ตุ๊กตาไขลาน
ปิ่ นลดา : เขียน ISBN : ๙๗๘-๖๑๖-๗๗๓๕-๖๗-๒ พิมพ์ครัง้ ที่ ๑ : ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ ฟี ล กู๊ด ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๙ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตลิ ขิ สิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘ หมวดนวนิยาย ล�ำดับที่ ๘
จัดทําโดย สํานักพิมพ์ กรู๊ ฟ ฟี ล กู๊ด ในเครื อบริษัท กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง จํากัด เลขที่ ๒๙/๑๐๖ วิสต้ า อเวนิว วัชรพล แขวงคลองถนน เขตสายไหม กรุงเทพฯ ๑๐๒๒๐ โทรศัพท์ : ๐๘๕-๖๖๕-๕๔๒๒ โทรสาร : ๐-๒๑๕๓-๐๕๐๐ อีเมล : groove_publishing@hotmail.com เว็บไซต์ : www.groovebooks.com, http://www.facebook.com/groovepublishing บรรณาธิการที่ปรึกษา : พจมาน พงษ์ ไพบูลย์ บรรณาธิการส�ำนักพิมพ์ : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ ประสานงานการผลิต : สุลวัณ จันทรวริ นทร์ และ นายแพทย์พงศกร จินดาวัฒนะ พิสูจน์ อักษร : กฤษดา ศิริกิจพาณิชย์กลู และ เนตรนภา ณ ถลาง ออกแบบปก : พินิจ สังสกฤษ ประสานงานการออกแบบปก : จารุนนั ทน์ ศรี รัตนตรัย รู ปเล่ ม : พฤจิกา ประสานงานการผลิตรู ปเล่ ม : Aim Graphic House โทรศัพท์ ๐๘๑-๖๒๖-๙๑๒๓ โทรสาร ๐-๒๘๘๓-๖๑๒๑ พิมพ์ที่ : บริษัท เอ.พี. กราฟิ คดีไซน์ และการพิมพ์ ๑/๘ หมูท่ ี่ ๔ ต.บางขนุน อ.บางกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๐-๓ โทรสาร ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๔ จัดจ�ำหน่ายโดย : บริษัท อมรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์ จ�ำกัด ๑๐๘ หมูท่ ี่ ๒ ถ.บางกรวย-จงถนอม ต.มหาสวัสดิ์ อ.บางกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๒๓-๙๙๙๙ โทรสาร ๐-๒๔๔๙-๙๒๒๒, ๐-๒๔๔๙-๙๕๐๐-๖ Homepage: http://www.naiin.com ราคา ๒๙๐ บาท
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ ความรั กที่แท้ จริ ง ควรเป็ นความรั กที่เชื่อมัน่ ศรั ทธา และ ยอมรับซึง่ กันและกันด้ วยความจริ งใจอบอุ่น รวมทังพร้ ้ อมที่จะก้ าว เดินไปด้ วยกันอย่างมัน่ คงบนถนนแห่งชีวิต “อายุษา” ก็เช่นกัน เธอเฝ้ารอ “ใครคนนัน” ้ อย่างมีความ หวัง แต่ทว่าในความหวังนันกลั ้ บมีความหวาดกลัวอยูล่ กึ ๆ ถึง “ปี ศาจ ร้ าย” ที่มกั ผ่านมาให้ เห็นเป็ นเงาในการรับรู้เสมอ เมื่อ “อัครา” ก้ าวเข้ ามาในชีวิตอีกครัง้ อายุษาอาจจะรู้ สกึ ยิ น ดี แต่ ใ นขณะเดี ย วกัน ก็ ยัง หวาดระแวงถึ ง ปี ศาจร้ ายที่ ยัง คง แฝงเร้ นอยูใ่ นจิตใต้ ส�ำนึก “ตุ๊ กตาไขลาน” นิ ย ายรั ก ที่ แ ฝงด้ วยปริ ศ นาในชี วิ ต ของ หญิงสาวผู้หนึ่งที่มีประสบการณ์ ชีวิตทังดี ้ และร้ าย โดยที่เธอเองก็ ตอบไม่ได้ วา่ เหตุเหล่านันสื ้ บเนื่องมาจากสิง่ ใด “ปิ่ นลดา” ได้ บรรจงเรี ยงร้ อยจินตนาการให้ ผ้ ูอ่านได้ สมั ผัส ถึงความรักที่งดงามแต่ก็หวัน่ ไหวด้ วยความกังวล เชื่อมโยงมาจาก นวนิยายเรื่ อง “สายลมของหัวใจ” โดยตัวละครในเรื่ องนันต่ ้ างก็มา ปรากฏกายในเรื่ องนี ้อย่างมีเรื่ องราวที่นา่ สนใจเช่นกัน หวังว่าผู้อ่านจะให้ การต้ อนรับอายุษา, อัครา, ธันวา และ ธณัชฌา อีกครัง้ ด้ วยความรักและปรารถนาที่จะเห็นทุกคนช่วย กันไขปริ ศนาที่ซอ่ นเร้ นให้ กระจ่างชัดเจนและจบลงด้ วยดีอีกครัง้ ด้ วยความขอบคุณและปรารถนาดี พจมาน พงษ์ ไพบูลย์ บรรณาธิการที่ปรึกษา ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ ฟี ล กู๊ด ในเครื อบริ ษัท กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง จ�ำกัด
ค�ำน�ำนักเขียน มนุษย์ทกุ คนปรารถนาความรักและความเข้ าใจโดยเฉพาะ อย่างยิ่งจากผู้ให้ ก�ำเนิด ‘ตุ๊กตาไขลาน’ จึงเป็ นเรื่ องราวที่ตงค� ั ้ ำถาม พืน้ ฐานผ่านการด�ำเนินชี วิตของตัวละครทัง้ สองคือ อายุษาและ อัครา ซึ่งพวกเขาไม่ได้ มีครอบครัวที่เพียบพร้ อมสมบูรณ์ ต่างคน ต่างที่มา หากทังคู ้ ม่ ีบาดแผลในใจเช่นเดียวกัน การพบกันครัง้ แรกเมื่ออายุสบิ ห้ าปี จบลงด้ วยความผิดพลาด และความเข้ าใจผิด วัยเยาว์ท�ำให้ ไม่มีใครตังค� ้ ำถามถึงเหตุการณ์ที่ เกิดขึ ้น หลายปี ต่อมาเมื่อเติบโตเป็ นผู้ใหญ่ การพบกันอีกครัง้ เปิ ด โอกาสให้ ทงคู ั ้ ่ได้ แก้ ไข ได้ ทบทวนความรู้ สกึ ของตนเองเพื่อพร้ อมที่ จะเผชิญหน้ ากับอุปสรรคที่มาจากทังอดี ้ ตและปั จจุบนั ท้ ายที่ สุดแล้ ว การเยี ยวยาบาดแผลภายในจิตใจ ต้ องใช้ ความรักและความเข้ าใจ เริ่ มจากตัวเราเอง แล้ วขยายต่อไปยังคน ที่เรารักและคนที่รักเรา ผู้เขียนขอขอบคุณ ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ ฟ ฟี ล กู๊ด ที่ให้ โอกาส แก่ นัก เขี ย นคนหนึ่ง ได้ มี เ วที แ สดงผลงานอย่า งต่อ เนื่ อ ง และขอ ขอบพระคุณ อาจารย์ พ จมาน พงษ์ ไ พบูล ย์ ที่ ไ ด้ ให้ ความกรุ ณ า เป็ นบรรณาธิการของนวนิยายเรื่ องนี ้ ค�ำแนะน�ำของอาจารย์ให้ ทง ั ้ ความรู้ ทางด้ านงานเขียน รวมทังยั ้ งชี ้แนะให้ เห็นทังจุ ้ ดเด่นและจุด ด้ อยเพื่อการพัฒนาต่อไป ขอให้ ผ้ อู า่ นทุกท่านสนุกกับการอ่านค่ะ ขอบคุณค่ะ ปิ่ นลดา
บทน�ำ
ความเปลี่ ย นแปลงแรกของชี วิต อายุ ษ ามาถึง ในช่ ว ง หน้ าร้ อน ระหว่างรอยต่อของชัน้ ประถมและมัธยมศึกษาตอนต้ น ระหว่างที่หล่อนรอประกาศผลสอบเข้ าเรี ยนต่อระดับมัธยมศึกษา ของโรงเรี ยนของรั ฐแบบสหศึกษาที่อยู่ไม่ไกลจากบ้ านของหล่อน มากนัก ที่ซึ่งหล่อนเป็ นคนเลือกสอบด้ วยตนเองด้ วยเหตุผลที่ว่า บิดาไม่ได้ เป็ นคนร�่ ำรวยมากพอที่ จะจ่ายค่าเล่าเรี ยนในโรงเรี ยน เอกชนสตรี อย่างที่ เคยเรี ยนจนจบประถมศึกษา อีกทัง้ หล่อนยัง ไม่ต้องการพึง่ พาค่าใช้ จ่ายส่วนนี ้ ด้ วยการให้ อาเขยและอาสาวเป็ น ผู้รับผิดชอบแทนบิดาอีกต่อไปแล้ ว การตัดสินใจอย่างมีเหตุผลด้ วยตนเองเป็ นครัง้ แรกเป็ นช่วง เวลาที่ พ่อ แม่ ข องหล่อ นตัด สิ น ใจแยกทางกัน หลัง จากไม่ ไ ด้ อ ยู ่ ร่ วมบ้ าน ไม่ได้ สนทนากันมานานจนกระทัง่ อายุษาจดจ�ำวันดีๆ ใน ฐานะสามีภรรยาของพ่อแม่ตวั เองไม่ได้ วันหนึ่งในหน้ าร้ อนปี นัน้ แม่ปรากฏตัวที่บ้านอีกครั ง้ เก็บ ข้ า วของของตัว เองที่ ยัง คงเหลื อ อยู่บ้ า งลงกระเป๋ า พลางกล่า ว ตุ๊กตาไขลาน 7
