สายลมของหัวใจ - ทดลองอ่าน by groove publishing

สายลมของหัวใจ

จัดทําโดย สํานักพิมพ์ กรู๊ ฟ ฟี ล กู๊ด ในเครื อบริษัท กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง จํากัด เลขที ่ ๒๙/๑๐๖ วิสต้า อเวนิว วัชรพล แขวงคลองถนน เขตสายไหม กรุงเทพฯ ๑๐๒๒๐ โทรศัพท์ : ๐๘๕-๖๖๕-๕๔๒๒ โทรสาร : ๐-๒๑๕๓-๐๕๐๐ อีเมล : groove_publishing@hotmail.com เว็บไซต์ : www.groovebooks.com, http://www.facebook.com/groovepublishing บรรณาธิการที่ปรึกษา : พจมาน พงษ์ ไพบูลย์ บรรณาธิการส�ำนักพิมพ์ : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ ประสานงานการผลิต : สุลวัณ จันทรวริ นทร์ และ นายแพทย์พงศกร จินดาวัฒนะ พิสูจน์ อักษร : กฤษดา ศิริกิจพาณิชย์กลู และ เนตรนภา ณ ถลาง ออกแบบปก : พินิจ สังสกฤษ ประสานงานการออกแบบปก : จารุนนั ทน์ ศรี รัตนตรัย รู ปเล่ ม : พฤจิกา ประสานงานการผลิตรู ปเล่ ม : Aim Graphic House โทรศัพท์ ๐๘๑-๖๒๖-๙๑๒๓ โทรสาร ๐-๒๘๘๓-๖๑๒๑ พิมพ์ที่ : บริษัท เอ.พี. กราฟิ คดีไซน์ และการพิมพ์ ๑/๘ หมูท่ ี่ ๔ ต.บางขนุน อ.บางกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๐-๓ โทรสาร ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๔ จัดจ�ำหน่ายโดย : บริษัท อมรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์ จ�ำกัด ๑๐๘ หมูท่ ี่ ๒ ถ.บางกรวย-จงถนอม ต.มหาสวัสดิ ์ อ.บางกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๒๓-๙๙๙๙ โทรสาร ๐-๒๔๔๙-๙๒๒๒, ๐-๒๔๔๙-๙๕๐๐-๖ Homepage: http://www.naiin.com ราคา ๓๖๐ บาท

ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ เมื่อความรั กบังเกิด สายลมของหัวใจก็โบกโบยอบอวลด้ วย ความอ่อนหวานรื่ นรมย์ ดังเช่นเขาและเธอ “ยุคทอง” และ “ธนัชฌา” หนุ่มสาวที่มีความเหมือนและความแตกต่าง แต่ทว่าลงตัวกันด้ วย เหตุผลของหัวใจที่มีความรักน�ำทาง “ปิ่ นลดา” เป็ นนัก เขี ย นน้ องใหม่ ที่ เ คยมี ผ ลงานตี พิ ม พ์ ใ น นิตยสารสกุลไทยมาแล้ ว ๑ เรื่ อง แต่ถือว่าเป็ นนักอ่านมือเก่าที่ม ี ประสบการณ์ จากการอ่านที่สะสมมายาวนานและต่อเนื่ อง จนถึง วันที่เธอจับปากการ้ อยเรี ยงจินตนาการออกมาเป็ นนวนิยายรั กอัน อ่อนโยนและอบอุ่น พาให้ ผ้ อู ่านอมยิ ้มและเอ็นดูไปกับคูร่ ักอย่างน้ อย สองคู่ในเรื่ องนี ้ ว่าจะจูงมือกันเดินไปให้ ผ่านพ้ นทางเดินที่เต็มไปด้ วย พงหนามในชีวิตของพวกเขาได้ อย่างไร เรื่ องของความรักไม่มีวนั ตาย ดังนันนวนิ ้ ยายรักจึงยังคงบังเกิด ขึ ้นเสมอในเค้ าโครงต่างๆ กัน และแน่นอนว่า “สายลมของหัวใจ” ก็ เป็ นนวนิยายรักอีกเรื่ องหนึง่ ที่ส�ำนักพิมพ์ขอน�ำเสนอผู้อา่ นด้ วยความ รักเช่นกัน พจมาน พงษ์ ไพบูลย์ บรรณาธิการที่ปรึกษา ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ ฟี ล กู๊ด ในเครื อบริ ษัท กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง จ�ำกัด

