ปริศนามาเลศ คดีท่ ี ๕ ตอน คีตสังหาร พงศกร : เขียน ISBN : ๙๗๘-๖๑๖-๗๗๓๕-๖๓-๔ พิมพ์เป็ นตอนๆ ในนิตยสำรหญิงไทย พ.ศ.๒๕๕๒ พิมพ์ครัง้ ที่ ๑ : ส�ำนักพิมพ์เพื่อนดี ตุลำคม พ.ศ.๒๕๕๒ พิมพ์ครัง้ ที่ ๒ : ส�ำนักพิมพ์กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง มีนำคม พ.ศ.๒๕๕๙ สงวนลิขสิทธิ์ตำมพระรำชบัญญัตลิ ขิ สิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘ หมวดนวนิยำย ล�ำดับที่ ๖๖
จัดพิมพ์ โดย ส�านักพิมพ์ กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง ในเครื อ บริษัท กรู๊ ฟ พับลิชชิ่ง จ�ากัด เลขที ่ ๒๙/๑๐๖ วิสต้ ำ อเวนิว วัชรพล แขวงคลองถนน เขตสำยไหม กรุงเทพฯ ๑๐๒๒๐ โทรศัพท์ : ๐๘๕-๖๖๕-๕๔๒๒ โทรสำร : ๐-๒๑๕๓-๐๕๐๐ อีเมล : groove_publishing@hotmail.com เว็ บ ไซต์ : www.groovebooks.com, http://www.facebook.com/groovepublishing บรรณาธิการที่ปรึกษา : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ บรรณาธิการส�านักพิมพ์ : อรรถรัตน์ จันทรวริ นทร์ ประสานงานการผลิต : สุลวัณ จันทรวริ นทร์ พิสูจน์ อักษร : กฤษดำ ศิริกิจพำณิชย์กลู และ เนตรนภำ ณ ถลำง ออกแบบปก : กัญจน์สภุ กั ค์ ยุกตำนนท์ ประสานงานการผลิตปก : จำรุนนั ทน์ ศรี รัตนตรัย รู ปเล่ ม : พฤจิกำ ประสานงานการผลิตรู ปเล่ ม : Aim Graphic House โทรศัพท์ ๐๘๑-๖๒๖-๙๑๒๓ โทรสำร ๐-๒๘๘๓-๖๑๒๑ พิมพ์ที่ : บริษัท เอ.พี. กราฟิ คดีไซน์ และการพิมพ์ จ�ากัด ๑/๘ หมูท่ ี่ ๔ ต.บำงขนุน อ.บำงกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๐-๓ โทรสำร ๐-๒๔๙๗-๖๘๔๔ จัดจ�ำหน่ำยโดย : บริษัท อมรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์ จ�ากัด ๑๐๘ หมูท่ ี่ ๒ ถ.บำงกรวย-จงถนอม ต.มหำสวัสดิ ์ อ.บำงกรวย จ.นนทบุรี ๑๑๑๓๐ โทรศัพท์ ๐-๒๔๒๓-๙๙๙๙ โทรสำร ๐-๒๔๔๙-๙๒๒๒, ๐-๒๔๔๙-๙๕๐๐-๖ Homepage: http://www.naiin.com ราคา ๒๑๐ บาท
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ อะไรเอ่ย? ร้ องเรี ยกเหมียวๆ เดี๋ยวก็มา! และแล้ วมาเลศ ถุงเงิ น และเหล่ามนุษย์ ทาสแมว ก็ ร่วม ผจญภัยกันมาถึงเล่มที่ ๕ ของซีรีส์ปริ ศนามาเลศกันแล้ ว หลังจาก ๔ คดีที่ผ่านมาคงพิสูจน์ แน่ชัดแล้ วว่า ไม่คนใดก็คนหนึ่งในกลุ่ม มนุษย์และเจ้ าสี่ขาเหล่านี ้ ช่างมีดวงสมพงศ์กบั การฆาตกรรมเสีย เหลือเกิน เพราะไปที่ไหนก็มีแต่คนตายให้ ได้ แสดงฝี มือสืบคดีกัน ทังคนทั ้ งเจ้ ้ าเหมียว ในคดีที่ ๕ “คีตสังหาร” นี ้ เป็ นคราวที่คณ ุ เอกอรชวนทุกคน ไปฟั งเทศกาลดนตรี แจซทีห่ วั หิน แน่นอนนอกจากดนตรี แจซเพราะๆ กุ้งเผาตัวโตๆ และปลาหมึกย่างหอมฉุยแล้ ว...ก็ต้องมีคนตายด้ วย! ว่าแต่ใครกันล่ะที่จะตาย จะตายเองหรื อถูกฆาตกรรม แล้ ว ใครในกลุม่ ของมาเลศที่จะต้ องเข้ าไปพัวพันกับการตายครัง้ นี ้...ตาม ไปลุ้นกันต่อได้ เลย ด้ วยรักและปลาหมึกย่าง! อรรถรั ตน์ จันทรวรินทร์ บรรณาธิการที่ปรึกษา
ส�ำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง ในเครื อบริ ษัท กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง จ�ำกัด
ค�ำน�ำนักเขียน คดีที่ ๕ ของปริ ศนามาเลศ เป็ นคดีหนึ่งที่ผม...ในฐานะคน เขียนชอบมาก ด้ วยเป็ นคดีท่ีมีประเด็นน่าสนใจหลายอย่าง โดย เฉพาะเรื่ องราวที่เป็ นดัง่ ภาพสะท้ อนความเป็ นไปในสังคมปั จจุบนั ที่ นักข่าวนิยมขุดคุ้ย สืบหาเรื่ องราวส่วนตัวของศิลปิ นมาตีแผ่ สนใจ แต่จะขายข่าวโดยไม่ค�ำนึงว่าจะสร้ างความเสียหายให้ แก่ผ้ ใู ดบ้ าง หากทังหมดนี ้ ้จะโทษนักข่าวเพียงฝ่ ายเดียวก็คงไม่ถกู หากจะมีใคร เป็ นคนผิดสักคน ผมมองว่าคงไม่พ้นประชาชนอย่างเราๆ ท่านๆ ที่ อยากรู้ อยากเห็ น เรื่ อ งของผู้อื่ น มากกว่ า หากไม่มี ผ้ ูซื อ้ ก็ ค งไม่มี ผู้ขาย หากไม่มีผ้ คู นที่อยากรู้อยากเห็น ก็คงไม่มีนกั ข่าวจอมขุดคุ้ย ฉันใดก็ฉนั นัน้ คีตสังหารลงตีพมิ พ์ในนิตยสารหญิงไทยช่วงต้ นปี พ.ศ.๒๕๕๒ และพิมพ์รวมเล่มในช่วงเดือนท้ ายๆ ของปี เดียวกัน นับเป็ นนวนิยาย ที่แปลกประหลาดเอาการอยู่ เนื่องจากเป็ นคดีที่ ๕ ในชุด แต่รวม เล่มออกมาก่อนคดีที่ ๔ ทังนี ้ ้เป็ นเพราะการวางแผนการเขียนของ ผมมี ก ารเปลี่ ย นแปลงไปเล็ก น้ อ ย หากนั่น ไม่ ใ ช่ ปั ญ หาใหญ่ แ ต่ อย่างใด ด้ วยคดีทงหมดในปริ ั้ ศนามาเลศนันอ่ ้ านตอนใดก่อนหรื อ หลังก็สามารถท�ำได้ ในคดีนี ้ มาเลศจะชวนเราไปเที่ยวเทศกาลดนตรี ที่หวั หินกัน ครับ...จะเกิดอะไรขึ ้นกับพวกเขาที่นนั่ บ้ าง ต้ องมาติดตามไปพร้ อมๆ กันเลยนะครับ ‘พงศกร’ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙
เทศกาลดนตรี
