Gymo 22.4 Tijdmachine

Colofon Redactie Caspar de Wit CdW Dennis van der Wiel DvdW Inske Groenen IG Maarten van Gemert MvG Mark de Boer

MB Renee Kleine Deters RKD Thijs Rinsma TR Wouter Bot WB

Eindredactie Esther Visser EV Guido Meijer GM Annike Bekius AB Joyce Buikhuisen JB Hilde Schwantje HS

Columnisten Boy Vissers BV De Biologen DB Kaft: GM Spelling: EV & AB Lay-out: GM & EV

Jaargang 22, nummer 4 Gymnorhina is de periodieke uitgave van CONGO, studievereniging voor studenten biologie, pyschobiologie en biomedische wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Het blad wordt neergelegd in de gebouwen van de Faculteit der Biologie. Als u 10 euro overmaakt op girorekening 4602231 ten name van CONGO o.v.v. Gymno abonnement, wordt de Gymno een jaar lang thuisgestuurd.

Oplage: 300 exemplaren Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm, fax of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toe- stemming van de redactie. De redactie behoudt zicht het recht voor stukken in te korten of niet te plaatsen.

Bestuur CONGO Algemeen Studievereniging CONGO Postbus 94214 1090 GE Amsterdam Telefoon: 020-525 7853/7863 Email: info@congo.eu Voorzitter Sophie Pijpers Secretaris Julien Fiorilli Penningmeester Jurrien Fransen Commissaris Onderwijs Francis Zoet Commissaris Activiteiten Hilde Schwantje Commissaris PR & Acquisitie Laurent Lokhorst

Gymnorhina | 2

Gymnorhina No. 22.4 · November 2011

6

Zijn we in de toekomst onsterfelijk?

9 10 12 14

De wetenschap...

100 jaar geleden over 100 jaar Ballen in de oertijd

De weg naar eeuwig leven

20

Toepassingen van de hersenwetenschappen

in de toekomst

26

6

De geschiedenis van Congo Congo in het buitenland Quincy in Londen Het Biologenstukje Even voorstellen...

De Redactie

Stof tot nadenken 16 De materie der scheefhangende zweefobjecten 30 18 Column Diep met Boy 30 22 Vrolik & Groot 37

Gymnorhina | 3

Van de voorzitter Lekkere Congolezen, Als ik denk aan al die jaren, dat ik mij zo heb misdragen, dan denk ik had ik maar een tijdmachine. Lijkt het je wat om een keer een reisje te maken in een tijdmachine? Ga in het bestuur van Congo. Ik weet niet of je het echt tijdreizen mag noemen, maar het voelt wel zo.

Zo zijn we in de geschiedenis van Congo gedoken door archieven op te schonen. Door te investeren in de nieuwe eerstejaars, in de toekomst van Congo. Bovendien moet je als bestuur op tien plaatsen tegelijk zijn, dus dat ben je op een of andere manier meestal ook. We zitten veel met oudbesturen om tafel om te bekijken hoe we Congo’s stijgende lijn kunnen vasthouden, ook in de toekomst.

Het 92ste bestuur heeft nog drie maanden van het bestuursjaar te gaan. Als ik daar aan denk, heb ik erg tegenstrijdige gedachten. Aan de ene kant vlogen de afgelopen 9 maanden voorbij, het lijkt nog gisteren dat we bezig waren met ons beleidsplan te schrijven. Hoe zenuwachtig we waren voor onze allereerste ALV (Algemene Leden Vergadering). Terwijl we aan de andere kant in deze maanden zo ontzettend veel hebben gedaan, geleerd, meegemaakt, ontmoet en hoe goed we elkaar hebben leren kennen. Dat dit allemaal binnen 9 maanden heeft plaatsgevonden voelt gek.

Afgelopen maanden voelden dus alsof we in een tijdmachine zaten. Al zou een echte manier om in de tijd te reizen meer dan welkom zijn. Een bestuursjaar lijkt lang, maar man, wat komen we soms tijd te kort. Toch Hermelien nog maar eens bellen voor die tijdverdrijver van haar.

Geniet van je studententijd, want ook die houdt van reizen met tijdmachines.

Liefs,

Sophie Voorzitter

Gymnorhina | 4

Van de redactie Lieve Congolezen, Hier is ‘ie dan. Echt! Eindelijk!

De eerste Gymno nadat ik de hoofdredactricespen, met glitters, veren en een kroon, heb overgenomen van Wouter. Wouter, die nu inmiddels in een kliniek in een prachtig dorpje in India zit, heeft de Gymno waardig achtergelaten. Met een stevige eindredactie als basis, en daaromheen de columnisten, ietwat getemperde heren Vrolik en Groot, sporadisch schrijvers en de vaste redactieleden. Hierbij wil ik Wouter ontzettend bedanken voor al het werk wat hij de afgelopen jaargetijden in de Gymno heeft gestopt en de Gymno heeft gemaakt tot wat hij nu is. Ik zal proberen, samen met de commissie, hierop voort te borduren. Over borduren gesproken, we hebben twee nieuwe leden bij de Redactiecommissie, Casper de Wit en Dennis van der Wiel. Zij zullen ons de komende tijd omver blazen met hun vlagen van genialiteit, staaltjes prachtige schrijfwerk en creatieve artikelen. Bij deze nogmaals welkom!

De volgende bladzijdes word je aan je haren meegetrokken in Gymno’s Tijdmachine. Naar een fictieve toekomst of een mysterieus verleden, dat bepaal jij. Wat zou jij doen met een tijdmachine? Zou je hem gebruiken om een tweede kans te pakken, zoals Dio en Sef in hun liedje? Of zou je vooruit gaan?

In deze Gymno wordt gekeken naar hoe de wereld eruit zou zien met een tijdmachine, met artikelen als: Hoe ziet de wetenschap er over 100 jaar uit? Kunnen wij straks net als de diertjes van de biologen, eeuwig jong blijven? Zouden er in de oertijd corpsballen bestaan hebben? En hoe zit het nou precies met klonen?

Soms zou ik best eens een tijdmachine willen hebben. Eventjes het tentamen nog een beetje langer vooruitschuiven, deelnemen aan een riddertoernooi, meevaren op de VOC of kijken hoe de wereld er over een paar eeuwen uitziet.

Zoals Grand Funk Railroad decennia geleden al bezong: “Aw, well, come on over, baby, step into my time machine!”

Ik wens jullie veel leesplezier en alvast fijne kerstdagen toe.

Liefs,

Esther Visser Hoofdredacteur Gymnorhina | 5

Zijn we in de toekomst

onsterfelijk?

Klonen is het kunstmatig reproduceren van een genetisch identiek organisme, dat zich gewoonlijk geslachtelijk voortplant. Het klonen van planten is iets wat al heel lang gebeurt en zo’n 50 jaar zijn wetenschappers serieus bezig met het klonen van dieren. Wie kent het gekloonde schaap Dolly niet? Op dit moment is men aan het experimenteren met het klonen van mensen, maar hoe ver kunnen we hierin gaan? Wat mag er nu al wettelijk en hoe ziet de wereld er in de toekomst uit?