ค�ำน�ำนักเขียน สายลมของหัวใจเริ่ มต้ นจากการเป็ นเรื่ องสัน้ สองเรื่ อง เรื่ อง แรกเป็ นเรื่ องของยุคทองกับธนัชฌา ซึง่ เป็ นพระเอกนางเอกของเรื่ อง นี ้ กับอีกเรื่ องซึง่ เป็ นเรื่ องของธันวา พี่ชายของนางเอก ตังแต่ ้ ต้นไม่ได้ คิดมาก่อนถึงเรื่ องที่จะมาเขียนขยายพล็อตให้ กลายเป็ นเรื่ องยาว จน กระทัง่ ผู้ใหญ่ที่นบั ถือท่านหนึง่ แนะน�ำให้ ลองเขียน ถึงอย่างนัน้ การเริ่ มต้ นเขี ยนเรื่ องยาวไม่ใช่เรื่ องง่าย เพราะ นิยายไม่สามารถเริ่ มเขียนขึ ้นได้ โดยปราศจากแรงบันดาลใจ ระหว่าง ที่ปิ่นลดาก�ำลังลอยวนอยู่ในหลุม ‘ไร้ แรงบันดาลใจ’ นัน้ วันฝนตก วันหนึ่งช่วงเย็นขณะก�ำลังกลับจากการท�ำงาน เทียนเล่มหนึ่งก็สว่าง วาบขึ ้นมาในความคิด ฉากแรก ฉากที่สอง...กลายเป็ นหลายๆ ฉาก และกลายเป็ นเรื่ องราวความรักของ ‘ธนัชฌา’ ผู้เชื่อว่าตนเองมีความ สุขดีพออยูแ่ ล้ วโดยไม่จ�ำเป็ นต้ องมีความรักกับ ‘ยุคทอง’ ผู้วิ่งน�ำผู้คน มากมายอยู่บนถนนของความส�ำเร็ จจนแทบลืมหยุดพัก อาจเริ่ มด้ วย ความเข้ าใจผิดและเรื่ องราววุ่นวาย หากเมื่อสายลมพัดน�ำพาความ รักนี ้เข้ ามาสูห่ วั ใจแล้ ว ควรด้ วยหรื อที่เราจะปล่อยให้ ลมพัดผ่านไป ขณะที่ ‘ธันวา’ ผู้คิดว่าตัดสินใจเลือกเส้ นทางชี วิตที่ ตนเอง พอใจที่สดุ แล้ ว ยังค้ นพบว่าชีวิตมีเรื่ องราวให้ ประหลาดใจและต้ อง ตัดสินใจอีกครัง้ เสมอ ถ้ าเปิ ดใจให้ กว้ าง ทังเรื ้ ่ องการงานและความรัก ก็ยงั มีอีกหลายหน้ าที่รอให้ เขาค้ นพบเช่นกัน ขอเชิญท่านผู้อ่านทุกท่านเปิ ดหน้ าถัดไป ทุกคนก�ำลังรอเล่า เรื่ องราวของพวกเขาอยูใ่ นขณะนี ้แล้ วค่ะ ปิ่ นลดา

๑

ท้ องฟ้าสี เทาขมุ กขมั วราวกับสายฝนจะพร่ างพรมลง มาในอีกวินาทีใดวินาทีหนึ่งข้ างหน้ า เปลี่ยนยามเช้ าที่ควรสดชื่น ให้ เต็มไปด้ วยความรี บเร่ งยิ่งกว่าที่เคยรี บกันทุกวัน โดยเฉพาะผู้คน ที่สญ ั จรไปมาย่านอนุสาวรี ย์ชยั สมรภูมิซงึ่ เป็ นจุดต่อรถประจ�าทางที่ ส�าคัญที่สดุ ของกรุงเทพฯ ธนัชฌาเดินอยูท่ า่ มกลางความสับสนของหมูผ่ ้ คู นที่เร่งรี บนัน้ หลังจากต้ องกระโดดลงจากรถโดยสารสีเขียวคันเล็กที่แล่นปราด เข้ าเทียบแถวสองเพื่อจอดส่งผู้โดยสารแล้ ว หยาดฝนแรกที่ตกลง มาต้ องใบหูท�าให้ หล่อนต้ องเปลี่ยนจากการเดินมาเป็ นกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ขึ ้นบันไดเลื่อนของทางเดินไปสูส่ ถานีรถไฟฟ้าอนุสาวรี ย์ชยั สมรภูมิ จนกระทัง่ ขึ ้นรถไฟฟ้าเรี ยบร้ อยแล้ วนัน่ แหละ สายฝนจึงเท ลงมาอย่างหนักราวกับฟ้ารั่ว หญิงสาวได้ แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก เพราะการเดินทาง ในช่วงต่อไปของหล่อนเป็ นการเดินบนทางเชื่อมต่อระหว่างสถานี รถไฟฟ้ากับห้ างสรรพสินค้ าที่ท�างาน ดังนันหล่ ้ อนจึงรอดจากการ สายลมของหัวใจ ๗ ใจ ๗

เปี ยกฝนได้ อย่างหวุดหวิดแท้ ๆ จริ งอยู่ว่าการเดินทางไปท�ำงานโดยใช้ ระบบขนส่งมวลชน ของรัฐไม่ได้ สะดวกสบายเท่ากับการขับรถยนต์สว่ นตัว หากธนัชฌา เลือกมาท�ำงานวิธีนี ้เพื่อประหยัดค่าใช้ จา่ ยทุกทางเท่าที่เป็ นไปได้ ‘งกน่ะสิไม่วา่ ’ พีช่ ายคนมัธยัสถ์กว่าเปรยดังๆ ให้ เข้ าหู ‘ขนาด เฮียท�ำงานอยูต่ า่ งจังหวัด ยังต้ องมีมอเตอร์ ไซค์ไว้ ใช้ เลย’ ‘ก็ที่นนั่ ขึ ้นรถเมล์สะดวกเหมือนกรุ งเทพเสียที่ไหน’ ธนัชฌา ไม่เห็นด้ วย ‘ไม่เหมือนบ้ านเราจากปากซอยขึ ้นรถต่อเดียวไม่กี่ป้าย ก็ถึงอนุสาวรี ย์ชยั ต่อจากนันก็ ้ ขึ ้นรถไฟฟ้า ไม่เห็นจะเดือดร้ อนตรง ไหน’ ‘อยู่บ้านหลังโตใจกลางเมืองแท้ ๆ รถก็ไม่ใช่ว่าไม่มี’ ธันวา ผู้เป็ นพี่ชายประชด ‘อย่าท�ำตัวเขียมกว่าความเป็ นจริ งเลยน่า’ ธนั ช ฌาเบื่ อ เถี ย งกั บ พี่ ช ายเต็ ม ทน รู้ อยู่ ว่ า พี่ ช ายบ่ น มา ทังหมดเพราะเป็ ้ นห่วง แต่หล่อนไม่ได้ ร้ ู สึกล�ำบากกับการเดินทาง อย่างนี ้ ซ� ้ำยังประหยัดทังเงิ ้ นและเวลาได้ อีก ก็ควรท�ำไม่ใช่หรื อ ‘เสียศักดิ์ศรี เจ้ าของร้ านเพชรหมดนา’ เอวา เพื่อนสนิทตัง้ แต่ชนั ้ อนุบาลเคยบ่นท�ำนองเดียวกันแต่ต่างมุมมองกับพี่ชายของ หล่อนอย่างสิ ้นเชิง ‘คิดดูสิ นัชเป็ นเจ้ าของร้ านเพชรเชียวนา ต้ อง ท�ำตัวไฮโซสิถงึ จะถูกต้ อง’ เจ้ า ของร้ านเพชร…เถี ย งไม่ อ อก ร้ านเพชรชื่ อ ‘ธนัช ฌา’ ประกาศความเป็ นเจ้ า ของอยู่ห น้ า ร้ านเด่ น ชัด ทัง้ ที่ ข้ อ เท็ จ จริ ง หญิ งสาวมีหน้ าที่เพียงบริ หารร้ านที่บิดามารดาลงทุนให้ รอดเป็ น เดือนๆ ไปเท่านัน้ หล่อนไม่แน่ใจด้ วยซ� ้ำว่าต้ องการสิง่ เหล่านี ้หรื อไม่ ตลอดมาหญิ ง สาวไม่เ คยคิ ด ว่า จะต้ อ งจัด การชี วิ ต ตนเอง 8 ปิ่ นลดา

