ﻧﻮﺷﺘﻦ را ﻧﻮﺷﺘﻦ ﭼﻮن ﺗﺮدﻳﺪ در اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻲ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﻮدن در ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﺧﻠﻮت و ﺑﻲﺧﻮد
415 1 از ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎ ﮔﺬر ﻛﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻧﺪوﻫﻲ اﺳﺖ ﭘﺸﺖ ﻟﺐﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ و و ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺎز
15اﺳﻔﻨﺪ ﻣﺎه 1387
در ﺷﺐﻫﺎي ﺑﻲﺳﺘﺎرهي ﺷﻬﺮ
ﻳﺎد ﺗﻮ راه ﻣﻲرود در رﮔﻬﺎي ﺳﺮم ﻫﺮ روز
اي ﭼﺮاغﻫﺎي ﻗﺎﺗﻞ ﻧﻮراﻧﻲ ﻛﺠﺎﺳﺖ آن ﺗﻴﺮﮔﻲ ﻋﺮوج دﻫﻨﺪه؟ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺧﺪاي اﺳﺎﻃﻴﺮي؟
ﭘﻴﺎده ﻣﻲﺷﻮد در ﻣﻐﺰم ﺗﻴﺮ ﻣﻲﻛﺸﺪ در اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎﻳﻢ. ﺟﻬﺎنﺑﺨﺶ ﻟﻮرﮔﻲﭘﻮر
514 ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ 8اﺳﻔﻨﺪ ﻣﺎه /1387ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﮔﺮاش /ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎر و ﭘﺎﻧﺰده دﻗﻴﻘﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺞ و ﭘﺎﻧﺰده دﻗﻴﻘﻪ ﻋﺼﺮ آﻗﺎﻳﺎن :ﻣﺴﻌﻮد و ﻣﺤﻤﻮد ﻏﻔﻮري ،اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻓﻘﻴﻬﻲ ،ﻋﻠﻲ داوريﻓﺮد و راﻳﮕﺎن و ﺧﺎﻧﻢﻫـﺎ رﻗﻴـﻪ ﻓﻴﻮﺿـﺎت ،زﻫـﺮا ﻧﺎﺻـﺮي، ﺣﺒﻴﺒﻪ ﺑﺨﺸﻲ ،ﻋﻄﺎﻳﻲ و اﻟﻬﺎم زاﻫﺪي داﺳﺘﺎن »دﻣﺎغ« از آﻗﺎي ﻋﻠﻲ ﺣﺪادي :اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ،ﺑﺎ رواﻳﺖ ﻳﻚ راﺑﻄﻪي ﻟﺐﻣﺮز ﺑﻴﻦ دو ﻧﻮﺟﻮان ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﻳﺎﻟﻮگ ،ﻣﺎ را راﺣﺖ ﻳﺎد داﺳﺘﺎنﻫﺎي ﺳﻠﻴﻨﺠﺮ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ .ﺷﻜﻞ اﻳﻦ راﺑﻄﻪ اوﻟﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ اﻋﻀﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺮده ﺑﻮد ،و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺗﻜﻨﻴﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي رواﻳﺖ آن اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺷﻌﺮ »ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﻢ« از ﺧﺎﻧﻢ ﻓﻴﻮﺿﺎت :ﺷﻌﺮ رواﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈـﺮ اﻋﻀـﺎ ﺗﻌـﺪد ﺑـﻲﻣـﻮرد ﺣﺮوﻓـﻲ ﻣﺜـﻞ »و« و »را« و اﺳﺘﻔﺎده زﻳﺎد از ﻓﻌﻞﻫﺎي ﻏﻴﺮﺿﺮوري در آن آزاردﻫﻨﺪه ﺑﻮد .