เหน็บแนมความไม่เอาไหนของพ่อที่ต้องพึ่งพิงด้ านการเงินอาสาว และอาเขยอย่างไม่มีทางรอดไปไหนได้ ‘พ่อเธอน่ะเป็ นได้ แค่คนรั บใช้ น้องสาวตัวเองเท่านัน้ แหละ ลองถ้ ายายธันยาไม่ออกค่าน� ้ำค่าไฟ ค่าจ้ างคนรับใช้ พ่อเธอคงทน จ่ายได้ ไม่ครบเดือนหรอก ที่จริ งบ้ านนี ้ไม่ควรชื่อบ้ านอัธยาทรด้ วย ซ� ้ำไป ควรเอาป้ายชื่อตระกูลโยนทิ ้งคลองหน้ าบ้ านแล้ วเปลี่ยนเป็ น บ้ านนายทุนเศรษฐี ใหม่ได้ แล้ ว’ แม่แ ขวะเลยไปถึง อาธัน ยา ก่ อ นที่ จ ะกระแทกกระทัน้ ปิ ด กระเป๋ าลงอย่างทุลกั ทุเล เอาไปทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่กระเป๋ าใบนัน ้ และถุงกระดาษใบโตอีกสองสามใบจะบรรจุข้าวของลงไปได้ อายุษาออกไปยืนที่ระเบียงเมื่อแม่จดั การสัง่ การคนรับใช้ ใน บ้ า นให้ ม าขนข้ า วของไปวางไว้ ท้ า ยรถเก๋ ง ยุโ รปคัน เล็ก กะทัด รั ด ประเปรี ย วที่ มี ส ารถี เ ป็ นชายหนุ่ ม แต่ ง กายด้ ว ยเสื อ้ กล้ า มคับ ๆ สี เ หลื อ งเข้ ม กับ กางเกงยี น ส์ ฟิ ตเปรี๊ ย ะผู้ยื น คาบบุห รี่ อ ย่า งไม่ส บ อารมณ์ ร ออยู่ ชายหนุ่ม คนนี แ้ ลดูอ ายุน้ อ ยกว่ า แม่ ม ากมายจน อายุษาไม่อาจท�ำใจเชื่อได้ วา่ แม่จะมีเพื่อนอายุตา่ งกันขนาดนี ้ได้ ก่อนที่แม่จะเข้ าไปนัง่ ในรถ แม้ นกึ ในใจอยากร้ องเรี ยกหาแม่ จนแทบใจจะขาด หากค�ำที่แม่ฝากไว้ ก่อนออกไปจากห้ อง ท�ำให้ หล่อนไม่อาจพูดอะไรออกมาได้ สกั ค�ำ ‘ฝากบอกพ่อเธอด้ วยนะว่าอย่าไปที่ว่าการเขตสายเป็ นอัน ขาด ฉันน่ะเป็ นพวกไม่ชอบเสียอารมณ์ เพราะต้ องรอใครหรอกนะ แม่ต๊ กุ ตาไขลาน’ นาทีสดุ ท้ ายที่บ้านนี ้ แม่ยงั คงไม่เรี ยกลูกสาวด้ วยชื่อเล่นหรื อ ชื่อจริ ง หากเรี ยกหล่อนด้ วยชื่อที่ไว้ ใช้ วิจารณ์ ความรักหลงลูกสาว ของพ่อ วิ จ ารณ์ ลูก สาวที่ เ ป็ นเด็ก ดี ที่ ติ ด ตามเกาะแข้ ง พัน ขาพ่อ 8 ปิ่ นลดา
เด็กดีอย่างที่เมื่อพ่อต้ องการสิ่งใด หล่อนย่อมปฏิบตั ิตามอย่างไม่มี เงื่อนไข ตุ๊กตาไขลานที่ร่ายระบ�ำไปตามเพลงด้ วยแรงลาน อายุษาไม่เข้ าใจแม่ เท่าๆ กับที่ไม่เข้ าใจความหมายของสิ่ง ที่แม่เปรี ยบเทียบ เรื่ องนี ้อาจต้ องใช้ เวลาอีกชัว่ ชีวิตกว่าจะเข้ าใจก็ เป็ นได้
ตุ๊กตาไขลาน 9
๑
ทุกครั ง้ ที่เงยหน้ าจากงานอย่ างเมื่อยล้ า อายุษามักชอบ หมุนเก้ าอี ้ท�ำงานกลับไปด้ านกระจกใสเพื่อมองออกไปยังทิวทัศน์ ด้ านนอก ที่ท�ำงานของหญิงสาวอยูบ่ นชันที ้ ่ไม่สงู มากนัก จึงไม่อาจ มองเห็นบรรยากาศงามๆ ของย่านสีลมและสาทรยามค�่ำได้ ดีเท่าไร นัก หากเมื่อพยายามชะโงกหน้ าเข้ าไปใกล้ กระจกสักหน่อย ก็พอ มองเห็นสวนสวยๆ ที่บริ ษัทจัดไว้ เป็ นจุดพักผ่อนของพนักงานตรง ชันห้ ้ าซึง่ ถัดจากชันที ้ ่หล่อนท�ำงานลงไปเพียงแค่สองชัน้ หญิงสาวไม่ได้ เป็ นคนที่ชื่นชอบธรรมชาติอย่างลึกซึ ้ง อีกทัง ้ ไม่ได้ มีความรู้ เกี่ยวกับต้ นไม้ ใบหญ้ ามากพอที่จะแยกแยะชื่อพันธุ์ ออกมาได้ หากอายุษาพอใจที่จะได้ เมียงมองแอบลอบชมความ เขียวขจีของต้ นไม้ ใบหญ้ าอยูเ่ สมอ อายุษานึกขอบคุณคุณก้ องเกียรติอาเขยของหล่อนที่เสนอให้ มีการสร้ างสวนสาธารณะลอยฟ้าอยู่ในแผนการสร้ างอาคารแห่งนี ้ ตังแต่ ้ ต้น อย่างน้ อยก็ลดความแห้ งแล้ งของย่านที่มีแต่อาคารสูงติด กันเช่นนี ้ลงได้ บ้าง 10 ปิ่ นลดา
เสียงโทรศัพท์ดงั ขึน้ ขัดจังหวะการชมธรรมชาติ อายุษาจึง หมุนตัวกลับ เพ่งมองไปที่ไฟสีแดงที่กะพริ บบอกบนแผงปุ่ มของตัว เครื่ องบ่งบอกว่าเป็ นสายจากภายใน “สวัสดีษา งานเสร็ จหรื อยัง วันนี ้จะกลับพร้ อมกับอามัย” ้ คุณก้ องเกียรติอาจด�ำรงต�ำแหน่งสูงสุดของกลุม่ บริ ษัทแห่งนี ้ หากเวลาส่วนตัว อาเขยก็ ปฏิบัติกับหล่อนอย่างที่ เคยท�ำเมื่ ออยู ่ บ้ าน “คุณอาจะรี บกลับมัยคะ ้ ษายังไม่ได้ เก็บโต๊ ะเลย” “ตามสบาย” ผู้เป็ นอาเขยบอกมาตามสาย “เสร็ จแล้ วขึ ้นมา ที่ห้องท�ำงานอาหน่อยก็แล้ วกัน” อายุษารั บค�ำก่อนวางสายไปช้ าๆ แล้ วเริ่ มจัดการเก็บข้ าว ของที่กระจายอยู่บนโต๊ ะกลับเข้ าที่พร้ อมกับสัง่ ปิ ดการท�ำงานของ คอมพิวเตอร์ หญิ งสาวเข้ าท�ำงานที่ธนไพบูลย์ กรุ๊ ปหลังส�ำเร็ จการศึกษา ด้ านเศรษฐศาสตร์ จากบอสตันด้ วยทุนการศึกษาที่คณ ุ ก้ องเกียรติ และคุณธันยาจัดการให้ โดยที่หล่อนไม่เคยร้ องขอ ‘ษาไปเรี ยนเป็ นเพื่อนทีน่าหน่อยก็แล้ วกัน’ เหตุผลของคุณ ก้ องเกี ยรติท�ำให้ หญิ งสาวปฏิเสธไม่ออก ‘จะให้ อาปล่อยทีน่าไป ไกลขนาดนันคนเดี ้ ยวได้ ยงั ไง’ ธนัชฌาหรื อทีน่า ลูกสาวของคุณก้ องเกียรติคือเหตุผลแรก เหตุผลหลักและเหตุผลเดียวที่เป็ นค�ำตอบของทุกสิง่ ทุกอย่าง ใครๆ มักพูดว่าพ่อของหล่อนรักลูกสาวดังดวงใจ แต่คนที่รัก และหวงลูกสาวยิ่งเสียกว่าคือคุณก้ องเกี ยรติ รั กจนกระทั่งกลาย เป็ นความเกรงใจอันล้ นเหลือเลยด้ วยซ� ้ำ ‘ฉันเป็ นคนบอกปาป๊ าไปอย่างนัน้ เองแหละพี่ษา’ ธนัชฌา ตุ๊กตาไขลาน 11
