ﺧﻮدم را ﺣﺲ ﻣﻲﻛﻨﻢ و ﻻي ﺻﺪاي ﺑﺎد ﺻﺪاي ﻧﻔﺲﻫﺎﻳﻢ را ﻛﻪ ﺷﻤﺮده ﺷﻤﺮده ﻋﺮوج ﻣﻲﻛﻨﻢ
413 1 از ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎ ﮔﺬر ﻛﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻧﺪوﻫﻲ اﺳﺖ ﭘﺸﺖ ﻟﺐﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ و و ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺎز
1اﺳﻔﻨﺪ ﻣﺎه 1387
در ﺷﺐﻫﺎي ﺑﻲﺳﺘﺎرهي ﺷﻬﺮ اي ﭼﺮاغﻫﺎي ﻗﺎﺗﻞ ﻧﻮراﻧﻲ
ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻔﺴﻲ ﻛﻪ ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻛﺸﻴﺪهام ﺑﺎزدم دﻳﮕﺮان ﺑﻮده
ﻛﺠﺎﺳﺖ آن ﺗﻴﺮﮔﻲ ﻋﺮوج دﻫﻨﺪه؟ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺧﺪاي اﺳﺎﻃﻴﺮي؟
زﻳﺮ اﻳﻦ ﺳﻘﻒ ﻛﻮﺗﺎه ﻫﻮاﻳﻲ ﺗﺎزه ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ وﺑﻼگ ورﻃﻪ /ﺣﺎﻣﺪ ﺣﺒﻴﺒﻲ
512 ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ 24ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه /1387ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﮔﺮاش /ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎر و ﭘﺎﻧﺰده دﻗﻴﻘﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺞ و ﭘﺎﻧﺰده دﻗﻴﻘﻪ ﻋﺼﺮ آﻗﺎﻳﺎن :ﻣﺴﻌﻮد و ﻣﺤﻤﻮد ﻏﻔﻮري ،ﻛﺎرﮔﺮ ،داوريﻓﺮد ،ﻋﺒﺪاﻟﺮﺿﺎ آذرﻣﻴﻨﺎ و ﺧـﺎﻧﻢﻫـﺎ ﻣـﺮﻳﻢ اﻧﺼـﺎري ،ﻛﺸـﻮري ،آﺑﺎزﻳـﺎن، ﻧﺎﺻﺮي ،ﻋﻄﺎﻳﻲ ،رﻧﺠﺒﺮ ،ﺟﻌﻔﺮزاده ﺷﻌﺮ ﻛﺎش ﻣﻲﺷﺪ از ﺧﺎﻧﻢ ﻧﺎﺻﺮي :ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ اﻓﺮاﻃﻲ ﺳﻄﺮﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد دﻳﮕﺮ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺷﻌﺮ ﺗﺤﺖاﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧـﺪ. ﺷﺎﻋﺮ ﺳﻌﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ ﺷﻌﺮش را ﺑﺮ ﺻﻨﻌﺖ ﺗﻀﺎد اﺳﺘﻮار ﻛﻨﺪ ،ﻛﻪ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺷﻌﺮ اﻓﺰوده اﺳﺖ. داﺳﺘﺎن ردﺧﻮﻧﻲ از ﻣﺤﻤﻮد ﻏﻔﻮري :ﻧﻤﺎدﭘﺮدازي داﺳﺘﺎن اوﻟﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻈﺮ اﻋﻀﺎ را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد .ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺷﺪن ﻛﻮدك ﻫﻢ در ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬاري داﺳﺘﺎن ﻧﻘﺶ ﺑﻪﺳﺰاﻳﻲ اﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﺮد .وﻟﻲ زﺑﺎن داﺳﺘﺎن ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ اﻧﺘﻘﺎل ﻫﻴﺠﺎن ﻟﺤﻈﻪي ﺟﻨﮓ را ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﺎﻳـﺪ ﻧﺮمﺗﺮ و آزادﺗﺮ ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ. در ﭘﺎﻳﺎن ﺟﻠﺴﻪ آﻗﺎﻳﺎن ﻛﺎرﮔﺮ و آذرﻣﻴﻨﺎ ﺷﻌﺮﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي ﺑﺤﺮان اﻗﺘﺼﺎدي اﺧﻴﺮ ﮔﺮاش ﺳﺮوده ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﻋﻄﺎﻳﻲ داﺳﺘﺎن ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ از دﻓﺘﺮﺷﺎن ﻗﺮاﻳﺖ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺮار ﺷﺪ در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي آﻳﻨﺪه اﻟﻒ ﭼﺎپ ﺷﻮد ﺗﺎ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.