ﺷﻌﺮ ﺗﻼشراوي در ﮔﺮﻳﺰ از ﻣﺮگ ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ زﻧﺎﻧﮕﻲاش ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺷﺪ. داﺳﺘﺎن »ﻧﻪ اﻳﻨﺠﺎ« از اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻓﻘﻴﻬﻲ :ﺳﭙﻴﺪ ﺑﻮدن ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي از داﺳﺘﺎن آن را ﻛﻤﻲ در ﻧﻈﺮ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﮔﻨﮓ ﻛـﺮده ﺑـﻮد. ﺣﺲ ﮔﻨﺎه و دﻟﺒﺴﺘﮕﻲاي ﻛﻪ در زن ﺷﺨﺼﻴﺖ اول داﺳﺘﺎن دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬاري ﺧﺎﺻﻲ دارد .داﺳﺘﺎن ﺑـﻪ ﻗﺎﻋـﺪهي ﺑﻴﺸـﺘﺮ داﺳﺘﺎنﻫﺎي آﻗﺎي ﻓﻘﻴﻬﻲ ،ﺳﻮﻳﻪاي ﻧﺎﺗﻮراﻟﻴﺴﺘﻲ دارد. ﺧﺎﻧﻢ ﻓﻴﻮﺿﺎت ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﺣﺪود ﻳﻚ ﺳﺎل ﺑﻪ اﻧﺠﻤﻦ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،دو ﺷﻌﺮ از دﻓﺘﺮ ﺷﻌﺮﺷﺎن ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ.ﺧـﺎﻧﻢ زاﻫـﺪي ﻛﺘـﺎب »ﻗﺪم اول :راﺳﻞ« را ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﻛﺘﺎب ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮدﻧﺪ.آﻗﺎي داوريﻓﺮد ﮔﺰارﺷﻲ از ﺷﺐ ﺷﻌﺮ ﻋﺎﺷـﻮرا در ﺷـﻴﺮاز اراﻳـﻪ دادﻧـﺪ و ﺷـﻌﺮ آﻗـﺎي رﺣﻤﺎﻧﺪوﺳـﺖ را ﻗﺮاﺋــﺖ ﻛﺮدﻧـﺪ.ﺧـﺎﻧﻢ ﺑﺨﺸـﻲ ﻫـﻢ ﺗﺮاﻧــﻪاي از ﺑـﻴﻦ ﺳـﺮودهﻫـﺎي ﺧﻮدﺷـﺎن ﺧﻮاﻧﺪﻧــﺪ.
415
2
روزي روزﮔﺎري دو ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻛﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﻃﻮﻓـﺎن ﻳﻜـﻲ از آﻧﻬﺎ زﺧﻤﻲ و ﻻﻧﻪي ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧـﺪ ،در آن
ﻣﻦ ﻛﻪ ز ﻳﺎد ﺑﺮدهام ،ﻟﺤﻈﻪي آﺷﻨﺎﺋﻴﺖ
ﻫﻮاي ﺳﺮد زﻣﺴﺘﺎﻧﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨـﺪ ﺳـﺮﭘﻨﺎﻫﻲ ﺑـﺮاي
ﻣﻦ ﻛﻪ ز ﻳﺎد ﺑﺮدهام ،ﻟﺤﻈﻪي ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻴﺖ
ﺧﻮد ﺑﺴـﺎزﻧﺪ ﺑـﺎ زﺣﻤـﺖ و ﻣﺸـﻘﺖ ﺑﺴـﻴﺎر ﺷـﺮوع ﺑـﻪ
ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ دور از ﺗﻮ و ،ﺑﻪ ﻳﺎد ﺗﻮ زﻳﺴﺘﻪام
ﺟﻤﻊآوري ﺷـﺎخ و ﺑـﺮگ درﺧﺘـﺎن ﻛﺮدﻧـﺪ .در آن ﻣﻴـﺎن
اﻣﺎ ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ ز زﻳﺴﺘﻨﻢ ،ﺗﻮ را ز ﻳﺎد ﺑﺮدهام
ﺑــﺎدي ﺧﻮدﺧــﻮاه و ﻣﻐــﺮور ﻛــﻪ ﺑــﺮ آن ﺳــﺮزﻣﻴﻦ
آﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ و ﺗﻮ ،دﻳﺮﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪه
ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻣــﻲﻛــﺮد ،ﺷــﺮوع ﻛــﺮد ﺑــﻪ وزﻳــﺪن و از
اﻳﻨﻮ ﺑﺪون ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ ،ﻳﺎدت ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪه
ﮔﻨﺠﺸﻚﻫﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛـﻪ آﻧﺠـﺎ را ﺗـﺮك ﻛﻨﻨـﺪ اﻣـﺎ آن دو
ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﺮاي دﻳﺪﻧﺖ در ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮدهام
ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺑﺎﻻي درﺧﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻻﻧﻪي ﺧﻮﻳﺶ
اﻣﺎ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﻳﺪي ،ﻟﺤﻈﻪي ﺟﺎن ﺳﭙﺮدﻧﻢ
ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﺑﺮ اﺛﺮ وزﻳﺪن ﺷﺪﻳﺪ ﺑـﺎد از
ﻟﺤﻈﻪاي ،ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮدن ﺑﺮا ﻣﻦ ﻳﻪ آرزو ﺑﻮد
ﺑﺎﻻي درﺧﺖ اﻓﺘﺎد و ﻣﺮد .ﮔﻨﺠﺸﻚ ﻛﻪ ﻣﺮدن دوﺳـﺘﺶ را
راﻫﻤﻮ از ﺗﻮ ﺟﺪا ﻛﺮد ،دل ﺗﻮ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﻮن ﺑﻮد ﺑﺎز ﻫﻤﻮن دﺳﺘﺎي ﺳﻨﮕﻴﺖ ،راﻫﻤﻮ ﺑﻪ اون دﻟﺖ ﺑﺴﺖ ﻣﻦ ﺑﻬﺶ ﺑﺪي ﻧﻜﺮدم اﻳﻦ دﻟﻮ ﭼﺮا ﺷﻜﺴﺖ دﻳﮕﻪ ﻓﺎﻳﺪهاي ﻧﺪاره ،دل ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺳﭙﺮدن ﻋﺸﻖ ﺗﻮ واﻟﻪ ﻫﻮس ﺑﻮد ،دﻟﻢ از ﭼﺸﺎت ﺷﻨﻴﺪن
ﺧﺎﻧﻢ ﻋﻄﺎﻳﻲ
ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣـﻲﻛـﺮد ،از اﻳـﻦ ﻛـﺎر ﺑـﺎد ﺑﺴـﻴﺎر ﻧﺎراﺣـﺖ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪ و ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ از آن ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﺮود .ﺑـﺎد ﻛﻪ دﻳﺪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻴﺶ ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺪهﻫﺎ ﺧﺴﺎرت ﺟﺒﺮان ﻧﺎﭘــﺬﻳﺮي زده اﺳــﺖ ،ﺑﺴ ـﻴﺎر ﻧﺎراﺣــﺖ و از ﻛــﺎر ﺧــﻮد ﭘﺸـﻴﻤﺎن ﺷــﺪ و از ﮔﻨﺠﺸــﻚ ﻋــﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻛــﺮده و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ آن ﺟﺎ را ﺗﺮك ﻧﻜﻨﺪ .ﮔﻨﺠﺸﻚ ﻫﻢ ﻗﺒﻮل ﻛﺮد و
ﻣﺼﻄﻔﻲ ﻛﺎرﮔﺮ
آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ درﺳﺖ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻢ ﻗﻮل دادﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎه ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ را اذﻳﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ .ﺑﻌﺪ از ان اﺗﻔﺎق ﮔﻨﺠﺸـﻚ و ﺑـﺎد