Planten kunnen gemakkelijk gekloond worden met behulp van enten en stekken, aangezien ze zichzelf ook kunnen klonen met uitlopers. Het klonen van dieren is al veel ingewikkelder en begon zo’n 50 jaar geleden met kikkers. Een kloontechniek is kerntransplantatie: de kern wordt uit een bevruchte eicel gehaald, waarvoor DNA van een volwassen cel in de plaats komt. Deze eicel wordt vervolgens ingebracht in de baarmoeder van een ‘draagmoeder’ of groeit in een reageerbuis uit tot een embryo. Met deze techniek werd in 1996 het eerste zoogdier gekloond, het welbekende schaap Dolly. Dolly werd een echte beroemdheid, maar dat was voor

haar dan ook het enige voordeel. Ze had vele afwijkingen en ging vroeg dood, wat mogelijk komt door het feit dat klonen bij de geboorte al kortere telomeren hebben. Ze beginnen het leven niet als ‘onbeschreven blad’ en het is waarschijnlijk dat ze al vroeg last hebben van ouderdomskwalen. Deze vorm van klonen wordt ook wel ‘reproductief’ klonen genoemd.

Daarnaast bestaat er ook ‘therapeutisch’ klonen, met de bedoeling om zieke mensen te genezen met behulp van stamcellen die uit het gekloonde embryo worden gehaald.

Deze stamcellen kunnen uitgroeien tot

Als je even geen zin hebt om naar een tentamen te gaan, stuur je je kloon gewoon.

Gymnorhina | 6

nieuw weefsel, dat geïmplanteerd kan worden in de patiënt en herkend wordt als lichaamseigen.

Er zijn dus verschillende vormen en toepassingen van klonen in ontwikkeling, maar wat is er op dit moment toegestaan? Dieren mogen in Nederland wettelijk niet gekloond worden, tenzij er een vergunning is verleend door de minister van Landbouw. Volgens de Nederlandse Embryowet mogen overtollige embryo’s bij een IVF-behandeling gebruikt worden bij onderzoek naar genetisch klonen, maar het klonen van menselijke cellen is in Nederland tot op heden uit den boze. In landen als Frankrijk, Denemarken en Groot-Brittannië is er echter al meer toegestaan op het punt van klonen voor medische doeleinden.

De meningen over klonen zijn sterk verdeeld en de ethische bezwaren zijn groot.

Veel mensen zijn van mening dat er niet geknoeid mag worden met “de bouwstenen van het leven” en de angst bestaat dat het in de toekomst uit de hand zal lopen. Stel je voor dat iemand als Osama Bin Laden zichzelf had gekloond. Dan had de grootste crimineel op aarde nu nog steeds rondgelopen.

Verder worden klonen geboren met veel nieuwe afwijkingen en zover als het klonen nu ontwikkeld is zouden er enkel zwaar gehandicapte mensen ter wereld komen. Therapeutisch klonen heeft echter grote medische voordelen, waarbij verscheidene ziektes behandeld zouden kunnen worden. Toch wordt ook hiermee het proces van natuurlijke selectie verstoord en daarnaast valt het nog te bezien of, wanneer het therapeutisch klonen toegestaan wordt, het bij deze vorm

van klonen zou blijven. Mensen streven nu eenmaal naar perfectie en willen zichzelf vormen naar een ideaalbeeld.

Hoe zou de wereld er in de toekomst uitzien, als klonen daadwerkelijk wordt toegestaan? Er zijn op dit moment al verscheidene groepen wetenschappers die beweerd hebben de eerste mens gekloond te hebben.

Ondanks de vele bezwaren zal men blijven zoeken naar een manier om ‘onsterfelijk’ te worden. De ontwikkeling van het klonen heeft in de laatste honderd jaar zo’n sprong gemaakt dat, wanneer deze ontwikkeling doorzet, de hele wereld in de toekomst gekloond kan worden. Zie je het al voor je, een kloon van jezelf? Als je even geen zin hebt om naar een tentamen te gaan, stuur je je kloon gewoon. Wanneer er in combinatie met klonen genetische manipulatie gebruikt wordt, kan de mens zo gevormd worden dat hij onsterfelijk wordt. Ook kunnen we in de toekomst dode mensen tot leven wekken met behulp van hun DNA. Dit klinkt allemaal als een sprookje dat waarheid wordt, maar gaat de wereld er dan wel op vooruit? Door de vele klonen zal de wereld overbevolkt raken, ‘supermensen’ zullen ontstaan en wat dacht je van een identiteitscrisis bij ‘kloonmensen’?

De weg naar perfectie wordt nu nog tegengehouden door strikte wetten. Maar hoe lang houdt dit nog stand? Wanneer het klonen wordt toegestaan door de overheid en de techniek verder ontwikkeld wordt kunnen er veel positieve dingen bereikt worden, met name op het medisch vlak. Het is echter belangrijk dat de techniek goed onder controle gehouden wordt en niet in verkeerde handen valt. Mocht dit desondanks toch gebeuren, kan het nog wel eens goed uit de hand lopen en zal de natuur ons afstraffen!

AB

Gymnorhina | 7

Gymnorhina | 8

De wetenschap

100 jaar geleden

De 20ste eeuw, de eeuw van het DNA Technologie in het begin van de 20ste eeuw stond nog in de figuurlijke kinderschoenen.

Paarden werden net ingeruild voor glimmende dieselslurpende bolides. De telefoon was een baanbrekende ontdekking en internet, Excel en computers, daar had men nog geen weet van. De, vaak welbebaarde, wetenschappers hadden het niet gemakkelijk als je kijkt naar wat voor apparatuur wij nu tot onze beschikking hebben.

Ondanks dat alles had de beste man Johann Friedrich Miescher, een Zwitserse biochemicus, in 1869 DNA al ontdekt. Hij wist de stof te zuiveren uit leukocyten die hij verkreeg uit pus. Het duurde nog lange tijd voordat in 1909 de theorie werd opgesteld dat DNA uit 4 nucleotiden bestond. En het duurde nog langer voordat de correcte chemische structuur van DNA werd bepaald, namelijk in 1953. Watson en Crick publiseerde in hetzelfde jaar de gestolen ideeĂŤn over de structuur van DNA van Rosalind Franklin (de hufters). Een goede wraakactie zat er voor Franklin niet in, zij legde helaas kort daarna het loodje als gevolg van kanker. Het zou nog tot het jaar 2000 duren eer dat het hele menselijk genoom bekend was. Dit was al-

leen mogelijk door de ontwikkelingen in de technologie.

Hoogstwaarschijnlijk zal ik jullie niks nieuws vertellen, maar dat is ook niet mijn bedoeling. Mijn doel is nobel. Ik neem het op voor DNA. Want lieve DNA, ik voel je pijn. Je wordt door iedereen als vanzelfsprekend gezien.

Tijdens de colleges Genetica en Evolutie van de eerstejaars psychobiologie biomedische wetenschappen en biologiestudenten is de zaal nog leger dan mijn bierglas op een dinsdagavond. Terwijl het ruim 100 jaar heeft geduurd voordat wij, als mens je doorhadden. Jij regelt het allemaal maar even en wat vraag jij ervoor terug? Niks! Je bent simpel en ingewikkeld tegelijk. Jij deelt.

En natuurlijk treden er bij jou ook wat foutjes op af en toe, maar dat overkomt de best. Je bent een toffe peer DNA!

DvdW Gymnorhina | 9

De wetenschap over 100 jaar

De ontwikkeling van nieuwe technieken in de wetenschap gaat ongelofelijk snel. Als je vergelijkt wat we nu kunnen met tien jaar geleden kun je bijna niet begrijpen dat ze toen überhaupt de moeite namen om wetenschap te bedrijven. Het punt is dat ze dat

over ons ook zullen denken in de toekomst.

Dit artikel doet een paar ‘educated guesses’ naar hoe de wetenschap over 100 jaar eraan toegaat in onze disciplines.

