ορισμένοι ισραηλινοί πιλότοι προσπάθησαν να ρίξουν μια ματιά προς τον ουρανό, έξω από το παράθυρο του λεωφορείου, ελπίζοντας ότι η βροχή θα ακυρώσει τις πτήσεις. «Μην ανησυχείτε», είπε ο Amir Hirsh, ο στρατιωτικός μετεωρολόγος. «Από σήμερα το απόγευμα τα σύννεφα της βροχής θα είναι πολύ μακριά. Μόνο η ομίχλη στο βουνό με ανησυχεί». Στο λεωφο-

ρείο, ένα παρήγορος αναστεναγμός ακούστηκε. Μία από τις αποφάσεις που έλαβαν οι Ισραηλινοί, ως αποτέλεσμα του πολύνεκρου ατυχήματος ενός ελικοπτέρου "Yasur" στη Ρουμανία, ήταν η συμμετοχή ενός μετεωρολόγου από τη μονάδα μετεωρολογίας της IAF σε στρατιωτικές αναπτύξεις στο εξωτερικό. Ο Armin Hirsh ήταν ο πρώτος μετεωρολόγος που συμμετείχε σε αποστολή μετά από πολλά χρόνια. «Καταλάβαμε ότι χρειαζόμασταν ένα επαγγελματία μετεωρολόγο που μιλάει τη γλώσσα μας», εξήγησε ο αρχηγός της ισραηλινής αποστολής στον διοικητή της βάσης. «Οι καιρικές αλλαγές δημιουργούν καθημερινά διλήμματα για εμάς και οι συμβουλές ενός μετεωρολόγου μας βοηθούν να προγραμματίσουμε τον τρόπο των εξορμήσεων». «Η περιγραφή του καιρού σε αυτή την εκπαίδευση είναι ακριβής, σύμφωνα με την εκπαίδευση στη Ρουμανία», εξήγησε ο Hirsh. «Κατά συνέπεια, εάν η ομίχλη καλύπτει τα βουνά, αλλάζουμε απλώς τη διαδρομή». Από το μπρίφιγκ για το μπρίφιγκ, ο Hirsh έμεινε στην ελληνική μετεωρολογική βάση, μαθαίνοντας τις τοπικές καιρικές συνθήκες και τα τοπικά μετεωρολογικά συστήματα. Η πρόκληση Σε μια πτήση πάνω από μια περιοχή γεμάτη από ψηλά βουνά, το καθένα πάνω από 8.000 πόδια, οι ισραηλινοί πιλότοι θυμούνται με ένα χαμόγελο τις ασκήσεις που είχαν διεξαχθεί στο βουνό Χερμον στο Ισραήλ, το μοναδικό βουνό στο Ισραήλ του οποίου η κορυφή φτάνει περίπου το ήμισυ του ύψους των κορυφών στην περιοχή της Πελοποννήσου. Επιπλέον, η περιοχή του Χερμον είναι γνωστή λόγω των πολλών ασκήσεων που έχουν γίνει στον ίδιο τομέα πρακτικής «Η πρόκληση της πλοήγησης σε μια άγνωστη περιοχή δεν υπάρχει πουθενά στο Ισραήλ, επειδή οι πιλότοι το γνωρίζουν πολύ καλά», εξήγησε ο διοικητής της Μοίρας "Desert birds". «Ως εκ τούτου, η κατάρτιση σε μiα πιο λοφώδη περιοχή που είναι λιγότερο γνωστή, είναι πολύ σημαντική για μας». Στην ορεινή περιοχή, σε αντίθεση με μια περιοχή με ένα μόνο βουνό, οι πιλότοι χρειάζονται πιο περίπλοκη διαδικασία σχεδιασμού. «Στο Ισραήλ, όταν θέλετε να πάει υψηλότερα με το ελικόπτερο, δίνετε απλά περισσότερη δύναμη», εξήγησε ο διοικητής της Μοίρας "Rolling Sword". «Σε αυτή την περιοχή όμως, χτυπάτε ένα βουνό αν επιταχύνετε σε ευθεία γραμμή». Στην σχεδιασμό θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ο άνεμος που φυσά και μπορεί να φέρει το ελικόπτερο κοντά στο βουνό. Η προσγείωση σε μια ορεινή περιοχή είναι επίσης πολύ διαφορετική από την προσγείωση στο Ισραήλ. Η προσγείωση στον συγκεκριμένο χώρο πτήσεων στην Ελλάδα, ήταν μια πρόκληση για τους πιλότους από το Ισραήλ. «Υπάρχουν πολλοί μέθοδοι για να κάνουμε μια προσγείωση

με τον σωστό τρόπο», εξήγησε ο αρχηγός των "Desert birds". «Η ορεινή περιοχή σε συνδυασμό με τους επιχειρησιακούς λόγους, όπως η απόκρυψη από τον εχθρό, μας προκαλεί και μας αναγκάζει να βρούμε δημιουργικές λύσεις». Μια κοινή γλώσσα Οι ραδιοπομποί εγκατεστημένοι στο πιλοτήριο των ελικοπτέρων διακυμάθηκαν καθ 'όλες τις εξορμήσεις μεταξύ Αγγλικών, Ελληνικών και Εβραϊκών, συμβολίζοντας με τον καλύτερο τρόπο την αλλαγή που έγινε στους πιλότους σε όλη την κοινή άσκηση. Οι Έλληνες πιλότοι των ελικοπτέρων "Super Puma" και "Apache" συμμετείχαν σε όλες τις εξόδους - ενίοτε ως συνοδοί και άλλοτε ως εχθροί - και απαιτούντο ασύρματη επικοινωνία με τα ισραηλινά ελικόπτερα. Καθ 'όλη την πρώτη ημέρα, κάθε χειριστής επικοινωνούσε στη δική του γλώσσα, και συχνά πετούσαν αγγλικές λέξεις. Εκείνοι που κατάλαβαν, κατάλαβαν. Μετά από λίγες μέρες στη βάση και μετά από πολλά σημαντικά μπρίφινγκ, οι δύο πλευρές άρχισαν να μιλούν άνετα στα Αγγλικά και όταν ήταν έξω από το πιλοτήριο. Η χρήση της αγγλικής γλώσσας διαπέρασε τον φραγμό των ραδιοπομπών. Μάλιστα, υπήρχε μια αίσθηση στον ουρανό πάνω από την Ελλάδα για μια επιτυχημένη κοινή άσκηση και έναν ισχυρότερο δεσμό. Στο τέλος της κατάρτισης, ανώτεροι αξιωματικοί του Ισραήλ

ήρθαν στην ελληνική βάση. Στην τελευταία συζήτηση μεταξύ των επικεφαλείς δοιικητών της ελληνικής και της ισραηλινής δύναμης, ο Έλληνας αξιωματικός δήλωσε ότι «έχουμε κάθε πρόθεση να συνεχίσουμε την συνεργασία και να σας φιλοξενήσουμε όλους εδώ μαζί μας, τουλάχιστον μια άλλη φορά», με την ισραηλινή απάντηση να μην είναι λιγότερο θερμή, όταν ο αξιωματικός από το Ισαρήλ διακήρυξε: «Έχουμε τις ίδιες εντυπώσεις, καθώς και η από κοινού άσκηση ήταν πολύ επιτυχής. Θέλω να σας ενημερώσω ότι θα είναι τιμή να σας φιλοξενήσουμε σε μία από τις βάσεις μας στο Ισραήλ, έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να πετάμε μαζί και να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο ». «Μετά από πολλές μεγάλες μέρες μπορώ να πω ότι αν έρθω μετενσαρκωμένος, θα επέλεγα το ίδιο επάγγελμα», αστειεύτηκε ο Έλληνας διοικητής, με τον αξιωματικό από το Ισαρήλ να κουνά το κεφάλι συμφωνόντας. Μετά την παραδοσιακή χειραψία, ο ισραηλινός αξιωματικός επιβιβάστηκε στο ελικόπτερο "Yanshuf" και λίγο αργότερα απογειώθηκε μαζί με τα υπόλοιπα ελικόπτερα. Καθώς τα ελικόπτερα πέταξαν μακριά, οι ισραηλινοί οραματίστηκαν την τελική φράση από μια γνωστή ταινία: «Καζαμπλάνκα - Νομίζω ότι αυτή είναι η αρχή μιας όμορφης φιλίας».

J-20 & Shi Lang: Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται Η παρουσίαση του φιλόδοξου υπερμαχητικού 5ης γενιάς J-20 και η δημιουργία του πρώτου αεροπλανοφόρου για το Λαϊκό Ναυτικό φανερώνουν την επιθυμία του Πεκίνου να μετατραπεί σε παγκόσμια υπερδύναμη. των deepred001 & fox2 Μια πρώτη αποτίμηση για το νέο μαχητικό Το πρωτότυπο J-20 πραγματοποίησε στις 11 Ιανουαρίου 2011 την πρώτη του πτήση. Το αεροπλάνο απογειώθηκε στις 12:50 ώρας Πεκίνου. Κατά τη διάρκεια της 18-λεπτης πτήσης, το J-20 έκανε διάφορους κύκλους πάνω από... το αεροδρόμιο της περιοχής και προσγειώθηκε με ασφάλεια. Το J-20 συνοδεύτηκε από μαχητικά αεροσκάφη J-10. Το αεροσκάφος πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση, ενώ ο υπουργός Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών Ρόμπερτ Γκέιτς … Το «catch-up» της στρατιωτικής τεχνολογίας της Κίνας προχωρεί με τρομακτική ταχύτητα. Εικασίες για το προφίλ Η αρχική ανάλυση αφήνει τους δυτικούς εμπειρογνώμονες έκπληκτους από το μέγεθος του J-20, του οποίου το μήκος εκτιμάται με 70 πόδια περίπου. Θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι το δικινητήριο αεροσκάφος είναι σχεδιασμένο για μεγάλες αποστάσεις και για μεγάλα οπλικά φορτία. Ίσως θα μπορούσε το J-20, όταν είναι έτοιμο για την παραγωγική διαδικασία, να είναι ισάξιο με το αμερικανικό F-22 "Raptor" και ανώτερο από το μικρότερο, φθηνότερο και μονοκινητήριο F-35 Joint Strike Fighter. O Douglas Barrie από το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS), αναφέρει ότι η "κάναρντ-δέλτα διαμόρφωση", σε συνδυασμό με τα κεκλιμένα κάθετα πτερύγια, θυμίζει το ακυρωμένο πρόγραμμα 1.42 της ρωσικής MIG, και θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε γιατί οι Κινέζοι σχεδιαστές πορεύτηκαν βάσει αυτού του σχεδιασμού, και όχι βάσει της πλατφόρμας του F-22 της Lockheed ή του Τ -50 της Sukhoi. Το J-20 φαίνεται να είναι πολύ μεγάλο σε μέγεθος για έναν μαχητικό, και παραλληλίζεται περισσότερο με ένα αεροσκάφος στην κατηγορία του F-111 της General Dynamics, ή ορθότερα ίσως στην κατηγορία του Tupolev Tu-128, το οποίο έχει αποσυρθεί εδώ και πολύ καιρό. Το μέγεθος και μόνο, συνεπάγει ότι το J-20 δεν είναι ένα μαχητικό, αλλά ένα βομβαρδιστικό, γράφει το Flight International. Το J-20 μοιάζει με ένα επιπλέον κομμάτι του πάζλ στη στρατηγική της Κίνας να αποκόψει την πρόσβαση των Ηνωμένων Πολιτειών στον στρατηγικής σημασίας Δυτικό

