Gymno 26.5 Generation Y

Jaargang 26 - Editie 5

Generatie

Colofon Gymnorhina. Tijdschrift voor Biologen, Biomedici en Psychobiologen.

Eindredactie Annefleur Langedijk Esther Visser Roos van Voorn Nina Bruggen Roos Voorn Redactie Arnar Breevoort Redactie Jamie Breevoort Hoefakker Arnar Kavel Ozturk Jamie Hoefakker KeskinOzturk Arikan Kavel Loes de Bruin Keskin Arikan Mainah Loes de Folkers Bruin Nina vanFolkers Bruggen Mainah Zelkovic Tony Zeljkovic Vigo Schuts redactie@congo.eu Gymno op internet: issuu.com/Gymnorhina

Bestuur CONGO Yannick Vinkesteyn Voorzitter WouterYpma Gowdy Zorah Secretaris Zorah Ypma Wouter Gowdy Penningmeester Mainah Folkers Commissaris Onderwijs Jamie Hoefakker Commissaris Activiteiten Nassim Balahsioui Commissaris PR & Acquisitie Studievereniging CONGO Postbus 94214 1090 GE Amsterdam

020-525 7853/7963 info@congo.eu Gymnorhina

25, editie 45 Jaargang 26, Oplage: 250 exemplaren Gymnorhina is de periodieke uitgave van CONGO, studievereniging voor studenten biologie, psychobiologie en biomedische wetenschappen. Het blad wordt neergelegd in de gebouwen van de Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde en Informatica. Als u tien euro overmaakt op rekening 4602231 t.n.v. CONGO o.v.v.

Gymno abonnement, wordt de Gymno een jaar lang thuis gestuurd.

Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, fax of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor stukken in te korten of niet te plaatsen.

Gymno

Inhoud Jan Hindrik Ravesloot

Van de Redactie 4

Een interview met de Hoogleraar Fysiologie over nieuw onderzoek, onderwijs en natuurlijk: Generatie Y

Presteren om de Prestatie

12

We moeten alsmaar meer presteren en meer uitblinken, maar waar komt deze excelletiedruk vandaan?

Online Generatie

15

Alles is digitaal en online. Alles wordt gedeeld, geshared en geliked. Kan Generatie Y dit zelf nog wel bijbenen?

Ook in deze editie Nicki Minaj Generatie

7

Alles wat we wilden

22

Man vs. Vrouw over Feminisme 8

Confessions of a Drugaholic

24

Column Wim Ghijsen

10

Column Keskin

25

Weetjes over Y

13

Commissie in Beeld: MuziCie

27

Recept van de KookCie

14

Galafoto’s

28

Congo in het Buitenland

16

Vraag aan de Redactie

29

F2F met de Congolees

18

Uitgelicht

30

Nostalgie

19

Liften: Do’s & Don’ts

31

Brief aan Arnon Grunberg

20

Hallo daar Congolezen!

Ja, dat is snel hè, alweer een nieuwe Gymno! Deze editie is zo snel, hip, hot en happening , dat geloof je gewoon bijna niet. En daarmee geheel passend in ons thema: Generatie Y. Wij allen zijn Generatie Y’ers.

Jij denkt; waar word ik nu weer voor uitgescholden?! Rustig maar, het is niet persoonlijk, het is slechts hoe onze generatie genoemd wordt. De opvolgers van Generatie X; hoe onze eigentijdse, hipster, digitale, “yolo” generatie. wellicht wel de boeken in zal gaan. En hoe erg je je er soms ook zal tegen proberen af te zetten, wij als huidige studenten maken er allemaal deel vanuit. De één misschien op geheel andere manier dan de ander, maar dit is juist wat Generatie Y zo divers en eigenzinnig maakt!

In deze Gymno hebben we veel gerelateerde stukken, waarin elk redactielid zijn of haar visie op de huidige generatie geeft. Ook Wim Ghijsen in zijn column en Jan Hindrik Ravesloot in het interview, laten zich uitgebreid uit over Generatie Y. Een Gymno vol discussie en scherpe standpunten dus, maar als onze generatie ergens goed in is, dan is het wel het vormen van een mening.

Leun dus lekker achterover en laat je meevoeren in de geweldige wereld van Generatie Y.

Roos Voorn Hoofdredacteur Gymnorhina

Gymnorhina

3

Veni, vidi, vici Jan Hindrik Ravesloot Hoogleraar Fysiologie Kunt u iets vertellen over uw huidige onderzoek en de maatschappelijke relevantie daarvan?

“Ja, dat kan ik, maar het antwoord zal je verbazen. Mijn laatse publicatie is 2 à 3 jaar geleden. Ik heb sindsdien nog wat werk gepubliceerd van een Universitair docent (UD) met wie ik samenwerk.

Hoewel ik momenteel geen actief onderzoek meer doe, hoop ik in de toekomst wat op te pikken uit een andere arena, namelijk dat van het onderzoek naar onderwijs.

De maatschappelijke relevantie van fysiologisch onderzoek is nog steeds hoog. De maatschappelijke relevantie hiervan hoef ik denk ik aan niemand uit te leggen. Mijn UD houdt zich bezig met

genetische afwijking in ionkanalen in relatie tot hartritmestoornissen. Hij doet dus onderzoek naar de genetische aanleg voor hart en vaatziekten. Dan praat je over hele gezonde jonge mensen in de prime van hun leven die gewoon uit het niets dood neervallen. Deze blijken heel vaak een mutatie of snip te hebben. Vaak gaat het om een mutatie waardoor het hartritme van het ene op het andere moment ernstig verstoord kan raken. Men loopt een heel leven rond met een dergelijke mutatie en pas op zo’n moment komt deze mutatie tot uiting. Dat is iets dat mij fascineert.”

Kim Bos van Vrij Nederland heeft een artikel geschreven. Hierin komt naar voren dat u stelt dat

de huidige wetenschap steeds poreuzer wordt. Wiskunde, Biologie, Scheikunde en andere disciplines werken steeds meer samen om ingewikkelde problemen op te lossen. In hoeverre heeft dat u geholpen in uw vakgebied en uw eerdere onderzoeken?

“Ik ben een generalist. Ik heb ontzettend geprofiteerd van de wis-, natuur- en scheikunde die ik vanaf de middelbare school met ongelooflijk veel plezier heb bestudeerd. Dit betekent dat ik nu –ik ben nu 53- bijna moeiteloos de gehele fysiologie kan begrijpen.

Van de sterk chemische fysiologie –neem de zuur base fysiologie- tot de zeer natuurkundige, bijvoorbeeld de cardiovasculaire fysiologie met de stromingen, drukken en

Gymno weerstanden. Ook kan ik elektricit- hobby uitoefenen. We komen dus maatschappelijke relevantie? eit goed begrijpen, want ik kan de uit een hele brede democratische “Dat NWO (Nederlands orKirchoff wetten toepassen en ik kan cultuur waarbij het geld democra- ganisatie voor Wetenschappelijk integreren en differentiëren. Het tisch werd verdeeld onder onder- Onderzoek) vroeger ZWO (Zuiver heeft me ongelooflijk veel gebracht zoekers. Een wetenschapper moest Wetenschappelijk Onderzoek) en ik houd ontzettend veel van de absoluut niet gestoord worden, heette geeft al aan dat wetenschap natuurwetenschappelijke basis van want op zijn kamertje in zijn ivoren niet langer curiosity driven, maar de fysiologie. Die vind ik prachtig. toren –een calciumfosfaat kristal- maatschappelijk gedreven is.”

Ik ben wel stink jaloers op stu- len toren- hoog boven een ieder, denten natuur-, wis- en scheikunde. moest hij verheven werken. Iedere Zou u dan niet zeggen dat de Ik heb namelijk het gevoel dat zij onderzoeker had zijn eigen project wetenschap minder vrij is geworvergezichten zien die prachtig zijn en er waren duizenden projecten. den? omdat ze taylorreeksen (de voor- Nederland is sindsdien veranderd. “ Ja, tuurlijk. Het is veel meer gesstelling of benadering tuurd. Vroeger was het van een functie als een individueel gestuurd. oneindige reeks van terCuriosity driven heet “Het geeft mij voldoening de schoonheid men) kunnen ontwikkeldit, maar tegenwoorvan natuurwetenschappelijke principes en, dubbele integralen dig is dit heel anders.” uit te leggen. Het is prachtig dat het zo kunnen uitvoeren en werkt en ik kan er intens van genieten.” dergelijken. Aan de U heeft tweemaal de andere kant weet ik onderwijsprijs gewonveel over allerlei hele nen van Congo, u werkt spannende organen. al 21 jaar in het AMC en Geld werd steeds schaarser en het geeft verder vele presentaties bij Onderzoek wordt multidisci- besef kwam dat niet een individu, wetenschappelijke cafés en de Uniplinairder. Het Human Genome maar groepen wetenschappers er- versiteit van Nederland. Wat vind u project is een mijlpaal in de weten- toe deden. We zitten momenteel zo leuk aan didactiek? schappelijke geschiedenis. Het in een periode van zwaartepunt“Ik vraag mezelf dit ook af. De Human Genome Project heeft er- en waarbij het individu onderge- laatste veertien jaar ben ik hooglertoe geleid dat alle soorten onder- schikt wordt gemaakt aan de groep. aar aan het AMC. Ik kom uit een zoekers dezelfde soort taal gingen gezin en familie waarin veel dospreken. We kennen het gen, het Daarnaast moet je als onder- centen zitten. Er zit dus een soort genproduct en het eiwit. Je kent zoeker excelleren. Als je geen zendingsdrift in mij. Ik vond het het proces waarin dit een rol speelt. enorme track record hebt, altijd al ontzettend leuk om dinDoor het Humane Genome project, dan wordt er geen geld toege- gen uit te leggen. In mijn studentkonden dokters die ritmestoornis- kend aan jouw onderzoek.” en assistensschap in Leiden deed sen onderzochten opeens praten ik computer practica. Het gaf me met fysiologen die van de andere Is dit altijd al zo geweest? ontzettend veel voldoening om kant naar dezelfde problemen “Nee, excellentie speelde een moeilijke dingen uit te leggen. keken en uiteindelijk is hieruit een minder grote rol. Er werd wel geke- Daarnaast geeft het mij voldoening wetenschappelijk jargon ontstaan.“ ken naar excellentie, maar ook naar de schoonheid van natuurweten“ach het is al zo lang geleden dat Piet- schappelijke principes uit te leggen.