Biomedische wetenschappen Recentelijk is een nieuw soort materiaal uitgevonden, een zogenoemde metamateriaal.

Dit is een materiaal dat kunstmatig wordt gefabriceerd en eigenschappen kan hebben die nooit in de natuur voor zouden kunnen komen. Met behulp van dit materiaal kan je lenzen maken die een negatieve brekingsindex hebben, zo’n lens kan dingen, die tot voor kort onmogelijk gehouden. Je kunt licht om een object heen leiden om zo een ‘onzichtbaarheidsmantel’ te maken maar, interessanter voor celbiologen, de vergrotingsfactor van deze lenzen is in theorie oneindig. Huidige optische microscopen kunnen niet zo ver inzoomen, het is natuurkundig gezien gewoon niet mogelijk. Met metamicroscopen kan je in principe inzoomen tot het atomaire niveau. Je kunt cellulaire processen bestuderen door er gewoonweg naar te kijken, het cellulaire niveau zal geen enkel geheim meer bevatten.

Gymnorhina | 10

Verder zal er een grote samenvoeging komen tussen de biomedische wetenschappen en de nanotechnologie. Kanker zal worden bestreden door een injectie van nanorobots die de kankercellen opzoeken en omleggen.

Deze nanorobots kunnen ook cel specifieke medicatie toedienen.

Neurobiologie Over 100 jaar zijn eigenlijk alle experimenten op dieren en mensen verleden tijd, er zal een computermodel zijn die de volledige menselijke hersenen modelleert. Er wordt nu al aan zo’n model gewerkt in het ‘Blue Brain project’. Aangezien dit model een volledig realistische kopie is van de hersenen kan je al je experimentele paradigma’s gewoon in het model laden en kan je zien wat het effect is tot op het moleculaire niveau. Hierdoor zal het veld van ethiek compleet verschuiven je kunt je bedenken dat zo’n model ook ‘bewust’ is en je er daarom niet alles mee kan doen wat je wilt. We hebben nu Proefdiervrij maar dan zullen we Proefmodelvrij hebben.

Met de uitvinding van quantum comput-

als therapie voor bijna alle psychologische aandoeningen. Depressieve mensen zullen ‘leren’ niet meer depressief te zijn.

Biologie Helaas zit er over 100 jaar geen veldwerk meer in voor de biologen. Na afronding van het Blue Brain project wordt het Blue World project opgericht. Dit project heeft als doel om de aarde met al haar levensvormen te modelleren. Door revoluties in de wiskunde kunnen volledig realistische modellen voor groeps dynamica van dieren ontwikkeld worden. Met dit model kan elke verandering in de grootte van populaties dieren voorspeld en vervolgens voorkomen worden.

Nadat een model van de aarde is ontwikkeld waarin dieren enkele entiteiten zijn gaat het nog een stap verder en wordt er een model van de aarde ontwikkeld die atoom voor atoom wordt opgebouwd. Hiermee kan bijvoorbeeld de meest waarschijnlijke manier waarop de eerste levensvormen zijn ontstaan en ontwikkeld gevonden worden.

Ook hier zal een heftige ethische/filosofische discussie over ontstaan, want waarom zou

`Over 100 jaar zijn alle experimenten op dieren en mensen verleden tijd` ers is de limitatie qua computer rekenkracht ook verleden tijd. In combinatie met enorme vooruitgang in hersenscanners kan dit enorme complicaties hebben voor neurofeedback. Bij neurofeedback krijgt een patiënt activiteit uit een bepaald hersengebied real-time te zien, het idee is dat je leert controle te hebben over de eigen hersenactiviteit. Over 100 jaar zal dit gebruikt worden

deze aarde verschillen van de onze? En wat als de mensen op de modelaarde ook een eigen modelaarde maken? Je kan je voorstellen dat dat een beetje een rotzooitje wordt.

GM Gymnorhina | 11

Ballen

in de oertijd

A

l sinds het begin der tijden, of beter gezegd, sinds het ontstaan van de voorouders van de menselijke soort, is er sprake geweest van sociale cohesie oftewel groepsvorming. Immers, samen stond je sterker dan alleen bij het verdedigen van je nederzetting, het zoeken van voedsel of het beschermen van vrouw en kinderen.

Een onoverkomelijk effect van deze sociale cohesie is het ontstaan van hiërarchie. De ene groep is sterker, beter of slimmer dan de andere groep, maar één groep is bijna onaantastbaar elitair: de groep rondom het alfamannetje. Het vormen van een groep rondom het alfamannetje, of hij die meent dat hij het alfamannetje is, gaat niet zonder slag of stoot, maar zodra je wordt toegelaten tot deze betere kringen zitten hier bepaalde voordelen aan.

Hetzelfde geldt voor het lid worden van een studentenvereniging, in het bijzonder het lid worden van het studentencorps. Harry Mulisch beschreef een corpsstudent eens op de volgende, prachtige wijze: "De corpsstudent speelt net zolang de man met de grote bek, tot hij het is." Corpsstudenten, de echte of de gepersifleerde personages van tv, zijn te herkennen aan gladgestreken pakken, strakke stropdassen, brallerige opmerking-

en, een omhooggevallen zelfbeeld, bier en net iets te lang haar, schuin naar achter gestreken met veel gel. In het kader van deze Gymno vraag ik me af of deze ballen vroeger bestonden en hoe zij er destijds uitzagen.

Niet zomaar vroeger, maar in de oertijd, toen mannen nog echte mannen waren.

Neanderthalers waren over het algemeen grote, sterke, behaarde, mannen die met hun knuppel in de rondte zwaaiden en dagelijks na de jacht met kilo’s vlees thuiskwamen.

Een bepaalde oerman, zijn naam bestond uit maarliefst drie kreten en een grom, was de sterkste van allemaal. Als hij op jacht ging met zijn speer, die de grootste was in heel het bos, zorgde hij ervoor dat de hele groep oermensen te eten had. Hij verwekte menig kind, verslond vrouwen en sloeg met zijn knuppel andere dieren en mannen tot moes.

Deze oerman werd al gauw bestempeld als het alfamannetje, en andere mannen probeerden bij hem in de buurt te komen, zodat zij konden profiteren van de kracht en slimheid van de alfaman. Al gauw werd het de alfaman duidelijk dat hij deze andere mannen niet om zich heen moest duldden, dat niet iedereen bij zijn ‘keur’ mocht horen. Er moest maar eens iets gedaan worden om te kunnen toetreden tot de elite. Hier Gymnorhina | 12

ontstond het concept van ontgroening.

Om te laten zien dat hij daadwerkelijk de alfaman was, vernederde de oerman alle mannen die bij zijn elitaire groep wilden. Immers, nederigheid is een schoon goed, de mannen moesten er wel wat voor over hebben om bij de oerman in de buurt te komen en van zijn privileges te genieten.

De ontgroeningen gingen er in die tijd niet bepaald zachtzinnig of menslievend aan toe.

Hoewel er tegenwoordig weinigen sterven bij het toetreden tot een studentencorps, was in die tijd benoeming tot bal met gevaar voor eigen leven. Zo moest men een dodelijk giftige wurgslang vangen, deze een aardomwenteling om de nek dragen en zodra de zon weer op kwam moest deze slang met de handen gevild en gegeten worden. Vervolgens werden zij geacht een waterval te bestijgen, mochten zij in de sociëteitsgrot geen witte vellen dragen, niet zitten, niet met de rug naar de waterput staan noch mochten zij hun blik richten op de alfaman of een van zijn veroveringen. Verder sliepen deze foeten, ongeboren baby’s, buiten de bescherming van het dorp in een grot waar het wemelde van de reeds uitgestorven ongediertes. Een maanomwenteling lang leefden zij met alle groentjes in deze grot, onder streng toezicht van de alfaman, waar zij alleen de afgekloven botten van het dorp te eten kregen en door verschillende trommelaars van slaap onthouden werden. De mannen moesten ondertussen het elkaars haar tot schouderlengte afkluiven.