Ειρηνικό - ένας κίνδυνος, για τον οποίο έχει επίσης προειδοποιήσει ο αμερικανός υπουργός Άμυνας Γκέιτς σε αρκετές περιπτώσεις. Ο Carlo Kopp και ο Peter Goon από τη δεξαμενή σκέψης "Air Power Australia" θεωρούν το J-20 ως ένα βαρύ μαχητικό-βομβαρδιστικό, το οποίο σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης θα μπορεί να εισχωρήσει βαθιά στην αμερικανική ελεγχόμενη περιοχή και θα μπορούσε να καταστρέψει τα κέντρα διοίκησης και τα αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Στό στόχαστρο των όπλων του J-20 τίθεται η αμερικανική βάση στη νήσο του Γκουάμ, όπως και οι στρατιωτικοί στόχοι στην περίφημη δεύτερη νησιωτική αλυσίδα, πρωτίστως στην Ιαπωνία και στη Κορεατική Χερσόνησο. Άλλοι εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι το J-20 είναι περισσότερο ένα βομβαρδιστικό. Την άποψη αυτή δικαιολογούν με το σχήμα του αεροσκάφους, το στενό ρύγχος και του τραπεζοειδείς αεραγωγούς των κινητήρων, που συνεπάγει ότι το αεροσκάφος έχει μετωπικά τα καλύτερα χαρακτηριστικά stealth. Αυτό δείχνει ότι η βασική σχεδιαστική σύλληψη είναι για να επιτεθεί σε σταθερούς στόχους. Αρκετές φωτογραφίες της πίσω πλευράς του αεροσκάφους, δείχνουν τα παραδοσιακά στρογγυλά, σταθερά ακροφύσια κινητήρα. Η έλλειψη γωνιακών ακροφυσίων, τα οποία σκορπούν τις εκπομπές του ραντάρ, όπως και η απουσία της ικανότητας της κίνησης των ακροφυσίων, «Vectoring», θέτουν ασφυκτικά όρια στο προφίλ του αεροσκάφους, σε σχέση με την ανίχνευση από εχθρικό ραντάρ από πίσω. Ο αμερικανικός blogger στρατιωτικών θεμάτων David Axe, δεν θεωρεί ότι το αεροσκάφος είναι αναχαιτιστικό ή βομβαρδιστικό. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα λεγόμενα canard στο μπροστινό μέρος του J-20 βελτιώνουν τις πτητικές επιδόσεις, αλλά αυξάνουν την ηχώ στο ραντάρ - περιληπτικά, τα canard επιτρέπουν σκληρές στροφές με χαμηλές ταχύτητες, ενώ σε μεγάλες ταχύτητες μειώνουν τους κραδασμούς του αεροσκάφους. Ο ίδιος συνεχίζει ότι το J-20 έχει σχεδιαστεί πρωτίστως για επιθέσεις σε χερσαίους στόχους, κατά μήκος των συνόρων Κίνας - και ως εκ τούτου επικίνδυνο για την Ταϊβάν και την στρατιωτική ισορροπία στα Στενά. To J-20 θα δημιουργήσει τη μεγαλύτερη άμεση απειλή για την Ταϊβάν, το νησί που το Πεκίνο θεωρεί κινεζικό έδαφος - που πρέπει να ανακτηθεί με τη βία αν χρειαστεί. Η πολεμική αεροπορία της Ταϊβάν αποτελείται κυρίως από αμερι-

κανικά μαχητικά F-16 και τα γαλλικά Mirage. Τα ηλεκτρονικά συστήματα αυτών θα δυσκολευτούν να αντεπεξέλθουν με την τεχνολογία stealth. Ένα κινέζικο μαχητικό stealth «θα υπονομεύσει σοβαρά τα πλεονεκτήματα της πολεμικής αεροπορίας της Ταϊβάν», δήλωσε ο Alexander Huang από το Πανεπιστήμιο της Ταϊπέι. Οι επιστήμονες της Kίνας είχαν την ευκαιρία να εξετάσουν πολλά ξένα μαχητικά αεροσκάφη, όπως τα αμερικανικά F22 Raptor και F-35 και τα μαχητικά EF-2000 Typhoon και Rafale από την Ευρώπη. Το προηγμένο κινεζικό μαχητικό J-10B χρησιμοποιείται στο πρόγραμμα του J-20 ως μια πλατφόρμα δοκιμών για πολλά υποσυστήματα. Η Ρωσία έχει παρέχει το λογισμικό για να αξιολογηθούν διαφορετικές προσεγγίσεις για τη μείωση του ραντάρ διατομής για το J20, για ένα καλύτερο προφίλ stealth. Η επιχειρησιακή ανάπτυξη του J-20 μπορεί να διαρκέσει χρόνια Ανοιχτό, ωστόσο, παραμένει πότε το J-20 θα αφήσει το καθεστώς του πρωτοτύπου πίσω του. Ο αναπληρωτής διοικητής της αεροπορικής δύναημης της Κίνας (PLAAF), στρατηγός He Weirong, δήλωσε σε κρατικά μέσα ενημέρωσης το Νοέμβριο του 2009 ότι το J-20 θα μπορούσε να τεθεί σε υπηρεσία εντός των επόμενων «οκτώ με δέκα ετών.» Είναι γενικά αποδεκτό ότι η Κίνα δεν μπορεί να παράγει τους δικούς της κινητήρες, αξιόπιστους και αρκετά ισχυ-

ρούς για αεροσκάφη όπως το J-20. Ακόμη και το αεροσκάφος Chengdu JF-17 Thunder – το οποίο προωθείται προς τα αναπτυσσόμενα κράτη, όπως το Πακιστάν, ως μια πλατφόρμα τρίτης γενιάς, τροφοδοτείται από τον ρωσικό κινητήρα Klimov RD-93. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, ένα πρωτότυπο J-20 είναι πιθανό να τροφοδοτείται με τους ρωσικούς κινητήρες του τύπου AL-31F, οι οποίοι είναι ήδη ενσωματωμένοι σε άλλα κινέζικα μαχητικά. Για το μεγάλο και βαρύ J-20, ο κινητήρας AL-31F πιθανόν να μην είναι αρκετά ισχυρός, αναφέρουν οι Carlo Kopp και Peter Goon. Για τα αμερικανικά αεροσκάφη stealth τύπου F-22 και F-35, καθώς και για το ρωσικό Sukhoi T-50, ήταν και είναι απαραίτητη η κατασκευή ειδικών κινητήρων. Αυτό ισχύει προφανώς και για το J-20, πιστεύουν οι Kopp και Goon. Για τους Κινέζους, η ανάπτυξη ενός τέτοιου κινητήρα θα μπορούσε να διαρκέσει μερικά χρόνια επιπλέον - ειδικά δεδομένου του γεγονότος ότι τα αεροσκάφη stealth έχουν πολύ ειδικές απαιτήσεις, για να μην απωλέσουν τα χαρακτηριστικά stealth που διαθέτουν. Η αεροπορική βιομηχανίας της Κίνας - πολιτική και στρατιωτική - έχει σημειώσει ραγδαία πρόοδο τα τελευταία χρόνια, αλλά εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από εισαγόμενη τεχνολογία. Ο τομέας των κινητήρων παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο πρόβλημα για την Κίνα, με τους κινητήρες από τη Ρωσία να τροφοδοτούν τα μαχητικά αεροσκάφη J-10 και J-11, ένα αντίγραφο του ρωσικού μαχητικού τύπου Su-27. Δυτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι οι δύο

πρωτότυπα αεροσκάφη έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα, με το ένα να χρησιμοποιεί ρωσικό κινητήρα, ενώ το άλλο, το αεροσκάφος που πέταξε την Τρίτη, χρησιμοποιεί έναν κινητήρα εγχώριας κατασκευής. Είναι αποδεκτό ότι αρκετοί τύποι κινητήρων αναπτύσσονται για να ανταποκριθούν στο ύψος των τεχνολογικών προκλήσεων - ο κινητήρας τύπου WS-10 και μια σειρά παραγώγων του. Οι κινητήρες δεν είναι το μοναδικό καυτό σημείο. Σύμφωνα με αναφορές του Richard Aboulafia από το U. S. Teal Group, στην διαδικτυακή υπηρεσία Defense Tech, ένα σύγχρονο μαχητικό αεροσκάφος απαιτεί τουλάχιστον έντεκα συστήματα να λειτουργούν αποτελεσματικά - συμπεριλαμβανομένης μιας άρτιας τεχνικής υποδομής, όπλα ακριβείας, προηγμένο ραντάρ και αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού. Μόνο ένα από αυτά τα έντεκα τμήματα είναι γνωστό ότι κατέχει η Κίνα: το ίδιο το αεροσκάφος, πλην των κινητήρων. Ο ίδιος συνεχίζει στην αναφορά του με την σημείωση ότι στο J-20 «υπάρχουν δύο αρκετά μεγάλα canards. Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούν να συμβιβαστούν με τον σχεδιαμό της χαμηλής παρατηρησιμότητας. Μοιάζει με κάτι που θα μπορούσε να είχε σχεδιαστεί το 1985.»Ως εκ τούτου, ορισμένοι ειδικοί προειδοποιούν για την υπερεκτίμηση του J-20 αυτή τη στιγμή. Ο αντιναύαρχος του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού David Dorsett, επικεφαλής της Ναυτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, δεν έδειξε να εντυπωσιάστηκε από την ιστορική επιτυχία της Κίνας: η πολεμική ετοιμότητα του J-20 εξακολουθεί να βρίσκεται πολλά χρόνια

στο μέλλον. Το προβλεπόμενο σύνολο των αισθητήρων παραμένει μια εντελώς άγνωστη πτυχή. Η Κίνα έχει να αποδείξει την ύπαρξη ενός ραντάρ AESA, ή τουλάχιστον ένα προηγμένο εγχώριο υποκατάστατο. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να καταστεί διαθέσιμο όταν ξεκινήσει η παραγωγή του αεροσκάφους, η οποία θα αποφέρει πιθανόν μερικές εκατοντάδες μαχητικά του τύπου – για την περίπτωση που αποφασιστεί η μαζική παραγωγή του, κάτι που προϋποθέτει πως το J20 δεν είναι μόνο μια πλατφόρμα επίδειξης αναδυόμενης τεχνολογίας. Βιομηχανική κατασκοπεία Το 2005, ένας πρώην σχεδιαστής του αμερικανικού βομβαρδιστικού Β2 της Northrop, ο Noshir Gowadia, συνελήφθη από τις αμερικανικές αρχές για την πώληση δεδομένων υψηλής διαβάθμισης σχετικά με την σχεδιαστική σύλληψη της τεχνολογίας stealth στο βομβαρδιστικό τύπου Β-2. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά stealth του Β-2 έχουν μελετηθεί εντατικά από τα ερευνητικά κέντρα της Κίνας. Τον Απρίλιο του 2009, έγινε γνωστό ότι εμπειρογνώμονες σε θέματα κυβερνοπολέμου επιτέθηκαν στους υπολογιστές του Αμερικανικού Πενταγώνου και υπέκλεψαν διαβαθμισμένα δεδομένα σχετικά με το πρόγραμμα F-35, με τις αμερικανικές αρχές να υποβαθμίζουν το περιστατικό.