413
2 آرام در ﻛﻤﺪ ﭼﻮﺑﻴﺶ را ﮔﺸﻮد ﻃﺒﻘﻪي اول اﻧﺒﺎﺷـﺘﻪ ﺷـﺪه
داﻧﺶآﻣﻮزي ﺳﺨﺖﻛﻮش و ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ و از اﻳـﻦ رو
ﺑﻮد از ﻛﺘﺎب ﻫﺎي ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘـﻪ داﺳـﺘﺎﻧﻲ ﻣـﻮرد ﻋﻼﻗـﺶ،
اﻧﺘﻈﺎرت ﺑﺎﻻﻳﻲ در ﺣﺪ ﭘﺰﺷﻜﻲ آن ﻫﻢ ﺳﺮاﺳﺮي از او دارﻧﺪ
ﻃﺒﻘــﻪ دوم ردﻳــﻒ ﻣــﻨﻈﻢ ﻛﺘــﺎبﻫــﺎي درﺳــﻲ ﺳــﻪ ﺳــﺎل
اﻣﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ؟؟؟ ﺑﺎ درﺳﻬﺎي ﻧﺨﻮاﻧﺪه! ﻋﻼﻗـﻪاش را ﭼـﻪ ﻛـﺎر
دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن و ﭘﻴﺶ داﻧﺸﮕﺎﻫﻲ و ﻃﺒﻘﻪي آﺧﺮ
ﻛﻨــﺪ او ﺷــﻐﻞ ﺧــﻮد را دوﺳــﺖ دارد
ﻣﻤﻠﻮ از ﻛﺘﺎبﻫﺎي ﺗﺴـﺖ ورقﻧـﺰده ﺑـﻮد .از
ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ از آن دﺳﺖ ﺑﻜﺸﺪ اﻣـﺎ
وﺿﻌﻴﺖ ﻛﻤﺪش ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺖ ﻫﺮﺑـﺎر ﻛـﻪ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ ﺑـﻪ ﺧـﻮﺑﻲ از ﻋﻬـﺪه
ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﺮي ﺑﻪ ﻛﻤﺪ ﻛﺘﺎﺑﻬـﺎﻳﺶ ﺑﺰﻧـﺪ
ﻛﺎرش و ﻫﻢ درﺳﺶ و ﻫﻢ ﻛﻼسﻫﺎي
ﻓﻘﻂ ﻃﺒﻘﻪي ﻛﺘﺎﺑـﺎي ﻏﻴـﺮ درﺳـﻲ ﺑـﻮد ﻛـﻪ
ﻓﻮق ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺮآﻳﺪ؟ او ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ
ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﻣﻲﺷﺪ و ورق ﻣﻲﺧﻮرد دو ﻃﺒﻘـﻪي
ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻛﺎرﻫـﺎ ﻣﻤﻜـﻦ
دﻳﮕﺮ ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﻫﻔﺘﻪاﻳﻲ 1ﺑﺎر ﺑـﺎ دﺳـﺘﻤﺎل
اﺳــﺖ اﮔــﺮ ﺗﻌــﺎدل را در ﻛﺎرﻫــﺎﻳﺶ
ﻧﺨﻲ ﺧﺸﻚ ﮔﺮدﮔﻴﺮي ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ .ﺗﻘـﻮﻳﻢ را از
رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ اﻣﺎ ﻧﻤـﻲ ﺗﻮاﻧﺴـﺖ ﭼـﻮن
ﻛﻴﻔﺶ ﺑﻴﺮون آورد اﻣـﺮوز ﺗـﺎرﻳﺦ / 11 / 28
ﻋﻼﻗﻪاش ﺑﻪ ﻛﺎر و ﺣﻀﻮر در اﺟﺘﻤﺎع
87ﻛﻤﺘﺮ از ﭼﻬـﺎر ﻣـﺎه دﻳﮕـﺮ ﺑـﻪ ﻛﻨﻜـﻮرش
و ﺳﺮ و ﻛﻠﻪ زدن ﺑﺎ دﻳﮕـﺮان ﺑﻴﺸـﺘﺮ
ﻧﻤﺎﻧﺪه ﻟﺤﻈﻪاﻳﻲ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ آري ﻫـﻴﭻ
ﺷــﺪه ﺑــﻮد ﺗــﺎ ﺟــﺎﻳﻲ ﻛــﻪ ﺣﺘــﻲ
اﻧﺪوﺧﺘﻪ اﻳﻲ در ﺳﺮ و ﻣﻐـﺰش ﻧﺪاﺷـﺖ ﺟـﺰ
ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑـﻪ درس ﺧﻮاﻧـﺪﻧﺶ