Als laatste test moesten zij een sabeltandtijger verslaan in een rechtstreeks gevecht en deze sabeltand als present aan de alfaman brengen, terwijl ze hun gebral oefenden.

Was dit niet naar wens van de alfaman, werd het groentje zonder pardon in de leeuwenkuil gegooid. Wanneer zij dit alles hadden overleefd volgde de inauguratie van zeven

nachten, met het gerstenat van de oertijd.

Deze zeven nachten dronken zij liters van het zogenoemde ‘vergist leeuwenbloed’, wat eigenlijk een zacht sapje was afkomstig van de jeneverbes en gemengd met drie druppels leeuwenbloed.

Mochten zij al dit gevaar doorstaan, kregen zij van de alfaman een vissengraat. De mannen werden geacht deze graat constant bij zich te houden, om op elk moment van de dag hun woeste haren naar een kant te kunnen dragen.

Deze vissengraat op zak, of eigenlijk op dierenvel, maakte tezamen met het verplichte brallen en het drinken van vergist leeuwenbloed de eerste corpswet uit, met hoofdletter C. Deze wetten werden in de sociëteitsgrot in de muren gegrift, zodat deze voor altijd zouden blijven bestaan.

Helaas is er van het zo geliefde leeuwenbloed nooit iets teruggevonden, zijn sociëteitshuizen in de grotten op een andere manier verklaarbaar en zijn de vissengraatjes door de biologisch antropologen op een, mijns inziens, onjuiste wijze geïnterpreteerd. Er zal spijtig genoeg, naar alle waarschijnlijkheid, geen verder bewijs worden gevonden voor ballen in de oertijd.

EV

Gymnorhina | 13

De weg naar

eeuwig leven I

n de toekomst geen mensen meer maar robots? Geen homo sapiens maar homo roboticus? Geen stoffelijke lichamen meer, ergo; onsterfelijkheid? Dingen waar ik zelf liever niet te teveel over nadenk, maar waarvan menig ander overtuigd is dat het gaat komen, zo niet had gewenst dat het nu al zover was.

Hoewel er steeds meer technologie beschikbaar komt om de biologische mens te ‘verbeteren’, denk aan protheses die worden aangestuurd door middel van hersengolven, bestaan we nog steeds uit biologisch afbreekbaar materiaal, gevoelig voor omgevingsinvloeden en veroudering. Het is af en toe alsof we dat niet willen of kunnen accepteren en alles doen om de achteruitgang van onze lichamen tegen te gaan.

Ontwikkelingen als, gentherapie, stamceltherapie en orgaantransplantatie hebben hier een groot aandeel in. Een van de doelen die men daarmee voor ogen heeft is op een gezonde manier steeds ouder worden. Natuurlijk kan met hulp van bovenstaande methoden veel bereikt worden op het gebied van ouderdombestrijding, maar wat is nu nuttiger dan onderzoeken wat er ten grondslag ligt aan de ouderdom van heden ‘s werelds

oudste mensen, om dat zo weer toe te passen in levensverlengende of verbeterende methodes?

Onlangs las ik in de krant dat de oudste Nederlandse vrouw (Hendrikje van Andel, 115 jaar geworden), waarschijnlijk, voor een deel, zo oud is geworden door bepaalde genen. Het bijzondere is dat ze, naast dat ze oud is geworden (op het moment van overlijden was ze de oudste vrouw ter wereld) ze ook nog een relatief gezond oud geworden is. Op haar 100ste leed ze aan borstkanker, maar overleefde dat. Wat opvallend was, was dat ze mentaal nog zo goed functioneerde. Op psychologische testen die werden afgenomen op haar 112de - 113de scoorde ze boven gemiddeld, vergelijkbaar met de normen voor mensen tussen de 60 en 75 jaar. Ze lijkt het levende bewijs te zijn van het feit dat dementie zich niet altijd hoeft te ontwikkelen naarmate je ouder wordt. Een ouderdomsverschijnsel dat zich wel uitte bij Hendrikje was dat haar ogen haar in de steek lieten. Hendrikje van Andel is in 2005 overleden aan een kankergezwel in haar maag. Naast het feit dat haar hersenen na autopsie in goede staat verkeerden, was er in haar lichaam ook nauwelijks aderverkalking te vinden, een van de grootste doodsoorGymnorhina | 14

zaken bij ouderen (door aderverkalking in de hersenen onstaat bv. vasculaire dementie, waardoor ouderen hard achteruit gaan).

De staat van haar lichaam en hersenen op deze leeftijd deed natuurlijk de vraag rijzen of haar genen hier (deels) verantwoordelijk voor zouden kunnen zijn. Daarom is een team van onderzoekers van het VUmc (samen met internationale collega’s) bezig het genoom van Hendrikje van Andel te ontrafelen. De initiële analyse liet zien dat in haar genoom enkele overrepresentaties van zeldzame allelen, geassocieerd met atherosclerose (aderverkalking), hartziekten, Parkinson’s en Alzheimer, aanwezig waren. Naar verwachting komt er eind dit jaar een artikel uit over de genenpool van Hendrikje van Andel en wellicht is dat een opstapje naar een langer leven voor ons allemaal.

RKD

Meer lezen?

Dit is een artikel met de resultaten van de neuropsychologische tests en de autopsie: • Den Dunnen, W. F. A., Brouwer, W. H., Bijlard, E., Kampuis, J., van Lintschoter, K. et al. (2008). No disease in de brain of a 100 year old woman. Neurobiology of aging. 29, 1127 – 1132.

De abstracts gepresenteerd op het International Congress of Human Genetics in Montreal in oktober 2011, abstract nummer 109, over het genoom van Hendrikje van Andel.

• http://www.ichg2011.org/pdf/ICHG%20 Platform%20Abstracts.pdf De 20ste eeuw, de eeuw van het DNA Een fragment uit man bijt hond waarin Hendrikje van Andel wordt gefeliciteerd met het feit dat ze de oudste mens in Europa is: • http://www.manbijthond.nl/fragmenten/hendrikje-andel-oudste-mens-europa Een portret van Hendrikje van Andel op eenVandaag • http://www.eenvandaag.nl/binnenland/29798/hendrikje_van_andel_schipper Gymnorhina | 15

Congo in het buitenland

Quincy in Londen Quincy had geen zin om zijn master in dit koude kikkerlandje te doen dus besloot te vertrekken naar zonnigere oorden: Londen. Hier heeft hij zijn Neuroscience master gehaald aan University College Londen. De Gymnorhina vroeg hoe dat was.

Ik stapte 7 september 2010 (met mijn leven in twee rolkoffers, een grote boodschappentas en een gitaartas gestopt) in de trein op weg naar London St Pancras station. Ik had kort te voren mijn huisgenoten in spe leren kennen bij een vorig bezoek en had verder slechts een flauw benul van wat me te wachten stond. Aangezien ik alleen colleges op donderdag zou hebben en een journal club op vrijdag kon ik er vast wel wat bij werken. Het leven in London was namelijk toch zo absurd duur.