ﻣﺜﻞ ﻫﺮ روز ﭘﺪرش را ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻛﺮد و ﺗﺎ در ﺣﺴﻴﻨﻴﻪ رﺳﺎﻧﺪ .ﻧﺴـﻴﻤﻲ ﻣﻲ وزﻳﺪ و ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﻫﺎ ﺑـﺎزي ﻣـﻲ ﻛـﺮد .دﺳـﺘﻲ ﻛـﺮد ﺗـﻮي ﺟﻴـﺒﺶ ﺗـﺎ اﺳﻜﻨﺎﺳﻲ در ﺻﻨﺪوق ﺟﻤﻊ آوري ﻛﻤﻚ ﻫﺎي ﻣﺮدﻣﻲ ﺣﺴـﻴﻨﻴﻪ ﺑﻴﻨـﺪازد. ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ اﺳﻜﻨﺎس را درآورد ،ﻧﮕﺎﻫﺶ اﻓﺘـﺎد ﺑـﻪ ﻛـﻮدﻛﻲ ﺑـﺎ ﻟﺒﺎﺳـﻬﺎي ﻛﻬﻨﻪ و ﻓﻘﻴﺮاﻧﻪ ﻛﻪ آن ﮔﻮﺷﻪ ،ﻛﻨﺎر ﺳﻘﺎﺧﺎﻧﻪ اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ او اﻟﺘﻤﺎس ﻣﻲ ﻛﺮد. وﻗﺘﻲ ﭘﻠﻜﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸـﺎر آورد و ﻗﻄـﺮه اﺷـﻜﺶ روي ﮔﻮﻧـﻪ اش ﭼﻜﻴﺪ ،ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻮدك را ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زﻧﺪ و آرام آرام ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﺗﻪ ﻛﻮﭼﻪ راه ﻣﻲ رود. ﻧﺴﻴﻢ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﻫﺎ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﺮد.
دو دوﺳﺖ ﺻﻤﻴﻤﻲ ﺷﺪﻧﺪ و ﺳﺎلﻫﺎ ﺑـﻪ ﺧـﻮﺑﻲ در ﻛﻨـﺎر ﻫﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدﻧﺪ.
ﺧﺎﻧﻢ ﻋﻄﺎﻳﻲ
1
ﻣﺘﺮﺳﻚ
آﺛﺎر دﻳﮕﺮان /ﺧﺮده داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي ﺳﻬﻴﻞ ﻣﻴﺮزاﻳﻲ
ﻛﻼغ روي دﺳﺖ ﻣﺘﺮﺳﻚ ﻧﺸﺴﺖ و ﻏﺎر ﻏﺎر ﻛﺮد. ﻣﺘﺮﺳﻚ ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪ:ﺑﺎﻻﺧﺮه اوﻣﺪي!
2 ﻧﺴﻴﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ وارد ﻣﻐﺎزه ﺷﺪ. ﻧﻮﺷﺘﻪ اﻳﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻓﺮوﺷﻨﺪه داد:ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﮔﻔـﺖ ﺑﻬﺘـﻮن ﺑﮕﻢ اﻳﻦ ﭼﻴﺰارو ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻢ. ﺑﻌﺪ ﺧﻮدش ﻣﻲ آد ﺣﺴﺎب ﻣﻲ ﻛﻨﻪ.
415
ﻣﺮد ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﻃﺒﻖ آن ﺗﻤـﺎم ﭼﻴﺰﻫـﺎ ﻳـﻲ را ﻛﻪ زن ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد داﺧﻞ ﭘﺎﻛﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻳـﻚ
آدم ﺑﺮﻓﻲ 2
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﭘﺴﺮك داد.
ﭘﺴﺮك،آدم ﺑﺮﻓﻲ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﻮد
او از ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﺑﻴـﺮون رﻓـﺖ.ﭼﻨـﺪ دﻗﻴﻘـﻪ ﺑﻌـﺪ دوﺑـﺎره
ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎره ﺑﺮف ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻲ ﺷﺮوع
ﺑﺮﮔﺸﺖ.
ﺑﻪ ﺑﺎرﻳﺪن ﻛﺮد.
3
ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﺑﺎ دﻳﺪن او ﻟﺒﺨﻨﺪ زد:ﭼﻴﺰي ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻲ؟
آدم ﺑﺮﻓﻲ 3
ﭘﺴﺮك ﭘﺎﻛﺖ را روي ﻣﻴﺰ ﮔﺬاﺷﺖ:ﻧـﻪ،ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻣـﺎﻧﻢ ﮔﻔـﺖ
ﭘﺴﺮك ﻫﻮﻳﺞ را روي ﻣﻴﺰ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬاﺷﺖ.