Is er een verschil waarneembaar je geen centen heeft gekregen. Hij Het is prachtig dat het zo werkt in de efficiëntie waarmee tegen- krijgt nu subsidie voor een promo- en ik kan er intens van genieten. woordig onderzoek wordt gedaan vendus.” Tegenwoordig is dit totaal in vergelijking met vroeger? veramerikaniseert. Als je niet goed In het Wetenschapscafé was er “In de jaren zeventig werd de gas- bent, kun je wegwezen. De veni vidi eens een student die iets wilde bel ontdekt en er kwam een enorme vici’s -Ik kwam ik zag ik overwon-, weten over verliefdheid, dus daar hoeveelheid extra geld vrij voor de zijn hier een voorbeeld van. Mensen heb ik een verhaaltje over gemaakt. nederlandse regering. Dit heeft er- die in zichzelf alle ingrediënten Op de universiteitsdag hoorde een toe geleid dat er allerlei mensen verenigen waarvan de maatschap- journalist dit verhaal en heeft het werden aangesteld op de universit- pij zegt “daar is ons geld goed gepubliceerd. Dit is op het intereit die allen royaal in het geld zwom- aan besteed”, die krijgen geld.“ net terecht gekomen en sindsmen. Het klinkt gek, maar deze kondien wordt ik uitgenodigd om te den allemaal hun eigen individuele Lag er vroeger minder nadruk op spreken bij het Wetenschapscafé.

Gymnorhina

5

Ik doe zelf echter geen onderzoek.

De kennis die ik gebruik, komt uit de literatuur. In dit vakgebied is het belangrijk dat je in staat bent alle wetenschappelijke publicaties te begrijpen. Hiervoor moet je een brede kennis hebben. Tot mijn genoegen gaat mij dit goed af, omdat ik bekwaam ben in de scheikunde, natuurkunde en wiskunde.“

noemen is zo’n veertig jaar in staat zich adequaat voort te planten.

Daarna werkt het niet meer echt.

Alle verouderingscurves komen naar voren na de vierde decade: het geneesmiddelengebruik neemt zwaar toe, je energie wordt minder, je ogen flikkeren naar achter, je nierfunctie verslechterd, je immuunapparaat verminderd, je longfunctie gaat achteruit enzovoorts.

wijs ik erop dat er levenstijlen zijn waarbij genieten kan leiden tot een kortere levensduur. Het genieten moet dus goed gedefinieerd worden. Het plezier dat je hebt in jonge jaren waarin je minder stress hebt, geen kinderen, geen hypotheek, meer energie en vrolijk bent, komt nooit meer terug, dus geniet ervan en ga ermee om alsof het het grootste cadeau is dat je kunt krijgen.

Maar pas op: “live fast, die young.”

De huidige generatie is constant bezig te presteren en de druk om Het ongezond zijn is niet iets dat te presteren leidt tot het idee dat van buiten naar je toekomt. Het is Iedere generatie heeft dezelfde het leven langer moet duren, zodat iets wat al in je zit bij de geboorte. worstelingen. Iedere generatie leert er later van genoten kan niet van de vorige. Daarom worden. Lijkt het niet een blijven deze worstelingen tegenstrijdigheid als men bestaan. De worstelingen “Lijkt het niet een tegenstrijdigheid als men bezig is langer te leven om zijn de rit van het leven. bezig is langer te leven om zodoende pas zodoende pas later van het De thema’s zijn altijd hetlater van het leven te kunnen genieten?” leven te kunnen genieten? zelfde. Er zijn wel culturele verschuivingen en interAls je ommenabij de vijfgenerationele verschillen, tig bent en je realiseert dat maar daarbinnen zijn er je lichaam het over vijftien jaar gaat Welke kaarten je hebt getrokken niet zoveel verschillen. De differenbegeven, dan is dat een onaange- bepaalt of de potentie een tumor tiatie in het aanpakken van dingen name gedachte. We worden geïm- te ontwikkelen vroeg of laat ont- zit in de jeugd, want dan maak je pregneerd met de gedachte dat staat. Het is dat of cardiovesculaire je los van de oude generatie, maar oud worden naar je toekomt. Dit is ziekten. Kanker en cardiovasculaire op een gegeven moment word je de echter niet waar. Oud worden is le- aandoeningen zijn inherent aan het generatie waartegen je jezelf afzet. ven in geleende tijd. Het leven is niet leven. Ze horen bij de wijze waarop eerlijk. Als er iets is waar je recht op onze celdelingsprocessen zijn geZorg ervoor dat je de eerste vier hebt, dan is het het recht op voort- reguleerd. Ze horen bij de wijze decaden zo hoog mogelijk de lucht planting. Je hebt recht op voort- waarop enzymen zijn geëvolueerd. inschiet. Nu moet je het maken. planting, want daarvoor zijn we ge- Deze zijn niet geëvolueerd tot per- Waar je komt wordt bepaald door maakt. Lijven zijn geperfectioneerd fectie, maar zodat ze vier tot vijf jou als individu, jouw werkhoudvoor de chemische en biologische decaden goed kunnen functioneren. ing en jouw passie. 80% procent en fysische gevaren van de aarde van je succes ligt in jouw peren toch is het in staat zich in aanJe moet op ieder moment, elke soonlijkheid. Kijk naar je eigen wezigheid van deze gevaren voort dag van je leven genieten. Stel het handen, daar ligt jouw succes.” te planten. Het vehikel, de verzame- niet uit. Dat is het stomste wat ling moleculen die wij ons lichaam je kunt doen. Maar tegelijkertijd Arnar Breevoort & Tony Zeljkovic Gymnorhina

6

Gymno

Nicki Minaj Generatie Generatiekloven kunnen pijnlijk diep zijn. Waar wij nog warm werden van de Fabeltjes Krant of Otje (en m’n vader die heet Tos), kijken kinderen tegenwoordig liever naar Yin Yang Yo! of Battle-B-Duman.

Ja. Dit zijn bestaande programma’s. Ik had het met mijn buurmeisjes laatst over een floppy. Wat dat dan was, vroegen ze. Nee een floppy past natuurlijk niet in een Macbook Pro Generation 2. Mijn beste vriend sloot vroeger zijn mailtjes af met “de verbinding met mij wordt nu verbroken tuut tuut tuut”, wat ook heel karakteriserend was voor dit tijdperk omdat je meestal maar zo’n tien minuten gebruik kon maken van de krakende inbelverbinding. Gelukkig kon je in de tussentijd wel jawbrakers eten tot je geel zag.

maar dat zegt de naam al. Deze mensen zijn bescheiden, sober, spaarzaam en plichtsgetrouw. Al klinkt deze beschrijving meer als een sterrenbeeld in een horos- coop. Het gezag van de kerk was heel belangrijk in deze periode.

Stille generatie (geboren in de periode 1931-1940) De stille generatie was stil (oh echt?), omdat zij trouw beleven aan het gezag van de kerk. Duidelijk.

Protestgeneratie (geboren in de periode 1941-1955) Eindelijk, de babyboomers! En wat waren het er veel. Ze domineerden de afgelopen decennia de machtposities in het bedrijfsleven en de academisch wereld. Wie kent ze niet. Menig docent op de UvA is een vrijgevochten babyboomer.

Generaties, welke namen hebben ze zich toegeëigend en hoelang duurden ze? Hoeveel generaties zijn er überhaupt? Natuurlijk hebben we wel gehoord van babyboomers en “de patat generatie”, maar het zou wel fijn zijn als iemand eens een duidelijk overzicht zou geven. Nou, bij deze.

Verloren generatie (geboren in de periode 1956-1970) Ook wel Generatie Nix of Generatie X genoemd. Deze generatie maakte zich druk om SOA’s en keek naar MTV. Gelukkig bleek deze generatie niet geheel verloren: ze waren hoger opgeleid dan hun ouders uit de stille generatie, maar hadden wel problemen om de arbeidsmarkt te veroveren door die verdomde babyboomers.

Vooroorlogse generatie (geboren in de periode 1910-1930) De vooroorlogse generatie was de generatie voor de oorlog,

Pragmatische generatie (geboren in de periode 1971-1985) Gelijke kansen. Vrijheid. Blijheid.

Keuzes. Je eigen ding doen. Jezelf zijn.

Grenzeloze generatie (geboren in de periode 1986-2001) Ook wel Generatie Y genoemd.

Kinderen waren vroeg actief op MSN (meestal met webcam) en op mobiele telefoons. Authentiek zijn, vond deze generatie belangrijk. Maar ook lekker flexibel zijn en je goed kunnen ontwikkelen.

Nicki Minaj Generatie (geboreren in de periode 2002-2016) Wat zullen de toekomstige generaties ons brengen? De Nicki Minaj Generatie (2002-2016) kenmerkt zich door selfies, energyverslaving en obesitas? Er wordt gesproken over Generatie Z, welke verwijst naar mensen geboren na Generatie Y. Er is geen duidelijke afspraak over de naam of het tijdsinterval, maar aannemelijk is dat de periode loopt van 2002 tot aan de dag van vandaag. Voor de generaties na Generatie Z zal het lastig worden, aangezien alle letters van het alfabet nu op zijn. Stom dat ze niet gewoon bij A zijn begonnen.

Annefleur Langedijk

Gymnorhina

7

column wim ghijsen GENERATIE Y IS NIET NIX! Je moet eigenlijk een 60 plusser nooit vragen om iets te schrijven over generaties, en al helemaal niet als hij tot de zogenaamde Babyboom generatie behoort, de geboortegolf van na de Tweede Wereld oorlog tussen 1945 en 1955.

pelijk betrokken zou voelen, en zo gezegd alleen voor de t.v. hing en vaak niet eens wist wie onze Ministerpresident was. Na X komt Y, en dan hebben we dus de huidige 15-30 jarigen. Zij zijn opgegroeid in een tijd van digitale technologische vooruitgang en economische welvaart, en worden getypeerd als zelfverzekerd, optimistisch, en “gewend altijd hun zin te krijgen”.

Deze generatie is grootgebracht in de tijd van wederopbouw, en wordt doorgaans neergezet als rijk en egoïstisch. Zij wordt in de Tweede Kamer vertegenwoordigd door ene meneer Krol, en wordt zogezegd bedolven door hun schandalig hoge pensioeninkomsten waar zij vaak al van vanaf hun 55e van genieten, en verdoen hun tijd voornamelijk met luxe cruises naar verre oorden met lezingen van bekende pensionado’s. En dat allemaal om hun verveling te temperen.