Φιλοσοφικά λανθασμένη, επικίνδυνη και ηλίθια Δεν πρέπει να εκπλήσσει που η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο εισήρθε στο κλαμπ των χωρών που αναπτύσσουν προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη. Το J-20 εμφανίστηκε δημόσια νωρίτερα από ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες ανάμεναν. Στο Fox2 Magazine Autumn 09 Special Report αναφέρεται ότι το Αμερικανικό Πεντάγωνο είχε πλήρη επίγνωση της ύπαρξης του κινεζικού μαχητικού πέμπτης γενιάς, αλλά υποτίθετο ότι θα χρειάζονταν αρκετά χρόνια για να γίνει το σχέδιο πράξη. Το 2009, ο αμερικανός υπουργός Άμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς διαβεβαίωσε ένα ακροατήριο στο Σικάγο, ότι η Κίνα «δεν θα έχει αεροσκάφη πέμπτης γενιάς μέχρι το 2020» και μόνο «μια χούφτα» μέχρι το 2025. Η εμφάνιση του J-20 στον κινέζικο ουρανό, κατά την παραμονή του Ρόμπερτ Γκέιτς στο Πεκίνο, αυξάνει τις φωνές στη Δύση που θεωρούν την αμερικανική προσέγγιση «φιλοσοφικά λανθασμένη, επικίνδυνη και ηλίθια.» Shi Lang: επανάσταση και στη θάλασσα! Οι κινεζικές φιλοδοξίες κατασκευής και χρήσης πλοίων μεγέθους αεροπλανοφόρου είναι αρκετά παλιές, με ρίζες στη δεκαετία του 1970. Πριν το «Varyag», η Κίνα απέκτησε ένα

πρώην σκάφος παρόμοιας κατηγορίας του Βασιλικού Ναυτικού της Αυστραλίας (το «HMAS Melbourne») και τα τέως σοβιετικά πλοία «Minsk» και «Kiev». Και τα τρία πλοία αγοράσθηκαν για να μελετηθούν από την εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία. Στόχος της Κίνας αποτελεί η ναυπήγηση έως έξι πλοίων με τα οποία η ασιατική υπερδύναμη θα δημιουργήσει για πρώτη φορά ναυτική δύναμη «κυανού ύδατος» («blue water»). Το αεροπλανοφόρο «Varyag», αδελφό σκάφος του ρωσικού «Admiral Kuznetsov», αγοράσθηκε το 1998 από την Ουκρανία μέσω ιδιωτικού επενδυτικού σχήματος. Το κόστος κτήσης ανήλθε σε 20 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το «Varyag» προοριζόταν να λειτουργήσει ως πλωτό καζίνο. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν πραγματοποιήθηκε και έπειτα από έναν περιπετειώδη πλου το πλοίο έφθασε στα ναυπηγεία της περιοχής Dalian. Κατά τη διέλευσή του πλησίον της Σκύρου, δε το Νοέμβριο του 2001, το σκάφος κινήθηκε επικίνδυνα λόγω έντονης κακοκαιρίας προς την Εύβοια, σώθηκε όμως χάρη στις προσπάθειες του πληρώματος και των ελληνικών αρχών. Αρχική εκτίμηση ειδικών αναλυτών ήταν πως οι Κινέζοι το αγόρασαν για να το μελετήσουν. Άλλωστε, το ουκρανικό αεροπλανοφόρο είχε κατασκευαστεί σε ποσοστό 70% ενώ δεν έφερε μηχανές, αισθητήρες και όπλα. Το «Varyag» ξεκίνησε το 2005 να επισκευάζεται! Σήμερα, το σκάφος είναι

σχεδόν εξ ολοκλήρου επισκευασμένο και βαμμένο στα χρώματα του κινεζικού ναυτικού. Σύμφωνα με πληροφορίες, το αεροπλανοφόρο φέρει τον αριθμό 83, ενώ έχει μετονομαστεί σε «Shi Lang», σε ανάμνηση του ομώνυμου Κινέζου ναυάρχου που κατέλαβε στην αρχαιότητα την Ταϊβάν. Σε αντίθεση με το αδελφό «Admiral Kuznetsov», στο «Shi Lang» έχει παρατηρηθεί ραντάρ APAR και πύραυλοι FL3000N. Οι θαλάσσιες δοκιμές του πλοίου μπορεί να ξεκινήσουν πριν την εκπνοή του τρέχοντος έτους. Η αεροπορική πτέρυγα του σκάφους σίγουρα θα περιλαμβάνει ελικόπτερα Ka-31, τα οποία μπορεί να αναλάβουν πέραν από την ανθυποβρυχιακή προστασία και το ρόλο της έγκαιρης προειδοποίησης. Εκτός από τα Ka-31 εκτιμάται ότι το πλοίο θα φέρει τα νέα ναυτικά μαχητικά J-15. Η πρώτη πτήση του J-15 Flying Shark πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2009. Η ανάπτυξή του έγινε από την Shenyang Aircraft Corporation. Το αεροσκάφος στηρίζεται στο σοβιετικό ναυτικό μαχητικό Su-33. Ένα ανολοκλήρωτο πρωτότυπο άλλωστε του προγράμματος ανάπτυξης του

Su-33, το T-10K-3, αγοράσθηκε για μελέτη από τους Κινέζους το 2001. Η μεγάλη ομοιότητα μεταξύ Su-33 και J-15 έχει ήδη αναγκάσει τη ρωσική πλευρά να υποβαθμίσει τις ικανότητες του νέου κινεζικού μαχητικού. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του ρωσικού υπουργείου άμυνας, «το J-15 είναι απίθανο να επιτύχει την ίδια απόδοση με το Su-33 και δεν αποκλείω ότι η Κίνα θα επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις για την αγορά Su-33». Η Κίνα όντως ενδιαφέρθηκε παλαιότερα για την απόκτηση έως 50 Su-33, αλλά η προσπάθεια δεν καρποφόρησε. Σύμφωνα με πληροφορίες, το αεροσκάφος θα εφοδιαστεί με εγχώριο ραντάρ τύπου AESA. Εκτιμάται ακόμη ότι το J15 θα παρουσιάζει εφάμιλλες επιδόσεις με τα F/A-18 Super Hornet και Rafale. Πιστεύεται ότι θα ενταχθεί σε υπηρεσία το 2016.

MRCA Στην τελική ευθεία!!

του fox2

Η ινδική αεροπορία αποτελεί την τέταρτη μεγαλύτερη διεθνώς και είναι υπεύθυνη για την υπεράσπιση του ινδικού ουρανού. Το υλικό της στηρίζεται σε σοβιετικά \ ρωσικά και ευρωπαϊκά αεροσκάφη. Εσχάτως, έχει υπάρξει προσθήκη αμερικανικής προέλευσης κομματιών, όπως τα C-130, C-17 και P-8. Παρά το ραγδαίο εκσυγχρονισμό τα τελευταία 15 έτη, η ινδική αεροπορία περιλαμβάνει ακόμη ηλικιωμένα μαχητικά, σαν το MiG-21. Σε συνδυασμό με τη σημαντική καθυστέρηση που αντιμετώπισε το πρόγραμμα του εγχώριου Tejas αλλά και τις ινδο – πακιστανικές και ινδο – κινεζικές ανταγωνιστικές σχέσεις, η Ινδία στράφηκε στη διεθνή αγορά για την απόκτηση 126 καινούριων μαχητικών πολλαπλών ρόλων. Οι αρχικές υποψηφιότητες υπήρξαν τρεις: (1) F-16C\D, (2) MiG-29 OVT, (3) Mirage 2000-5. Οι προτιμήσεις των αξιωματικών ήταν σαφώς υπέρ των δύο τελευταίων, με το γαλλικό μαχητικό να αποτελεί το μεγάλο φαβορί. Οι

Ινδοί εκτιμούσαν ιδίως το αεροσκάφος επειδή το Mirage 2000H είχε αποδώσει ιδιαίτερα καλά κατά τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς στο Κασμίρ το 1998. Λόγω όμως νέων καθυστερήσεων (η Ινδία φημίζεται για τις καθυστερήσεις σε διαγωνισμούς αγοράς μειζόνων οπλικών συστημάτων) οι υποψηφιότητες τροποποιήθηκαν και αυξήθηκαν. Τη θέση του Mirage το Rafale, το MiG-29 OVT αντικαταστάθηκε από το MiG-35, η EADS και η Boeing πρότειναν τα Eurofighter Typhoon και F\A-18 Super Hornet. Η SAAB πρόσφερε, τέλος, το Gripen. Οι ινδικές απαιτήσεις έκαναν λόγο για εγχώρια παραγωγή και εκτεταμένη μεταφορά τεχνολογίας. Υποψηφιότητες • Eurofighter Typhoon: Το ευρωπαϊκό μαχητικό προσφέρθηκε στην έκδοση παραγωγής Tranche 3 εφοδιασμένο με το ραντάρ τύπου AESA CAPTOR-E και σύστημα TVN. Με το

