ปริศนำมำเลศ คดีท่ ี ๔ ตอน ปมไหมมรณะ พงศกร : เขียน ISBN : ๙๗๘-๖๑๖-๗๗๓๕-๖๑-๐ พิมพ์ครัง้ ที่ ๑ : ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง มีนำคม พ.ศ.๒๕๕๙ สงวนลิขสิทธิ์ตำมพระรำชบัญญัตลิ ขิ สิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘ หมวดนวนิยำย ล�ำดับที่ ๖๕
จัดพิมพ์ โดย ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง ในเครื อ บริษัท กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง จ�ำกัด เลขที ่ ๒๙/๑๐๖ วิสต้ ำ อเวนิว วัชรพล แขวงคลองถนน เขตสำยไหม กรุงเทพฯ ๑๐๒๒๐ โทรศัพท์ : ๐๘๕-๖๖๕-๕๔๒๒ โทรสำร : ๐-๒๑๕๓-๐๕๐๐ อีเมล : groove_publishing@hotmail.com เว็บไซต์ : www.groovebooks.com, http://www.facebook.com/groovepublishing บรรณำธิกำรที่ปรึกษำ : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ บรรณำธิกำรส�ำนักพิมพ์ : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ ประสำนงำนกำรผลิต : สุลวัณ จันทรวริ นทร์ พิสูจน์ อักษร : กฤษดำ ศิริกิจพำณิชย์กลู และ เนตรนภำ ณ ถลำง ออกแบบปก : กัญจน์สภุ กั ค์ ยุกตำนนท์ ประสำนงำนกำรผลิตปก : จำรุนนั ทน์ ศรี รัตนตรัย รู ปเล่ ม : พฤจิกำ ประสำนงำนกำรผลิตรู ปเล่ ม : Aim Graphic House โทรศัพท์ ๐๘๑-๖๒๖-๙๑๒๓ โทรสำร ๐-๒๘๘๓-๖๑๒๑ พิมพ์ที่ : บริษัท เอ.พี. กรำฟิ คดีไซน์ และกำรพิมพ์ จ�ำกัด ๑/๘ หมูท่ ี่ ๔ ต.บำงขนุน อ.บำงกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๐-๓ โทรสำร ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๔ จัดจ�ำหน่ำยโดย : บริษัท อมรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์ จ�ำกัด ๑๐๘ หมูท่ ี่ ๒ ถ.บำงกรวย-จงถนอม ต.มหำสวัสดิ ์ อ.บำงกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๒๓-๙๙๙๙ โทรสำร ๐-๒๔๔๙-๙๒๒๒, ๐-๒๔๔๙-๙๕๐๐-๖ Homepage: http://www.naiin.com รำคำ ๑๘๐ บำท
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ อะไรเอ่ย? ร้ องเรี ยกเหมียวๆ เดี๋ยวก็มา! เชือ่ ว่าแฟนนักอ่านรุ่นเก่าของมาเลศและถุงเงินคงจะดีใจ ทีใ่ น ทีส่ ดุ ก็มโี อกาสได้ อา่ น ‘ปมไหมมรณะ’ ซึง่ เป็ นเล่มที ่ ๔ จากนวนิยาย ชุดปริ ศนามาเลศกันเสียที ส�ำหรั บแฟนนักอ่านหน้ าใหม่คงไม่ร้ ู หรอกว่าเพื่อนนักอ่าน ท่านอื่นต้ องรอคอยนวนิยายเล่มนีก้ ันมานานเพียงใด และคงไม่ร้ ู ว่าเหตุใดคดีที่ ๕ ในชื่อตอน ‘คีตสังหาร’ ถึงได้ ตีพิมพ์ก่อนคดีที่ ๔ ซึ่งคือตอน ‘ปมไหมมรณะ’ ตอนนี ้ เอาเป็ นว่าพลิกไปอ่านค�ำน�ำ นักเขียนแล้ วก็คงได้ ทราบกันนะครับ เพราะ ‘พงศกร’ เขามาเฉลย ให้ ทราบอย่างชัดเจนแล้ ว ในคดีที่ ๔ นี ้ มาเลศและถุงเงินมีโอกาสติดตามเหล่ามนุษย์ ไปเที่ยวที่ขอนแก่นแดนอีสาน แล้ วก็ได้ ผจญภัยไปกับความยุ่งยาก ที่เกิดจากความลึกลับด�ำมืดในใจคน มาเอาใจช่วยหนึ่งเหมียวหนึ่งหมาและเหล่ามนุษย์ ทัง้ สาม ในการไขคดีครัง้ นี ้ไปด้ วยกันใน ‘ปมไหมมรณะ’ นะครับ
ด้ วยรักและปลาร้ า! อรรถรั ตน์ จันทรวรินทร์ บรรณาธิการที่ปรึกษา
ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง ในเครื อบริ ษัท กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง จ�ำกัด
ค�ำน�ำนักเขียน ปมไหมมรณะเป็ นคดีที่ ๔ ในชุดปริ ศนามาเลศครับ ส�ำหรับ แฟนนักอ่านที่ติดตามมาตังแต่ ้ ต้น คงประหลาดใจที่คดีที่ ๔ ขาด หายไป จากคดีที่ ๓ เคหาสน์เชือดใจ หนังสือก็กระโดดไปเป็ นคดี ที่ ๕ คีตสังหารเลย เหตุที่เป็ นเช่นนี เ้ พราะคดีที่ ๕ นัน้ ผมเขี ยนลงในนิตยสาร หญิงไทย ขณะคดีที่ ๔ นี ้ตังใจจะเขี ้ ยนรวมเล่มเลย เมื่อคีตสังหาร จบลงในนิตยสารและได้ รับการพิมพ์รวมเล่ม คดีที่ ๔ กลับชะงัก ไป จนกระทัง่ ได้ น�ำมาเขียนจนจบสมบูรณ์ในปี นี ้ แต่ไม่ว่าอย่างไร ท่านผู้อ่านที่ติดตามมาเลศมาโดยตลอดก็ คงจะเห็นแล้ วว่า เรื่ องราวแต่ละคดีในชุดปริ ศนามาเลศ สามารถ อ่า นแยกกัน ได้ เพราะทุก เรื่ อ งจบในตัว และส�ำ หรั บคดี ปมไหม มรณะนี ้ ท่านผู้อ่านคงจะถูกใจที่ได้ พบแขกรับเชิญคนส�ำคัญจาก นวนิยายเรื่ องอื่นของ ‘พงศกร’ มาปรากฏกายในตอนนี ้ด้ วย จะยังไม่บอกนะครับว่าเขาเป็ นใคร... ถ้ าอยากรู้ ละก็...เปิ ดหน้ าต่อไปและร่ วมเดินทางไปพร้ อมกับ เราได้ เลยครับ ‘พงศกร’ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙
เมื อง ด อ ก คู นเ สี ย ง แ ค น
“ขอนแก่ น” เสียงพูเดิลสีน�ำ้ ตาล เนือ้ ตัวหน้ าตาขะมุก ขะมอมร้ องบ๊ อกๆ ดังลัน่ “พวกเราก�ำลังจะไปเที่ยวขอนแก่นกันหรื อ มาเลศ” “ใช่” ผมพยักหน้ าด้ วยท่าทางเบื่อหน่าย ไม่เคยไปหรอกนะครับ จังหวัดที่ว่า แต่พอรู้ จากนายว่าจะต้ องนัง่ รถกันไปตังหลายชั ้ ว่ โมง ผมก็อดจะเบื่อไม่ได้ คิดดูสิครับ ต้ องนัง่ ไปกับแม่ถงุ เงิน พูเดิลกวนประสาทนาน ขนาดนัน ้ มีหวังได้ ทะเลาะกันจนเบาะรถพังแน่ๆ “ขอนแก่นมีอะไรบ้ าง” “มีขอน แล้ วก็มีแก่นมัง” ้ ผมแกล้ งตอบไปอย่างนัน้ “ไอ้ แมวบ้ า” ถุงเงินกรี๊ ด “ไม่ร้ ูก็บอกมาเถอะ” “รู้ สิ” ผมขมวดคิว้ ขู่เสียงดังฟ่ อ “พระธาตุขามแก่น เสียง แคนดอกคูน ศูนย์รวมผ้ าไหม ร่ วมใจผูกเสี่ยว เที่ยวขอนแก่นนคร- ใหญ่ ไดโนเสาร์ สริ ิ นธรเน่ สุดเท่เหรี ยญทองมวยโอลิมปิ ก”