ﺗﻪﻣﺎﻧﺪهاﻳﻲ از دروس ﭘﻴﺶداﻧﺸﮕﺎﻫﻲ! ﺗﻮ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻣـﺎهﻫـﺎ
اﺧﺘﺼﺎص داﺷﺖ ﻫﻢ ﺻﺮف ﺷﻐﻠﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد و اﻳﻦ ﻣـﺎﻧﻊ از
ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﻛﺘﺎب درﺳﻲ را ﻫـﻢ ورق ﻧـﺰده ﺑـﻮد ﻧﺎﮔﻬـﺎن ﺑـﻪ
درس ﺧﻮاﻧﺪش ﻣﻲﺷﺪ .ﻛﺘﺎب اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ را از ﻛﻴﻔﺶ ﺑﻴـﺮون
اﺿﻄﺮاب اﻓﺘﺎد ﺻﺪاي ﺗﭙﻴﺪن ﻗﻠﺒﺶ را ﺑﻪ وﺿﻮح ﻣﻲﺷـﻨﻴﺪ
آورد اﺣﺴــﺎس ﻣــﻲﻛــﺮد زﺑــﺎن ﺗﻨﻬــﺎ ﻛﺘــﺎﺑﻲ اﺳــﺖ ﻛــﻪ از
دﻟﻬﺮه داﺷﺖ ﻛﻪ اﻣﺴﺎل ﻫﻢ اﮔﺮ ﺑﺪون آﻣﺎدﮔﻲ روي ﺻـﻨﺪﻟﻲ
ﺧﻮاﻧﺪﻧﺶ ﻟﺬت ﻣﻲﺑﺮد و ﮔﺎه و ﺑﻲ ﮔﺎه آن را ﺑﺮاي ﻛﻨﻜﻮر و
ﻛﻨﻜﻮر ﻛﻨﺎر داوﻃﻠﺒﺎن ﻛﻨﻜـﻮري ﺑﻨﺸـﻴﻨﺪ ﭼـﻪ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ
ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ﺑﻴﻦ دو راﻫﻲ ﮔﻴﺮ ﻛﺮده ﺑـﻮد!
ﻣﻲ داﻧﺴﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ رﺗﺒﻪﻫـﺎي 5رﻗﻤـﻲ6 ،
ﻛﻨﻜﻮر ﺗﺠﺮﺑﻲ ﻳﺎ زﺑﺎن؟ زﻳﺴﺖ و ﺷﻴﻤﻲ ﻳﺎ زﺑﺎن؟؟؟ ﻫـﺮدو
رﻗﻤﻲ ﻳﺎ ...ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﻛﻤﻲ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻴﺎورد ﻛﻪ
ﺑﺎﻫﻢ...؟ ﻣﻲﺷﻮد؟ ﻛﺎرش ﭼﻪ؟ دو ﻫﺪف ﺑـﺮاي ﻛﻨﻜـﻮر و در
ﻧﺨﻮاﻧﺪه رﺗﺒﻪي 5رﻗﻤﻲ ﺑﻴﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺳﻲ ﻫﺰار ﻧﺼـﻴﺒﺶ
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻼﻗـﻪ ﺑـﻪ اداﻣـﻪي ﻛـﺎرش ،ﺑﺎﻳـﺪ ﺗﺼـﻤﻴﻢ ﻧﻬـﺎﻳﻲ را
ﺷﻮد اﻣﺎ آﺧﺮش ﭼﻪ ﺑﺎز ﻫـﻢ ﻳـﻚ ﺳـﺎل دﻳﮕـﺮ و دﻏﺪﻏـﻪي
ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺪت زﻣﺎن ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺟﺎﻳﻲ ﺑـﺮاي ﺳـﺮدرﮔﻤﻲ و
درسﻫﺎي ﻧﺨﻮاﻧﺪه و ﻛﻨﻜﻮر ،ﺧﺎﻧﻮادهاش را ﭼﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﭼـﻪ
ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻠﻲ ﻫﻢ دﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎﻳﺪ دل ﻣﻲﻛﻨﺪ
روﻳﻲ ﺑﺎ اﻃﺮاﻓﻴﺎن روﺑﻪرو ﺷﻮد او ﺑﻪ ﺧـﻮﺑﻲ ﻣـﻲداﻧﺴـﺖ
اول از ﻛﺎرش دوم ﻳﻚ ﻫﺪف را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻛﺮد ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﺳﻪ
