DN Journaal 2011 by dideric van riemsdijk

een interview met… the iceman het wk 2011 door de ogen van… US44

2011

de schuur van… martin vanDNjournaal2011 wettum

DNjournaal2011

inhoud De nieuwe redactie stelt zich voor

Decemberijs op de Westeinder

De voorzitter en zijn winter van 2010-2011

De ijs proef met… Jurgina Feith H1020

De ijs proef met… Dirk Kanon H1017

Een interview met… The Iceman

Het after ijszeil recept

Western Challenge 2010

It giet oan yn Fryslân

De ontmoeting met mijn grote liefde

De H852 vs ijs

OFK 2010

Het grote Ake interview

De schuur van… Martin van Wettum

IJszeilen met Ruud H460 & Margreet H860

De van Wettum Cup

Stroopwafel bokaal zomer editie

Winter Wonder Gouwzee

De ijs proef met… Peter David Baarspul H1004

Een Goeroe voorspelt

Uitslagen

Het WK 2011 door de ogen van… US44

Seizoen 2011/2012

Ice sailing according to Goodwin

Botenbeurs/Jaarvergadering 2010

colofon Algemeen

Piet Hopma Zijlema Organisatie wedstrijden en materiaalbeheer. T 0320-25 33 51 E materiaalbeheer@ijszeilen.nl

DN IJszeilvereniging Nederland. Opgericht 23 november 1963. Koninklijke goedkeuring 15 juli 1971

Bestuur en taken

Diversen

Voorzitter Johan Tolsma T 076-565 00 43 E voorzitter@ijszeilen.nl

Naam clubblad: DN Journaal Aantal leden per 10-2011: 478 Aantal donateurs: 6 Contributie: euro 12,- per jaar (plus eenmalig euro 5,- voor uitgifte zeilnummer) Girorekening: 1766648 t.n.v. DN IJszeilvereniging Nederland

Secretaris Eric van Komen Secretariële zaken en ledenbestand, uitgifte van tekeningen, zeilnummers, bouwbeschrijvingen, maatregels en wedstrijdreglement. T 0229-20 18 93 E secretaris@ijszeilen.nl

Redactie DN Journaal 2011 Margreet Elfring Egbert de Sauvage Nolting Gert Jan Hageman Dideric van Riemsdijk E redactie@ijszeilen.nl De redactie stelt zich niet verantwoordelijk voor foutieve interpretaties en vertalingen van technische artikelen en maatregels. De IDNIYRA tekst is bindend.

Penningmeester Rob Leuverink T 055-355 80 22 E penningmeester@ijszeilen.nl Internationaal Secretaris Hennie van den Brink Onderhouden van internationale contacten. Contacten en overleg met EDNIYRA en IDNIYRA. Technische zaken. E wedstrijden@ijszeilen.nl

Foto’s omslag Voorzijde: Wachtend voor de start tijdens het EK in Saarema. Foto: Margreet Elfring Achterzijde: De H404 in actie tijdens het WK 2011 Lake Senachwine Foto: Gretchen Dorian

Bestuursleden Dideric van Riemsdijk Public relations, contacten met pers, radio en tv. Beheer website www.ijszeilen.nl. E webmaster@ijszeilen.nl

Colofon De redactie dankt een ieder die heeft geholpen bij het tot stand komen van dit DN Journaal.

DNjournaal2011

van de redactie Het DN Journaal heeft een nieuwe redactie! Na 25 jaar heeft de vorige redactie besloten te stoppen met het maken van het DN Journaal. Het is op zijn zachtst gezegd bijzonder hoe deze redactie elk jaar weer een prachtig blad heeft weten te maken. Wij denken dat we dan ook namens iedereen de redactie zeer hartelijk kunnen bedanken voor de afgelopen 25 jaar! De nieuwe redactie heeft er hard aan moeten trekken om ook dit jaar weer het DN Journaal met mooie en interessante verhalen te vullen. Wij zijn dan ook zeer trots dat we jullie het “nieuwe” DN Journaal mogen presenteren.

Margreet Elfring H972 De Feiten: Margreet Elfring 2-5-1962 geboren op een woonboot te Amsterdam en nu nog steeds op een woonboot maar dan in Aalsmeer samen met Peter van Klink H461. Levensstijl: Absolute Water-gek, het maakt niet uit hoe of wat, erop of er onder, warm of koud, in vaste of vloeibare vorm. Alles is al eens uitgeprobeerd. Gelukkig hebben we een grote schuur (zogenaamd voor het werk).

Een nieuwe redactie. De redactie bestaat dit keer uit 4 leden van DN Nederland en stelt zich voor:

Gert Jan Hageman H864 Al een tijdje was er prettig contact over de mail met Dideric van Riemsdijk. Waarover, geen idee, maar ik vermoed iets met ijszeilen.

Beroep: Ik weet nog steeds niet wat ik worden wil, maar ik werk als zelfstandig ondernemer in (hoe kan het ook anders) de watersport en we hebben een scheepswerf. Dol op: reizen, buiten zijn, slapen, fotograferen en filmpjes maken, lachen, gezelligheid, dieren, alternatieve energie, www.ode.nl en gereedschap. Een hekel aan: sleur, zeuren, moeten en ziek zijn. Karakter: enthousiast, sociaal, emotioneel, driftig, ongeduldig en wil graag winnen. Mede organisator: www.oudedeurensurfcup.nl, wat begon als een reünie is nu een jaarlijks terugkerend evenement.

Het is Dideric toen waarschijnlijk opgevallen dat er niet zo veel schrijffouten in de berichten zaten. Dat klopt, de spellingcontrole is altijd een grote steun voor me geweest. Blijkbaar was dit voldoende om me uit te nodigen nu en dan eens wat te doen voor DN Nederland. Of, nu ik er nog eens over nadenk, ben ik helemaal niet uitgenodigd, maar was opeens tot redactielid geslagen. En eigenlijk is dat wel prima zo. IJszeilen is een prachtsport, mooi, gevaarlijk en verslavend. Wat wil een mens meer. Daarnaast voel ik me altijd een beetje schuldig als verenigingen of organisaties waar je veel plezier aan en mee beleefd moeten worden gerund door die enkele vrijwilliger. Ik ga dus gewoon helpen! Geen idee nog welk loket me wordt toegewezen… Via het windsurfen en strandzeilen kwam ik via DN Gouwzee in aanraking met het Zweedse ijs, een aantal jaren terug alweer. Het was direct raak, liefde op het eerste gezicht. Inmiddels ben ik een paar DN’s en crashes verder, en ben ik angstiger, ik bedoel natuurlijk voorzichtiger, maar nog net zo enthousiast als in het begin. Ik hoor bij de grote categorie toerzeilers, of recreatiezeilers. Ik begrijp dat ik iets mis door geen wedstrijden te zeilen, maar Fugu eten, bungee jumpen en achtbanen moet ik helaas ook aan me voorbij laten gaan. In het dagelijks leven ben ik eigenaar van restaurant de Kas in Amsterdam, en woon ik in Monnickendam met mijn gezin. Als het ijs weg is mag ik graag motor rijden, waterzeilen en windsurfen en op zijn tijd blokarten op het strand met fijne vrienden. Het leven, tenslotte, is te kort om slechte wijn te drinken. Ik hoop jullie op het ijs of elders te treffen.

De Favorieten: Film: Joe Simpson, Touching the Void Boek: een graf van blauw hout van Eerde Beulakker, beide bloedstollende verhalen met als overeenkomst doorzettingsvermogen. Maar ook een boek over de kwantumfysica en bewustzijn “Zeropointfield”, heb ik meerdere keren gelezen. Het gaat o.a. over het absoluut Nulpunt -273 graden, dat moet de ijszeilers toch wel aanspreken! Muziek: de Dijk, van Dikhout, Salsa, Bob Marley, Anouk, Motown en mijn schaamartiest is Andre Hazes.: lekker mee galmen! Eten: verse spinazie, appelmoes en een eitje. Drinken: water en rosé met bubbels. Held: Ellen Mc Arthur, in 2005 brak zij het wereldrecord solo rond de wereld zeilen. Mijn Droom: Mijn grootste droom is al uit gekomen: Rondje Atlantic varen met de eigen boot. Heerlijk, daar teer ik nog op en je gaat heel anders tegen “de dingen” aan kijken. Maar ik wil nog zoveel dingen doen, dat is ook mijn grootste angst, dat ik iets leuks mis en/of dat ik tijd te kort kom. Werken is best leuk , maar het neemt zoveel tijd in beslag. Mooiste ijservaring; 2009 alleen, buitenom naar het Paard(Marken) geschaatst en meters hoog kruiend ijs tegengekomen, EK DN Estland 2011: met de pont door het ijs, prachtige zeil omstandigheden en de ijsweg van het eiland naar het vasteland en natuurlijk voor het DN Journaal in een bad met ijsklontjes zitten bij Wim Hof.

DNjournaal2011

van de redactie Egbert de Sauvage Nolting H592 Even voorstellen: Egbert de Sauvage Nolting, 48 jaar. Woont in Gouda. Getrouwd met Jane, heeft twee zoons: Hylke (17 jaar) en Rein (13 jaar). Al 25 jaar werk ik voor mijzelf in de bouw. Ik doe kleinere verbouwingen bij particulieren. Eigenlijk alleen monumenten, wat mijn werk juist zo afwisselend maakt omdat niets recht is, maar alles scheef. Ja, en dan de hobby’s: Ik ben geboren en getogen in Reeuwijk. Dan kan je niet om de watersport heen. Als kind ben ik op de Roei en Zeilvereniging Gouda begonnen met zeilen, in de jeugdboot de Pluis. Vanaf mijn 14e ben ik op de surfplank gestapt. Dat ging goed en vanaf mijn 15e jaar heb ik vijf fantastische jaren gehad. De periode waar ik begon was in de jaren ’80. Surfen stond nog in de kinderschoenen en iedereen moest een surfplank hebben. In dezelfde periode ben ik gaan werken bij jachtwerf/windsurfzaak Coen Rutjes. Ik was verantwoordelijk voor reparatie en verkoop van planken. Ik kreeg van Coen alle ruimte om overal op de wereld met de grote races mee te varen. Europese en Wereldkampioenschappen, het kon niet op. Echte Gouden tijden! In 1985 ben ik gestopt met surfen. Het water bleef lonken en met zeilmaatje Bert heb ik nog 10 jaar Flying Dutchman (FD) gevaren. Van alle dinghies de mooiste boot ooit ontworpen, vind ik. Na de FD bleek er voor ons nog maar één boot over: een Draak. Tot twee jaar geleden met veel plezier in gevaren. In deze hele periode heeft er altijd een DN in de werkplaats gehangen en sinds het Nederlands Kampioenschap 2009 (Blauwe Stad) ga ik helemaal los in de DN! Ik vind het een prachtige sport, leuke mensen met prachtige trips in het vooruitzicht! Voor mij een goede reden om me, als redactielid, actief voor het DN Journaal in te zetten.

Dideric van Riemsdijk H467 Is er nog leven naast het ijszeilen? Ja zeker, samen met mijn vrouw, Alexandra, hebben we 2 zoons Job(16) en Mickey(14). In onze vrije tijd genieten we in de zomer maanden van onze zeilboot. Vakanties zijn bij ons speciaal met name omdat ieder gezinslid om de beurt mag zeggen waar we de volgende heen zullen gaan. Ook in de winter maanden zijn we actief met snowboarden en skiën, uiteraard ben ik zelf met de DN te vinden waar er ook maar ijs is. Mijn oudste zoon zeilt inmiddels ook DN (H969) en waar mogelijk probeer ik hem mee te nemen om te gaan zeilen. Als kleine zelfstandige runnen we samen met 4 medewerkers een beletteringsbedrijf in Aalsmeer. Dit begon 23 jaar geleden in mijn slaapkamer, computertje gekocht en met een rolletje letters onder mijn arm naar de klant. Tot op de dag van vandaag doe ik dit met zeer veel plezier en hoop hier nog heel wat jaren mee door te kunnen gaan. IJszeilen! Totaal verslaafd. Wat begon als een onschuldige aanschaf van een DN zo’n 7 jaar geleden, dit groeide uit tot totale ijszeil verslaving. De afgelopen jaren al héél wat kilometers gereisd om waar ook ter wereld te kunnen zeilen. Zelfs in de US heb ik al heel wat miles afgereisd om maar de juiste zeilspot te kunnen vinden. Het laatste ultieme evenment was wel het EK in Estland, daar heb ik ook mijn beste prestatie gezeild tot nu toe. De verslaving gaat nog verder, ook achter de schermen ben ik actief als webmaster van DN Nederland en sinds dit jaar dus ook redactie lid van het DN Journaal. Ik hoop samen met de andere redactie leden de komende jaren weer een prachtig DN Journaal te presenteren met mooie verhalen en veel tips & trucks!

DNjournaal2011

de voorzitter en zijn winter van 2010-2011 Dit gebeurt mij niet weer. De schuur opruimen is hard nodig, een steelse blik naar boven, ijszeilboten die aan het plafond hangen, stoffig en met spinnenwebben. Planken aan de muur worden door andere familieleden gebruikt om er van alles en nog wat op te zetten. Schaatstassen die in de weg staan zitten onder het zaagsel. Joop de Boer stuurt tekeningen van een nieuwe ijszeiler die hij aan het bouwen is, iets kleiner dan de Rojem. Later zelfs nog een mail met foto’s van de boot in aanbouw in een lege en schone schuur zonder fietsen. Een zomeractiviteit komt binnen via de mail, zeilen op Reeuwijk. Leuk, als Egbert maar niet weer wint. Elke zomer ontluikt onder de rimpels van het natte zomeroppervlak het ijszeilen. De niet te stoppen wisseling van de seizoenen kondigt zich zachtjes aan. Terwijl je opruimt denk je na over je materiaal, er ligt zelfs een heus lijstje van dingen die nog wilt gaan doen voor het nieuwe seizoen. Schaatsen slijpen moet prioriteit krijgen, niet alleen maar een beetje aanzetten, maar de grove band erop en dan terugslijpen met nog betere rondingen. Tja misschien had ik me er de laatste jaren wel wat gemakkelijk vanaf gemaakt.

Maar december werk ik dus volle bak om die ruimte in januari en februari te creëren. Het OFK wordt aangekondigd, op woensdag, zijn ze helemaal gek geworden, de drukste dag en een ramp om af te bellen, ’s ochtends lange behandelingen die al lang gepland staan, ’s middags 40 tot 50 controles op 2 kamers met 2 assistentes, hard werken. Ach, waarschijnlijk 10 of 12 bootjes en niet de toppers. Helemaal niet 10 of 12 bootjes, iedereen was er, alleen niet de H580! Daar sta je dan met je plichtsbetrachting je op te vreten, mijn hoofd is ergens anders. Tot overmaat van ramp komen veel mensen niet of bellen af. Een rustige dag, nog pijnlijker . Aan het einde komt een lieve oude dame, die mij al jaren kent. Een fan zou je kunnen zeggen; altijd informeert ze naar mijn ijszeilavonturen. Ze kijkt me verbaasd aan en zegt: “Wat doe jij hier? Ga toch ijszeilen !” Soms zijn dingen voor andere mensen zo duidelijk, maar zelf zie je dat niet. Dit gebeurt me nooit weer!!!

Verlies ik mijn “touch”?

Johan Tolsma H580

DNjournaal2011

Foto: Margreet Bosker

De snelheid op het prachtige gladde ijs in Estland viel tegen, waar lag dat aan? Verlies ik mijn “touch”? Ook ik word ouder, neen, niet toegeven. Je fietst elke dag, spint een keer in de week, je bent best wel fit. Het was de eindsnelheid. Ik had nog wel goede starts, maar kwam niet meer bij de eersten om de ton. Nieuwe zeilen, past deze mast daar wel bij? Knaag, knaag. Plannen is de sleutel, mastbuiging gaan meten, schaatsen slijpen, uitlijnen en … vòòr december! En veel zeilen, wanneer je maar kan. Afgelopen winter was fataal. IJs in Noord Nederland in begin december en niet zo’n klein beetje ook! Iedereen enthousiast en klom in de boot. Of andere mensen nooit moeten werken als er ijs ligt. Ik zorg altijd dat ik lege dagen in mijn werkagenda heb en vul die dan later in met patiënten als er geen ijs is.

de ijs proef met … dirk kanon H1017 Hoe heet je? Dirk Kanon

Is er iets in het leven waar je bang voor bent? Nee!

Wat is je leeftijd, of mogen we daar niet naar vragen? 48, geen problemen mee, ik voel me nog 28!

Je grootste blunder, en je mooiste prestatie? Geen blunder, het hebben van twee leuke jongens Je sterkste kant, en wat is je achilleshiel? Je zelf blijven en anderen respecteren!

Waar woon je? Ermelo

Wat zou je met je leven willen verdedigen? En waar zou je alles voor willen geven? Familie

Verliefd, verloofd, getrouwd, met wie, en kinderen misschien? Samenwonend met Petra van Karsen en we hebben twee jongens van 6 en 10 jaar.

Heb je een schuur of andere ruimte waar je in kan hobby-en, wat staat erin? Ja, ik heb een mooie schuur, met een aantal klassieke auto’s, RC Boten en diverse andere leuke dingen!

Hoe zou je je karakter omschrijven? Goed gehumeurd, altijd zin in het leven!

Is er een gadget of gebruiksvoorwerp, waar je niet zonder kan, en wat je iedereen dringend aanbeveelt? iPhone 4 (onmisbaar!!!!!)

Favoriete lectuur, en wat eet je graag? Drink je er ook iets bij? Klassieke Auto, zeil, “natuur” en wetenschappelijke en daarbij drink ik af en toe een whiskey, wijntje of iets dergelijks.

Waar vaar je het liefst en wat is je leukste/mooiste ijservaring? Tjeukemeer 2011, mijn eerste wedstrijden!

Wat zijn je interesses, en hoe ben je in aanraking gekomen met ijszeilen? Ik heb een zeer brede interesse, klassiek auto’s, motoren, vliegtuigen, stoommachines, (ijs)zeilen, race fietsen, muziek, film, RC zeil/motorboten, verzamelen in het algemeen van leuke dingen (oude camera’s, oude auto brochures, stoomboeken etc.)

Wie is je grootste (ijszeil)held? Mezelf zei de gek, totdat ik tijdens de wedstrijden merkte, dat ik een van de langzaamste was, er valt dus nog een hoop te leren en verbeteren, luisteren naar de oude cracks heeft al een stuk geholpen. Wat zou je nog willen doen of waar wil je eens heen met betrekking tot het ijszeilen? Ik zou wel eens een wedstrijd willen varen met een up to date DN ipv mijn “old school” DN om te zien waar de verschillen zitten in het zeilen!

Wat doe je als je niet aan het ijszeilen bent? Alles wat hierboven verder genoemd staat. Wat spreekt je aan in deze sport en tref je niet ergens anders aan? Met zo weinig middelen en door middel van alleen de natuur (ijs en wind) zo hard gaan, dat geeft me de grootste kick, eigenlijk is dit niet te beschrijven, het is gewoon een gevoel!!

Wat zou je nog willen aanschaffen m.b.t. het ijszeilen, waarom mag dat niet van thuis? Een paar mooie slotlopers, zeil en mast en het thuisfront heeft er geen probleem mee!

Keuzevragen: Wedstrijd- of toerzeiler? Toerzeiler en af en toe een wedstrijdje pakken

Heb je wel eens in een wak gelegen of iets anders stress vols mee gemaakt? Hoe heb je dat ervaren en wat heb je er van geleerd? Nee, nog nooit in een wak gelopen, gewoon eerst de boel verkennen, voordat je voluit gaat!

-10 of +10? -10 en 25 Downwind of upwind? Downwind

Wat zou je eens in het DN Journaal of op de site willen zien, of lezen? Volgens mij is het DN Journaal wel aardig kompleet met leuke verhalen, techniek en advertenties!

IJs eten of er op zeilen? Er op zeilen heeft absoluut mijn voorkeur.

Wat zijn je voorspellingen voor komende winter, al zonnevlekken gezien? Ik heb met Pelleboer gesproken en hij heeft beloofd, dat 2012 een mooi DN seizoen zal worden!!

IJszeilen of een dagje winkelen met je schoonmoeder? Dat is niet zo moeilijk, maar uit politieke overwegingen, kan ik hier mij niet over uitlaten!!! Blond of exotisch? Exotisch

DNjournaal2011

jaarvergadering 2010 Botenbeurs 2010

Na de lunch de jaarvergadering; ditmaal met name verschuivingen in het bestuur en in de redactie van het DN Journaal. Lees de notulen voor het verloop van de vergadering.

Zoals elk jaar in november weer de botenbeurs en jaarvergadering van DN Nederland. Ook elk jaar weer een andere locatie, was het in 2009 “The Beach” in Aalsmeer, dit jaar werd gekozen voor Restaurant “Ottenhome” in Kortenhoef Een prachtige lokatie, aan het water en van alle gemakken voorzien voor de Botenbeurs en Jaarvergadering. Vanaf 9.00 uur was er gelegenheid om de diverse materialen voor de botenbeurs klaar te leggen, daar werd dan ook gretig gebruik van gemaakt, al gauw lag het complete restaurant vol met alle soorten ijszeil materiaal, van schoten, tot complete nieuw gebouwde DN’s. Ook DN Nederland presenteerde zijn nieuwe materialen aanhanger voorzien van een mooi FC uiting van de “Dutch Fleet”. Inmiddels is de aanhanger compleet ingericht en wedstrijd klaar! Even voor 10.00 meldden zich al de eerste koopjesjagers en werd het nodige ijszeilmateriaal van eigenaar verwisseld. De hele ochtend was het dan ook een vol “Ottenhome”. Met zo’n 140 bezoekers was de botenbeurs dan ook zeer geslaagd te noemen.

Notulen Jaarvergadering 2010 Algemeen De vergadering werd door 41 leden bijgewoond.

Foto’s: Margreet Bosker

Foto: Margreet Bosker

1. Opening De voorzitter, Johan Tolsma, opent de vergadering om 14:15 uur en heet iedereen van harte welkom. De voorzitter bedankt Arjen Prakken voor zijn presentatie en Dideric van Riemsdijk

Dan waren er tijdens de botenbeurs nog de diverse demonstraties. Zo gaf Arjan Prakken uitleg over zijn bouwpakket, welke weer verbeterd was ten opzichte van vorig jaar. Ook werd de nieuwe website van DN Nederland gepresenteerd. Maar het belangrijkste was dat men elkaar, na een “te” lange hete zomer, weer eens kon ontmoeten en kon bijpraten. Wat gaat de komende winter brengen, wanneer komt de vorst en wat heb jij aan je DN gedaan afgelopen zomer, zomaar een aantal gespreksonderwerpen die deze dag de revue passeerden. Al met al een gezellige drukke botenbeurs. Uiteraard was het rond de middag weer tijd voor de bijna traditionele lunch. Ottenhome had deze prima verzorgd en een ieder liet zich de aangeboden lunch dan ook prima smaken.

DNjournaal2011

voor de mooie aankleding van de locatie en zijn presentatie over de nieuwe website. Meegedeeld wordt dat bericht van verhindering is ontvangen van: Jaap van der Weijden, Richard Chardet, Charles Mittelmeijer, Sandré Caron, Joop Steenman, Piet Bosma, Pieter Jan Bakker, Josje Dominicus, Dré Veelenturf, Loretta Staring, Willem Schutte en Henjo Ruiter. Tevens heeft bestuurslid André de Waard aangegeven niet op de vergadering aanwezig te zullen zijn. Er wordt een ogenblik stilte in acht genomen voor leden en bekenden die zijn overleden: Arjan van Sluijs, Carel Vial en Cees Braams.

jaarvergadering 2010 beheerbaar zijn geworden. De complimenten van de voorzitter voor het vele werk dat Rob het afgelopen jaar heeft verricht, wordt met een applaus vanuit de vergadering bekrachtigd. In de kascommissie worden de volgende leden benoemd: Peter Greveling, Leo Hartman en Chris de Groot (reserve lid).

2. Notulen jaarvergadering 2009 Deze worden ongewijzigd door de vergadering vastgesteld. 3. Jaarverslag DN Nederland Wordt voor kennisgeving aangenomen, zie DN Journaal 2010. De voorzitter benoemt nogmaals het punt veiligheid. Ondanks de intensieve campagne van het bestuur, zijn het afgelopen jaar toch weer veel ongelukken gebeurd. De voorzitter doet een beroep op de leden om met gezond verstand te zeilen en elkaar waar nodig te ondersteunen en voor te lichten. Vanuit de vergadering wordt benadrukt dat het zeilen om twee pylonen kan helpen in het verminderen van ongelukken.

6. Vaststelling contributie De vergadering gaat akkoord met handhaving van de contributie op euro 12,- voor het jaar 2011.