แม้ วววววว... สวัสดีครับ ผมมาเลศไงครับ ยังจ�ำกันได้ ไหมเอ่ย มาเลศก็ คื อ แมวไทยตัว อ้ ว นของคุณ หมอดุร งค์ เจ้ า นาย นัก สื บ ที่ มัก จะพบกับ เรื่ อ งวุ่น ๆ จนเอาตัว เกื อ บจะไม่ร อดมาแล้ ว หลายหนอย่างไรล่ะ ผ่ า นจากคดี ฆ าตกรรมสยองขวัญ คดี ล่า สุด ที่ ท� ำ เอาคุณ สัตตบงกช คนรักของนายดุรงค์เกือบจะต้ องติดคุกที่ขอนแก่น และ นายเองก็เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด๑ ผมก็ค่อยหายเครี ยดขึน้ มาได้ เมื่อคุณหมอดุรงค์กลับมาท�ำตัวสงบเสงี่ยมอยูใ่ นกรอบอีกครัง้ ทุกเช้ าวันจันทร์ นายจะขับรถเต่าสีสวยแสบตาคันเก่าแก่ของ ตระกูลไปท�ำงานที่โรงพยาบาล คุณหมอดุรงค์แกเป็ นหมอนิติเวช ครั บ เลิ ก งานเย็ น ลงก็ ไ ปออกก� ำ ลัง กายที่ ฟิ ตเนส วัน หยุด เสาร์ อาทิตย์ ถ้าไม่ติดว่าจะต้ องขับรถกลับไปหานายพ่อและนายแม่ที่ ๑
เนื ้อความอยูใ่ นปริศนามาเลศ คดีท ี่ ๔ ตอน ปมไหมมรณะ - พงศกร คีตสังหาร 7
ต่างจังหวัด ก็จะพาผมขึ ้นเครื่ องบินไปหาแฟนที่เกาะคาวี ชี วิ ต ของนายด� ำ เนิ น ไปแบบนี ้ เลยท� ำ ให้ ชี วิ ต แมวของผม พลอยเข้ าสูส่ ภาวะปกติไปด้ วย แต่เขาว่ากันว่า เรื่ องลึกลับนักสืบนันเหมื ้ อนกับมีเวทมนตร์ ไม่ใช่หรื อครับ ใครที่หลุดเข้ ามาในวังวนแบบนีแ้ ล้ วละก็มกั จะทน ไม่ไหว เวลาเห็นคดีที่น่าสงสัยครัง้ ใด ก็เหมือนกับนักแสดงที่ได้ ยิน เสียงปี่ เสียงกลองแล้ วอดรนทนไม่ได้ ถูกยัว่ ยุให้ ต้องกระโจนลงเวที อีกครัง้ หนึง่ หลังจากอยูก่ นั อย่างสงบสบายมาพักใหญ่ เรื่ องวุน่ วายก็เกิด ขึน้ อีกจนได้ เมื่อคุณเอกอร ญาติสาว (ที่มักจะคิดว่าตัวเองสวย) ของเจ้ านาย และแม่ถุงเงินพูเดิลตัวแสบของเธอ (คู่กัดของผม) โผล่หน้ ามาที่คอนโดฯ ของนายในเช้ าวันหนึง่ “พี่ดกั๊ ขา” ยายเอกอรส่งเสียงค�ำว่า ‘ขา’ ยาวเหมือนกับแม่นาคพระโขนง ท�ำเอาผมซึง่ ก�ำลังนอนผึง่ แดดอยูท่ ี่ริมระเบียงถึงกับสะดุ้งโหยง “มีอะไรจ๊ ะแอ้ ” นายเปิ ดประตูห้อง โผล่หน้ าออกไปหาญาติ ผู้น้อง ผมอดข� ำไม่ได้ เมื่ อเห็นคุณหมอดุรงค์ สุดหล่อ เหลียวซ้ าย แลขวา มองดูว่ามีผ้ ใู ดผ่านมาในรัศมีหรื อไม่ เพราะเมื่อไม่นานมา นี ้เองที่คณ ุ เอกอรเธอมาส่งเสียงร้ องกรี๊ ดๆ ใส่คณ ุ สัตตบงกช ท�ำเอา ผู้ค นในคอนโดฯ แตกตื่ น แล้ ว เอาไปเล่า ลื อ กัน ว่ า เมี ย หลวงกับ เมียน้ อยของนายมาตบตีแย่งผู้ชายกันถึงที่ห้องพัก๒ “หวัดดี ไอ้ อ้วน” ๒
เนื ้อความอยูใ่ นปริศนามาเลศ คดีท ี่ ๓ ตอน เคหาสน์เชือดใจ - พงศกร
8 ‘พงศกร’
แม่ถงุ เงินชะโงกหน้ ามาจากอ้ อมแขนของนายสาว วันนี ้ขน สีน� ้ำตาลของเธอได้ รบั การเป่ าจนฟูฟ่อง มองดูแล้ วเหมือนกับหมูหย็อง ยังไงยังงัน้ บนศีรษะกลมๆ ของพูเดิลตัวแสบผูกโบสีแดงลายจุด สีขาว มองดูเหมือนกับมินนี่เม้ าส์ “หวัดดี พูเดิลสาวแก่” ผมตอกกลับเข้ าให้ หน็อย...กล้ าดียงั ไงมาเรี ยกผมว่าไอ้ อ้วน ต่อให้ กอ่ นเถอะ ตอนนี ้ผมก�ำลังลดน� ้ำหนักอยูอ่ ย่างสุดความสามารถ ถ้ าเพรี ยวกว่านี ้ละก็...ฮึม่ ! แต่คณ ุ ๆ ก็ร้ ูดนี คี่ รับ ว่าการลดน� ้ำหนักนีไ่ ม่ใช่เรื่องง่ายสักหน่อย ต้ องอาศัยก�ำลังกายก�ำลังใจเป็ นอย่างมาก นี่ถ้าแมวมีสลิมเซ็นเตอร์ เหมือนกับพวกมนุษย์แล้ วละก็ นายคงส่งผมไปเข้ าคอร์ สเสียนาน แล้ ว “กรี๊ ด ไอ้ แมวหมู” ถุงเงินร้ องเสียงแหลมทันที คิว้ ของเธอ ขมวดมุน่ จนโบบนศีรษะกระดิกด้ วยความโมโห “แกกล้ าดียงั ไงยะ มาหาว่าฉันเป็ นพูเดิลสาวแก่” “อ้ าว” ผมแกล้ งท�ำหน้ าเหลอหลา “ก็จริ งนี่นะ อายุป่านนี ้ แล้ วยังไม่มีสามี เขาก็ต้องว่าเป็ นพูเดิลสาวแก่นนั่ ละ” “ไอ้ บ้า” ถุงเงินร้ องบ๊ อกๆ “ฉันไม่อยากมีสามีเองตะหาก มี ไปท�ำไม...มีลกู กวนตัว มีผวั กวนใจ ขออยู่เป็ นพูเดิลสาว หน้ าขาว เป็ นยองใย” “เชอะ” ผมท�ำเสียงขู่ฟ่อในล�ำคอ “ท�ำเป็ นมาพูดอย่างงัน้ อย่างงี ้ ที่แท้ เธอก็หาสามีไม่ได้ มากกว่า” “ไม่จริ ง สวยอย่างฉัน แถมยังไฮโซแบบนี ้ มีแต่พเู ดิลหนุ่มๆ อยากเป็ นแฟนฉันทังเมื ้ อง” ถุงเงินแหกปากกรี๊ดเสียงดังกว่าเก่า “แก ปากร้ ายมากนะยะไอ้ มาเลศแมวหมู ฉันขอแช่งให้ แกอ้ วนเป็ นตุ่ม คีตสังหาร 9
ไปจนตาย” “เชอะ หลงตัวเองเกินไปหน่อยแล้ ว ฉันก็ขอสาปแช่งให้ เธอ เป็ นสาวแก่ไปจนตายเหมือนกัน” เรื่ องอะไรจะยอมให้ ถงุ เงินแช่งผม อยูฝ่ ่ ายเดียว ไม่มีทางซะละ “ไอ้ บ้ า ไอ้ แ มวพ่ อ แม่ ไ ม่ สั่ง สอน” ถุง เงิ น ร้ องเสี ย งแหลม พยายามดิ ้นรนจากอ้ อมแขนของคุณเอกอร ท�ำท่าเหมือนจะลงมา วิ่งไล่ฟัดผม “อ้ าว ยายพูเดิลปากมาก” ผมโก่งตัว ท�ำขนชูชนั ส่งเสียง ขูฟ่ ่ อ เพราะยัวะที่ถงุ เงินลามปามว่าเลยไปถึงพ่อแม่ของผม “เอาละ เอาละ สองตัวนี ้เป็ นยังไงนะ เจอกันทีไรต้ องทะเลาะ กันทุกที” นายดุรงค์เห็นท่าทางของเราสองคน...เอ๊ ย...สองตัว เหมือน จะกระโจนเข้ าใส่กัน เลยรี บเข้ ามาห้ ามทัพด้ วยการอุ้มเอาตัวผม ขึน้ มากอดไว้ ส่วนคุณเอกอรยกมือข้ างที่ว่างตีก้นถุงเงินเสียงดัง เพียะ เล่นเอาพูเดิลตัวแสบจ๋อยไปสนิท “มี อะไรจ๊ ะแอ้ ลมอะไรหอบมาถึงนี่ ” พอเราสองคนเงี ยบ เสียงลงไปแล้ ว นายดุรงค์ก็ถามนายของถุงเงิน พร้ อมกับเชื ้อเชิญ ให้ เธอเดินนวยนาดเข้ ามาในห้ อง “ลมคิดถึงไงค้ า...แอ้ จะมาบอกว่าเตรี ยมเก็บข้ าวเก็บของได้ แล้ วฮ่ะคุณพี่โดนัลดัก๊ ” เอกอรเรี ยกนายผมเสียเต็มยศ “เก็บของ” นายท�ำตาโต ขณะที่ผมท�ำหูผงึ่ “ไปไหนเหรอ มี คดีอะไรให้ สืบอีกหรื อไง” “ใครว่า มี ค ดี กัน คะ พูด ไม่เ ป็ นมงคลเอาเสี ย เลย” เอกอร ถลึงตาใส่คณ ุ หมอดุรงค์ “คราวที่แล้ วที่ขอนแก่นยังไม่เข็ดอีกหรื อไง ไม่เอาแล้ วละแบบนัน ้ เข็ดจนตาย...ไปเที่ยวทีไรได้ เรื่ องทุกที สงสัย 10 ‘พงศกร’