τελευταίο μειώνεται η κατανάλωση καυσίμου κατά 5% και βελτιώνεται η ισχύς κατά 7% σε περιβάλλον υπερηχητικής πτήσης άνευ μετάκαυσης. • F-16IN: H Lockheed Martin επιστράτευσε τελικά μία παραλλαγή του F-16E\F εξοπλισμένη με το ραντάρ τύπου AESA APG-80, σύστημα IRST, κινητήρα 32.000 λιβρών και σύμμορφες δεξαμενές καυσίμου (CFTs). • F\A-18IN: Η πρόταση της Boeing περιλάμβανε μία παραλλαγή του Super Hornet (τελευταία τη σχεδιαζόμενη έκδοση Silent Hornet) εφοδιασμένη με το ραντάρ τύπου AESA APG-79. • Gripen IN: Το σουηδικό Gripen προτάθηκε σε παραλλαγή της έκδοσης Gripen NG, εφοδιασμένη με το νέο ραντάρ τύπου AESA της SELEX. • MiG-35: Η προσφορά του MiG-35 περιλάμβανε το ραντάρ τύπου AESA Zhuk-AE. • Rafale: Η γαλλική πρόταση τόνισε αφορούσε παραλλαγή της έκ-

δοσης F3 εξοπλισμένης με το ραντάρ τύπου AESA RBE2-AA και τη δυνατότητα εγκατάστασης του εγχώριου κινητήρα Kaveri. Πορεία του Διαγωνισμού Όλα τα υποψήφια αεροσκάφη πέρασαν από μακρόχρονη αξιολόγηση, τεχνική και πτητική. Η τελευταία αφορούσε χρήση σε διάφορα περιβάλλοντα της ινδικής υποηπείρου (ερημικό, ημιτροπικό, φυσιολογικό, ορεινό). Τον Απρίλιο του 2009 αναφέρθηκε ότι το Rafale αποκλείστηκε από τη συνέχεια, ωστόσο, το αεροσκάφος παρέμεινε στη διαδικασία του διαγωνισμού. Μετά την ολοκλήρωση των δοκιμών διέρρευσε ότι το EF-2000 ήταν πρώτο στην αξιολόγηση και ακολουθούσε το μαχητικό της Dassault. Στις 27 Απριλίου ανακοινώθηκε ο αποκλεισμός των αμερικανικών, του ρωσικού και σουηδικού μαχητικού, δηλαδή, ότι η Ινδία θα αποκτήσει είτε το Eurofighter είτε το Rafale. Αντιδράσεις των ηττημένων Αν η πρόταση της Lockheed Martin

ήταν ίσως αναμενόμενο να απορριφθεί, επειδή το αεροσκάφος βρίσκεται σε υπηρεσία με την πακιστανική αεροπορία, ο αποκλεισμός του Super Hornet υπήρξε έκπληξη. Η τελική επιλογή συντέλεσε στην «αντικατάσταση» του αμερικανού πρεσβευτή. Η SAAB εξέδωσε μία ώριμη ανακοίνωση. Η MiG ίσως έχασε τη μεγαλύτερη ευκαιρία της για να επανέλθει στη διεθνή αγορά. Οικονομικά δεδομένα Η ινδική αεροπορία επιδιώκει την αγορά 126 μαχητικών, με πιθανή την επιλογή άλλων 74 στο μέλλον. Για τα 126 αεροσκάφη εκτιμώμενο κόστος είναι τα εννέα με έντεκα δισεκατομμύρια δολάρια. Εύκολα λοιπόν διαπιστώνεται το όφελος που θα καρπωθεί όποια εταιρία (Κοινοπραξία Eurofighter ή Dassault) εφόσον τελικά επικρατήσει. Τα πρώτα 18 θα προέλθουν από τη γραμμή παραγωγής της κατασκευάστριας εταιρίας. Τα υπόλοιπα θα παραχθούν στην Ινδία από τη HAL. Σημαντικό, τέλος, είναι το ύψος των ΑΩ, αφού θα προσεγγίσουν τα 5,5 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η τελική μάχη Ο διαγωνισμός MRCA είναι ιδιαίτερα σημαντικός, αφού είναι ο πρώτος εκτός Ευρώπης όπου οι ευρωπαϊκές προτάσεις (εξαιρώντας το Gripen) εξοστράκισαν με την αξία τους τον ανταγωνισμό. Ποιο όμως από τα δύο αεροσκάφη έχει το προβάδισμα; Το τετραεθνικό μαχητικό, την προώθηση του οποίου έχει αναλάβει η Γερμανία, προσφέρει στο Νέο Δελχί ένα προηγμένο μαχητικό αεροπορικής κυρίως υπεροχής, με τεράστια επενδυτικά οφέλη. Η Ινδία έχει ήδη προσκληθεί να γίνει το έκτο μέλος της Κοινοπραξίας. Στον αντίποδα, το Rafale, λειτουργεί καλύτερα για την κάλυψη, σε συνδυασμό με τα Su-30MKI, των αποστολών κρούσης. Προσφέρει, τέλος, τη μελλοντική επιλογή του ίδιου αεροσκάφους για τον εξοπλισμό των μελλοντικών αεροπλανοφόρων του ναυτικού.

Πετάμε με Rafale

κείμενο: Shiv Aroor μετάφραση: fox2 φωτογραφίες: Wg Cdr RS Chauhan, Vishal Jolapara

Στις 7 Φεβρουαρίου περίπου στις 7.10 το βράδυ, όχι πολύ μετά από πολύωρο ταξίδι με An-32 που μετέφερε εμένα και άλλους δημοσιογράφους από το Νέο Δελχί στη Μπανγκαλόρη, έλαβα ένα σύντομο τηλεφώνημα από τη γαλλική πρεσβεία. Ήταν ένα σύντομο μήνυμα να ενημερωθώ ότι είχα προσκληθεί να πετάξω με το Rafale στις 10 Φεβρουαρίου στις 5 το απόγευμα…

Η πρόσκληση Οι Γάλλοι είχαν φέρει δύο μαχητικά Rafale στο αεροπορικό σαλόνι της Μπανγκαλόρης. Η άφιξη του αεροσκάφους συνδυαζόταν με τις φήμες που έλεγαν ότι το Rafale και το ευρωπαϊκό ξαδερφάκι του, το Typhoon, είχαν πετύχει τις κορυφαίες επιδόσεις στα τεστ αξιολόγησης και οδηγούσαν την κούρσα του MMRCA.. Η προσφορά να πετάξω με αυτό, το λιγότερο γνωστό υποψήφιο, σε ένα διάστημα σαν κι αυτό ήταν τεράστια από ειδησεογραφική άποψη. Εκτός από το να πετάξω με το αεροσκάφος και να δω τι μπορεί να κάνει, ήμουν περισσότερο ικανός να γνωρίσω τους ανθρώπους από την εταιρία που έφτιαξαν το μαχητικό και τους πιλότους που το πετούν καθημερινά. Ήταν εξαιρετική ευκαιρία. Οι προετοιμασίες Σίγουρος αρκετά, στις 8 Φεβρουαρίου έλαβα ένα δεύτερο τηλεφώνημα, αυτή τη φορά από έναν ακόλουθο της Dassault που μου ζήτησε να επισκεφτώ το περίπτερο της εταιρίας. Εκεί γνωρίστηκα με τον δοκιμαστή Sebastien Dupont du Dinechin, έναν χειριστή με 4.200 ώρες πτήσης σε Rafale και όλες τις εκδόσεις του Mirage 2000. Ένας νεαρός αξιωματικός της γαλλικής αεροπορίας τσέκαρε αν όλα είναι καλά για την επόμενη ημέρα. Έβαλα τη μπεζ στολή πρώτα, μετά τη στολή anti-G, και το βαρύ τζάκετ της αεροπορίας, και τελικά τις μπότες. Το κράνος της Thales προσαρμό-

στηκε στο κεφάλι μου και στερεώθηκε η μάσκα. Check! Ακολούθησε μισάωρη ενημέρωση από τον Sebastien για το θάλαμο διακυβέρνησης του Rafale. Όχι ο πιο εκλεπτυσμένος που έχω δει, αλλά εμφατικά λειτουργικός και παράξενα ελκυστικός. Όπως το F-16 Block 60 που είχα πετάξει παλαιότερα, το κόκπιτ του Rafale έχει ένα χειριστήριο για το δεξί χέρι, όμως με γεμάτη «διασκέδαση», αντί του σχεδόν δύσκαμπτου στο Super Falcon. Αυτό ήταν καλό. Ενώ μου άρεσε αρκετά η ιδέα ενός τέτοιου χειριστηρίου όταν το 2009 πέταξα με το F-16 δεν μπόρεσα ποτέ να συνηθίσω στη δυσκαμψία. Ο Sebastien μου έδειξε που βρίσκονται τα συστήματα ανάγκης και να επιχειρώ το head-level display. Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα από τη διαδικασία χρήσης του εκτινασσόμενου καθίσματος (μου ανέφερε «παρακαλώ μην εκτιναχτείς εάν δεν πω eject-eject-eject ή αν μόνο αν είσαι σίγουρος ότι είμαι νεκρός και το αεροσκάφος πέφτει»), είχα κουβέντα με νεαρούς πιλότους της αεροπορίας, οι οποίοι είχαν επιστρέψει από το Αφγανιστάν και ρωτούσαν αν είχα ξαναπετάξει. Όταν τους απάντησα τέσσερις φορές, ένας από αυτούς, ο Plu Vinage, είπε, «θα τις ξεχάσεις όλες αύριο!» Στις 10 Φεβρουαρίου στις 3 το μεσημέρι έφθασα για τις συνήθεις προετοιμασίες. Φόρεσα τη στολή και μεταφερθήκαμε με τον Sebastien στο περίπτερο του Rafale. Εκεί αποφασίστηκε το περιεχόμενο της 45λεπτης πτήσης μας. Θα κάναμε τα πάντα εκτός από το να ρίξουμε πραγματικά πυρά. Στις 4 πήγαμε στο «κέντρο επιχειρήσεων» για να ολοκλη-

ρώσουμε τις προετοιμασίες. Εκεί, o Vinage με κοίταξε, με ιδρώτα στο πρόσωπο, και είπε, «θυμήσου τι σου είπα χθες». Ο Sebastien κι εγώ πήγαμε προς το αεροσκάφος και δύο μέλη του προσωπικού με βοήθησαν να τακτοποιηθώ στο δεύτερο πιλοτήριο. Όλοι οι έλεγχοι πήγαν καλά. Περίπου στις 4.50 ο Sebastien κατέβασε την καλύπτρα. Αλλά υπήρξε ένα πρόβλημα: η παροχή του οξυγόνου δεν ήταν ικανοποιητική. Ο Sebastien άνοιξε την καλύπτρα και το πρόβλημα ρυθμίστηκε από το προσωπικό. Η καλύπτρα έκλεισε ξανά. Η πτήση Ήταν ώρα να θέσουμε σε λειτουργία τους κινητήρες. Οι δύο