อย่างไร เพราะเท่าที่เป็ นอยู่ก็เป็ นสุขดีอยู่แล้ ว เพียงแต่อาจเป็ นสุข แบบคนที่เดินทางเรื่ อยๆ เปื่ อยๆ บนเส้ นทางชีวิต ไม่ต้องคิดมาก กับหนทางที่ จะก้ าวไปข้ างหน้ าด้ วยรู้ ดีอยู่แล้ วว่าเป็ นเส้ นทางที่ มี อุปสรรคอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ใช่หินก้ อนใหญ่ หรื อแม่น� ้าไหลเชี่ยว ที่จะ กันขวางไม่ ้ ให้ หล่อนข้ ามไปได้ อย่างน้ อยบิดามารดาก็ไม่ยอมให้ เป็ นเช่นนัน้ ‘ลูกสาว…’ คุณก้ องเกียรติพ่อของหล่อนมักร� าพึงถึงลูกสาว คนเดี ย วด้ ว ยน� า้ เสี ย งติ ด ร� า คาญนิ ด หน่ อ ยแต่รั ก และเอ็ น ดูเ หลื อ เกิน ‘ป๊ าว่าเลี ้ยงให้ โตเป็ นผู้หญิงที่พร้ อมสร้ างความสุขให้ ครอบครัว เท่านันก็ ้ พอแล้ ว’ บิดาของหล่อนเป็ นคนหัวโบราณมากกว่าทันสมัย เคยชิน กับชีวิตที่มกั จะบอกใครๆ ว่า ‘สมัยบ้ านเมืองยังดี’ หรื อไม่ก็ ‘สมัย ที่ เครื่ องจักรไม่ส�าคัญเท่ากับฝี มื อคน’ แม้ พ่อของหล่อนจะไม่ใช่ นักเรี ยนนอกโก้ หรู หากครอบครัวส่งเสริ มให้ ได้ เรี ยนจนจบปริ ญญา ทางบัญชีจากจุฬาฯ ที่ซงึ่ ได้ พบกับแม่ แม่ของหล่อนเป็ นลูกสาวข้ าราชการใหญ่ผ้ มู ีเชื ้อสายสืบกลับ ไปได้ ถงึ สมัยอยุธยา เป็ นดาวจุฬาฯ ผู้โสภาสูงส่งชนิดที่ไม่มีใครเชื่อ เมื่อยอมตกล่องปล่องชิ ้นกับเพื่อนร่ วมชันเชื ้ ้อสายจีนที่ใครๆ ก็มกั คิดว่ามีดีแค่เรี ยนเก่งกับบ้ านรวย ‘ป๊ าเขาก็เรี ยนเก่งและบ้ านรวยจริ งๆ นี่นา’ คุณธันยามารดา ของหล่อ นหัว เราะไปเล่า ไป ‘ตอนสมัย เรี ย นเขาผอมๆ สูง ๆ ใส่ แว่ น ตาหนา แต่ก็ เ ด่น นะ เพราะชื่ อ ขึน้ ต้ น ด้ ว ย ก ไก่ เวลาท� า กิจกรรมทีไร นายก้ องเกียรติออกไปเป็ นคนแรกทุกที’ สิ่งที่มารดาไม่เคยเล่า แต่ธนัชฌาสังเกตเห็นด้ วยตนเอง ที่ ชีวิตคู่ของบิดามารดาราบรื่ นมาได้ ไม่ใช่เพราะคุณสมบัติพวกนัน้ สายลมของหัวใจ ๙ ใจ ๙