اﻣﺴﺎل ﻣﺜﻞ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻴﺢ ﻣﺸﻜﻼﺗﺶ ﺑﺘﻮاﻧﺪ
ﭼﻴﺰ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﻓﻘﻂ ﻳﻜـﻲ از آن ،ﺳـﺨﺖ اﺳـﺖ در
روي ﻗﺒﻮل ﻧﺸﺪﻧﺶ ﺳﺮﭘﻮش ﺑﮕـﺬرد ﻣـﻲداﻧﺴـﺖ ﻛـﻪ ﻫـﻢ
وﻫﻠﻪي اول ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﻐﻠﺶ وداع ﻛﻨﺪ اﻣـﺎ ﺑـﺎ ﺧـﻮدش
ﺧـﺎﻧﻮاده و ﻫـﻢ اﻃﺮاﻓﻴـﺎن در ﺗﻤـﺎم ﻣﺮاﺣـﻞ ﺗﺤﺼــﻴﻞ او را
درﮔﻴﺮ ﺑﻮد او ﺑﻪ ﻛﺎر ﺧﺎرج از ﻣﻨﺰﻟﺶ و ﻣﺤﻴﻂ ﭘـﺮ ﺗﺤـﺮك
ﺳﻤﻴﻪ ﻛﺸﻮري
آن واﺑﺴﺘﮕﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑـﻮد وﻟـﻲ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﺎ ﺧـﻮدش ﻛﻨـﺎر ﻣﻲآﻣﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻐﻠﺶ را رﻫﺎ ﻣﻲﻛﺮد. ﺑﻼﺧﺮه ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺖ .آري او درس و آﻳﻨﺪهاش را ﺑﻪ ﻛﺎر اﻣﺮوزش ﺗﺮﺟﻴﺢ داد .ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑـﺮاﻳﺶ ﻣﺸـﻜﻞ ﺑـﻮد اﻣـﺎ ﭼﺎرهاﻳﻲ ﺟﺰ اﻳﻦ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ ﺣﺎﻻ ﻣﺴﺘﺎﺻـﻞ ﻣﺎﻧـﺪه ﺑـﻮد از ﻣﻴﺎن ﻛﻨﻜـﻮر ﺗﺠﺮﺑـﻲ و زﺑـﺎن ﻛـﺪام ﻫـﺪف را ﺑـﺮاي ﺧـﻮد ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺒﻼ ﻫﻢ از ﻋﻼﻗﻪاش ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ﻫﻮا و ﻓﻀـﺎ و ﻛﻨﻜﻮر رﻳﺎﺿﻲ دل ﻛﻨﺪه ﺑﻮد رﺷﺘﻪ ﻧﺠﻮم و رﻓﺘﻦ ﺑـﻪ ﻓﻀـﺎ از روﻳﺎﻫﺎي ﻫﻤﻴﺸﮕﻴﺶ ﺑﻮده اﻣﺎ ﺑﻼﺧﺮه ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮد را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺮاﻳﻂ رﺷﺪ و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﺮاي ﻳﻚ دﺧﺘـﺮ آن ﻫﻢ در ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ وﺟﻮد ﻧـﺪارد و ﺗﺤﻘـﻖ آن ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ .اﻣﺎ ﻛﻨﻜﻮر ﺗﺠﺮﺑﻲ ،ﻋﻼﻗﻪي زﻳـﺎدي ﺑـﻪ ﻣﺤﻘﻖ و ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ ﺷﺪن و ﻛﺸﻒ ﺑﻴﻤﺎري و ﻛﺸﺖ ﺑـﺎﻛﺘﺮي و ...ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﻢ در ﺷﺎﺧﻪ ژﻧﺘﻴﻚ ﺑﺎﺷﺪ را داﺷـﺖ ﻛـﻪ آن ﻫﻢ ﺑﺎ ﭘﺮس و ﺟﻮﻳﻲ ﻛﻪ از ﻣﺸﺎوران و دﺑﻴﺮان ﻛـﺮده ﺑـﻮد ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺳﻄﺢ ﻋﻠﻤﻲ ﺧﻴﻠـﻲ ﺑـﺎﻻ و ﺗـﻼش ﺑﺴـﻴﺎر زﻳـﺎدي داﺷﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ در ﺧﻮد ﻧﻤﻲ دﻳﺪ ﭘﺲ ﻣﻲﻣﺎﻧـﺪ ﻋﻼﻗـﺶ ﺑـﻪ زﺑــﺎن اﻧﮕﻴﻠﺴــﻲ آن ﻫــﻢ در داﻧﺸــﮕﺎه ﺷــﻴﺮاز او ﻫﻤﻴﺸــﻪ داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻴﺮاز را از ﻧﻈﺮ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺑـﺮ داﻧﺸـﮕﺎه ﻫـﺎي دﻳﮕـﺮ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲداد ﭘﺲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮاي زﺑﺎن آﻣﺎده ﻛﻨﺪ اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻼش در رﺷﺘﻪ ﺗﺠﺮﺑﻲ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪاش ﻛﻪ اوﻟﻮﻳﺖدار ﺑﻮد ﺑﺮﺳﺪ ﭼـﺮا وﻗـﺘﺶ را ﺑـﺮاي ﻛﻨﻜـﻮر زﺑـﺎن ﺑﮕﺬراﻧﺪ؟! ﻧﻤﻲداﻧﻢ. او ﻫﻤﭽﻨﺎن درﮔﻴﺮ ﺧﻮدش و دﻏﺪﻏﻪ ﻛﻨﻜـﻮر اﺳـﺖ در ﺣـﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻓﻘـﻂ درس ﺑﺨﻮاﻧـﺪ و ﺑـﻲﺧﻴـﺎل ﻫﺪف ﺷﻮد ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﺗﺮدﻳﺪ ﺧـﺎرج ﺷـﺪه و ﺑـﻪ ﻧﻘﻄـﻪ ﺷﻔﺎﻓﻲ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ دﻳﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ... ﺻﺪاي ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﺶ او را ﺑﻪ ﺧﻮد آورد. واﻳﻲ ...زﻣﺎن ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﺎز ﻫﻢ ﻧﺸﺪ درﺳﻢ رو ﺑﺨﻮﻧﻢﻃﺒﻖ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪاش ﻣـﻲﺑﺎﻳﺴـﺖ ﻫـﻢزﻣـﺎن ﺑـﺎ زﻧـﮓ ﺳـﺎﻋﺖ ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﺶ ﺻﻔﺤﺎت ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪهي ﻛﺘﺎب درﺳﻴﺶ را ﺧﻮاﻧـﺪه ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ... ﺳﺎﻋﺖ از 1ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﻫﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد از ﺳـﺮ ﺟـﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨـﺪ ﺷﺪ ﭼﺮاغ اﺗﺎق را ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺘﺶ رﻓﺖ ﻛـﻪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ اﻳﻦ ﺑﺎر اﺣﺴـﺎس ﺳـﺒﻜﻲ ﻣـﻲﻛـﺮد ﭼـﻮن ﺑﻼﺧـﺮه ﺗﺼﻤﻴﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد.
