November 2009
1
Colofon Redactie Joyce Buikhuisen Guido Meijer Renee Kleine Deters Mark de Boer Inger van den Bosch Marle de Jonge Sicco de Knecht Thijs Rinsma Linde van Schuppen Annette van Baalen Kaft: Guido Meijer
JB GM RKD MB IvdB MdJ SdK TR LvS AvB
Spelling: Joyce Buikhuisen en Marle de Jonge Lay-out: Thijs Rinsma, Joyce Buikhuisen
Bestuur CONGO Algemeen Studievereniging CONGO Kruislaan 318 1098 SM Amsterdam Telefoon: 020-525 7853/7863 Email: info@congo.eu
Jaargang 20, nummer 5 Gymnorhina is de periodieke uitgave van CONGO, studievereniging voor studenten biologie, pyschobiologie en biomedische wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Het blad wordt neergelegd in de gebouwen van de Faculteit der Biologie. Als u 10 euro overmaakt op girorekening 4602231 ten name van CONGO o.v.v. Gymno abonnement, wordt de Gymno een jaar lang thuisgestuurd. Oplage: 275 exemplaren
Copyright Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm, fax of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie. De redactie behoudt zicht het recht voor stukken in te korten of niet te plaatsen.
2
Voorzitter RenĂŠe Rooijmans renee.rooijmans@ gmail.com
Vice-Voorzitter Thomas Swierts thomasswierts89@ hotmail.com
Actiecommissaris Maarten van Gemert maartenvgemert@ hotmail.com
Redactiecommissaris Joyce Buikhuisen joyce.buikhuisen@ gmail.com
Boekencommissaris Thomas de Jong abczzz13@gmail.com
Onderwijscommissaris Anna Ridderinkhof aridderinkhof@gmail.com
Penningmeester Feestcommissaris Bart Appelhof Wendy Beekman b.appelhof@gmail.com wendybkmn@gmail.com Introcommissaris Secretaris Noortje Grijseels Sylvie Lesuis noortjegrijseels@gmail. sylvie.lesuis@gmail.com com
November 2009
In h o u d so p g av e Redactioneel Van de voorzitter Congo’s agenda
4 5 6
Jaartje Rietveld Cultureshock Sydney Na je studie Het CONGres Sfeerbeeld van de Kockengense polder Fancy music for fancy people Filmrecensie Bestuur gezocht De eerstejaarscommissie Verslag eerstejaarsweekend PathĂŠ vs. Cineville Kroegentocht door Amsterdam Verseksualisering van de samenleving Boekrecensie Digitaal boeren Het paleo-dieet
7 8 10 13 14 16 17 18 19 20 22 24 25 26 28 30
Vrolik & Groot
32
November 2009
3
Van de redactie Poldermodel Een tijd geleden deponeerde onze eigen prinses Maxima de stelling dat dé Nederlandse identiteit niet bestaat. Rellen alom, politici struikelden over elkaar om hun afkeur te uiten over deze speech. Want Nederlanders zijn stiekem best trots op hun eigen landje en hun gewoontes. Ik ben er zelf nog niet over uit, bestaat er zoiets als een Nederlandse identiteit? Dat er zoiets bestaat als een Nederlandse cultuur, is een ding dat zeker is. Daar waar de gemiddelde toerist in Amsterdam denkt aan molens, bloembollen, wiet en hoeren, weten wij dat er nog zo veel meer tradities zijn die wij gekke Hollanders koesteren. Nederland is ook boerenkool met worst, Johannes Vermeer, Vincent van Gogh, Rembrandt van Rijn en al die andere grootmeesters, de Gaypride, traditioneel koekhappen met koninginnedag, volledig gehuld in oranje onze voetballers aanmoedigen, gore surprises maken met Sinterklaas, schaatsen, mooie spreekwoorden als ‘van de ratten besnuffeld zijn’ en ga zo maar door. Misschien dat een deel van de Nederlandse identiteit benoemd kan worden als we denken aan het feit dat het grootste gedeelte van Nederland stiekem onder de zeespiegel ligt. Zoals de reclames van rijkswaterstaat ons altijd duidelijk maken: Nederland leeft al honderden jaren met water. Vroeger moesten polderbewoners samenwerken om hun schaapjes op het drogen te houden. Het lijkt alsof ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ het gezegde is dat Nederlanders toch maar vooral ter harte moeten nemen, maar ik denk dat doordat we moesten samenwerken om te overleven in de polder, we een grote mate van tolerantie hebben ontwikkeld. Eigenlijk is het dus helemaal niet zo gek wat Maxima zei. Nederlanders verschillen heel erg in identiteit omdat we tolerant zijn en anderen dus laten begaan in hun doen en laten. Dat er bepaalde geblondeerde types uit het zuiden van het land zijn die iets minder tolerant zijn tegenover de ‘nieuwe Nederlanders’ moeten we dan maar op de koop toe nemen. We kunnen ons uberhaupt afvragen of Limburg wel bij Nederland hoort... Ik vind het juist fijn dat wij Nederlanders zo verschillend zijn, maar hou ook wel van dat kneuterige in de Nederlandse cultuur. Sinterklaasavond valt dit jaar op zaterdag, en ik vrees dan ook dat ik die avond met mijn familie op de bank eindig om te kijken naar de extra lange aflevering van Ik hou van Holland. Hè, gezellig... Liefs, Joyce Buikhuisen Redactiecommissaris
4
November 2009
Van de voorzitter CultivaCie November 2009, Amsterdam
Nog nooit eerder in Congo’s geschiedenis heeft een hype zo veel grip gehad op onze leden. Eerlijk gezegd zou ik niet eens meer weten wie de eerste was, die aanstichter van dit verschrikkelijk uit de hand gelopen incident. Daarvoor ging het allemaal te snel, het kwam als een vloedgolf en nam ons mee in een stroomversnelling die voor niets zou wijken. Hier en daar was er een enkeling die zich op de oever staande wist te houden, vraag me niet hoe. Zij keken zwijgend toe hoe de massa werd meegesleurd… Voor degenen die het nog niet snappen, ik heb het over Farmville, ‘het spel’ van de afgelopen tijd, gespeeld via het gezellige communicatie medium Facebook. Ik heb met eigen oren vernomen dat er mensen zijn geweest die speciaal om het plattelandspel te spelen een account hebben aangemaakt. Dat is ongeveer hetzelfde als een iPhone kopen, puur en alleen zodat je het (ook heel vette, maar minder bekende) spelletje 7Colors kunt spelen. En dat gaat ver, best wel ver. Op een gegeven moment was het zelfs zo erg, dat er in de Congokamer en omstreken (Science Park) uitsluitend laptops en computers aanstonden met dit spel draaiende op volle toeren. Elkaar cadeaus aanbieden, bladeren ruimen op de boerderij van je ene buuf en een zielig, lelijk eendje van je andere buuf adopteren. Er werden op feestjes ervaringen uitgewisseld, mensen gaven elkaar tips over hoe snel meer ervaringspuntjes te verkrijgen, er ontstond een heuse beweging. Ik kan het denk ik als volgt stellen, het was niet langer gewoon een spelletje, het werd een levenswijze. Gelukkig komt aan alles een eind, zo ook aan deze hype. We werden de afgelopen week gewaarschuwd door de media, een verslaving staat op de loer, met inmiddels wereldwijd meer dan 64 miljoen spelers (GODMILJAAR DAS VEEL) met een gemiddelde van 7 uur seeden en harvesten per dag. Gelukkig begint het binnen Congo weer rustig te worden en staat er weer gewone muziek op in de Congo kamer, in plaats van het gekke Farmville deuntje en de koeiengeluiden. Wat uitwijst dat we verstandige mensen zijn, die even pieken en het dan weer afbouwen. Toch vond ik het mooi om te zien, zoveel verbondenheid door een spel. En een hoop ambitie, want iedereen wilde in het hoogste level bereiken. Al geruime tijd staat er een (inmiddels) legendarisch figuur binnen Congo op de eerste plek (althans bij mij) en uit respect heb ik een commissie opgezet die hij gaat leiden. Het is mij een eer om aan u voor te stellen, de voorzitter van de CultivaCie, Thomas ‘de UberFarmer’ de Jong. Tot ziens in de Congo kamer en fijne Sinterklaasavond(en), want dat is ook ’n soort nationale, jaarlijks terugkerende hype waaraan we blijven meedoen… Liefs, Renée Rooijmans De voorzitter November 2009
5
CONGO’s Agenda December Do 03 Congo’s Open Podium Op 3 december is het weer tijd voor het Open Podium van Congo in theater de Cameleon. Iedereen die een leuk stukje weet of iets anders heel mooi theatraals kan produceren mag mee doen. Ook alle commssies laten hier meestal hun kunsten zien en het is altijd supergezellig. Wil je meedoen? Dat kan! Meld je aan via activiteiten@congo.eu Kaartverkoop is gestart! Koop nu je kaartje in de Congokamer. 3 euro voor leden en 4 euro voor niet-leden Ma 07 Congo’s Gala - Casino Royal U bent uitgenodigd om op 7 december in de luxe zaal van Club Marcanti het gala van Congo te ervaren. Om deze avond tot een goed einde te volbrengen zal de avond bestaan uit de live band Co-starring en DJ Wiebthroat. Aanvang van de avond is 10 uur pm. De laatste genodigde zal om 0.30 am worden binnengelaten. Ter voorbereiding adviseren wij U op Uw pokerface te oefenen. Informatie over de toegangskaarten tot dit feest wordt u op een later te noemen tijdstip verstrekt. Wo 09 Congo’s CONGres: Sex, an evolutionary succes story Elk jaar organiseert de Congrescommissie het CONGres, een conferentie waarbij elk jaar weer een ander disciplinair thema centraal staat. Na het succes van voorgaande jaren is er dit jaar weer een nieuwe commissie opgestaan om een onvergetelijk congres te organiseren met het volgende thema: Sex, an evolutionary success-story. Zie voor meer info: www.congocongres.nl
Januari Ma 04 - Do 08 Boekverkoop II Tijdens deze boekverkoop worden boeken verkocht aan tweede- en derdejaars studenten. Meer info volgt. Do 14 (2) Euro Bowlen Het is weer tijd voor een potje bowlen! Voorafgegaan door een borrel in de Epsteinbarr (die bar in het AMC). Gezelligheid alom, en dit alles voor een luttele 2 euro. Houd de site in de gaten voor meer informatie! En nog een leuke bijkomstigheid voor alle Berlijngangers! Als terugbetaling voor de Berlin ZOO mogen alle berlijngangers gratis bowlen. Reden genoeg om te komen en je bowlskills aan iedereen te showen.