เรี ยนเก่งอาจท�ำงานไม่เก่ง มีทรัพย์สมบัติก็อาจสูญเสียไปได้ หาก ข้ อส�ำคัญต้ องรักษาความสุขระหว่างกันให้ คงไว้ อยูต่ ลอดมากกว่า ธนัชฌาจึงเห็นสมควรเป็ นอย่างยิ่งที่หล่อนจะต้ องใจเย็นกับ เรื่ องเลือกคู่ครองให้ มากๆ โดยเฉพาะเมื่อหล่อนไม่ใช่สาวโสภาผู้คง ความสวยไว้ ได้ ตงั ้ แต่สาวยันแก่เหมือนมารดา ผู้ซึ่งท� ำให้ ลูกสาว โดนค่อนขอดเสมอว่าไม่ได้ จ�ำลองความงามของมารดามาสูต่ นเลย แม้ สกั น้ อย ‘ลูกสาวเหมือนพ่อก็ดีแล้ วนี่ ไม่อาภัพ’ ถ้ าคนพูดไม่ใช่ลกู ชายที่รับเอาผิวพรรณ รู ปร่ างสูงใหญ่ รู ป หน้ ามน คิ ้วเข้ ม ผมดกของพ่อมาประสานเข้ ากับตากลมโต จมูก โด่งมน และริ มฝี ปากหยักเก๋ของแม่ น้ องสาวคงไม่ต้องรู้ สกึ อาภัพ สักเล็กน้ อย แต่เมื่อคนพูดรับเอาแต่ข้อดีของพ่อกับแม่ไปทัง้ หมด บางครัง้ ธนัชฌาก็อดน้ อยใจไม่ได้ ‘อาทีน่าหน้ าเหมือนอาม่าตอนสาวๆ’ คุณเนื ้อหยก ป้าสะใภ้ คนโตเคยว่าไว้ ‘เหมือนอาม่ามากกว่าหลานทุกคน เพียงแต่ตวั โต กว่าเหมือนอากง’ ธนัชฌาไม่เห็นด้ วยว่าหล่อนเหมือนย่ามากขนาดนัน ้ และก็ ไม่เหมือนปู่ ตรงที่สงู ใหญ่ด้วย หล่อนอาจตัวสูงกว่าใครๆ แต่ก็ไม่ได้ สูงเกินมาตรฐานหญิงไทยไปมากสักเท่าไหร่ ป้าสะใภ้ คิดว่าเหมือน เพี ยงเพราะหล่อนรั บเอารู ปหน้ ามน คิว้ สีด�ำเข้ ม ดวงตาสองชัน้ ค่อนข้ างรี รู ปจมูกเล็กๆ ริ มฝี ปากบาง ซึ่งคล้ ายกับย่าอยู่บ้าง แต่ ทังหมดนั ้ นก็ ้ ปรากฏอยูบ่ นใบหน้ าของบิดาของหล่อนเช่นกัน ความเหมือนบรรพบุรุษชาวจีนข้ างบิดาเป็ นสิง่ ทีไ่ ม่อาจปฏิเสธ หล่อนรับเอาผมสีด�ำสนิท เรี ยบตรง แต่หนาหนัก ท�ำให้ ไม่สามารถ ไว้ ผมทรงใดได้ ดีไปกว่าผมยาวที่หล่อนจะปล่อยตามสบายเมื่ออยู ่ 10 ปิ่ นลดา

บ้ าน และรวบเก็บกันความร� าคาญเมื่อไปไหนมาไหน กับผิวพรรณ ขาวผ่องจนเห็นเลือดฝาดแล่นริ ว้ บนแก้ มกลมอยู่เกือบตลอดเวลา ไม่วา่ จะร้ อน จะเย็น จะโกรธ จะเขิน แค่เพียงเกิดความเปลีย่ นแปลง สักอย่างกับอารมณ์หรื ออุณหภูมิในร่างกายเท่านัน้ ธนัชฌายอมรับกับตนเองเสมอว่าหล่อนไม่ใช่คนสวยสะดุด ตาใครได้ ง่ายๆ แม้ ว่าจะพอเรี ยกอย่างไม่เข้ าข้ างตนเองว่าน่ารักอยู่ บ้ าง แต่ก็ไม่ใช่ในแบบที่ชายหนุม่ จะมาสนใจ ‘เธอต้ องผอมกว่านี ้สักห้ ากิโล’ เอวาคนงามเด่นเคยแนะน�า ‘แล้ วก็เลิกท�าหน้ างอ ถึงแม้ วา่ จะไม่เห็นด้ วยกับสิ่งที่ผ้ ชู ายที่อตุ ส่าห์ หลงมาจีบเธอสรรหามาพูดจีบก็เถอะ’ แค่อ้วนเกินไปกับแค่ชอบคนฉลาด ทังยั ้ งไม่ใช่คนช่างพล่าม ก็ เป็ นข้ อเสียส�าคัญมากพอที่ จะให้ ชายหนุ่มมากกว่าสองคนเลิก ตอแยกับหล่อนตังแต่ ้ ยงั ไม่ทนั ลงมือจีบ ‘ช่างเขา’ ธนัชฌาไม่เห็นเป็ นเรื่ องส�าคัญ ‘ถ้ ามาจีบเพราะ ผอมหรื อว่ายิ ้มหวาน ถึงจะคบกันต่อไปก็คงไม่รอด ฉันเป็ นตัวฉัน อย่างนี ้ ให้ เปลี่ยนอะไรคงเปลี่ยนได้ แต่เรื่ องลดน� ้าหนักกับเกลียด พวกสักแต่วา่ พูดนี่ขอร้ องละ สุดวิสยั แก้ ไขจริ งๆ’ ดังนันธนั ้ ชฌาจึงครองตัวโสดสนิทมาตังแต่ ้ แตกเนื ้อสาวจน ป่ านนีอ้ ย่างไม่เดือดร้ อน แม้ ว่าจะท�าให้ ญาติผ้ ูใหญ่เริ่ มยื่นมือเข้ า มาวุน่ วาย หรื อบางคนก็คอ่ นขอด ‘อายุเท่าไหร่แล้ วจ๊ ะปี นี ้’ คุณสาวิตรี อาสะใภ้ ผ้ ภู มู ใิ จในความ เพียบพร้ อมทุกด้ านของตนเองเสมอมาตังค� ้ าถามนี ้ทันทีที่พบกันใน งานวันเกิดคุณย่า ‘ยี่สิบแปดแล้ วเหรอ เมื่อไหร่ จะแต่งงานจ๊ ะ ต้ อง รีบแต่งนะ อย่ามัวขยันท�าแต่งาน มีลกู ตอนอายุมากไม่คอ่ ยดีเท่าไหร่ นะจ๊ ะ’ สายลมของหัวใจ 11 ใจ 11