Foto’s: Margreet Bosker

4. Financieel overzicht penningmeester 2009/2010 en begroting 2010/2011. De penningmeester, Rob Leuverink,

7. Verkiezing bestuursleden André de Waard treedt tussentijds af als bestuurslid. Johan omschrijft het fantastische werk dat André voor de vereniging heeft gedaan. Een moderne website, merchandising, sms-diensten en een zeer gewaardeerde nieuwsbrief, zijn een kleine opsomming van activiteiten die André verricht heeft. Een belangrijke reden om te stoppen met ijszeilen is een verminderd gezichtsvermogen. Daarnaast kan André zich niet vinden in de communicatie over bezeilbare ijslocaties die niet op de website (Google Maps) geplaatst worden. Er volgt een groot applaus voor André en de voorzitter geeft aan dat het cadeau op een later tijdstip aan André zal worden overhandigd. Het voorstel is om Dideric van Riemsdijk te benoemen als lid van het bestuur. Daan Schutte is volgens rooster aftredend en niet herkiesbaar. De voorzitter staat stil bij de inbreng van Daan voor de Nederlandse ijszeilsport, in bestuurlijk opzicht, maar vooral in technisch opzicht. Het voorstel is om Hennie van den Brink te benoemen als lid van het bestuur. Eric van Komen is volgens rooster aftredend en herkiesbaar. Er hebben zich op de diverse functies geen tegenkandidaten gemeld.

stelt zich voor aan de vergadering. Hij geeft aan dat het financieel overzicht en de begroting voortaan op internet te vinden zijn. Het boekjaar is afgesloten met een negatief resultaat van euro 2.000,-. De belangrijkste redenen zijn achterstallig contributiegeld, donaties en advertenties, en een grote investering in de vorm van een trailer voor de wedstrijdmaterialen. Het bestuur is gestart om geld te genereren door meer advertenties te plaatsen in het DN Journaal en heeft sponsoren gevonden voor de trailer. Daarnaast wordt de kostenkant onder de loep genomen en wordt op portokosten bespaard door verslagen elektronisch aan te leveren. 5. Verslag kascommissie; benoeming nieuw lid De kascommissie heeft bij de familie Spaas de boeken gecontroleerd. Frans Vlugt deelt, namens de kascommissie, mee dat alles in orde is bevonden. Hij stelt de vergadering voor het bestuur décharge te verlenen met een instemmend applaus. Frans benadrukt dat het bij telebankieren belangrijk is je zeilnummer te vermelden. Dit maakt het werk van de penningmeester eenvoudiger. De voorzitter geeft aan dat Rob de administratie gedigitaliseerd heeft en dat hierdoor de financiële zaken beter

DNjournaal2011

jaarvergadering 2010 wordt aangegeven dat gemeenten zich niet verantwoordelijk stellen voor evenementen, zoals ijszeilwedstrijden. Er worden wel richtlijnen uitgegeven.

8. Ingekomen stukken De voorzitter heeft een brief met ‘zomernieuws’ ontvangen van Joop de Boer. Daarnaast stuurde Joop een artikel waarin

Er is een dankbetuiging ontvangen van de familie van Arjan van Sluijs. Er is een brief ontvangen waarin Sil Sleeuwits aangeeft geen voorzitter meer te zijn van ijszeilvereniging ‘t Wakkie. De secretaris heeft twee brieven ontvangen over het overnemen van een zeilnummer. Deze brieven komen terug bij “mededelingen bestuur.” De penningmeester heeft een brief ontvangen van Joop de Boer met het verzoek een financiële ondersteuning te geven voor het herstel van het Hemmeland in Monnickendam.

Foto’s: Margreet Bosker

De vergadering wenst geen schriftelijke stemming en ondersteunt de voordrachten en herverkiezing met een applaus.

DNjournaal2011

9. Mededelingen bestuur A. De secretaris geeft aan dat de vereniging 455 leden heeft. Ondanks de opzegging van 16 leden blijft, mede door twee goede winters, het ledenaantal stijgen. B. Het bestuur wil meer aandacht besteden aan leden die zich inzetten voor de vereniging en voor leden met bijzondere verrichtingen op sportief gebied. Een vereniging valt en staat bij de inzet van vrijwilligers en deze zijn steeds moeilijker te vinden. De inspanningen mogen worden benoemd. Het volgende voorstel is aan de vergadering voorgelegd. De vereniging benoemt ereleden en leden van verdienste. Dit wordt in het ledenregister geadministreerd. Het zittende bestuur stelt iemand kandidaat voor benoeming tot erelid of lid van verdienste. De Algemene Ledenvergadering neemt het definitieve besluit. Alleen leden van DN IJszeilvereniging Nederland kunnen worden voorgedragen, met uitzondering van zittende bestuursleden. Om als erelid of lid van verdienste te worden aangemerkt, moet er sprake zijn van een buitengewone prestatie op sportgebied of bijzondere betekenis voor de vereniging. Hierin worden gradaties aangebracht. Bart Reedijk vraagt of alle leden mee moeten stemmen over een voordracht. Het bestuur wil kiezen om alleen leden, die de Algemene Ledenvergadering bijwonen, dat stemrecht te geven. Een lid van verdienste of erelid wordt niet postuum benoemd. De vergadering gaat akkoord met dit voorstel. De secretaris geeft aan dat hij zal uitzoeken of er in het verleden ereleden zijn benoemd. C. De voorzitter vraagt de hoofdredacteur van het DN Journaal, Peter van Rooij, om een toelichting te geven op het laatste, door de huidige redactie gemaakte, fullcolor DN Journaal. Peter beschrijft de beweging van plaklay-out naar digitale opmaak, met de nodige anekdotes. De nieuwe redactie, onder leiding van Dideric van Riemsdijk, staat klaar om het stokje over te nemen. Peter overhandigt Matthijs Lindeman een vergroting van de foto, die op de voorkant van het DN Journaal staat. Als dank voor de lange periode van redactiewerk krijgen de redactieleden, uit handen van de voorzitter, een prachtige Waterman pen met inscriptie. D. De voorzitter draagt Peter van Rooij en Frans Vlugt voor als lid van verdienste. De voorzitter omschrijft de lange lijst van activiteiten van beide leden. De vergadering gaat met een daverend applaus

jaarvergadering 2010 akkoord met de benoemingen. Peter en Frans krijgen een mooie, door Dré Veelenturf gemaakte, oorkonde. E. Leden kunnen via de website inschrijven voor het Nederlands kampioenschap. Buitenlandse ijszeilers kunnen ook via de website inschrijven. F. Inge van Rooij wordt in het zonnetje gezet voor haar inzet tijdens de organisatie van ijszeilwedstrijden in het algemeen en het Nederlands kampioenschap in het bijzonder. De voorzitter overhandigt haar een cadeau. G. De vereniging heeft een trailer aangeschaft ter vervanging van de caravan. De voorzitter bedankt de sponsoren voor het mede mogelijk maken van de aanschaf van de trailer. H. De secretaris geeft uitleg over het registreren van zeilnummers. De huidige regelgeving werkt tegen ons, omdat oude nummers niet verwijderd worden. Het voorstel is om de regelgeving iets aan te passen. De aanpassing houdt het volgende in. Een nummer kan worden overgenomen als wordt voldaan aan de volgende drie regels: 1) De verkoper is lid en geeft persoonlijk toestemming. 2) Het verzoek wordt schriftelijk door koper en verkoper ingediend bij de secretaris. 3) Na de verkoop zegt de verkoper zijn lidmaatschap op. Men moet aan alle drie de regels voldoen. Nummers kunnen binnen de familie overgenomen worden (oude regel blijft gehandhaafd). In alle andere gevallen kan een nummer niet overgenomen worden. Hieronder valt onder andere: 1) Een nummer van een al eerder overleden lid kan niet worden overgenomen. 2) Familieleden van een overleden lid kunnen niet alsnog toestemming geven voor het overnemen van een nummer. 3) Als de verkoper lid blijft van de vereniging, kan het nummer niet worden overgenomen. De vergadering gaat akkoord met dit voorstel. I. De secretaris geeft aan dat het bestuur heeft besloten om na zeilnummer 999 door te nummeren. Het voorstel is om de nummers 999, 1000 en 1001 te verloten. Het is eenmalig mogelijk je oude nummer in te leveren voor één van deze nummers. Je moet hiervoor meedoen aan een verloting. De loterij wordt via de website en de nieuwsbrief aangekondigd. Bart Reedijk vraagt hoeveel hiaten in de nummering zitten. Dit blijkt minimaal te zijn en deze nummers worden niet meer uitgegeven. De vergadering stemt in met de loterij. J. Internationale zaken. De internationale secretaris, Hennie van den Brink, vertelt hoe het bestuur van IDNIYRA Europe is samengesteld. Zie hiervoor de Europese website. Tijdens het Europees- en Wereldkampioenschap mogen vanaf dit seizoen tien schaatsen worden gebruikt. Het inschrijfgeld voor het Europees- en Wereldkampioenschap is euro 150,-. Daarnaast moet euro 45,- betaald worden, die iedereen via de penningmeester van zijn land kan terugvorderen. De inschrijving moet voor 15 december binnen zijn. K. De voorzitter benoemt de data van de vergaderingen van de diverse lokale verenigingen. L. Afgelopen zomer hebben we een zomerevent gehad. We trokken naar IJmuiden om te blokarten en het evenement werd afgesloten met een barbecue. Het event werd goed bezocht.

10. Prijsuitreikingen De Sneeuwloper, een prijs voor een uitstekende prestatie van een wedstrijdzeiler (gewogen naar de persoon) in het afgelopen seizoen, wordt dit jaar uitgereikt aan Sander Bon. Sander behaalde een derde plaats tijdens het laatste Nederlands kampioenschap en wordt gezien als een groot talent. De Houten Spike, ooit bedacht door Daan Schutte, was bedoeld voor de persoon die de meest belabberde start maakte tijdens een wedstrijd. Besloten is om deze ludieke prijs niet meer uit te reiken. De ‘Jan Eindhoven prijs’ is voor de ijszeiler die vijfde wordt in de A-vloot tijdens een Nederlands kampioenschap. De voorzitter reikt de prijs uit aan Peter van Rooij. 11. Rondvraag Joop de Boer. Het Hemmeland bij de Gouwzee was na de winter zwaar beschadigd door de grote groep ijszeilers die daar gestaan had. Alle lokale verenigingen en DN IJszeilvereniging Nederland hebben financieel bijgedragen om de schade te herstellen. Joop vraagt aan de vergadering een groot applaus voor deze bijdragen. De kustwacht biedt komende winter bijna dagelijks foto’s van de Gouwzee aan, waarop de wakken en scheuren te zien zijn. Joop toont een noodrem voor op de DN. Tijdens de ledenvergadering van 1972 in Den Oever is deze extra voorziening besproken. Het voorstel voor het verplicht stellen van deze noodrem is tijdens die vergadering afgestemd, met als belangrijkste reden dat het apparaat het ijs zou beschadigen. Joop heeft hem in ere hersteld. De noodrem is, voor toerzeilers, via Joop te bestellen. 12. Sluiting De voorzitter geeft aan dat de volgende vergadering staat gepland op 19 november 2011. De voorzitter bedankt iedereen voor zijn of haar aanwezigheid, wenst een ieder een goede thuisreis en spreekt de hoop uit elkaar weer op het (Nederlandse) ijs te zien. Namens het bestuur, Eric van Komen Secretaris Abbekerk, september 2011

DNjournaal2011

western challenge 2010 White Bear Hotel.

Wat bezielt iemand om een weekend in de USA te gaan ijszeilen?

Ron had zijn tandemasser al klaar staan, keurig ingepakt met 10 complete DN’s inclusief alle reserve materialen en nog 2 ijs-optimisten voor zijn 2 zoons die ook meegingen. De jongens hadden in de bus een eigen bed zodat ze het grootste gedeelte van de tocht konden slapen. We moesten nog heel even wachten op John Haper (US 60), Ron zijn vaste reismaat die ook meeging naar de Western Challenge, de eerste ijszeil wedstrijd in Noord Amerika die altijd gehouden wordt in het eerste weekend van december. Echter, vanwege de ijsconditie’s niet rond Detroit maar rond Minneapolis, naar wij begrepen. Wij zelf hadden ook een heerlijke Amerikaanse Ford 12 persoons reisbus gehuurd zodat we luxe en vooral ruim zaten voor onze tocht van plm. 12 uur sturen.

Dat kleine werkplaatsje. Onder aanvoering van de importeur van C2 Composite Concepts ijszeil materialen zijn we donderdag 2 december vertrokken vanaf Schiphol naar Detroit, het absolute mekka van de ijszeil sport. Na een voorspoedige vlucht van 9 uur en wat kleine strubbelingen bij de douane werden we opgewacht door de ijszeil koning Ron Sherry zelf en zijn zus, want al onze spullen konden niet in één auto, immers..!!! De begroeting was erg hartelijk, onze laatste ontmoeting was tijdens het afgelopen WK/EK in Oostenrijk febr. 2010. Allereerst stond er een bezoek aan de masten makerij in “down town” Detroit op het programma. Daar aangekomen liet Ron ons zijn laatste noviteit op het gebied van “gebakken” koolstof masten zien. We waren allemaal erg onder de indruk van zijn manier van werken en zijn keurig opgeruimde werkplaats. Daarna een heerlijke lunch in een typische plaatselijke specialiteiten bistro met uiteraard heerlijke hamburgers en ribs. Vervolgens brachten we een bezoek aan de zeilmakerij van North alwaar Mike Boston de scepter zwaait. Mike Boston is de man van de DN zeilen, hij maakt ze al meer dan 20 jaar onder verschillende merken en de laatste 5 jaar onder het label van North Sails, Detroit. Ron Sherry is duidelijk zijn test piloot want hij voelt zich hier kind aan huis. Nadat alle nieuwe zeilen in de bus waren geladen vertrokken we naar de werkplaats van Ron Sherry waar hij de DN’s bouwt, de loperplanken en de runners etc. Groot was onze verbazing om te zien dat al deze high tech materialen uit dat kleine werkplaatsje (garage) naast zijn huis kwam. Vol trots liet hij al zijn gemaakte materialen zien en kregen we uitgebreide uitleg over zijn werkwijze. Na een warm welkom in huize Sherry, inclusief een heerlijke stew gemaakt door zijn vrouw, Renee, hadden we voldoende brandstof voor de tocht naar Lake Forest net voorbij Minneapolis, Minesota..!!!! Een rit van 1200 kilometer.

Foto: Margreet Elfrink

Hoe gestoord is een ijszeiler?

Foto’s: Margreet Elfrink

Het eerste deel van onze reis verliep voorspoedig, al snel waren we voorbij Chicago en hadden er ruim 350 miles opzitten. Daar sloeg echter het noodlot toe, onze Ford raakte de trailer van Ron en gelukkig zonder persoonlijke ongelukken kwamen we allebei tot stilstand. Wij op de vluchtstrook en Ron heel gevaarlijk met trailer en al links naast de vangrail. De trailer was los geraakt van de kogel en het elektriciteit snoer was gebroken, wij hadden een iet wat gemodelleerde voorkant maar je kon nog wel zien dat het een Ford was. Door zeer vriendelijke en behulpzame politie agenten werden we naar het dichtst bijzijnde benzine station gebracht, alwaar we konden proberen de schade te herstellen. Uiteindelijk lukte het om het snoer te verlengen en een nieuwe stekker te monteren alleen bleek het niet te lukken om de elektronische?? oplooprem te laten werken. Op naar het naastgelegen hotel om te kijken of we via de Yellow Pages een oplossing konden vinden.

DNjournaal2011

western challenge 2010 Helaas bleek dat de volgende dag pas te lukken dus besloten we maar om in het hotel nog een paar uurtjes te slapen en de volgende dag verder te rijden, het was inmiddels 5.30 uur, immers…!! Dat ging wel ten koste van een zeil dag maar dat kon helaas niet anders, we wilden niet het risico lopen de hele trailer met 10 complete DN’s te verspelen. De volgende ochtend om 7.30 uur ging de wekker weer, we konden om 8 uur terecht bij de garage om de trailer te laten repareren, wat nog een hele klus bleek want pas om 12 uur konden we onze weg weer vervolgen. Om 20.30 uur kwamen we eindelijk aan op de plaats van bestemming, het White Bear hotel aan het White Bear Lake. White klopte wel want het was inmiddels een witte wereld waarin wij rond reden, het had ruim 20 cm gesneeuwd. Een drama, want 20 cm is veel te veel om nog te kunnen ijszeilen. De meeste deelnemers hadden hun boot na het trainen alweer op de auto geladen omdat ze al op hun klompen konden aanvoelen dat er op deze locatie morgen niet meer gezeild kon worden. Ondertussen waren er al twee ijszeilers de omgeving aan het verkennen om te zien waar er de volgende dag wel gezeild kon worden. Na het voortreffelijke diner in de White Bear kwam het verlossende woord, het Sturgeon Lake was een prima alternatief, alleen was het wel weer ruim 75 miles verderop. Enfin we hadden nu wel gelegenheid om een lekker dutje te doen na het gebruikelijke rondje Irish koffie en een plezierige kennismaking met de andere deelnemers aan de Western Challenge. De volgende morgen togen alle deelnemers richting Sturgeon Lake na een karig ontbijt in de lobby van het hotel. Het weer was prima zeker voor de reis….!! In Sturgeon aangekomen hebben we eerst ingecheckt in het Motel Lake Sturgeon een soort prachtig barak van hout met 36 kamers, 18 aan iedere kant. Gelukkig zaten we allemaal aan dezelfde kant, immers…!!

Met de gehele Nederlandse ploeg stonden we bij de onderboei om Dideric aan te moedigen en nieuwsgierig als we zijn ook te controleren of hij zijn kwalificatie waar kon maken…!! Nou, we hoefden niet lang te wachten……. hij kwam keurig als zesde om de boei gevlogen met prachtige stuifsneeuw in zijn kielzog. Ondertussen moest de silverfleet zich klaar maken voor hun eerste start. In de Silverfleet zat de grootste afvaardiging van het Nederlandse team, te weten Margreet Elfring, Peter van Klink, Peter Greveling, Egbert de Sauvage en Leo Hartman. Flag is up, silverfleet GO…………!!!!! En daar schoten de 25 deelnemers aan de silverfleet weg. Ondertussen was de Gold fleet gefinisht, John Harper 1, Steve Orlebeke 2 en Ron Sherry 3 en onze Dideric had heel veel moeite om zich in dit geweld staande te houden en eindigde de eerste race als 16e. Ondertussen had de zilver fleet ook een prachtige race gevaren onder mooie omstandigheden met een heerlijk lopend windje van plm 10 knopen was de finish als volgt: 2 Leo Hartman, 4 Egbert de Sauvage, 5 Peter van Klink, 15 Margreet Elfring en Peter Greveling 1. Na onze race was het de beurt aan de ijs optimisten. Onder luid gejuich ging de jeugd van start, alleen was er voor hen net te weinig wind om voor de wind af te kruisen en was het vooral een hardloop wedstrijd naar de finish. Maar zoals we vroeger al zeiden, jong geleerd is oud gedaan. De omstandigheden bleven geweldig en uiteindelijk lukt het om totaal 4 races te varen. Na de laatste race lukte het nog net voor iedereen om voor het donker de launch area te bereiken, het aftuigen moest echter in het donker gebeuren. Na de eerste dag was de stand

- Dahon PRO Dealer voor vouwfietsen - Importeur Pedersen fietsen

Amerikaanse kanonnen. Bij het meer aangekomen zagen we een prachtige ijsplaat overdekt met een dun laagje sneeuw van plm. 2cm. Er was een prima launch area alwaar de Amerikanen keurig met hun auto het ijs op konden rijden. Ron had zijn trailer op een strategische plek neergezet zodat in no time alle ijszeilers op het ijs stonden, klaar voor de start..!! Om 13.30 uur skippers meeting en om 13.45 uur ging de Gold fleet van start met onze Nederlandse coryfee Dideric van Riemsdijk tussen het geweld van alle Amerikaanse kanonnen.

T 030 638 0119 M 06 5184 1301 www.bigbikessmallbikes.nl

DNjournaal2011

western challenge 2010 Gold fleet: 1 John Harper, 2 Ron Sherry, 3 Steve Orlebeke, 4 John Dennis,16 Dideric van Riemsdijk. Silver fleet: 1 Egbert de Sauvage, 2 Leo Hartman, 3 Mike Bloom, 6 Peter van Klink, 10 Peter Greveling, 11 Margreet Elfring

Strak blauw en tussen de 10 en 12 knopen.

Foto: Dideric van Riemsdijk

Moe en voldaan werden de boten afgetuigd en de kostbare gear in de trailer van Ron Sherry geladen om ons een beetje op te frissen in het Motel en een leuke plek te zoeken voor het diner. Lang hoefden we niet te zoeken, tijdens het aftuigen werden we al uitgenodigd door een schaars geklede Noord Amerikaanse schone die ons een voucher aanbood voor een geweldig diner in de plaatselijke DOCS. De Docs bleek een typisch Amerikaans restaurant met veel licht grote lange tafels met plastic stoelen, grote bar’s, vooral veel tv’s, dj en een pool biljart. Na het diner nog een potje poolen maar daarna moesten onze Hollandse deelnemers toch toegeven aan hun vermoeidheid en gaan moe maar voldaan naar hun Motel. Er wachtte echter nog een verrassing, buiten aangekomen bleek dat de plaatselijke hangjeugd zich bij de DOCS verzamelde met hun sneeuw scooters. Dideric zat als eerste achterop en moest dat ervaren met een naar gevoel in zijn onderbuik, omdat de plaatselijke hang jeugd maar één stand weet en dat is full power. We hebben de scooter alleen op zijn achterwiel gezien en moesten weg duiken voor de stenen regen die de rups band achterliet. Na een heerlijke lange nacht, begonnen we de volgende ochtend met een heerlijk ontbijt naast de kerk. Snel naar de Launch area want er wordt al om 10 uur gestart, immers..!! Het was een prachtige dag strak blauw en tussen de 10 en 12 knopen wind. Al snel stond de goldfleet klaar voor haar eerste race, Ron Sherry was gebrand op een goed resultaat want verliezen van zijn vriend John Harper deed hem pijn, hij revancheerde zich overtuigend, met een geweldig voorsprong won hij de 5de race voor John Harper, Dideric werd 13e. Bij de silverfleet was de spanning ook groot, Leo Hartman moest Egbert de Sauvage verslaan om uitzicht te houden op de eerste plek. Hij ging als een komeet van start en lag de gehele wedstrijd op de eerste plaats, echter 5 meter voor de finish werd hij nog voorbij gevaren door Dan Hearn. Egbert werd die wedstrijd 5, Peter 4, Margreet 15 en andere Peter 17.

Tobben en tanden knarsen Het ging er om spannen. De omstandigheden waren erg verraderlijk vanwege de veranderlijke wind, de druk verschillen waren erg groot. Door goed te kijken naar de fleet voor je, kon je proberen het wind patroon te lezen maar zekerheid kreeg je pas tijdens de wedstrijd. Gezien de perfecte omstandigheden werd er snel doorgestart en lukte het om nog 3 wedstrijden te varen. De spanning bij de Nederlandse deelnemers in de Silver fleet was groot. De deelnemers stonden erg dicht bij elkaar en er kon nog van alles gebeuren. In de gold fleet had Ron Sherry inmiddels orde op zaken gesteld en hield de leiding strak in handen.

DNjournaal2011

Ron Sherry 1 John Harper 2 Steve Orlebeke 3 John Dennis 4 Dideric van Riemsdijk werd keurig 14de. Bij de Silver Fleet liep de spanning hoog op in de 6de race, Egbert werd eerste en Leo 4, waardoor Egbert een kleine voorsprong in punten had. Bij deze verraderlijke wind is alles mogelijk en verdedigend varen is bij ijszeilen eigenlijk onmogelijk vanwege de enorme snelheden en de verschillende start opstellingen. Dus snel naar de volgende race (7) Leo goed weg en Egbert er achter aan na een spannende race met veel positie wisselingen was de finish als volgt 1 Mike ……. 2 Leo 3 Peter van Klink en 4 Egbert……!!! De laatste race zou dus enorm spannend worden

Foto: Jost Kolb

DNjournaal2011

western challenge 2010 want inmiddels was de stand gelijk.

DNjournaal2011

terug naar huis. Voor ons betekende dat weer 1320 km terug rijden naar Detroit alwaar we bij Ron konden douchen en omkleden en na een heerlijke lunch werden we afgezet bij het vliegveld voor de 6300 km vliegen naar Amsterdam waar we dinsdag morgen 7 december om 7.45 uur aankwamen. Kortom, al met al een super weekend en een heerlijk begin van het ijszeil seizoen. Leo Hartman DN H635, immers…!

Foto’s: Dideric van Riemsdijk

Egbert had start positie nr 4 en Leo stond een beetje hoger op nr 2. Silver fleet ready……… Go……..!!!!! Lopen, lopen, lopen tot je tong op je schoenen hangt en dan met een soepele zwaai in je bootje, schoot langzaam aantrekken en proberen te accelereren. Moet je alleen wel van de wind op aan kunnen en als die op het belangrijkste moment weg valt is het tobben en tanden knarsen. Egbert en Leo kwamen als 14 en 15 bij de bovenboei. Dat was weer een ander scenario. Na de hele race nek aan nek te hebben gelegen kwam Egbert toch nog als 4de bij de finish en Leo als 5de. Waardoor de eindstand werd: Egbert de Sauvage 1 Leo Hartman 2 Peter van Klink 5 Peter Greveling 9 Margreet Elfring 11 Snel naar de launch area om de bootjes weer af te tuigen en alles weer bij Ron in de trailer te leggen. Nadat alles geheel volgens schema weer was opgeborgen, 10 complete bootjes, zeker 25 zeilen, 15 masten en wel 30 sets runners etc. stond alles weer keurig op zijn plaats. Ron liep rond met een glimlach van oor tot oor. En wij waren toe aan een wel verdiende Heineken en een jofele sigaar/sigaret. Prijs uitreikingen, daar doen de Amerikanen niet aan (we never do such a thing) dus iedereen weer in zijn auto en

Lammers Autoschade B.V. Herenweg 51 1433 GV Kudelstaart Tel.: 0297-325507 Fax: 0297-326568 Mob.: 06-13191691 E-mail: lammers@glasshouse.nl Web: lammersautoschade.nl

• Taxatie • Schade • Spuiten

Een betrouwbare partner in veiligheid! Advies - Ontwerp - Aanleg Beveiligingsinstallaties Video-observatiesystemen Toegangs-controlesystemen

Emmastraat 1 Aalsmeer T 0297 360 295 www.huiskens.nl

DNjournaal2011

de ontmoeting met mijn grote liefde De grote liefde, dat is natuurlijk mijn vrouw dat begrijpt iedereen... Maar hier gaat het over ijszeilen.