M88 ξεκίνησαν με ένα χαμηλό γρυλλισμό, φθάνοντας σε ένα βάρβαρο ουρλιακτό. Ενδυναμώνοντας στο έδαφος, περιμέναμε μέχρι να πάρουμε άδεια για απογείωση. Δεν έχω σε καμία περίπτωση τις τεχνικές γνώσεις για να επικυρώσω τις ικανότητες ενός μαχητικού, και σέβομαι στα αλήθεια αυτούς που μπορούν, αλλά πρέπει να το πω. Από τις τέσσερις απογειώσεις με μαχητικά, του Rafale αναμφίβολα ήταν η πιο δυνατή. Το αεροσκάφος έκανε ένα 70 βαθμών climb που ακολούθησε δεύτερο αργότερα με γρήγορο roll. Στο τέλος ακολούθησε ένα κάθετο climb. Πλεύσαμε λίγο, ανεβαίνοντας στα 16.000 πόδια. Μπορούσα να δω τα κάναρντς να περιστρέφονται και να στριφογυρίζουν με κάθε ελάχιστη εισροή. Στα 19.000 πόδια, ο Sebastien μου ζήτησε να πάρω τον έλεγχο. Έκανα το πρώτο πράγμα που κάνω πάντα όταν μου δίνεται το πη-

δάλιο – δύο σκληρά roll, αυτό που περιχύνει το αίμα σ’ όλο το σώμα. Με μία θαυμαστή δύναμη πίσω του, ο χειρισμός του Rafale σε υψηλή ταχύτητα είναι υπέροχος. Ενώ ο Sebastien επικοινωνούσε με τον πύργο, εγώ έβαζα το αεροσκάφος σε σκληρές στροφές και έβλεπα πόσο δεκτικό αυτό το τζετ ήταν. Στρίψαμε δεξιά και κατεβήκαμε εισερχόμενοι σε μια μεγάλη έκταση λόφων. «Αυτό είναι όμορφο», ήρθε μια φωνή με βαριά προφορά από το εμπρός κόκπιτ. Πραγματικά ήταν. Καταδυθήκαμε χαμηλά, στα 700 πόδια, και ο Sebastien έκανε επίδειξη της λειτουργίας αυτόματης παρακολούθησης του ανάγλυφου, όπως το αεροσκάφος απαλά ανερχόταν και βυθιζόταν. Ήταν πια ώρα για λίγα loops. Αφού σηκωθήκαμε και ταΐσαμε με λίγο καύσιμο τους Snecma, το αεροπλάνο μπήκε σε climb, ολοκληρώνοντας ένα τέλειο loop και δίνοντάς μου τη μοναδική χαρωπή θέα: αυτή της γης να επανέρχεται και του ουρανού να χάνεται πίσω. Όπως τα G συσσωρεύονται κατά την ανάβαση, και νιώθεις τη στολή σου να διογκώνεται για να διατηρηθεί η κυκλοφορία του αίματος φυσιολογική, το κλείσιμο του loop είναι

τόσο σουρεαλιστικό όσο γίνεται. Έκανα δύο loops, το ένα με έλεγχο του χειριστηρίου. «Άριστο, τέλειο», φώναξε ο Sebastien. Ύστερα, ο Sebastien επέδειξε το πολύ κομψό OSF. Παρακολουθήσαμε αρκετά αεροσκάφη στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου ενός Saab 2000 και ενός An-32, Πραγματοποιήσαμε προσομοίωση βολής Fox-3, με τον Sebastien να «εξαπολύει» έναν MICA προς ένα αεροσκάφος που εντοπίσαμε. «Είναι νεκρός», μου αναφώνησε. Σαρώσαμε μία επιφάνεια εδάφους και εφορμήσαμε χαμηλά να έχουμε οπτική επαφή. Με γρήγορες κινήσεις, επέλεξε πέντε στόχους και ενήργησε για να τους πλήξει με τις AASM. «Κάνουμε τα πάντα στην πτήση. Μπορείς να καταστρώσεις ολόκληρα σχέδια στο κόκπιτ» ανέφερε, ενώ σκεφτόμουν τις AASM...

Ήταν πια ώρα να μερικά αληθινά G. Είχα τον έλεγχο, και μου είπε να το ανεβάσω στα 16.000 πόδια. Περίπου ακριβώς δύο χρόνια πριν, είχα τραβήξει εννέα G με το F-16 Block 60. Ήμουν έτοιμος για μία ακόμη εξόρμηση. Ο Sebastien, πρώτα αργά και μετά με δύναμη, έσπρωξε το μαχητικό σε μία απότομη βουτιά, βλέποντας το έδαφος να έρχεται κατευθείαν πάνω μας. Τότε, ο Sebastien σηκώθηκε με μιας και ενέπλεξε μετάκαυση, βάζοντάς μας στο περιβάλλον των εννέα G για μερικά δευτερόλεπτα. Με ρώτησε αν είμαι καλά. Ήμουν καλά, αλλά ανέπνεα δύσκολα. Ήταν βίαιο. Ένιωσα τους μύες του στομαχιού να χαλαρώνουν αργά. Πιλότοι μαχητικών σαν τον Sebastien το κάνουν για ολόκληρα δευτερόλεπτα. Πραγματικά, πρέπει να είναι φτιαγμένοι από κάτι άλλο. Είχαμε ξεμείνει από χρόνο και οφείλαμε να γυρίσουμε πίσω. Αλλά αυτό που συνέβη μετά, ήμουν απροετοίμαστος γι’ αυτό. Ενώ πετούσαμε χαμηλά, ο Sebastien έστριψε πολύ απότομα δεξιά, σηκωθήκαμε πάνω, ενέπλεξε πλήρη μετάκαυση και φύγαμε μακρυά. Κατεβήκαμε κάτω και προσγειωθήκαμε μετά από 46 λεπτά πτήσης.

Ευχαριστίες: Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον κο. Aroor για την παραχώρηση της άδειας δημοσίευσης της σχετικής ανάρτησης από το ιστολόγιο livefist.blogspot.com

KC-390 Τα κάνει όλα και συμφέρει … κείμενο: Afasias

Το 2007 στην LAAD η EMBRAER ανακοίνωσε το πρόγραμμα του αεροσκάφους της τακτικών μεταφορών με οπίσθια ράμπα C-390.Το σχέδιο ίσως να είναι το μεγαλύτερο και πιο φιλόδοξο σχέδιο της εταιρίας. Το C-390 κα είναι ένα στρατιωτικό αεροπλάνο μεταφορών που κα χρησιμοποιεί τεχνολογία και δομές της οικογένειας EMB-170 και EMB-190. Το 2009 στην LAAD η FAB και η EMBRAER υπέγραψαν συμβόλαιο για την ανάπτυξη του KC-390. Η ονομασία άλλαξε επειδή η αποστολή ανεφοδιασμού έγινε μέρος της ικανότητας του αεροσκάφους. Η σύμβαση τροποποιήθηκε επειδή οι νέες προδιαγραφές της FAB επέβαλαν την τροποποίηση του σχεδίου το οποίο άλλαξε και σε εξωτερικό επίπεδο, όπως η αύξηση του μεγέθους του στα φτερά και την ουρά. Οι ανεμογεννήτριες κα είναι πολύ πιο ισχυρές από ό τι εκείνες που χρησιμοποιούνται στο EMB-190 και τα ηλεκτρονικά θα είναι πιο κατάλληλα για στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπως η χρήση των γυαλιών νυχτερινής όρασης. Η σύμβαση που υπογράφθηκε με την FAB αξίας 3,028 δισεκατομμυρίων δολαρίων τον Απρίλιο του 2009 κατά τη διάρκεια της LAAD καλύπτει την ανάπτυξη και παραγωγή των δύο πρωτοτύπων, συν τη βιβλιογραφία και τα συναφή εργαλεία. Το χρονοδιάγραμμα του έργου έχει τρεις φάσεις, συνολικής διάρκειας επτά χρόνων με την πρώτη φάση για να καθορίσουν τα κατασκευαστικά στοιχεία και τις εταιρικές σχέσεις (2 έτη), η δεύτερη φάση για λεπτομέρειες σχεδίασης και παραγωγής των δύο πρωτοτύπων (σύνολο του 1ου και 2ου σταδίου τα 5 έτη ) Και η τρίτη φάση είναι η φάση των δοκιμών και πιστοποίησης των επιδόσεων των πρωτοτύπων (δύο έτη). Η Πολεμική Αεροπορία εκτιμά ότι ο σχεδιασμός, η ανάπτυξη, η παραγωγή και η προμήθεια θα κοστίσουν περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η πρώτη πτήση αναμένεται για το 2014 και την έναρξη της FAB το 2016. Κοπή μετάλλου για το πρώτο KC-390 κα γίνει τα μέσα του 2013 έτσι ώστε αυτό το πρώτο αεροσκάφος να έχει τελειώσει στα μέσα του επόμενου έτους. Η διαδικασία πιστοποίησης θα γίνει το τρίτο τρίμηνο του 2014. Η τελική φάση δοκιμών σε σήραγγα του σχέδιο ολοκληρώθηκε στις Κάτω Χώρες. Η EMBRAER βάση της έρευνας αγοράς που έκανε ,ο παγκόσμιος στόλος των αεροσκαφών στρατιωτικών μεταφορών είναι 2802 που πρέπει να αντικατασταθεί, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Περίπου το 49% αυτού του στόλου αποτελείται από αεροσκάφη C-130 και τα 1613 (91 χώρες) έχουν πάνω από 25 χρόνια χρήσης. Η μελέτη εξετάζει μόνο τα αεροσκάφη με περισσότερα από 25 χρόνια λειτουργίας της τάξεως των 5 ως 25 τόνων και δεν λαμβάνει υπόψη την κινεζική αγορά. Χωρίς εξέταση της ρωσικής αγοράς, της Ουκρανίας και της Αμερικής ο αριθμός αυτός μειώνεται σε 1.600 αεροσκάφη. Με αυτά τα δεδομένα η Embraer εκτιμά ότι μπορεί να πουλήσει ως 700 ΚC-390 σε 77 χώρες. Το κόστος θα είναι περίπου 50 εκατομμύρια δολάρια το καθένα, για πώληση 120 αεροσκαφών τα επόμενα

