PADUAAN #1 GEPASSIONEERD
GEPASSIONEERD
SCOUTING
In deze nieuwe rubriek Gepassioneerd gaan we in gesprek met studenten die een uitgesproken passie hebben waar ze uren over kunnen doorpraten. Joost Meily (20) is tweedejaars student journalistiek en heeft een grote liefde voor scouting. Hij heeft ons uitgenodigd om op het schip, ‘Cornelia’, van zijn scoutinggroep te komen kijken. Wanneer we op het afgesproken adres in Vlaardingen aankomen, kijken we onze ogen uit. Het is een prachtig groot schip uit 1909 van zeeverkennersgroep ‘De Geuzen’. TEKST: LIZZY-ANN VAN DIJK, BEELD: GEKE BOSCH
“Dit schip is eigenlijk tot en met de jaren zeventig echt bewoond geweest. Daarna heeft de scoutinggroep het gekregen en toen hebben de eigenaren er zelf nog een tijdje op gewoond. Vanaf de jaren 80 is het echt een clubhuis geworden.” Vanuit het roef (het woongedeelte van het schip, red.) lopen we een smal trappetje op. Een stuk verderop komen we bij de stuurhut uit. “Voor een groot deel is het schip nog in originele staat, afgezien van de nodige opknapbeurten en een nieuw likje verf. Het roer is nog helemaal authentiek.” Het stuur is zeker net zo groot als een forse autoband. “Meestal stuur je met je voet, aangezien het zo’n enorm roer is. In je benen zit toch vaak net wat meer kracht dan in je armen”,
SUKKELTJES
legt Joost uit.
Dat er over het imago van scouting altijd een beetje lacherig wordt gedaan, kan Joost beamen. “Scouting heeft natuurlijk ook een redelijk
EEN DECENNIUM LANG
knullig imago, dat er meestal alleen sukkeltjes op zitten. Maar dat is
Eenmaal binnen in het schip gaan we in het lokaal van de ‘Dolfijnen’
helemaal niet het geval. Je kan eigenlijk ook niet precies categoriseren
zitten, de groep waar Joost leidinggevende van is. De ruimte hangt
wat voor mensen er op scouting zitten. Alhoewel, ik zit er nu natuurlijk
vol met vlaggen en het logo van de groep prijkt trots aan de muur.
al een tijdje op en denk dat ik bijna wel kan aanwijzen wie er wel of niet
Leidinggevende wordt je niet zomaar, daarvoor moet je al wel een tijdje
op zouden kunnen zitten. Aan de andere kant ook weer niet, omdat
op de survivalsport zitten. “Ik zit nu zo’n tien jaar op scouting, de helft
er altijd mensen tussen zullen zitten van wie je het niet verwacht.”
van mijn leven. Mijn zusje ging een keer kijken bij een vriendinnetje
Dat er zo’n imago aan vastzit, stoort Joost eigenlijk niet zo erg. “Het is
van haar dat op scouting zat en was daar heel positief over. Ik ben toen
wel zonde, want het kan je zóveel brengen in je ontwikkeling. Ik zou
met mijn zusje mee gaan kijken en ik vond het ook gelijk super leuk.
iedereen aanraden om op zijn minst een keer te kijken hoe het er bij een
Sindsdien ben ik niet meer weggegaan.” Dat is eigenlijk niet helemaal
scoutinggroep aan toegaat.”
waar, bedenkt Joost zich: “Ik heb een hele tijd in Schiedam op scouting gezeten, daar begon ik als landscout. Daarna werd ik ‘wilde vaart’, dat
VAST OP ZEE
is een hogere groep waarbij je het water op gaat. Vorig jaar ben ik daar
De scoutinggroep houdt zich met diverse activiteiten bezig, niet alleen in
gestopt, een heleboel vrienden stopten daar ook en toen was de lol er
Vlaardingen, maar ook in de rest van het land. Vooral als er iets misgaat,
wel vanaf. Daarna ben ik hier in Vlaardingen leidinggevende geworden.”
kan dat heel spannend zijn. “We zijn weleens vast komen te zitten op zee, middenin een storm met windkracht acht of negen. We zaten toen
VERBINDENDE FACTOR
in een redelijk klein zeilbootje en het lukte ons niet om tijdens de storm
Joost weet nog dondersgoed waarom hij zo graag op scouting wilde. “Je
terug te zeilen. We hebben dit tot twee uur ’s nachts geprobeerd en
bent eigenlijk steeds met van alles bezig. Je bent heel veel buiten en
zijn toen in een jachthaven gaan liggen. Daar hebben we een nacht
hebt echt met allemaal verschillende dingen te maken. Het belangrijkste
onder het zeil geslapen. De volgende dag heeft een groter schip een
is dat je veel samen doet. Scouting is eigenlijk gebaseerd op een sociaal
windblokkade voor ons gemaakt, waardoor wij naar ons eigen schip
aspect. Je komt hier als zeven- of achtjarig kind bij en dan ken je vaak
terug konden zeilen. Dat was toch wel een spannende ervaring, dat
nog niet veel mensen. De meeste kinderen doen er dan nog een andere
vergeet je nooit meer.”
sport of activiteit naast en scouting is dan echt de verbindende factor.” Dat scouting een grote toevoeging is aan het leven van Joost, is wel duidelijk. “Als ik nu terugkijk op hoe ik sinds scouting ben veranderd, zet dat me wel aan het denken. De mensen met wie ik omga en de dingen die we hier doen hebben me veel geleerd, ook over mezelf. Het kost veel tijd, maar je krijgt er ook veel voor terug.”
19