บอกกับหล่อนภายหลัง ‘นอกจากปาป๊ าจะได้ สบายใจแล้ ว คนที่ เหมาะจะได้ เรี ยนต่อจริ งๆ ควรเป็ นคนเรี ยนเก่งอย่างพี่ษามากกว่า’ จริงอยูว่ า่ เมือ่ เทียบผลการเรียนแล้ ว อายุษาเหนือกว่าธนัชฌา ที่มีอายุน้อยกว่าเพียงหนึ่งปี อย่างไม่อาจเทียบกันได้ ถึงแม้ ไม่ได้ เหรี ยญทองเมื่อส�ำเร็ จการศึกษา หากอายุษาก็เป็ นบัณฑิตเกียรติ นิยมอันดับหนึ่งที่มีเกรดเฉลี่ยในระดับหนึ่งในสามของรุ่ นได้ อย่าง น่าภาคภูมิใจ ด้ ว ยนิ สัย ของอายุษ าเป็ นคนเจี ย มตัว มาตัง้ แต่ ไ หนแต่ ไ ร หญิงสาวจึงตัดสินใจท�ำงานหาประสบการณ์แทนการเรี ยนต่อที่อาจ ท� ำให้ หล่อนต้ องพึ่งความช่วยเหลือจากพ่อหรื อแม้ กระทั่งอาเขย อีกครัง้ ‘เราไปเรี ยนกันที่อเมริ กาไม่ใช่องั กฤษ พี่ษาไม่ต้องกลัวเจอ คู่ปรับเก่าหรอก นายคนนันน่ ้ ะก�ำลังคลัง่ แหม่มอะไรก็ไม่ร้ ู ที่เจอกัน ในเธคอยู่ ตอนนี ้ซิ่มรัชนีสงั่ ตัดเงินค่าขนมห้ าสิบเปอร์ เซ็นต์แล้ วก็สงั่ ระงับบัตรเครดิตไปแล้ วด้ วย คู่ปรับพี่ษาน่ะไม่มีเงินพอเอาไปเลี ้ยง สาว แล้ วก็ไม่มีเงินพอจะบินมาที่บอสตันได้ งา่ ยๆ อีกแล้ ว’ อายุษาไม่ได้ นึกถึงคู่ปรับเก่ามานานแล้ ว ถ้ าธนัชฌาไม่พูด ขึ ้นมา แค่ได้ ยินเรื่ องของเขา หล่อนก็ร้ ูสกึ ขยาดอย่างบอกไม่ถกู ‘สัญญานะทีนา่ ว่าจะบอกพี่ก่อน ถ้ าเขามา พี่จะได้ หนีทนั ’ เพราะธนัชฌายอมสัญญา อายุษาจึงตัดสินใจรั บทุนการ ศึกษานีด้ ้ วยความสบายใจ เพราะเงื่อนไขเพียงข้ อเดียวคือ เมื่อ ส�ำเร็ จการศึกษาแล้ วต้ องกลับมาท�ำงานกับกลุ่มธนไพบูลย์ ไม่ใช่ เรื่ องที่ท�ำให้ หญิงสาวล�ำบากใจเลย อายุษ าไม่ไ ด้ พ บกับ ‘ใครคนนัน้ ’ เลยตลอดเวลาสองปี ที ่ สหรัฐฯ แม้ เขาคนนันจะมาบอสตั ้ นในช่วงเวลาเดียวกันกับที่หล่อน 12 ปิ่ นลดา
ยังเรี ยนอยู่ หากธนัชฌารักษาสัญญาจึงบอกล่วงหน้ านานพอให้ หลบไปขออาศัยหอพักเพื่อนนักเรี ยนต่างชาติคนอื่นได้ ทนั เท่านัน้ แม้ เมื่อกลับมาเมืองไทยแล้ ว อายุษายังคงหลีกเลี่ยงเขาอยู่ ตลอดมา โชคดีที่ฝ่ายนัน้ ตัดสินใจเข้ าท�ำงานที่ บริ ษัทการเงิ นใน ลอนดอนแทนการกลับมาท�ำงานกับธนไพบูลย์ กรุ๊ ปทันทีที่ส�ำเร็ จ การศึกษา เพี ้ยง...ขอให้ หมอนัน่ ท�ำงานที่นนั่ ไปจนตลอดชีวิตด้ วย เพี ้ยง อายุษาบนบานต่อเทวดาฟ้าดินอยู่ในใจ ชี วิตของหล่อนอยู่รอด ปลอดภัยมานานหลายปี อย่างไม่มีปัญหาใดๆ มาแผ้ วพานให้ หม่น หมอง การต้ องพบกับชายหนุม่ คนนันอี ้ กครัง้ นับเป็ นภัยพิบตั อิ นั ตราย ที่สดุ ในชีวิต อายุษานึกถึงความกลัวในชีวิตของหล่อน หล่อนกลัวอะไรบ้ างนอกจากแมลงสาบกับแมงมุม ใช่ละ...หล่อนกลัวอัคราอย่างที่สดุ กลัวอย่างที่ตวั หล่อนเองไม่อยากจะนึกถึงสาเหตุ รู้ เพียงแต่ ว่ากลัวอย่างจับใจ กลัวอย่างที่ ท�ำให้ หล่อนระมัดระวังชายหนุ่ม ทุกคนที่เข้ ามาในชีวิตหล่อนหลังจากนัน้ แม้ จะบอกตัวเองเสมอ ผู้ชายคนอื่นๆ ในโลกนี ้ไม่ใช่ปีศาจใน คราบเด็กหนุ่มหน้ าตาท่าทางดี ผู้มาจากครอบครัวที่ดีไปเสียทุกคน หากหล่อนก็ไม่เคยไว้ ใจใครอีกเลย ใช่...อัคราคือปี ศาจร้ าย...ปี ศาจร้ ายเท่านันจึ ้ งจะสร้ างความ หวาดกลัวเช่นนี ้ได้ อายุษาพยายามสลัดความกลัวออกไปจากสมอง อัครายัง คงอยู่ที่อีกซีกโลกอย่างไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาเมืองไทย หรื อถ้ ามี ตุ๊กตาไขลาน 13
ธนัชฌาจะต้ องแจ้ งให้ หล่อนรู้ลว่ งหน้ า ถ้ าเขากลับมาเมืองไทยในขณะนี ้ ในวินาทีนี ้จริง เรื่องระหว่าง อายุษากับอัคราเมื่ออายุสิบห้ าปี ไม่ควรมีผลกระทบอะไรกับผู้ใหญ่ อายุยี่สบิ เก้ าปี ได้ อีกแล้ ว หล่อนจะเสียเวลากลัวไปท�ำไมกัน อายุษาก�ำลังยืนรอลิฟต์ เพื่อขึน้ ไปหาคุณก้ องเกียรติท่ ี ชันสามสิ ้ บแปดพอดี เมื่อธนัชฌาโทร.มาหา “มีอะไรหรื อจ๊ ะทีนา่ ” “วันนี ้พี่ษากลับบ้ านกับปาป๊ าหรื อเปล่าคะ” หญิงสาวที่ปลาย สายกล่าวด้ วยเสียงสดใส “อยากให้ ช่วยเลยไปรับเป็ ดย่างที่ร้านที่ บางรั กให้ หน่อยน่ะค่ะ พอดีเฮียแทนโทร.มาบ่นว่าอยากกินเหลือ เกิน หม่าม้ าเลยอยากให้ ฉนั ขับรถเอาไปให้ เขาวันพรุ่งนี ้” “ท�ำไมแทนไม่กลับมากินที่บ้านเองล่ะ” อายุษาปรารภ นึกภาพธันวากับธนัชฌาต่อปากต่อค�ำกัน แล้ วก็อดยิ ้มไม่ได้ “เฮี ยแทนไม่กลับมาหรอกค่ะ เขาอยากกิ นร้ านไหน เราก็ ต้ องเอาไปให้ พี่ษาคิดดูสิ เป็ ดย่างสมัยนีก้ ็ท�ำอร่ อยพอๆ กันหมด ทุกที่แล้ ว แถวที่ที่เฮียอยู่ขบั รถไปหน่อยก็มีห้างที่มีร้านสุกี ้ เป็ ดย่าง ร้ านสุกี ้ก็อร่อย นี่อะไรระบุร้านไม่พอ จะให้ ไปส่งด้ วย” เพราะยังติดพันอยู่กบั โทรศัพท์กบั ธนัชฌา อายุษาจึงไม่ได้ ขึ ้นลิฟต์ที่เปิ ดออกมา หล่อนได้ แต่ก้มศีรษะเป็ นเชิงขอโทษชายหนุม่ ในชุดสูทที่ยืนอยูภ่ ายในนัน้ “แล้ วจะให้ ไปรับแล้ วเก็บไว้ ที่บ้านพี่ก่อนมัย” ้ คนที่ใกล้ ชิดคุณก้ องเกียรติต่างทราบกันเป็ นอย่างดีอยู่แล้ ว 14 ปิ่ นลดา
ว่า ความสัมพันธ์ ระหว่างคุณก้ องเกียรติกบั ลูกชายหัวดื ้อผู้ไม่ยอม เดินตามรอยบิดามารดานักธุรกิ จหากกลับเลือกที่ จะท� ำงานเป็ น ปลัดอ�ำเภอเป็ นเรื่องอ่อนไหวเพียงใด ถ้ าไม่อยากท�ำให้ คณ ุ ก้ องเกียรติ ร� ำคาญใจ ก็ไม่ควรให้ ร้ ูวา่ จะรับของเพื่อไปฝากธันวา “พี่ษาเอาไปไว้ ที่ครัวใหญ่เลยดีกว่าค่ะ พรุ่งนี ้ฉันจัดการเอง” ธนัชฌาวางสายไปแล้ วปล่อยให้ อายุษาตกอยูใ่ นภวังค์ความ คิดของตนเอง หญิ ง สาวนึ ก อิ จ ฉาครอบครั ว ของอาสาวที่ อ าศัย อยู่ข้ า งๆ เป็ นหนักหนา อาสาวคนที่ครัง้ หนึ่งเคยดื ้อรัน้ จะแต่งงานกับเพื่อน นักศึกษาร่ วมมหาวิทยาลัย ชายหนุ่มเชื ้อสายจีนผู้ยอมรับข้ อเสนอ แต่งงานเข้ าบ้ านอัธยาทรจากคุณทวด ก่อนเริ่ มอาชีพค้ าจิวเวลรี เล็กๆ ของตัวเองอย่างมานะอดทนและเข้ มแข็ง ครอบครัวของอาสาวที่เป็ นต้ นแบบครอบครัวในฝั นส�ำหรับ หล่อนเสมอมา ถึงแม้ วา่ อายุษาจะเห็นว่าอาสาวและอาเขยตามใจลูกๆ อย่าง เหลือล้ น แม้ ไม่เห็นด้ วยกับการเป็ นปลัดอ�ำเภอของลูกชาย หาก สุดท้ ายก็ปล่อยให้ เจ้ าตัวเลือกอาชีพได้ ตามใจไม่ขดั ขวาง แล้ วยัง ลูกสาวที่เมื่อกลับจากเมืองนอก ไม่อยากท�ำงานในกลุม่ บริ ษัทอย่าง พี่น้องคนอื่น พ่อแม่ก็เปิ ดร้ านจิวเวลรี ให้ ดแู ลตามที่ต้องการ ต่างจากชีวิตของหล่อนราวฟ้ากับดิน คุณอารัตอาจรักอายุษามากล้ นอย่างไม่อาจเปรี ยบเทียบกับ ใครได้ อีกแล้ ว หากพ่อก็เป็ นเพียงข้ าราชการที่เลือกเติบโตตามขัน ้ และตามโอกาสที่เหมาะสม หล่อนไม่เคยได้ รับการดูแลเกินไปกว่า เด็กหญิงธรรมดาๆ คนหนึง่ ‘บ้ านเราไม่ใช่บ้านคนรวย แต่ว่าเรามี หน้ าที่ จะต้ องรั กษา ตุ๊กตาไขลาน 15