10 χρόνια. Οι ανταγωνιστές του ΚC-390 είναι τα Airbus A400M, C-130J, C-27J, C-295 και An-72/74. Για να συγκρίνετε τις τιμές, το C-130J τιμάται στα 65 εκατ. δολ. με την ίδια χωρητικότητα, το A400 κοστίσει 90 εκατομμύρια δολάρια, το C-27J Spartan είναι 35 εκατομμύρια δολάρια και το C-295 23 εκατομμύρια δολάρια, και τα δύο με χωρητικότητα 10 τόνων.. Τον Αύγουστο του 2010 ανακοινώθηκε ότι η Πολεμική Αεροπορία της Χιλής σχεδιάζει να αγοράσει έξι KC-390. Τον Σεπτέμβριο του 2010, αναφέρθηκε ότι η Κολομβία προτίθεται να αγοράσει 12 KC-390. Τον ίδιο μήνα, αναφέρθηκε ότι η Τσεχική Δημοκρατία μπορεί να αποκτήσει δύο KC390s. Τον Οκτώβριο του 2010, η Embraer ανακοίνωσε την μελλοντική απόκτηση έξι KC-390 από την Πολεμική Αεροπορία της Αργεντινής. Η EMBRAER θέλει να κάνει το ΚC-390 αεροσκάφος με το χαμηλότερο λειτουργικό κόστος στην κατηγορία του και με τιμή αγοράς εξαιρετικά ανταγωνιστική. Στον αρχικό υπολογισμό, εκτιμάται ότι το κόστος λειτουργίας του Embraer θα είναι 7.5 δολάρια ανά μίλι πτήσης έναντι 13 του C-130J. Το χαμηλό κόστος βασίζεται στην εμπειρία της εταιρίας με εμπορικά αεροσκάφη

και πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το EMB-190. Το αρχικό σχέδιο μοιράζεται πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το EMB-190, όπως τα φτερά. Τα περισσότερα συστήματα από το πιλοτήριο θα είναι ίδια με το EMB-190 το οποίο θα διευκολύνει τη χρήση και των εμπορικών εξομοιωτών του αεροσκάφους, και θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις υποδομές υποστήριξης του EMB190. Το KC-390 θα χρησιμοποίει ηλεκτρονικά συμβατά με διόπτρες νυχτερινής όρασης και με ένα ολοκληρωμένο σύστημα αποστολής, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας να υπολογίζει με ακρίβεια το σημείο ρίψης του φορτίου .Το αεροσκάφος θα έχει σύστημα έλεγχου πτήσης fly-by-wire, το οποίο ενισχύει την ασφάλεια και τη λειτουργία σε ρίψη του φορτίου, όπου η ταχεία μεταβολή του κέντρου βάρους του αεροσκάφους δυσκολεύει την πτήση. Θα επιτρέψει επίσης την καλύτερη απόδοση του πληρώματος και μείωση του φόρτου εργασίας του. Το KC-390 θα έχει ένα πλήρες σύστημα αυτοπροστασίας και να προσφέρει ένα καλό επίπεδο επιβιωσιμότητας. Σε τακτική διαμόρφωση βάρος απογείωσης είναι 58,5 τόνοι (όριο φορτίσεων 3g για ημι-παρασκευασμένους διαδρόμους), κανονικό βάρος απογείωσης είναι 65T (2,5 g) και το μέγιστο βάρος 72t σε διαμόρφωση μεταφοράς εφοδίων (2,25 g). Το μέγιστο ωφέλιμο φορτίο είναι 20 τόνοι και εσωτερική χωρητικότητα καυσίμου είναι 23,4 t. Σε διαμόρφωση μεταφοράς δεξαμενής μπορεί να πάρει 14 τόνους περισσότερα καύσιμα (έναντι 11t του KC-130). Οι διαστάσεις του αεροσκάφους θα είναι 33,95 μέτρα άνοιγμα φτερών, 33,50 μ. μήκος και 11,35 μέτρα ύψος. Το διαμέρισμα φορτίου είναι 17,8 μέτρα μήκος, 3,45 πλάτος και 2,9 m ύψος, με περισσότερο εσωτερικό όγκο σε σύγκριση με το C-130, επίσης διαθέτει και δύο μπάνια, το ένα για το πλήρωμα. Σε σύγκριση με το C-130J

μπορούν να μεταφερθούν 80 στρατιώτες έναντι 72 του C-130J, και 82 φορεία (έναντι 72)και τον ίδιο αριθμό αλεξιπτωτιστών (έναντι 64). Το διαμέρισμα φορτίου είναι φαρδύτερο και πιο ψηλό και μπορεί να μεταφέρει φορτία που δεν μπορούν να μεταφερθούν με C-130. Το C-130 μπορεί να αναλάβει μόνο το 70% των αποστολών του ΝΑΤΟ. Αυτή ήταν πάντα μία από τις σημαντικότερες αδυναμίες του C-130 το ίδιο ίσχυε και με το C141. Οι περιορισμοί στο μέγεθος έχουν οδηγήσει διάφορους κατασκευαστές να δημιουργήσουν kit μετατροπών, όπως για θωρακισμένα οχήματα. Patria AMV και τεθωρακισμένα LAV-25 8x8, για να μπορούν να μεταφέρονται σε C-130, όπως η αφαίρεση κάποιου τμήματος , όπως ο πύργος . Αυτό μπορεί να είναι χρονοβόρο και ένα τεθωρακισμένο όχημα θα καθυστερήσει πολύ προκειμένου να τεθεί σε λειτουργία. Στο C-390 όταν το θωρακισμένο όχημα βγει από το αεροσκάφος θα είναι έτοιμο για μάχη. Γενικά το KC-390 μπορεί να μεταφέρει παλέτες φορτίου, εμπορευματοκιβώτια, οχήματα και στρατεύματα. Τα στρατεύματα και το φορτίο είναι δυνατόν να ριφθούν με αλεξίπτωτο ,και με σύστημα εξαγωγής με χαμηλό ύψος

(LAPES). Το αεροσκάφος μπορεί να διαμορφωθεί γρήγορα για να εκτελέσει αποστολές ιατρικής εκκένωσης (περίπου 80 κρεβάτια) και για εκτέλεση αποστολών εναέριου ανεφοδιασμού με καύσιμα. Η ικανότητα να επιχειρεί σε μικρό διάδρομο και ημι-παρασκευασμένο θα είναι παρόμοια με το C-130, χρησιμοποιώντας και κομμάτια διαδρόμου με τρύπες ως 40 εκατοστά βάθος. Στο επίπεδο της θάλασσας και βάρος απογείωσης των 65 τόνων χρειάζεται 1.200μ διαδρόμου (έναντι 1.400μ. του C-130J) και με μέγιστο βάρος των 72 χρειάζεται 1500 μέτρα τόνων (έναντι 1.890mμ. του C-130J). Οι κινητήρες που θα φέρει θα είναι στην κατηγορία 7 ως 10 τόνους, όπως οι Pratt & Whitney PW6000, CFM56 και Rolls-Royce BR715. Το KC-390 είναι ταχύτερο από το C-130, που πετά με 850 χλμ/ώρα (Mach 0,8 ως 36.000 πόδια) έναντι 560 χιλ. χλμ/ώρα. Το ύψος και η ταχύτητα πτήσης είναι σημαντικά για να χρησιμοποιεί τις πολιτικές-εμπορικές γραμμές ,κάτι που είναι πολύ δύσκολο για το C130, και επίσης η μεγαλύτερη ταχύτητα μειώνει τη διάρκεια των αποστολών. Η εμβέλεια του είναι 6.800km ή 1.450nm (2.685 χιλιόμε-

τρα) με 19 τόνους φορτίων, και 2.800nm (5.185 χιλιόμετρα) με 11 τόνους φορτίου. Το KC-390 είναι πολλά υποσχόμενο πρόγραμμα και ιδιαίτερα για χρήστες που επιθυμούν να αποκτήσουν και ιπτάμενα τάνκερ. Το KC-390 είναι ένα αεροσκάφος 2 σε 1 όπου οι κινητήρες turbofan του δίνουν εξαιρετικές επιδόσεις σε όλες τις αποστολές σε σχέση με τα ελικοφόρα αεροσκάφη .

TF-X & ΤΗΚ Στις 15 Δεκεμβρίου παρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό η πρόθεση της Τουρκίας να προχωρήσει στο φιλόδοξο πρόγραμμα κατασκευής ενός εγχώριου μαχητικού το 2023. Τί είναι το TF-X; Για ποιο σκοπό χρειάζεται; Με ποιο σκεφτικό;

πρωτότυπο κείμενο: Arda Mevlutoglu μετάφραση, επιπλέον στοιχεία: Εν Κρυπτώ φωτογραφίες: THK

Εισαγωγή Η Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας εξέδωσε δελτίο τύπου στις 15 Δεκεμβρίου 2010 σχετικά με την συνάντηση της ΤΗΚ και των Εκπροσώπων της Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας. Ο Υπουργός Άμυνας Vecdi Gonul ανέφερε σχετικά: "Προκειμένου να εκπληρώσουμε την απαίτηση για Μαχητικό και Εκπαιδευτικό αεροσκάφος, θα ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με την ΤΑΙ και εν συνεχεία μελέτη σκοπιμότητας και για τους 2 τύπους". Η Αρχική φάση μελέτης και σχεδιασμού θα κρατήσει 2 χρόνια και θα κοστίσει 20 εκ. δολάρια. Αυτή η εξέλιξη ήταν αιφνιδιαστική αν λάβουμε υπ' όψη μας τον μεγάλο αριθμό προγραμμάτων αναβάθμισης (T-38M Ari, F-16 CCIP, Erciyes, HeliMod,Yarasa, Isik, Simsek) που συνεχίζονται κανονικά. Επίσης το πρόγραμμα για το βασικό εκπαιδευτικό Hurkus καθώς και για ΜΕΑ συνεχίζονται ταυτόχρονα. Η παραγωγή για το πρωτότυπο Hurkus συνεχίζεται και θα πετάξει για πρώτη φορά το 2011 προκειμένου να έχει πιστοποιηθεί το 2013. Μετά την ολοκλήρωση της φάσης ανάπτυξης του Hurkus, το νέο εκπαιδευτικό και μαχητικό α/φος (Trainer Aircraft / Combat Aircraft, TFX) θα φέρει νέα τεχνολογικά και ψυχολογικά εμπόδια που θα πρέπει να ξεπεραστούν. Την φάση μελέτης σκοπιμότητας και αρχικής σχεδίασης για το TFX της ΤΑΙ θ' αναλάβουν το Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM) και η Τουρκική Αεροπορία (ΤΗΚ) σε συνεργασία με άλλες αμυντικές βιομηχανίες. Σχετικά με το ποια ηλεκτρονικά, δομικά και μηχανικά μέρη θα είναι Τουρκικής προέλευσης, πόσα θα είναι ξένης προέλευσης, για πόσα θα δοθεί άδεια εξαγωγής από ξένες χώρες , πόσα θ' αναπτυχθούν μέσω συμπαραγωγής, μεταφοράς τεχνολογίας κλπ. θα είναι αποφασιστικής σημασίας για την

