Parera Society 160 by Fred Omvlee

Editie nr 160, maart 2013

Sociale Media

PSSSSS.....

Volgt u ons al op Facebook? Twittert u wel eens? Dan is dit nummer helemaal iets voor u. Het thema dit keer is sociale media. Maar ook voor mensen die niet mee doen met sociale media staat er genoeg interessants in, want hoe sociaal gebruiken wij onze media eigenlijk? En: hoe bepaal je je grenzen? Naast de thema‐verhalen natuurlijk de vertrouwde activiteitenlijst van de GV met wandelingen en kerkdiensten aangekondigd en ter ere van Pasen organiseert Landhuis Ascension een Paasbrunch op 31 maart! Het is een komen en gaan van Defensiemensen op dit eiland, dat geldt ook voor onze redactie. Wij willen hierbij Anne Prins en Monica van Dijk heel hartelijk bedanken voor hun inzet. Anne was vaste leverancier van kritische en openhartige verhalen en Monica was naast kundig auteur ook een prima lay outer. Meiden, we gaan jullie missen! Maar dit biedt weer kans voor nieuw talent! Vers op het eiland of al wat langer hier en toe aan een uitdaging? Kom ons team versterken. We zoeken mensen die verhalen willen schrijven, willen mee werken aan de lay out of bijvoorbeeld het printen en uitdelen op zich willen nemen. Heren, voel u aangesproken en laat ook van u horen. Tot nu toe zijn vooral de ‘vrouwen van’ aan het woord, maar graag publiceren we ook een ander en breder geluid. Veel leesplezier en aanmelden kan op: parerasociety@gmail.com, wie durft? De redactie

In dit nummer PSSSSS..... 1 In dit nummer 2 Sharon 3 Laatste groepsmail 7 Binnen kijken bij… 10 Sms taal 12 STERK 15 Skype‐oma 16 Activiteiten Geestelijke Verzorging 18 Paasdienst en Paasbrunch, Landhuis Ascension 19 Vroeger versus nu 20 Strip 21 Hoe gaat het met jouw? 22 Mijn Facebookverslaving 23 Een geweldige uitvinding 25 ‘Ga mee online, een kans in de opvoeding!’ 28 (A‐) Sociale Media 30 Voor u gekeken ….. 33 Waarom Facebook niets voor mij is 34 Evenementen Curaçao 35 Begrippenlijst 36 De Twitter‐kanalen van Defensie: 38 BELANGRIJKE TELEFOONNUMMERS 39 DE NIEUWSTE PARERA SOCIETY IS WEER UIT! NOOIT MEER EEN UITGAVE MISSEN? STUUR DAN JE E‐MAIL ADRES NAAR PARERASOCIETY@GMAIL.COM

EN WIJ STUREN ELKE PARERA SOCIETY ZO SNEL MOGELIJK NAAR JE TOE! 2

Sharon Enkele van onze trouwe lezers is het al opgevallen. We missen de stukjes en de recepten van diegene die al het langst van ons allemaal in de redactie van de Parera Society zit. Sharon Winklaar ging vorig jaar december naar Nederland om daar de feestdagen door te brengen met haar kinderen. Ze keek er erg naar uit. Helaas is ze daar ziek geworden. Naast een aantal fysieke oorzaken, bleek er ook een hoop onverwerkt verdriet te zijn. Hierover schreef zij zelf het gedicht STERK, welke u kunt lezen. Sharon werkt nu hard aan haar herstel en wordt daarin gelukkig gesteund door haar kinderen. Uiteraard wordt ze hier ondertussen door ons erg gemist. We missen de vrolijke noot in de Karel Doorman, we missen haar inbreng in de redactievergaderingen, onze vaste notuliste en haar originele recepten. Onlangs heb ik contact met Sharon gehad via enkele privé berichten op Facebook. Ze hoopt zich binnenkort weer goed genoeg te voelen om een recept in te sturen voor de volgende Parera Society. Namens de hele redactie wens ik Sharon van harte beterschap. Bianca van Vuuren N.B Van 15 maart tot 1 april 2013 staat er een doos bij de Geestelijke Verzorging waar een ieder die dit wil een kaartje of briefje aan Sharon in kan doen om haar een hart onder de riem te steken. Wij zullen er voor zorgen dat zij deze ontvangt.

Wie is er bang voor sociale media? De redactie van de Parera Society heeft mij gevraagd iets over sociale media te schrijven. Als we hier nu bij elkaar zaten in een zaal zou ik vragen: ‘Steek je hand op: wie zit er op Facebook? En wie zit er op Twitter? Wie zit er (nog) op Hyves? Wie mailt er? Wie internetbankiert? En dan zou ik vragen naar jouw ervaringen. Ik acht de kans groot dat je bij zeker één, waarschijnlijk twee en vermoedelijk drie of meer vragen jouw hand zou opsteken. Want je woont in de West, ver van huis en zo begint het contact via de sociale media vaak. Zo is het bij mij begonnen, toen ik in 2007 op Curacao kwam. Ik ben begonnen met LinkedIn, een soort zakelijk netwerk waar je je cv op kan zetten. Daar ‘ontmoette’ ik veel oude school‐ en studiegenoten. Het gaf een soort reünie‐gevoel. Vervolgens werd ik door familieleden in Canada gewezen op de lol van Facebook en daar kwam nog eens Twitter bij. Sindsdien onderhoud ik allerlei Facebookpagina’s, LinkedIn‐ groepen en Twitteraccounts. Word ik er gelukkiger van? Ja! Ter geruststelling zeg ik altijd dat de sociale media niet zaligmakend zijn. Het is ook geen vervanging voor gewoon menselijk contact. Maar het is wel een interessante aanvulling op alles wat we verder al doen: samen een bakkie doen, even bijpraten op visite, een babbeltje bij de barbecue, samen sappen, roddelen, een goed gesprek onder vier ogen. We zijn sociale wezens en kunnen niet zonder menselijk contact. De meningen en deskundigen zijn verdeeld: sommigen zeggen dat we asocialer worden door de sociale media. Ik denk dat we gewoon weer even moeten wennen aan nieuwe mogelijkheden en daar onderling regels voor af moeten spreken. Maar in wezen is er sinds de oertijd niets veranderd: toen vertelden we sterke verhalen rond het kampvuur, en waarschuwden elkaar via rooksignalen. Vijftig jaar geleden konden we elkaar bellen vanaf een zwart bakelieten

