WERELDKAMPIOENSCHAP
1993 door Henry Bossett US 2936
Op het WK van 1993 werd voor het eerst met vier DN-vloten ge-
zeild om het kampioenschap. Het was prachtig om zo'n gevarieerde dwarsdoorsnede van de DN-klasse op Ben plaats te zien. Met lijkt erop dat we tn de toekomst voor meer wedstrijden moeten kiezen. Tussen de manches door hebben we allemaal veel tijd over urn kleine aanpassingen uit te voeren aan de Fjszeiler. Met vier vloten kan je de verschillende mogelijkheden uitgebreid proberen en toch nog genoeg tijd overhouden om in het Hilton te lunchen, tenvijl je kijkt hoe de andere vloten zeilen.
Als we overstappen op regionale kwalifikatie, zullen de verschillende regio's misschien een hogere epkomst krijgen en zo kan de totale deelname aan de klasse op alle niveaus nog sterker en gevarieerder worden. Op zaterdag konden de meeste zeilers hun boten aflinstellen en zich ontspannen of juist zich geestelijk oppeppen voor de wedstrijden de dag erna. Jan Gougeon heerste aan het begin van de dag, terwijl later Greg Smith voortreffelijke stuurmanskunst en veel snelheid liet zien. Er was een aanzienlijk aantal deelnemers, 0.a. veel zeilers uit de Gold Fleet. Er werd hier gezeild op een klein parcours met veranderlijke wind op papperig ijs. Niet precies wat je rou venwachten bij een wedstrijd om de Gold Cup. Op rondagochtend hadden we een vlagerige wind met snelheden van 30-35 krnluur en het ijs was snel, grijs en relatief glad. Er wasen nogal wat gebroken masten doordat schippers probeerden de leiders te snel in te halen. Je kunt altijd sneller gaan door de mast te laten doorbuigen, maar de echte test of je goed bent is zowel snel zeilen als het rnateriaal heel houden.
Ik vond dat ik we1 geluk had met startpositie 36. Ik hoopte op een goede wedstrijdstart met weinig DN's benedenwinds (onder?) me, waardoor ik naar bakboord overstag zou kunnen gaan en zo naar de rechter hoek zeilen. Voor de start had ik dit uitgeprobeerd en omdat ik aan de linkerkant stond zou ik in de binnenbaan op de boei af zeilen. Mijn start was de beste van alie boten om me heen en de wind werkte mee, zodat ik bij de eerste boei een rtrirne voorsprong had. De rest van de wedstr~jdzeilde ik ongeveer een diarnantvormige koers omdat er weinig luwtes of v'lagen waren om me zorgen over te maken. Fk zag dat Ron Sherry en Bernd Zeiger een paar keer probeerden me in te halen, maar tevergeefs, ik werd 1" in deze race. Na de wedstrijd ontdekte ik dat Ron moeilijkheden had met een verdraaide mast en dat Mike O'Brien was opgeklommen, van een 8" plaats bij de eerste lijboei naar een 2" plaats bij de tweede ronding. Toen begaf zijn mast het. Jeff Kent liet zien dat hij bij de uiteindelijke prijswinnaars zou zijn toen hij als derde eindigde, net achter Ron en net voor Bernd. Onze tweed@wedstrijd begon bijna twee uur later en de wind was toen tenrggevallen tot 25 a 32 kmluur met veel lwvtes en vlagen. Door de luwtes werd de vloot een beetje door elkaar gehusseld want ver-
scheidene zeilers uit de top jO (Bernd Zeiger, Jan Gougeon en Peter Hill) eindigden ongeveer 10 plaatsen lager dan in hun eerste
wedstrijd. Deze drie zeilers waren allemaal over stuurboord gestart. Achteraf had ik dit keer geluk door over bakboord te starten. Aan mijn kant van de startlijn sprung ik weer vCug naar voren. Het bakboordrak voelde snel aan en we hadden een lekker vlaagje wind, dus ging ik door tot halverwege het lijrak. Ik ging iedereen voorbij en ging ik op dezelfde rnanier door tot bijna aan de lijlijn. Daar rondde tk de boei weer met een leuke voorsprona. . De tweede keer richting loefboei was ik niet so slim of gelukkig. Ik dacht dat mijn voorsprong niet ingehaald kon worden en zeilde net als eerder een grate diarnantvorm. Dit keer echter, toen ik de kust naderde over bakboord, zeilde ik een mndstilte in. Jeff Kent h a m intussen op me af door over het midden te zeilen en hij ging snel crp het bakboord lijrak. Ik kon opsturen en de boei a!s eerste ron-
w
'i"
-
Foto's:Josje Domlnlcus
I
--
it.,
den, maar binnen 10 semnden b a r n Jeff langsvliegen en mijn leidende positje was verieden tijd. Ik pikte zijn vlaagje mee en in de
volgende drie ronden probeerde ik weer in te halen, maar hij zeilde snel en slim, en uiteindelijk won hij met gemak. PEotr Burczynski zeilde een prachtige race met zijn derde plaats, maar hij vormde geen bedreiging voor Jeff of rnij.