Ik wist eerlijk gezegd niet meteen wat de Generatie Y eigenlijk omvatte. Ik kende alleen de Generatie X die na de babyboomers kwam en ook wel Verloren Generatie wordt genoemd. De generatie die in weelde is opgegroeid, zich niet echt maatschap-

Dan hebben we het over de huidige studentenpopulatie die Gymnorhina lezen. Ik sta dus vrijwel dagelijks voor matig gevulde collegezalen met Generatie Y- genoten.

Het merendeel van de studenten maakt kennelijk van de gelegenheid gebruik om de video opnames van mijn colleges elders te consumeren. Ik moet eerlijk toegeven dat deze babyboemelende docent daar moeite mee heeft, maar heb tegelijkertijd ook diep respect voor die studenten die mijn colleges integraal op hun computer (moeten) bekijken, een megaprestatie. Ikzelf houd dat hooguit een half uur vol!

Maar zijn die ouderwetse massale hoorcolleges nog wel van deze tijd? Enerzijds is het nog steeds een uitgelezen kans om als docent echt contact te hebben met de studenten en vice-versa. Want zeg nou eerlijk, thuis college kijken kan dan

efficiënter zijn, maar je bent er veel minder bij betrokken en mist toch het enthousiasme van de docent over het onderwerp? Anderzijds, voor het zich eigen maken van de stof zouden meer activerende werkvormen dan ellenlange colleges te verkiezen zijn. Een mix van beiden biedt naar mijn idee dan ook de beste academische opleiding.

Maar ook in de collegezaal moet ik talloze malen wedijveren met het gebruik van de sociale media die de Generatie Y zo typeren. De sociale media die de multi-taskende toehoorders regelmatig met beide duimen bedienen om maar zoveel mogelijk in contact te blijven met de buitenwereld, in plaats van zich geheel te focussen op de enge wereld van Celbiologie of Neurofysiologie!

Ik troost me dan maar met de gedachte: beter twee duimen op het touchscreen van de smartphone, dan één middelvinger omhoog!

Omdat naar schatting momenteel ruim eenderde (!) van de wereldbevolking sociale media gebruikt, en daarvan een belangrijk deel ook nog eens zo vaak dat je van een soort verslaving kunt spreken, dringt zich natuurlijk de vraag op wat dit met je doet? Duidelijk is in ieder geval dat veelvuldig twitteren of whatsappen de concentratieboog, zeg maar de gemiddelde tijd van aandacht, Gymnorhina

10

Gymno

flink beïnvloedt. Deze is gedaald van 12 seconden in 2000 tot 8 seconden in 2013. Even voor het begrip, de aandachtsboog van een goudvis is 9 seconden, dus kijk even waar je staat in de dierenwereld! Die sociale media verslaving leidt er ook toe dat men regelmatig denkt dat de telefoon trilt terwijl dat helemaal niet het geval is. Onderzoek bij Bachelor studenten in de Verenigde Staten wees uit dat zo’n 90% van de studenten dit soort vergissingen geregeld maakte en dat dit het gewone functioneren ook aardig beïnvloedde. Men spreekt dan ook wel van het Fantoom Trillings Syndroom, naast Repetitive Strain Injury (RSI) een echte i-Ziekte dus.

gebied in de somatosensorische hersenschors, dat geactiveerd wordt door de duimen die voortdurend het touch screen aanraken, juist sterk vergroot.

nis nodig blijft en niet volledig vervangen wordt door digitale vaardigheidsoefeningen zonder dat de opgezochte informatie echt beklijft!

Generatie Y op de UvA heeft sinds februari internationale faam verworven. Zelfverzekerd zoals ze behoren te zijn hebben ze in een mum van tijd de bestuurders van de steeds meer op een onderwijsfabriek lijkende universiteit op de knieën gekregen. Hiermee stellen ze in feite het eenzijdig rendementsdenken ter discussie waar onze huidige maatschappij momenteel zo van doordrenkt is. Denk daarbij aan de allesoverheersende bankenwereld, het daardoor opgelegde dramatische “Ik troost me maar met de gedachte: beter In feite hunkert men regeerakkoord wat twee duimen op het touchscreen van de voortdurend naar consystematisch wordt afsmartphone, dan één middelvinger omhoog!” tact, en dit geliked worgevinkt door het kabiden is dus een soort net daarbij geholpen verslaving die door de door een machteloos hersenen wordt gestuparlement, en de beurd. Inderdaad blijkt die hunkering onthouden bij voorkeur alleen die zuinigende verzekeraars die in gepaard te gaan met een verhoging feiten waarvan ze denken dat die feite steeds meer grip beginnen te van het dopamine gehalte, dé stof niet zo gemakkelijk op te sporen krijgen op zorgverlener en patiënt. in de hersenen die bij verslaving een zijn. Hier zou je dus bij het onder- Generatie Y is bepaald niet Nix! belangrijke rol speelt. Wanneer men wijs meer op moeten inspelen, door vervolgens via Facebook of andere alleen een algemeen kenniskader Wim Ghijsen sociale media contact heeft stijgt aan te bieden, en de student daarde concentratie van opiaten die na grotendeels zoveel mogelijk een prettig gevoel geven en ervoor zelf de feiten en toepassingen te zorgen dat men dat gevoel zo lang laten opsporen. Het geheugen is en zo vaak mogelijk wil oproepen. dus sterk afhankelijk geworden Echte verslaving dus! Bij veelvuldig van wat te vinden is op internet gebruik van sociale media blijkt de of gecommuniceerd wordt via de hoeveelheid witte stof, oftewel de sociale media. Een nieuwe manier zenuw bedrading, in een gedeelte van transactive memory, oftewel van onze hersenschors te zijn af- een belangrijke externe geheugen genomen, wat zou kunnen ver- bron die onmisbaar is geworden. klaren waarom de concentratie- Al moet men er natuurlijk wel voor boog korter is. Daarentegen is het waken dat belangrijke basiskenDoor internet en het gebruik van sociale media is het cognitieve gedrag, zeg maar de strategie om te leren en onthouden, gigantisch beïnvloed. Uit studies blijkt dat de huidige studenten veel meer geïnteresseerd zijn in waar ze informatie zo nodig kunnen terugvinden dan in de informatie zelf. Ze zijn ontzettend creatief in het snel vinden van informatiebronnen, en

Gymnorhina

11

Presteren om de prestatie Voor deze editie van de Gymno werd me gevraagd een stuk te schrijven over prestatiedrang, een van de meest prominente eigenschappen van onze Generatie Y. Deze kans grijp ik maar al te graag aan voor een waar stuk onderzoeksjournalistiek en om mezelf een confronterende spiegel voor te houden: naast het schrijven voor Gymno, schrijf ik voor twee andere bladen, zit ik bij een journal club, doe ik een selectieve master met extra vakken op weg naar cum laude, sport ik en ben ik minimaal 50 uur per week te vinden in het lab waar ik stage loop. En dan is er ook nog zoiets als een sociaal leven. Waarom ziet mijn agenda eruit als een rijpe witkoppige puist op het voorhoofd van een puber?

Het eerlijke antwoord is dat ik het niet precies weet. Ik vind schrijven fantastisch, krijg energie van adembenemende alliteraties en ik hou van het ontwerpen van bladen.

Daarnaast schieten superlatieven tekort voor het omschrijven van mijn stageproject: het bevindt zich op de rand van het verwerven van nieuwe kennis, met de gaafste en innovatiefste technieken uit de neurowetenschap, en even hard werkende leuke collega’s. Maar, moet dit allemaal tegelijk? Waarom?

Zelf schrijf ik het toe aan mijn onmogelijk te onderdrukken competitiedrang vanuit de sport. Sport werd met de paplepel ingegoten: ik was amper twee lentes jong toen ik al in het voetbalstadion te vinden was, trainde jarenlang vijfmaal per week en had wedstrijden in het buitenland. Nooit moest ik sporten van iemand: ik vond het gewoon hartstikke leuk en wilde zoveel mogelijk meemaken en leren. Ben ik een prototype van Generatie Y aan het worden?

en of relevante werkervaring. De intrinsieke behoefte om de beste te willen zijn, vind ik terug bij veel klasgenoten en collega’s. Zelfs mijn oppasmeisje van acht jaar (ik herhaal ACHT jaar), was laatst teleurgesteld omdat ze een negen had op een spreekbeurt en iemand anders een negeneneenhalf. I kid you not. Waar zijn we mee bezig?

Daarnaast is het zo dat met de opkomst van sociale media de prestatiedrang nog een nieuwe dimensie heeft gekregen. ImHet is kenmerkend mers, alle leuke dingen in voor onze generatie: hard andermans leven worden werken is een must, de gedeeld, getweet of geins“We leven in een wereld met meer dan schroom van de zesjestagrammed en daarmee in zeven miljard soortgenoten. Hoe zorg cultuur wordt afgeschud jouw vizier geplaatst. Het je er dan voor dat jij er uit springt?” en als je iets niet kan, dan volhouden van een enorm leer je het maar. En snel. bruisend sociaal leven met bijbehorende ‘gohAls ik op vrijdagavond kijk-mij-het-eens-leuk-hebom half acht het lab verlaat (naOnze hele generatie doet zijn ben’ foto’s brengt nog meer druk dat ik overigens om acht uur ’s uiterste best om onderscheidend in het leven van de Generatie Y. ochtends was begonnen), ben te zijn. We leven in een wereld met ik niet degene die daar het licht meer dan zeven miljard soortgenoWanneer prestatiedrang voortuit doet. Het vreemde is, dat mijn ten. Hoe zorg je er dan voor dat jij komt uit een passie om iets te doen: stagebegeleider het mij niet oplegt er uit springt? Door krapte op de iets wat je echt heel erg leuk vindt om zulke ellenlange dagen te arbeidsmarkt wordt de drang, of en waar je graag tijd aan besteedt, is maken in het lab. Geen ouder, misschien wel noodzaak, om jezelf het louter een positieve eigenschap docent of vriend: niemand ver- te onderscheiden steeds groter, die je in staat stelt tot nog betere telt me dat ik mijn agenda dage- zij het door topsport, goede stu- prestaties op dat gebied. Echter, lijks tot de nok toe moet vullen. dieresultaten, buitenlandervaring- wanneer prestatiedrang iets is wat

Gymnorhina 12

Gymno

Weetjes

over Y je wordt opgelegd door je omgeving: een uitermate veeleisende ouder, de druk om een baan te vinden, overgang naar het volgende schooljaar, is het verschrikkelijk vermoeiend. De continue race tegen de klok, je werk en jezelf is voor weinigen vol te houden. De energie die het je kost om je beste beentje voor te zetten in alles wat je doet, kan maar moeilijk worden aangevuld, als je geen energie krijgt van de dingen die je doet. Waar dit toe leidt, valt te lezen in het artikel van mijn waarde collega Nina van Bruggen, die een boekje open doet over burn-outs.