toestel aan de muur in de gang en schreven we elkaar één op één brieven. Nu doen we dat via handige smartphones en via whatsapp‐ jes. Het menselijke contact blijft gaan over de basale dingen: welke ramp is er gebeurd? Wie is er verliefd/ziek/verhuisd/dood en: ‘hoor nu eens wat ik heb meegemaakt’. Kortom aandacht voor sensatie, lief & leed en aandacht voor onszelf. Menselijke drijfveren van alle tijden. Zit je nog niet op de sociale media omdat je bang bent voor je privacy? Dan heb je gelijk, maar die privacy ben je toch al kwijt doordat je mailt, zoekt via Google of internetbankiert. De kwaadwillende zoeker kan dan al alles te weten komen wat hij wil. Mijn stelling is: als iemand het op mij gemunt heeft, dan ben ik toch de sjaak. Dan ga ik maar liever actief de boer op. Wil je voorzichtig beginnen? Maak dan een account aan op Facebook op je eigen naam of een ietwat aangepaste naam en ga eens een persoon of instantie volgen die jij interessant vindt en vertrouwt: http://www.facebook.com/Koninklijke.Marine bijvoorbeeld, of http://www.facebook.com/GVindeWest natuurlijk! Stel je privacyinstellingen zo in dat jij je comfortabel voelt. Hetzelfde geldt voor Twitter: maak een account aan en volg iets of iemand (tijdschrift, organisatie) die jij vertrouwt. Jouw account kan je ook besloten houden. Dat betekent dat iedereen die jou wil volgen eerst toestemming van jou moet krijgen. Maar besef voor het gemak: alles wat je op Facebook of Twitter plaatst is publiek, je publiceert. Dat is voor de één eng, voor de ander aantrekkelijk, al naar gelang je persoonlijkheid. Ik vind het aantrekkelijk, maar hou me vast aan de drie vragen: ‘Is it true, is it necessary, is it nice?’ Oftewel: is het waar, is het nodig, is het aardig? Als je op minimaal één van de eerste twee vragen ja kunt antwoorden, kun je het plaatsen. Persoonlijk vind ik dat alle ‘posts’, ‘tweets’ en berichten ook aardig moeten zijn. Want de anderen zien nu eenmaal niet het gezicht van jou als je op de

sociale media zit. Mocht je duidelijk willen maken dat het echt aardig bedoeld is, plaats dan een emoticon met een lach en een knipoog Want uiteindelijk hebben we gezichten nodig om elkaars emoties te zien. Daarom is het ultieme sociale medium nog steeds: een lach op het gezicht van de ander zien (en samen het glas heffen). Maar de sociale media kunnen ons daarbij wel helpen. Hartelijke groet Fred Omvlee www.facebook.com/fred.omvlee www.twitter.com/fromvlee N.B. Een overzicht van de Twitteraccounts van Defensie, aangeleverd door Fred Omvlee, treft u helemaal achterin in deze Parera Society.

Laatste groepsmail naar ‘huis’ Eind maart komt de verhuiscontainer. Mijn man en ik zijn al voorzichtig begonnen met het vullen van wat dozen en de kinderen willen dat ook, maar ik heb ze nog net kunnen tegenhouden. Vijf weken zonder speelgoed lijkt me toch wat lang… Aangezien deze PS in het teken staat van de social media, lijkt het mij een passende vorm mijn laatste groepsemail naar Nederland als bijdrage in te zenden: ‘Hallo vrienden en familie Vanochtend vlogen er zes flamingo's in formatie over ons huis. Zelfs hier een zeldzaam gezicht. Binnenkort gaat het weidse zicht op zee verruild worden voor zicht op een grasveldje. Grappig genoeg kregen we laatst evengoed te horen dat we 'kakkers' zijn vanwege de buurt waar we gaan wonen. Alsof we hier niet tussen de ‘überkak’ verschanst zitten... ons buurmeisje heeft voor haar zesde verjaardag een echte speedboot cadeau gekregen, met trailer. Ik bedoel maar. Ik kijk wel uit naar een nieuw begin. We hebben pas vorige week officieel gehoord dat het doorgaat per april en daarmee voelt het toch enigszins hals over kop. Maar afscheid is nooit gemakkelijk, neem ik aan. De plaats op de speelschool van onze jongste wordt naadloos overgenomen door een ander kindje dat wellicht de juffen iets minder werk om handen geeft. Ze is een echte rakker geweest het afgelopen schooljaar, maar ze gaat heel graag en de juffen zijn evengoed dol op haar. Ik ben begonnen met de voor‐ inpak. Ja, de verhuizers doen alles voor je als je ze laat ‐ maar niet uitpakken en ordenen! Alles dat zich bij elkaar in één ruimte bevindt, kan in dezelfde doos belanden en omdat ons huis een stuk minder geordend is dan ik zou willen toegeven, is dit mijn kans om het niet helemaal hopeloos te maken.

Na alle noodgedwongen tussentijdse verhuizingen is het er niet beter op geworden... Het is nu de beste tijd van het jaar hier, lekker briesje, nauwelijks regen, niet smoorheet. Het zwembad gebruiken we nauwelijks want dat voelt al snel koud aan (en er volgt ook alleen een koude douche op). Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat we weer terug geacclimatiseerd zijn... Mijn oplossing is vloerverwarming. We nemen de hond ook mee. De laatste paar wandelingen heb ik haar ervan kunnen weerhouden dat ze blindelings fietsers naar de kuiten hapte, dus er is kans dat ze een normale huishond kan worden (aan de lijn is er sowieso geen probleem). Helaas wil ze nog steeds graag op speelgoed of stoelleuningen kauwen. Dat ze toch mee mag is omdat ze zo vreselijk lief en trouw is en (in tegenstelling tot ik zelf) nooit snauwt naar de kinderen ‐ ja, en er gewoon bij hoort. Full house. Ben benieuwd hoe de vliegreis voor haar is, lijkt me vreselijk. Gelukkig lig ik er niet meer wakker van wat de kinderen allemaal kunnen uitvreten onderweg waardoor onze medepassagiers moordneigingen krijgen (is uiteindelijk erg meegevallen vorige keren) zodat ik nu ruimte over heb om me hier zorgen over te maken. En natuurlijk moet bedenken wat er allemaal in de koffers mee moet, want je kunt zo zes weken verder zijn voordat de zeecontainer in zicht komt. Er is een hoop te regelen bij terugkeer. Ons nieuwe huis is aan een opknapbeurt toe en tegelijkertijd komt het huis in Hoorn vrij van verhuur en moet dat verkoopgereed gemaakt worden. Wij zitten intussen in een Roompothuisje tot de zeecontainer arriveert. Ook hier mag het huurhuis natuurlijk keurig opgeleverd worden want anders... helaas hebben onze brakjes in onbewaakte momenten af en toe graffiti‐aandrift. Ik vang dat zo veel mogelijk op met grote hoeveelheden stoepkrijt. Makkelijk van de muur te krijgen met een sopje.

De laatste keer in NL toen we ons op de aankoop van een huis gericht hebben ‐ en met succes‐ merkte ik dat ik absoluut niet meer gewend ben aan fietsverkeer, met als resultaat dat ik als een spichtige bejaarde de straat over steek zonder de cool‐heid en nonchalance die er van een ‘meisje van veertig’ verwacht wordt. Pijnlijk gênant en soms zelfs gevaarlijk. Hier gaat ondertussen alles op dezelfde manier door. De auto deed het weer niet en de reparatie moest weer op onderdelen uit NL wachten. Ben benieuwd of dit de laatste keer was voor vertrek. We hebben nog een groots kinderfeest georganiseerd en gemerkt, dat we al iets van ervaring en routine gaan opbouwen (het beste werkt appeltaart en geen kwarktaart want die smelt in de hitte, en de taart hoort om onbegrijpelijke redenen aan het eind van het feest geserveerd te worden. De standaardtaart die men serveert ziet er dan nog prachtig uit maar smaakt naar karton. Wij kiezen voor zelfgemaakt. Mijn man is de beste taartmaker en ik de beste cupcakes verzorger. Met 30 uitdeelcadeautjes op 25 uitnodigingen zit je redelijk safe, vooral als je nog een paar left‐overs van de vorige keer achter de hand hebt. Tonijnwraps en worstenbroodjes zelfgewrocht met Danerolles croissantdeeg geven al een heel hoog oh en ah gehalte. Snoepjes aan de ouders geven i.p.v. rechtstreeks aan de kids levert ook verblijde verrassing op. Nou ja, als jullie nog meer tips willen weet je me te vinden. Ik verwacht eigenlijk dat deze grote party's niet herhaald gaan worden in NL… Liefs’ Anne Prins

Binnen kijken bij… Uitgezonden naar de West belanden we in marinewijken, oude ‘Shellwoningen’ in Julianadorp of particuliere huizen ergens in Jongbloed, Jan Thiel of Coral Estate. Omdat de gordijnen hier doorgaans niet potdicht gaan, gluren we ongegeneerd naar binnen. Met toestemming, dat wel. Deze keer bij Debbie Kuyp.

