U-SPOT

U-SPOT JEROEN HEUTS

In de jaren 70 maakte journalistiekdocent Jeroen Heuts (63) voor het eerst kennis met Utrecht: hij ging als student Geschiedenis aan de Universiteit Utrecht inwonen bij een hospita in de Vogelenbuurt. Wij ontmoeten de theaterliefhebber in de Stadsschouwburg - zijn tweede thuis - waar hij vijf keer per week neerploft op een roodfluwelen stoel.

TEKST: NAOMI VLUG, BEELD: GEKE BOSCH

DOMUS ALTEKNUS 2 “Het hospiteren zoals wij dat in 2020 kennen, vind ik maar niks”, verklaart Jeroen. “Toen ik in Utrecht kwam wonen, heb ik nooit hoeven hospiteren. Ik schreef me in bij de SSH en binnen acht maanden mocht ik kennismaken en kreeg ik de kamer.” Hij kwam terecht in een ruig huis met de bijnaam Domus Alteknus. Als Jeroen gevraagd wordt naar één van zijn meest memorabele momenten, vertelt hij over een huisfeest waar een schaars geklede dame op zijn schoot belandde. Jeroen sluit niet uit dat dit een vrouw van lichte zeden was. Met huisgenoten die net wat ouder waren dan hij, had hij veel om tegen op te kijken. “Zij hadden de jaren 60 meegemaakt, met de opstanden in Parijs en de flowerpowerbeweging. Ze maakten lange reizen naar India en blowden veel”, zegt Jeroen met een brede grijns. “Voor een jongen als ik, uit Heerlen, was dat allemaal zo nieuw.” Ook studentenverenigingen waren voor hem nog onbekend, maar in de introductieweek ging hij overstag en werd lid van Veritas. “Ik vond SSR te links en Veritas was destijds heel progressief: geen ontgroening, geen jasje-dasje cultuur en erg vrijblijvend. Het Koor leek me in eerste instantie ook niks, maar toen ik een lid sprak die PvdA stemde, dacht ik: ‘die club valt ook best mee’.”

KWETSBAAR 1 Het was ook in zijn studententijd dat Jeroen zijn voorliefde voor theater ontdekte. Toen hij op zijn 25 ste zijn eerste opera bezocht, Carmen van componist Georges Bidet, raakte hij er naar eigen zeggen ‘in één klap verslingerd aan’. Sindsdien is hij niet meer weg te slaan bij de Utrechtse Stadsschouwburg. “Toen ik later met mijn vriendin – nu vrouw – op de Biltstraat ging wonen, kwam ik weleens acteurs tegen bij het boodschappen doen. Dat vond ik erg fascinerend.” Inmiddels is Jeroen meerdere keren per week in de Stadsschouwburg te vinden. Als het niet met zijn eigen theaterclub is voor IvM-studenten, dan is het wel in zijn eentje. “Theater kan misgaan. Het is menselijk en dat maakt het kwetsbaar. Dat vind ik zoveel mooier dan een bioscoopfilm die al vijftien keer is gemonteerd. Ik hoop dat te kunnen laten zien aan studenten die meegaan.” Hoe het kan dat Jeroen zoveel tijd heeft om naar het theater te gaan? “Ik kijk nauwelijks televisie meer. Mijn vrouw wel, dus hij staat nog in de woonkamer, maar ik zit veel liever iedere avond in de Blauwe Zaal van de schouwburg. Intussen is de Blauwe Zaal heel strak, maar vroeger was het net zo knus als Carré.”

LEESVERSLAAFD 3 Naast lesgeven, tijd met zijn vrouw, kinderen en pasgeboren kleinkind doorbrengen én zijn vijf bezoeken per week aan de Stadsschouwburg, leest Jeroen twee boeken per week. En nee, niet alleen in het Nederlands. Hij doet dit ook in het Engels, Duits en soms Frans. Boekhandel Bijleveld is volgens de fanatieke boekenverslinder een párel in de Utrechtse binnenstad. “Als je graag anoniem wilt rondkijken in een winkel, dan moet je niet bij deze boekwinkel zijn. Je wordt hier meteen gezien.” Het liefst leest Jeroen stevige, complexe romans. “Ze geven vaak goed advies bij deze boekhandel. Als ik het even niet weet, grijp ik naar mijn knipselmapje. Daarin bewaar ik alle recensies die ik uit de Volkskrant of NRC knip."