จะต้ องมีตวั กาลกิณีตดิ ไปด้ วยแหงๆ” พูดจบยายเอกอรท�ำท่าชายตามองมาทางผม เหมือนกับจะ บอกเป็ นนัยๆ ว่า แกนัน่ ไงล่ะมาเลศ...ที่เป็ นตัวกาลกิณี “ไม่หรอกน่ะ เป็ นเรื่ องความบังเอิญมากกว่า หรื อไม่ก็เป็ น เพราะโชคชะตาที่ดึงให้ พวกเราต้ องเข้ าไปยุ่งเกี่ยวกับคดีพวกนัน้ ” นายคงเห็นสายตาของยายเอกอรเช่นกัน เลยรี บแก้ ตวั แทน ก่อนที่ ผมจะออกอาการอาละวาดโวยวายขึ ้นมา “ก็หวังว่าอย่างนันนะคะ” ้ เอกอรแกล้ งท�ำเสียงประชด “ไป หนนี ้ถ้ าเกิดเรื่ องอีก แสดงว่าไม่ใครก็ใครต้ องเป็ นตัวกาลกิณีอย่าง แน่นอน” “นายฉันเขาว่าแกเป็ นตัวกาลกิณีแน่ะ ไอ้ อ้วน จ�ำที่คณ ุ หนู ปอนปอนบอกได้ ไหมว่าชื่อมาเลศน่ะเป็ นกาลกิณี ให้ ไปเปลี่ยนชื่อ เสียใหม่” ถุงเงินท�ำลอยหน้ าลอยตา ผสมโรงไปกับเจ้ านายของหล่อน “นายว่าขี ้ข้ าพลอย” ผมอดเถียงไม่ได้ ...ให้ ตายเถอะ เถียง กับใครไม่เคยสนุกเหมือนเถี ยงกับยายถุงเงินนี่เลย “รู้ ได้ ไงว่าชื่อ ของฉัน ตัวของฉันเป็ นกาลกิณี ดูเอาเถอะ...เกิดเรื่ องเกิดคดีความ แต่ละหน ก็อยู่กนั ครบทังเธอ ้ นายเธอ ฉัน นายฉัน กับคุณสัตต- บงกชอีกคน อยู่กนั ตังห้ ้ าคน แล้ วอย่างนี ้จะมาโมเมได้ ยงั ไงว่าฉัน เป็ นตัวกาลกิณี” “เออ...ก็ จ ริ ง ของเธอนะจ๊ ะ มาเลศ” ถุง เงิ น หัว เราะคิ ก คัก ท่าทางน่าหมัน่ ไส้ “อาจจะเป็ นคุณบัวก็ได้ ที่เป็ นตัวกาลกิณี เพราะ คุณหนูปอนปอนก็แนะน�ำให้ เปลี่ยนชื่อเหมือนกัน” “จะบ้ าหรื อไง” ผมขูฟ่ ่ อ ท�ำตัวโก่งขนพองขึ ้นมาอีกวาระหนึง่ ว่ า ใครก็ ว่ า ได้ แต่ ห้ า มมาว่ า คุณ บัว คนสวยแสนดี ข องผมเชี ย ว นะครับ “ฉันว่านายของเธอนัน่ ละ ตัวกาลกิณี” คีตสังหาร 11
“ไอ้ แมวหมู” ถุงเงินร้ องกรี๊ ดเพราะยอมไม่ได้ ที่เจ้ านายสาว แสนสวยถูกพาดพิง “กล้ าดียงั ไงมาว่านายแม่ของฉันยะ นายแม่ ของฉันทังสวยและแสนดี ้ แบบนี ้จะเป็ นตัวกาลกิณีได้ ยงั ไง” “สวยและแสนดี...แหวะ…ฟั งแล้ วจะอ้ วก” ผมแกล้ งแลบลิ ้น ใส่ “กรี๊ ด บ๊ อก บ๊ อก” ถุงเงินเห่าอย่างเอาเป็ นเอาตาย ด้ วย ความโมโหที่ผมบังอาจว่ากล่าวพาดพิงไปถึงนายแม่ของเจ้ าหล่อน “โอ๊ ย หยุด เห่ า ได้ แ ล้ ว ค่ะ ถุง เงิ น ” เอกอรคงจะแสบแก้ ว หู เลยตีก้นถุงเงินอีกหนึ่งเพียะ “ประเดี๋ยวเหอะ ถ้ าขืนยังส่งเสียงดัง อยูแ่ บบนี ้ คุณแม่ไม่พาหนูไปเที่ยวด้ วยเลยนะคะ” ค�ำขูข่ องเอกอรได้ ผล เพราะแม่ถงุ เงินเงียบเสียงลงในทันใด “แอ้ จะชวนพี่ ดั๊กไปเที่ ยวเทศกาลดนตรี แจซที่ หัวหิน เสาร์ อาทิตย์ นีน้ ่ะค่ะ” เอ็ดถุงเงินเสร็ จ เอกอรก็หันมาเอียงคอ ท�ำท่า ฉอเลาะกับนายดุรงค์ของผม “พี่ดกั๊ ว่างหรื อเปล่า” “เสาร์ อาทิตย์นี ้เหรอ” นายท�ำท่าคิด ขณะที่ผมตื่นเต้ น ลุ้น อยากจะให้ เจ้ านายตอบตกลง “อืม...ขอดูปฏิทินหน่อยนะ” นายหยิบปฏิทินตังโต๊ ้ ะมาพลิกไปพลิกมา พร้ อมกับครุ่ นคิด อยูพ่ กั ใหญ่ก่อนจะตอบคุณเอกอรว่า “ดีจงั พี่วา่ งพอดี” “ต๊ ายตาย” เจ้ านายของถุงเงินท�ำท่าทางดีใจออกนอกหน้ า “ดีใจจังเลยค่ะ เพื่อนแอ้ เป็ นสปอนเซอร์ จดั งานครัง้ นีด้ ้ วย เพราะ ฉะนันไม่ ้ ต้องห่วงเรื่ องตัว๋ ” “ต้ องซื ้อตัว๋ ด้ วยเหรอ” นายสงสัย เพราะเคยได้ ยินว่าเทศ- กาลแจซชายทะเล เปิ ดฟรี ให้ ผ้ สู นใจเข้ าชมได้ ตามสบาย “ถ้ ายืนก็ไม่ต้องซื ้อค่ะ” เอกอรส่งสายตาปิ๊ งๆ ให้ นายดุรงค์ 12 ‘พงศกร’
“แต่แอ้ ให้ เพื่อนช่วยจัดที่นงั่ พิเศษให้ ชนิดติดขอบเวทีเลยค่ะ” “แล้ วเราจะไปกลับหรื อพักที่นนั่ ” นายรอบคอบ “ท่าทางคน จะเยอะนะแอ้ ดูอย่างเทศกาลดนตรี ที่เขาใหญ่ เห็นว่ารถติดกัน หลายกิโล กว่าจะเข้ าไปถึงเวทีคอนเสิร์ต ดนตรี ก็เลิกพอดี ไปกัน เยอะๆ แบบนันทั ้ งแย่ ้ งที่พกั แย่งห้ องน� ้ำกันอีกต่างหาก” “คนแน่นแน่ๆ แต่แอ้ จองห้ องเอาไว้ เรี ยบร้ อยแล้ วค่ะ” นาย แม่ของถุงเงินก็รอบคอบเช่นกัน “ช่วงนี ้โรงแรมแน่นมากๆ เลยนะคะ ถ้ าไม่จองเอาไว้ ก่อนละก็ อย่าหวังเลยว่าจะมีที่พกั ” “ดี” นายดุรงค์ยิ ้มกว้ างเห็นฟั นขาวสะอาดเรียงกันเป็ นระเบียบ “แอ้ จองไว้ กี่ห้องล่ะ เพราะคุณบัวจะขึ ้นมากรุงเทพวันศุกร์ พอดี เช้ า วันเสาร์ เราจะได้ เดินทางไปด้ วยกัน” “อะไรนะคะ” คราวนี ้เอกอรร้ องกรี๊ ดเสียงแหลม ไม่แตกต่าง จากหนูถงุ เงิน ผมเดาแล้ วว่าเธอจะต้ องออกอาการโวยวาย ทันทีที่ รู้วา่ คุณสัตตบงกชจะไปด้ วยกันกับเรา “นัง...เอ๊ ย...ยายบัวจะไปกับ เราด้ วยเหรอ” “อ้ าว ก็ไปด้ วยน่ะสิ” คุณหมอดุรงค์ขมวดคิว้ ไม่เข้ าใจว่า เอกอรจะสงสัยเรื่ องอะไร “แต่แอ้ ไม่ได้ จองห้ องเผื่อยายบัวนะคะ” นางมารเอกอรท�ำ เสียงแหลม “จองไว้ กี่ห้องล่ะ สองใช่ไหม” นายรี บดักคอ “ของพี่ห้องหนึง่ ของแอ้ ห้องหนึง่ ” “ก็ท�ำนองนัน” ้ เสียงของเอกอรอุบอิบ “นัน่ ไง” นายยิ ้มกว้ าง “ไม่เห็นจะยากตรงไหน บัวนอนกับแอ้ ก็ได้ ไม่เห็นจะต้ องจองห้ องเพิ่มเลย” “มารคอหอยจริงๆ” เอกอรท�ำหน้ ามุย่ พึมพ�ำเสียงแผ่วในล�ำคอ คีตสังหาร 13