In het geheim sleutelen Sinds 1988 woon ik heel gelukkig in Monnickendam. 200 meter van de Gouwzee, waar ik met enorm plezier surfde en de prachtigste momenten beleefde. Soms, in de winter, hoorde ik het vanuit huis rommelen. Nieuwsgierig ging ik op onderzoek en zag in de verte, over de dijk met een bloedgang zeilbootachtige bouwsel over een dichtgevroren Gouwzee schieten. Dat die bootjes DN heetten, wist ik toen nog niet, en internet bestond niet. Mooi vond ik het, verder niet. IJs was er bijna nooit, en ik vergat het bestaan ervan. Toch sloeg ik het blijkbaar op, ergens in het achterhoofd. Jaren later, ik denk rond 2004, kwam een goede vriend met een Blokart op de proppen. Ik zocht al lang iets om de surfloze periodes door te komen en dit leek me wat. Dat er ook schaatsen onder konden leek me handig. Want opeens schoot me die DN weer door het hoofd, uit lang vervlogen tijden. Misschien toch eens op het ijs zeilen? (En ooit, lang geleden, bouwde ik met een surf maatje een ijs surfer, waar we Vinkenveen, en onszelf, nog eens onveilig mee maakten. Toch wel ijs dus vroeger.) Met die blokart hadden, en hebben we nog steeds veel plezier. Onschuldig, toch wat spanning, een manier om het huis en het werk eens te ontvluchten, en in de winter buiten te zijn. Rijden met je vrienden. In het geheim sleutelen, concept verbeteren. En op je gewicht letten, want teveel gewicht, dat is achteraan rijden. En dat wilde ik nu ook weer niet. Kortom, top uitvinding. Nog leuker was dat we met een groep blokarters, een stuk of vier, uit Monnickendam werden uitgenodigd door de plaatselijke ijszeilvereniging om toch eens mee af te reizen naar Sundbyholm, Zweden. Daar werd, ijs en weder dienende, elk jaar op het ijs gezeild. Een heel vriendelijk gebaar, waar we zonder aarzelen gebruik van maakten. In de winter van 2004-2005, als ik me niet heel erg vergis, was het dan zover. In karavaan vertrokken we naar Zweden, uitgezwaaid door familie en vrienden. Ik voelde me, dat weet ik nog, als voeren we uit met de Willem Barentsz, voor een lange woeste reis naar onbekende gebieden. Niets was natuurlijk minder waar, met wat we mee hadden konden we probleemloos drie jaar elke reis en klimatologische ramp aan, en daarnaast vertrokken we naar een luxe hotel waar het binnen warm was. Met op loopafstand de grootste verzameling volgeladen supermarkten van Eskilstuna. Maar toch, ik voelde me een held. En eerlijk is eerlijk, Ik ben gek op avontuur, maar wel op pantoffels graag.

Met wijd opengesperde neusvleugels Niet gehinderd door enige kennis van de ijszeilerij maakten we onze eerste rakken op het ijs. Na jarenlange ijsloze winters voelde ik me als terug gereisd naar mijn jeugd. Want was het niet zo dat je vroeger altijd kon schaatsen in de kerstvakantie, het ijs zwart en voor zien van dubbeltjes?

DNjournaal2011

Je natte haartjes stijf bevroren sâ&#x20AC;&#x2122;ochtends, voor dag en dauw naar de ijsbaan. Zo was in ieder geval de herinnering. Opschieten deed het niet trouwens, veel wind nodig, die BloKart. Wist ik veel van uitlijnen, wij waren met sneeuwschuivers op pad! Onvergetelijk het moment dat we op genereus uitgeleende DNâ&#x20AC;&#x2122;s van de groep mee konden naar de vaargeul, gevoelsmatig een dagtocht weg. Een halve meter doorsnee van het zwartste en gladste ijs onder je, zon, lopend windje, wel met zijn tienen zeilend naar de horizon. En het zeilen lukte nog ook! Aangekomen bij de vaargeul trok een ertstanker voorbij. En wat ik me herinner is het plotselinge gerommel en gekraak van het ijs, toen we daar met zijn allen midden op de grootste plaat ijs stonden die ik ooit had gezien. Met wijd opengesperde neusvleugels stoof iedereen toch even uit elkaar! Het was een prachtavontuur, en het is overigens nooit meer mooier geworden. Wat een gelukkige kennismaking met de sport, en wat was het prachtig. En lachen deden we ook nog, tot huilens toe. Idealer kon het leven niet worden.

Winnetou was er niets bij Ik herinner me ook een prachtige dag, zonder wind, die eerste keer in Zweden. Ooit was ik een enthousiast schaatser, en zag in Zweden mooi nieuw materiaal op dat gebied. Ik maakte gebruik van een aanbieding van de Intersport in Eskilstuna en vertrok na jaren inactiviteit met een bevriende en schaatsende blokarter voor een korte trip. Natuurlijk hadden we niets mee, geen eten, drinken, gps,

de ontmoeting met mijn grote liefde prikkers, alleen spijkerbroek en trui, want het was zo mooi en we gingen maar even. H, laten we hem zo noemen, had wel een kaartje mee van de omgeving, en hij had in het leger gezeten, Navy Seals, dus alles oke. Het was mooi, zeldzaam gaaf, fantastisch functionerende schaatsen, ijs alsof er niets lag. Wij vlogen de einder tegemoet, zo zelfs dat H. met behulp van zijn kaartje niet meer wist waar we waren. Niet onlogisch, het was een doolhof van grote en kleine eilandjes, temidden van een ijszee. Maar we moesten wel weer eens terug. H. die ik tot dan kende als intelligent, stelde toen voor hetzelfde rondje nogmaals te maken, dan wisten we weer waar we naar toe moesten. Maar ik, MAVO niet cum laude afgemaakt, voelde dat deze redenering toch ergens mank liep. Welk rondje, waar waren we? Plotseling herinnerde ik me dat we met de zon in de rug waren vertrokken, en als we nu recht tegen de zon in terug zouden gaan, zouden we vast wel weer iets herkennen. En verdomd, Winnetou was er niets bij, we zagen een herkenningspunt, een breuklijn in de ijsplaat, waar we weer over moesten. Ik eerst, en met dat ik dit deed, zakte het ijs onder mijn voeten weg. In een splitseconde krabbelde ik tegen de omhoog rijzende schots op, als door een wonder en bovenmenselijk snel, wat niet mijn tweede natuur is, dat laatste. Weer op betrouwbaar ijs, met alleen twee natte pijpen, tot mijn knieën. He., sorry, H.,was ondertussen met dezelfde raketsnelheid weg gestoven. Later legde hij mij uit, dat dit zo hoort, en dat je anders samen in het water ligt. Op dat moment dacht ik er echter anders over.

We zijn overigens weer vrienden. Met twee stijfbevroren pijpen landden H. en ik weer in Sundbyholm, waar inmiddels gezeild werd. Ik sloop heimelijk in droge kleren. Als de voorzitter hoorde dat we zo onvoorbereid waren vertrokken, hadden er veel hachelijker avonturen gevolgd… IJszeilen bleek een niet uit te roeien virus. Er volgde snel een aangekochte eigen DN, een serie eigengebouwde, nou ja, zelf gelakte DN’s, waar ik goede vrienden in kon uitnodigen, een superboot van Ake Luks, want ik werd vijftig, dus dat moest kunnen. Vond mijn vrouw ook, later. Reizen naar Zweden, 2 seizoenen ijs op de Gouwzee. Spannende en verwachtingsvolle reizen, ontmoetingen met leuke, bijzondere, gastvrije en aardige mensen. Een haperende spaarrekening, mega crashes, waarbij de wijzers van mijn horloge tegen de binnenkant van de wijzerplaat zaten door de G kracht. Of is het negatieve G kracht trouwens, als je gruwelijk snel tot stilstand komt? Geen goedkoop klokje overigens, want gekocht voor mijn huwelijk. De fabrikant had nooit eerder zoiets gezien... Nadien wel een beetje schuw geworden, maar dat gaat hopelijk weer eens over. Anders is er Ted Troost. De beste was ik al niet en zal ik nooit worden, maar mijn streven is wel om de gelukkigste ijszeiler ooit te worden, wat zeg ik, te blijven. Zie je op het ijs. Gert Jan Hageman H864

DNjournaal2011

ofk 2010 Onverwachts ijs in december 2010, iedereen in rep en roer, want op 22 december 2010 werd het Open Fries Kampioenschap aangekondigd. Wat is Friesland toch mooi!

Haar appeltjes groene DN. Leuk jongens! Net terug van ons Amerika avontuur, (zie het verslag van Leo Hartman), blijkt er al ijs in de sloten te liggen, paniek in huize Klink/Elfring, de nieuwe ijszeilers zijn nog niet klaar! Tja dit is wel erg vroeg, dat ijs. Vrijdag 17 december hebben we de vergadering van de Braassem onder barre winterse omstandigheden, we kunnen er amper komen, daar horen we dat ze begin december al gezeild hebben op de Braassem. Oeps, dan had het op de Westeinder ook gekund. Vanwege het 140 jarig bestaan, krijgen we een echte Hollandse maaltijd, erg leuk en gezellig dus. In het weekend gaan we (en vooral Peter) hard aan de slag om de ijszeilers klaar te krijgen en op het forum van DN Nederland, komt Piet Ploum met de mededeling dat het Open Friese Kampioenschap woensdag 22-12 verzeild gaat worden op het Tjeukemeer, er is in Friesland weinig sneeuw gevallen in tegenstelling tot bv. de Westeinder, waar 20cm sneeuw is gevallen. Westeinderleden Peter van Klink H461, Margreet Elfring H972, Ruud van Wees H469 en Jaap vd Weijden H393 besluiten te gaan, we zijn tot dinsdag avond laat bezig om de ijszeilers compleet te krijgen en we denken op tijd klaar te zijn. Bij aankomst blijkt het prachtig ijs en er is een sterk deelnemersveld, De bootjes gaan op het ijs, Peter heeft eindelijk een ijszeiler waar hij in past. Ruud heeft zijn boot kersenrood gemaakt en Margreet krijgt opmerkingen over haar appeltjes groene DN. Leuk jongens! De wedstrijd organisatie is in handen van Ernest Spaans, Hennie vd Brink en Inge van Rooij. Het is nog haasten om op tijd bij de startlijn te zijn, dus we kunnen geen proefrondjes maken.

Er staat een flink bries en we starten en dan… wat is dat? Ik ga dwars uit! en maak een pirouette, het blijkt dat mijn schaatsen erg bot zijn, tja daar hadden we nou net even geen aandacht meer aan besteed. Peter oppert nog dat ik mijn schoot beter moet aantrekken, maar daar trap ik niet in. Dit is geen zeilen, mopperend sta ik weer aan de startlijn en ik dacht dat ik me nog ingehouden had, maar volgens Margreet Bosker die ik weer sprak op het EK, was dit niet het geval, HaHa…. Stond ik er weer mooi gekleurd op. Enfin, fanatiek zijn heb je nodig, anders win je nooit wat. De wedstrijden gaan zo snel dat ik pas de 4de manche met andere runners kan starten, dan breekt ook nog mijn nieuwe schoot (dus toch goed aangetrokken), een resultaat kan ik wel vergeten. Gelukkig heb ik in Amerika redelijk goed gevaren, want dit is niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Ach, het is al heel wat dat we er zijn. Ook Peter gaat niet echt lekker, hij kan zijn zeil niet goed op het dek trekken en Jaap en Ruud varen wisselend en eindigen in de middenmoot.

DNjournaal2011

Foto’s: Eize Hoekstra

Ik ga dwars uit! en maak een pirouette

ofk 2010 Dennis de Ruiter zeilt een mooie constante serie en wordt hiermee eerste ondanks een uitstekend zeilende Jan Heida, die ook twee ééntjes zeilt. Jan wordt beste Fries met een derde plek, 2de wordt Daan Schutte. De twee Coster broertjes staan beide bij de top tien: Sven 4de en Kalle 10de. Ook Piet Ploum als echte Fries heeft goed gevaren met een 5de plek, Martin van Wettum is 6de en Leo Hartman, die ook Regenboog zeilt wordt 7de. Het valt wel op dat ondanks dat ijszeilen een snelheidssport is de goede “zomer-zeilers” ook voorin zitten. Ondertussen krijgen we van Dideric van Riemsdijk smsjes met de vraag hoe het allemaal gaat, maar daar hadden we echt geen tijd voor onder de wedstrijd. Ik besteed mijn tijd dan maar aan leermomenten en vraag iedereen het hemd van het lijf. Volgens de Ron Sherry methode bedenk ik wat ik vandaag geleerd heb: 1.dat we toch eerder weg hadden moeten gaan en een proefrondje kunnen zeilen is ook wel handig, 2.dat je zelf je materiaal moet controleren (lees: zijn mijn runners scherp!) 3. gereedschap mee naar de startlijn 4.Dennis vertelt hoe ver je loperplank moet buigen, 42 mm dus, dat haal ik bij lange na niet, dus daar mag de schaaf in en ook erg handig: schrijf alles wat je doet op in een boekje, wat er bij welke omstandigheden werkt en wat de stand van je materiaal dan is, want het jaar erop ben je alles vergeten. 5.Ook buigt mijn mast niet genoeg, op zoek naar een slappere mast dus. Dat wordt dus al een hele waslijst.

De prijsuitreiking volgt en het zijn de originele Friese flessen van het bekende merk, die de mannen krijgen, altijd lekker! Het wedstrijd comité wordt bedankt voor de uitstekende organisatie. Het is altijd fijn als er mensen zijn die het willen organiseren en de weersomstandigheden waren uitstekend, een fijne zeildag dus, en wij? Wij vertrekken weer naar Aalsmeer om te gaan sleutelen, er moet nog een hoop gebeuren…. Margreet Elfring H972

DNjournaal2011

de schuur van… martin van wettum Een nieuw item in het DN Journaal. Hierin bezoeken wij aan het begin van het seizoen de werkplaats van een ijszeiler. We vragen hem/haar het hemd van het lijf: wat ligt er al klaar, waar ligt wat en wat doet hij/zij om in december klaar te zijn voor het komend seizoen. Als eerste zijn we langs gegaan bij Martin van Wettum, de H404. Naam: Martin van Wettum Leeftijd: nu nog 49 maar wordt in 2012 50 en noemt dat het jaar van de waarheid, (we zijn benieuwd) Geboren: Horndijk 24 te Loosdrecht Getogen: Horndijk 24 te Loosdrecht Wonende: Horndijk 24a te Loosdrecht Martin is getrouwd met Maria en heeft een dochter Margot. Zijn beroep is het bouwen van boten en onderhoud van polyester Dinghies.

Haastige spoed is zelden goed. Zeilnr. H404, begon op 17 jarige leeftijd met ijszeilen, geïnspireerd door vader Jan, Ome Tienus en Jan Jellema. Martin investeert veel tijd en geld in zijn materiaal, onlangs nog geïnvesteerd in nieuwe helmstok van Piet Ploum,

DNjournaal2011

en een nieuwe “Sherry” mast gekocht bij Think Ice. Tijdens de totstandkoming van dit DN Journaal was Martin alweer druk bezig om zijn materiaal op orde te brengen. Wat doet hij zoal om alles weer in top conditie te brengen? Schaatsen: vetvrij maken, deze staan bij Martin in de vaseline of in de ‘geweer olie’. De schaatsen worden gecontroleerd op bramen en zo nodig worden de schaatsen op de slijpmachine geslepen. Alles wordt opnieuw gewet met de hand van 300 tot 600. Daarna worden alle schaatsen weer opnieuw uitgelijnd. Met 85 kilo in de boot (gewicht van Martin is nu 72 kg), wordt elke set schaatsen met de micrometer zeer nauwkeurig nagemeten. Dit is dan ook een klus waar de meeste tijd in gaat zitten, zeer belangrijk, doe het vooral op je gemak. Vooral hierbij geldt haastige spoed is zelden goed. Ook de boot wordt aan een grondige inspectie onderworpen. Stuur inrichting bekijken, alles aandraaien en controleren op speling, heel, heel belangrijk. Dat wordt veel vergeten. De mast, elk jaar je valletje goed nakijken, en bij twijfel vernieuwen.

de schuur van… martin van wettum Oké en dan de zeilen: 1 North vlak en 1 North allround. Altijd de spanning van de zeillatten af als ze in de hoes zitten. De loperplank, wees voorzichtig, als je hem op de grond legt, altijd er wat onderleggen. De shocks kunnen beschadigen met alle gevolgen van dien.

De schuur Tja, dat is bij Martin een apart verhaal, gezien het feit dat Martin ook beroepsmatig gebruik maakt van deze schuur, lopen er een aantal zaken door elkaar in deze schuur. Zo staat het vol met onderdelen van optimisten, maar ook fuiken van zijn vader liggen in de schuur van Martin. Een grote tafel waar optimist zeilen worden uitgerold en eventueel kunnen worden gerepareerd. Het lijkt een rommeltje maar alles heeft hier zijn eigen plek en Martin weet ook blind waar alles staat en ligt. Ergens in een hoek van deze schuur staan de ijszeilspullen. Tientallen schaatsen voor uiteenlopende typen ijs staan keurig netjes naast elkaar. Per set bij elkaar in hoezen en Plofkoffers. Uiteraard bevindt zich in deze schuur de nodige epoxy, matten carbon en aanverwante artikelen. Qua gereedschap en hulpmiddelen is deze schuur rijkelijk gevuld, ook het standaard gereedschap ontbreekt niet in deze schuur. Uitlijnset, slijpmachine, en uiteraard de bekende lichtbak om de ronding van de schaats te kunnen meten ontbreken niet. Kortom een schuur waar je als doorgewinterde ijszeiler je hart kan op halen. In de winter periode is dit dan ook de uitvals basis voor diverse ijszeilers, vooral “De Badjassen” zal je hier veelvuldig vinden.

Wat is leuk aan DN-zeilen: Iedereen wil altijd sneller gaan dan de ander! Twee mooie wedstrijden: Tallin WK 40e in de A. Trip met Bart Reedijk, Jan Tienhoven en Jan Jellema, was super! Hongarije/Oostenrijk, met een aantal gekken samen, was super! Je kortste reis met veel kilometers en niet zeilen: Laatste jaar in Zweden met Leo Hartman en Dideric van Riemsdijk, 1600 km heen, sneeuw en 1600 km terug. Beste resultaat WK: 6e in de B Beste resultaat NK: twee keer 2e plaats Oké, 12 januari word je 50 jaar! Het jaar van de waarheid: kampioen van Nederland??? (Maria staat te lachen in de keuken, maar gunt het hem van harte!)

Dit jaar WK/EK, daar ga je naar toe, waar ben je tevreden mee? In de A starten en bij de beste 25 eindigen, alle jongens kunnen het gewoon! Martin, wie gaat er dit jaar hard in Nederland? Ik hoop één van mijn vrienden. De laatse vraag is voor Maria; Ben je blij als er ijs ligt? Ja, zeker als er ijs ligt in de “achtertuin” Helaas is kort na de tot standkoming van dit artikel de vader van Martin door een noodlottig ongeval overleden. Egbert de Sauvage Nolting H592

Verder vragen we Martin het hemd van het lijf over ijszeilen. Met wat voor high tech outfit zeil je? Een Jollenbroek, Musto, 15 jaar oud. Spikes, zeiltopje Musto, aan de helm een elastiek en dan een ‘Daan Schutte broekje’ Hoe zie jij het wedstrijd circuit? Gewoon een aparte Alu/hout mast vloot voor de beginnende wedstrijdzeiler En dan moet je hebben 1x set sloten 1x set plaatrunners (koop je van een wedstrijdzeiler). Je boot is het minst belangrijk, de combinatie van schaatsen en slijpen, dat is belangrijk. Wat vind je het mooie aan deze sport: ermee bezig zijn! Je ijszeilmaat: Hennie, door hem ben ik aan de top gekomen! Lijk je op Henny? Nee! Waarom niet? Geen antwoord, stil. Maar je weet er wel veel vanaf? Ja! Wat is jouw beste rak? Downwind Hoe leer je dat dan: Nou, gewoon vragen aan de mannen die harder gaan!

DNjournaal2011

van wettum cup 2010 Super mooi ijs op het Tjeukemeer.

Eerst heb ik hemel en aarde bewogen om nog een aantal monotypes naar Vierhuis te krijgen en daar tussen de DN starts een aantal wedstrijden met de huidige ijszeilklasse van mijn keuze te doen, maar tevergeefs. Dit format werkt op Steinhude tot tevredenheid van allen, dus ik ga voor de volgende seizoenen proberen of die mannen met iets meer voorbereidingstijd wel tot deze “wereldreis” te bewegen zijn. Wordt vervolgd.

Na de vlag van Ernest startte ik niet al te best.

Foto: Job van Riemsdijk

Maar goed, omdat de wintervlinder toch al op het Tjeukemeer stond vanwege het trainingsrondje van dinsdag waren Ernest en ik nog met de camper op de parkeerplek waar het ijszeilen in de winters van 95 en 96 nooit op leek te kunnen. Hennie, Eric en Piet Hopma waren er vroeg en zo konden we aan het werk. Er moest nog even een startlijn op maat gemaakt worden.

DNjournaal2011

Foto: Job van Riemsdijk

Na de winters van 2009 en 2010 waarin een langdurig boven Nederland stilliggend hoge drukgebied normaal leek te worden en daarmee ook een winter met het beste ijs in Lelystad, Zuidholland en eigenlijk zelfs Brabant, begon de winter van 2010/2011 veel normaler, waardoor we oude zeilplekken weer konden terugzien. Na een geslaagd Open Fries kampioenschap moest het supermooie ijs op het Tjeukemeer in december wel gebruikt worden voor nog meer wedstrijden. Zo was woensdag 29 december gezien het weerbericht uitstekend geschikt om weer wat op touw te zetten. Omdat de belangrijkste evenementen van 2010 al gezeild waren werd besloten om daar de van Wettum Cup te gaan verzeilen. Deze is in het leven geroepen in 2003 om bij Gaast nog een extra evenement te kunnen zeilen. Zo zie je hoe eenvoudig een ‘classic’ kan ontstaan. Vanwege de zeer goede omstandigheden en het ontbreken van bezeilbaar ijs in de rest van Europa werd ook deelname uit Duitsland verwacht.

Korte conclusie: Dat is binnen in een camper goed te doen en erg gezellig... en later bleken er ook nog eens geen foutjes in te zitten. Hierdoor waren we wel ietwat krap in de tijd komen te zitten, dus snel XV-zeil omhoog, Quad starten en Hennie en Ernest naar de startlijn. Gezien de niet al te harde wind besloot ik toch ook mijn DN weer op te tuigen en mee te gaan doen. Zo stonden we om 12 uur klaar voor de eerste start. Favoriet? Toch wel Martin Schneider, de zoon van Kuba en nummer vier van de wereldranglijst. Is die nou goed vanwege de genen? of het doorlopen van het ice-optimist traject? of vanwege de topmaterialen die zijn vader verhandelt? Of…?

van wettum cup 2010 We zouden snel weten of de zeilvoorsprong die het vroege ijs ons Nederlanders, met kampioen Dennis voorop, had gegeven voor een beetje weerwoord tegen hem zou zorgen.

Op deze mooie ijszeildag bewezen Hennie, Ernest en Eric dat een topevenement met zo een kleine groep en een beetje hulp van de zeilers goed rond te krijgen is.

Na de vlag van Ernest starte ik niet al te best om eerst even rustig te kunnen beginnen en na bij de eerste boei vrij ver achteraan te liggen, kon ik rustig met het veld mee zeilen en zelfs nog heel wat bootjes inhalen. Johan was meteen weg en is de rest van die wedstrijd niet meer teruggezien. Na hem volgden Kalle en Sven, kunnen we die nog even de jonge talenten noemen? Dennis was nog niet bij de les en dat zou hem later opbreken. Dit maakt maar weer eens duidelijk dat we goed gebruik moeten maken van de weinige keren dat we een voorsprongetje kunnen nemen op onze Europese concurrenten en er in zo’n geval in de eerste race meteen helemaal moeten staan!

Bedankt! Daan Schutte H633

Is dat een aansporing voor volgend seizoen? Daarna volgden leuke spannende wedstrijden met heel konstante condities en uiteraard een Ernest-tempo van doorvoeren. Hierin bleken de overwinningen verdeeld te worden door Martin Schneider en Dennis, met Johan en mijzelf daar meestal niet te ver achter. Zo was ook de totaal uitslag waarbij Dennis ondanks gelijke punten vanwege zijn slechte eerste wedstrijd het onderspit moest delven tegen Schneider. Vlak achter die twee Johan en ik met op iets meer afstand de Costers, Dideric en Leo Hartman. Die lijken hun oude meester, de naamgever van de wedstrijd, nu definitief voorbij te zijn. Is dat een aansporing voor volgend seizoen of wat, Martin? De top 10 werd volgemaakt door de beste Fries en gezien de crash van Piet Ploum een paar dagen eerder is de generatiewissel ook daar nu definitief met Jan Heida voorop. Peter van Rooij eindigde in de groep daarna en is hopelijk na het herstel van zijn hand volgend seizoen weer terug om voor de prijzen mee te doen.