Daar gingen ze dan: naar Curaçao. Met z'n drieën: Debbie, man Erno en hond Tess. Het eiland kenden ze al goed van de zes keren dat ze er op vakantie waren geweest. Voor het vertrek uit Den Helder werden alle schepen verbrand: haar aandeel in de fysiotherapiemaatschap werd verkocht, maar ook hun heerlijke vrijstaande grote huis, het vakantiehuis, de motoren. Schoon schip maken en blanco beginnen, zo moest het gaan. Eén van Debbie's motto's is niet voor niets: Yesterday is history, today is a gift, tomorrow is a mystery. Ze plakte de woorden op de muur in haar huis in Saliña. Maar een ervaren fysiotherapeut wordt op een eiland als Curaçao al snel ontdekt, en voordat de verhuisdozen waren uitgepakt werd Debbie al gebeld of ze kon beginnen. Ze gaf zichzelf nog een paar dagen vrij maar crosste al snel in haar flitsende Mustang naar de praktijk in Souax en Saliña. Maximaal twee dagen per week werken, sprak Debbie met zichzelf af. Zodat er genoeg tijd over zou blijven voor andere belangrijke

dingen: hardlopen, fitness, aquajogging en tennis. Genoeg tijd voor haar twee zonen van 21 en 24 jaar die geregeld overkwamen uit Nederland. Tijd om een beetje te schilderen, het eiland te ontdekken, lekker te koken. Met haar man Erno, die voor DBBO werkt, maakte ze een fantastische roadtrip op de motor door de Verenigde Staten. Als een echte rockchick liet ze voor haar 52 ste verjaardag een stoere tatoeage zetten. Wat een ander daarvan wil denken maakt haar niet uit, want ze heeft nog een levensmotto: leven en laten leven. Nu is het einde van een heerlijke tijd op Curaçao in zicht. Weer maken Debbie en Erno schoon schip. Alle spullen in dit huis op Curaçao blijven achter. In Den Helder beginnen ze opnieuw. "Ik laat het leven over me heen komen,” stelt Debbie, "en ik heb nog nooit ergens spijt van gehad. Als ik mijn leven over kon doen, zou ik het weer precies zo doen.”

Tekst: Elly Biesters Foto’s: Sasja Grefen, de laatste is van Debbie zelf

Bent u trots op uw huis of uw inrichting? Of heeft u misschien een hele leuke hobby? Wij komen graag bij u binnen kijken!! Aanmelden kan via parerasociety@gmail.com of u spreekt een redactielid persoonlijk aan. 11

Sms taal Heb je ook wel eens zitten turen naar een tekst in een sms bericht omdat je niet begreep waar die rare lettercombinaties voor staan? Dan ben je niet de enige..... Sinds de uitvinding van smsjes zijn we heel creatief geworden in het verzinnen van afkortingen, omdat we nu graag zoveel mogelijk tekst willen proppen in die 160 lettertekens, die een smsje lang mag zijn. Maar wat voor de één duidelijk is, is voor de ander misschien abracadabra. Daarom zijn er al heel wat sms‐taallijsten gepubliceerd, maar ja, hou jij die ernaast als je in de tram, op de fiets of in het café een berichtje krijgt? Oefening baart kunst, oftewel, vaak helpt het al om het bericht gewoon (hardop) te lezen, en daarnaast, ook om zelf berichten maken waarin je probeert in begrijpelijke sms‐taal te gebruiken. Dit kan heel handig zijn als je met tieners smst. Die doen namelijk niets anders en typen zo’n 100 smsjes per dag! Tegenwoordig zijn dat gelukkig gratis “Ping’s” (op Blackberries) of “WhatsAppjes” (op iPhone en Android en ook BB), maar hoe kun je er nu voor zorgen dat je met zo weinig mogelijk lettertekens zo veel mogelijk zegt in zo’n kort mogelijke tijd? Ik geef een paar tips. Strip zinnen Zinnen strippen of uitkleden doe je door alle woorden weg te laten die niet echt nodig zijn voor het overbrengen van de betekenis van een zin. Een zin als 'Ik vond het fantastisch gisteren.' kan bijvoorbeeld gemakkelijk gestript worden tot 'fantastisch gisteren'. Maar eigenlijk is dat nog te lang……

Gebruik letterwoorden Een letterwoord is een woord dat ontstaat door alleen de eerste letter van de woorden uit een zin op te nemen en die samen te voegen. Van de zin 'je bent zo lief' is het letterwoord: JBZL. Maak shordjes Het woord 'shordjes' is een combinatie van het Engelse 'short' en het Nederlandse 'woordjes'. Shordjes zijn verkorte woordjes, meestal verkregen door het weglaten van alle klinkers uit een woord. In ons alfabet zijn de a, e, i, o, u en y de klinkers. De overige letters heten medeklinker. De meeste woorden en zinnen kun je heel goed begrijpen zonder de aanwezigheid van klinkers. Lees maar: vnzlfsprknd, rglmtg, frljppn, lfdsvrdrt, stdnt zkt kmr. Inderdaad, hier staat: 'vanzelfsprekend', 'regelmatig', 'fierljeppen', liefdesverdriet' en 'student zoekt kamer'. Vervang een lettercombinatie door één enkele letter Die letter moet dan wel hetzelfde klinken als de lettercombinatie. De beste mogelijkheid biedt hier de 'x', die de plaats van 'ks' kan innemen, zoals in 'strax' (of 'strx') en in 'nix' (of 'nx'). In het Engels is 'U' als vervanging van 'you' heel gangbaar. Gebruik cijfers in plaats van letters In het woord 'wacht' zit de lettercombinatie 'acht'. Die kun je natuurlijk vervangen door 8, waardoor je 'w8' krijgt. Andere voorbeelden zijn: pr8ig (prachtig), g1 (geen). Ook enkele Engelse woorden kunnen goed weggecijferd worden, zoals: 4U (voor jou) en 2day (vandaag). Er zijn mogelijkheden te over om kort te schrijven. Toch moet je niet altijd alles willen verkorten. Sommige gedachten en gevoelens die je via een sms‐bericht wilt versturen, zijn zo bijzonder dat ze het juist verdienen onverkort weergegeven te worden. Lukt dat niet in één berichtje, maak er dan twee van. Of schrijf voor de verandering eens een echte ouderwetse brief op een stuk papier, die je in een envelop

stopt en via de post verzendt. Je kunt zo'n brief natuurlijk wel weer met een sms‐berichtje aankondigen: 'W8 op de postbode.' Ga je in een sms‐bericht volledige woorden en zinnen maken, dan is het wel handig een beetje aandacht voor de spelling te hebben. Als je schrijft 'Ik schijt nooit meer van jouw' maar je bedoelt eigenlijk serieus, dat je nooit meer wilt scheiden van je vriend/innetje, dan heb je de kans dat dat je liefje nogal afstoot en dan dit bericht terugkrijgt: 'OenS' (= over en sluiten). Tip tot slot: gebruik vooral emoticons Smsjes kunnen soms verkeerd begrepen worden. Omdat je de stem van degene met wie je smst niet hoort, weet je soms niet hoe hij of zij iets bedoelt. Door emoticons te gebruiken voeg je emoties toe aan je tekst. Er zijn op het internet vele lijsten met emoticons te vinden en facebook gebruikers zullen ze ongetwijfeld kennen.  Caroline Castendijk