6
November 2009
Rietveld Een jaartje oriënteren op beeldende kunsten Na een bachelorstudie gaan veel studenten meteen door met een master, terwijl anderen er een jaartje tussenuit gaan of gaan werken. Ik wilde eens totaal wat anders proberen dan psychobiologie, namelijk de kunstacademie. Kunst heeft me altijd wel geïnteresseerd en ik was van kinds af aan al een vervent tekenaar, dus een jaartje besteden om er wat dieper in te duiken leek me geen slecht idee. En als ik toch in Amsterdam zit, waarom niet naar de Gerrit Rietveld Academie? Daar kun je een orientatiejaar doen, waarbij je elke zaterdag van een tot vijf met allerlei onderwerpen bezig gaat, opgedeeld in schilderen, tekenen, sculptuur en design. Nu hoor ik wel eens dat er op de Rietveld “allemaal van die vage mensen” zitten. Op het orientatiejaar merk ik daar weinig van. In mijn klas zitten gewoon veel verschillende mensen die allemaal wel iets met kunst hebben, maar (nog) geen die-hard Rietvelders zijn. In mijn klas zijn de meesten tussen de 20 en de 30 jaar, met nog een paar tieners en veertigers die (moi meegerekend) vaak ook niet weten wat ze met een opdracht aanmoeten. Maar, toegegeven, de opdrachten die we elke week maken kun je inderdaad wel breed of vaag noemen, zoals “Neem afval mee van de laaste vijf dagen, maak daar een selectie van en maak daarmee een sculptuur waarin de selectie die je hebt gemaakt het best tot zijn recht komt”. Maar een vastomlijnde opdracht zou ook niet echt interessant zijn: dan is erg weinig ruimte voor je eigen interpretatie, en op de kunstacademie gaat het er toch om dat je eigen ideeën en manieren van werken ontwikkelt. De opdrachten zijn zo onbepaald, zodat je de mogelijkheid hebt ze naar je hand te zetten, om eruit te halen wat jou interesseert. Op die manier komt iedereen met totaal verschillende werken op de proppen en dat is iedere week weer erg leuk om te zien. Wat ook belangrijk is bij de Rietveld, is dat er wordt uitgegaan van een idee of concept achter je werk. Je kunt wel, zoals ik voor het grootste deel van mijn tienerjaren gedaan heb, leuke tekeningen maken, maar de vraag is natuurlijk wat je daarmee uitdrukt, of wilt laten zien. In mijn geval waren dat vooral verbeeldingen van Lord of the Rings-achtige krijgers en monsters, landschappen en dingen uit computerspelletjes, maar volgens het vrouwtje die mijn toelating afnam was dat toch “een beetje kinderlijk allemaal”. Maar ik moest toch zoveel mogelijk schetsen meenemen??!! Nee oke, ik snap wel dat de gelaagdheid ver te zoeken was... Maar conceptuele kunst, een stroming in de beeldende kunst waar de Rietveld zich mee bezig houdt, schijnt ontoegankelijker te zijn dan andere stromingen, omdat hierin kunstwerken op zichzelf proberen te staan. In het extreme doorgevoerd zou je een conceptueel kunstwerk alleen snappen als je van tevoren uitleg krijgt waarover het gaat. Dat lijkt mij op het eerste gezicht niks, maar ik kan me voorstellen dat er ook gradaties mogelijk zijn. Tijdens het orientatiejaar kun je ook de colleges van het Studium Generale volgen, maar daar heb ik tot dusver weinig gebruik van gemaakt. Het laatste college wat ik gevolgd heb was (letterlijk) een lezing – door iemand van de UvA – die doorspekt was met termen en ideeën van filosofen zonder dat daarbij duidelijk uitgelegd werd wat deze nu inhielden. Ik werd er een beetje moe van. Zo werd er tussen neus en lippen door even iets genoemd over Bergsoniaanse denkbeelden, terwijl ik toevallig twee weken eerder een hele lezing had gevolgd over de filosoof Bergson wat ik best ingewikkeld vond. Maar de andere lezingen waren misschien interessanter. Om af te sluiten: wat ik iedereen aanraad die wel eens met de gedachte speelt om zich meer in de kunsten te verdiepen: doe een vooropleiding bij een academie, dan merk je vanzelf of het leuk is. Het is waarschijnlijk anders dan cursussen bij de CREA of iets dergelijks en je leert er denk ik meer van. Zoiets als een orientatiejaar kun je in principe ook combineren met je studie (als het op zaterdag is al helemaal), alhoewel je het dan vast wel druk krijgt. Maar waar een wil is, is een weg. TR November 2009
7
Down Under Culture Shock Sydney Daar ga je dan. In je remi door de douane op Schiphol, op naar hét grote avontuur, op naar Australië. En dan kom je een kleine twee dagen later aan, letterlijk aan de andere kant van de wereld. Naast het feit dat het hier 30 graden en 10 uur later is, zijn er op het eerste gezicht niet eens zo heel veel verschillen met dat kleine kikkerlandje way back home. Maar na een duizelig enorm jetlagerig middagje in deze metropool weet ik wel beter. Er is hier een hoop anders dan in Nederland, ik heb een Sydney culture shock! Het is algemeen bekend dat de Australiërs waarschijnlijk de meest relaxte mensen op de aarde zijn. Men surft, men drinkt biertjes en men neemt het leven met een korreltje zout. En niet anders dan verwacht heb ik dit ook geconstateerd. Alles staat hier op een lager pitje. Auto’s rijden rustiger (en socialer), mensen lopen langzamer, er wordt meer gelachen en meer tijd voor elkaar genomen. Precies het tegenovergestelde van de Nederlandse stressmaatschapij dus. Maar tussen al dit gerelax, gechill en ge-take-your-time-darling zijn er de Australische stoplichten. Ten eerste rijdt men hier links, iets waar je best wel aan moet wennen met het oversteken en om maar niet meteen platgereden te worden als een kangaroe wacht ik netjes op het voetgangersstoplicht om op groen te springen. Met een luidt WOESCH geluidje (way?!?) springen de voetgangerslichten een keer in de zoveel tijd op groen, om vervolgens vrijwel direct weer op rood over te gaan. Dit resulteert erin dat je een sprintje moet trekken naar de overkant om niet door een accelererende auto te worden geschept. Niets chills aan oversteken in dit land dus. Zelfs de Australiërs lijken het er moeilijk mee te hebben om dit plotselinge gestress in hun dagelijkse bezigheden in te passen. En daarom wachten ze gewoon niet op een groen stoplicht en steken vaak zo maar over, grote kans dat dit veiliger is dan op groen te wachten. Dan is er nog dat rare fenomeen wat elk jaar aan het einde van december overal ter wereld plaats vind, kerstmis. En ja hoor, zelfs in Australië viert men kerstmis. Met alles erop en er aan. Kerstbomen, kertsballen, rendieren, kerstmannen in dikke pakken en natuurlijk kertsliedjes. En dit is een vreemde gewaarwording, heel vreemd zelfs. Stel je voor: je loopt lekker in je korte broek en je slippers (lokaal thangs genoemd), ijsje in je hand, dan staat daar ineens een enorme kerstboom in vol ornaat. Ik zeg: ”vreemd”. Maar het is hier blijkbaar de gewoonste zaak van de wereld. Kerst wordt hier niet geassocieerd met sneeuw (of regen), kou, openhaard vuurtjes, sneeuwmannen en koude decemberavonden. Kerst is hier gewoon iets wat uit de US is over komen waaien. Een vrije dag waarop men naar het strand kan om de ‘Barbie’ aan te maken en biertjes te drinken met vrienden en familie. Waar het noordelijk halfrond wel een punt aan kan zuigen zijn de kerstetalages hier. In de David Jones (aka de Bijenkorf van Down Under) hebben ze 7 prachtige etalages. Elke etalage
8
November 2009
heeft een bekend kerst liedje als thema (en dan niet de cheesy Amerikaanse liedjes als Jingle Bells maar meer in de trant van Drummer Boy). Elke etalage laat een schouwspel van poppen, beesten en met draadjes bewegende elementen zien dat beweegt en mee zingt met de muziek. Awesome, zoals ze het hier heel subtiel beschrijven. Maar toch blijft kerst in je korte broek en een kerstman die bijna dood neervalt in zijn hete pak een vreemde gewaarwording. Verder is het hier allemaal vrij Brits. Wat ook niet zo heel raar is aangezien Australië nog steeds een kolonie is van de UK en ook dezelfde konigin deelt. Wat dan wel weer opmerkelijk is is dat ze in Aussi hier wel een koninginnedag hebben en in de UK zelf niet. Maar de Australiërs doen dan ook alles voor een vrije dag. De echte Culture Shock is nog niet echt geweest (alhoewel de jetlag en de climate shock wel zeer prominent aanwezig zijn), misschien komt hij nog om de hoek kijken zodra ik de Outback ga verkennen. Maar hoe dan ook, Australië is een gaaf land met lekker eten, mooie mannen (ja het is echt waar!) en een hoog old meets new gehalte. Cheers mate! IvdB
November 2009
9
Na je studie