De Nederlands kampioen 2012 een diner voor twee in de Kas!

Open Monday to Friday | Saturday for dinner only Lunch: 12 am – 2 pm | Dinner: 6.30 pm – 10 pm

www.restaurantdekas.nl Kamerlingh Onneslaan 3 1097 DE Amsterdam

020 462 45 62 info@restaurantdekas.nl

DNjournaal2011

winter wonder gouwzee Vanzelfsprekend is ook op de Gouwzee het afgelopen seizoen weer gezeild.

De Gouwzee al op 1 december dicht. Inmiddels is de Gouwzee de verzamelplaats voor ongeveer alles wat met of zonder wind en met of zonder ijzers voortbeweegt op ijs. De Gouwzee is ook beroemd vanwege het snelle dichtvriezen, en heeft met zijn bijzondere micro klimaat de eigenschap nog lang na de dooi is ingevallen ijspret te bieden. Berucht is de ijsvloer ook, vanwege de soms talrijke gas wakken en scheuren, waar menig ijszeiler de tanden al op heeft stukgebeten, om van materiaal pech maar niet te spreken. De laatste jaren is daar ook drukte bijgekomen als extra bedreiging. Als altijd heeft voorzitter Joop de Boer van DN Gouwzee een verslag opgetekend van de zeildagen van de afgelopen ijsperiode. Hieronder volgt zijn relaas. Dit jaar loopt de Gouwzee al op 1 december dicht, zelfs al met een flinke strook ijs vanuit de wal. Een hoopvol begin, in de wetenschap dat 2010 al een prima ijszeil jaar was. (in januari en februari 2010 werd veelvuldig gezeild op de Gouwzee, red.)

Op 17 december komt Bram Vliegen zijn nieuwe two seater opzetten. Mooi gemaakt, prachtig afgeronde hoeken en keurig in de verf. Ook wordt op het terras van de Mirror het jubileum cadeau voor Bert van Stalborch (aan zichzelf) opgezet, Bert, de plaatselijke huisarts, gaat met pensioen en dacht zelf dat dit wel een passend geschenk voor hem was. Hij koos voor een uitvoering met bredere en ruimere instap. In de namiddag kwam helaas de voorspelde sneeuwval, en niet te weinig. Overigens is het goed te weten dat zeilmaker Remus zich ook op de weersvoorspellingen heeft gestort. Hij hield een uitgebreid verhaal over een zonnevlek uitbarsting, wat weer zou duiden op dooi. Op 18 december zeilen we onze negende ijsdag met zijn vieren, gevolgd door de tiende, een dag later, met 10 man richting Marken. Duidelijk is dat Remus nog even moet door studeren op de zonnevlekken…

H711, 712 en 730 trekken nog wat baantjes.

Twee dagen later, op drie december, zeilen we met 3 DN’s voor Hemmeland en uitvalsbasis Mirror paviljoen. 4 december gooit jammer genoeg roet in het eten, sneeuw, en op 5 december plus-temperaturen met een zonnetje. In de nacht van 8 december noteren we weer vorst en onder leiding van Ria wordt een groepje heren gemobiliseerd waarmee we met weinig wind zowaar, met weinig zicht, tot aan Marken zeilen. Met aanhoudende vorst lag de Gouwzee er de volgende dagen als een spiegel bij, en ik noteer 14 december als we met ongeveer 15 units volop kunnen zeilen. Op 15 december zijn we met een twintig- tal zeilers, maar er komt water op het ijs, meestal de voorbode van een dooi aanval. +5C en regen, maar de dooi zet gelukkig niet door.

DNjournaal2011

Even iets tussendoor. Bram Vliegen bouwde zijn mooie two seater in de huiskamer! Dat daar iets tegenover moet staan begrijpen wij allemaal. Bram’s ega mocht dus mee het ijs op. Echter, bij het zien van een naderend wak aarzelde Bram niet en zette zijn vrouw onverwijld overboord. Het laatste nieuws is dat ze nog bij elkaar zijn. Met uiteenlopende typen ijszeilers werd er op 20 december weer een dag verzeild. Gelukkig maar, want op 21 en 22 december ontbrak de wind om er een mooie dag van te maken.Tussen inmiddels aangevroren sneeuwrichels en duinen to 35 cm hoogte laveren we op de Gouwzee. Je begrijpt, het ijs wordt er niet beter op. We schrijven 23 december. Een dag later staat er een pak wind, en gezien de ijscondities een mooie dag om aan de bar te blijven plakken. Maar ja, het enthousiasme van Frans Vlugt en Tom de Jong blijkt niet te temperen.

winter wonder gouwzee 2 april halen de mannen de spullen van het ijs

Resultaat: stuurwerk en neus verdwenen bij Frans en bij Tom een vernield springboard. Voortijdig naar huis dus en repareren maar. De kerstdagen breken aan, mannen en bootjes zat, naar schatting zo’n 40- tal, maar waar de wind was wist niemand. Na veel ge- ren en geduw kreeg een enkeling er 100 meter glijden uit, als dank voor al de moeite. Met wind uit de zuidoosthoek op 27 en 28 december en waterkoude dagen werd er nog gezeild. Misschien vergis ik me, maar het zag er tegelijkertijd een beetje ‘’uitgezeild ‘’ uit. Op 30 en 31 december rest er voor Pascal en Gertie bij windstil weer en dooi niet meer dan soft ice. Gelukkig waren ze daar aan gewend, ze kwamen net terug van vakantie uit de States. We zwaaien het oude jaar uit.

Ondertussen in Nederland geloven de Henken er nog steeds in. Op 2 februari, met de lente in het vooruitzicht, liggen hun boten nog voor de Mirror.

De laatste stuiptrekkingen van de winter Op dag 1 van het nieuwe jaar zeilen Rene en Ria enkele rondjes in de twoseater. Op 2 januari zetten we voor de zekerheid de ijszeilers op de wal, H711, 712 en 730 trekken nog wat baantjes. De Oude schuiten club ziet het niet meer zitten en gaat opruimen, Jan, Pascal en Joop zeilen nog wat rond, het is inmiddels 3 januari. Een dag later staat er een harde wind. Desondanks scheuren er nog 5 clubleden in de buurt van de Mirror. Gelukkig zonder brokken. Na een intermezzo van een paar dagen zeilen Henk en Simon een wat rondjes voor het gemaal. De laatste stuiptrekkingen van de winter bleek later. Op 14 januari was de Gouwzee ijsvrij…

Samenvattend mogen we met 21 zeildagen tevreden zijn, echt winter werd het niet meer in januari en februari. Om het af te leren vertrokken Joop en Gert Jan nog naar Jelle en Evelien Herrema in Zweden. Veel ijs, maar ook daar slechte omstandigheden, van gruwelijk hobbelig ijs, tot geen of barre wind en sneeuw. Locatie dit jaar was Kullersta strand, vlakbij Sundbyholm. Magische plek, prachtig uitzicht. Het was weer erg leuk en gezellig met de hartelijke Herrema’s en de Zweden. Nooit eerder ben ik zo door mijn bakkie gestuiterd. Verder werd er met de hydrocopter van Jelle over het ijs gerost waarbij horen en zien, en na verloop van tijd ook voelen, je verging. En natuurlijk de obligate Zweedse kwajongens met auto’s en motoren het ijs op.

Deed de voorzitter zelf nog wat dit jaar, naast zeilen? Vanzelfsprekend, rust roest. Ik tekende een kleinere versie van de Rojem, 1 meter korter, iets breder, en bouwde deze in een werkplaats in Broek in Waterland. Zo kunnen ook de reserve spullen van de Rojem eindelijk eens gebruikt gaan worden. De boot krijgt als naam ‘’Morpho’’ mee, en het beheer valt onder Jelle en o.g. De bedoeling is dat de Morpho naar Zweden gaat. Verder werden Ton Meijer en ik gevraagd voor een interview voor het blad Traditie. Dit is een uitgave van het Nederlands centrum voor Volkscultuur en immaterieel erfgoed. Het blad komt deze winter uit. Vanuit Monnickendam wens ik jullie alvast een ijsrijk en veilig seizoen 2011-2012! Joop de Boer

Foto: William Kleyzen

Op 12 februari staat een groep zeilers, oa. Rene en Tom de Jong klaar om af te reizen naar Zweden. Enorme sneeuwval weerhoudt hen er te elfder ure van af te reizen. Het advies van scout ter plaatse Jelle bleek het enig juiste, bar koud werd het ook nog. Teleurstellend. Vanuit Zweden bereikt me nog het bericht dat Jelle, Ben van Lunsen en Par Johansson, Jelle’s buurman, de Rojem optuigen. De mastbuiging is, door versterken met glas en epoxy de vorige zomer, onder controle, en de mannen hebben veel lol. Pas op 2 april halen de mannen de spullen van het ijs, hoewel de ijsvloer onder de sneeuwdrab nog een respectabele 35 centimeter bedraagt.

DNjournaal2011

een goeroe voorspelt

Wijnand Kruijt uit Reeuwijk. Elk jaar hopen we als enthousiaste leden van DN Nederland op strenge winters met veel ijs. Want tenslotte willen we maar een ding en dat is IJszeilen. Meteo consult en het KNMI kunnen ondanks hun krachtige computersystemen en berekeningen hooguit 4-5 dagen vooruit kijken en enigszins betrouwbaar voorspellen. Voor een ijszeiler is deze termijn veel te krap. Tenslotte moeten alle spullen op het allerlaatste moment nog van zolder en in orde gemaaktâ&#x20AC;Ś Voor de redactie reden om de weersvoorspelling eens te laten doen door mensen die veel tijd buiten in de natuur doorbrengen. En dat zijn ook de mensen die voelen aan hun lichaam, hun bloed, tenen en kwalen wat voor weer we kunnen verwachten.

Wijnand vist elke dag, van zonsopkomst tot zonsondergang. Op de Reeuwijkse plas worden dan zijn lokeenden gevoerd en de fuiken gelicht. De oudse lokeend (Opoe) is inmiddels alweer 27 jaar!! Is dit niet het leven waar we allemaal van dromen? In de huidige periode, ten tijde van het maken van dit interview, in de maand oktober, probeert Wijnand snoekbaars te vangen en eenden te schieten.

Deze eerste keer bezochten we Wijnand Kruijt uit Reeuwijk. Reeuwijk is te vinden onder de rook van Gouda, in het groene hart van Nederland en bekend om haar prachtige plassengebied. Kijk maar eens op Youtube of verder op internet voor indrukken van de schoonheid van het gebied. Het is ook een actief (ijs)zeilcentrum in het midden van het land. Als driejarig mannetje mocht Wijnand met zijn vijftien jaar oudere broer mee op jacht! Dat vond hij geweldig. Sindsdien is hij niet meer van de Reeuwijkse plassen af te slaan. Voor zijn pensioen werkte Wijnand in de bouw en had hij samen met zijn compagnon een kozijnenfabriek. Wijnand is getrouwd met Jannie en inmiddels dus met pensioen, (bouwjaar 1944, geboren te Reeuwijk, was een goede vriend van Job Vlasveld, medeoprichter van DN IJszeilclub Reeuwijk, helaas is Job overleden). Je zou zeggen dat je het tijdens je pensioen wat rustiger aan gaat doen, niets is minder waar.

DNjournaal2011

een goeroe voorspelt

Wanneer begon hij zich zo ongeveer te interesseren voor deze aanwijzingen uit de natuur? Moet dat aangeboren zijn, kunnen stadse mensen dit ook hebben? Wijnand was als jongetje altijd buiten en hij was ook graag op het ijs. Als je heel lang en veel buiten op de plas bezig bent met de natuur, krijg je er vanzelf een gevoel voor.

die wordt rood en krijgt daarna nog alle kleuren van de regenboog (een winterteen krijg je vanzelf, tenminste als je daar gevoelig voor bent). Iets heel anders maar ook een duidelijk teken: aan eenden kan je zien of er vorst komt doordat ze bij elkaar kruipen. Het liefst onder een boom, daar is het warmer.

Wijnand, zie jij het klimaat veranderen? Nee eigenlijk niet. Ik zie Reeuwijk veranderen, maar het weer niet. Kijk, deze zomer was het slecht weer, maar we hebben meer van dit soort zomers gehad. Ik woon hier nu 50 jaar, maar verschil zie ik niet echt. Als je mij vraagt wat de winter gaat doen, dan kan ik je dat niet voorspellen. Ik kan je wel vertellen hoe ik de natuur lees. Ik zie de natuur. Ik heb sinds mijn pensioen meer tijd en ben meer met de natuur bezig.

Als we eenmaal dat ijs hebben, waaraan kan je zien dat de dooi eraan komt? Wanneer eenden rustig zijn in de bijt verandert er helemaal niets. Maar owéé, als die eenden onrustig worden en gaan kwateren en vliegen! Dan heb je binnen twee dagen dooi. Ook aan de mollen kan je het zien, verse molshopen geeft ook aan dat het dooit. Maar nogmaals, ik voorspel niets, ik zie het in de natuur…

Vertel ons wat je leest? Wat ik nu zie is het volgende: - Er zijn veel eikels en noten. - We hebben veel groot fruit deze zomer. - De Eksters en Kraaien zijn volop noten en eikels aan het verzamelen en verstoppen. - De Vlaamse gaai is volop aan het slepen met voedsel. Dit duidt op een open winter met lang ijs. Maar nogmaals, ik voorspel niets, ik zie het in de natuur. Je zou kunnen zeggen dat de natuur zelf zorgt voor voldoende voedsel om een strenge winter te kunnen overleven. Het is een kwestie van verbanden leggen. Verder is het lichaam voor veel mensen een indicator voor veranderend weer. Zo ook voor mij. Als ik tijdens de vorst last van mijn lende krijg of steken in mijn rug, dan weet ik dat er een Noord Westenwind aan komt. Ook mijn winterteen speelt dan op,

Kunnen wij dit gevoel ook ontwikkelen en leren? Natuurlijk!! Let op de vruchtdragende bomen, de vogels en de eenden, de natuur bereidt zich altijd voor op het seizoen wat komen gaat! Ook in de stad kan je zien wat voor seizoen er aan gaat komen, loop eens op een zondag ochtend naar een park en ga rustig op een bankje zitten en kijk om je heen. Wijnand, dank voor deze wijze les! We houden de Eksters, Kraaien en Vlaamse gaaien in de gaten!! Aan deze voorspelling kunnen geen rechten worden ontleend! Egbert de Sauvage Nolting H592

DNjournaal2011

het wk 2011 door de ogen van…US44 Dit keer een speciale bijdrage in het DN Journaal, Ron Sherry vertelt hoe hij het WK 2011 beleefd heeft. Wij vonden het een goed idee om zijn verhaal in het engels te publiceren, om zo het karakter van zijn verhaal niet verloren te laten gaan. Veel lees plezier. I finally had time to work on my own equipment with all the orders filled, lots of extra parts made, and charter boats organized, aligned and shimmed. I checked the profile and shimmed 20 sets of runners, that’s right 60 runners. Most of them had been prepped before but still a huge task. Joerg, Oreka, Rudy, Jost and Dideric arrived. We had a wonderful dinner at Maria and Leon LeBeau’s home. We worked on everyone’s equipment to make ready for the 2011 Worlds and North Americans, but where would we sail? We waited at home as long as we could. The call was made to go to Menominee. So we loaded everything, left Friday morning and drove 9 hours over the Mackinac Bridge up to the upper peninsula of Michigan and west to Menominee. We stopped at the launch site at about 5:00 p.m. on our way to the hotel. We found 18 inches of black translucent ice as far as we could see. It was 15 degrees and blowing 15 kts. It was very cold. There were lots of cars and trailers on the ice. The ice had some bumps but it was really good.

Down to Putnam, Illinois.

DNjournaal2011

Photo courtesy of www.gretchdorian.smugmug.com

We checked in at the hotel and went to the Bar/Restaurant where all the competitors were hanging out. Catching up with friends from all over the world is what this sport is all about. From now on we should make sure the headquarters for all events have a bar/restaurant for everyone to hang out at, even if it costs a little more or is farther from the launch site. We settled in with our friends hoping to set up and practice on Saturday but it started to snow. We were only expected to get 2 inches but we got a good 6 inches. The next morning the drifts were over the runner plank. The executive committee and scouts everywhere started looking for alternative sites. After a long discussion by the race and executive committee, the decision was made to move to Putnam, Illinois. In the mean

time Jan Gougeon and I gave a question and answer session in a conference room that was well attended and really fun. We answered questions about runners and tuning for different conditions and told stories about the 1982 Worlds in Klein Vitenzee, Germany. The executive committee made an important decision moving the fleet down to Putnam, Illinois. Registration was to be from 8:00 to 10:00 Sunday morning, opening ceremony and skipper’s meeting on the ice at 11:00 and racing to start at 13:00. This decision was made because a huge snowstorm was due to hit on Tuesday and wipe out all possible remaining ice sites. We loaded everything up and drove 8 hours south to Putnam as fast as we could. When we arrived and checked in the western region team had set up registration Saturday night for those who wanted it. This was great because it allowed us to go straight to the ice Sunday morning and set up the boats. Loretta got the registered boats entered in the computer and came down for opening ceremonies with the starting positions. It is always a powerful experience to see all the flags and hear the national anthem from each country represented.

It was hard to get to warp speed. It is also a great time for the skipper’s meeting, introductions, ice conditions, and announcements of planned events. After all this it was out to the racecourse. I had my A boat painted and had not sailed it for 2 years, so it was important to get out early. I took out 3 sails and 8 sets of runners. The sails were my FO1, ABSS, and MS1. Runners were travel plate runners, 2 sets of 3/16 with wings, 1 set of 3/16 X 36” without wings, 1 set of 3/16 X 30” without wings (100 degrees), 1 set of min “T’s”(100 degrees), and snow plates. The wind had been blowing hard all morning but as the day went on it got lighter and lighter. Senachwine Lake is 3 miles long and 1 mile wide. Unfortunately the wind was blowing across the lake. The Race Committee set up as long a course as possible but at the windward mark there was very little wind and it was shifting a lot. It reminded me of Lipno in the Czech Republic.

Foto: Gretchen Dorian

het wk 2011 door de ogen van…US44

I put my FO1 on and left my travel plates on and went around the course once. The boat was way too stiff so I loosened my head stay 1 inch. Now I could easily put my side stay on the plank without help. I sailed another lap. The boat was better, but still a little too stiff. So I moved the mast step ½ inch forward without changing the head stay. I went sailing again and the boat felt great. There was snow over 50% of the ice with some drifts up to 3” and sticky. It was hard to get to warp speed. When you got to warp speed you would hit a big snowdrift and have to start all over to get up to speed. It was really important to move forward and backward in the cockpit for leverage and sheet the sail in and out to try to get every ounce of speed out of the boat you could. In tuning the mast, I did not want the boat so soft that it would not hike, but I did not want to boat to snap up on hikes to quickly either. I wanted the boat to hike slowly so I could easily counter the hike with the sheet. The race committee ran the Bronze mini qualifier and John Davenport easily won. I went over and checked his runners 3/16 X 36”, no wings, 19” of .008 flat. The air was getting lighter. The Silver mini qualifier was really tricky. There were lots of lead changes. The race was won by S-794 Oskar Wersall who used 3/16 inserts. Oskar ended up 20th in the gold fleet overall. Leon LeBeau, Mike Rehe and Jost Kolb just missed qualifying for Gold. They needed just a little more wind.

High winds with huge puffs. The first Gold fleet race started at 4:31. I started in position 4 with Rob Holman in position 2. We talked before the race. We discussed what we thought the wind was doing based on what we saw in the last 2 races. My plan was to get the boat going and head right as soon as possible. The wind was really light. I was using my old super full FO1. I had my 3/16 X 36 inch inserts with wings on. These runners have 18” of .008 flat. The runners were getting stuck in the drifts. I would have been better off with my snow plates or minimum “T’s”. I did all 3 laps without realizing that the race was black-flagged. I was changing my runners back to my travel runners thinking that I had finished the first race in the high teens. I asked Jost Kolb who had won. He kept saying Michal Burczynski was leading the first lap. I said to him yes but who won. Finally I understood the race was black-flagged. Oh what a relief that was. I told Jost that’s a good thing, he said yes, yes. Wahoo, the whole gold fleet was going in tied for first. I carefully checked my runners, no nicks, put my sails and runners in the trailer and headed for the hotel.

I ate a big spaghetti dinner and went to bed because gold fleet would start first on Monday morning. There was a big storm due to arrive Tuesday, so I knew Monday was going to be the big day. We got up Monday morning and I ate as much as I could at breakfast. We went to the ice and I questioned if runners and sails used in a black flagged race must be used for the rest of the regatta. The answer was yes, if you used a sail or runners in the first black flagged race you must use them for the regatta. It was blowing 20 knots plus Monday morning and the ice was bumpy. The race committee moved the racecourse down the lake another 2 ½ miles. There was less snow but some cracks to deal with. I loaded everything up and headed down to the starting area. I put my ABSS sail on even though it was blowing up to 25 kts. There were still snow patches and light air to deal with at the weather mark. I lowered my halyard 1 inch for the high winds and flatter sail. I sailed the course with my travel runners and my ABSS sail. It was scary fast, bumpy, and high winds with huge puffs. The air got light at the weather mark and though there was less snow, it was still sticky.

In Putman I was not scared at all. I was happy with my choice of the ABSS sail and decision to stay with my 3/16 winged runners. John Harper and I talked about sails. John was convinced the MS1 gave him more confidence he could control his boat. I had already measured in my full FO1 and knew more snow was on the way and thought I needed a medium sail to deal with the drifts and lulls. One sailor came up to me and said it is too dangerous to race with the ice bumps and high winds. They can’t possibly race. He said his heart was coming out of his chest when he sailed. I told him that today was the only day to race with the snow coming. I told him to get his heart and his boat ready because we were going to race today. I thank the Toledo Ice Yacht Club for all the high wind training we did on Walled Lake and Maumee Bay. The 2011 Western Regional was also sailed in high winds and drifts. In Putman I was not scared at all. I started again the 4th position. This was good because if someone pushed me up to slow me down, I could tack away to clear my air. I started the first race going left and went ½ way across before I tacked. On port tack the wind was blowing 25 knots as I crossed the fleet. I crossed everyone who had started on port. I tacked back to starboard and came into the weather mark in about 9th place. Two boats passed me from the right side and 6 rounded ahead of me who went further left than I did. There were so many boats just in front of me that I decided to jibe just after the weather mark to clear my air. This worked great because I came into the first leeward

DNjournaal2011

het wk 2011 door de ogen van…US44 only that, he was 3rd at the first weather mark. I was in 4th place but this was John Dennis’ race from start to finish. This was John’s first race win in a Gold Cup event. There is no better feeling in the world than winning a Gold fleet race in the gold cup. This gives a guy hope that anything is possible in this world. And no one can ever take that feeling away. On the second beat, I went from 4th to 2nd and I saw a bald eagle flying way up straight above me. I could not believe my eyes. This calms me down. I knew everything was going to be all right. I thought of Ed Kraft, US 555, 1978 North American Champion. I spent 4 hours with Ed Kraft 2 days before he died of congestive heart failure in the fall. We talked about the great old times of summer and winter sailing. We went to Europe together in ‘82, ‘84, and ‘86. P-55 was pushing his boat as hard as he could. We talked especially about Krynica Morska, Poland in ‘84, They lined up the Gold fleet for the 2nd race. I started in position 2 with P-55 to leeward of me in 4th position. I tacked how he saved Henry Bossett’s life one night, how we teased the interpreters who had our rooms and dinner table bugged. across the middle again and was in 5th or 6th at the 1st We drank a Manhattan together. I asked him what was the weather mark. Down wind I passed boats and rounded the most fun he had in his life. He told me, “Ice boating, Ronnie, first leeward mark in 3rd place with P-55 in 1st, P-114 in 2nd no doubt about it, ice boating.” and G-737 Jörg Bohn in 4th. On the second lap P-114 passes P-55. I remained in 3rd place and G-737 was in 4th. On the 3rd In the 3rd race P-114 had his main sheet get caught around his bob stay, which sticks out the back of his boat. lap I closed the distance on the 2 Polish sailors. Luckily he was able to spin out his boat without running into I learned again how important it is to get down in the boat anyone, untangle his main sheet, and finish the race. and tuck in your elbows. When I did this, I was able to sail The race committee ran race 3 for the Silver fleet, which was higher and faster than the lighter weight Polish sailors. won by Z-50 Philippe Durr from Switzerland. At the last weather mark P-114 was first, P-55 was 2nd and After this race 3 for the Bronze fleet was won by Tim Dixon. I was 3rd. All within 5 boat lengths P-114 jibed immediately after the mark, P-55 after him and I went about 50 yards and jibed to try and keep my air clear. The 2 Polish sailors There was a collision at the leeward mark. increased their lead. This gave me a good view of what was We lined up for the 4th Gold fleet race. For this race and the happening in front of me. P-114 jibed back quickly only after last race P-31 Robert Graczyk started in the 4th position. about ¼ mile and crossed P-55 closely. As I crossed P-114 I They never let me have a good start. noticed he was headed at the finish line so I jibed right away, Being able to tack away and having great boat speed and while P-55 continued on. pointing made all the difference. In race 4, I tacked away after A huge puff with a left shift was carrying P- 114 and myself the start and came into the weather mark in about 5th place. towards the finish line. I was headed below the I remember this because down wind I sailed a little high on finish line, but I knew the puff would not last all the way to starboard tack to keep my air clear. the end. I wanted to jibe with P-114 and P-31, but M-53 Peter Hamrak P-55 jibed and was over stood heading for the finish line. carried me out to the right side. Finally I got a puff, got I was bow out and going fast. P-55 was pushing his boat as around M-53 and jibed. hard as he could, trying to pass me. The right side worked because M-53 and myself were 1st All of the sudden poooof, I could see nothing but a cloud of and 2nd for the next 2 laps. I decided to keep using the right snow. P-55 had broken his side chock off and spun out. side down wind because it worked so well on the first down I looked back ahead of me and P-114 had to jibe to make the wind leg. On the last down wind leg P-114 jibed immediately finish line. I carried the same puff across the finish line. after the weather mark. At the finish P-114 passed M-53 and P-114 and I finished overlapped, but I was behind by a few I to win race 4. I saw P-114 coming from the left side down feet. G-737 finished 3rd. John Dennis was in the top 7 coming wind we crossed the finish line over lapped. into the 1st weather mark, but clipped a cone guarding the Neither one of us was sure who won. When we spoke after weather mark and had to retire. the race I thought he won, he thought I won. After 2 races P-114 and I were tied with 4 points each. Smiles and congratulations were exchanged. The race committee ran a Bronze fleet race, which was won The 4th Silver fleet race was next. Mike Rehe had a huge lead by Graham Irwin Terry Irwin’s son. followed by Jost Kolb and Chris Clark. There was a collision at the leeward mark. There were boat parts and sailors on the ice. The race committee brought out the black flag A bald eagle flying way up straight above me. and stopped the race. Boats were damaged but the people After this it was back to the starting line for the gold fleet. were okay. This was the second time this year I saw a 3-boat Again I started in the 2nd position this time with S-81 Tomas collision as a result of a boat coming from behind and trying Lindgren to leeward of me. P-55 went in, in between races and got a spare plank out of the PIS trailer, drywall screwed it to put his boat in at the leeward mark. The race committee ran the 4th Bronze fleet race, to the bottom of his boat and made the start of race 3. Not mark in 4th place. P-13 Dariusz Kardas lead the first lap and never looked back. P-55 Tomasz Zakrezewski was in 2nd and P-114 Michal Burczynski was 3rd. On the 2nd lap I traded positions with P-114 and moved up to 3rd place. On the 3rd lap P-114 and myself passed P-55. I was really happy to be in 2nd after all that. P-13 was first and P-114 was 3rd. P-55 and his brother, P-155 Tomasz Zakrezewski were 4th and 5th. I felt really good about my set up and runner choice. I did not change anything for the rest of the day. They ran the 2nd Silver fleet race, which was won by Mike Rehe. It was a shame Mike did not qualify for Gold because in these conditions he could have been a real threat to be on the podium.