STERK Als vrouw geboren in deze wereld krijg je meteen een stempel, STERK! Als echtgenote en moeder meteen een voorwaarde, STERK! Als motor en rots in de branding voor gezin en werkomgeving, STERK! Maar dan slaat het leven meedogenloos toe: Een broertje die er niet meer is, vader en moeder, die er niet meer zijn. Een huwelijk dat strandt, steun die er niet meer is. Een geschenk uit de hemel, een engeltje, weggerukt uit jouw handen. Het leven stopt, je houdt je adem in en denkt automatisch, wees toch STERK! STERK voor je kinderen, STERK voor je omgeving. Weg met die tranen, weg met dat verdriet. Niemand die het ziet, niemand die kan helpen, want jij bent STERK! Je verstopt alles achter een glimlach en gaat verder, altijd STERK! Mocht men vragen, dan is er niets aan de hand, je bent toch STERK? De wereld om je heen mag verder, met een gerust hart, want jij bent STERK ! NEE, ik wil niet verder, schreeuwt jouw hart. In stilte, niemand die het hoort, niemand die wat merkt. De pijn, het verdriet, het geweld, het overstroomt jouw hart, het vernietigt jouw leven. In stilte, niemand die het ziet. In stilte, want jij bent STERK! Sharon Winklaar

Skype‐oma Mijn dochter en schoonzoon zijn voor drie jaar naar Curaçao uitgezonden. Dat is natuurlijk een leuk avontuur voor hen, maar voor mij is het iets minder leuk. En als dan ook onze kleinzoon in november 2011 daar wordt geboren, ja dan missen we toch een hoop. Maar gelukkig is er zoiets als Skype. Wat een uitvinding zeg! Dit is de manier om contact te maken met beeld en geluid. Door middel van dit medium kan ik meekijken en meedoen in het leven van onze kinderen en vooral van onze kleinzoon Jeffrey. Toen hij een paar maanden oud was moest ik proberen zijn aandacht te trekken als hij op schoot bij mijn dochter zat voor het beeldscherm. Dus had ik bij mijn computer een belletje en een xylofoontje liggen. Maart 2012 Als hij die geluiden hoorde reageerde hij gelijk met een big smile. Ook heb ik van begin af aan liedjes voor hem gezongen die hij nu goed herkent en hij klapt inmiddels mee met “klap eens in je handjes”. Wat ook leuk is om te doen is “kiekeboe” door met je hand de webcam af te dekken. Soms speelt hij gewoon in de kamer en kan ik tijdens het kletsen met mijn dochter hem zien spelen met het speelgoed dat ik in de bekende twee‐kilo dozen heb opgestuurd. Als hij het

Skype signaal hoort dan komt hij al naar het beeldscherm toe lopen. Maar ook toen hij ziek was en op schoot bij mijn dochter, zat, troostte ik hem met het zingen van een liedje en als hij moe is dan zing ik “slaap kindje slaap” en gaat hij met z’n knuffel tegen haar aan liggen. Tegenwoordig deelt hij zijn drinken en koekjes met mij, hij houdt het flesje of koekje dan bij het beeldscherm. Ook brengt hij zijn speelgoed naar het beeldscherm voor mij. Dus door Skype is de afstand tussen ons wel “kleiner” geworden en zien we hem opgroeien. Want het gaat toch al zo snel. Hij groeit nu echt als kool. Misschien denkt zo’n klein mannetje wel dat zijn oma alleen een hoofd heeft en verder niets want meer ziet hij meestal niet van me. Gelukkig komen ze af en toe naar Nederland en dan ziet hij zijn Skype‐oma als een compleet mens met benen en daar kijken we natuurlijk elke keer met heel ons hart en ziel naar uit. Skype‐oma Jane Bol (moeder van Bianca van Vuuren)

November 2012, in Nederland

Activiteiten Geestelijke Verzorging Kerkdiensten Zondag 17 maart Zondag 31 maart Zondag 7 april Zondag 21 april Zondag 5 mei Overige activiteiten Vrijdag 15 maart Vrijdag 22 maart Zaterdag 23 maart Zondag 31 maart Zaterdag 27 april Zaterdag 4 mei

Kerkdienst Noachkapel MB Parera Paasviering Landhuis Ascencion Zie volgende pagina voor meer informatie Kerkdienst en open huis Landhuis Ascencion Kerkdienst Noachkapel MB Parera Kerkdienst en open huis Landhuis Ascencion

Partnerdag lichting 2012 Landhuis Ascencion Voorlichting nieuwkomers Landhuis Ascencion Natuurwandeling Malpais‐Boca Unico‐Bullenbaai Paasbrunch op Landhuis Ascencion Zie volgende pagina voor meer informatie Natuurwandeling Christoffelpark Dodenherdenking

Paasdienst en Paasbrunch, Landhuis Ascension Op zondag 31 maart 2013, eerste Paasdag, zal er door de Rooms‐ katholieke en Protestantse geestelijke verzorgers van Marinebasis Parera een oecumenische Paasviering georganiseerd worden op Landhuis Ascencion. Deze Paasdienst zal in de openlucht plaatsvinden en begint om 10.00 uur. Voorgangers zijn: Vlootpredikant Henk Hortensius en Vloot‐ aalmoezenier Frans Kerklaan. Het projectkoor van de Noachkapel o.l.v. Toos Klok verleent medewerking; pianist is Johnny Kleinmoedig. Ook zal er nog een muzikale verrassing te horen zijn. Na afloop is er koffie, thee en limonade. Aansluitend zal het Landhuis Ascencion een uitgebreide en feestelijke Paasbrunch organiseren, met warm en koud buffet. Deze zal beginnen om 11.30 uur. De kosten ervan zijn Ang. 39,50 p.p.; voor kinderen tot 12 jaar Ang. 10,00 p.p. Het aantal deelnemers aan de brunch is beperkt. In eerste instantie is deze bedoeld voor Defensiepersoneel, partners en hun gasten en voor de vaste kapelgangers van buiten Defensie; maar uiteraard zijn, zolang er plaats is, ook andere belangstellenden welkom. Het is mogelijk om ofwel de kerkdienst ofwel de Paasbrunch afzonderlijk te bezoeken. Voor de kerkdienst is aanmelding vooraf niet nodig. Voor de brunch dient u zich op te geven, voor 25 maart per mail aan:info@landhuisascencion‐curacao.com of telefonisch op nummer 8641950.