“ว่าอะไรนะแอ้ ” นายคงมัวแต่ฝันหวานถึงเทศกาลดนตรี แจซ จนไม่ทนั ฟั งว่ายายเอกอรพึมพ�ำอะไร “อะไรหอยๆ” “เปล่าฮ่ะ” เอกอรรี บเปลี่ยนสีหน้ ามายิ ้มแย้ มได้ อย่างรวดเร็ ว “แอ้ วา่ ไปหัวหินก็ด ี เราจะได้ กนิ อาหารทะเล จ�ำพวกกุ้งหอยปูปลากัน” “ใช่ ๆ ” นายพยัก หน้ า อย่ า งเห็ น ด้ ว ย “มี ร้ านอาหารทะเล อร่อยอยูแ่ ถวชายทะเลเขาตะเกียบ ต้ องแวะไปให้ ได้ นะ” “น่าเบื่อ” เอกอรท�ำปากขมุบขมิบ “อะไรนะ” นายดุรงค์หนั มาถามอีก...เฮ้ อ...สงสัยนายของผม คงต้ องไปแคะหูเสียแล้ วละฮะ ยายเอกอรบ่นอะไรถึงไม่เคยได้ ยิน กับเขาสักครัง้ “นัง่ เสื่อฮ่ะ” เอกอรไถลไปนอกเรื่ อง “แอ้ ว่า ถ้ าได้ ปเู สื่อนัง่ กินอาหารทะเลกันที่ริมหาดก็คงจะสนุกดี” “แน่นอน…ขอบใจนะแอ้ ทีอ่ ตุ ส่าห์มาชวน” นายยิ ้มจนตาหยี ฝั นหวานถึงเทศกาลดนตรี แจซที่ชื่นชอบ “แค่คดิ ก็สนุกแล้ วละ” คุ ณ สั ต ตบงกชคนสวยเดินทางมาถึง กรุ งเทพฯ ตัง้ แต่ ช่วงบ่ายของวันศุกร์ เรื อจากเกาะคาวีไปส่งคุณบัวที่ภเู ก็ต และคุณ บัวก็นงั่ รถจากท่าเรื อไปที่สนามบินอีกที ถึงแม้ คณ ุ คนสวยจะบอกนายว่านัง่ แท็กซี่ไปที่คอนโดฯ เองได้ หากนายดุรงค์ไม่ยอมหรอกครับ นายยอมวางมีดผ่าศพ โดดงาน ไปรับแฟนสาวที่สนามบินตังแต่ ้ เที่ยง ก่อนเวลาเครื่ องจะลงเกือบ สองชัว่ โมง แหม...ก็นายผมทังรั้ กทังหลงคุ ้ ณบัวอย่างกับอะไร และแน่นอนครับ...ไปรับคุณคนสวยทังที ้ ก็ต้องมีผมไปด้ วย สิ จะพลาดได้ อย่างไรกัน 14 ‘พงศกร’
“ดูสิมาเลศ” คุณบัวรับตัวผมมาจากอ้ อมแขนของนาย ก่อน จะวางลงไปบนเบาะหลัง “ผอมลงไปเยอะเลยนะคะเนี่ย” แม้ ววววววว... ผมร้ องด้ วยความดีใจที่คณ ุ บัวชม ไม่เสียแรงที่เจ้ านายบังคับ ให้ ผมอดอาหารและพาไปเดินออกก�ำลังกาย แหม...สาวๆ ชมแบบนี ้ ท�ำให้ ผมมีก�ำลังใจขึ ้นเยอะเลยครับ “คุณปู่ คุณย่าสบายดีไหมบัว” นายถามคุณบัวหลังจากขึน้ มานัง่ ในรถด้ วยกัน อ้ าว...แล้ วเรื่ องอะไรผมจะนัง่ ตัวเดียวล่ะ ไม่เอา ไม่เอา... คิดแบบนัน ้ ผมเลยรี บกระโดดจากเบาะหลังมานัง่ แหมะลง บนตักคุณคนสวย ส่งเสียงร้ องเหมียวออดอ้ อนให้ คณ ุ บัวเกาคางให้ เบาๆ “ตายแล้ วมาเลศ” นายหัวเราะกับความเจ้ าเล่ห์ของผม “ตัว หนักอย่างกับหมู เดี๋ยวคุณบัวก็ขาหักหรอก ไม่เอา...กลับไปนัง่ ข้ าง หลังตามเดิม” “ไม่เป็ นไรหรอกค่ะพี่ดกั๊ ” คุณบัวพูดเหมือนรู้ ใจผม “มาเลศ ตัวไม่หนักมากหรอก อีกอย่างบัวก็คิดถึงมาเลศด้ วย ไม่เจอกันตัง ้ หลายสัปดาห์” “อย่าตามใจมาเลศนักเลย” นายบ่นทีเล่น มากกว่าหมาย ความเช่นนันจริ ้ งๆ “เสียแมวหมดแล้ ว” “คุณปู่ คุณย่าสบายดีค่ะพี่ดั๊ก” คุณบัวรี บเปลี่ยนเรื่ อง มือ ข้ างหนึ่งของเธอลูบหลังผมเบาๆ “คุณย่ามาลัยยังถามบัวเลยว่า เมื่อไหร่พี่ดกั๊ จะลงไปเยี่ยมอีก” คุณคนสวยยิม้ เห็นฟั นสีขาวสะอาด ผมยาวสลวยของเธอ รวบเอาไว้ หลวมๆ มี ดอกลั่นทมสีสดที่ เก็ บมาจากเกาะคาวี แซม คีตสังหาร 15
เอาไว้ ผมท� ำ จมูก ฟุด ฟิ ดดอมดม ก็ ไ ด้ ก ลิ่น หอมของลั่น ทมหอม รวยริ นมาตามสายลม ผิวของคุณสัตตบงกชเป็ นสีแทนสวย ขับให้ ดวงหน้ าดูเข้ มคม “คงหลังปี ใหม่โน่นเลย” นายว่า “คราวนี ้พี่ว่าถ้ าลาพักร้ อน ได้ ห ลายวัน คงจะเลยไปเยี่ ย มคุณ อาสายสวาทกับ สวลี ที่ เ กาะ หอยมุกด้ วย ไม่ได้ เจอกันนานแล้ ว” นายหมายถึงคุณอาสะใภ้ และลูกสาว ที่ท�ำกิจการฟาร์ มมุก อยู่ที่อีกเกาะหนึ่งซึง่ ไม่ไกลจากเกาะคาวีมากนัก เกาะนันมี ้ ชื่อทาง ภูมิศาสตร์ ว่าเกาะไข่มกุ หรื อ Pearl Island แต่ผ้ คู นเรี ยกติดปาก กันว่าเกาะหอยมุก ผมร้ องเหมียวเบาๆ ด้ วยความสนใจ เนื่องจาก ไม่ได้ พบหน้ าสองคนนันมานานแล้ ้ วเช่นกัน “คุณ อาสายสวาทกับ สวลี เ คยข้ า มมาเยี่ ย มคุณ ปู่ คุณ ย่ า สองสามหน สวลีสวยขึ ้นนะคะ ดูสขุ มุ เป็ นผู้ใหญ่มากขึ ้น” “คราวนี ้บัวเอาเสื ้อผ้ ามากี่ชดุ ” นายถาม ถึงแม้ คณ ุ สัตตบงกชจะมาพักที่คอนโดฯ ของนาย หากเธอ ไม่เคยทิง้ เสือ้ ผ้ าเอาไว้ แถมเวลานอน เธอก็แยกไปนอนอีกห้ อง หนึ่ง เพราะถึงแม้ เธอกับนายจะเป็ นแฟนกันแต่ก็ยงั ไม่ได้ แต่งงาน กัน คุณสัตตบงกชเป็ นกุลสตรี ไทยที่ดีจึงต้ องระมัดระวังตัว ไม่ให้ คนเอาไปนินทาว่าร้ ายได้ “เหมือนเดิมละค่ะ” คุณคนสวยท�ำหน้ างง ไม่เข้ าใจว่านาย จะถามท�ำไม “สองสามชุด บัวกะว่าจะพักอยู่สกั สองสามวันเท่า นันนี ้ ่คะ จะขนมาท�ำไมเยอะๆ” “แอ้ ชวนเราไปหัวหินเสาร์ อาทิตย์นี ้” หมอดุรงค์บอกหญิงสาว คนรัก “มีเทศกาลดนตรี แจซที่นนั่ พอดี แอ้ ได้ ตวั๋ กับจองห้ องพักเอา ไว้ เรี ยบร้ อยแล้ ว” 16 ‘พงศกร’