น�ำ้ เสียงหัวเราะ ‘ฮึ...ฮึ...ฮึ…’ แบบจงใจลากยาวเพื่อเน้ น ทังที ้ ่ก็ร้ ูอยูแ่ ล้ ว อย่าว่าแต่แต่งงานเลย แค่หาคนรักยังไม่มีเวลาจะหา เรื่ องแบบนี ้ ใช่ว่าอยู่เฉยๆ แล้ วจะมีเจ้ าชายเสด็จมาประทับ ที่ตรงหน้ าเสียที่ไหนกัน ธนัชฌามาถึงประตูห้างสรรพสินค้ าด้ านที่เชื่อมต่ อกับ สถานี ร ถไฟฟ้ าตอนแปดนาฬิ ก าตรงพอดี ยัง เหลื อ เวลาอี ก สอง ชัว่ โมงครึ่ งกว่าห้ างสรรพสินค้ าจะเปิ ดท�ำการ แต่หล่อนสามารถใช้ สิทธิ์เข้ าไปภายในได้ ก่อนเวลาอยูแ่ ล้ ว เวลาที่เหลือก่อนเปิ ดร้ านเป็ นเวลาที่หล่อนเผื่อไว้ ให้ ส�ำหรับ รั บประทานอาหารเช้ าที่ติดตัวมาจากบ้ าน แอบงีบสักชั่วโมง ถ้ า ไม่ง่วงมากนักก็ต่ออินเทอร์ เน็ต เช็กอีเมล ติดตามข่าวสารความ เคลื่อนไหวของธุรกิจใหม่ๆ ในต่างแดนให้ สมกับที่เคยบินข้ ามน� ้ำ ข้ ามทะเลไปถึงอเมริ กา เพื่อเรี ยนปริ ญญาโททางบริ หารธุรกิจ บาง ครัง้ ถ้ ามีวิชาใดน่าสนใจและให้ เลือกเรี ยนออนไลน์ได้ ธนัชฌาก็ลง ทะเบียนเรี ยนเพื่อเพิ่มเติมความรู้ ถ้ าไม่แบ่งเวลาตอนเช้ าไว้ หล่อนคงต้ องตัดกิจกรรมข้ างต้ น ทิ ้งไปหมด แทบจะเป็ นไปไม่ได้ เลยทีจ่ ะท�ำเช่นนี ้ในช่วงเวลากลางคืน หลัง เลิก งาน เวลาตอนนัน้ ควรเป็ นเวลาของการพัก ผ่อ น ไม่ใ ช่ อดตาหลับขับตานอนฝื นตัวเอง ขณะที่ ก� ำ ลัง รู ด ซิ ป กระเป๋ าสะพายหนัง ฟอกทรงสี่ เ หลี่ ย ม ผื น ผ้ า ใบโตเพื่ อ หยิ บ รี โ มตคอนโทรลควบคุม ประตูม้ ว นหน้ า ร้ าน โทรศัพท์มือถือที่เก็บไว้ ในช่องกระเป๋ าด้ านหน้ าก็ดงั ขึ ้น ท�ำให้ ธนัช- ฌาต้ องเปลี่ยนไปหยิบโทรศัพท์ขึ ้นมากดรับสายพร้ อมกลับไปค้ นหา 12 ปิ่ นลดา

รี โมตคอนโทรลต่อ “มีธุระอะไรให้ รับใช้ คะ คุณคนสวย” ธนัชฌารู้ ว่าเป็ นเอวา ตังแต่ ้ ก่อนกดรับแล้ ว โดยไม่ต้องพึ่งเสียงเรี ยกเข้ าหรื อชื่อที่ปรากฏ ตรงหน้ าจอ เนื่องจากเพื่อนคนนี ้คนเดียวเท่านันที ้ ่จะโทร.มาเวลานี ้ “ไม่ทราบว่าเป็ นเพราะวันนี ้ได้ พบหน้ าคุณพี่ปลาพะยูนตังแต่ ้ เช้ าตรู่ หรื ออย่างไรคะ” “ใครบอกว่าเรื่ องนัน้ ” เพื่อนค้ านพอเป็ นพิธีก่อนที่จะกล่าว ต่อไปอย่างอ่อนหวาน “แหม…ไม่ใช่สกั หน่อย วันนีเ้ ขายังไม่เข้ า มาที่ออฟฟิ ศเลย แต่ว่ามีข่าวด่วน เห็นเกรซฉบับนี ้หรื อยังจ๊ ะ มีจดั อันดับหนุ่มโสดเนื ้อหอมสิบคนที่สาวๆ ต้ องสนกันทังเมื ้ อง ทายสิวา่ ใครติดหนึง่ ในนันด้ ้ วย” ธนัชฌารู้ อยู่แก่ใจแล้ วว่าเพื่อนหมายถึงใคร ก็หล่อนต้ องทน ฟั งเรื่ องชายหนุ่มคนนี ้มาตังแต่ ้ กลับจากอเมริ กา นี่ก็ปาเข้ าไปเกือบ สามปี อยูแ่ ล้ ว “เฮียแทนมัง” ้ ธนัชฌาตังใจแกล้ ้ งเพื่อน จึงตอบส่งเดชด้ วย ชื่อผู้ชายโสดคนแรกทีน่ กึ ออก ไม่ได้ คดิ ไปไกลกว่าพีช่ ายจะติดอันดับ ได้ “ทังโสด ้ ทังหล่ ้ อ ทังรวย ้ อย่าให้ บรรยายต่อเลยนะ เดี๋ยวทน ไม่ได้ เองเสียก่อน” “บ้ า!” หญิงสาวแท้ ควรกระเง้ ากระงอดให้ ได้ เท่ากับเอวาถึง จะน่ารัก “คุณยูลต่างหาก เฮียเธอเก็บไว้ ตอนที่เขาจัดอันดับปลัด อ�าเภอที่มีมรดกเยอะที่สดุ ก็แล้ วกัน” “ยังไม่เห็นหรอก” ธนัชฌารี บกลับเข้ าเรื่ อง “คุณปลาพะยูน เขาน่าจะติดมาตังหลายปี ้ แล้ วไม่ใช่เหรอ” “พะยูนไม่ใช่ปลาสักหน่อย” เพื่อนแย้ งแล้ วนึกขึ ้นมาได้ “อีก อย่างเขาชื่อยูล ต้ องออกเสียงตัวแอลด้ วย ไม่ใช่พะยูน อย่าเอา สายลมของหัวใจ 1๓ ใจ 1๓