DNjournaal2011

Photos courtesy of www.gretchdorian.smugmug.com

4 Leden van DN Nederland in actie tijdens het WK 2011 Lake Senachwine, Putnam, Illinois. Margreet C49, Ruud US313, Martin H404, Dideric H467

DNjournaal2011

het wk 2011 door de ogen van…US44 we got just after the weather mark and gained. I jibed down the middle to try to pass him and to cover P-114. US-4691 was 1st, I was 2nd, P-155 was 3rd, P-114 was 4th, US-60 John Harper was 5th, with his best finish of the event. After racing we were headed in and I had the lead.

which was won again by the Bronze fleet champion Tim Dixon. After this they reran the 4th Silver fleet race, which was won by Chris Clark.

Do you ever listen to what you preach? In between the 4th and 5th race the wind was getting lighter. I was really tempted to change to my “T” runners. I kept asking Leon Lebeau if I should change. He would not say a word. Later, he told me what he was thinking. Are you crazy? You have had all great finishes and you want to change something. Do you ever listen to what you preach? Going into the 5th Gold race, I was in 1st place with four 2nd place finishes, but after 5 races, there would be a throw out. When you looked at the points, P-114 was 1st with 5 points, US-44 was 2nd with 6 points, tied for 3rd was P-155 and S- 81 with 15 points, I knew there was a storm coming and this could be the last race. With a 2 as a throw out, I needed to beat P-114 or have him finish 4th place or worse. At the 1st weather mark I was in 6th place again and P-114 was ahead of me. US-4691 was off to another monster lead. I jibed down the left side of the course early. When I jibed back to starboard to go towards the leeward mark I saw P-114 jibe to weather and behind me. At the 1st leeward mark

The 2011 North Americans were not to be.

US-4691 was leading, US-3283 Bruce Williams was 2nd, I was 3rd, and P-114 was 4th. I passed US-3283 shortly after the 1st leeward mark and decided to relax and let good “OLD” US 4691 decide my tactics the rest of the race. After the 2nd lap, US-4691 was still leading, and I was 2nd. P-155 came from 11th on the 1st lap all the way to 3rd on the 2nd lap. On the 3rd lap I decided to follow US-4691 again. We were sailing out to the right corner upwind to where there were cones marking a crack, which had eaten 2 boats. On the 2nd lap, we tacked just short of the cones. On the 3rd lap we went just past the cones. I remember getting within 3 boat lengths of US-4691 at the last weather mark, but he did a better job of using the puff

Congratulations to everyone who competed.

Photo courtesy of www.gretchdorian.smugmug.com

When would the storm come? Most people took their boats off the ice. We had to leave our boats on in case we raced tomorrow. In the morning the RC went and checked the ice. It had snowed 2 – 3 inches and drifted. The wind was blowing in the high 20s steady with puffs into the high 30s and the storm of the century was due to start at noon. The RC and executive committee called the regatta complete. The awards were given at the pool and the committee started looking for ice for the North American Championship. We picked up our boats and decided to drive home in the precipus of the storm. There we waited for the decision on where the North Americans would be. The 2011 North Americans were not to be. What made the difference this year was lots of practice and tuning in similar condition, the new mast and the new ABSS, great travel partners and a family who loves and supports me.

DNjournaal2011

Ron Sherry US44

Etiketten - Drukwerk - Kantoorartikelen

ijzingwe

supplie r o o t n a k in l e n k ke n d s

Aalsmeer 0297 344 285 www.multisupplies.nl

DNjournaal2011

Photo courtesy of www.gretchdorian.smugmug.com

US44 Ron Sherry in gevecht met P55 Tomasz Zakrezewski bij de bovenboei tijdens het wk 2011 op Lake Senachwine, Putnam, Illinois Een bizar WK waarin wind stiltes de volgende dag werden afgewisseld door windvlagen tot wel 25 knopen. Helaas werd het WK/NA voortijdig afgebroken door hevige sneeuwval. Uiteindelijk na 7 manches een nieuwe wereldkampioen, Ron Sherry.

DNjournaal2011

ice sailing according to goodwin Overal ter wereld vind je ijszeil goeroe’s, zo ook in de US. Één van deze goeroe’s is Paul Goodwin US46, een grootheid op het gebied van het technisch benaderen van ijszeilen in de DN. Wij hebben Paul gevraagd zijn technische visie te geven op de Mast-Plank combinatie. Paul kan hier wel een boek overschrijven, voor ons heeft hij dit beperkt tot onderstaand artikel. Gezien de typische Engelse termen, hebben wij dit artikel in het engels geplaatst. Als hulpmiddel, onderaan dit artkel de vertaling van veel gebruikte woorden.

Mast-Plank Harmony. As the result of 75 years of development, the modern DN is a highly optimized iceboat. One of the striking characteristics is the flexibility of the modern composite mast. Most sailors looking at a picture of a DN mast bending in good wind thinks there is some sort of Photoshop trickery at work. The mast bend the DN routinely generates would be disastrous on most boats. What isn’t so obvious is the plank bending in harmony with the mast. The result is an iceboat that “changes gears” as the boat accelerates, and adapts itself to a wide range of wind strength.

Here is how it works: 1) As the DN accelerates, the force on the sail increases. 2) The force on the sail pushing on the mast, along with mainsheet tension on the leech of the sail, initiates the mast bend. 3) The combined tension in the forestay and side stay creates a compression load on the mast, and this compression causes the mast to bend even more. 4) At the same time, tension on the side stay causes the plank to bend, which increases side rake. 5) As the mast bends, the distance between the mast hound and base gets shorter, which causes an increase in both side rake and back rake. 6) The increased rake reduces the angle between the rigging and the mast, leading to another increase in mast compression, and even more mast bend. 7) The mast bend and side rake causes a significant downward component of force on the boat, and this increases the plank bend leading to more side rake. Did you follow that? Go over it a few times, because these concepts are important if you want to understand the dynamics of the DN rig. Here it is again - as the DN accelerates, the forces on the sail cause the mast and plank to bend. When the mast and plank bend, it changes the rigging angles, leading to even more bend.

DNjournaal2011

One important thing that is not obvious - compression on the mast is the biggest contributor to mast bend. Changes to your rigging which create more compression on the mast will create more mast bend. Rigging changes which create more mast compression are anything that reduces the angle between the stays and the mast. When the mast and plank flexibility is properly adjusted, it makes sailing the DN much easier. When a gust hits the flexing will allow the boat to hike without reacting too quickly, and you can steer upwind to control the power with very little sheeting out. If the rig is too stiff the boat hikes very quickly, and you will need to sheet in and out constantly to maintain control over the hiking. If the rig is too soft the boat won’t hike in gusts, and you will lose the additional energy from the increased wind strength. It is best to check the initial tuning of your mast and plank in moderate wind, something around 12-14 knots. What you are looking for is a mast and plank that work in harmony. If it seems like the mast bends without the boat “squatting”, then the plank is too stiff. If the plank bends and the mast leans to the side in a gust, then the plank is too soft. It takes a little judgment, but it will get to be second nature once you develop a feel for the mast and plank working together. It is best to have more than one plank available to find the right stiffness to work with your mast. Once the mast and plank flex in harmony with each other, you can judge whether the combination is the correct stiffness for your weight. If the boat hikes quickly in a gust and you need to sheet out to control the boat, and this happens repeatedly when you are sailing, then the combination is too stiff. If you find that in a gust the mast and plank bend too much, and the boat doesn’t hike and feels sluggish, then the combination is too soft. All is not lost if you find your “initial tune” is too flexible or too stiff. As long as you are pretty close, you can change the “apparent stiffness” by making adjustments to the rigging. You can easily change the apparent stiffness of the mast. You do this to dial in your mast and plank for the given conditions of wind strength and ice conditions. You have a number of controls that affect the apparent stiffness: 1) mast step position; 2) fore and aft mast rake; 3) side stay tension; 4) plank position. Let’s look at each adjustment one at a time.

ice sailing according to goodwin 1) Mast step position. If you move the mast step forward on the boat without changing mast rake (by adjusting the forestay to keep the same rake angle), then the mast will have more bend (softer). Moving the mast forward reduces the angle between the mast and forestay, and this increases the compression load on the mast. 2) Mast rake. If you rake the mast backward without changing other dimensions (block height off the deck and side stay tension), the mast will have more bend (softer). Changing the mast rake has the same effect as moving the mast step - it changes the angle of the forestay to the mast. In order to keep other settings constant when you increase mast rake, you need to raise the sail and tighten the side stays. 3) Side stay tension. If you loosen the side stays, the mast will have more bend (softer). This has a secondary effect of making the plank seem softer. Really loose side stays will increase stability in strong wind, but can reduce upwind pointing ability. 4) Plank position. Moving the plank does not affect the mast and plank stiffness directly. However moving the plank forward does allow you to hold the boat down in stronger wind. Since the sail has more power, the mast and plank will bend more. In really strong wind you may need to move the plank aft to increase stability, if you leave it forward the boat can get “twitchy” at high speed. Here is one last thing to leave with - if a mast is too stiff, a softer plank will help counteract the stiff mast. Likewise, if you find that your mast bends a little too easily, then a stiffer plank will help reduce mast bend. Of course there are limits to how far you can push this interaction. This is mostly useful for a situation where your mast stiffness is close to what you want, but is just a little too stiff or soft. If you can’t swap the mast for something with a stiffness closer to what you want, then a change in plank stiffness can provide a well-tuned boat, easily sailed under all conditions. It may not be optimum, but will get you close.

Jaap van der Weijden Onderhoud en verkoop

Paul Goodwin US46 increase - toenemen/vergroten decrease - afnemen/verkleinen compression - compressie hike - lift rake - helling hoek forward - naar voren aft - naar achteren bend - buiging gust - windvlaag

www.woodensailclassics.com

KLASSIEKE ZEILBOTEN

Verander staglengte en/of mastvoet positie niet meer dan enkel centimeters. Probeer het eens uit met een groepje ijszeilvrienden.

Altijd diverse gerestaureerde klassiekers in voorraad zoals: . Kustkruisers, Spitsgatters en Daysailers

Wil je een nederlandse vertaling? Stuur een email naar: redactie@ijszeilen.nl

Jaap van der Weijden. Herenweg 45 a, 1433-GV Kudelstaart Tel +31 297328557 Mob +31 655511606 Email: jaapvdweijden@gmail.com

DNjournaal2011

decemberijs op de westeinder Zoals op veel plassen en meren is er ook op de Westeinder in Aalsmeer gezeild, een verslag van Peter van Klink.

Zondag en Maandag sleutelen en schaven. 22-12-2011 Thuis gekomen van de OFK horen we dat er toch al gezeild is op de besneeuwde Westeinder door Theo, Dirk en Henk. Donderdag en vrijdag waait het zo hard dat de meeste sneeuw van de poel afwaait. Peter heeft het in zijn rug, Margreet gaat naar de Gouwzee om te schaatsen en te snowboard kiten, ook daar is zeilen niet echt mogelijk, er zijn hele hoge sneeuwduinen ontstaan en als je daar doorheen zeilt sta je in 1 keer stil in een grote sneeuwstuifwolk en met het risico dat je boot stuk gaat. Theo, Dirk, Henk en Karel zeilen wel op de Westeinder. Eerste Kerstdag staat er geen wind en Margreet gaat schaatsen op de Oostvaardersplassen, ook daar is het schoongeblazen. (Dennis de Ruiter meldde dit op het ijszeil forum, erg handig dus). Zondag en Maandag sleutelen en schaven (letterlijk) we nog aan de ijszeilers, Dinsdag 28 december gaan dan eindelijk onze bootjes het ijs op, het regent, wat wel weer goed voor het ijs is. Woensdag wordt de van Wettumcup gevaren waar Dideric naar toe gaat en daar verdienstelijk 6de wordt. Wij blijven op de plas, want op het thuiswater (ijs) zeilen is ook leuk. Midden op de plas is een grote gladde plaat zwart ijs en daar zijn we heerlijk aan het zeilen. De zeilschool van Peter de Wit is weer onze uitval basis, met een openhaard en warme chocolade. Het is rustig op de poel, De schaatsers hebben nog niet erg door dat ze schaatsen kunnen. Donderdag geen wind, schaatsen dus. Vrijdag, met Oud en Nieuw is het mistig en staat er geen wind, we eten oliebollen en borrelen zoals elk jaar bij Gé Been en er zijn aardig wat leden van de ijszeilvereniging aanwezig, Frans Hamers speelt accordeon. We halen de bootjes toch maar van het ijs af, het gaat dooien. Maar wat blijkt, zondag morgen geeft ons thermometertje aan dat het toch weer gevroren heeft, (we kijken er zelf ’s nachts op in de winter als we naar toilet gaan, over ijsgekte gesproken!). We gaan eerst schaatsen om te kijken hoe het ijs is en dus gaan de ijszeilers er weer op, het is prachtig weer en er staat een heerlijk windje.

het record staat op bijna 110 km per uur door een Amerikaan met een skeeter, Henny van de Brink vertelt over de veranderingen betreft de runners en Margreet wordt gestrikt om Dirk op te volgen als penningmeester. Eerste week van maart gaan Peter van Klink, Margreet Elfring, Ruud van Wees en Dideric van Riemsdijk naar het EK in Estland, een prachtig avontuur, met door het ijs breken met het veer naar Saaremaa, onderweg -30gr, prachtig zeilweer, de ijsweg en zeker voor Dideric H467 een zeer goed resultaat, zeilen in de A-vloot! (45ste en 17de als beste resultaat, hij zat toen voor Europees kampioen Karol Jablonski!) Peter, die helaas een aanvaring kreeg en daardoor een aantal manches miste, wordt toch nog 21ste in de C (met een 4de plek als beste resultaat), Margreet H972 en Ruud H469 worden respectievelijk 39ste en 43ste in de C-vloot. Peter van Klink H461

lles

a Bijna

w voor u

boot!

Hennie van de Brink vertelt… Maandag t/m woensdag kunnen we nog varen, we maken een filmpje met de nieuwe Gopro en foto’s bij de ingepakte watertoren. Donderdag regent het pijpenstelen en de pret is weer afgelopen, aan het werk dus maar weer! Vrijdag vertrekken Dideric en Ruud nog naar Duitsland voor de Duitse kampioenschappen, maar door de invallende dooi ging dit helaas niet door. Bij plus tien graden is 14 januari de vergadering van onze ijszeilclub, het is erg druk en er zijn ook veel zeilers van andere regio’s,wat altijd leuk is. Dideric heeft weer een prachtige foto en film voorstelling gemaakt, Peter heeft zijn radio grafische mini-ijszeiler mee en er is een lezing van Roger van Tongeren over ijssurfen. Er is ook een GPS site waar je je topsnelheid kunt opgeven. www.gps-icesailing.com,

DNjournaal2011

Middenweg 105-107 Amsterdam T 020 694 60 42 www.watersportoost.com

Foto: Margreet Elfring

Met ijs in Aalsmeer, altijd weer een bont gezelschap aan ijszeilers op de Poel.

DNjournaal2011

de ijs proef met … jurgina feith H1020 Hoe heet je? Jurgina Feight

IJszeilen of een dagje winkelen met je schoonmoeder? Wat dacht je zelf?

Wat is je leeftijd, of mogen we daar niet naar vragen? Bouwjaar 1963…reken zelf maar uit.

Blond of exotisch? Naturally blond maar exotisch geverfd.

Waar woon je? Dordrecht als het dooit in de winter, Nieuwkoop als het vriest of zomert.

Is er iets in het leven waar je bang voor bent? Duiken en verveling.

Verliefd, verloofd, getrouwd, met wie, en kinderen misschien? Verliefd op en in 2007 getrouwd met Dirk Hoogendoorn en die bracht een zoon (Stijn) en dochter (Fleur) mee. Hoe zou je je karakter omschrijven? Ondernemend, gedreven maar ook relaxed, analytisch, altijd in voor een uitdaging, soms roep ik iets slims.

Wat wil je nooit meer overdoen? Nog levende vis eten.

Favoriete lectuur, en wat eet je graag? Drink je er ook iets bij? Fictie/romans om in een andere werkelijkheid te stappen. Ik lust bijna alles, van pittig Thais tot erwtensoep en zuurkool met worst. Drink het liefst een wit wijntje in de zomer en een rode in de winter en een gluhwein als het vriest. Wat zijn je interesses, en hoe ben je in aanraking gekomen met ijszeilen? Mijn man, die ik 7 jaar geleden heb ontmoet, ijszeilt al zijn hele leven en heeft me enthousiast gemaakt. Toen ik vorige winter te lang weg bleef met zijn ijszeiler begon hij erop aan te dringen om er zelf ook een te kopen. Die gelegenheid deed zich begin dit jaar voor maar daarna begon het helaas meteen te dooien.

Je sterkste kant, en wat is je achilleshiel? Sterk: besluitvaardigheid, iets minder sterk in de puntjes op de i zetten. Wat zou je met je leven willen verdedigen? Alleen vrienden en familie, spullen niet. En waar zou je alles voor willen geven? Goede gezondheid en humeur. Heb je een schuur of andere ruimte waar je in kan hobby-en, wat staat erin? Klein schuurtje met heel veel gereedschap, ben ik dol op. Is er een gadget of gebruiksvoorwerp, waar je niet zonder kan, en wat je iedereen dringend aanbeveelt? Ben geen gadget type.

Wat doe je als je niet aan het ijszeilen bent? 16m2 zeilen, tuinieren, tennissen, lezen. Wat spreekt je aan in deze sport, en tref je niet aan ergens anders? In de winter ook lekker buiten zijn, spelen met de elementen, genieten van het winterlandschap

Keuzevragen:

Je grootste blunder, en je mooiste prestatie? Vragen wanneer een vrouw uitgerekend is en dan blijkt ze niet zwanger te zijn maar…had wel een buikje. Trots op…een olie platform installeren offshore Angola.

Waar vaar je het liefst en wat is je leukste/mooiste ijservaring? Tot nu toe alleen op Nieuwkoop, houd me aanbevolen om nieuwe gebieden te ontdekken. Wel spannend om helemaal alleen op de plas te zeilen.

Wedstrijd- of toerzeiler? toerzeiler

Wie is je grootste (ijszeil) held? Mijn man natuurlijk….

-10 of +10? -10

Wat zou je nog willen doen of waar wil je eens heen met betrekking tot het ijszeilen? Vertel het me maar…

Downwind of upwind? Kan het een zonder het ander??? IJs eten of er op zeilen? IJs om op te zeilen.

Wat zou je nog willen aanschaffen m.b.t. het ijszeilen? Waarom mag dat niet van thuis? Ik moet mijn nieuwe nummer nog in mijn tuig plakken (nr 1020, mooi he?). Ik verdien mijn eigen geld, dus ik mag alles. Heb je wel eens in een wak gelegen of iets anders stress vols mee gemaakt? Hoe heb je dat ervaren en wat heb je er van geleerd. Zwemmen wil ik te allen tijde proberen te voorkomen, verder wel veel werkstress meegemaakt. Wat zou je eens in het DN Journaal of op de site willen zien, of lezen? Hoe maak je een handig DN vervoer karretje van je aanhangwagen? Wat zijn je voorspellingen voor komende winter, al zonnevlekken gezien? We blijven optimistisch, dus min 10 van Kerst tot eind februari.

DNjournaal2011

Maandag t/mt/m vrijdag 9.009.00 - 18.00 uur, Zaterdag 9.00 - 17.00 uur, Maandag vrijdag - 18.00 uur.

donderdag koopavond

Zaterdag 9.00 - 17.00 uur. Donderdag koopavond

DE GROOTSE VAN DE RANDSTAD Harken Ronstan

Alle lijnen AlleHigh-Tech high-tec lijnen op voorraad voorraad en op en op op maat maat te te splitsen! splitsen!

Wij walsen uw verstaging terwijl u wacht.

Winkel en Zeilmakerij op ĂŠĂŠn adres!

Tijssen Watersport is met ruim 600m2 de grootste watersportwinkel van de randstad. Wij bieden u een breed assortiment op het gebied van de laatste mode (casual en technisch), onderhouds- en reparatieproducten, boeken, touw en vele andere nautische producten. Al 40 jaar het vertrouwde adres voor alles op en rondom uw schip.

Zijlbaan 10, 2352 BN Leiderdorp, 071 - 5410185

w w w. t ij s s e nwa t e r s p o r t . n l

DNjournaal2011

een interview met… the iceman Door zijn oefening en trainingen heeft Wim de volgende prestaties neergezet:

Zelf raakte ik geïnteresseerd in Wim Hof en zijn methodes toen ik jaren geleden de tv reportage zag over Wim Hof die tot zijn nek in een grote bak met ijsklontjes stond en een record zette van 1 uur en 50 minuten zonder noemenswaardige afkoeling.

Marathon lopen boven de poolcirkel in een korte broek. Halve marathon lopen op blote voeten door sneeuw en ijs. 7 minuten onder het ijs zwemmen op 1 ademteug in zijn zwembroek. Hoogterecords bergbeklimmen in korte broek. Diverse hittetesten en onbeschermd klimmen.

Vorig jaar heb ik zelf mogen ervaren hoe het is om door “it kin net” ijs te zakken (dat was kouddd!!) en toen ik weer een wetenschappelijke reportage van een geëmotioneerde Wim Hof zag en het bewijs geleverd werd, wilde ik natuurlijk meer weten en dan…… begin je tegenwoordig met googlen.

Wat ik kan, kan iedereen. Een stukje geschiedenis en info vanaf zijn website www.innerfire.nl: In zijn tienerjaren rende Wim Hof (1959) al met een voldaan gevoel op zijn blote voeten door de sneeuw. Het was het begin van een grote reeks confrontaties met de kou, waarbij iedere keer grenzen worden verlegd. Hij heeft zich zelf aan geleerd hoe hij controle kan krijgen over zijn hartslag, ademhaling en bloedcirculatie Dit wordt allemaal geregeld door het “autonome zenuwstelstel”. Normaal gesproken een onderdeel waarvan men aannam dat je er geen controle over kan hebben, maar Wim heeft dit wel, net als de beheersing over de hypothalamus. Dat is een gedeelte in de hersenen welke de temperatuur regelt van het lichaam en dit is nu wetenschappelijk vast gelegd door het UMC st.Radboud te Nijmegen.