ความเป็ นอัธยาทรไว้ ’ พ่อย� ้ำเสมอ คนที่ใช้ นามสกุลอัธยาทรมาจนถึงทุกวันนี ้แตก แขนงออกไปมากมายก็จริ ง หากคนที่ใช้ นามสกุลนี ้และยังอาศัยอยู่ ที่บ้านอัธยาทรทุกวันนี ้มีเพียงพ่อกับหล่อนเท่านัน้ จะท�ำอะไรไม่ใช่ค�ำนึงถึงตัวเองคนเดียว หากต้ องค�ำนึงถึง คนที่ร่วมใช้ นามสกุลเดียวกันทัง้ ที่ยังมีชีวิตอยู่และล่วงลับไปแล้ ว เสมอ ‘ษาเป็ นคนคิดมากรู้ มัย้ ’ คุณก้ องเกี ยรติเคยเตือน ‘บางที คิดถึงคนโน้ นคนนี ้บ้ างก็ดี แต่อย่าคิดเป็ นห่วงคนอื่นจนลืมเป็ นห่วง ตัวเอง’ ความที่ อาสาวกับอาเขยอาศัยอยู่ในบ้ านที่ ปลูกอยู่ห่างไป แค่ชั่วสนามหญ้ าเล็กๆ คัน่ ในรอบรัว้ เดียวกันมาตังแต่ ้ หล่อนยังไม่ เกิด ทังสองจึ ้ งถือว่าหลานสาวเปรี ยบเสมือนลูกคนหนึ่งด้ วยอย่าง ไม่ มี ก ารลัง เลเมื่ อ แลเห็ น ว่ า ชี วิ ต สมรสของพ่ อ กับ แม่ ข องหล่ อ น คลอนแคลนมาตังแต่ ้ ต้น ถึงแม้ คุณก้ องเกี ยรติและคุณธันยาจะได้ ให้ การยื่นมือช่วย มากเพียงใด อายุษาก็เตือนตัวเองเสมอ...ทุกสิง่ ทุกอย่างไม่ได้ ท�ำให้ หล่อนกลายเป็ นลูกสาวที่แท้ จริ งของอาทังสองขึ ้ ้นมาได้ ดังนันอายุ ้ ษาจึงเจียมตนเสมอไม่วา่ ต่อหน้ าและลับหลัง นิสยั ที่ไม่อาจแก้ หายได้ แม้ กระทัง่ ทุกวันนี ้ ท�ำให้ หลายครัง้ หล่อ นจึง ไม่อ าจเป็ นตัว ของตัว เองได้ ใ นสถานการณ์ ที่ ค วรแสดง จุดยืน ในสถานการณ์ที่ควรแสดงความรู้ สกึ ที่แท้ จริ งท�ำให้ ชีวิตของ หล่อนต้ องตกเข้ าไปสูเ่ รื่ องวุน่ ๆ อยูเ่ สมอ แม้ จะรู้วา่ นี่คือข้ อด้ อยของตัวเองสักเพียงใด อายุษาก็ไม่เคย แก้ ไขได้ ส�ำเร็ จสักครัง้ 16 ปิ่ นลดา
หญิ งสาวหัวเราะเบาๆ กับตนเองอีกครั ง้ ก่อนก้ าวเข้ าไปใน ลิฟต์ที่เปิ ดออกอีกครัง้ พลางกดลงที่ปุ่มหมายเลขชัน้ ที่ท�ำงานของ อาเขย จิ ตใจข้ างที่ มองโลกในแง่ดีปลอบตนเองว่าข้ อด้ อยนี ไ้ ม่ใช่ หรื อที่ท�ำให้ หล่อนเป็ นที่เอ็นดูของผู้ใหญ่ทกุ คนเสมอมา มีคนในโลก นี ้เพียงไม่กี่คนเท่านันที ้ ่คิดฉวยเอาประโยชน์จากความเจียมตนของ หล่อน นิ รั ช ชาเลขานุ ก าริ ณี ส าวใหญ่ ของคุ ณ ก้ อ งเกี ย รติ ท่ ี นั่งคุมเข้ มอยู่ที่หน้ าห้ องท่านประธานกลุ่มธนไพบูลย์ เงยหน้ าขึน้ จากแฟ้มเอกสารมาทักทาย เมื่อเห็นอายุษาเปิ ดประตูส�ำนักงาน ประธานบริ ษัทเข้ ามาแล้ วเห็นประตูห้องท�ำงานของท่านประธานปิ ด อยู่ “คุณอามีแขกหรื อคะคุณนิ” อายุษาถามพลางเดินเข้ าไปนัง่ ลงที่เก้ าอี ้หมุนที่ตงอยู ั ้ ่ตรงข้ ามเลขานุการิ ณีท่านประธานอย่างถือ สนิทพลางบ่น “ใครกันมาป่ านนี ้ เมื่อกี ้คุณอาบอกว่าเสร็ จงานแล้ ว แท้ ๆ” “หลานท่านน่ะค่ะ” นิรัชชาตอบเหมือนเป็ นเรื่ องปกติ “เห็น เรี ยกท่านว่า ‘อาแปะ’ ฉันก็ไม่เคยเห็นหน้ ามาก่อนเหมือนกันค่ะ” “หลานสาวหรื อหลานชายคะคุณนิ บางทีษาอาจรู้จกั ก็ได้ ” “ผู้ชายค่ะ” นิรัชชากล่าวพลางบรรยาย “หล่ออย่างกับดารา” ค�ำบรรยายท�ำให้ อายุษานึกถึงชายหนุ่มสวมชุดสูทในลิฟต์ ที่หล่อนเห็นเพียงแวบเดียวระหว่างที่ก�ำลังคุยโทรศัพท์กบั ธนัชฌา อยูเ่ มื่อครู่ “ถ้ าอย่างนันคงยั ้ งอยู่ในห้ องใช่มยคะ” ั้ เมื่อคิดว่าคนในห้ อง ตุ๊กตาไขลาน 17
ท�ำงานน่าจะเป็ นคนที่เห็นในลิฟต์ หล่อนจึงสรุปง่ายๆ “งันษาไปรอ ้ ที่ห้องรับรองก่อนนะคะ” แม้ จะเป็ นหลานภรรยาของท่านประธาน อายุษาก็ไม่เคย ถือว่าการนัง่ เล่นรอใครสักคนอยูท่ ี่หน้ าห้ องท่านเป็ นเรื่ องที่เหมาะสม ไม่วา่ จะมีคนผ่านมาเห็นหรื อไม่ก็ตาม “คุณษาจะรับชาหรื อกาแฟมัยคะ ้ ฉันจะได้ ให้ แม่บ้านจัดไป ให้ ” คุณนิรัชชาถามขึ ้นอย่างมีมารยาท อายุษาปฏิเสธพลางลุก ขึ ้นยืน “ไม่เอาละค่ะ คนกันเองไม่ต้องเลี ้ยงอะไรหรอกค่ะ” หล่อน พูดพลางหัวเราะเสียงใส “อีกอย่างรับชาหรื อกาแฟตอนนี ้มีหวังคืน นี ้ตาค้ างนอนไม่หลับ พรุ่งนี ้ตื่นมาท�ำงานไม่ไหวกันพอดี” พูดจบหญิงสาวก็สะพายกระเป๋ าถือบนไหล่อกี ครัง้ แล้ วเตรี ยม เดินไปยังห้ องรับรองที่ตงอยู ั ้ ถ่ ดั ไปอีกด้ าน ประตูห้องท� ำงานเปิ ดขึน้ อี กครั ง้ ก่ อนที่ ชายหนุ่มร่ างสูงคน หนึง่ จะเดินออกมา “คุณนิรัชชาครั บ ท่านให้ ถามว่าคุณอายุษามาถึงแล้ วหรื อ ยัง” ทัง้ ที่ อายุษาไม่เคยได้ ยินเสียงทุ้มๆ ของชายหนุ่มผู้นี ้ หาก อะไรบางอย่างในน� ำ้ เสียงนัน้ ที่ สะกิ ดใจอย่างรุ นแรงมากพอที่ จะ ท� ำให้ หยุดชะงัก ก่อนที่มือของหล่อนจะเอือ้ มไปบิดลูกบิดประตู ห้ องรับรองแล้ วรี บก้ าวเร็ วๆ เข้ าไปภายใน เมือ่ ครู่คณ ุ นิรชั ชาบอกชัดว่า ‘หลานท่าน’ ท�ำไมหล่อนจึงระลึก ไม่ได้ วา่ หลานของอาเขยมี ‘ใครคนนัน’ ้ รวมอยูด่ ้ วย อันที่จริ งชายหนุ่มคนนันจะใช่ ้ อคั ราหรื อไม่ อายุษาไม่แน่ใจ 18 ปิ่ นลดา