คุณยูลไปเปรี ยบเทียบกับสัตว์ที่มีรูปร่ างตรงข้ ามกับเขาทุกประการ เข้ าใจมัย” ้ เพื่อนคาดคันมาตามสาย ้ หวังจะให้ ธนัชฌารับค�ำโดยดี แต่ ไม่ส�ำเร็ จ “พะยู้น พะยูน พะยู่น” หญิ งสาวร้ องเป็ นเพลงที่ไร้ จังหวะ “แอบหลงรักเธอมาตังนาน ้ หนุม่ โสดเนื ้อหอมชื่อว่าพะยูน…” “เดีย๋ วเหอะ…” เพือ่ นเดือดมาตามสายก่อนใช้ ไม้ เด็ด “ทีนา่ …” ไม่มีสิ่งใดที่ท�ำให้ ธนัชฌาเก็บลวดลายได้ เท่ากับการเรี ยกชื่อ เล่น ‘ทีน่า’ ที่มารดาตังให้ ้ ด้วยความรักโดยที่ลกู สาวไม่เคยคิดว่า เป็ นชื่อที่เหมาะสมกับตนเองสักนิด เมื่อจ�ำใจต้ องใช้ ชื่อนี ้ในบ้ าน ธนัชฌาจึงยอมให้ เพื่อนๆ เรี ยก ‘นัช’ มาตังแต่ ้ ชนประถมสาม ั้ โดยมีเพื่อนที่สนิทพอจะรู้ชื่อเล่นที่แท้ จริ งอยู่เพียงไม่กี่คน และหนึ่งในไม่กี่คนนัน ้ มีเพียงเอวาหญิงสาว รู ปงามนามเพราะคนเดียวเท่านัน้ ที่หยิบจับชื่ อนี ม้ าเป็ นอาวุธทิ่ม แทงได้ ถกู เวลาเสมอ “จ�ำไว้ เลยเอวา” ธนัชฌาผู้โดนก� ำราบไปแล้ วพยายามฝื น กัดฟั นเค้ นเสียง “พูดอย่างนี ้ได้ เลิกคบกันแน่ๆ ระวังจะไม่มีใครทน ฟั งเรื่ องคุณยูลของเธออีกต่อไป” เอวาหัวเราะรื่ น ค�ำขู่ประเภทนี ้ไม่ระคายต่อมความกลัวของ เธอแม้ แต่น้อย “แน้ ๆ อย่าเลย ฉันรู้ ว่านัชก็ชอบฟั งเรื่ องคุณยูล ไม่อย่างนัน ้ ไม่ทนฟั งมาตังนานหรอก” ้ ท�ำไมเอวาถึงได้ เข้ าข้ างตนเองขนาดนัน ้ นี่กลายเป็ นว่าตลอด เวลาที่ผา่ นมาเพื่อนคิดว่าหล่อนชอบฟั งเรื่ องพวกนี ้หรื อ ช่วงแรกๆ เรื่ องนีอ้ าจเป็ นเรื่ องสนุก ชายหนุ่มรู ปหล่อ พ่อ 14 ปิ่ นลดา

รวย คุณสมบัติเพียบพร้ อมที่เพื่อนคนสวยที่สดุ ในกลุ่มแอบหลงรัก เป็ นเรื่ องน่าสนุก น่าฟั ง แต่ธนัชฌาไม่ได้ อยากรู้ มากไปกว่าที่เพื่อน บอกเล่า หล่อนไม่เคยสนใจด้ วยซ� ้าว่าคุณยูล คนที่เพื่อนย� ้านักหนา ว่ า ชื่ อ ต้ อ งออกเสี ย งตัว แอลควบไปในเสี ย งสะกดด้ ว ย มี รู ป ร่ า ง หน้ าตาเป็ นฉันใด ไม่สนใจสักนิดแม้ วา่ เขาจะเป็ นผู้บริหารของบริษัท จัดการทรัพย์สินที่เป็ นผู้บริ หารโครงการห้ างสรรพสินค้ าที่ร้านของ หล่อนตังอยู ้ ่ ความสนใจของธนัชฌามีเพียงแค่ผ้ ูชายคนนีค้ ือคนที่เอวา ติดใจเป็ นพิเศษเท่านัน้ ไม่ใช่เพราะชอบฟั งสักนิด เอวาเป็ นเพื่อนกับธนัชฌามาตังแต่ ้ เล็ก เรื่ องแค่นี ้ก็ยงั ไม่ร้ ู ‘ทนคบกับยายกุ้งแห้ งขี ้โรคเข้ าไปได้ อย่างไรกัน’ พี่ชายตัวดี เคยวิพากษ์ วิจารณ์ ‘ยายนี่นอกจากหน้ าตาดีแล้ ว นิสยั ไม่เห็นได้ ความ ชอบท�าตัวเด่นเกินเหตุ เกิดมีใครๆ เด่นกว่าขึ ้นมา ถ้ าไม่ฆา่ คน นัน ้ ยายเอวาก็คงต้ องฆ่าตัวตาย’ ‘ไม่ถึงขนาดนันหรอกน่ ้ า’ ธนัชฌาไม่เห็นด้ วย ‘เอวาเป็ นคน สวย ต่อให้ เขายืนอยู่เฉยๆ ใครก็ต้องเห็นเขาก่อน นิสยั ส่วนอื่นเขา ก็ดี เขาไม่เคยเอาเปรี ยบฉันสักนิด เฮียไม่เคยคุยอะไรกับเขาจะรู้ได้ ยังไงว่าเพื่อนฉันนิสยั ยังไง’ พี่ชายท�าปากเบ้ อย่างไม่เห็นด้ วย ‘ทีน่า...อย่าหาว่าเฮียยุ่งเลยนะ’ พี่ชายเตือนอีกครัง้ ‘ห่างๆ เพื่อนคนนีไ้ ว้ บ้างก็ดี ยายนี่วนั ๆ มีแต่พูดเรื่ องผู้ชาย แถมยังเป็ น ผู้ชายในฝั นอีก ถึงจะสวยเหมือนนางฟ้าแต่ถ้าเพ้ อมากๆ อย่าว่าแต่ ผู้ชายในฝั นเลย ผู้ชายธรรมดาก็คว้ าไม่ตดิ หรอก’ คราวนี ธ้ นัช ฌาไม่ ไ ด้ เ ถี ย ง หล่อ นเห็ น ด้ ว ยกับ ความคิ ด นี ้ สายลมของหัวใจ 1๕ ใจ 1๕