Vroeger versus nu Social Media, een veelzijdig onderwerp. Met zowel voor‐ als tegenstanders. Ik begrijp volledig dat het ook zijn negatieve kanten kan hebben, maar als je voor jezelf goed bedenkt en bepaalt wat je er mee wilt doen, kan het mijns inziens geen kwaad. Als ik het puur vanuit mijzelf bekijk, is het een uitkomst. Voor mensen zoals wij, ver weg van kinderen, familie en vrienden is het een geweldige manier om contact te onderhouden. Komende uit Den Helder en daardoor bekend met familieleden en vrienden op uitzending naar de West, kennen wij nog de oude verhalen. Onze opa's en oma's moesten het doen met een kaartje of brief. Welke soms weken onderweg waren. Oftewel; op het moment dat de betreffende post aankwam, was het al oud nieuws. Voor achterblijvende kinderen in Nederland, welke in die tijd soms 2,5 jaar hun vader niet zagen, was er de mogelijkheid om via de Stichting Thuisfront een 45 toeren plaatje op te nemen. Dit werd dan per boot richting papa verscheept, zodat hij in ieder geval via toegezonden foto's en het singletje nog iets meekreeg van de kinderen thuis. In de latere perioden werden de uitzendingen korter en kon men ook gebruik maken van de telefoon. Al werd dat niet te dikwijls gedaan in verband met de hoge kosten. Vandaag de dag kunnen we gebruik maken van Internet, Skype, mobiele telefonie, pingen, What's Appen, Facetime, Viber, Facebook etc. etc. Helemaal geweldig. Als je daar behoefte aan hebt, blijf je prima op de hoogte van wat er bij het thuisfront allemaal speelt.

Zelfs de opa's en oma's hebben tegenwoordig een laptop waarmee zij kunnen mailen en Skypen. Een perfect voorbeeld van de de technische vooruitgang en het mondialisme van de mensen. Debbie Kuyp‐Roele

Strip

Vivian van Zanten, bedankt voor het inzenden van deze strip.

Hoe gaat het met jouw?

Als levende spellingcontrole van de Parera Society, let ik vooral op werkwoordspelling en grammatica. Ook ik weet echt niet élke correcte spelwijze van alle Nederlandse woorden en zoek het nodige op of doe een gok. Maar de bovengenoemde zin is zo makkelijk te verhelpen, dat ik het niet kan laten om een tip te geven. De ‘w’ in de titelzin staat hier niet op zijn plek. ‘Jouw’ is namelijk een bezittelijk voornaamwoord, net als bijvoorbeeld ‘mijn’. Hier werd bedoeld: ‘jou’, dat is een persoonlijk voornaamwoord (net als ‘mij’), maar omdat je het verschil niet kunt horen, weten sommige mensen niet wanneer ze nou welk woord moeten gebruiken. Tip: vul eens ‘mij’ of ‘mijn’ in. Dan weet je het meteen. Zodra je ‘mij’ in kunt vullen, wordt het dus ‘jou’ en zodra ‘mijn’ beter past, is het ‘jouw’. Natuurlijk bestaan er gluiperds van zinnen, maar de truc werkt behoorlijk goed: Is die fiets van jou/jouw? Ja verrek, dat is jou/jouw fiets. Jou/Jouw medaillekast is leeg, hoe kan dat met die inspanningen van jou/jouw? Hoe gaat het met jou/jouw? En met jou/jouw moeder? Ook kinderen vinden dit soms lastig, als juf heb ik vele dictees nagekeken waarin stond geschreven: ‘Me oma komt morgen.’ Je bent nooit te oud om te leren, succes er mee! Duifje Donker

Mijn Facebookverslaving Het is waar, ik ben verslaafd. Het heeft geen nut dit te ontkennen. Mijn leven en daarmee ook dat van mijn man en zoon, is op de voet te volgen op Facebook. Veel van wat we meemaken zet ik er op, misschien soms wel te veel. Het zal niet voor het eerst zijn dat mijn moeder een vage kennis tegenkomt in de supermarkt en dat die dan iets van mij weet, wat zij nog niet wist. Sinds kort heeft ze wel een Facebook‐account, vooral om bij mij mee te kunnen lezen, maar ze kijkt daar lang niet iedere dag op, laat staan meerdere keren op een dag. Zolang dat niet hele spannende dingen zijn is dat nog niet zo erg, maar er zijn van die dingen... Inmiddels wel geleerd, ook op verzoek van manlief, om sommige dingen toch vooral niet te publiceren of in ieder geval niet direct. Toch zou het nog steeds wel best een beetje minder kunnen. Eens in de zoveel tijd scroll ik door mijn tijdlijn en lees ik terug wat ik allemaal gepost heb en dan heb ik wel eens een beetje spijt. Ik schoon wel regelmatig alles op, zodat het niet allemaal direct zichtbaar blijft. Ik weet dat als men wil en echt diep gaat zoeken, alles weer terug te halen is, maar ik ga er wel vanuit dat de meeste mensen die mijn pagina bezoeken dat niet zo snel zullen doen. Ondanks de spijt die er soms ik, kan ik het toch niet laten. Heb ik iets nieuws gekocht of gekregen? Status update. Doet Jeffrey weer iets, wat hij eerder nog niet kon? Status update. Gaan we iets leuks doen? Status update. Heb ik een rot humeur? Status update. Zijn we bij het consultatiebureau geweest? Status update. Iemand in het gezin ziek? Status update. Kat vermist? Status update.

Dit alles het liefst nog voorzien van een foto. Behalve de foto's bij de statussen plaats ik ook nog fotoalbums. Foto's van alle stranden, bezienswaardigheden en natuurgebieden die we hier bezoeken. Of gewoon van een ijscoupe op een terrastafeltje met de Emmabrug op de achtergrond. Maar ook van die enorme stortbui die overtrekt, die deuk in mijn auto, of die dode salamander die mijn kat gevangen heeft. Behalve alles wat ik zelf plaats, lees en bekijk ik ook veel bij wat mijn Facebookvrienden allemaal plaatsen en dat vind ik dan vaak leuk of ik reageer daar op. Als ik toch bezig ben , deel ik zo links en rechts nog een like‐share‐&‐win actie in de hoop die waardebon, die wellness middag of dat fantastische nieuwe bed te winnen. Tot op heden is me dat overigens nog nooit gelukt. Ook deel ik nog wel eens wat om iemand anders te helpen. Bijvoorbeeld bij het vinden van een huisdier, een kind, een crimineel, een kamer of een koper. Tot slot speel ik dan nog wat spelletjes. Al met al heb ik het er nog best druk mee. Gelukkig durf ik wel te zeggen dat ik naast mijn social media leven ook nog een goed normaal sociaal leven heb. Zolang we hier op het eiland verblijven, praat ik het voor mezelf goed door te zeggen, dat ik op deze manier wel in‐touch blijf met mijn leven in Nederland. Maar eenmaal terug in Nederland neem ik mezelf toch echt voor dat het dan veel en veel minder moet worden.