Zijn we als Generatie Y met onze prestatiemaatschappij niet ver ons doel voorbij geschoten?

Waarom moeten we zo nodig presteren? Is de enorme stijging in het aantal quarter-life crisissen en depressies onder jongeren niet iets wat ons enorme zorgen zou moeten baren? Zouden we niet een stapje terug moeten doen, en moeten leren van voorgaande generaties, zoals die in de jaren ‘70?

Het vaste stramien een beetje loslaten en doen wat je leuk vindt?

Esther Visser

Wist je dat... ... de letter ‘Y’ de enige letter is die opgevat kan worden als zowel een klinker als een medeklinker, afhankelijk van het woord waar de letter instaat.

... de letter ‘Y’ oorspronkelijk uit het oud-Griekse alfabet komt, toen is overgenomen in het Latijnse alfabet en natuurlijk nog steeds in ons modern Latijnse alfabet wordt gebruikt.

... Y ook symbool staat voor Yttrium in het periodiek systeem, dit zilverwit metaal is meestal vrij stabiel, maar in de vorm van fijn poeder kan het gemakkelijk ontvlammen bij blootstelling aan zuurstof.

... de Y-chromosomale Adam de recentste gemeenschappelijke voorouder in de mannelijke lijn van alle nu levende mensen is, waarbij alleen een ‘ononderbroken’ mannelijke afstammingslijn geldt. Aan de hand van onderzoek naar de genetische klok en genetische markers is vastgesteld dat deze Adam zo’n 338.000 jaar geleden leefde in Afrika. Dit is opmerkelijk, aangezien de oudste fossielen van de Homo sapiens slechts zo’n 200.000 jaar oud zijn.

... het syndroom van Swyer een aandoening is waarbij het SRY-gen mist op het Y-chromosoom, met als gevolg dat een individu het fenotype ontwikkelt van een vrouw, terwijl het een genotype (XY) heeft van een man.

... ‘Y’ de naam is van een dorpje in zowel Frankrijk als de staat Alaska in de Verenigde Staten.

... ‘Y’ in de economie staat voor het nationaal inkomen, dat het totale inkomen van een land in 1 jaar weergeeft.

... Generatie Y internationaal ook wel bekend staat als de Millennials, Net Generation, Generation Next of de Echo Boomers.

Mainah Folkers

Gymnorhina 13

Recept van de kookcie Drie recepten met Y Cheesecake Ys met Rood Fruit

Aardbeienlimonade WaterYsjes

Granita Sinaasappel

Ingrediënten (6 tot 8 personen): - 400 gr roomkaas - 1 blikje gecondenseerde melk (400 gr) - 250 ml slagroom - 100 gr rood fruit - 1 eetlepel suiker

Benodigdheden: - Vormpjes (bijvoorbeeld lege Danoontje-bakjes) - Stokjes om de Ysjes te maken, - Aardbeien (in plakjes) - (peren) Diksap

Benodigdheden (6 personen): - 6 sinaasappels - extra sinaasappelsap (als het kleine sinaasappels zijn) - 120 ml water - 50 gram suiker - 120 ml sinaasappellikeur (aanbevolen: cointreau)

Bereiding: Klop de roomkaas zacht in een keukenmachine. Voeg dan de gecondenseerde melk en de slagroom toe en meng het tot een egaal mengsel.

Giet het mengsel in een plastic bak of in een cake blik. Pureer het rode fruit met een staafmixer en voeg een eetlepel suiker toe. Verdeel de fruit puree over het ys. Met een mes maak je zigzaggende bewegingen door de massa zodat de fruitpuree zich goed verdeeld over het ys. Zet het cakeblik of bakje afgedekt (met wat huishoudfolie) in de vriezer en laat het minimaal 6 uur vriezen.

Haal het cheesecake ys ongeveer een half uurtje voor het serveren uit de vriezer, anders is het vrij hard.

Bereiding: Schenk water bij het diksap totdat je de juiste verhouding hebt.

Doe een paar plakjes aardbeien in het vormpje. Schenk het diksap erbij tot aan de rand. Voeg nog wat plakjes aardbei toe. Zet het vormpje in de houder en zet het stokje er in. Ga zo door totdat alle vormpjes gebruikt zijn of maak ook andere smaken waterysjes.

Bereiding: Snijd de bovenkant van elke sinaasappel er af. Haal het vruchtvlees eruit en bewaar dit voor later gebruik. Doe de schillen in de vriezer.

Om het jezelf makkelijk te maken, kun je van te voren de sinaasappels rollen met de hand voordat je de toppen snijdt. Met een stevige neerwaartse druk laat de pulp los van de schil. Pak een vergiet, fijne zeef of voedselprocessor om het vruchtvlees te pureren om zoveel mogelijk sap te verwijderen. Voeg extra sap toe indien nodig. Je hebt ongeveer 375 ml nodig. Combineer het water en suiker in een kleine steelpan en breng dit aan de kook. Haal de pan van het vuur wanneer de suiker helemaal is opgelost en laat het geheel afkoelen. Voeg de sinaasappelsap en de sinaasappellikeur toe.

Giet het mengsel in een ondiepe glazen schaal en doe dit in de vriezer gedurende 2 à 3 uur. Meng elke 20 minuten alles met een vork door elkaar zodat er yskristallen vormen en het dik wordt. Vaak mengen zorgt ervoor dat de granita vorstvrij in een massief blok veranderd.

Vul de sinaasappelschillen met het granita mengsel en serveer direct.

De KookCie

Gymnorhina

14

Gymno

De Online Generatie Ik moest laatst oppassen om m’n buurkinderen. Drie stuks, twee jongens en ’n meisje. De oudste is 13, de jongste 8. Makkie, dacht ik: patat halen, koters op tijd naar bed, tv aan en hoppa, weer €35,- verdiend. Toen ik aankwam, zaten de jongens op zolder te gamen. Rond etenstijd (toen mijn achtjarige ‘kapster’ al haar knipjes in mijn haar had weten te verstoppen) zei ik tegen haar: roep je broers even dat we zo gaan eten.

Bij ons thuis ging dat vroeger als volgt: de door mijn moeder aangewezen persoon ging onder aan de trap staan, haalde diep adem en blèrde dan “WE GAAN ETEN” naar boven en herhaalde dit vijf minuten later indien nodig.

Ik verwachte eenzelfde scenario bij mijn buren, maar nee. Mijn buurmeisje deed wat anders. Ze stond op, haalde een iPhone met roze gebloemd hoesje uit haar broekzak en zei: ‘ik app ze wel even.’

Ik vraag me af: wat moet mijn buurmeisje van acht met een iPhone?! Wie wil ze in hemelsnaam bellen? Haar moeder? Haar broers?

Maar blijkbaar hebben meer kinderen van acht een smartphone. Ze sturen selfies naar elkaar, en posten foto’s van hun eten op Instagram.

Zij zijn de online generatie, die kinderen met iPhones en tablets.

Op scholen geven ze er nu les mee, veel boeken zijn vervangen door iPads en andere tablets.

Alles kan tegenwoordig via internet. Les krijgen, kleding bestellen, eten laten thuisbezorgen, noem het maar op. De vriendinnen van mijn zusje, net zestien geworden, hebben hun vriendjes ontmoet via ‘hot or not’. Naast boodschappen en meubels kun je nu dus ook een relatie op internet verkrijgen.

Maar deze ‘online generatie’, is een soort olievlek die zich langzaam uitbreidt. Steeds jongere kinderen leren omgaan met computers en tablets, maar ook (jong) volwassenen maken zich bekend met de smartphones. Opa’s en oma’s verschijnen op Facebook, 50+ moeders delen online recepten.

Ondertussen Skype ik met mijn vrienden uit Amerika, ontvang ik filmpjes van familieleden in Nepal en like ik de selfie van mijn zusje.

Loes de Bruin

Sommigen zijn bang dat het slecht is voor de sociale ontwikkeling van de mens. Als kinderen niet genoeg sociale interactie hebben, zo beweren zij, zullen zij geen goed moreel kompas ontwikkelen. De mens zal langzaam worden afgestompt door het gebrek aan echte emotie.

Maar is een Skype-gesprek met je moeder/oma/zus/kind die zich momenteel in Nieuw-Zeeland bevindt niet emotioneel? Is het geen ‘echt’ gesprek? Ik vind het persoonlijker dan een brief. Daar zie je helemaal geen emotie en gezichtsuitdrukkingen in terug.

Toegegeven, een sms’je is vrij nietszeggend qua emotie, maar videobellen is toch eigenlijk een face-to-face gesprek met behulp van een medium? De elektronica-haters mogen van mij terugvallen op briefpost. Per duif zelfs, voor de echte technofoben.

Gymnorhina

15

congo in het buitenland Parand in Minneapolis Minneapolis (“Minne watte??!” Dus. Daar zit ik dan aan de andere kant van de oceaan.

Mijn avontuur begon met de applicatie voor het Global Exchange programma; twee weken voor applicatiedeadline (ergens in juli) kwam ik erachter dat dit een optie was. De beslissing was snel genomen en ik leverde m’n applicatie keurig 1 minuut voor deadline in. Na de vakantie kreeg ik m’n acceptatiebrief binnen van de UvA voor the University of Minnesota (UMN). Dit is een van de beste research universiteiten van de VS. 5 weken voor vertrek kreeg ik het verlossende woord van UMN. Dus in die vijf weken heb ik m’n visum, tickets, stufi, kamer (op campus) en vakkenkeuze moeten fixen. Niet vergeten dat ik nog steeds vakken had lopen hier in Amsterdam, dus ik had ook nog flink wat tentamenstress. Totale chaos dus.

10 januari vertrok ik van Nederland naar Minneapolis. Aankomst was aangenaam; -30 graden, wind & sneeuw.