اﻟﻬﺎم زاﻫﺪي
ﻗﺪ ام ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻧﻤﻲ رﺳﺪ ﭼﻬﻞ روز ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ در اﺑﺘﺪاي ﺟﺎده اﻳﺴﺘﺎده ام
413
3
ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺟﺎده ﺧﻴﺮه ﻣﻲ ﺷﻮم ﭼﺮا ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﻢ؟ ﺧﺪا ﺳﻜﻮت ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﺳﻮال ﻣﻦ ﺳﻮال ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻲ ﺟﻮاب ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ. ﭼﺮا ﺧﺪا ﺳﻜﻮت ﻣﻲ ﻛﻨﺪ؟ ﻣﻦ ﻧﻤﺎز ﺧﻮاﻧﺪه ام رﻛﻮع رﻓﺘﻪ ام و ﺳﺠﺪه ﻫﻢ و زﻳﺮ ﺑﺎران دﻋﺎ ﻛﺮده ام از ﺧﺪا ﭼﺮا ﺻﺪا ﻧﻤﻲ رﺳﺪ؟ ﻣﻴﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻏﺼﻪ ﭘﺮﺳﻪ ﻣﻲ زﻧﺪ و آرزوﻫﺎي ﻣﻦ ﻧﻤﺮده ﺧﺎك ﻣﻲ ﺷﻮد ﺧﺪا ﭼﺮا ﺳﻜﻮت ﻣﻲ ﻛﻨﺪ؟ ﭼﺮا ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﻢ؟ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮد را رﻫﺎ ﻛﻨﻢ؟ ﺑﮕﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ درد را ز ﺧﻮد ﺟﺪا ﻛﻨﻢ؟ از اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﻼﻳﻪ ﺧﺴﺘﻪ ام از اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﺮا از اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﻜﻮت از اﻳﻦ دل ﺷﻜﺴﺘﻪ ام ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻛﻮﻓﺖ در ﺗﻮ را و ﺳﻬﻤﺶ از ﺧﺪا ﺧﺪا ﺧﺪا ﺷﺪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﺮا ﺧﺪا ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ ﺧﺪا ﻛﺠﺎي ﺷﻌﺮ ﻣﻦ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ؟ ﺑﮕﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﺮا ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﻢ؟ ﭼﺮا ﻗﺪ ام ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻧﻤﻲ رﺳﺪ؟
ﻃﻨﺰ ﺑﻴﺶ از آن ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﻮﺷﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎزﺗـﺎﺑﻲ از ﻓﺎﺟﻌـﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ روزﻫﺎﻳﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﻛﻦ.
413
4
ﺧﻮدم ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻛﺴﻲ اﻳﺴﺘﺎدن :از ﻛﺴﻲ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻛﺮدن
» ﺧﺮ ﺧﻮدﺗﻲ!« اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ دﻧﺪان ﺷﻜﻨﻲﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﺎن و ﭘﺎﭼﻪ ورﻣﺎﻟﻴﺪهﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ داد.
ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻛﺴﻲ ﺻﻔﺤﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻦ :ﻧﮕﺎ .ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻛﺴﻲ ﺣﺮف زدن
ﺗﺎﺑﻠﻮ
ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ :ﭘﻴﺎﭘﻲ ﻣﺘﻮاﻟﻲ ﭘﺸﺘﻚ :ﭘﺮش از ﭘﺸﺖ ﭘﺸﺖ ﻛﺎر داﺷﺘﻦ :داﺷﺘﻦ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن دادن ﻛﺎر
ﻣﺘﻠﻚﮔﻮﻳﻲ ﻣﺮﺿﻲﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺮزﻳﻖ ﻓﺮﻫﻨﮓ درﻣﺎن ﻣﻲﺷﻮد. اﻳﻨﻢ ﺟﻮاﺑﻴﻪ ﺑﺮاي اوﻧﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻦ ﻫﻨﺮه!
وا ﻣﻲ دارد ﭘﺸﺖ ﻛﺎري را ﮔﺮﻓﺘﻦ :دﻧﺒﺎل ﻛﺮدن ﻛﺎري ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮدن آن ﭘﺸﺘﻚ ﭼﺎر ﻛﺶ :ﻧﻮﻋﻲ ﺑﺎزي ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺧﻢ ﺷﺪه و ﻛﺴﻲ از ﭘﺸﺖ
ﻛﺎﻳﻤﺎن دلﺗﻨﮕﻲﻫﺎﻳﻢ را ﺑﺎ ﻛﺪام ﻗﺎﻳﻖ ﺧﺎﻟﻲ رواﻧـﻪ دل درﻳـﺎﻳﻲات ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻲ ﻛﻪ دلﺗﻨﮕﻢ.