Hallo, ik ben Jeroen! En niet ‘meneer’, daar heb ik een hekel aan! De meesten van jullie zullen me kennen als practicumbegeleider, al wat ouder dan de andere assistenten. Maar we zijn allemaal collega’s, die gekozen hebben voor een biologische studie aan deze universiteit. Ik dus vroeger ook. Ik ben begonnen met studeren aan de UvA in 1989, en dan als ’echte’ bioloog. Ik heb er ruim zes jaar over gedaan (dat kon toen nog), maar heb mij ondertussen ook ingezet voor onze studievereniging Congo; als eerstejaars-vertegenwoordiger, het jaar daarop als voorzitter en later nog als sportcommissaris. Daarnaast heb ik aan nog veel meer Congo-activiteiten meegeholpen in die zes jaar, zo heb ik bijvoorbeeld de eerste en derde liftwedstrijd georganiseerd. Begin 1996 ben ik afgestudeerd als landschapsecoloog; hoe hangen alle dingen samen binnen een bepaald landschap, inclusief klimaat, flora, fauna, bodem en waterhuishouding. In de tijd dat ik afstudeerde was de arbeidsmarkt erg krap en heb ik ruim 60 sollicitaties de bus uit gedaan, zonder succes… In 1998 keerden mijn kansen. Een groep vrienden van mij, die een paar jaar eerder waren afgestudeerd, hadden een project opgezet in Suriname dat zich bezig hield met onderzoek naar en bescherming van zeeschildpadden. Zij waren daar al twee jaar mee bezig en wilden niet meer voor lange tijd in het buitenland zitten; of ik de projectcoördinator wilde worden. Daar had ik natuurlijk wel oren naar. Het bleek best een zware job: verantwoordelijkheid voor universitaire stagiaires, vrijwilligers, financiën, contacten met de universiteit, de Surinaamse overheden, de indianen waarmee we samenwerkten, en nog veel meer. Maar wel een job waar een veldbioloog als ik voor zou tekenen! Toch? Het werk was fantastisch! Naast al dat gecoördineer, kon ik natuurlijk ook zelf het strand op om te werken met die bijzondere wezens. En hoe! We kwamen per nacht tientallen zeeschildpadden tegen, vier van de acht soorten die er bestaan op de wereld. Maar natuurlijk ook de andere beesten die in Zuid-Amerika voorkomen: tapirs, jaguars, anaconda’s, ibissen, zoetwater-dolfijnen, poema’s, doodskopaapjes, vogelspinnen, varanen, agoeti’s, boa’s en nog veel meer. Paradijselijk! Het project werd steeds succesvoller en bekender in Suriname en kreeg steeds meer geld van het WWF. Na drie jaar, in 2000, hoopten de Surinaamse autoriteiten het geld dat wij kregen, binnen te halen door mij weg te pesten. Mij wegpesten is gelukt, maar het project ging gelukkig door. Dat zijn wel problemen die je in dat soort landen kunt tegen komen met dit soort projecten. Jaloezie, corruptie en zeker ook lange tenen. Diplomatie vereist, maar daar leer je veel van. En daar heb ik veel aan gehad in mijn verdere carrière. Gelukkig werd ik vanaf 1998, tijdens de periodes dat ik in Nederland was, gevraagd om practica
10
November 2009
te begeleiden op onze faculteit, iets wat ik nog steeds met veel plezier steeds meer doe en graag zou willen blijven doen. Ik ben ook actief gebleven in het ‘zeeschildpaddenwereldje’. Ik heb, ook vanwege de contacten die ik in die jaren had opgebouwd bij de universiteit, internationale organisaties en op internationale symposia, nog een aantal jaren kunnen blijven werken met zeeschildpadden. Eerst heb ik in 2001 twee maanden gewerkt voor projecten op Antigua en Guadeloupe, eilanden in de Caraïben. Een jaar later heb ik een onderzoeksproject opgezet voor de bovenwindse eilanden van de Nederlandse Antillen (Sint-Maarten, Sint-Eustachius en Saba), waar sinds halverwege de jaren ’80 niks meer was gedaan aan zeeschildpadden en een jaar later nog heb ik nog wat vrijwillige medewerking verleend aan projecten in Costa Rica. In 2006 heb ik gesolliciteerd om ‘Marine Park Manager’ te worden op Sint-Maarten, waar ik dus al eens gewerkt had. Vanwege mijn achtergrond als zeeschildpaddeskundige én landschapecoloog (ze wilden namelijk ook snel een terrestrisch National Park opzetten) en mijn contacten met een universiteit en andere internationale organisaties, was ik volgens hen de aangewezen kandidaat nummer 1! Een probleem: kandidaten van het eiland zelf kregen voorrang. In de laatste paar dagen van de lopende sollicitatieprocedure, meldde zich een jonge dame uit een gegoede familie van Sint-Maarten, die ooit een schriftelijke cursus biologie had gevolgd en als werkervaring ‘verpleegster’ was geweest. Zij werd het… Maar weer lachte het geluk me tegemoet. Voordat ik dat te horen kreeg, ging ik als kok/begeleider mee met een tweedejaars ecologie veldwerkcursus. Professor Steph Menken, met wie ik al eerder had samengewerkt vanwege de zeeschildpadden, had me gevraagd of ik huisvesting wist voor een Amerikaanse wetenschapper, die voor een maand in Amsterdam was. Ik heb gezegd dat hij mijn huis wel in kon voor die twee weken, en ik heb erbij gezegd dat hij na die twee weken ook nog wel kon blijven. Toen ik hem, Cleve Hicks, ontmoette, hadden we hele leuke gesprekken over biologie en de onderwerpen en plekken waar hij en ik gewerkt hebben. Hij bleek onderzoek te doen aan chimpansees in Congo en vroeg me of ik niet mee wilde. Ik zei hem dat ik wel wilde, maar dat hij dat aan de professor zou moeten vragen, wat hij toen deed. Drie dagen later kreeg ik te horen dat ik een ticket kon kopen en mee kon naar Congo om onderzoek te doen naar gedrag en cultuur van wilde chimpansees. De droom van elke veldwerkbioloog! Later hoorde ik dat de UvA na dit project ook meer wilde weten over de habitat van de chimps en begreep ik waarom ik werd meegestuurd; dat is werk voor een landschapsecoloog, en ik had al ervaring daarin in verre, geïsoleerde plekken. Drie weken later zat ik voor 7 ½ maand in Congo. En wel in de binnenlanden, ingevlogen door een vier-zits-missionaris-vliegtuigje. De dag voordat ik werd ingevlogen heb ik zelfs Jane Goodall nog ontmoet op een internationaal dramatologen symposium. Gekkenhuis! Het ene moment ben je bijna een marine park-manager, het volgende moment zit je in de jungle van Congo, een fantastische ervaring, onderzoek aan chimpansees! En wat we nog meer tegenkwamen daar in die bossen, ALLES! Olifanten, buffels, luipaarden, 11 soorten apen, hyena’s, aardvarkens, pythons, zelfs leeuwen! Ik heb een herbarium aangelegd, wat uiteindelijk in het Nationaal Herbarium wordt opgenomen in Wageningen, insecten en spinnen verzameld, die in Belgie in de nationale collectie terecht gaan komen (en wie weet nieuwe soorten!) en onze bevindingen zijn baanbrekend (zie website later genoemd)! En het heeft me nog meer projecten opgeleverd. Een mede-ondersteunende organisatie, TWWF November 2009
11
(zie www.wasmoethwildlife.org, ook voor beschrijvingen van ons veldwerk), vroeg me daarna of ik in Congo een begin wilde maken aan een nieuw project van hen: het opzettten van een chimpansee-opvangcentrum, 4 ½ maand. En deze zomer heb ik in Congo een pilot-studie gedaan voor de UvA voor het eerdergenoemde habitat-onderzoek. Wie weet wat daar nog van komt… Maar de laatste jaren (en dus al sinds 1998) ben ik toch ook vooral bezig geweest met practicum geven, aan eerste-, tweede- en ook derdejaars. Door de jaren heen kon ik steeds meer practica geven en heb ik ook zelf practica ontwikkeld. Inmiddels help ik natuurlijk ook mee bij een aantal practica om de ‘nieuwe’ assistenten, die het voor het eerst komen doen, in te werken. Ik vind het heerlijk om met mensen te werken en ze wat te leren over het mooie vak biologie. En ik hoop ook studenten te kunnen motiveren met mijn verhalen en ervaringen, dat heeft zeker ook mijn passie. Ik heb inmiddels een hoop meegemaakt in een heleboel rare landen, maar ik hoop eigenlijk snel een keer een stabiele biologie-baan in Amsterdam te kunnen vinden. Als dat practicum geven kan zijn, dan teken ik daarvoor! Jeroen Swinkels
12
November 2009
‘Sex: An Evolutionary Success Story’ Datum: 9 december 2009 Locatie: Roeterseiland REC A.A Tijd: 9:00 - 17:10 Kaartjes: €7 voor Congo-leden €10 voor andere studenten €15 voor niet-studenten. Koffie, lunch en borrel inbegrepen Het CONGres over seksualiteit komt eraan en in de kamers van de commissieleden wordt de druk langzaam opgevoerd. Kaartjes en posters worden verspreid, plannen gepland en weer veranderd, aankondigingen geschreven en cateraars gestrikt. Er worden orders in gsm’s geblaft; er worden steeds vaker steeds kortere mailtjes gestuurd; boven in het scherm knippert een chatvenster. Het roffelen op plastic lettertjes is de cadens van de organisatie. En aan het eind van de dag, wanneer bij iedereen het zweet in de wenkbrauwen staat, is er ontspanning; op de bank met een geurige kop thee en stapeltje artikelen. Want incidenteel volg je er nog een studie bij. Op het moment van schrijven is de kaartverkoop voor het CONGres van start gegaan, en na kleine obstakels als een afzegger hier en een vegetariër daar zijn ook alle sprekers geregeld en van passend onderkomen voorzien. En hoewel het er vandaag wellicht niet meer van komt, sta ik morgen weer kaartjes te verkopen aan studentes die zich hebben laten fascineren door een beschrijving van de interne anatomie van hun clitoris, of een pleidooi voor de rechten van de zoöfiel; een kleine greep uit de