“พูดอะไรของเธอมาเลศ ฉันไม่เข้ าใจ” ถุงเงินท�ำหน้ ายุง่ “ก็ค�ำขวัญประจ�ำจังหวัดขอนแก่นไง” ผมจ�ำค�ำขวัญได้ แม่น เพราะเจ้ านายสุดหล่อของผมเพิ่งพูดให้ คนรักฟั ง ก่อนที่เอกอรจะ หอบหิ ้วถุงเงินแวะมาหาในบ่ายวันนี ้ “ที่ขอนแก่นมีพระธาตุขามแก่นเป็ นพระธาตุประจ�ำจังหวัด มีชื่อเสียงเรื่ องแคน มีดอกคูนเป็ นดอกไม้ ประจ�ำจังหวัด มีประเพณี ผูกเสี่ยว มีการขุดค้ นพบไดโนเสาร์ แล้ วก็เป็ นบ้ านเกิดของสมรักษ์ ค�ำสิงห์ เจ้ าของเหรี ยญทองมวยโอลิมปิ กเหรี ยญแรกยังไงล่ะ” ผมอธิบายตามแบบคุณหมอดุรงค์เปี๊ ยบ “ฉันไม่สนหรอก ที่เธอว่ามานัน่ น่ะ” ถุงเงินว่า “ฉันแค่อยาก รู้วา่ มีของกินอร่อยๆ หรื อเปล่า” “ฉันก็ไม่ร้ ูแฮะ” ผมส่ายหน้ าดิก ก็ใครจะไปรู้ละ่ ครับ เกิดมา เป็ นแมวมาเลศ ผมไม่เคยไปเที่ยวขอนแก่นสักครัง้ “อยากรู้ก็ต้องลองไปกันดูนะ” “แล้ วคุณหมอดุรงค์เค้ าจะไปขอนแก่นท�ำไม...เธอรู้ป่าวมาเลศ” หลังจากนัง่ คิดอยูพ่ กั หนึง่ ถุงเงินก็หนั มาถามผม “รู้ สิ” ผมเชิดหน้ าด้ วยความทระนง ไม่มีอะไรเกี่ยวกับนายที่ ผมจะไม่ร้ ู “คุณบัวจะไปงานแต่งงานเพื่อนที่นนั่ ” “เพื่อนคนไหนเหรอ” ถุงเงินเอียงหน้ าสงสัย “คุณนาถอนงค์” ผมตอบตามที่ร้ ูมา “นาถอนงค์เป็ นใครคะ” เสียงแหลมสูงที่เอ่ยถามออกมาหา ใช่ถุงเงินไม่ แต่เป็ นเสียงของคุณเอกอรเจ้ านายของพูเดิลตัวแสบ คุณหมอดุรงค์เจ้ านายของผมเพิง่ ชวนเอกอรให้ ไปเทีย่ วขอนแก่นด้ วย กันอยูพ่ อดี “เพือ่ นสนิทของบัวค่ะ” คุณสัตตบงกชคนงามตอบแทน “เป็ น 8 ‘พงศกร’
เพื่อนกันตังแต่ ้ เรี ยนมัธยม” ผมทราบมาว่าคุณสัตตบงกชเคยเรี ยนโรงเรี ยนมัธยมของ สุภาพสตรี ชนั ้ สูงที่ย่านธุรกิจใจกลางกรุ งเทพมหานคร ก่อนจะไป ศึกษาต่อทางด้ านดนตรี บ�ำบัดจากต่างประเทศ “หลังจากเรี ยนจบก็ย้ายกลับไปอยู่ที่ขอนแก่น ช่วยที่บ้านท�ำ ธุรกิจ ตอนนี ้เธอก�ำลังจะแต่งงาน” “แล้ วสนิทกันแค่ไหน ไม่เห็นเธอเคยพูดถึงเพื่อนคนนีเ้ ลย” เอกอรขมวดคิ ้ว “ก็...” ผมเห็นคุณบัวอึ ้งไปนิดหนึ่ง “ก็สนิทกันค่ะ...แต่ไม่ได้ สนิทมาก บังเอิญเราเคยนอนอยูห่ ้ องเดียวกัน” ผมทราบจากนายว่า โรงเรี ยนของคุณบัวเป็ นโรงเรี ยนประจ�ำ “อีกอย่าง...โรงเรี ยนบัวห้ องหนึ่งมีนกั เรี ยนไม่มาก พวกเรา เลยรู้ จกั กันทังหมด ้ รุ่ นพี่รุ่ นน้ องรู้ จกั กันทังโรงเรี ้ ยน...