Ik was gelukkig goed voorbereid met mijn poolexpeditie donsjas, snowboots, thermo ondergoed, handschoenen en wollen sokken. Voor de eerste paar nachten had ik een hotel geboekt in de buurt van de campus, aangezien ik nog mijn kamer in moest richten en beddengoed moest halen.

Ook heb ik m’n vakken pas bij aankomst definitief vast kunnen stellen: veel farmacologie en humane anatomie vakken. Ik heb 7 vakken tegelijk (16 credits, dat is 32 EC, terwijl hier 12 credits al als fulltime beschouwd wordt); dit is heel anders dan dat ik bij psychobiologie gewend ben waar je één vak tegelijk hebt. Het voelt eigenlijk als middelbare school. De vrijheid die je aan de UvA hebt qua tijd indelen, ben je kwijt, want de meeste vakken hebben aanwezigheidsplicht of je krijgt extra punten voor aanwezigheid.

De werkdruk is redelijk hoog, maar de klassen zijn vrij klein als je in de hogere level lessen zit met alleen maar seniors.

In de eerste weken heb ik de meeste mensen ontmoet. De meesten met wie ik omga zijn ook internationale studenten (waaronder twee anderen van de UvA heeeeu!!). Je ontmoet mensen Gymnorhina

16

Gymno

van over de hele wereld, o.a. uit Korea, Brazilie, Spanje, Frankrijk, Australië, Maleisië en noem maar op.

Ik zit ook met de meeste van hen in hetzelfde gebouw. De campus is mega: er zijn 3 metrostations in een rechte lijn, die onderdeel zijn van de campus. Sinds een paar weken heb ik een fiets dus dat maakt het manouvreren door de campus nog makkelijker dan de metro.

Verder veel huisfeesten meegemaakt en de bars ingedoken. Klein detail: ik was onder de 21, dus ik mocht niet drinken tot 25 februari (1,5 maand wachten? Dacht het niet). Maar het uitgaan hier is zeker anders dan in Nederland. Mensen gaan eerder naar bars dan naar nachtclubs, drank is vrij prijzig, tenzij het happy hour is (bier minimaal $6) of student night.

Zeker niet aan te raden om naar de VS te gaan als je onder de 21 bent; kies dan voor Canada. Fratparties zijn overrated; dronken freshmen die lopen te schuren als brugklassers en er is dan ook geen drank aanwezig op het feest... Domper. Oh, en Amerikanen houden van karaoke: elke bar heeft wel één karaoke avond.

Sport is helemaal happening hier. NBA & MLB games hebben speciale student tickets, dus je kan

er goedkoop heen en de zitplaatsen zijn prima. Helaas zijn de Minnesota Timberwolves best slecht, maar de show om de game heen is geweldig; WELCOME TO MURICA! Football en baseball season zijn net begonnen dus daar moet ik dan nog heen. Collegiate sport is geweldig. Ijshockey was het toppunt: ik zat in de student section, dus met allemaal medestudenten. Ze geven je voor de wedstrijd een leaflet met daarop de cheers van de avond.

Honderden studenten die dat mee gaan schreeuwen op de muziek van de marching band. Ook zijn er een paar yells die niet op het blad staan, omdat die gewoon te grof zijn.

Springbreak in films

is

echt wat je ziet. Geen grap.

Zelf heb ik het anders aangepakt en ben ik gaan roadtrippen met een paar andere studenten door Texas met als eindbestemming New Orleans. Zon, zee en zuipen kan je prima in Europa doen, maar een echte rodeo bijwonen, NASA bezoeken en NOLA style feesten kan niet. Het was de moeite waard en ik zou het zeker aanraden om te doen in plaats van hardcore springbreak. Het weer zat mee, geweldig eten (o.a. steak, jambalaya & gumbo) en er is veel te zien in het zuiden. Helaas zit het semester er voor mij bijna op. 31 mei weer huiswaarts en terug naar de Hollandse nuchterheid. Ik kan zeggen dat dit een van de beste beslissingen in mijn leven is geweest.

Een hele ervaring rijker. Het enige dat ik aan zou raden, is om een heel studiejaar op uitwisseling te gaan in plaats van een semester, omdat er zo veel te doen is en het niet allemaal in een semester kan.

Liefs uit MURICA! Parand Zarekiani

P.S. Ik heb ook in een Walmart cart gereden. F*ck yeah!

Gymnorhina

17

face to face met de congolees In deze editie een interview met Rimke de Kroon (18), eerstejaars Biomedisch en Geneeskunde en lid van zowel de Toneel Commissie, als Facultaire Introductie Commissie.

Je volgt een dubbele bachelor biomedische wetenschappen en geneeskunde, hoe is dat?

“Ik dacht dat het moeilijker zou worden dan het is. Het is goed te doen, ik hoef namelijk niet van beide bachelors alle vakken te volgen. De bachelors overlappen en sluiten goed op elkaar aan. Bij biomedisch krijg ik cellulaire vakken en bij geneeskunde klinische vakken, samen maakt het een groot geheel. De UvA kent nog wel wat logistieke problemen, waardoor ik soms op twee locaties tegelijk moet zijn voor verplichte colleges, maar desondanks is het wel heel leuk.”

Hoe is het om in de Toneelcommissie te zitten?

“Er zitten allemaal gekke mensen in, dat vind ik heel erg leuk. We praten allemaal heel veel en hebben allemaal onze eigen ideeën. We hebben ook veel verschillende activiteiten, zoals de musical filmavond en er komt ook nog een toneelstuk.”

Hoe is het om in de Facultaire Introductiecommissie te zitten?

“Ik heb nog maar één vergadering bijgewoond, maar die was leuk. Zelf vond ik de FI erg leuk en dus leek het me ook leuk om in de commissie te gaan, ook omdat je mag samenwerken met de faculteit. De FI is leuk omdat je nog meer mensen ontmoet dan in de Intreeweek, en lekker aan het begin van het nieuwe studiejaar met z’n allen op het gras kan zitten. Het is ook een hele goede plek om mensen van Congo te leren kennen, vooral als dat tijdens de Intreeweek nog niet gebeurd is. Door de commissiemarkt op de FI kwam ik in eerste instantie ook bij de ToCo terecht.”

Wat doe je buiten je studie om?

“Ik debatteer heel veel bij Bonaparte, de studenten debatvereniging. Daar zit ik in het geneeskunde debatteam en dat vind ik echt heel erg leuk. Verder ga ik naar de sportschool, dat vond ik wel weer nodig. Ook houd ik van festivals, uitgaan en bier. Ik ga graag naar Sziget en Pinkpop en uitgaan doe ik graag naar concerten in Paradiso. Reizen doe ik ook graag,

het liefst naar Amerika of Afrika.”

Het thema van deze editie is Generatie Y. Wat vind jij van je eigen generatie?

“Zelf heb ik niet de behoefte om veel dingen te delen op het internet. Vroeger in de tijd dat ik nog op de basisschool zat, kon je elkaar gewoon opbellen en dan ging je iets leuks doen. Ik mis dat wel. Tegenwoordig komt er zo veel gekloot op Whatsapp bij kijken voor je daadwerkelijk eens gaat afspreken en dan haken er ook nog vaak mensen af op het laatste moment.

Verder vind ik onze generatie leuk, omdat we vooruitstrevende mensen zijn met veel ambities en dromen, die vind je vooral op de universiteit.”

Hoe denk je dat de volgende generatie zal zijn?

“De volgende generatie, mijn kinderen dus, o god. Ik vraag me wel af hoe dat zou worden, want onze generatie heeft nog wel de tijd meegemaakt voordat iedereen een smartphone had, maar deze generaties zal gewoon opgroeien tussen de iPhones en iPads. Dat is echt bizar. Ik denk dat ze nog geautomatiseerder zullen zijn en constant achter een beeldscherm zullen zitten. Ook denk ik dat ze slechte muziek gaan luisteren.

Gymnorhina 18

Gymno

Nostalgie Door alle sociale media denk ik dat je een gegeneraliseerd beeld krijgt van de massa. Bij Congo vind ik het juist leuk dat iedereen zijn eigen ding doet en een beetje bijzonder is, want dat ben ik zelf ook.”

Wat zou je willen meegeven aan alle Congolezen?

“Ik had nooit verwacht dat een studievereniging zo leuk kon zijn.

In mijn familie hebben veel mensen bij het corps gezeten en ze vroegen of ik dat ook ging doen, maar ik zei dat ik wel bij mijn studievereniging zou gaan. Dat bleek veel leuker dan verwacht met veel actieve leden en activiteiten.

Er zit niet één type mens bij de vereniging, zoals bij geneeskunde, waar toch wel heel veel blonde meisjes zitten die kinderarts willen worden. Bij Congo is iedereen gek, iedereen anders, dat vind ik heel erg leuk.”

Mainah Folkers

“And meanwhile time goes about its immemorial work of making everyone look and feel like shit.” In de linkerhoek van zijn bureau gooide hij zijn gedachten. Deze was hij al vergeten. Hij zag stapels formulieren, onvoltooide taken, ruzies met zijn vrouw, het snot hangend uit de neus van zijn dochters en zijn vrienden die hetzelfde zagen. Maar bovenal zag hij de tijd. Met een snelheid gelijk aan het licht ging het aan hem voorbij. Vanuit zijn perspectief was alles om hem heen samengedrukt, sterk en compact.

Hij stond stil, was uitgerekt en als een drogende druif. Al bijna een rozijn.

De spiegel bezocht hij om zich te herinneren wie hij was. “Ik bevind me in een verschrikkelijke fase. Dat van het bewustzijn.” Hij was 53. Rond zijn twintigste sprak zijn hoofd: “Dit is wie ik ben. Hoe zien anderen mij en is de gedachte die ik heb gelijk aan dat van hun? Wat denken ze over mij?” Keuring en afwijzing vormden zijn leidraad. Nu is hij 53 en in feite dacht nooit iemand aan hem of wat hij deed, want iedereen vroeg zich af wat anderen zouden denken als ze een kiwi met schil zouden opeten, iets te hard renden over straat of die jongen iets te erg lieten blijken dat ze hem leuk vonden.

Hij was 53 en hetzelfde neurale patroon dat zich dertig jaar eerder afspeelde, herhaalde zich. Hij herinnerde zich: “Waar ben ik over dertig jaar?” “Ik ben hier en de zwaartekracht trekt aan mijn lijf als een kleuter dat zijn mama wilt omhelzen. Het trekt steeds harder en mijn borsten lijken zich al te verenigen met het centrum van de aarde.” Zijn hippocampus vuurde gretig. Zijn vader: “Het leven draait om keuzes.