สักนิด อาจเป็ นหลานชายคนอื่น อาจเป็ นญาติข้างไหนที่หญิงสาว ไม่ร้ ูจกั มาก่อนก็ได้ แต่ไม่วา่ จะเป็ นใคร ก็ควรปลอดภัยไว้ ก่อน เมื่ อคิดดังนัน้ อายุษาจึงรี บวิ่งข้ ามห้ องรั บรองไปเปิ ดประตู ทางออกฉุก เฉิ น ทัน ที ใครจะว่า หล่อ นกลัว เกิ น กว่า เหตุ กลัว จน เหมือนคนบ้ า หล่อนก็ขอยอมรับว่าบ้ า หญิ ง สาววิ่ ง ลงบัน ไดหนี ไ ฟไปห้ า หกชัน้ ก่ อ นทรุ ด ตัว ลงนั่ง อย่างเหนื่อยหอบตรงขันบั ้ นไดนัน้ หัวใจของหล่อนเต้ นแรงไม่เป็ นส�่ำ เหนื่ อยยิ่งกว่าเคยด้ วย ความกลัวผสมเข้ ากับการหายใจที่ไม่ได้ จงั หวะ สัญชาตญาณเตือนหล่อน ชายหนุม่ คนนันคื ้ อ ‘อัครา’ อย่าง ไม่มีทางเป็ นคนอื่นไปได้ อายุษาค่อยๆ สูดลมหายใจลึกๆ พยายามท�ำใจให้ เข้ มแข็ง ขณะที่ภาพบางอย่างที่หล่อนคิดว่าได้ ถ่วงหินก้ อนโตไว้ ที่ก้นบ่อแห่ง ความทรงจ�ำผุดพรายขึ ้นมาเป็ นฉากๆ หญิงสาวพบอัคราครั ง้ แรกเมื่อตามธนัชฌาไปร่ วมงาน ปฐมนิเทศเพือ่ ไปศึกษาภาษาอังกฤษภาคฤดูร้อนทีช่ านเมืองลอนดอน ประเทศอัง กฤษ ในปี ที่ ก�ำ ลัง ขึน้ ชัน้ มัธ ยมศึก ษาตอนปลาย ปี ที่ หล่อนรู้สกึ เหลือเกินว่านี่เป็ นช่วงรอยต่อที่เป็ นก้ าวส�ำคัญที่จะเปลีย่ น เด็กหญิงคนหนึง่ ให้ กลายเป็ นผู้ใหญ่ ช่วงเวลานัน ้ อัคราคงไม่คิดเช่นหล่อน เขาคงคิดว่าเขาเป็ น ผู้ใหญ่ ไปเรี ยบร้ อยแล้ ว จึงได้ วางท่าใหญ่ โตคับห้ องจัดเลีย้ งของ โรงแรมที่จดั งานปฐมนิเทศ ทังๆ ที ้ ่เขาไม่จ�ำเป็ นต้ องท�ำเช่นนันเขาก็ ้ โดดเด่นสะดุดตาใครต่อใครอยูแ่ ล้ ว ตุ๊กตาไขลาน 19
อายุษายังจ�ำเขาได้ ดีไม่ว่าจะผ่านไปสักกี่ปี อัคราตัวสูงผอม เก้ งก้ างอย่างคนที่อยู่ในวัยก�ำลังเติบใหญ่ คนที่จ�ำต้ องตัดผมสัน้ เกรี ยนตามกฎระเบียบโรงเรี ยนเพราะเมื่อสอบไล่วนั สุดท้ ายครู ฝ่าย วินยั จับกล้ อนผมท�ำโทษฐานที่ไว้ ผมยาวเกินจนแทบจะกลายเป็ น รองทรง ถึงอย่างนันเขาก็ ้ ยงั แลดูรูปหล่อกว่าใครทังหมด ้ หล่ออย่าง ที่เด็กสาวผิวคล� ้ำท่าทางเชยๆ คนที่สวมแว่นสายตากรอบพลาสติก สีฟ้าแล้ วยังตัดผมสันแค่ ้ ใบหูอย่างหล่อนถึงกับตกตะลึง ยอมรับว่า ญาติพี่น้องของเขาอาจหน้ าตาดีกันทังนั ้ น ้ หากคนที่โดดเด่นที่สดุ คงไม่พ้นอัครา ‘อะไรกันไปซัมเมอร์ แค่นีต้ ้ องมีพระพี่เลี ้ยงไปด้ วยหรื อ’ ทัง้ ที่เด็กหนุ่มคนนีผ้ ิวพรรณดี หน้ าตาดี แต่วาจากลับร้ ายเหลือแสน ‘อาแปะคิดยังไง ท�ำไมต้ องเสียเงินให้ ยายนี่ตามติดเธอไปด้ วยให้ เปลืองเปล่าๆ นะทีนา่ ถ้ าใครรู้วา่ ยายนีไ่ ปกับพวกเรา อายเขาตายชัก’ ท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริ ดของหล่อน ธนัชฌาลุกขึ ้น จ้ องหน้ าเด็กหนุม่ อย่างไม่คดิ เกรงกลัวก่อนย้ อน ‘เชิญตายชักไปได้ เลย’ อายุษาได้ ร้ ูในภายหลังว่าเด็กดีน่ารักอย่างธนัชฌากล้ าต่อกร กับอัครา เพราะได้ รับอิทธิ พลจากธันวาพี่ชายและอัตกฤตย์ ลูกพี่ ลูกน้ องซึ่งตังตนเป็ ้ นหัวโจกในหมู่เด็กๆ รุ่ นหลานที่มีอายุใกล้ เคียง กัน ‘ถ้ าอายก็ไปอยู่รวมกลุ่มกับพวกของเธอสิไป พี่ษาไม่ใช่พระ พี่เลี ้ยงของฉัน พี่ษาเป็ นญาติ ให้ เกียรติกนั บ้ าง ไม่ใช่เรี ยกเขาว่า ยายโน่นยายนี่ หรื อตังชื ้ ่อให้ พี่เขาใหม่ ชื่อพี่ษาน่ะ คุณทวดฉันเป็ น คนตังให้ ้ แล้ วการที่จะไปล้ อเลียนชื่อที่คนระดับพระยาเป็ นคนตังให้ ้ น่ะ ถือว่าเป็ นการหมิ่นศักดิ์ศรี ของ ‘อัธยาทร’ ทังตระกู ้ ลเชียวนะ’ 20 ปิ่ นลดา
คนอย่างอัคราไม่เคยเกรงกลัวใคร ลองยิ่งฝ่ ายตรงข้ ามอ้ าง ตระกูลเทือกเถาเหล่ากอที่เขาไม่เห็นความส�ำคัญสักนิด เขาก็ยิ่ง อยากยัว่ โมโห ‘ใครจะเป็ นลูกหลานพระยาอะไรฉันไม่สนทังนั ้ น’ ้ เด็กหนุ่ม พูดพลางแสยะปาก ‘รู้ แค่ว่าสมัยนี ไ้ ม่มีใครเขาอ้ างชื่อโบราณขุด สันดานไปถึงสมัยหินที่ไม่มีใครรู้ จกั กันแล้ ว คนสมัยนี ้เขาดูที่บคุ ลิก รู ปร่ าง หน้ าตา ฐานะ หน้ าหมวยอย่างเธอ หรื อว่าหน้ าด�ำอย่าง คุณพี่ษาของเธอน่ะ ต่อให้ แหกปากบอกว่าเป็ นลูกหลานผู้ดีจนปาก ฉีก ก็ไม่มีใครเชื่อหรอก’ อายุษาจ� ำได้ ดีกว่าการพบกันครั ง้ แรกนัน้ จบลงด้ วยการที ่ ธันวาและอัตกฤตย์ เข้ ามาช่วยกันขวางธนัชฌา ก่อนที่ทัง้ สองจะ ช่วยกันลากเด็กหนุม่ เจ้ าปั ญหาออกไปช�ำระความกันภายนอก หญิงสาวพยายามตังค� ้ ำถามแก่ตนเอง ต่อจากนันความทรงจ� ้ ำ ที่ดีเกี่ยวกับอัครามีบ้างมัย้ ค�ำตอบที่ได้ จากก้ นบึ ้งของหัวใจก็คือ หล่อนจ�ำได้ แค่ว่าเขา ร้ าย...ร้ ายมาก จนถึงร้ ายที่สดุ เท่านัน้ หากเมื่อครู่ คืออัคราตัวจริ ง อายุษาคงต้ องเตรี ยมใจเผชิญ หน้ ากับสิง่ ที่หล่อนหนีมาทังชี ้ วิต เรื่ องแบบนีค้ งไม่มีใครในโลกช่วยหล่อนให้ พ้นจากอัคราได้ นอกจากตัวของตัวเอง...
ตุ๊กตาไขลาน 21
๒
ชายหนุ่มร่ างสูงขมวดคิว้ หนาได้ รูปของเขาเพียงนิดเดียว ก่ อ นที่ จ ะท� ำ สี ห น้ า ให้ เ ป็ นปกติ แ ล้ ว ส่ง ยิ ม้ เก๋ ๆ ที่ เ ขารู้ ว่ า สามารถ ละลายหัวใจสตรี เพศทุกวัย ทุกเชื ้อชาติอย่างได้ ผลชะงัดเสมอมา ไปให้ เลขานุการิ ณีของผู้เป็ นลุง อัคราพอจะรู้ อยู่ หากเขาต้ องกลับมาท�ำงานที่นี่ เขาควรเริ่ ม หาพวกตังแต่ ้ ก้าวแรกเข้ ามาในอาคารหลังนี ้ “คุณษาเพิ่งเดินไปที่ ห้องรั บรองเมื่ อสักครู่ ค่ะ จะให้ ฉันไป ตามให้ มยคะ” ั้ คุณนิรัชชาไม่เห็นอายุษาวิ่งหนีเขาไปอย่างที่อคั ราเห็น เท่าๆ กับที่ไม่ร้ ูตื ้นลึกหนาบางเกี่ยวกับเรื่ องราวในอดีตของเขากับหญิงสาว ไม่เช่นนันแทนที ้ ่จะกระตือรื อร้ นช่วยเหลืออย่างเต็มใจเช่นนี ้ คงช่วย กีดกันเขาจากหล่อนพัลวันเหมือนญาติคนอื่นๆ เช่น ธนัชฌา... อัคราไม่อาจล่วงรู้ จิตใจของญาติผ้ พู ี่ซึ่งอายุน้อยกว่าผู้นี ้ ว่า ท�ำไมธนัชฌาคนที่ทา่ ทางอ่อนๆ เป็ นเด็กดีร้อยปี ร้ อยชาติ จึงลุกขึ ้น 22 ปิ่ นลดา
มาโจมตีเขาอย่างเจ็บๆ แสบๆ ทุกครัง้ ที่เป็ นเรื่ องเกี่ยวพันกับอายุษา ตังแต่ ้ ครัง้ แรกที่เขาถากถางอายุษา ธนัชฌาก็กางปี กยิ่งกว่า แม่ไก่ปกป้องลูกเจี๊ยบ จนกระทัง่ ลุกลามไปถึงพวกพี่ชายของหล่อน ที่หมัน่ ไส้ เขามานานน�ำความไปฟ้องคุณรัชนีมารดาของเขาซึ่งเชื่อ หลานมากกว่าลูก เพราะอายุษาเป็ นสาเหตุท่ีพวั พันกลายเป็ นลูกโซ่ลกุ ลามเป็ น เรื่ องราวใหญ่โต ไม่ว่าเรื่ องราวในอดีตจะผ่านไปนานหลายปี นานจนอัครา ยอมรับว่าเรื่ องทังหมดเขามี ้ สว่ นผิดมากกว่าส่วนถูก แต่เขาก็ยงั อด เข้ าข้ างตนเองไม่ได้ ว่า ถ้ าไม่มีอายุษาสักคน เขาคงสุขสบายกว่า นี ้ คุณรั ชนีคงไม่คิดดัดนิสยั ด้ วยการส่งเข้ าเรี ยนโรงเรี ยนประจ� ำที่ อังกฤษที่ ที่เขาทนคิดถึงบ้ าน ทนหนาวถึงกระดูกอย่างโดดเดี่ยว อยูใ่ นโรงเรี ยนแห่งนัน้ อัคราไม่อาจเถียงว่าช่วงเวลาทรมานเช่นนันยาวนานเพี ้ ยงแค่ สามปี หลังจากสอบเข้ าเรี ยนที่มหาวิทยาลัยชันน� ้ ำระดับโลกได้ พ่อ แม่ก็ดีใจมากพอที่จะยอมให้ เขาถลุงเงินท่านตามสบายตราบเท่าที่ การเรี ยนยังคงอยูใ่ นระดับแถวหน้ า แน่นอนว่าเขารักษาระดับการเรี ยนไว้ ได้ ดีเท่าๆ กับระดับการ เที่ยวเล่นเลยทีเดียว คนอย่างเขามีคณ ุ สมบัติพร้ อมจนหญิงสาวคนไหนก็ไม่อาจ ปฏิเสธได้ ถ้ าจะมีก็คงแค่คนเดียว ก็คนที่วิ่งหนีเขาราวกับเจอกิ ้งกือไส้ เดือนทังที ้ ่หล่อนยังไม่เห็น หน้ าเขาสักนิด “ไม่ต้องไปตามหรอกครับ คุณลุงท่านแค่อยากทราบว่าคุณ ตุ๊กตาไขลาน 23