แต่ความสนิท สนมนี่ก็มากน้ อยแตกต่างกันไป” คุณบัวพยายามอธิบายให้ เอกอร ฟั ง “บัวอยากไปงานของนาถ ไม่ได้ เจอกันนานแล้ ว งานนีค้ งได้ เจอเพื่อนเก่าหลายคน พี่ดกั๊ ก็เลยจะเช่ารถพาพวกเราขึ ้นไป” “ไหนๆ ก็ต้องขึ ้นไปงานแต่งงานอยู่แล้ ว พี่เห็นว่าหลายเดือน มานี ้พวกเราทุกคนเจอแต่เรื่ องวุ่นๆ ไม่ได้ ไปพักผ่อนที่ไหนมานาน แล้ ว ไปขอนแก่นหนนี ้ก็จะถือโอกาสพักผ่อนด้ วยเสียเลย” คุณหมอ ดุรงค์อธิบายเสริ ม “พี่เช่ารถตู้คนั ใหญ่ นัง่ สบาย ไม่ต้องขับเอง... ไปด้ วยกันนะแอ้ ...เอาถุงเงินไปด้ วย จะได้ เป็ นเพื่อนกับมาเลศด้ วย” ...เป็ นเพื่อนกับผม? ทะเลาะกันตลอดทริ ปละสิไม่ว่า...แหง่ว ววววว... ผมร้ องหง่าวเสียงดังลัน่ พร้ อมกับหันไปมองหน้ าเจ้ านาย จะ ท�ำอะไรไม่ปรึกษากันบ้ างเลยนะครับคุณหมอดุรงค์! ปมไหมมรณะ 9
“ไปค่ะ” ถุงเงินรี บเห่าบ๊ อกๆ ด้ วยความดีใจ ขณะที่เอกอร พยักหน้ ารับ “ขอคิดดูก่อน” เธอเล่นตัว “แอ้ กงั วลว่าตอนพวกพี่ดกั๊ ไปงาน แต่งงาน แอ้ จะไปอยูต่ รงไหน แอ้ ไม่ชอบเป็ นส่วนเกินของใครเสียด้ วย” พูดจบนางก็สง่ ค้ อนให้ คณ ุ สัตตบงกชที่ถือว่าเป็ นศัตรูหวั ใจ “งานแต่งแค่แป๊ บเดียวค่ะ สองสามชัว่ โมงก็คงเสร็ จเรี ยบร้ อย นาถจัดงานที่บ้านของตัวเอง” คุณบัวหัวเราะเสียงเบา ไม่สนใจกับ ท่าทางกวนประสาทของอีกฝ่ าย ดวงหน้ าสวยหวานของเธอเป็ น ดวงหน้ าที่ท�ำให้ ทกุ คนที่ได้ เห็นเกิดความสบายใจ ไม่เว้ นแม้ แต่แมว มาเลศอย่างผม “คุณแอ้ ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะคะ มีรถเช่าอยู่กบั เราคันนึง ถ้ ากลัวว่าจะเบื่อคุณแอ้ เอารถเช่าไปเที่ยวก็ได้ นี่คะ” “แล้ วขอนแก่นมีอะไรน่าเที่ยวบ้ างล่ะ” เอกอรกลอกตา “นึก ไม่ออกเลย...ลองแนะน�ำสิคะ เผื่อว่าแอ้ อาจจะสนใจ” “ที่เที่ยวขอนแก่นมีเยอะมาก” คุณหมอดุรงค์วา ่ และผมก็ท�ำ ตาโตนัง่ ฟั งด้ วยความตื่นเต้ น “ถ้ าชอบไหว้ พระชอบท�ำบุญ แอ้ ก็ต้องไปสักการะพระธาตุ ขามแก่นซึง่ เป็ นพระธาตุค่บู ้ านคู่เมือง ในตัวเมืองก็มีพระธาตุแก่น- นคร หรื อถ้ าชอบดูไดโนเสาร์ ชอบของโบราณ แอ้ ก็ไปเที่ยวอุทยาน แห่งชาติ อ�ำเภอภูเวียง สถานที่ขดุ พบโครงกระดูกของไดโนเสาร์ ที่ เคยอยูใ่ นประเทศไทยสมัยก่อนประวัตศิ าสตร์ ” “จ�ำพวกของฝากของกินก็มีเยอะนะคะ” คุณบัวเสริ ม “ถ้ า คุณแอ้ ชอบผ้ าไหม ก็มีผ้าสวยๆ ให้ เลือกซื ้อเยอะเลยค่ะ ของกินก็ มีอร่ อยๆ ทัง้ นัน้ ไม่ว่าจะเป็ นกุนเชียง หมูหย็อง หมูยอ ไส้ กรอก อีสาน” 10 ‘พงศกร’