Ik stelde, na initieel geschoqueerd te zijn door de prijzen, al snel al die £ tekens gelijk aan €’s. 600 £ huur werd dus een ietwat prijzige 600 ‘€’ in mijn hoofd. Het collegegeld (5935 £) moest ik toch in twee grote stappen betalen en kon ik dus het overgrote gedeelde van mijn verblijf volledig negeren.

De master is een van de vele opties gerelateerd aan (cognitieve) neurowetenschappen aan University College London (UCL). Ik heb begrepen dat de structuur van een master nogal varieert afhankelijk van het onderwerp en heb geen referentie in het systeem aan de UvA. Zoals ik al noemde had ik op don-

derdag drie ‘colleges’. Dit waren echter meer praatjes (die anderhalf uur duurden) van een onderzoeker, die zogenaamd gecentreerd waren rond een gemeenschappelijk onderwerp. Dit was lang niet altijd zo. Soms hadden de drie sprekers eigenlijk helemaal niets met elkaar te maken. De precieze invulling varieerde ook nogal maar kwam vaak neer op een soort inleiding tot hun onderzoek en wat eigen bevindingen. Bij elke week hoorde een literatuurlijst. Deze opzet gecombineerd met het ontbreken van een studieboek maakte voorbereiden lastiger dan ik had verwacht.

Intussen had ik ook elke vrijdag journal club, met elke week een heel ander onderwerp.

Daarnaast had ik een stage waar ik aan mocht werken. Een van mijn doelen was om mijn (moleculaire/cellulaire en systeem) kennis bij te spijkeren, en dat is zeker gelukt. Stage viel in mijn geval echter wat tegen. Laten we het houden op communicatie problemen.

Gelukkig had ik een aantal leuke studiegenoten om me door de sleur te helpen. Alhoewel, we ontwikkelde ook een vast stramien.

Er zijn namelijk zogenaamde studentenbarren. 4 alleen al binnen 5 minuten van/op campus en daar reken ik degene die hoorden Gymnorhina | 16

bij Kings College (zeg maar de VU) waar ik onder andere ook toegang toe had niet mee.

Dit betekende dat je rustig een hele dag op campus kon blijven: Na een paar uur in de bieb werd ik vaak gebeld door Ryan, Mike of Samih voor ‘a quick one’ in bijvoorbeeld de Phineas bar (voor de psychobiologen: ik weet niet zeker of het een verwijzing is naar Phineas Gage). Het was immers 1 pond voor een pint (circa 568 cl) aan bier op maandag.

Woensdag: ‘sports night’, donderdag (na 4.5 uur mensen aanhoren) riep natuurlijk om ‘a few’ (6 pond voor een pitcher). En op vrijdag vierden we het eind van de week (two-forone). Het gekste vond ik dat het allemaal zo vroeg begon en daarmee ook vroeg eindigde. Als ik om 4 uur aan het eerste biertje begon, liep ik vaak om 6 a 7 uur al naar huis.

Lichtelijk aangeschoten.

stress in de tentamenweken. Alles bij elkaar ben ik erg blij met mijn jaartje ‘abroad’. Maar nu heb ik door mijn keus niet de kans gehad om in Nederland via een master stage een promotieplek in te rollen. Het grote wtf-gaik-doen-met-mijn-leven is daarom begonnen. Ik zou het zeker niet erg vinden om ergens over 5 jaar ofzo weer daar te wonen.

Maar het zou niet hetzelfde zijn natuurlijk.

Want mijn studiegenoten zijn gaan promoveren, geneeskunde aan het doen, of zitten net als ik in hun quarter-life crisis.

Quincy Rondei

Ik zou zo nog pagina’s kunnen vullen met uitgaan, in parken rondhangen, voetbal op zaterdag, slechte begeleiders, fish and chips en Gymnorhina | 17

Het Biologenstukje

Eeuwige jeugd in het dierenrijk Ouder worden, wat vervelend toch. Pijn hier, pijn daar, dementie, broekplassen en ga zo maar door. Is dit nou allemaal nodig? Evolutie antwoordt: “Klep dicht, oud worden is overrated!”. Er zijn een aantal dieren die voor eeuwig jong blijven en niet sterven aan ouderdomskwaaltjes. Een voorbeeld hiervan is de axolotl (Ambystoma mexicanum).

Het diertje hierboven is een axolotl, zien we dat? Vent!

Dit diertje lijkt de eeuwige jeugd te hebben.

Salamanders kennen een larve fase en een volwassen fase, maar deze heeft daar schijt aan. De axolotl blijft gewoon een larve en dus voor eeuwig jong. Dat vindt ie sowieso veel chiller. Er komen namelijk allemaal voordeeltjes bij kijken.

Ze blijven bijvoorbeeld Power Exotisch Nogal Idioot Super regeneratief. Volledige Arm Groei Initiatie Na Amputatie is geen probl-

eem voor de axolotl. Het begrip melkpoeder in maatschappelijke context maakt dit tevens enigszins gecompliceerd doch verhelderend.

Het diertje combineert de PENIS tactiek met de VAGINA methode om in leven te blijven.

Onderzoekers zijn nu bezig om er achter te komen hoe dit ook op mensen kan worden toegepast.

Mensen zouden op deze manier het eeuwige leven kunnen bereiken.

Het onderzoek is daarom zeer controversieel en stuit op weerstand in verscheidene kringen, bijvoorbeeld van zieke biomedici of geretardeerde psychobiologen.

Ook vindt pluimvee dit niet oké. Maar voorop alles is de wetenschap geïnteresseerd in het regeneratief vermogen van het diertje, omdat dit van belang kan zijn bij orgaanherstel bij mensen (Vent et al., 76347). Daarmee ontwijkt de wetenschap de controversiële discussie en kan die nog steeds in het geheim onsterfelijke mensen creëren.

DB Gymnorhina | 18

Gymnorhina | 19

Toepassingen van de hersenwetenschappen in de toekomst

De absolute tegenhanger van een potje virtueel bowlen op de ‘Wii’; gooi een strike zonder ook maar een vinger uit te steken.

Telekinese zonder fysieke inspanning is vandaag de dag al mogelijk, mits je een raar hoedje draagt dat hersengolven meet. Met de huidige stand van de wetenschap maakt het hoedje het mogelijk een pingpongbal in een buis te bewegen, maar over 100 jaar zal wat hersentraining en het opzetten van een modieus hoofddeksel van een mens een heuse Jedi maken.

Technieken die hersenactiviteit meten aan de hand van elektropotentialen (EEG) of verhoogd zuurstofgebruik (fMRI) zijn essentieel om inzicht te krijgen in het functioneren en samenwerken van hersendelen. Deze technieken worden echter ook gebruikt om je hersenen aan de computer te koppelen en een zogenaamde “Brain Computer Interface” te creëren, welke in de toekomst scifi werkelijkheid gaan maken . Dankzij een EEG-scanner gekoppeld aan een computer communiceren verlamde en comateuze patiënten nu al met de buitenwereld door een cursor over een scherm te sturen met hun gedachten. Leg je hoofd onder een functionele MRI scanner, kijk naar een stukje film en zie hoe de activiteitspatronen van je hersendelen verraden wat de film emotioneel met je doet.

Iets ingrijpender dan scantechnieken als EEG of MRI is het gebruik van hersenimplantaten; in de hersenen geplaatste elektroden die elektrische activiteit van neuronen beïnvloeden. Met deze implantaten zijn mechanisch-prothetische ledematen aan te sturen en ‘cyborgs’ zijn geboren.