Drink wijn. Voel je vanavond goed, morgen slecht. Eet een studieboek.

Voel je vanavond slecht, morgen goed. Leef hard, voel je later slecht.

Leef zacht, en slaap in de avond van het leven als een roosje, dwarrelend in de wind.” Moeder: “Lieve schat, doe wat je gelukkig maakt.” Astro t.v.: “Harry…Ik zie dat je teveel nadenkt. Je denkt na over vroeger, maar vroeger is eigenlijk net als vandaag. Je kunt het je alleen niet herinneren.”

Arnar Breevoort

Gymnorhina 19

Brief aan Arnon Grunberg

B

este Arnon,

Hoe is het daar, meneer Grunberg, in New York? Ik wil voor we beginnen me toch heel even beklagen dat één van Nederlands grootste schrijvers ons platte landje heeft verruild voor de stad, die met zijn vele immense gebouwen tot de wolken reikt. Maar dat terzijde.

Ik zal het niet hebben over buitenlandse steden of politiek, Arnon, ik wil je- ik mag je zeggen, nietwaar?- even wat vragen over X en Y. Niet over man en vrouw, niet over liefde, maar over onze generaties.

Ik zal mijzelf moeten rekenen tot de huidige Generatie Y; waar ik aan de ene kant trots tot behoor -want wie wil er niet in dit technologisch fantastische tijdperk opgroeien?maar waar ik mij net zo hard voor kan schamen als ik kijk met wie ik deze titel deel. Jij daarentegen, wordt door velen omschreven als een iconische schrijver van Generatie X, in de literatuur vaker Generatie Nix genoemd, naar een in 1994 gepubliceerd artikel van Frank Verkuijl.

Wat vind jij hier zelf eigenlijk van? “De Verloren Generatie”, niet bepaald een titel om mee te pronken, of wel? Stiekem weet ik het antwoord al, want ik meen mij te herinneren dat je ooit hebt gezegd bij geen enkele generatie te willen horen. Dat hele generatie gedoe in

de schrijverswereld staat te ver van je af, zei je. Nu kan ik me voorstellen dat dit opgeplakte naamplaatje een zekere ver-van-je-bed-show is.

Blijft wel het feit dat jouw tijdperk zeer toonaangevend was en dat jouw schrijfstijl zeer uitgesproken is, zeker een goed beeld van Generatie X schetsend. In al zijn vrijheid, seksualiteit en ook een zekere uitzichtloosheid. In je boeken bespreek je deze thema’s, naast psychische problemen van personages die met zichzelf en hun eigenaardigheden worstelen. Maar die daarnaast ook weer volkomen hun eigen gang gaan. De grens tussen vreemd en psychische stoornis lijkt soms erg dun, maar ach, wat is normaal?

Wat is normaal en waar moet men zich voor schamen? Want schaamte speelt ook zeker geen onbelangrijke rol in jouw werken. Ik kan er zelf ongelooflijk slecht tegen; zeker tegen plaatsvervangende schaamte. Al na de eerste paar pagina’s van Blauwe Maandagen kromden mijn tenen zich en maakte een onverdraagbare ongemakkelijkheid zich van mij meester. Maar ik kwam er overheen, heb er doorheen gelezen. Je hebt gezegd dat je tijdens het schrijven schaamteloos bent, maar hoe zit dat eigenlijk met lezen? Als jij iets gênants leest, hoort vertellen, of nog erger, ziet

gebeuren, voel jij het dan wel? Die drang om of heel hard weg te rennen, of je op te rollen tot een balletje en de wereld maar de wereld te laten? Onhoudbare schaamte.

Ik vind de Generatie Y te schaamteloos. Waar is de tijd gebleven dat je privézaken het liefst voor jezelf hield en niet binnen een paar minuten op sociale media deed verschijnen?

Zaken die ik nog niet eens met mijn beste vrienden zou bespreken, worden hard (en luid) overlegd in de trein, tijdens het spitsuur nota bene. Of worden zo over de telefoon in openbare ruimte bepraat, zonder enige vorm van gêne. Naar mijn mening is vrijheid van meningsuiting een van de grootste rechten die wij hebben. Ik vind het dan ook heerlijk om mij vrij te kunnen uiten en niet op mijn woorden te hoeven letten, maar let wel; in goed gezelschap.

De rest van de wereld zal zich maar moeten afvragen wat voor foute grappen ik met mijn vrienden maak en hoe politiek incorrect we af en toe zijn, want meeluisteren en er het fijne van weten, hoeft echt niet. Dat is onze zaak. Alle informatie die men maar met Jan en Alleman deelt is een regelrechte overdosis geworden. Zonder enige filtering of blokkade, waarbij normaal gesproken een gezonde portie Gymnorhina

20

Gymno

gêne om de hoek zou komen kijken.

“Schaamte is de ontevredenheid dat je niet aan je eigen eisen voldoet”, al volgens jouzelve. Denkt de huidige generatie dan al aan alle eigen eisen te voldoen, is deze ontevredenheid weggedrukt? Of komt men in het openbaar uit voor deze ontevredenheid, maar in zo’n zekere zin dat dit het gevoel van schaamte overschrijdt? Wellicht is dat de therapie van nu; openlijk en uitgebreid uitkomen voor de eigen tekortkomingen. Hier hoeft dan echter niet nog een vervolg aan te zitten. Het toegeven dat het niet goed zit, is eigenlijk al genoeg.

Verder hoeft er niet aan gewerkt te worden. Als, zoals jij zegt, het leven het overwinnen van schaamte is, zou de huidige generatie al klaar zijn, de finish al bereikt hebben? Is het dan echt zo uitzichtloos, omdat wij lui en vrij van schaamte zijn?

Wat moet er van ons worden?

Vertel het ons Arnon, want deze generatie lijkt pas echt verloren.

Waar moeten we het succes in het leven zoeken? Of het geluk? Als alles maar vanzelfsprekend is en over zaken praten belangrijker is dan er werkelijk wat aan te doen?

Beste Arnon, of moet ik zeggen Marek, waar moet ik beginnen?

Kan ik ook niet beter losbreken en

op zoek gaan naar de Amour Fou? Onze generatie verkeert in chaos, onduidelijk dan ook welke kant op drijvend. Wij proberen het aan alle kanten, doen allerlei super speciale dingen waardoor wij hopen uit te blinken en gaan desalniettemin kopje onder in de net zo speciale, hoog getalenteerde massa. Wellicht is het al te laat en hebben wij het voor onszelf al verpest, al doen we nog zoveel vergeefse pogingen. Hebben wij wel toekomstperspectief? Is dat afgenomen of juist toegenomen sinds jouw tijd? Jij hebt het Vossius Gymnasium niet afgemaakt. Ik wel, ik heb een mooi diploma. Maar toch betwijfel ik of ik het net zo ver zal schoppen als jij.

Wat wij als Generatie Y tegemoet gaan, dat weet niemand.

Merendeel van de huidige banen zal binnen niet al te lange tijd overgenomen worden door robots en machines, privacy zal verdwijnen en wij zullen verongelijkt overblijven met lege handen en slechts mooie CV’s en diploma’s.

Maar het zal niet genoeg zijn.

Instagram accounts te doen verwijderen en ze een keer een krant te lezen geven. Kijk, dit gebeurt er in de wereld. Maar word ik wel gehoord? En in de tijd van nu begin ik mij bijna af te vragen; moet ik mij eigenlijk niet schamen, dat ik dit allemaal denk en zelfs opschrijf?

M

et vriendelijke groet,

R

oos Voorn

Net als jij, voel ik nu eindelijk de machteloosheid van de schrijver. Ik zou graag iets willen veranderen, het oogkleppen dragende deel van mijn generatie wakker willen schudden. Al is het maar hun Twitter en Gymnorhina

21

Alles wat we wilden “I think I may be the voice of my generation - or at least a voice of a generation.” (Hannah Horvath in Girls). Ken je dat gevoel? Jij bent net als de gehele redactie en je meeste studiegenootjes onderdeel van Generatie Y. We hebben alles wat we willen. The sky is the limit. Niemand houdt je tegen. Je ouders niet, de maatschappij niet. Je leeft in een vrij land en je hebt volledige keuzevrijheid. Niemand mag jou nog discrimineren op basis van geslacht, seksuele oriëntatie, huidskleur, sociale achtergrond of religie. Je leven is aan jou om in te richten.

Dus wat nou als het even wat minder gaat, als het even niet lukt.

Wie zijn schuld is dat? De jouwe natuurlijk! En zo geven we onszelf keer op keer de schuld als we onze ambitieuze dromen niet kunnen waar maken. Als je de beste niet bent, wat heeft het dan nog voor zin om het te doen? Kan je dan niet beter want anders proberen? Misschien is het toch niet jouw ‘ding’?

nen met het leren voor het tentamen of die achterstallige artikelen lezen. Het weekend is ook om te feesten. We zijn een party generatie. Work hard, play hard. Dat is wat we willen. Waar vroeger de bel voor het laatste rondje ging om middernacht begint de club nu net een beetje vol te stromen. Feesten is

de maatschappij het ons heel erg moeilijk. Wij zijn de noodgedwongen generatie Peter Pan, we hoeven niet op te groeien en we willen het misschien ook helemaal niet. We hoeven nog geen kinderen of een vaste relatie. Een eigen huis kunnen we tegenwoordig toch al vergeten, net als een vast werkcontract.

Een werknemer moet flexibel zijn, en je moet dankbaar zijn voor een baan. Het is tenslotte Herken je jezelf al? Of crisis. Ziek melden is “Wij zijn de noodgedwongen generatie Peherken je misschien een geen optie. Je wilt dieter Pan, we hoeven niet op te groeien en we generatiegenootje die hard zijn, want behalve willen het misschien ook helemaal niet.” lijdt aan dit gedachtepavoor je AH moestuintje troon? Logisch dat onze hoef je thuis voor niegeneratie buiten promand te zorgen. Je hoeft portie vaak aan burnvoor niemand om zes outs lijdt. En wel precies uur aan tafel te gaan. hierom. Ons brein kan zoveel keuzes, een experience nu, een event. Twee Je hoeft heus niet het acht uur ambities en mogelijkheden niet aan. biertjes is niet meer genoeg, want journaal te kijken. Wie kijkt er je kan pas de hele nacht door als tegenwoordig nog t.v. eigenlijk?