ไม่น้อย เอวาอาจเป็ นคนสวยเด่นอย่างที่สามารถท�ำให้ เพื่อนที่เดิน เคียงข้ างด้ วยจมหายไปในคลื่นความงามเหมือนกับไม่ได้ เดินมา พร้ อมกัน หากความสวยนี ้ต้ องแลกกับการหาเพื่อนสนิทได้ ยากยิ่ง แม้ กระทัง่ เพื่อนร่ วมโรงเรี ยนที่คบหากันมาตังแต่ ้ เด็กหลายคนก็ตีตวั ออกห่างเมื่อโตเป็ นสาว ไม่ใช่เพราะนิสยั ของเอวา หากเป็ นเพราะ เอวาคือจุดของความสนใจ เอวาเป็ นทุกสิง่ ทุกอย่าง อย่างน่าอิจฉา เกินไป เพื่อนส่วนใหญ่ของเอวาคบหากันเพราะอยู่ในแวดวงสังคม ระดับสูงเช่นเดียวกัน หากเอวามอบความสนิทสนมกับธนัชฌาและ เพื่อนอีกสองสามคนที่ไม่เคยเดือดร้ อนเรื่ องความงาม ความรวย หรื อเรื่ องอื่นใดเช่นพวกแรก เพื่อนสนิทเพียงไม่กี่คนเท่านันที ้ ่รับรู้เรื่ องราวลี ้ลับในใจ เรื่ อง น่าประหลาดใจที่ คนที่ มีรูปสมบัติพร้ อมอย่างเอวากลับเป็ นฝ่ าย ตกหลุมรักผู้ชายแบบคุณยุคทองอย่างหัวปั กหัวป� ำ ‘คุณยุคทองเป็ นลูกชายคุณทองทัตกับคุณยอดสร้ อย’ เมื่อ แรกฟั ง ธนัชฌาต้ องนึกอยู่นานว่าทังสองคนคื ้ อใคร ‘เพิ่งกลับจาก อเมริ กา เห็นว่าจบปริ ญญาโทด้ านการเงินจากวอร์ ตนั คอลเลจ เขา เคยท�ำงานที่ตลาดหุ้นวอลล์สตรี ทด้ วยนะ เท่เนอะ’ ธนัชฌารับฟั งเรื่ องนีด้ ้ วยความทึ่งมากกว่าอื่นใด ชายหนุ่ม รู ปงาม นามเพราะ จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเอกชนชัน้ สูง ของอเมริ กา เคยท�ำงานมีรายได้ ต่อปี จ�ำนวนมหาศาล ผู้ที่กลับมา กอบกู้กิจการของครอบครัวที่ก�ำลังประสบปั ญหาให้ รอดพ้ นวิกฤต ถ้ าไม่เรี ยกว่าเทพบุตรชะลอองค์ ลงมาจากสวรรค์ ก็ไม่ร้ ู จะ เรี ยกว่าอย่างไรแล้ ว คุณ สมบัติ อ ย่ า งนี เ้ อาชนะชายหนุ่ม คนอื่ น ที่ เ ข้ า มาติ ด พัน 16 ปิ่ นลดา

เอวาในช่วงเวลาเดียวกันอย่างไม่มีใครทาบติด แม้ ว่าเขาคนนีจ้ ะ ไม่ได้ แสดงท่าทีสนใจเอวามากไปกว่าผู้ร่วมงานเลยสักครัง้ อาจเป็ นเพราะเขาไม่ได้ ให้ ความสนใจเพื่อนในแง่ช้ สู าว หรื อ อาจเป็ นเพราะเขาไม่เคยเสนอตนเป็ นตัวเลือกของเพื่อนก็เป็ นได้ เอวาจึงรู้สกึ ว่าเขาพิเศษกว่าใครๆ ดังเช่นเด็กเล็กๆ ทีจ่ ้ องมองขนมหวาน อยูห่ น้ าร้ าน ใกล้ แค่นี ้...แต่เอื ้อมมือไปก็ไม่อาจคว้ าไว้ ได้ เอวาจึ ง ปวดใจเป็ นหนัก หนา เมื่ อ ได้ เ ห็ น สาวสวยอี ก คน กระโดดข้ ามหน้ าข้ ามตาคว้ าเขาไปครองอย่างง่ายดาย ‘เขามีแฟนแล้ ว’ เมื่อแรกรู้ ข่าวนี ้ เอวาฟูมฟายมาหาหล่อน ถึงบ้ าน ‘ยายสรวงสม ลูกสาวคุณหญิ งสัจจาณี ยายคนจองหอง นี่ถ้าเป็ นแฟนกับคุณยูลไม่ยิ่งชูคอจนติดเพดานเลยหรื อ’ ความรักท�าให้ คนเรากลายเป็ นเช่นนี ้หรื อ ธนัชฌาพยายาม ถามตนเอง เอวาคุ้นเคยกับการได้ รับทุกสิ่งที่ ต้องการแม้ กระทั่ง ไม่อาจสูญเสียในสิ่งที่ยงั ไม่ได้ มา รวมเข้ ากับความรู้ สกึ เมื่อมีความ รักด้ วย ระยะหลังธนัชฌาจึงพยายามห้ ามปรามทางอ้ อมทุกครัง้ ที่มี โอกาส ส�าหรับเอวาแล้ ว ผู้ชายที่ดีผ่านเข้ ามาในชีวิตบ่อยครัง้ เลิก ชอบคุณยูลแล้ ว ก็ไม่ใช่วา่ จะไม่มีคนที่ดีกว่านี ้มาให้ เลือก ‘ท� า ไม ฉัน ชอบเขาแล้ ว ผิ ด ตรงไหน’ เอวามัก เถี ย งอย่ า ง ดื ้อรัน้ ‘ฉันรู้ เขามีแฟนแล้ ว รู้ ...รู้ ...รู้ ...รู้ ...รู้ แล้ ว แต่ฉนั ไม่ได้ เข้ าไป แย่งสักหน่อย เธอจะห้ ามความรู้สกึ คนอื่นได้ อย่างไรกัน’ ธนัชฌาเบื่อที่จะค้ าน เบื่อหาเหตุผลมาชี ้แจง จึงเลือกที่จะ เงียบเสีย ท�าให้ เพื่อนถือโอกาสเหน็บกลับแรงๆ ‘เธอไม่เคยรักใครชอบใครจริ งๆ สักคน เธอจะรู้หรื อ’ ค�าถาม นี ้ท�าให้ ธนัชฌาเงียบต่อ ‘ถ้ าเธอไม่ร้ ู แล้ วจะมาคิดเอาเองว่าฉันเลิก สายลมของหัวใจ 1๗ ใจ 1๗