Momenteel is het installeren van hersenimplantaten niet zo gemakkelijk; na verloop van tijd ontstaat er littekenweefsel of gaan de fragiele elektroden kapot. Zulke kinderziektes zullen er in de komende 100 jaar uitgewerkt worden en dan is het goed mogelijk dat we onze tentamens leren door een nachtje aan de upload te liggen, matrix-stijl.

Praktische toepassingen van de hersenwetenschappen zijn de toekomst waar iedereen op zit te wachten. Of niet? Een dag uit het leven van de eerstejaars Bioloog, cursusjaar 2111; “Woensdagochtend, brullende wekker, doodmoe wakker worden. Je pakt je draagbare hersenscanner, zet hem op je hoofd, denkt de wekker uit en de Senseo aan. Zware avond gister, Havelaar, vandaar.

Gister is het na het zoveelste rondje opeens even rustig. Tijd voor ‘WordFeud’. Ondertussen begint de alcohol op je celmembranen Gymnorhina | 20

wat te storen op de interface, links is nog steeds links maar rechts ondertussen ook.

Erg vervelend, moet je noodgedwongen het touchscreen gebruiken om te toetsen. Even later is het tijd om wat vrouwelijk schoon te regelen. Er staat een prachtexemplaar in de hoek, maar haar hoofd staat er niet naar. Letterlijk, het interface-intranet van aanwezigen in de Havelaar laat zien dat ze al 14 minuten passief-agressief ruzie aan het maken is. Meteen het Congo profiel opvragen op je telefoon. Afgeleid, boos, en een Vrolik en Groot score van 0; te moeilijk, laat maar zitten.

Uren later is sluitingstijd geweest en fiets je naar huis. Thuis aangekomen herinner je je het nog te leren tentamen van aanstaande donderdag. Geen tijd meer om de stof te lezen en te begrijpen, colleges overgeslagen.

De oude tentamenvragen domweg uploaden naar de hersenen dan maar. Vermoeiende tijdrovende bezigheid, dat uploaden, maar het moet. Op het tentamen zal je alleen de vragen herkennen, je hebt geen idee waar het over gaat.

Was dat 100 jaar geleden ook zo?

Terug naar de woensdagochtend, je drinkt je koffie op en speelt nog wat ‘Mariokart’.

Je ochtendhumeur is gemeten en daarom komen er uit consideratie wat minder rode schildpadden op je af. Het is een slome ochtend, maar toch verstrijkt de tijd net te snel.

Koptelefoon op en sprintje naar de bushalte dan maar. Hijgend in een dalend tempo kijk je toe hoe de bus wegrijdt, terwijl de verlamde buurman komt aangesneld met zijn opgevoerde implantaat-aangestuurde exoskelet. Het wachten op de volgende bus duurt erg lang. Je interface merkt je frustratie op en stelt voor Bob Marley af te spelen. Na 15 minuten reggae stap je uit de bus, ruim op tijd voor de tweede helft van het college.

Het college is saai, maar straks ga je gelukkig naar de interactieve film. De makers van ‘Paranormal Activity XXIV’ plaatsten, dankzij de brain-interfaces, de schrikmomenten precies daar waar de zaal ze het minst verwacht, wat zorgt voor het ultieme traumatisch effect.

De toekomst is bijna altijd leuk.

CdW Gymnorhina | 21

Even voorstellen..

De Redactie Commissie Ditmaal staan in de rubriek “Even voorstellen..”, de leden van de Redactie Commissie centraal! Aan hen werd de gewetensvraag gesteld:

Als ik een tijdmachine had, zou ik...

Casper: “...terugreizen in de tijd te gevaarlijk vinden.

Als je iets in het verleden ongunstig hebt veranderd kan je iedere keer terug om jezelf een halt toe te roepen. Dit betekent onvermijdelijk dat als je terugreist en je staat jezelf al op te wachten, je iets gaat verpesten. Erg lastig. ...de tijdmachine als failsafe gebruiken; breng in de huidige tijd zoveel mogelijk leven in de brouwerij; doe dingen die je anders niet zou doen, zorg alleen dat het je dood niet wordt.

Flits 48 uur vooruit en kijk of je er goed mee wegkomt. Zonee, 49 uur achteruit en alles is prima.”

Thijs: “...de gebruikaanwijzing zoeken. ...teruggaan in de tijd om te voorkomen dat ik een tijdmachine bouw, om me vervolgens te realiseren dat ik vastzit in het verleden, en dan opnieuw een tijdmachine bouwen om weer naar het heden te gaan.

...zo lang over die vraag nadenken dat ik vergeet waar ik ook alweer over aan het nadenken was, en dan een tijdmachine bouwen om dat uit te vinden. ...naar concerten van Queen en Jimi Hendrix gaan.”

Boy: “...terug reizen en de uitvinder ervan omleggen. ...voorkomen dat vrouwen gelijke rechten krijgen. ...dino-biefstuk proberen.”

Dennis: “...naar het jaar 3000 gaan. Wat is er dan allemaal ontdekt, ontwikkeld, hoe ver zijn we dan? Als de farao’s in staat waren om piramides te bouwen, als wij in 30 jaar van de eerste computer tot de Ipad2 zijn gegaan.

Hoe loopt het dan verder. Kun je later vakantie houden op mars?

Gymnorhina | 22

Leven we nog wel op deze planeet of leven we nog wel op het aardoppervlak. Misschien leven we wel onderwater. Waar zijn we medisch toe in staat? Spelen we nog steeds WordFeud? ...het verleden me nogal link lijken. Want misschien verander je de toekomst wel.

Misschien wel zo dat je ouders elkaar nooit tegenkwamen… Ik reis liever naar het verleden in een geschiedenisboek.”

Renee: “...teruggaan naar de tijd waarin piraterij normaal was en aanmonsteren op een piratenschip en me opwerken tot gevierde zeerover.”

Guido: “...terugreizen in de tijd naar het moment dat een veelgebruikt object uitgevonden werd.

Denk hierbij aan paperclips, nietjes, vorken, blikjes etc. Vervolgens doe ik de uitvinding in plaats van de rechtmatige uitvinder en vernoem ik alle items naar mezelf. Een paperclip heet dan ‘Guido’s papier bij elkaar-houder’, een nietje wordt een ‘Guidje’ en een vork gewoonweg ‘Guido’. Ik zou hier zover mee gaan

dat als iemand vraagt je een Guido aan te geven je uit de context moet opmaken of er gedoeld wordt op een bord, het zoutvaatje of een lepel.”

Esther: “...teruggaan naar het Byzantijnse rijk in de Middeleeuwen, vol mysterie, ridders te paard en kruistochten. Eenmaal daar zou ik gravin worden, stiekem feministische uitingen verspreiden om zo vrouwen aan de macht te krijgen en prachtige poëtische teksten schrijven. Ook lijkt het me geweldig om tijdens een riddertoernooi mijn zakdoekje te geven aan de mooiste, stoerste en sterkste ridder, zodat hij tijdens het gevecht mijn eer kan verdedigen en de zo gewilde, geneeskrachtige eigenschappen bezittende byzantijnse beker kan winnen.”

Inske: “...teruggaan naar de tijd van de flowerpower. Vechten voor vrouwenrechten & peace!

Om vervolgens in een volkswagenbusje naar Woodstock rijden om daar vooraan te staan bij Jimi Hendrix. Waarna ik nog verschillende concerten van o.a. the Beatles, Pink Floyd en the Velvet Underground langs ga.”