onderwerpen die zullen worden besproken op 9 december, en dan hebben we het nog niet eens gehad over pareltjes als plantensex, de evolutie van SOA’s, de teloorgang van het Y-chromosoom of ons seksuele reukepitheel! De twee lezingen naar de aanloop van het CONGres hebben we inmiddels achter de rug, en ik moet zeggen dat ik zelden een groep adolescenten zo aandachtig in een collegezaal zag zitten. Veel van wat besproken en getoond werd was namelijk nieuw terrein voor de aanwezigen , zoals de foto’s van met preciezie opengewerkte en getransformeerde geslachtsorganen of het filmpje waarin een zaadcel letterlijk kreupel wordt geslagen om hem te gebruiken bij een IVF behandeling. Maar de meeste oeh’s en ah’s gingen door de zaal bij het zien van follikels zo groot als pingpongballen; ‘De grootte wordt in biologieboeken inderdaad vaak verkeerd weergegeven’, aldus een begeesterde Prof. Dr. F. van der Veen. Bij het promoten van het CONGres merken we dat deze opwinding aanstekelijk is. Toegegeven overigens: studenten enthousiast maken voor seks en een gratis borrel zal niet iedereen een uitdaging noemen. Het is daarom ook dat ik zelfs in alle objectiviteit moet aanraden om niet te lang te wachten met het bemachtigen van een kaartje, want op=op immers... Dat kaartje koop je, makkelijk en snel, op www.congocongres.nl, waar je ook alle info over het programma en de sprekers vindt. Namens het CONGres, Paul Mertens November 2009
13
14
November 2009
Op de foto Sfeerbeeld van de Kockengense polder Vraag een buitenlander waar hij aan denkt bij Nederland en hij zal negen van de tien keer naast het gebruikelijke riedeltje ‘wiet, klompen en tulpen’ ook de polders noemen. Logisch, want dat is natuurlijk een van dé kenmerken van het Nederlandse landschap. Ik zelf weet daar alles van, want ik ben opgegroeid in het ultiem bruisende, middenin de polder gelegen gehucht dat Kockengen heet. Dat maakt het vooral erg lastig om uit te leggen waar ik nou vandaan kom – regelmatig klinkt als reactie op ‘Ik kom uit Kockengen’ een luid ‘Hoe?!’ uit de mond van de vragende partij. Daarnaast waait het altijd in de polder. En ook altijd precies de verkeerde kant op wanneer je je trein moet halen. Toch heeft de polder wel wat. Beeld je het maar in: fietsend langs die uitgestrekte groene vlakten met hier en daar een schaap. Sloten die het land netjes opdelen in de wei van boer de Vries en de wei van boer de Wit. De zwanen, ganzen en eenden die in deze sloten rondzwemmen. Om nog maar te zwijgen over de overvloed aan futen (niet te verwarren met feuten) en meerkoeten die zich hier ook prima thuis voelen. Een reiger staat doodstil aan de slootkant te wachten op een sappige kikker, terwijl op de achtergrond iemand zijn hond uitlaat op het dijkje. Grote en kleine konijnen, die zich niks aan lijken te trekken van de grazende koeien, dartelen door de weide. Een woelrat schiet het riet uit, om zich snel in het water te laten plonzen. Een molen met langzaam draaiende wieken… Zeg nou zelf: dit is toch een prachtig plaatje? Een weekje doorbrengen in de bergen is leuk, maar welke Hollander gaat niet terugverlangen naar de ultieme platheid van het Nederlandse landschap? Als mijn sfeerbeeld je hier niet van heeft kunnen overtuigen, moet je nodig eens langsgaan in één van de prachtige poldergemeenten die Nederland rijk is! AvB
November 2009
15
Muziek FANCY MUSIC FOR FANCY PEOPLE Laten we eerlijk zijn: indie is helemaal uit. Wie kent The Pigeon Detectives of We Are Scientists nog? De laatste tijd is het aantal nieuwe hippe indiebandjes drastisch gekelderd. En met goede redenen. Iedereen heeft onderhand zijn buik vol van de compleet voorspelbare en weinig originele indie muziek. Er zijn echter een paar nieuwe bands die uitstijgen boven het gemiddelde indie niveau. Het album van indie-duo Matt and Kim is van uitzonderlijk goede kwaliteit. Elk nummer op het album zit extreem goed in elkaar en klinkt erg lekker. Ook de band The Big Pink weet de juiste snaar te raken. EĂŠn van de beste indiebands van dit moment is echter toch The Xx. Met hun sfeervolle muziek kunnen ze je geheel meezuigen in hun muziek. De muziek van The Xx is moeilijk in een hokje te plaatsen maar het is een soort combinatie van The Moldy Peaches en Union of Knives. Ook een ontwikkeling die het melden waard is is dat Julian Casablancas, de zanger van The Strokes, een solo-album uitgebracht heeft. Op dit album combineert hij de stijl van The Strokes met veel meer disco invloeden. Het lijkt in veel opzichten op een vrolijke versie van het nieuwe album van The Editors. Vooral de single 11th Dimension is een erg fris en leuk nummer om naar te luisteren. Zoals ik al zei verliest de indie snel terrein in het hippe-muziek-circuit. In plaats hiervan komen er steeds meer bands die electro combineren met indie maken. Deze bands bestaan natuurlijk al een tijdje, de eerste waren bijvoorbeeld The Faint, Infadels en Cut Copy. Om speciale aandacht te geven aan naar mijn mening de beste electroband: The Knife. De zangeres van The Knife heeft net een nieuwe band gestart: Fever Ray. Ondanks veel lovende recensies en goede berichten over deze band werd ik niet echt overtuigd door hun muziek. Hun muziek is een stuk langzamer en sfeervoller dan de muziek van The Knife maar naar mijn mening mist het zijn doel en weten ze niet echt te overtuigen. Naast de indie/electro bands heb je natuurlijk ook de echte electro, zoals Boys Noize en The Bloody Beetroots. In het electro circuit wordt vooral ook heel veel remixen gemaakt. Van bijna elk nummer bestaat er wel ergens een electro remix. De site http://hypem.com is een erg goed punt om deze remixen te vinden. Deze site houdt alle blogs bij die schrijven over muziek en geeft ook altijd een mooi overzicht van welke artiesten op dit moment het meeste geblogd worden. EĂŠn van de bekendste remixen van het moment is waarschijnlijk wel de remix van Skream van het nummer In For The Kill van La Roux. Uiteindelijk komt het er natuurlijk op neer dat je gewoon lekker moet luisteren wat je zelf leuk vindt en je niet zoveel aan moet trekken van artikelen die je proberen wijs te maken wat hip en nieuw is. GM
16
November 2009
Filmrecensie
District 9 Ik vraag me soms wel eens af of alle films al eens een keer gemaakt zijn. Misschien niet in in de meest letterlijke vorm (er is namelijk altijd wel een nieuwe gebeurtenis in de wereld die inspiratie is voor films, 9-11 bijvoorbeeld) maar ieder thema is wel een keer aan bod gekomen en alle variaties zijn daar dan ook weer van afgeleid. Ik ben er achter gekomen dat deze gedachte onterecht is geweest. District 9 is heel duidelijk in het Science-Fiction (SF) thema te plaatsen. Wat associeer ik bij SF-films? Het heelal, ruimte-oorlogen in de verre toekomst, aliens die de aarde komen vernietigen etc. Althans dat is wat ik zo een beetje verwacht van een SF-film. Gelukkig was daar District 9 om mij eens wakker te schudden en een nieuwe invulling te geven aan het thema. Er komen wel aliens in voor maar op een manier die misschien wel veel logischer is dan wat de algemene standaard is (de allesvernietigende kwaadwillige ruimtebewoner). In deze film is de mens de kwaadwillige kant en laat naar mijn idee een veel realistischer beeld zien wat er zou gebeuren als er wezens uit de ruimte op dit planeetje zouden komen buurten. Het verhaal in een notendop: Een groot ruimteschip zweeft al enige tijd boven Kaapstad zonder dat er ook maar iets gebeurd. Uiteindelijk besluiten mensen om maar eens binnen een kijkje te nemen. Zij vinden een grote populatie wezens die in de verste verte een beetje doen denken aan garnalen. Men weet niet zo goed wat te doen met deze enorme groep ruimtewezens. Er wordt besloten om ze in grote getto's aan de rand van de stad te proppen. Er ontstaat frictie tussen de aliens en de lokale bevolking en de overheid probeert angstvallig de beide groepen uit elkaar te houden. In plaats dat de mensheid zijn best doet om deze nieuwe bewoners te helpen worden ze uitgebuit en uiteraard zijn er mensen die de technologie proberen te ontcijferen die al hun geavanceerde apparatuur aanstuurt. Wat er verder gebeurt in de film laat ik in het midden maar dit verhaal geeft al aan dat de stereotypen zijn omgedraaid. Het verbaasd mij eerlijk gezegd wel een beetje dat dit nog nooit eerder op deze manier is uitgewerkt. Hoewel dit beeld natuurlijk centraal staat in de film is er ook ruimte voor lekkere actie scènes die barsten van de clichÊs en dit alles wordt afgeroomd met een mooi familiedrama, dubbele agenda's en de onvermijdelijke plot-twist. Ook niet te vergeten zijn de digitale effecten die met iedere film steeds mooier worden en fijn acteerwerk. Dit alles maakt het een vernieuwende en toch herkenbaar vermakelijke film. MdB