Maandagmorgen: een nieuwe dag, weinig wind en een nieuwe leider. De Gold Fleet kon toezien hoe de Aluminium Fleet het briesje van 6% A 8 kmluur uitprobeerde. Ze konden de wedstrijdbaan bezeilen, maar velen dreigden de tijdlimiet niet te halen. Ray Croasdale leverde een mooie prestatie met zijn eerst plaats. Tewijl wij op onze start wachtten nam de wind af en veranderde hij van richting. Toen we uiteindelijk op de startlijn onze posities innamen, was de windsnelheid nog geen 5 kmluur en de wind b a r n een beetie van links. Toen ik eindelijk s t a r k over stuurboord met Ron onder me, bleek deze sneller weg te zijn, omdat er aan onze kant geen wind leek te zijn, gingen we allebei naar bakboord overstag. Maar we vielen even later volledig stil. We stapten toen allebei snel uit de boot en probeerden er rennend weer sne'lheid in te krijgen. Ron stond bovenwinds van mij, maar we hadden dezelfde snelheid toen we naar rechts zeilden. Ongeveer halverwege kruisten we de boten die van rechts kwamen en sneller zeilden dan wij. Achteraf gezien hadden wij toen linksaf moeten gaan, maar
ik ging nog een minuut door voor ik overstag ging en Ron zeilde helemaal tot d e hoek door. Deze middenweg was goed gekozen en ik voelde me gelukkig toen ik als negende de boei rondde. De leider was ro ver weg dat ik hem niet kon zien, maar uit de uitsiag van deze wedstrijd blijkt we1 dat Andreas "Marathon Man" Bock ons allernaal een lesje gaf in zeiltechniek bij licht weer. Ron zeilde nog slechter en rondde de boei als dertiende. I k wilde bijna opgeven toen Mike OBrien me inhaalde. Ik zag niet eens dat de anderen me al een ronde voor waren. Ik ging zo langzaam, dat ik m a n overtuigd was dat ik de race niet binnen de tijdlirniet zou beeindigen. Op de @en of andere manier h a m ik als vijftiende door in de tweede ronde en die plaats hield ik tot de finish. Ron hield het tempo bij en
klem op tot een tiende ptaats. Zo bleef hij bij de kanshebbers voor goud. Jeff Kent klorn ap tot de eerste plaats in de series met he2 "lijf' van 78 kilogram. Om precies te zijn finishte hij als zevende. Onze wedstrijd eindigde met een windsnelheid van 1%kmluur die90" naar links was geschoven. Er was nog genoeg daglicht, maar de wind was op. Op rnaandagavond begonnen de ramen te rammelen toen de wind uit het noordwesten b a r n , en niet weinig ook. Er vie1 ook wat sneeuw en het was mooi om aan de sneeuw op het ijs te zien hoe de wind blies en draaide. Toen het tijd was om de wedstrijd te beginnen had de wind nog een snelheid van bijna 50 kmluur met vlagen, dus bleven we uitstellen. taat op de dag ging de wind eindelijk wat
liggen, maar toen hadden we niet genoeg tijd meer voor d e series. Jeff Kent was onze nieuwe wereldkampioen geworden!
Henry Bossett begon zijn ON-seilcarrigre op Lake Delavan in Wisconsin. In korte tijd werd hij de ijszeiler de baas en Henry won een paar jaar later, in 1977, de wereldcup. Hij bleef succesvol, won de Gold Cup in totaal drie keer en werd vier keer noordamerikaans kampioen. Oak 's zomers is hij enthousiast neiler. Henry zat in het Olympisch Tornadoteam, sarnen met bemanningslid Jeff Kent. (We hebben de details weggelaten, maar je bent een heel eind gekomen sinds die eerste dag op Lake Delevan he Henry? Red.). vertaling door Anne-Marieke van Rooij
Pit is Josje zeff.
7!
EPOXYSYSTEMEN SPECIAAL VOOR DE JACHTBOUW SP EPOXYLIJMEN zijn: KLEURLOOS EN VERWERKBAAR VANAF 7" SPLEETVULLEND, ABSOLUUT GEEN KRlMP NOCH VERGCAZING WATER- EN DAMPDICHT GEEN VRlJKOMENDE KWALIJKE DAMPEN LlJMT HOUT, POLYESTER, STAAL, ALUMINIUM EN BETON IDEAAL VOOR NIEUWBOUW, REPARATIE EN RESTAURATIE ADVIEZ EN EN DOCUMENTATIE: Onze jarenlange ervaring staat ter beschikking
+
+ +
Jachthavepabedrijf Jan Dekker DIEMERZEEOIJK 3
'1095 K K
AMSTERDAM
TEL.: 020-6652452