IG

Gymnorhina | 23

Gymnorhina | 24

Stof tot nadenken

De materie der

n e t c e j b o f e e w z nde

e g n a h f e sche

Ga maar eens na, alom tegenwoordig in het leven van de bergzwaan. De gloeiende kloppende welvingen, die zonder pardon het leven vergezellen. Een weergaloos schouwspel van bonte kasjmiervleugels; een met scherven beladen feeststuk. Zonder de waarachtige eenwording zal het een gevleide neergang worden. Maar ook de weerbarstige geldingsdrang die tot verwoede gevechten leidt. Na het gevecht is de lucht gevuld met, van wederopstanding vervulde, dromen. De schuddende schedels van de paraderende sjeiks maken een kabaal van jewelste. In de hoek ligt het verfomfaaide jacquet zonder mouwen, maar met medaillons aan beide zijden van de rits; de nauwelijks te onderscheiden weefstructuur bezoedelt met de bloedlichamen van de rivierbeesten.

De zweefobjecten zijn van de weeromstuit ietwat rechter gaan scheven. Zo een waardige colonne van objecten werd zelden geobserveerd; een zweef die tot in de punten van perfectie wordt doorgevoerd, met soms de ellendige eenling die zich beter weet te scheven dan de meerderheidsmaterie, waar het kasjmier samenvloeit met de vliezen van de door welvingen omringde moederstructuren. Maar ook het feeststuk weet zich te ontdoen van haar scherven en keert de een-

wording haar rug toe. De met nachtmerries gevoede angsten van de inktzwarte dorpsveteraan; een teken van de weerbarstigheid der bergzwanen. Waar de jacquets nu liggen horen normaliter de kronkelende rondingen van de barfauteuils, met de abnormaal gedragende pompbediende op de leuning, vergezeld door zijn eeuwig rechtopstaande rughaar. Maar neen, de met zwezerik gevulde biergans doet vermoeden dat het tafereel heel anders geschiede. Niet de jacquets, maar de dromen horen niet thuis in de met sjeiks gevulde kamer. Waarom het vermoeden? Zo zonder vinkenverdriet komt de verdere structuur in het gedrang. Waarachter vermoedt men de verdwazing? De vergeelde grijsaard met bebrilde buik kan wellicht de kamer opluchten. Een schone vezel heeft hij op zijn kerfstok. Achter al dit kameraadschap doemt een opluchting van de lucht op. Ze is vers en dat treft – ik had net zin in een boterham.

MvG Gymnorhina | 25

De Geschiedenis van Congo 'Comt Onnoos'len Naerstighlijck Gheleertheydt Ontvanghen', door sommigen ook wel vervangen door 'Comt Onnoos'len Naerstighlijck Ghezelligkheydt Ontvanghen' en beter bekend als: Biologenvereniging Congo.

Op dit moment, november 2011, ergens aan de rand van de stad, tussen de weilanden en de ringweg, tussen de kantoren en laboratoria van het Science Park, ligt de Faculteit Natuurkunde, Wiskunde en Informatica verscholen. Hier wordt gewerkt, gestudeerd, koffie gedronken en bovendien is hier onze eigen Congo-kamer gevestigd. Deze kamer vormt het zenuwcentrum van Congo waar het bestuur elke dag druk bezig is met het regelen en doen van nuttige en iets minder nuttige zaken. De deur staat bijna altijd open en vaak zijn buiten al de gezellige gesprekken en heerlijke muziek te horen. De Congo-kamer straalt, net als de vereniging zelf, wanordelijke gezelligheid en olijke tevredenheid uit. Iedereen is welkom om even onderuit te zakken of een kop koffie te drinken. Maar hoe zijn we hier nou beland? Een vereniging bestaande uit zo’n 2000 leden, 18 commissies en een fulltime, zeskoppig bestuur, een studievereniging met zowel onderwijs gerelateerde activiteiten als gezellige, biologische en sportieve activiteiten zoals een wintersport, een liftwedstrijd, feesten en borrels.

Op 3 april 1919 werd Congo door 29 leden opgericht en is daarmee de oudste biologische studievereniging van Nederland. Met het groeien van het aantal leden ging Congo

naast onderwijs gerelateerde excursies en activiteiten steeds meer lijken op de gezellige “Biologen hebben Zuipvermogen” vereniging welke deze nu is. Na enkele jaren van crisis werd Congo in de jaren zestig zeer politiek bewust en actief. Eind jaren tachtig veranderde deze mentaliteit en lag de vereniging op sterven na dood. Gelukkig besloten enkele enthousiaste leden om Congo nieuw leven in te blazen en na de toevoeging van de studie Bio-medische wetenschappen, bloeide de vereniging als nooit tevoren.

In 1999 kwamen er de plannen om de knusse oude Anna’s hoeve, waar de studies biologie en biomedische wetenschappen (psychobiologie later ook, maar deze studie bestaat pas sinds 2003) op dat moment gevestigd waren, om te bouwen tot een gloednieuwe faculteit voor bètawetenschappen, het Science Park.

Gymnorhina | 26

Beloofd werd dat dit er binnen 5 jaar zou zijn, maar je weet hoe dit soort dingen gaan bij de UvA. Er werd vergaderd, vooruitgeschoven, bezwaar gemaakt, definitieve plannen opgetekend, plannen veranderd, bezuinigd, bezwaar gemaakt, kosten overschreden, en ga zo maar door. Nu, in 2011 begint het eindelijk ergens op te lijken. De faculteit staat, inclusief laboratoriumvleugel, sterrenkoepel, kassencomplex en de zogenoemde ‘plof’hutjes. Maar we zijn er nog niet, er moeten nog collegezalen bijkomen, een congrescentrum en zelfs een hotel waar de buitenlandse sprekers kunnen overnachten tijdens het congres. In de komende jaren zullen er in en om het Science Park nog vele dingen veranderen, maar we gaan er alles aan doen Congo de geweldige vereniging te laten blijven als deze nu is, zonder de ontwikkeling van deze bruisende studievereniging te belemmeren.

29 biologen, die alleen maar bezig zijn met het determineren van plantjes, gevestigd in een oude boerderij.

Maar anderzijds moet je je ook niet gek laten maken door mensen die de toekomst eruit laten zien alsof ze al weten hoe het gaat lopen. Zij zullen koste wat het kost proberen hun plannen ter uitvoer te brengen. Als wij hen los zouden laten op Congo, zou er niks meer overbleven van de ouderwets gezellige vereniging waar iedereen welkom is en zich thuis voelt.

Tussen deze twee uitersten in is er echter genoeg ruimte zelf een standpunt te kiezen over hoe bepaalde veranderingen goed of juist slecht zullen uitpakken voor Congo.

Als de komende besturen dit in gedachten houden heb ik er alle vertrouwen in dat Congo nog heel veel mooie dingen te wachten staat.

“De Congo-kamer straalt, net als de vereniging zelf, wanordelijke gezelligheid en olijke tevredenheid uit.”

Uit de geschiedenis van Congo blijkt, dat er veel met de vereniging is gebeurd. De diepste dieptepunten zijn overwonnen en Congo leeft als nooit te voren. Toch zal er in de toekomst nog veel gaan veranderen. Dat is zeker, maar hoe dit uit gaat pakken weet niemand. Soms is het eng en zou je alles Congo het liefst zo laten zoals het nu is, een leuke en gezellige vereniging. Maar verandering hoort toch echt bij het leven. Laat je niet bang maken door mensen die zich krampachtig vastklampen aan het verleden. Hun angst en gebrek aan fantasie zorgt ervoor dat ze niks positiefs in de toekomst willen en kunnen zien. Als je ze hun gang zou laten gaan was Congo nog steeds een studievereniging met

Kortom, Congo is een vereniging met vele gezichten. Door de inzet van de mensen in de afgelopen 92 besturen en natuurlijk alle leden, heeft Congo ondanks alle veranderingen en tegenslagen van het verleden kunnen overleven en zich kunnen ontwikkelen tot een grote, gezellig en leergierige vereniging.