Dat wordt serieus afkicken. Het zal me zeker gaan lukken, ik ben jaren geleden immers ook gestopt met roken. Ik heb nog 15 maanden om me zelf voor te bereiden. Nu eerst een status update:

In juni staat er een Parera Society over Buitenlands eten op de planning. Heeft u een favoriet buitenlands gerecht? Of heeft u wel eens iets heel bijzonders gegeten in het buitenland? Misschien heeft u wel een heel grappig verhaal over een eetervaring in het buitenland of een buitenlands restaurant. Stuur uw verhaal voor 28 mei 2013 naar parerasociety@gmail.com

Een geweldige uitvinding Vaak vroegen mensen mij de afgelopen jaren hoe onze kinderen het vonden dat hun ouders drie jaar op Curaçao zouden wonen terwijl zij in Nederland achterbleven. ‘Geen enkel probleem’, kon ik met een gerust hart antwoorden. Integendeel zelfs, ze vonden en vinden het nog steeds een mooi avontuur van ons, en tegelijk voor hen een ideaal vakantieadres: ze zijn beiden al een aantal malen op bezoek geweest. En geloof het of niet, het contact is in deze jaren eigenlijk intensiever dan toen wij nog gewoon in Culemborg woonden en onze kinderen op kamers verbleven in Delft en Utrecht. Wanneer ze nu op bezoek komen is het voor minstens anderhalve week na een langere periode waarin wij elkaar niet lijfelijk ontmoet hebben. En als vanzelf zijn de gesprekken dan diepgaander en de ontmoetingen intensiever. Heerlijk als ze er weer eens zijn! Veel minder vaak werd mij gevraagd hoe mijn ouders deze plaatsing in de West vonden, terwijl wij daar vooraf en ook bij het afscheid drie jaar geleden veel meer zorgen over hadden. Zij zijn ruim in de 80 en zien inmiddels zo op tegen lange reizen dat ze vooraf al besloten hadden dat ze ons in deze drie jaar op Curaçao niet zouden bezoeken. Hoe zouden we nu goed contact kunnen houden? Alleen die paar keer dat wij naar Nederland zouden gaan zou toch wel erg minimaal zijn. Telefonisch contact, dat is het toch ook niet echt, en brieven doen er ondanks de goede postvoorziening nog best lang over. Kortom, de 9000 kilometer tussen Curaçao en Nederland leek vooraf voor de band met mijn ouders een forse afstand. En toen was daar SKYPE! Je zou elkaar niet alleen kunnen horen maar ook kunnen zien; en dat maakt een groot verschil.

We hebben een webcam gekocht voor onze ouders, de kleinkinderen hebben geholpen bij de installatie en nog voor we van Schiphol vertrokken hadden we het een keer uitgeprobeerd. Een geweldige uitvinding is het. Mijn ouders vertelden laatst nog hoe zo’n uurtje contact helpt om de afstand te overbruggen. Het is net of we bij elkaar in de huiskamer zitten. Mijn vader en moeder zitten aan het begin van de sessie altijd precies op dezelfde plek, keurig rechtop en recht voor de camera, als voor een portretfoto. En geleidelijk aan ontstaat er de gebruikelijke ontspannen sfeer: even weglopen om iets te pakken of te laten zien, het checken van de vooraf opgeschreven gesprekspunten om maar niets te vergeten, het reageren op gezichtsuitdrukking en lichaamstaal. Wat zijn we gezegend met dit fantastisch communicatiemiddel. Wat er ook allemaal ten nadele van sociale media gezegd kan worden, voor mijn ouders en voor Martine en mij is Skype een geweldig hulpmiddel om deze plaatsing in de West goed door te komen. Vlootpredikant Henk Hortensius

‘Ga mee online, een kans in de opvoeding!’ In de opvoeding krijgen ouders steeds meer te maken met hun kind die gebruik maakt van sociale media. Het leven van kinderen speelt zich niet meer voornamelijk op straat af, maar steeds meer online. De kinderen bevinden zich veelal op sociale netwerksites (SNS’s) zoals Hyves, Facebook en Twitter. Doordat kinderen zich steeds meer online bevinden, dient er meer aandacht te zijn voor deze online wereld en dient het opvoedend handelen te veranderen. Voor mijn afstudeeronderzoek heb ik onderzoek gedaan naar het gebruik van sociale netwerksites en hoe opvoeders hiermee om kunnen in de opvoeding. In dit artikel zullen een aantal feiten over het gebruik van SNS’s naar voren komen, de risico’s en kansen van de SNS’s en tips voor ouders hoe zij in de opvoeding hiermee om kunnen gaan. Het gebruik van sociale netwerksites (SNS’s) is erg populair onder de Nederlandse jeugd. De meerderheid van de jeugd heeft een profiel op een SNS. De jeugd boven de 12 meer dan de jeugd onder de 12 jaar. Een groot deel van de jeugdigen maakt tegenwoordig gebruik van de SNS’s via de Smartphone. De mogelijkheden van sociale netwerksites die in verschillende onderzoeken naar voren komen zijn: Het experimenteren met identiteit en zelfpresentatie, onderhouden en uitbreiden van contacten, in contact komen met mensen met dezelfde interesses, meer van zichzelf durven te laten zien door het anonieme karakter, kennis op verschillende terreinen opdoen en positieve gedragingen van andere gebruikers of van advertenties overnemen. De risico’s van SNS’s zijn: Het ontvangen van negatieve feedback, overnemen van negatieve gedragingen, ontvangen van ongewenste informatie, verspreiding van informatie, in contact komen met ongewenste personen of ongewenste seks, gepest worden, ruzie hebben op internet en internet compulsief gebruiken.

Wat voorop staat bij mediaopvoeding is dat het kind de mogelijkheid moet krijgen om te experimenteren met media, maar tevens beschermd dient te worden voor de risico’s. Het is daarom van belang dat ouders op de hoogte zijn van de mogelijkheden en risico’s die SNS’s bieden en het gebruik van de SNS’s toe te staan. Het gebruik verbieden blijkt onverstandig te zijn, omdat kinderen er dan stiekem gebruik van gaan maken, waardoor er helemaal geen zicht is hierop. Daarnaast is het van belang dat ouders over de media te communiceren. “Het is onderdeel van het dagelijkse leven van de jeugd geworden en zou hierom dagelijks onderwerp van gesprek moeten zijn.” “Je vraagt wel aan het kind hoe zijn schooldag was, maar niet met wie het kind contact heeft gehad op de SNS.” Tot slot is het van belang dat ouders meegaan met de digitale ontwikkelingen en op de hoogte zijn van de media waar hun kind gebruik van maakt. Dit kunnen zij doen door samen met het kind online te gaan en/of eventueel zelf een profiel aan te maken op de SNS. Hierdoor wordt de ouder vaardig in het gebruik van de SNS, leren zij de weg kennen en weten zij hoe de risico’s afgedekt kunnen worden. “Doordat ik zelf gebruik maak van Facebook laat ik zien dat het gebruik normaal is, waardoor het kind zich vrijer voelen om hierover te praten.” Joosje Dijkstra Als u vragen of interesse heeft in meer informatie over het onderzoek kunt u Joosje mailen via het mailadres van de redactie, wij zullen alle correspondentie aan haar doorsturen. Mail adres redactie: parerasociety@gmail.com

(A‐) Sociale Media “Op de dag dat Liesbeth in haar eentje naar Panama afreisde, postte ze een foto van de vertrekhal op Facebook met het onderschrift: ‘als jullie me missen: ik zit een maand in Zuid‐Amerika, doei!’ De post oogstte ruim tachtig likes, een vijfde van haar Facebook‐ vriendenkring. […] Op haar reis postte Liesbeth uitsluitend positieve berichten en foto’s van schitterende plekken. Wat ze niet met haar vijfhonderd Facebook vrienden deelde, was het feit dat ze elke avond in haar eentje aan een restauranttafeltje een boek zat te lezen, omdat vrienden maken lastiger bleek dan ze had gedacht. Op basis van Facebook kon zo in elk geval niemand vermoeden dat haar vakantie behoorlijk tegenviel.”1 Begrijp me niet verkeerd, ik ben zelf ook eigenaar van een Facebook‐profiel, heb een weblog waarin ik Nederland op de hoogte houd van onze belevenissen op Curaçao, heb een Skype account om met Nederland te kunnen bellen, heb een Linked‐in account en zit regelmatig met mijn smartphone in mijn handen Whatsapp berichten de wereld rond te sturen. In vroeger tijden had ik een ICQ en Hyves profiel. Daarnaast vind ik alle sociale media reuze handig. Je kunt snel en gemakkelijk al je familie en vrienden op de hoogte houden van wat er gebeurt, zeker nu wij 9000 kilometer verderop wonen. Ik maak er dus enthousiast gebruik van en zal mijn profiel zeker niet verwijderen, maar ik behoor tot de categorie mensen die een Facebookprofiel heeft om te kunnen volgen wat anderen er op zetten en die zelf af en toe eens wat er op zet. 1