November 2009
17
91
ste
bestuur van Congo gezocht! Zoals elk jaar wisselt ook in februari 2010 het bestuur van Congo. En jij kan deel uitmaken van dat nieuwe bestuur! Als lid van het aankomende bestuur sta je voor de moeilijke, uitdagende maar ook zeer leuke taak om volgend jaar een daadkrachtig en gezellig bestuur neer te zetten. Jij bent diegene die onze sterk groeiende vereniging naar het volgende niveau kan brengen. Deze taak wordt extra uitdagend gemaakt doordat het bestuur van Congo er volgend jaar anders uit gaan zien dan je gewend was. De bestuursfuncties die vrijkomen zijn: voorzitter, secretaris, penningmeester, commissaris onderwijs, commissaris activiteiten en commissaris PR en acquisitie. Dit bestuursjaar zal zeker niet makkelijk worden: voor veel dingen heb je geen voorbeeld en je zal als bestuurslid voor grote uitdagingen komen te staan. Daarnaast betekent het dat er heel veel ruimte is voor eigen initiatief en dat jouw creativiteit hier zeker gewaardeerd zal worden. Het zal een jaar worden dat veel van je energie en tijd zal vragen, maar je krijgt er een ervaring voor terug die onbetaalbaar is. De ervaring die je opdoet tijdens een bestuursjaar zal je de rest van je leven bijblijven en je zal dingen leren die je bij je toekomstige carrière een waardevolle voorsprong kan geven. Durf jij deze uitdaging aan? Kijk dan eens op www.congo.eu, waar een uitgebreide omschrijving van de vrijkomende functies staat. Daarna nog steeds geinteresseerd? Stuur dan een e-mail naar motivacie@congo.eu voor meer informatie. We hopen je te zien in het volgende bestuur! Liefs, Sylvie Lesuis Secretaris
18
November 2009
Hallo allemaal! Wij zijn de eerstejaarscommissie! De wat? De eerstejaarscommissie! Wij zijn Congo’s kersverse nieuwe commissie en bestaan uit zes frisse en fruitige eerstejaars en twee die hard meerderejaars. Wij zullen de komende tijd twee fantastische, spetterende activiteiten voor jullie gaan organiseren, te beginnen met de eerstejaarsweekend reünie, die bedoeld is voor alle eerstejaars, zodat ook de newborns die niet mee konden naar het eerstejaarsweekend zich niet achtergesteld hoeven te voelen en gewoon lekker gezellig mee kunnen doen. De eerstejaarsweekend reünie vindt plaats op dinsdagavond 24 november. Vanaf 17.00 uur kun je een warme maaltijd nuttigen bij Sorbon op het Science Park en van 18.30 tot 21.00 gaan we met z'n allen poolen in een soort competitieverband: leuk dus! Na het poolen vertrekken we met z'n allen naar de themaborrel in de Havelaar voor een afzakkertje. Dat mag je echt niet missen! Kaartjes zijn verkrijgbaar in de Congokamer en voor meer informatie kijk je op de website van Congo. De tweede activiteit die we voor jullie zullen gaan organiseren is de open huis avond. Om het een beetje spannend te houden zullen we daar nog niet veel over gaan verklappen maar houd in ieder geval de avond van 7 januari 2010 vrij in je agenda! Liefs, De eerstejaarscommissie
V.l.n.r. Roos-Linde Ahlers, Sophie Pijpers (achter Roos-Linde), Jurrien Fransen, Poes de Mascotte, Noortje Grijseels, Bart van der Meij, Laurent Lokhorst en Eva van Poppel. Afwezig op de foto: Renée Rooijmans November 2009
19
20
November 2009
20
Verslag ‘WELKOM OP HET CIRCUS DAT CONGO HEET!’ Met deze zinnen wordt het eerstejaarsweekend ’09 geopend. Een weekend vol clowns, goochelaars, kinky koorddanseressen en aso acrobaten. De circuspiste staat er mooi bij en de circusmuziek galmt over het terrein. Tussen de eenwielers en diabolo’s door verzamelen alle groepjes zich zo snel mogelijk om de eerste punten voor het klassement in de wacht te slepen. Wat een enthousiasme! Tijdens de Congo records werd er heel wat afgebikkeld. Nog nooit werden er zoveel wijsknijpers op gezichten geknepen, spekjes in monden gepropt, hoofden gestapeld, vliegtuigjes gevouwen, bierviltjes gestapeld, beschuiten gefloten en nog nooit hadden er zo veel mensen in één wc hokje gezeten. Maar lang om te relaxen en uit te hijgen van deze heftige strijd was er niet want de busjes stonden al klaar om de eerste verhitte groepen mee het bos in te nemen. Geblinddoekt of niet, zodra iedereen in de busjes zat werd er goed gefeest in de achterbak. Eenmaal in het mistige bos gedropt was de weg terug vinden één ding, de clowns ontwijken was daarentegen nog een heel ander verhaal. En wat dacht je van het schokdraad of drijfzand… Gelukkig heeft iedereen later op de avond heelhuids van chocomelk met rum kunnen genieten. Na zo’n wilde nacht is het opstaan natuurlijk altijd extra moeilijk. Behalve voor Willem dan, hij hoefde de woorden ‘luxe ontbijt’ maar één keer te horen en voor we het wisten rende hij de hindernisbaan al over, samen met de andere ochtendhelden. Die ochtend maakten de groepen zich nogmaals klaar om de strijd met elkaar aan te gaan. Met spellen als koorddansen, zeepbaan roeien, bekertjesvoetbal en de meervoudige skippyballenrace ging het er ruig aan toe. Ook bij het fotospel later die dag liepen de emoties hoog op, geweldig om te zien hoe snel overal spullen vandaan werden getrokken en er geniale poses werden bedacht. Alles werd eraan gedaan om zo’n creatief mogelijke foto te maken, of je daarvoor nu in de boom moest gaan hangen of een brandende clownsneus op je hoofd moest zetten, niets was te gek! Opschieten was het wel, want na een uur stond je al als directeur in het bos rond te rennen en pruiken te jatten. Gelukkig was er tijdens het eten wel tijd om te relaxen en eventueel een workshopje te volgen. Zo kon je lekker cake versieren, ijs frituren, cocktails maken, ballonnen blazen of lekker onderuitgezakt naar de poppenkast kijken. Ook het kampvuur was een prima plek om je op te laden voor het woeste feest. En een woest feest was het zeker! Tot in de late uurtjes waren het de aso’s en de danseressen die kinky aan het partyen waren. Dus dat er de dag erna nog even in het gras geluierd kon worden was dan ook zeker geen straf. Maar helaas komt aan alles een eind en in de loop van de middag was het dan toch echt tijd om terug te gaan naar Amsterdam. Tot slot wil ik Morris nog even noemen, de jongen die het hele weekend zijn neus op heeft gehouden, en onze underdogs van de bierestafette feliciteren, geniaal mannen! Ook wil ik de winnaars van het overall klassement veel eer aandoen en natuurlijk iedereen bedanken voor dit gedenkwaardige weekend! Nou dit was het dan, de start van jullie Congo-carrière. Gelukkig hebben we de foto’s nog! Namens de Introcommissie, Liefs van Lisanne
November 2009
21
Pathé
Ja, maar liefst 50 cent per maand duurder dan de Cineville pas, maar toch ook zeker dat geld waard. Ok, Pathe heeft misschien maar 3 bioscopen waar je terecht kan, waar je met de Cineville pas bij 13 theaters terecht kan, maar wees nou eerlijk; ook als je een Cineville pas hebt zal je hoofdzakelijk naar de 1 of 2 filmhuizen in jouw buurt gaan en niet (snel) naar een aan de andere kant van Amsterdam. Waar de iets elitairdere mens hoofdzakelijk voorkeur heeft voor een filmhuis omdat je daar niet tussen de ‘HBO-ers, mensen uit de provincie, single vrouwen van in de vijftig, middelbare scholieren of Marokkanen’ zit, denk ik dat dit voornamelijk een excuus is om te zeggen dat ‘je niet begrepen wordt door het gewone volk.’ Het gaat er bij mij namelijk niet in dat Cineville pashouders af en toe niet enorm genieten van een slechte actiefilm (ja,ik denk dat ze het zelfs met me eens zijn als ik zeg dat special effects veel spectaculairder zijn in de bios dan op tv) of bijvoorbeeld een 3D-film, wat zeker gaaf is om een keer te zien. Dat brengt me gelijk op de mogelijkheden bij Pathé. Waar in filmhuizen alleen arthouse films worden gedraaid, die lang niet altijd even goed zijn maar onder het mom van ‘mensen die hier niet van houden begrijpen dit gewoon niet’ toch worden gedraaid, kun je in Pathé naar Arthouse films (in Tuschinski) of heerlijk je verstand op 0 zetten bij een Hollywood-film. De arthouse films die gedraaid worden in Tuschinski zijn dan ook de arthousefilms die het over het algemeen iets beter doen, en ben je dus verzekerd van een goede film (en niet van een of ander experimentele film die niet te volgen is maar toch ergens gedraaid moet worden). Verder heb je tevens in Tuschinski filmfestivals, denk bijvoorbeeld aan Imagine; Amsterdam fantastic film festival. Dus, als je zin hebt in echt een goede film kan je prima terecht bij Tuschinski. Maar wat is er nou heerlijker dan af en toe verzinken in anonimiteit, je verstand op 0 zetten en je laten meeslepen door (slechte) actiefilms? Wat nou pretentieus gelul over de boodschap van de film, of hoppa, de hele film gelijk even analyseren. Heerlijk, gewoon je verstand op 0, genieten van de visuele effecten, niks meer dan (simpel) vermaak. En ja zeker, die anonimiteit draagt daar aan bij. Geen kans dat je iemand tegen komt aan wie je moet verantwoorden waarom je in godsnaam naar Star Wars, 2012 of een of andere zoetsappige komedie bent geweest. Voordeel is ook dat je deze films trouwens niet hoeft te analyseren, iets in de trant van ‘woah die effecten’ volstaat. Verder is de 3D-film sinds kort in opkomst, wat toch wel erg gaaf is. Met de pathé pas heb je dus absoluut veel keus qua films, en kan je het zo ‘moeilijk’ maken als je zelf wilt. Inhoudelijk goede films bekijken of gewoon toegeven aan je guilty pleasures; het is de afwisseling die de Pathé pas voor heeft op de Cineville pas. RKD