DNjournaal2011

En nu komt het, de uitspraak van Wim Hof: wat ik kan, kan iedereen! Tja en wie wilt dat nou niet, dus ondergetekende had zich voor half juni ingeschreven voor de workshop, met het verzoek om Wim Hof wat specifiekere vragen voor de ijszeilers te mogen stellen. Alles was geregeld en ik kreeg een mailtje een week voor aanvang: fijn dat je komt! en er staat een bad met ijsklontjes klaar, slik…. en ik had al betaald! Wim Hof blijkt een man zonder dogma’s, nuchter en toch bevlogen en hij vertelt prachtige verhalen, een eigenzinnig type, dat kan niet anders. De 3 pijlers van de Wim Hof methode zijn : een speciale ademhalingstechniek, het afharden door middel van koud water en concentratie/wilskracht.

een interview met… the iceman Ik was letterlijk de weg kwijt geraakt. We beginnen de workshop met de ademhalingstechniek: meer zuurstof in je lichaam brengen dan normaal en na een uitademing houd je de adem vast en kijk je hoelang je je ademprikkel kan uitstellen (don’t try this @ home) En warempel het werkt! na dit 4 keer te hebben gedaan ga ik van een halve minuut naar andere halve minuut zonder lucht! We doen nog een aantal 4*yoga technieken die Wim voordoet. Dat wordt nog ff oefenen! en na een paar prachtige verhalen mochten we dan eindelijk in het bad met ijsklontjes! Concentratie op de ademhaling en gaan. Wat mij opviel is dat ik geen haperende ademhaling(reflex) had toen ik onderging en ik kon zelfs nog lachen voor de foto! Omdat ik zo met het fototoestel bezig was, lette ik ook niet op de kou. Afleiding helpt dus! Mijn huid werd eenmaal uit bad knal rood en ging daarna uiteraard tintelen!! Hierna werd het tijd voor het interview: M. De belangrijkste vraag is natuurlijk hoe krijg je temperatuur van je lichaam omhoog of omlaag? W. Dit is speciale yoga techniek Gtoem-mo(innerlijk vuur) een volledige concentratie op je ademhaling en visualisatie van warmte, ik stuur vanuit mijn buik warmte naar plekken die dat nodig hebben, dit vraagt natuurlijk jarenlange training. Voor het staan in het ijsbad bracht ik van te voren mijn lichaamstemperatuur naar 38 gr (normaal is voor mij 36,5 gr

wat laag is) en die zakte binnen de 1 uur en 50 minuten naar 37,1 wat nog steeds normaal is. Terwijl ik stil stond meetten men in mijn cellen de activiteiten van iemand die aan het hardlopen was. M. Hoe is je fascinatie voor kou ontstaan? W. Ik ben vanaf jongs af aan al bezig met de zin van het leven en wilde intensere ervaringen. Toen ik op een mooie winterdag in een wak ging zwemmen, vond ik dat helemaal geweldig. Ik voelde me hier het meest verbonden met de natuur. Bovendien wilde ik gewoon de kou de baas worden. M. Wat is je mooiste koudste ervaring geweest? W. Toch wel onder het ijs zwemmen, juist omdat ik er een bijna doodervaring heb gehad, ik was letterlijk de weg kwijt geraakt, maar ik merkte dat ik toch rustig bleef (ik was nog steeds mijn slagen aan het tellen) en het kaarsje ging gewoon rustig uit, gelukkig kon een duiker mij bij mijn been pakken en terug naar het wak brengen. M. Heb je je ogen open onder water, wat zie je? W. Ja ik heb ze open. Het is wel handig om van tevoren te kijken of er sneeuw op het ijs ligt, is het een dichte sneeuw laag dan is het wak lichter en bij geen sneeuw is het wak donker en als het hoopjes sneeuw zijn dan wordt het een stuk lastiger. M. Waar ben jij bang voor? W. Nergens meer voor, alleen om niet te leven. Ik heb een boek geschreven : de top bereiken is je angst overwinnen, hierin beschrijf ik mijn angstervaringen en hoe ik daarmee omga, dat je lichaam meer kan dan je denk, over vertrouwen hebben in jezelf en rustig blijven. M. Voor wie heb jij respect? W. Voor de wetenschappers die nu hun nek durven uit te steken door de testen die ik heb ondergaan en de resultaten hiervan uit te dragen, dit valt niet mee, want er spelen grote belangen in de gezondheidszorg. M. Dat trof mij ook erg bij de laatste tv-reportage, dat je erg geëmotioneerd was toen het bewijs geleverd werd, was dit je grootste frustratie tot nu toe?dat men het misschien niet serieus nam? W. O ja ik ben voor gek versleten, ik word er nog emotioneel van, ik ben erg tegen gewerkt. Je knokt tegen gevestigde meningen en de belangen zijn enorm. M. Wat is je lievelingsmuziek? W. Als het maar met het hart gemaakt is: indianen, zigeuner muziek maar ook Pink Floyd en Air M. Vertel eens iets verrassend over je zelf. W. Ik ga een CD uitbrengen met Engelse en Spaanse liedjes. M. IJszeilen moet een uitgelezen sport voor je zijn, ooit overwogen dit te gaan doen? W. Nee eigenlijk niet, maar alles wat met kou te maken heeft, vind ik leuk.

DNjournaal2011

een interview metâ&#x20AC;Ś the iceman M. Iets wat ijszeilers zal boeien, kan je ook de invloed van alcohol op je lichaam uitbannen of uitstellen? W. Ja, dat kan zeker maar dat vraagt wel training, je kater krijg je zeker weg met de ademhalingstechniek. M. Waar wij natuurlijk benieuwd naar zijn, hoe overleef je als ijszeiler de plotselinge shock met het koude water als je in een waksituatie raakt? W. Hoe voorkom je paniek in een uitzichtloze waksituatie? Het lichaam zelf heeft al als reflex dat het gelijk in ademt als je het water induikt. Belangrijk is dat je rustig blijft, concentreer je op je ademhaling, rustig in en uitademen en als je gewend bent aan de kou door training is dat natuurlijk nog beter, weet hoe het ijs eruit ziet om eventueel onderwater het wak terug te vinden en natuurlijk volhouden, je kan meer dan je denkt.

eens gebruiken en ik had mijn zwemvest aan wat ook erg geruststellend was. Ik neem alleen nu steeds droge handschoenen en handwarmers mee in een waterdicht zakje en ik doe mijn autosleutels niet meer in een zak met een rits, want die gaat zo moeilijk openen als die bevroren is. Met dank aan Wim Hof en uiteraard heb ik Wim uitgenodigd eens te komen ijszeilen. Margreet Elfring H972

M. Ehh, dan nu een vraag van de heren ijszeilers, is het ook mogelijk ultieme controle te krijgen over andere lichaamsdelen? W. HaHa, tja op het moment van te water gaan zorgt het lichaam zelf voor bescherming. M. Wat wij gaatjes weer noemen? W. Ja dat is een goede benaming, maar door een goede koude training heb je echt geen viagra meer nodig. M. Global warming is de nachtmerrie van elke rechtgeaarde ijszeiler, wat doe je allemaal als ambassadeur van de Global warming awareness? W. Het is belangrijk om ook voor onze kinderen een aarde achter te laten, nu putten we de aarde uit. Ik kom vooral bij grote bedrijven om daar lezingen over te geven. M. Wat is nu nog je doel? W. Mensen de eenheid van geest en lichaam te laten ervaren. we zijn het contact met het lichaam kwijt geraakt en er lopen nog een aantal projecten: o.a. samen met psychiaters kijken we of we de ademhalingstechnieken kunnen gebruiken bij mensen die een pychose hebben. Nasa en NOC/NSF gaan het inzetten om tot beter prestaties te komen en de sporters beter met druk om te kunnen gaan.

Foto: Margreet Elfring

Voor ondergetekende was dit dus weer een leuke ervaring en ik wist ook wel dat toen ik zelf door het ijs zakte dat ik rustig reageerde (wat toch het belangrijkste is) Ik dacht alleen ha!!.. nu kan ik eindelijk mijn prikkers

DNjournaal2011

n, e d n ut a o h h r e r t o h o 2 rec t liefde v me

t 06 44920654

www.scheepstimmerman.nl

hét after ijszeilen recept 2011-2012 Dat valt nog heel niet mee voor een kok die alleen vers gewend is, omringd door alle gemakken van een professionele keuken. Hoe kook je nu lekker in de camper of caravan, makkelijk, snel klaar, met ingrediënten die je vaak thuis al hebt ingeladen. En ook nog eens weinig ruimte, en keukengerei. Koud en moe van een dag zeilen, rammelend van de honger, de eerste bier slaat al toe… Met de volgende recepten hoop ik jullie toch een prettige en gloedvolle avond te bezorgen. De gerechten zijn razendsnel te bereiden, en alle ingrediënten zijn in de supermarkt te vinden, zelfs vaak op je ijszeil locatie over de grens.

Verse worst op zijn Italiaans. Voor ongeveer 6 - ijszeil - personen. 6-8 verse saucijzen(meegenomen in het vacuüm), of de worst van het land waar je bent, in grove stukken gesneden 1 bakje rookspek in blokjes of reepjes 1 flinke eetlepel gedroogde mediterrane kruiden ( gewoon te koop als mengsel in de supermarkt) 3 laurierblaadjes zout en zwarte peper uit de molen 2 x 400 grams blikjes gepelde tomaatblokjes 2 x 400 gram witte bonen, nog liever van die grote(Turkse) witte bonen in blik. 3 uien, gesnipperd 4 tenen gehakte knoflook 1 citroen Als het lukt, voor de vitamines, 6 eetlepel in blokjes gesneden verse groentes: wortel, champignons, knol-of bleekselder. Een flinke eetlepel gehakte peterselie

Bereiding: Vraag je vrouw dit thuis te doen en ingevroren aan je mee te geven. Alleen nog maar gratineren in je oventje aan het ijs. Zo niet, dan moet jezelf aan de slag: Bak de stukken worst met mediterrane kruiden, ui, knoflook en laurier, vervolgens de spekjes, daarna de groente en meng alles weer door elkaar. Breng pittig op smaak met zout en vers gemalen peper. Gebruik daarvoor liefst een pan met flinke bodem doorsnede voor. Voeg de tomaat in blik toe, en laat nu alles sudderen, onder deksel. Zachtjes, neem nog een biertje, of glas wijn. Als alles gaar lijkt te zijn, een minuut of 25, voeg dan de uitgelekte witte bonen toe, en warm het geheel weer rustig door. Maak af met de peterselie, breng verder op smaak, en knijp er een paar druppels citroen bij. Nu is het erg lekker als je kans ziet het gerecht te voorzien van hier en daar een knapperig gebruind beetje geraspte Parmezaanse of oude kaas. Dat moet onder de grill van je oventje. Lukt dat niet, dan bij het opdienen gewoon erover raspen. Wil je kwaliteit, dan rasp je zelf, maakt het je niet uit, schud het uit een zakje.

aardappel valt ook niet te versmaden. Tenslotte nemen Nederlanders altijd aardappels mee over de grens…. Vergeet ik het belangrijkste: drink er een volle rode wijn bij, uit de Nieuwe wereld, of een lekkere Italiaanse primitivo. Bier is prima, liever geen cola.

Pasta alla Puttanesca (google voor de vertaling…) Voor ongeveer 6-8 personen 750 gram gedroogde spaghetti van goede kwaliteit. 3 teentjes knoflook, gehakt Half Spaans pepertje, fijn gehakt 6 gehakte tomaten, of nog beter, een blik tomaat passata of blokjes (2 eetlepels gehakte peterselie) 1 citroen 4 blikjes tonijn op olie, uitgelekt, los gemaakt, beetje olie bewaren. 6 ansjovis filetjes uit blik, gehakt 1 flinke eetlepel kappertjes op azijn. 4 flinke eetlepels hele, ontpitte olijven, liefst zwart. Olijfolie van goede kwaliteit. Zout of zeezout korrels

Bereiding: Breng een royale pan water aan de kook, met lekker wat zout. Bak intussen de gehakte knoflook, ansjovis en peper in een beetje olijfolie zachtjes aan. Voeg de tonijn toe, de kappertjes en olijven, de verse of bliktomaat en laat heel zachtjes sudderen. Kook de spaghetti zachtjes beetgaar in het gezouten water, haal er een lepel kookwater af en bewaar, en giet af. Doe de spaghetti bij de saus, knijp er de citroen bij uit, en voeg evt. de peterselie toe. Proef nog even, voeg eventueel nog wat zout toe en serveer met royale hoeveelheden vers geraspte Parmezaanse kaas. Verder: alleen wat stokbrood, een flinke, aangemaakte, salade voor de broodnodige vezels en wederom een goed glas Italiaanse witte of rode wijn. Tenslotte is het leven te kort om slechte wijn te drinken! Gert Jan Hageman H864

Maar wat eet je erbij? Ben je koolhydraat verslaafd, kook een pannetje pasta, en maak dat af met wat geraspte knoflook, citroen en olijfolie en royaal zwarte peper. Of scoor een goed stokbrood, maar een lekkere gekookte

DNjournaal2011

it giet oan yn fryslân Hier het verslag van Jan Hoekstra H274 over de vroege maar uiteindelijk toch niet zo barre winter 2010- 2011. Jan noteerde de zeildagen van dat seizoen in zijn agenda. Een goede gewoonte, leuk voor het nageslacht, of voor jezelf. Wanneer je later krakkemikkig op de bank zit, moe en der dagen zat, als herinnering aan de mooie momenten in het leven.

Lopend windje en een zonnetje. Wij, Piet Ploum, Cor van Holst, en ondergetekende begonnen op 8 december met zeilen op het Tjeukemeer. Het eerste contact met het ijs, en de snelheid van de DN maakte dat deze dag erg leuk was. Daarnaast werden we erg verwend met de omstandigheden, lopend windje en een zonnetje. Wel moesten we eerst een verkenningsronde doen. Dat gaat zo bij ons: lopend, touw om het middel, Piet achter me aan, daarna met drieën langzaam zeilend rond het meer, slechte stukken markeren en afzetten met boeien. Tenslotte een definitieve baan uitzetten met vlaggen. Overigens hadden we al eens vroeger in het seizoen gezeild. In 1998 op 23 en 24 november! Op het Nannewijd bij Heerenveen, en in 1993 op 27 en 28 november op het Tjeukemeer, met aansluitend op 1 december al het Fries kampioenschap. Daarna werd het kwakkelen, en kon er door het ontstaan van kistwerk(in het ijs ontstane bruggen, de Friese benaming voor dit natuurverschijnsel. Het ijs kruipt tegen elkaar op of schuift over elkaar heen en er staat water op, waar weer ijs onder ligt, red.) Precies tien dagen later was het echter weer raak, op 18 december konden we weer op het ijs. Ik was weer samen met Cor en Piet en Jan Heida voegde zich nu ook bij het gezelschap. We verkenden het ijs weer, want het had wat gekwakkeld. Vervolgens konden we collega zeilers met een veilig gevoel via mobieltje en de DN site laten weten dat er weer te zeilen viel. Bij Vierhuis overigens is voldoende parkeergelegenheid. We hebben er tot en met 21 december gezeild, en konden al op 22 december het open Fries kampioenschap houden. (Zie het verslag verderop in het DN journaal.) Welhaast ideale weersomstandigheden met 3 tot 4 Beaufort en een zonnetje. Sneeuw hadden we niet in Friesland. Gelukkig maar, overal elders in Nederland was de sneeuw spelbreker. Na het FK was het weer kwakkelen geblazen. Rond de kerstdagen hebben Piet en Jan Heida nog kans gezien op de Fluessen te zeilen. Ze mochten weg van het thuisfront, als ze maar beloofden ‘s avonds achter de Kerst kalkoen te zitten. Daarvoor hadden ze eerder al afspraken gemaakt met moeders. Jan Heida, woonachtig in Heeg, tipte ons over de omstandigheden daar.

Een crash was dan ook onvermijdelijk. Op 27 december hebben we ook nog gezeild met Piet en Cor. Piet zeilde, naar even later duidelijk werd, in een kistwerk van een meter of drie, gecamoufleerd door water. Nog geen ramp, maar het kistwerk werd aan een kant begrensd door een brugpijler, die helaas niet voor Piet opzij ging. Een crash was dan ook onvermijdelijk. Een en ander gebeurde al meteen vroeg in de morgen.

DNjournaal2011

it giet oan yn fryslân We hadden de situatie op het meer nog niet helemaal in kaart kunnen brengen Piet was een ietsje ongeduldig en ging maar vast. Waarmee ik niet zeg dat we onverantwoordelijk bezig waren, maar Piet kon het gewoon niet meer ophouden. Piet ging dus alvast maar even een rakje. Even daarna zeilde ik ook weg maar zag Piet al nergens meer. Ik begreep pas waarom, toen ik hem kort daarna toch in het vizier kreeg. Lopend, wel te verstaan, want zeilen ging niet meer. Ja hoor, daar kwam hij, een zwaar gehavende boot achter zich aan zeulend. De neus was volledig weggeslagen. Van de boot dan, voor alle duidelijkheid. Piet had even niet goed gekeken. Voor Piet was de dag ten einde, gelukkig hield hij er verder weinig aan over. Hij ging naar huis om zijn reservemateriaal voor de volgende dag te verzamelen en wij zetten het kistwerk af voor de veiligheid. Op 28 december zeilden we, de schrik van een dag eerder te boven, weer op het Tjeukemeer. Dit keer was het erg druk, met veel boten. Goede omstandigheden, wederom tussen 3 en 4 Beaufort met zeilers uit het hele land: de gebroeders Coster, Dennis, Daan Peter, Ruud Smit, Lex, Margreet Bosker en nog veel meer. 29 december was bijzonder want op die dag konden we de van Wettum cup verzeilen. Meer hierover in het verslag elders in dit blad. Een windstille dag verhinderde dat we op 30 december het ijs op konden om te zeilen. Vaak blijven we tot een uur of één plakken, want dan wil de wind nog wel eens een uurtje opsteken, zo niet deze dag en onbevredigd naar huis. Het Oudejaar werd op 31 december uitgezwaaid door Piet en een paar collega zeilers. 2-3 Beaufort, drank en oliebollen deden we thuis.

Kistwerking en scheuren. Na alle feestelijkheden rond de jaarwisseling begroetten we de ijsvloer weer op 2 januari van het nieuwe jaar 2011. We vierden het nieuwe jaar op het ijs met Piet, Cor, en Jan. Peter van Rooij was ook afgereisd uit Huizen en voegde zich bij ons. Een mooie dag en met inmiddels een patent op 3-4 Beaufort. Peter stelde nog voor de trim aan mijn boot te verbeteren, volgens hem boog mijn mast niet voldoende door. Zo gezegd zo gedaan. Maar helpen deed het niet waardoor ik nu vermoed dat Peter gewoon te bang is dat ik hem op de hielen ga zeilen…. Op 3 januari mochten we meer Randstedelijke ijs nomaden begroeten. Ruud Smit en Margreet Bosker betraden nu het Friese ijs. We zeilden samen met Piet en Cor. Mooie dag wind met, het wordt saai… 3-4 Beaufort.(Margreet Bosker, heb je mooie foto’s van deze dag?) Het Nederlands kampioenschap 2011, gepland

op 4 januari, zou de bekroning moeten worden van een heel aardig zeil seizoen. Helaas moesten Hennie van den Brink en ik na keuring van de ijsplaat constateren dat wedstrijdzeilen onverantwoord was. Kistwerk en scheuren dwars door de wedstrijdbaan verhinderden het verzeilen van het NK 2011…. Verder op het meer was er ook geen plek, vanwege de aanwezigheid van eilandjes. Om de teleurstelling compleet te maken werd het op 5 januari onstuimig, gevolgd door regen en dooi op 6 januari. Echt teleurstellend, maar toch heb ik dit seizoen als prachtig ervaren.

Daarna volgde nog het aflakken. Ik ga me nu voorbereiden op de komende winter en eerst van de zomer genieten. Lekker zwemmen in de vrije natuur, in de recreatieplas in de buurt. Van de komende winter verwacht ik dat hij weer vroeg begint! Maar deze winter, die was prachtig en nu voorbij. Na afronding van het seizoen ben ik trouwens begonnen met de voorbereiding op het bouwen van een nieuwe boot. Op 3 juni had ik alles op een rij en kon ik beginnen. Op 14 juni was de boot af. Je zult misschien denken dat het een aangenomen klus was, maar als ik ergens aan begin wil ik het snel afmaken en niet laten liggen tot morgen. Zo werkt het bij mij. Ik werk in een ploegendienst en daardoor ben ik tussentijds soms vrij. Daarom kon het zo snel gaan. Daarnaast doe ik alles zo vlug omdat iedereen me weet te vinden voor klusjes: Jan, kun je dit voor me doen, kun je dat voor me doen? Voor je het weet blijf ik zelf met van alles zitten. Als alles af is heb ik tijd voor mezelf. Daarna volgde nog het aflakken, ik lakte de boot vier keer met Epifanes jachtlak. De kuip heb ik op de nieuwe manier gemaakt: met ronding in de hoeken van de kuip. Ik gebruikte daar drie laags berken –vliegtuig- fineer voor. Piet Ploum was zo vriendelijk me de mal te lenen. Ik ben een enthousiaste doe- het- zelver en men zegt dat ik over twee rechterhanden beschik. Ik maak graag dingen en vind het leuk veel zelf te doen, dat was vroeger op de LTS al zo en sindsdien niet meer veranderd. Op de LTS was ik al voor mijn 16e door de leerstof heen, zo graag klus ik met de handen. Ze lieten me toen maar ijzeren beslag maken voor mijn ijszeiler. Dat jaar haalde ik ook mijn diploma. Mijn buurman, die timmerman was, ‘’leende’’ me zijn werkplaats, op voorwaarde dat ik wel naar hem moest luisteren. Zo niet, dan vloog ik eruit. Daar heb ik veel geleerd. Voor mijn nieuwe DN maakte ik een tekening van DN Nederland zelf op de nieuwe maat, samen met Piet Ploum. Ik koos doelbewust voor de nieuwe vorm vanwege de mooiere afwerking en het ontbreken van knietjes in de kuip. De boot is niet op het minimumgewicht, de zijkanten zijn van vuren, en de achterkant is ingezaagd om de ronding te krijgen. De boot is uitgekomen op 28,5 kg. Zelf weeg ik 69 kg. Ik redeneer zo dat als een boot op minimumgewicht is en de zeiler 80 kg weegt, ik nog steeds lichter ben! Doe er je voordeel mee, een fijne zomer en tot ziens op het ijs. Jan Hoekstra H274

DNjournaal2011

de H852 vs ijs Doelstellingen. In de winter van 2010/2011 had ik twee doelen voor ogen, Vader zijn voor pasgeboren zoon Ties en veel (heel veel) ijszeilen. Dat ging ik combineren met een drukke baan, het wedstrijd klaar maken van mijn ijszeiler en goede man zijn voor mijn kersverse bruid. In de afgelopen winter ben ik Nederlands kampioen geworden en dus ligt de lat hoog. Bij de Nederlandse wedstrijden wil ik op het podium, wedstrijden in het buitenland bij de eerste tien en op de Europese Kampioenschappen bij de eerste twintig.

De gebroken nachten spelen me wellicht parten. De winter valt vroeg in dit jaar dus in de kerstvakantie kan er al volop gevaren worden. Er wordt met een groep enthousiastelingen getraind op het Tjeukemeer. De Friezen laten er geen gras over groeien en roepen al snel de eerste wedstrijd uit. Het Fries Kampioenschap wordt gevaren op 23-12. Zonder al te veel aanpassingen aan mijn trimsettings vaar ik redelijk soepel in de top van het veld. Er wordt hard gevaren. De onderlinge afstanden zijn klein. De eerste drie potten vaar ik goed maar na race drie merk ik dat de scherpte er een beetje vanaf is. De gebroken nachten spelen me wellicht parten. Ik heb wat kleine bramen aan mijn schaatsen dus moet ik tussendoor nog even slijpen. Na vijf wedstrijden wordt het evenement afgerond en mag ik de hoogste trede betreden en een fles Berenburg in ontvangst nemen. Het ijs bleef en dus een week later werd de Van Wettum Cup gevaren. Een groepje Duitse ijszeilers geven de wedstrijd een

dn hulls

Gustavsvagen 25

masts

S 633 46 Eskilstuna Sweden

runners

T +46 16 14 83 98

equipment

ake.luks@bredband.net

DNjournaal2011

internationaal tintje. Een goed moment om even te kijken waar je ‘internationaal’ staat. Maar de eerste race is direct een tegenvaller. Ik heb de verkeerde keuze schaatsen gemaakt. Ik koos voor 90° terwijl de 100° beter was geweest. Ik wisselde direct na de race mijn schaatsen en daarna liep het een stuk beter. Ik zeilde een eerste plaats. Daarna zeilde ik nog een 4e, 2e en weer een 1e plaats. Blijkt wel weer hoe belangrijk je schaatskeuze is. Met mijn gewicht moet ik zo lang mogelijk doorzeilen met de 100° schaatsen tot ik echt ga ‘uitbreken’ bij de onderboei. Dat is pas het moment om te wisselen. Uiteindelijk behaalde ik een tweede plaats. Wel met een gelijk aantal punten met de winnaar. Toch jammer van die eerste race. De rust keert weer even terug. Ik kan volop genieten van mijn zoon, mijn schaatsen slijpen en nog even uitlijnen. Het Europees Kampioenschap komt snel dichterbij.

