PADUAAN #1 DE MENS ACHTER
13
DE MENS ACHTER
JUDITH POPKEN Gedisciplineerd, enthousiast en nieuwsgierig. Dat is Judith Popken (40, Journalistiek) in een notendop. Dat heeft ze ook wel nodig, want deze docente heeft jarenlang haar werk in de journalistiek weten te combineren met het lesgeven op de SvJ. Buiten is het koud, maar het schoolgebouw aan de Heidelberglaan biedt genoeg warmte voor een goed gesprek. TEKST: CHIEL BAREMAN, BEELD: GEKE BOSCH
Het is 1998 wanneer de dan 19-jarige Judith haar toevlucht vindt in Utrecht,
leeftijd maakte ze haar eerste stappen in de ruitersport. “We hadden het thuis
de middelbare school heeft ze achter de rug en ze is klaar om te starten aan
zeker niet slecht, maar voor mijn paardrijlessen moest gespaard worden. Daar
de School voor Journalistiek. Ondanks dat Judith haar vak omarmt, verloopt
ben ik mijn ouders nog steeds ontzettend dankbaar voor.”
de start aan de opleiding moeizaam. “De school was heel anders dan hij nu is. De voornamelijk oude docenten predikten constant over de glorietijd die de
Ten tijden van een pandemie vergt de inrichting van de vrijetijdsbesteding
krant had doorgemaakt. Ik voelde me daar niet zo in thuis. Daarbovenop kwam
creativiteit. Dat is voor Judith geen probleem. “Mijn man en ik hebben een leuke
dat ik moeite had om aansluiting te vinden in mijn klas.” Tegen beter weten
ontdekking gedaan. Een aantal sterrenrestaurants biedt via internet doe-het-zelf-
in gaat ze door in de hoop haar plek te vinden. Dat wachten wordt beloond.
pakketten aan. Die worden geleverd in een grote doos met alle benodigdheden
“Studentenradio, toentertijd een keuzevak op de opleiding, was het omslagpunt
en bijbehorende uitleg. Dan gaan we lekker pielen.” -lees- “Alle ingrediënten
voor mij. We begonnen ‘s ochtends met helemaal niets, vergaderden en gingen
stapelen, blaadje van dit, toefje van dat, spraytje eroverheen en klaar!” Onder
aan de slag met het maken van items. Aan het eind van de dag stond er altijd
het kaarslicht drinkt het stel een goed glas wijn, proeven ze van de delicatessen
een perfecte uitzending en konden we voldaan gaan borrelen in de toenmalige
en genieten ze van elkaars gezelschap.
oude schoolkroeg Stef’s. Radio maken was helemaal mijn ding.” Als dochter van een radiozendamateur zou je verwachten dat de stap richting het medium radio
EEN GOEDE COMBINATIE
voor de hand lag, maar niets is minder waar. Van jongs af aan had Judith een
Als jong meisje ging Judith ‘s zomers vaak kamperen met haar ouders.
passie voor schrijven, waar ze aanvankelijk haar werk van wilde maken.
Steevast ging de transistorradio mee en verzamelde het gezelschap zich om het apparaat gezamenlijk naar de Tour de France te luisteren. De schelle klanken
HETE VUREN
van de Wereldomroep kan ze zich nog goed voor de geest halen. Dat zij later
Tijdens een trip naar Berlijn met de radioredactie komt Judith in een
zelf werkzaam voor het radiostation zou zijn had ze toentertijd slechts kunnen
avontuur terecht. Net voor een interview ontdekte ze dat de batterij van haar
dromen. In 2012 is deze omroep opgeheven. “Ik had nog wel de eer om mee
cassetterecorder leeg was. Onbekend met de grote stad als de toenmalig student
te werken aan een mooie 24-uurs slotuitzending ‘Tot zover de Wereldomroep’.
was, ging ze opzoek naar een winkel. Ze belandde echter in de rosse buurt. “We
Na mijn studietijd begon ik als freelancer voor BNR, BNN en de Wereldomroep.
stonden op een metrostation en voelden de ogen in onze rug branden. ‘Dit is
Tegelijkertijd werd ik benaderd door een oud-docent. Mij werd verteld dat de
foute boel’, dacht ik. Snel viste ik het bandje uit de recorder en borg het op in
school op zoek was naar iemand om studentenradio te begeleiden. Dat kostte
mijn trui. De apparatuur was van school en viel onder de verzekering, maar mijn
me twee dagen in de week en gaf me de ruimte om daarnaast bezig te zijn in
opnames zou ik nooit terugkrijgen.” Gelukkig liep alles met een sisser af en kan
de journalistiek.”
ze er vandaag de dag smakelijk om lachen. De verhoudingen tussen het zijn van journalist én docent, die zijn voor Judith Na haar toetreden op de SvJ sluit Judith zich aan bij studentenvereniging Unitas.
door de jaren heen veranderd. “Ik word veel gelukkiger van een student die
Vooral haar eerste jaar is ze daar veel te vinden en leert ze veel nieuwe mensen
een mooi item heeft gemaakt, dan dat ik zelf iets heb geproduceerd. Dat was
kennen. “Het was niet helemaal mijn wereld, maar ik heb er wel hele leuke
in het verleden eerder omgekeerd. Ik vind het belangrijk dat je als docent
vriendinnen aan overgehouden. Nog steeds appen we dagelijks met elkaar en
verbondenheid hebt met het werkveld, maar nog veel belangrijker is het zijn van
met enige regelmaat hebben we een eet-afspraak.” In haar studentenhuis in de
een goede docent. Op dat vlak heb ik veel gehad aan mijn master Educatie. Ik
Utrechtse wijk Lombok ontmoet ze Ivo, een vriend van een huisgenoot. De twee
hou van lesgeven, het houdt me jong en voorkomt dat gewoontes erin slijten.”
krijgen een relatie en besluiten niet veel later samen te gaan wonen. MET HET OOG OP MORGEN ZOALS HET KLOKJE THUIS TIKT..
De kans op banen is een veelbesproken onderwerp onder journalistiekstudenten,
Ondertussen is het stel twaalf jaar getrouwd en hebben ze de grote stad verlaten
Judith ziet dat positief in. “Ik denk dat er genoeg werk ligt, daarbij zie ik ook
en hun toevlucht gevonden in een dorp in Brabant. Achter het huis staat een
genoeg studenten die zich al in het werkveld begeven. Je moet er wel voor
stal voor de paarden. De twee hebben een aantal IJslanders waar fanatiek op
vechten en niet gelijk bovenaan willen beginnen. Ik stond vroeger om zes uur
gereden wordt. “De focus ligt op het welzijn van de dieren en ik vind het leuk om
op om een vier uur durende dienst te draaien in Hilversum. Daarna ging ik naar
ze zo netjes mogelijk te laten lopen. Als ik ooit mee kan doen aan wedstrijden
mijn ouders in Amersfoort voor de nodige uurtjes slaap. Bij het wakker worden
zou ik dat heel leuk vinden.” Als kind las Judith al graag in de Penny en maakte
mocht ik mezelf alweer klaarmaken voor de avonddienst. En de volgende dag
ze stiekem uitstapjes naar de kinderboerderij om pony’s te aaien. Op jonge
weer hetzelfde liedje. Je moet het wel zó leuk vinden dat je dat ervoor over hebt.”