22
November 2009
Cineville
Onbeperkt naar 13 filmtheaters voor €17,50 per maand. Dat is de Cineville pas volgens haar officiële site www.cineville.nl. Zeventien-euro-vijftig: een mooi bedrag. En een mooie 50 eurocent per maand (6 euro per jaar) goedkoper dan de 18 euro van de pas van de grote concurrent, de ‘Pathé Unlimited’-pas. En dat terwijl je voor die 18 euro veel minder krijgt. Zo heeft Pathé geen 13 filmtheaters, maar slechts 3 bioscopen. Waarvan, toegegeven, één van die drie – Tuschinski – in een van de mooiste gebouwen van Amsterdam is gevestigd, maar door een gebrek aan zalen en een overschot aan BN-ers en premières is slechts een fractie van Pathé’s voorstellingen daadwerkelijk in Tuschinski. En die andere twee Pathé-bioscopen hebben toch een stuk meer weg van een nietszeggend kantoorpand van een tweederangs adviesbureau dan van een plek waar je na afloop van een dag hard werken met een goede vriend je welverdiende rust kunt pakken door te genieten van een stukje kunst. En dan het publiek waar je tussen moet zitten: a priori heb ik niks tegen noch HBO-ers, mensen uit de provincie, single vrouwen van in de vijftig, middelbare scholieren of Marokkanen, maar ze moeten niet door de film praten, werkelijk alles vies en plakkerig achterlaten, popcorn eten of na afloop van een film gaan applaudisseren. En dat is kennelijk niet haalbaar. Om over met-depopcorn-meegenietende muizen maar te zwijgen. En dan is die film afgelopen: wat dan?! Nou in Pathé hebben ze je dan het liefst zo snel mogelijk de deur uit en de McDonalds om de hoek in. En ach, zoveel valt er over die film die je net hebt gezien toch niet te bespreken, dus waarom ook niet? Want qua films gaat het bij Pathé zo mogelijk misschien nog wel erger verkeerd: één blik op de playlist van Pathé en men ziet niets dan formulefilms: over Sinterklaas, over vampiers, over rampen of over overleden popsterren. Films die draaien op ideeën zo fris als de Amsterdamse woningmarkt dus. Want dat verkoopt. Uit Amerika met bekende acteurs. Of, voorruit, uit Nederland, met BN-ers (niet noodzakelijk acteurs, Nederlandse-teksten-op-Italiaanse-melodie-zetters met een failliet bedrijf voldoen ook). Want verder worden er geen goede films gemaakt, toch? Nee, dan Cineville: een collectief van veelal stichtingen die vooral Amsterdam, als creatieve hoofdstad van Nederland, een divers en inspirerend filmaanbod willen bieden. Filmtheaters waar na afloop van de voorstelling vrijwilligers (Rialto) of jonge studenten zoals wij (Kriterion) na de voorstelling nog een speciaalbiertje op tap voor je inschenken. Maar liefst 13 leuke, bijzondere plekken over de hele stad verspreid, met allemaal zowel ‘mainstream’ als ‘bijzondere films’s’, soms geclusterd in een festivalletje met een lekker gek thema: over onderwaterfilms, de Balkancinema of Japanse Anime. Zodat je je grenzen kan verleggen en nieuwe dingen uit kunt proberen. Als je dat wilt. Onbeperkt naar 13 filmtheaters voor €17,50 per maand of onbeperkt toegang tot alle reguliere filmvoorstellingen in alle Pathé bioscopen. Niks dodelijkers voor de geest dan reguliere voorstellingen. Door Gilles de Hollander November 2009
23
Kroegentocht door Amsterdam In een Gymnorhina over cultuur mag één van de mooiste culturen van allemaal natuurlijk niet ontbreken: de subtiele kunst van het barhangen. Gelukkig bevinden we ons in één van de beste steden van Nederland om deze kunst geheel tot zijn recht te brengen. Ik zal je in dit stukje aan de hand nemen en je langs een paar van mijn favoriete café’s in Amsterdam leiden. We beginnen onze tocht bij de whiskeybar L&B. Er gaat niks boven de ene na de andere whiskey achterover slaan om je verdriet weg te drinken als die ene briljante openingszin maar niet blijkt te werken. L&B is een klein en knus cafétje in de Korte Leidsedwarsstraat (tegenover de Gieter). Dit café biedt meer dan 1301 verschillende whiskies aan, als je door het aanbod overweldigd bent kan je altijd aan de barman om advies vragen. Vergis je echter niet; in dit café kan je ook prima gewoon een biertje drinken. Omdat we toch in de buurt zijn gaan we ook even langs café Alto. Deze bevindt zich ook op de Korte Leidsedwarsstraat, maar dan een stukje verder van het Leidseplein af. In dit café zijn vaak live jazz bandjes aan het spelen wat het erg leuk maakt om er heen te gaan. De aanwezigheid van live-muziek zie je wel terug in de bierprijs. We lopen terug naar het Leidseplein en slaan de Leidsedwarsstraat in. Bij de Kerkstraat gaan we naar rechts om uit te komen bij het Genootschap der Geneugten. Dit café staat bekend om haar (goedkope) fruit-jenevers die ook nog eens erg lekker zijn. Wederom is dit café ook erg geschikt om een lekkere goud-gele pretcilinder achterover te slaan. We vervolgen onze route over de Leidsestraat richting het Rokin. Hier vinden we de Ierse pub Tara. De pub is één van de grootste van Amsterdam en is dus zeer geschikt om met grote groepen heen te gaan. Ondanks haar grootte is de Tara erg gezellig en leuk ingericht. Het nadeel is dat de prijzen relatief hoog liggen. Hier staat tegenover dat ze er een briljante snakebite schenken. Dit is een mengsel van bier en cider van de tap, eventueel met een scheutje blackcurrant, dit maakt het nogal zoet en is alleen voor vrouwen een aanrader. Ik begrijp het als je door al het gerstenat onderhand flink de weg kwijt bent maar probeer nog even op je benen te blijven staan voor de volgende kroeg. We begeven ons naar de Kloveniersburgwal 59 voor een bezoek aan de Engelenbewaarder. Dit is gewoon een erg gezellig café, ze hebben een ruime selectie aan speciaalbier op de tap die altijd bediend wordt door leuk en behulpzaam personeel. We zijn aangekomen bij de laatste kroeg van de avond, dit is uiteraard de stamkroeg van Congo: de Havelaar. Je zult ongetwijfeld bekend zijn met deze kroeg. Dit is waar het bier altijd rijkelijk vloeit en op dinsdagavond ook nog eens door dorstige Congolezen opgedronken wordt. Dit was het dan voor vanavond. Ik hoop dat je na deze zware avond nog thuis komt en niet met je dronken kop een gracht in fietst. GM
24
November 2009
De verseksualisering van de samenleving. Een opiniërend maatschappij-kritisch betoog Ik snap dat gezeur over de verseksualisering van de samenleving echt niet. Ik bedoel; kom op, rolbezemen is super chill! De laatste keer dat ik de oudste beweging der wereld aan het maken was heb ik me in ieder geval prima vermaakt. Wat is er nou beter dan lekker van wippestijn gaan terwijl je de Best Of van Barry White op hebt staan? De verseksualisering van de samenleving is een positieve ontwikkeling omdat je nu niet alleen zelf plezier hebt van het kieren maar dat je dit ook kunt delen met anderen. Het is nog relatief recent dat we met z’n allen zo openlijk praten over hoe we de pruimen op sap zetten. Ikzelf praat in ieder geval graag en veel over ketsen met mijn vrienden. Ik denk dat als de samenleving niet zo verseksualiseerd was, dat ik dan de helft van mijn gespreksstof meteen kwijt zou zijn. Dan moet je het opeens over serieuze dingen hebben enzo, lijkt me helemaal niks. De verseksualisering van de samenleving heeft nog bijkomende voordelen. Je hebt bijvoorbeeld als je op de fiets zit mooi uitzicht op die grote posters van Sloggi, daar wordt ik altijd erg blij van. Er wordt tegenwoordig ook veel geschreven over soppen in vrouwenbladen. Dit is erg handig voor mannen die niet goed weten wat vrouwen verwachten van het fleppen. Je hoeft alleen maar de Cosmopolitan of de Viva open te slaan en er gaat een wereld voor je open over hoe vrouwen tegen het innig knuffelen aankijken. Ik denk dat het algemene levensgeluk van de wereld groter is geworden door de verseksualisering van de samenleving. Vroeger hadden veel mensen slechte seks en konden ze hier niks aan doen. Als je tegenwoordig moeite hebt met het roeren in de suikerpot ga je gewoon naar een specialist (wat een geweldig beroep trouwens, een beetje met mensen over cohabitatie praten voor geld). Hierdoor maken mensen gemiddeld betere nummertjes en worden ze dus gelukkiger. In de jaren 60 zongen The Beatles “I want to hold your hand”, tegenwoordig zingen Nine Inch Nails “I want to fuck you like an animal”. In principe zeggen ze allebei hetzelfde, het gaat alleen om de manier waarop. GM