ชอบเขาได้ งา่ ยๆ มันผิดรู้มย’ ั้ ‘ฉันไม่ร้ ู อย่างที่เธอว่า เอวา’ หญิ งสาวยอมรับ ‘แต่ถ้าเป็ น ฉัน ฉันจะไม่ยอมเสี่ยงในเรื่ องนี ้เป็ นอันขาด เพราะชีวิตฉันทุกวันนี ้ ดีอยูแ่ ล้ ว’ ‘ตื่นแต่เช้ า เปิ ดร้ านตัง้ แต่จันทร์ ถึงอาทิตย์ ได้ หยุดพุธเว้ น พุธน่ะหรื อ’ เอวาย้ อน ‘อย่าว่าแต่คบผู้ชายเลย คบเพื่อน เธอก็ไม่มี เวลา’ ความจริ งที่เอวาพูด ท�ำให้ ธนัชฌาไม่มีอะไรจะเถียง ‘ใช่...ถ้ าจะวัดว่าต่างจากเมื่อก่อน จะเรี ยกว่าไม่มีเวลาก็ได้ ’ หญิงสาวแบ่งรับแบ่งสู้ ‘เพราะฉันถือว่านี่เป็ นงานเต็มเวลา ถึงจะ เป็ นเจ้ าของร้ านก็ต้องท�ำตามระเบียบของร้ าน’ ‘แม่คนยึดมัน่ กฎระเบียบ’ เพื่อนประชดเสียงแหลม ‘เก็บไว้ ใช้ เฉพาะในเวลาท�ำงานได้ มย ั ้ อย่าเอามาใช้ กบั ชีวิตประจ�ำวันเลย ชีวิตจริ งไม่มีรูปแบบอะไรชัดเจนขนาดนัน ้ ดูอย่างฉันสิ ใครๆ ก็ว่า ฉันสวย แล้ วอย่างไร ใช่วา่ สวยแล้ วราชรถมันจะมาเกยเสียที่ไหน’ น� ้ำเสียงเศร้ าแกมความเหงาอย่างไม่ปิดบัง ‘ฉันอายุยี่สิบแปดแล้ วนะ คิดดูนะว่ายี่สิบแปดยังไม่มีวี่แวว จะได้ แต่งงาน คนอื่นต้ องหาว่าฉันมันไม่มีปัญญาหาผู้ชายดีๆ แน่ๆ’ เพื่อนพูดไปโดยไม่คิดแท้ ๆ ราวกับอายุยี่สิบแปดปี ของเพื่อน ไม่เท่ากับยี่สบิ แปดปี ของหล่อนอย่างนัน้ หลัง จากโอดครวญแกมบ่น เพื่ อ นอยู่อี ก สัก พัก ด้ ว ยเรื่ อ งที่ ไม่คอ่ ยต่างไปจากที่เคยคุยอยูท่ กุ ครัง้ เอวาจึงยอมวางสายไป ธนัช- ฌาโยนโทรศัพท์มือถือกลับไปไว้ ในกระเป๋ าอย่างไม่ใส่ใจ แล้ วจึง หันมาง่วนกับการก้ มลงไขกุญแจประตูกระจกหน้ าร้ าน แม้ ไม่มกี ารขีดเส้ นตายไว้ ทอี่ ายุเท่าไหร่ ผู้หญิงทีย่ งั ไม่แต่งงาน 18 ปิ่ นลดา

ก็ร้ ู สึกกดดันมากขึ ้นตามจ�านวนปี ของอายุอยู่ดี เพื่อนคนสวยของ หล่อนยังกดดันขนาดนี ้ แล้ วคนไม่สวย ไม่โดดเด่นอย่างหล่อนจะ กดดันขนาดไหน จ�าเป็ นด้ วยหรื อที่ผ้ หู ญิงจะต้ องหา ‘ใครสักคน’ มาแต่งงาน ด้ วย ในเมื่อชี วิตจริ ง…ใช่ว่าจะแต่งงานกับ ‘ใครสักคน’ หรื อว่า ‘ใครคนไหน’ ที่ผา่ นเข้ ามาในชีวิตก็ได้ สกั หน่อย

สายลมของหัวใจ 1๙ ใจ 1๙