Zie het illustrerende artikel van je een paar pilletjes op hebt. En je Esther Visser (p. 12) voor een om- zomer is niet geslaagd als je niet Maar dan krijg je rugpijn en nekschrijving van een voorbeeldig een paar festivals hebt meegepakt. pijn. Massages helpen niet meer, Generatie Y leven. Regelmaat en We stellen torenhoge eisen aan ons- acupunctuur ook niet. Je probeert rust, daar hebben we een chro- zelf, we willen net zulke coole le- meditatie en mindfulness om beter nisch tekort aan. Gelukkig is het vens hebben als al onze Facebook- in slaap te komen. Je handen tintweekend, toch? Maar het weekend vrienden. We willen levenservaring elen, je voeten soms ook. Maar je is geen weekend meer. Mailtjes ko- opdoen. Een half jaar naar het bui- zit tenslotte de hele dag achter de men ook binnen op zondagavond. tenland is een must tegenwoordig. computer. Misschien moet je ook In het weekend kom je toe aan al meer sporten, waarom kan je er de extra dingen. Dan heb je je bijZelfs al willen we wel burgerlij- nou nooit eens strak uitzien? Soms baantje. Dan kan je eindelijk begin- ke regelmatige levens, dan maakt heb je een dag dat je alleen nog Gymnorhina

22

Gymno

maar in bed wilt liggen. Een serie bingewatchen en je telefoon op stil.

Of gewoon slapen, onder de dekens kruipen, je verstoppen voor de wereld. Je krijgt opeens een heel angstig gevoel, een verhoogde hartslag. Je bent nog zo jong. Je kan toch geen hartaanval krijgen? Een paniekaanval? Maar je bent toch helemaal geen gestrest persoon?

Je gaat naar de dokter. Psychoanalyse? Meditatie, nee dat heb je al geprobeerd. Zweverig gedoe. Of je kan antidepressiva nemen, of kalmeringsmiddelen. Dat is helemaal geen taboe meer hoor, tegenwoordig. Heel veel mensen slikken het.

Je brein is gewoon een beetje verkeerd afgesteld, daar hoeven we helemaal niet moeilijk over te doen.

Maar het probleem heb je niet bij de kern aangepakt. Het is slechts symptoombestrijding.

Misschien moet Peter Pan toch maar opgroeien. Hoe gaat Generatie Y volwassen worden? Wat als we met zijn allen geen twentysomethings maar thirtysomethings worden; zullen we dan tot rust komen? Misschien kunnen we uiteindelijk wel omgaan met de moderne wereld. Onze telefoon uitzetten en 8 uur slapen per nacht.

Werken van 9 tot 5, weekenden vrij.

Niet meer alles willen. Geen heftige party’s meer, maar een burgerlijk diner met vrienden. Weg uit de stad, dichter bij de natuur. Je bent geen genie, ook al is je dat je hele jeugd verteld, en dat heb je nu geaccepteerd. Je kan het niet allemaal hebben. De carrière, de goede moeder/

vader zijn, een Pinterest-maaltijd op tafel zetten, gezond leven, een strak lijf, een hobby, een boek schrijven, quality time met je partner, je kind helpen met een surprise maken, een mooi fotoalbum maken van de eerste maanden met je baby. Je zal keuzes moeten maken.

Zullen we massaal de midlife crisis overslaan omdat we al een quarterlife crisis hebben gehad? De tijd zal het leren.

Nina van Bruggen

Gymnorhina

23

CONFESSIONS OF A

DRUGAHOLIC Het is 3 uur ’s nachts en je benen zijn een tikkeltje verzuurd. Een enkele zweetdruppel werkt z’n weg langs je ruggengraat en je ogen blijven net iets langer dicht dan normaal. De moeheid is toch echt toegeslagen en je bent niet de enige. De eerst vrij hyperactieve, joelende vriendengroep die hevig danste op de muziek die uit het stereosysteem blèrde, lijkt nu haast wel in canon te gapen.

“Hey, wil je een (…)?” vul het zelf maar in. Dit is het moment waarop je avond een omslag maakt, al is het besef misschien nog niet helemaal aanwezig. Rode, blauwe, gele en groene pillen en poeders worden steeds vaker gebruikt en het heeft zeker binnen deze generatie weer een opleving gehad. Allemaal zijn ze weer net iets anders als de lading ervoor, omdat er elke keer iets heel kleins wordt aangepast of toegevoegd aan een al bestaande drug.

XTC “Hey, wil je anders wat X?” schreeuwt een tuinbroek- en rugzakje-dragend technomeisje met iets wat lijkt op een half uitgezakte knot op haar hoofd. De afstand tussen haar en jouw oren zorgt ervoor dat het nog enigszins te verstaan is, want van liplezen was met de

manier waarop haar kaak beweegt niks gekomen. Ecstasy had je wel vaker over gehoord en je besluit om er toch maar eentje te nemen; het was een algemeen begrip in Amsterdam en de helft van je vrienden (een groot deel van degenen waar je nu mee bent) doet het ook.

Het is nu 4 uur ’s nachts en je benen tintelen. Een complete waterval aan zweet heeft een permanente verblijfplaats gekregen op je rug en voorhoofd en je ogen zijn allesbehalve dicht. De wereld en dan vooral de plek waar je nu bent lijkt niet beter te kunnen zijn - en heeft iemand al iets gezegd over die muziek?! En die ene jongen die je net een knuffel gaf bij de wc’s?

Die móét je toch echt weer vinden, want dat is sowieso je soulmate.

2-CB Ondanks de verbazing toen je toch maar één pil in je hand kreeg gedrukt in plaats van twee CB’s, heb je weer ingestemd met het nemen van de avondversterker. De beschrijving van het meisje klonk zeker als interessant, maar je twijfelt toch of dit specifieke snoepje wel bij dit feestje past. Op hoop van goede zegen sla je het toch maar achterover en een half uur later, is de situatie compleet omgedraaid.

Het is nu 27 uur ’s nachts. Oh, nee, wacht, dat kan niet. Het licht van je mobiel lijkt wel het Noorderlicht en…. Wauw. Wacht, waarom was je ook alweer naar je mobiel aan het kijken? Sinds wanneer had je eigenlijk een touw aan je mobiel hangen? Oh, laat maar, dat is je arm.

Speed Hier heb je wat langer over na moeten denken. De stap om toch echt iets, wat verdacht veel lijkt op bakpoeder, je neus in te schieten lijkt je ietsje minder prettig dan simpelweg iets wegspoelen met water.

Daarentegen ben je wel heel erg moe en iedereen zei “het valt wel mee”.

Het voelt voor een seconde alsof iemand een aansteker in je neus houdt, maar dat gevoel is vrijwel onmiddellijk verdwenen.

Gymnorhina 24

Gymno

Column Altijd zin met

Keskin

Dat laatste uur ging echt als een speer. Je was overal en nergens, maar vooral dat constante bewegen van je benen was iets wat je redelijk verwarde. Wow, die ruimte daar verderop lijkt ook echt fantastisch! Waarom is niemand eigenlijk aan het dansen? Je bent al minstens 25..26..27..28 seconden aan het zitten. De dansvloer wacht!

(Designerdrugs kunnen net zoals alle andere drugs veel schade aanrichten.

Laat ze dan ook beter links liggen.)

Jamie Hoefakker

Generatie Y. Blijkbaar behoren wij (wij ja, zelfs Keskin) daartoe. Het is een zoveelste hokje waar we ongegêneerd mensen in kunnen stoppen. Lekker alles over één kam scheren, is leuk. Alsof geaardheid, politieke voorkeur, geloofsovertuiging etcetara nog niet genoeg zijn. Binnen deze hokjes stoppen wij echter nog mensen met een vergelijkbare mindset. Hele generaties daarentegen, not so much. Hokjes maken het makkelijk te generaliseren en zo groepen de hemel in te prijzen of om lekker even ongefundeerd op af te geven zonder naar de individu te kijken. Misschien dat we daarom zo verslaafd zijn aan hokjes.

Enfin, Generatie Y, de millennials of Generation Next loopt van de begin jaren tachtig tot tweeduizend. Een flink lange periode, en als je alleen al naar de top 40 kijkt een aardig diverse. Blijkbaar horen de mensen die los gingen op Abba en Earth, Wind and Fire in het zelfde hokje als waarin men van de bank glijdt bij het horen van de Macarena. Het is een generatie die volgens Wikipedia de competenties ondernemerschap, klantgerichtheid, besluitvaardigheid en omgevingsbewustzijn bezit. Al direct beginnen hier bij mij alarmbellen te rinkelen. Op menig terras, kroeg of winkel waar ik geholpen wordt door een mede next-genner, is de klantgerichtheid om te huilen en ver te zoeken. Besluitvaardigheid is er nog zo eentje, wordt er niet juist vanuit de politiek hard ingegrepen omdat men te veel wisselde van studie en daardoor al snel 10 jaar bezig was in plaats van nominaal zijn studie doorliep? Maar misschien ligt hier, en is er toch, een verbindende factor. Onze generatie heeft het voor de wind gehad. Onze ouders komen uit een periode met een overvloed aan banen, steeds groter wordende welvaart en mogelijkheden. Iedereen kon bijvoorbeeld zijn kind laten studeren, als het maar slim genoeg was. En hier heb je een van de verbindende factoren. Het is niet voor niets dat er onlangs een boek uitgebracht is, genaamd de prestatie generatie. Deze welvaart en keuzevrijheid heeft er voor gezorgd dat onze generatie gebukt gaat onder de grootste verwachtingen die een generatie tot nu toe heeft gehad. Onze ouders zijn groot geworden met het dogma dat alles groter, beter en meer moest en in combinatie met de mogelijkheden van onze generatie is voor ons the sky the limit.

Gymnorhina 25

je ger a a m bt ebt rkt he sens h e r w e e h g e ven e d ig.” . Als j ometrie en e erkeerd bez n a a g v on der ten on bent met ec man, ben je e w t r a ba laar it d sitivite zig. Als je k ger bent als o p e z de be kki je gelu ist aan je verkeerd u j t a s d i en eft “Het niet, b ar bes a e z m t k k i ban bru leuke n e e bij

Ondertussen hoor je ook andere bericht-en in de media, namelijk dat wij juist de generatie ik zijn. Narcistisch, egocentrisch en te hoge verwachtingen hebben over ons salaris en eigen kunnen. Niet heel erg gek als je dagelijks geconfronteerd wordt met het feit dat alles mogelijk is en je geweldig bezig bent. Het is juist aan deze positiviteit dat we ten onder gaan.