“ฟั งแล้ วค่อยน่าสนใจขึ ้นมาหน่อย” เอกอรตอบอย่างไว้ เชิง หากดวงตาคูน่ นเป็ ั ้ นประกายวาวด้ วยความสนใจอย่างเต็มที่ “แล้ วตกลงว่าจะไปหรื อเปล่า” นายของผมแกล้ งถามเสียง เข้ ม “ถ้ าแอ้ ไม่ไป พี่จะได้ ชวนคนอื่น” “ไปค่ะ” คราวนี ้เอกอรตอบรวดเร็ว โดยไม่ลงั เล “เราจะเดินทาง กันเมื่อไหร่คะ” “มะรื น” คุณหมอดุรงค์ตอบสันๆ ้ ตามสไตล์ “หา” เจ้ านายของถุงเงินถึงกับตาเหลือก ขณะที่ถงุ เงินร้ อง บ๊ อกออกมาด้ วยความตกใจ “มะรืนนี ้...ไม่เร็วไปหน่อยหรื อคะพีด่ กั๊ ” “ไม่เร็วหรอก” คุณหมอดุรงค์เอื ้อมมือมาอุ้มผมไปกอดไว้ มือ แข็งแรงของเขาลูบหลังผมเบาๆ และผมก็หลับตาพริ ม้ ด้ วยความ เคลิบเคลิ ้ม “มะรื นวันพฤหัส...งานแต่งวันเสาร์ ...วันอาทิตย์เราก็ กลับกรุงเทพกัน เห็นไหมว่าเวลาก�ำลังเหมาะเลย” “เวลาแค่สองวัน แอ้ ตดั เสื ้อผ้ าชุดใหม่ไม่ทนั หรอก” เอกอร บ่นอุบ “ชุด เก่ า ที่ มี อ ยู่ก็ ส วยแล้ ว นี่ ค ะคุณ แอ้ ” คุณ บัว ช่ ว ยพูด ให้ ก�ำลังใจ “ไม่ได้ ออกงานใส่ชดุ ซ� ้ำได้ ยงั ไงยะ” เอกอรท�ำปากขมุบขมิบ “แต่บวั ว่าชุดคุณแอ้ สวยทุกชุด อย่ากังวลไปเลยค่ะ” คุณบัว ยืนยัน “นั่นสิ” นายของผมพยักหน้ า “อี กอย่าง แอ้ ไม่ได้ ไปงาน แต่งงานไม่ใช่หรื อ ไม่ต้องแต่งสวยมากก็ได้ เดี๋ยวจะสวยเกินหน้ า เจ้ าสาว” “แหม พี่ดกั๊ อะ” เอกอรทุบไหล่ของคุณหมอดุรงค์สดุ แรงด้ วย ความเขินอาย “ชมแอ้ ตรงๆ แบบนี ้ แอ้ ก็เขินแย่นะ่ สิ” ปมไหมมรณะ 11
“เป็ นอันว่าแอ้ ตกลง” คุณหมอรี บสรุ ปก่อนที่อีกฝ่ ายจะออก ฤทธิ์อะไรไปมากกว่านัน ้ “ถ้ างันเช้ ้ าวันมะรื น พี่ให้ รถไปรับแอ้ ที่บ้าน ตอนหกโมงเช้ า...ตกลงนะ” “ก็ได้ คะ่ ตกลงตามนัน” ้ เอกอรพยักพเยิด ท�ำท่าทางราวกับคุณหมอดุรงค์อ้อนวอน ขอร้ อง อยากให้ เธอไปขอนแก่นด้ วยเสียเหลือเกิน “งันแอ้ ้ กลับบ้ านก่อนนะคะ ต้ องรี บไปเตรี ยมกระเป๋ าเสื ้อผ้ า ไมมี เวลาแล้ ว ถึงไปเที่ ยวแค่ขอนแก่ น แต่แฟชั่นนิ สต้ าอย่างแอ้ ก็ยอมใครไม่ได้ ฮะ่ ...ไปกันเถอะค่ะหนูถงุ เงิน” พูดจบเอกอรก็หนั มาคว้ าถุงเงินขึน้ มาอุ้มไว้ ก่อนจะหันมา บ๊ ายบายทุกคนในห้ องรับแขกด้ วยท่าทางสวยงาม แล้ วเดินจากไป อย่างรวดเร็ ว แล้ ววันเดินทางไปขอนแก่ นก็มาถึงอย่ างรวดเร็วในความ คิดของแมวอ้ วนอย่างผม เป็ นเช้ าวันสดใส ที่อากาศแสนสบายและท้ องฟ้าก็ใสกระจ่าง ปราศจากปุยเมฆ ดูแ ล้ วเป็ นวันสบายๆ ไม่มีเค้ าลางแห่งความ ยุง่ ยากอะไรปรากฏให้ เห็นแม้ แต่น้อย รถตู้คันใหญ่ แวะมารั บนายและคุณบัว ก่อนจะไปแวะรั บ คุณแอ้ ที่คอนโดฯ ของเธอ ตอนที่ ไปถึงคุณแอ้ ยังไม่ลงมา รออยู ่ ประมาณครึ่ งชัว่ โมงเธอจึงลงมาพร้ อมกับกระเป๋ าเดินทางใบใหญ่ สองใบ และเสื ้อผ้ าที่แต่งมานัน้ สุดอลังการ คุณแอ้ สวมหมวกปี ก กว้ างใบใหญ่ เสื ้อผ้ าชุดเสื ้อกางเกงติดกันลายทางขาวด�ำของเธอ กับของถุงเงินเหมือนกันเปี๊ ยบราวกับแม่ลกู “อะ...อะ...แอ้ ” นายเห็นญาติสาวที่เดินนวยนาดมาขึ ้นรถตู้ 12 ‘พงศกร’
แล้ วได้ แต่อ้าปากค้ าง “เราไปแค่สามสี่วนั เท่านันเอง...เธอขนเสื ้ ้อผ้ า มาหมดตู้เลยหรื อ” “ยังไม่หมดค่ะ นี่แค่นิดหน่อยเท่านัน” ้ เอกอรว่าพลางปราย สายตามองดูกระเป๋ าเดินทางใบเล็กจิว๋ ของคุณบัวและคุณหมอดุรงค์ “แอ้ ต้องเอาไปให้ ครบค่ะ...ชุดรับประทานอาหารเช้ า ชุดสาย ชุดรับประทานอาหารเที่ยง ชุดบ่าย ชุดรับประทานอาหารเย็น ชุด หัวค�่ำ ชุดนอน...โอ๊ ย จิปาถะ...ไหนจะชุดของหนูถุงเงิน อาหาร ของหนูถงุ เงิน ของเล่นของหนูถงุ เงิน เบาะที่นอนของหนูถงุ เงินอีก นี่ขนาดตัดใจไม่เอาไปตังหลายอย่ ้ างแล้ วนะคะพี่ดกั๊ ” “เอาเถอะจ้ ะ ถ้ าแบกไหวก็ แบกไปเลย...พี่ ไม่ว่าอะไรละ” คุณหมอดุรงค์ ยกมือท่วมหัว เลิกคิดจะเถี ยงอีกต่อไป “อยากใส่ อะไรก็ใส่เลยจ้ ะแอ้ ...” ด้ วยเหตุนี ้ กว่าที่พวกเราจะออกเดินทางจากกรุ งเทพฯ ได้ ก็ เลยเวลาที่นายของผมก�ำหนดตังหลายชั ้ ว่ โมง โชคดีที่เราเลือกเดินทางในวันธรรมดา บนท้ องถนนจึงโล่ง ปราศจากรถราขวักไขว่ การจราจรสะดวกกว่าที่คาดคิด รถตู้ออกเดินทางจากกรุ งเทพฯ ไปตามถนนพหลโยธิ นแล้ ว เลีย้ วแยกเข้ าสู่ถนนมิตรภาพที่สระบุรี เส้ นทางไต่ขึน้ เขา ลงเขา สองข้ างทางเต็มไปด้ วยต้ นไม้ สีเขียวขจี บรรยากาศช่างสวยงาม แตกต่างจากมหานครใหญ่ที่เต็มไปด้ วยตึกรามบ้ านช่อง นายสัง่ ให้ คนขับรถแวะพักที่พกั ริมทาง มีร้านอาหารมากมาย รายเรี ยงเป็ นแถว เมื่อมองไปจะเห็นทะเลสาบน� ้ำจืดที่เกิดจากเขื่อน กันน� ้ ้ำขนาดใหญ่ นายบอกว่าชื่อเขื่อนล�ำตะคอง ที่ผมสนใจหาใช่วิวทิวทัศน์ไม่ แต่เป็ นปลาดุกย่างตัวโตที่ส่ง กลิน่ หอมฉุยอยูท่ างด้ านหน้ าร้ านต่างหาก ปมไหมมรณะ 13