Uit Cosmopolitan november 2012

Als ik in een willekeurig restaurant zit, op een terrasje, op het strand, als ik visite heb of ergens op visite ga, zie ik om mij heen veel mensen die druk bezig zijn om hun sociale media bij te houden. Het ziet er ook heel sociaal uit: een stel aan tafel in een restaurant, allebei druk met hun iPhone. Gezellig, zo’n avondje uit eten samen. Of neem de Starbucks: het is er altijd druk, maar mensen zijn niet druk met elkaar. In ieder geval niet met degene die naast hen zit. Ze zijn voornamelijk druk met hun Blackberry’s en iPhones. Lekker sociaal, of niet? Iedereen kent ze wel vanuit hun eigen Facebook‐vrienden: er zijn bepaalde types die werkelijk alles wat ze doen de wijde wereld in slingeren met een post op Facebook. “Zo, ik zit weer in de bus, lekker werken vandaag!” Een uurtje later: “Tijd voor koffie!” Weer twee uur later: “Tosti time!” En zo gaat het de hele dag door. Verrassing, de volgende dag staat precies hetzelfde erop! Nog maar te zwijgen van de mensen die minstens drie foto’s van zichzelf met nieuwe kledingstukken, schoenen, horloges en dergelijke op internet plaatsen. Sociaal? Ik begin steeds meer te twijfelen aan de term ‘sociale’ media. Eigenaars van sociale media zijn vaak zo druk met die sociale media dat ze vergeten hoe het is om echt sociaal bezig te zijn. Er is nog iets anders dat mij bezighoudt aan deze sociale media, met name Facebook. Hoe komt het toch dat mensen bijna altijd positieve berichten er op zetten, mijzelf inclusief? Als ik een baaldag heb, zet ik dat dan op Facebook? Neigen we er niet meer naar om positieve berichten te posten dan negatieve? Is Facebook niet in het leven geroepen om positiviteit te oogsten met de ‘vind ik leuk’ knop en het gebrek aan de ‘vind ik niet leuk’ knop (waar veel mensen trouwens altijd om vragen als er iemand een minder positief bericht post: ‘waar is de vind ik niet leuk knop?’). Daarnaast, waarom post ik zelf een bericht? Als ik eerlijk ben, dan is dat omdat ik er reacties op

verwacht. En werkt dat niet voor iedereen zo? Je zet iets op internet, iets dat jij zelf belangrijk vindt om te delen, of het nu een leuk bericht is of niet. Dan verwacht je daar reacties op. Toch pleit ik ervoor dat we met zijn allen iets socialer gaan doen. Laat de smartphones in je tas of broekzak zitten, kijk niet bij elke melding van een update en ga gewoon weer gezellig met elkaar zitten kletsen. Deel dingen met elkaar die je via Facebook niet deelt, bel elkaar eens op (want geschreven berichten komen altijd anders over dan bedoeld) en kom weer met elkaar in contact, want écht contact is hetgeen dat ontbreekt in de sociale media. Natuurlijk wel met enige uitzondering voor onze familie en vrienden in Nederland, want voor het contact met hen is en blijft Skype en Whatsapp toch wel heel gemakkelijk. Monica van Dijk

Voor u gekeken ….. The Social Network vertelt het verhaal van Mark Zuckerberg en zijn creatie “Facebook”, het wereld‐ bekende social media netwerk. Het begin van Facebook is in feite het gedumpt worden door zijn vriendin. Uit frustratie daarover besluit Mark er over te bloggen en van daaruit komt het idee voort om foto’s van klasgenotes op internet te plaatsen en deze te laten beoordelen door studenten van andere universiteiten. Deze actie krijgt als vervolg het idee om een website te gaan maken waarop leden allerlei berichten kunnen plaatsen. De rest van het verhaal is eigenlijk geschiedenis. Echter, op het moment dat de website echt groot begint te worden komen er kapers op de kust. Dat resulteert uiteindelijk in twee rechtszaken waarvan er één aangespannen is door de medeoprichter die door toedoen van anderen uit de directie van Facebook is gewerkt en één van twee broers die van mening zijn dat Zuckerberg het idee van hen gestolen heeft. The Social Network is een film die, naar mijn mening, iedere Facebook‐er wel gezien moet hebben. Al is het alleen maar om te kunnen zien wat voor type man Facebook heeft opgericht en daarmee de jongste miljardair met 500 miljoen vrienden is geworden. Marc van de Brug

Waarom Facebook niets voor mij is Waar ik lange tijd dacht dat Facebook vooral bedoeld was voor onzekere mensen met een enorme behoefte aan zelfbevestiging en in het bezit van zeeën van tijd, denk ik daar inmiddels wel wat genuanceerder over. Maar feit blijft: ik ben soms nog steeds verbaasd hoe belangrijk het voor veel mensen om mij heen is. Toen ik op een van mijn eerste koffieochtenden met marinevrouwen vertelde dat ik geen Facebook had, riep iemand oprecht verbijsterd uit: ‘maar dan houd je het hier echt niet lang uit.’ Op dat soort momenten word ik eng kalm en heel koppig. ‘Hoezo niet?!’, denk ik dan. Ha, ik had meer Echt Contact met mensen en niet dat oppervlakkige gebazel van ‘ik weet niet welke jurk ik aan moet’ of een foto van hoe dronken je was op Ibiza met 83 likes. Mensen hier vertellen me dat Facebook vaak een lijntje met familie en vrienden voor hen is. Om het thuisfront te informeren en om contact te houden. Af en toe meldt zich eens een oud‐klasgenoot, of mensen die ze uit het oog waren verloren, of tekenen ze zich in voor een event. Oppervlakkig of niet: Twitter, Facebook, LinkedIn en de rest, het blijven vormen van contact. En zo te zien snakken wij als maatschappij naar contact met anderen. Maar bij mij blijft de vraag: naar wat voor soort contact snakken wij dan, als het bij de meeste mensen toch vooral om profilering gaat? De steeds ‘unieke’ foto’s vergezeld van steekwoorden, al dan niet aangevuld met merknamen en kekke anekdotes om maar aan te tonen dat je hip bent, bij de tijd en een mening hebt. Waarom is het belangrijk dat we ‘geliked’ worden? Welk heil zoeken we er eigenlijk in? En wat zegt dit over ons dat we dit in zo’n korte tijd zo belangrijk zijn gaan vinden, dat je bijna outcast bent als je geen Facebookaccount hebt? Wat zegt dit over mij dat ik hier niet aan mee wil doen? Tot nu toe houd ik het hier prima uit zonder Facebook en ‘like’ ik mijn eigen complexe, niet hippe maar zeker wel unieke leven! Duifje Donker

Evenementen Curaçao2 22‐23 maart 1 april 4‐7 april

Blue Marlin Release Tournament (in vorige editie stond 15 maart, dit bleek niet te kloppen)

Seú Harvest Parade in Otrabanda Christoffelberg beklimmen met zonsopkomst Curaçao International Film Festival Rotterdam in de Cinema’s. Meer info op www.curacaoiffr.com

30 april

Koninginnemarkt in Punda van 8:00 – 18:00 uur Kinderprogramma op de Scharlookade Van 9:00 – 12:30 uur

4 mei

Koopjesmarkt bij het Dierenasiel in Parera. Met iedere aankoop steunt u de Dierenbescherming

Overige

Het vliegerseizoen is weer geopend. Op verschillende plekken en tijden worden er workshops en wedstrijden georganiseerd. Hierover hebben wij nog geen concrete informatie kunnen vinden op het internet. Zodra we meer weten zullen we dit plaatsen op onze Facebookpagina.