Het ijs is te mooi voor mij! Hennie, Peter en ik laden de camper vol eten, zeilen, boten en schaatsen en rijden richting Estland. De ijzige koude tegemoet. Totaal andere condities dan we (ik tenminste) ooit hebben gezien in Europa. Mooi glad en hard ijs. Het vriest letterlijk dat het kraakt met temperaturen van 25° C onder nul. Super om te zien maar ik kan er helemaal niet mee uit de voeten. Ik word er zelfs finaal vanaf gezeild! Dideric heeft het beter voor elkaar met deze condities ! Ik heb de trainingsdagen voorafgaand aan het evenement hard nodig om aan mijn snelheid te werken. Ik test alle schaatsen en zeilen, in alle mogelijke combinaties maar merk geen enkel verschil in snelheid. Frustrerend! Ik ga de eerste wedstrijddag het ijs op met een beklemmend gevoel dat ik niet in staat ga zijn om in de top mee te zeilen. Ik vaar in de Gold Fleet maar heb helemaal niet het gevoel dat ik daar thuis hoor. Mijn eerste serie is : 40, 50, 48, 47, 39, 48 en 49. Ik word zelfs een keer op een ronde achterstand gezet. Praten dus met Hennie en toch maar weer proberen. Van mijn mooie doelstellingen internationaal komt niet heel veel terecht. Het ijs is te mooi voor mij ! Gelukkig wordt het een beetje warmer als de Euro Cup start en begint het zoute ijs een klein beetje zachter te worden. Ik kom direct beter in vorm. Ik moet er hard voor werken maar slaag er toch in om Dideric voorbij te varen. De eerste mooie races worden gevaren, een 32e en 33e plaats. Ondertussen voel je het ijs smelten. Er ontstaan grote scheuren en je ziet de toplaag steeds zachter worden. Het ijs wordt ‘zwaarder’ en dus goed voor mij! Dan trekt ook de wind nog aan en ineens vaar ik in de top 10. Het kan dus toch. Het ijsgevoel is weer helemaal terug en ik begin ook langzaam weer te genieten van de sport.

de H852 vs ijs De frustraties verdwijnen naar de achtergrond als ik tussen de ‘grote jongens’ rondvaar. Hier had ik de hele week op gewacht. In de kop van het veld is het zoveel gemakkelijker varen. Je hebt ruimte om je heen en vaart je eigen race zonder vuile wind. Het is weer rustig in mijn hoofd en ik merk dat ik tactisch steeds sterker ga varen. Dit bewijst ook meteen dat mijn trimsettings goed zijn en ik mijn huiswerk goed heb gedaan voor ‘normaal’ ijs.

De evaluatie heeft 2400 km geduurd. Hoewel mijn prestaties aanzienlijk verbeterd zijn is het voor mij nog niet goed genoeg. De laatste race wil ik nog even alles uit de kast halen. Ik verstel mijn voorstag 5 mm en krijg zo extra druk in mijn zeil die ik met hard werken kan opvangen. Ik ben goed weg bij de start en kan zo in de top 20 meedraaien. Door een tactische move in het laatste rak vaar ik als 17e over de finish. De evaluatie heeft 2400 km geduurd. Dat is het voordeel als je met een groepje reist. Er is veel tijd om alles nog eens goed door te nemen. Gevolg is wel dat ik inmiddels mijn boot en een paar schaatsen heb aangepast. De volgende keer op hard ijs wil ik toch weer een andere trimsetting proberen en ik hoop dan wel in de top mee te kunnen. In het afgelopen seizoen heb ik veel goede zeilers gezien die voortdurend bezig zijn met hun materiaal en zichzelf. Door voortdurend scherp te zijn leg je de competitie helemaal open. Dan is alles mogelijk. Ondanks de mindere prestaties in Estland ben ik toch tevreden met seizoen 2010/2011. Ik heb veel geleerd en tijd kunnen investeren om veranderingen aan mijn boot te maken. Of het succesvol gaat zijn moet komende winter gaan blijken. Dennis de Ruiter H852

DNjournaal2011

het grote “ake” interview De redactie van het DN journaal is trots een interview met Ake Luks te presenteren. Ake Luks behoort sinds jaar en dag tot de absolute top van de internationale ijszeilwereld. Daarnaast bouwt hij professioneel state of the art DN’s en is leverancier van ijszeilmateriaal. Onze correspondent ter plaatse Jelle Herrema wist Ake uit zijn hol te lokken en vertaalde zijn verhaal voor ons.

Tenslotte moest ik het ijszeilen nog leren: in het begin kon ik bijvoorbeeld helemaal niet afkruisen. J. Wanneer ben je de eerste bootjes gaan bouwen voor anderen? A. Ik werkte in die tijd nog als metaalbewerker, een volledige baan, dus zó veel tijd had ik niet. Vrienden vonden mijn bootje erg mooi (en dat was het ook, ha, ha, ha) en ze waren vooral kwalitatief goed. Nou, dat wilden ze ook wel en zo begon ik voor vrienden te bouwen. Uiteraard nog alleen van hout. J. Heb je vanaf het begin meegedaan in het wedstrijdcircuit? A. In ’78 heb ik voor het eerst aan wedstrijden meegedaan. J. Hoe kwamen de technische verbeteringen en veranderingen tot stand? Ontstonden ze in Zweden, kwamen ze vanuit het buitenland, hoe ging dat? A. Gaandeweg ben ik veranderingen gaan aanbrengen in de lopers (er ontstonden slotrunners) en verbeterde de plank. Bij wedstrijden praatte je met iedereen, je keek eens bij anderen en je wisselde informatie uit. In die tijd belde je (ook internationaal) ook wat af, er was natuurlijk nog geen internet. Zo kocht ik op een WK een Boston-zeiltje dat op een bepaalde manier gesneden was en daar nam je dan weer dingen van over bij het (laten) maken van volgende zeiltjes... Ook kocht ik een keer een zeiltje van Martin Rossell. Daar zaten twee sets latten bij, zacht en medium. Daarmee ging ik naar een wedstrijd. Omdat ik die kwetsbare houten latten niet in m’n bootje wilde hebben (ik zag mezelf er al op gaan zitten en ze breken) had ik beide sets maar in m’n zeil gestoken. Vervolgens heb ik die wedstrijd gezeild, op m’n sloffen gewonnen (waar waren de anderen?) en uiteindelijk zag ik dat ik vergeten was één set zeillatten eruit te halen.. Dus met kennelijk het vlakste zeiltje won ik de wedstrijd. Winnen was een ding en erg leuk, maar vooral had ik geleerd dat je –op snelheid- moest proberen je zeiltje zo vlak mogelijk te trekken.

J. Hoe oud ben je? A. Ik ben van 1949 en nu (nog) 61. Mijn ouders zijn in ’45 naar Zweden gevlucht en ik ben in Torshälla (Zweden) geboren en daar ook opgegroeid. J. Wanneer en hoe ben je in de (ijs-)zeilsport terecht gekomen? A. IJs en sneeuw hebben me altijd gefascineerd. Ik speelde in de winter altijd buiten en was veel op het ijs te vinden. Ik kreeg al heel jong schaatsen van m’n moeder en ook altijd weer nieuwe als ze stuk gingen. Toen ik ergens in de twintig was las ik een artikeltje in een blad over DN zeilen. Daar stonden wat tekeningetjes bij en heb ik er zo goed en zo kwaad als het ging, een bootje naar gebouwd. Aan echte tekeningen heb ik toen nog niet kunnen komen. Uit een stuk doek maakte ik zelf een zeil en bij Sundbyholm ben ik daarmee gaan zeilen. In ’74 of ’75 ben ik in contact gekomen met een paar DN-zeilers in Västerås, aan de andere kant van het meer. Daar ben ik toen naar toe gegaan en nam de maat van hun boten. Toen bleek dat mijn eigenbouw bootje helemaal niet zoveel afweek van de originele maten! Via hen ben ik aan tekeningen gekomen en heb voor mezelf een DN gebouwd, geheel volgens de voorschriften dus. Daarna heb ik steeds veel contact met ze gehouden.

DNjournaal2011

J. Zijn de huidige, misschien verouderde regels een belemmering, kan het met andere materialen veel harder, of is het concept niet meer van deze tijd? A. De regels zijn wel erg ingewikkeld en de tekeningen zijn moeilijk te lezen. Maar ik heb die nu allemaal wel onder de knie, voor mij zijn er geen belemmeringen meer. En ja, je kunt allerlei nieuwe materialen gebruiken, dat laten de regels ook toe. De mogelijkheden zijn daardoor veel groter geworden. De moderne boten zijn ook veel sterker (en stijver) dan de traditionele houten; die waren bij een aanvaring meteen total loss! De modernere blijven beter heel, zijn vaak maar gedeeltelijk beschadigd en makkelijk te herstellen. Maar terugkomend op het oorspronkelijke ontwerp, het is toch eigenlijk een heel mooi ontwerp. Een DN ziet er goed uit en ook esthetisch verantwoord! En vergeet niet! de DN is toch echt wel een ontzettend snelle boot!

het grote “ake” interview Vergeet niet dat de Polen ook in het verleden altijd heel sterk zijn geweest in ijszeilen.

J. Wat moet er in de huidige DN cq de regels absoluut veranderen volgens jou? A. Nou, niet veel. Wat mij betreft moeten ze de boel niet opengooien en maar van alles toestaan. Ik denk dat de DN-klasse dan kapot gaat. Nee, laten we het maar houden en doen zoals het nu gaat.

J. Hoe lang ga jij nog door? A. Zolang ik kan aanduwen en in de boot kan springen. J. Waar zeil je het liefst? A. Op de Blacken (deel van het Mälaren, JH). In ieder geval op zoet water. IJs op brak en zoutwater is altijd zacht en fondant-achtig. Maar ik zeil er ook wel op omdat ik het wedstrijdcircuit volg. En dat doe ik weer om op de hoogte te blijven van nieuwe ontwikkelingen, wat actueel is en wat de mensen bezighoudt....

J. Wat vind je van de stelling: ”die het meeste geld heeft kan het beste bootje kopen, en wint dus...” A. Dat klopt niet! Je moet toch nog altijd de wedstrijd zeilen. En dat is best lastig. Het is wel zo dat de zeiler van nu vaak niet de technische achtergrond heeft om zelf een bootje te bouwen. Bovendien wil men tegenwoordig zeilen en niet bouwen. Dat is heel anders dan vroeger, maar je kunt nog steeds geen DN halen in een sportzaak. Dat maakt het allemaal wel anders. IJszeilen hoeft overigens, zoals je vaak hoort, geen dure sport te zijn. Ja, het reizen is duur, naar ijs of naar wedstrijden. Maar als je eenmaal een bootje hebt wil je misschien wel eens een ander zeiltje of een paar schaatsen, maar daar blijft het dan bij. Dus de kosten kunnen best beperkt blijven.

J. Heb je nog hobbies? A. Ja, ik windsurf de rest van het jaar. Zo gauw het ijs weg is in het voorjaar spring ik op de plank en in het najaar ga ik lang door, tot het echt te koud wordt. J. Welk advies of goede raad heb je voor de lezers van DN-Journaal..., doen ze iets fout (bijvoorbeeld in de trim) of is er iets dat ze kunnen verbeteren? A. Ik denk dat ze té graag, té veel willen hebben. Goed ijszeilen en in de top meedraaien betekent geduld hebben en vooral veel, heel veel oefenen. Ervaring opdoen, want géén dag is hetzelfde. Er verandert altijd iets in de wind, het ijs.... En daar moet je op inspelen met een slappere mast, minder scherpe schaatsen, een boller zeil. Alleen door voortdurend bezig te zijn, het te voelen en te trainen krijg je in je vingers wat je bij welke omstandigheden moet veranderen aan trim of materiaal. En dat moet echt een routine worden, automatisch inschatten met welk concept je moet zeilen. En dat bereik je maar op één manier: doen, doen, doen! J. Tenslotte: Heb je nog tips of weet je iets dat de veiligheid kan vergroten. Een airbag bijvoorbeeld? A. Nee, nee, niet in het materiaal..., meer veiligheid moet je bij jezelf zoeken: afstand houden van elkaar en vooral kijken, kijken en nog eens kijken. Ook door de vensters in het zeil, die zitten er niet voor niets. Vóór je, naast je, achter je en weer vóór je. Steeds en voortdurend omdat ene moment van onoplettendheid uit te sluiten.

J. De zeilers verouderen: hoe zou je verjonging kunnen bereiken? A. Er is natuurlijk wel het één en ander veranderd in de loop der tijden. Een vader met een paar kinderen, die heeft tegenwoordig natuurlijk bijna geen tijd meer. Ja, als ze wat ouder zijn, een jaar of 40, de kinderen wat groter zijn en ze weer meer tijd voor zichzelf krijgen. Ik weet niet hoe je meer jongeren aan het ijszeilen krijgt, die woekeren ook al met hun vrije tijd. J. Wie is de beste DN-zeiler, na jou? A. Ha, ha, ha, als je de Zweden bedoeld, Karlsson, Lindgren en Lönegren, en internationaal Jablonski en Zeiger. Ikzelf word oud en tel echt niet meer mee. J. Waarom gaan de Polen over de hele breedte zo hard? A. Ze hebben prima spullen en er is een nieuwe groep jonge jongens met de goeie instelling. Je moet, als je het goed wil doen, 12 maanden per jaar bezig zijn met de sport. En dat is dat nieuwe groepje.

J. Heb je nog een laatste opmerking? A. Ja: we krijgen komende winter fantastisch ijs, het wordt een topseizoen. Het WK komt misschien wel naar Zweden, de Duitsers moeten organiseren en hebben daar al op gezinspeeld. Ja hoor, ik weet het zeker, komende winter wordt toppie, ik sta al te trappelen.. J. Geloof je dat echt? A. Ja, ja, elk jaar..., ha, ha, ha..! Jelle Herrema Eskilstuna, 26 juli 2011

DNjournaal2011

ijszeilen met ruud H460 & margreet H860 Piet P en Jan H, struinen alle meren af voor het O.F.K. Even een “klein” verslagje van onze reizen in 2011, één ding weet Ruud wel, nooit meer naar WK Amerika. Maar laat ik bij het begin beginnen. Uiteraard de vergadering van het Wakkie. Het bestuur is overgegaan in andere handen “Sil en Sandre” bedankt voor alle jaren. Het vervolg was de jaarvergadering, prachtig aangeklede zaal met grote banners vervaardigd door Dideric, ijszeilers staarden je van hun hoge en indrukwekkende posten aan. De stemming en het eten was prima, zelfs voor een glutenvrij persoon. Diverse mensen kregen een groot compliment met aandenken o.a. het hele redactieteam van het DN journaal. Ben benieuwd hoe het dit jaar gaat. We hadden nog redelijk wat reparatie- lak- en slijpwerk toen de vorst inviel. Een gewone slijpmachine werd omgebouwd tot een super machine die in een recordtijd alle slijpproblemen weet op te lossen, wat een vooruitgang nu nog een oplossing voor het sneller uitlijnen! Ondertussen werd het pak sneeuw al dikker en dikker, het vriest dat het kraakt. Mijn bus, zonder winterbanden kan de oprit naar de weg niet meer nemen en staat werkloos toe te zien terwijl de vorst flink doorzet. De Duitsers worden al zenuwachtig, misschien eindelijk weer eens een Duits Kampioenschap. Friesland, met grote promotors Piet P en Jan H, struinen alle meren af voor het O.F.K. Lex heeft een nieuwe supersnelle boot, de Gouwzee wordt iedere dag gecontroleerd en het internet staat bol van meldingen waar je eventueel kan zeilen, heerlijk dat dat weer mogelijk is. Opnoemen en babbelen waar gezeild kan worden, daar is die pagina ook voor. Ieder jaar doen we het weer en zijn we veel te laat klaar want ze zeilen al vanaf 11 december op de Gouwzee. Dus zonder enige training tussen de files door naar het O.F.K 2010. Zonder buitenlanders, wat wel wat irritatie veroorzaakte, wat ik mij kan voorstellen. Wij gaan ook overal naartoe en worden altijd gastvrij ontvangen. Het tempo ligt zoals gebruikelijk hoog bij onze formidabele wedstrijdleiding. 5 wedstrijden in een recordtijd met wisselende resultaten. De uitslagen waren verrassend, ik stond er niet op, was ook niet erg , heb toch niet gewonnen, (werd later wel recht gezet). Na een paar dagen volgde de van Wettum cup, met jawel 8 Duitsers, leuk dat ze er waren. Piet en Jan zetten hun zoektocht naar het ideale NK ijs voort met als beloning een duik in een wak. Piet geblesseerd en de boot Total los. Hoogtepunt van deze Friese wedstrijden vond ik toch het volledig ingerichte viskistje (ontwerp Ruud) van Egbert. Alles heeft zijn vaste plekje: lepeltjes, bordjes, broodjes, ohja ook nog wat gereedschap, maar als topper de gekleurde bekertjes aangepast aan de kleuren van de heren Leo geel, Egbert blauw en Martin groen, (of andersom).

Het meer lag gehuld in een dikke deken van mist. Tja voor Nederland was het echter afgelopen want grote scheuren vernielden de ijsvloer maar Duitsland plande zijn lang verwachte en zeer gewenste Duitse Kampioenschap in Muritz, maar ijszeilen en Muritz gaat niet echt samen, de vorige keer was het een ramp en dit jaar….? Duits Kampioenschap Aan het prachtige appartement met open haard met uitzicht op het meer en in de schaduw van een mooi kasteel, waar het voortreffelijke eten werd geserveerd kon het niet liggen, maar ook dit keer was het ijszeilen een flop op de Muritzsee. Onze trailer stond al op een ideaal plekje geparkeerd bij de takel Platz toen op verzoek van Peter v. R. ze een stukje naar achter werd geduwd, “we duwen je wel weer eruit als we weggaan” was de belofte. Tja .. Het meer lag gehuld in een dikke deken van mist, met een temperatuur van 5 graden boven nul en de wind uit de verkeerde richting, dat werd dus wachten en wachten. De wedstrijdleiding op zoek naar goed betrouwbaar ijs verdwaalde in de mist. Het was best wel gezellig met 50 Duitsers en 7 Nederlanders. In de middag nam de spanning toe. De Forstmann heren stonden op hun strepen en het weer klaarde op. Bijna iedereen wilde na al dat wachten wel zeilen ondanks dat de boten door 10 cm water het meer op geduwd moesten worden en sommige totaal gekraakt terug kwamen omdat er levensgevaarlijke scheuren onder de sneeuwlaag waren ontstaan. Bij het teruggaan naar de haven stroomde het water over de loperplank en je schoenen. Einde oefening en onder het genot van een lekker drankje werd het laatste hout opgestookt en het diner in een prachtige ambiance verorberd. Toen we de volgende ochtend, nog steeds vol van het heerlijke buffet, klaar waren met aftuigen en opruimen, waren er gelukkig nog enkele Duitse ijszeilers aanwezig om onze trailer uit de bagger te duwen.

DNjournaal2011

ijszeilen met ruud H460 & margreet H860 Nooit meer Amerika! Wij oudjes besloten aangestoken door de verhalen over black ice, heerlijke wind, fantastische mensen en een prima organisatie naar Amerika te gaan. De boten konden we huren en moesten dus alleen onszelf inpakken en meenemen. Dat hebben we geweten. Maar laat ik bij het begin beginnen: Een druk contact met Dideric en Martin v. W. werd onderhouden, Maria, de vrouw van Martin, had al de reistoestanden en autohuur tot in de puntjes verzorgd, Dideric via Ron Sherry de boten. En wij… wij hebben nieuw thermopane ondergoed gekocht want het was er wel 20 graden onder nul zeiden ze. De nieuwe enorme koffer ingepakt, maar stom genoeg mijn laptop en de telelens thuis gelaten. We wisten nl. tot op het moment van vertrek niet echt waar we moesten zeilen en dan is het checken op het internet wel zo makkelijk. En de lens… nooit meer doen! In Chicago stond het ontvangst comité in de vorm van Garrith K11, de Zweden en de 4wieldrive ons op te wachten. Martin reed en slaagde voor het examen: “Ruud rondrijden”. We gokten erop dat het in Green Bay was en hadden goed gegokt. In een hotel in Marinette, voorbij Green Bay. Het landschap was niet echt spectaculair wel het uitvallen van de telefoon, onze sms verslaafde Martin werd al zenuwachtiger en vertoonde al snel alle verslavingsverschijnselen, er zat niet anders op dan een traffic telefoon te kopen om de opkomende symptomen te onderdrukken, welke echter alle diensten weigerde maar dankzij mijn iPhone was er toch contact met de buitenwereld (Maria en Margootje). Terug naar het verhaal, de volgende dag: Op jacht naar het wedstrijdveld. Het landschap was veranderd van stedelijk naar een ruige bebossing rond een prachtig met blauw ijs bedekt meer, overal waren sporen van dieren zichtbaar, dit betoverende plaatje moest de ideale plek voor de WK zijn. Enkele ijszeilers markeerden reeds de horizon. Wel een klein beetje ruw ijs, maar dat zijn wij Europeanen wel gewend. Je kon zo met je auto het ijs op, wat Martin absoluut niet wou en net had verkondigd uit te stappen, maar de jongeman zat achter het stuur en moest dus wel. Ondertussen was het hotel aardig vol gelopen en kwamen we in contact met leuke Amerikanen, zoals de gebroeders Gougeon welke steeds weer over Wim van den Akker en Jan van Eindhoven begonnen, John Harper, welke tijdens de gesprekken steeds bleef sms’en, typisch Amerikaans. De sneeuw viel ondertussen met bakken uit de hemel en na een moeizame beslissing van het comité konden we net als moeder kloek met kuikens de terugweg aanvaarden naar Peru, het volgende meer en het volgende hotel voor de WK. Een smal meer met dikke vastgekoekte sneeuwlagen met prima optuigplek, waar je zo met je boot het ijs kon. Moet hij er wel eerst zijn. Sommige vroegen of de Nederlanders (o.a. Dideric) weer in slaap waren gevallen en opnieuw de boottrailer van Ron Sherry hadden geramd maar gelukkig dat was niet zo, want de langverwachte colonne was in aantocht, met aan boord de mooiste en snelste boot van het meer, de C49. Ron’s boot was een plaatje. Martins boot had zelfs zijn eigen zeilnummer en Ruud tja, dat is een ander verhaal want die van Ruud was er nog steeds niet en de tijd begon te dringen. Twee aardige Amerikanen met de “wedstrijdboot” kwamen net op tijd. Alles wat er mis aan kon zijn was ook zo, de kapstok was scheef (trekt tijdens het zeilen wel rechts was het commentaar), de verstaging veel te kort, d-sluitingen hielpen, geen voetensteun, zodat je languit in de veel te lange kuip van de boot kwam te liggen en alleen met behulp van je armen, weer om hoog kon komen, het uitzicht was daardoor belabberd, de 2 meegeleverde zeilen waren twee precies dezelfde super vlakke F-speed zeilen en dat op een bijna windstille eerste dag met enorme harde sneeuwduinen. Gelukkig was er een oudere man bij die nog een totaal uitgezeild Full Power van 1995 bij zich had wat met zachte wind best goed is. De schaatsen, houten slotrunners zonder carbon en totaal niet uitgelijnd, dan nog de schoot, deze was niet verjongd, rafelig en bleef bij het zeilen in de blokken hangen, oh ja, ook het aanwezige gereedschap wat bij de huur inzat en in mijn en Martins geval prima verzorgd was, was niet aanwezig, de helmstok blokkade werkte ook al niet met andere woorden: dit was dus echt een boot in topvorm en dat voor onze techneut Ruud. Wel was er een prima mast en gelukkig een stevige houten loperplank. Maar goed hij moest het er mee doen en kwam net op tijd bij de start. Maar dat nam de wedstrijdleiding niet, een zeil met een nummer, de boot een ander nummer en in de inschrijving nog ook nog eens een ander nummer, weer was het de oude Amerikaan die resoluut de 1 uit het zeil trok en de boot met wit tape veranderde in de US 313. Eindelijk kon er worden gezeild.

En ik, ik bereikte als één van de eersten de boven boei. Nu de wedstrijd, tjonge jonge wat was dat zwaar, weinig wind, veel bevroren sneeuw, maar het was net zoals Ron zei, hij scheert door de duinen.

DNjournaal2011

ijszeilen met ruud H460 & margreet H860 Dideric miste net de kwalificatie, Ruud met het uitgelubberde zeil mocht door en Martin stoof naar de A. En ik, ik bereikte als één van de eersten de boven boei en maakte mijn steeds weerkerende fout, te veel voor de wind. Stom hoor, misschien leer ik het nog wel eens. De wind werd al minder de A werd gestopt, op naar de volgende dag. We hadden dankzij Dideric en Jorg een prima kamer en suite, met heerlijk bed en heerlijke luie bank, die later goed van pas bleek te komen. Martins telefoon deed het gelukkig weer omdat we verplaatst waren. De jongeman werd er aanzienlijk rustiger onder. Dideric baalde als een stekker en liep met een kater door het hotel, Ruud met te weinig conditie was totaal gebroken door het duwen en opdrukken van zijn lichaam om door het raampje te kijken. (Zo zeilen wij altijd was het commentaar op het ontbreken van de voetsteunen). En ik, ik heb een prachtige dag gehad in een heerlijke boot gezeild, met als aandenken stijve spieren van het duwen. Dag twee van de wedstrijd windkracht 5 met fikse stoten. Weer was het de oudere man die met voetensteunen kwam en ze resoluut in de boot van Ruud schroefde. Het waaide zo erg dat Jorg naar me toe kwam en adviseerde niet te gaan zeilen. Je rammelt uit elkaar zei hij doelend op mijn heupen, Martin stopte de eerste wedstrijd, links en rechts vielen boten om, masten braken, veel maakten pirouetten, Dideric zeilde als een trein. Ruud deed het prima met een veel te bol tuig, kon ook niet wisselen, had dan weer een ander nummer. Toen de wind afzakte naar 4 ben ik wel gestart, wat een belevenis was. Net de hobbelende geit op de kermis. Martin, Ruud en Dideric zeilden goed. De wind bleef bij 4 met stoten. Tot er een crash was bij de onderboei.