“จริ งเหรอคะ” คุณสัตตบงกชเบิกตากว้ างด้ วยความตื่นเต้ น แหม...คุณ ครั บ ...ผมอยากให้ คุณ มาเห็ น คุณ บัว ตอนนี จ้ ัง เพราะท่าที่เธอเบิกตากว้ าง แล้ วช้ อนขึ ้นมองเจ้ านายของผมนันสวย ้ สุดๆ สวยจากภายใน สวยธรรมชาติ สวยชนิดยายเอกอรไม่มีทาง สู้ได้ เลยสักนิด “โชคดี จัง เลยนะคะ บัว ได้ ยิ น โฆษณามาหลายเดื อ นแล้ ว แอบนึกในใจว่าอยากไป ไม่คดิ เลยว่าจะได้ ไปจริ งๆ” “เราจะออกเดินทางกันพรุ่ งนี เ้ ช้ า คงต้ องตื่ นเช้ ากว่าปกติ สักหน่อย” นายเล่าแผนที่วางเอาไว้ คร่าวๆ “พี่เช่ารถตู้เอาไว้ จะได้ นัง่ กันไปสบายๆ ไม่เหนื่อย เพราะท่าทางรถคงจะติดแถวเพชรบุรี นานหลายชัว่ โมง” “ดี ค่ะ ตกลง” คุณ บัว ยิ ม้ กว้ า ง แล้ ว หัน มาพูดกับผมด้ ว ย น�ำ้ เสียงอ่อนหวานว่า “มาเลศไปด้ วยใช่ไหมคะ หนูชอบฟั งเพลง แจซหรื อเปล่า” ...ชอบสิครับ นายดุรงค์เปิ ดให้ ผมฟั งบ่อยไป... ไม่ว่าจะเป็ นคุณลุง Nat King Cole ผู้เป็ นต�ำนานเล่าขาน ของศิลปิ นแจซ คุณป้า Ella Fitzgerald ราชินีเพลงแจซระดับ ตัวแม่ หรื อแม้ แต่พ่อหนุ่มรู ปหล่อ Michael Bublé นักร้ องเพลง แจซเสียงดี ทีน่ ายดุรงค์ชอบเปิ ดซีดเี พลงของพวกเขาให้ ผมฟั งบ่อยๆ ...ชอบ ชอบ ชอบ... ผมรี บ ตอบ พร้ อมกับ ซุ ก ศี ร ษะไซ้ ไ ปบนอ้ อ มแขนของคุณ คนสวย แต่ที่คุณบัวได้ ยินคงเป็ นเพียงแค่เสียงร้ องเหมียวๆ ตาม ประสาของแมวเท่านันเอง... ้
คีตสังหาร 17
หั ว หิ น ไ ม่ สิ ้น ม นต์
เช้ าวันรุ่ งขึน้ นายปลุกผมให้ ต่ ืนนอนขึน้ มาตัง้ แต่ ฟ้ายัง ไม่สาง แม้ วววววว... ผมบิดขี ้เกียจ แล้ วซุกตัวกลับเข้ าไปในผ้ าห่ม...แหม อากาศ ก� ำ ลัง สบายแบบนี ้ ใครกัน จะอยากตื่ น นอนล่ ะ ขอนอนต่ อ อี ก ห้ านาทีนะครับเจ้ านาย “มาเลศ ตื่ นได้ แล้ ว” นายดุรงค์ แกล้ งเอานิ ว้ มาจิ ม้ ๆ ที่ พุง กะทิของผม แต่ไม่ได้ ผลหรอกครับ ผมรู้มกุ ของนายเสียแล้ ว “ตื่นๆ ไปเที่ยวกันดีกว่า” นายรู้ ดีว่านอกจากอาหาร มีอีก หนึ่งค� ำที่ สามารถปลุกผมให้ ตื่นขึน้ มาท� ำตาโตได้ นั่นก็ คือค�ำว่า ‘ไปเที่ยว’ นายหันไปถอดเสื ้อผ้ าเตรี ยมอาบน� ้ำ โชว์กล้ ามหน้ าท้ องเป็ น ลอนสวยงาม ก่อนจะเดินเข้ าห้ องน� ้ำไป นายอุตส่าห์ชะโงกมาเขี่ย ผมที่หมกตัวอยูใ่ นโปงผ้ าห่มอีกหนึง่ หน พร้ อมกับย� ้ำว่า “เราจะไปหัวหินกันนะวันนี ้” 18 ‘พงศกร’
หัวหิน... ผมลุกพรวดขึ ้นทันที จริ งสิวนั นี ้วันเสาร์ เราจะไปเที่ยวเทศ- กาลดนตรี แจซกันนี่นา ความที่มดุ หนีเข้ าไปในผ้ าห่มจนลึก ผมเลยหาทางออกไม่ได้ หน�ำซ� ้ำเจ้ านายยังแกล้ งด้ วยการโยนหมอนมาทับบนตัวผมอีกด้ วย ผมก็เลยดิน้ ขลุกขลัก ร้ องแม้ วๆ อยู่ในโปง กว่าจะโผล่ออกมาได้ อีกที นายก็อาบน� ้ำแต่งตัวเสร็ จพอดี พอเราออกจากห้ อ งไป ก็ พ บว่า ยายเอกอรและแม่ถุง เงิ น ตัวแสบมานัง่ รอกันหน้ าสลอนแล้ ว สงสัยใช่ไหมครั บว่าหนึ่งคนกับหนึ่งพูเดิลเข้ ามาในห้ องได้ อย่างไร ก็เมื่อวานนีน้ ายเพิ่งให้ กุญแจส�ำรองกับคุณเอกอรไปชุด หนึ่ง เพราะเธออ้ างว่าคุณอุรวดี มารดาของเธอ ผู้มีศกั ดิ์เป็ นอา ของเจ้ านาย สัง่ เอาไว้ ให้ ขอกุญแจส�ำรองหนึง่ ชุด เผื่อว่าเวลาที่นาย ไม่อยู่คอนโดฯ นานๆ ยายแอ้ จะได้ เข้ ามาดูแลท�ำความสะอาดให้ ได้ โดยสะดวก นายของผมจึงจ�ำต้ องให้ กุญแจกับยายแอ้ ไปทัง้ ที่ ไม่คอ่ ยเต็มใจสักเท่าไร ด้ วยเหตุผลดังกล่าว เช้ าวันนี ย้ ายเอกอรกับแม่ถุงเงิน จึง สามารถสะเดาะกลอนประตูคอนโดฯ แล้ วเข้ ามานั่งเป๋ อเหลอใน ห้ องของนายได้ โดยไม่ต้องใช้ เวทมนตร์ เหมือนกับที่ขนุ แผนชอบท�ำ วันนี ้สองนายบ่าว คนกับน้ องหมาแต่งตัวสีสนั แสบตา คุณ เอกอรนุ่ง กางเกงขาสัน้ สี แ ดงลายจุด สี ข าว สวมเสื อ้ ยื ด แขนกุด สี ช มพูส ด บนศี ร ษะมี แ ว่น กัน แดดอัน ใหญ่ ริ ม ฝี ปากอวบอิ่ ม ทา สีแดงแช้ ดอย่างกับกินเลือดใครมา เอกอรยังสะพายกระเป๋ าพราด้ า ใบโต ดูแล้ วเหมือนกับนักศึกษาสาว...กระชากวัยสุดๆ ถุง เงิ น เองก็ ส วยเด้ ง ไม่ แ พ้ น าย แต่ง ตัว ให้ ตัว เองคนเดี ย ว คีตสังหาร 19