Τουρκική Αμυντική Βιομηχανία και πιθανόν να την εκτινάξουν προς το μέλλον. Ο Στόλος μαχητικών της ΤΗΚ Τον κορμό των μαχητικών της ΤΗΚ αποτελεί το F-16, 210 από τα οποία παραμένουν σε υπηρεσία (Block 30/40/50), 173 από τα οποία θα υποβληθούν στο πρόγραμμα CCIP, ενώ τα 37 Β30 θα παραμείνουν ως εκπαιδευτικά αλλά και για υπηρεσίες readiness. Το πρόγραμμα CCIP θα φέρει τα 173 Τουρκικά Β40/50 στο επίπεδο των 30 F-16s Block 50+ του προγράμματος Peace Onyx IV- αντίστοιχο με αυτό των Ελληνικών Peace Xenia IV της 335Μ- που θα αρχίσουν να παραδίδονται τον Μάρτιο και θα φέρουν οπλισμό όπως AIM-9X Sidewinder, AIM-120C AMRAAM, GBU-31/38 JDAM, JSOW A and C, CBU105/CBU-105 WCMD, AGM-84K SLAM-ER AGM-84 Harpoon, ενώ η πιστοποίηση Τουρκικών όπλων και συστημάτων όπως το αντίγραφο του LANTIRN AselPod και το αντίγραφο του JDAM HGK βρίσκεται ακόμα στο στάδιο των διαπραγματεύσεων με τις ΗΠΑ προκειμένου να δοθεί άδεια για το άνοιγμα του πηγαίου κώδικα του υπολογιστή αποστολής του F-16. Από το 1999 ως το 2003 54 F-4E Phantom II αναβαθμίστηκαν από την Israel Aircraft Industries (IAI) στο επίπεδο F-4E 2020 Terminator με έμφαση στον ρόλο Δ/Β με όπλα ακριβείας. Χρησιμοποιούν το ραντάρ EL/M-2032 της Elta, συστήματα ναυτιλίας και Η/Π και χρησιμοποιούν το κατευθυνόμενο βλήμα ακριβείας Popeye I, GBU-10/12 Paveway, AGM-65 Maverick με την προσθήκη κατευθυνόμενων βλημάτων που ανέπτυξε το ΤUBITAK SAGE, όπως το HGK που αναφέραμε παραπάνω και που διαθέτει GPS / INS. 4 F-4E Terminator 2020 έχουν χαθεί σε ατυχήματα και υπολογίζεται να αποσυρθούν το 2020.

Το πρόγραμμα Terminator έδωσε στην Τουρκική αμυντική βιομηχανία τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις που αποκτήθηκαν από τον υπολογιστή αποστολής των Terminator 2020, ώστε να αναπτύξει τα ηλεκτρονικά της όπως Σταθμοί Ελέγχου Εδάφους για πυραυλικά συστήματα, σχεδίαση και ανάπτυξη Λογισμικού αξιολόγησης Επιχειρησιακής Πτήσης, ηλεκτρονικά για δοκιμές χωρίς πυρομαχικά σε πεδία βολής, το αντίγραφο του LANTIRN με την ονομασία ASELPOD, το αντίγραφο του JSOW (Menzil D?s? Muhimmat) κλπ. Ο σχεδιασμός, η ανάπτυξη, η ολοκλήρωση και οι δοκιμές αυτών των συστημάτων έγινε αποκλειστικά από εθνικές υποδομές. Από το 1974 ως το 1992 η Τουρκία παρέλαβε 236 F/RF-4E. Τα 54 αναβαθμίστηκαν σε Τerminator 2020 και τα περισσότερα όχι. Από τα υπόλοιπα μη αναβαθμισθέντα ένας μικρός αριθμός εκσυγχρονίσθηκε ώστε να χρησιμοποιηθεί από την 112 και την 173Filo. Τα α/φη αυτά είναι παραγωγής των ετών 1966-67, παλαιότερα δηλαδή από τα δικά μας SRA που αποσύραμε το 2005. Η Μοίρα από το δεύτερο μισό του 2010 έχει χάσει αρκετό αριθμό α/φων που υποβάλλονται στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού Αστραπή/Simsek To πρωτότυπο πέταξε στις 22 Δεκεμβρίου του 2009 ενώ τα δύο πρώτα αναβαθμισμένο F4E/TM Simsek παραδόθηκαν στις 2 Μαρτίου 2010. Η 172 Filo διαλύθηκε τον Μάιο του 2009 για να δώσει τα α/φη της στις 112 και 173 Μοίρες. Στα F-4E/TM Simsek τοποθετήθηκαν το GPS/INS της ASELSAN, η μονάδα απεικόνισης κι ελέγχου CDU-900, ο ασύρματος MXF-484 ο οποίος ακόμα ολοκληρώνεται. Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού περιλαμβάνει επίσης το CTVS (Cockpit Television Video System/AVTR Airborne Video Tape Recorder), σύστημα αναγνώρισης φιλίου-εχθρικού IFF Mod-4, νέο σύ-

στημα επικοινωνιών MFX-484 Have Quick II όπως μαρτυρά η κεραία στην ράχη των F-4E/TM. Είναι πολύ πιθανόν τα cockpit Kυβερνήτη και ΧΟΣ (Χειριστή Οπλικών Συστημάτων) να ακολουθούν την εργονομία και την διακοπτολογία των εκσυγχρονισθέντων RF-4Τ Isik Εκπαιδευτική Μοίρα της ΤΗΚ Τα Cessna T-41D Mescalero είναι ακόμα εν ενεργεία, μαζί με το Aermacchi SF-260D, το Cessna T-37B/C και το Northrop T-38A Talon Tweet. Τα F5 επίσης υποβλήθηκαν σε εκτεταμένη αναβάθμιση τόσο των δομικών μερών τους όσο και των ηλεκτρονικών τους. Τα 4 πρώτα από την ΙΑΙ και τα υπόλοιπα 44 από το Κέντρο Συντήρησης κι Εφοδιασμού που υπάγεται στην 1η Τακτική Αεροπορική Διοίκηση στο Δορύλαιο (Εσκίσεχιρ) κατά την διετία

1999-2000. Το συμβόλαιο εκείνο περιλάμβανε και την δομική αναβάθμιση των Τ-38 τα οποία τώρα αναβαθμίζονται στα ηλεκτρονικά τους. Το αποτέλεσμα είναι η ομοιογένεια σε διαδικασίες, συστήματα εκπαίδευση και συντήρηση του στόλου των Τ-38/F-5 2000. Η αρχική και βασική εκπαίδευση των χειριστών γίνεται με τα T-41D και τα SF-260D, ενώ η εισαγωγή σε δικινητήρια τζετ με τα Τ-37Β τα οποία πλησιάζουν το όριο της επιχειρησιακής ζωής τους. Αυτά (τα Τ-37) θα αντικατασταθούν από τα 40 Korean Aerospace Industries (KAI) KT-1T με κόστος 357 εκ. δολάρια συν προαίρεση για άλλα 15. Τα πρώτα 5 ΚΤ-1Τ παραδόθηκαν από την Κορέα ενώ τα υπόλοιπα 45 θα κατασκευαστούν στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ στην Άγκυρα. Το πρώτο από αυτά πέταξε στις 5 Οκτωβρίου 2010. Περισσότερα απο 60 Τ-38 παρελήφθησαν από την Τουρ-

κία το 1979-80 κι εκσυγχρονίζονται όπως αναφέρουμε παραπάνω. Το συμβόλαιο κοστίζει 84,5 εκ. δολάρια και υπογράφτηκε το 2007. Και πάλι τα 5 πρώτα θα αναβαθμιστούν στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ στην Άγκυρα και τα υπόλοιπα 50 στο Κέντρο Συντήρησης κι Εφοδιασμού που υπάγεται στην 1η Τακτική Αεροπορική Διοίκηση στο Δορύλαιο (Εσκίσεχιρ). Το πρόγραμμα Ari/Μέλισσα περιλαμβάνει Head Up Display, οθόνη Multi-Function Color Display, MDR-80 digital image-data recorder, Digital Video-Data Recorder/Data Transfer System; DVDR/DTS), Hands On Throttle and Stick/HOTAS, Ιntercom και ασύρματο αναπήδησης συχνoτήτων MXF-484 and MXF-243A Ηave Quick II (V/UHF) , ενδείκτης Engine Indicator Function/EFI, Cockpit Camera (Cockpit Television Sensor Watch/CTVS), instrument landing system (VOR/ILS)

τα οποία έχουν ολοκληρωθεί στον υπολογιστή αποστολής ενώ τοποθετείται και εκτινασσόμενο κάθισμα Mk16 της Martin-Baker. Το πρωτότυπο πρωτοπέταξε στις 3 Νοεμβρίου του 2010 ενώ θα χρησιμοποιηθεί ως προκεχωρημένο εκπαιδευτικό τουλάχιστον μέχρι το 2020. Ο ρόλος του εισαγωγικού εκπαιδευτικού για τα F-16 εκπληρώνεται από τα F-5 2000. Συνολικά 48 αναβαθμίστηκαν (20 F-5A, 14 NF-5A, 6 F-5Β και 8 NF-5B) και επιχειρούν από την 132 Filo στο Ικόνιο, ενώ έχουν κι αυτά ως χρονικό ορίζοντα απόσυρσης το 2020. Πρόγραμμα F-35 H Τουρκία επέλεξε για τον εκσυγχρονισμό του στόλου της το F-35 Lightning II Joint Strike Fighter (JSF) καταβάλοντας 6.2 εκ. Δολλάρια το 1999, υπογράφοντας την Επιστολή

Συμφωνίας (Letter of Agreement; LOA) το 2002 και καταβάλοντας άλλα 175 εκ. Δολάρια για την φάση ανάπτυξης συστημάτων και δοκιμών (System Development and Demonstration; SDD). Στις 25.01.2007 υπέγραψε την συμμετοχή της στην φάση παραγωγής και ανάπτυξης. Εν τω μεταξύ στις 12 Δεκεμβρίου του 2006 η Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας σε συνάντηση με την ΤΗΚ, αποφάσισε την ανάπτυξη ενός εγχώριου μαχητικού νέας γενιάς. Παρά το γεγονός ότι δεν έχει παραγγελθεί επίσημα ακριβής αριθμό F-35, αναμένεται να παραγγελθούν τελικά 100 μονάδες οι οποίες θα κοστίσουν 10.7 δις δολάρια με αρχική ένταξη σε υπηρεσία το 2014-15 από τις βάσεις Δορυλαίου, Μελιτινής και Ικονίου. Επίσης θα αναπτυχθούν ηλεκτρονικά και οπλικά συστήματα τα οποία θα πρέπει να ολοκληρωθούν στον υπολογιστή