November 2009
25
Boekrecensie W. F. Hermans – ‘Nooit meer slapen’ In het kader van ‘doe eens cultureel verantwoord’ bespreken we in deze Gymno de Nederlandse literaire klassieker ‘Nooit meer slapen’. Hoewel dit boek geschreven werd in 1966, zijn de thema’s in het boek als prestatiedrang, verlangen naar succes en persoonlijke integriteit nog steeds actueel. Als je op het punt staat om te gaan beginnen aan je promotie-onderzoek, dan is dit waarschijnlijk niet het meest motiverende boek. Alfred Issendorf is een jonge geoloog die naar het hoge noorden van Noorwegen vertrekt om daar zijn veldwerk uit te voeren zoals zijn promotor Sibbelee hem dat heeft voorgesteld. Op jonge leeftijd is zijn vader, bioloog en veelbelovend wetenschapper, overleden en de drang van Alfred is dus groot om het nooit voltooide werk van zijn vader goed te maken door zelf succes te boeken met zijn onderzoek. Zijn ambitie om zijn naam aan een belangrijk wetenschappelijk feit te verbinden is dus groot. Vol goede moed vertrekt hij naar Noorwegen, maar tegenspoed teistert hem. Bij aankomst in Noorwegen blijken benodigde luchtfoto’s van het door hem te onderzoeken gebied niet te vinden te zijn, en Alfred kan zich moeilijk aanpassen aan het moerassige onderzoeksgebied waar hij met drie andere jonge Noorse promovendi doorheen trekt. Hij worstelt dan ook lange tijd met de gedachte dat hij de anderen belemmert in hun voortgang en verliest het vertrouwen in het succesvol voltooien van zijn promotie-onderzoek. ‘Nooit meer slapen’ beschrijft op een mooie manier hoe een persoon zichzelf kan ontwikkelen door bepaalde ervaringen. Alfred vertrekt als onzeker iemand die alles dat hij doet en moet gaan doen betwijfelt, afweegt en vervolgens nog twee keer checkt. Hij voelt zich als jonge Nederlander die opgegroeid is onder de beschermende zorgen van zijn moeder niet thuis in de wildernis van Noorwegen. Door bepaalde gebeurtenissen in deze wildernis zie je hem echter veranderen in iemand die voor zichzelf kan zorgen en die beseft dat er meer dingen zijn in het leven dan wetenschappelijk succes. Dit boek staat niet voor niets al jaren hoog op de literatuurlijst die je krijgt bij Nederlands, en het is dus ook zeker de moeite waard om dit boek te lezen. Tot slot nog twee quotes uit het boek die wat mij betreft illustratief zijn voor de ontdekkingstocht die Alfred maakt: “Ik besef plotseling dat ik in een voortdurende vrees leef te moeten bestaan in een maatschappij waar iedereen iedereen voor de gek houdt.” “Om integer te zijn en alleen te kunnen wezen, moet je iets ontdekken dat het de moeite waard maakt ervoor te lijden.” Veel plezier met jullie wetenschappelijke carrière. JB
26
November 2009
Advertentie Print-bizz
November 2009
27
Digitaal boeren Oh heerlijk lijkt me dat, lekker boeren. 's Ochtends eieren rapen, dan je koeien melken en 's middags worteltjes planten of appels plukken. Maar helaas, zelfs met een achternaam als de mijne (de Boer) mag het niet zo zijn. Ik woon in de stad en heb überhaupt het geld niet om te kunnen beginnen. Daarnaast lijkt me de stallen strontvrij maken en je vers gerooide aardappeltjes ver onder de kostprijs verkopen ook niet echt aantrekkelijk. Gelukkig is er sinds kort iets op de Aarde geschapen dat al deze problemen in één keer oplost. Het lijkt haast Goddelijke interventie in de vorm van een klein spelletje op Facebook: Farmville...
Het concept is simpel. Je hebt een stukje grond een klein startkapitaal en je mag beginnen met je alter-ego boer een bijpassend uiterlijk te geven. Zodra de strohoed opgezet is, kan het feest beginnen. Je plant je eerste aubergines of aardbeien en dan is het wachten geblazen totdat deze volgroeid zijn zodat ze daarna geoogst (harvesten wordt na swaffelen en googelen het nieuwe werkwoord) kunnen worden. Dit levert centjes op en de grap begint weer van voor af aan met nieuwe gewassen planten. Nu met iets meer geld in de la kun je wat extra's planten zodat het allemaal wat sneller gaat. Je snapt natuurlijk al waar dit heen gaat: helemaal nergens. Er zijn wat doelen die je kunt bereiken in de vorm van levels omhoog gaan, wat ervoor zorgt dat je nieuwe gewassen kunt planten, zogenaamde ribbons die je kunt behalen als je iets speciaals bereikt hebt en je kunt enorme boerderijen neerzetten en tractoren kopen. De makers blijven slim hier en daar wat nieuwe opties toevoegen zodat je blijft spelen maar er is geen duidelijk einddoel. En dat vind ik fijn. Geen druk op de schouders, geen verplichtingen, af en toe op je verse framboosjes klikken en je konijntjes over de kop krabbelen en dat is het. Je mag je land ook best een week niet bijhouden, je geplante gewassen hebben dan wel een bruin kleurtje gekregen maar die zijn ook weer met één druk op de knop te vervangen door versere gewassen. Farmville is een soort van therapie, je even wanen op een groot open veld waar de tarwe onder je oksels kietelt. Als je even genoeg hebt van je tentamen leren of je scriptie die met 1 zin per uur ook niet opschiet, dan ga je lekker boeren. Even ontspannen en je zelf goed voelen als je weer eens de landerijen van je buurman hebt aangeharkt want dat kan namelijk ook en dan zonder de nare zweetluchtjes. MdB
28
November 2009
Ben jij ook een vrije denker?
Kom bij de redactie! Open vergadering op donderdag 10 december, 20:00 in CafĂŠ East of Eden. Mail naar redactie@congo.eu! November 2009
29
Wetenschap Het Paleo-dieet: culinair bewustzijn door biologen Mede-biologen! Als u onverhoopt verzeild was geraakt in zich alsmaar opstapelende dilemma’s over welk dieet u moet volgen, of het nu een Atkins-dieet, het Sonja Bakker-gevreet of bedenk-nog-eenszo’n-kreet is, er is redding! Redding in de vorm van onze oeroude vriend, evolutie. Enter... the Paleodiet! Jawel! Haal uw speren maar weer van zolder, want dieten voor biologen is niets minder dan ouderwets rennen tot je er bij neervalt: bloed, zweet en tranen om goed te kunnen vreten en te kanen! Oke... niet helemaal... Eigenlijk gaat het jager-verzamelaar dieet, zoals het ook wel genoemd wordt, over het volgende: “There is growing awareness that the profound environmental changes (eg, in diet and other lifestyle conditions) that began with the introduction of agriculture and animal husbandry ≈10 000 y ago occurred too recently on an evolutionary time scale for the human genome to adapt (2–5). In conjunction with this discordance between our ancient, genetically determined biology and the nutritional, cultural, and activity patterns in contemporary Western populations, many of the so-called diseases of civilization have emerged (2–12).” (Cordain et al., 2005) Met andere woorden: ons huidige dieet is in strijd met onze genetische erfenis die al miljoenen jaren vóór de landbouwrevolutie gevormd is. Betekent dit dat we inderdaad back to the jungle moeten? Nee, maar het betekent wel dat we het voedsel waaraan we zo gewend zijn geraakt moeten heroverwegen, want volgens de onderzoekers is dit alledaagse eten niet goed voor ons. Het artikel noemt bijvoorbeeld dat hart- en vaatziekten vaak worden gezien als het gevolg van bijvoorbeeld te veel verzadigd vet in het dieet, terwijl er eigenlijk een interactie van allerlei factoren gaande is, en die zijn “...directly linked to the excessive consumption of novel Neolithic and Industrial era foods (dairy products, cereals, refined cereals, refined sugars, refined vegetable oils, fatty meats, salt, and combinations of these foods). “ (Cordain et al., 2005) Dus, helaas jongens en meisjes, geen kaas, melk, muesli met yoghurt, snoep en currywurst meer! Maar... wat moeten we dan eten? Daarvoor verwijs ik je naar tabel 2 van een gelijksoortig artikel over hart- en vaatziekten (O’Keefe & Cordain, 2004). Dit artikel is korter en is wat mij betreft ook leesbaarder dan dat andere artikel. Een korte samenvatting van de tabel: − Vermijden: transvetten, industrieel verwerkt voedsel (bastogne-koekjes iemand?), voedsel met een hoge ‘glycemische index’: bijvoorbeeld aardappelen en bananen, maar zie tabel 2 van Cordain et al. (2005) voor meer info. − Eet veel fruit, groeten, noten en bessen, en weinig granen en suikers. − Zorg dat je genoeg omega-3 binnenkrijgt − Eet mager vlees, geen zoute bacon en worst enzo − drink water (in plaats van cola denk ik?) − sport Volgens het artikel is dit de manier om de voedingstoffen binnen te krijgen waar ons genoom tegenwoordig het best ‘mee overweg kan’. Het is dus niet wat jagers en verzamelaars een miljoen jaar geleden aten, maar een soort simulatie daarvan in termen van voedingsstoffen en
30
November 2009