“ไง มาเลศ” เจ้ านายหันมาทางผมอย่างรู้ใจ “อยากกินปลา ใช่ไหม” “ใช่ครับ” ผมส่งเสียงเหมียวตอบ “ใช่คะ่ ” ถุงเงินตอบบ้ าง “ใครเขาถามหล่อน” ผมหันไปแยกเขี ้ยวใส่พเู ดิลจอมตะกละ “นายเค้ าถามฉันต่างหาก” “ก็ฉนั อยากกินเหมือนกันนี่นา” ถุงเงินแลบลิ ้นแพลบๆ “หมาขี ้ตะกละ” ผมแกล้ งแหย่ “แกน่ะสิ แมวขี ้หวง” ถุงเงินไม่ยอมแพ้ “ขี ้ตะกละ” ผมว่า “ขี ้หวง” ถุงเงินขูใ่ นล�ำคอ “อ้ วนแล้ วยังจะขี ้หวงอีกต่างหาก” “หล่อนว่าใคร” ผมร้ องแม้ ววววว “ว่าแกนัน่ ละ” ถุงเงินเห่าบ๊ อกๆ “ไอ้ อ้วน ไอ้ มาเลศขี ้หวง” “อยากโดนดีเรอะ ถุงเงิน” ผมกางกรงเล็บข้ างหนึ่งขึน้ มา เตรี ยมกระโจนใส่ “เอ้ า เอ้ า พอแล้ วค่ะมาเลศ ถุงเงิน...ไม่ต้องทะเลาะกันค่ะ” คุณบัวเห็นท่าไม่ค่อยดี เลยรี บห้ ามทัพ ก่อนที่เราสองตัวจะพุ่งเข้ า ใส่กนั “ได้ กินทังสองคนค่ ้ ะ” คุณคนสวยหันไปเจรจาอะไรกับแม่ค้า ก่อนจะหยิบปลาย่าง มาสองตัว แบ่งใส่จานให้ เรากันคนละตัว ซึง่ ผมและถุงเงินต่างแทะ กินกันอย่างเอร็ ดอร่อย พอท้ องอิ่ม ได้ กินปลาย่างเนือ้ หวานอร่ อย ผมกับถุงเงินก็ เลยเลิกทะเลาะกัน ต่างคนต่างตังหน้ ้ ากินปลาในจานของตัวเองไป อย่างตังอกตั ้ งใจ ้ แดดร่ มลมตก ลมริ มเขื่อนเก็บน� ้ำเย็นสบาย หลังจากกินอิ่ม 14 ‘พงศกร’
พุงกาง ผมกับถุงเงินก็ เลยนอนกลิง้ เกลือกไปมากับพื น้ ปูนเย็นๆ ก่อนจะผล็อยหลับไปในที่สดุ ผมนอนหลับสนิท ไม่ร้ ู ตวั เลยว่านายอุ้มผมกลับขึ ้นมาบนรถ ตังแต่ ้ เมื่อไร มารู้สกึ ตัวอีกทีเมื่อมือของคุณบัวยื่นมาเกาพุงผมเบาๆ พร้ อมกับส่งเสียงปลุกว่า “ตื่นได้ แล้ วค่ะมาเลศ...เรามาถึงขอนแก่นแล้ ว” ผมงัวเงียลุกขึ ้นมาเพื่อจะพบว่ารถตู้ของเรามาจอดลงที่หน้ า รี สอร์ ตเล็กๆ แห่งหนึ่ง เป็ นรี สอร์ ตที่ร่มรื่ นไปด้ วยพันธุ์ไม้ นานาชนิด กลิน่ หอมของดอกไม้ รวยริ นอยูใ่ นอณูอากาศรอบตัว เหลือบตามอง ดูป้ายก็เห็นเขียนเอาไว้ วา ่ ‘นาถอนงค์รีสอร์ ต’ “โอ้ โห...รี สอร์ ตนี่เป็ นของเพื่อนเธอหรื อบัว” เสียงของเอกอร ท�ำให้ ผมนึกขึน้ ได้ ว่าเพื่อนที่คุณบัวจะมางานแต่งชื่อ ‘นาถอนงค์’ นัน่ เอง “ค่ะ ” คุณ สัต ตบงกชพยัก หน้ า ส่ง สายตามองดูพ นัก งาน รี สอร์ ตช่วยกันยกกระเป๋ าเข้ าไปเก็บ “เป็ นธุรกิจของครอบครัวนาถ ค่ะ...มีโรงแรมในตัวเมืองอีกสองแห่งนะคะ เป็ นโรงแรมขนาดใหญ่ ...รี สอร์ ตนี่อยู่นอกเมืองออกมา นาถจะจัดงานเลี ้ยงแต่งงานที่นี่ค่ะ ก็ เ ลยจัด ห้ อ งพัก ให้ พ วกเราอยู่ที่ รี ส อร์ ต นี่ เ สี ย เลย จะได้ ไ ม่ ต้ อ ง เดินทาง” “น่าอยู่จังเลย” เอกอรท�ำตาโต มองกวาดสายตาไปรอบๆ รี สอร์ ตด้ วยความตื่นตาตื่นใจ “เพื่อนของเธอนี่มีรสนิยมไม่ใช่เล่น นะ” “นาถเรี ยนจบโบราณคดีค่ะ” คุณบัวอธิบาย และนายดุรงค์ ก็พลอยหยุดฟั งไปด้ วย “แล้ วก็มีรสนิยมดีด้วย พอมาท�ำรี สอร์ ตเลย ปมไหมมรณะ 15