αποστολής και γι αυτό το σκοπό διεξάγονται διαπραγματεύσεις με την Αμερικανική πλευρά. Το Ισραήλ και η Αγγλία κάνουν επίσης το ίδιο. Ανάγκες Η Τουρκική αεροπορία έλαβε υπ’ όψη της την εξάρτησή της από μια μόνο πηγή για τον εξοπλισμό της, τις ανάγκες της για νέο μαχητικό και εκπαιδευτικό α/φος και με βάση την τρέχουσα δομή της και την ανάγκη για να ενισχύσει την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, προχώρησε σε αυτήν την απόφαση. Τον Ιανουάριο του 2011 τα μαχητικά και εκπαιδευτικά α/φη της έχουν ως εξής: • 37 F-16C / D Block 30 (παράδοση 1987 - 1989) • 101 F-16C / D Block 40 (παράδοση 1990 - 1995)

• 72 F-16C / D Block 50 (παράδοση 1995 - 1999) • 50 F-4E 2020 Terminator (παράδοση εκσυγχρονισθέντων α/φων 1999 2003) • 16 F-4ETM Lightning (παράδοση εκσυγχρονισθέντων α/φων 2010 - 2011) • T-38A Talon (παράδοση 1979 - 1980) • F-5, 2000 (παράδοση εκσυγχρονισθέντων α/φων 2002 - 2007) • T-37B / C, Tweet (παράδοση 1963 1992) Τα F-16 Block 30 χρησιμοποιούνται κυρίως σαν επιχειρησιακά εκπαιδευτικά. Η κύρια δύναμη κρούσης είναι τα Block 40/50. Τα α/φη του προγράμματος Peace Onyx III υποβάλονται ήδη σε αναβάθμιση των ηλεκτρονικών

τους. Τα Block 30 εισήλθαν σε υπηρεσία πριν 22 με 24 χρόνια και λόγω της εντατικής χρήσης τους πλησιάζουν το τέλος της επιχειρησιακής τους ζωής και αναμένεται ν’ αποσυρθούν το 2020 πριν από τα F-4ETM και εν συνεχεία θα αποσυρθούν τα F-4E 2020. Τα F-4ETM και τα F-4E 2020 θα παραμείνουν σε υπηρεσία μέχρι να ενταχθούν τα F-35 και γι αυτό το λόγο έκλεισε η 172 Filo. Από το 2020 και μετά μια δύναμη περίπου 100 μαχητικών θα αποσυρθεί από την ενέργεια, μια δύναμη δηλαδή περίπου 6 Μοιρών. Να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι το 2020 θα έχουν αποσυρθεί και τα αναβαθμισμένα F-5 2000 καθώς και τα επίσης αναβαθμισμένα Τ-38, μια δύναμη δη-

λαδή μεγαλύτερη των 100 εκπαιδευτικών προκεχωρημένης και επιχειρησιακής εκπαίδευσης. Ας δούμε τι κατάφερε η Τουρκία με την προσπάθεια απεξάρτησης από τις ΗΠΑ για τους βασικούς εξοπλισμούς. Στο πρόγραμμα Terminator με κύριο ανάδοχο την Ισραηλινή IAI , η Τουρκία απέκτησε πρόσβαση σε μακράς ακτίνας καθοδηγούμενα όπλα ακριβείας που της επιτρέπουν να ελέγχει μεγάλη περιοχή ενός υποθετικού πολεμικού μετώπου, και το γνωστό μας πια Κέντρο Συντήρησης κι Εφοδιασμού που υπάγεται στην 1η Τακτική Αεροπορική Διοίκηση στο Δορύλαιο (Εσκίσεχιρ), ανέπτυξε εξελιγμένα εργαστήρια ολοκλήρωσης συστημάτων, καθιστώντας την ΤΗΚ ανεξάρτητη σε αυτόν τον

τομέα από την διεθνή αμυντική βιομηχανία. Επίσης η Τουρκία απέκτησε επίσης πρόσβαση στον υπολογιστή αποστολής του α/φους, διαμορφώνοντας το λογισμικό του ανάλογα με τις εθνικές ανάγκες και αποκτώντας πολύτιμη εμπειρία σε αυτό τον τομέα. Ένα άλλο σημαντικό πλεονέκτημα που έφερε το πρόγραμμα ήταν η ανάπτυξη από την HAVELSAN εξομοιωτών πτήσης. Με αυτό τον τρόπο η Τουρκική αμυντική βιομηχανία έχει αποκτήσει εμπειρία στην ανάπτυξη σύγχρονων ηλεκτρονικών και οπλικών συστημάτων, στην ολοκλήρωσή τους και απέκτησε δυνατότητα να τα αναβαθμίζει. Με τα προγράμματα Isik και Simsek και Ari, η αυτοπεποίθηση και οι νέες δυνατότητες της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας έγιναν πλέον προφανείς. Συνεπώς το πρόγραμμα F-4E Terminator 2020, χωρίς κανέναν πολιτικό και στρατιωτικό περιορισμό και με πλήρη ελευθερία κινήσεων, έδωσε όλων των ειδών τα επιχειρησιακά και τεχνολογικά πλεονεκτήματα. Στην αντίπερα όχθη, στα προγράμματα των F16 και των F-35 από τις ΗΠΑ, μέσω της διαδικασίας FMS (Foreign Military Sales) τέτοια ελευθερία κινήσεων δεν υπάρχει. Για οποιαδήποτε αναβάθμιση και ολοκλήρωση νέων συστημάτων, χρειάζεται η άδεια της Αμερικανικής κυβέρνησης σύμφωνα με τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί. Αυτός είναι ο λόγος που η Τουρκία προσπάθησε επί πολλά χρόνια και ανέπτυξε συστήματα όπως το ASELPOD ώστε αυτά να ολοκληρωθούν στα F-16 Peace Onyx IV (τα Β50+ Adv). Σε αυτό το σημείο μπαίνει στο παιχνίδι και το TFX. Επίλογος και συμπεράσματα Τα προγράμματα Terminator, Isik, Ari, Siemek επέτρεψαν στην Τουρκική αμυντική βιομηχανία να αναπτυχθεί και να ξεπεράσει τεχνολογικά και ψυ-

χολογικά εμπόδια. Το πρόγραμμα του βασικού Hurkus θα πάει τα πράγματα ένα βήμα πιο πέρα. Αυτό θα επιτρέψει στην Τουρκία να καταστεί παίκτης στην παγκόσμια αεροπορική αγορά, ειδικά στην ανάπτυξη και ολοκλήρωση ηλεκτρονικών και οπλικών συστημάτων. Υπάρχουν εθνικές υποδομές με τις εγκαταστάσεις και την εμπειρία για να εξασφαλίσουν την ανάπτυξη συστημάτων για την ΤΗΚ και πέραν του 2020 τόσο στα μαχητικά όσο και στα εκπαιδευτικά α/φη. Σχεδιασμός για το πρόγραμμα TFX δεν έχει αρχίσει ακόμα, αλλά ο υπουργός αμυντικής βιομηχανίας Vecdi Gonul ανέφερε μετά τη συνάντηση ότι δεν θα πρόκειται για συμπαραγωγή ενός υπάρχοντος προγράμματος αλλά ένα αυτούσια Τουρκικό σχέδιο που θα πληρεί τις εθνικές απαιτήσεις. Το Eurofighter δεν βρίσκεται στην ατζέντα για το μαχητικό νέας γενιάς, παρά την πρόταση της EADS. Το ΤFX λόγω της ήδη υπάρχουσας υποδομής τεχνογνωσίας και εξειδικευμένου έμψυχου δυναμικού κάνει ρεαλιστική την ανάπτυξη ενός α/φους μέσα στα οικονομικά όρια του αμυντικού προϋπολογισμού σε συνεργασία με άλλη χώρα .Η Ινδία π.χ. δεν γίνεται να αναπτύξει το Tejas από μόνη της. Θα χρειαστεί π.χ. ήδη υπάρχοντα κινητήρα. Ο υπουργός Vecdi Gonul αρνήθηκε κατηγορηματικά την συνεργασία με την Κορέα σε ήδη υπάρχον πρόγραμμα κάτι που όμως μπορεί να ερμηνευθεί ότι η συμμετοχή σε ήδη υπάρχον πρόγραμμα είναι δυνατή. Συνεπώς το ίδιο μοντέλο που ακολουθήθηκε στο πρόγραμμα άρματος μάχης Altay, μπορεί να ακολουθηθεί και τώρα. Η συνεργασία σε βραχυπρόθεσμο στάδιο ως προμηθευτής υποσυστημάτων στο πρόγραμμα των αυτοκινούμενων πυροβόλων, αποτελεί ένα χρήσιμο προηγούμενο, ώστε μέχρι το 2020 ένα νέο α/φος να έχει αναπτυχθεί. Σε αυτό το σημείο η προ-

σοχή στράφηκε ξανά στη Νότια Κορέα μιας και η ΤΑΙ συναρμολογεί κατόπιν αδείας το εκπαιδευτικό KT-1T. Η Lockheed Martin συμμετέχει στο πρόγραμμα του προκεχωρημένου εκπαιδευτικού T-50 Golden Eagle, το οποίο αναπτύσσεται σε έκδοση ελαφρού μαχητικού T/A-50 και μαχητικού πολλαπλού ρόλου F/A-50. Τα προγράμματα αυτά αναπτύχθηκαν από τη Νότια Κορέα προκειμένου να αποκτηθεί εμπειρία και να είναι δυνατό να αναπτυχθεί το νέο μαχητικό KF-Χ. Μετά από μακρά διαπραγμάτευση η Ινδονησία συμφώνησε να συμμετέχει στο πρόγραμμα KF-Χ τον Ιούλιο του 2009 με 20% συμμετοχή στο κόστος ανάπτυξης και με δέσμευση για τουλάχιστον 50 α/φη. Άλλη μια πιθανότητα που εξετάζεται είναι το Σουηδικό Saab Gripen. Η Saab αναπτύσσει το Gripen NG και αν και δεν υπάρχει ακόμα μορφοποιημένη έκδοση είναι δυνατό να ωφελήσει και τις δύο χώρες εφόσον συνεργαστούν στον τομέα ανάπτυξης τεχνολογίας. Η πρόκληση είναι μεγάλη και ο δρόμος μακρύς. Αν το πρόγραμμα ολοκληρωθεί επιτυχώς, κι ένα Τουρκικό μαχητικό πετάξει στους ουρανούς, τότε οι Τούρκοι μηχανικοί, τεχνικοί και γραφειοκράτες θα έχουν ξεπληρώσει το χρέος τους προς τους συναδέλφους τους της δεκαετίας του 1940 και τα χαμένα όνειρα της δεκαετίας του 1950. Ευχαριστίες: θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε το συγγραφέα, κο. Mevlutoglu, καθώς επίσης την ιστοσελίδα www.enkripto.com για τη χορήγηση άδειας χρήσης της μετάφρασης και των επιπλέον στοιχείων από δημοσίευσή της.