ﭘﻨﺠﺮه
ﺑﺮ ﻛﻤﺮ او ﻣﻲ ﺟﻬﺪ ،ﺟﻔﺘﻚ ﭼﺎرﻛﺶ ﭘﺸﺘﻚ زدن :ﻣﻌﻠﻖ زدن ،رﻧﮓ ﻋﻮض ﻛﺮدن ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪه دادن ﭘﺸﺖ ﻛﺴﻲ ﺑﺎد ﺧﻮردن :دﻟﺴﺮد ﺷﺪن از ﻛﺎري ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻳﺎ ﺑﻴﻜﺎري ،از دل و دﻣﺎغ اﻓﺘﺎدن
ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻮراﻳﻲ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﺑﺎﻳـﺪ ﺗﻌـﺪاد آن از ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺗﺠﺎوز ﻧﻜﻨﺪ و از آن ﻋﺪه ﻫﻢ دو ﻧﻔﺮ ﻏﺎﻳﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
راﺑﺮت ﻛﺎﭘﻠﻨﺪ
ﭘﺸﺖ ﻛﺴﻲ را داﺷﺘﻦ :ﻫﻮاي ﻛﺴﻲ را داﺷﺘﻦ ،از ﻛﺴﻲ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮدن ﭘﺸﺖ ﮔﻮش اﻧﺪاﺧﺘﻦ :دﻳﺮ اﻧﺠﺎم دادن ،اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪادن ،اﻣﺮوز و ﻓﺮدا ﻛﺮدن ﭘﺸﺖ ﮔﻮش ﻓﺮاخ :ﺗﻨﺒﻞ ،اﻫﻞ ﻣﺴﺎﻣﺤﻪ و ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﻧﺸﻴﻦ :ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻛﺎر اداري دارد ،ﻛﺎرﻣﻨﺪ ﭘﺸﺖ ﻧﻮﻳﺴﻲ :ﻧﻮﺷﺘﻦ در ﭘﺸﺖ ﺳﻨﺪ ﻳﺎ ﺣﻮاﻟﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎل آن ﺑﻪ دﻳﮕﺮي ﭘﺸﺖ و رو ﻛﺮدن :ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﺟﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ رو ﭘﺸﺖ و ﭘﺸﺖ رو ﺷﻮد ﭘﺸﺖ و روي ﻳﻚ ﺳﻜﻪ :دو ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺘﻔﺎوت وﻟﻲ در واﻗﻊ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢ ﭘﺸﺘﻪ ﻛﺮدن :روي ﻫﻢ اﻧﺒﺎﺷﺘﻦ ﭘﺸﺖ ﻫﻢ اﻧﺪاز :ﺣﻘﻪ ﺑﺎز ،ﺣﻴﻠﻪ ﮔﺮ ﭘﺸﺖ ﻫﻢ اﻧﺪازي :ﺣﻘﻪ ﺑﺎزي ،ﺣﻴﻠﻪ ﮔﺮي ﭘﺸﺘﻲ :ﺑﺎﻟﺶ ،ﺣﻤﺎﻳﺖ ﭘﺸﺘﻲ ﻛﺮدن :ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮدن ،ﻳﺎري ﻛﺮدن ﭘِﺸﻚ :ﻧﺮﻣﻲ و ﭘﺮده ﻫﺎي ﺑﻴﻨﻲ ﭘﺸﻚ اﻧﺪاﺧﺘﻦ :ﻗﺮﻋﻪ ﻛﺸﻴﺪن ) ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ( ﭘﺸﻜﻞ :ﺳﺮﮔﻴﻦ ﺣﻴﻮاﻧﺎت اﻫﻠﻲ ﭘﺸﻜﻞ ﺑﺮﭼﻴﻦ :ﺳﺨﺖ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ ،ﺑﺴﻴﺎر ﺣﻘﻴﺮ ﭘﺸﻜﻞ ﺑﻪ ﺗﻨﻮر ﻛﺮدن ) :ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻲ ( ﭘﻲ در ﭘﻲ ﺧﻮردن
ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻮرز و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺧﻮد.
آﻧﺪره ﻛﻴﺪه