ไม่พอ ยายเอกอรยังจับพูเดิลของเธอสวมกระโปรงบานสีชมพู ลาย จุดสีขาวแบบเดียวกัน ดูแล้ วประมาณว่าคงจะใช้ เศษผ้ าที่เหลือ จากตัดกางเกง มาตัดเป็ นชุดให้ ถุงเงินใส่ ยิ่งผมเห็นท่าทางที่เจ้ า หล่อนนัง่ เชิดหน้ าดูแล้ วน่าหมัน่ ไส้ “ฮะ ฮะ ฮะ...แม้ ว แม้ ว แม้ ว...” ผมกลันหั ้ วเราะไม่อยูเ่ อาจริ งๆ ก็คณ ุ ลองดูสิครับ...ที่สองนาย บ่าวแต่งตัววันนี ้ มันดูบ้องแบ๊ วเหมือนกับตุ๊กตาบาร์ บี ้ยังไงยังงัน้ “ไม่เคยเห็นคนสวยหรื อไง หัวเราะอะไร ไอ้ อ้วน” ถุงเงิ น ปรายสายตามองมาทางผม “หัวเราะตุ๊กตาบาร์ บี ้” ผมตอบไปตามที่คดิ “ตุ๊กตาบาร์ บี ้...ไหนยะ...คุณหมอดุรงค์เล่นตุ๊กตาบาร์ บี ้ด้ วย เหรอ ต๊ าย น่ากลัวนะเธอ ท่าทางแม้ นแมน ไม่น่าเชื่อว่าจะเล่น ตุ๊กตา” ถุงเงินขมวดคิ ้ว เหลียวมองไปรอบๆ ห้ อง ราวจะหาว่าตุ๊กตา ที่ ผ มเอ่ย ถึง นัน้ วางแอบอยู่ต รงไหน แต่พ อหัน ไปหัน มาไม่เ ห็ น มี ตุ๊กตาสักตัว เจ้ าหล่อนเลยนึกขึ ้นมาได้ วา่ ผมประชดต่างหาก ถุงเงิน เลยแหกปากร้ องกรี๊ ดด้ วยความไม่พอใจ “บ๊ อก บ๊ อก ไม่เห็นมีเลยบาร์ บี ้...เอ๊ ะ เดี๋ยวก่อน...ตกลงนี่แก ว่าฉันใช่ไหม ไอ้ แมวหมู” “ก็แล้ วแต่จะคิด” ผมหัวเราะชอบใจ “ไอ้ บ้า” ถุงเงินโวยวายตามประสาพูเดิลสาวแก่ “กล้ าดียงั ไง มาว่าฉันสวย แต่ไม่มีสมองอย่างบาร์ บี ้ยะ” “ฉันไม่ได้ พูดอย่างนัน้ ซะหน่อย” ผมเถี ยงด้ วยการส่งเสียง ขูฟ่ ่ อๆ ในล�ำคอ ใช่ ไ หมครั บ คุณ ๆ...เป็ นพยานให้ ผ มด้ ว ยนะ ผมไม่ ไ ด้ ว่ า 20 ‘พงศกร’
ถุงเงินสวยไม่มีสมองสักหน่อย แค่นินทาว่านายบ่าวทังสองแต่ ้ งตัว เหมือนกับบาร์ บี ้เท่านัน ้ ยายถุงเงินต่างหากที่คดิ เป็ นตุเป็ นตะไปเอง “ไม่ร้ ู ละ แกว่าฉัน” ถุงเงินหลับหูหลับตาเห่าบ๊ อก บ๊ อก “ไอ้ แมวอ้ วน ไอ้ แมวหมู” “โอ๊ ย...พอได้ แล้ วค่ะหนูถงุ เงิน อย่าเห่าเสียงดังสิคะ จ�ำเอา ไว้ วา่ หนูเป็ นพูเดิลผู้ดีนะคะ ไม่ใช่พเู ดิลขี ้ครอก ไร้ สกุลรุนชาติ” แหวะ...ผมแอบแลบลิน้ ใส่...อยู่ต่อหน้ านายดุรงค์ คุณแอ้ เลยจ�ำแลงกายเป็ นนางฟ้าแสนสวย เอ็ดถุงเงินแต่เพียงพอดี ปกติ เวลาที่ถงุ เงินเห่าเสียงดังแสบแก้ วหูแบบนี ้ ถ้ าอยู่กนั ตามล�ำพังละก็ โดนนางปี ศาจเอกอรลุยไปนานแล้ ว หันไปเอ็ดถุงเงินเสร็ จเรี ยบร้ อย เอกอรก็ถือโอกาสเสียบคุณ สัตตบงกชเข้ าให้ อีกคน เธอยกนาฬิกาข้ อมือขึน้ มามอง ท�ำเสียง จิ๊จ๊ะในล�ำคอ พร้ อมกับบ่นพึมพ�ำว่า “เลยเวลานัดมาตัง้ นานแล้ ว ยายบัวมัวพิรีพ้ ิไรอะไรอยู่ได้ เดี๋ยวสายกว่านี ้ก็รถติดหรอก” “เทศกาลดนตรี เริ่ มบ่ายๆ ไม่ใช่เหรอแอ้ ” นายรี บแก้ แทนแฟน สาวคนสวย “พี่ ว่า วัน หยุด แบบนี ไ้ ม่ ต้ อ งซี เ รี ย สหรอก ไปเรื่ อ ยๆ สบายๆ รถติดก็ติดไปสิ ถึงเมื่อไหร่ ก็เมื่อนัน้ เรามีทัง้ ที่พัก มีทัง้ ตัว๋ คอนเสิร์ตแล้ วนี่นา” “นัน่ ละฮ่ะ” เอกอรเห็นนายออกรับแทนคุณบัว ก็เลยหน้ ามุย่ ด้ วยความไม่สบอารมณ์ “คนเราต้ องตรงเวลาสิคะ นัดแล้ วปล่อย ให้ คนอื่นมานัง่ รอนานๆ แบบนี ้ไม่ดีเลยนะคะพี่ดกั๊ แอ้ ว่ายายบัวคง มัวแต่เสริ มสวยอยูล่ ะสิ เลยชักช้ า แต่อย่างว่าละค่ะ...ฮะ ฮะ” ยายเอกอรยกมือขึ ้นมาปิ ดปากหัวเราะด้ วยท่าทางของนาง มารร้ าย หล่อนพูดเองเออเอง โดยมีผมกับนายดุรงค์และถุงเงินนัง่ คีตสังหาร 21
อ้ าปากค้ างท�ำตาปริ บๆ ฟั งข้ อสันนิษฐานของเธอ ราวกับก�ำลังชม ละครน� ้ำเน่าในโทรทัศน์ “ไปเที่ยวด้ วยกันอย่างนี ้ คนไม่สวยอย่างยายบัว ยังไงก็ส้ ู รัศมีความงามของแอ้ ไม่ได้ อยู่แล้ ว เข้ าใจเลยฮ่ะ ว่ายายบัวคงเสีย เซลฟ์ ไม่มีความมัน่ ใจหลงเหลือ เลยต้ องเสียเวลาแต่งหน้ าแต่งตัว นานไปสักหน่อย...ให้ อภัยฮ่ะ ให้ อภัย...คนสวยอย่างแอ้ ให้ อภัยคน อยากสวยได้ เสมอ ฮะ ฮะ ฮะ...” “อ้ า ว คุย อะไรสนุก กัน ใหญ่ เ ลย ใครสวย ใครไม่ส วยคะ แล้ วนี่คณ ุ แอ้ กบั ถุงเงินมาถึงตังแต่ ้ เมื่อไหร่ ขอโทษด้ วยนะคะที่บวั ให้ รอนานไปหน่อย” คุณสัตตบงกชโผล่มาจากห้ องเงียบๆ เล่นเอาเอกอรถึงกับ สะดุ้ง หน้ า ม้ า นไปเพราะไม่ คิ ด ว่ า คุณ คนสวยจะโผล่ม าขณะที่ หล่อนก�ำลังตังป ้ ้ อมนินทาพอดี ผมเห็นนายหันไปมองคุณบัวแล้ วอ้ าปากค้ าง เช้ าวันนีค้ ุณ คนสวยแต่ง หน้ า อ่อ นๆ สวมเสื อ้ ผ้ า ลิ นิ น สี น� ำ้ ตาลอ่อ น กางเกง ผ้ าลินินขาสามส่วน ตัดจากผ้ าเนือ้ เดียวกันกับเสื ้อ แต่เป็ นสีขาว ทุกอย่างดูเรี ยบง่าย หากทว่าดูดีมีรสนิ ยม เข้ ากันดีกับดวงหน้ า สวยหวานของคุณบัว ซึ่งทัง้ หมดนี ด้ ูช่างแตกต่างกับยายแอ้ โดย สิ ้นเชิง ที่ ว่ า นางฟ้ าแตกต่า งกับ นางมารอย่ า งไรนัน้ ก็ ดูตัว อย่ า ง ได้ ชดั ๆ จากคุณสองคนนี ้ละครับ “ไปกันหรื อยังคะ บัวพร้ อมแล้ วละ ที่ ช้าก็ เพราะว่าบัวมัว แต่เตรี ยมอาหารของมาเลศไปด้ วยน่ะค่ะ ช่วงนี ม้ าเลศก� ำลังลด น� ้ำหนัก เลยต้ องจัดอาหารเมนูพิเศษให้ ” คุณบัวส่งยิ ้มหวานให้ กบั ทุกคน แลเลยมาทางผมและถุงเงินด้ วย 22 ‘พงศกร’