อายุษามาถึงแล้ วหรื อยังเท่านันครั ้ บ” แม้ จะนึกขุ่นใจ ชายหนุ่มก็กล� ้ำกลืนเก็บท่าทางร้ ายๆ ของตน ไว้ ด้วยรอยยิ ้มที่ท�ำให้ เขาได้ รับรอยยิ ้มเป็ นปลื ้มจากคุณนิรัชชาเป็ น การตอบแทน เรื่ องหว่านเสน่ห์เป็ นเรื่ องง่ายๆ อัครารู้ ว่าเขาเก่ง รวยและ รูปหล่อ ไม่วา่ จะเป็ นการวัดกับชายหนุ่มคนใดก็ตาม เขาเชื่อว่าเขา สามารถโดดเด่นได้ เสมอ แม้ กระทั่งที่ประเทศอังกฤษ เขาก็ยังเคยคว้ าสาวสวยจาก ตระกูลขุนนาง คนดังระดับแถวหน้ ามาเป็ นคู่ควงก่อนจะเลิกร้ าง อย่างไม่ไยดีมาแล้ วด้ วยซ� ้ำ เช่ น กัน กับ ที่ เ ขาจัด การเลิ ก รากับ หญิ ง สาวชาวไทยคนรั ก คนล่าสุดก่อนที่จะกลับมาประเทศไทยในครัง้ นี ้ เรื่ องอย่างนี ้...เขาต้ องเป็ นคนคุมเกม ชายหนุ่มยิม้ ที่มุมปากอย่างผยองก่อนที่จะท�ำหน้ าเฉยราว กับไม่มีอะไรเกิดขึน้ เมื่อหมุนตัวเดินกลับเข้ าไปในห้ องท�ำงานของ ผู้เป็ นลุงอีกครัง้ คุณ ก้ อ งเกี ย รติ กับ คุณ พิ พิ ธ ผู้เ ป็ นน้ อ งชายยัง คงคุย กัน ต่อ ไปอย่างไม่ได้ ใส่ใจในตัวเขาเป็ นพิเศษ ทัง้ ที่ทงั ้ สองคนเป็ นคนนัด หมายให้ เขามาในเวลาเลิกงานเช่นนี ้ คุณรัชนีบอกตังแต่ ้ ต้นแล้ ว ถ้ าคิดจะกลับมาท�ำงานในธุรกิจ ครอบครัวอีกครัง้ อัคราจะต้ องท�ำตามกฎของผู้มีอ�ำนาจสูงสุดของ ธนไพบูล ย์ ก รุ๊ ปทัง้ สองคนนี อ้ ย่า งไม่มี ข้ อ หลี กเลี่ย ง กฎบางเรื่ อง หยุมหยิมเหลือเชื่อส�ำหรับโลกในยุคปั จจุบนั ยกตัวอย่างเช่น การจัดการชีวิตส่วนตัวให้ เรี ยบร้ อยก่อนที่จะ กลับมา 24 ปิ่ นลดา
‘ถ้ า ลูก คิ ด จะแต่ ง งานกับ ผู้ห ญิ ง คนนัน้ ก็ แ ต่ ง ...แล้ ว อยู่ที่ อังกฤษต่อไป’ คุณรัชนีมารดาของเขายื่นค�ำขาด ‘ถ้ าไม่...ก็จดั การ ท�ำให้ ผ้ หู ญิงเข้ าใจ กลับมาแล้ วอย่าให้ ปัญหาตามไปถึงที่เมืองไทย เพราะคุณลุงทังสองคงไม่ ้ พอใจ’ คุณ ก้ อ งเกี ย รติ อ าจขุ่น ใจเรื่ อ งลูก ชายคนเดี ย วที่ ตัด สิ น ใจ เลือกเป็ นข้ าราชการมหาดไทย หากธันวาท� ำหน้ าที่ของตนเองได้ เป็ นอย่างดี ไม่เคยมีเรื่ องเสียหายทังเรื ้ ่ องงานและเรื่ องส่วนตัวมา ก่อน ขณะที่ธนัชฌาผู้เป็ นลูกสาวเป็ นเด็กดีเป็ นแบบอย่างที่แสนน่า เบื่อของลูกหลานหวังธนไพบูลย์คนอื่นๆ ขณะที่คุณพิพิธเป็ นคนละเอียดลออตามประสาผู้คุมส�ำนัก งานบริ หารภายในซึ่งรวมไปถึงเรื่ องการเงินทัง้ หมด ไม่ว่าจะเป็ น เรื่ องเงินของกลุ่มบริ ษัทหรื อค่าใช้ จ่ายของพี่น้องลูกหลานทุกคนใน ตระกูล แม้ อั ค ราจะเลิ ก รั บ ค่ า ใช้ จ่ า ยที่ โ อนผ่ า นบั ญ ชี ก ลางของ ครอบครั วมานับตัง้ แต่เลือกที่จะท�ำงานอยู่ที่อังกฤษหลังเรี ยนจบ ปริ ญญาโท หากแฟลตที่เขาอาศัยอยู่ที่เซาท์เคนซิงตันก็เป็ นอสัง- หาริ ม ทรั พ ย์ ที่ คุณ พิ พิ ธ ลงทุน ไว้ เ พื่ อ ให้ ลูก หลานในตระกูล ใช้ อ ยู่ อาศัย สภาพความเป็ นอยู่และชีวิตรักของหลานชายจึงเข้ าหูผ้ เู ป็ น ลุงอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง อัคราไม่ใช่หลานคนโปรดมาตังแต่ ้ ต้น และคงไม่ใช่หลานคน ส�ำคัญอะไรในสายตาท่านผู้ยิ่งใหญ่ทงสองในห้ ั้ องนี ้ด้ วย “ษามาถึงแล้ วใช่มย” ั้ อันที่จริ งคุณก้ องเกียรติยกหูโทรศัพท์ภายในถามเลขาฯ ของ ตนก็ย่อมได้ การวานให้ เขาออกไปถามเป็ นการให้ เขาออกจากวง สนทนามากกว่า ตุ๊กตาไขลาน 25
“มาแล้ วครับ ตอนนี ้รอที่ห้องรับรอง” คุณก้ องเกียรติพยักหน้ า ไม่ได้ ต่อบทสนทนาไปมากกว่านี ้ ขณะที่คณ ุ พิพิธเอ่ยขึ ้นเบาๆ “ไม่ ต้ อ งรอให้ ถึ ง ต้ น เดื อ น พรุ่ ง นี ม้ ารายงานตัว ที่ นี่ ไ ด้ เ ลย เจ็ดโมงตรง พอถึงต้ นเดือนให้ ไปเริ่ มงานที่บริ ษัทใหม่ได้ ” แม้ เสียง จะเบา หากทุกค�ำที่ออกมามีความชัดเจนมากพอ “บริ ษัทใหม่อยู่ ที่ชนยี ั ้ ่สบิ สองตึกนี ้ แทนที่บริ ษัทบริ หารอาคารในเครื อของเราที่ย้าย ไปตึกใหม่ด้านหลัง” “เข้ ามาศึกษาข้ อมูลไปก่อน” คุณก้ องเกียรติกล่าวบ้ าง “ฉัน สัง่ ให้ ลิลิตมารายงานตัวในต�ำแหน่งผู้ช่วยของเธอพรุ่ งนี ้ ถ้ าจะเริ่ ม งานที่นี่ ก็ควรมีผ้ ชู ว่ ยที่ไว้ ใจได้ สกั คน” ลิลิตเป็ นเพื่อนนักเรี ยนของเขามาตังแต่ ้ ชนประถมจนจบชั ั้ น ้ มัธยมต้ นก่อนที่จะมาพบกันอีกครัง้ เมื่อเพื่อนไปเรี ยนต่อที่องั กฤษใน ชันปริ ้ ญญาโท “ไม่โอเวอร์ ควอลิฟายไปหรื อครับ” เขาค้ าน “มีเพื่อนมาช่วย เป็ นเรื่ องดีครับ แต่เขามีต�ำแหน่งผู้จดั การอยู่แล้ ว มาเป็ นผู้ช่วยมัน จะดีหรื อครับ” “ให้ เป็ นผู้ช่วยเอ็มดีของบริ ษัทใหม่ ไม่ใช่เลขานุการ” คุณ ก้ องเกียรติค้าน “ลิลิตจะได้ เรี ยนรู้ เรื่ องการประสานงานและเรื่ อง บริ ห ารไปด้ ว ย ฉัน คุย กับ เจ้ า ตัว เขาแล้ ว เขาตกลง ถ้ า เธอไม่ มี ปั ญหา เพื่อนเธอก็ไม่มีปัญหา” ขีวิตใหม่ในกรอบกฎระเบียบของอัคราก�ำลังจะเริ่ มขึ ้น...เริ่ ม พร้ อมกับเจ้ านายใหม่ที่เป็ นญาติที่มีอ�ำนาจอย่างที่เขาต่อต้ านไม่ได้ สองคน แถมด้ วยอายุษาผู้วิ่งหนีเขาฝุ่ นตลบทังที ้ ่ยงั ไม่ทนั เห็นหน้ ากัน 26 ปิ่ นลดา