اﻳﻦ ام ﺟﻮاب ﻧﺎﻣﻪ.
ﺑﻮ ﻛﺸﻴﺪ:ﺑﺎزم ﺳﻮپ؟!
و از ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﺑﻴﺮون رﻓﺖ.
ﻣﺎدر ﺑﻪ ﻫﻮﻳﺞ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد:از ﻛﺠﺎ آوردي؟
ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺮدﮔﻴﺮي ﻗﻔﺴـﻪ
ﭘﺴﺮك ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﻧﺸﺴﺖ:از ﺗﻮ ﺻﻮرت آدم ﺑﺮﻓﻲ.
ي ﻛﻨﺴﺮو ﻏﺬاي ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺷﺪ.
ﺗﻜﻪ اﻳﻲ ﻧﺎن ﻛﻨﺪ:اﻣﺮوز ﺳﻮپ ﻣﻮن ﻫﻮﻳﺞ ام داره.
3
و آن را در دﻫﺎن ﮔﺬاﺷﺖ.
آدم
ﺑﺮﻓﻲ1
دﺧﺘﺮك دﺳﺖ ﺑـﻪ ﺷـﻜﻢ آدم ﺑﺮﻓﻲ ﻛﺸﻴﺪ:ﻣﻴﺪوﻧﻢ ﺗـﻮ ﻫـﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ وﻗﺘـﻪ ﻛـﻪ ﻳـﻪ ﺳﻴﺐ ﻗﺮﻣﺰ ﮔﻨﺪه ﻧﺨﻮردي.
زن ﻫﻮﻳﺞ را ﺑﺮداﺷﺖ.آن را ﺷﺴﺖ. ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ آن را در ﻇﺮف ﺳﻮپ رﻧﺪه ﻣﻲ ﻛﺮد، ﮔﻔﺖ:ﭼﻪ آدم ﺑﺮﻓﻲ ي ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪي!!
4 اﻳﻦ ام ﻳﻪ ﺟﻮرﺷﻪ!!
ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻛﺮد.ﻫـﻮﻳﺞ را از ﺗـﻮي ﺻـﻮرت آدم
ﻣﺮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎره ﻧﮕﺎه ﻛﺮد.
ﺑﺮﻓﻲ در آورد .ﺑﻪ آن ﮔﺎز ﻛﻮﭼﻜﻲ زد و آن را در ﺟﻴـﺒﺶ
آن را در ﮔﻮش ﮔﺬاﺷﺖ:دﻳﮕﻪ ﭼﻲ ﺷﺪه؟
ﮔﺬاﺷــﺖ .ﺳــﺮش را ﭘــﺎﻳﻴﻦ اﻧــﺪاﺧﺖ:اﻳــﻦ ﺟــﻮري ﻧﮕــﺎم
زن از ﭘﺸﺖ ﺧـﻂ ﮔﻔـﺖ:ﻣـﻲ ﺧﻮاﺳـﺘﻢ ﺑﮕﻢ،ﺧﻴﻠـﻲ دوﺳـﺖ
ﻧﻜﻦ.ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﺸﻢ .ﻟﺐ ور ﭼﻴﺪ:ﺧـﻮب ﻳـﻪ ﻛـﻢ زﺷـﺖ
دارم.ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻲ؟
ﺷﺪي .ﻟﺒﺨﻨﺪ زد:ﺑﻪ ات ﻗﻮل ﻣﻲ دم ﻣـﻦ ﻛـﻪ ﺑـﺮم ﻳـﻪ آدم
ﻣﺮد،ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ي زﻧـﻲ ﻛـﻪ روﺑـﺮوﻳﺶ ﻧﺸﺴـﺘﻪ ﺑـﻮد،ﺧﻴﺮه
ﺧﻮب ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﺷﻪ ﻛﻪ ﻳﻪ دوﻧﻪ ﻫﻮﻳﺞ ﺗﻮ ﺻﻮرﺗﺖ ﺑﺬاره.
ﺷﺪ:ﻣﻦ ام ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر.