ได้ ใช้ ความรู้ ด้ านโบราณคดีผสมกับรสนิยมส่วนตัวในการตกแต่ง ห้ องพักให้ ดสู วยงาม” ผมฟั งคุณบัวอธิบายประวัติความเป็ นมาของเพื่อน และมอง ไปรอบๆ ล็อบบีของรี สอร์ ตด้ วยความสนใจ ที่นี่ตกแต่งเอาไว้ สวยงามจริ งๆ อย่างที่คณ ุ เอกอรว่า เก้ า อี ส้ � ำ หรั บ รั บ แขกเป็ นโซฟาตัว ใหญ่ บุด้ ว ยผ้ า ไหมสี ส ด หมอนที่วางบนเก้ าอี ้ ปลอกก็ท�ำมาจากผ้ าไหมเช่นกัน ตามมุมต่างๆ ของรี สอร์ ตมีรูปปั น้ โบราณและถ้ วยชามรามไห สมัยก่อนประวัติศาสตร์ วางประดับอยู่อย่างเก๋ไก๋ มีแสงไฟสาดจับ ท�ำให้ แลดูเด่น บรรยากาศโดยรวมดูแล้ วคลาสสิกน่าประทับใจสุดๆ ขณะก�ำลังยืนตกลงว่าใครจะพักอยู่ห้องใดนัน่ เอง เสียงร้ อง เรี ยกชื่อคุณบัวก็ดงั มาจากทางด้ านหลัง “บัว...ต๊ าย...ดีใจจังที่ได้ เจอเธอที่นี่” เจ้ าของเสียงเป็ นหญิงสาววัยเดียวกันกับคุณบัว หน้ าตาแต่ง ไว้ จนหนาเตอะ ยากจะบอกว่าดวงหน้ าที่แท้ จริ งของเจ้ าหล่อนนัน ้ เป็ นอย่างไร “สราญจิตต์...จิ๊ตตี ้...” คุณบัวหันไปทางเพื่อน ผมสังเกตว่า ท่าทางของเธอดูไม่คอ่ ยยินดีสกั เท่าไรนักที่ได้ พบกับเพื่อนคนนี ้ “อะไรกันจ๊ ะบัว” คุณสราญจิตต์อะไรนัน่ คงสังเกตได้ เช่นกัน ว่าท่าทางของคุณบัวไม่ได้ ยินดีที่ได้ พบกับหล่อน “เห็นฉันท�ำหน้ า เหมือนเห็นผีเลย...ไม่ดีใจเลยหรื อจ๊ ะ เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ ไม่ได้ พบ หน้ ากันมาตังหลายสิ ้ บปี ...หรื อว่าจะยังไม่ลืมเรื่ องเก่าๆ ที่เราเคยมี ปั ญหากัน” “มาถึงตังแต่ ้ เมื่อไรจ๊ ะจิ๊ตตี ้” คุณบัวฝื นยิ ้มให้ อย่างไม่เต็มใจ นัก เธอทักทายเพือ่ นไปตามมารยาทมากกว่าจะอยากทักอย่างจริงจัง 16 ‘พงศกร’
ซึง่ ผิดไปจากนิสยั ปกติของคุณบัวที่ผมเคยรู้จกั มา “มาถึงก่อนเธอนิดเดียวเอง” สายตาของสราญจิตต์มองไป ยังคุณหมอดุรงค์และคุณเอกอรด้ วยความอยากรู้อยากเห็น “อ้ อ...นี่คณ ุ หมอดุรงค์จ้ะ” คุณบัวหันไปแนะน�ำบุคคลทังสอง ้ “แล้ วนัน่ คุณเอกอร เป็ นญาติของคุณหมอดุรงค์ ส่วนน้ องแมวของ คุณหมอดุรงค์นนั่ ชื่อมาเลศ แล้ วพูเดิลของคุณเอกอรนัน่ ชื่อถุงเงิน” “ต๊ าย...น่ารักน่าชังจริงๆ” สราญจิตต์ยนื่ มือมาแตะถุงเงิน หาก สัญชาตญาณของพูเดิลสาวท�ำให้ ถุงเงินถอยกรู ดและอ้ าปากงับ ปลายนิ ้วของอีกฝ่ ายจนสุดแรง “กรี๊ด...” สราญจิตต์สง่ เสียงร้ องดังลัน่ ด้ วยความตกใจ สะบัด มือที่ถกู กัดจนเลือดออกซิบ “ไอ้ หมาบ้ า...มากัดฉันท�ำไม”
ปมไหมมรณะ 17