ชัดๆ เลยสักนิด คงสนุกพิลกึ ... อัคราไม่ ได้ บอกเหตุผลส�ำคัญที่สุดที่ท�ำให้ เขาตัดสินใจ กลับมารับต�ำแหน่งในธุรกิจครอบครัวกับใคร นอกเหนือจากความ ท้ า ทายที่ ไ ด้ รั บ จากเนื อ้ หาของงานแล้ ว การกลับ มาเผชิ ญ หน้ า หลายสิง่ หลายอย่างที่ ‘หนี’ มาตลอดชีวิตเป็ นเรื่ องท้ าทายยิ่งกว่า ชายหนุ่มไม่ใช่คนที่ใครๆ ตังความหวั ้ งไว้ ตงแต่ ั ้ ต้นอย่างธันวา ลูกชายของคุณก้ องเกียรติ แม้ ฝ่ายนัน้ จะเลือกรับราชการ ทุกคน ก็ ยังเฝ้ารอวันที่ ลูกชายของคุณก้ องเกี ยรติเปลี่ยนใจอย่างอดทน ขณะที่ ไ ม่มี ใ ครคัด ค้ า นที่ เ ขาจะเข้ า ท� ำ งานที่ อัง กฤษเมื่ อ เรี ย นจบ เพราะไม่ต้องการท�ำงานที่ธนไพบูลย์กรุ๊ป คุณก้ องเกี ยรติอาจบ่นเล็กน้ อยที่เขาเลือกอย่างนัน้ หากก็ ไม่แสดงข้ อขัดใจนี ้ออกมาตรงๆ เพราะเข้ าใจดีว่าอัคราจะต้ องพบอะไรบ้ าง หากกลับมาเริ่ ม เมื่ออายุยงั น้ อย อย่างน้ อยแรงเสียดทานเรื่ องต�ำแหน่งที่ได้ มาจาก การเป็ นลูกหลาน อาจท�ำให้ เขาต้ องพิสจู น์ ความสามารถอีกนาน กว่าจะได้ รับการยอมรับ เท่ากับที่จะต้ องปวดศีรษะกับญาติพี่น้อง บางคนที่มองเห็นว่าเขาเข้ ามาขัดขวาง ดังนันการกลั ้ บมาในจังหวะทีเ่ ขาท�ำงานเป็ นผู้บริหารในบริษัท ระหว่างประเทศที่มีชื่อเสียงมาครบหกปี จึงเป็ นการกลับมาในจังหวะ ที่ดีพอที่จะท�ำให้ เสียงครหาลดลงไปจนแทบกลายเป็ นเสียงกระซิบ เช่นกันกับทีเ่ ขาน่าจะแข็งแกร่งพอทีจ่ ะทนรับแรงเสียดทานได้ แล้ ว เรื่ องงานไม่ใช่เรื่ องที่อคั ราวิตก ยิ่งยากยิ่งท�ำให้ เขาอยากจะ วิ่งเข้ าใส่มากกว่าวิ่งหนี ตุ๊กตาไขลาน 27
เรื่ องที่เขาหนีที่แท้ จริ งคงเป็ นเรื่ องเดียวกับที่อายุษาวิ่งหนีเขา ไปเมื่อสักครู่... ชายหนุ่ม พยายามไม่นึกถึง เหตุการณ์ ในวัน นัน้ พยายาม อย่างยิ่งที่จะโทษอายุษาว่าเป็ นต้ นเหตุให้ ชีวิตช่วงต่อมาของเขาโดด เดี่ยวอยู่ที่องั กฤษ หลังจากเกิดเหตุการณ์ แม่ของเขาก็จดั การย้ าย เขาไปเรี ยนโรงเรี ยนประจ�ำที่นนั่ การเป็ นเด็กเอเชี ยคนเดียวที่ทัง้ ใช้ ภาษาไม่คล่องและย้ าย มาเรี ยนมัธยมปลายอยู่ท่ามกลางเด็กฝรั่งที่เรี ยนด้ วยกันมาตังแต่ ้ มัธยมต้ นเป็ นการต่อสู้ก้าวแรก อัคราใช้ เวลาเพียงหนึ่งปี ก่อนที่จะ กลายเป็ นคนที่เรี ยนเก่งที่สดุ ในชันปี ้ และเป็ นประธานจัดงานกีฬา ระหว่างหอพักในปี สุดท้ ายก่อนจบการศึกษา ผลการเรี ยนและกิจกรรมท�ำให้ อคั ราเข้ าเรี ยนเศรษฐศาสตร์ ท ี่ มหาวิทยาลัยที่ดีที่สดุ ได้ คนเรี ยนดีระดับต้ นๆ ของชันเรี ้ ยนเป็ นคน ใจดี ยินดีพดู คุยทุกเรื่ องกับเพื่อนร่ วมชันอย่ ้ างไม่เคยปิ ดบังความรู้ ยินดีแม้ กระทัง่ ให้ ยืมสมุดจดที่เป็ นระเบียบสวยงามของตน เขากล้ าให้ ยืมเพราะ สมุดจดก็แค่สมุดจด สิ่งที่ส�ำคัญกว่า คือการหาความรู้ เพิ่มเติม แทบไม่มีใครรู้ ว่าเขาอ่านหนังสือมากแค่ ไหนมาตังแต่ ้ ปีหนึง่ รูมเมตต่างสาขาวิชาของชายหนุ่มเพียงคนเดียวที่สงั เกตเห็น ว่าแม้ วนั เสาร์ อาทิตย์ เขาจะตื่นแต่เช้ า สวมชุดออกก�ำลังกายแบก เป้ไปวิ่งแล้ วแวะที่ห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือเล่มที่ยงั ไม่ได้ อา่ น ไม่วา่ จะใหม่หรื อเก่าครัง้ ละเล่ม วันละเล่ม เพื่อนร่ วมชันเรี ้ ยนไม่อาจรู้ ว่า ‘นักเที่ยว’ อ่านหนังสือทุกวัน วันละเล่ม แล้ วจดบันทึกไว้ ในสมุดอีกเล่มต่างหาก ล�ำพังคนที่มุ่งหวังเพียงแค่บนั ทึกระหว่างฟั งค� ำบรรยายไม่ 28 ปิ่ นลดา
สามารถเอาตัวรอดในมหาวิทยาลัยชันน� ้ ำได้ อย่างไร คนที่ต้องการ ยืนบนพื ้นที่เหนือคนในชันก็ ้ ต้องลงแรงมากกว่าเป็ นร้ อยเป็ นพันเท่า ขณะที่เพื่อนร่วมชันบางคน ้ เมาคือเมา อัคราถือว่าเขาจ�ำกัด แค่ไม่เมาเท่านันด้ ้ วยรู้ตวั เองว่าอาการขาดสติไม่ได้ เกิดขึ ้นเพราะเมา เพียงอย่างเดียว เขายังมีธาตุแท้ ดิบๆ ที่ไม่ต้องใช้ เหล้ าก็เกิดขึ ้นได้ ดังนันจึ ้ งไม่ควรเมาเพื่อเร่งให้ เกิดเรื่ อง ความสามารถของเขาไม่ใช่พรสวรรค์ ทุกสิ่งทุกอย่างเกิ ด จากการวางแผนที่ถกู ต้ อง และการด�ำเนินตามแผนการนันให้ ้ ส�ำเร็จ อัคราขัดเกลาตัวเองมาอย่างนี ้ เขาย� ้ำกับตนเองอยู่เสมอ... จะยอมให้ เหตุการณ์แบบเดิมเกิดขึ ้นไม่ได้ อีกแล้ ว ดัง นัน้ หญิ ง สาวคนที่ วิ่ ง หนี เ ขาไปเมื่ อ ครู่ จึ ง ท� ำ ให้ เ ขาวิ ต ก กังวลยิ่งกว่าใคร อายุษาไม่ใช่เด็กหญิ งผมสัน้ คนอ่อนแอ ทว่าใจดี น่ารั ก และมักจะเห็นอกเห็นใจทุกคนอยูเ่ สมอคนเดิมอีกแล้ ว ‘ไม่วา่ โลกนี ้จะโหดร้ ายอย่างไร ถ้ าคุณไม่หนั หลังให้ กบั โลกนี ้ เสียก่อน โลกก็ไม่ทิ ้งคุณไปอยูแ่ ล้ ว’ คนที่ปลอบเด็กชายอัคราในวันนัน้ คือคนเดียวกับที่เกลียด น� ้ำหน้ าเขาจนกระทัง่ หลบไปอยู่ที่อื่นตลอดช่วงซัมเมอร์ ที่เขาเลือก ข้ ามฝั่ งมาเรี ยนแบบไม่ได้ หน่วยกิตที่บอสตันในช่วงเดียวกับที่อายุษา ไปเรี ยนต่อปี แรกพอดี อัคราระลึกถึงความหลังด้ วยความเจ็บปวด... เขายังจดจ�ำได้ ถงึ ความรู้สกึ ผิดหวังค่อนข้ างมาก หากจ�ำต้ อง ทนเก็บความรู้ สกึ นันไว้ ้ แล้ วบอกตนเองว่ามาด้ วยเรื่ องเรี ยน เรื่ อง เรี ยนก็ควรมาก่อน แม้ จะปิ ดบังความรู้สกึ ของตนกับคนทังโลกได้ ้ แต่เขาก็หลอก ตุ๊กตาไขลาน 29