ﺑﻪ دور و ﺑـﺮش ﻧﮕـﺎه ﻛـﺮد.ﻛﺴـﻲ را ﻧﺪﻳـﺪ .ﺷـﺎﻧﻪ ﺑـﺎﻻ
5
اﻧﺪاﺧﺖ .دﺳﺖ در ﺟﻴﺐ ﻛﺮد و ﻫﻮﻳﺞ را ﻓﺸـﺎر داد:ﺣﺘﻤـﺎ ﻳﻜﻲ ﻣﻲ آد .دﺧﺘﺮ ﻛﻪ دور ﺷﺪ،ﻳﻜﻲ از ﮔﺮدو ﻫﺎ ﻛـﻪ ﺟـﺎي
ﺻﻔﺮوﻳﻚ)0و (1
ﭼﺸﻢ آدم ﺑﺮﻓﻲ ﺑﻮد از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻴﺮون آﻣﺪ و روي زﻣـﻴﻦ
ﺻﻔﺮ،آﻫﻲ ﻛﺸﻴﺪ:ﻣﻦ،ﻫﻴﭻ ﻫﺴﺘﻢ.اﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪه.ﻧﻪ؟
اﻓﺘﺎد.
ﻳﻚ،ﻟﺒﺨﻨﺪ زد:ﺑﺎز،ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻲ ﻧﺒﺎﺷﻲ.
آدم ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻃﻨﺰ رو ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺎن راه ﻣـﻲ دن ﻣﺜـﻞ ﻛـﺶ ﺷﻠﻮار ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻦ .ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﺑﺮي ﺑﺎﻫﺎت ﻣﻲﻳﺎن.
marzie
415
4
دﻳﻮاﻧﮕﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻋﻘـﻞ ﻧﻴﺴـﺖ .داﺷـﺘﻦ اﻣﻴـﺪ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻧﻤﻲﮔﺬارد آدم دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﻮد.
ﺧﻮدم
ﭘﺸﻜﻞ داﺧﻞ ﻣﻮﻳﺰ :ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎﻳﻲ در ﻣﻴﺎن
اﺷﺨﺎص داراي ﻋﻨﻮان ﭘﺸﻤﺎﻟﻮ :داراي ﻣﻮﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺸﻢ ﺑﻮدن :ﺑﻲ ارزش ﺑﻮدن ،ﺑﻲ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﻮدن
اﺣﺴﺎس ﻳﻚ ﭘﺮاﻧﺘـﺰي رو دارم ﻛـﻪ ﺗﻤـﺎم اﺗﻔﺎﻗﻬـﺎ ﺧـﻮب دﻧﻴﺎﺑﻴﺮون از ﻣﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﻪ .
night-marish
ﭘﺸﻢ رﻳﺨﺘﻦ :از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻦ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ و ﻣﻘﺎم ﭘﺸﻢ ﻋﻠﻴﺸﺎه :دروﻳﺶ ﺑﻲ ﻗﺪر
اﻳﻦ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ روح ﻣﻦ را ﺷﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ .دﻳﺪن آدم،
ﭘﺸﻢ ﻛﺴﻲ رﻳﺨﺘﻦ :از ﻗﺪرت و ﻣﻘﺎم اﻓﺘﺎدن
دﻳﺪن آدمﻫﺎ در ﻫﺮ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺧﺴﺘﮕﻲ را از ﺑﻴﻦ ﻣﻲﺑﺮد .ﺑـﻪ وﻳـﮋه
ﭘﺸﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻛﻼه ﻛﺴﻲ :اﻋﺘﺒﺎر ﻧﺪاﺷﺘﻦ ،ﻛﺎري از ﻛﺴﻲ ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪن
آدمﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻮاﺑﻨﺪ .آدمﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﺴﺘﻪاﻧﺪ .ﻣﻲداﻧﻲ ﺧﻮدت ﻫﻢ
ﭘﺸﻢ و ﭘﻴﻠﻪ :رﻳﺶ ﭘﺸﻢ و ﭘﻴﻠﻪ ي ﻛﺴﻲ رﻳﺨﺘﻦ :ﻧﺎﺗﻮان ﺷﺪن ﻛﺴﻲ ،از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻦ
ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﺮدهﻫﺎ ﻫﺴﺘﻲ و راﺣﺖ ﻣﻲﺷﻮي.