Als je de hersens hebt maar je gebruikt ze niet, ben je verkeerd bezig.

Als je klaar bent met econometrie en even gewerkt hebt bij een leuke bank maar beseft dat je gelukkiger bent als barman, ben je verkeerd bezig.

Juist dit maakt van ons keuzeloze, onvolwassen medemensen. We hebben het gevoel constant te moeten presteren in plaats van te kijken naar waar wij echt gelukkig van worden.

Wij moeten, net als de vorige generatie, altijd meer willen in plaats van genoegen nemen met wat je hebt. Dit terwijl onze generatie de arbeidsmarkt op kwam net voor of tijdens de kredietcrisis en wij hier nog altijd de vruchten van plukken. Ineens lagen de banen niet meer voor het oprapen, maar toch moeten en zullen onze generatiegenoten het moeten maken. Wij zijn geen ondergeschikten meer van een baas, maar highpotentials. Via onbetaalde stages,

traineeships en zo veel mogelijk buiten de studie doen moeten wij excelleren om nog beter zijn dan de 200 andere studenten voor dezelfde functie. Ondertussen zijn medestudenten concurrenten geworden in plaats van een gesprekspartner.

Langzaam beginnen wij ons hier dan toch tegen te verzetten, terwijl een gedeelte nog in de mindset van de vorige generatie blijft hangen. Kijk naar de bezetting van het Bunge- en Maagdenhuis. Vanuit de politiek, het bedrijfsleven en zelfs de universiteiten wordt hard gewerkt om nog meer druk te leggen op het presteren. Menig student ziet het kwaad hier trouwens niet zozeer van in en vindt het allemaal wel prima.

Wederom een gedegen argument tegen het over een kam scheren van een generatie. Nee, als er dan al een verbindende factor zou moeten zijn voor onze generatie, dan is het hooguit dat wij allemaal zijn opgegroeid met internet, social media en mobiele telefoons. Wat ons onderscheid van de vorige generatie is dat wij niet beter kennen dan constant in verbinding staan met de rest van de wereld. Alles wat wij doen te delen met onze volgers en digitaal ons geluk, verdriet of frustratie uiten, verwerken of botvieren.

Wat ons zal onderscheiden van de volgende generatie is dat wij hier mee opgegroeid zijn zonder precies te weten hoe we hier mee om moeten gaan. Ondertussen begint zich er een social code te ontwikkelen voor het gebruik van social media en hoe je te gedragen via deze media. Het gebruik van Facebook begint ook voor het eerst weer af te nemen, de waarde van face-to-face encounters begint weer prioriteit te krijgen met weldegelijks social media als een hulpmiddel of toevoeging hierop. Toch is er nog wat dat betreft een lange weg te gaan. Vanuit mijn oogpunt kun je de bevolking niet categoriseren op basis van een geboortejaar. Terwijl mijn Facebook gespamd wordt door de een vriend met babyfoto’s, weigert de ander ook maar iets online te zetten. Werd het Bungehuis bezet door studenten, zitten er nu professionele krakers in het Maagdenhuis. Post IS onthoofdingsfilmpjes online en trekken leeftijdsgenoten naar Syrië om mee te vechten. Ik zit ondertussen eindelijk aan een biertje alles gade te slaan en vind het allemaal wel best. Ik zie het allemaal wel, linksom of rechtsom: Het komt allemaal wel goed schatje. Roosvicee.

Keskin Arikan

Gymnorhina

26

Commissie in beeld MuziCie “Bijna net zo belangrijk als ademen”, zo zou ik het noemen. Waar heb ik het nu over? Muziek natuurlijk! Wie kan er nou zonder? Wat is de laatste keer dat je bij een goed feestje was waar geen muziek gedraaid werd? Die bestaan niet, goed gezien. Natuurlijk houden we bij Congo ook van goede feestjes. Wat hebben we daarvoor nodig? Alcohol en muziek. Gelukkig hebben we binnen Congo al de BrouwCie en de BierCie! Wat er echter ontbrak, is een commissie die ervoor gaat zorgen dat we optimaal kunnen genieten van de mooiste muziek.

Van de diepste soul tot de ruigste techno! De ruigste techno, daar lusten wij bij Congo wel pap van.

Heerlijk stampen, springen en genieten totdat we erbij neervallen.

Het is natuurlijk verleidelijk om alcohol daarvan de schuld te geven, maar aangezien Congolezen helemaal niet zoveel drinken, zal het wel door de techno komen. Misschien vraag je jezelf dan meteen af of het ook door de techno komt dat we allemaal zo gênant op de foto’s staan na zo’n heerlijk feestje.

Laten we het maar gewoon daarbij houden, gezien het gedoe rondom alcohol op onze prachtige faculteit.

Onze geboorte hebben we al achter de rug. Ik heb het hier natuurlijk over onze eerste activiteit, de jamsessie. Een prachtig begin waarbij de nadruk werd gelegd op het feit dat je Congo mocht laten zien wat je waard bent op muzikaal gebied.

Al snel stonden er muzikanten van elk niveau te stralen op het podium, van wie we dat nog niet eerder gezien hadden. Het eindigde in een swingende avond waarvan iedereen optimaal heeft kunnen genieten.

Met trots kunnen wij aankondigen dat Congo weer een commissie rijker is. Wij als MuziCie bieden Congo meer diversiteit aan, zodat we aan het eind van de dag voor ieder wat wils hebben. Dus kom vooral een proefje nemen van één van onze evenementen wanneer je weer zo’n flitsende poster ziet hangen in de Congokamer.

De MuziCie

Wij zijn er natuurlijk ook om nostalgische gevoelens op te wekken.

Naast alle elektronische muziek die we tegenwoordig zo veel om ons heen horen is het natuurlijk heerlijk om af en toe de zoete klank van een gitaar aan te horen. Dat is precies wat wij willen bereiken met deze commissie. Naast het genieten van deze muziek willen wij ook graag een kans bieden aan muzikale Congolezen die nog niet ontdekt zijn.

Gelukkig hebben we binnen Congo diverse en getalenteerde muzikanten. Wie weet ben jij opeens de nieuwe Beyoncé of Bruno Mars! Zo niet, wees niet getreurd, dan bied zo’n gig alsnog een mooie kans om andere slaapkamers te verkennen.

Gymnorhina

27

Gymnorhina

28

Vraag aan de redactie Hoe denk jij dat

Esther: “Generatie Z zal volledig geïntegreerd verschijnen met tablet, telefoon en smartwatch.”

Mainah: “De naam Generatie Z is hier wel toepasselijk, want dat is natuurlijk de laatste letter van het alfabet en ik denk dat in de tijd van Generatie Z het toch eindelijk eens tijd wordt voor een Apocalyps, door toedoen van een te grote wereldbevolking. Het zij door een virus, een meteoriet of WW III, maar het recht van de sterkste zal gelden en alleen de best aangepaste individuen zullen overleven.”

Keskin: “Lui, verwend, toeschouwers van hun eigen leven, maar zeer content met het aanbod van apps.”

Roos: “Superdigitaal. Maar ook heel onbeschoft, asociaal en egoïstisch. Ik denk dat iedereen vooral in zijn eigen wereldje zal zitten en dat dagelijkse sociale interactie hard

Generatie Z gaat worden?

achteruit zal gaan. Ook verwacht ik veel werkeloosheid en vergrijzing, door alle briljante nieuwe medicijnen.“ Loes: “Generatie Z gaat denk ik nog meer elektronica en technologie gebruiken dan wij.

Hoe en wat precies is lastig te zeggen, omdat de ontwikkeling nog in volle gang is!”

Arnar: “Generatie Z wordt zodanig hipster dat het volstrekt twee dimensionale “flat whites” bestelt. Dan drinkt het niet langer anders dan water, rechtop lopen wordt mainstream en men gaat in grotten wonen. Uiteindelijk ontstaat Generatie A: het beginpunt van de mens.“

Tony: “Individualistisch, apatisch en erg afhankelijk van technologie voor sociaal contact en geheugen.“ Jamie: “Nicki Minaj wordt in 2021 gekozen tot Algeheel Koningin van de Aarde en iedereen draagt felroze glitternagels die je uit kunt schuiven tot samuraizwaarden!”

Annefleur: “Heel veel Nicki Minaj, twerken, selfiesticks en glutenvrije soja hamburgers die tevens vet- en vleesloos zijn.“ De Redactie

Nina: “Ik denk dat Generatie Z heel goed gaat kunnen multitasken en al heel vroeg veel zal weten van de wereld. Maar ze zullen nog meer concentratieproblemen hebben dan wij en zullen moeite hebben met offline gaan.“

Gymnorhina

29

uitgelicht

Gymno

Hierboven zie je een electronen microscopische foto van de methiciline resistente bacterie Staphylococcus aureus (MRSA). Onlangs is bevonden dat deze bacteriën onder de invloed van sigarettenrook nog meer lichamelijke schade kunnen aanrichten dan normaal. In de studie van Dr. Cotty Alexander samen met collega’s uit zowel Nederland als de Verenigde Staten, werden macrofagen geïnfecteerd met MRSA. De MRSA bacteriën waren gegroeid onder twee verschillende condities, de ene groep blootgesteld aan sigarettenrookextract, de andere groep niet. De macrofagen namen de bacteriën even snel op, maar de MRSA die waren blootgesteld aan sigarettenrook waren veel moeilijker uit te schakelen door de macrofagen. Het effect was doses afhankelijk, dus aan hoe meer sigarettenrook de MRSA waren blootgesteld, hoe resistenter de bacteriën werden tegen de verdelgingsmechanismen van de macrofagen.

Macrofagen vormen een belangrijk onderdeel van het menselijk immuunsysteem. Resistentie tegen dit afweermechanisme, maakt MRSA bacteriën sterker en agressiever. Dit maakt rokers, naast de welbekende schade aan het ademhalingssyteem en immuuncellen die zij al hebben, ook nog extra kwetsbaar voor bacteriële infectieziekten.

Elisa K. McEachern et al. Analysis of the Effects of Cigarette Smoke on Staphylococcal Virulence Phenotypes. Infection and Immunity, published online March 30, 2015; doi: 10.1128/IAI.00303-15

Gymnorhina

30

Congo’s 25e Liftwedstrijd

Gymno

Gymnorhina

31