energiehuishouding. Maar als je graag op de Afrikaanse savanne een kariboe wilt slachten, om vervolgens alle ingewanden op te eten, dan houd niemand je tegen. Behalve de kariboe dan. Volgens mij voldoen bewust etende mensen voor het grootste deel wel aan dit lijstje. Behalve het vermijden van aardappelen en minder brood eten, vond ik het meeste ook niet zo’n verrassing. Toch vind ik, hoewel ik verder geen verstand heb van andere diëten, het aardig dat het paleo-dieet een evolutionaire grondslag heeft, wat mij als (psycho)bioloog natuurlijk wel interesseert. Als ik er iets van meeneem in mijn dieet, dan is het misschien minder brood en meer fruit eten, maar minder bier zal ik er niet om drinken. Referenties Cordain, L., Eaton, S.B., Sebastian, A., Mann, N., Lindeberg, S., Watkins, B.A., O’Keefe, J.H., BrandMiller, J. Origins and evolution of the Western diet: health implications for the 21st century. The American Journal of Clinical Nutrition 2005, 81, 341-354. O’ Keefe, J.H. & Cordain, L. Cardiovascular Disease Resulting From a Diet and Lifestyle at Odds With Our Paleolithic Genome: How to Become a 21st-Century Hunter-Gatherer. Mayo Clin Proc, 2004, 79, 101-108. TR
November 2009
31
Vrolik & Groot Sex = cultuur Jawel dames en heren, na al het intellectuele geouwehoer is het uiteraard weer tijd voor dat afzakkertje na een intensieve activiteit. Daarom brengt de Vrolik & Groot u net als anders de echte verrijkingsstof van het leven. De temperatuur daalt en de regen klettert op nietsvermoedende fietsers, de herfst is dan ook als geen ander seizoen geschikt om samen de natte kleren te laten stomen (of zo snel mogelijk van het lijf te trekken). Ook de Congolezen zochten warmte bij elkaar, en wij van de Vrolik & Groot kunnen dan ook niet wachten totdat zij elkaar in de winter behagen op het kleedje voor de open haard. Het lijkt lang geleden, maar eens kende ook Nederland behaaglijk weer. Rozig van al het eten, opgehitst door het kampvuur, geïnspireerd door de Pornopoppenkast of allicht onder invloed van lachgas of spacecake besloten Jytte van H(uijstee) en Steef H(anssen) samen tijdens het eerstejaarsweekend wat acrobatiek te oefenen. Verstrengeld werden Jytte van H(oud jij mijn been even in de goede positie?) en Steef H(oud jij mijn derde been dan vast?) op een hooibaal van de circuspiste gevonden. Naar het schijnt werken Steef H(oger dan dit kom ik niet) en Jytte van H(eb je je stretchoefeningen wel gedaan?) nog steeds aan hun circusact. Ook Hanna G(roen) en Menno van den B(erg) zagen in elkaar grote artiesten. Hanna G(eef mij die zweep even aan) temde tijger Menno van den B(rul! Ik ben ook een beest in bed) naar horen zeggen hardhandig. Ook na het eerstejaarsweekend waren de introductieperikelen nog niet geheel afgerond. Op intreeweek reunited besloot Anouk S(tel jij jezelf eens uitgebreid voor) nader kennis te maken met Viggo S(chuts). Nietsvermoedend werd Viggo S(paar me!) belaagd en stak Anouk S(paar me? Bespaar me de details!) haar tong in zijn mond. Het zou de heren V&G niets verbazen als Viggo S(chuilen was kansloos) nog steeds aan het bijkomen is van deze eerste kennismaking. Gelukkig kwam daar de maand oktober, als vanouds de maand om eens even flink te netwerken in het sociale speekselcircuit van Congo. Gekleed in dirndl-bloesjes en lederhosen werden door de Congolezen ook andere dingen genuttigd dan bier und wurst. Zo besloot Wendy B(ier und wurst, dat gaat er bij mij wel in!) een Gozer van D(erm) een blik te gunnen in haar Dirndl bloesje. Lebberend aan iets anders dan de worst stond Wendy B(ratwurst is niet het enige dat ik lust) gezellig in een hoekje met deze Gozer van D(an moet je even mijn blikje open maken). Kou leek de Congolezen niet te deren tijdens het legendarische hoeren & pooiers feest, en zij trokken dan ook in grote getalen, zonder grote getalen aan kledingsstukken, naar de Escape Delux voor een avondje kijken en kwijlen. José O(h god daar gaan mijn speekselklieren!) hield het echter niet bij kijken en kwijlen, en besloot haar speeksel geheel immunologisch verantwoord in Anne van L(eeuwen) te storten. Anne van L(aat die Mexicaanse griep maar komen!) ging naar verluid met José O(ok voor de Q-koorts bezit ik genoeg antistoffen) mee naar huis voor wat verdere
32
November 2009
vaccinaties. Daarnaast besloot Thomas S(lobbervrije periodes zijn toch niks voor mij) tot genoegen van V&G zijn celibataire periode af te sluiten met Irene N(eem mij nog één keer de biecht af!). Het hoeren en pooiers feest was wat ons betreft de gelegenheid voor Thomas S(leutels van het biechthokje heb ik nog wel…) om deze zwarte tijd goed af te sluiten met Irene N(a het zingen de kerk uit). Dit neemt echter niet weg dat de heren V&G vermoeden dat er te weinig naakte huid te zien was tijdens het hoeren & pooiers feest om meer mensen te verleiden tot een stevig potje soppen. Teleurstellend, en wij hopen dus op verbetering volgend jaar. In het altijd idyllische Rekken besloot de Actiecie nader tot elkaar te komen. Merel J(agen kan hier ook op andere dingen dan wilde zwijnen) opende daarom de jacht op een lekker stukje vleesch in de vorm van Maarten van G(eef me 10 seconden voorsprong, dan wacht ik op je daar achter die boom). Ook Noortje G(eil gezelschap kan ik wel gebruiken in dit gehucht) wist zichzelf prima te vermaken in de arse end of nowhere met Bart A(demloos laat ik je achter nadat je hebt genoten van mijn metgezel… schap). In wereldstad Berlijn daalde het kwik een aantal graden ten opzichte van Amsterdam, en dat bewoog Wendy B(edek jij mij vanavond?) waarschijnlijk om zelfs in een warme Club Tresor al vast haar dekentje voor de koude nacht, in de vorm van Bart A(ltijd geschikt voor twee of meer seizoenen) te regelen. Ook Wouter B(eer van een vent) bood zich aan Amber N(ouse) aan om als elektrische deken te fungeren. Wouter B(lijf jij vannacht met mij in beweging?) wist Amber N(a deze avond moet ik twee weken afkoelen) de hele nacht rode oortjes te bezorgen. Ook Thomas S(laap jij vannacht bij mij?) was de beroerdste niet en wilde graag zijn slaapzakje delen met Irene N(aakte lichamen tegen elkaar zorgen voor optimale warmteverspreiding). Naast al dit gelegenheidsgelebber waren er uiteraard nog de reguliere Havelaar borrels voor de scharrels voor een avond. In alle donkere hoekjes die deze kroeg rijk is troffen wij meerdere slurpende, slettende Congolezen aan met onze alziende ogen. Zo was daar Thom S(chreurs) die zijn genuttigde biertjes meteen probeerde te verbranden door een stevig potje tong te worstelen met Francis Z(weten hoort erbij). Helaas waren Thom S(ex is ook een sport) en Francis Z(umba heb ik niet nodig om mijn heupspieren te ontwikkelen) niet te porren voor een vervolgtraining. Op weg naar huis overtuigde Wouter B(rengt een meisje naar huis, zijn eigen huis) Zoë C(yclische bewegingen maak ik liever op een andere manier) er wel van dat zij de energie voor het verder fietsen naar haar huis beter in hem kon steken. Ook oude rot in het vak Boy V(rolik & Groot is niets zonder mij) wist na jaren van ontwijken Lianne K(utje bef) met de nodige biertjes te verleiden om met hem naar de bovenverdieping van de Havelaar te gaan voor een diep gesprek. Wat er boven op de pooltafels door Boy V(unzigheid tussen de biljartballen) en Lianne K(aats hem erin!) tot de bodem is uitgezocht, blijft raden. Tussen lul en lippen door wisten ook Renée R(uimte voor geslet en geslobber heb ik altijd in mijn agenda) en Maarten van G(aatjes vind ik sowieso) tijd te vinden voor elkaar. Door Congo activiteiten te ontwijken voor dit paargedraag dachten Renée R(egel jij de afleidingsmanouvre?) en Maarten van G(aat dit in alle hitsigheid vergeten) de alwetendheid van de heren Vrolik en Groot te slim af te zijn, maar twee bestuursleden November 2009
33
zouden beter moeten weten. Wij vermoeden dat Maarten van G(ewoon een pion in het spel) stiekem is gebruikt in het duistere plan van RenĂŠe R(egelt alle mannen) en Noortje G(raag hierheen doorverwijzen) om alle bestuursmannen te vangen in hun web. Ook Bart A(ls je me maar niet opeet na het paringsritueel), Thomas S(chakel me uit met jullie vergif) en Boy V(rouwen lusten me rauw) zijn inmiddels ten prooi gevallen aan deze medogenloze dames. Wij waren er van overtuigd dat de paringstijd in de lente was, maar blijkbaar voelt de Congolees zich beter in de herfst. In de tijden van ontregelde natuur hopen Vrolik & Groot dan ook dat men zich nog lang verward zal voelen.
34
November 2009
November 2009
35
Als de pruim is verdwaald in je tuin, dan wordt het tijd om te snoeien.
Doe mee met Congo’s tegelwijsheden actie! Stuur ook jouw levensspreuk of -motto op. De leuksten zullen in de Gymno op deze plek te vinden zijn. Lever jouw idee in bij de Congokamer of mail naar redactie@congo.eu. 36
November 2009