...นี่ เห็นไหมฮะ...แม้ วว...ผมท�ำท่าหัวเราะเยาะยายแอ้ ... ความสวยไม่คงที่ ความดีสิคงทน...คนงามอย่างคุณสัตตบงกช งามทังกายและใจจริ ้ งจริ๊ ง... กว่ าที่พวกเราจะได้ ออกเดินทางกันจริ งๆ ตะวันก็สาด แสงแรงกล้ า นกกาโบยบินออกจากรังไปหากินเสียนานแล้ ว รถตู้คนั ที่นายเช่านัน้ เป็ นรถตู้เพดานสูง เจ้ าของถอดเบาะ ที่นงั่ ออกหนึ่งแถว ท�ำให้ ห้องโดยสารภายในโอ่โถง สะดวกสบาย คนขับ รถนัน้ ก็ ค้ ุน เคยกัน ดี เพราะเคยท� ำ งานเป็ นคนขับ รถที่ โ รง พยาบาลของนาย ก่อนจะลาออกมาประกอบกิ จการรถเช่าของ ตัวเอง เพราะเป็ นช่วงเทศกาลพิเศษ ถนนเพชรเกษมจึงมีรถรามาก เป็ นพิเศษ การจราจรติดขัดยาวตังแต่ ้ ถนนพระรามสอง ไปจนเกือบถึง ชะอ�ำ ผมฟั งจากที่นาย คุณบัวและคุณแอ้ นงั่ คุยกันแล้ ว จับความ ได้ ว่ า ปกติ แ ล้ ว การเดิ น ทางจากกรุ ง เทพฯ ไปหัว หิ น จะใช้ เ วลา ประมาณสองชั่วโมงครึ่ งถึงสามชั่วโมง แต่หนนีเ้ รารถติดอยู่นาน ถึงห้ าชัว่ โมง กว่าจะมาถึงที่พกั ซึง่ คุณเอกอรจองเอาไว้ “โอ๊ ย...ทัง้ เหนื่อยทัง้ หิวจะแย่อยู่แล้ ว เห็นไหมคะพี่ดกั๊ แอ้ บอกแล้ วว่าอย่าออกสาย ยายบัวมัวแต่ไถล รถเลยติด กว่าจะ มาถึงนั่งรถจนเมื่ อยก้ น” ยายแอ้ บ่นพึมพ� ำ ขณะที่ แม่ถุงเงิ นนัน้ นอนหลับอุตไุ ม่ร้ ูเรื่ อง แถมยังกรนครอกฟี อ้ ีกต่างหาก “เอาเถอะ” นายแอบหัน มาท� ำ หน้ า เบ้ กับ ผม ก่ อ นจะปั น้ หน้ าหันไปยิม้ ให้ กับญาติสาวจอมจุ้น “ในที่สุด เราก็มาถึงหัวหิน แล้ วนี่จ๊ะ พี่ว่าอย่าเครี ยดนักเลยแอ้ ...วันหยุดนะครับ พวกเรามา คีตสังหาร 23
สนุกสนานร่าเริ งให้ สมกับที่เป็ นเทศกาลดนตรี แจซกันดีกว่า” ทัน ที ที่ โ ผล่ห น้ า ออกมาจากรถ ผมก็ รี บ สูด ลมหายใจด้ ว ย ความสดชื่น อากาศที่นี่สะอาดบริ สทุ ธิ์ ปราศจากมลภาวะเหมือน เมืองใหญ่ที่ผมเพิ่งจากมา ท้ อ งทะเลวัน นี เ้ ป็ นสีเ ขี ยวคราม แม้ จะไม่ส วยงามเหมื อน อย่างที่เกาะคาวีของคุณบัว หากมองดูน่าลงเล่นน� ้ำไม่แพ้ กนั เสียง เกลียวคลื่นสาดซัดผืนทรายดังมาให้ ได้ ยินเป็ นระยะ โมไบล์ เปลือกหอยที่ ทางโรงแรมแขวนเอาไว้ ตามใต้ ต้นไม้ ถูกสายลมพัดพาให้ แกว่งไกว ส่งเสียงดังกรุ๋ งกริ๋ ง เข้ ากันดีกบั กลิ่น อายของท้ องทะเลงาม โรงแรมที่คุณเอกอรจองเอาไว้ นัน้ เป็ นบูติคโฮเต็ลเล็กๆ อยู ่ เลยตัวตลาดหัวหินออกไปทางเขาตะเกียบ ผมเห็นแล้ วอดท�ำตาโต ไม่ได้ เพราะโรงแรมเล็กๆ แห่งนันน่ ้ ารักมาก มีต้นไม้ ใหญ่ขึ ้นร่ มรื่ น ดอกไม้ ในสวนอวดดอกสวยงาม อาคารของโรงแรมไม่ได้ เป็ นตึกสูงเหมือนกับโรงแรมอื่นๆ ใน ละแวกเดียวกัน แต่มีแค่สองชันเท่ ้ านัน ้ ตัวอาคารทอดยาวขนานไป กับชายหาด ทุกห้ องจึงเห็นวิวทะเลเหมือนกันหมด นายพูดกับคุณบัวว่าชอบแนวความคิดแบบนีม้ าก เพราะ โรงแรมชายหาดที่ดีควรจะปลูกให้ กลมกลืนไปกับสภาพแวดล้ อม ไม่ท�ำลายธรรมชาติชายหาด ไม่ควรสร้ างหลายชันมากจนเกิ ้ นไป เพราะยิ่งสร้ างโรงแรมสูงเท่าไร นอกจากสิ ้นเปลืองทรัพยากรธรรม- ชาติแล้ ว ยังท�ำลายความงามของท้ องทะเลและชายหาดอีกด้ วย คุณแอ้ จองห้ องพักเอาไว้ สองห้ อง ตอนแรกเธอท�ำท่ามัว่ นิ่ม จะถือกระเป๋ าเสื ้อผ้ าเดินตามนายมาที่ห้องของเรา แต่โชคดีที่คณ ุ บัวรู้ ทันแผนชั่วร้ ายของนางมารเอกอร เลยรี บจูงมือให้ เดินไปอีก 24 ‘พงศกร’
ห้ องหนึง่ ซึง่ อยูถ่ ดั ไปไม่ไกล ห้ องนันมี ้ เตียงเล็กสองเตียง ถึงตอนนี ถ้ ุงเงินยังนอนหลับคอพับคออ่อนอยู่ในอ้ อมแขน ของคุณเอกอร...ให้ ตายเถอะ อะไรจะง่วงได้ ถงึ เพียงนี ้ พอเข้ า ไปในห้ อ งพัก ของเรา ผมก็ ยิ่ ง ชอบใจ เพราะเตี ย ง ใหญ่ที่อยู่ตรงกลางนันหนานุ ้ ่มชวนนอนยิ่งนัก นี่ดีนะที่นายไหวทัน พาคุณบัวมาด้ วย ไม่อย่างงันยายแอ้ ้ อาจจะหาทางปี นห้ องเข้ ามา ปลุกปล� ้ำนายได้ งา่ ยๆ เพราะบรรยากาศของโรงแรมดูแล้ วโรแมนติก ไม่ใช่เล่น เราตกลงกันว่าจะพักผ่อน รือ้ กระเป๋ าเดินทาง ล้ างหน้ าล้ างตา ประมาณครึ่ งชั่วโมง จากนัน้ ก็ จะออกมาเจอกันที่ ล็อบบีโรงแรม จากนันคุ ้ ณแอ้ ก็จะพาพวกเราแวะไปหาเพื่อนที่เป็ นสปอนเซอร์ ใหญ่ จัดงานเทศกาลดนตรี แจซริ มทะเลในครัง้ นี ้ เมื่อเราไปพบกันอีกครัง้ ตามนัดที่ลอ็ บบีนน ั ้ ปรากฏว่าถุงเงิน ตื่นนอนเรี ยบร้ อยแล้ ว ความที่เจ้ าหล่อนนอนหลับมาจนเกือบตลอด ทาง ท�ำให้ หน้ าตาของพูเดิลจอมแก่นกระดี๊กระด๊ าสดชื่น พอเจอ หน้ าผมเธอก็กระดิกหางทักทายอย่างอารมณ์ดี ...เฮ้ อ...ก่อนจะมายังทะเลาะกันอยูเ่ ลย นี่ถงุ เงินท�ำท่าเหมือน ลืมไปหมดแล้ วว่าทะเลาะกัน ช่างแปรปรวนเหมือนเจ้ านายของเจ้ า หล่อนไม่มีผิด! “ที่นี่จดั งานดนตรี แจซริ มชายหาดมาหลายปี แล้ วฮ่ะ” เอกอร บรรยายอย่างคนรู้จริ ง เธอว่าเธอมาเที่ยวเทศกาลเพลงแจซนี่หลาย หนแล้ ว “บางปี ไปจัดเวทีที่ริมหาด บางปี ก็จัดที่สถานีรถไฟ บาง ปี ก็ประชันกันสองเวทีเลย แต่ส�ำหรั บปี นี ้ เวทีหลักๆ จะไปจัดอยู ่ แถวๆ เขาตะเกียบค่ะ แต่เห็นว่าเอาเข้ าจริ ง จะมีหลายเวทีให้ นัก ร้ องได้ ประชันกัน ไล่เรื่ อยมาตังแต่ ้ หาดหัวหินเลย” คีตสังหาร 25