ตัวเองไม่ส�ำเร็ จอยูด่ ี อายุษาจึงไม่ร้ ู ว่าถึงจะไม่ได้ พบกัน หากเขาดีใจแค่ไหนที่ได้ กินอาหารไทยฝี มือของหล่อนในวันหนึ่งที่อตั กฤตย์กับธนัชฌาบ่น คิดถึงฝี มือท�ำกับข้ าวของอายุษา จนกระทัง่ หล่อนต้ องมาท�ำให้ เช่นกันกับที่หญิ งสาวไม่มีทางรู้ เลยว่าเขาหมัน่ ไส้ เพื่อนของ อัตกฤตย์ที่มาท�ำท่าก้ อร่ อก้ อติกอายุษามากพอที่จะเอากาวหลอด โตไปหยอดรู กญ ุ แจด้ านหลังรถเอสยูวีของฝ่ ายนันก่ ้ อนที่จะท�ำหน้ า ไม่ร้ ูไม่ชี ้ ไม่สนใจแม้ เรื่ องนี ้จะกลายเป็ นเรื่ องใหญ่ในเวลาต่อมา ไม่มีใครจับได้ ว่าเป็ นฝี มือของเขาเพราะเพื่อนผู้นัน้ เป็ นคน ลูกคนรวยขี ้โอ่ที่มีคนไม่ชอบหน้ าทังคนไทยด้ ้ วยกันหรื อคนอเมริ กนั เจ้ าถิ่น อีกทังยั ้ งโวยเจ้ าหน้ าที่ต�ำรวจเสียจนไม่มีใครอยากช่วยจับ คนร้ ายตัวจริ งให้ แม้ ว่ า อัต กฤตย์ จ ะสงสัย หากญาติ ข องเขาไม่ ไ ด้ ค าดคัน้ เพราะไม่มีหลักฐาน อัคราจึงต้ องก้ มหน้ าตังใจเรี ้ ยนให้ สมกับค�ำอ้ างที่ใช้ เพื่อข้ าม ทวี ปมาเรี ยน จนกระทั่งสามารถสอบผ่านด้ วยผลคะแนนที่ ยอด เยี่ ย ม อย่า งที่ ท� ำ ให้ ศ าสตราจารย์ เ จ้ า ของวิ ช าถึง กับ อี เ มลไปหา ศาสตราจารย์ ที่ปรึ กษามหาวิทยาลัยที่ฝั่งอังกฤษเพื่อแสดงความ ชื่นชม อีกทังยั ้ งแสดงความกระตือรื อร้ นที่จะรับเขามาเรี ยนกับท่าน ถ้ าเขาสนใจเรี ยนต่อระดับปริ ญญาเอก ไม่ว่าจะท�ำดีสกั แค่ไหน เมื่อคนที่เขาเรี ยกร้ องอยากให้ สนใจ ที่สุดกลับเมินเฉยเช่นนัน้ อัคราก็กลับไปเรี ยนต่อให้ จบที่อังกฤษ ด้ วยใจที่เบาโหวง จากความน้ อยใจในวันนันกลายเป็ ้ นความโกรธ ทังที ้ ่จะว่า ไปอายุษาเกลียดเขาจนพาลกลัวผู้ชายไปหมดทุกคนไม่ใช่ความ 30 ปิ่ นลดา
ผิดของเขาคนเดียวสักหน่อย ท�ำไมทุกคนต้ องพยายามท�ำให้ เขา ขอโทษ ท�ำไมทุกคนดูพึงพอใจที่เขาตกลงใจที่จะท�ำงานที่องั กฤษ มากกว่าจะกลับมาท�ำงานของที่บ้านที่เมืองไทย ชีวิตที่องั กฤษของอัครามีความสุขดี เขามีงานที่ท�ำแล้ วรู้ สกึ พึงพอใจ มีคนมารักเขาเป็ นพักๆ ไม่ให้ เหงา ถึงอย่างนันช่ ้ วงเวลาที่ดีที่สดุ ที่นนั่ ของเขาคือ ช่วงเวลาที่อยู ่ คนเดียว นัง่ เฉยๆ หรื ออ่านหนังสือในห้ องสมุดอย่างที่มกั ท�ำตังแต่ ้ สมัยเรี ยน ห้ องสมุดคงเป็ นที่เดียวที่เขาจะพักอยูไ่ ด้ โดยไม่มีใครกวนใจ การที่เขามักหายไปในช่วงวันอาทิตย์ บางอาทิตย์ เป็ นเรื่ อง ประหลาดส�ำหรับผู้หญิงที่เคยคบหากับเขาทุกคน บางคนกล่าวหา ว่าเขาคบซ้ อน ทุกคนตามเขาไปที่ห้องสมุดได้ ไม่ถึงครึ่ งวันก็ขอตัว กลับ เมื่อเห็นเขาดื่มด�่ำกับหนังสือวิชาการทางเศรษฐศาสตร์ จน ไม่สนใจโลกรอบข้ าง อีกทัง้ ห้ องสมุดที่เลือกไปใช้ บริ การห้ ามน�ำ โทรศัพท์มือถือเข้ าไป ท�ำให้ ไม่มีอะไรท�ำแก้ เบื่อระหว่างรอเขาทังสิ ้ ้น หญิงสาวที่เคยคบหาอัคราส่วนใหญ่เลิกกับเขาเพราะเรื่ องนี ้ ไม่วา่ จะเลิกกันด้ วยดีหรื อทะเลาะกันจนแตกหัก ชายหนุ่มไม่เคยง้ อ ใคร ไม่เคยคิดจะท�ำ อันที่จริ งก็น่าเห็นใจหญิงสาวเหล่านัน ้ พวกหล่อนคงผิดหวัง ที่ผ้ ชู ายชอบปาร์ ตี ้ ชอบสังคมที่ได้ พบเมื่อครัง้ แรก แท้ ที่จริ งเป็ นแค่ ผู้ชายบ้ างานที่มีโลกส่วนตัวสูงและไม่เปิ ดใจให้ ใคร เพราะเขาเป็ นคนอย่างนัน้ เมื่อขึน้ รถยนต์ที่ทางบ้ านจัดให้ มารับส่งเขาในช่วงที่ยงั ไม่ชินกับถนนหนทางในประเทศไทย อัครา จึงไม่ได้ พดู อะไรมากไปกว่าต้ องการกลับบ้ าน นายเผ่าคนขับรถส่วนตัวของมารดาคุ้นเคยกับอัครามานาน ตุ๊กตาไขลาน 31
จึงกล้ าพอที่จะเอ่ยขึ ้นเบาๆ เป็ นการขออนุญาตเมื่อเห็นสภาพรถติด ที่ถนนสาทร “อย่าเพิ่งรี บกลับได้ มยครั ั ้ บ อ้ อมไปราชด�ำเนินก่อน ตอนนี ้มี เปิ ดไฟวันแม่ ถนนแถวนันช่ ้ วงกลางคืนสวยมาก ผมคิดว่าคุณริ ค น่าจะแวะไปสักหน่อยนะครับ” ไฟประดับถนนราชด�ำเนินเป็ นสิง่ ที่อยูน่ อกความคิดของอัครา ชายหนุม่ ลืมไปแล้ วด้ วยซ� ้ำว่ายังมีสถานที่เหล่านี ้อยูใ่ นกรุงเทพฯ “คุณริ คเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก” คนขับรถเป็ นคนเดียวกับ ที่เคยขับรถรับส่งเขาตังแต่ ้ ครัง้ ยังเด็ก ดังนันจึ ้ งกล่าวความคิดเห็น ของตนออกมาตรงๆ “ยังไม่ได้ ไปไหว้ พระที่ไหน วันนี ้ถึงวัดพระแก้ ว กับศาลหลักเมืองจะปิ ดแล้ ว เราไหว้ จากในรถแทนก็ได้ คนไทยเรา ไปมาลาไหว้ ยกมือไหว้ บอกท่านสักหน่อยว่าคุณกลับมาเมืองไทย แล้ วก็ดีนะครับ” ความคิดคนละขัวโลกท� ้ ำให้ อคั ราอึ ้งจนปฏิเสธไม่ลง ด้ วยรู้ ดี ว่าคนขับรถผู้นี ้หวังดีกบั เขาเพียงใด เขาอาจกล้ าแผลงฤทธิ์ท�ำเดชกับคนหลายๆ คน แต่ไม่ใช่กบั คนขับรถคนที่ไม่เคยขู่ แต่บอกกับเด็กชายอัคราในวันนัน้ เมื่อเขา ออกอาการอาละวาดล� ้ำเส้ นเกินฐานะลูกเจ้ านาย ‘ถ้ าคุณไม่ต้องการให้ ผมขับรถให้ กไ็ ด้ ครับ’ คนพูดกล่าวเรียบๆ เบาๆ หากการกระท�ำหนักแน่นยิ่งกว่าหินผา ‘ผมยินดีเลิกปฏิบตั ิ หน้ าที่เดี๋ยวนี ้’ พูดจบ คนขับรถหนึ่งเดียวในโลกก็จอดรถที่ข้างทางอย่าง เรี ยบร้ อย แง้ มกระจกข้ าง ลงจากรถ ล็อกรถเรี ยบร้ อย ก่อนที่จะ เดินลับไปในท้ องถนนที่แสนสับสน ทิ ้งให้ เด็กชายอัครานักเรี ยนชัน ้ ประถมสามในขณะนันแหกปากท� ้ ำฤทธิ์ร้องไห้ ด้วยความตระหนก 32 ปิ่ นลดา
เป็ นครัง้ แรกในชีวิต แท้ ที่จริ ง แล้ ว นายเผ่า ไม่ไ ด้ ห ายไปไกลหากไปหาโทรศัพ ท์ สาธารณะเพื่อโทร.ไปรายงานคุณรัชนีมารดาของเขาให้ มารับ ก่อน จะยืนซุม่ เฝ้าเขาอยูแ่ ถวนันจนคุ ้ ณรัชนีมาถึง เรื่ อ งจบลงด้ ว ยการที่ เ ขาได้ รั บ โทษจากมารดา เจ็ บ ใจแต่ ไม่อาจแก้ แค้ นได้ ทุกวันนี ้ ความแค้ นไม่ติดค้ างในใจเขาแล้ ว หากสิ่งที่ยงั คง หลงเหลืออยู่ก็คือ ความเกรงใจคนขับรถคนนี ้อย่างที่เขาไม่เคยท�ำ กับใคร ไฟประดับถนนราชด�ำเนินจุดความสว่างไสวให้ กับตัวถนน เท่าๆ กับที่ส่องแข่งกับสถานที่ราชการที่ประดับไฟเฉลิมฉลองงาน พระราชพิธีที่จะมาถึงในเดือนหน้ าอย่างไม่แพ้ กนั เปลี่ยนภาพถนน ราชด�ำเนินในเวลากลางวันให้ สวยงามสว่างไสว ละแวกราชด� ำ เนิ น ยามค�่ ำ คื น สวยงามอ่ อ นช้ อ ยราวกับ มี มนตร์ ส ะกด ทัง้ ที่ เ ป็ นความงามที่ เ ขาคุ้น เคยมาตัง้ แต่เ ด็ก หาก หลงลืมเมื่อจากไปแสนนาน “ขอบคุณนะเผ่าที่พามา” นายเผ่าไม่ได้ กล่าวอะไร หากส่งสายตารับทราบมาให้ ทาง กระจกมองหลัง ก่ อ นจะจอดรถไว้ ที่ ฟ ากตรงข้ า มกับ อุโ บสถวัด พระศรี รัตนศาสดารามเพื่อให้ อคั รายกมือขึ ้นพนม ก่อนจรดนิ ้วไว้ ที่ หน้ าผาก อธิษฐานอยูใ่ นรถ ไม่ว่าการกลับมาครัง้ นี ้จะต้ องพบกับสิ่งใด ก็ขอให้ เขารักษา ตัวรอดปลอดภัยได้ ดงั หวัง ขอเพียงเท่านี ้... ตุ๊กตาไขลาน 33