ﺗﺎﺑﻠﻮ
اﺑﻬﺖ ﻛﺴﻲ ﭘﺸﻪ را در ﻫﻮا ﻧﻌﻞ زدن :در ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺑﺴﻴﺎر ورزﻳﺪه ﺑﻮدن ،ﺑﺴﻴﺎر زرﻧﮓ و ﻓﺮﺻﺖ ﻃﻠﺐ ﺑﻮدن ﭘﺸﻪ زدن :ﻧﻴﺶ زدن ﭘﺸﻪ
ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻓﺮﻳﺎد ﺑـﺰن .ﺗﻨﻬـﺎ راه ﻣﺼـﻮن ﻣﺎﻧـﺪن اﻳﻨﺴﺖ.
اورول
ﭘﺸﻪ ﻛﺴﻲ را ﻟﮕﺪ زدن :ﺑﺎ دردي اﻧﺪك ﺑﻨﺎي ﮔﻠﻪ و زاري ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﭘﺸﻪ ﻛﻮره :ﭘﺸﻪ ي رﻳﺰ ﭘِﻐﻠﻪ :رﻳﺰه ﻣﻴﺰه ،ﻛﻮﭼﻚ و ﻇﺮﻳﻒ ﭘﻒ :ﻓﻮت ،ورم ،آﻣﺎس ﭘﻒ زدن :ورم ﻛﺮدن ،ﺑﺎﻻ آﻣﺪن ﭘﻒ ﻛﺮدن :ورم ﻛﺮدن ،ﺑﺎد ﻛﺮدن ،ﻣﻐﺮور ﺷﺪن ﭘﻒ ﻛﺮده :ﺑﺎدﻛﺮده ،ورم ﻛﺮده ﭘﻔﻜﻲ :ﺳﺨﺖ ﺑﻲ دوام و ﺿﻌﻴﻒ ﭘِﻖ :ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﭘﻚ :ﻫﺮ ﺑﺎر ﻛﺸﻴﺪن ﺳﻴﮕﺎر و ﭼﭙﻖ و از اﻳﻦ ﻧﻮع ﭘﻜﺎﻧﺪن :ﺗﺮﻛﺎﻧﺪن ﭘﻜَﺮ :اﻓﺴﺮده ،ﻧﻮﻣﻴﺪ ،ﮔﻴﺞ ،ﺑﻲ دل و دﻣﺎغ ،ﺑﻲ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﭘﻜﺮ ﺷﺪن :ﻛﺴﻞ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪن ﭘﻚ زدن :ﻫﺮ ﺑﺎر ﻛﺸﻴﺪن ﺳﻴﻜﺎر و ﭼﭙﻖ و از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻖ ﭘﻚ و ﭘﻮزه :رﻳﺨﺖ و ﻗﻴﺎﻓﻪ ،ﺷﻜﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﭘﻚ و ﭘﻬﻠﻮ :ﺳﻴﻨﻪ و ﭼﭗ و راﺳﺖ آن ﭘﻜﻴﺪن :ﺗﺮﻛﻴﺪن ﭘﻼ ) :ﺑﺎ ﭘﺨﺶ (ﭘﺮاﻛﻨﺪه ) ،ﺑﺎ ﭘﺮت ( ﻣﺰﺧﺮف ﭘﻼس :اﺛﺎث ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻣﻨﺰل ﭘﻼس ﺑﻮدن :وﻳﻼن و ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻮدن
ﺧﻮاب ﻫﺎﻳﻢ ﻫﻤﮕﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﻫﻢ ﺷـﺪه اﻧـﺪ .آدم ﻫـﺎ ﻣـﻲآﻳﻨـﺪ؛ ﻣﻲروﻧﺪ؛ ﻣﻲاﻳﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻴﺮه ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.
اﻳﺰوپ