Met een kater belandden we in de lobby. Al duwend naar de startlijn zie ik mijn maatje keurig de onderboei ronden, naast hem Sam, een jonge jongen van 15, daarachter een derde zeiler. Deze verliest de controle, ramt Sam, Sam slaat rond, ramt Ruud gelukkig in die dikke loperplank en vliegt tussen Ruud en Ruuds giek door met een klap op het ijs . Ruud belandt met een smak voor de schaatsen van Sams boot en nummer drie,…. Nummer drie zeilt door. Sam is even bij kennis en zegt “Oh sorry sir” en raakt weer buiten bewustzijn. Totale chaos dus. Na de crash de zwarte vlag gehesen, alle brokstukken afgevoerd en wedstrijd gestaakt. Het liep gelukkig goed af, Sam hield er wat kneuzingen aan over en Ruud: dizzy, bont en blauw, plus een zeer been. De wedstrijd wordt later opnieuw gestart zonder Ruud, geen boot en niet in staat om meteen weer te zeilen. De vriendelijke eigenaar van de boot snelt meteen naar Ruud , vraagt niet hoe het met hem gaat maar sommeert hem ogenblikkelijk zijn verzekering te bellen. Eerst maar het protest afwachten dachten wij. Het protest moest binnen twee uur ingediend. Dat was heel krap, we zaten nl. 45 km van het hotel en was een lachertje. Sam’s protest tegen Pattrick Hunter USA 5290, werd gehonoreerd Deze meneer Hunter, die nergens wat van wist moest eerst uit zijn hotel, met schaatsen inclusief grote kras en al, worden gevist. Dankzij de foto’s van Lymm, een fotografe, zie je duidelijk dat Mr. Hunter Sam van achter raakt, plus alle gevolgen van dien. Op die schitterende opnamen zie je Ruud, Sam en brokstukken vliegen, boten rond tollen en Mr. Hunter even achterom kijken om daarna rustig door te zeilen. Mr. J. Harper, welke mij met zijn houding, aan de alles beter wetende tandarts met tandpasta glimlach doet denken gooit met een brede grijns het protestformulier naar Ruud, met de mededeling: protest afgewezen, het is niet goed ingevuld. Nee, nee Ruud had absoluut geen schuld. Mr. Hunter wordt gediskwalificeerd voor deze wedstrijd en misschien wil hij de schade aan de boot ook nog wel betalen, maar… het protest is afgewezen. Ondanks dat Ruud en Martin Mr. K. Smidt, de wedstrijdleider om hulp hebben gevraagd bij het invullen van het formulier. Antwoord hierop was: Mr. K. Smith hoeft alleen maar te kijken of de datum en handtekening er op staat. Dat is de Amerikaanse hulp die je vraagt en hebt gekregen, geweldig. Met een kater belandden we in de lobby waar Ruud werd opgevangen door

DNjournaal2011

ijszeilen met ruud H460 & margreet H860 Martin en Sam. Mr. Harper, met glimlach, kwam ook nog even en vertelde nogmaals duidelijk dat dit de regels zijn en regels zijn regels, daar moet aangehouden worden, einde discussie. Daar sta je dan….totaal verbijsterd, gedesillusioneerd, nodig aan sterke koffie toe, wat in dit hotel overigens wel goed is, in het vorige was het net slootwater, even dit er tussen door. Op de bank zitten twee mannen, één met lang haar en baard, Sir mag ik U iets vragen, begint hij. Natuurlijk zegt Ruud. Huurt U die boot en voor hoeveel? ja zegt Ruud voor zoveel. En als U schade krijgt aan die boot wat gebeurt er dan? Ruud legt uit wat de overeenkomst is, dat we een wedstrijdboot met twee verschillende zeilen en twee stel schaatsen etc. huren voor behoorlijk wat geld, dat de gezeilde schade voor ons is nu het protest is afgewezen mits Mr Hunter toch besluit het te betalen. Ze vragen nog even door en opeens zegt Ben, professor in de fysica: ik schaam mij er voor dat ik in deze situatie Amerikaan ben en als U weer eens naar Amerika komt laat het mij weten. Ik zal zorgen dat U een wedstrijdboot krijgt met alles wat er bij hoort..

Sneeuw storm waarschuwingen. De wedstrijd wordt gestaakt. Het WK is in anderhalve dag verzeild. Ron is Kampioen zonder beker, deze zijn ze vergeten in het andere hotel, Dideric heeft het prima gedaan en mag ook zijn prijs in ontvangst nemen. Er wordt naar een nieuwe plek gezocht voor de North American cup, voor de storm uit, windkracht 10 met zware windstoten, sneeuw en ijsregen. Bijna iedereen vertrekt weer naar Green Bay, daar zou de storm niet langs komen. Een enkeling onder anderen Ron en Dideric gaan richting Detroit en belanden er midden in. En wij? Wij blijven achter met Ben en vriend als enigen in het hotel, alles in de omgeving is gesloten, de snelweg is afgezet, 1 restaurant is open gebleven, temperatuur -20 tot -30 graden. ‘s Avonds met mijn camera naar buiten geweest, je werd gegijzeld door sneeuw, ijs en wind. Vogels zochten dekking tegen de gevel op de lichtbakken, konijnen kropen weg onder vuilcontainers en moesten zich de volgende dag weer uitgraven. We zaten in het centrum van de storm. Hebben heerlijk met ons drieën op die luie bank doorgebracht, gezwommen en de tv gevolgd met het actuele nieuws. Dat moet ik toegeven, na de storm kwamen van alle kanten sneeuwschuivers als mieren uit een mierenhoop, nee niet 1 of 2, tientallen welke achter elkaar, naast elkaar, in een record tijd de grote wegen schoon hadden. Ben en vriend vertrokken. En Wij? Wij wilden naar huis, waren het helemaal zat. Dus overboeken en cadeautjes kopen voor Maria en Margo’tje, wat nog een hele klus was, het verlanglijstje werd nl. steeds langer. Ik zal jullie die zoektocht besparen en we belandden op het vliegveld waar ik werd behandeld als een misdadiger, met mijn armen wijd omhoog werd ik overal, maar dan ook overal betast, op zoek naar chemicaliën en dynamiet en de mannen maar lachen. Maar goed, ik mocht mee naar Amsterdam waar het bij aankomst ook al stormde. Ruud wil nooit meer naar Amerika, zie dat maar eens te veranderen.

EK 2011: Op en naast het eiland Saaremaa in Estland. Ieder jaar weer dezelfde vraag: Waar gaan we heen? Dit jaar was het wel een totaal nieuwe belevenis, gestart op woensdag op weg naar de veerboot van Travemunde Duitsland naar Ventspils in Letland. Een Mercedes ML volgeladen met Dideric en Ruud v. W., een Mitsubishi bus, met Margreet (de jonge) en Peter K. plus uiteraard de BMW van Ruud (de oude) en ik. Ik moet je zeggen zo’n lange tocht op de boot, 28 uur is een heerlijke ontspannen bezigheid, waar je absoluut niet moe van wordt. Het kampioenschap tafelvoetbal werd verspeeld. Ook het record lekker luieren en niets doen werd verbroken. Het eten was eenvoudig doch voedzaam, de hut was oud maar goedom in te vertoeven en het schip was niet echt een luxe racemonster, maar traag en gestaag ploegde zij zich, samengebonden door wel vrij veel roestige onderdelen, door het water. Het laatste deel tussen schotsen en scholletjes ijs door, welke als dansende damstenen in grote velden over het water dreven. De ondergaande zon toverde het geheel om in een sprankelende ijskristallen wereld. Het enige probleem was het late tijdstip van aankomst in Ventspils, 22.30 uur. Besloten werd om door te rijden. Het werd een tocht met hindernissen in een stikdonkere en ijskoude nacht. Een eenzame Duitser die zich bij ons aan gesloten had, verloren we al na enkele kilometers. De bus zond noodsignalen: lampjes brandden en flikkerende lichten. Gelukkig zagen we, volgens ons, een geheel verlaten benzinepomp, tot ergens in het stikdonker een vrouwenstem vertelde dat we rustig konden tanken. Aan de knipperende lichten kon echter niets worden gedaan. De temperatuur was gezakt naar –20. Opeens, een paar kilometer verder verscheen er een zwaailichtje, Politie, en ja hoor, daar op een totaal verlaten weg om 1.30 uur in de nacht werden we verblijd met een bekeuring omdat we te hard hadden gereden in de niet aanwezige bebouwde kom, deze aanduiding bestond uit een minuscuul klein wit bordje met een naam erop. Een mooie maar chagrijnige vrouw schreef hem met een welgedane glimlach uit. Dat wisten we dus ook weer: pas dus op voor de eenzame witte bordjes. Weer op weg, de temperatuur -22 graden. In het spiegeltje zien we de lichten van de bus steeds minder worden, gevolgd door een noodoproep.

DNjournaal2011

ijszeilen met ruud H460 & margreet H860 Alles tolde rond, Ruud incluis. Daar staan we dan net voorbij Riga met een onverlichte bus. Stevig ingeklemd tussen de BMW en de Mercedes wordt deze veilig bij een hotel afgeleverd en de volgende ochtend gerepareerd. Tijd 03.00 uur temp. ondertussen -25 graden, een grenscontrole is nergens meer te ontdekken. Na Parnu slaat de mist toe en wordt het steeds gladder, van zout en zand hebben ze nooit gehoord, de snelheid daalt tot 40 km p/u. De temperatuur is -28 zodat de ramen aan de binnenkant van de auto bevriezen. Eindelijk zien we de veerpont naar het eiland Saaremaa en een totaal met ijs bedekte camper met draaiende motor van Dennis, al -30 graden. We hebben ze lekker laten slapen. Op het eiland werden we begroet door een eland welke de weg over stak. Het hotel was prima met uitzicht op meer en kasteel. De takelplatz lag 8 km verder en daar moest je met auto en trailer het ijs op rijden om je boot op te tuigen, iets wat we eigenlijk nog niet eerder hadden meegemaakt. Een moeilijk begaanbaar pad over sneeuw en ijs met je bootje, leidde je uiteindelijk naar een fantastische ijsvloer waar iedereen naar hartelust kon zeilen. Margreet verzorgde een geheel gemotoriseerde terugweg. Alle ijszeilers hingen achter de bus, super. De volgende dag zeilde Ruud (S) in mijn bootje, dat heeft hij geweten, daar het niet liep zette hij onderweg de verstaging strakker en zeilde met een behoorlijke snelheid verder tot de loperplank brak, alles tolde rond, Ruud incluis, zeilen en mast etc. op de grond, zeillaten gebroken. Gelukkig liep ook dit goed af en hebben we altijd een reserveplank bij ons, maar, stom geen extra zeillatten, met dank aan Peter G, welke ze uit zijn eigen zeil haalde en aan mij gaf, geweldig zo kon ik toch nog zeilen. Het was hard werken voor de nieuwkomers Margreet en Peter K. maar ook Ruud v. W., begon het steeds beter te doen en alle drie rukten op in het klassement met een topprestatie van Peter K., een vierde plaats. Volgend jaar 1? We hebben een vrije dag dus gewapend met brood en koffie over een volledig verlaten landschap naar de westkust. De wegen waren pure ijsbanen, tegenliggers niet gezien, over de hele dag vijf auto’s plus een paar geparkeerd in een oud vissershaventje waar een man met een bijl zijn boot probeerde ijsvrij te houden. Bij de klif had je een fantastisch uitzicht over de dichtgevroren Oostzee. Een gedenksteen alias zonnewijzer was bezaaid met 1eurocent muntjes om geluk af te dwingen, hier heerste een totale eenzaamheid, een totale stilte, dat tref je nergens meer aan in Nederland. 80 procent van het eiland bestaat uit bos en moeras met hier en daar een molen zonder wieken. Een enkel geheel verlaten en vervallen dorp. Dit alles in groot contrast met de Oostkust, wat een druk bezocht vakantie gebied is. Terug naar de wedstrijden waar de Polen domineerden met als grote leider Karol Jablonski, hoe is het mogelijk dat je na 9 jaar, weer verreweg de beste bent. De andere landen hadden echt het nakijken. Wat zeilen betreft was dit wel een van de mooiste kampioenschappen die ik heb mee gemaakt. We verlaten het eiland via een 12 kilometer lange ijsroad en rijden gelijk op met de veerpont welke 100 meter verder door het open gemaakte water vaart, wat een vreemd gezicht en wat een belevenis. Hoe wij ook zeiden dat onze reisgenoten mee moesten gaan naar Tallinn, een nog echt goed bewaarde middeleeuwse stad, met tal van kleine winkeltjes en eettentjes, mocht het niet baten en zo zaten wij dus vrijdagavond met zijn tweeën Russisch te eten op de markt. Jullie hebben wat gemist, het eten was heerlijk en de muziek bijzonder. Na Helsinki, over beijzelde wegen van schiereiland naar schiereiland naar Turku om daar in te schepen op de nieuwste en grootste veerboot van de Tallinkline. Het schip had geen enkele moeite met de dikke ijslaag en stampte er dwars doorheen. Ake Luks is altijd een belevenis. Heerlijke koffie en aangename gesprekken. Laatste tussenstop is het Europese kampioenschap monotypes welke verzeild werd in het zuiden van Zweden, een grote groep Hollanders met 15m2 en oud Hollandse schuiten, liep mopperend rond omdat alles zo traag ging, 1 man was het hele organiserende wedstrijdcomité, over de moeizaam verzeilde wedstrijden was niets goeds te vertellen. Ernest en Daan waren aangevaren door 2 of 3 Esten. Ook hier de loperplank kapot en een stemming bij de heren van diep onder nul. Een protestcommissie was niet aanwezig dus werd het protest uitgesteld. Tot overmaat van ramp werden een heel aantal zeilers uit hun kamer geknikkerd en moesten hun heil in de jeugdherberg zoeken. De volgende dag zijn we in 1 keer door naar huis gereden, wat ook wel weer erg fijn is. Onderweg kwamen we een paar geheel verkleumde ooievaars tegen, geen alledaags gezicht midden in de winter in de sneeuw, arme beesten. Volgend jaar hopelijk weer zo’n mooi seizoen. Margreet Bosker H860

DNjournaal2011

stroopwafel bokaal zomer editie

Het wisselen stond in het teken van tempo.

Met het mes op het dek.

Ook dit jaar werd er weer een evenement georganiseerd en wel door Egbert de Sauvage met z’n team en ik moet zeggen het was tot in de puntjes georganiseerd. We werden ontvangen door de gastheer en zagen vele van onze ijszeilcollega’s en niet te vergeten dat dit een internationaal karakter had want zelfs een lid uit België was aanwezig. Na de ontvangst konden we gelijk aanvallen op een uitgebreide lunch waar uiteraard de kroket niet vergeten was. Na de heerlijke lunch werd ons het programma van de dag medegedeeld, die in het teken stond van gezelligheid met uiteraard een tikje wedstrijdelement. Daan Schutte, Hans Kreizel en Dree Veelenturf die het wedstrijdcomité vormden hebben ons in enkele minuten duidelijk gemaakt hoe de wedstrijd gaat plaatsvinden in de 7 beschikbaar gestelde centaurs door de roei & zeil vereniging Gouda. Er werd nadrukkelijk gesproken over een eerlijke wedstrijd zodat onze voorzitter Johan Tolsma niet het verlies kon wijten aan het slechte materiaal, bijv. de boot. We zeilden enkele wedstrijden in verschillende boten met andere samenstelling bemanningsleden en ieder mocht een keer aan het roer, groot schoot bedienen of voor zitten met de fokkeschoot. Het wisselen stond in het teken van tempo. Dit alles moest gebeuren op een drijvend vlot dat op ‘t meer voor anker lag. Dit gaf af en toe best commotie want mensen zaten of niet aan boord of in de verkeerde boot, maar veel tijd was er niet of de voorbereiding voor de volgende manche kondigde zich weer aan. Enkele van ons die een beetje ervaring hadden met de trim zaten al direct weer aan boord om te verstellen.

De kleur ton die we boven moesten ronden was aangegeven op het startschip voor en tijdens de wedstrijd met evt. het ronden van een beneden boei. Deze laatste boei gaf commotie in een wedstrijd want Daan Schutte had deze boei verlegd, dus vele van ons hadden hem niet gezien. Ik kan niet anders zeggen dat er af en toe met het “mes op het dek” gezeild werd. Voor de familie Jan Hoekstra die met z’n vieren op dit evenement af waren gekomen en geen ervaring hadden met het zeilen werd het af en toe spannend genoeg. Het was een heerlijke wedstrijd met windje 4/5 en af en toe een zonnetje. Na afloop van de wedstrijd brachten we de boten weer terug naar de box en intussen hadden we best zin in een biertje of een wijntje dus begaven we ons naar het clubgebouw. Deze wordt gerund door beheerder Michael die ons de hele dag van een natje en droogje heeft voorzien en we willen hem daar ook zeker voor bedanken. Al gauw kwam de wedstrijdorganisatie met de uitslag waar ieder benieuwd naar was. Deze vorm van wedstrijdzeilen kon alle kanten op en had niemand dus een stille hoop dat hij of zij gewonnen zou hebben. De uitslag is als volgt op de derde plaats Ellen Hoekstra (dochter van Jan Hoekstra) op de tweede plaats Peter v Klink en als eerste, kompleet verrast maar erg blij Ruud v Wees. De kolen waren rood gloeiend en het werd tijd om te gaan bbq’en dit was allemaal voorbereid door roei en zeil vereniging Gouda en ontbrak aan niks. Dit zomerevenement was zeer geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar. Piet Hopma Zijlema H667

DNjournaal2011

INTRODUCING OUR LIGHTEST S O F T - A T T A C H

De Harken T2TM is het eerste blok waarbij geen gebruik is gemaakt van sluitingen, klinknagels of andere metalen onderdelen om het gewicht zo laag mogelijk te houden. De T2TM is volledig uit kunststof vervaardigt en is het lichtste blok dat ooit door Harken op de markt is gebracht. Het blok kan door middel van een Dyneema® lijn op elk gewenste plaats aan boord bevestigd worden.

T2™ LOOP

T2™

De T2 Loop blokken zijn leverbaar in 40 en 57mm.

De T2TM blokken zijn leverbaar in 29, 40 en 57mm.

De Dyneema® loop is gemakkelijk door het blok te voeren en past precies om het bevestigingspunt in het hart van het blok. Op deze wijze wordt een goede bevestiging gegarandeerd en is er geen splits, knoop of gereedschap nodig.

ON DECK - LEIMUIDERDIJK 478A - 2156 MX WETERINGBRUG TEL +31 71 331 3366 FAX +31 71 331 3387 ALLHANDS@ON-DECK.NL - WWW.ON-DECK.NL

DN journaal a5 liggend Harken.indd 1

DNjournaal2011

6-7-2011 10:53:46

de ijs proef met … peter-david baarspul H1004 Je grootste blunder, en je mooiste prestatie? Blunder: Van mijn sloep afvallen en daarbij mijn arm breken Mooiste prestatie: Samen met Tamara 2 geweldige kinderen op deze aardbol zetten.

Hoe heet je? Paul-David Baarspul Wat is je leeftijd, of mogen we daar niet naar vragen? 42 jaar , mijn motto is: vragen mag altijd als je het maar met wederzijds respect doet.

Wat wil je nooit meer overdoen? Een 16m2 van voor naar achter kaal schrappen en in de epoxy zetten. Je sterkste kant, en wat is je achilleshiel? Sterkste kant: Motiveren en inspireren Achilleshiel: Temperament.

Waar woon je? Nieuwkoop Verliefd, verloofd, getrouwd, met wie, en kinderen misschien? Getrouwd en nog altijd verliefd op Tamara, waarmee ik 2 kinderen heb, Berend en Bente en natuurlijke onze viervoeter Paco.

Wat zou je met je leven willen verdedigen? Mijn familie en onze vrijheid. En waar zou je alles voor willen geven? Mijn familie en onze gezondheid

Hoe zou je je karakter omschrijven? Interactief consciëntieus temperamentvol. Favoriete lectuur, en wat eet je graag? Drink je er ook iets bij? Ik lees graag “Zeilen” en gedurende de vakanties Nicci French, David Baldacci. Wat zijn je interesses, en hoe ben je in aanraking gekomen met ijszeilen? Ik ben sportief aangelegd en hier liggen dan ook mijn meeste interesses naast mijn werk als inkoper ICT. Denk hierbij aan hockey, zeilen (wedstrijd, ijszeilen), surfen en wintersporten. Ook ben ik erg geïnteresseerd in techniek met betrekking tot watersport. Natuurlijk ben ik op de Nieuwkoopse plassen in aanraking gekomen met het ijszeilen. Wat doe je als je niet aan het ijszeilen bent? Leuke dingen doen met het gezin, hockeyen en zeilen (wedstrijd, ijszeilen). Wat spreekt je aan in deze sport, en tref je niet aan ergens anders? De combinatie van acceleratie, snelheid, de elementen (wind, ijs) en de stilte.

Keuzevragen: Wedstrijd- of toerzeiler? Toerzeiler -10 of +10? 10+ Downwind of upwind? Upwind IJs eten of er op zeilen? Er op zeilen. IJszeilen of een dagje winkelen met je schoonmoeder? IJszeilen, no brainer. Blond of exotisch? Exotisch. Is er iets in het leven waar je bang voor bent? Nee, ik zoek regelmatig de uitdaging op. Dingen komen zoals ze komen. Dat maakt het leven ook interessant.

Heb je een schuur of andere ruimte waar je in kan hobby-en, wat staat erin? Ik kan gebruik maken van de garage van mijn ouders en een schuurtje achter in mijn tuin. Beide staan vol met projecten, gereedschap en materialen die ik wil bewaren. Is er een gadget of gebruiksvoorwerp, waar je niet zonder kan, en wat je iedereen dringend aanbeveelt? Tie-wraps en kit. Voor de kit geldt: Waar het verstand ophoudt begint de kit! Waar vaar je het liefst en wat is je leukste/mooiste ijservaring? Ik vaar het liefst op de Nieuwkoopse plassen waar ik ook mijn mooiste ijservaring heb opgedaan. Wie is je grootste (ijszeil) held? Ik ben nog niet zo bekend met de ijszeil helden, maar heb veel bewondering voor Daan Schutte en Dennis de Ruiter. Wat zou je nog willen doen of waar wil je eens heen met betrekking tot het ijszeilen? Ik zou graag nog naar Oost-Europa willen, bijv. naar het Hongaarse Balaton Meer. Wat zou je nog willen aanschaffen m.b.t. het ijszeilen? Waarom mag dat niet van thuis? Ik zou heel graag een nieuwe ijszeiler willen laten bouwen door Edwin Tijsterman. Helaas mag het niet van thuis aangezien er andere projecten een hogere prioriteit hebben. Heb je wel eens in een wak gelegen of iets anders stress vols mee gemaakt? Nee, nog niet en dat wil ik graag zo houden. Wat zou je eens in het DN Journaal of op de site willen zien, of lezen? Ik zou, als beginnende ijszeiler, wat meer willen weten over de techniek achter de ijszeiler en tips en tricks voor trim en het ijszeilen zelf. Wat zijn je voorspellingen voor komende winter, al zonnevlekken gezien? Helaas laat mijn glazen bol me het hele jaar al in de steek. Ik hoop op ijs, maar zo niet is dat een mooi excuus om eens naar Oost-Europa te reizen.

DNjournaal2011

Foto: Job van Riemsdijk

uitslagen

DNjournaal2011

Photo courtesy of www.gretchdorian.smugmug.com

uitslagen

DNjournaal2011

Foto: Margreet Elfring

uitslagen

DNjournaal2011

uitslagen

Adv 185x60 Staaldus en EastCraft

20-01-2011

08:30

Pagina 1

Staaldus 42

www.dirknautacharter.com

EastCraft 38

www.staaldus.nl tel.: +31 515 55 93 16

DNjournaal2011 www.eastcraft.nl

tel.: +31 515 55 93 16

wedstrijden, evenementen seizoen 2011/2012 Evenement Western Challenge WK/EK NA Zomeractiviteit DN Nederland

Datum 2/4-12-2011 28-01/04-02-2012 25-02/03-03-2012 sept. 2012

Plaats n.n.b. n.n.b. n.n.b. n.n.b.

Wedstrijden en evenementen die afhankelijk zijn van ijssituaties. Open Nederlands Kampioenschap Open Frieskampioenschap Van Wettum Cup Stroopwafel Bokaal wintereditie Clinic wedstrijdzeilen/trim Diverse landskampioenschappen. Houdt de diverse websites in de gaten voor de wedstijdkalender.

Ere leden:

Leden van Verdienste:

Cees Kortenoever Wim van Acker Tjeerd v.d. Meulen

Peter van Rooij Frans van der Vlught

Donateurs: Ben van Lunssen, Tomtebogatan 18b 63348 Eskilstuna, Zweden DN IJszeilclub “Reeuwijk”, Koninginnenweg 3 2411 XK Bodegraven IJszeilvereniging “Brasemermeer”, Zuideinde 146 2371 BZ Roeofarendsveen IJszeilvereniging “‘t Wakkie”, Rupsklaver 28 3069 DC Rotterdam DN IJszeilvereniging “Gouwzee”, Corn Dirkszoonlaan 264 1141 ZJ Monnickendam IJszeilevereniging “De Westeinder”, Herenweg 45a 1433 GV Kudelstaart

Met dank aan: Iedereen die heeft bijgedragen aan het tot stand komen van deze editie van het DN Journaal!

Zonder jullie, geen DN Journaal! Voor het DN Journaal 2012 hebben we natuurlijk weer foto’s en verhalen nodig, dus, beleef je mooie momenten in de komende ijszeil periode, leg ze vast op camera en schrijf een boeiend verhaal. Bedankt namens de redactie. Be inspired!

DNjournaal2011

Photographer Kurt Arrigo

DNjournaal2011

Photo courtesy of www.gretchdorian.smugmug.com