Kortom, altijd dingen om naar uit te kijken en alle reden om de toekomst positief in te blijven zien!

HS

¬¬Met dank aan Tjibbe Donkers

Gymnorhina | 27

Tijd voor eerlijkheid.

Lang geleden, ergens in een oude wereld, piepte knarsend de scharnieren van een zware deur. Eenmaal volledig geopend rolde, getrokken door 30 gespierde mannen, een zwaar houten paard moeizaam Troje binnen…

Een les duur betaald: die listige Grieken. Desalniettemin flikken de snoodaards het jaren later gewoon nog een keer, nu in Europa. Met een bij elkaar geleende groei en gefingeerde mooie cijfertjes rolden de feta-vreters hun holle schier-economie de Eurozone binnen.

En nu in een economisch donkere nacht laten de Grieken wederom hun ware gezicht zien. Een lelijke kop. Geheel volgens Grieks gebruik, volledig hol. Helaas, ondanks dat we er allemaal stiekem erg veel zin in hebben, is het sinds de 2de wereldoorlog een beetje uit de mode om een heel volk cumulatief te lynchen als je er een paar niet mag, dus we moeten kaf en koren scheiden. En snel, want ik heb een hele grote vinger en die moet nodig wijzen.

Laten we de geschiedenis er nog even op nakijken wie nou de leugenaars waren en wie niet: Helena werd meegenomen naar Troje.

De hele bende erachteraan, want ook toen al was kut meer waard dan goud, en na 10 jaar gekloot bedachten de Grieken een leu-

gen waarmee ze de oorlog wonnen… Ja, het lijkt inderdaad wel uit een fletse boeketreeks getrokken, maar er zit wel degelijk een boodschap in dit verhaal. Namelijk, behalve die ene schone dame is er in dit verhaal van 10 jaar aaneengeschakelde bagger-zooi nergens een hoofdrol weggelegd voor ook maar 1 enkele vrouw! Homerus wist dit en noemt Helena in het origineel dan ook subtiel; Ophelena. Alle mannen uit het verhaal zijn verder schuldig! In de ban van een vrouw worden zelfs eervolle types als Ajax en Papandreou slappe leugenachtige klaplopers. Vertrouw nooit een man met volle ballen. Nooit! Aan dat principe is vandaag de dag nog weinig veranderd.

Want wat liegen mannen zeg! Niet altijd, alleen altijd als er een vrouw bij is. Dan liegen we alsof we er lol in hebben; glimliegen. De hoeveelheid stront die ik soms uit mannenmonden zie spetteren is werkelijk fenomenaal. De stinkende berg ellende die in luttele seconden wordt opgelepeld maakt in 1 klap duidelijk waarom ze een drol een nummer 2 noemen. Ja hoor, Meneer is bij de vorige demonstratie van De Feministische LesBoos, beter bekend als Groen Links, nog op de bres geklommen om te pleiten voor castratie van alle milieu-delinquenten. Hij is opeens vegetarisch, houdt van kaarsen, roze baby’s, en Gymnorhina | 28

walgt van bier. En terwijl Meneer zijn kloppende lul, waarmee je ondertussen een mooie homerun zou kunnen meppen, ongemerkt achter z’n riem probeert te wurmen, kakelt hij met een hoog stemmetje achteloos verder over het door mannen onderschatte belang van first-base.

Mannen weten zelf dondersgoed dat ze ongecontroleerd beginnen te liegen wanneer er een vrouw in de buurt is. Daarom vallen ze onderling ook altijd even stil wanneer er een mooie vrouw voorbij loopt, gewoon om te voorkomen dat ze elkaar bedriegen. Veel mannen denken echter ook dat ze hun leugenachtige aard verborgen kunnen houden voor vrouwen zelf. Een tragische zelfoverschatting, dunkt mij. Vrouwen zijn veel sluwer, die hebben de man tegenover zich al lang getest. Ze zeggen dan zoiets als, ‘Ik vind wel dat ik een beetje dikke billen heb.’

De man tegenover haar antwoord dan vaak, ‘Onzin! Ik vind het een heel lekker kontje.’ En terwijl de man denkt dat hij zojuist een wit voetje heeft gehaald heeft zij je al ingedeeld bij de andere leugen-aars. Vrouwen weten immers zelf heel goed dat hun gekke bolle lichamen eigenlijk totaal belachelijk zijn.

Dus dat wij liegen, dat weten vrouwen al lang. En eigenlijk vinden ze dat heel jammer. Gelukkig hebben ze een groter hart dan kerels, daarin kunnen ze ons onbehoorlijke gedrag een beetje weg stoppen. Bovendien zijn vrouwen niet gebonden aan logica, dus dat ze iets al lang weten, maakt het bij hen nog lang niet waar! Ik ben blij voor vrouwen dat ze de waarheid soms een beetje kunnen verdraaien. Voor hun eigen plezier laten ze zich soms wat aanleunen van onze leugens, anders zou het nooit uit te houden zijn.

Af en toe echter, tegen beter weten in, lijken ze heel even te vergeten hoe het werkelijk met ons zit, heel even lijkt hun diepste verlangen dan toch werkelijkheid te worden.

Heel even denken ze dan dat er toch misschien leuke mannen rondlopen. Een sprankje hoop ontsteekt hun liefdesvlammen en ze geven zich over aan een riskant gevoel. Een aanzwellende golf van warme spanning leid ze mee, steeds verder en verder richting totale uitzinnige liefde, eindigend in prachtige roekeloze overgave en verbondenheid. En dan, na zo’n anderhalve maand laat de telefoon het langzaam afweten, haar smsjes worden traag beantwoord en de complimentjes groeien zo dik niet meer. Het leugenachtige mannetje heeft weer versierd.

Hij heeft zijn paard haar vesting ingereden, misschien wel op zijn Grieks. Het zaad is reeds afgeroomd en de afbouw doet nu zijn intrede. Als de realiteit weer haar werkelijkheid wordt, op dat moment, dan zou je er als man eens één keer bij moeten zijn. Dan denk je voortaan twee keer na. Want net voordat ze zachtjes begint te snikken kan je heel zachtjes haar hartje horen breken. Als ze opkijkt ontloop je haar vochtige ogen, omdat je weet dat ook jij zo’n beest bent. En zij... Zij weet ook dat jij er een bent. Tussen al haar verdriet door vergeeft ze je, gewoon omdat zij een vrouw is. En ze weet dat jij ook maar een simpele domme man bent. En weer lukt het haar om haar teleurstelling te verteren.

Mannen, kijk eens om je heen, kijk eens wat een prachtige lieve dames! Zie hoe kwetsbaar ze soms zijn. Laat ze gewoon eens eerlijk weten dat je niet deugt of begin voor de verandering eens met deugen. Telkens geven zij ons weer een kans, omdat ze nog ergens in ons geloven. Ze lijmen hun harten weer en worden gewoon nog een keer verliefd. Mannen, stop met die waardeloze complimentjes stop met de verwarring! Mannen moeten minder op hun slappe zak gaan lijken en meer op hun harde lul; oprecht aanwezig, recht vooruit, kloppend. Hard maar eerlijk!

BV

Gymnorhina | 29