De redactie kan u geen verdere informatie geven over deze evenementen. Alle evenementen zijn terug te vinden op internet. We verzoeken u daar te zoeken naar meer informatie.

Begrippenlijst Niet zo thuis in de wereld van de Sociale Media? Geen probleem hieronder treft u een begrippenlijstje van een aantal sociale media die wij genoemd hebben in deze Parera Society. Degene die deze Parera Society digitaal lezen, kunnen teven op de begrippen klikken om naar de bijbehorende website te gaan. Facebook een internationale sociale netwerk site, waar gebruikers hun persoonlijke interesses delen met anderen. Gebruikers kunnen een persoonlijk profiel aan maken en anderen die ook een profiel hebben uitnodigen om vriend te worden. Hyves Een Nederlandse sociale netwerksite. YouTube een (video‐)website waar iedereen zelf filmpjes kan uploaden. Deze filmpjes zijn binnen enkele minuten openbaar en kan door iedereen worden bekeken. LinkedIn een sociale netwerk site die zich richt op werkenden.. Door je profiel te linken aan andere profielen bouw je een virtueel netwerk op.

Twitter

Skype

Facetime en Viber

What’s app

een sociaal netwerk waarbij je snel korte berichten van maximaal 140 karakters kunt uitwisselen met andere gebruikers. Deze berichtjes worden Tweets genoemd. programma van Microsoft, waarmee men over het internet, in de meeste gevallen gratis, kan telefoneren al dan niet gebruikmakend van een webcam. programma’s vergelijkbaar met Skype maar dan special ontworpen voor respectievelijk Apple en Android producten. chatprogramma voor smartphones, waarmee je gratis berichtjes, maar ook foto's en video's verstuurd

BlackBerrymessenger chatprogramma voor BlackBerry’s (pingen) waarmee je gratis tekstberichten, foto’s, filmpjes of gesproken boodschappen kunt versturen naar andere BB bezitters. Het gebruik van BBM wordt pingen genoemd. Noot van de redactie: Er bestaan er nog veel meer sociale media dan in deze PS besproken of verbeeld. Wij beweren dan ook niet volledig te zijn. Met dank aan Marco Jansen voor het inzenden van de afbeeldingen

De Twitter‐kanalen van Defensie: Algemeen: @defensie | nieuwsberichten van het Ministerie van Defensie @defensiemissies | woordvoerder operaties @GVPresent | redactie GV Present diensten geestelijke verzorging Koninklijke Marine: @kon_marine | informatie over de Koninklijke Marine @vadmborsboom | Commandant Zeestrijdkrachten vice‐admiraal Matthieu Borsboom @marinedagen | informatie over de marinedagen @wbdmarine | werken/solliciteren bij de marine @marinemuseum_nl | Marinemuseum in Den Helder Koninklijke Landmacht @landmacht | informatie over de Koninklijke Landmacht @werkenbijdekl | werken/solliciteren bij de landmacht @GeneraaldeKruif | Commandant Landstrijdkrachten luitenant‐ generaal Mart de Kruif Koninklijke Luchtmacht: @kon_luchtmacht l informatie over de Koninklijke Luchtmacht @werk_klu | werken/solliciteren bij de luchtmacht @luchtmachtdagen | informatie over de luchtmachtdagen @vlbeindhoven | voorlichting Vliegbasis Eindhoven @vlbgilzerijen | voorlichting Vliegbasis Gilze‐Rijen @vlbleeuwarden | voorlichting Vliegbasis Leeuwarden @vlbvolkel | voorlichting Vliegbasis Volkel @vlbwoensdrecht | voorlichting Vliegbasis Woensdrecht @mvkdekooy | voorlichting Marinevliegkamp De Kooy @aocsnm | voorlichting Air Operations Control Station Nieuw Milligen Koninklijke Marechaussee: @marechaussee | informatie over de Koninklijke Marechaussee @lgenleijtens | Commandant Koninklijke Marechaussee luitenant‐ generaal Hans Leijtens

BELANGRIJKE TELEFOONNUMMERS

Kinderoppas: Yvette Coster, Kaya Grote Berg 12 (05‐10‐1952) 864‐8717 Edna Carlo, George Maduroweg 7 868‐3900 Yacintha Veentjer, Grenenweg 20 (09‐08‐1994) 869‐5451 oppascentrale Curaçao 662‐1216 (contactpersoon: Rosemarie) Algemeen telefoon: St. Elisabeth Ziekenhuis 910 Politie en Brandweer 911 Ambulance 912 Kustwacht 913 Hato inlichtingen 868‐1719 Aqualectra 0800‐0135 Marinebasis Parera telefoon: Commandant der Zeemacht Caribisch gebied 463‐7400 Chef Staf 463‐7403 Bureau Operaties (24/7) 463‐7432 Telefooncentrale 463‐7100 Commandant MB Parera 463‐7125 Hoofd Facilitair 463‐7126 Officier van de wacht (07.00 – 15.00 uur) 463‐7130 Wachtcommandant MBK 463‐7149 Koninklijke Marechaussee (kantooruren) 463‐7839 Koninklijke Marechaussee (noodgevallen) 560‐1020 KMAR Tom van Kempen 463‐7040 Medische Dienst (alarmnummer 24/7) 463‐7222 Receptie Ziekenboeg 463‐7223 / 463‐7225 Verbandkamer 463‐7218 Apotheek 463‐7229 Tandarts 463‐7230 Bureau Geestelijke Verzorging 463‐7140

Dominee 463‐7141 Aalmoezenier 463‐7142 Humanistisch raadsman 463‐7136 DC BMW 463‐7451 Bureau OS&O 463‐7162 Reisbureau Parera Passage 463‐7090 /7091/ 7092 Videotheek / Bibliotheek 463‐7161 Bureau Sport 463‐7165 Zwembad Bubi Blou 463‐7163 MWC Brakkeput 767‐2221 Landhuis Ascension 864‐1950 De redactietelefoon: Sharon Rosario Placido ‐ Winklaar 463‐7140 Frans Kerklaan 513‐0342 Henk Hortensius 513‐0393 Reinier Donker 513‐0343 Duifje Donker 517‐7652 Elly Biesters 660‐9340 Marc van de Brug 511‐5126 Monica van Dijk 698‐3646 Annie Eerhart 522‐1968 Sasja Grefen 510‐6618 Bianca van Vuuren 519‐4508 Debbie Kuyp 690‐3444

De volgende Parera Society kunt u weer verwachten begin mei 2013.

Het thema van de volgende Parera Society is Vrijheid Zelf een goed verhaal of een goede tip passend bij dit thema? Mail dat dan naar parerasociety@gmail.com. NB: De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken aan te passen en of in te korten

Contactgegevens: www.facebook.com/parerasociety parerasociety@gmail.com