“เขาตะเกียบ...ไกลเหมือนกันนะคะ” คุณบัวชะโงกหน้ ามา ขอออกความเห็นบ้ าง “แต่ใกล้ โรงแรมเรานิดเดียว” “คาดการณ์กนั ว่าจะมีคนเดินทางมาจากกรุงเทพและจังหวัด ใกล้ เคียงเยอะมาก ก็เลยต้ องจัดให้ ไม่เหมือนกับทุกปี ” ผมว่ายายเอกอรคงจะท�ำการบ้ านมาดี จึงเล่าด้ วยความสนุก สนานเสียจนทุกคนมองเห็นภาพงานเทศกาลดนตรี ที่แสนจะเร้ าใจ “เพื่ อ นแอ้ รั บ ประกัน ว่า ถูก ใจคนรั ก เพลงแจซแน่ ๆ เพราะ ที มงานเนรมิตหัวหินให้ เป็ น Jazz Town มี การประดับธง เปิ ด เสียงเพลงแจซตามสาย ติดโฆษณาที่สามล้ อ รถรับจ้ างและทัว่ ทัง ้ เมืองหัวหิน แถมยังมีรถรับ-ส่งผู้ที่จะมาชมคอนเสิร์ตด้ วยนะจ๊ ะ” “น่าสนใจจังนะคะพี่ดกั๊ ดูนั่นสิคะมีร้านขายขนมเยอะแยะ เลย” คุณบัวชีช้ วนให้ นายมองดูร้านรวงเล็กๆ ที่ตงเรี ั ้ ยงรายอยู่ริม ถนนที่รถตู้ของเราวิ่งผ่านไป แม้ ตอนนี ้เพิ่งจะบ่าย ดนตรี ยงั ไม่เริ่ ม แสดง หากมีผ้ ูคนเดินสวนกันไปมาทัง้ ไทยทัง้ ฝรั่ ง แลดูคึกคักน่า สนุก “แถวนี เ้ ขาเรี ย กตรอกแจซย่ ะ ยายบัว ” คุณ แอ้ ว่า “ธัช ชัย เพื่อนของฉัน จัดให้ มี ‘Jazz Alley’ ซึ่งเป็ นร้ านค้ าเล็กๆ เรี ยงเป็ น รายทางระหว่างเวทีแต่ละแห่ง มีร้านเยอะแยะไปหมด...ร้ านถักเปี ย ร้ านเพนท์เล็บให้ สวยงาม ร้ านขายของโอท็อประดับ ๕ ดาว แล้ ว ยังมีร้านค้ าอื่นๆ อีกเยอะมาก” “น่าสนุกจังเลย เรามาแค่สองวันจะพอเหรอคะเนี่ย” คุณบัว ท�ำตาโต เหลียวมองดูรอบๆ กายด้ วยความสนอกสนใจ “น่าจะอยู ่ ต่อหลายๆ วันนะคะ” “เทศกาลมีแค่สองวันย่ะ” นายแม่ของถุงเงินท�ำเสียงเหมือน เยาะเย้ ย “จะอยู่ท�ำไมนานๆ เปลืองนะยะยายบัว รู้ หรื อเปล่าว่า 26 ‘พงศกร’
ห้ องพักที่หัวหินช่วงนี แ้ พงมากๆ นี่ ถ้าไม่ได้ ธัชชัยช่วยจองให้ ละก็ อย่าหวังว่าจะได้ ราคาพิเศษแบบนี ้เลย” “ธัชชัย...อืม...ธัชชัย” นายดุรงค์ขมวดคิ ้ว “พี่ไม่เห็นเคยได้ ยินชื่อเพื่อนของแอ้ คนนี ้เลย เขาเป็ นใครกันนะ ท่าทางใหญ่โตไม่ใช่ เล่น” “ว้ าย ว้ าย” คุณเอกอรท�ำท่ากรี๊ ดกร๊ าดจนเกินงาม “หึงแอ้ เหรอค้ าพี่ดกั๊ แหม แหม เพื่อนฮ่ะ ไม่มีอะไรกันสักหน่อย” “หึง” นายกับคุณบัวร้ องเสียงแหลมออกมาพร้ อมๆ กัน จากนัน้ คุณหมอดุรงค์ก็พดู ต่ออีกว่า “ใครหึงแอ้ กนั พี่ไม่ได้ หงึ แอ้ สกั หน่อย” แหม...คุณครับ...อยากให้ คณ ุ เห็นหน้ ายายเอกอรตอนนี ้ซะ เหลือเกิน รับรองได้ ว่าคุณๆ จะต้ องหัวเราะออกมาด้ วยความตลก ขบขัน เพราะสีหน้ าของเธอดูเหมือนคนก�ำลังอกหักไม่มีผิด “ไม่ได้ หงึ แล้ วถามท�ำไมยะ...เอ๊ ย...คะ” พอตังหลั ้ กได้ เอกอร ก็ท�ำเสียงชาเย็นใส่คณ ุ หมอดุรงค์สดุ หล่อของผม “ก็แค่อยากรู้” นายยักไหล่ “แต่ถ้าแอ้ ไม่อยากเล่าก็ไม่เป็ นไร นะ พี่แค่สงสัยว่าไม่เคยได้ ยินแอ้ เล่าถึงเพื่อนคนนี ้มาก่อน จูๆ่ ก็โผล่ มา แถมยังช่วยเราซื ้อตัว๋ จองโรงแรมให้ แบบนี ้ต้ องไม่ธรรมดาแน่” “ธัชชัยกับแอ้ เป็ นเพื่อนกันตังแต่ ้ อนุบาลโน่นค่า” นายแม่ของ ถุงเงินลากเสียงยาว “ธัชชัยเป็ นลูกชายคนเดียวของบริ ษัทเบียร์ ...” เอกอรเอ่ยชื่อ บริ ษัทน� ้ำเมายักษ์ ใหญ่ ที่ผมบอกออกไปคุณๆ ทุกคนจะต้ องร้ องอ๋อ กันเป็ นแถว “พอขึ ้นประถม คุณพ่อคุณแม่ก็สง่ ธัชชัยไปเรี ยนที่องั กฤษจน คีตสังหาร 27
จบปริ ญญาโท จากนันก็ ้ กลับมาช่วยกิจการของที่บ้าน แอ้ เจอกับ ธัชชัยอีกครั ง้ เมื่อตอนเลีย้ งรุ่ นช่วงต้ นปี น่ะค่ะ จากนัน้ ก็ติดต่อกัน เรื่ อยมา ทีนี ้พอบริ ษัทของธัชชัยเป็ นสปอนเซอร์ ของเทศกาลดนตรี เขาเลยได้ ตวั๋ ราคาพิเศษหลายใบ แอ้ เลยใช้ เส้ นฝากให้ ธัชชัยช่วย จองโรงแรมให้ ด้วย” “เยี่ยมจริ งๆ” นายชมจากใจ “ได้ ยินว่าบริ ษัทของเพื่อนแอ้ เป็ นคนคัดนักร้ องมาร่วมงานเทศกาลด้ วยใช่ไหม” “ใช่ค่ะ” เอกอรท�ำท่าทางภูมิใจ ราวกับเป็ นคนจัดงานเสีย เอง “ธัชชัยรู้จกั นักดนตรี นักร้ องเพลงแจซหลายคน นักร้ องที่จะมา แสดงในเทศกาลนี ้ผ่านการคัดเลือกมาเป็ นอย่างดี” “ส่วนมากเป็ นนักร้ องฝรั่งเกือบทังหมดเลยนะคะ” ้ คุณสัตต- บงกชตังข้ ้ อสังเกต “ใช่” เอกอรว่า “ส่วนมากแล้ วนักร้ องแจซเป็ นฝรั่ง นักร้ อง ไทยมีน้อยมากที่ร้องเพลงแนวนี ้ แทบจะนับคนได้ เลย” “เอ๊ ะ” คุณบัวขมวดคิว้ ชี ม้ ื อไปที่ ป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ ข้ า งถนน ผมเหลื อ บมองตามมื อ ที่ คุณ คนสวยชี ้ ก็ เ ห็ น ภาพของ นัก ร้ องหนุ่ม หากหน้ า ตามองดูห วาน แถมรู ป ร่ า งยัง อ้ อ นแอ้ น ราวกับสุภาพสตรี “เก่ง กฤษฎา มาร้ องเพลงในงานนี ้ด้ วยหรื อคะ” “ใช่นะ่ สิ” เอกอรพยักหน้ าพร้ อมกับถอนใจ “เก่ง กฤษฎา เป็ นนักร้ องลูกทุ่งไม่ใช่หรื อ” นายขมวดคิว้ บ้ าง “แล้ วมาร้ องแจซได้ ยงั ไง” “เรื่ องมันยาวฮ่ะ” เอกอรถอนใจแล้ วถอนใจอีก “รอให้ เจอกับ ธัชชัยก่อนเหอะ แล้ วลองให้ ธัชชัยเล่าเรื่ องนี ้ให้ พี่ดกั๊ ฟั งเอง รับรอง ว่าสนุก...มันหยดติ๋ง ตบกระจายยิ่งกว่าละครแม่ผวั กับลูกสะใภ้ อีก ฮ่ะ” 28 ‘พงศกร’
“นวนิยายชุดปริศนามาเลศ คดีท่ ี ๑-๖”
ทะเลราตรี
มาลีสเี ลือด
ื ดใจ เคหาสน์เชอ
ปมไหมมรณะ
คีตสงั หาร
ประภาคารอาถรรพณ์